C H E C K ! Frank Focketyn & Els Dottermans “Samen acteren ...s3-eu-west-1.amazonaws.com/ntgent/S3/1617_eigen...haar film zal gaan kijken, maar toch is ze zo gefocust, werkt ze zo

W DANS

Mahler in Congo

wat?Nicht Schlafen, Les Ballets C de la Bwanneer? Vanaf 19 oktoberwaar? In Antwerpen, Leuven, Brugge en Brusseltoegangs­prijs? Naargelang de locatiewww.lesballetscdelab.be

Voor Nicht Schlafen van Les Ballets C de la B laten componist

Steven Prengels en choreograaf Alain Platel zich inspireren door het leven en het werk van de Oostenrijkse componist Gu­stav Mahler. Maar ook poly­fone Congolese gezangen komen aanbod. Misschien wordt nog het meest uitgekeken naar de scenografie. Het is

namelijk kunstena­res Berlinde De Bruyckere die het decor zal bouwen. (agr)

W THEATER

wat? De Zonder Zon Zon ’t Arsenaal /Lazaruswaneer? Van 13 oktober tot 4 novemberwaar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.tarsenaal.be

De toneelgezelschap­pen ’t Arsenaal en La­zarus slaan de handen in elkaar. De Zonder

Zon Zon wordt de eer­ste productie van het nieuwe Mechelse stadstheater. Een op­vallende cast werd sa­mengebracht. Pieter De Buysser schreef de tekst van dit uni­versele sprook­

je over een tovenaar met opmerkelijke ver­wezenlijkingen op zijn actief. Ruud Gie­lens is de regisseur en Jaak Van Assche en

Zouzou BenChikha (foto) spelen.

20 THEATER

C H E C K !

Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016

Sprookje met tovenaar

Op tafel binnenligt het boekwaar ze zichvanaf 3 oktoberop zullen wer­pen: Sneeuw van

Orhan Pamuk, de bejubelde roman uit 2003 van deze Turkse Nobelprijswinnaar. Bij de koffie op het terras buiten vertelt Frank Focketyn over zijn recente reizen naar Barcelona en hetChinese Tianjin, waar hij met NTGent Platonov en Front opvoerde. “Weet je waar ik nog aan dacht?”, haakt gastvrouw Dotter­mans in. “Dat ik voor Sneeuw misschien wel Ara­bisch zou willen leren zin­gen.” Focketyn slaat ge­speeld zuchtend zijn ogen op. “Oh nee, dan is het op tour elke avond in de bus: zal ik nog een liedje zingen?”Deze twee hoef je niet meer aan elkaar voor te stellen.

Beiden maken ze deel uit van het vaste gezelschap van stadstheater NTGent. De voorbije jaren stonden ze samen onder meer op de planken in de successtuk­ken Een Lolita, De God Van De Slachting, Revue Ravage en Augustus Ergens Op De Vlakte. Eind november gaat

in Rotterdam voor het eerst het doek open voor Sneeuw, in een regie van Luk Perce­val. Dat is de vader van Je­roen Perceval uit bioscoop­film D’Ardennen, maar voor­al ook een van onze grote Vlaamse theaterregisseurs. Hij richtte in 1984 mee de spraakmakende Blauwe

Maandag Compagnie op, re­gisseerde in 1997 Tom La­noyes theaterklassieker Ten Oorlog, en leidde enkele ja­ren het Antwerpse Toneel­huis, voor hij naar Duitsland trok. Komend seizoen gaat hij aan de slag bij de Brus­selse KVS, bewerkt hij zijn theaterstuk Front tot een

opera voor Opera Vlaande­ren (april 2017) en regis­seert hij dus voor NTGent Dottermans en Focketyn, samen met de Nederlandse topacteur Pierre Bokma en drie Turkse gastacteurs.Sneeuw is voor Dottermans en Focketyn een project waar ze met meer dan gewo­

ne nieuwsgierigheid naar uitkijken. Niet alleen van­wege de inhoud, maar ook omdat de drie een verleden delen. Perceval regisseerde Dottermans bij de Blauwe Maandag Compagnie en hij gaf Focketyn nog les aan het Antwerpse Conservatorium.

