The MessengerWRITTEN BY H P LOVECRAFT
Ο Αγγελιαφόρος
The thing he said would come that night at threeFrom the old churchyard on the hill below
But crouching by an oak firersquos wholesome glowI tried to tell myself it could not beSurely I mused it was a pleasantry
Devised by one who did not truly knowThe Elder Sign bequeathed from long ago
That sets the fumbling forms of darkness free
He had not meant itmdashnomdashbut still I litAnother lamp as starry Leo climbed
Out of the Seekonk and a steeple chimedThreemdashand the firelight faded bit by bit
Then at the door that cautious rattling camemdashAnd the mad truth devoured me like a flame
ΑΠΟΔΟΣΗ ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΟΛΟΒΟΣ
To πλάσμα είπε θα ερχόταν το βράδυ στις τρειςΑπό της εκκλησιάς την παλιά αυλή κάτω από το λόφοmiddotΑλλά κουλουριασμένος δίπλα στην λάμψη της φωτιάς
Προσπάθησα να πείσω τον εαυτό μου ότι ήταν αδύνατο
Σίγουρα συλλογίστηκα ήταν κάποιο αστείοΣχεδιασμένο από κάποιον που δεν ήξερε πραγματικά
Το Σημάδι των Πρεσβυτέρων κληροδοτημένο από πολύ παλιάΑυτό απελευθερώνει τις αόριστες μορφές του σκότους
Δεν το εννοούσε ndash όχι ndash ακόμα κι έτσι όμως άναψα
Μία ακόμα λάμπα την ώρα που ο λαμπερός Λέων ανέτειλε Πάνω από το Σικόνκ και ένα καμπαναριό ήχησε
Τρεις ndash και το φως της φωτιάς ξεθώριασε λίγο λίγο
Έπειτα ακούστηκε εκείνο το προσεκτικό κροτάλισμα στην πόρταmdashΚαι η ξέφρενη αλήθεια με καταβρόχθισε σαν φλόγα
T U R R I T O P S I SN U T R I C U L Α
Μ Α Ρ Ι Ο Σ Δ Η Μ Η Τ Ρ Ι Α Δ Η Σ
Σε αυτό το σπίτι ο νεκρός Κθούλου περιμένει καιονειρεύεται
Όλα ξεκίνησαν ένα πρωινό όταν ένας φίλος καισυνάδελφος ήρθε στο ινστιτούτο που εργαζόμουν τατελευταία δέκα χρόνια Εκείνον τον καιρό βρισκόμουν στακεντρικά της εταιρείας στον Παναμά μετά από μια μακράπερίοδο ερευνών στον Ινδικό ωκεανό μελετώνταςπροστατευόμενα είδη Το ινστιτούτο μου θεωρούταν τομεγαλύτερο κέντρο μελέτης της υποθαλάσσιας ζωής καθώςεπί σειρά δεκαετιών επιχειρούσε να ανακαλύψει νέους οργανισμούς αλλά και να μελετήσει την εξέλιξη τωνυπαρχόντων ειδών σε τροπικά οικοσυστήματα Ήτανόνειρο ζωής για μένα να εργάζομαι εκεί Μονάχα λίγοισυνάδελφοι βιολόγοι και ζωολόγοι τα κατάφεραν κιευτυχώς ήμουν ένας από αυτούςΉμουν στο γραφείο μου και έβαζα σε μια τάξη τιςσημειώσεις από το ταξίδι μου Ήταν μια έρευνα σχετικά μεένα οικοσύστημα που κινδύνευε να εξαφανιστεί Έπρεπελοιπόν το υλικό να μπει σε μια σειρά ώστε ναπαρουσιαστεί στους ανωτέρους μου και αργότερα στοκοινό Ότι είχα συλλέξει τον τελευταίο χρόνο από την Ινδίαήταν τόσο μεγάλο σε όγκο που θα χρειαζόταν ίσως άλλονένα χρόνο για να το οργανώσωΚι ενώ ήμουν απορροφημένος στις σκέψεις μου χτύπησε ηπόρτα του γραφείου μου Ο φίλος και συνάδελφοςεμφανίστηκε μπροστά μου Έδειχνε κουρασμένος ndashξενυχτισμένος θα έλεγα Αν και είχα χρόνια να τον δωδιατηρούσαμε επαφή μέσω διαδικτύου Εργαζόταν σε μιαμικρή εταιρεία μελέτης σπάνιων ειδών αλλά τιςπερισσότερες φορές έκανε έρευνες με δικά του έξοδα Μουανακοίνωσε με δέος πως ήθελε να μου αποκαλύψει κάτιπολύ σημαντικό Μόνο σε εμένα ήθελε να το δείξει Μεεμπιστευόταν ως φίλο και ως επιστήμονα Γιrsquo αυτό μεπερίμενε όλο αυτόν τον καιρό Αισθανόταν πως επρόκειτονα συνταράξει ολόκληρη την επιστημονική κοινότηταΜου κίνησε αμέσως την περιέργεια Το μόνο που μεδυσαρέστησε ήταν πως έπρεπε να κάνουμε ένα ταξιδάκιμέχρι το Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας Ήξερα όμως πως δενυπήρχε περίπτωση να με τραβήξει τέσσερις χιλιάδες μίλιαμακριά αν δεν ήταν βέβαιος για τα συμπεράσματά τουΕίχαμε κάνει μαζί αρκετές έρευνες στο πανεπιστήμιο
και είχαμε την ίδια δίψα για γνώση Του ζήτησα να μου πειτουλάχιστον περί τίνος πρόκειται και αυτός με πήγε αρκετάπίσω στα φοιτητικά μας χρόνια όταν είχαμε πάθει εμμονήμε ένα παράξενο είδος μέδουσας τη λεγόμενη TurritopsisNutriculaΠρόκειται για ένα είδος υδρόζωου το οποίο έχει μιαμοναδική ιδιότητα που μπορεί να ανατρέψει τα πάντα στηζωή Είναι τυπικά αθάνατη Η συγκεκριμένη μέδουσα όταν φτάσει στο ώριμο ενήλικοστάδιο γυρίζει και πάλι στο πρώιμο αρχίζοντας και πάλιαπό το laquoσημείο 0raquo Συνεπώς δεν υπάρχει κανένα όριο στηδιάρκεια ζωής της Είναι το μόνο ζώο στον κόσμο πουμπορεί να αντιστρέψει τη γήρανση και να ανακτήσειολόκληρη τη δομή της να επιστρέψει στην κατάσταση τουπολύποδα δηλαδή στην πρώτη φάση της ζωής της Θυμάμαι ότι ήμασταν ενθουσιασμένοι αλλά δυστυχώς τομόνο που καταφέραμε να ανακαλύψουμε ήταν ότι η διαφοράτης Turritopsis Nutricula από τα άλλα όντα ndashπουμετέτρεπαν τον τύπο των κυττάρων τουςndash ήταν ότιυπόκειται στη διαδικασία της συνεχούςεπαναδιαφοροποίησης πράγμα που της χάριζε αυτή τηναθανασία Χρειαζόμασταν ακριβά μηχανήματα για ναμελετήσουμε αυτήν τη μοναδική της ιδιότητα και τότε ίσωςνα ανακαλύπταμε το μυστικό της αθανασίαςΑμέσως τον ρώτησα τι σχέση είχε αυτό που βρήκε με τημέδουσα και εκείνος μου είπε ότι το τελευταίο διάστημαμελετούσε θαλάσσιους οργανισμούς κοντά σε μεγάλαρήγματα των ωκεανών Συγκεκριμένα βρισκόταν στο Περθτης Αυστραλίας όπου μερικές εκατοντάδες ναυτικά μίλιαδυτικά βρίσκεται το ρήγμα της Ντιαμαντίνα ένα από ταβαθύτερα του κόσμου Καθώς συνέχιζε τις έρευνές τουστον ωκεανό παρατήρησε μια αδικαιολόγητη παρουσίαμεγάλου αριθμού μεδουσών Turritopsis Nutricula Αρχικάδεν του έκανε εντύπωση μιας και οι συγκεκριμένες είχανεμφανιστεί πριν χρόνια στην περιοχή της Καραϊβικής καιέπειτα απλώθηκαν σε διάφορα σημεία των θαλασσών Τοπαράξενο ήταν ότι όσο πλησίαζε στο ρήγμα ο αριθμός τουςμεγάλωνε εκθετικά σε σημείο να παρατηρεί μια τεράστιααποικία αυτών που παρόμοια δεν είδε ποτέ του Αλλά το παράξενο δεν ήταν μόνο αυτό
Το μέσο μέγεθος της Turritopsis Nutricula είναι τέσσεραπερίπου χιλιοστά Οι συγκεκριμένες όμως μέδουσες πουυπήρχαν εκεί ήταν πολύ μεγαλύτερες Και στο Σαν Χοσέείχε φέρει μια μαζί του για να μου την δείξει Δεν χρειάστηκε να πει περισσότερα Έπρεπε να πάωοπωσδήποτε μαζί του και να τη δω Το ίδιο βράδυ έψαχνα από τον υπολογιστή του σπιτιού μουστο σύστημα του ινστιτούτου τις έρευνες που έγινανΠράγματι κάποια συνάδελφος στο παρελθόν είχεασχοληθεί με αυτό το είδος της μέδουσας Μάλισταδιάβασα με ενδιαφέρον ότι το σημείο πουπρωτοεμφανίστηκε η Turritopsis Nutricula ήταν κοντά στονΠαναμά και συγκεκριμένα κάτω από την Καραϊβική στορήγμα του Πουέρτο Ρίκο Συνήθως οι μέδουσες αυτέςσυναντώνται σε βαθιά νερά και δεδομένου ότι δεν μπορούννα πεθάνουν αναπτύσσουν την παρουσία τους παντού στονκόσμο και όχι μόνο στα ύδατα της Καραϊβικής laquoΕίμαστε μάρτυρες μιας σιωπηλής εισβολής στον κόσμοraquoέγραψε ολοκληρώνοντας την εργασίας της και ένα ρίγος μεκατέβαλε Δυστυχώς η συνάδελφος απεβίωσε εδώ και μερικά χρόνιακαι δεν μπορούσα να μοιραστώ μαζί της τις απορίες μου Αναρωτήθηκα πώς μου διέφυγε αυτή η έρευνα και για ποιολόγο είχα σταματήσει να ασχολούμαι με ένα τέτοιο θέμαπου τόσο πολύ με ενθουσίαζε στο πανεπιστήμιο Αφού μεβρήκε το ξημέρωμα χωμένο μέσα στην οθόνη τουυπολογιστή μου αποφάσισα ότι έπρεπε να ετοιμαστώ Ναιθα πήγαινα εγώ ο ίδιος στο Χαν Χοσέ Έπρεπεοπωσδήποτε να δω τη μέδουσα και να τη μελετήσω Το βράδυ της επόμενης μέρας φτάσαμε στο σπίτι του φίλουμου Ανυπομονούσα να κατέβω στο εργαστήριό του και νατη δω Εκείνος ήταν κουρασμένος Έμοιαζε σαν να μην είχεκοιμηθεί ndashόπως κι εγώ άλλωστε Κατεβήκαμε τις σκάλεςκαι βρεθήκαμε σε ένα μεγάλο ακατάστατο χώρο Σε μιαάκρη βρισκόταν ένα ενυδρείο Το φως που άναψε από τηνοροφή δεν έφτασε για να φωτίσει το εσωτερικό του τοοποίο ήταν ακόμη βυθισμένο στο σκοτάδι Αφού οοικοδεσπότης πάτησε μερικούς διακόπτες ένα κλινικό φωςάναψε μέσα από τη γυάλαΜια κοφτή ανάσα βγήκε από τα πνευμόνια μου μηχανικά
Κοίταξα μέσα στο νερό και το στόμα μου άνοιξε διάπλαταΠλησίασα διστακτικάΤο πλάσμα πίσω από το τζάμι έκανε απαλές κινήσειςμένοντας όμως σταθερό σε ένα σημείο σαν να ήταναγκυροβολημένο και ένα αδύναμο ρεύμα να το κουνούσεΚοίταξα τη μέδουσα αποσβολωμένος μην μπορώντας ναπιστέψω το μέγεθός της Ήταν πάνω από μισό μέτρο και ταπλοκάμια της απλώνονταν κατά πολύ περισσότερο Δενμπορούσα να πω με σιγουριά ότι ήταν η συγκεκριμένημέδουσα γιrsquo αυτό και ρωτούσα τον φίλο μου ξανά και ξανάαν πρόκειται όντως γιrsquo αυτήν και δεν είναι απλά μια κοινήμέδουσα Εκείνος με διαβεβαίωσε ότι είναι η TurritopsisNutricula δείχνοντάς μου αποδείξεις από τη βιολογικήέρευναΓια αρκετή ώρα καθόμουν σε μια καρέκλα απέναντί της καιτην κοίταζα κάνοντας χιλιάδες σκέψεις Οι κουβέντες ήρθαν και πάλι στα χείλη μας και ο φίλος μουάρχισε να αναλύει την πρότασή του Μου εξήγησε ότι είναισημαντικό να μην το μάθει κανείς και ότι έπρεπε να τομελετήσουμε μόνοι μας καθώς ήμασταν ενόψει μιαςσυνταρακτικής αποκάλυψης Είχε όλο τον απαραίτητοεξοπλισμό για να κατέβουμε σε μεγάλο βάθος όπως επίσηςκαι εχέμυθα άτομα που θα μας βοηθούσανΤα λόγια του με προβλημάτισαν Δεν είχε όμως άδικοΉταν η ευκαιρία που περίμενα μια ζωή Μπορούσαμε να τοκαρπωθούμε μόνοι μας Ποιος ξέρει τι περισσότερο θαβρίσκαμε αν κατεβαίναμε σε εκείνο το ρήγμα Ίσως αυτήντη φορά να φτάναμε στο μυστικό της αθανασίας Γιrsquo αυτόλοιπόν δεν έφερα αντίρρηση Άλλωστε ήταν δική του ηέρευναΔεν χρειάστηκε να το σκεφτώ και πολύ Αρχίσαμε άμεσα ναετοιμάζουμε το ταξίδι για την Αυστραλία Με τη δουλειάδεν είχα πρόβλημα Είχα ελευθερία κινήσεων Μεεμπιστεύονταν γιατί οι έρευνές μου ήταν πάνταενδιαφέρουσες Μόνο που αυτήν τη φορά δεν χρειαζόταν ναξέρουν Το βράδυ έβλεπα εφιάλτες Βρισκόμουν σε μεγάλο βάθοςκαι το σκοτάδι ήταν πυκνό Κολυμπούσα χωρίς να έχωανάγκη το οξυγόνο Ψάρια και θαλάσσια όντα ιρίδιζαν σεδιάφορα σημεία γύρω μου χωρίς όμως να προέρχεται ίχνοςφωτός από πουθενά
Τότε ένιωσα μια παρουσία Δεν μπορούσα να προσδιορίσωτι ήταν Δεν την έβλεπα δεν την άκουγα Απλά την ένιωθαμε έναν τρόπο που δεν μπορούσα να εξηγήσω Έπαιζε με τασυναισθήματά μου σαν να μπορούσε να εισβάλλει στομυαλό μου και να το ελέγχει Έψαχνα για ώρες ίσως και μέρες ndashτο όνειρο έμοιαζεαχανέςndash αλλά δεν μπορούσα να καταλάβω πού ήταν Δενμπορούσα να καταλάβω αν υπήρχε στα αλήθεια ή ήταν στομυαλό μου Το πρωί που ξύπνησα αισθανόμουν και πάλι ότι είχανπεράσει μέρες αλλά ταυτόχρονα ένιωθα μια κούραση σαννα κοιμήθηκα μονάχα λίγα λεπτά Τρεις μέρες αργότερα φτάσαμε στο Περθ Ο ενθουσιασμόςμου ήταν τεράστιος Ωστόσο επισκιαζόταν από τηνκούραση που με κατέβαλλε διαρκώς Τις νύχτες δενκοιμόμουν καλά Έβλεπα κάθε βράδυ τον ίδιο εφιάλτηΚαταλάβαινα ότι και στον φίλο μου συνέβαινε το ίδιοndashόπως και εκείνος για μέναndash αλλά δεν ρώτησε κανείς απότους δυο μαςΤο πρώτο βράδυ συναντηθήκαμε με δύο άτομα Θα μαςβοηθούσαν με την αποστολή Ο ένας διέθετε έναβαθυσκάφος το οποίο μπορούσε να μας κατεβάσει σεαρκετά μεγάλο βάθος Ισχυριζόταν ότι μπορούσε να μαςπάει μέχρι τον πάτο της τάφρου αλλά ο φίλος μου φάνηκενα αμφιβάλλει γιrsquo αυτό Το σίγουρο ήταν ότι μπορούσε ναμας πάει βαθιά και να μελετήσουμε καλύτερα το φαινόμενοτης αποικίας των μεδουσώνΟ άλλος ήταν χρόνια ναυτικός και δύτης και μπορούσε ναμας εξασφαλίσει τον απαραίτητο εξοπλισμό όπως στολέςκατάδυσης μπουκάλες οξυγόνου και γενικά θα βοηθούσεσε περίπτωση που έπρεπε να βγούμε εκτός σκάφους Από ότι φάνηκε ο φίλος μου είχε βρει άτομα να τονστηρίζουν και τα συγκεκριμένα έδειχναν να είναι τακαταλληλότερα γιrsquo αυτό που ετοιμαζόμασταν να κάνουμεΕίχε επενδύσει επίσης αρκετά χρήματα ndashείχε κι εκείνοςεξειδικευμένο εξοπλισμόndash κι όπως φάνηκε η σκληρήδουλειά απέδωσε Και το εκτίμησα πολύ που μοιράστηκεαυτή την ανακάλυψη μαζί μου Αργότερα όμως θα το μετάνιωνα
