Diodor_Sitsilysky_-_Istoricheskaya_biblioteka-1.pdf

I . 1 ·,

i λ' : ι

\ > >J %

$ ι % Â

Ι

. .

1992 .

ΔΙΟΔΩΡΟΥΤΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥ

ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗΙΣΤΟΡΙΚ

VIII X:

. .

2012

94.3 63.3(0)3

46

:Diodorus Siculus. Library of History.

With an English Translation by C. H. Oldfather.Vol. III IV. "Loeb Classical Texts".

London: Harvard University Press, 1939

46 . VIII—X: .

. / . . . . . — . : , 2012. — 136 . — ( « . »).

ISBN 978 5 91419 700 8 VIII—X «

» (776 480 . . .), . . , ( , , , . . « » , , « », . .).

VIII—X « » — — ( ) .

94.3 63.3(0)3

ISBN 978 5 91419 700 8

785914"197008

© « » ( .), 2012© « . », 2012© . . , , 2012

JO cü ÜDCJ üocJ ÜD cJ LUD CLJ ETCÖ ΕΈ] ÜDCJ ΕΠΕ]EF3ρ& 1 ] GH ροπή

« »1 « ». VIII—X . , « » . , , , , . « » , IV ( « » ) (IV, 1, 1 2):

« , , , . , , , ... ».

: « , , , — » (I, 4, 6.). , , , , , , ( ) — 1 « » ( IV V,

VI—VII) ( , « », 2005). , « » ( , ).

.

. — . VIII , , , « », .

, , , , , ( ) — , , . — 480 . .

« » , , — « » . — « », — « ». , , « », , , , . ( V , ) « » .

, VIII—X « », (776 480 . . .), . . , . « » « » , . , , . , , — ,

1. « » « » « » . , « » , , , , , . . « » , , « », . . , VIII—X « » « ».

, VIII—X , « » . , — ( ) , , — . , , , , « » ( ). , 2

« » ( ) , ( ) « » ( , , , ).

1 , , ( ) ( ?) .

2 : X, 24, 1 : « : " , , , "».

8 .

, VIII—X « » , « » — ( — ) . — , , . . , , , .

, , , « », , , , .

.

ÜDCÜ ΞΊ3 ΕΊ3 ] ροοη ]

[ ]

ΒΙΒΛΟΥ ΟΓΔΟΗΣΑΠΟΣΠ ΣΜΑΤΑ

V| cü ÜDCJ I S CJE J 3 Ρ*3**! Ρ3

ÜD cü ΕΈ1 LUD CJ LSI CJ ETCD en pa en pa ] pa GTI pa GT|

[ : ]1.(1)

, [ ] , , , [ ] . , [ ] [ ] 1. (2) [ ] , [ ], , , . [ ] .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, ed. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 274]

(3) [ ], [ ] , : [ ] , [ ] , .

[ : ]

2

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, ed. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 274]

( , , ) , 776 . . , , , . « », ( . V, 20, 1; . . . 1 ).

J4 .

2. 1 , . , 2.

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 274]

3. , . , . : , , , , .


4. (1) [ ] [ ] [ ] . , , [ ]. (2) , , , . [ ] , [ ] , 3.

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 213]

5. [ ] , , , (« ») (« ») . , [ ] , , 4.1 , , .

., ., . 1,3—7; . .

2 , .3 . . I, 5, 7.4

(I, 7, 1 3).

. 15


6. (1) , , . , , . , [ ] , , [ ].(2) : « , [ ]». , , , [ ] : , . [ ] [ ]. (3) , : « , , , [ ]!». , , 1.

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 274-275]

[ : ]

7. (1) , , 2 3. , , , . (2) ,

(1,86) ( . 9) :« , , , , ». , , , « » (άγνοια), « » (απάτη).

1 . . . 10; . . V,451 480.

2 . . .3 , (IV, 4,

5 8). , 4 (764 . . .). (« ») , (770 750,757 737, 746 726, 744 724 ( . IV, 5,10; 13,7), 735 715 . . .).

.

, [ ] . , , , , , . (3) 1 , ,

, ( ) « » , (Μεσσήνη Μέσ(σ)η, . . « »), , . . , . « » « » (XXI, 15). , , « » ( . ), VIII . . (IV, 1, 3 5) . ( ) 371 . . (XV, 66) , VIII « ».XV, 66. ( 1 ) , , [ ] , , , [ ] . , [ ] , [ ] , , [ ] . , / / , , [ ] .(2) , [ ]. , , [ ] , — , , [ ] , [ ]. , [ ] , [ ] . (3) , , , . , , , . , . , , ; . (4) , . ,

. 7

. ( 4) , , , . , , , , , , , . ( 5) , , . , . ( 6) , , . , , , . , [ ] 1.

: , , . (5) , , . , . (6) , , , , , , . . XV, 66: — (420 362 . . .).... I 1 : ( ) . . IV, 68, 3 4.... : . . IV, 57 58. : VIII . ., . , .... : 464 . ., XI, 63. . : , « , , , » (IV, 4, 4).

j_8 .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 213-214]

8. (1) , 1, , , , [ ], . (2) , : « 2. [ ], , [ ] , , [ ]. , »....3 (3) , [ ], [ ] , [ ] [ ], ...

[ : ]9. 4,

, — , . , [ ] .


1 . . . IV,9, 1 5.

2 — , , ( . IV, 3, 3 5).

3 . , , , , . .

4 , , . . . VI, 3; . VI, 2,4, . 269; .V, 7, 3. , , : , .

. 19

10. (1) [ ] . [ ] , , , .(2) , , , . (3) [ ] , , , , , . , : , [ ] , , , .1

ι11. (1) , [ ]

, , , , . , , , . (2) 2 , , [ ] { } . . « ».


1 , . ( . . IV, 81). ( . . . 2), . .

2 — , , , « ». , ( ) ( ). . .

20 .

[ : ]12. [ ,

.] (1) , , 1. — 2, [ ] . (2) , , . [ ] , . , [ ] , , . (3) , [ ] , . , , , . (4) , , , , [ ] , , .

(5) , 3 [ ] . , :1 , (IV,

10, 3 4). , , (III . . .), , ( III . . .), .

2 , — ( ), — . , , , ( . XV, 66 — . VIII, 7). , .

3 , : , , ( , , IV, 10,3 4). , (IV, 5,2 3), , , — . , , , , .

. 21_

(6) « , . , , [ ]. , , [ ] [ ], . (7) : , , , , [ ] . (8) , , , , . , , , , , , , , , . (9) , , , . , , [ ] , , , [ ] . , , , ».

(10) , :« ,

. , , , , , . , , . , , , : , [ ] , . , , , . (12) , , , , , . , , , , , . (13) , , , , , , [ ] , [ ] . (14) ,

22 .

, — [ ] [ ] . , [ ], : , , , .(15) , , , , , — , [ ] . , , , , ? , : , ».

(16) , .

[« », 1354. = Jacoby, F. Gr. Hist., 2 , S.513 514.]

13. ( 1 ) . , , , . , ...1

(2) , , , [ ] 2:

: , : , 3.

, , ! ...[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniti

confecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 276]

[ : ]14.

. , , ,[ ] , ,

1 „ , IV, 11.2 , . IV, 12, 1.3 . . IV, 3, 5.

. 23

, , 1.


15. (1) , . , , , , , ? , , , , . (2) , , [ ]: — , — ... , , , , , , , , [ ] , ?2 , .

(4) , [ ] , , .

(5) , [ ] : [ ] , , , , , — .

[= Excerpta H istorica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 276-277]

[ ]16. [ , ] , ,

, 3.

1 . . . 8. (1,18, 1 3).

2 .3 . . I, 96.

24 .


[ : ]17. , , . 4, .

277 278. 1, , 2

. :

, , , , , .

[ ] , :

, : 3 , , 4... ... , 5, — . , , 6 , 7 8.

1 — . . . VI, 1, 12 . 262; 2, 4 . 269; VIII, 7, 5 . 387. , ( . , . 9, 10).

2 — 12 .3 . . X, 2, 14 . 456: «

... , ». . . X, 2,20 . 459: « , , ( ), , , ( ), , — ». . X, 2, 24. .461.

4 — , , ( ).

5 — , . . , ( . X, 2, 20. . 459).

6 — ( ). . . VI, 1,12. . 262.

7 — .8 . . VI, 1, 12. . 262.

. 25

(2) , , :

, , , , , 1.

18. ( 1) . , , [ ] , — .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Butiner-Wobst, 1906, t. 2, p. 215]

(2) , , , [ ], , , , , , , . [ ] , , , , , , , , [ ] [ ] , , , . [ ] [ ] .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Buttner-Wobst. 1906, t. 4, p. 278]

19. (1) , [ ] . 2 , , , , , [ ] , , , .(2) , , , [ ] . [ ], [ ], , , .1 , (VI, 1,12, . 262).2 — ( . V, 67).

. . . VI, 126 130. (VI, 127) , , .

26 .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Buttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p.215-216]

20. , , , . , , , , , , — 1.


[ : : ]21. (1) 2 ,

, [ ] 3. . , , , ,

1 . .VI, 21.

2 (« ») — , . . . . 271: « , « », 32 « » (FHG.I. 310): « , , , , , . , « » , ». « », . . « ». « » — . XV, 66, 3. (VI, 3 , 2 3 . .278 279) . , , , , . . . , 10, 6 8; 13,10.

3 κυνέη ( κυνή) — , (πέτασο ) ( πίλο — ). ( ) ( ., . . 1203: « , κυνή πέτασο : πέτασο , κυνή, κυνή πέτασο ». « » κυνέη (κυνή) (?) κυνέο « », « ». , (µέτωπον), .

. 27

, , , , , , . (2) , , , . , [ ].

[ : ]( 3) 1 ,

[ ] . [ ] :

, , . , 2, : , , . , .

, [ ] , :

, 3.

[ = Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 278-279]

[ ι22. 4

.

1 — , .2 .3 ( ) — .4 ( . 51),

(« ». 182), (« », 457). ( , — « », « »), , (III, 20,9) (« », 3). , « » (XIII, 683), .

28 .

, .

[= Excerpta H istorica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 216]

[ : ]23. (1) , , ,

:

, , < > , , .

[ : , ](2) [...] 1,

, [ ] :

, , , : 2.

, ( « »), 3.

(3) [...] , : « ? , , ».

(4) [...] , < > , , , : 4.1 . . VI, 1, 6. . 257: « . ,

, , ...»

2 — , . — .

3 ( ).4 . . VI, 1, 8. . 259 260:

« , ... , , ».

. 29

[ : ]24. [...] ,

. , ,[ ] , [ ], , , , . 1, . 2 .


[ : ]25. (1) ,

, , , , . (2) , , , , , [ ] . (3) , , , . [ ] , , , , , . (4) [ ], , . [ ] , , [ ] , [ ] . , 3.


26. , , ,

1 — ( . VI, 126). . « », VII, 672

2 . . .3 (I, 22, 3 7).

30 .

, . . , 1.

[ . . V. 556 560.]

[ : ]27. (1) ,

[ ] . 2.

(2) , [ ] 3, , . : , .


28. . , , 4. , ,

1 (I, 32, 5 14), , . , (« », 12).

2 . . IV, 15, 6: «... ( ) ... : , ...»; 16, 6: « , ». . . VIII, 4, 10. . 362. . . . I. M.: , 1946, . 192 194.

3 — , . , , .

4 — .

. 31

, , , 1.

[ . . I. 385 392.]

[ : ]

29. , [ ] 2, , :

! , , . , , , , , , , . , , .

, , .


30. (1) , , 3. [ ] , , , , . , , , , , . [ ], [ ] , .

(2) 4 , .

1 ( . IV, 18, 3). — , ( . 676 . .). ( . V, 6,2 . 1306 ). . . . XIV, 37.

2 . . IV, 150 159. ( , « ») .

3 . . IV, 161 162.4 — , .

32 .

, 1.

[ : ]31. 2

, , . , , , . , , , , , .

[= Excerpta H istorica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 ( 1 ), p. 216-217]

[ ]32. (1) 3 [ ]

. (2) , , , , . , , , [ ] , , .

, , , , , , , ?

[= Excerpta H istorica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 281]1 , . .

« », , 1) , 2) 3) .

2 ( ). . . I, 34 36.3 .

(III, 3,1 ) , , , . , , 600 . ., Carpe. ( ., ., . III, 19,12; . XXIX, 18,19; . . 25, ).

ΕΈ3 ÜDEÜJ ÜD cü ΕΓ3 ΕΊΕΙ ΟΊ3 üo cü ÜD CÜ ÜDCÜ ÜD CÜ ΕΠ3PO GT| £ [ [ GT| | [Ώ [ΊΟ [S3 GT| [ΊΡ [ [ ] [ΊΡ GT|

1. (1) Οτι των'Ηλείων πολυανδρουµένων καΐ νοµίµω πολιτευόµενων υφοράσθαι του Λακεδαιµονίου τήν τούτωναύξησιν, συγκατασκευάσαι τον κοινό ν βίον, \ν° ε'ιρήνη απολαύοντε µηδεµίαν δχωσιν εµπειρίαν των κατά πόλεµον έργων. και καθιέρωσαν αυτού τω θεώ, συγχωρησάντων σχεδόναπάντων των* Ελλήνων/ 2 καΐ ούτε επί τη Ξέρξου στρατεία συνεστράτευσαν, άλλα άφείθησαν διά το έπιµελεΐσθαι τη του θεού τιµή , έτι δέ καΐ κατ° 'ιδίαν έν τοι τών'Ελλήνωνεµφυλίοι πολέµοι ουδεί αυτού παρηνόχλει δια το πάντα τήν χώραν καί τήν πόλιν σπεύδειν \ εράν καΐ άσυλον φυλάττειν. ύστερον δέ πολλοί γενεαί καί συστρατεύσαι τούτου καί 'ιδία πολέµου επανελέσθαι.

[Exe. de virt. et vit. p. 225 V., 547 W.](3ΤΟτι οϊ Ηλείοι των κοινών πολέµων ού µετέιχον: καί

γαρ οτε Ξέρξη ταί τοσαύται µυριάσιν έστράτευσεν επίτού 'Ελληνα , άφείθησαν ύπο τών συµµάχων τή στρατεία ,προσταξάντων τών ηγεµόνων, πλέον αυτού ποιήσειν, εάν feπιµέλωνται τή τών θεών τιµή .

[Exc. Vat. p. 4.]2. (1)ΚαΙ µή συγχωρηθείση µηδέ λαθραία συµπλοκή

προ άνδρα: µηδένα γαρ ούτω παραφρονήσειν ώστε έφηµέρου χάριν ηδονή τα µακαριζόµενα του βίου παντό άντικαταλλάξασθαι.

[Exc. Vat. p. 4.]3/Οτι Νεµέτωρ ύπό του 'ιδίου αδελφού στερηθεί τή

βασιλεία , ό ' Αµόλιο εκαλείτο, εβασίλευσε δέ ' Αλβανών,του 'ιδίου υ'ιωνού παρ° ελπίδα άναγνωρίσα ( Ρέµον και

' Ρωµύλον, έπεβούλευσε κατά του διου αδελφού περί αναιρέσεω . ô και γέγονε: µεταπεµψάµενοι γαρ του νοµεί ώρµησαν επί τα βασίλεια, καί εντό τών θυρών ε'ισεβιάσαντοκαί του υφισταµένου άνήρουν, ύστερον δέ καί αυτόν τον'Αµόλιον.

[Exc. Escor. ρ. 12 Fed., Mu+11. fr. II p. IX.]4. ΟΤΟτι τούτων εκτεθέντων, επειδή του χρόνου πρόίό

ντο ήνδρώθησαν, πολύ διέφερον τών άλλων κάλλει καί £>ώ

3 4 Δ Ι Ο Δ Ω Ρ Ο Υ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

µη. διό καΐ πασι τοι ποιµνίοι άσφάλειαν παρείχοντο,ω του ληστεύειν ε'ιωθότα άποκρουόµενοι, καΐ πολλού µέν αναιρούντε των επιτιθεµένων, ένίου δέ καΐ ζώντα συλλαµβάνοντε . ' 2) χωρί δέ τη εν τούτω φιλοτιµία ϋπήρχον άπασι το πλησίον νοµεύσι προσφιλεί , ταΐ τεοµιλίαι συνόντε καΐ τον εαυτών τρόπον µέτριον καΐκοινόν τοι δεοµένοι αναδεικνύντε . διό καΐ τη πάντωνασφαλεία fev τούτοι κειµένη , όι πλείστοι τούτοι ϋπετάττοντο καΐ το παραγγελλόµενον έποίουν συντρέχοντε ε'ι ου προστάξαιεν τόπου .

[Exe. de virt. et vit. p. 225 V., 547 W.]5. (ΐΓΟτι όρνιθευοµένων ' Ρέµου καΓ Ρωµύλου περί ο'ι

κισµού πόλεω , καΐ εκ τών δεξιών µερών διοσηµείαν γενέσθαι, φασί καταπλαγέντα τον* Ρέµον επιφθεγξάµενον ειπείντω αδελφω, ότι εν ταύτη τη πόλει πολλάκι έπαριστέροι βουλεύµασιν επιδέξιο ακολουθήσει τύχη: προπετώ γαρ αϋτου τον άγγελον αποστείλαντο καΐ το καθ° αυτόν µέρο öλω ήµαρτηκότο ϋπό ταϋτοµάτου διωρθώσθαι τήν άγνοιαν.

[Exc. Vat. p. 5.]6. (ΐΤΟτι ôf Ρωµύλο κτίζων τήν'Ρώµην τάφρον περιέ

βαλε τω Παλατίφ κατά σπουδήν, µή τίνε τών περιοίκωνέπιβάλωνται κωλύειν αυτού τήν προαίρεσιν. ό δέ'Ρέµο βαρέω φέρων επί τω διεσφάλθαι τών πρωτείων, φθονώνδέ τη ευτυχία τω αδελφω, προσιών τοι έργαζοµένοι εβλασφηµεί: άπεφήνατο γαρ στενήν ε\ναι τήν τάφρον, καΐ επισφαλή έσεσθαι τήν πόλιν, τών πολεµίων |ί)αδίω (2) αυτήνυπερβαινόντων, ö δέ'Ρωµύλο ώργισµένο έφη, Παραγγελώπάσι τοι πολίται άµύνασθαι τον ϋπερβαίνειν επιχειρούντα.καΐ πάλιν of Ρέµο τοι έργαζοµένοι ονειδίζων έφη στενήνκατασκευάζειν τήν τάφρον: ευχερώ γαρ ϋπερβήσεσθαι του πολεµίου : καΐ γαρ αυτό / )αδίω τούτο πράττειν: καΐ 8.6.3άµα ταύτα λέγων ϋπερήλατο/ 3 ήν δέ τι Κέλερο , ει τώνεργαζοµένων, ο ϋπολαβών,' Εγώ δέ, φησίν, άµυνούµαι τονύπερπηδώντα κατά το πρόσταγµα τού βασιλέω , καΐ άµαταύτα λέγων άνέτεινε το σκαφειον καΐ πατάξα τήν κεφαλήνάπέκτεινε τον' Ρέµον.

[Exc. Vat. p. 5.]7. (lJOci Πολυχάρη Μεσσήνιον πλούτω καΐ γένει διαφέ

ροντα συνθέσθαι αγελών κοινωνίαν προ Εύαιφνον Σπαρτιάτην. ον ε'ι έπιµέλειαν καΐ φυλακήν παραλαβόντα τά τε άγέ

ΒΙΒΛΟΥ ΟΓΔΟΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 35

λα καΐ του νοµεί έπιχειρήσαι µέν πλεονεκτέιν, καταφανήδε γενέσθαι. (2) πωλήσαντα γαρ έµπόροι των τε βοών καΐτων νοµέων τινα επ° εξαγωγή προσποιηθήναι τήν απώλειαν αυτών ύπό ληστών γεγονέναι βιαίω , του δε έµπόρου ε'ι Σικελίαν πλέοντα κοµίζεσθαι παρά τήν Πελοπόν νήσο ν: γενοµένου δέ χειµώνο προσορµισθήναι τή γή, καΐτου νοµεί νυκτό αποβάντα διαδραναι τή τών τόπωνέµπειρί ̂ πιστεόσαντα .f 3) παραγενηθέντων δε αυτών ε'ι Μεσσήνην, καΐ τω κυρίω πασαν τήν άλήθειαν ε'ιπόντων,τον Πολυχάρη τούτου µέν κρύψαι, τον δέ κοινωνόν εκ τή Σπάρτη µεταπέµψασθαι/ 4) διαβεβαιουµένου δέ αύτου καΐ λέγοντο τών νοµέων του µέν ύπό ληστών άφηρπάσθαι, του δέ τετελευτηκέναι, τον Πολυχάρη προάγειντου άνδρα , οϋ δόντα τον Εύαιφνον καταπλαγήναι, καΐφανερώ έλεγχόµενον τραπήναι προ δέησιν, καΐ τά τε βοΰ αποκαταστήσειν έπαγγελέσθαι καΐ πασαν προέσθαι φωνήν ε'ι το σωθήναι. (5) τον δέ Πολυχάρη έντραπέντα τήν ξενίανκρύψαι τήν πραξιν, καΐ τον υιόν συναποστειλαι τφ Σπαρτιάτη προ το τυχέιν τών δικαίων. Εύαιφνον δέ καΐ τών έπαγγελιων έπιλαθέσθαι τόν τε ε'ι Σπάρτην συνεκπεµφθέντανεανίσκον άνελειν. (6) οδ συντελεσθέντο τον Πολυχάρη ώ £πΙ τηλικούτοι άνοµήµασιν άγανακτείν καΐ τον αίτιον έξαιτέιν. του δέ Λακεδαιµονίου τούτω µή προσέχειν, τονδέ υ\ον Εϋαίφνου µετ° επιστολή ε'ι Μεσσήνην άποστέΐλαιδηλούντα, διότι Πολυχάρη ε'ι Σπάρτην κατηγορείτω περίών έπαθεν έπί τε τών εφόρων καΐ τών βασιλέων, τον δέΠολυχάρη τυχόντα τών \σων τόν τε νεανίσκον ανελείν καΐτήν πόλιν ^υσιάζειν.

[Exe. de virt. et vit. p. 226 V., 548 W.]8. ΟΤΟτι τών κυνών ώρυοµένων καΐ τών Μεσσηνίων α

πελπιζόντων προσελθών τι τών πρεσβυτέρων παρεκάλει ταπλήθη µή προσέχειν τοι µάντεσι σχεδιάζουσι: καΐ γαρ καΐεπί τών 'ιδίων βίων αυτού πλείστοι άµαρτήµασι περιπίπτειν, ώ µή δυναµένου προϊδέσθαι το µέλλον, καΐ νυνυπέρ ών ε'ικό µόνου του θεού γινώσκειν αδυνατε'ιν άνθρώπου όντα έπίστασθαι/ 2) παρεκελεύετο οΐ>ν πέµπει ν ε'ι Δελφού , ή δέ Πυθία άνε'ιλεν ούτω , έκ του Α πυτιδών γένου θύσαι κόρην τήν τυχούσαν: έάν δέ ή λαχούσα αδύνατηκαθοσιωθήναι, θύσαι τότε παρθένον τήν του δίδοντο έκουσίω του αυτού γένου , καΐ ταύτα πράξαντε έξετε νίκην

36 ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

του πολέµου καΐ κράτο / 3) ουδεµία γαρ τιµή µέγεθο σόρροπον εφαίνετο τοι γονεύσι προ τήν των τέκνωνσωτηρίαν, άλλ° άµα µέν ö τη συγγενεία έλεο εκάστωϋπεδύετο προ οφθαλµών λαµβάνοντι τήν σφαγήν, άµα δε νετρέπετο προδότη γενέσθαι τέκνου προ οµολογούµενονόλεθρον.

[Exc. Vat. p. 6.]9. Προέπιπτεν ει ανάξια τή περί αυτόν δόξη άµαρτή

µατα: δεινό γαρ ό έρω σφήλαι του νέου , καΐ µάλιστατου µεγαλοφρονούντα επί τή του σώµατο &ώµχ\ . διό καΐπαρεισήγαγον όι παλαιοί τών µυθογράφων τον ί>πό τών άλλων άνίκητον ' Ηρακλέα υπό τή τούτου δυνάµεω νικώµενον.

