Biuletyn informacyjny zawiera informacje dotyczące kształtowania się ustawodawstwa gospodarczego oraz jego wykładni w Polsce. Biuletyn informacyjny ma charakter wewnętrzny i jest przeznaczony wyłącznie do wiadomości jego adresata. BIULETYN INFORMACYJNY Dotyczy zmian stanu prawnego w okresie od dnia 16 grudnia 2005 roku do dnia 15 stycznia 2006 roku. Stan prawny na dzień 16 stycznia 2006 roku. styczeń 2006 [numer 1/49] ALERTY: TOMCZAK i PARTNERZY SPÓŁKA ADWOKACKA • LAW OFFICE Podwale 3/9, 00-252 Warszawa, tel. (22) 33 96 500 fax (48-22) 33 96 501, e-mail: [email protected]www.tomczak.pl TOMCZAK i PARTNERZY SPÓŁKA ADWOKACKA • LAW OFFICE Podwale 3/9, 00-252 Warszawa, tel. (22) 33 96 500 fax (48-22) 33 96 501, e-mail: [email protected]www.tomczak.pl Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Pomimo, że przepisy się zmieniły Naczelny Sąd Administra- cyjny zajął stanowisko, że w dalszym ciągu nie ma podstaw do zaskarżenia wyników kontroli skarbowej do sądu administracyjnego (sygn. akt II GSK 202/05). Orzeczenie Sądu Najwyższego Z wyroku Sądu Najwyższego (sygn. akt II CK 336/05) wynika, że jeśli wykon- awca robót budowlanych, które zabezpieczała kaucja gwarancyjna, nie wywiązał się z umowy, nie może żądać jej zwrotu. Była ona bowiem częścią wynagrodzenia, które się wykonawcy nie należało. Wyrok Trybunału Konstytucyjnego Po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego (sygn. SK 30/05) Sąd Najwyższy będzie musiał w większym stopniu dbać, aby wydawane orzeczenia łatwiej poddawały się ocenie. Oznacza, to, że nie będzie już możliwe oddalanie „oczywiście bezzasadnych” skarg kasacyjnych jednoosobowo, bez udziału stron i zwykle bez uzasadnienia.
W styczniowym numerze Biuletynu prezentujemy Państwu:
- ważną zmianie przepisów ustawy o rachunkowości; - nowe rozporządzenia dotyczące pomocy publicznej – ta informacja nawiązuje do naszego autorskiego artykułu zawartego w tym samym numerze; - nowe rozporządzenia dotyczące ochrony środowiska; - przepisy dotyczące zwrotu VAT od materiałów budowlanych.
Ponadto piszemy o interesującym orzeczeniu Trybunału Konstytucyjnego.
Na stronach „Z naszej praktyki” piszemy o kwestii pomocy publicznej. Ograniczenia w jej stosowaniu są następstwem rozwiązań Unii Europejskiej i nawiązują do wieloletniego dorobku organów Unii w tych sprawach. Z punktu widzenia hermetycznego systemu prawnego, w jakim żyliśmy przed 1 maja 2004 roku, przepisy te są zupełną, często zaskakującą w swojej powszechności, nowością.
Welcome message from author
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Biuletyn informacyjny zawiera informacje
dotyczące kształtowania się ustawodawstwa
gospodarczego oraz jego wykładni w Polsce.
Biuletyn informacyjny ma charakter wewnętrzny
i jest przeznaczony wyłącznie do wiadomości
jego adresata. BIULETYNINFORMACYJNYDotyczy zmian stanu prawnego w okresie od dnia 16 grudnia 2005 roku do dnia 15 stycznia 2006 roku.
Stan prawny na dzień 16 stycznia 2006 roku.
s t y c z e ń 2006 [numer 1/49]
ALERTY:
TOMCZAK i PARTNERZYS P Ó Ł K A A D W O K A C K A • L A W O F F I C E
Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego Pomimo, że przepisy się zmieniły Naczelny Sąd Administra-
cyjny zajął stanowisko, że w dalszym ciągu nie ma podstaw do zaskarżenia wyników kontroli skarbowej do sądu
administracyjnego (sygn. akt II GSK 202/05).
