ب ئ ذ ن ب وح ا ل ه ب رت حض ر ث ا ا له ءال م ی ک ح ل م ا ی ل ع ل در ا ت ق م ل واحد ا لرذ ا لف له ا م الس ب ن ط ا4 ت ل و ا4 ه4 ات ا; ی ر ی ه ا4ّ > ه و الظ ظات ل4 س ب ن م ی ه م لل ا ا4 ق تJ ن ا لا ی م ئ ا4 ق ل وال و ا لا ر ی م ئ اّ د4 ; ء و ال ا4 ن ف لا ی ی ق ا4 ت له ا4 ل مد ل ح ل ا نV ی ب ا; ء4 س ب ا4 ل م4 ع ف ی م عل ب4 ص ن ا;ء و4 س بلا ا وت4 س ا ی ی ق ا4 ت ل ع ل ا ه4 م ل ک ل ا ه4 رات ب ع ف یه ار ر م ا4 ى ی د4 ّ اره ال ر4 س ا یان4 س بلا ا ات4 ت ک اح4 تV ن ذ نّ ب ه و ر4رهات ث ه وr 4 تّ ج ح لً راا4 ه> ظ ه ا4 ات ل ا;یJ ر4 ث ه و ا4 ق ل ح ه4 هدات لره4 مر ا4 ه> ظ ى ا دّ و ال ه ورى ل ا ر4 ث ر لع در ا4 ت ق م لد ا4 واح ل رذ ا4 لفو ا4 ه اّ ه ال4 ال لا ان4 ت لبه ا4 مّ ل عان4 س بلا اق4 ل حرا; ن لف م اّ عل ن م حّ ر ل وله ا ف ی ان ت لب ا ی انّ ت م ل ا وت4 ک ل م ک4 ه مال4 ل ال ع اراذه4 ل مظ ن م ه رق4 ش م ل ا وه لّ 4 ص ل ; ء و ا ا4 عظ ل ; ء ا ما4 س ق4 ف ا ن م ع ط اّ 4 س ل ور ا4ّ ن ل ا ا و4 ت ل ع ل ه ا اتق4 ص رق ش م ی و سن ج ل ه ا مات س ع ا ل مظ لهه ال ل ع ج ى دّ ی ال عللا م ا ل ق ل و ا4 رى کب ل ا واسطة ل ی ا عل ما; ء سلا ا ی عللا ا ق4 فلا ی ا ل ورا;ء ا4 ن وه ج و ن4 وا ل ت ف ا ن ب دّ م ال ملا ا نV ی ب دری فّ ت ل م ا حک م و ل عا ل ا ق ف ا ن م د ت ح وّ ن ل ور ا ن رق س ه ا ت
126
Embed
Bahai · Web viewحق آگاه و معشر امنا گواه که این مظلوم لازال تحت خطر عظیم بوده و لو لا البلایا فی سبیل الله ما
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
ذئب ابن لوحبه حضرت ءاللهااثر
الحکیم العلیم المقتدر الواحد الفرد الله بسم
و بسلطانه المهیمن انتقال بلا القائم و زوال بلا الدائم و فنآء بلا الباقی لله الحمد
ناسوت فى العلیا الکلمة رایة ارتفعت بأمره الذى بأسراره الباطن و بآیاته الظاهر
و خلقه لهدایة امره اظهر الذى هو الوری بین یشآء ما یفعل علم نصب و الانشآء
الرحمن بقوله بالبیان الانسان کتاب دیباج زین و برهانه و لحجته اظهارا آیاته انزل
العزیز المقتدر الواحد الفرد هو الا اله لا البیان علمه الانسان خلق القرآن علم
المنانارادة مطلع من المشرقة الصلوة و العطآء سمآء افق من الساطع النور
الله جعله الذی الأعلی القلم و الکبری الواسطة على الأسمآء ملکوت مالک الله
افق من التوحید نور اشرق به و العلیا صفاته مشرق و الحسنی اسمائه مطلع
و الأعلی الأفق الی نورآء بوجوه اقبلوا الذین الأمم بین التفرید حکم و العالم
العظمة و الملکوت و الملک العرفان ملکوت فى البیان لسان به نطق بما اعترفوا
الفیاض العزیز المقتدر لله الجبروت وبما یعظک و الله لوجه ینصحک انه المظلوم ندآء اسمع الجلیل العالم ایها یا
لاصغآء خلقت الآذان ان اعلم المتعال الغنی هو انه الأحوال کل فی الیه یقربک
الأمر اول فی الألواح و الزبر و الکتب فى مذکورا کان الذی الیوم هذا فی الندآء
التوکل بطراز هیکلک و التقوی باکلیل رأسک زین و الانقطاع بمآء نفسک طهر
من العالم فی من مطاف الأعظم البیت الی مقبلا مقامک عن قم ثم الله علی
قل و القدم مالک لدنرجائی و املی غایة و سندی و سیدی و معبودی و مقصودی و الهی الهی
بتقدیس معترفا و عطائک بذیل متشبثا و جودک بحبل متمسکا و الیک مقبلا ترانی
الأحد الواحد الفرد انت انک اشهد فردانیتک و بوحدانیتک مقرا ذاتک تنزیه و نفسک
شهدت قد الأرض فی نظیرا لا و الملک فی شریکا لنفسک اتخذت ما الصمد
کنت تزل لم انت الا اله لا الله انت انک قبلها عظمتک لسان به شهد بما الکائنات
بحر قصد الجاهل تری رب ای خلقک وصف عن متعالیا و عبادک ذکر عن مقدسا
السائل و غنائک کنز الفقیر و عزک خبآء الذلیل و بیانک کوثر العطشان و علمک
الکلیل و کرمک سمآء المسکین و قدرتک مطلع الضعیف و حکمتک مشرق
ذکرک ملکوتانى و امرک نصرة و ثنائک و لذکرک خلقتنی بأنک سلطانی و الهی یا اشهد
من آه آه بآیاتک و بک کفروا و کتابک نبذوا و عهدک نقضوا الذین اعدائک نصرت
بحر طمطام فی الورود عن منعتنی التی جریرتی و خطیئتی و خجلتی و غفلتی
قد عصیانی کبر و حالی سوء من آه آه ثم آه فآه رحمتک یم قمقام و احدیتک
بی احاطت و منعتنی غفلتی ولکن امرک اظهار و کلمتک لاعلآء الهی یا اظهرتنی
وحیک مشارق و آیاتک مطالع و اولیائک دمآء سفک و آثارک محو على قمت بحیث
اسرارک مخازن واشهد رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای رب ای
من المقربین افئدة احترقت عصیانی بنار و عدلک سدرة اثمار سقطت بظلمی
ظلمی من آه فآه شقوتی من آه فآه عبادک من المخلصین اکباد ذابت و خلقک
فیها ایام من کم اعتراضی و اعراضی و ذلتی و جهلی و غفلتی و بعدی من آه فآه
من کم و امنائک ضر و بضرک امرتهم انی و حفظی علی اولیائک و عبادک امرت
آیاتک عن و عنک اعرضت انی و صراطک الی دللتنی و بفضلک ذکرتنی فیها لیال
لا و معینا دونک لنفسی اجد لا المنقطعین افئدة رجآء و الموحدین امل یا وعزتک
اعتراضی و عصمتی ستر احرق اعراضی آه فآه ملاذا لا و ملجأ لا و سلطانا سواک
بین اعمالی سوء ظهر ما و التراب اطباق تحت کنت لیت یا حرمتی حجاب شق
اراد الظلم جبل و عطائک و عفوک مطلع الی اقبل العاصی تری رب ای عبادک