[Exc. Vat. p. 6.]10. ΟΓΟτι'Αρχία ό Κορίνθιο εραστή ών'Ακταίωνο

το µέν πρώτον προσέπεµπέ τίνα τω παιδί, θαυµαστά έπαγγελία ποιούµενο : οϋ δυνάµενο δε αυτόν αναλαβέινπαρά τήν του πατρό καλοκάγαθίαν καΐ τήν αυτού τουπαιδό σωφροσύνην, ήθροισε τών συνήθων του πλείστου ,ώ βιασόµενο τον εν χάριτι καΐ δεήσει µή υπακούοντα.

f 2) τέλο δέ µεθυσθεί µετά τών συµπαρακληθέντων επίτοσούτον άνοία προέπεσεν υπό του πάθου , ώστε ε'ι τήν οικίαν έµπεσών του Μελίσσου τον παΐδα βιαίω άπήγαγεν/ 3)άντεχοµένου δε του πατρό καΐ τών άλλων τών κατά τήνοικίαν, παρ° αµφοτέροι φιλοτιµία βιαιοτέρα γενοµένη έλαθεν ό παι εν ται χερσί τών άντεχοµένων άφεί τήνψυχήν, ώστε το παράδοξον τή πράξεω αναλογιζόµενου ελεέιν άµα τήν του παθόντο συµφοράν καΐ θαυµάζειν τήντή τύχη περιπέτειαν: γαρ ό παι τή αυτή εκείνη ετύχε προσηγορία , τούτω τήν όµοίαν του βίου καταστροφήνέσχεν, έκατέρων υπό τών µάλιστα αν βοηθησάντων του ζηνπαραπλησίω τρόπφ στερηθέντων.

11. (1Τ Οτι'Αγαθοκλή επιστάτη άιρεθει τή περί τοννεών τη Αθήνα οικοδοµία , του καλλίστου τών τεµνοµένων λίθων επιλεγόµενο τήν µέν δαπάνην έκ τή 'ιδία ουσία έποιείτο, τοι δε λίθοι καταχρησάµενο όικίαν κοδόµησε πολυτελή. fecp° ο\ φασιν έπισηµήναι το δαιµόνιον: κεραυνωθέντα γάρ τον ' Αγαθοκλέα µετά τή οικία καταφλεχθήναι.' 2) όι δέ γεωµόροι έκριναν τήν οϋσίαν αυτούδηµοσίαν είναι, καίπερ τών κληρονόµων δεικνυόντων µηδέν


ειληφότα των 'ιερών ή δηµοσίων χρηµάτων, τήν δε ο'ικίανκαθιερώσαντε άβατον τοι ε'ισιούσιν εποίησαν, ώ έτι καΐνυν ονοµάζεται' ΕµβρονταΙον.

[Exe. de virt. et vit. p. 229 V., 548 W.]12. (1) [Περί δύο ανδρών άριστευσάντων έν πολέµω καΐ ά

γωνιζοµένων περί πρωτείων.] Μετά ταύθ° ό µεν βασιλεύ αναλαβών εαυτόν των τραυµάτων προέθηκε κρίσιν άριστείου. κατέβησαν µεν ούν έπΐ τον αγώνα δύο, Κλέοννί τε καΐ

' Αριστοµένη , ών εκάτερο ειχεν διον τι προ δόξαν/ 2) όγάρ Κλέοννί ύπερασπίσα τον βασιλέα πεπτωκότα τών tπιφεροµένων Σπαρτιατών οκτώ νεκρού έπεποιήκεΐ: καΐ τούτων ήσαν δύο ηγεµόνε επιφανεί : πάντων δε τών άναιρεθέντων ύπ° αυτού τά πανοπλία έσκυλευκώ έδεδώκει τοι ύπασπισταΐ , να έχη σηµεία τη δια αρετή προ τήν κρίσιν. πολλοί δε περιπεσών τραύµασιν άπαντ° έσχεν εναντία,µέγιστον παρεχόµενο τεκµήριον τού µηδενΐ τών πολεµίωνε ξαι/ 3) ό δ°' Αριστοµένη έν τω περί τού βασιλέω άγώνιπέντε µεν άνηρήκει τών Λακεδαιµονίων, καί τά πανοπλία εσκυλεύκει τών πολεµίων επικειµένων, καί το µεν εαυτούσώµα διεφύλαξεν άτρωτον, εκ δε τή µάχη απερχόµενο ε'ι τήν πόλιν έργον έπαινούµενον έπραξεν.' 4) ό µέν γαρ Κλέοννι ασθενώ έκ τών τραυµάτων διακείµενο ούτε βαδίζεινκαθ° αυτόν ούτε χειραγωγεισθαι δυνατό ήν: ό δ°' Αριστοµένη αράµενο αυτόν επί του ώµου απήνεγκεν ει τήν πόλιν, ουδέν δε ήττον κοµίζων τήν ιδίαν πανοπλίαν, καί ταύτατού Κλεόννιδο προέχοντο τών άλλων µεγέθει τε καί £ώµη σώµατο / 5) τοιαύτα δ° εχόντων αφορµά ε'ι τήν υπέρτων αριστείων κρίσιν, 6 βασιλεύ έκάθισε µετά τών ταξιάρχων κατά τον νόµον. προλαβών ούν τον λόγον ό Κλέοννί τοιούτοι έχρήσατο λόγοι .

f 6) Βραχύ µέν εστίν ό περί τών αριστείων λόγο : κριταιγάρ ε'ισιν οι τεθεαµένοι τά εκάστων αρετά : ύποµνήσαι δεδει µε, διότι προ του αυτού άνδρα έκατέρων διαγωνισαµένων ύφ° ένα καιρόν καί τόπον εγώ πλείου απέκτεινα.δήλον ούν ώ κατά τήν αυτήν περίστασιν ό πρότερο έν άριθµφ τών άναιρεθέντων προτερέι καί τοι ει το πρωτείονδικαίοι / 7) άλλα µήν και τά σώµατα εκατέρων έµφανεστάτα αποδείξει έχει τή υπεροχή : ό µέν γαρ πλήρη ώντραυµάτων Εναντίων άπελύετο τή µάχη , ö δ° ώσπερ πανηγύρεω , άλλ° ού τηλικαύτη παρατάξεω εξιών ούκ fe


πειράθη, τί δύναται πολεµίων σίδηρο / 8) ευτυχέστερο µένοδν \σω ' Αριστοµένη , άγαθώτερο δ° ηµών οϋκ öv δικαίω κριθείη. πρόδηλο γαρ ö ϋποµείνα τοσαυτα διαιρέσει τουσώµατο ώ αφειδώ εαυτόν έπέδωκεν υπέρ τη πατρίδο : όδ° εν πολεµίων συµπλοκή και τοιούτων κινδύνων τηρήσα εαυτόν άτρωτον ευλάβεια του παθέιν τι τουτ° ένήργησεν/ 9)άτοπον ούν ε'ι παρά τοι εωρακόσι τήν µάχην ό τών πολεµίων µέν έλάττου ανελών, τω δ° δίω σώµατι κινδυνεύσα ήττον, προκριθήσεται του πρωτεύοντο fev αµφοτέροι . άλλαµήν καΐ το µηδενό έτι κινδύνου υπάρχοντο βαστάσαι τοσώµα καταπεπονηµένον ϋπό τών τραυµάτων άνδρείαν µένοϋδεµίαν έχει, σώµατο δ° \σω σχύν έπιδείκνυται. 'ικανάµοι ταΰτα είρηται προ υµά : πρόκειται γαρ άγων οϋ λόγων,άλλ° έργων.

' 10) Παραλαβών δ° εν µέρει τον λόγον ' Αριστοµένη ,Θαυµάζω, φησίν, ε'ι µέλλει περί αριστείων άµφισβητειν όσωθεί τω σώσαντί: άναγκαίον γαρ ή τών δικαζόντων αύτον άνοιαν καταγινώσκειν ή τήν κρίσιν δοκείν έκ τώννυν λεγοµένων, άλλ° ούκ εκ τών τότε πεπραγµένων εσεσθαι. οϋ µόνον δε Κλέοννι δειχθήσεται κατ° άρετήνλειπόµενο , αλλά καΐ τελέω αχάριστο . ' 11) άφεί γάρτο τά συντελεσθέντα ϋπ° αυτού καλώ διαπορεύεσθαι, διέσύρε τά εµά πράξει , φιλοτιµότερο ών ή δίκαιον: ωγαρ καΐ 'ιδία σωτηρία τά µεγίστα οφείλει χάριτα , τούτου τον επί τοι καλώ πραχθεισιν έπαινον δια φθόνον άφήρηται. εγώ δέ οµολογώ µέν έν τοι τότε γεγενηµένοι κινδύνοι ευτυχή ϋπάρξαι, φηµί δέ πρότερον αγαθό γενέσθαι.' 12) ει µέν γάρ εκκλίνα τήν τών πολεµίων επιφοράνάτρωτο εγενόµην, ούκ ευτυχή µε προσήκεν ονοµάζειν, άλλά δειλόν, οϋδ° υπέρ αριστείων λέγειν κρίσιν, άλλα ταΐ έκ τών νόµων τιµωρίαι περιπεπτωκέναί: έπει δ° kv πρώτοι µαχόµενο και του υφισταµένου άναιρών οϋκ επαθόν άπερ έπραξα, (}ητέον οϋκ ευτυχή µε µόνον, άλλακαΐ αγαθόν/ 13) είτε γαρ όι πολέµιοι καταπλαγέντε τήν άρετήν ούκ έτόλµησαν άµύνασθαι, µεγάλων επαίνων άξιο ôv έφοβήθησαν, ε\τ° εκείνων αγωνιζοµένων εϋθύµω έγώφονεύων του άνθεστηκότα και τού σώµατο έποιούµηνπρόνοιαν, ανδρείο άµα καΐ συνετό / 14) ö γαρ εν αϋτώτω θυµοµαχειν έµφρόνω υποµένων το δεινόν εκατέρα έχει τά άρετά , σώµατο τε και ψυχή , καίτοι γε ταύτα


τα δίκαια προ ετέρου ήν µοι £ητέον αµείνου τούτου, öτε γαρ Κλέοννιν παραλελυµένον έκ τη µάχη ε'ι τήν πόλιν απήνεγκα ταµαυτού σώζων δπλα, καΐ ϋπ° αυτού κεκρίσθαι νοµίζω το δίκαιον/ 15) καίτοι γε παροραθεί τόθ° ϋφ°ηµών \σω ούκ άν ήριζε νυν υπέρ αριστείων, ουδέ διασύρων τηλικούτον µέγεθο ευεργεσία έλεγε µηθέν είναι µέγα το πραχθέν δια το κατ° εκείνον τον καιρόν αποχωρεί νέκ τη µάχη του πολεµίου , τί γαρ ούκ όΐδεν, δτι πολλάκι ο\ διαλυθέντε έκ τη µάχη έξ υποστροφή ε'ιώθασιν έπιτίθεσθαι καΐ στρατηγί ι ταύτη χρησάµενοι τυγχάνειν τη νίκη ; \κανά µοι τά ί>ηθέντα: λόγων γάρ πλειόνων οϋκοΓιµαι ϋµα προσδεισθαι.

' IB Τούτων (>ηθέντων οϊ δικάζοντε όµογνώµονε γενόµενοι προέκριναν τον* Αριστοµένην.

[Cod. Vatic. 1354, Mazarin. 4 fol. 186; cf. Wessel. II p. 637 notam.]13. ( l)Kal ται προθυµίαι έπερρώσθησαν: του γαρ

παίδων άνδρείαν καΐ καρτερίαν άσκούντα , κάν ή τύχη πουταπείνωση, βραχύ λόγο έφ° ô δει παρίστησιν. ob µήν οϋδέ <Λ Μεσσήνιοι τούτων απελείποντο ται προθυµίαι , άλλαται σφών άρεται πιστεύσαντε . ...

f 27 Οτι όί Λακεδαιµόνιοι καταπονούµενοι Μεσσηνίων έπεµψαν ε'ι Δελφού , ή δέ έχρησεν,

ού σε µάχη µόνον έργ° έφέπειν χερί Φοίβο ανώγει,αλλ° απάτη µέν έχει γάιαν Μεσσηνίδα λαό ,ται δ° αύτάι τέχναισιν άλώσεται α*ισπερ ϋπήρξεν.

έστι δέ το νοούµενον µή µόνον τοι έκ τη βία έργοι ,αλλά καΐ τοι έκ δόλου ....

[Exc. Vat. p. 7.]14ΓΟτι Ποµπίλιο of Ρωµαίων βασιλεύ πάντα τον του

ζην χρόνον έν ειρήνη διετέλεσε, λέγουσι δε τίνε ακουστήνγενόµενο ν Πυθαγόροί) παρ° εκείνου λαβείν τά τε περί θεώννοµοθετήµατα, καΐ πολλά διδαχθήναι, δι° ών επιφανή άνήρέγένετο καΐ βασιλεύ ίρέθη µετάπεµπτο .

[Exc. de virt. et vit. p. 230 V., 549 W.]15. (ΐΓΟτι κατά τήν άξίαν ουδέ θελήσαντε δυνάµεθα

τιµήσαι το δαιµόνιον: ώστε ε'ι µή κατά δύναµιν βουληθείηµεν εϋχαριστέΐν, τίνα άν ελπίδα του µέλλοντο βίουλαµβάνοιµεν, ε'ι τούτου έξαµαρτάνοντε οϋ άδικοΰντα


οϋκ öv ε\η δυνατόν ούτε λαβείν οϋτε διαφυγείν; το µεν γαρολον, παρ° ο , άθάνατον ει ναι συµβαίνει καΐ τήν εϋεργεσίαν καί τήν κόλασιν, φανερόν ώ fev τούτοι παρασκευάζειν προσήκει τήν µέν οργήν άγένητον, τήν δε εύνοιαν α'ιώνιον/ 2) τηλικαύτην γαρ έχει παραλλαγήν ό των άσεβωνβίο προ τον των ευσεβών, ώστε προσδοκαν εκατέρου αύτοι βεβαιώσειν το θείον τοι µέν τα δια εύχά , τοι δετα παρά των έχθρων εϋχά ....' 3) το δε ολον, ε'ι το µέν έχθροί όταν προ του βωµού καταφύγωσι βοηθούµεν, τοι δέ πολεµίοι δια των όρκων πίστει δίδοµεν µηδέν άδικησειν, ποίαν χρή προ αυτού ποιείσθαι του θεού σπουδήν,ο\ οϋ µόνον του ευσεβεί εν τω ζην εύ ποιούσιν, άλλα καίµετά τον θάνατον |. ει δέ καί ται τελετα δε~ι άγωγήν µετ°ευφηµία ηδεία ει άπαντα τον α'ιώνα παρασκευάζουσιν; διόκαΐ προσήκειν µηδέν οϋτω των fev τω βίφ σπουδάζειν ώ περί τήν των θεών τιµήν.

(4ΤΟτι άνδρείαν καί δικαιοσύνην καί τα άλλα άρετά ανθρώπων καί τα λοιπά τών ζώων εύρήσθαι συµβέβηκε, τήνδέ εϋσέβειαν τοσούτω τών άλλων αρετών προέχειν όσον καίτου θεού τών θνητών fev πασι πρωτεύειν.

(5ΤΟτι ζηλωτή ούση τοί διώται , πολύ µάλλον οικείαν είναι ται πόλεσι: τη τε γαρ αθανασία εγγύτερον οδσαιπροσφκειωµένην τοι θεόί τήν φύσιν εχουσι καί πολύν χρόνον διαµένουσαι προσδοκώσι τήν οφειλοµένην άµοιβήν, τη µέν ευσέβεια τήν ήγεµονίαν, τη δέ ει το θείον ολιγωρία τήν τιµωρίαν.

[Exc. Vat. p. 8.]16! Οτι Δηιόκη ό Μήδων βασιλεύ πολλών άνοµηµάτων

γενοµένων ήσκει δικαιοσύνην καί άλλα άρετά .[Exc. de virt. et vit. p. 230 V., 549 W.]17. (lJOci Μύσκελλό τι 'Αχαιό ών το γένο έκ'Ρύπη

κατήντησεν ε'ι Δελφού καΐ τον θεόν επηρώτησε περί τέκνων γενέσεω : ή δέ Πυθία άνείλεν ούτω :

Μύσκελλε βραχύνωτε, φιλέι σ° έκάεργο ' Απόλλων,και γενεάν δώσει: τόδε δέ πρότερόν σε κελεύει,οικήσαί σε Κρότωνα µέγαν καλαΐ εν άρούραι .

του δέ Κρότωνα άγνοούντο ειπείν πάλιν τήν Πυθίαν,αυτό σοι φράζει εκατηβόλο : αλλά συνίει.


ούτο µεν Τάφιό τοι ανήροτο , ήδε δε Χαλκί ,ήδε δέ Κουρητών |. ή 'ιερά χθων,α\δε δ°' Εχινάδε ε'ισί: πολύ δ° έπ° αριστερά πόντο ,οδτω σ° οϋκ άν φηµι Λακινίου άκρου άµαρτέινοϋδ° \ ερα Κριµίση οϋδ° Αισάρου ποταµοιο.

(21 Οτι του χρησµού προστάττοντο Κρότωνα κτίζειν όΜύσκελλο τήν περί τήν Σύβαριν χώραν θαυµάσα έβούλετοκτίσαι, καΐ εξέπεσε χρησµό αϋτφ ούτο ,

Μύσκελλε βραχύνωτε, παρέκ θεού άλλα µατεύωνκλαύµατα µαστεύει : δώρον δ° ô δίδω θεό αΐνει.[Exc. Vat. p. 9.]

18. (ΐΤΟτι dt Συβαριται γαστρίδουλοί ε'ισι καΐ τρυφηταί.τοσούτο δέ ή ν ζήλο παρ° αϋτοί τρυφή ώστε καΐ των èξωθεν εθνών µάλιστα ήγάπων'Ιωνα καΐ Τυρρηνού , ότισυνέβαινεν αυτού του µέν των*Ελλήνων, του δέ τωνβαρβάρων προέχειν τή κατά το ζήν πολυτελεί . [Exc. de virt.et vit. p. 230 V., 550 W.] '

(27Οτι φασί τίνα των ευπόρων Συβαριτών, άκούσανταπαρά τίνων οτι θεασάµενο του έργάτα ε'ιληφώ εΐηψήγµατα, παρακαλέσαι τον ε'ιπόντα µή θαυµάσαι: καΐγαρ άκούσαντα το γεγονό πεπονηκέναι τήν πλευράν. êτερον δέ λέγεται παραβαλόντα ε'ι Σπάρτην ε'ιπειν οτιπρότερον µέν θαυµάζοι τήν των Σπαρτιατών άνδρείαν, τότε δέ θεασάµενον εύτελώ καΐ µετά πολλή κακοπαθεία βιούντα ειπείν οτι των εσχάτων ουδέν διαφέρουσι: καίγαρ έν Συβαρίται τον άνανδρότατον µάλλον έλέσθαι αντρί άποθανείν ή τοιούτον βίον ζώντα καρτερειν. µάλισταδέ παρ° αύτοι περιουσιάσαι λέγεται τρυφή τον ονοµαζόµενον Μινδυρίδην.

[Exc. Vat. p. 9.]19. (lJOxi Μινδυρίδη λέγεται περιουσιάσαι τρυφή παρά

Συβαρίται . τούτον γάρ, Κλεισθένου τού Σικυωνίων τυράννου νικήσαντο άρµατι καΐ κηρύξαντο παραγενέσθαι του προαιρουµένου γαµειν τήν αυτού θυγατέρα, δοκούσαν κάλλειδιαφέρειν, άναχθήναί φασιν Συβάρεω εν πεντηκοντόρωτου ερέτα έχοντα διου ο'ικέτα , ών είναι του µέν αλιεί ,του δέ όρνιθοθήρα . (2) παραγενόµενον δέ ε'ι Σικυώνα ταΐ


κατά τήν οϋσίαν παρασκευαί ob µόνον του αντιµνηστεύσαντα , άλλα και τον τύραννον αυτόν ϋπεραραι, καίπερτη πόλεω αϋτω πάση συµφιλοτιµουµένη . έν δε τω µετάτήν άφιξιν δείπνφ προσιόντο τινό , όπω κατακλιθη προ αυτόν, ε'ιπείν ότι κατά το κήρυγµα πάρεστιν ή µετά τη γυναικό ή µόνο κατακλιθησόµενο .

[Exe. de virt. et vit. p. 230 V., 550 W.]20! Οτι Μιλησίων τρυφώντων φασί προ αυτού άποδηµή

σαντά τίνα των Συβαριτών, επειδή πάλιν προ τήν πατρίδαπαρεγενήθη, τά τε άλλα τοι πολίται εξηγέισθαι και δή καΐφάσκειν κατά τήν άποδηµίαν µίαν πόλιν έλευθέραν έωρακέναι τήν των Μιλησίων.

[Exc. Vat. ρ. 10.]21. (ΐΤΟτι συνταξαµένων των έπευνακτών τω Φαλάνθω

τότε ήκειν προ τήν στάσιν κατά τήν άγοράν, όταν αυτό επι το µέτωπον έφελκύση τήν κυνήν, µετά των όπλων: έµήνυσε δέ τι το µέλλον γίνεσθαι τοι εφόροι . των δέ πλείστων ο'ιοµένων δέιν άποκτειναι τον Φάλανθον,' Αγαθιάδα εραστή αυτού γεγονώ ειπεν, ώ τούτο πράξαντε ε'ι µεγίστην στάσιν έµβαλούσι τήν Σπάρτην, εν f| κρατήσαντε άλυσιτελή ποιήσονται νίκην, καί σφαλέντε άρδην άπολέσουσι τήν πατρίδα.f 2) συνεβούλευσεν ούν τον κήρυκα άναγορεύσαι τήν κυνήν feav ώ έχει Φάλανθον. ού γενοµένουτου µεν παρθενία άποστήσασθαι τη επιβολή και προ διάλυσιν όρµήσαι/ 3) οι δέ έπευνακται θεωρού πέµψαντε ε'ι Δελφού έπηρώτων, ει δίδωσιν αϋτοι τήν Σικυωνίαν. ήδ° έφη

καλόν τοι το µεταξύ Κορίνθου καί Σικυώνο :άλλ° οϋκ οικήσει οϋδ° ει παγχάλκεο είη .Σατύριον φράζου σύ Τάραντό τ° άγλαόν ύδωρκαι λιµένα σκαιόν και όπου τράγο άλµυρόν όΐδµαάµφαγαπα τέγγων άκρον πολιοΐο γενείου:ένθα Τάραντα ποιου έπι Σατυρίου βεβαώτα.

άκούσαντε δέ ήγνόουν: ή δέ φανερώτερον έφη,

Σατύριόν τοι έδωκα Τάραντά τε πίονα δήµονο'ικήσαι και πήµατ0' Ιαπύγεσσι γενέσθαι.[Exc. Vat. p. .]


22! Οτι' Ιπποµένη ό των' Αθηναίων άρχων, τη θυγατρό αυτού φθαρείση ϋπό τίνο , τιµωρίαν έλαβε παρ° αυτή άνήκεστον καΐ παρηλλαγµένην: µεθ° ππου γαρ αυτήν ε'ι όίκίσκον τινά συγκλείσα , καΐ τήν τροφήν παρελόµενο έπίτινα ηµέρα , ήνάγκασε το ζωον δια τήν ένδειαν αναλώσαιτο σώµα τή παραβληθείση .

[Exe. de virt. et vit. p. 230 V., 550 W.]23. ΟΤΟτι'Αντίφηµο καΓΕντιµο <Λ Γέλαν κτίσαντε

ήρώτησαν τήν Πυθίαν, καΐ έχρησε ταύτα,

ντιµ° ήδέ Κράτωνο αγακλέο υ\έ δαΐφρον,έλθόντε Σικελήν <καλήν> χθόνα ναίετον άµφω,δειµάµενοι πτολίεθρον οµού Κρητών' Ροδίων τεπαρ προχοά ποταµοΐο Γέλα συνοµώνυµον αγνού.

(2ΤΟτι ο\ έκ τή δεκάτη ανατιθέντε Χαλκιδέι ήλθονχρησόµενοι περί αποικία , καΐ ανείλε

' Αψία f| ποταµών ερώτατο ε'ι άλα πίπτει,ένθ° είσω βάλλοντι τον άρσενα θήλυ οπυίει,ένθα πόλιν ο\κιζε, διδοί δέ σοι Αύσονα χώραν.