Συζητήσαμε για την αποστολή Ο ναυτικός με μιαπρόχειρη κατάδυση που έκανε παρατήρησε ότι ήδηυπήρχαν μέδουσες σε χαμηλό βάθος και όσο πήγαινεβαθύτερα έβλεπε να μεγαλώνουν σε αριθμό και μέγεθος Ησυγκεκριμένη που έφερε ο φίλος μου στο Σαν Χοσέ βρέθηκεστα εκατό μέτρα περίπουΗ επόμενη μέρα θα αναλωνόταν σε προετοιμασία κυρίωςσε μια γρήγορη εκπαίδευση σχετικά με την κατάδυση Τημεθεπόμενη θα ξεκινούσαμε Το βράδυ είδα πάλι τον εφιάλτη αλλά πιο έντονο Ήμουνστο ίδιο σημείο μόνο που αυτήν τη φορά εκατοντάδεςμέδουσες περιφέρονταν γύρω μου Τα μεγέθη τους ποικίλανΜικρά και μεγάλα πλοκάμια μου χάιδευαν απαλά το σώμααλλά αντί για τσούξιμο μού άφηναν μια παράξενη αίσθησηπου δεν ήξερα αν με ευχαριστούσε ή με ενοχλούσε Κάτι στοβάθος έδειχνε να κινείται αλλά δεν ήταν ξεκάθαρο Μιαυποψία φωτός έδειχνε να εμφανίζεται πίσω του και νατονίζει ελαφρώς και σε αραιά διαστήματα το περίγραμμάτου Το σχήμα του ήταν αλλόκοτο Έμοιαζε με μια τεράστιαμέδουσα αλλά δεν μπορούσα να πω με σιγουριά Τη μεθεπόμενη βρισκόμασταν μέσα στο βαθυσκάφος καιόλα ήταν έτοιμα για την κατάδυση Οι δύο συνεργάτες τουφίλου μου μας κατσάδιασαν αμφότερους καθώς μας είχανπει από την προηγούμενη μέρα να είμαστε ξεκούραστοι γιατην αποστολή πράγμα το οποίο δεν έγινε Κοιτάξαμε οένας τον άλλο και διαπιστώσαμε πόσο χάλια φαινόμαστανΚι όλη αυτή η κούραση εξαιτίας των ονείρων Εφιάλτες πουξεκίνησαν από τη στιγμή που αντικρίσαμε την TurritopsisNutricula Δεν υπήρχε κάτι όμως για να απολογηθούμε Δενήταν δικό μας το φταίξιμο και δεν υπήρχε τρόπος νααποφευχθεί Αφού κάναμε όλους τους απαραίτητους ελέγχους τοβαθυσκάφος ξεκίνησε την καθοδική του πορεία Το ταξίδιμας στο ρήγμα της Ντιαμαντίνα είχε ξεκινήσει Οεσωτερικός χώρος του σκάφους δεν ήταν μεγάλος ωστόσοκαθόμασταν όλοι άνετα Μεγάλες γυάλινες επιφάνειεςεπέτρεπαν να κοιτάζουμε καθαρά τον βυθό Βοηθούσαν
όμως και οι τεράστιοι προβολείς που φώτιζαν τηνπερίμετρό μας κατά πολλά μέτρα Δεν σταμάτησα νακοιτάζω ενθουσιασμένος το βυθό που όλο και άλλαζεκαθώς κατεβαίναμε Είχα βρεθεί αμέτρητες φορές κάτω απότον νερό για τις μελέτες μου στο ινστιτούτο αλλά τώρα ήτανδιαφορετικά Τώρα ήμασταν μόνοι και χωρίς επίβλεψη Καιτο πιο σημαντικό κάτι πολύ μεγάλο μας περίμενε εκεί ΤοένιωθαΚαταδυθήκαμε αρκετά μέτρα αλλά δεν είδαμε ακόμημέδουσες Ενδεχομένως να περάσαμε δίπλα από πολλέςTurritopsis Nutricula αλλά το κανονικό τους μέγεθος δενεπέτρεπε να τις δούμε πάρα μόνο από πολύ κοντάΩστόσο δεν άργησε η στιγμή της συνάντησηςΜόλις το βαθύμετρο έφτασε στα πεντακόσια μέτρα μια απόαυτές μας προσπέρασε και συνέχισε αμέριμνη την πορείατης Ήταν λίγο μικρότερη απrsquo αυτήν που βρήκε ο φίλος μουωστόσο ήταν διαφορετικά να την βλέπω να αιωρείται στονβυθό ελεύθερη Την κοιτάξαμε όλοι ενθουσιασμένοι και οκαπετάνιος μας ενημέρωσε ότι είχαμε μόλις φτάσει πάνωακριβώς από το ρήγμα και η πορεία μας ήταν πλέονκάθετη Μια ακόμη εμφανίστηκε και σαν να έδωσε τοελεύθερο και στις υπόλοιπες ένα τεράστιο κοπάδι απrsquoαυτές γέμισε το οπτικό μας πεδίοΕστιάσαμε το βλέμμα μας στο εντυπωσιακό θέαμα Ακόμηκαι οι συνεργάτες του φίλου μου που διεύθυναν τοβαθυσκάφος μαγεύτηκαν Εκατοντάδες αθάνατες μέδουσεςαιωρούνταν ανάλαφρα πότε αντανακλώντας το φως τωνπροβολέων και πότε αφήνοντάς το να περνάει μέσα από τοημιδιάφανο σώμα τους το οποίο διακρινόταν από έναγαλάζιο χρώμα που άλλαζε αποχρώσεις από μέδουσα σεμέδουσα Τα λεπτά τους πλοκάμια κρέμονταν κατά δεκάδεςσαν κρόσσια Τα μεγέθη τους ποικίλαν και κάπου εκείανάμεσά τους διέκρινα την πρώτη μέδουσα που ξεπερνούσετο ένα μέτρο Ήταν απίστευτο Όσο πηγαίναμε βαθύτερα τα κοπάδιαπλήθαιναν και τα μεγέθη τους όλο και μεγάλωνανΕκατοντάδες μέδουσες αιωρούνταν σε κοπάδια Δεν ήξερατι να σκεφτώ Γελούσα σαν χαζός και προσπαθούσα ναβάλω σε μια σειρά τις σκέψεις μου Φοβόμουν ότι ξαφνικάθα χαθούν όλες και δεν θα προλάβουμε να συλλέξουμεκάποια απrsquo αυτές Έπρεπε όμως να πάμε βαθύτεραΠίστευα ότι είχαμε κι άλλα να ανακαλύψουμε
Κοίταξα το βυθόμετρο Είχαμε φτάσει στα χίλια μέτρα Ποτέξανά δεν είχα πάει τόσο βαθιά και μαζί με τον ενθουσιασμόένιωσα και μια μικρή δυσφορία Για λίγο ακούμπησα τοκεφάλι μου στους πήχεις μου και ο καπετάνιος που με είδεμού είπε ότι είναι φυσιολογικό λόγω του μεγάλου βάθουςΩστόσο εκείνη η δυσφορία δεν ήταν τόσο σωματική όσοψυχολογική Κάτι άρχισε να με τρώει μέσα μου Σαν κάτινα είχε εισβάλλει στο μυαλό μου και να έπαιζε με τασυναισθήματά μου Θυμήθηκα το όνειροΟ φίλος μου με έβγαλε από τις σκέψεις όταν με φώναξε ναδω έξω από το τζάμι Το θέαμα με έκανε να ξεχάσω ταπάνταΌλα τα κοπάδια είχαν μείνει πίσω μας και στο βάθοςπλησιάζαμε ένα μικρότερο ndashτρεις μέδουσες για τηνακρίβεια Το εντυπωσιακό με αυτές ήταν ότι το μέγεθόςτους ξεπερνούσε κατά πολύ όχι απλά το μέγεθος όσωνείδαμε μέχρι εκείνη τη στιγμή αλλά οποιασδήποτεμέδουσας Είχα διαβάσει ότι υπήρχαν μέδουσες παρόμοιουμεγέθους αλλά δεν είχα αντικρίσει καμία ποτέ μου Ηκαμπάνα της ήταν πάνω από ενάμιση μέτρο και ταπλοκάμια ξεπερνούσαν τα τέσσερα Ίσως και τα πέντε Δενμπορούσα να είμαι σίγουρος Τις πλησιάσαμε και περάσαμε αργά από δίπλα τους Τοκύριο σώμα τους ήταν εντελώς ακίνητο και το μόνο πουκουνιόταν ήταν τα πλοκάμια τους Η στάση του σώματόςτους μεταφραζόταν στο μυαλό μου ως απειλητική καθώς δενκινούνταν ανέμελα όπως οι υπόλοιπες Έμοιαζαν ναστέκονται σαν φρουροί και να μας κοιτάζουν καχύποπτα μετα αόρατα μάτια τους Οι υπόλοιποι τρεις στο βαθυσκάφοςδεν έδειχναν να μοιράζονται τον προβληματισμό μου Οφίλος μου προσπαθούσε να δει κάθε λεπτομέρεια επάνωτους γουρλώνοντας τα μάτια του διαρκώςΟ καπετάνιος ρώτησε αν θέλουμε να σταματήσει για λίγοώστε να τις εξετάσουμε πιο προσεκτικά Κοιταχτήκαμε μετον φίλο μου και αποφασίσαμε τελικά να συνεχίσουμε κάτιγια το οποίο όμως άρχισα να μην είμαι σίγουρος Η χαράμου άρχισε να επισκιάζεται από ένα απροσδιόριστοσυναίσθημα Κλειστοφοβία και τρόμος για το άγνωστοάρχισαν να με τυλίγουν Η ασφάλεια και το σθένος που
με χαρακτήριζαν στις υποθαλάσσιες αναζητήσεις μουξαφνικά εξανεμίστηκαν και τη θέση τους πήρε μιακαχυποψία και ένας λανθάνοντας φόβος ο οποίοςεξελισσόταν σε κάτι άλλο μεγαλύτερο Το βαθυσκάφος άφησε πίσω του τις τρεις μέδουσες ndashοιοποίες παρέμειναν στην ίδια θέσηndash και βυθίστηκε στα χίλιαπεντακόσια μέτρα Από κει και πέρα δεν υπήρχε τίποταούτε ψάρια ούτε άλλοι θαλάσσιοι οργανισμοί Φτάσαμε σταδύο χιλιάδες μέτρα Τίποτα Μια ανησυχία απλώθηκε στο εσωτερικό της καμπίναςκαθώς οι προσδοκίες μας έδειχναν να βυθίζονται όπως τοβαθυσκάφος Εγώ δεν ήξερα τι ήθελα εκείνη τη στιγμή Νααντικρίσω τις μέδουσες Να συναντήσω πάλι κάποιες απrsquoτις πρώτες που έδειχναν άκακες Να μη δω τίποτα και ναφύγουμε επιτέλους από κει Δεν ήμουν σίγουρος Το μόνοπου ένιωθα ήταν ότι ο φόβος μου συνέχισε να μεγαλώνειώσπουhellipΞαφνικά ταρακουνηθήκαμε Το βαθυσκάφος γύρισε σχεδόνσε ορθή γωνία και επέστρεψε πάλι στη θέση τουΚοιταχτήκαμε έντρομοι Ο καπετάνιος έλεγξε τα όργανακαι προσπάθησε να καταλάβει από το σόναρ τι έγινε Κάτιμας είχε αρπάξει για λίγο και έπειτα μας άφησε Δενμπορούσε να προσδιορίσει τι ήταν Ταρακουνηθήκαμε ξανά Αυτήν τη φορά πιο έντονα Τοστομάχι μου ανακατεύθηκε και η θερμοκρασία του σώματόςμου ανέβαινε Είδα έξω αλλά δεν φαινόταν τίποτα Μονάχαοι δέσμες των προβολέων που τρυπούσαν τον βυθό χωρίςνα αποκαλύπτουν τίποτα Κοίταξα έπειτα το βυθόμετρο Πάγωσα Το παρατήρησα καλύτερα Ήμασταν στα έξι χιλιάδες μέτρα Ο καπετάνιος χλόμιασεΡώτησα αν χάλασε εξαιτίας των κραδασμών αλλά εκείνοςμου απάντησε ότι αν συνέβαινε κάτι τέτοιο το βυθόμετροδεν θα έδειχνε τίποτα Ήμασταν πράγματι τόσο βαθιά Μια ανατάραξη μας έκανε αυτήν τη φορά να χτυπήσουμεδυνατά στα τοιχώματα και να πέσουμε όλοι κάτωΣηκώθηκα αργά από το πάτωμα και είδα τους υπόλοιπουςνα έχουν χάσει τις αισθήσεις τους Έναςεπαναλαμβανόμενος ήχος από το κέντρο ελέγχουπροειδοποιούσε για κάτι κακό Σηκώθηκα απότομα καιδιαπίστωσα ότι το ένα τζάμι ήταν ραγισμένο
Σκέφτηκα ότι δεν θα άντεχε με τόση πίεση που είχε σε αυτόβάθος Άρχισα να ετοιμάζομαι για τα χειρότερα Έπρεπε ναβάλουμε άμεσα τις στολές μας Έτρεξα προς τον φίλο μουκαι προσπάθησα να τον ξυπνήσω αλλά μάταια Έχανεαίμα Είχε χτυπήσει και χρειαζόταν νοσοκομείο Το ίδιο καιοι υπόλοιποι Πανικοβλήθηκα αλλά το αίσθημα της αυτοσυντήρησηςυπερίσχυσε Έβαλα γρήγορα τη στολή μου και έμειναόρθιος να κοιτάζω τον θάλαμο Το ράγισμα μεγάλωνεΌλοι ήταν ακόμη αναίσθητοιΉχοι από το κέντρο ελέγχου ακούγονταν σαν τρελοίΤο βυθόμετρο έδειχνε επτά χιλιάδες μέτραΗ λογική έλεγε ότι έπρεπε να βγω από κει γιατί το τζάμιθα έσπαγε από στιγμή σε στιγμήΤα μάτια μου βούρκωσαν και χώθηκα στον θάλαμοαποσυμπίεσης Τράβηξα τον μοχλό και αποχαιρέτησα τοβαθυσκάφος μαζί με τους συνεργάτες μου Όλα τελείωσανξαφνικά Η δεύτερη πόρτα με τίναξε έξωhellip και τότε έγιναν δύοπράγματα ταυτόχρονα hellipΤο τζάμι έσπασε δημιουργώντας μια μικρή έκρηξη νερούκαι οξυγόνουhellipΤο βαθυσκάφος ακούμπησε στον πάτο της θάλασσας Κοίταξα έντρομος γύρω μου Ήμασταν στον πάτο της τάφρουΚάτι παραπάνω από επτά χιλιάδες μέτρα βάθοςΠώς φτάσαμε εκεί κάτω Είχε περάσει λιγότερο από μίαώρα Δεν ήταν δυνατόν Ένιωσα την πίεση να με συνθλίβειΔεν ήμουν συνηθισμένος σε τέτοιο βάθος Το νερό ήτανπαγωμένο Για μερικά δευτερόλεπτα επικράτησε απόλυτηησυχία Ένιωσα μια απέραντη μοναξιάΚαι τότε ήρθε το επιστέγασμα σε όλη αυτή την παράνοιαΗ παρουσία από το όνειρο Βρισκόταν κοντά μου Δενμπορούσα να το δω αλλά το ένιωθα Το βλέμμα μου ήτανκαρφωμένο προς την κατεύθυνσή του ώσπου ένα αχνό φωςάρχισε να του τονίζει το περίγραμμα Ήταν χαώδες Εκατοντάδες μέτραΈνα πλάσμα που έμοιαζε περισσότερο με χταπόδι παρά μεμέδουσα
Αλλά δεν ήταν τίποτα από τα δύο Αυτό ήταν η πηγή των μεδουσών Αυτό ήταν η πηγή τηςαθανασίας Αν αυτό το πλάσμα ήταν αιώνιο τότε δενυπήρχε κανένα μυστικό της αθανασίας Η ανθρωπότηταήταν χαμένη laquoΕίμαστε μάρτυρες μιας σιωπηλής εισβολής στον κόσμοhellipraquoθυμήθηκα τα λόγια της συναδέρφου μου Ένα πλοκάμι τύλιξε απαλά το σώμα μου γλιστρώνταςανάλαφρα γύρω μου Δεν υπήρχε λόγος να φέρω αντίστασηΤο πλάσμα με σήκωσε αρκετά μέτρα ψηλότερα και φάνηκενα με παρατηρεί μέσα από τη σκοτεινή μορφή του Οιβεντούζες άρχισαν να ρουφούν κάτι από μέσα μου Ένιωθατην ψυχή μου να γλιστράει το ίδιο απαλά Τα τελευταίαλεπτά της ζωή μου έγινα μάρτυρας ενός πλάσματος πουίσως να έφερνε το τέλος του κόσμου Η αθανασία ήτανμονάχα δική του και κανενός άλλου Και όποιοςπροσπαθούσε να του την πάρει θα μετάνιωνε οικτράΛίγο πριν χαθώ για πάντα άκουσα αχνά μερικές λέξεις ναέρχονται από το μέρος του laquoPhnglui mglwnafh Cthulhu wgahnagl fhtagn raquo