بساط الی التقرب عن منعتنی العظمی جریراتی آه فآه غفرانک و رحمتک سمآء
و جنبک فی فرطت الذى انا قربک ساحة عن ابعدتنی الکبری خطیئاتی و رحمتک
فضلک مطالع و عدلک مدائن سکان به ناح ما ارتکبت و میثاقک و عهدک نقضت
احکام نبذت و نفسی اوامر اخذت و اوامرک ترکت انی الهی یا اشهد بلادک فی
اشتعلت کلما و حلمک زاد شقوتی زادت کلما آه فآه هوای کتاب اخذت و کتابک
الأمم محبوب و العالم مقصود یا وعزتک فضلک و عفوک سترها عصیانی نار
من زفراتی و خجلتی من عبراتی الهی یا تری شجعنی اصطبارک و غرنی صبرک
تحت الا مهربا لا و کرمک بساط ظل الا مقرا لنفسی اجد لا وعظمتک غفلتی
تقنطوا لا کلمة اسمعتنی بعدما القنوط و الیأس بحر فی ترانی رحمتک قباب
رب ای عدلک کرسی امام وجهی سود عصیانی و املی حبل قطع ظلمی وعزتک
ید من عفوک کوثر یطلب ان یستحیی و عطائک باب لدی مطروحا المیت تری
المقربین اکباد به ذابت بما نطق انه و ثنائک و لذکرک لسانا اعطیتنی قد فضلک
بصرا اعطیتنی و قدسک حظائر اهل من المخلصین افئدة احترقت و اصفیائک من
ما عملت و ارادتک نبذت انی و صنعک مظاهر و آیاتک ملاحظة و آثارک لمشاهدة
به لأسمع سمعا اعطیتنی و عبادک من المنقطعون و خلقک من المخلصون به ناح
امرک ترکت انی آه فآه ارادتک هوآء و کرمک سمآء من انزلته ما و ثنائک و ذکرک
به ارتفعت ما عدلک کرسی امام عملت و اولیائک و امنائک بسب عبادک امرت و
اذکره عصیانی ای الهی یا ادر لم مملکتک اهل من المخلصین و الموحدین زفرات
و مواهبک شموس انوار تجلیات عند به انطق خطأی ای و جودک بحر امواج تلقآء
الطافکباللآلئ و علمک فی مکنونا کان ما و کتابک بأسرار الحین هذا فى اسألک
و کتابک فی ذکرتهم الذین من تجعلنی ان رحمتک عمان اصداف فی المستورة
هذا بعد و سرور من الحزن هذا بعد الهی یا لی قدرت هل الواحک فی وصفتهم
و لذکرک المنابر جعلت قد آه فآه یسر من العسر هذا بعد و بسط من القبض
علی القیت و عهدک نقض لاعلآء الیها ارتقیت انی و امرک اظهار و کلمتک ارتفاع
انزلت اوقات من کم علمک مدائن سکان و عظمتک سرادق اهل به ناح ما العباد
فیها دعوتنی احیان من کم و بها کفرت انی و عطائک سمآء من بیانک مائدة فیها
ادر لم وعزتک الهوی و النفس اتبعت بما عنه اعرضت انی و رحمتک فرات الی
و جودک بساط الی ارجع ظلم ای من و الیک اتوب و استغفرک ذنب ای من
و احصائها عن المحصون عجز مقاما خطیئاتی و جریراتی بلغت قد کرمک ساحة
الطور فی الأسرار مظهر و بالنور الظلمة مبدل یا اسألک تحریرها عن المحررون
الهی یا اجعلنی ثم الیک الأمور تفویض و علیک التوکل علی الأحوال کل فی ایدنی
و تشآء ما علی المقتدر انت انک تقدیرک یراعة و قضائک قلم من رقم بما راضیا
الحکیم العلیم انت الا اله لا الأرضین و السموات فی من زمام قبضتک فیتمسک من تضر لا اعتراضهم و اعراضهم و العباد مفتریات ان اعلم شیخ یا
عن نطق ما البهآء ان الله لعمر البریة مالک رحمة بأذیال تشبث و العنایة بحبل
الواحد الفرد هو الا اله لا ثنائه و بذکره الأشیآء انطق الذی انطقه قد الهوی
المختار المقتدر
صدق منشرحه صدور و منیره قلوب و واعیه آذان و حدیده ابصار صاحبان
شده جاری مظلوم لسان از که را مناجات این دهند تمیز و بشناسند کذب از را
نفحات شاید فرمائید تفکر آن در مقدس طاهر سمع و فارغ بقلب و نمائید قرائت
کنید رحم عباد و خود بر و بیابید را انقطاعتو قدرت قبضه در اقتدارها و تو از جانها رحیما کریما مقصودا معبودا الها
را که هر و رسد علیا مقاما رفعناه و بمقام و بگذرد ملک از کنی بلند را که هر
و گناهکاری و تباهکاری با پروردگارا بهتر او از هیچ بلکه پستتر خاک از بیندازی
حکم و تو امر امر میجوئیم را اولیائت لقاء و میطلبیم صدق مقعد پرهیزکاری عدم
یک محض فضل بل صرفست عدل کنی چه هر تو فرمان زیر قدرت عالم و تو آن
یک و نماید محو و براندازد جهان از را عصیان رسم رحمانت اسم تجلیات از تجلی
را ناتوانان توانا ای نماید مزین تازه بخلعت را عالم ظهورت یوم نسائم از نسیم
راه آگاهیت بدریای و بیابند ترا شاید فرما عطا زندگی را مردگان و بخش توانائی
متضوع تو ثنای عرف عالم مختلفه لغات از اگر مانند مستقیم امرت بر و یابند
ماند محروم آن از اگر پارسی چه تازی چه روان مقصود و جان محبوب همه شود
و نمائی راه را کل میطلبم تو از پروردگار ای معانی چه الفاظ چه نه ذکر قابل
بینا و عالم و توانا و قادر توئی فرمائی هدایتعن مستورا کان ما یعرفک و الانصاف و العدل علی یؤیدک ان الله نسأل
تفکر شده ظاهر آنچه در آنکه استدعا المختار العزیز هو انه الأبصار و العیون
پرتو صفا و صدق آفتاب انوار تجلیات شاید فرمایند تکلم انصاف و بعدل و نمایند
این فرماید روشن دانائی بنور را عالم و بخشد نجات نادانی تاریکی از و افکند
الله بل نفسی اظهرت ما انی لعمری ندیده مباحث نرفته مدارس مظلوم
از کلمات این تعالى و تبارک الله ایده سلطان حضرت لوح در اراد کیف اظهرنی
جاری مظلوم لساننسائم علی مرت المهاد على راقدا و العباد من کأحد کنت انی سلطان یا
و علیم عزیز لدن من بل عندی من هذا لیس کان ما علم علمنی و السبحان
ما العارفین دموع به ذرفت ما علی ورد بذلک السمآء و الأرض بین بالندآء امرنی
کنت التی المدینة فاسأل المدارس دخلت ما و العلوم من الناس عند ما قرأت
