Bosque mediterráneo

Bosque Mediterráneo

Diego Feijóo Fernández

Bosque Mediterráneo - Estructura:1. Ecosistema2. Fauna3. Clima4. Ambiente

Ecosistema• O bosque mediterránea e esfrega é un bioma que abrangue as

zonas temperadas da Terra, que ten un clima mediterráneo, onde a precipitación non é abundante e hai unha estación seca marcada. A vexetación está composta de arbustos ou bosque, máis ou menos densa e no alto das árbores e arbustos son o tipo predominante de evergreen sclerophyllous. Mentres nalgunhas áreas, a vexetación natural está composta por bosques, xeralmente de baixa altitude, noutras áreas son os arbustos, natural ou favorecido pola intervención humana antiga, que caracterizan a vexetación. Por esta razón, é un bioma, dependendo dos autores e rankings, pode recibir nomes distintos: o bosque mediterránea, o bosque e sotobosque mediterráneo, Mediterráneo Scrub, Chaparral ...

• Extendese diversas áreas, non moi extensa, tanto do Norte e Hemisferio Sur, entre 30 e 45 graos de latitude, xeralmente polas costas occidentais dos continentes: moi de California, rexión central de Chile, a rexión do Cabo, en Sudáfrica , suroeste de Australia e gran parte da Península Ibérica e Marrocos. Ademais, e na medida das costas occidentais dos continentes, illas e esténdese ao longo da costa do mar Mediterráneo ata a Siria e Turquía, ademais dalgunhas zonas do sur de Australia. súa localización na zona de transición entre os climas secos e húmidos, incluíndo rexións temperadas e tropicais.

• - A abundancia de terreo montañoso en case todos os ámbitos (con excepción de Australia do Sur), que determina a heteroxeneidade espacial maior diversidade maior de solos, microclimas locais (efectos de sombra de choiva no lee das montañas, Solariums e contrastes entre escuros ...) e multiplicación de áreas con diferentes dispoñibilidades de auga (bancos, prados, vales, ladeiras ... de gran importancia nestes ecosistemas con seca estacional).

• - Moi diferentes orixes biogeográficas das súas plantas e animais, as dúas rexións temperadas e tropicais.

• - Intenso e influencia humana antiga, moitas veces sobre estes ecosistemas, e é común a presenza de vexetación e dos ecosistemas con diferentes graos de alteración.

Ademais, tal e como acontece coas rexións desertas do mundo, cada unha das áreas de clima Mediterráneo está illada das outras, comunidades de plantas e animais que desenvolveron características de cada unha das áreas. Con todo, debido á converxencia ecolóxica, moitos destes arbustos teñen un aspecto similar (os maquis da conca do Mediterráneo, a California CHAPARRAL e esfregue Chile) , aínda que moitas das súas plantas non están relacionados.

Os solos deste bioma son moi diversas, tanto por mor da diversidade de sub- climas (semi- áridas e húmidas ) e substratos xeolóxicos , ademais da abundancia de terreo montañoso que xa discutir . En xeral, eles tenden a ser superficial sendo os procesos de erosión do solo xeneralizadas. Estes son moi favorecido polo terreo accidentado e abundancia de rocha sedimentaria brando por choivas torrenciais tras os períodos de seca , cando a cobertura vexetal é máis baixa , a gran extensión de terra degradada pola acción humana, en moitos casos, lumes antigos e frecuentes forestais.

• Cando os solos son suficientemente profunda e precipitación é suficiente vexetación do bioma é dominado por bosque sclerophyllous evergreen Mediterráneo ou no bosque. Neste maioría das árbores forestais, que non alcanzan altitudes elevadas (xeralmente non superior a 20 m), son, pequenas, ríxidas e resistentes follas perennes (follas esclerófitas). As súas cunchas son xeralmente de espesor e as súas ramas, que comezan a baixa altitude, retortas e afección. Son densos e se enroscou cun estrato arbustivo diverso do bosque. Cando eles están abertos (bosques adehesados ) é debido á influencia humana. Tamén coñecido como un planoesclerófilo bosque mediterránea para diferenciar os bosques de coníferas, que tamén son perennes e sclerophyllous, pero con follas en forma de agulla (aciculifolios bosques).