Τ Ο Μ Υ Σ Τ Ι Κ Ό Τ Ο ΥΣ Α Μ Ά Ν Ο Υ
Σ Τ Α Μ Α Τ Η Σ Ο Ι Κ Ο Ν Ο Μ Ο Υ
Η Λεκόγια γύρισε το κεφάλι της καθώς έτρεχε να ξεφύγεικαι αντίκρισε για τελευταία φορά το χωριό της όπου είχεζήσει μια όχι και τόσο ανέμελη μα σίγουρα ειρηνική ζωήνα έχει παραδοθεί στις φλόγες Οι κραυγές αγωνίας θααντηχούσαν για πάντα στα διακοσμημένα με οπάλιο αυτιάτης και καταλάβαινε ότι εκείνη η φρικτή μυρωδιά καμένηςσάρκας δεν θα εγκατέλειπε ποτέ τα παχιά ρουθούνια της Προσπαθούσε να αναλογιστεί το πώς και γιατί τους βρήκεμια τέτοια αλλόκοτη συμφορά με τα μηλίγγια της ναχτυπάνε από φόβο και ένταση αλλά η σκέψη της ήταναπασχολημένη με την επιβίωσή της παρακινούμενη από τοβασικό της ένστικτο που κάλυπτε οποιονδήποτε άλλοσυλλογισμό ή ανάγκη Το μόνο ενθαρρυντικό στοιχείο ήτανότι και άλλα μέλη της φυλής της προσπαθούσαν ναδιαφύγουν∙ μια μικρή παρηγοριά για την εγγονή τουσαμάνουΕνώθηκε μαζί τους και όλοι πια κατευθύνθηκαν προς τηβόρεια πεδιάδα με τα πόδια της να βυθίζονται στο παχύχιόνι όταν άρχισαν να αχνοφαίνονται τα πρώτα δέντραστον ορίζοντα ενώ το επερχόμενο σούρουπο απλωνότανστον ουρανό σαν την προστατευτική αγκαλιά της ΜαμάςΑρκούδας Βρήκαν καταφύγιο ανάμεσα στα υπεραιωνόβιαδέντρα του αρχαίου δάσους καθώς οι Χλωμοί Δαίμονες πουήρθαν πέρα από το Μεγάλο Νερό ήταν ακόμααπασχολημένοι σκοτώνοντας βιάζοντας και λεηλατώντας Η νουμηνία είχε φέρει την συμφορά για τους ειρηνικούςΑμπενάκι
Όταν πριν από δύο γενιές είχαν εγκαταλείψει τα εδάφη τουςστο νότο προκειμένου να γλυτώσουν από τις συνεχόμενεςεπιθέσεις των πολεμοχαρών Ιρακουά με την προτροπή τουνεαρού τότε ειρηνιστή παππού της θεώρησαν ότι η θυσίατους θα ήταν αρκετή ώστε να ζήσουν αρμονικά με τη Φύσησύμφωνα με τα διδάγματα των προγόνων τους Καιπραγματικά κατάφεραν να στήσουν μια αρμονική ζωή σετούτον τον αφιλόξενο τόπο όπου ο χειμώνας ήταν δριμύςκαι το χιόνι κάλυπτε τη γη όπως ο πάγος τις λίμνεςΈμαθαν να ψαρεύουν στον πάγο και να αλείφουν με λίποςφώκιας το δέρμα τους για να μην κρυώνουν
Την μεγαλύτερη διαφορά όμως την έκανε ο ανοικτόςωκεανός τον οποίον και παλιά είχαν κοντά τους αλλάτώρα αναγκαστικά πια ζούσαν δίπλα του Τουςπροκαλούσε διάφορα συναισθήματα άλλα ευχάριστα κιάλλα δυσάρεστα το πώς κινούταν στην πλημμυρίδα και τηνάμπωτη η τεράστια έκτασή του και οι ανατριχιαστικοί ήχοιπου έβγαζε όταν θύμωνε Εντούτοις παρά τις τρομακτικές ιστορίες που αφηγούντανοι γεροντότεροι για τον ωκεανό οι θαρραλέοι νέοι άρχισαννα τον εξερευνούν με τα μικρά τους κανό και ανακάλυψαντα πλούσια δώρα του είτε ψάρια και άλλα θαλασσινά είτεκοχύλια και πετράδια ακόμα και κάποια μυστήριατεχνουργήματα περίεργης γεωμετρίας κι άγνωστηςπροέλευσης Ταυτόχρονα όμως αντιλήφθηκαν και τηνκυκλοθυμία του όταν οι άνεμοι θέριζαν τις ακτές ενώ τακύματά του έσπαζαν τα κανό τους σαν κλαδάκιαοδηγόντας τους γενναίους σε πρόωρο θάνατοκαταδικάζοντας τους σε υγρό τάφο Κατά αυτόν τον τρόπο βρήκαν τον δρόμο τους στα τοτέμτων Αμπενάκι τα πλάσματα του βυθού τα οποία άρχισαννα λατρεύονται όπως και τα άλλα πνεύματα της Φύσης
Έτσι πέρασαν τα χρόνια μέχρι πριν από τέσσερις μέρεςόταν η Λεκόγια βρήκε σε άσχημη κατάσταση ένανπαράξενο άνθρωπο Φορούσε περίεργα χρωματιστά ρούχασε επίπεδα που κάλυπταν όλο το κορμί του ενώ ήτανσκισμένα ματωμένα και μουσκεμένα από το χιόνι Τα μάτιατου είχαν βυθιστεί στις κόγχες τους κάνοντάς τον ναφαίνεται σαν τους υπερήλικες της φυλής ενώ τολευκορόδινο δέρμα του ήταν μελανιασμένοΣκιάχτηκε όταν τον αντίκρισε αλλά κατάλαβε ότι δεν ήτανκάποιο στοιχειό του δάσους αφού άκουγε συχνά ιστορίεςπου έλεγαν οι ηλικιωμένοι για τους χλωμούς ανθρώπουςΈτσι τον πλησίασε με περιέργεια και έβαλε την παλάμη τηςστο πρόσωπό του Ο άνδρας καιγόταν από τον πυρετό καιη ανάσα του ήταν αδύναμη Δίχως να σκεφτεί την κίνησήτης πράττοντας σύμφωνα με τις διδαχές της φυλής της τονσήκωσε στην πλάτη της και τον κουβάλησε στονκαταυλισμό
Κάτι τέτοιο δεν ήταν δύσκολο για την εγγόνη τουσαμάνουκαθώς η σωματική της διάπλαση ήταν τέτοια ώστεακόμα και οι πιο γεροδεμένοι άνδρες των Αμπενάκιφάνταζαν σχεδόν σαν παιδιά δίπλα τηςΟ γηραιός σαμάνος Χαουάκαν περιποιήθηκε το σώμα καιτην ψυχή του ξένου με βοτάνια καλό φαγητό κι επικλήσειςστα πνεύματα Ήδη από την επόμενη μέρα η ζωντάνιαέμοιαζε να επιστρέφει στον Χλωμό Άντρα όπως τοναποκαλούσαν μεταξύ τους καθώς έγινε το κεντρικό θέμαόλων των συζητήσεων Όταν συνήλθε άρχισε να μιλάει σε μια περίεργη γλώσσατραχιά και δίχως μουσικότητα Το μόνο που μπόρεσαν νακαταλάβουν οι Αμπενάκι ήταν το επαναλαμβανόμενοlaquoΤομας Χαντraquo που πρόφερε επίμονα δείχνοντας τον εαυτότου Ο σεβαστός Χαουάκαν με την μυστηριακή βαθιά φωνήφρόντισε τον ξένο με τον καλύτερο δυνατό τρόπο Όλοιαγαπούσαν και σέβονταν τον σαμάνο της φυλής όχι μόνοεπειδή τους θεράπευε και τους προστάτευε αλλά και γιατίφύλασσε τις Ιστορίες των προγόνων τις οποίες μοιραζότανδιδακτικά και συνετά μονάχα σε ειδικές περιπτώσειςΙστορίες αρχαίες παμπάλαιες ανθρώπων και πνευμάτωντης Φύσης άλλες μεταφορικές κι άλλες αλλόκοταρεαλιστικές που δεν έπρεπε να χαθούν αλλά ούτε και ναπροφέρονται απρόσκοπτα και ανάλαφρα σαν παραμύθια Αυτός ο τιμημένος σαμάνος θεράπευσε τον ξένο και τουσυμπεριφέρθηκε σαν να rsquoταν επίτιμος προσκεκλημένος τουΔεν ήξερε ότι η ευγένειά αυτή θα ξεπληρωνόταν με τη ζωήτουhellipΤην προηγούμενη νύχτα και αφού ο ξένος είχε πια σταθείγερά στα πόδια του τον φίλεψαν με τα πιο εκλεκτάκομμάτια ψαριού και με θρεπτικούς ξηρούς καρπούς Απότο ευρύχωρο τίπι του Χαουάκαν με τα δερμάτινατοιχώματα και τα μονόχρωμα ζωγραφισμένα σύμβολαπέρασαν σχεδόν όλοι οι άνδρες του χωριού σαν κάποιοτελετουργικό καλωσορίσματος αλλά στην ουσία λόγωπεριέργειας και όταν πια στις βαθιές ώρες της νύχταςκοιμήθηκαν οι πάντες ο Τόμας Χαντ εξαφανίστηκε Το πρωί ήρθε με φωνές και ανησυχητικές ομιλίες Όλοι οιΑμπενάκι ακόμα και τα μικρά παιδιά θορυβήθηκαν απότην εξαφάνιση του ξένου
Φοβούνταν για τη ζωή του αν και θα έπρεπε να ανησυχούνγια την δική τους Όταν τελικά οι ανιχνευτέςοι οποιοι είχαν σκορπιστεί στουςλευκούς από το χιόνι λόφους γύρω απο το καταυλισμό τονεντόπισαν να έρχεται εφησύχασαν και δεν παραξενεύτηκανπου επέστρεφε με τέσσερα άτομα της φυλής τουΥποδέχτηκαν τους νεοφερμένους και κάποιοι έκανανπαράπονα στον Τόμας για την λαχτάρα που τουςεπιφύλαξε Εκείνος βέβαια δεν καταλάβαινε τα λόγια τουςκαι απλώς χαμογελούσε πλατιάΤελικά τους οδήγησαν μπροστά στον ανήσυχο Χαουάκανπου δίπλα του στεκόταν όπως πάντα αγέρωχη η ΛεκόγιαΗ χαρά και ο ενθουσιασμός όμως έσβησαν με τον πρώτοπυροβολισμό Η μικρή επιτόπια βροντή έσπασε τηνκανονικότητα της Φύσης και κομμάτιασε μια για πάντα τηνειρήνη των Αμπενάκι Ο Τόμας Χαντ μrsquo ένα σαρδόνιο χαμόγελο κάρφωσε τοστιλέτο του στο στήθος του σωτήρα του διαπερνώνταςπνεύμονα και καρδιά ενώ γύρω του οι Αμπενάκι έτρεξανπανικόβλητοι άλλοι να αμυνθούν και άλλοι ναπροφυλαχτούν από την ξαφνική επίθεση των ΧλωμώνΑνθρώπων που πλέον μετατράπηκαν σε χλωμούςαιμοβόρους δαίμονες Η Λεκόγια σάστισε με την αναπάντεχη εξέλιξη ενόσωπερισσότεροι ξένοι εφορμούσαν απο τους λόφους στο χωριόμε τα περίεργα όπλα τους να βρυχόνται και να φτύνουνκαπνό και θάνατο Σε μια φαινομενικά ατελείωτη στιγμήφρίκης είδε τον παππού της να πνίγεται στο αίμα τουβγάζοντας άναρθρα βογκητά Αστραπιαία μόλις ησυνείδηση νίκησε την εφιαλτική κατάπληξη κατάφερε μιαδυνατή γροθιά στο πρόσωπο του αχάριστου φονιάσπάζοντάς του τη λεπτή μύτη Δεν σταμάτησε εκεί όμωςαλλά καθώς ο Τόμας βόγκηξε και έσκυψε του έπιασε τοκεφάλι από τα μαλλιά και τον κλώτσησε σπάζοντάς του ταδόντια Την στιγμή που ο Τόμας παραπατούσε κρατώντας τοματωμένο του πρόσωπο η Λεκόγια γονάτισε κλαίγονταςκαι σκέπασε στην αγκαλιά της τον ετοιμοθάνατο παππούτης Ο Χαουάκαν ψυχορραγούσε αλλά παρά τον θάνατοπου σκίαζε το βλέμμα του της ψιθύρισε κάτι το οποίο όμωςδεν κατάφερε να ακούσει
Δεν μπόρεσε να το ακούσει γιατί την χτύπησε στο κεφάλι ησκληρή δερμάτινη μπότα ενός συντρόφου του Τόμας Ένασφοδρό χτύπημα που μάτωσε το αυτί της και την σώριασεκατάχαμα Όλα σκοτείνιασαν στιγμιαία αλλά όταν άνοιξετα βλέφαρά της με τον πόνο να πάλλει το μυαλό της σαντύμπανο είδε τον ξένο να προσπαθεί να βγάλει το χρυσόπερικάρπιο του παππού της ενώ στην τσέπη τουπαντελονιού του ήδη κρεμόταν το χρυσό περιδέραιο με τομενταγιόνΔίχως να χάσει χρόνο γύρισε στο πλάι τον κοίταξε μεζωώδη οργή και του όρμησε σαν μαινόμενος βούβαλος Μεμια αγκωνιά στην πλάτη τον έριξε στο έδαφος κόβοντάςτου την αναπνοή Χωρίς να χάσει χρόνο σήκωσε ένανβράχο και ετοιμάστηκε να τον ρίξει στο κεφάλι του ότανσυνειδητοποίησε την σφαγή γύρω της Οι ξένοι σκότωναντον λαό της με μανία Η κραυγή του άνδρα της υπενθύμισε τον άμεσο κίνδυνο πουδιέτρεχε και ανακλαστικά ξαφνιασμένη του πέταξε τοβράχο τσακίζοντάς του το πόδι Μετά βρέθηκε να τρέχειγια να σώσει τη ζωή της Αυτά αναλογιζόταν καθώς κούρνιασε στο κρύο δάσος πουβρήκαν καταφύγιο βουτηγμένη στις τύψεις κοιτώντας τουςλιγοστούς συγχωριανούς της που κατάφεραν να ξεφύγουνμαζί της Δεν είχαν απομείνει πάνω από σαράντα συνολικάΑμπενάκι στην πλειονότητά τους άνδρες Ευτυχώςανάμεσά τους ήταν κι ο γενναίος Ματουνάγκα ο οποίοςείχε μια ξεχωριστή θέση στην μοναχική της καρδιά Με δυσκολία κατάφερε να βυθιστεί σrsquo έναν ανήσυχο ύπνοκαθώς το αυξανόμενο φεγγάρι έριχνε χλωμές αχτίδες μέσααπό τα κλαδιά του αρχαίου δάσους Αλίμονο όμως ο ύπνοςτης δεν ήταν ξεκούραστος Οι κτηνωδίες που είχανπροηγηθεί είχαν χώσει τα νύχια τους βαθιά στουποσυνείδητό της σε μέρη ξεχασμένα κατά την καθημερινήαντίληψη Ένιωθε να απλώνεται από πάνω της κάτι σανένας τεράστιος ίσκιος κάνοντάς την να ριγήσει Για πρώτηφορά στη ζωή της έστω κι αν αυτό ήταν μέσα στονταραγμένο ύπνο εξαιτίας της απόλυτης εξάντλησηςαισθανόταν μικρή και αδύναμη απέναντι σrsquo εκείνη την σκιάπου φάνταζε να καλύπτει τα πάντα Ωστόσο μέσα στην παγερή δροσιά της ένιωθε κάποιαανακούφιση Τότε είδε τη φασματική μορφή του Χαουάκαν