العزیز ربک مشیة اریاح حرکتها ورقة هذه الکاذبین من لست بأنی لتوقن فیها
بل الصفات و الأسمآء ومالک لا عاصفات اریاح هبوب عند استقرار لها هل الحمید
انطقنی و المبرم امره جآء قد القدم تلقآء وجود للعدم لیس ترید کیف تحرکها
ربک ارادة ید قلبتنی امره تلقآء کالمیت الا اکن لم انی العالمین بین بذکره
الرحیم الرحمنجاری اعلی قلم معین از که انقطاع بماء را خود جناب آن آنکه بهتر حال
گشته نازل یا و شده ظاهر بعد و قبل از آنچه در الله لوجه و نمایند طاهر شده
احزاب قلوب در که بغضا و ضغینه نار اخماد در بیان و بحکمت بعد و کنند تفکر
انزال و رسل ارسال از مقصود شوند جاهد و ساعى مقدور بقدر مکنونست عالم
را الهی شریعت میشود ملاحظه حال بوده عباد اتحاد و الفت و الله معرفة کتب
عندهم ما به اکثری که ندامت و حسرت زهی نمودهاند عناد و بغضا علت و سبب
محجوب و غافل الله عند ما از و مشغول و متمسکانت انک الانصاف بطراز هیکلی و العدل باکلیل رأسی زین الهی الهی قل
الألطاف و المواهب مالکمحکمه کلمات دو این از و عباد حفظ برای از حارسند دو انصاف و عدل
گردد ظاهر است امم حفظ و عالم صلاح علت که مبارکهبرای از جلاله جل حق جاری کلمات این مظلوم قلم از الواح از یکی در
علم لآلی مخازن و امر مشارق یعنی آمده انسانی معدن از معانی جواهر ظهور
فی الرحمن انزله ما انظر الأنظار عن مستور مکنون غیب تعالی انه که چه او
الخبیر اللطیف هو و الأبصار یدرک هو و الأبصار تدرکه لا الفرقانو سبب را متعدده سبل و مختلفه مذاهب آنکه الله مذهب و الله دین الیوم
ظاهر واحد مطلع از متین محکم راههای و قوانین و اصول این ننمایند بغضا علت
و قرون و زمان و وقت بمصالح نظر اختلافات این و مشرق واحد مشرق از و
بوده اعصاربین از مذهبی نزاع و جدال شاید که نمائید محکم را همت کمر بها اهل ای
قیام خطیر عظیم امر این بر لعباده و لله حبا گردد محو و شود مرتفع عالم اهل
ید مگر صعب بسیار آن اطفاء و عالمسوز ناریست مذهبی بغضای و ضغینه نمائید
دولتین بین واقعه محاربه در بخشد نجات عقیم بلاء این از را ناس الهی قدرت
یکن لم کأن قریهها مقدار چه گذشتند جان و مال از طرفین نمائید ملاحظه
شد ملاحظه
یک بار همه عالم اهل ای است مصباح بمثابه کلمه این را بیان مشکوة
نمائید سلوک اتفاق و مودت و اتحاد و محبت بکمال شاخسار یک برگ و دارید
این گواه آگاه حق سازد منور و روشن را آفاق اتفاق نور حقیقت بآفتاب قسم
هست و بوده گفتارانسانیست عالم حفظ و صیانت مقام که اعلی بلند مقام باین تا نمائید جهد
آفتاب افق تا ولکن آمال ملیک امل این و مقاصد سلطان قصد این شوید فائز
سحاب و میآید بنظر مشکل مقام این ظهور نشود فارغ ظلم تیره سحاب از عدل
هنگامی و شریعت بلسان گاهی ایران علمای یعنی اوهامند و ظنون مظاهر تیره
این ظهور قصوی غایت و اقصی مقصد و نمودیم نطق طریقت و حقیقت بلسان
شهیدا بالله کفی و بوده اعلى بلند مقامشما نزد اگر نمائید معاشرت ریحان و بروح عالم اهل جمیع با بها اهل ای
القا شفقت و محبت بلسان محروم آن از شما دون که جوهریست یا و کلمهئی
در و گذارید باو را او والا حاصل مقصد نمود اثر و شد قبول اگر بنمائید و نمائید
بمثابه و روح مائده و قلوبست جذاب شفقت لسان جفا نه نمائید دعا او باره
و حکمت آفتاب اشراق برای از است افق مانند و الفاظ برای از است معانی
دانائیدر را خود که هستند نفوسی شده ذکر که موارد این در علما از مقصود
لوح در مقام این ذکر در محروم آن از باطن در و میآرایند علم بلباس ظاهر
فاطمیه صحیفه باسم که مکنونه کلمات فقرات از فقره چند سلطان حضرت
میشود ذکر ظاهر ابهی قلم از علیها الله صلواتمن اغنام ذئب باطن در و کنید شبانی دعوی ظاهر در چرا بیوفایان ای
است روشن و دری ظاهر در که است صبح از قبل ستاره مثل شما مثل شدهاید
منست دیار و مدینه کاروانهای هلاکت و اضلال سبب باطن در وتلخ آب مثل تو مثل کاسته بباطن و آراسته بظاهر ای میفرماید همچنین و
بدست چون و شود مشاهده ظاهر در آن از صفا و لطافت کمال که صافیست
و تراب در آفتاب تجلی نفرماید قبول را آن از قطرهئی افتد احدیه ذائقه صراف
در بیمنتهى فرق بلکه دان فرق ارض تا فرقدان از ولکن موجود دو هر مرآت
میان
از من عنایت تجلی سحرگاهان بسا دنیا پسر ای میفرماید همچنین و
برق چون و دید مشغول بغیر راحت بستر در ترا و آمد تو بمکان لامکان مشرق
اظهار قدس جنود نزد قرب مکامن در و نمود رجوع نورانی عز بمقر روحانی
نپسندیدم ترا خجلت و نداشتممن عنایت نسیم سحرگاهان در من دوستی مدعی ای میفرماید همچنین و
و گریست تو حال بر و یافت خفته غفلت فراش در ترا و نمود مرور تو بر
بازگشترأسند بمثابه ایشان مزینند اخلاق و علم بطراز فیالحقیقه که علمائی اما
نفوس بآن عباد هدایت لازال امم برای از بصرند مانند و عالم هیکل برای از
مولی هو انه یرضى و یحب ما علی یوفقهم ان الله نسأل هست و بوده مقدسه
الأولی و الآخرة رب و الوریامرت حیث علینا اعترضت و عنا اعرضت جنابک ان سمعنا انا شیخ یا
قال من در لله العباد دمآء سفک علی افتیت و بسبی الناس عجبا حکمه فی اتی لقاض طوعا
الحرم و الحل فی دمی بسفک افتیروان مقصود و جانست محبوب شود وارد الهی سبیل در آنچه میگویم براستی