Orzeczenie Sądu Najwyższego Z wyroku Sądu Najwyższego (sygn. akt II CK 336/05) wynika, że jeśli wykon-
awca robót budowlanych, które zabezpieczała kaucja gwarancyjna, nie wywiązał się z umowy, nie może żądać jej
zwrotu. Była ona bowiem częścią wynagrodzenia, które się wykonawcy nie należało.
Wyrok Trybunału Konstytucyjnego Po wejściu w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego (sygn. SK 30/05)
Sąd Najwyższy będzie musiał w większym stopniu dbać, aby wydawane orzeczenia łatwiej poddawały się ocenie.
Oznacza, to, że nie będzie już możliwe oddalanie „oczywiście bezzasadnych” skarg kasacyjnych jednoosobowo, bez
udziału stron i zwykle bez uzasadnienia.
Ustawa o swobodzie działalności gospodarczej
Zmiany dotyczące MSR
(Status prawny) W dniu 7 stycznia 2006 roku weszła w życie ustawa o zmianie usta-wy o rachunkowości.
(Przedmiot regulacji) W usta-wie wskazano emitentów papie-rów wartościowych, którzy maja
obowiązek stosowania Międzynarodowych Standardów Rachunkowości przy sporządzaniu skonsolidowa-nych sprawozdań finansowych. Nowelizacja doty-czy sprawozdań finansowych za 2005 rok.
(Cel regulacji) Zmiana ma na celu przywrócenie stanu sprzed zmiany ustawy o rachunkowości wprowadzonej ustawą z dnia 29 lipca 2005 roku o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finanso-wych do zorganizowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (Dz. U. nr 184, poz. 1539), tj. zachowanie obowiązku sporządzania skon-solidowanych sprawozdań finansowych zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości jedynie w odniesieniu do emitentów, których papie-ry wartościowe są dopuszczone do obrotu na jed-nym z rynków regulowanych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego.
(Zakres zmian) Zmiana ustawy o rachunkowości wpro-wadzona ww. ustawą o ofercie publicznej i warunkach wprowadzania instrumentów finansowych do zorgani-zowanego systemu obrotu oraz o spółkach publicznych (weszła w życie z dnie 24 października 2005 roku), z założenia miała mieć charakter techniczny i do-tyczyć dostosowania zapisów w ustawie o rachun-
kowości do nowej siatki pojęciowej wprowadzonej ustawami zastępującymi ustawę – Prawo o publicz-nym obrocie papierami wartościowymi; nie zakłada-ła zmian merytorycznych, w tym także rozszerzania katalogu jednostek zobowiązanych do stosowania Międzynarodowych Standardów Rachunkowości przy sporządzaniu sprawozdań finansowych. Jednakże wykładnia literalna zmienionego ww. ustawą prze-pisu art. 55 ust. 6a ustawy o rachunkowości mo-gła wskazywać, iż wszyscy emitenci sporządza-jący skonsolidowane sprawozdania finansowe są zobowiązani do stosowania Międzynarodowych Standardów Rachunkowości.
Ponadto zmiana redakcji ust. 6a spowodowa-ła potencjalną kolizję normy prawnej zawartej w tym przepisie z normą ust. 6b, który daje możli-wość stosowania Międzynarodowych Standardów Rachunkowości przy sporządzaniu skonsolidowa-nych sprawozdań finansowych emitentów papierów wartościowych ubiegających się lub zamierzających się ubiegać o ich dopuszczenie do obrotu na jed-nym z rynków regulowanych krajów Europejskiego obszaru Gospodarczego. Nie jest bowiem możliwe jednoczesne nałożenie powszechnego obowiązku stosowania jakiegoś standardu wraz z przyznaniem możliwości jego stosowania przez niektóre podmio-ty. Zatem poprzednie brzmienie art. 55 ust. 6a mo-gło rodzić trudności interpretacyjne.
Nowelizacja zapewnia spójny charakter regulacji za-wartych w ustawie o rachunkowości dotyczących katalogu jednostek zobowiązanych do stosowania Międzynarodowych Standardów Rachunkowości. Nowelizacja przewiduje taki obowiązek jedynie w stosunku do emitentów, których papiery warto-ściowe są dopuszczone do obrotu na jednym z ryn-ków regulowanych krajów Europejskiego Obszaru Gospodarczego. (Ola Moczulska)
BIULETYN INFORMACYJNY2
wpływów podatkowych (czyli de facto umorzenie podatków) przez państwo członkowskie na skutek zastosowania przepisów o niewypłacalności dłuż-nika (czyli, w polskim przypadku, przepisów o po-stępowaniu upadłościowym i naprawczym) sama w sobie nie przesądza o tym, że mamy do czynie-nia z pomocą publiczną. Chodzi o to – że tu znów może się okazać, że organ podatkowy domagając się zapłaty całej daniny może stracić więcej, gdy żądanie to zachwieje gospodarczym funkcjonowa-niem podmiotu.