να διαφαίνεται στο κέντρο του τεράστιου ίσκιου Ήτανόπως την στιγμή που ξεψυχούσε με το στιλέτο σφηνωμένοστα πλευρά του και το πηκτό μαύρο αίμα να αναβλύζει απότο στόμα του αλλά σε αντίθεση με την πραγματικότητα ηέκφρασή του ήταν γαλήνια Τούτη τη φορά τον άκουσε ξεκάθαρα Θυμήσου τις ΙστορίεςΤην Σελήνη και το Δέντρο Ξυπνώντας η Λεκόγια αντίκρισε τον Ματουνάγκα να τηνπαρακολουθεί και η καρδιά της σκίρτησε εξάλλου τονήθελε από τότε που ήταν παιδιά Όταν όμως έκανε νασηκωθεί εκείνος έστρεψε την πλάτη του κι έφυγε δίχως ναπει λέξη Ευθύς συνήλθε από την ονειροπόλησή της και καταράστηκεσιωπηλά για άλλη μια φορά τον εαυτό της Πώς θαμπορούσε εξάλλου εκείνος ο περήφανος πολεμιστής να μεδει ποτέ σαν γυναίκα Έτσι απαίσια που είμαι ψηλότερηκατά ένα κεφάλι από οποιονδήποτε άνδρα με άκρα σανκορμούς δέντρων και πρόσωπο σκαμμένο σαν τον βράχοπου τον χτυπάει το κύμα Έδιωξε την σκέψη και η εικόνα του παππού της επέστρεψεστο νου της Ήξερε τι έπρεπε να κάνειΣηκώθηκε γοργά και μάζεψε τα απομεινάρια τηςφοβισμένης φυλής της Όρθωσε το ανάστημά της και όλα ταβλέμματα στράφηκαν επάνω της laquoΗ συμφορά αυτή που μας βρήκε δεν είναι το τέλος τηςφυλής μαςraquo Μόλις είπε αυτά τα πρώτα λόγια σταμάτησεγια μια στιγμή γιατί συνειδητοποίησε με έκδηλη έκπληξηπως η φωνή της είχε αλλάξει Είχε γίνει βαθιά με μιασχεδόν ξένη χροιά Ήταν ακόμα η δική της μα θύμιζε τόσοπολύ τον τρόπο ομιλίας του Χαουάκαν κι αυτό τοκατάλαβαν και οι υπόλοιποι οι οποίοι άφωνοι πλέον τηνκοίταζαν με γουρλωμένα μάτια γεμάτα θαυμασμό Μεαναπτερωμένο ηθικό συνέχισε τον λόγο τηςlaquoΤο πνεύμα του παππού μου είναι εδώ Μαζί μας Μουδείχνει τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσουμεΑκολουθήστε με στο δάσος κάντε ότι σας προστάξω κιόταν φτάσουμε στις ρίζες του Παλαιού οι μέρες φυγής τωνΑμπενάκι θα έχουν τελειώσει και η εκδίκηση θα είναι δικήμαςraquoΣτο άκουσμα αυτών οι βυθισμένοι στην απόγνωση καιοργή Αμπενάκι άρχισαν σαν δαιμονισμένοι να αλαλάζουν
το όνομα της εγγονής του σαμάνου ματώνοντας το κορμίτους με τα πέτρινα όπλα τους και παίρνοντας όρκουςαιώνιας υποταγής κι εκδίκησης Ο πάντοτε σιωπηλόςΜατουνάγκα πήγε δίπλα της Γονάτισε μπροστά της κιαφού έσκισε την παλάμη του με το γκρίζο του μαχαίρι τηςείπε χαμηλόφωνα laquoΔικός σου για πάντα για τον πόλεμοκαι την αγάπηraquo Η Λεκόγια χαμογέλασε πλατιά φανερώνοντας τα μεγάλακαι στραβά της δόντια Χαμήλωσε το βλέμμα της ντροπαλάκαι κίνησε μπροστάΈτσι ξεκίνησαν την πορεία τους οι Αμπενάκι στο δάσος τοοποίο μονάχα ο Χαουάκαν είχε εξερευνήσει ενώαπαγόρευσε ρητά την είσοδο στους υπόλοιπους Στοναύξοντα μηνίσκο της Σελήνης η Λεκόγια ονειρεύτηκε πάλιτον παππού της Ο γηραιός της μίλησε για τα πνεύματα τουδάσους με τα οποία έκανε συμφωνία για την προστασία τηςφυλής του φοβούμενος τους Ιροκουά Όταν ξύπνησε η Λεκόγια ένιωθε ισχυρή από την γνώση καιζωγράφισε στο μέτωπό της ένα κόκκινο καμπυλόγραμμοπεντάκτινο αστέρι Πρόσταξε να κάνουν το ίδιο και οιυπόλοιποι για προστασία Στο πρώτο τέταρτο του φεγγαριού ονειροβατώντας ξανά οσαμάνος την οδήγησε βαθιά μέσα στη Γη και πέρα μακριάστον Ουρανό και της έμαθε τα λόγια που γεφυρώνουν αυτότο χάσμα αλλά και τις κινήσεις που ανοίγουν την ΠύληΚαι αυτήν την γνώση μοιράστηκε απλόχερα με τουςΑμπενάκι που ένιωθαν πια κι εκείνοι ισχυροίΣτον αύξοντα αμφίκυρτο της Σελήνης ονειρεύτηκε ξανά τονΊσκιο πού κάλυπτε τα πάντα κι έμαθε το τίμημα που έπρεπενα πληρωθεί Αυτό το κράτησε για τον εαυτό της Ότανόμως ξύπνησε αντίκρισε τον Ματουνάγκα δίπλα της οοποίος την κοίταξε μrsquo ένα βλέμμα γεμάτο κατανόηση και τηςείπε απλά laquoΞέρωraquo Συνέχισαν την πορεία τους με ατσαλωμένη θέληση εξάλουήδη μπορούσαν να δουν το κολοσσιαίο δέντρο στονορίζοντα να τους περιμένει Πίσω τους ακολουθούσανακούραστα οι Χλωμοί Δαίμονες
Επιτέλους το ολόγιομο φεγγάρι είχε στεφανώσει το ΑρχαίοΔέντροτα πάντα ήταν σιωπηλάλες και η ίδια η φύσηκρατούσε την ανάσα της Όλοι ήξεραν τι πρέπει να γίνει το
τίμημα που θα έπρεπε να πληρώσουν για να απαλλάξουντον κόσμο τους από αυτό το ξενόφερτο κακό Ας είναισκέφτηκε η Λεκόγια καθώς έπαιρνε την θέση της μαζί μετον καλό της στη ρίζα του προανθρώπινου αυτού ναού Όλατα μέλη της φυλής παρατάχθηκαν μπροστά της με τα γυμνάτους κορμιά διακοσμημένα με τα σύμβολα των ΆστρωνΈτσι εκείνη μrsquo ένα βλέμμα τρομερό άρχισε να ψέλνει ταλόγια των Ονείρων και η φωνή της αντήχησε στο σιωπηλόδάσος Με τα πρώτα λόγια ένιωσε την ενέργεια να συνταράσσει τοείναι της και οι υπόλοιποι ακολούθησαν στην ανίερη αυτήψαλμωδία χορεύοντας γυμνοί και τρομεροί γύρω από τηντιτάνια σεκόγια Από μακριά ακούστηκε φασαρία Ο Χαντ και οι άνδρες τουείχαν καταφέρει να ανιχνεύσουν τους βάρβαρους κι ενώστην αρχή απόρησε γιατί μετά από τόσες μέρες κυνηγιούείχαν αποφασίσει να σταματήσουν γεγονός το οποίοαπέδωσε στην πανσέληνο και τις πρωτόγονες προλήψειςτους Έτσι μrsquo ένα αυτάρεσκο χαμόγελο έδωσε την εντολήστους άνδρες του να μείνουν κρυμμένοι μέχρις ότουμπορέσουν σιωπηλά να τους περικυκλώσουν Σκόπευε να γυρίσει με απολίτιστους σκλάβους στονβασιλιά του και ήδη μπορούσε να γευτεί την πλούσιαανταμοιβή του Έτσι σιγά σιγά οι άνδρες του έρποντας μετα μαχαίρια στα δόντια και τα μουσκέτα τους οπλισμένα κιέτοιμα χώθηκαν στην πυκνή βλάστηση περιμετρικά τουτεράστιου δέντρουΗ Λεκόγια ένιωθε πρωτόγνωρη δύναμη να την κατακλύζεικαι κάθισε ακουμπώντας τη ράχη της στον κορμό τονοποίο αισθανόταν παγωμένο Άνοιξε τα μυώδη της πόδιακαι ο σύντροφός της πήρε την θέση του ανάμεσα τους Γύρωτους οι υπόλοιποι συνέχισαν να ψέλνουν και να χορεύουνενώ περιμετρικά τους οι Χλωμοί Δαίμονες περίμεναν τηνεντολή του αρχηγού τους με δολοφονική μανία στο βλέμμα Καθώς η ψαλμωδία συνεχιζόταν σε αυξανόμενη έντασηένας παγωμένος αέρας άρχισε να σαρώνει το δάσοςΕρχόταν από το Δέντρο και πήγαινε προς όλες τιςκατευθύνσεις Η Λεκόγια ήταν χαμένη σε μια πρωτόγνωρη έκστασηηδονής τόσο από το ανδρικό άγγιγμα που ποτέ της δενείχε νιώσει όσο κι από το παγερό άγγιγμα του κορμού Τα
μάτια της είχαν γυρίσει προς τα πάνω φανερώνοντας τονλευκό τους περίγυρο ενώ ο σύντροφός της παραδομένοςπερισσότερο σε ένστικτα παρά σε αισθήσεις μπαινόβγαινεμέσα της με ζωώδη ορμή Καθώς πλησίαζαν στην κορύφωση το χώμα γύρω τουςάρχισε να σκληραίνει και να μαυρίζει η χαμηλή βλάστησημαραινόταν και πέθαινε ενώ μια αχνή ιριδίζουσα λάμψηάρχισε να λάμπει από την καρδιά του κάθε χορευτή laquoΜαγείαraquo μουρμούρισε ο Χαντ με φόβο και μίσος laquoΕπίθεσητώρα Μην λυπηθείτε κανέναraquo Οι άνδρες του αν και έντρομοι μπροστά στο αλλόκοτοθέαμα κίνησαν να εκτελέσουν την διαταγή Πετάχτηκαν απότις κρυψώνες τους και ο πρώτος πυροβολισμός έπεσεεκκωφαντικός Το βόλι χτύπησε έναν χορευτή στην καρδιάκάνοντας το αχνό χρωματιστό φως να ξεχυθεί από μέσατου Κι άλλες βολές ακολούθησαν μια ομοβροντία κανέναςτους δεν αστόχησε αλλά και κανείς δεν σταμάτησε τηντελετουργία Το μολύβι έσκιζε τις σάρκες τους πετώνταςκαυτό αίμα ολούθε μα δεν έκανε καμία διαφορά Η Λεκόγια ούρλιαξε μια φρικτή ζωώδη κραυγή ηδονής καιαρχέγονης δύναμης Ο κορμός του δέντρου άρχισε νασκίζεται από την κορυφή έως τη ρίζα μrsquo ένα ανατριχιαστικόαργόσυρτο ήχο Οι χλωμοί δαίμονες σάστισαν κι έμειναν αποσβολωμένοινα κοιτάνε το εφιαλτικό θέαμα καθώς οι τελευταίοιΑμπενάκι συνέχισαν να ψέλνουν και να χορεύουν Ευθύςάρχισαν να αιωρούνται λούζοντας το δάσος μεπολύχρωμες ακτίνες από το εξωγήινο ιριδίζων φως πουανάβλυζε από τις ανοικτές πληγές τους Τότε ένας έναςάρχισαν να διαρρηγνύονται από το εσωτερικό τουςσχηματίζοντας άμορφες μάζες από σάρκα αίμα καικόκκαλα Έντρομοι με τη λογική να τους έχει εγκαταλείψει οι ξένοικίνησαν να φύγουν ενώ ο ανήλεος αρχηγός τους έκλαιγεγοερά μουρμουρίζοντας προσευχές σrsquo έναν θεό που δεν τονάκουγε Δεν πρόλαβαν Ρίζες μαύρες σαν το έρεβοςπετάχτηκαν από τη γη καθηλώνοντάς τους Το έδαφος σείστηκε κι από κάθε σάρκινο σωρό που κάποτεήταν ένας περήφανος ινδιάνος πολεμιστής άρχισαν νασχηματίζονται πλάσματα Ιπτάμενες τερατωδίες με κεφάλιασαν γιγάντιες καρικατούρες σάπιων αλόγων και δερμάτινα
φτερά σαν νυχτερίδας Τα φτερά τους κατέληγαν σε τρίαγαμψά κοκάλινα νύχια σαν παρωδίες χεριών ενώ το σώματους από την μέση και κάτω θύμιζε παχύ σκουλήκι πουσυστρεφόταν σπασμωδικά Τα αρρωστημένα Σάντακ των αρχαίων παραδόσεων είχανκληθεί και είχαν επιστρέψει σrsquo αυτή τη Γη πεινασμέναΌρμησαν με μανία στους λουσμένους από φόβο λευκούςσκίζοντας τον νυκτερινό αέρα με τα αβυσσώδη φτερά τουςΤα κόκκαλα των ανδρών έσπαγαν από το βάρος τωντεράτων ενώ τα κοφτερά δόντια των αλογίσιων κεφαλιώντους έσκιζαν τις σάρκες τους Ακούστηκε σαν να γελάνε καθώς γλεντούσαν με τα θύματάτους Χρησιμοποιώντας νύχια και δόντια ξεκολλούσανολόκληρα μέλη χέρια πόδια και κεφάλια τα οποίαπετούσαν στη ρωγμή του δέντρου που ολοένα καιμεγάλωνεΗ Λεκόγια είχε συνέλθει από την έκστασή της και παρrsquo όλοπου χαιρόταν για την κόλαση στην οποία καταδίκασε τουςανίερους που της κατέστρεψαν τη ζωή δεν μπορούσε παράμόνο να ριγήσει από το θέαμα ενώ ένιωθε το σπέρμα τουΜατουνάγκα να κάθεται στα σωθικά της παγωμένοΓύρισε τον αντίκρισε κι αν και ήταν ξέπνοος από τοτελετουργικό είχε ένα στραβό χαμόγελο ικανοποίησης καιτην κοιτούσε μέσα στα θολά βαθυπράσινα μάτια της Γιαμια στιγμή ξέχασε όλη τη φρίκη που εκτυλισσόταν γύρω τηςκι ένιωσε τον έρωτα να φτερουγίζει την καρδιά της Ένα κεφάλι ξεριζωμένο μαζί με την σπονδυλική στήλη ναστάζει αίματα και μυελό προσγειώθηκε στα ποδιά τηςεπαναφέροντάς την στη ζοφερή πραγματικότητα Αμέσωςακολούθησε άλλος ένας χυδαίος ήχος σπασίματος Και οκορμός του δέντρου άνοιξε περισσότερο Βαθιά στοσκοτάδι του φάνηκαν δύο πορφυρά μάτια σαν φλεγόμενακάρβουνα ενώ οι απελπισμένες κραυγές των στρατιωτώνκαι το πλατάγιασμα των δαιμονικών φτερών γέμιζαν τηνύκτα Η Λεκόγια τότε επιδεικνύοντας μεγαλύτερο ψυχικό σθένοςαπό όσο φανταζόταν ότι είχε έπιασε με μια κίνηση τονΜατουνάγκα από τη μέση τον φόρτωσε στον ώμο της καιξεκίνησε να τρέχει όσο πιο μακριά μπορούσε Καθώςαπομακρυνόταν από τον όλεθρο κοίταξε πάνω από τον ώμοτης Είδε ένα τιτάνιο πλάσμα να ξεπηδάει από το χάσμα
που είχε προκληθεί στο αρχαίο δέντρο Ένα γιγαντιαίοανθρωπόμορφο κτήνος φαινομενικά μεγαλύτερο κι από τηνίδια τη σεκόγια αν και βγήκε καμπουριαστό σαν να μηνμπορούσε ούτε το ίδιο να σηκώσει τον απίστευτό του όγκο Παρά το μέγεθός του όμως μrsquo ένα μόνο εξωφρενικά σβέλτοδιασκελισμό ξεχύθηκε στο δάσος και γράπωσε με το χέριτου τον ακόμα ζωντανό μα ήδη παράλυτο από τον τρόμοΤόμας Χαντ Ο γίγαντας στάθηκε ορθώνοντας το ανάστημάτου πάνω από τα δέντρα κι έφερε τον κλαιόμενο κατακτητήστο στόμα του κοίταξε προς τη μεριά της Λεκόγια πουέτρεχε και στην συνέχεια τον κατάπιε ολόκληρο Παρά τα όσα είχε ήδη αντικρίσει εκείνο το βλέμμα τηνσυντάραξε σε απίστευτα βάθη ειδικά το γεγονός ότι παρrsquoόλο που ένιωθε αποστροφή για το αφύσικο πλάσμα δενένιωθε απειλή Απέστρεψε το βλέμμα της και κρατώντας τοναγαπημένο της ακόμα πιο σφικτά συνέχισε να τρέχει