حضرت لوح در لائق عذبیست عذابش و فائق شهدیست سبیلش در مهلک سم
فی الرزایا من لا و سبیله فی البلایا من اجزع لا الحق ونفسه شده ذکر سلطان
به الذی لمصباحه ذبالة و الخضرآء الدسکرة لهذه غادیة البلآء الله جعل قد حبه
السمآء و الأرض اشرقتباستقامة یدیک ارفع ثم القیوم المهیمن الله کعبة شطر الی بقلبک اقبل
بتوجه الیه وجه ثم العالمین رب الله فضل سمآء الی الممکنات ایادی بها ترتفع
سمآء الی مقبلا ترانی رب ای قل و المنیر المشرق افقه الی الکائنات به تتوجه
و الطور فی ظهورک نیر بتجلیات اسألک دونک عن معرضا و عطائک بحر و جودک
اکتب ثم ارحمنی و لی تغفر ان الغفور اسمک افق من فضلک شمس باشراقات
علی وفقنی رب ای الانشآء ناسوت فی باسمک یرفعنی ما الأعلی قلمک من لی
منعتهم ما و العالم قوة اضعفتهم ما الذین اولیائک ندآء اصغآء و الیک التوجه
الأرضین و السموات فی من رب و ربنا الله قالوا و اقبلوا الأمم سطوة
را خود شد برداشته قیوم باسم مختوم رحیق ختم میگویم براستی شیخ یا
و شده نازل آنچه در الله لوجه هم تو میگوید الله لوجه مظلوم این منما محروم
نصیب مبارک یوم این در حقیقی فیاض فیوضات از شاید نما تفکر گشته ظاهر
عرشی الهی کلمه از خاکی آدم بعزیز الله علی هذا لیس نمانی محروم و برداری
سید بود غنم راعی ابوذر حضرت گشت ربانی حکمت دارای ماهی صیاد و شد
شد اممشد ملاحظه که چه نیست و نبوده ظاهره فنون و علوم روز امروز شیخ یا
عرفان مجلس صدر در عقیان کرسی بر نه آگاه علوم آن از کلمه بیک که نفسی
که علومىیست علوم این از مقصود محروم فنون دارای و علوم صاحب و مستوی
و ظاهر آن از ثمر و اثر که علومی ولکن گردد منتهی بلفظ و شود ابتدا لفظ از
ندائی تسمع لو هست و بوده مقبول عندالله است عباد آسایش و راحت سبب
عنایة عرف هاج و البیان و الحکمة بحر فیه ماج مقام الى تتوجه و عندک ما تدع
الرحمن ربکسبب شاید شود ذکر گذشته امور از فیالجمله آمد بنظر مقام این در
ربه الله ایده سلطان حضرت که ایامی در مظلوم این گردد انصاف و عدل ظهور
مقدسه بقاع زیارت قصد کرده حاصل اذن نموده اصفهان به توجه عزم الرحمن
دارالخلافة هواء بگرمی نظر رجوع از بعد و نموده علیهم الله صلوات ائمه منوره
الله ایده سلطان حضرت حکایت توجه از بعد و رفتیم لواسان به آن شدت و
اخذ را جمعی مشتعل غضب نار و منقلب امور ایام آن در و واقع تعالی و تبارک
در و نبودیم منکر امر آن داخل ابدا الله لعمر را مظلوم این جمله از نمودند
در که نیاوران از و نمودند اخذ را ما معذلک ثابت تقصیر عدم هم تحقیق مجالس
طهران بسجن زنجیر با پیاده برهنه پای و برهنه سر بوده سلطنت مقر ایام آن
با تمام بسرعت و برداشت سر از کلاه همراه سواره ظالمی یک که چه بردند
مثل و شبه که مقامی در شهر چهار و بردند را ما فراشان و میرغضبان از جمعى
فىالحقیقه بوده مظلومان و مظلوم محل که سجن اما نمودند معین مقر نداشت
را ما ورود از بعد شدیم حبس وارد چون و بوده افضل آن از تاریک تنگ دخمه
که بمقری و گذشتیم سراشیب پله سه از آنجا از نمودند ظلمانی دالانی داخل
از نفس پنجاه و صد قریب معاشر و تاریک محل اما رسیدیم بودند نموده معین
منفذ محل جمعیت این مع بوده طرق قاطعین و نفوس قاتلین و اموال سارقین
خارج منتنهاش روائح و عاجز وصفش از اقلام شدیم وارد که طریقی جز نداشت
المقام ذاک فى علینا ورد ما یعلم الله فراش و لباس بى اکثری جمع آن و بیان از
الأظلم الأنتنبابی حزب حرکات و احوال و اعمال در مذکور سجن در لیالی و ایام در و
ایشان از که شده چه آیا حزب آن ادراک و سمو و علو مع که مینمودیم تفکر
این بعد و شاهانه بذات نسبت حزب آن حرکت و جسارت یعنى ظاهر عملی چنین
قیام نفوس آن تهذیب در همت بتمام سجن از خروج از بعد که نمود اراده مظلوم
نمایدانا شد اصغا علیا کلمه این جهات جمیع از رؤیا عالم در شبها از شبی در و
سوف الآمنین من انک تخف لا و علیک ورد عما تحزن لا بقلمک و بک ننصرک
افئدة الله احیا به الذی باسمک و بک ینصرونک رجال هم و الأرض کنوز الله یبعث
العارفینالله حرسه پادشاه حضرت الأمر حسب خارج سجن از مظلوم چون و
و نمودیم توجه عرب عراق به روس بهیه دولت و ایران علیه دولت غلام مع تعالى
و نازل هاطل غیث بمثل آیات ربانی رحمت و فضل و الهی باعانت ورود از بعد
حکیمانه بمواعظ را حزب این مخصوص را عباد جمیع و شد ارسال ارض باطراف
کردیم منع محاربه و جدال و نزاع و فساد از و نمودیم نصیحت مشفقانه نصایح و
باصلاح سلاح و گشت بدل دانائی و ببر نادانی و غفلت الهی فضل از آنکه تاروائح و سلاسل زحمت از نوم اگرچه طاء ارض سجن در توقف ایام در و
جهت از میشد احساس میداد دست که اوقات از بعضى ولکن بود قلیل منتنه
باذخ جبل قله از که عظیمى رودخانه بمثابه میریخت صدر بر چیزى رأس اعلای
لسان حین آن در و ظاهر نار آثار اعضا جمیع از جهت بآن و بریزد ارض بر رفیعی
نه قادر احدى آن اصغاء بر که را آنچه مینمود قرائتتا میشود ذکر نازل حزب این مخصوص الواح در که بیانات از بعضی و
مظاهر و عقلا نزد که را آنچه نموده عمل مظلوم این که بدانند کل مبین بیقین
بوده مقبول و محبوب انصاف و عدلالدیانة و بالأمانة المظلوم یوصیکم دیاره فى احبائه و بلاده فى الله اولیآء یا