Z kolei na mocy orzeczenia Sądu Pierwszej Instancji z dnia 11 lipca 2002 roku w sprawie Hijos de Andres Molina SE (HAMSA) v Komisja Europejska (sygn. T-152/99) sąd ten ustanowił kilka dodatkowych kry-teriów, które należy brać pod uwagę przy stosowa-niu testu prywatnego wierzyciela. Zdaniem Sądu Pierwszej Instancji decydujące znaczenie ma okre-ślenie, czy w danej sytuacji podmiot publicznopraw-ny umarzając część swoich należności dokonuje większego poświęcenia, niż prywatni wierzyciele. Orzeczenie to zostało wydane na tle postępowa-nia upadłościowego, stąd też stwierdzenie Sądu Pierwszej Instancji, że podmioty publicznopraw-ne powinny rozważyć w takim przypadku, w jakim stopniu zostaną zaspokojone we wszelkich możli-wych wariantach takiego postępowania, tzn. opcji układowej i likwidacyjnej. W przypadku, gdy dojdą one do wniosku, że najwięcej pieniędzy odzyska-ją w ramach układu, umorzenie części należności nie będzie traktowane jako pomoc publiczna, jeże-li jednocześnie organy te nie godzą się na większe umorzenie, niż pozostali wierzyciele (w prawie pol-skim możliwość taka jest ograniczona przez przepi-sy prawa upadłościowego). Orzeczenie to jest tym bardziej istotne, jeżeli weźmie się pod uwagę oko-liczności, w jakich najczęściej pojawia się kwestia umorzenia podatków, tzn. właśnie przypadek za-grożenia upadłością.
Pomoc de minimis
Pomijając powyżej wskazane wyjątki, należy stwier-dzić, że dozwolone jest wsparcie przedsiębiorcy, któ-re nie przekracza 100.000 Euro w ciągu trzech lat. Jest to tzw. pomoc de minimis zaaprobowana przez Komisję Europejską z uwagi na to, że z założenia nie powoduje ona zakłóceń konkurencji pomiędzy Państwami Członkowskimi, ani też nie grozi spowo-dowaniem takich zakłóceń. Pomoc de minimis nie wymaga uzyskania zgody Komisji Europejskiej.
Przykładowo w trakcie ubiegania się o rozłożenie podatku na raty czy też o odroczenie podatku, war-tość pomocy publicznej poddawana jest przelicze-niu według wzoru, który w liczniku uwzględnia sto-pę referencyjną, okresowo ustalaną przez Komisję
Europejską na podstawie obiektywnych kryteriów, publikowaną w Dzienniku Urzędowym Wspólnot Europejskich. Stopa ta dla potrzeb odroczenia płatności podatku pomniejszana jest o stopę nali-czania opłaty prolongacyjnej, stanowiącą połowę odsetek skarbowych. Współczynnik wynikły z za-stosowania takiego wzoru jest na tyle niewielki, że w kwocie pomocy de minimis może zmieścić się odroczenie stosunkowo bardzo dużej kwoty po-datku. Ale o tym oczywiście trzeba wiedzieć – i to najlepiej zanim wystąpi się z wnioskiem do urzędu skarbowego. Oczywiście – zmieszczenie się w kwo-cie pomocy de minimis w żadnym razie nie ozna-cza, że urząd musi udzielić takiego odroczenia, natomiast oznacza, że takie odroczenie mieści się w jego kompetencjach.