Ο χειμώνας ήταν βαρύς με τύψεις και κρύος από τηναπουσία μα κατάφεραν να τον ξεπεράσουν Κανένα τέραςανθρωπόμορφο ή μη δεν τους κυνήγησε αλλά δενμπορούσαν να ξεφύγουν από εκείνα που κουβαλούσαν μέσατους Η άνοιξη μπήκε και μαζί με τον καιρό μαλάκωσαν και οικαρδιές τους Ήρθαν πιο κοντά και καθώς η κοιλιά τηςΛεκόγια φούσκωνε οι δυο νέοι γέμιζαν ελπίδα και χαρά Το καλοκαίρι τους βρήκε ευτυχισμένους και ξέγνοιαστουςκαθώς η Φύση ήταν απλόχερη στα αγαθά της Έκανανμπάνιο στα ρυάκια στις παρυφές του δάσους και ταβράδια αφουγκράζονταν παρέα το μέλλον των Αμπενάκιστην κοιλιά της Λεκόγια Το φθινόπωρο έφτασε και όπως έριχνε τα φύλλα από ταδέντρα έτσι καθάριζαν και οι ψυχές των ερωτευμένωνΑντικαθιστώντας τα λάθη του παρελθόντος με τα όνειρα τουμέλλοντοςΌταν άρχισαν οι πρώτοι κρύοι άνεμοι του χειμώνα ηΛεκόγια ένιωθε ότι πλησίαζε η ώρα Ένα δροσερόσούρουπο πήγε σrsquo έναν λόφο πάνω από τα ορμητικά νεράτου φουσκωμένου από τις βροχές ποταμού Γδύθηκε τελείωςκαι έκατσε στα τέσσερα προετοιμάζοντας τον εαυτό της γιατις ωδίνες του τοκετού με ρυθμικές βαθιές ανάσες όπως
είχε παρατηρήσει παλαιότερα να κάνουν οι γυναίκες τουχωριού της Τεράστια γκρίζα σύννεφα μαζεύτηκαν και σκοτείνιασαν τονουρανό ενώ η Σελήνη μέσα στην χλωμή της μεγαλειότηταανέτειλε δειλά Ένιωσε την κοιλιά της να πετρώνει καιπόνοι σαν της έμμηνου ρύσης συγκλόνισαν το κορμί τηςΑντανακλαστικά τίναξε το κεφάλι της προς τα εμπρός καιαντίκρισε τον Ματουνάγκα να την πλησιάζει χαμογελαστόςκαι να σκύβει δίπλα της Τη φίλησε στο μέτωπο καιαγκάλιασε με στοργή την πλάτη της Αναθαρρημένη και ευτυχισμένη από την συμπαράσταση τουσυζύγου της ένιωσε κάτι σαν ασκό να σπάει μέσα της ενώυγρασία πλημμύρισε το αιδοίο τα μπούτια της και τοέδαφος από κάτω της Την ίδια στιγμή ένας κεραυνόςέσκισε τον ορίζοντα από πίσω τους καθώς οι πρώτεςσταγόνες βροχής άρχισαν να τους ραίνουν Οι πόνοι πλέον ήταν σαν κύματα ρυθμικοί και σύντομοικαι η Λεκόγια ένιωθε ότι μπορεί να τους δαμάσειΑκολούθησε μια έντονη αίσθηση καψίματος ενώ έσπρωχνεβυθίζοντας τα νύχια της στο χώμα με τις φλέβες της ναπετάγονται στο μέτωπο και το λαιμό της Ο σύντροφός της παρέμεινε στο πλάι της ενώ μάζευε ταμακριά βρεγμένα μαύρα μαλλιά της από το κοκκινισμένοτης πρόσωπο Μrsquo ένα ακόμα σπρώξιμο ένιωσε ένααπρόσμενο αίσθημα ανακούφισης και όλη η ένταση τωνπροηγουμένων ωρών εκτονώθηκε σrsquo ένα ξέσπασμα δακρύωνχαράς Ο γενναίος Ματουνάγκα γεμάτος συγκίνηση κιευτυχία έσκυψε ανάμεσα στα πόδια της έτοιμος ναυποδεχτεί στη ζωή τον γόνο του Μα μόλις κοίταξε τοπρόσωπό του πάγωσε σε μια έκφραση εφιαλτικού τρόμουΠισωπάτησε γοργά με χέρια και πόδια στο μουσκεμένοχορτάρι και ουρλιάζοντας έμπηξε τα δυνατά του δάκτυλαστις κόγχες τους ξεριζώνοντας τα μάτια του Έτσι τυφλόςκαι τρελός άρχισε να τρέχει πηδώντας από το λόφο σταφουρτουνιασμένα νερά του ποταμού Η Λεκόγια κοίταξε από κάτω της και είδε δύο πορφυράμάτια σαν καυτά κάρβουνα να την κοιτάζουν μια στιγμήπροτού ο γόνος του Ιθάκουα καρφώσει τα πριονωτά τουδόντια στα λαγόνια της
Σε αυτό το τεύχοςσυμμετέχουν
Φιλοξενούνται
του Κωνσταντίνου Ζαφείρκου
Κατσαρίδες
της Μαριλένας Τζωρτζάκη
Κρεσέντο
του Νίκου Γαϊτανόπουλου
Ο θάνατος και ηπαρθένα
YourNightmares
ΚατσαρίδεςΚωνσταντίνος Ζαφείρκος
Διήγημα τρόμου
Ξυπνάω απότομα λουσμένη στον ιδρώτα Μια κουρτίνασκεπάζει τα βλέφαρά μου το πυκνό σκοτάδι που κυριαρχείολόγυρα Κάνω να κουνήσω το κεφάλι δεξιά - αριστερά μεαργές κινήσεις σε μια προσπάθεια νrsquo αποτινάξω τηνομίχλη που σκεπάζει τον εγκέφαλό μου αυτή την ενδιάμεσηκατάσταση μεταξύ πραγματικότητας κι ονείρου Δενπρολαβαίνω να ολοκληρώσω την κίνηση όταν ο αυχέναςανταποδίδει στέλνοντας ένα χειμαρρώδες κύμαπονοκεφάλου το οποίο καταπίνει κάθε ένα από ταεγκεφαλικά μου κύτταρα Κλείνω σφιχτά τα μάτια καιπεριμένω να περάσειΤο μουδιασμένο μου κορμί αρχίζει κι εκείνο να ξυπνάει μετη σειρά του Λες και κάποιος έχει ανάψει μια δειλή φλόγακάτω από τα πόδια μου Πρώτα κερδίζω τον έλεγχο τωνάκρων και σιγά σιγά η θερμότητα με τυλίγει ολόκληρηΜια θερμότητα αρχικά ευεργετική που στη συνέχεια μουκόβει την ανάσα Νιώθω τα πέλματα πρησμένα τις φλέβεςκάτω από το δέρμα των ποδιών διεσταλμένες Μοιάζει τοαίμα από ολόκληρο το κορμί να έχει λιμνάσει εκείΑισθάνομαι τα αγγεία να μη διαθέτουν τη χωρητικότητα νατο συγκρατήσουν λες και θα τρυπήσουν από στιγμή σεστιγμή θα σκάσουν σαν παραφουσκωμένα μπαλόνιαΚαι τότε όλες οι αισθήσεις σημαίνουν συναγερμόΣε αντίθεση με τα πόδια το κεφάλι αποδεικνύεταιπαγωμένο αφυδατωμένο Τα χείλη σπασμένα κι άνυδρασαν το ραγισμένο έδαφος της ερήμου Ο λαιμός στεγνόςΚάθε φορά που αντανακλαστικά ξεροκαταπίνω χιλιάδεςκαρφίτσες τρυπούν την καρωτίδα μου Νιώθω το δέρμα ναlsquoχει ανοίξει σε δεκάδες σημεία τόσα που είναι δύσκολο νατα μετρήσω Το παραπανίσιο λίπος -και έχω αρκετό-σέρνεται πάνω από τις διάφορες κλειδώσεις μου Σανλιωμένο ζυμάρι κατρακυλά αργά προς τα πόδια λες και οστόχος του είναι να αποκολληθεί απrsquo το κορμί και νασωριαστεί στο πάτωμαΚαι τότε συνειδητοποιώ πως δεν αποκοιμήθηκαξαπλωμένη Όχι δεν ξαπλώνωhellip αντιθέτως είμαικρεμασμένη Κρεμασμένη από που Η ερώτηση σκάει στο μουδιασμένο μου κεφάλι σανπυροτέχνημα και πριν αυτό προλάβει να χάσει τη λάμψητου επιχειρώ ασυναίσθητα να σηκώσω το δεξί χέρι ναανακαλύψω για ποιον λόγο νιώθω τον αυχένα τόσο ξένοτόσο διαλυμένο τόσοhellip
Μια τσιρίδα αντηχεί στον χώρο Αργώ να συνειδητοποιήσωότι έχει βγει από το δικό μου στόμα Το σιγουρεύω όταννιώθω τον λαιμό να σκίζεται κάτω από την πίεση πουέχουν ασκήσει οι φωνητικές χορδές για να παράγουν τοτσίριγμα Μα ο πόνος στον λαιμό δεν είναι τίποτα μπροστάσrsquo εκείνον του αυχένα Η υποτυπώδης κίνηση του χεριούέχει θέσει ολόκληρο το κορμί σε μια απρόβλεπτηταλάντωση Η ταλάντωση έχει ως αποτέλεσμα νασυνειδητοποιήσω πως βρίσκομαι κρεμασμένη από δύογάντζους οι οποίοι διαπερνούν κυρτά τις ωμοπλάτες μουΕπίσης έχει προκαλέσει το ξέσκισμα της σάρκας σrsquo εκείνατα σημεία και τώρα νιώθω ολόκληρο το δέρμα της πλάτηςνα επιχειρεί να ξεκολλήσει από τα κόκκαλά μου Πριν τα δάκρυα προλάβουν να κατηφορίσουν πρινπρολάβω να φωνάξω για βοήθεια να παρακαλέσω γιαλύτρωση φως πέφτει απέναντί μου πάνω σε λευκό πανί Τοαναγνωρίζω σαν φως προβολέα το οποίο δίνει ζωή σε μιαάχρωμη κενή εικόνα στο ύφασμα Μου αποκαλύπτει πωςβρίσκομαι παγιδευμένη μέσα σε τέσσερεις γυάλινουςτοίχους πως κρέμομαι πράγματι από δύο γάντζους δυοσχοινιά πάνω από ένα υγρό έδαφος Υγρό και κόκκινοαπό το δικό μου αίμαΠαρακολουθώ την εικόνα διπλή καθώς εκτός από το πανίαντανακλάται και στο τζάμι μπροστά μου Τότε μιαχαρούμενη μελωδία φτάνει στrsquo αυτιά μου ασθενικά Τογυαλί που με περιβάλει μονώνει κάπως τον ήχο όμωςμπορώ να ξεχωρίσω τη γνώριμη μελωδία Ο καθένας θαμπορούσεΤο κομμάτι που ανοίγει την αυλαία για κάθε παιδικόπρόγραμμα των looney tunes Οι χαρούμενες συγχορδίεςτου συνοδεύουν ρυθμικά μια ακολουθία εικόνων πουθυμίζουν ταινία βουβού κινηματογράφου Ασπρόμαυροιαριθμοί μετρούν αντίστροφα 10 9 8 Η μουσική παίζει σε λούπα συνοδεύοντας την εικόνα μα ητελευταία αλλάζει Το ασπρόμαυρο ύφος και η γρήγορηκίνηση της παραπέμπουν σε παλιά ταινία του CharlieChaplin Τώρα παρακολουθώ μέσα από μουσκεμένα μάτια μιαντουζίνα από παχιές κατάμαυρες και γυαλιστερέςκατσαρίδες να παρελαύνουν λες και κάποιος τις έχειστήσει να περπατάνε στα δύο πόδια σε stop-motion σανανθρώπους
Όπως τις ταινίες του Tim Burton Η εικόνα μαυρίζει Τώραπια μόνο μερικά άσπρα γράμματα μέσα σε εισαγωγικάέχουν αναλάβει τον ρόλο πρωταγωνιστή ldquoΩ Ιδού η Ανατολική ΚατσαρίδαrdquoΑκόμα περισσότερες ανατολικές κατσαρίδες συνεχίζουν ναπαρελαύνουν σε λευκό φόντο και ο αριθμός τους αυξάνεταιεκθετικά μέχρι που ολόκληρο το πανί γεμίζει με τηνανατριχιαστική παρουσία τους Το φόντο μαυρίζει και πάλι Περισσότερα άσπραγράμματα ldquoΗ Ανατολική Κατσαρίδα αρέσκεται ναπεριδιαβαίνει τους υπονόμους της Βορείου ΑμερικήςΠροτιμά να τρυπώνει στα σπίτια από τις σωληνώσειςrdquoΗ εικόνα αλλάζει ξανά Παρουσιάζειhellip παρουσιάζει εμένακρεμασμένη γυμνή όπως είμαι τώρα να περιστοιχίζομαιαπό τους ίδιους γυάλινους τοίχους μόνο αναίσθητηυπνωτισμένη να κρέμομαι από τους γάντζους Η μουσικήτων looney tunes δεν έχει πάψειldquoΩ όχι Αυτή είναι η Βίβιαν Τι της συμβαίνειrdquoΈνας άντρας με λευκή στολή -απrsquo όσο μπορώ να ξεχωρίσωλόγω του ασπρόμαυρου θέματος- πλησιάζει το εκτεθειμένομου σώμα Δεν καταφέρνω να αναγνωρίσω ταχαρακτηριστικά του Παρακολουθώ το θέαμα από μακριάσαν κάποιος να τραβάει τη σκηνή με κάμερα πίσω από τοπανί Παρακολουθώ την πλάτη του καθώς εκείνος τρυπά μεμια σύριγγα το αναίσθητο κορμί μουldquoΗ Βίβιαν έχει δεχτεί μια τεράστια ποσότητα FMS στονοργανισμό της Μια ουσία που αλλοιώνει τη μνήμηrdquoΈνα ακόμα κοντινότερο αυτή τη φορά πλάνο παρουσιάζειτον άντρα με τη λευκή στολή να κόβει κομμάτια από τησάρκα σε διάφορα σημεία του σώματός μου Ακόμαπερισσότερα δάκρυα ξεφεύγουν από τις κόγχες των ματιώναναφιλητά τρυπάνε τον λαιμό μουldquoΣε λίγο το γυάλινο δωμάτιό της θα γεμίσει ανατολικέςκατσαρίδεςrdquolaquoΌχι σε παρακαλώ όχιraquo ξεχωρίζουν οι λέξεις ανάμεσααπό τrsquo αναφιλητά την ίδια στιγμή που το πανί γεμίζει ξανάαπό τα ζωύφια με το μαύρο γυαλιστερό κέλυφοςldquoΤο μόνο που έχει να κάνει είναι να θυμηθείhelliprdquoΗ εικόνα παραμένει κενή άχρωμη Πλέον μόνο το φως τουπροβολέα συνοδεύει τη σιωπή αφού και το τραγούδι έχεισταματήσει
Το μοναδικό πράγμα που απομένει είναι να τσιρίξω ναουρλιάξω για βοήθεια Οι λέξεις ξεχωρίζουν με δυσκολίαανάμεσα στrsquo αναφιλητά Κάθε φράση σκίζει τον λαιμό μουπερισσότερο από την προηγούμενη μα ο μεγαλύτεροςπόνος εδρεύει στον αυχένα ο οποίος συνεχίζει ναξεσκίζεται με κάθε κίνηση των πνευμόνων όταν εκείνοιδιαστέλλονται για να δώσουν φωνή στα ουρλιαχτά μουΤότε ακούω μια καταπακτή πάνω από το κεφάλι πάνωαπό τους γάντζους και τα σχοινιά που με κρατάνε δέσμιασrsquo αυτή τη μακάβρια πραγματικότητα νrsquo ανοίγει Χιλιάδεςπαχουλές μαύρες κατσαρίδες γλιστρούν στο γυμνό κορμίμου Άλλες καταφέρνουν να γραπωθούν από τα μαλλιά κιάλλες πέφτουν στο πάτωμα συνοδεύοντας μεανατριχιαστικούς γδούπους την πτώση τους Συνεχίζω νακουνάω το σώμα σπασμωδικά προκαλώντας αβάσταχτοπόνο στον αυχένα Θα ορκιζόμουν πως είμαι σε θέση ναακούσω τη σάρκα να ξεσκίζεται εκεί Οι σπασμωδικέςκινήσεις είναι σχεδόν αδύνατο να σταματήσουν όσο οικατσαρίδες γλιστρούν πάνω μου γεμίζοντας το μαρτυρικόγυάλινο δωμάτιο με την παρουσία τουςlaquoΘυμήσουhellipraquo σέρνεται μία και μοναδική λέξη στο χώρο Ηφωνή ακούγεται σαν τον ατμό που γλυτώνει από χύτραταχύτητας σαν τον συριστικό ήχο που παράγει το φίδι μετη γλώσσα του σαν τον αέρα που σέρνεται σε βαθιάχαράδρα ανάμεσα από δυο βουνάlaquoΤι στο διάολο να θυμηθώ Εδώ δε μπορώ να θυμηθώ τοίδιο μου το όνομα Άσε με ήσυχηhellip ΆΣΕ ΜΕ ΉΣΥΧΗraquoουρλιάζω την ίδια στιγμή που η λίμνη από κατσαρίδεςκοντεύει να αγγίξει τα πέλματα ενώ δεκάδες από το είδοςτους κόβουν βόλτες στα μαλλιά μουΜια αλλοπρόσαλλη μορφή με πλησιάζει Το φως τουπροβολέα τη λούζει καθώς πραγματοποιεί τα αργόσυρταβήματά της ενδιάμεσα από γυαλί και πανί Στέκεταιμπροστά μου Μια φιγούρα βγαλμένη μέσα από ταχειρότερα όνειρα Από εκείνα που εύχεσαι να ξυπνήσεις Το πρώτο πράγμα που παρατηρώhellip τα βλέφαρα τουκαχεκτικού άντρα Αυτά που κανονικά θα έπρεπε νακαλύπτουν τα μάτια μα δε βρίσκονται εκεί είναι κομμέναΟι γαλανές του κόρες μου χαρίζουν το βλέμμα τουςαδιάκοπτα αφού δεν υπάρχει τίποτα να τις σταματήσει