ο\ δέ κατά τον ' Αψίαν ποταµον εϋρόντε άµπελονπεριπεπλεγµένην έρινεώ το λεγόµενον αρσενόθηλυν έκτισανπόλιν.

(3) Παραπορευόµενον µεγάλη τη φωνή λέγειν, αντίθνητού βίου δόξαν αθάνατον περιποιήσασθαι βούλεται τί ;<τί > έρεί πρώτο , έπιδίδωµι τον έµαυτού βίον ε\ τήνκοινήν ασφάλειαν.

(4ΐθτι τών ει άγρον πορευοµένων τι έρωτήσα απαντ|.ήρώτησε µή τι νεώτερον είη κατά τήν πόλιν. καΐ έζηµίωσαναυτόν ο\ τήν αρχήν παρά Λοκρο έχοντε : τοσούτον ήσανπερί το δίκαιον ήσχοληκότε .

24/Οτι Σικυωνίοι έχρησεν ή Πυθία εκατόν έτηµαστιγονοµηθήσεσθαι αυτού , έπερωτησάντων δέ αυτών τί öταύτα ποιήσων, πάλιν απεκρίθη, ώ άν καταπλεύσαντε πρώτωγεγενηµένον υ\όν ακούσωσιν. ετύγχανε δέ τοι θεωροι ήκολουθηκώ τή θυσία ένεκα µάγειρο , ό έκαλειτο' Ανδρέα . µισθού τοι άρχουσι µαστιγοφόρων υπηρετεί.


[Exc. Vat. p. 12.]25. (I fΟτι επι 'Οστιλίου Τόλλου του'Ρωµαίων βασιλέ

ω ' Αλβανοί τήν αύξησιν των f Ρωµαίων ύφορώµενοι καΐταπεινώσαι τούτου βουλόµενοι, προσεποιήσαντο επί τη εαυτών χώρα γεγονέναι ληστά ' Ρωµαίου , καΐ έπεµψαν ε'ι 'Ρώµην πρεσβευτά του το δίκαιον α'ιτήσοντα , ει δε µήπροσέχωσι, πόλεµον καταγγελούντα / 2)'Οστίλιο δε ö των

'Ρωµαίων βασιλεύ πυθόµενο ώ ζητούσι πρόφασιν πολέµου,τοι µεν φίλοι παρήγγειλε του πρέσβει έκδέξασθαι καΐπαρακαλέιν επί ξένια: αυτό δε έκκλίνα τήν προ τούτου έντευξιν έπεµψεν ει ' Αλβανού του <τού > το παραπλήσιοντοι εκείνων ποιήσοντα / 3) τούτο δέ συνετέλεσεν άρχαικωτινι προαχθεί έθει, δια το του παλαιού µηδέν ούτω σπουδάζει ν ώ το δικαίου ενίστασθαι πολέµου : εϋλαβέιτο γαρ,µή του α'ιτίου τη ληστεία ούθ° ευρέιν δυνάµενο ούτεπαραδιδού τοι εξαιτούσι δόξη πόλεµον άδικον επαναιρεισθαι.(4) εύτυχούντων δέ πρότερον των ε'ι 'Αλβαν πεµφθέντων τοµή λαµβάνειν το δίκαιον, ει ήµέραν τριακοστήν πόλεµονκατήγγειλαν, οι µέν οΐ)ν των' Αλβανών πρεσβευται κατά τήνέξαίτησιν απόκρισιν έλαβον, ότι πρότερον εκείνων ob διδόντων το δίκαιον oV Ρωµαίοι πόλεµον αύτοί κατηγγελκότε είησαν. οι δέ δήµοι προ αλλήλου έπιγαµία έχοντε καίφιλίαν, από ταύτη τη α'ιτία ε'ι διαφοράν κατέστησαν.

[Exc. de légat, p. 310 U., 618 W., IV 35 Bip.]26. Tô πρότερον το γένο τών' Ρωµαίων τών Λατίνωνοϋχι συνήπτε πόλεµον ακηρυκτεί προ έθνο ,άλλα τη χώρα πρότερον έθνου του πολεµίουδόρυ σηµειον έρριπτεν, έχθρα αρχήν σηµαίνον,έπειτα δέ κατήρχετο πολέµου προ το έθνο ,τούτο φησι Διόδωρο , πα τε Λατινα γράφων.[Tzetz. Hist. 5, 555.]

27. (ΙΙΟτι οι Σπαρτιαται ύπό Μεσσηνίων ήττηθέντε ε'ι Δελφού πέµψαντε ήρώτων περί πολέµου, έχρησε δέ αύτο παρά' Αθηναίων λαβείν ηγεµόνα.

* 2 ΐθτι οι Λακεδαιµόνιοι προτραπέντε υπό Τυρταίου ούτω προθύµω ειχον προ παράταξιν, ώστε µέλλοντε παρατάττεσθαι τα ονόµατα σφών αυτών έγράψαντο ει σκυταλίδακαι έξήψαν έκ τη χειρό , \ να τελευτώντε µή άγνοώνταιύπό τών ο'ικείων. ούτω παρέστησαν ταΐ ψυχα έτοιµοι


προ το τη νίκη αποτυγχάνοντε έτοίµω επιδέχεσθαι τονέντιµον θάνατον.

[Exc. Vat. ρ. 12.]

28. Κιθαρωδό ö Τέρπανδρο τω γένει Μηθυµναιο .στασιασάντων δέ ποτέ των Λακεδαιµονίων,χρησµό αύτο εξέπεσε πάλιν φιλιωθήναι,άν έκ Μηθύµνη Τέρπανδρο έκείνοι κιθαρίση.καΐ δή τι µέλο Τέρπανδρο εντέχνω κιθαρίσα αυτού πάλιν συνήρµοσε, Διόδωρο ώ γράφει,τη αρµονία τη φδη. καΐ γαρ µετατραπέντε αλλήλου περιέβαλλον, ήσπάζοντο δακρύοι .[Tzetz.Hist. 1,385.]

29.(ΐΤΟτι'Αριστοτέλη ö καΐ Βάττο κτίσαι βουλόµενο Κυρήνην έλαβε χρησµόν ούτω ,

Βάττ°, έπΐ φωνή ν ήλθε : άναξ δέ σε Φοιβο 'Απόλλωνει Λιβύην πέµπει καλλιστέφανον Κυρήνη εύρείη άρχειν καΐ έχειν βασιληίδα τιµήν,ένθα σε βάρβαροι άνδρε , έπάν Λιβύη έπιβήη ,βαιτοφόροι έπίασί: σύ δ° ευχόµενο ΚρονίωνιΠαλλάδι τ° εγρεµάχη γλαυκώπιδι καΐ Διό υ\ωΦοίβφ ακερσεκόµη νίκην υποχείριον έξει ,καΐ µάκαρο Λιβύη καλλιστεφάνου βασιλεύσει αυτό καί γένο ϋµόν: άγει δέ σε Φοίβο ' Απόλλων.(2)Τα γαρ εϋηµερίαι φυσικώ άντικαθήµενο ö φθό

νο καθαιρεί του ταΐ δόξαι πρωτεύοντα .[Exc. Vat. ρ. 13.]30. (ΐΓΟτι ' Αρκεσίλαο ö των Κυρηναίων βασιλεύ

δεινοπαθήσα επί ταΐ συµφοράί έπηρώτα ε'ι Δελφού , έχρήσε δέ [ό θεό ] ότι θεών έστι µήνι : του γαρ ύστερονβασιλεί οϋχ οµοίω άρχειν τω πρώτω Βάττω. εκείνονµέν γαρ αυτή τη προσηγορία του βασιλέω άρκούµενον έπιεικώ άρξαι καί δηµοτικώ , καί το µέγιστον, τηρούντα τά προ του θεού τιµά : του δέ ύστερον άεΐ τυραννικώτερονδυναστεύοντα έξιδιοποιήσασθαι µέν τά δηµοσία προσόδου ,ολιγωρήσαι δέ τη προ το θείον εϋσεβεία .

f 27Οτι τη τών Κυρηναίων στάσεω διαιτητή έγένετοΔηµώναξ Μαντινεύ , συνέσει καί δικαιοσύνη δοκών διαφέ


ρειν. ούτο οδν πλεύσα ει Κυρήνην καΐ παρά πάντωνλαβών τήν έπιτροπήν, διέλυσε τά πόλει επι τούτοι .

31."Οτι Λεύκιο Ταρκύνιο ö των'Ρωµαίων βασιλεύ σπουδαία έτυχεν αγωγή , και γενόµενο ζηλωτή παιδεία ob µετρίω δι° αρετή ν έθαυµάζετο. ανδρωθεί γαρ συνεστάθη τω βασιλει των'Ρωµαίων"Αγκω Μαρκίω, και φίλο abτου µέγιστο εγένετο, και πολλά των κατά τήν βασιλείαν συνδιωκει τω βασιλεί. και µεγαλόπλουτο ών πολλοί των απόρων έβοήθει χρήµατα διδού , καΐ πασι προσφιλώ οµιλών άµεµπτο ήν καΐ ένδοξο επι σοφία.

[Exe. de virt. et vit. p. 233 V., 551 W.]32. (1)Οτι οι Λοκροι έπεµψαν ε'ι Σπάρτην περί συµµαχία

δεόµενοι. οι δε Λακεδαιµόνιοι το µέγεθο τη Κροτωνιατώνδυνάµεω ακούοντε , (2)ώσπερ άφοσιούµενοι και µόνω άνούτω σωθέντων Λοκρών, άπεκρίθησαν αύτοί συµµάχου διδόναι του Τυνδαρίδα . οι δε πρέσβει ε\τε προνοία θεοΰε\τε το £>ηθέν ο'ιωνισάµενοι προσεδέξαντο τήν βοήθειαν παρ°αυτών καΐ καλλιερήσαντε έστρωσαν τοι Διοσκόροι κλίνην επί τη νηό καΐ απέπλευσαν επί τήν πατρίδα.

(3) Ποταπά δε ψυχά έξειν του συνηκολουθηκότα πατέρα , όταν όρώντε του εαυτών υιού ύπό τών βαρβάρων άρρήτφ συµφορά περιπίπτοντα µή δύνωνται βοηθείν,άλλα τα εαυτών πολιά σπαράσσοντε προ κωφήν οδύρωνται τύχην;

[Exc. Vat. p. 14.]

| 1 | 1 | 1 | 11 | | | 1 | ?1 | 1 | | | 1 | |

[ ]

ΒΙΒΛΟΥ ΕΝΑΤΗΣΑΠΟΣΠ ΣΜΑΤΑ

ΕΪΊ5 5Έ] E 3 E 3 ÜD OÜ In d ÜD CÜPO ft3

[ : — ]1.(1) 1, 2

. , . , [ ] . (2) , , , , . , [ ] 3 , , .

(3) , , , , .

(4) , [ ] , ,[ ] , . , 4.

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, ed. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 217]

1 . . 1 ; . I, 2, 45.2 ( .

I, 2, 45) , , , ( . . 8 10). , ( . 32).

3 ., ., . . 343 ; . I, 1. ( : « »).

4 514 . . . . V, 55 56, . 1,20; VI,54 59.

50 .

2. ( 1 ) 1, [ ] , , [ ] . , [ ] ,[ ] , . (2) , , , , [ ], , — , , . , [ ], , , . (3) , , , : , . (4) , , , , , , , , , 2.

(5) , , [ ] , [ ], , .

3. (1) , [ ] 3, :

, ? : .

(2) [ ] . , [ ] , . :1 . . I, 29 33,. 86 88.

, , ( . . 27): 590 584 . . ., — 560 . . .

2 546 . . . . I, 53 .

3 . . . 4; . I, 1 ( ).

. 51

1 , , , , , , 2.

(3) , [ ] / / , , , [ ] — . , , , . [ ] [ ] , .

4. (1) , , , , [ ] , [ ] , , . (2) , [ ] , [ ] . , , , . , , , , . [ ] : « », [ ] , 3.

5. , , .


1 — , , . . . . IV, 26; . VI, 31 ; . .11,16,1.

0 « »(39; 97).

3 . . . 30 31.

52 .

[ : — ]

6. , 1, , , . [ ] :

... , .

2, 3.

7. , , . , , [ ] , 4.

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Buttner-Wobst, 1906, t. 2, p. 217]

8. , , , , , , : « , », : « , ».


[ : — ]

9. , . , , , [ ] . , , [ ] , .

1 . . I, 8; . . 5. . . I, 9.

2 — .

3 « » . , I, 9. , , .

4 ( . 343 ; . I, 9).

. 53


10. (1) [ ] , [ ]1: « », « »2 « »3. , 4, . (2) , « » , . , , , , , , , . , , , [ ] . (3) « » [ ] [ ] , , [ ] . [ ] , , , [ ] 5. :« », , . (4) « » , « », — , , , . , [ ] , , [ ] , . [ ] :

1 (X, 24, 1 ) .

2 « ».3 « — ».4 ( ) 556 . .5

. . . I, 24 30. , , , ( . . 1,165).

54 .

, : 1.

(5) , [ ] , [ ] [ , ] : , , . , [ ] , , . , , , 2.

(6) , , , . 3 , , , , , 4, 5.


[ : — ]

11.(1) , , [ ] , , ,

1 923, .2 (479 . . .) . . (449 .

. .).3 . . I, 50.4 ,

357 346 . . . XVI .

5 ( ) 279 . . . . XXII, 9; . . X, 22 23.

. 55

1. , — , .

, , . [ ] , [ ], , .


12. (1) , 2, [ ] , , , , 3: , « » , , , — , [ ] .

(2) , [ ] , , . , [ ] , , , . [ ] , [ ] , , , , 4.

(3) , ,[ ] , , 5.


1 . . 1,4 (76).2 .

607 . . , (636/ 5 . . .). . . I, 4 (74).

3 ( . 40): « , , , » ( . . ).

4 . . 1,4 (81 ).5 . . 1,4 (76, 81 ).

56 .

[ : — ]

13. (1) , , , . , , ,[ ] , , , , , . [ ] , [ ] , , , , .

(2) [ ] , , : « ». , .

(3) , . , — , , .


[ ]14. (1) [ ] ,

. ?1

(2) [ ] , , , 2.


15. ,

, , , , , . , .

/ , « », II, 555 559.]1 . . VI, I, 12 . 263.2 ( ) . . VI, 5, 4 9.

. 57

16. , 1. , :

, , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p.286]

17. , « »,9, . 805.

, , 2 — , .

[ : ]18. , 3

, [ ] . , , .


19. 4, , . , : , ,

1 . . . 592 . . — . . , « » — ( ) ( ).

2 « » . . « » . 624 621 , . ., — 594 . .

3 — 565 549 . . .4 .

( . I, 11), .

58 .

. , , . , , , :« , , , , . , , !». , .« , », , « , , , !». , , . , , . 1 , 2, .

[ . . I. 646 668]

[ : — ]20. (1) 3

, . , [ ] , , , , , , , , . , , , , . (2) , :

; . , , . , , — !

1 . . I. 1 12.2 . . I. 95 99. . , ., . XXXIV, 89.3 . . IX, 4.

. 59

(3) :

, . , , . , , . , , .

(4) [ ] , , . , [ ] ,[ ] , , . [ ], , : « »1.


[ : : ]

[ , , II, 32, 2 3]... , , ,

. , , , , . , , , . , . , , , 2. , , , , 3, 4.1 . IX, 4.2 549 . .3 . . I. 73 74.4 711 710 . . .

60 .

[ : : ][ , , II, 34, 6] , , ,

, 1. , , , .

21. 2, « » « » , 3, [ ], [ ], [ ] . .

[ , , X, 10, 488 ]22. , , ,

, , , , . , , .

23. , , . , , , , , , , , . : , , . ,

1 , — « » .

2 560 559 . . .3 —

, 167 (112 109 . . .). , ( . . VI, 1). — , . — II . ., « ». — ( ), (« », « », « »,« », « » ).

. 61

, [ ] 1.

24. , , . .


[ : : ]25. ,

2. ( ) [ ] , . [ ], , , [ ] , , . , : « , !». ( ) : « , , , , , , , , , , ?». : , , , , 3.

26. (1) , , , , . , , , , . (2) , , , , [ ] , . (3) , , , , , , . , [ ]

1 (I, 128).2 560 559 . . .3 . . I, 27.

62 .

, . (4) , , , , [ ] , , , . [ ] , , , , , — , , [ ] . (5) , , [ ] , . , . [ ] , [ ] .

27. (1) [ ] , , , , , . [ ] , , , . , , , . (2) : « , ?». , [ ] , , , , , . , , , [ ], .

(3) [ ] , , : « . , , [ ] . , ». : « [ ] , [ ] , ».[ ] : « , [ ] ».

(4) , : « ?». : « », 1.

. I, 4 (77).

. 63

28. , , [ ] , , , , 1.

[= Excerpt a Historica iussu Imperatoris Const antini Porphyrogeniticonfecta, ed. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 287-289]

29. (1) 2 , , . , [ ] , , , , . (2) , , , [ ] , , , . , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, ed. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 219-220]

[ : : ]30. , , :

« , , [ ] [ ]? , ». ( , , ).3 , « ».

[ : ]31. (1) ,

: , , .

, [ ] 4.

1 . . . 28.2 (I, 35 45).3 .4 . . I, 53 54.

64 .

(2) , , [ ] :

, , , , 1.

[ ] « » , , — .

(3) , , , , , , , . , , , , .

32. , , [ ] , , , . . , , , 2.


33. (1) , .

(2) , , , . :

, , ! : ! , , !3

1 . . . . . I, 55.2 .

. ., ., . .327 d; . XVIII, 24.

3 . . . . . I, 85.

. 65

(3) , .

(4) , , , , , , , . , , , , : « ». « , , », , « ». , , , 1.


34. , , , , . [ ] [ ] , , [ ] 2.


[ : ]

35. (1) 3. , , . [ ] , , , [ ] , , , [ ] , [ ] . [ ] , , . (3) , , , , , , , [ ]

1 . . I, 88 89.2 . , I, 153 156, 207 208; II, 14, 34 36;

VI, 36 38.3 . . .

66 .

[ ] , , 1.

[ : ]36. (1) , ,

[ , ,] , , . , [ ] , , 2.

(2) , :

? : ! , . . , , 3.

(3) [ ] [ ], , . [ ] :

. ( ), .[ ] , ,

... . 4.

, , [ . . « »], « » , « » — : « » , , [ ] 5.

1 (I, 141) .

2 545 . .3 . . . . . I, 66.4 . . . . . I, 67.5 . . I, 68.

. 67

(4) , , , .

[ : : ]37. , , ,

1, , , . , , , . : « , , ?».

, , [ ] 2

, , . (2) , [ ] , , . (3) , , , , . , . : « ».


1 — , .

2 — .

EfcD ÜDCJ ÜD GÜ ΒΊΕ] ΕΊ3 | ]

i.(if Ην δέ και Σόλων πατρό µεν' Εξηκεστίδου, το γένο εκ Σαλαµινο τη ' Αττική , σοφία δε καΐ παιδεία πάντα του καθ° εαυτόν υπερβεβληκώ . φύσει δέ προ άρετήν των άλλωνπολύ διαφέρων εζήλωσεν άρετήν επαινουµένην: πασι γαρ τοι µαθήµασι πολύν χρόνον ενδιατρίψα αθλητή εγένετο πάση αρετή . (2) κατά µέν γαρ τήν του παιδό ήλικίαν παιδευταΐ εχρήσατο τοι άρίστοι , ανδρωθεί δέ συνδιέτριψε το µεγίστην έχουσι δόξαν επι φιλοσοφία, διό και τούτοι οµιλώνκαι συνδιατρίβων ώνοµάσθη µέν ε*ι των επτά σοφών και τοπρωτείον τή συνέσεω ob µόνον παρά τούτοι τοι άνδράσιν,άλλα και παρά πασι τοι θαυµαζοµένοι άπηνέγκατο.

(3JΟτι ό αυτό Σόλων, εν ττ\ νοµοθεσία µεγάλην δόξανπεριποιησάµενο , εν ται διωτικαι όµιλίαι και άποκρίσεσιν, έτι δέ συµβουλίαι , θαυµαστό ετύγχανε δια τήν ένπαιδεία προκοπήν.

(4ΐθτι ό αυτό Σόλων, τήν όλην άγωγήν τή πόλεω feχούση 'Ιωνικήν, και δια τήν τρυφήν και τήν ^αστώνην εκτεθηλυµµένων τών ανθρώπων, µετέθηκε τη συνήθεια προ άρετήν και ζήλον τών ανδρείων πράξεων, διό τχ\ τούτουνοµοθεσία καθοπλισθέντε τά ψυχά Αρµόδιο καΐ Αριστογείτων καταλύειν επεχείρησαν τήν τών Πεισιστρατιδών αρχήν.

[Exe. devirt.p. 233 V., 551 W.]2. (ΐΤΟτι Κροίσο ό Λυδών βασιλεύ µεγάλα κεκτηµέ

νο δυνάµει και πολύν εκ παρασκευή σεσωρευκώ αργυρόν τε και χρυσόν, µετεπέµπετο τώνf Ελλήνων του σοφωτάτου , και συνδιατρίβων αϋτοί µετά πολλών δώρωνεξέπεµψε καΐ αυτό προ άρετήν ώφελέιτο πολλά, ποτέ δέτούτον [i. e. Σόλωνα] µεταπεµψάµενο και τά δυνάµει καιτον πλούτον έπιδειξάµενο , ήρώτησεν ε τι έτερο αύτώδοκέι µακαριώτερο είναι. (2) ό δέ Σόλων τη συνήθει τοι φιλοσόφοι χρησάµενο παρρησία έφη µηδένα τών ζώντωνείναι µακαριον: τον γάρ επ° ευδαιµονία πεφρονηµατισµένον και δοκοΰντα τήν τύχην έχειν συνεργόν µή γινώσκεινει διαµένει µετ° αυτού µέχρι τή εσχάτη , σκοπειν ούν εφησε δείν τήν του βίου τελευτήν και τον διευτυχήσαντα τότε προσηκόντω λέγειν µακαριον. (3) ό δέ Κροίσο ύστερον

ΒΙΒΛΟΥ ΕΝΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 69

γενόµενο αιχµάλωτο ϋπό Κύρου και µέλλων έπΐ µεγάληπυρά κατακαίεσθαι, τη Σόλωνο αποφάσεω έµνηµόνευσεν.διό καΐ του πυρό ήδη περιφλέγοντο άνεβόα συνεχώ το τουΣόλωνο όνοµα. (4) ό δε Κύρο προσπέµψα του πευσοµένου , τί ή συνεχή έστι του Σόλωνο ονοµασία, µαθών ταληθέ µετέπεσε τοι λογισµοι καΐ νοµίσα τήν άπόκρισιντου Σόλωνο άληθινήν ε\ναι τη µέν ϋπερηφανεία απανίστατο, τήν δε πυράν κατασβέσα έσωσε τον Κροΐσον καΐ τολοιπόν ένα τών φίλων κατηρίθµησεν.

(5jOci ö Σόλων ήγέιτο του µέν πύκτα καΐ σταδιέι καιτου άλλου αθλητά µηδέν άξιόλογον συµβάλλεσθαι ται πόλεσι προ σωτηρίαν, του δέ φρονήσει και άρετη διαφέροντα µόνου δόνασθαι τά πατρίδα έν τοι κινδύνοι διαφυλάττειν.

3.(1) (/Οτι περί του χρυσού τρίποδο αµφισβητήσεω ούση ή Πυθία έχρησεν ούτω :

έκγονε Μιλήτου, τρίποδο πέρι Φοίβον έρωτφ ;τί σοφία πρώτο πάντων, τούτου τρίποδ0 αϋδώ.

(2) (Λ δέ φασιν άλλω ότι πολέµου γενοµένου τοι ωσιπρο αλλήλου , καΐ τού τρίποδο παρά σαγηνέων άνενεχθέντο , έπερωτήσαι τον θεόν περί τη καταλύσεω τού πολέµου. ή δέ έφη,

ούποτε µή λήξη πόλεµο Μερόπων καΙ ώνων,πριν τρίποδα χρύσειον, ôv" Ηφαιστο κάµε τευχών,έκ µέσσου πέµψητε, καΐ έ δόµον ανδρό \κηταιό σοφία τά τ° έόντα τά τ° έσσόµενα προδέδορκεν.