على الاطمینان باب یفتح و الانسان مقام یرتفع بهما بأنوارهما فازت لمدینة طوبی
مقامهما انکر لمن ویل و شأنهما عرف و بهما تمسک لمن طوبی الامکان فى من
و بالعصمة امائه و الله عباد نأمر انا نازل کلمات این دیگر مقام در و
کذلک السمآء و الأرض فاطر الله الى یتوجهن و الهوی رقد من لیقومن التقوى
و بلائی و سجنی ضری لیس العراق جهة من الآفاق نیر اشرق حینما العباد امرنا
و نفسی الی انفسهم ینسبون الذین عمل بل العباد طغاة من علی ورد ما
فى یتصرفون و الأرض فى یفسدون الذین ان قلمی و قلبی به ینوح ما یرتکبون
و یتوبوا ان الا منهم بریء انى صاحبها اذن غیر من البیوت یدخلون و الناس اموال
الرحیم الغفور الله الى یرجعواالجهاد حق جاهدوا و الله مرضاة الى سارعوا الأرض ملأ یا دیگر مقام در و
و الحکمة بجنود الله سبیل فی الجهاد قدرنا قد المتین المبرم امره اظهار فی
لمن الفخر لیس قدیر قوی لدن من الأمر قضی کذلک الأعمال و بالأخلاق و البیان
الظالمین من تکونوا لا و قوم یا الله اتقوا اصلاحها بعد الأرض فى یفسدو الأرض علی من لاتحاد جئنا قد بینکم احدا تسبوا لا دیگر مقام در و
بعد فى اکثرهم القوم ولکن العباد بین بیانی بحر من ظهر ما بذلک یشهد اتفاقهم
السامع علی توکلوا و اصبروا الله سبیل فى ضر یمسکم او احد یسبکم ان مبین
القدیر المقتدر هو انه عنده من بسلطان اراد ما یعمل و یری و یشهد انه البصیر
به تنتفع بما تمسکوا العظیم العزیز الله کتاب فی الجدال و النزاع عن منعتم قد
هو انه الأعظم بالاسم الظاهر القدم مالک یأمرکم کذلک العالم اهل و انفسکم
الحکیم الآمرغمد عن اللسان سیف اخرجوا الدمآء تسفکوا ان ایاکم دیگر مقام در و
سبقت الرحمة ان بینکم عن القتل حکم رفعنا انا القلوب مدائن تفتح به لأن البیان
تعلمون کنتم ان الممکناتتأکلوا لا و الدمآء تسفکوا لا و الأرض فی تفسدوا لا قوم یا دیگر مقام در و
رجیم ناعق کل تتبعوا لا و بالباطل الناس اموالدرنیاید پی از افول و ننماید اخذ غروب را الهی بیان آفتاب دیگر مقام در و
نبذ و اوامری اخذ و احبنی لمن انى شد اصغا منتهى سدره از علیا کلمه این امروز
کتابی فى عنه نهی مامحروم را خود خدمتست روز و ثنا و ذکر روز امروز دیگر مقام در و
از که هستید نهالهائی شما و کتاب کلمات و کلمات حروفات شمائید منمائید
را شما نمودهاید نمو کرم امطار از و شدهاید کشته رحمت ارض در عنایت دست
حال نمود تربیت شفقت بایادی و فرمود حفظ کفر قاصفات و شرک عاصفات از
و بوده مرضیه اخلاق و طیبه اعمال انسانی سدره اثمار و اوراقست و اثمار وقت
حیات و حاصل مقصود پذیرفتند اگر منمائید منع غافلین از را اثمار این هست
احزاب قلوب شاید نمائید جهد الله حزب یا یلعبون خوضهم فى ذروهم والا ظاهر
و شود پاکیزه و پاک بغضا و ضغینه از شما شفقت و بردباری بآب عالم مختلفه
گردد حقیقت آفتاب تجلیات لائق و قابلو لازم ناصری امری هر برای از نمودیم ذکر اشراقات از چهارم اشراق در
این سردار و قائد و است پسندیده اخلاق و اعمال ظهور این در منصوره جنود
کل بر حاکم و کل دارای اوست بوده الله تقوی جنودآن سمو و وجود علو سبب نمودیم ذکر تجلیات کتاب از سوم تجلی در
از مرقاتست و وجود برای از جناحست بمنزله علم است صنائع و فنون و علوم
نه شوند منتفع آن از ارض اهل که علومی ولکن لازم کل بر تحصیلش صعود برای
حق را صنائع و علوم صاحبان گردد منتهی بحرف و شود ابتدا حرف از که علومی
المبین المقام هذا فى البیان ام بذلک یشهد عالم اهل بر است عظیمو عزت علت اوست و اوست علم انسان برای از حقیقی کنز فیالحقیقه
للغافلین ویل و به تمسک لمن طوبی انبساط و بهجت و نشاط و فرح و نعمتو روحانیه اخلاق ظهور سبب بآنچه را عباد احوال جمیع در باید جناب آن
وجود ارتفاع سبب که بآنچه شوند آگاه کل تا فرمایند دعوت است طیبه اعمال
از است اول سبب آنچه و نمایند علیا ذروه و اعلى مقام قصد کامل بهمت و است
للفائزین طوبی بوده الله خشیة خلق تربیت برایاینست مسطور و مذکور ابهی قلم از فردوس اول ورق در که اولی کلمه
الله خشیة عالم اهل عموم برای از متین حصن و مبین حفظ میگویم براستی
بلی وری صیانت برای از کبری علت و بشر حفظ برای از اکبر سبب اوست بوده
و مینماید منع نیست لائق و شایسته آنچه از را انسان آن و موجود آیتی وجود در
است محدود فقره این ولکن گذاردهاند حیا را آن نام و میفرماید حراست
به انام علمای و ایام سلاطین باید نیستند و نبوده مقام این دارای کل بمعدودی
سواه فیما الله خشیة ظهور علت اوست که چه نمایند تمسک دیناین در بیان قلم اینست نمودیم ذکر فردوس از ثانی ورق در که ثانی کلمه
را الله ایدهم سلاطین و ملوک حضرات یعنی اقتدار مشارق و قدرت مظاهر حین
برای از بزرگ سبب اوست میکند وصیت بآن تمسک و دین به و مینماید نصیحت
و جهال قوت سبب دین ارکان سستی الامکان فی من اطمینان و جهان نظم
غفلت بر کاست دین بلند مقام از آنچه میگویم براستى شده جسارت و جرئت
اعتبروا ثم الأبصار اولی یا اسمعوا است مرج و هرج بالأخره نتیجه و افزود اشرار
الأنظار اولی یارا عباد شاید فرمایند اصغا واعیه باذن شد ذکر آنچه در جناب آن آنکه امید
را عدل آفتاب و انصاف نور میطلبیم حق از نمایند آگاه الله عند ما به عندهم ما از
معادله عدل بنور نوری هیچ فرماید ظاهر و بخشد نجات غفلت تیره سحاب از