FloraAs especies arbóreas solen ser de folla perenne, pequena e

coriácea para soportar mellor as sequías estivales. Encina y alcornoque, acompañados de acebuche, quejigos, algarrobos, etc., son os principais árbores de este tipo de bosque. Por debajo de estos proliferan las plantas aromáticas como romeros, salvias .Un dos mellores representantes da flora na nosa región e a dehesa. Encinas y quejigos son su único estrato arbóreo. Bajo eles abundarán as esparragueras y zarzas.

As dehesas abertas, con sus cortados y taludes de terra onde anidan os abejarucos, as dehesas húmedas de rebollos e fresnos, e as dehesas altas, onde as quercíneas mezclanse cos enebros, nos permiten comprender un patrimonio acumuado por yunteros, pastores, porqueros e vaqueros a través de generaciones. , lavanda, boj, madroños, lentisco, jaras, etc.

Fauna• Osos, lobos, linces e águias seran os depredadores destas zonas.

Todavía sobreviven algunhas especies que están prácticamente extinguidas en casi toda Europa. Quizáis unha das máis importantes e o lobo, que se encontra desde Fuencaliente hasta Almuradiel así como no corazón de Serra Morena .Un bosque mediterráneo coma os que hoy se poden observar, llenos de ciervos e jabalíes e desprovistos de linces, tejones, turones, zorros, etc., otro carnívoro, o lince, tiene entre Toledo y Ciudad Real, na Serra da Calderina, un dos seus últimos enclave. Presente también en Serra Morena e hasta Alcaraz, e outro dos vértices da pirámide ecolóxica do bosque mediterráneo. Ligada aos conejos está o águia imperial ibérica.

O turón e un habitante freconte do monte mediterráneo, aunque ao igual ca comadreja se encuentra hasta en ambientes moi humanizados, o mesmo ocorre coa gineta.

Hai outras dous especies, por contra, que sí son auténticos "prisioneiros do bosque", o gato montés e o meloncillo. A primera es freconte na práctica totalidad de Castilla-La Mancha. El Meloncillo e outra especie moi ligada ao bosque e matorral mediterráneo.

Dentro dos vertebrados destaca o conejo. Otras especies, como la musaraña, topo, erizo, lirón,

ratón de campo, etc., están también presentes en este medio y en la prácticamente totalidad de ecosistemas de la región.

Entre los reptiles hay que destacar la lagartija de Valverde, especie endímica presente en la Sierra de Alcaraz (Albacete). El lagarto ocelado es también uno de los predadores del monte mediterráneo. La culebra bastarda, comparte también su destino y es la máxima presa del águila culebrera.

Os necrófagos como os buitres foron admirados e amados. Un dos melloores símbolos do bosque mediterráneo e o buitre negro. Su envergadura, próxima a os tres metros, hacen de éste unha das aves máis majestuosas e impresionantes das nosas serras. También abundante e el búho real. A veces, cercana, pode encontrarse a escasísima cigüeña negra.

Outros depredadores, como o tejón e a garduña, presentan increíbles adaptacións ao ámbito mediterráneo

• Dentro das aves invernantes as suas máximas concentracións producense precisamente aquí, no matorral mediterráneo, alcanzando promedios de hasta 100 individuos/10 hectáreas. Zorzales, petirrojos y currucas, considerados generalmente como insectívoros, son también estacionalmente frugívoros. A lista de aves de presa do monte mediterráneo e moi extensa, abarcando desde 0 grácil elanio azul das dehesas de encina, hasta o rápido azor dos sotos fluviales. Hay que destacar: águia calzada, águia culebrera, águia real, milano negro, cernícalo común o ratonero, búho real, búho chico, lechuza (campestre y común), mochuelo, autillo e outros, entre os nidificantes, e o milano real, entre os invernantes.

Clima• É un clima temperado. É considerado

un clima seco porque a choiva non é abundante. Caracterízase por: veráns secos e húmidos.

1- Precipitacións

• A precipitación é variable e xeralmente baixo, entre 200 e 600 litros por metro cadrado. As estacións chuviosas son o outono e a primavera. Especialmente no outono, pode haber fortes choivas, causadas pola acumulación de calor no océano durante o verán e chegada de gotas frías polares. No inverno anticiclones térmicos poden aparecer. O verán é seco.

2-Temperaturas

• É ameno durante todo o ano, con pouca variación de temperatura (15 º), con algunhas veráns quentes e invernos suaves en que unha temperatura de 0 ° é raro e, polo tanto, caída de neve. Con todo, isto pode variar dependendo de onde estamos pero dentro dos termos xerais.

Exemplo de un climográma con este tipo de clima