(3jOu di Μιλήσιοι άκολουθήσαι βουλόµενοι τω χρησµωΘάλητι τω Μιλησίω [τών επτά σοφών] το άριστέιον έβούλοντοδούναι: τον δ° έχπεχν ώ οϋκ έστι πάντων σοφώτατο , συµβουλευειν δέ προ έτερον πέµπειν σοφώτερον. τούτω δέ τω τρόπωκαι τών άλλων τών επτά σοφών αποποιησαµένων τον τρίποδαΣόλωνι δίδοσθαι δοκούντι πάντα ανθρώπου ύπερβεβλήσθαισοφία τε καΐ συνέσει. τον δέ συµβουλεύσαι τούτον άναθειναι'Απόλλωνί: τούτον γαρ είναι σοφώτερον πάντων.

[Cf. frag. 13, 2. ]4. ΟΤΟτι ö αυτό προ τη τού βίου καταστροφή ορών

Πεισίστρατον προ χάριν [λόγοι ] τά πλήθη δηµαγωγούντα


και προ τυραννίδα παρορµώντα, το µεν πρώτον λόγοι έπεχείρησεν άποτρέπειν ταύτη τη επιβολή : ob προσέχοντο δέ αυτού προήλθεν ε'ι τήν άγοράν µετά τη πανοπλία παντελώ ήδη γεγηρακώ . (2) συνδραµόντο δέ του πλήθου προ αϋτον δια το παράδοξον, παρεκάλει του πολίτα άναλαβείν τα δπλα καΐ παραχρήµα καταλύειν τον τύραννον:οϋδενο δέ αϋτω προσέχοντο , και πάντων αυτού µανίανκαταγινωσκόντων, τινών δέ παραγηραν αυτόν αποφαινοµένων, ό µέν Πεισίστρατο ήδη τινά δορυφόρου περιαγόµένο προσήλθε τω Σόλωνι καί επύθετο τίνι θαρρών τήντυραννίδα καταλύειν αυτού βούλεται, τού δέ ειπόντο δτι τωγήρα, θαυµάσα τήν φρόνησιν αυτού ουδέν αυτόν ήδίκησεν.

[Cf. frag. 20, 4]5ΓΟτι τον παρανόµοι καί άδίκοι πράξεσιν έπιβαλό

µενον οϋκ άν προσηκόντω σοφόν νοµίζεσθαι.6 ."Οτι φασίν ' Ανάχαρσιν τον Σκύθην φρονούντα επί

σοφία µέγα παραγενέσθαι Πυθώδε καί επερωτήσαι τί έστιναυτού τών' Ελλήνων σοφώτερο . καί ειπείν,

Οιταιόν τινά φασι Μύσωνασού µάλλον πραπίδεσσιν αρηρότα πευκαλίµησιν,

όστι ήν Μαλιεύ καί ώκει τήν Οίτην ει κώµην Χηνά καλουµένην. [Exc. Vat. ρ. 14 16.]

7ΓΟτι Μύσων τι ήν Μαλιεύ , ό φκει εν κώµη Χηνά καλούµενη, τον άπαντα χρόνον fev άγρώ διατρίβων καί ϋπότών πολλών αγνοούµενο : δν αντεισήξαν ε'ι του επτάσοφού , έκκρίναντε τον Περίανδρον τον Κορίνθιον δια τοτύραννον γεγονέναι πικρόν.

[Exc. de virt. et vit. p. 234 V., 552 W.]8ΓΟτι ö Σόλων πολυπραγµονήσα τον τόπον kv ώ διέ

τρίβε Μύσων, κατέλαβεν αυτόν επί τή άλω προ άροτρονπροσβαλόντα εχέτλην, καί πειραθεί τού ανδρό εφη, Οϋχ ώρα νύν αρότρου, ώ Μύσων, καί ούτο , Ob χρήσθαι, είπεν, άλλ° επισκευάζει ν.

[Exc. Vat. ρ. 17.]9ΓΟτι Χίλων τω λόγω σύµφωνον εσχε τον βίον, όπερ

σπανίω εύροι τι άν γινόµενον. τών γάρ καθ° ήµα φιλοσόφων του πλείστου δειν έστι λέγοντα µέν τά κάλλιστα,πράττοντα δέ τα χείριστα, καί τήν εν ται άπαγγελίαι αύ

ΒΙΒΛΟΥ ΕΝΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ Τ\ _

των σεµνότητα καΐ συνεσιν δια τη πείρα έλεγχοµένην. όδε Χίλων χωρί τη κατά τον βίον έν άπασι τοι πραττοµένοι αρετή πολλά διενοήθη καΐ απεφθέγξατο µνήµη άξια.

[Exe. de virt. et vit. p. 234 V., 552 W.]10. (lJOci Χίλων άφικόµενο ε'ι Δελφού και καθάπερ ά

παρχά ποιούµενο τω θεώ τη 'ιδία συνέσεω 'επέγραψεν έπίτίνα κίονα τρία ταύτα, Γνώθι σεαυτόν, καΐ Μηδέν άγαν, καΐ τρίτον'Εγγύα, πάρα δ° άτα. τούτων έκαστον υπάρχον βραχύ καιΛακωνικον µεγάλην έχει τήν άναθεώρησιν. (2) το γαρ Γνώθισαυτόν παραγγέλλει παιδευθήναι καΐ φρόνιµον γενέσθαι: ούτωγάρ άν τι 'εαυτόν γνοίη: ή ότι οι άµοιροι παιδεία καΐ άλόγιστοι κατά το πλείστον 'εαυτού συνετωτάτου ύπειλήφασιν, ήπερ 'εστί τών άµαθιών αµαθέστατη κατά τον Πλάτωνα, ή ότιτου πονηρού 'επιεικεί ηγούνται, του δε χρηστού άνάπαλινφαύλου : µόνω γαρ άν τι ούτω 'εαυτόν γνοίη και έτερον,τυχών παιδεία καΐ συνέσεω περιττοτέρα . (3) το δε Μηδέν άγαν µετριάζειν 'εν πασι καΐ µηδέ περί 'ενό τών ανθρωπίνωντελείω διορίζεσθαι, ώ 'Επιδάµνιοι. οΐποι γαρ παρά τον'Αδρίαν ο'ικούντε και προ αλλήλου διαφερόµενοι, µύδρου διαπύρου καταποντίσαντε 'εν µέσφ τω πελάγει διωµόσαντο µή σπείσεσθαι τήν προ αλλήλου έχθραν πρότερον έω άν όβτοι θερµοίάνενεχθώσιν. ούτω δε σκληρώ οµόσαντε καΐ το Μηδέν άγανούκ 'επινοήσαντε ύστερον ύπα τών πραγµάτων άναγκαζόµενοιδιελύσαντο τήν έχθραν, εάσαντε του µύδρου ψυχρού 'εν τωβυθώ. (4) το δέ'Εγγύα, πάρα δ° άτα, τινέ ϋπέλαβον γάµον άπαγορεύειν: τήν γαρ του γάµου σύνθεσιν παρά τοι πλείστοι τών' Ελλήνων εγγύην ονοµάζεσθαι, καΐ βεβαιωτή ö κοινό βίο ,'εν πλέισται καί µέγισται γίνονται συµφοραΐ δια τά γυναίκα ,ένιοι δέ φασιν άνάξιον έιναι Χιλωνο δια το µή δύνασθαι άναιρουµένου του γάµου διαµένειν τον βίον, τήν δέ άτην άποφαίνονται 'εγγύαι ται 'επί τών συµβολαίων καΐ ται υπέρ τών άλλων διοµολογήσεσι περί χρηµάτων, και Ευριπίδη

ούκ εγγυώµαι: ζηµία φιλέγγυονσκοπέιν: τα Πυθοί δ° ούκ feg µε γράµµατα.(57 Ενιοι δέ φασι µή Χιλωνο ε\ναι µηδέ πολιτικό ν το

µηδενΐ τών φίλων εν τα~ι τοιαύται χρείαι έπαρκειν, άλλαµάλλον τά καταβεβαιώσει άπαγορεύειν καί το κατατεταµένω έγγυασθαί τε καί διορίζεσθαι τών ανθρωπίνων, ώ ποιήσαι του "Ελληνα οτε κατηγωνίσαντο τον Ξέρξην. ώ


µοσαν γαρ εν Πλαταιαί παραδώσειν παίδων παισΐ τήν προ του Πέρσα έχθραν, έω άν οι ποταµοί βέωσιν ε'ι τήν θάλατταν και γένο ανθρώπων f| καί γη καρπού φέρη: το δέτη τύχη εύµετάπτωτον βεβαίω εγγυώµενοι µετά τίνα χρόνον έπρεσβεύοντο προ 'Αρταξέρξην τον υ'ιόν Ξέρξου περίφιλία καί συµµαχία .

(67Οτι ö Χίλωνο λόγο βραχύ ών ολην περιείληφετήν προ τον άριστον βίον ύποθήκην, ώ καί των fevΔελφοί αναθηµάτων βελτίω ταύτα τα αποφθέγµατα. α\ µενγαρ χρυσαΐ Κροίσου πλίνθοι καί τα άλλα κατασκευάσµαταήφανίσθη καί µεγάλα άφορµά παρέσχε τοι άσεβείν ει το'ιερόν έλοµένοι , α'ι δε γνώµαι τον άπαντα χρόνον σώζονταιfev ται των πεπαιδευµένων ψυχαι τεθησαυρισµέναι καί κάλλιστον έχουσαι θησαυρόν, προ ôv <άν> ούτε Φωκει ούτεΓαλάται προσενεγκέίν τά χείρα σπουδάσειαν.

[Exc. Vat. ρ. 17 19.]11. (ΐΤΟτι Πιττακό ö Μιτυληναιο ού µόνον fev σοφία

θαυµαστό ήν, άλλα καί πολίτη έγένετο τοιούτο ο*ιον έτερον ούκ ήνεγκεν ή νήσο , δοκώ δ° ούδ° άν ύστερον fevéγκαι, µέχρι αν τον ο*ινον φέρη πλείω τε καί ήδίω. νοµοθέτη τε γαρ αγαθό υπήρχε κάν το"ι κατά µέρο προ του πολίτα κοινό καί φιλάνθρωπο , καί τήν πατρίδα τριών τωνµεγίστων συµφορών απέλυσε, τυραννίδο , στάσεω , πολέµου.

(2]ΓΟτι Πιττακο βαθύ ήν καί ήµερο καί τήν παραίτησιν έχων αυτό έν αύτω. διό δή πασιν έδόκει τέλειο άνήρείναι προ πασαν αρετή ν οµολογουµένω : κατά µεν γαρ τήννοµοθεσίαν έφαίνετο πολιτικό καί φρόνιµο , κατά δέ τήν πίστιν δίκαιο , κατά δέ τήν εν τοι δπλοι ύπεροχήν ανδρείο ,κατά δέ τήν προ το κέρδο µεγαλοψυχίαν άφιλάργυρο .

[Exc. de virt. et vit. p. 237 V., 552 W.]12. (ΐΤΟτι τών Μιτυληναίων διδόντων τω Πιττακώ τη

χώρα υπέρ ή ^µονοµάχησε τήν ήµίσειαν ούκ έδέξατο, συνέτάξε δέ εκάστω κληρώσαι το \σον, έπιφθεγξάµενο ώ το\σον εστί του πλείονο πλέίον. µέτρων γαρ επιείκεια τοπλέιον, ού κέρδει, σοφώ εγίνωσκεν: τη µεν γαρ σότητι δόξαν καί άσφάλειαν άκολουθήσειν, τη δέ πλεονεξία βλασφηµίαν καί φόβον, δι° ών ταχέω άν αυτού τήν δωρεάν άφείλαντο.

(2ΤΟτι σύµφωνα τούτοι έπραξε καί προ Κρόίσον διδόντα τών εκ του γαζοφυλακείου χρηµάτων λαβείν όπόσα βούλοιτο. καί γαρ τότε τήν δωρεάν ού προσδεξάµενόν φασιν


ειπείν, καΐ νυν έχειν ών ήθελε διπλάσια, θαυµάσαντο δετου Κροίσου τήν αφιλαργυρίαν καΐ περί τη άποκρίσεω περωτήσαντο , ειπείν ώ τελευτήσαντο άπαιδο τάδελφούκεκληρονοµηκώ ούσίαν ε\η τήν \σην ήπερ είχεν, ήν ούχήδέω προσειληφέναι.

ΟΓΟτι καΐ τον ποιητήν ' Αλκοίιον, έχθρότατον αϋτοΰγεγενηµένον καΐ δια των ποιηµάτων πικρότατα λελοιδορηκότα, λαβών υποχείριον αφήκεν, έπιφθεγξάµενο ώ συγγνώµητιµωρία α'ιρετωτέρα.

[Exc. Vat. ρ. 19.]13. ΟΤΟτι φασίν ο\ Πριηνεί ώ Μεσσηνία το γένο

πισήµου παρθένου λυτρωσάµενο ό Βία παρά ληστώνήγεν ώ 'ιδία θυγατέρα έντίµω . µετά δέ τινα χρόνου παραγενοµένων των συγγενών κατά ζήτησιν, άπέδωκεν αϋτά ούτε τροφεία πραξάµενο ούτε λύτρα, τουναντίον δέ τωνιδίων πολλά δωρησάµενο . ειχον οδν προ αυτόν άι κόραιπατρικήν εύνοιαν διά τε τήν συντροφίαν καΐ το µέγεθο τη ευεργεσία , ώστε καΐ χωρισθεισαι µετά των 'ιδίων ε'ι τήνπατρίδα τη ϋπερορίου χάριτο ούκ έπελάθοντο.

(2)>Οτι σαγηνέι Μεσσήνιοι κατά τον βόλον έτερον µενουδέν άνείλκυσαν, χαλκούν δέ τρίποδα µόνον έπιγραφήν έχοντα Τω σοφωτάτω. αναχθέντο δέ του κατασκευάσµατο δοθήναι τω Βίαντι.

[Cf. frag. 3](3ΤΟτι Βία ήν δεινότατο καΐ τω λόγω πρωτεύων των

καθ° εαυτόν, κατεχρήσατο δέ τή του λέγειν δυνάµει πολλοί άνάπαλιν: ob γαρ ε'ι µισθαρνίαν ουδέ ε'ι προσόδου , άλλ°ει τήν των αδικούµενων κατετίθετο βοήθειαν. όπερ σπανιώτατ° άν τι εύροι.

[Exc. de virt. et vit. p. 237 V., 552 W.]14. (ΐΤΟτι µέγα εστίν ob το δύναµιν ότου δήποτε σχειν,

αλλά το ταύτη δεόντω χρήσθαι. έπεί τί όφελο Μίλωνι τωΚροτωνιάτη το µέγεθο τη περί το σώµα ί>ώµη ;

(2ΪΟτι Πολυδάµα ό Θετταλό ύπό τη πέτρα διαρραγεί πασιν έποίησε φανερον ώ επισφαλέ έστιν σχύν <µέν>µεγάλην έχειν, νουν δέ µικρόν.

[Exc. Vat. p. 20.]1510 Πολυδάµα ούτο ήν πόλεω Σκοτούση ,γυµνάι χερσι µέν λέοντα ώ άρνα διαφθείρων,πτεροί ποσΐ δ° υπερνικών άρµατα ταχυδρόµα,


τη δε χειρί τι σπήλαιον άντήρεισε συµπιπτον.ô Σικελό Διόδωρο γράφει τήν στορίαν.[Tzetz. Hist. 2, 555.]16/Οτι των Κιρραίων πολιορκουµένων πολύν ήδη χρό

νον δια το το χρηστήριον έπιχειρείν συλάν, τινέ µεν των' Ελλήνων ει τά πατρίδα έπανήλθον, <Λ δε έπερωτήσαντε τήν Πυθίαν έλαβον χρησµόν οϋτω ,

οϋ πρίν τήσδε πόληο έρείψετε πύργον ελόντε ,πρίν κεν έµώ τεµένει κυανώπιδο ' Αµφιτρίτη κύµα ποτικλύζη κελαδούν ερησιν έπ° άκται .

[Exc. Vat. p. 20.]

17/ Ιστέον ότι ό µεν Σόλων έγένετο έπΐ των χρόνωντων τυράννων έν τα'ι ' Αθήναι προ των Περσικών χρόνων,ό δε Δράκων προ αυτού επτά καί τεσσαράκοντα ετεσιν, ώ φησιν ό Διόδωρο .

[Ulpian. ad Demosthen. Timocr. p. 243, .]18."Οτι Περίλαο ό άνδριαντοποιό Φαλάριδι τω τυρά

ννφ κατασκευάσα βού χαλκού προ τιµωρίαν των όµοφύλων αυτό πρώτο επειράθη τού µεγέθου τη τιµωρία : όιγαρ κατά τών άλλων βουλευόµενοί τι φαύλον ώ έπίπανται δίαι επιθυµίαι ε'ιώθασιν άλίσκεσθαι.

[Exc. Vat. p. 20.]"Ο Φάλαρι Περίλαον τον χαλκουργόν εκείνοντον' Αττικόν κατέκαυσεν εν ταύρω τω χαλκέφ.ούτο γαρ το µηχάνηµα τού ταύρου χαλκουργήσα το'ι µυξωτήρσι τού βοό έτέκτηνεν αϋλίσκου ,' Ανέπτυξε καί θύραν δε προ τω πλευρώ τού ταύρου:και δώρον τω Φαλάριδι τούτον τον ταύρον άγει.Φάλαρι δέ τον άνθρωπον fev δώροι δεξιούται,το δέ µηχάνηµα θεοι καθιερούν κελεύει.ώ δ° άναπτύξα το πλευρόν ό χαλκουργό Εκείνο δόλον τον κακοµήχανον έξείπεν απανθρώπω ,ΕΙ τίνα βούλει, Φάλαρι, κολάζειν τών ανθρώπων,ένδον τού ταύρου κατειργνύ πύρ ϋποστρώννυ κάτω:δόξει δ° ό ταύρο στεναγµοι µυκασθαι τοι εκείνου,σύ δ° ηδονή ν τοι στεναγµοι έξει αϋλοί µυκτήρων.τούτο µαθών ö Φάλαρι καί µυσαχθεί εκείνον,


"Αγε, φησί, Περίλαε, σύ πρώτο δείξον τούτο,καΐ του αύλουντα µίµησαι, τράνωσόν σου τήν τέχνην.ώ δέ παρέδυ µιµητή δήθεν των αϋληµάτων,κλειεί τον ταύρον Φάλαρι καΐ πυρ επισωρεύει.δπω δε το χαλκούργηµα θανών µή έµµιάνη,κατά πετρών έκρήµνισεν εξάξα ήµιθνήτα. "γράφει περί του ταύρου δέ Λουκιανό ö Σύρο ,Διόδωρο καΐ Πίνδαρο , σύν τούτοι τε µυρίοι.[Tzetz.Hist. 1,646.]

20. (1) "Οτι Σόλων ö νοµοθέτη παρελθών ε'ι τήν feκκλησίαν παρεκάλει του ' Αθηναίου καταλύειν τον τύραννον πρίν τελέω σχυρόν γενέσθαι, οϋδενό δέ αϋτώπροσέχοντο αναλαβών τήν πανοπλίαν προήλθεν ε'ι τήν άγοράν γεγηρακώ , καΐ του θεού έπιµαρτυρόµενο έφησεκαΐ λόγω καΐ έργω τη πατρίδι κινδυνευούση βεβοηθηκέναιτο κατ° αυτόν µέρο : τών δέ όχλων αγνόούντων τήν πιβολήν Πεισιστράτου συνέβη τον Σόλωνα τάληθή λέγονταπαραπέµπεσθαι. (2) λέγεται δέ Σόλων καΐ προειπείν τοι 'Αθηναίοι τήν έσοµένην τυραννίδα δι° ελεγείων,

έκ νεφέλη πέλεται χιόνο µένο ήδέ χαλάζη ,βροντή δ° έκ λαµπρα γίνεται αστεροπή .ανδρών δ° έκ µεγάλων πόλι όλλυται, ε'ι δέ µονάρχουδήµο αιδρείη δουλοσύνην έπεσεν.λίην δ° έξαρθέντ0 οϋ ί)άδιόν έστι κατάσχει νύστερον, αλλ° ήδη χρή <περι^ πάντα νοείν.

(3) καΐ µετά ταύτα τυραννούντο έφη,

ε'ι δέ πεπόνθατε λυγρά δι° ϋµετέραν κακότητα,µή θεοίσιν ταύτην µοίραν έπαµφέρετε:αυτοί γαρ τούτου ηϋξήσατε ^ύµατα δόντε ,καΐ δια τούτο κακήν έσχετε δουλοσύνην.υµών δ° ε\ µέν έκαστο αλώπεκο Ιχνεσι βαίνει,σύµπασιν δ° ϋµιν κούφο ένεστι νόο .ε\ γαρ γλώσσαν όρατε καΐ ε'ι έπο α'ιόλον ανδρό ,ει έργον δ° ουδέν γινόµενο ν βλέπετε.(4ΐθτι ö Πεισίστρατο παρεκάλει τον Σόλωνα τά ήσυχί

α έχειν καΐ τών τη τυραννίδο αγαθών συναπολαύειν: obδενΐ δέ τρόπω δυνάµενο αυτού µεταθέιναι τήν προαίρεσιν, α


λλ° ορών µάλλον άει εξεγειρόµενον και µετά άνατάσεω άπειλούντα τιµωρίαν επιθήσειν, ήρώτησεν αυτόν τίνι πεποιθώ άντιπράττει ται έπιβολαι αυτού, τον δέ φασιν ε'ιπέιν τω γήρα.

[Exc. Vat. p. 21.][Cf. frag. 4.][ ' Ηρόδοτο κατά Ξέρξην γεγονώ τοι χρόνοι

φησίν ' Ασσυρίου έτη πεντακόσια πρότερον τη ' Ασία άρξαντα υπό Μήδων καταλυθήναι. έπειτα βασιλέα µέν µηδένα γενέσθαι τον άµφισβητήσοντα των όλων έπΐ πολλά γενεά , τά δέ πόλει καθ° εαυτά ταττοµένα διοικεΐσθαιδηµοκρατικό : το δέ τελευτα ον πολλών ετών διελθόντωναιρεθήναι βασιλέα παρά το Μήδοι άνδρα δικαιοσύνη διαφορον, όνοµα Κυαξάρην. τούτον δέ πρώτον έπιχειρήσαιπροσάγεσθαι του πλησιοχώρου , και το Μήδοι άρχηγονγενέσθαι τη τών όλων ηγεµονία : έπειτα του έκγόνου άεΐπροσκατακτωµένου πολλήν τη όµορου χώρα αύξήσαι τήνβασιλείαν µέχρι' Αστυάγου τού καταπολεµηθέντο ϋπό Κύρου καΐ Περσών: περί ών νύν ηµεί τα κεφάλαια προειρηκότε τα κατά µέρο ύστερον ακριβώ άναγράψοµεν, έπειδάν feπΐ του οικείου χρόνου επιβάλωµεν. κατά γαρ το δεύτερονέτο τη επτακαιδεκάτη Ολυµπιάδο ΐρέθη βασιλεύ ϋπόΜήδων Κυαξάρη καθοί Ηρόδοτον. Diod.n32,2.j

[ στιβάρα τού βασιλέω τών Μήδων εν'Εκβατάνοι γήρα τελευτήσαντο τήν αρχήν ' Ασπάνδαν τον υιόν διαδέξασθαι, τον υπό τών' Ελλήνων' Αστυάγην καλούµενον: τούτου δ° ϋπό Κύρου τού Πέρσου καταπολεµηθέντο µεταπεσείντήν βασιλείαν ει Πέρσα , περί ών ηµεί τά κατά µέρο fevτο 'ιδίοι χρόνοι ακριβώ άναγράψοµεν. Diod. Il 34,6.]

21. Κύρο Περσών έβασίλευσεν έτει Ολυµπιά ήχθηνε\ ώ έκ τών Βιβλιοθηκών Διόδωρου καΐ τών Θαλλού καιΚάστορο 'ιστοριών, έτι δέ Πολυβίου καί Φλέγοντο έστινεύρείν, άλλα καί ετέρων, οι εµέλησεν ολυµπιάδων: άπασιγαρ συνεφώνησεν ό χρόνο .

[Africanus in Euseb. praep. ev. X 10, 4.]