امم راحت و عالم نظم سبب آنست نمینمایدنمائید جهد دوستان ای بگو مرقوم و مسطور علیا کلمه این بیان صحیفه در
نشود ناسضایع بین شده وارد شما و مظلوم بر الله سبیل فی که مصیباتی شاید
ملاحظه را عالم صلاح دیانت و امانت بحبل همچنین و نمائید تمسک عفت بذیل
ذئب از را اغنام عالم رعاة شمائید المظلوم حزب یا را نفس هوای نه نمائید
که محکم حکم اینست نمائید مزین الله تقوی بطراز و دارید مقدس هوی و نفس
من احد الآداب و الأخلاق سیف الله لعمر شده جاری حین این در قدم قلم از
و الیوم اتی قد قوم یا تقول و تنادی الحین هذا فی الفطرة ان الحدید سیوف
تکونوا لا و الرحمن اتقوا البیان شموس اشراقه عند کسفت بنور ربی اظهرنی
الغافلین منلو الانسان ابن یا اینست نمودیم ذکر فردوس سوم ورق در که سوم کلمه
الى ناظرا تکن ان و العباد به ینتفع ما خذ و ینفعک ما ضع الفضل الی ناظرا تکون
سمآء الی الخضوع یرفعه مرة الانسان ان لنفسک تختاره ما لدونک اختر العدل
است عظیم یوم الانکسار و الذلة مقام الی الغرور ینزله اخری و الاقتدار و العزة
بتمامه روح عالم اگر نمودیم ذکر را علیا کلمه این الواح از لوحی در بزرگ ندا و
اعلی افق از که است ندا این اصغاء لائق گفت میتوان شود تبدیل سامعه بقوه
و للسامعین طوبی نیست و نبوده لائق کاذبه بقصص آلوده آذانهای این والا مرتفع
للغافلین ویلو عزت مطالع و اقتدار و ثروت مشارق که آمل و سائل جلاله جل حق از
سبب اینست فرماید تأیید اکبر صلح بر را الله ایدهم ارض ملوک یعنی اختیار
سبب که امر باین باتفاق باید الله وفقهم آفاق سلاطین امم راحت برای از اعظم
آنچه بر نمایند قیام آنکه امید فرمایند تمسک عالم حفظ برای از است اعظم
یا و ملوک حضرات و دهند ترتیب بزرگی مجلس باید است عباد آسایش سبب
سلاح از و فرمایند جاری را اتفاق و اتحاد حکم و شوند حاضر مجلس آن در وزرا
قیام او منع بر دیگر سلاطین برخیزد سلطانی بر سلطانی اگر و کنند توجه باصلاح
مقدور قدر علی الا نه لازم حرب ادوات و آلات و عساکر صورت این در نمایند
مسرت و براحت کل مملکت اهل شوند فائز اعظم خیر باین اگر و بلادهم لحفظ
ان الله نسأل شود ساکن عباد از اکثری ندبه و نوحه و گردند مشغول خود بامور
الأولی و الآخرة مالک و الثری و العرش رب هو انه یرضی و یحب ما على یؤیدهم
فرمایند حکم و شوند حاضر عظام سلاطین خود مجلس آن در آنکه اولی و احسن
سلاطین سید او فرماید قیام آن اجرای و امر این بر که سلاطین از یک هر و
له نعیما و له طوبی الله عند استظاهر اکبر فزع جهتی هر از میشود عسکریه نوبت هنگام هر اراضی این در
فقره این در حرب وزرای که چه میافزاید عساکر بر سنه هر در دول از یک هر و
اراده هم الله ایدها ایران دولت مذکور قرار از ناطق مزید من هل به و حریصند
کفایت مرتب منظم عسکر صدهزار حال مظلوم نزد بیفزایند عسکر بر نمودهاند
قوی جندیست عدل الله لعمر بیفزایند عدل نور بر حضرت آن آنکه امید مینماید
و وجود اسرار مبین اوست و قلوب و افئده فاتح اولی رتبه و اول مقام در اوست
جود و محبت رایت دارایمینماید زائل را خوف بآن عمل که موجود علمی الهی علوم خزائن در و
شود عمل بآن طفولیت ایام از باید که است ترتیبی آن و مقدور قدر على ولکن
مدد الهی اراده اگر میافزاید جرئت بر بکاهد آن از آنچه و مینماید فرق بسیار
در شاید و میگردد جاری بیان قلم از شد ذکر آنچه در مبسوطى شرح فرماید
و گردد امم و عالم تجدید سبب که آنچه شود ظاهر هم فنون و علوم مراتب
قوت کلمه آن و مسطور و مرقوم اعلی قلم از حمرا صحیفه در کلمهئی همچنین
الله بیفزایدنسأل آن بر آن مثل بلکه فرماید ظاهر بتمامها را عباد در مکنونه
یرضی و یحب ما علی عباده یؤید ان تعالی و تبارکلعمری ارض اهل ای مشتعل بغضا نار و ظاهر اعدا جهات جمیع از ایام این
سبب آنچه رفع مقصود و ندارد و نداشته ریاست خیال مظلوم این عمرکم و
و شوند آزاد و فارغ کل تا هست و بوده است امم تفریق و عالم احزاب اختلاف
خوارق بذکر و نیالایند اکاذیب بغبار را ذیل این دوستان آنکه استدعا پردازند بخود
نکاهند تنزیه و تقدیس و مقام و شأن از است ایشان نزد که عاداتحق از و نمایند رأی اخذ مظلوم این از عقلا که روزیست امروز سبحانالله
این اطفاء بر برعکس کل ولکن است آسایش و عزت سبب که را آنچه بطلبند
نماید ثابت تقصیری که آنست صدد در نفسی هر و ساعی و جاهد لمیع ساطع نور
اظهار مظلوم این اطوار جمیع از که رسیده بمقامی امر آورد وارد ایرادی یا و
نفوس از نفسی از دوستان از یکی نیست شایسته آن ذکر که را آنچه نمودهاند
از تومان پنجاههزار مبلغ سنه هر در گفته که نموده ذکر کبیره مدینه در مجتمعه
محاسب نشد معلوم نمود ذکر را فقره این افسوس بکمال و میرود عکا به وطن
که دفتردار و بوده کهچه صامت و صابر گفتهاند و آوردهاند وارد آنچه جمیع در مظلوم این باری
و نزاع و جدال حکم مسبوقه رحمت و جلاله جل حق عنایت از آنکه اراده که
بصبر گفتهاند آنچه در احوال جمیع در نمائیم محو بیان بقوه عالم از را دماء سفک
نمودیم ذکر فقره این جواب در ولکن گذاردهایم بحق و جستهایم تمسک جمیل
و غیب سلطان و وجود مالک باید صادقست نموده ذکر آنچه در فیالحقیقه اگر
غیر من سجن در که فرموده مبعوث ایران از را نفسی که نماید شکر را شهود