Το στόμα του μοιάζει παραμορφωμένο Δύο ουλές ξεκινούναπό την άκρη των χειλιών και καταλήγουν στrsquo αυτιάδιανοίγοντας τρύπες στα μάγουλά του Από την πλάτη τουξεπροβάλει μια φιάλη οξυγόνου κι από lsquoκει ξεκινά ηπλαστική σωλήνα η οποία τυλίγει σα φίδι τον λαιμό τουΈνα φίδι που έχει τρυπώσει με το κεφάλι στην τομή πουεδρεύει λίγο πάνω από τα πνευμόνια του θύματος λίγαεκατοστά κάτω από την καρωτίδα του κι έχει χαθεί στοβάθος της Ο άντρας τραβάει μια βαθιά ρουφηξιά από τη δρύινη πίπατου μέσα από το κομμένο μάγουλο και ο καπνός γεμίζει τησωλήνα γλιστρώντας στο εσωτερικό της από την τομή στονλαιμόlaquoΘυμήσουhellipraquo συνεχίζει με την ατμώδη φωνή τουlaquoΤι στο διάολο θέλεις να θυμηθώ Τι στο διάολο θες απόlsquoμέναraquo ανταποκρίνομαι στη ρητορική προσταγή σχεδόνξεψυχισμένα Οι δυνάμεις μου με εγκαταλείπουνlaquoΘυμήσουhellipraquo συνεχίζει τρυπώντας τα έγκατα της ψυχής μουμε τα γαλάζια δίχως βλέφαρα μάτια τουΗ λίμνη από κατσαρίδες σκεπάζει τώρα τα γόνατά μουΕίναι πλέον τόσες πολλές που ο θόρυβος τωνμικροσκοπικών τους ποδιών καλύπτει κάθε άλλο ήχοΠαρατηρώ τον άντρα να συνεχίζει να διατυπώνει την ίδιαλέξη σποραδικά μα είναι αδύνατον να ακουστεί πάνω απότον ανατριχιαστικό θόρυβο που προκαλούν τα ζωύφιαΕίμαι σε θέση να διαβάσω τα χείλη τουΤο μυαλό μουδιάζει Νιώθω το στομάχι να επιχειρεί νασκαρφαλώσει στο κατώφλι των χειλιών και να πηδήξει έξωαπό το βασανισμένο κορμί μου Γαστρικό υγρό ορμά στονοισοφάγο και βουτά πάνω στη θάλασσα από κατσαρίδεςΕκείνες τρομάζουν τρέχουν μανιασμένα για νrsquoαπομακρυνθούν από τον κίνδυνο που αποτελεί η χολή μουΜα δεν έχουν πουθενά να πάνε Αδυνατούν νασκαρφαλώσουν στα γυάλινα τοιχώματαΈχω σταματήσει να παλεύω Ξέρω ότι δεν πρόκειται καμίαενέργεια να με γλυτώσει από lsquoδω μέσα Πρέπει κάτι ναθυμηθώΠρέπει να θυμηθώ
Στραγγίζω το κεφάλι μου προσπαθώ να φέρω στο μυαλόκάτι οτιδήποτε μα μοιάζει αδύνατο Πόσο μάλλον όταν μεδυσκολία ανακαλώ το όνομά μου πίσω στο μυαλό ξανάκαι ξανά λες και πασχίζω να μην το ξεχάσω μία γιαπάντα Ακόμα κι αυτό όμως το γνωρίζω μέσω τηςπαρανοϊκής ακολουθίας εικόνων που προβλήθηκαναπέναντί μου ΒίβιανΟι κατσαρίδες έχουν ανέβει μέχρι τη μέση του κορμιού μουΚινούνται σπασμωδικά αδιάκοπτα όπως αντιδρούσα κιεγώ λίγες στιγμές πριν προσπαθούν να γλυτώσουν από τηγυάλινη φυλακή τους Μακάρι να μπορούσα να τουςμιλήσω να τους εξηγήσω πως το μοναδικό πράγμα πουμπορεί να μας σώσει όλες από lsquoδω μέσα κρύβεται πίσωαπό ένα θολό σύννεφο στο κεφάλι μου Στην προσπάθειάτους να γλυτώσουν επιχειρούν να συρθούν στο βάθοςακατανόμαστων οπών του σώματός μου Μερικές τα καταφέρνουνΆλλο ένα γαστρικό κύμα εκτοξεύεται πάνω τους Ο άντραςμε τη λευκή ρόμπα συνεχίζει να διοχετεύει καπνό στησωλήνα του λαιμού του Ατάραχος Συνεχίζει ναδιατυπώνει την ίδια λέξη ξανά και ξανάhelliphelliphellipΗ επιφάνεια της μαύρης γυαλιστερής λίμνης κοντεύει να μεκαλύψει ολόκληρη Τα πόδια τα χέρια η μέση το στήθος ολαιμός ακόμα και τα χείλη μου τις φιλοξενούν Αυτές και τοασταμάτητο ποδοβολητό τους Κι άλλες κι άλλεςσυνεχίζουν να πέφτουν πάνω μουΜα πλέον η καρδιά έχει σταματήσει να χτυπά δυνατά Τοσώμα έχει σταματήσει νrsquo αντιδρά Τα δάκρυα έχουνστεγνώσει στα μάγουλά μου Ένα χαμόγελο σέρνεται σανγκιλοτίνα στα χείλη μου έπειτα εξαφανίζεται μετάεπιστρέφει πάλι πίσω Μένει εκείlaquoΑυτή ήταν η πιο συναρπαστική εμπειρία της ζωής μουraquoδιατυπώνω αργά καθώς τίποτα πλέον δεν αποτελείαπειλή καθώς ο πανικός κι ο πόνος κι η ασφυξία όλαέχουν υποχωρήσει δίνοντας τη θέση τους μονάχα σε ένασυναίσθημα Τον έρωτα
Έρωτα για τον μοναδικό άνθρωπο που μπορεί να μουχαρίσει την ηδονή του φόβου αυτού του ζωογόνουσυναισθήματος που μου δίνει πνοή Τον άνθρωπο που έχωαπέναντί μου πέρα από το τζάμι που μας χωρίζειlaquoΛέξη σωτηρίαςraquo διαβάζω τα χείλη τουlaquoΩωωhellipraquo ξεκινάω ναζιάρικα laquoέλα δεν έχει πλάκα τώραπου θυμήθηκα Δε νιώθω τίποταraquolaquoΛέξη σωτηρίαςraquo επαναλαμβάνει χαμογελώντας ναζιάρικαμε τη σειρά τουΞέρω τους κανόνες του μικρού μας παιχνιδιού Τουςγνωρίζει κι εκείνος Τους ακολουθεί κατά γράμμα ΜrsquoαρέσειlaquoΓουστάρεις να τrsquo ακούς εraquo διατυπώνω περιπαιχτικά ενώοι κατσαρίδες προσπαθούν να εισβάλουν στο στόμα μουlaquoπόνος λοιπόνraquoΟ Βλαδίμηρος ο έρωτας της ζωής μου πετάει την πίπα τουστο πάτωμα Αρπάζει ένα σφυρί από κάπου κοντά καισπάει το γυαλί Οι κατσαρίδες ξεχύνονται ολόγυρά τουτρέχουν να γλυτώσουν από τη φυλακή τους Από το κελί τηςηδονής μου Ο γλυκός μου με κατεβάζει αργά από τουςγάντζους και δένει τις πληγές Με φροντίζει Του δίνω ένααπαλό φιλί στο στόμα λίγο κάτω από τις πανέμορφες ουλέςπου η ίδια έχω σμιλεύσει στο πρόσωπό του Χαϊδεύω τακομμένα βλέφαρα Φιλάω τον λαιμό τουlaquoΣειρά μου τώραraquo τρεις λέξεις φτιαγμένες από ατμόακούγονται σαν κελάρυσμα στrsquo αυτιά μουlaquoΌτι θέλεις αγάπη μου Ότι θέλειςraquo
ΚρεσέντοΜαριλένα Τζωρτζάκη
Διήγημα ονειρικής σκοτεινής φαντασίας
And those who were seen dancing were thought to be insane bythose who could not hear the music
Friedrich Nietzsche 1990κάτι και προσπαθώ να δω την κρυμμένη εικόνα μέσαστο μεγάλο βιβλίο που κρατώ Ξέρω ότι κάπου εδώ πρέπεινα βρίσκεται μια χελώνα ένας δράκος ένα κάστρο Το έναμάτι καρφωμένο μικρές ρυθμίσεις θολώνω την εστίαση στοάλλο μικρές ρυθμίσεις θολώνω ακόμα πιο πολύ Κάπουστην μέση θα το βρω laquoHack itraquo Ψιθυρίζω ενθαρρύνοντας με στα κρυφάΣτρέφω το βλέμμα μου στο ταβάνι ακόμα πιοαποφασισμένη καθαρίζω την σκέψη μου θα προσπαθήσωξανά από την αρχή Κλείνω τα δύο μάτια ανοίγω το άλλοαργά και σταθερά Θολώνω μέσα εστιάζω το ξέρω κάπουεδώ είναι κρυμμένο ένα λουλούδι μία τίγρη μια καρδιά ματι μπορεί να κρύβεται πίσω από τις τελείες οι πιθανότητεςείναι άπειρες μικρές ρυθμίσεις κάτι ψάχνω το ένα μάτικαρφωμένο το άλλο ψάχνει για να δει Και κάπου εκεί σταξαφνικά ένα πουλί πετάγεται μπροστά μου τινάζομαιπίσω χάνοντας τον ρυθμό μου και τώρα πρέπει και πάλινα ξεκινήσω από την αρχή Μπαίνω σε καταστήματα γεμάτη αγωνία είμαι από αυτούςπου χαζεύουν με τις ώρες τα βιβλία τα φέρνω στην μύτημου κρυφά χαϊδεύω στην ζούλα το χαρτί Αυτή την φοράγυρνάω πεινασμένα τις σελίδες κοιτάω τις εικόνες όσο πιογρήγορα μπορώ κάθε έκδοση απαιτεί και την δικιά τηςτεχνική δεν είναι πάντα δεδομένη εγώ όμως το έχω βρειΜπορώ αμέσως να εστιάσω σε δευτερόλεπτα γνωρίζω τιβρίσκεται κρυμμένο πίσω από τις γραμμές Ρουφάωάπληστα σελίδες πρέπει να δω τα πάντα να δω τα πάνταόσο πιο γρήγορα μπορώ Δεν αγοράζω τίποτα ποτέ πρέπειμόνο να καταλάβω να μάθω τι υπάρχει δεν έχω πολύχρόνο θα με πάρουνε χαμπάρι πρέπει να τα προλάβωόλα να τα προλάβω όλα πριν με πετάξουν έξω σηκωτήΔάσος μια ταραντούλα μια μπουλντόζα ένα πιάνο hack itόσο πιο γρήγορα μπορείς Οι πιθανότητες είναι άπειρες --Και η μουσικήhellip
Απίστευτη μουσική νότες ασύλληπτες όλες τοποθετημένεςη μια δίπλα στην άλλη η μία πάνω στην άλλη η μία μέσαστην άλλη τόση αρμονία τοποθετημένες ακριβώς στην θέσηπου θα έπρεπε να είναι παιγμένες ακριβώς με την σειράπου θα έπρεπε να παιχτούν συνυφασμένες ακριβώς με τουςσωστούς συνδυασμούς Κοντραμπάσο ένα τσέλο δύοτρομπέτες πανέμορφα τραγούδια γραμμένα ακριβώς όπωςθα έπρεπε να είναι δεν μπορώ να θυμηθώ ούτε ένα απόαυτά Εμβοή -Τινάζομαι πίσω χάνοντας τον ρυθμό μου σαν να μερούφηξε μια σκούπα ηλεκτρική Ησυχία Τίποτα Τίποτα ΣκοτάδιΤίποτα Το δωμάτιό μουΗσυχία Χτυπάει η καρδιά μου Τίποτα Σκοτάδι laquoHack itraquo Ψιθυρίζω ενθαρρύνοντας με στα κρυφά Μικρέςρυθμίσεις γλιστράω πάλι μέσα κοιμάμαι ndash ξυπνάωθολώνω ακόμα πιο πολύ κάτι ψάχνω κάπου στην μέση θατο βρω Το ένα μάτι καρφωμένο στο ταβάνι γλιστράωμέσα αρχίζει η μουσική Μπορώ να την νιώσω Ναιμπορώ Ταμπούρλα Δύο τρομπέτες Ένα πιάνο Χτυπάει ηκαρδιά μου δυνατάΤινάζομαι πάλι προς τα πίσω το έχω βρει -Από εκεί και έξω ησυχία Από εκεί και μέσα μουσική -Equilibrium -Νερό Το Νερό Πάντα έχει να κάνει με Νερό Τι μεγάλο ψέμα ότι δεν υπάρχουν χρώματα
Τι μεγάλο ψέμα ότι το νερό είναι πάντα γαλανό Νιώθω τον άνεμο να χαϊδεύει την κοιλιά μου μικρέςρυθμίσεις θα πάω λίγο παρακεί Προσαρμόζομαι εύκολα στον ρυθμό το έχω βρει-Equilibrium-Μερικές φορές πίσω από μια Ακινησία δρουν ΑσύλληπτεςΔυνάμεις-Μικρές ρυθμίσεις κάτι ψάχνω laquoHack itraquo Ψιθυρίζω ενθαρρύνοντας με στα κρυφάhellipΠάντα έχει να κάνει με Νερό Μία φορά είχα βρεθεί στην κορυφή του κόσμου και ήτανγεμάτη από νερό Ο κόσμος δεν έχει άκρη Αν προχωρήσειςλίγο παραπέρα θα καταλάβεις ότι αυτό που έχει είναικορυφή Πάντα πίστευα ότι στην κορυφή του κόσμου δενυπάρχει τίποτα άλλο πέρα από παγόβουνα αλλά ηαλήθεια είναι ότι στην κορυφή του κόσμου αυτό πουυπάρχει είναι μια λίμνη κρυμμένη ανάμεσα στους πάγουςΤα πάντα τριγύρω είναι καλυμμένα από χιόνι Το νερόείναι υπέροχα ζεστό και είναι πάντα βράδυ Στην κορυφήτου κόσμου ο ουρανός είναι μόνιμα σκοτεινός και δενυπάρχουνε αστέρια όμως ένα υπέροχο γαλαζοπράσινοσέλας ιριδίζει πάνω από τις ολόλευκες κορυφές καιαντανακλά τα χρώματα του στο νερό Εάν δεν με απατά ημνήμη μου στην κορυφή του κόσμου έχει δύο φεγγάρια laquoΞέρεις που βρίσκεσαιraquo Με ρώτησε Δεν ήξεραlaquoΣτην κορυφή του κόσμουraquo μου απάντησε laquoΛίγοι μπορούννα φτάσουν ως εδώraquoΒρέχομαι μέχρι τα γόνατα Ανακατεύω με την άκρη τωνδακτύλων μου το νερό κάνει κυκλάκια Μπορώ να τονιώσω Ναι μπορώ Είναι τόσο ζεστό Θα βουτήξω τουςαγκώνες Μπορώ να το νιώσω Ναι μπορώ ΥπάρχειΦέρνω το χέρι μου στο στόμα μου γλύφω το μέσα μέρος τουκαρπού μου το νερό είναι γλυκό Η γλώσσα μου μουδιάζειελαφρά Μπορώ να μυρίσω το χιόνι τριγύρω μου Νιώθω τοδέρμα στους ώμους μου να ζεσταίνεται από τιςγαλαζοπράσινες ακτίνες στον ουρανό Υπάρχει είμαι εδώΤα αυτιά μου ακούν την μουσική
μουσική ασύλληπτες νότες τοποθετημένες ακριβώς στηνθέση που θα έπρεπε να είναι μια κολοσσιαία συναυλίαμέσα από τον ιριδίζοντα ουρανό Τα πάντα γύρω μουπάλλονται στον ρυθμό της μουσικής Η καρδιά μουπροσαρμόζει τους χτύπους της αμέσως Μπορώ να τονιώσω Ναι μπορώ Υπάρχει Μπορώ να δω την μουσικήμπορώ να ακούσω την γλυκάδα του νερού μπορώ νανιώσω τον γαλαζοπράσινο ουρανό μπορώ να μυρίσω τακυκλάκια στις άκρες των δακτύλων μου μπορώ να γευτώτα χρώματα ΣυναισθησίαΒουτάω μέχρι την κοιλιά δεν μπορώ να προχωρήσωπαραμέσα Η λίμνη βαθαίνει απότομα είναι βαθιά πολύβαθιά ακούω το νερό στον καταρράκτη στο κέντρο της δενβγάζει κανένα απολύτως ήχο είναι εκκωφαντικό Ξέρω ότιδεν γίνεται να προχωρήσω παραπέρα Ούτε όμως μπορώνα κάτσω για πολύ Αλλά αν φύγω θα τον θυμάμαι τονδρόμο για να μπορώ να ξαναρθώlaquoΜόνη σου δεν θα τα καταφέρειςraquo είπε και τίναξε τα μαλλιάτης όλο νάζι όπως συνήθιζε να κάνει Εμβοή---laquoΦυσάει σήμερα θα μας παγώσουν στην πισίναraquo ndash laquoΟρίστεΝαι στάνταρ κάνει κρύοraquo χαμογελάω και παίζωαδιάφορα με το πολύχρωμο κολιέ μου κοιτώνταςαφηρημένα μακριά Ένας γλάρος προσπαθεί να πετάξει στον συννεφιασμένοουρανό λίγα μέτρα πάνω από το νερό Είναι καλοκαίριαλλά φυσάει αφύσικα δυνατά για την εποχή Το περήφανοπουλί προσπαθεί να πετάξει προς τα εμπρός ο άνεμοςόμως εξίσου ισχυρός το παρασέρνει προς τα πίσω Equilibrium Ο γλάρος μοιάζει τελείως ακίνητος αιωρείται απλά καισιωπηλά στον ουρανό Ταλαντεύεται απειροελάχιστα δεξιά απειροελάχιστα αριστερά μικρές ρυθμίσειςπροσπαθεί να ελέγξει την πορεία του να βρει τρόπο ναπεράσει μα δεν έχει κουνήσει ακόμα τα φτερά του Μικρέςρυθμίσεις γυρνάει το κορμί του δεν τα καταφέρνει ούτε καιτούτη την φορά