22. "Οτι Κύρο , ό Καµβύσου µέν υιό και Μανδάνη τη θυγατρό ' Αστυάγου τού Μήδων βασιλέω , ανδρεία καίσυνέσει και ταΐ άλλαι άρεταΐ έπρώτευε τών καθ° αυτόν:βασιλικώ γαρ αυτόν ό πατήρ ήγε παιδεύων, ζήλον εµποιώντών κρατίστων. και έκδηλο ήν αδρών άψόµενο πραγµάτων δια το τήν άρετήν προφαίνειν υπέρ τήν ήλικίαν.


23/Οτι' Αστυάγη ö των Μήδων βασιλεύ ηττηθεί καΐφυγών α'ισχρώ δι° οργή είχε του στρατιώτα : του µεν φ° ηγεµονιών τεταγµένου απαντά άπαλλάξα , ετέρου άντ°εκείνων κατέστησε, του δε τή φυγή α'ιτίου απαντά επιλέξα άπέσφαξε, νοµίζων τη τούτων τιµωρία του άλλου άναγκάσειν άνδρα αγαθού kv το~ι κινδύνοι γενέσθαι: ώµο γαρ ήν καΐ φύσει απηνή , ob µήν τα πλήθη κατεπλάγη abτου τήν βαρύτητα, άλλ° έκαστο µισήσα το βίαιο ν καΐ παράνοµον τή πράξεω µεταβολή ώρέγετο. διό καΐ κατά λόχου έγίνοντο συνδροµαί και λόγοι ταραχώδει , παρακαλούντων άλλήλου των πλείστων προ τήν κατά τούτου τιµωρίαν.

24/Οτι Κύρο , ώ φασιν, ob µόνον ήν κατά τον πόλεµονανδρείο , άλλα και προ του υποτεταγµένου εbγvώµωv καιφιλάνθρωπο , διόπερ αυτόν öx Πέρσαι προσηγόρευσαν πατέρα.

[Exe. de virt. et vit. p. 238 V., 553 W.]25/ Οτι Κροίσο ναυπηγών πλοία µακρά, φασίν, έµελλε

στρατεύειν έπί τά νήσου , παρεπιδηµουντα δε Βίαντα [παράτά νήσου ] καΐ θεωρούντα τήν ναυπηγίαν, ύπό του βασιλέω έρωτηθήναι µή τι νεώτερον άκηκοώ ε\η παρά το~ι νΕλλησι γινόµενον. του δέ ειπόντο ότι πάντε ο\ νησιώταισυνάγουσιν Ιππου , διανοούµενοι στρατεύειν έπί Λυδού , λέγεται τον Κρο σον ειπείν, Είθε γάρ τι πείσειε νη9.25.2 σιώτα σύν \πποι παρατάξασθαι Λυδοι . ö δέ [Πιττακό ή] Βία ύπολαβών φησιν, ΕΓιτα Λυδού µέν ήπειρον ο'ικούντα σπεύδειν άποφαίνη λαβείν επί γή νησιώτα άνδρα , του δένήσον όικούντα ονιει θεοι εύξασθαι λαβείν έν θαλάττηΛυδού , \ν° υπέρ των κατά τήν ήπειρον τοΙ λλησι συµβάντων κακών κατά πέλαγο άµύνωνται τον του συγγενεί καταδεδουλωµένον; ö δέ Κροίσο θαυµάσα τον λόγο νπαραχρήµα µετενόησε καΐ τή ναυπηγία άπέστη: των γαρΛυδών ϊππεύειν ε'ιδότων ένόµιζε προτερείν αυτού πεζή.

26. (ΙΙΟτι ό Κροίσο µετεπέµπετο έκ τή 'Ελλάδο του έπί σοφία πρωτεύοντα , έπιδεικνύµενο το µέγεθο τή ε6δαιµόνια , καί του έξυµνούντα τήν εύτυχίαν α6του έτίµα µεγάλαι δωρεαί . µετεπέµψατο δέ και Σόλωνα, όµοίω δέ καί των άλλων των επί φιλοσοφία µεγίστην δόξαν feχόντων, τήν 'ιδίαν εb aιµovίav δια τή τούτων των ανδρώνµαρτυρία επισφραγίζεσθαι βουλόµενο . (2) παρεγενήθη δέπρο αυτόν' Ανάχαρσι ö Σκύθη καί Βία καί Σόλων καίΠιττακό , ου επί τά εστιάσει καί το συνέδριον ε'ιχεν εν


µεγίστη τιµή, τόν τε πλούτον αϋτοι επιδεικνύµενο καΐ τοµέγεθο τη τούτου δυναστεία . (3)παρά δε το πεπαιδευµένοι τη βραχυλογία τότε ζηλουµένη , ό [δε] Κροίσο επιδειξάµενο τήν τη βασιλεία εϋδαιµονίαν το ανδράσικαΐ το πλήθο των κεχειρωµενων εθνών, ήρωτησεν ' Ανάχαρσιν, όντα πρεσβύτερον των σοφιστών, τίνα νοµίζει τώνόντων ανδρειότατον. ό δε τα άγριώτατα τών ζώων έφησε:µόνα γαρ προθύµω άποθνήσκειν υπέρ τή ελευθερία . (4) όδε Κροίσο νοµίσα ήµαρτηκέναι αυτόν, εν τω δευτέρω προ χάριν αϋτώ ποιήσεσθαι τήν απόκρισιν ϋπολαβών ήρώτησε,τίνα δικαιότατον κρίνει τών όντων, ό δε πάλιν απεφαίνετοτα άγριώτατα τών θηρίων: µόνα γαρ κατά φύσιν ζήν, οϋκατά νόµου : είναι γαρ τήν µεν φύσιν θεού ποίησιν, τον δενόµον άνθρωπου θέσιν, και δικαιότερον είναι χρήσθαι το~ι τού θεού ή τοί τών ανθρώπων ευρήµασιν. (5) ό δε διασυραιβουλόµενο ' Ανάχαρσιν ήρωτησεν ει και σοφώτατα τά θηρία,ό δε συγκαταθέµενο εδίδασκεν, ότι τήν τή φύσεω άλήθειαν τή του νόµου θέσεω προτιµαν διώτατον ϋπάρχεινσοφία , ό δε τούτου κατεγέλασεν ώ έκ τή Σκυθία καΐθηριώδου διαγωγή πεποιηµένου τά αποκρίσει .

27. (1)' Ηρώτησε δε τόν Σόλωνα τίνα τών όντων εύδαιµονέστατον εώρακεν, ώ τούτο γε πάντω άποδοθησόµενον εαυτώ. του δέ ε'ιπόντο ώ οϋδένα δικαίω άν ε'ιπέινέχοι δια το µηδενό τών όντων εωρακέναι το τέλο του βίου, ού χωρί ουδεί άν προσηκόντω µακάριο νοµίζοιτο:πολλάκι γαρ όι τον έµπροσθεν πάντα βίον εϋδαίµονε δόξαντε ε*ιναι προ αυτή τη του βίου καταστροφή µεγίσται περιέπεσον συµφοραι . (2) ό δε βασιλεύ , Ουδέ πλουσιώτατονάρα µε κρίνει ; έφη. και ό Σόλων τήν αυτήν απόκρισινποιησάµενο εδίδασκεν ώ ob του πλείστα κεκτηµένου , άλλά του πλείστου άξίαν τήν φρόνησιν ηγουµένου νοµιστέον πλουσιοτάτου : ή δέ φρόνησι ούδενι τών άλλων αντίρροπο ούσα µόνου ποιεί του αυτήν περί πολλού ποιούµενου µέγιστον καΐ βεβαιότατον έχειν πλούτον. (3) ήρώτησεκαΐ τον Βίαντα, πότερον ορθώ εποιήσατο τήν απόκρισιν όΣόλων ή διήµαρτεν. ο δέ ύπειπών,' Ορθώ , έφη: τα γαρ ένσοι βούλεται θεωρήσα αγαθά διαγνωναι, νυνι δέ τα παράσοι µόνον έώρακεν: είναι δέ δι° εκείνα µάλλον ή ταύτατου ανθρώπου εϋδαίµονα . ό δέ βασιλεύ ,' Αλλ° ει τον τώνχρηµάτων, έφησε, πλούτον µή προτιµά , το γε πλήθο τών


φίλων ορφ τοσούτον υπάρχον οσον οϋδενΐ των άλλων, ö δέκαΐ τούτον απεφήνατο τον αριθµόν άδηλον ε'ιναι δια τήν εϋτυχίαν. (4) προ δε Πιττακόν ειπείν φασι, Ποίαν έώρακα αρχήν κρατίστην; τον δε αποκριθήναι, Τήν τού ποικίλου ξύλου, διασηµαίνοντα του νόµου .

28ΓΟτι Αίσωπο κατά του αυτού χρόνου συνήκµαζετοι επτά σοφοί καΐ έίπεν ώ οϋκ οίδασιν ούτοι όµιλεινδυνάστη: καΐ γαρ ώ ήκιστα δέιν ή ώ ήδιστα συµβιούν το τοιούτοι .

[Exc. Vat. p. 22 24.]29. (ΙΙΟτι'Αδραστό τι Φρύξ τον τού βασιλέω Κροίσου

τού Λυδοΰ υιόν'Ατυν καλούµενον προ κυνηγίαν ακουσίω ,έξακοντίσα κατά συό , πλήξα άπέκτεινε. και ό µεν καΐ ακουσίω άνηρηκώ εφησεν εαυτόν έτι ζην άξιον ε*ιναΐ:διό καΐ παρεκάλει τον βασιλέα µή φείσασθαι, τήν ταχίστην δεέπικατασφάξαι τω τού τετελευτηκότο τάφφ. (2) ö δε Κροίσο τήν µεν αρχήν ώ άν έπΐ φόνω τέκνου δι° οργή είχε τον"Αδραστον, απειλών ζώντα κατακαύσειν: έπεί δε αυτόν έώρα προθυµούµενον και ει τήν τού τετελευτηκότο τιµήν τοζην έπιδιδόντα, το τηνικαύτα λήξα τη οργή απέλυσε τη τιµωρία τον άνελόντα, τήν 'ιδίαν τύχην, άλλ° ob τήν εκείνουπροαίρεσιν α'ιτιώµενο . ö δέ'Αδραστο ουδέν ήττον κατ0 δίαν επί τόν'Ατυο τάφον πορευθεί εαυτόν κατέσφαξεν.

[Exc. de virt. et vit. p. 238 V., 553 W.]30ΓΟτι ö Φάλαρι δών περιστερών πλήθο ύφ° ενό \έ

ράκο διωκόµενον έφη/Οράτε, ώ άνδρε , τοσούτο πλήθο ϋφ° ενό διωκόµενον δια δειλίαν; επείτοι γε ε'ι τολµήσειανέπιστρέψαι, ί)αδίω τού διώκοντο άν περιγένοιντο. hαbτô δε πεπλασµένω έλεγεν: τήν µέν γαρ νίκην αρετή καΐ obπολυπληθί ι χειρών περιγίνεσθαίυ. και έκ τούτου τού λόγουάπέβαλε τήν δυναστείαν, ώ γέγραπται fev τω περί διαδοχή βασιλέων.

31. (ΙΙΟτι Κροίσο επί Κύρον τον Πέρσην εκστρατεύωνέπύθετο τού µαντείου, ό δε χρησµό ,

Κροίσο " Αλυν διαβά µεγάλην αρχήν καταλύσει.

ό δέ το άµφίβολον τού χρησµού κατά τήν εαυτού προαίρεσιν έκδεξάµενο εδυστύχησεν.

(2)ΓΟτι πάλιν επηρώτησεν, ε'ι πολύν χρόνον έξει τήνδυναστείαν. είπε δέ τα έπη ταύτα,


άλλ° δταν ήµίονο βασιλεύ Μήδοισι γένηται,καΐ τότε, Λυδέ ποδαβρέ, πολυψήφιδα παρ° ρµονφεύγειν µηδέ µένειν µηδ° α'ιδείσθαι κακό είναι.

τ ι ήµίονον τον Κύρον έφη δια το τήν µητέρα αυτούΜηδικήν είναι, τον δέ πατέρα [αυτού] Πέρσην.

ΟΙΟτι Κύρο ö των Περσών βασιλεύ παραγενηθεί µετάπάση δυνάµεω ει τα τη Καππαδοκία στενά, απέστειλε κήρυκα προ τον Κροισον τήν τε δυναστείαν αυτού κατασκεψοµένου και δηλώσοντα ότι Κύρο αυτόν άφίησι των πρότεροναµαρτηµάτων και Λυδία καθίστησι σατράπην, άν επί θύρα γενόµενο οµοίω τοι άλλοι οµόλογη δούλο είναι, προ ου ό Κροίσο άπεκρίθη, διότι προσηκόντω άν Κύρο και Πέρσαι Κροίσω δουλευειν υποµενοιεν: εκείνου µεν γαρ τον έµπροσθεν χρόνον διατετελεκέναι Μήδοι δουλεύοντα , αυτόνδε ουδέποτε πεποιηκέναι το προσταττόµενον υφ° ετέρου.

32."Οτι Κροίσο ό των Λυδών βασιλεύ προσποιησάµένο ε'ι Δελφού πέµπειν, έπεµπεν ει Πελοπόννησον Εύρύβατον τον ' Εφέσιον, δού αϋτω χρυσίον, όπω ώ πλείστου ξενολογήση των' Ελλήνων, ό δε πεµφθεί προ Κύροντον Πέρσην άποχωρήσα τα κατά µέρο εδήλωσε. διό καιπαρά τοι 'Ελλησιν επισήµου γενοµένη τη περί τον Ευρύβατον πονηρία , µέχρι τού νυν, όταν τι όνειδίσαι τινί βούληται µοχθηρίαν, Εϋρύβατον αποκαλεί.

[Exe. de virt. et vit. p. 241 V., 553 W.]33. (ΐΓΟτι οι πονηροί κάν αϋτίκα παρά των άδικηθέντων

τήν τιµωρίαν εκκλίνωσιν, ή γε βλασφηµία δι° α'ιώνο τηρούµενη και τελευτήσαντα αυτού κατά το δυνατόν µετέρχεται.

(2JΟτι φασί τον Κροισον προ τού προ Κύρον πολέµουπέµψαι θεωρού ε'ι Δελφού έπερωτήσοντα , πώ άν ό υιό αυτού δύναιτο φωνήν προέσθαι. τήν δέ Πυθίαν ε'ιπειν,

Λυδέ γένο , πολλών βασιλεύ, µέγα νήπιε Κροίσε,µή βούλου πολύευκτον άν κατά δώµατ° άκούεινπαιδό φθεγγοµένου: το δέ σοι πολύ λώιον άµφί έµµεναί: αύδήσει γαρ εν ήµατι πρώτον άνόλβω.

(3ΤΟτι δει τήν εϋτυχίαν µετρίω φέρειν καί µή πεποιθέναι ταΐ άνθρωπίναι εϋπραξίαι εν µικρά £>οπη µεγάλα µεταβολά λαµβανούσαι .

ΒΙΒΛΟΥ ΕΝΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 81.

(47 Οτι µετά το γενέσθαι α'ιχµάλωτον Κροίσο ν καΐ τήνπυράν σβεσθήναι, δών τήν πόλιν διαρπαζοµένην καΐ προ τοι άλλοι πολύν άργυρόν τε καΐ χρυσόν διαφορούµενον, έπηρώτησε τον Κυρον, τί ποιούσιν 6ί στρατιώται. του δε µετάγέλωτο άποκριθέντο [ώ ] Τα σα χρήµατα διαρπάζουσι, ΜαΔία µεν ούν, ε\πεν, άλλα τα σα: Κροίσου γαρ Ιδιον οϋκέτι οϋθέν υπάρχει, ό δέ Κύρο θαυµάσα τον λόγον ευθύ µετενόησε καΐ του στρατιώτα άνείρξα τη διαρπαγή ει το βασιλικόν ανέλαβε τα των Σαρδιανών κτήσει .

[Exc. Vat. p. 26.]

34ΤΟτι Κύρο ευσεβή νοµίσα ε*ιναι τον Κροίσο ν δια τοκαταρραγήναι οµβρον καΐ σβέσαι τήν φλόγα, καΐ δια µνήµη έχων τήν Σόλωνο απόκρισιν, µεθ° εαυτού περιήγετοτον Κροισον έντίµω . µετέδωκε δε αϋτω καΐ τού συνεδρίου, διαλαµβάνων ύπάρχειν συνετόν, ώ άν πολλοί καΐπεπαιδευµένοι καΐ σοφο άνδράσι συµβεβιωκότα.

[Exc. de virt. et vit. p. 241 V., 553 W.][Cf. frag. 2, 4.]35. (lJOcf Αρπαγο κατασταθεί ύπό Κύρου τού Πέρσου fe

πΐ τη θαλάττη στρατηγό , καΐ των κατά τήν Ασίαν' Ελλήνωνπρο Κύρον διαπρεσβευοµένων συνθέσθαι φιλίαν, έιπε προ abτου δτι παραπλήσιόν τι ποιούσι των πρότερον 'εαυτφ συµβάντων. (2) καΐ γάρ ποτέ γήµαι βουλόµενον α'ιτεΐσθαι παρά τούπατρό τήν κόρην: τον δέ το µέν πρώτον άξιον κρίναντατού γάµου δυνατωτέρω κατεγγυήσαι, µετά δέ ταύθ° ορώντα abτον ϋπό τού βασιλέω τιµώµενον διδόναι τήν θυγατέρα: abτον δέ άποκριθήναι, διότι γυναίκα µέν άν έχοι α^ήν,παλλακίδα δέ συγχωρήσαι λαβείν. (3)διά δέ τών τοιούτων λόγων έδήλου τόι λλησιν, ότι Κύρου πρότερον αξιούντο γενέσθαι Περσών φίλου έβουλήθησαν, νύν δέ εκ µεταβολή feκείνων σπευδόντων συνάψαι φιλίαν ώ µέν προ συµµάχου obποιήσεται τα οµολογία , ώ δέ δούλου ε'ι τήν τών Περσώνπίστιν εαυτού παραδίδοντα προσδέξεται.

36. (1)Οτι Λακεδαιµόνιοι πυνθανόµενοι του κατά τήν' Ασίαν λληνα κινδυνεύειν, έπεµψαν προ Κύρον, ότι Λακεδαιµόνιοι συγγενεί όντε τών κατά τήν' Ασίαν' Ελλήνων άπαγορεύουσιν αύτω καταδουλούσθαι τά ' Ελληνίδα πόλει , ö δέ θαυµάσα τον λόγον έφη γνώσεσθαι τήν αρετήν α^ών, όταν ένα τώνεαυτού δούλων πέµψη καταστρεψόµενον τήν' Ελλάδα.


(2) Οτι Λακεδαιµόνιοι τήν Αρκαδίαν µέλλοντε καταστρέφειν έλαβον χρησµόν,

' Αρκαδίαν µ° α'ιτεί ; µέγα µ° α'ιτε : ού τοι δώσω.πολλοί έν' Αρκαδία βαλανηφάγοι άνδρε εασιν,ο\ σ° άποκωλύσουσιν: εγώ δέ τοι ούτι µεγαίρω.δώσω σοι Τεγέαν ποσσίκροτον ορχήσασθαικαΐ καλόν πεδίον σχοίνφ διαµετρήσασθαι.

ΟΓΟτι οι Λακεδαιµόνιοι έπεµψαν ει Δελφού περίτων οστέων' Ορέστου του' Αγαµέµνονο , εν ποίφ τινί τόπωκείνται, καΐ έχρησεν ούτω ,

έστι τι ' Αρκαδία Τεγέη λευρω ενί χώρω,ένθ° άνεµοι πνείουσι δύω κρατερή ϋπ° ανάγκη καΐ τύπο άντίτυπο καΐ πήµ° επί πήµατι κείται.ένθ°' Αγαµεµνονίδην κατέχει φυσίζοο α ,α:τον σύ κοµισσάµενο Τεγέη έπιτάρροθο έσση.

ήν δε χαλκείον, καΐ δήλοι τά φύσα , τύπον δε τον άκµονά φησι καΐ τά£ σφύρα , πήµα δε επί πήµατι τον σίδηρον έπί σιδήρω: πηµα γαρ είρηται δια το επί κακω των άνθρώπων εϋρήσθαι.

(4) Κρειττον γά£ είναι τελευταν ή ζώντα εαυτού µετάτων συγγενών έφοραν άξια θανάτου πράττοντα .

37. (1) Οτι κανηφορούση ποτέ τή θυγατρό Πεισιστράτου,και δοκούση τω κάλλει διαφέρειν, προσελθών τι των νεανίσκων καταπεφρονηκώ 'εφίλησε τήν παρθένον. άκούσαντε δεο\ τή κόρη αδελφοί βαρέω ήνεγκαν τήν ύβριν, καί τον νεανίσκον άγαγόντε προ τον πατέρα δίκην ήξίουν διδόναι: ö δέΠεισίστρατο γελάσα , Καί τι του µισούντα ήµα , έφη, ποιήσωµεν, 'εάν του φιλουντα τιµωρίαι περιβάλωµεν;

(2)Οτι ö αυτό διαπορευόµενό ποτέ δια τή χώρα κατενόησεν άνθρωπον κατά τόν'Υµηττον έργαζόµενον 'εν χωρίοι λεπτόι καθ° ύπερβολήν καΐ τραχέσι. θαυµάσα δέ τήν φιλεργίαν έπεµψε του ερωτήσοντα , τί λαµβάνοι τοιαύτην χοόραν εργαζόµενο . (3) ών ποιησάντων το προσταχθέν, ö 'φγάτη δφησελαµβάνειν εκ του χωρίου κακά οδύνα , άλλ° ούθέν αϋτω µέλειν: τούτων γαρ το µέρο Πεισιστράτφ διδόναι. ö δέ δυνάστη άκουσα τον λόγον καί γελάσα 'εποίησε το χωρίον ατελέ , καίεντεύθεν ή παροιµία, Καί σφάκελοι ποιούσιν άτέλειαν.

[Exc. Vat. p. 27 29.]

[ ]

ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΚΑΤΗΣΑΠΟΣΠ ΣΜΑΤΑ

| 1| | 1| | 1| | 1| | 1| | 1| | | | | 1| | | 1| 1 |

ΕΊΕ3 LUD OLJ La cü LDCJ ETE]ροπή pziG] parj] poGT] ρ paοη po GT| ETJ |

[ : ]1. ,

, , [ ], : « , ?». : « : , , , , !». , , , . , , , 1.


2. 2, , , .

[ : ]3. (1) ,

3 , : , , , . (2) , , . , : , . (3) , , . [ ] , .1 535 . . . . I, 48, 1 4;

. IV, 38. , , .

2 578 535 . . . . . I, 48, 8.3 (VIII, 1, 45), « »

69 .

86 .

(4) , [ ] , . , . , [ ] , , , 1.

(5) ,[ ] , . , , , .

4. (1) , , , , , , [ ] , , — . (2) , . , , .

(3) , , , 2 , , . , [ ] . (4) , , , 3. , [ ] [ ] . (5) , .

1 . . VIII, 1,11.2 (405 367 . . .).3

(« », 233 , ). ( . . 60; . . III, 45; . V, 63; . II, 79; . .257; . IV, 7, 1), ( ) . «DieBurgschaft».

. 87

, , , [ ]. (6) , , , , . , .

5. (1) , . , , , . , [ ] , , [ ] . [ ] , ...

(2) [ ] . , , . , , [ ], .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), pp.220-223]

6. (1) , , 1. [ ] , , , , 2.

(2) , , , [ ] . , , , . (3) , , [ ]: « ». [ ] [ ], 3.

1 . . VIII, 1,13.2 . . XVII, 9 60.3 . . VIII, 1, 4 5,

( ).

88 .

(4) , , , [ ] 1:

: 2, , ,[ ].

7. (1) [ ] [ ], , . , — . (2) , , [ ] . , , , , , . (3) , , . , , , , .

(4) , 3, , , , , , , , , 4.

8.(1) , , .

(2) , [ ] . , 1 . . 191,59 63. .2 , .3 , ,

, , ( . VIII, 1, 39; 4).

4 . . . IV, 36.

. 89

, ? (3) , , , . [ ], , .

9. (1) , , , , , 1. , , , , , , , , , , , . , , , [ ] .

[= Excerpta H istoric^ iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 293-295]

(2) , , 2.

(3) , , , [ ] . , , .


(4) , , : « »3.

(5) — , , , , , , , — , — , — 4.

1 — . — , .