Konkluzje
Odrębną pozostaje kwestia procedury uzyskiwa-nia zgody Komisji Europejskiej na udzielenie po-mocy, bądź samej notyfikacji udzielenia pomocy, w szczególności jeżeli konieczność taka ma miej-sce w trakcie postępowania upadłościowego. Biorąc pod uwagę niewielkie doświadczenie sądów w za-kresie stosowania europejskich przepisów o pomo-cy publicznej i takież samo rozeznanie w orzecznic-twie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości na ten temat, wydaje się oczywiste, że w sytuacjach, w których mogłyby mieć zastosowanie ww. wyjąt-ki, konieczne będzie złożenie wniosku do Prezesa Urzędu Ochrony Konkurencji i Konsumentów o wy-danie opinii na temat planowanej pomocy z jed-noczesnym przedstawieniem stanowiska, dlacze-go dane działanie nie stanowi pomocy publicznej. W sytuacji, gdy Prezes UOKiK zajmie takie samo stanowisko, procedura notyfikacji zostanie zakoń-czona, zaś sądy będą mogły przykładowo zgodzić się na zatwierdzenie układu, który przewiduje umo-rzenie zaległości podatkowych.
Jakkolwiek nie rozwinie się sposób stosowania prze-pisów o pomocy publicznej nie ulega najmniejszej wątpliwości, że problem trzeba zauważyć i doce-nić. Oto bowiem na sądy i urzędy stosujące prawo nałożony został obowiązek stosowania przepisów o pomocy publicznej z urzędu. Są to przepisy nie-jako wciągnięte przed nawias i mające charakter norm bezwzględnie obowiązujących – dotyczą one wszystkich uczestników obrotu, choć nie wynika to wprost z tekstu przepisów, do których się stosują.
Agnieszka Zięba Michał Tomczak
BIULETYN INFORMACYJNY 7
Ustawa o rachunkowości
Nowe przepisy
BIULETYN INFORMACYJNY6
Nowe rozporządzenia
(Status prawny) Dnia 22 grudnia 2005 roku Minister Gospodarki wydał dwa rozpo-rządzenia z zakresu problema-tyki pomocy publicznej: rozpo-rządzenie w sprawie udzielania pomocy de minimis przedsię-biorcom uczestniczącym w tar-
gach lub wystawach za granicą oraz rozporządzenie w sprawie udzielania pomocy de minimis przedsię-biorcom uczestniczącym w wyjazdowych misjach gospodarczych związanych z udziałem w targach lub wystawach za granicą. Oba rozporządzenia we-szły w życie z dniem 1 stycznia 2006 roku.
(Przedmiot regulacji) Rozporządzenia określa-ją szczegółowe warunki i tryb udzielania pomocy publicznej przedsiębiorcom uczestniczącym w tar-gach lub wystawach za granicą oraz w wyjazdowych misjach gospodarczych związanych z udziałem w targach lub wystawach za granicą , udzielanej jako pomoc de minimis.
(Definicja pomocy de minimis) Pojęcie pomocy de minimis pochodzi z Rozporządzenia Komisji Wspólnot Europejskich Nr 69/2001 z dnia 12 stycznia 2001 roku w sprawie zastosowania artykułu 87 i 88 Traktatu Wspólnot Europejskich w odniesieniu do pomocy w ramach zasady de minimis (Dz.U. UE L z dnia 13 stycznia 2001 roku). Zgodnie z powyższym rozpo-rządzeniem pomocą de minimis jest pomoc udzielona przedsiębiorcy przez państwo, jeżeli kwota pomocy nie przekracza 100.000 Euro w dowolnie określonym okresie trzech lat. W odniesieniu do takiej pomocy nie ma zastosowania specjalna procedura, zwią-zana z notyfikowaniem Komisji Europejskiej udzie-lenia pomocy oraz badaniem przesłanek możliwo-ści jej udzielenia. Innymi słowy, pomoc de minimis nie podlega ograniczeniom wynikającym z artykułu 87 i 88 Traktatu Wspólnot Europejskich. Kwestie te szerzej omawiamy w bieżącym numerze Biuletynu na stronach Z naszej praktyki.
(Forma pomocy i podmiot, który może ubiegać się o jej udzielenie) Pomoc publiczna na podsta-wie obu wymienionych rozporządzeń jest udzielana w formie dotacji będącej refundacją części wydat-ków kwalifikowanych poniesionych w wyniku reali-zacji projektu. Pomoc taką może otrzymać przed-siębiorca, który uczestniczył na własny rachunek jako wystawca w targach lub wystawach za grani-cą w celu rozpoznania możliwości eksportowych na dany rynek, promocji swoich produktów lub nawią-zania kontaktów handlowych lub uczestniczył w wy-
jazdowej misji gospodarczej związanej z udziałem w targach lub wystawach za granicą oraz podpi-sał umowę o dofinansowanie z ministrem właści-wym do spraw gospodarki nie później niż do dnia 30 listopada 2006 roku. Poza powyższym, aby zo-stała udzielona pomoc publiczna, muszą być speł-nione dalsze przesłanki szczegółowo określone w obu rozporządzeniach. (Dorota Płoskowicz).
