1 AUTOREFERAT 1. Dane podstawowe: ▪ Piotr Gustaw OBRACAJ ▪ Ukończenie studiów: Politechnika Śląska, Wydział Budownictwa i Architektury, kierunek „Architektura i Urbanistyka”; praca dyplomowa : „Wielofunkcyjny obiekt z przestrzenią zmienną i studiem telewizji w Gliwicach”, wykonana pod kierunkiem doc. dra inż. arch. Wiktora Jackiewicza, Politechnika Śląska, Wydział Architektury, obroniona dnia 24 września 1975 roku z wynikiem bardzo dobrym ▪ stopnie naukowe: a) 1983 rok - stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Architektura nadany przez Radę Wydziału Politechniki Gdańskiej dnia 29 września 1983 roku; tytuł rozprawy doktorskiej „ Przestrzeń teatralna a realizacja telewizyjna”. Promotor: prof. dr inż. arch. Wiktor JACKIEWICZ Recenzenci: doc. dr hab. inż. arch. Marian SZTAFROWSKI prof. dr inż. arch. Bohdan LACHERT b) 2008 rok - stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie Architektura i Urbanistyka specjalność Architektura, nadany przez Radę Wydziału Architektury Politechniki Krakowskiej, dnia 19 listopada 2008; tytuł rozprawy habilitacyjnej : „Sztuka teatru a ewolucja architektury scenicznej. Od wzorców ateńskich po światową standaryzację włoskiej sceny barokowej” Recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. W. BULIŃSKI prof. dr hab.inż. arch. K. KUCZA-KUCZYŃSKI dr hab. inż. arch. E. PRZESMYCKA, prof. PL prof. dr hab. inż. arch. Jacek RADZIEWICZ - WINNICKI ▪ informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych, obecnie zajmowane stanowisko Zatrudnienie w jednostkach naukowych: Data Jednostka naukowa Stanowisko 1.10.1975 - 30.09. 1982 Politechnika Śląska, Wydział Architektury, Instytut Architektury i Urbanistyki, Zespół Projektowania Przemysłowego Asystent, etat 1.10.1979 - 30.09.1981 Uniwersytet Śląski, Wydział Radia i Telewizji, Wykładowca /1979-1981/; Kierownik Pracowni Fotografii /1979-1981/ i Scenografii, /1979-1980/, ½ etatu 1.09.1988 - 30.09. 2016 WSI, od 1996 r. Politechnika Opolska, Wydział Budownictwa, Katedra Podstaw Projektowania Budowlanego, Politechnika Opolska, Wydział Budownictwa, Katedra Budownictwa i Architektury Adiunkt 1988 – 2008 Profesor nadzwyczajny PO 2008-2016, Kierownik Katedry Budownictwa i Architektury, założyciel
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
1
AUTOREFERAT
1. Dane podstawowe:
▪ Piotr Gustaw OBRACAJ
▪ Ukończenie studiów: Politechnika Śląska, Wydział Budownictwa i Architektury, kierunek
„Architektura i Urbanistyka”; praca dyplomowa : „Wielofunkcyjny obiekt z przestrzenią
zmienną i studiem telewizji w Gliwicach”, wykonana pod kierunkiem doc. dra inż. arch.
Wiktora Jackiewicza, Politechnika Śląska, Wydział Architektury, obroniona dnia 24 września
1975 roku z wynikiem bardzo dobrym
▪ stopnie naukowe:
a) 1983 rok - stopień doktora nauk technicznych w dyscyplinie Architektura nadany
przez Radę Wydziału Politechniki Gdańskiej dnia 29 września 1983 roku; tytuł
rozprawy doktorskiej „ Przestrzeń teatralna a realizacja telewizyjna”.