“Zij zijn meer dan mijn voormalige pupillen”, stelde Luk Perceval

ooit in een interview, vanuit Duitsland. Hij

bedoelde jullie en Wim Opbrouck. “Zij zijn mijn theaterfamilie. Ik blijf

aan hen gehecht.”Frank Focketyn: “Dat is zo. Ik ook.”Els Dottermans: “Hij is daarenboven nog mijn part­ner geweest, zoveel jaar ge­leden. En dan maak je sa­men dat theater, en dat blijkt dan ook nog erg suc­cesvol te zijn. Als je nog zo

jong bent, is dat echt iets unieks. In die periode heeft ieder voor zich zijn grond­laag gelegd, waarop hij later verder bouwde. Het geldt niet alleen voor ons, maar ook voor Stany Crets, Peter Van den Begin en Gilda De Bal. Het waren wij samen.”Focketyn: “Het was tevens de periode waarin er een nieuw soort Vlaams theater opstond. Een nieuwe wind. Helemaal anders dan wat de gevestigde huizen toen brachten. Luk was inventief. Hij kon dingen veroorza­ken.”Dottermans: “Dat doet hij nog steeds. Hij brengt wel wat teweeg, bij mensen.”

Els, jij hebt zowat je doorbraak aan hem

te danken, niet?Dottermans: “Ja, in De Meeuw. Dat was het aller­eerste wat ik gedaan heb, na

Voor een van de toppers van het theaterseizoen is het wachten tot december. In Sneeuw, naar de roman van Orhan Pamuk,

komen twee van onze meest geliefde acteurs elkaar opnieuw tegen: Els Dottermans en Frank Focketyn. Dat ze worden geregisseerd

door een goede kennis uit het verleden, maakt het extra interessant. “Die eerste première vergeet ik nooit.”

Hans­Maarten Post, foto’s Frank Bahnmuller

GOUDEN KOPPELFrank Focketyn & Els Dottermans

“Samen acteren voelt soms als een

goed huwelijk”

Niet dat we moeten gaanprovoceren, maar er is te

veel vrijblijvend toneel

W MUSICAL

Vlaamse Evita

wat?Evitawanneer? Van 29 september tot 1 novemberwaar? Capitole Gent en Stadsschouwburg Antwerpentoegangsprijs? Vanaf 37,90 eurowww.musichall.be

Stany Crets ziet een droom in vervulling gaan. Hij regisseert de gloednieuwe Vlaamse versie van Evita, de

bekende musical van Tim Rice en Andrew Lloyd Webber. Voor de hoofdrollen is een prachtig paar gere­kruteerd. Ann Van den Broeck (foto) speelt de Argentijn­se presi­dents­vrouw Evi­

ta Perón. Haar man Juan Perón wordt ver­tolkt door Hans Peter

Janssens. LaurentFlament neemt

de choreogra­fie voor zijnrekening.Het is met­

een zijndebuut in

de musi­calwereld.

(agr)

W THEATER

De vreemden

wat?De Vreemden, NTGentwanneer? Van 21 september tot 26 oktoberwaar? Floraliënhal Gent en Bozar Brusseltoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.ntgent.be

In L’Etranger van Al­bert Camus schiet het hoofdpersonage een Arabier dood op het strand van Algiers.

Meer dan zestig jaar later krijgt dat anonieme slachtoffer een naam en een stem in Meur­sault – contre­en­quête van Kamel Daoud. Johan Si­mons maakt er met NTGent poli­tiek muziektheater van. Met onder andere Elsie de Brauw, Chris Thys en Benny Claes­sens (foto). De voor­

stellingen vinden plaats in de Foraliën­hal in het Citadelpark. Ingang via het SMAK. (agr)

22 THEATER

C H E C K !

Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016

Focketyn: “Zijn personages zijn ook altijd heel herken­baar, als het gaat om de on­macht waar ze mee te kam­pen krijgen. Of het mededo­gen. Ook wat relaties betreft. Hoe je mensen graag wil zien en hoe je graag ge­zien wil worden.”Dottermans: “Ik ben be­nieuwd. Sneeuw is een prachtig, poëtisch boek. Als je de situatie in Turkije nu bekijkt, is het redelijk visio­nair wat Orhan Pamuk erin beschrijft. Wat ik mooi vind, is dat het tegelijk politiek, zintuiglijk en romantisch is. Ik hoop dat het een stuk kan zijn dat iets teweegbrengt. Want daarvoor doe je het. Niet dat we moeten gaan provoceren, maar er is te veel vrijblijvend toneel. We zijn altijd maar bezig over onze niet gelukte multicul­turele samenleving, en nu gaan we eindelijk ook eens met Turkse acteurs samen­spelen. Ik ben benieuwd wat dat zal geven.”