Nowe rozporządzenia
(Status aktów) Dnia 1 stycz-nia 2006 roku weszły w życie trzy rozporządzenia dotyczące ochrony środowiska tj. rozpo-rządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 roku w spra-wie wysokości jednostkowych stawek kar za przekroczenie
warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi; rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie wysokości jed-nostkowych stawek kar za przekroczenia warun-ków wprowadzenia ścieków do wód lub do ziemi
BIULETYN INFORMACYJNY 3
W czasach przedunijnych decyzje w sprawie umo-rzeń zobowiązań publicznoprawnych były w Polsce niezwykle częste – zwykle motywowane były ocen-nymi i zwykle bardzo subiektywnymi względami spo-łecznymi. A już umorzenie czy odroczenie zapłaty podatku należało do uprawnień urzędów skarbo-wych i nikomu nie kojarzyło się z pojęciem pomo-cy publicznej.
Tymczasem – o czym zdarzało się zapominać, wszelkie przejawy pomocy publicznej w postaci umorzenia zobowiązań stanowią realne zagroże-nie dla konkurencji. Zaś ochrona konkurencji jest jednym z głównych celów Unii Europejskiej. U pod-staw jej powstania tkwi bowiem fundamentalnie ka-pitalistyczne założenie, że indywidualni przedsię-biorcy najlepiej zatroszczą się o rozwój gospodarki, pod warunkiem, że biurokraci nie będą im w tym przeszkadzać. Paradoksalnie więc biurokratyczna machina ochrony konkurencji jest w ramach insty-tucji unijnych dedykowana ochronie wolności go-spodarczej.
Z tych też powodów kwestia udzielania pomocy pu-blicznej należy do tych dziedzin prawa, które naj-bardziej zmieniły się od czasu polskiej akcesji do Unii Europejskiej. Obowiązujące do dnia 30 kwiet-nia 2004 roku przepisy zostały zastąpione zupełnie nową regulacją, będącą w gruncie rzeczy jedynie uzupełnieniem postanowień Traktatu ustanawiają-cego Wspólnotę Europejską oraz wielu szczegóło-wych rozporządzeń Rady i Komisji w tym zakresie, ustanawiającą przede wszystkim przepisy o cha-rakterze proceduralnym.
Definicja
Pomoc publiczna została zdefiniowana w art. 87 ust. 1 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską jako wszelkie działanie, które charakteryzuje się jed-nocześnie następującymi cechami: (1) Udzielana pomoc pochodzi od Państwa lub ze środków pań-stwowych; (2) Przedsiębiorca uzyskuje przyspo-rzenie na warunkach korzystniejszych od oferowa-nych na rynku; (3) Pomoc ma charakter selektywny (uprzywilejowuje określonego lub określonych przed-siębiorców albo produkcję określonych towarów); (4) Grozi zakłóceniem lub zakłóca konkurencyj-ność oraz wpływa na wymianę handlową miedzy Państwami Członkowskimi.
Co do zasady wszelka pomoc publiczna jest zaka-zana zaś wyjątki zostały przewidziane bezpośred-nio w Traktacie. Organem decydującym o zgodno-ści udzielanego wsparcia z prawem wspólnotowym jest wyłącznie Komisja Europejska. Zgłoszeniu do Komisji podlega uzyskanie przez przedsiębior-cę wsparcia w ramach pomocy indywidualnej lub w ramach programów pomocowych. Żadna pomoc nie może zostać udzielona bez uprzedniej zgody ww. organu.