Promotor: prof. dr inż. arch. Wiktor JACKIEWICZ
Recenzenci: doc. dr hab. inż. arch. Marian SZTAFROWSKI
prof. dr inż. arch. Bohdan LACHERT
b) 2008 rok - stopień doktora habilitowanego nauk technicznych w dyscyplinie
Architektura i Urbanistyka specjalność Architektura, nadany przez Radę Wydziału
Architektury Politechniki Krakowskiej, dnia 19 listopada 2008; tytuł rozprawy
habilitacyjnej : „Sztuka teatru a ewolucja architektury scenicznej. Od wzorców
ateńskich po światową standaryzację włoskiej sceny barokowej”
Recenzenci: prof. dr hab. inż. arch. W. BULIŃSKI
prof. dr hab.inż. arch. K. KUCZA-KUCZYŃSKI
dr hab. inż. arch. E. PRZESMYCKA, prof. PL
prof. dr hab. inż. arch. Jacek RADZIEWICZ - WINNICKI
▪ informacje o dotychczasowym zatrudnieniu w jednostkach naukowych, obecnie zajmowane
stanowisko
Zatrudnienie w jednostkach naukowych:
Data Jednostka naukowa Stanowisko
1.10.1975 -
30.09. 1982
Politechnika Śląska, Wydział Architektury,
Instytut Architektury i Urbanistyki, Zespół
Projektowania Przemysłowego
Asystent, etat
1.10.1979 -
30.09.1981
Uniwersytet Śląski, Wydział Radia i
Telewizji,
Wykładowca /1979-1981/;
Kierownik Pracowni
Fotografii /1979-1981/ i
Scenografii, /1979-1980/,
½ etatu
1.09.1988 -
30.09. 2016
WSI, od 1996 r. Politechnika Opolska,
Wydział Budownictwa, Katedra Podstaw
Projektowania Budowlanego,
Politechnika Opolska, Wydział
Budownictwa, Katedra Budownictwa i
Architektury
Adiunkt 1988 – 2008
Profesor nadzwyczajny PO
2008-2016, Kierownik
Katedry Budownictwa i
Architektury, założyciel
2
kierunku Architektura i
Urbanistyka w PO
1.10.2016 –
nadal
Uniwersytet Technologiczno – Przyrodniczy
im. J.J. Śniadeckich w Bydgoszczy, Wydział
Architektury, Budownictwa i Inżynierii
Środowiska, Katedra Architektury
Profesor nadzwyczajny
UTP,
Kierownik Katedry
Architektury /2016-2018/;
Kierownik Zakładu
Urbanistyki i Architektury
od 2018
Zatrudnienia w jednostkach projektowych (ważniejsze):*
Data Jednostka projektowa Stanowisko
07-09/1974 Design Office R.G.Carter, Kings Linn,
Wielka Brytania
Asystent projektanta
1975 –
1978
Pracownia Projektowa Urzędu Miejskiego w
Bytomiu
Asystent projektanta, /1975-1976; ½
etatu; projektant 1977-1978; ½ etatu
1975 –
1983
PZITB Polski Związek Inżynierów i
Techników Budownictwa, Oddział Gliwice
Udział w ekspertyzach
budowlanych
(umowa- zlecenie)
02/1986 -
12/1986
Designer Team at Polish Implementation
Group in Balladija, Misurata, Libia
Kierownik zespołu
projektowego, projektant,
pracownik kontraktowy
firmy WADECO
09/1987 –
2003
Pracownia Projektowa Urzędu Miejskiego w
Zabrzu
Projektant okresowo ½ etatu (1987-
1988), później umowa – zlecenie
1993 –
nadal
Pracownia Projektowa w ramach działalności
gospodarczej „Autorska Pracownia
Architektury – Piotr Obracaj”
Projektant, właściciel
*Nie uwzględniono zatrudnień w ramach umowy zlecenie trwających krócej niż ½ roku (poza
pozycją z 07 – 09/1974)
Zatrudnienie w innych jednostkach:
Data Jednostka Stanowisko
1980 –
1985
Teatry Dramatyczne: Teatr Nowy w Zabrzu, Teatr Zagłębie w
Sosnowcu, Teatr im. S. Wyspiańskiego w Katowicach, Teatr
im. J. Osterwy w Lublinie, Teatr im. C. Norwida w Jeleniej
Górze, Teatr Lalek „Rabcio” w Rabce
Scenograf -umowa – zlecenie
10/1982 –
01.1987
Teatr Dramatyczny im. A. Mickiewicza w
Częstochowie(w okresie 02/1986-12/1986
urlop bezpłatny)
Scenograf – etat
05/1987 –
08/1988
TVP - Ośrodek Katowice Scenograf – etat
1995 –
2006
Centrum Scenografii Polskiej Muzeum
Śląskiego w Katowicach
Zaawansowana stała współpraca
Wystawiennictwo, obsługa
fotograficzna; umowa- zlecenie
3
2. DOROBEK NAUKOWY I PUBLIKACYJNY
Architekturą obiektów użyteczności publicznej zajmuję się od III roku studiów. W 1975
roku na Wydziale Budownictwa i Architektury w Politechnice Śląskiej obroniłem pracę
dyplomową wykonaną pod kierunkiem doc. dr inż. arch. Wiktora Jackiewicza pt:
„Wielofunkcyjny obiekt z przestrzenią zmienną i studiem TV w Gliwicach”. Tematykę tę
kontynuowałem praktycznie i teoretycznie, przy czym w opracowaniach projektowych
dominowały obiekty dla edukacji w postaci audytoriów wykładowych i sal konferencyjnych.