2 . . VIII, 1, 22: « ... , , ».

3 . . VIII, 1, 9. . . . 430 .4 . VIII, 1, 10.

90 .


(6) , , , .


(7) , , , 1.

(8) , , — , , , , , . , « » , . [ ]2:

[ ], :

.

, , , .


1 . . VIII, 1, 9: « , , , ».

2 . . 1364 1375. . ( ): « , / : /« , , / , , / : / / , , / ». / , / . / < , / .> / , / , / : « , / , / , , ».

. 9\ _

(9) , , , , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonîecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 223]

10. (1) « » (σοφία), « » (« » φιλοσοφία). , , , , , , , « » ( )1.

(2) , , , . , , , , [ ] .


11. (1) , , . , , . , , [ ] [ ] 2.

(2) , , , , . , , , 3.

[ ]12. (1) , ,

, . ... / /1 . . VIII, 1, 8.2 . . VIII, 1, 39 40.3 . . VIII, 1, 7; 39. ,

« », , (XVI, 2,3) .

92 .

, [ ] . , , , — .(2) , , , [ ] , , , [ ] , , , . , , . (3) , [ ] 1: , , , .


[ : ]13. , 2,

. , , — , — , [ ], , , [ ] .


[ : : ]

14. (1) 3 , .

(2) 4 , ,

1 , , .2 550 . . .3 — (529 525 . . .).4 525 . . .

. 93

. , , , . , 1.

(3) , 2, , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonîecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), p. 224-225]

15. , , , , , , 3.


[ : : ]16. (1) 4

, . , , , , , , 5.

, 6.

(3) , , — . , , , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, p. 296]1 . . Ill, 16.2 , (

). . .III, 25 26.

3 . . III, 13.4 540 523 . . .5 . III, 39.6 , , ,

(III, 125).

94 .

(4) , , . , , , , 1.

[ : : ]17. ( 2, , ,

. [ ], , , . . , , ... (2) 3. , [ ] — [ ] .


(3) , .

[ : ]18. 4

, , , : « , ».


1 , ( . III, 122 125).

2 — . ( . . I, 94).

3 514 . . . IX, 1, 4 .4 ( . V

. .), , , « ». (IX, 25 27), , , .

. 95

(2) [ ] , . , , , [ ] : « , ». (3) , [ ]. , , . (4) , ,[ ] : « , ». , [ ] , [ ] , , , . (5) , , , . , , . (6) , , , . , [ ] , , .


[ : ][ , IV, 23, 3][ , ,

, 1. , , , , , , , . , .]

510 . . — , . . . V, 41 48. , « » , , .

96 .

[ : I: ]

19. (1) , , (νέµεσι ), .

(2) , [ ] , , 1, 2, , , , , , .

(3) , , , .

(4) 3.

[ I : ]

(5) , . , , , , [ ] , , , , , .

(6) , , , , [ ] . [ ] . < >, « »4.

1 . . . (III, 151 160), .

2 520 519 . . .3 ( . III, 151),

, « ».4 520 . . ,

, (VI, 136 140): , , ( ). . . V, 26 27.

. 97


[ : ]20. (1) , 1,

, 2, , [ ] . , , , , . (2) , , , , [ ] [ , , ] . [ ] : , , . (3) , , , . , [ ] , , . , , , , , .


21. (1) , , [ ]. [ ], , , , [ ], , . (2) , , , . ,

1 510 . ., (I, 58). . . IV, 64 .; , . 10, 12 .

2 (= , . . ) — ( ).

98 .

, , . (3) , [ ] , [ ] [ ] , , [ ], . (4) , [ ] , , , [ ] , , [ ] , [ ] . [ ], , , . (5) , , , , , .

22. , , , , . , , [ ]. , , , , [ ], , 1.

[ : ]23. , ,

2. , , , , , .

24. (1) : « , , , ».1 , Brutus « ».

. . I, 56, 7 8.2 510 . ., XII

(9 10). . . V, 44 45; VI, 21.

. 99

(2) , [ ] .

[ : : , ]

(3) 1 , , . , , , [ ] :

, , . 2.

[ : ]25. (1) ,

, 3.

(2) , 4 , , , [ ] :

.(3)

, , 5.

(4) , , , .

1 (V, 74 77), , . .

2 . . . . . V, 77.3 .

. . V, 101 102. (VI, 101), .

4 . . V, 117 121.5 , . . . VI, 7.

100 .

, , , [ ] , , 1. « », [ ], « [ ] ». [ ], [ ] [ ] [ ] 2.

[ : ]26.

, . , , 3.

[ : ]27. (1) ,

, , , , [ ] , , , , , , , 4. (2) , [ ] , , , [ ] , 5. (3) [ ] , , ,

1 494 . .2 . . VI, 7 ,

, . ( ; — ). — (« ») .

3 , (VI,83).

4 . . IV, 55 56. . . VII, 62. , , .

5 490 . . . . VI, 101.

. 101

, , , , . , [ ] .


[ : , ]28. , 1,

. , [ ] , . (2) , [ ] , [ ] , , , , , , , , , .

[ : , ]

(3) 2 , , .


[ : , ]

29. , 3, .( ). , ,

1 491 . . . . VII, 154.2 488 472 . . . ,

( . VII, 154).

3 485 478 . . .

102 .

, . : , 1, , , , . — , , , — , .

[ . . IV, 266 278.]

[ : : ]

30. (1) , , , [ ] .

(2) , , , , .

[= Excerpta H istorica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 2 (1), pp.227-228]

31. , , , , 2, , 3. , 4

, , , . ,

1 .2 — ,

.3 — . . . . 4. —

: , .

4 . : « , , , » ( . 1).

. 103

, , — . , , : : , 1.

[ . . I, 582 593.]

32. , , 2

, , , [ ] , . , [ ] . , .


[ : ][ ,

, , , , [ ] ]3.

33. [ ] , , , [ ] , , . [ ] , [ ] , 4.

34. ( 1 ) [ ] , .

(2) — .

1 ., ., . XIII, 589 ; . . 4, 15.2 , .3 . XI, 1,1. 480

. . , 481 . .4 . . VII, 157 .

104 .

(3) , — , 1.

(4) , , .

(5) , , [ ] 2.

(6) — , . (7) — , , , , , , , , , . (8) , , [ ] , .

(9) , , . (10) — , , , . (11) — [ ] , , . (12) — , , , , — , ? , , . (13) — , [ ] , . , , , .

[= Excerpta Historica iussu Imperatoris Constantini Porphyrogeniticonfecta, éd. Boissevain, de Boor, Büttner-Wobst, 1906, t. 4, pp. 301-302]

1 « » ( ) . , .

2 . . .

[ p3GT| fa ]

1/ τι Σερούιο Τόλλιο Ταρκυνίου επιθεµένουπαραγενηθεί ε'ι το βουλευτήριον, και θεασάµενο τήν καθ°εαυτοί) παρασκευήν, τοσούτον µόνον είπε, Τί ή τόλµα,Ταρκύνιε; ό δε ύπολαβών,' Η µέν ούν σή, φησί, τί , ο δουλέκδουλο ών* Ρωµαίων βασιλεύειν έτόλµησα καί τη τουπατρό ηγεµονία ήµιν προσηκούση παρά νόµου άφείλουτήν ουδέ καθ° ένα σοι τρόπον επιβάλλουσαν αρχήν; ταύταλέγων άµα προσέδραµε καί δραξάµενο τη του Τυλλίουχειρό έρριψεν αυτόν κατά τη κρηπιδο . καΐ διαναστά καιχωλεύων δια το πτώµα επεχείρησε φυγείν, άπεκτάνθη δέ.

[Exc. Vat. p. 29.]2. "Οτι Σερούιο Τύλλιο ό f Ρωµαίων βασιλεύ εβασί

λευσεν έτη τετταράκοντα τέτταρα, δια τη δια αρετή κατωρθωκώ οϋκ ολίγα των κοινών.

3. ΟΓΟτι έπ° άρχοντο 'Αθήνησι Θηρικλέου κατά τήνέξηκοστήν πρώτην ' Ολυµπιάδα Πυθαγόρα ό φιλόσοφο feγνωρίζετο, προκεκοφώ ήδη έν παιδεία: γέγονε γαρ στορία άξιο , ει καί τι έτερο τών περί παιδείαν διατριψάντων.(2) γέγονε δέ Σάµιο το γένο : οι δέ φασιν ότι Τυρρηνό .τοσαύτη δ° ήν fev τοι αυτού λόγοι πειθώ καί χάρι , ώ καίτη πόλεω σχεδόν όλη έπ° αυτόν έπιστρεφούση καθ° ήµέραν ώσπερεί προ τίνο θεού παρουσίαν απαντά συντρέχεινεπι τήν άκρόασιν. (3) οϋ µόνον δέ περί τήν έν τω λέγεινδύναµιν εφαίνετο µέγα , άλλα καί ψυχή ενέφαινεν ήθο κατεσταλµένον και προ µίµησιν βίου σώφρονο το νέοι θαυµαστόν άρχέτυπον, καί του εντυγχάνοντα άπέτρεπεν άπό τη πολυτελεία και τρυφή , απάντων δια τήν εϋπορίανάνέδην έκκεχυµένων ε'ι άνεσιν καί διαφθοράν άγεννή τούσώµατο καί <τή > ψυχή .

(4ΓΟτι Πυθαγόρα πυθόµενο Φερεκύδην τον έπιστάτην αυτού γεγενηµένον εν Δήλω νοσέΙν καί τελέω έσχάτω έχειν, έπλευσεν εκ τη 'Ιταλία ε'ι τήν Δήλον. έκέιδέ χρόνον ϊκανόν τον άνδρα γηροτροφήσα , πάσαν ε'ισηνέγκατο σπουδήν ώστε τον πρεσβύτην εκ τη νόσου διασώσαι.κατισχυθέντο δέ τού Φερεκύδου δια το γήρα και δια το


µέγεθο τη νόσου, περιέστειλεν αυτόν κηδεµονικώ , καΐτων νοµιζοµένων άξιώσα ώσανεί τι υιό πατέρα πάλιν ëπανήλθεν ει τήν' Ιταλίαν.

(57Οτι έπειδάν τίνε των συνήθων εκ τη ουσία εκπέσοιεν, διηρούντο τά χρήµατα αυτών ώ προ αδελφού , οϋµόνον δε προ του καθ° ήµέραν συµβιοΰντα των γνωρίµων τοιαύτην ε\χον τήν διάθεσιν, αλλά καθόλου προ πάντα του των πραγµάτων τούτων µετασχόντα .

4. (1)ΓΟτι Κλεινία , Ταραντινο το γένο , ε*ι δέ τωνέκ του προειρηµένου συστήµατο ών, πυθόµενο Πρώροντον Κυρηναΐον διά τίνα πολιτικήν περίστασιν απολωλεκότα τήν οϋσίαν καΐ τελέω άπορούµενον, έξεδήµησεν έκτη ' Ιταλία ει Κυρήνην µετά χρηµάτων 'ικανών, καΐ τήνούσίαν αποκατέστησε τω προειρηµένφ, ουδέποτε τούτονέωρακώ , άκούων δε µόνον ότι Πυθαγόρειο ήν. (2) καΐ άλλοι δέ πολλοί το παραπλήσιον πεποιηκότε διαµνηνονεύονται. ob µόνον δέ εν τή των χρηµάτων έπιδόσει τοιούτου αυτού παρείχοντο τοί γνωρίµοι , άλλα καΐ κατά του επισφαλεστάτου καιρού συνεκινδύνευον. (3) καΐ γαρ Διονυσίου τυραννούντο Φιντία τι Πυθαγόρειο έπιβεβουλευκώ τω τυραννώ, µέλλων δέ τη τιµωρία τυγχάνειν, ίµήσατοπαρά του Διονυσίου χρόνον ε'ι το περί τών Ιδίων πρότερονά βούλεται διοικήσαι: δώσειν δ° έφησεν έγγυητήν του θανάτου τών φίλων ένα. (4) του δέ δυνάστου θαυµάσαντο , ε'ιτοιούτο έστι φίλο ο εαυτόν ε'ι τήν ειρκτήν άντ° εκείνου παραδώσει, προεκαλέσατό τίνα τών γνωρίµων ό Φιντία , Δάµωνα όνοµα, Πυθαγόρειον φιλόσοφον, ο ουδέ διστάσα έγγυο ευθύ έγενήθη του θανάτου. (5) τινέ µέν οδν έπήνουν τήν ϋπερβολήν τη προ του φίλου εύνοία , τινέ δέτου έγγύου προπέτειαν και µανίαν κατεγίνωσκον. προ δέτήν τεταγµένην ώραν άπα ό δήµο συνέδραµεν, καραδοκώνει φυλάξει τήν πίστιν ό καταστήσα . (6) ήδη δέ τή ώρα συγκλειούση πάντε µέν απεγίνωσκον, ö δέ Φιντία άνελπίστω επί τή εσχάτη του χρόνου />οπή δροµαίο ήλθε, τουΔάµωνο άπαγοµένου προ τήν ανάγκην, θαυµαστή δέ τή φιλία φανείση άπασιν, άπέλυσεν ό Διονύσιο τή τιµωρία τον έγκαλούµενον, καΐ παρεκάλεσε του άνδρα τρίτονεαυτόν ε'ι τήν φιλίαν προσλαβέσθαι.

5. (ΐΓΟτι ο\ Πυθαγόρειοι καΐ τή µνήµη µεγίστηνγυµνασίαν εποιούντο, τοιούτον τίνα τρόπον τή µελέτη

ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΚΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ 107

ύποστησάµενοι. ob πρότερον εκ τη εύνή ήγείροντο, πρινάν προ εαυτού ανθωµολογήσαντο τα κατά τήν προτέρανήµέραν αϋτοι πραχθέντα, τήν αρχήν άπό τη πρωία , τήν δετελευτήν έω εσπέρα ποιούµενοι, ει δ° αναστροφή ν εχοιενκαΐ πλείονα σχολήν άγοιεν, και <τα> τρίτη καΐ τετάρτηκαΐ ται έτι πρότερον ήµέραι πραχθέντα προσανελάµβανον.τούτο προ επιστήµην καΐ φρόνησιν, έτι δέ των πάντων εµπειρίαν τε του δύνασθαι πολλά µνηµονεύειν ....

(2ΤΟτι έποιουντο καΐ τη εγκράτεια γυµνασίαν τόνδετον τρόπον, παρασκευασάµενοι πάντα τά κατά τά λαµπροτάτα εστιάσει παρατιθέµενα πολύν αϋτοι ενέβλεπον χρόνον:ε\τα δια τη θέα τά τη φύσεω επιθυµία προ τήν άπόλαυσιν έκκαλεσάµενοι τά τράπεζα έκέλευον α\ρειν του πάιδα , καΐ παραχρήµα άγευστοι των παρατεθέντων εχωρίζοντο.

[Exe. de virt. et vit. p. 241 245 V., 553 555 W.]6. ( ΐΓΟτι ο Πυθαγόρα µετεµψύχωσιν έδόξαζε και

κρεοφαγίαν ώ άποτρόπαιον ήγειτο, πάντων των ζώωντά ψυχά µετά θάνατον ει έτερα ζώα λέγων ε'ισέρχεσθαι.καΐ αυτό δε εαυτόν έφασκεν επί τών Τρωικών χρόνωνµεµνήσθαι γεγενηµένον Εύφορβον τον Πάνθου µεν υ'ιόν, άναιρεθέντα δέ υπό Μενελάου.

(2ΐθτι φασίν αυτόν εν" Αργεί ποτέ παρεπιδηµήσαντα καΐθεασάµενον τών Τρωικών σκύλων ασπίδα προσηλωµένηνδακρύειν. ερωτηθέντα δέ υπό τών' Αργείων τήν του πάθου α'ιτίαν ειπείν, ότι τήν ασπίδα ταύτην ε*ιχεν αυτό έν Τροίαγεγονώ Εύφορβο . (3) άπίστω δέ διακειµένων καΐ µανίαν αυτού καταγινωσκόντων, σηµειον έρέιν έφησεν αληθέ του ταύθ° ούτω έχει ν: εκ του γαρ εντό µέρου έπιγεγράφθαι τήν ασπίδα γράµµασιν άρχαίοι ΕΥΦΟΡΒΟΥ. πάντωνδέ δια το παράδοξον ειπόντων καθελειν τήν ε'ικόνα, συνέβητήν έπιγραφήν εύρεθήναι.

(47 Οτι Καλλίµαχο είπε περί Πυθαγόρου, διότι τών ενγεωµετρία προβληµάτων τα µέν εύρε, τα δέ έκ τη Αιγύπτουπρώτο εϊ του " Ελληνα ήνεγκεν, εν ο*ι λέγει ότι

έξεύρε Φρύξ Εύφορβο , όστι άνθρώποι τρίγωνα τε σκαληνά και κύκλων έπταµήκη .... δίδαξε νηστεύειντών εµπνεόντων: όι δ° άρ° ούχ ύπήκουσαν πάντε .


7. (ΐΓΟτι παρεκάλει τήν λιτότητα ζήλουν: τήν γαρπολυτέλειαν άµα τά τε ουσία των ανθρώπων διαφθείρεινκαι τα σώµατα, των γαρ νόσων των πλείστων εξ ώµότητο γινοµένων, αυτήν ταύτην εκ τη πολυτελεία γίνεσθαι. (2)πολλού δέ επειθεν απύροι σιτίοι χρήσθαι καΐ ύδροποσίαι πάντα τον βίον ένεκεν του τάγαθά θηρασθαι τα κατά άλήθειαν. των δέ καθΓ ηµά έΐ τι ύπαγορεύσειεν ή ενό ήδυέιν άπέχεσθαι των ηδέων είναι δοκούντων επΓ ολίγα ήµέρα , άπείπαιντΓ αν τήν φιλοσοφίαν, φήσαντε εύηθε ύπάρχειν τάφανέ αγαθόν ζητείν άφέντα το φανερόν. (3) κανµέν δέη δηµοκοπε'ιν ή πολυπραγµονειν περί των αλλότριων,σχολάζουσι και ύπΓ ούδενό εµποδίζονται: έάν δέ γίνεσθαιδέη περί παιδείαν και τήν των ηθών επισκευήν, άκαιρέΐνφασιν, ώστε άσχολε σθαι µέν εύσχολούντα , σχολήν δΓ άγεινού σχολάζοντα .

(4ΤΟτι φασι τον Ταραντίνον' Αρχύταν τον όντα Πυθαγόρειον επί µεγάλοι άδικήµασιν όικέται οργισθήναι, καικατεξαναστάντα του πάθου ε'ιπέιν, ώ ούκ άν έγενήθησαναθώοι τηλικαυτα άµαρτήσαντε , ει µή έτυχεν οργιζόµενο .

8. (ΐΤΟτι όι Πυθαγόρειοι µεγίστην εποιουντο πρόνοιαντη προ του φίλου βεβαιότητο , τήν των φίλων εύνοιανάξιολογώτατον αγαθόν είναι των fev τω βίω διειληφότε .

(2)ΓΟτι µέγιστον άν τι ήγήσαιτο και µάλιστα θαυµάσαι το αίτιον τη προ του φίλου εύνοια , τίνε γάρποτέ ήσαν εθισµοι ή τι τρόπο επιτηδευµάτων ή τί λόγου δεινότη , διΓ η ενειργάζοντο τήν τοιαύτην διάθεσιντο άφικνουµένοι ε'ι τήν του βίου κοινωνίαν; (3) ταύταγαρ πολλοί µέν έπιθυµήσαντε γνώναι των έξωθεν έπεβάλοντο πολυπραγµονειν, ουδέποτε δέ ουδεί µαθείν ήδυνήθη.αίτιον δέ του διατηρείσθαι τά υπέρ τούτων ύποθήκα τοτου Πυθαγορείου ύπόστασιν έχειν µηδέν τοιούτο ποιέιν εγγραφον, άλλα δια µνήµη έχειν τά παραγγελλόµενα.

9. (lJOri ό Πυθαγόρα προ τοι άλλοι παρήγγελλε τοι µανθάνουσι σπανίω µέν οµνύναι, χρησαµένου δέ τοι öρκοι πάντω έµµένειν και προ τέλο άγειν υπέρ ών άν τι οµόση πραγµάτων, ούχ όµοίαν άπόφασιν ποιούµενο Λυσάνδρω τε τω Λάκωνι και Δηµάδη τω' Αθηναίφ, ών ό µέν άπεφαίνετο του µέν πα δα δείν έξαπατάν το"ι άστραγάλοι ,του δέ άνδρα το όρκοι , ό δέ διαβεβαιούµενο ότι δει τολυσιτελέστατον ώσπερ έπί τών άλλων, ούτω και έπί τών ό


ρκων άιρείσθαι: οραν δε τον έπιορκήσαντα παραχρήµα ταύτΓέχοντα περί ών ώµοσε, τον δΓ εϋορκήσαντα φανερώ το \διον απολλόντα. τούτων γαρ εκάτερο ob καθάπερ Πυθαγόρα ϋπεστήσατο τον δρκον είναι πίστεω ένέχυρον βέβαιον,άλλΓ αισχροκέρδεια καΐ απάτη δέλεαρ.

[Exc. Vat. p. 29 31.](2jOu Πυθαγόρα παρήγγελλε το~ι µανθάνουσι σπανίω

µεν όµνύναι, χρησαµένου δε τοί δρκοι πάντω έµµένειν.(37 Οτι ό αυτό Πυθαγόρα καί περί των αφροδισίων

εκλογιζόµενο το συµφέρον παρήγγελλε κατά µεν το θέρο µή πλησιάζειν γυναιξί, κατά δέ τον χειµώνα προσιέναι τεταµιευµένω . καθόλου γαρ το γένο των αφροδισίωνϋπελάµβανεν ε\ναι βλαβερόν, τήν δέ συνέχειαν αυτών τελέω ασθενεία καΐ ολέθρου ποιητικήν ενόµιζε.

[Exc. virt. et vit. p. 246 V., 555 W.](4F Οτι Πυθαγόραν φασίν ύπό τίνο ερωτηθέντα πότε

χρηστέον άφροδισίοι ε'ιπεΤ,νΓΟταν εαυτού θέλη ήττων γενέσθαι.

(5)ΓΟτι όι Πυθαγόρειοι διήρουν καί τά ηλικία τωνανθρώπων ε'ι τέσσαρα µέρη, παιδό , νέου, νεανίσκου, γέροντο , καί τούτων έκάστην έφασαν οµοίαν είναι ται κατάτον ένιαυτόν τών ωρών µεταβολαι , το µεν έαρ τω παιδίδίδοντε , το δέ φθινόπωρον τω ανδρί, <τόν δε:> χειµώνα τωγέροντι, το δέ θέρο τω νέω.

[Exc. Vat. p. 32.](67 Οτι ö αυτό Πυθαγόρα παρήγγελλε προ του θεού

προσιέναι του θύοντα µή πολυτελεί , αλλά λαµπρά καίκαθαρά έχοντα έσθήτα , οµοίω δέ µή µόνον το σώµακαθαρόν παρεχόµενου πάση αδίκου πράξεω , άλλα καίτήν ψυχήν άγνεύουσαν.

[Exc. de virt. et vit. p. 246 V., 555 W.](77Οτι ô αυτό άπεφαίνετο τοί θεοί εύχεσθαι δε'ιν τα

αγαθά του φρονίµου υπέρ τών αφρόνων: του γαρ άσυνέτου άγνοείν, τί ποτέ έστιν έν τω βίω κατά άλήθειαν άγαθόν.

(87 Οτι ό αυτό έφασκε δέιν fev ται εϋχάι απλώ εύχεσθαι τάγαθά, καί µή κατά µέρο ονοµάζειν, ο\ον έξουσίαν, κάλλο , πλοΰτον, τάλλα τα τούτοι όµοια: πολλάκι γαρτούτων έκαστον του κατΓ έπιθυµίαν αυτών τυχόντα το δλοι άνατρέπειν. καί τούτο γνοίη άν τι έπιστήσα τοι

ΔΙΟΔΩΡΟΥ ΣΙΚΕΛΙΩΤΟΥΙΣΤΟΡΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ

fev τα~ι Εϋριπίδου Φοινίσσαι στίχοι , εν ο*ι όί περί τονΠολυνείκην εύχονται το θεοί , ών ή αρχή

βλέψα έ " Αργό ,έω ε'ι στέρνΓ αδελφού τήσδΓ άπΓ ώλένη βαλειν.