میفرماید اخذ آن از سنه هر مالیات یک و فرموده تصرف را ایران معین و ناصر
اراده نفسی اگر و المنصفین من یکون لو نکوهش نه است ستایش مقام این
ایام و لیالی از بعضی در که اینست جواب شود واقف مظلوم این امور بر نماید
این بشب را روز و آوردهاند بروز را شب بیقوت امم مظلومهای و عالم اسرای
در نمینمائیم و ننموده شکایت هم گوینده از و نداریم و نداشته دوست را اذکار
بعضى در و مینمود معاش کسب سنگتراشی از چندی معززی شخص سجن این
ان تعالی و تبارک الله نسأل جوع یعنى مرزوق الله بطعام بعضی هم اوقات از
السامع هو انه الرجوع و الانابة علی یوفقهم و الانصاف و العدل علی الکل یؤید
المجیبو عاشرونی ما الذین من المظلوم علی ورد ما تری الهی یا اللهم سبحانک
و بیانه عن الألسن و ذکره عن الأقلام عجزت بحیث مسکنتی و ضری علی قاموا
فی امنائک علی ورد ما و کینونتی ضجیج و قلبی حنین تسمع حمله عن الألواح
اسألک رب ای میثاقک و عهدک نقضوا الذین من مملکتک فی اصفیائک و بلادک
التی بالدمآء و قربک ساحة عن بعدهم فی بحنینهم و الآفاق فی العشاق بضجیج
الذین ظلم من اولیائک تحفظ ان سبیلک فی ذابت التی بالأکباد و حبک فی سفکت
و الأشیآء غلبت التی بقدرتک ایدهم رب ای المختار اسمک اسرار من غفلوا
انت الا اله لا الوهاب العزیز المقتدر انت انک الاصطبار و الصبر علی وفقهم
الفیاض الکریمبغضا سنان و ضغینه سیف با و گذشتهاند انصاف و عدل از بعضی ایام این
را امم مطرود و عالم مردود آنکه منصفین شأن آنکه حال و نمودهاند هجوم
این اراده که ندانستهاند حین الی اکثری جویند تمسک تقوی و ببر و نمایند اعانت
لیت یا به قلب لسان باری نموده لاتحصی بلایای حمل جهت بچه و چیست مظلوم
احاطت قد متکلم علیا کلمه باین الکل عن منقطعا مظلوم و ناطق یعلمون قومی
فالق ان الأریاح عن تضطرب لا ملاح یا انک القیوم المهیمن الله سفینة الأمواج
الله شآء من الا العباد افئدة اضطربت بها التی الظلمة هذه فى معک الأصباح
المختار العزیزاین لائح و مشرق سجن سماء افق از که حقیقت بآفتاب قسم شیخ یا
و خبیر عالم کل و بصیر عارف کل بذلک یشهد نداشته قصدی اصلاح جز مظلوم
من علیه ورد بما راضیا و الاصطبار و الصبر بحبل متمسکا کان البلایا حین فی
وعزتک مشیتک لظهور مشیتی و لارادتک ارادتی ترکت الهی یا یقول هو و الأعدآء
فی للفدآء الا وجودی احب لا و امرک خدمة علی للقیام الا بقائها و نفسی ارید لا
علینا قاموا الانصاف و العدل منهم اردنا الذین ان تعلم و تری رب ای سبیلک
الذین اعدائی نصروا الباطن فی و معی کانوا الظاهر فی الاعتساف و بالظلم
اعلآء و امرک لنصرة عبادک خلقت انک اشهد الهی الهی حرمتی هتک علی قاموا
به الذی باسمک و بالوجود احاط الذی بأمرک اسألک اعدائک نصروا هم و کلمتک
بضیآء قلوبهم نور و عدلک بنور الأرض اهل تزین ان الشهود و الغیب سخرت
بتقدیس و فردانیتک و بوحدانیتک اشهد عبدک ابن و عبدک انا رب ای معرفتک
و خلقک من الخائنین ایادی بین امنائک تری رب ای کینونتک تنزیه و ذاتک
ما ارتکبوا قد منا بهم اعلم انت الذین من علینا ورد ما تعلم و بریتک من المفترین
فات ما علی القیام علی تؤیدهم ان اسألک خلقک من المقربین ستر به انشق
فی و تشآء ما على المقتدر انت انک الهامک مطلع و وحیک مشرق ایام فی عنهم
تنادی و حنینها و الفطرة ندآء ارتفع قد الأرضین و السموات فی من زمام قبضتک
ابتسم فیه یوم هذا منزلی و بمظهری فزت انی تالله قوم یا تقول و الندآء بأعلی
من تکونوا لا و الله اتقوا بمعلمها السدرة و بمنزلها کرمل و بمکلمه الطور
مالک ربکم باسم البقآء کوثر خذوا بالفضل ظهر عما انفسکم تحرموا لا المنکرین
البدیع العزیز بذکره منه اشربوا ثم الأسمآءوجود مالک نهی منکر از و نمودیم امر بمعروف را عباد احوال جمیع در
و الفت سبب که را آنچه طلبیده خلق برای حق از مظلوم این که گواه و شاهد
ما اظهر انه نبوده ستر بر قادر مظلوم این الله لعمر اتفاقست و مودت و اتحاد
المختار المقتدر هو و ارادمکرر را آن از بعضی نازل سلطان حضرت لوح در که عالیات کلمات این
یا بوده الله عند من شده ذکر آنچه که بدانند مبین بیقین جناب آن تا مینمائیم ذکر
و السبحان نسائم علی مرت المهاد على راقدا و العباد من کأحد کنت انی سلطان
بالندآء امرنی و علیم عزیز لدن من بل عندی من هذا لیس کان ما علم علمنی
عند ما قرأت ما العارفین دموع به ذرفت ما علی ورد بذلک السمآء و الأرض بین
بأنی لتوقن فیها کنت التی المدینة فاسأل المدارس دخلت ما و العلوم من الناس
لها هل الحمید العزیز ربک مشیة اریاح حرکتها ورقة هذه الکاذبین من لست
کیف تحرکها بل الصفات و الأسمآء ومالک لا عاصفات اریاح هبوب عند استقرار
بین بذکره انطقنی و المبرم امره جآء قد القدم تلقآء وجود للعدم لیس ترید
الرحیم الرحمن ربک ارادة ید قلبتنی امره تلقآء کالمیت الا اکن لم انی العالمین
و وضیع کل من العباد علیه به یعترض بما نفسه تلقآء من یتکلم ان احد یقدر هل
قدیر مقتدر لدن من مؤیدا کان من الا القدم اسرار القلم علم والذی لا شریفعلیه ورد فیما بالحق احکم ثم المظلوم الی العدل بطرف انظر سلطان یا
الذین بین و بیننا احکم البلاد فی لمن قدرته آیة و العباد بین ظله جعلک قد الله ان