W 1980 roku rozpocząłem współpracę z teatrami śląskimi i ośrodkami TV w Katowicach i
Warszawie, realizując scenografie do programów publicystycznych, widowisk TV i spektakli
teatralnych, współpracując z doświadczonymi i znanymi reżyserami. Efektem tych
doświadczeń była obroniona w 1983 roku dysertacja doktorska pt: „Przestrzeń teatralna a
realizacja telewizyjna” wykonana pod kierunkiem prof. Wiktora Jackiewicza. Po uzyskaniu
stopnia doktora, powodowany wymaganiami ówczesnych dyrektorów teatrów, wystąpiłem do
Ministerstwa Kultury i Sztuki, ażeby zalegalizować swoją działalność w teatrach. Efektem było
uzyskanie uprawnień do wykonywania zawodu artysty scenografa, sygn. DTE – I – UPR/77/84.
Podsumowaniem pracy projektowej w architekturze i scenografii, oraz niejako na progu tychże
dziedzin było napisanie monografii habilitacyjnej pt: „Sztuka teatru a ewolucja architektury
scenicznej. Od wzorów ateńskich po światową standaryzację włoskiej sceny barokowej”.
Opracowanie powstawało w latach 1998 – 2005, tj. w latach mojej czynnej działalności w
dziedzinie architektury i scenografii oraz współpracy z instytucjami kultury i
profesjonalistami/artystami teatru. Szczególnie wysoko cenię sobie wieloletnią współpracę z
Jerzym Moskalem, wybitnym scenografem i dyrektorem/założycielem Centrum Scenografii
Polskiej w Katowicach. Symbiozę architektury i scenografii widzieliśmy w ten sam sposób, ja
natomiast mogłem korzystać z jego wiedzy i bogatego doświadczenia.
2.1. DOROBEK NAUKOWY I ARTYSTYCZNY PRZED UZYSKANIEM STOPNIA
DOKTORA HABILITOWANEGO
Dorobek naukowy przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego przed rokiem
2008, obejmuje artykuły w czasopismach krajowych i zagranicznych, referaty prezentowane na
konferencjach, sympozjach oraz seminariach krajowych i zagranicznych. Tematycznie
związane były głównie z problematyką teatralną lub blisko związaną i wynikały z działalności
w kraju i za granicą w Międzynarodowej Organizacji Architektów, Scenografów i Techników
Teatru /OISTAT/, gdzie reprezentowałem Polskie Centrum tej organizacji. W okresie tym
nawiązałem również ścisłą współpracę z Centrum Scenografii Polskiej, instytucji działającej
przy Muzeum Śląskim w Katowicach. Dzięki bliskiej współpracy z tą instytucją brałem udział
w przygotowaniu wystaw w Centrum Scenografii Polskiej oraz w przygotowaniu polskich
ekspozycji na światowych wystawach teatralnych odbywających się co 4 lata w Pradze;
„Praskie Ouadriennalle” obejmuje prezentację dorobku teatralnego w zakresie architektury
teatru i scenografii z całego świata. Byłem autorem scenariusza, projektantem i kuratorem
polskiej ekspozycji w dziale „Polska Architektura Teatralna” w 1991 roku i współautorem
4
polskiej ekspozycji w 1999 roku wraz z Jerzym Moskalem oraz współautorem monografii.
Ekspozycja ta otrzymała srebrny medal za „określenie modus vivendi współczesnego teatru”.
W zakresie architektury/sztuki teatru:
1. Publikacje w wydawnictwach (ważniejsze):
Wydawca: International Theatre Institute (ITI) WECT, 4700 Keele Street, North
York, (Toronto),Ontario, Canada
Tytuł: World Encyclopedia of Comtemporary Theatre
Nr serii i tytuł zeszytu: S00238, Europe, National Articles
Autorstwo hasła: „Architecture of Contemporary Theatre in
Poland”, ujete zbiorowo w polskim zeszycie. Instytucja zlecająca:
International Theatre Institute (ITI), oddział Warszawa, Teatr Wielki,
Moliera 6, (zlec. z 09/’91)
W 1991 roku komplet tekstów opiniował prof. Zbigniew Raszewski
Rok wydania: 1992 i 1994 ( wersja rozszerzona i uzupełniona). W
języku polskim tekst ukazał się w ZN WSI, recenzowany przez prof.