ούτοι γαρ δοκούντε εαυτοί εύχεσθαι τα κάλλιστα ταΐ άληθείαι καταρώνται.

[Exc. Vat. p. 32.](9Τ Οτι ό αυτό πολλά καΐ άλλα διαλεγόµενο προ βί

ου σώφρονο ζήλον και προ άνδρείαν τε καΐ καρτερίαν, έτι δε τά άλλα άρετά , \σα θεο~ι παρά τοι Κροτωνιάται ετιµατο.

[Exc. de virt. et vit. p. 246 V., 555 W.]10. (ΐΤΟτι Πυθαγόρα φιλοσοφίαν, άλλ° οϋ σοφίαν εκά

λει τήν 'ιδίαν αίρεσιν. καταµεµφόµενο γαρ του προ αυτούκεκληµένου επτά σοφού έλεγεν, ώ σοφό µέν ουδεί feστιν άνθρωπο ών και πολλάκι δια τήν άσθένειαν τη φύσεω οϋκ 'ισχύων πάντα κατορθούν, ό δε ζηλών τον τούσοφού τρόπον τε καΐ βίον προσηκόντω άν φιλόσοφο öνοµάζοιτο.

(2) Αλλ0 όµω τηλικαύτη προκοπή γενοµένη περί τεΠυθαγόραν αυτόν και του µετ° εκείνον Πυθαγορείου , καΐτοσούτων αγαθών αίτιοι γενόµενοι τα~ι πόλεσιν ούτοι τονπάντα τα καλά λυµαινόµενον χρόνον οϋ διέφυγον: ουδένγάρ, άΐµαι, τών παρ0 άνθρώποι καλών ούτω συνέστηκεν ώστε µηδεµίαν αϋτώ φθοράν τε καΐ διάλυσιν γεννήσαι τονπολυετή χρόνον.

[Exc. Vat. p. 33.]11. (ΐΤΟτι Κροτωνιάτη τι Κύλων όνοµα, τχ\ ουσία καΐ

δόξη πρώτο τών πολιτών, επεθύµησε Πυθαγόρειο γενέσθαι,ών δε χαλεπό καΐ βίαιο τον τρόπον, έτι δε στασιαστή καΐ τυραννικό , άπεδοκιµάσθη. παροξυνθεί ούν τω συστήµάτι τών Πυθαγορείων, εταιρείαν µεγάλην συνεστήσατο, καΐδιετέλει πάντα και λέγων και πράττων κατ° αυτών.

(27Οτι Λύσι ό Πυθαγόρειο ε'ι Θήβα τή Βοιωτία γενόµενο διδάσκαλο ' Επαµινώνδου, τούτον µέν τέλειονάνδρα προ αρετήν κατέστησε, καΐ πατήρ αυτού θετό γένετο δι° εϋνοιαν. ö δέ ' Επαµινώνδα τή τε καρτερία

ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΚΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

καΐ λιτότητο καΐ των άλλων αρετών εκ τη Πυθαγορείουφιλοσοφία εναύσµατα λαβών, οϋ µόνον Θηβαίων, άλλα καΐπάντων των κατ° αυτόν έπρώτευεν.

12. (1 ΤΟτι [δε] των προγεγονότων ανδρών ή τών βίων άναγραφή δυσκολίαν µεν παρέχεται τοί γράφουσιν, ωφελείδ° οϋ µετρίω τον κοινον βίον. µετά παρρησία γαρ δηλουσατα καλώ .... πραχθέντα του µεν αγαθού κοσµεί, του δεπονηρού ταπεινοί, δια τών ο'ικείων εκάστοι εγκωµίων τεκαΐ ψόγων, έστι δ° ό µεν έπαινο , ώ άν τι έίποι, έπαθλο ναρετή άδάπανον, ό δε ψόγο τιµωρία φαυλότητο άνευπληγή . (2) καλόν δε τοί µεταγενεστέροι ϋποκεισθαι, διότι βίον ο\ον άν τι έληται ζών, τοιαύτη άξιωθήσεται µετάτον θάνατον µνήµη , \ να µή περί τά τών λίθινων µνηµείων κατασκευά σπουδάζωσιν, ά καΐ τόπον ένα κατέχει καΐφθορά οξεία τυγχάνει, αλλά περί λόγον καΐ τά άλλα άρετά , αϊ πάντη φοιτώσι δια τή φήµη , ό δε χρόνο ö πάντα µαραίνων τάλλα ταύτα αθανάτου φυλάττει, καΐ πρεσβύτερο γενόµενο αυτό ταύτα ποιεί νεωτέρα . (3) δήλον δεεπί τών ανδρών έγένετο το προειρηµένον: πάλαι γαρ γεγονότε ώσπερ νυν όντε ϋπό πάντων µνηµονεύονται.

[Exe. de virt. et vit. p. 249 V., 556 W.]13."Οτι Κύρο ο τών Περσών επειδή τών Βαβυλωνί

ων καΐ τών Μήδων τήν χώραν κατεπολέµησε, ται έλπίσιπασαν περιελάµβανε τήν όικουµένην. τών γαρ δυνατών καΐµεγάλων εθνών καταπεπολεµηµένων ένόµιζε µηδένα µήτεβασιλέα µήτε δήµο ν ϋποστήσεσθαι τήν ιδίαν δύναµιν: τώνγαρ fev έξουσίαι άνυπευθύνοι όντων ειώθασιν ένιοι τήν εϋτυχίαν µή φέρειν κατ° άνθρωπον.

[Exc. Vat. p. 33.]14. (ΐΓΟτι ö Καµβύση ήν µεν φύσει µανικό καΐ

παρακεκινηκώ τοι λογισµοί , πολύ δε µάλλον αυτόν ώµόν καΐ ϋπερήφανον έποίει το τή βασιλεία µέγεθο .

(2ΓΟτι Καµβύση ό Πέρση µετά τήν άλωσιν Μέµφεω καΐ Πηλουσίου τήν εϋτυχίαν οϋ φέρων ανθρωπίνω , τον'Αµάσιο του πρότερον βεβασιλευκότο τάφον άνέσκαψεν.εϋρών δε fev τη θήκη τον νεκρόν τεταριχευµένον, τό τεσώµα του τετελευτηκότο ήκίσατο και πασαν ύβριν ε'ι τονοϋκ α'ισθανόµενον ε'ισενεγκάµενο το τελευταιον προσέταξεκατακαΰσαι τον νεκρόν. οϋκ ειωθότων γαρ πυρί παραδιδόναι τών εγχωρίων τά σώµατα τών τετελευτηκότων, ϋπελά


µβανε καΐ δια τούτου του τρόπου πληµµελήσειν τον πάλαιπροτετελευτηκότα.

ΟΓΟτι Καµβύση µέλλων στρατεύειν επ° Αιθιοπίαν έπέµψε µέρο τη δυνάµεω επ° ' Αµµωνίου , προστάξα τοι ήγεµόσι το µαντείον συλήσαντα εµπρήσαι, του τεπεριοικούντα το 'ιερόν απαντά εξανδραποδίσασθαι.

[Exe. de virt. et vit. p. 249 V., 557 W.]15ΓΟτι Καµβύσου του Περσών βασιλέω κυριεύσαντο

πάση Αιγύπτου, προ τούτον όι Λίβυε καΐ Κυρηναιοι,συνεστρατευκότε τοι Αιγυπτίοι , απέστειλαν δώρα, καΐ τοπροσταττόµενον ποιήσειν επηγγείλαντο.

[Exe. de légat, p. 314 U., 619 W.]16. ΟΤΟτι ό Πολυκράτη ό τών Σαµίων τύραννο ει

του επικαιροτάτου τόπου άποστέλλων τριήρει έλήστευεναπαντά του πλέοντα , άπεδίδου δε µόνοι το συµµάχοι τά ληφθέντα, προ δε του µεµφοµένου τών συνήθων ελεγεν, ώ πάντε οι φίλοι πλείονα χάριν έξουσιν άπολαβόντε άπερ απέβαλον ήπερ αρχήν µηδέν αποβαλόντε .

(27 Οτι ταΐ άδίκοι πράξεσιν ώ επίπαν ακολουθεί τι νέµεσι οικείου τιµωρία τοι άµαρτάνουσιν έπιφέρουσα.

ΟΓΟτι πασά χάρι άµεταµέλητο ούσα καλόν έχεικαρπόν τον παρά τών ευεργετούµενων έπαινον: καΐ γαρ άνµή πάντε , ε*ι γε τών εύ πεπονθότων ενίοτε τήν υπέρ άπάντων άπέδωκε χάριν.

[Exc. Vat. p. 33.](4ΤΟτι Λυδοί τίνε φεύγοντε τήν'Οροίτου του σατρά

που δυναστείαν κατέπλευσαν ει Σάµον µετά πολλών χρηµάτων καί του Πολυκράτου κέται έγίνοντο. ö δε το µενπρώτον αυτού φιλοφρόνω υπεδέξατο, µετ° ολίγον δε πάντα άποσφάξα τών χρηµάτων εγκρατή έγένετο.

17. (ΠΟτι Θετταλό ό Πεισιστράτου υ\ό σοφό υπάρχωνάπείπατο τήν τυραννίδα, καί τήν 'ισότητα ζηλώσα µεγάλη αποδοχή ήξιούτο παρά το πολίται : όι δε άλλοι," Ιππαρχο καΓ Ιππία , βίαιοι καί χαλεποί καθεστώτε ετυράννουν τη πόλεω , πολλά δε παρανοµούντε ε'ι του ' Αθηναίου , καίτίνο µειρακίου διαφόρου τήν όψιν" Ιππαρχο έρασθεί , διατούτο έκινδύνευσεν (2)'Η µεν ούν επί του τυράννου έπίθεσι καί ή προ τήν τη πατρίδο έλευθερίαν σπουδήκοινή τών προειρηµένων υπήρξε ν ανδρών: ή δε fev ταί βασάνοι παράστασι τη ψυχή καί το καρτερικόν τη τών

ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΚΑΤΗΣ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ

δεινών υποµονή περί µόνον έγενήθη τον' Αριστογείτονα, ο fev τοί φοβερωτάτοι καιροι δύο µέγιστα διετήρησε, τήν τεπρο του φίλου πίστιν καΐ τήν προ του εχθρού τιµωρίαν.

[Exe. de virt. et vit. p. 250 V., 557 W.](3FΟτι ö'Αριστογείτων πασιν έποίησε φανερόν ώ ή

τή ψυχή ευγένεια κατισχύει τά µεγίστα του σώµατο αλγηδόνα .

18. (ΐΤΟτι Ζήνωνο του φιλοσόφου δια τήν επιβουλή ντήν κατά του Νεάρχου του τυράννου κατά τα fev τα βασάνοι άνάγκα fepωτωµέvoυ ϋπό Νεάρχου τίνε ήσαν ο\συνειδότε /Ωφελον γάρ, έφη, ώσπερ τή γλώττη ειµί κύριο , ούτω καΐ του σώµατο .

[Exc. Vat. p. 34.](2ΓΟτι τυραννουµένη τή πατρίδο ύπό Νεάρχου

σκληρώ , επιβουλήν κατά του τυράννου συνεστήσατο.καταφανή δε γενόµενο , καΐ κατά τα fev ται βασάνοι άνάγκα διερωτώµενο ύπό του Νεάρχου τίνε ήσαν όισυνειδότε , 'Ωφελον γάρ, έφησεν, ώσπερ τή γλώττη ε'ιµίκύριο , ούτω ύπήρχον καΐ του σώµατο . (3) του δε τυράννου πολύ µάλλον ται βασάνοι προσεπιτείναντο , ό Ζήνων µέχρι µέν τίνο διεκαρτέρεί: µετά δε ταύτα σπεύδων άπολυθήναί ποτέ τή ανάγκη καΐ άµα τιµωρήσασθαι τον Νέαρχον, έπενοήσατό τι τοιούτον. (4) κατά τήν επιτονωτάτηνfeπίτασιv τή βασάνου προσποιηθεί ενδιδόναι τήν ψυχήνται αλγηδόσιν άνέκραγεν," Ανετε, fepco γαρ πασαν άλήθειαν.ώ δ° ανήκαν, ήξίωσεν αυτόν άκούσαι κατ° 'ιδίαν προσελθόντα: πολλά γαρ ε'ιναι των λέγεσθαι µελλόντων ά συνοίσειτηρειν εν άπορρήτω. (5) του δε τυράννου προσελθόντο άσµένω καΐ τήν άκοήν τω στόµατι παραβαλόντο , ό Ζήνων τουδυνάστου περιχανών το ού fevέπpισε τοι οδοΰσι. των δευπηρετών ταχύ προσδραµόντων, καΐ πάσαν τω βασανιζοµένφπροσφερόντων τιµωρίαν ε'ι το χαλάσαι το δήγµα, πολύµάλλον προσενεφύετο. (6) τέλο δ° ob δυνάµενοι τανδρό νικήσαι τήν εϋψυχίαν, παρεκέντησαν αυτόν \να διίη του öδόντα . καΐ τοιούτω τεχνήµατι των άλγηδόνων απελύθη καΐπαρά του τυράννου τήν fev εχoµέvηv έλαβε τιµωρίαν.

[Exc. de virt. et vit. p. 253 V., 558 W.][Πολλοί ύστερον γενεάί Δωριεύ ό Λακεδαιµόνιο

καταντήσα ε'ι τήν Σικελίαν καΐ τήν χώραν απολαβών


έκτισε πόλιν f Ηράκλειαν. ταχύ δ° αυτή αύξοµένη , όιΚαρχηδόνιοι φθονήσαντε άµα καΐ φοβηθέντε µήποτε πλέον σχύσασα τη Καρχηδόνο αφέληται των Φοινίκων τήνήγεµονίαν, στρατεύσαντε επ° αυτήν µεγάλαι δυνάµεσι καικατά κράτο έλόντε κατέσκαψαν. άλλα περί µεν τούτων τακατά µέρο fev τοι όικείοι χρόνοι αναγράψοµεν. [DiodorusIV 23,3.]]

19. ΟΤΟτι το επί τίνων πραγµάτων διοριζοµένοι ώ οϋκ άν ποτέ πραχθησοµένων έοικεν έπακολουθέιν ώσανείτι νέµεσι ελέγχουσα τήν ανθρωπίνην ασθένειαν.

(2ΤΟτι Μεγαβύζου του και Ζωπύρου, φίλου όντο Δαρείου του βασιλέω , µαστιγώσαντο δ° εαυτόν και τα περί τοπρόσωπον ακρωτήρια αποκόψαντο δια το αϋτόµολον γενέσθαι καΐ Βαβυλώνα προδοΰναι Πέρσαι , φασί βαρέω φέρειν τον Δαρέιον και ειπείν βούλεσθαι τον Μεγάβυζον, ε'ιδυνατόν ήν, άρτιον γενόµενον ή δέκα Βαβυλώνα λαβείνύπό τήν έξουσίαν, καίπερ απράκτου τη επιθυµία ούση .

(3ΤΟτι οι Βαβυλώνιοι στρατηγόν είλαντο Μεγάβυζον, άγνοοΰντε ότι τήν εύεργεσίαν τη µελλούση ακολουθειν άπωλεία ο'ιονει δέλεαρ αϋτοι προθήσει.

(4ΤΟτι το αποτέλεσµα των επιτευγµάτων ικανόν έστιµαρτύριον τών προρρηθέντων.

(5ΤΟτι Δαρείο τη ' Ασία σχεδόν όλη κυριεύσα τήνΕϋρώπην έπεθύµει καταστρέψασθαι. τά γαρ του πλείονο πιθυµία άπληστου έχων και τω µεγέθει τη Περσική δυνάµεω πεποιθώ , περιελάµβανε τήν όικουµένην, α'ισχρόν είναινοµίζων του προ αυτού βεβασιλευκότα καταδεεστέρα άφόρµα κτησαµένου τα µέγιστα τών εθνών καταπεπολεµηκέναι, αυτόν δέ τηλικαύτα έχοντα δυνάµει ήλίκα ούδει τών προ αυτού έσχε µηδεµίαν αξιόλογον πραξιν κατειργάσθαι.

(61 Οτι όι Τυρρηνοι δια τον τών Περσών φόβον έκλιπόντε τήν Λήµνον έφασκον ώ δια τινα χρησµού τούτοποιέιν, καί ταύτην τω Μιλτιάδη παρέδωκαν. ταύτα δε πράξαντο < ρµωνο > τού προεστηκότο τών Τυρρηνών, συνέβη τά τοιαύτα χάριτα άπ° εκείνων τών χρόνων' Ερµωνείου προσαγορευθήναι.

[Exc. Vat. p. 35.]20. (ΐΤΟτι Λευκίου Ταρκυινίου του'Ρωµαίων βασιλέω

ö υιό Σέξτο έξεδήµησεν ε'ι πόλιν Κολλατίαν καλούµε


νην, καΐ κατέλυσε προ Λεύκιον Ταρκυίνιον άνεψιον τουβασιλέω , έχοντα γυναίκα Λουκρητίαν, ήτι ήν ευπρεπή µεν τήν οψιν, σώφρων δε τον τρόπον, επί στρατοπέδου γαροντο τάνδρό , ό ξένο νυκτό εγερθεί έκ του κοιτώνο ώρµησεν επί τήν γυναίκα κοιµωµένην εν τω θαλάµω.(2) έπιστά δέ τα~ι θύραι άφνω καΐ σπασάµενο το ξίφο , παρασκευάσασθαι µέν έφησεν ο'ικέτην επιτήδειον ε'ι άναίρεσιν, συγκατασφάξειν δέ κακείνην, ώ επί µοιχείακατειληµµένην καί τετευχυίαν τη προσηκούση τιµωρία υπό του συγγενέστατου τω συνοικούντι. διόπερ α'ιρετώτερονύπάρχειν ύπουργήσαι ταί επιθυµίαι αυτού σιωπωσαν: λήψεσθαι δέ έπαθλον τη χάριτο δωρεά τε µεγάλα καί τήνµετ° αϋτοΰ συµβίωσιν καί γενήσεσθαι βασίλισσαν, 'ιδιωτική εστία έξηλλαγµένην ήγεµονίαν. (3) ή δέ Λουκρητία δια τοπαράδοξον έκπλαγή γενοµένη, καί φοβηθείσα µήποτε ταΐ αληθείαι δόξη δια τήν µοιχείαν άνηρήσθαι, τότε µέν ήσυχίαν έσχεν: ηµέρα δέ γενοµένη ό Σέξτο έχωρίσθη: ή δέ έκάλεσε του ο'ικείου , καί ήξίου µή περιιδέίν άτιµώρητοντον ασεβήσαντα ει ξενίαν άµα καί συγγένειαν. εαυτή δέ φήσασα µή προσήκειν έφοραν τον ήλιον τηλικαύτη ύβρεω πεπειραµένην, ξιφιδίω πατάξασα το στήθο εαυτή έτελεύτησεν.

[Exe. de virt. et vit. p. 253 V., 558 W.]21.(lJOu τη Λουκρητία µοιχευθείση παρά Σέξτου καί

έαυτήν άνελούση δια το αµάρτηµα, οϋκ άξιον ηγούµεθα τογενναΐον τη προαιρέσεω παραλιπέίν ανεπισήµαντον. τήνγαρ έπιδούσαν εκουσίω τό ζην τοί µεταγενεστέροι ε'ι καλόν ζήλον προσηκόντω ôv ευφηµία αξιο'ιµεν αθανάτου, δπω άι τήν του σώµατο άγνείαν κατά παν άνεπίληπτον παρέχεσθαι προαιρούµεναι προ έπιτετευγµένον αρχέτυπον παραβάλωνται. (2) α'ι µέν οΐ>ν άλλαι γυναίκε κάν φανερώ τι τωντοιούτων πράξωσι, κατακρύπτουσι το συντελεσθέν, εύλαβούµε ναι τήν υπέρ των αµαρτηµάτων τιµωρίαν: ή δέ το λάθραπραχθέν ποιήσασα περιβόητον άπέσφαξεν έαυτήν, καί τήν τουβίου τελευτήν καλλίστην υπέρ αυτή άπολογίαν απέλιπε. (3)καί των άλλων έπί των ακουσίων τήν συγγνώµην προβαλλοµένων, αύτη τήν µετά βία ύβριν έτιµήσατο θανάτου, \να µηδ°έΐ τι έπιθυµοίη βλασφηµέίν, τήν έξουσίαν δχοι κατηγορέίντη προαιρέσεω <ώ > εκουσίου γεγενηµένη . (4) των γαρ άνθρώπων φύσει τά λοιδορία επαίνων προτιµώντων, τήν των


φιλαιτίων απέκοψε κατηγορίαν, α'ισχρόν είναι νοµίζουσα τωνάλλων ε'ιπειν τίνα διότι ζώντο του κατά νόµου συµβιούντο ανδρό ετέρου παρανόµω επειράθη, και καθ° ων οι νόµοιτοι πράξασι θάνατον τιθέασι το πρόστιµον, τοιούτο παθούσατον πλείω χρόνον φιλοψυχέιν, ινα τον πάντω οφειλόµενονπαρά τη φύσεω θάνατον βραχύ προλαβοΰσα τη αισχύνη άλλάξηται του µέγιστου επαίνου . (5) τοιγαρούν ob µόνονθνητού βίου δόξαν άθάνατον αντικατηλλάξατο δια τη 'ιδία αρετή , αλλά και του συγγενεί και πάντα του πολίτα προετρέψατο λαβείν απαραίτητον τιµωρίαν παρά των ε'ι abτην παρανοµησάντων.

22ΓΟτι Λεύκιο Ταρκύνιο ö βασιλεύ τυραννικώ καιβιαίω άρχων των πολιτών του εύπορου τών Ρωµαίων άνήρει, ψευδεί επιφέρων α'ιτία ένεκεν τού νοσφίσασθαι τά obσία abτώv. διόπερ Λεύκιο Ιούνιο , ορφανό ων καΐ πάντων

'Ρωµαίων πλουσιώτατο , δι° αµφότερα τήν τού Ταρκυνίουπλεονεξίαν υπώπτευεν: άδελφιδού <δ° ών> αυτού και παρ°έκαστα τω βασιλει σύνθοινο , προσεποιήθη µωρό είναι, άµα µέν βουλόµενο τον υπέρ τού δύνασθαί τι φθόνον εκκλίνειν, άµα δ° άνυπονοήτω παρατηρεί ν το πραττόµενον καΐτοι τη βασιλεία εφεδρεύειν καιρο .

23ΓΟτι οι Συβαρίται µετά τριάκοντα µυριάδων έκστρατεύσαντε επι του Κροτωνιάτα καΐ πόλεµον άδικον επανελόµενοι το όλοι έπταισαν, και τήν εύδαιµονίαν ούκ ενεγκόντε επιδεξίω ικανόν παράδειγµα τήν 'ιδίαν άπώλειαν κατέλιπον τού πολύ µάλλον δειν προσέχειν εν τα δίαι εύτυχίαι ήπερ έν ται ταλαιπωρίαι .

24. (ΙΙΟτι περΓ Ηροδότου φησιν ό Διόδωρο Γκαί ταύταπαρεξέβηµεν obχ ούτω Ηροδότου κατηγορήσαι βουληθέντε ώ υποδέιξαι ότι τών λόγων οι θαυµάσιοι του αληθεί κατισχύειν ε'ιώθασιν\

(2ΤΟτι προσήκον εστί τιµασθαι τήν άρετήν, καν f| παράγυναιξίν.

ΟΤΟτι' Αθηναίοι δεξιώ τη νίκη χρησάµενοι καΐ νικήσαντε Βοιωτού τε και Χαλκιδέι , ευθύ άπό τή µάχη Χαλκίδο εκυρίευσαν. εκ τή ωφελεία τή τών Βοιωτώνδεκάτην άρµα χαλκούν ει τήν άκρόπολιν ανέθεσαν τόδε τοελεγέιον επιγράψαντε ,

έθνεα Βοιωτών και Χαλκιδέων δαµάσαντε παίδε ' Αθηναίων έργµασιν fev πολέµου

ΒΙΒΛΟΥ ΔΕΚΑΤΗΣ Α Π Ο Σ Π Α Σ Μ Α Τ Α Π 7

δεσµω ëv αχλυόεντι σιδηρέφ έσβεσαν ϋβριν:ών Ιππου δεκάτην Παλλάδι τάσδ° έθεσαν.