Ακινησία -(Ασύλληπτες Δυνάμεις) -laquoHack itraquo Ψιθυρίζω ενθαρρύνοντας τον στα κρυφά Και κάπου εκεί στα ξαφνικά στρίβει απότομα δεξιά τοβάζει κάτω αφήνεται στον άνεμο φτερουγίζει με δύναμηκαι χάνεται πίσω από τα σπίτια προσγειώνεται κάπουμακριά -Ποιος ξέρει για που ξεκίνησε να πάει και που τον έφτυσετυχαία ο ουρανός ---hellipΓιατί δεν με άκουσε-Εμβοή-Και κάπου εκεί στα ξαφνικά το κολιέ μου σπάει Τεντώνομαι μπροστά και προλαβαίνω στο στήθος μου τακομμάτια τα σταματάω με την παλάμη μου πριν πέσουνεστο έδαφος Τέσσερεις πολύχρωμες μακρόστενες χάντρεςπέρασαν έξω από το λουρί Πιάνω την πρώτη Σαλιώνωλιγάκι και στρίβω την χρυσαφένια κλωστή Περνάει εύκολαη χάντρα Την δεύτερη την πέρασα λιγάκι πιο αργά Ηκλωστή είναι τώρα πιο κοντή και εγώ παλεύω ώρα πολύτην τελευταία laquoΔεν έχει βάρος Πρέπει να βάλεις βάρος γιανα καταφέρει να περάσει μέσα από την τρύπα γύρισε τοπρος τα κάτωraquo ακούω δίπλα μου μια φωνή Τινάζομαιπίσω χάνοντας τον ρυθμό μου Προσποιούμαι λιγάκι ότικαταλαβαίνω στρέφω το βλέμμα μου επάνω στο Νερό Τοένα μάτι σταθερό και καρφωμένο μικρές ρυθμίσεις ηχάντρα πέρασε αργώ μα έχω χρόνια να προσπαθήσω γιανα δω Ησυχία Τίποτα Τίποτα Χτυπάει η καρδιά μου ΣυναισθησίαΟι πιθανότητες είναι άπειρες
Τα χέρια μου γλιστράνε Η κλωστή φεύγει αστραπιαίαμέσα από τα δάκτυλά μου 10000000000 πολύχρωμεςμακρόστενες χάντρες χύθηκαν στο έδαφος -Ασύλληπτες Δυνάμεις-(Εγώ τις έριξα)-ΕμβοήΑπό εκεί και έξω ησυχία Από εκεί και μέσα μουσική Κοντραμπάσο ένα τσέλο δύο τρομπέτες ταμπούρλα έναπιάνο φασαρία νότες τοποθετημένες ακριβώς στην θέσηπου θα έπρεπε να είναι φασαρία φασαρία φασαρίαμουσική Κρεσέντο- Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει αρχή ndash laquoΜα καιβέβαια έχει αρχή και είναι άρτια δομημένη έχει κτιστείκάπου 47479π1800radic457 χρόνια πριν εάν ο χρόνος είναικάτι που υπάρχει ή άμα κάνει κάποια διαφοράraquo - Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει ισχυράπλασμένους χαρακτήρες ndash laquoΣυγνώμη δεν το γνώριζαπάντα πίστευα πως Όλα είναι Έναraquo - Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει εξέλιξηndash laquoEquilibriumraquo- Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει ξεκάθαρη πλοκή- laquoΟι πιθανότητες είναι άπειρεςraquo- Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει ηθικό δίλλημα ndash laquoΟι πιθανότητες είναι άπειρες αλλά μερικές φορές αυτόαπλά δεν μου αρκείraquo- Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει ανατροπή Σε μίακαλή ιστορία η ανατροπή δεν αφορά ποτέ ένα τυχαίογεγονός αλλά πηγάζει μέσα από τον ήρωα ως αποτέλεσματης δράσης του απέναντι στο ηθικό δίλλημαndash laquoΑκινησίαΑσύλληπτες Δυνάμεις 10000000000 πολύχρωμεςμακρόστενες χάντρες Hack it Εμβοήraquo- Μια καλή ιστορία πρέπει πάντα να έχει ένα τέλος-laquoΚαλά θα το βαφτίσω ποίημα έχουν συνήθως πολύλιγότερα κλισέraquo
infin
Ο θάνατος και η παρθέναΝίκος Γαϊτανόπουλος
Διήγημα τρόμου
Το σπίτι είναι παλιό Ο χρόνος μαδάει τα γύψινα άνθημέρα με τη μέρα η σκουριά συντονίζει τους μεντεσέδες σεόλο και στριγκότερες χορωδίες Κομμάτια σοβά πέφτουναποκαλύπτοντας τις σανίδες από πίσω που σαπίζουναργά όχι ανόμοια με τα δόντια της σπιτονοικοκυράς πουαποκαλύπτονται όταν πληρώσεις το πενιχρό ενοίκιο πουζητάει Ακόμα και οι κάτοικοι είναι χαλασμένοι Στην αρχήο από πάνω μουρμούριζε μονάχα αλλά τώρα μιλάειακατάπαυστα σε κάποιον σε μια γλώσσα άγνωστη αν καιόλοι ξέρουν ότι μένει μόνος Το κορίτσι δίπλα ήρθεγελαστό μα το χαμόγελό του μαράθηκε όταν ο καλός τηςτην άφησε με την κοιλιά φουσκωμένη και τώρα μονάχασιωπά και κοιτάει με μάτια κενά τον διάδρομο Το μόνοπου δεν έχει χαλάσει είμαι εγώ Όχιhellip εγώ είμαι καλά Μορφωμένος υγιής με σκοπόυψηλό Δεν μου ταιριάζει αυτό το μέρος αλλά είναι τοσωστό Τίποτα μεγάλο δεν έγινε χωρίς θυσίες Αρκεί ναυπάρχει πειθαρχεία θέληση και επιμονή Όταν άλλωστετελειώσω αυτήν την ιστορία δεν θα μένω πια εδώ Όχιhellipόταν ο κύριος Μαγόν τη διαβάσει θα καταλάβει επιτέλουςμε ποιον έχει να κάνει Θα τη δημοσιεύσει στις laquoΘαυμαστέςΙστορίεςraquo και σύντομα όλοι θα έχουν χρόνο για εμένα Οιπόρτες θα ανοίγουν οι εκφράσεις θα είναι ζεστές ταχαμόγελα ειλικρινήΑαααχ Τραβιέμαι και ζαρώνω Ίσια πάνω από τις στέγεςκαι τα καμπαναριά το τρομερό βλέμμα του ήλιου περνάμέσα από τις γρίλιες και για μια στιγμή όλα είναι κόκκιναΣφίγγω τα μάτια μου αλλά ο πόνος περνάει μέσα στοκεφάλι μου χτυπώντας αδιακρίτως με πύρινο σπαθί Πόσοκαιρό έχω να κοιτάξω τον ήλιο στα ίσια Παραμορφωμένεςαπό τις γρίλιες οι αχτίδες του μοιάζουν με σημάδια πουάφησε ένα θηρίο στην προσπάθειά του να εισβάλλει Εκείνοέσκισε τις ταπετσαρίες εκείνο μασούλησε άτσαλα τοφρέσκο καρβέλι μπροστά μου χωρίς να το τελειώσει εκείνοοδήγησε τη γλυκιά Ζιζέλ να βρει καταφύγιο στιςκιτρινισμένες τους πτυχές Ω είναι τόσο όμορφη στο λευκόφόρεμα που της αγόρασα με τα ροδαλά μάγουλα και τακόκκινα μισάνοιχτα χείλη της Δεν φαίνεται όμως να είναιτο ίδιο και τα όνειρά της Το στήθος της ανεβοκατεβαίνεισπασμωδικά η ανάσα της βγαίνει κοφτή σχεδόν σανκλαψούρισμα λες και οι ακτίνες που πέφτουν πάνω τηςείναι πραγματικά ρυάκια από αίμα Ω μα φυσικά
Η πένα σχεδόν σκίζει το χαρτί το μελάνι δεν προλαβαίνεινα στεγνώσει Αυτό είναι Η τέλεια εικόνα Οι σωστέςλέξεις Ρέουν από το μυαλό στα τρεμάμενα δάχτυλα τιςψιθυρίζω καθώς μια-μια τις αποτυπώνω γεμάτος χαρά στοχαρτί Αν με έβλεπε κανείς θα με περνούσε για τρελό αλλάας λένε Εγώ το ξέρω καλά Τρελός δεν είμαι Ο ήλιος έχειδύσει ώρα τώρα αλλά η πένα συνεχίζει ακάθεκτη ναχαράσσει το μελανό μονοπάτι της κάτω από το φως τηςλάμπας hellipο Θάνατος έσυρε τα δάχτυλά του πάνω στο λευκόύφασμα και άγγιξε την Παρθένα Τα οστέινα δάχτυλά τουόμως δεν ήταν φτιαγμένα για χάδια Έσκισαν σα βρεγμένοχαρτί το λευκό δέρμα και εκείνο εξέπνευσε αίμα πορφυρόγεμάτο ζωήhellip Δεν θυμάμαι να ανάβω τη λάμπα αλλά η ταγκή μυρωδιάτου πετρελαίου ταιριάζει Εισπνέω βαθιά Έτσι μυρίζειναι Κάτω από το πετρέλαιο η φθορά έχει χίλια λεπτάαρώματα και η Παρθένα μου τα εισπνέει ένα-ένα στηναγκαλιά του καλού της Την υγρασία στους τοίχους τημούχλα στα σεντόνια και τις κουρτίνες την εξάντληση καιτην αρρώστια στα σώματα τη σήψη που απλώνεται στοκαρβέλι μπροστά μουhelliplaquoΚαλύτερα να το μαζέψω αυτόhellipraquolaquoΜην τολμήσεις και αγγίξεις τίποταraquo Η Ζιζέλ πάει να διαμαρτυρηθεί αλλά όταν γυρνάω να τηνκοιτάξω πισωπατεί Τι βλέπει που δεν μπορώ εγώ να δωΈνα τρίξιμο ακούγεται καθώς σηκώνομαι από τηνκαρέκλα αλλά αν είναι το ξύλο ή τα κόκκαλά μου δεν ξέρωΠόσο καιρό έχω να σηκωθώ Οι σανίδες μοιάζει να θέλουννα με κρατήσουνlaquoΣυγχώρεσέ με αγάπη μουraquo τρέμοντας την πλησιάζω laquoΗΈμπνευση με κρατούσε στα χέρια τηςraquo Για λίγο δεν μεκοιτάει αλλά ύστερα το βλέμμα της μαλακώνειlaquoΓιατί θες να με τρομάζεις έτσιraquo μουρμουρίζει και ύστερα ηφωνή της δυναμώνει laquoΘέλω να σε φροντίσω και εσύhellip Δεντρως δεν σηκώνεσαι δεν μου μιλάς κανraquo Τα μάγουλά τηςφεγγίζουν ωχρά στο φως της λάμπας Η αγανάκτησή τηςδεν αρκεί για να τα χρωματίσει Πιάνω το χέρι τηςψηλαφίζω το δαντελωτό της μανίκι Είναι το φως του κεριούή το λευκό έχει κιτρινίσει
laquoΔεν καταλαβαίνειςraquo Ο ψίθυρός μου ίσα που ακούγεταιανάμεσα στα τριξίματα του σπιτιού και τα μουρμουρητάτων ενοίκων του laquoΔεν χρειάζεται να σηκωθώ Αρκεί ναμείνω πάνω από το χαρτίhellipraquo Κάτι φουσκώνει μέσα μουlaquoΔεν χρειάζεται να φάω Αρκεί να γράφωhellipraquo Τα πόδια μουπατάνε γερά και της δείχνω το δωμάτιο laquoΚι όταν οι λέξειςμε αφήσουν δεν χρειάζεται να βγω έξω Αρκεί να κοιτάξωαρκεί να ακούσω Τα σκουλήκια που τρώνε το φαγητό τημουσική των παραφρονημένωνhellip Αρκεί να έχω τηνΈμπνευσηhellipraquo Τα μάτια μου γυρίζουν ξανά σε αυτή Ηχλωμάδα την κολακεύει η σκιά που έχει μαζευτεί κάτω απότα γουρλωμένα μάτια της τονίζει την έκφρασή της Σαν τηνΠαρθένα μου Γονατίζω μπροστά της laquoΑρκεί να έχω εσέναΜείνε δίπλα μου αγάπη μου Στήριξέ με σε αυτό μου τοέργο σε παρακαλώ Και μετά όλα θα αλλάξουνraquoΚαι η Ζιζέλ η πιστή γλυκιά Ζιζέλ με δάκρυα στα μάτιαμου γνέφει ότι είναι δίπλα μου και ξαπλώνει στο κρεβάτιΑλλά οι λέξεις δεν φτάνουν στα αυτιά μου Η χλωμή μορφήμε το λευκό της φόρεμα ανάμεσα στα σεντόνια με μαγεύειΑχ να μπορούσα να ζωγραφίσω Αχ να υπήρχαν λέξεις ναπεριγράψουν την ομορφιά του δέρματος που φθίνει στοχλωμό φως Η πένα γρατζουνάει ξανά το βραχνό τηςτραγούδι στο χαρτί αλλά εγώ θρηνώ Σύντομα η Ζιζέλ θαξυπνήσει θα φύγει από το κρεβάτι σύντομα η εικόνα θαχαθεί Παρότι άρχοντας στο βασίλειο των λέξεων νιώθωφτωχός Αλίμονο οι λέξεις είναι το όριο του ανθρώπου ΗΠαρθένα μου θα είναι πάντα φτωχή μπροστά στη γλυκιάΖιζέλ ο Θάνατός μου θα ερωτευτεί το είδωλο όχι τηναλήθεια Αχ Αχ να υπήρχε ένας τρόπος να αιχμαλωτίσωαυτήν την εικόναhellip Και ξαφνικά ξέρω Απόψε οι εφιάλτες δεν τη βασανίζουν Απόψε ο τρελός δενπαραμιλάει ούτε το κορίτσι δίπλα κλαψουρίζει Απόψε όλασιωπούν Ακουμπώ την πένα μου απαλά στο τραπέζι καισηκώνομαι αργά Την έχω συνηθίσει τόσο που μοιάζει ναμη θέλει να αφήσει τα δάχτυλά μου Καθώς σηκώνομαι απότην καρέκλα φοβάμαι ότι έχω κολλήσει πάνω της ότι τοδέρμα μου θα σκιστεί ότι ο φριχτός του ήχος θα ηχήσει σεόλο το σπίτι αλλά τίποτα Οι σανίδες λυγίζουν μαλακάκάτω από τα πόδια μου και προσεύχομαι στην Άγγελο τηςΈμπνευσης να κάνει τους στεναγμούς τους να σιγήσουν