Test prywatnego wierzyciela
Umorzenie, rozłożenie na raty, jak i odroczenie płat-ności należności publicznoprawnych, w tym podat-ków, są sztandarowymi przykładami pomocy pu-blicznej, której Unia Europejska stara się unikać. Pojawiły się jednakże orzeczenia Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, na mocy których nie każde z ww. działań będzie uznane za pomoc pu-bliczną skutkującą obowiązkiem uzyskania zgody Komisji Europejskiej. W każdym bądź razie należy pamiętać, że ww. działania nie muszą stanowić po-mocy publicznej niejako na mocy samego prawa. W słynnym orzeczeniu z dnia 29 kwietnia 1999 roku w sprawie C-342/96 Królestwo Hiszpanii v Komisja Europejska (sprawa TUBACEX) Europejski Trybunał Sprawiedliwości ustanowił tzw. test prywatnego wie-rzyciela, pozwalający na wyróżnienie przypadków, w których określone działania podmiotów publicz-noprawnych nie zostaną uznane za pomoc publicz-ną. Idea przewodnia testu prywatnego wierzyciela sprowadza się do przeanalizowania sytuacji orga-nu publicznego, przykładowo urzędu skarbowego, pod katem prywatnego, racjonalnego uczestnika obrotu gospodarczego. W sytuacji, gdy organ doj-dzie do przekonania, że rozłożenie podatku na raty albo odroczenie jego spłaty (za zapłatą odpowied-niej wysokości opłaty prolongacyjnej) są jedynymi sposobami na odzyskanie swych należności albo na odzyskanie ich największej części, działanie ta-kie nie będzie uznane za pomoc publiczną, gdyż organ zachowa się właśnie tak, jak zachowałby się prywatny, racjonalny kredytodawca.
Nieco inaczej przedstawia się kwestia umorzenia podatku - przypadek ten nie jest wyraźnie objęty treścią orzeczenia TUBACEX. Kolejny krok uczynił ETS w sprawach o sygnaturach C-200/97 (orze-czenie z dnia 1 grudnia 1998 roku) oraz C-480/98 (orzeczenie z dnia 12 października 2000 roku), w których Sąd stwierdził wprost, że utrata części
Pomoc publiczna
Ochrona środowiska
Z naszej praktyki
Pomoc publiczna według Unii
oraz Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 20 grudnia 2005 r. w sprawie standardów emisyjnych z instalacji. Rozporządzenia są aktami wykonawczymi do ustawy - Prawo ochrony środowiska z 27 kwietnia 2001 r. i jej nowelizacji z 18 maja 2005 r.
(Rozporządzenie w sprawie wprowadzania ście-ków do wód lub do ziemi) Rozporządzenie określa wysokość jednostkowych stawek za przekroczenia m.in. dopuszczalnej ilości i składu ścieków, dopusz-czalnej temperatury, odczynu PH, poziomu sztucz-nych substancji promieniotwórczych w ściekach, dopuszczalnego stopnia rozcieńczenia ścieków eliminującego toksyczne oddziaływanie ścieków na ryby oraz sposób ustalania kary za przekroczenia warunków wprowadzania ścieków do wód lub do ziemi. W stosunku do poprzedniej regulacji praw-nej wprowadzono nową jednostkową stawkę kary za przekroczenie dopuszczalnej ilości zawiesiny łatwo opadającej, która za jeden litr wynosi 10 zł.
(Rozporządzenie w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska) Rozporządzenie to określa jednost-kowe stawki opłat m.in. za: gazy lub pyły wprowa-dzane do powietrza, substancje wprowadzane ze
ściekami do wód lub do ziemi, umieszczenie od-padów na składowisku, pobór wody podziemnej. W stosunku do poprzedniej regulacji prawnej w tym zakresie większość stawek uległa podwyższeniu w stosunku do stawek z roku 2005. Obniżona zaś została opłata za składowanie odpadów za-wierających azbest. Dodano także nową stawkę opłaty za wprowadzanie do powietrza substancji organicznych w postaci gazów i par, w tym lotnych związków organicznych.