Jullie stonden al regelmatig samen op scène. Maakt het dat

makkelijker, om in zo’n nieuw repetitieproces

te stappen?Dottermans: “Je moet niet meer door de barrière van, zoals ik het altijd noem, de hygiëne van de beleefdheid. Frank en ik, wij kennen el­kaar door en door. En dat maakt het makkelijk. Ook omdat ik dat spelen altijd een soort daad van liefde vind. Neem een stuk als De God Van De Slachting, dat hebben we wel een keer of honderd gespeeld. Dan moet je dus honderd keer grappig zijn. De mensen in de zaal, die elke keer nieuw zijn, vinden het elke avond grap­pig. Maar wij vinden dat al lang niet meer elke avond grappig. Maar toch doe je dat elke keer weer voor el­kaar. Elke avond geef je die­zelfde voorzet voor de grap. Ik vind dat een daad van liefde. Je weet: nu gaat hij

dit doen, en dan ga ik dat doen. Het is zoals in een hu­welijk dat al dertig jaar be­zig is. Je weet wat je moet doen om de ander er goed uit te laten komen. Dat is heel fijn, want je weet dat

van elkaar. Het nadeel is dat je elkaar moeilijker kunt verrassen.”Focketyn: “En toch kan dat ook nog gebeuren.”Els schenkt de koffie nog eens bij, we nemen nog een stukje taart, en ondertussen gaat het over dat komende

cultuurseizoen. De dingen die we van hen nog kunnen verwachten, en de dingen waar ze zelf naar uitkijken. “We hebben samen in de nieuwe Eén­serie Tytgat Chocolat gespeeld”, vertelt

Focketyn. “Maar dat komt pas volgend jaar op het scherm. En ik heb iets kleins gedaan in Callboys, denieuwe serie van Jan Eelen voor Vier. Ik heb al drie afle­veringen gezien en het is echt leuk.” Hij zegt dat hij graag de voorstelling Priva­

cy van Wunderbaum zou willen zien, en dat hij uit­kijkt naar het Bachconcert van het Collegium Vocale, op 10 september in de Gent­se Floraliënhal. Dottermans is nieuwsgierig naar De Moed Om Te Doden, bij het Antwerpse Toneelhuis, met Marc Van Eeghem en Wou­ter Hendrickx (die Kevin Janssens vervangt). Zij speelde ondertussen ook nog mee in Home, de nieuwe film van Fien Troch. “En die film doet het nu al enorm goed. Die is geselecteerd voor filmfestivals in Venetië én Toronto. Dat is een bij­zondere vrouw, die Fien.”

Wat denk je dan, als je geregisseerd wordt door

zo iemand van een

nieuwe generatie?Dottermans: “Dat is gewel­dig. Ze is bijzonder eigen­zinnig. Ze weet dat er wel­licht geen massa volk naar haar film zal gaan kijken, maar toch is ze zo gefocust, werkt ze zo door op details, houdt ze zo vast aan haar ei­gen visie. Ik bewonder dat enorm in iemand anders. Ik ben zelf helemaal niet zo. Wij als acteurs moeten veel meer water bij onze wijn doen. Wij zijn geen oor­spronkelijke kunstenaars. Wij werken niet alleen. Wij zijn heel erg afhankelijk. Zo’n schilder als Rinus Van de Velde, bijvoorbeeld. Ie­mand die zo in zijn eentje werk aflevert? Ik vind dat geweldig. Ik heb daar veel bewondering voor. Die con­centratie die zo iemand kan opbrengen.”Focketyn: “Dat heb ik ook. Mijn jongste zoon is muzi­kant en hij maakt alles zelf. Teksten en muziek. Er is niemand die het voor hem doet en dat vind ik zo goed.”Dottermans: “Ik ga begin volgend jaar voor het eerst zelf iets regisseren. Voor Te Gek?!, die elk jaar iets ma­ken om het taboe rond psy­chiatrie te doorbreken. Hu­go Matthysen en Gerda Den­dooven schrijven het, en Inge Paulussen, Ella Leyers, Tine Reymer en Eva De Roovere doen mee. Dat is iets wat ik niet zo goed ken, en daar ben ik nu zelf al op een aangename manier on­rustig van.”