Ξέρω ότι από όλους Εκείνη με καταλαβαίνει Πάει καιρόςαπό τότε που απασχόλησα με κάτι άλλο τα χέρια μου αλλάτα δάχτυλά μου κινούνται ακόμα σβέλτα και λύνουν στηστιγμή της σάπιες κουρτίνες Τις μαζεύω στην αγκαλιά μουκαι πηγαίνω προς το κρεβάτι Ο καρπός της Ζιζέλ μοιάζειμε μίσχο λουλουδιού καθώς τον παίρνω στα χέρια μου καιευλαβικά τον δένω με ένα κομμάτι της κουρτίνας Την άλληάκρη τη δένω στα κάγκελα του κρεβατιού Από τον καρπόστο μπράτσο από το χέρι στο πόδι έναν έναν φτιάχνωτους κόμπους μου Όχι πολύ σφιχτούς αλλά ούτε και πολύχαλαρούς Δεν θέλω να υποφέρει μονάχα να μείνει εκείαρκετά Κάθομαι λίγο και αφουγκράζομαι την ανάσα τηςΤην περιεργάζομαι Φυσική χλωμή εφήμερη Ξανακάθομαι στην καρέκλα ΟΙ λέξεις αναβλύζουνασταμάτητες πια από το μυαλό μου με πνίγουν Η πένασπαρταράει στα χέρια μου έτοιμη να σκάσει Μοιάζει ναέχει ζωή δική τηςhellipΥπάρχει μια χλωμάδα που κανένας ζωγράφος δεν έβαλεποτέ στο έργο του μια σκιά στο ανθρώπινο δέρμα τέτοιαπου όσο και αν αναμειγνύεις τα χρώματα ποτέ δεν θαπροκύψει Είναι ένα κίτρινο απαλό που το φθινοπωρινόφεγγάρι φθονεί ένα κίτρινο που ακροβατεί τόσο επιδέξιαανάμεσα στο ζεστό και το ψυχρό όσο και ο καλλιτέχνηςανάμεσα στον έλεγχο και την παραφροσύνηhellipΗ Ζιζέλ ξύπνησε πολλές φορές και έκλαψε και φώναξε καιούρλιαξε και εγώ προσπάθησα να της εξηγήσω Δεν ήθελεόμως να με καταλάβει Νόμιζα ότι με αγαπούσε ότιπίστευε σrsquo εμένα ότι πίστευε στο έργο μου αλλά έκαναλάθος Το σπίτι φαίνεται να την πειράζει και αυτή σιγά-σιγά Της έχω υποσχεθεί άλλωστε ότι μόλις τελειώσω τηνιστορία θα τη λύσω και τότε θα είναι όλα όμορφα ξανάκαθώς θα προχωρούμε αγκαζέ στους μεγάλους κήπους καιθα χαιρετούμε όλους όσους θαυμάζουν εμένα και τη ΜούσαμουΟι λέξεις βγαίνουν αβίαστα πια από μέσα μου Είμαι ένακομμάτι του μεγάλου ποταμού και όλα ρέουν υπό τη σκιάτης Αγγέλου μου όμορφα και σωστά Μέρα με τη μέραγίνομαι όλο και καλύτερος Ακόμα και η Ζιζέλ που τηςδιαβάζω για να κοιμηθεί φαίνεται να το απολαμβάνειαφού μέρα με τη μέρα οι διαμαρτυρίες της σβήνουνΑλλάζω και ο κόσμος αλλάζει μαζί μου
Το πρόσεξα πρώτα με το καρβέλι πριν μερικές σελίδες Ησήψη πια το είχε σκεπάσει ολόκληρο και όσο εγώ έμενα νατο περιεργάζομαι τόσο περισσότερο το κατανοούσα Ηαποφορά του πλέον δεν με έπνιγε με γέμιζε λέξεις ταπλοκάμια των μυκήτων του δεν μου έφερναν αναγούλααλλά μου μιλούσαν για αλήθειες βαθύτερες αλήθειες που οΘάνατός μου ενσάρκωνε πια στη σελίδα του Δεν έβλεπαπια το καρβέλι το αντιλαμβανόμουν στην ολότητά του στοαποτύπωμά του στον χρόνοhellipΚαι με το πέσιμο της νύχτας ήρθε σε αυτή όχι όμορφοςούτε άσχημος μα απόλυτος και γεμάτος γνώση γιατί κάθετι καταλήγει με τον Χρόνο σε Αυτόν Και επειδή ο Χρόνοςήταν φίλος του καλός κράταγε τις παλίρροιές του όσο οΘάνατος περπατούσε χέρι-χέρι με την Παρθένα σεμονοπάτια όμοια με αυτά που αφήνουν τα πλάσματά τουκαθώς καταναλώνουν την ύληhellipΤο καρβέλι δεν υπάρχει πια το πιάτο του έχει μείνει κενόη ουσία του τώρα αιώνια στις σελίδες μου Η γλυκιά Ζιζέλείναι πια βουβή μονάχα η ανάσα της ακούγεται Πιοχλωμή από ποτέ πιο όμορφη από ποτέ Καταλαβαίνει τιςικανότητές μου Δεν αντιστέκεται πια Θέλει να δει το έργομου να ολοκληρώνεται Θέλει να δει τον κόσμο να σιωπάκαι αυτός μπροστά στο μεγαλείο του Αφήνει το χρώμα τηςνα σβήσει τη φλόγα μέσα μου να φουντώσειΠια γράφω όπως αναπνέω Παίρνω μια-μια τις κλωστέςπου κρέμονται από τον κόσμο γύρω μου και τις πλέκω στουφαντό της ιστορίας μου Τίποτα δεν με ταράζει τίποτα δενμε ενοχλεί Μονάχα με γεμίζει Πόσες μέρες έχει να μεενοχλήσει πια η προσευχή του καημένου από πάνω Μέραμε τη μέρα τον άκουγα να παραμιλάει νομίζοντάς τοντρελό μέχρι που άκουσα τον φόβο στη φωνή του τηναρρώστια στον βήχα του Τον είχα παρεξηγήσειΠροσευχόταν ο φτωχός Προσευχόταν για τη ζωή του γιατην ψυχή του που απειλούσε από στιγμή σε στιγμή να χυθείαπό τα χείλη του Τώρα σιωπά και ξέρω ότι δεν είναι πιαεκεί Δεν είναι όμως νεκρός Όχιhellip είναι αθάνατος μιααπό τις σκιές του Θανάτου στις σελίδες μου που όλο καιπληθαίνουνhellip Η Παρθένα σήκωσε το δάχτυλό της και μέτρησε τις σκιέςπου ο καλός της έσερνε πίσω τουldquoΕίναι ψυχέςrdquo τον ρώτησε δίχως φόβο
ldquoΌχι μονάχα συναισθήματα Φόβος θλίψη αγαλλίασηΣκιές στον τοίχο που αφήνουμε όλοι πίσω ότανολοκληρωθεί το πέρασμά μας σε αυτήν τη μεριά τουκόσμουrdquoΤα κλάματα από δίπλα έχουν σβήσει για να δώσουν στηνΠαρθένα μου δάκρυα πραγματικά Πλησιάζω στο τέλος τονιώθω τώρα Η πένα έχει γίνει κομμάτι μου οι σανίδες τηςκαρέκλας ένα με τη σάρκα μου Κουράγιο γλυκιά ΖιζέλΞέρω ότι έχεις ταλαιπωρηθεί αλλά δώσε μου μια σταλιάφωτιά ακόμη Μετά βίας ξεχωρίζω πια τα μισάνοιχτα χείλητης το στιλπνό δέρμα με τις μαβιές φλέβες λευκότερο απότο φόρεμα και τα σεντόνια λευκότερο από τα δεσμά της Τοχέρι μου γράφει πιο πολύ από ένστικτο Βλέπω μονάχασελίδες Σελίδες και το τέλος που πλησιάζει Ένα χλωμόφως πέφτει πάνω στα κίτρινα χαρτιά αλλά δεν ξέρω απόπού Η λάμπα έχει και αυτή χαθεί μα λίγο με νοιάζει Γιατίγια πρώτη φορά στο σπίτι επικρατεί πραγματική σιωπήhellipΘα σιωπήσω εγώ και θα σιωπήσεις και εσύ όπως τόσοσυχνά κάνεις Οι αιώνες θα περάσουν και εμείς θακαταλήξουμε εκεί που ούτε ανάσα δεν ηχεί Και εκεί θαγίνουμε έναhellipΤρέμω να γυρίσω Μετά βίας μπορώ Το σώμα μου έχειγίνει σκληρό σαν τις σανίδες το βλέμμα μου είναι σφιχτάδεμένο στις σελίδες Κι όμως δεν μπορώ Πρέπει ναγυρίσω Η ανάσα της Ζιζέλhellip δεν την ακούω Νιώθω τιςαόρατες κλωστές να κρατάνε όλο μου το πρόσωπο στοχαρτί και μια-μια τις σπάω για να γυρίσω στη Ζιζέλ Στοθέαμα ο πόνος σκίζει το στήθος μου στα δύο οι κραυγέςμου κάνουν τη σιωπή κομμάτιαlaquoΖΙΖΕΛ ΓΛΥΚΙΑ ΖΙΖΕΛraquoΤο κρεβάτι είναι ανάκατο τα σεντόνια έχουν πια σαπίσειτο ίδιο και οι κουρτίνες Μονάχα ένα λευκό φόρεμαξεχωρίζει ανάμεσά τους κιτρινισμένο και πολυφορεμένοΈνα λευκό φόρεμα που αγόρασα εγώ για τη γλυκιά Ζιζέλόμοιο με αυτό της Παρθένας μου Ένα λευκό φόρεμα τώρακενό Ω Άγγελέ μου γιατί μου την πήρες Προσπαθώ νασηκωθώ να τρέξω προς τα εκεί αλλά δεν νιώθω τα πόδιαμου πια Έχουν γίνει ένα με την καρέκλα Χίλιες βελόνεςμπήγονται μέσα τους και μόνο στη σκέψη Τα νύχια μουμπήγονται στα μάγουλά μου και το αίμα μου μπλέκεται μετα δάκρυά μου
laquoΖΙΖΕΛraquoΕίναι αθάνατη τώρα προσπαθώ να με παρηγορήσωΑιώνια χλωμή αιώνια νέα αιώνια γεμάτη αγάπη στιςσελίδες μου Συνειδητοποιώ ότι δεν έχω αφήσει την πέναΤα χέρια μου τρέμουν αλλά πρέπει να συνεχίσω για τηγλυκιά Ζιζέλ Το είναι της ζει στις σελίδες μου και πρέπεινα ολοκληρωθεί Το μελάνι χύνεται ανάμεσα στις σανίδεςτου πατώματος όταν το μελανοδοχείο ξεφεύγει από ταχέρια μου Δίχως δεύτερη σκέψη καρφώνω την πένα στοάλλο μου χέρι Ο πόνος είναι φριχτός μα τα ουρλιαχτά μουμετά βίας φτάνουν στα αυτιά μου Τώρα καταλαβαίνω τηναπώλεια τώρα βλέπω το τελευταίο κομμάτι που λείπει γιανα ολοκληρωθεί το έργο Είμαι εγώ Το αίμα μου γεμίζει τηνπένα και για μια τελευταία φορά οι λέξεις ρέουν στις θέσειςτους και το τελευταίο κεφάλαιο αναδύεται μεγαλειώδεςΓράφω Δημιουργώ Το αίμα μου το είναι μου συμπληρώνειτο όλοΈνας χτύπος έρχεται από την πόρτα αλλά δεν δίνωσημασία Αυτή είναι η στιγμή Δεν θα αφήσω τη γλυκιάΖιζέλ να χαθεί άδικα Οι χτύποι επιμένουν Φωνές τουςακολουθούν Λένε ότι είναι αστυφύλακες Δεν ξέρω τιθέλουν και δεν έχω χρόνο για αυτούς Μια-μια οι τελευταίεςλέξεις βρίσκουν τη θέση τους στο αριστούργημά μου Πάωνα ουρλιάξω να πανηγυρίσω μα η φωνή δεν βγαίνειΓράφω ακόμα αλλά ελάχιστος πια έχει μείνει από εμέναΕίμαι σανίδες Είμαι χαρτί μελάνι και αίμα Είμαι όλες οιεικόνες οι ήχοι και οι μυρωδιές Είμαι ο Θάνατος και ηΠαρθένα μαζίlaquoΣτο όνομα του Ανώτατου Δικαστηρίου ανοίξτε την πόρταraquoΑνόητοι Δεν καταλαβαίνετε ότι πάτε να διακόψετε τηστιγμή της ολοκλήρωσής μου Τα χέρια μου πένα και άλικομελανοδοχείο φλέγονται Γράφουν με τη ζωή μου τις λέξειςκαι τις αποτυπώνουν στο μυαλό μου με όση ψυχή μου έχειαπομείνει Δεν χρειάζεται πια να βλέπω Είναι όλαχαραγμένα εκεί Στο μυαλό που ζει τώρα αθάνατο στονlaquoΘάνατο και την Παρθέναraquo Όλα είναι εκεί Το έργο είναιολοκληρωμένο Σωστά Άρτια ΤέλειαΗ πόρτα σπάει και τρεις αστυφύλακες μπαίνουν στοδωμάτιο Το φως εισέρχεται μαζί τους μα δεν τολμάει ναπάει βαθύτερα από το κατώφλι
laquoΕίμαστε εδώ για να ερευνήσουμε μια καταγγελία εκ μέρουςτης κυρίας Λαφάν Ζιζέλhellipraquo ψελλίζει ο ένας από αυτούς πιοπολύ από αμηχανία παρά γιατί πραγματικά πιστεύει ότιέχει νόημαΤα μάτια τους βλέπουν ένα δωμάτιο κενό Τα γύψινα άνθηστην οροφή έχουν πια μαραθεί και τα παράθυρα είναισφαλισμένα Οι σελίδες στο τραπέζι είναι το μόνο πράγμαπου κινείται καθώς ένα ψυχρό ρεύμα αέρα εισβάλλει στοδωμάτιο Αυτές και οι σκιές στον τοίχο
ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ
Κωνσταντίνος ΖαφείρκοςΟ Κωνσταντίνος Ζαφείρκος γεννήθηκε το 1990 στη Νάουσα Είναιαπόφοιτος του τμήματος laquoΦιλοσοφίας Παιδαγωγικής και Ψυχολογίαςraquoτου Πανεπιστημίου Ιωαννίνων ενώ σήμερα παρακολουθεί το πρόγραμμαμεταπτυχιακών σπουδών laquoΕυρωπαϊκές Πολιτικές Νεολαίας Εκπαίδευσηςκαι Πολιτισμούraquo στο Πανεπιστήμιο Μακεδονίας Δηλώνει λάτρης τωνvideo games των επιτραπέζιων παιχνιδιών ρόλων των ιαπωνικών mangaκαι φυσικά της λογοτεχνίας Κάποια από τα διηγήματα και τις νουβελέτεςτου έχουν βραβευτεί στα βραβεία λογοτεχνίας του φανταστικού LarryNiven από τις εκδόσεις Συμπαντικές Διαδρομές και έχουν εκδοθεί σεαρκετές ανθολογίες των ίδιων εκδόσεων Το 2017 κατέλαβε τη δεύτερηθέση στον πανελλήνιο διαγωνισμό διηγήματος φανταστικής λογοτεχνίαςαπό τις εκδόσεις iWrite με θέμα το laquoΑδιέξοδοraquo στα πλαίσια τουφεστιβάλ Fantasmagoria 2017 με το διήγημα laquoΕπανάληψηraquo
04
Μαριλένα ΤζωρτζάκηΗ Μαριλένα Τζωρτζάκη προέρχεται από τον δημιουργικό τομέα όπου καιεργαζόταν πολλά χρόνια όντας ταυτόχρονα εκπαιδεύτρια ενηλίκωνΓράφει παθολογικά Γράφει σε τετράδια σε κομπιούτερ σε blogs σετοίχους (ψηφιακούς) σε χαρτοπετσέτες και σε ότι άλλο βρει μπροστά τηςΜερικά από τα γραπτά της έχουν βρει τον δρόμο τους και έχουνδημοσιευτεί (Vice Rock your Lifegr) κάποια άλλα έχουν βραβευτεί (6οΦεστιβάλ Επιστημονικής Φαντασίας Ερμούπολης FantastiWords 2018)κάποια άλλα τα κρατάει μυστικά και τα χρησιμοποιεί μόνο για ναδιασκεδάζει τους φίλους της στα social media ενώ κάποια άλλα τα έχειπάρει ο άνεμος Όταν δεν γράφει ασχολείται με τον σχεδιασμό παιχνιδιών(οπού η δουλειά της είναι κυρίως να γράφει) Όλα τα παραπάνω υπό τηνμουσική των Coil Επίσης παθολογικά
Νίκος ΓαϊτανόπουλοςΟ Νίκος Γαϊτανόπουλος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1990 Αποφοίτησε απότην Αρχιτεκτονική Σχολή του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου το 2015και έκανε Master in Concept Art for Games and Animation στο TeessideUniversity στο Middlesbrough Άρχισε να διαβάζει από πολύ μικρός καιαγαπούσε τα παραμύθια τους θρύλους τους δράκους και τους ιππότεςαπό τότε που θυμάται τον εαυτό του Γράφει από τα 15 του χρόνια τιςιστορίες του Έρκαχοθ τις οποίες δεν σταμάτησε ποτέ να δουλεύει Δενείναι σίγουρος πότε άρχισε να εικονογραφεί στα σοβαρά αλλά σήμερα ζειαπό ένα συνδυασμό εργασιών στη διαφήμιση στον χώρο των βιβλίων καιτων video games Έχει ζήσει στη Γερμανία και στην Αγγλία και λατρεύειτις κουλτούρες και των δύο χωρών οι οποίες τον έχουν επηρεάσει βαθιάστη δουλειά του Του αρέσει η μυθολογία η μουσική τα video games ηεξερεύνηση των συνδέσεων ανάμεσα σε ιστορίες και παραδόσεις και ημπύρα
w w w n y c t o p h i l i a g r
Horror | Fantasy | Literature | Art
Horror amp Fantasy Webzine
Nyctophiliagr nyctophiliagr infonyctophiliagmailcom
Το πρώτο ελληνικό webzine για τη λογοτεχνία και τέχνητου Τρόμου και του Φανταστικού