Mariana Sztafrowskiego
Wydawca: The Art Institute of the Polish Academy of Science, PAN W-wa
Tytuł, miejsce, rok: „Polish Stage Design” tytuł rozdziału „Polish Theater
Architecture Between Tradition and Modernity” Warszawa,1991 str.19-22,
il.1,2
Autor (autorzy): OBRACAJ P. (autor rozdziału monografii), instytucja
zlecająca: Instytut Sztuki, PAN
Wydawca: OISTAT, Commission of Architecture,
Tytuł, miejsce, rok: „5th OISTAT Architecture Competition World
Theatre In Praque” OISTAT, ISBN 80-88973-01-5, wydanie
albumowe. Katalog wyników konkursu z notą teoretyczną, Amsterdam,
1999 str. 111,format A4
Wydawca USITT United State Institute for Theatre Technology,
TD&T THEATRE DESIGN & TECHNOLOGY Tytuł, rok, tom, str.:; „A Return to Tradition” no 2 vol. 31, New
York,1995 str. 31-33;
Autor (autorzy): OBRACAJ P., recenzja: prof. Richard Durst
Wybrano spośród 15 pozycji (recenzowane artykuły w czasopismach naukowych, zeszytach
uczelnianych, rozdziały w monografiach)
2. Konferencje krajowe i zagraniczne (referaty opublikowane w materiałach
pokonferencyjnych bądź w zeszytach naukowych Politechniki Opolskiej, Gdańskiej i
Śląskiej, ważniejsze)
Ogólnopolska Konferencja Naukowa Referat: „Przestrzeń Teatralna a
Inscenizacja – wybrane zagadnienia”
5
„Technika w Teatrze a Sztuka
Inscenizacji”; Poznań 30-05-1.06.1988
OISTAT, Politechnika Poznańska
„Realizacja Telewizyjna widowisk
teatralnych – wybrane zagadnienia”
Międzynarodowe Sympozjum OISTAT nt
Teatru Barokowego ;
Čzesky Krumlov, Czechy, 09/1994
Referat: „Baroque stage –
transformations
Międzynarodowa Konferencja OISTAT;
USA, Las Vegas 04/1995 r.
Referat: „Theatrical Space and the useful
„Spatial” costume”
Konferencja Międzynarodowej Komisji
Architektury OISTAT; UK, Londyn 1996
Referat: „Polish Cassuses of Elizabethan
Form of the Relation Between Stage and
Audience” materiały konf. nie
publikowane
Międzynarodowy Kongres OISTAT; USA,
Pittsburgh, 03/1997 r.
Oficjalny delegat Polskiego Centrum
OISTAT; 3 referaty: „Kantor and
Grotowski: especially point of view to the
space for theatre”
“The very useful space in big theatres”
“New Polish Theatre Architecture” –
opiblikowane w materiałach
konfernecyjnych w dziale “UISTT-
OISTAT Meeting`97”
Międzynarodowa Konferencja Komisji
Architektury OISTAT; Japonia, Tokio –
Yokohama, 11/2002
Referat: „The formal connections
betweeenEuropean (Elizabethan) and
Japan (Noh, Kabuki) Theatre”
Wybrano spośród 25 pozycji
3. Projekty i realizacje; obiekty użyteczności publicznej (ważniejsze)
Teatr Miejski,
Chorzów
Ul. Sienkiewicza
PT całkowitej przebudowy obiektu w
kooperacji z Centrum Projektów i
Realizacji Obiektów Kultury w W-wie
Projekt 1990/91
Realizacja ukończona przez Przedsiębiorstwo Specjalistyczne
TEATR J. Gumiński (technologia sceny)
Wydział
Organizacji i
Zarządzania
Politechniki
Śląskiej,
ZABRZE,
kompleks obiektów.
Cały zespół pod
opieką
konserwatorską
Projekt obiektu głównego adm.
dydaktycznego , kubatura 18 000 m3 w
tym 3 sale audiowizualne
Objekt wykładowo-laboratoryjny,
kubatura 6500 m3, projekt przejęty po
zdefiniowaniu 50% rozwiązania
Projekt wykładowo laboratoryjny z salą
zmienną na 450 miejsc, kubatura 7200
m. Nominacja do tytułu
Modernizacja Roku 1999
Projekt 1997 r. realizacja
1997-1999
Projekt 1998 r. realizacja
1998-1999
Projekt 1999 realizacja
1999/2000
Wybrano spośród 18 pozycji
Nadto: ponad 60 realizacji w zakresie budownictwa jednorodzinnego (w tym 60% nowych
kubatur), autorstwo wielu opracowań graficznych wydawnictw książkowych i
6
okolicznościowych, ponad 100 realizacji scenograficznych i form eksperymentalnych dla TV i
teatrów.