25. (ΙΙΟτι το κατακαίειν τα \ερά παρά* Ελλήνων έµαθονΠέρσαι, τήν αυτήν το προαδικήσασιν αποδίδοντε ϋβριν.

(2ΐθτι Κάρε ϋπό Περσών καταπονούµενοι επηρώτησανπερί συµµαχία ε'ι προσλάβοιντο Μιλησίου συµµάχου , όδέ άνέιλεν,

πάλαι ποτ° ήσαν άλκιµοι Μιλήσιοι.

(3)Ού µήν άλλ° ό φόβο εγγύ κείµενο εποίησεν αϋτου έπιλαθέσθαι τη προ αλλήλου φιλοτιµία , προ δέ τοπληρούν τα τριήρει κατά τάχο συνηνάγκαζεν.

(4J Οτι' Εκαταίο ö Μιλήσιο πρεσβευτή απεσταλµένο υπό των'Ιώνων, ήρώτησε δι° ήν α'ιτίαν άπιστέι αϋτοί ό'Αρταφέρνη , τού δέ ε'ιπόντο , µήποτε υπέρ ών καταπολεµηθέντε κακώ έπαθον µνησικακήσωσιν, Οϋκούν, έφησεν, ει τοπεπονθέναι κακώ τήν απιστίαν περιποτε , το παθείν άρα εύποιήσει τά πόλει Πέρσαι εϋνοούσα . άποδεξάµενο δέ τοί>ηθέν ό' Αρταφέρνη άπέδωκε του νόµου ται πόλεσι καΐτακτού φόρου κατά δύναµιν έπέταξεν.

26'. Ο γαρ τοι πολλοί κατά τών πολιτών φθόνο τον εµπροσθεν χρόνον έγκρυπτόµενο , επειδή καιρόν έλαβεν, άθρου εξερράγη, δια δέ τήν φιλοτιµίαν του δούλου ήλευθέρωσαν, µάλλον βουλόµενοι τοι ο'ικέται µεταδούναι τη ελευθερία ή τοι έλευθέροι τη πολιτεία .

27. (lJOci Δάτι ö τών Περσών στρατηγό , Μήδο ών τογένο και παρά τών προγόνων παρειληφώ ότι Μήδου τούσυστησαµένου τήν Μηδίαν' Αθηναίοι κατέστησαν απόγονοι, άπέστειλε προ του ' Αθηναίου ειπείν ώ πάρεστι µετά δυνάµεω άπαιτήσων τήν αρχήν τήν προγονικήν: Μήδον γαρτών εαυτού προγόνων [πρεσβύτερον Δατιν] γενόµενον άφαιρεθήναι τήν βασιλείαν ϋπό τών' Αθηναίων και παραγενόµενον ει τήν' Ασίαν κτίσαι τήν Μηδίαν. (2) αν µέν ούν αϋτώτήν αρχήν άποδώσιν, αφεθήσεσθαι τη πρώτη α'ιτία καΐ τη επί Σάρδει στρατεία : αν δέ έναντιωθώσι, πολύ δεινότερα πείσεσθαι τών' Ερετριέων. (3) ö δέ Μιλτιάδη άπεκρίθη από τη τών δέκα στρατηγών γνώµη , διότι κατά τον τών πρεσβευτώνλόγον µάλλον προσήκει τη Μήδων αρχή κυριεύειν' Αθηναί


ου ή Δατιν τη ' Αθηναίων πόλεω : τήν µεν γαρ των Μήδωνβασιλείαν' Αθήναιον άνδρα συστήσασθαι, τά δε Αθήνα µηδέποτέ Μήδον το γένο άνδρα κατεσχηκέναι. ö δε προ µάχηνάκουσα ταύτα παρεσκευάζετο.

[Exc. Vat. p. 35 39.]28. ΟΓΟτι ' Ιπποκράτη ό Γελώο τύραννο του

Συρακουσίου νενικηκώ κατεστρατοπέδευσεν ει το τουΔιό ιερόν, κατέλαβε δε αυτόν τον ιερέα καΐ των Συρακουσίων τινά καθαιρούντα αναθήµατα χρυσά, και µάλιστα ιµάτιον του Διό περιαιρουµένου έκ πολλού κατεσκευασµένον χρυσού. (2) και τούτοι µεν επιπλήξα ώ εροσύλοι έκέλευσεν άπελθειν ε'ι τήν πόλιν, αυτό δέ των άναθηµάτων άπέσχετο, φιλοδοξήσαι θέλων και νοµίζων δείν τοντηλικούτον έπαναιρούµενον πόλεµον µηθέν εξαµαρτάνεινε'ι το θείον, άµα δε νοµίζων διαβάλλειν του προεστώτα των εν Συρακούσαι πραγµάτων προ τα πλήθη δια τοδοκειν αυτού πλεονεκτικό , άλλ° ob δηµοτικώ οϋδ° \σω άρχειν.

(3ΐθτι Θήρων ο' Ακραγαντινο γένει καΐ πλούτω καΐ τηπρο το πλήθο φιλανθρωπία πολύ προε ,χεν ού µόνον τωνπολιτών, άλλα καΐ πάντων των Σικελιωτών.

[Exc. de virt. et vit. p. 254 V., 558 W.]29. Γέλωνα Συρακούσιον καθ° ύπνου δε βοώντα,κεραυνοβλή γαρ έδοξεν ονείροι γεγονέναι,ό κύων θορυβούµενον άµέτρω γνού εκείνον,καθυλακτών οϋκ έληξεν, έω εγείρει τούτον.τούτον έξέσωσέ ποτέ καί λύκο εκ θανάτου.σχολή προσκαθηµένου γαρ έτι παιδιού όντο λύκο ελθών άφήρπαξε τήν δέλτον τήν εκείνου.τού δε δραµόντο προ αυτόν τον λύκον καί τήν δέλτον,κατασεισθεισα ή σχολή βαθρόθεν καταπίπτει,καί σύµπαντα άπέκτεινε παιδα σύν διδασκάλφ.τών παίδων δε τον αριθµόν όι συγγραφεί βοώσι,Τίµαιοι, Διονύσιοι, Διόδωροι καί Δίων,πλείω τελούντα εκατόν, το δ° ακριβέ ούκ οΤ,δα.[Tzetz. Hist. 4, 266.]30. (ΐΤΟτι τού Μιλτιάδου υιό ό Κίµων, τελευτήσαντο

τού πατρό αυτού εν τη δηµοσία φυλακή δια το µή σχύσαιεκτισαι το οφληµα, \ να λάβη το σώµα τού πατρό ει ταφήν,εαυτόν ει τήν φυλακήν παρέδωκε καί διεδέξατο το οφληµα.


(2JΟτι ό Κίµων φιλότιµο ών ε'ι τήν των κοινών διοίκησιν, έξ υστέρου αγαθό στρατηγό έγενήθη, καΐ δια τη δία αρετή ένδοξου πράξει κατειργάσατο.

[Exe. de virt. et vit. p. 254 V., 559 W.]31. Κίµων υιό κατά τινα υπήρχε Μιλτιάδου,κατά δ° ετέρου ήν πατρό τήν κλήσιν Στησαγόρου.έξ' Ισοδίκη τούτω παι ύπήρχεν ô Καλλία .ό Κίµων ούτο αδελφή ν 'ιδίαν' Ελπινίκη νε\ χεν, ώ Πτολεµαίο µεν δστερον Βερενίκην,καΐ Ζευ τήν ραν προ αυτών, καΐ νυν Περσών το γέ

νο .Καλλία δε πεντήκοντα τάλαντα ζηµιούται,όπω ö Κίµων ό πατήρ µηδέν δεινόν τι πάθηένεκα γάµων τών αισχρών, τη άδελφοµιξία .το δ° όσοι ταύτα γράφουσι µακρόν εστί µοι λέγειν:έστι γαρ πλήθο άπειρον τών ταύτα γεγραφότων,<Λ κωµικοί καΐ Ρήτορε , Διόδωρο καΐ άλλοι.[Tzetz. Hist. 1,582.]

32. ( lJ O u Θεµιστοκλή ö τού Νεοκλέου , προσελθόντο τινό αύτω πλουσίου καΐ ζητοΰντο κηδεστήν ευρείν πλουσιον, παρεκελεύσατο αϋτώ ζητέιν µή χρήµατα ανδρό δεόµένα, πολύ δε µάλλον άνδρα χρηµάτων ένδεα. άποδεξαµένου δέ τάνθρώπου το / )ηθέν συνεβούλευσεν αϋτώ συνοικίσαιτήν θυγατέρα τω Κίµωνι. διόπερ έκ ταύτη τή α'ιτία ö Κίµων εϋπορήσα χρηµάτων απελύθη τή φυλακή , καΐ του κατακλείσαντα άρχοντα εϋθύνα καταδίκου έλαβεν.

[Exc. Vat. p. 39.][ µεν ούν προ ταύτη βίβλο , τή όλη συντάξεω

ούσα δεκάτη, το τέλο έσχε τών πράξεων ε'ι τον προηγούµενον ενιαυτόν τή Ξέρξου διαβάσεω ε'ι τήν Εϋρώπηνκαΐ ε'ι τά γενοµένα δηµηγορία fev τη κοινή συνόδω τώνΕλλήνων fev Κορίνθφ περί τή Γέλωνο συµµαχία το~ι νΕλλησίν. Diodor.XIl, ί.]

33."Οτι τών' Ελλήνων πάντων διαπρεσβευσαµένων προ Γέλωνα περί συµµαχία , ότε Ξέρξη διέβαινε προ τήν Ebρώπην, τού δέ επαγγειλαµένου συµµαχήσαι καΐ σιταρκήσαι, γε τήν ήγεµονίαν ε\τε τήν κατά γήν ε\τε τήν κατά θάλατταν παρέξουσιν, ή µεν υπέρ τή ηγεµονία φιλοδοξίατήν συµµαχίαν παρεκρούετο, το δέ µέγεθο τή βοηθεία καΐ


ό των πολεµίων φόβο προέτρεπε µεταδούναι τη δόξη τφΓέλωνι.

34. ( 1 ) Η µεν γαρ των Περσών υπεροχή προ το κρατήσαιτη επιθυµία έχει τά δωρεά , f| δε τυραννική πλεονεξίακαι τα µικρά των ληµµάτων οϋ παρίησιν.

(2) Βεβαιότατη γάρ τη σωτηρία φύλαξ ή απιστία.(3) Παίδε µεν ούν αδικούµενοι προ πατέρα καταφεύ

γουσι, πόλει δε προ του αποικίσαντα δήµου .(4ΤΟτι τυράννου πλεονεξία τοί µεν ϋπάρχουσιν οϋκ α

ρκεΐ,ται, των δέ αλλότριων επιθυµεί, πληρούται δέ ουδέποτε.(5) Του δέ κατά τη δυναστεία αυτού πεφυκότα έχων

καιρόν οϋκ εάσει δύναµιν λαβείν.(6) Εκείνων γαρ των ανδρών έστε απόγονοι οί τα αυτών

άρετά µετά τον θάνατον αθανάτου τη δόξη καταλελοίπασι.(7) το γαρ έπαθλον τη συµµαχία οϋκ αργύριον α'ιτέί, ουπαλλάκι δέίν έστι καταφρονούντα καί τον φαυλότατον \διώτην πεπλουτηκότα, αλλ° έπαινον καί δόξαν, περί ή ο αγαθοί τών ανθρώπων οϋκ οκνούσιν αποθνήσκει ν: µισθό γάρεστίν ή δόξα µείζων αργυρίου. (8) παραλαµβάνουσι γαρ οιΣπαρτιαται παρά τών πατέρων οϋχ ώσπερ οι λοιποί πλούτον,αλλά προθύµω τελευτάν περί τη ελευθερία , ώστε πάντα τακατά τον βίον αγαθά δεύτερα τίθεσθαι τη δόξη .

(9)Μή τών ξενικών δυνάµεων επιθυµούντε τα πολιτικό αποβάλλωµεν καί τών αδήλων ορεγόµενοι τών φανερών µήκυριεύωµεν. (10) ού φηµι καταπεπλήχθαι το µέγεθο τη τών Περσών στρατιά : αρετή γαρ ö πόλεµο , οϋ πλήθειβραβεύεται. ( 11 ) παρειλήφασι γαρ ϋπό τών πατέρων ζην µενέαυτοί , τελευτάν δ° όταν χρεία τάί πατρίσιν έπη. (12) τίφοβηθώµεν τον χρυσόν ω κεκοσµηµένοι βαδίζουσιν ε'ι τα µάχα ώ γυναίκε ει του γάµου , ώστε τήν νίκην µή µόνον έπαθλον έχειν δόξαν, αλλά καί πλούτον; οϋ φοβείταιγάρ ή αρετή χρυσόν, δν ο σίδηρο εΐωθεν άγειν α'ιχµάλωτον,αλλά τήν στρατηγίαν τών ηγουµένων. (13) πασά γαρ δύναµι ϋπεραίρουσα τήν συµµετρίαν ϋφ° εαυτή βλάπτεται ταπλείστα, πριν ή γάρ ακούσαι τήν φάλαγγα, φθάσοµεν ηµεί πράξαντε ά βουλόµεθα.

[Exc. Vat. p. 39 41.]

ΑΠΟΣΠ ΣΜΑΤΑΑΒΕΒΑΙΑ

| | | | 1 | 1 | 1 | 1 | 1 | | | 1 | 1

Ls cJ in EJ LS CJ \n cJ L3 cJ 513 La cJ Ls cJ ÜD CJ LS CJ LDEJ[•jGipaGTiraEn pa eg pa g] pa en pg ]PC| pgipaci p q

[(3) , 1. , , , . , . , , . (4) , , . , ]2.

1.(1) , .

[ , « », XX, . 1896 (Ed. Stallbaum.Leipzig, 1825 1826]

(2) [ ] , , , .

[ , « », XXIV, . 1962 (Ed. Stallbaum.Leipzig, 1825 1826]

2. , .

[ , « » , 717.]1 . (VI,

2), (= , 266), (I, 22, 2). . ( ), , . ( , « », VII,795; VIII, 328; XI, 317). XX , ( ).

2 . V, 6, 3 4.

124 .

3. [ ] , , , , , , , , (πεσειν pesein) , , , ( )1.

[ , Vicolarium, 322]4. , ,

, « ».

[ , « », I, . 1390 (Ed. Stallbaum.Leipzig, 1825 1826]

1 . . IV,73 75.

ETS LDCJ ΕΊ3 LDCJ LSCJ ppg| ρ G] ffi pDGH r̂ GT| pa οη ρ g] ppg| pa eg £1 ρ GT|

[Το τελευτα ον πολλοί γενεαί ύστερον εκ τη ' Ιταλία το των Σικελών έθνο πανδηµει περαιωθέν ε'ι τήν Σικελίαν τήν ϋπο των Σικανών έκλειφθεισαν χώραν κατωκησαν.αεί δε τχ\ πλεονεξία προβαινόντων των Σικελών, και τήνόµορον πορθούντων, εγένοντο πόλεµοι πλεονάκι αϋτοί προ του Σικανού , έω συνθήκα ποιησάµενοι σύµφωνου όρου εθεντο τη χώρα : περί ών τα κατά µέρο εν τοι ο'ικείοι χρόνοι άναγράψοµεν. Diod. V6,3.]

1. (1) Διόδωρο µέντοι διαφοραν τούτων οιδεν εν ο\ λέγει, Σικανών καΐ Σικελών.

(2) Διόδωρο δέ που των δεκάτων βιβλίων ειπών περί τεΣικελών καΐ Σικανών διαφοραν ο*ιδεν, ώ καΐ προερρέθη,Σικελού καΐ Σικανου.

[Eustath. Od. p. 1896, 55; 1962, 25.]2. Διόδωρο δέ ό Σικελό καΐ ό' Οππιανό τήν Νεάπολιν

ϋφο< Ηρακλέου οικισθήναί φασι.[Tzetz. ad Lycophr. v. 717.]3. Και το Παλλάδιον δέ τη ' Αθηνά τοιούτον ήν

τρίπηχυ, ξύλινον, εξ ουρανού καταπεσόν, ώ φασιν, fevΠεσινοΰντι τη Φρυγία , όθεν ό Διόδωρο καΐ Δίων τοντόπον κληθήναί φασιν άπό του πολλού εκεί πεσείν εν τησυµβολή του πολέµου, οπότε δια τήν άρπαγήν Γανυµήδου έµάχοντο Τάνταλο ό εραστή Γανυµήδου καΓΙλιο * *Ιλοξό αδελφό αυτού.

[Eudocia p. 322 et Tzetz. ad Lycophr. v. 355.]4. ΚαΙ Διόδωρο άκραν τινά των" Αλπεων κορυφήν του

σύµπαντο όρου δοκούσαν ουρανού £>άχιν 'ιστορεί παρά τωνεγχωρίων καλεισθαι.

[Eustath. Od. p. 1390, 21. Conf. Tzetz. Exeg. II. p. 10, 13.]

ΕΊ3 ΕΊ3 ÜDCÜ ΕΓ3 ÜD CÜ EF3 üo cü üoeJ In cJ üo cü ÜD ÖÜpa g] [ηοη GT| paGT] pasri ppοη pas] paen

,

( — . )

VIII—X « » , ( , , ) , ( ). , , ( ., « », « » ). , , .

, VIII, 23. , IX, 36. , VIII, 21. , VIII, 11. , IX, 29. IX, 10. , IX, 35; 36; X, 19; 27. , VIII, 10. , IX, 12. , VIII, 25. , VIII, 3; 25. , ., 4. , X, 14. , X, 14. , VIII, 3 , IX, 16. , IX, 6; 26. , VIII, 24. , VIII, 31. , VIII, 23. , VIII, 17; 29; IX, 3.

VIII, 13; 29; IX, 3. , VIII, 23. , IX, 1; X, 17.

127

, VIII, 12. ( ), VIII, 29; 30 , X, 6; 9. , X, 6. , IX, 36. , VIII, 30. I, IX, 10. , IX, 25. , VIII, 10 , X, 7. , IX, 22; 23. , IX, 29. , 1 X, 1. , VIII, 11; ., 3

VIII, 29; X, 24. , IX, 17; X, 27. , VIII, 27; IX, 20; X, 17; 24; 27.

, . , X, 24. , X, 11. , X, 31. , IX, 13; 25 27.

, X, 19. , X, 13; 19.

, IX, 10 , IX, 31 , IX, 1. , IX, 35. , X, 25. , VIII, 23. , X, 29; 33. , X, 31. , VIII, 9; ., 2. , IX, 31. , X, 19. , X, 24. , IX, 3. , IX, 37. , X, 17. , X, 17. , X, 28. , VIII, 22.

, X, 4. I, X, 19.

128 .

, X, 27. , VIII, 16. , VIII, 8; 13; 17; 21; 27; 30; IX, 10; 32; 33; 36. , VIII, 30. , VIII, 26; 28; IX, 15; 17; 19; 21; 24; 29; 31; ., 1 4. , X, 4; 6. , VIII, 32. , X, 29; ., 4. , IX, 17.

3eBC,6orVIII,29;X,28,31. VIII, 29.

, X, 18. , .

, IX, 10.« » X, 9.

, X, 19; 33. , X, 6; 15. , X, 15

IX, 1. , VIII, 18; IX, 3; X, 25. , X, 31. , X, 3 4.

, X, 31. , X, 6. , IX, 22; X, 14 15. , IX, 31. , X, 25. , IX, 21. , X, 11. , X, 30 32. , VIII, 2; 21 22; 24; 31 36; X, 13. , VIII, 29 30; X, 4. , VIII, 30; X, 15. , IX, 16. , VIII, 12. , X, 4. , VIII, 19. , X, 20. , VIII, 21. , VIII, 23. , IX, 2; 10; 12; 25 26; 29; 31 34. , VIII, 17. , VIII, 23. , VIII, 17.

129

, VIII, 32; X, 9; 23. , VIII, 1; IX, 10; X, 33. , VIII, 17. , .

, VIII, 1; 7; 12 13; 27 28; 32; 36. , VIII, 17. , . , VIII, 26. , X, 19. , X, 15. , VIII, 29. , VIII, 25; X, 16. , VIII, 31. , X, 9. , X, 11. , VIII, 23; 32. , VIII, 19. , X, 20 21. , X, 22. , VIII, 31; X, 1; 20; 22.

, VIII, 22. ( ), IX, 19. , X, 27. , VIII, 10. , X, 14. , X, 6. , VIII, 3. , (?) VIII, 7. , IX, 13. , VIII, 8; 13; 27; IX, 13. , VIII, 28. , X, 27. , IX, 31; X, 13. , IX, 3. , VIII, 20; IX, 3; X, 25. , IX, 14. , X, 19; 27; 30 31. , VIII, 18 19. , VIII, 17. , IX, 6 8. , IX, 12.

, ., 2. , X, 18. , X, 32. , VIII, 3.

130 .

, ., 2. , IX, 36. , X, 16.

, VIII, 6. . , ., 3. , X, 6. , VIII, 7; IX, 32. , X, 14. , IX, 7. , IX, 18 19. , IX, 10; 21; 24; 32; 35; X, 19; 25; 31; 34. , ., 3. , IX, 19. , IX, 4; 20; 37. , IX, 1. , IX, 11 12; 25 27. , VIII, 14; X, 3; 6; 9 10. , X, 4; 5; 7 11. , VIII, 8; 17; 23 24; IX, 3; 10; 16; 33. , IX, 10 , IX, 10 , IX, 21. , 1 , 14 15. , X, 16. , X, 9. , VIII, 7. , VIII, 14. , IX, 13. , X, 4. , X, 31.

, VIII, 3; 5 6. , VIII, 25. , VIII, 25 26; X, 1; 22. , VIII, 17. , VIII, 23. , VIII, 3; 5 6.

, IX, 1. , X, 16. , X, 16. , IX, 33; X, 27. , VIII, 21. , X, 20 21. , X, 11 ; 21. , VIII, 17; 19.

131

, VIII, 18 20; X, 23. , . 1. , VIII, 19; 21. , VIII, 21. , VIII, 19; 24. , ., 1. , X, 28. , X, 28. , X, 28. , VIII, 7; 23. , IX, 26. , IX, 15. , IX, 1 4; 8; 17; 20; 26 27; 34. , VIII, 7; 18; 21; 32. , VIII, 12; 18; 27; X, 34.

, VIII, 21. , . , VIII, 17. , IX, 36. , VIII, 28. , X, 29. , . , X, 19. , VIII, 27 , X, 6. , VIII, 25.

, VIII, 21. , IX, 18 19; 30. , IX, 3. , IX, 21. , . , X, 32. , X, 3. , X, 3. , X, 28. , X, 17. , X, 11. ( ), , 11.« », . , X, 4. , IX, 21. , IX, 10. , ., 3.

, VIII, 6.

132 .

, VIII, 7. , IX, 32. , X, 6. , IX, 28. , IX, 1. , VIII, 1. , IX, 26; 35. , VIII, 1; 18; IX, 2; 6; 10; 16; 25; 32; 35 36; X, 25; 33. , X, 31. , VIII, 23. , X, 11. , IX, 10. , VIII, 8. , X, 27. , VIII, 17. , IX, 6. , , 14.

, VIII, 17.

, .

, VIII, 21

üocü in oü ;ΞΠ3 ΕΈ1 LUD CÜ ΕΓ3 ÜDCJ ΕΊ3 g| ροοη ροη ροη ρ ^ ι ̂

5 [ ] 13 [ ] 49 [ ] 85 123 , 126

VIII—X:

. . . .

A.A.

« »,192171, , . , . 53.

./ : (812) 560 89 47 « »:

., 9 , . 4, 304. . (812) 577 48 72E mail: [email protected] ( ),

[email protected] ( )www.aletheia.spb.ru

: [email protected], . (812) 951 98 99

« » :

« », . , 6. www.biblio globus.ru « », . , 8. . (495) 629 64 83

« », . , 2. .(495)915 27 97

« », ., 12/ 27. . (495) 749 57 21, 629 88 21

« », , . 3/ 4, 7 . . (495) 628 64 42

« " "», . , . 28. . (495) 959 20 94« », ., 9. . (495) 921 48 95

« », ., . 6,

: www.ozon.ru

12.05.2012. 60 88 16. . . . 31,3. . 1000 . 3154

" ",199034, , . ., 9 , . 12

« » :

.;

„I |

Diodor_Sitsilysky_-_Istoricheskaya_biblioteka-1.pdf

Documents