(Rozporządzenie w sprawie standardów emisyjnych z instalacji) Rozporządzenie określa m.in. standar-dy emisyjne z instalacji w zakresie wprowadzania gazów lub pyłów do powietrza, sytuacje uzasad-niające przejściowe odstępstwa od standardów oraz granice odstępstw, wymagania w zakresie stosowania kreślonych rozwiązań technicznych zapewniających ograniczenie emisji oraz środ-ki zaradcze, jakie powinien podjąć prowadzący instalację. (Monika Szajewska)
Zwrot VAT w budownictwie
(Zasada) Od 1 stycznia 2006 roku osoby fizycz-ne mogą składać wnioski o zwrot części podatku VAT zawartego w cenie nabytych materiałów budowlanych (o Ustawie o zwrocie osobom fizycznym niektórych wydat-
ków związanych z budownictwem mieszkaniowym pisaliśmy już w numerze wrześniowym Biuletynu z ubiegłego roku). Zwrot części podatku ma rekom-pensować podatnikom wzrost stawki podatku VAT na materiały budowlane z 7 do 22%, który nastąpił wraz z wejściem Polski do Unii Europejskiej. Stąd też możliwość uzyskania zwrotu części podatku ogra-nicza się do tych materiałów budowlanych, które przed wejściem Polski do UE objęte były preferen-cyjną 7% stawką podatku VAT. W praktyce dotyczy to większości materiałów z pewnymi jednak wyjąt-kami – niektóre materiały były bowiem już przed 1 maja 2004 roku objęte stawką 22% (np. farby, ema-lie, lakiery, płyty pilśniowe, deski, kleje do tapet) – i tych materiałów możliwość zwrotu nie obejmuje.
(Uszczegółowienie zakresu zwrotu) Aby uła-twić podatnikom korzystanie z nowej regulacji, Ministerstwo Finansów przygotowało dwa doku-menty – Obwieszczenie zawierające wykaz mate-riałów budowlanych objętych częściowym zwrotem podatku VAT oraz wzór wniosku o zwrot. Wykaz ma za zadanie ułatwienie podatnikom ustalenia, któ-
re materiały budowlane objęte są zwrotem. Wzór wniosku natomiast ma ułatwi samo przygotowanie wniosku o zwrot. Wzór wniosku nie jest wprowadzo-ny w formie rozporządzenia a jego stosowanie nie jest obowiązkowe. Wzór zawiera jednak wszystkie konieczne elementy wniosku a tym samym ułatwia jego prawidłowe przygotowanie.
(Ograniczenia zwrotu) Należy podkreślić, że refundacji części podatku zawartego w cenie materiałów budow-lanych podlegają tylko wydatki poniesione w związku z budową budynku mieszkalnego, nadbudową, roz-budową lub przebudową budynku na cele mieszkal-ne oraz remontem budynku mieszkalnego lub lokalu mieszkalnego. Zwrot dotyczy wydatków poniesio-nych od 1 maja 2004 roku do 31 grudnia 2007 roku. Ustawa przewiduje limity kwotowe zwrotu, uzależ-nione od tego, czy na dane prace budowlane ko-nieczne jest pozwolenie na budowę jak również od tego, czy faktury nabycia towarów wykorzystano już do odliczenia obowiązującej do końca 2005 roku ulgi remontowej (mj)
BIULETYN INFORMACYJNY BIULETYN INFORMACYJNY4 5
OrzecznictwoPodatek od towarów i usług
Hipoteki nie wygasną
(Status wyroku) W wyro-ku z dnia 21 grudnia 2005 roku (sygn. akt SK 10/05) Trybunał Konstytucyjny orzekł o niezgodności z Konstytucją art. 44 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spół-dzielniach mieszkaniowych
(Dz. U. z 2003 roku Nr 119, poz. 1116) z późn. zm.). Przepisy te utraciły moc obowiązującą z dniem 31 grudnia 2005 roku. Wyrok może mieć znaczenie dla praktyki związanej z obrotem nieruchomościami w odniesieniu także do innych podmiotów.
(Skutek wyroku) Zgodnie z art. 44 ust. 1 i 2 powoła-nej powyżej ustawy z chwilą ustanowienia odrębnej własności lokali w nieruchomościach stanowiących własność spółdzielni mieszkaniowych, hipoteki ob-ciążające te nieruchomości w dniu wejścia w życie ustawy wygasały, natomiast spółdzielnia mieszka-niowa miała obowiązek obciążyć hipoteką inną nie-ruchomość stanowiącą jej własność w celu zabez-pieczenia wierzytelności poprzednio zabezpieczonej hipoteką, która wygasła.
Treść wyroku Trybunału Konstytucyjnego powoduje, iż od 1 stycznia 2006 roku, w wypadku ustanowie-nia odrębnej własności lokali w nieruchomościach będących własnością spółdzielni, hipoteki obcią-żające dotychczas nieruchomość spółdzielni będą nadal ciążyły na nieruchomościach stanowiących odrębną własność lokali, a spółdzielnia nie będzie musiała obciążać innych swoich nieruchomości.(Agnieszka Bieńko)