<

Elke avond geef je dezelfdevoorzet voor de grap. Ik

vind dat een daad van liefde

wat? Sneeuw (NTGent)wanneer? 11, 12, 13 en 14 december. Ook nog op 16 en 17 december in Brugge (Stadsschouwburg), op 22 en 23 december in Antwerpen (deSingel) en in 2017 in Brussel, Leuven, Oostende, Aalst, Kortrijk, Sint­Niklaas en Hasselt.waar? Vlaamse Opera, Genttoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.ntgent.be

W CABARET

Daar is Els weer

wat?Red Mij!, Els De Schepperwanneer? Van 17 september tot 31 mei 2017waar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.elsdeschepper.com

Na enkele succesvolle uitstapjes in de musi­calwereld pakt Els De Schepper (foto) op­

nieuw uit met een ca­baretvoorstelling. Ze trok een sab­batjaar uit en reisde rond, wat haar verder van huis bracht, maar dich­ter bij zich­zelf. Al die nieuwe in­drukken en de vragen die zij op­

roepen, bundelt ze in Red Mij!. De solo­

show gaat innovember of­

ficieel in pre­mière in deCapitole inGent, maarer staan ookeerder al tal

van voor­stellin­gen inhaaragen­da. (agr)

21THEATER

C H E C K !

W FAMILIE

Mentalisme op de planken

wat?Ongekende Evidenties, Rode Boomwanneer? Van 18 september tot 5 mei 2017waar? Diverse locatiestoegangsprijs? Naargelang de locatiewww.rodeboom.be

Open monden van verbazing, verwon­derde kreten, ontroe­

ring in de ogen. Belgisch kampi­oen goochelen, Kurt Demey, probeert met Jo­ris Vanvincken­roye en Frederi­ca Del Nero het toeval uit te da­gen in Ongeken­de Evidenties van het gezelschap Rode Boom. Een ma­gische ervaring wordt het, deze krui­sing van theater, mu­

ziek en mentalisme. Het is een familie­voorstelling voor een publiek vanaf twaalf jaar. (agr)

Zaterdag 3, Zondag 4 september 2016

mijn afstuderen, samen met Peter Van den Begin. Wij kwamen net van de toneel­school. Wij waren de jon­kies. Het was niet dat we toen al toneel konden spe­len. En dus moest er nog be­hoorlijk wat geschuurd en gepolierd worden. Keihard hebben we toen gewerkt. De première in de Beurs­schouwburg in Brussel zal iknooit vergeten. Dora Van der Groen was daar, toen de directrice van het Conserva­torium, en Hugo Claus ook. Na de laatste woorden – Kostja heeft zich voor het hoofd geschoten – ging het licht uit. En het bleef stil in de zaal. Ik zie mezelf daar nog staan, achter het podi­um. Zie je wel dat ze er niets aan vinden! Zie je wel! Ik heb het nog zo gezegd! En op het moment dat ik mijn hoofd even door het gordijn stak, om naar de zaal te kijken, zag ik ineens Dora opveren. BRAA­VOOO!!! En naast haar Hugo Claus, ook. BRA­VO!! Die golfbeweging waar­in die hele zaal toen op­stond, vergeet ik nooit. Ik krijg er nu opnieuw kippen­vel van. Ik heb daarna nooit meer zoiets heftigs meege­maakt. Wellicht ook omdat het mijn eerste keer was. Je weet zelf nog van niks, en die onschuld raak je natuur­lijk kwijt. Dat was echt on­gelofelijk.”

Wat maakt Luk zo goed? Waarom is hij

zo bijzonder?Dottermans: “Hij is gewoon een van de beste regisseurs van Europa. Je kan hem niet op één ding vastpinnen. Hij is niet de regisseur van dit of van dat. Hij maakt iedere keer wat hij wil maken. En dat gaat van iets kleins tot iets wereldverbeterends of iets burlesks. Hij maakt wat hij wil maken en dat is altijd vanuit zijn hart. Het is nooit vanuit een trend of vanuit wat hem van buitenaf opge­legd wordt. Bij Luk voel je altijd een noodzaak, waarom hij iets maakt.”

>