الغلام و لأنفسهم یحبونک حولک الذین ان منیر کتاب لا و بینة دون من ظلمونا
و العدل یمین الی یقلبک و الفضل مقر الی یقربک ان الا اراد ما و لنفسک یحبک
شهیدا اقول ما علی ربک کانافنان علی البقآء ورقآء هدیر و الأعلی القلم صریر تسمع لو سلطان یا
الی لیبلغک السمآء و الأرض خالق و الأسمآء موجد الله ذکر فی المنتهی سدرة
عندک شیء احقر الملک تری و المعبود حضرة تجلی الا الوجود فى تری لا مقام
الملک ثقل تحمل لا و مضیئا الوجه بأنوار کان افق الی تتوجه و اراد لمن تضعه
المقام هذا حبذا الأعلی الملأ علیک یصلی اذا الأعلی العلی ربک لنصرة الا ابدا
معروفا الله باسم کان بسلطان الیه ترتقی لو الأسنیو معلوم کل نزد تا نمایند ترجمه را توحید سوره گفته غیر یا جناب آن
قائلند الوهیت و بربوبیت بابیها و است لمیولد و لمیلد حق که گردد مبرهنذکر اگر کلمه این و است بالله بقآء و نفس از فنای مقام مقام این شیخ یا
لا و ضرا لا و نفعا لنفسى املک لا مقام این است بات بحت نیستى بر مدل شود
است نشورا لا و حیوةچه عرفان طور در عمران لابن بیان سدره تجلیات در عصر علمای شیخ یا
از اکثری ولکن فرمود قبول و نمود اصغا سدره از را کلمه حضرت آن میگویند
سید غافل الله عند ما از و مشغولند عندهم ما به که چه محروم مقام این ادراک
گفته خوب مقام این در فندرسکظاهری فهم هیچ درنیابد را سخن این
سیناستی بوعلی ور و ابونصرستی گرمیفرماید میگویند چه فرموده فداه سواه ما روح انبیا خاتم که فقره این در آیا
در السلام علیه امیر حضرت و عشر اربعة لیلة فى البدر ترون کما ربکم سترون
و الطور علی الشجرة من موسی مکلم ظهور فتوقعوا میفرماید طتنجیه خطبه
لیس ما الظهور من لغیرک یکون أ میفرماید السلام علیه علی بن حسین همچنین
تراک لا عین عمیت لک المظهر هو یکون حتی لکدر و مشهور و مذکور علیهم الله صلوات اولیا بیانات از اذکار این امثال
برای از نعیم الخالص بالصدق یتکلم و ینظر لمن طوبی موجود معتبره کتب
و نمود طاهر اوهام و ظنون از عالمیان مقصود بیان کوثر بمدد را خود که نفسی
قصد و گذشت عالمیان و عالم از و کرد شق متعال غنی باسم را جلال سبحات
نمود اعظم سجنآفتاب بمثابه کتب مابین الهی بیان و ممتاز دونش از وحی نفحات شیخ یا
لک و العالم مقصود یا الحمد لک قال و عرف و وجد لمن طوبى لائح و مشرق
المخلصین افئدة محبوب یا الشکراز بیابند اگر چه نشدهاند ملتفت عباد را ربوبیت و الوهیت ذکر از مقصود
سواه ما روح خاتم حضرت گردند ناطق الله الی تبنا بکلمه و کنند قیام خود مقام
نحن نحن و هو هو و نحن هو و هو فیها نحن حالات الله مع لنا میفرماید فداه
ذکر نازل ابهی قلم از که را دیگر مقامات چرا گذشته هم مقام این از
الهی ناطق عالیات کلمات باین لیالی و ایام از اکثری در مظلوم لسان ننمودهاند
کنت تزل لم انت الا اله لا الله انت بأنک و فردانیتک و بوحدانیتک اشهد الهی
من و قبل من کنت قد ما بمثل تکون تزال لا و غیرک ثنآء و دونک ذکر عن مقدسا
و البیان طور فی ظهورک نیر بتجلیات و الأعظم بالاسم القدم مالک یا اسألک بعد
عن یقطعنی و الیک یقربنی ما علی تؤیدنی ان الامکان فی علمک بحر بأمواج
کل على وجهی اضع ان احب الممکنات مقصود و الکائنات اله یا وعزتک دونک
اولیائک بقدوم تشرف بمقام یتشرف لعله ارضک بقاع من بقعةرحیق از ظنون و نموده محروم ایقان افق از را عباد اوهام الله لعمر
شرم مظلوم این و عبد این میگویم الله لوجه و میگویم براستی کرده منع مختوم
انسان آن فوق بمقامات رسد چه تا دهد نسبت وجود و هستی به را خود دارد
بیقین که چه میکند مشاهده خجل را خود مینماید مشی ارض بر هنگام هر بصیر
الله باذن او اقتدار و سمو و علو و عزت و ثروت و نعمت علت که میداند مبین
البته شد آگاه مقام باین که نفسی و است عالم اقدام جمیع تحت که است ارضی
انه بوده الله عند من شد گفته آنچه است مبرا و مقدس غرور و کبر و نخوت از
الخبیر العلیم هو و یشهد و شهدمسئلت مقبله قلوب و منشرحه صدور و حدیده ابصار و واعیه آذان حق از
این بر بلایائی نمایند توجه دوست بشطر و بیابند را مقصود عباد شاید نمائید
بهیچوجه امر اظهار در و نکرده مشاهده عیون را آن شبه که شد وارد مظلوم
که را آنچه نمود القا تعالى الله ایدهم سلاطین و ملوک بحضرات و ننمود توقف
از کلمه دو جمله از است امم راحت و عالم عمار و اتفاق و اتحاد و آسایش سبب
جواب نمودیم ارسال باو لوحی ادرنه در که شد سبب آن و شد اصغا ثالث ناپلیون
رسید دستخطی و نامه ایشان وزیر از اعظم سجن در ورود از بعد و نفرمودند
اظهار و بودند داشته مرقوم خودشان بخط را آن آخر و عجمی بخط آن اول
الی و رساندم الخواهش حسب را نامه که داشتند مذکور و بودند فرموده عنایت
آن قونسلوس و علیه در خودمان مختار بوزیر ولکن نفرمودهاند جوابى حین
میگردد اجرا فرمائید اظهار باشد مطلبی هر نمودیم سفارش اراضی
ظاهره امور اصلاح را عبد این مقصود شد معلوم ایشان بیان این از
تا میشود ذکر آن از بعضی نازل هیکل سوره در ایشان باسم آیاتی لذا دانستهاند
بوده الله عند من و لله مظلوم این امر که بدانند جناب آنظهر قد الحق تالله النواقیس یدق لا ان القسیس نبئ باریس ملک یا
الأعلی العلی ربک مشیة اصابع تدقه و الأعظم الاسم هیکل علی الأفخم الناقوس