Od 1987 roku jestem członkiem Polskiego Centrum Międzynarodowej Organizacji
Scenografów Techników i Architektów Teatru (PC OISTAT). Od 1991 roku jestem członkiem
Zarządu PC OISTAT, a od 1992 członkiem Międzynarodowej Komisji Architektury i
Międzynarodowej Komisji Scenografii. W 2013 roku byłem jedną z dwóch osób
desygnowanych na prezydenta tej organizacji. W trakcie wyborów na Kongresie OISTAT w
Cardiff w 2013 r. zrezygnowałem z kandydowania na rzecz holenderskiego pretendenta Louisa
Janssena. Powodem był brak środków na międzynarodową działalność i prowadzenie biura.
Drugim, równie istotnym powodem rezygnacji z kandydowania było moje zaangażowanie w
organizację i rozwój kierunku Architektura w Politechnice Opolskiej. Nadal jednak
intensywnie działałem w OISTAT poprzez udział w konferencjach i seminariach. Każdy udział
w krajowym lub międzynarodowym posiedzeniu komisji architektury/scenografii wiązał się z
wygłoszeniem referatu, większość z nich opublikowana została w wewnętrznych materiałach
OISTAT, wydawnictwach pokonferencyjnych lub czasopismach branżowych.
Łącznie w okresie przed uzyskaniem stopnia doktora habilitowanego uczestniczyłem w 25
konferencjach zagranicznych i krajowych, jestem autorem 7 publikacji krajowych o zasięgu
międzynarodowym, oraz współautorem (autorem rozdziału) w 8 monografiach.
3. OBSZARY BADAWCZE PO UZYSKANIU STOPNIA DOKTORA
HABILITOWANEGO
Działalność naukowa i związane z nią badania prowadzone były w dwóch obszarach
tematycznych. Pierwszy obszar badawczy to szeroko pojęta architektura obiektów użyteczności
publicznej/architektura teatralna, drugi to planowanie przestrzenne w terenie przygranicznym
na przykładzie PL - CZ; dalej określane jako obszar badawczy I i obszar badawczy II.
3.1. Obszar badawczy I - architektura obiektów użyteczności publicznej
Moja działalność skoncentrowana jest na szeroko pojętej problematyce architektury
widowiskowej. Dotyczy obiektów użyteczności publicznej, w tym głównie teatrów, ale i innych
obiektów kultury, jak i obiektów dla edukacji. Moja wizja teatru zawarta została w monografii
habilitacyjnej zatytułowanej:
„Sztuka teatru a ewolucja architektury scenicznej. Od wzorów ateńskich po światową
standaryzację włoskiej sceny barokowej”. Wciąż rozwijające się media, które opanowują życie codzienne, mając wpływ de facto na każdą
dziedzinę, mogą powodować zanik potrzeby teatru, zatem zanik potrzeby bezpośredniego kontaktu
międzyludzkiego, którego teatr dostarcza. Coś, co niegdyś było potrzebą wszystkich warstw społecznych, dziś
staje się czymś elitarnym. Teatr broni się. W każdej jego formie ta defensywa wygląda nieco inaczej. Udział w
koncercie, widowisku operowym czy baletowym o dużej skali należy do dobrego tonu; eksperyment w teatrze
znajduje się mniej więcej „w połowie drogi”, tj. między snobizmem z rzeczywistą potrzebą niecodziennego
przeżycia. Uczestnictwo w „zwyczajowym” widowisku oferującym spektakl bazujący na repertuarze
klasycznym, renesansowym lub współczesnym, stało się potrzebą tych, którzy chcą i umieją czuć się
uczestnikami takich wydarzeń. Ale wbrew pozorom nie jest to niewielki procent spośród publiczności, którą
można określić jako teatralnie dojrzałą. Oczywiście wszyscy oczekują w teatrze dramatycznym atrakcji. To
7
można również postrzegać różnie. Dojrzały literacko widz wybierze sobie spektakl „dziejący się” w przestrzeni
teatralnej, która będzie dla niego rzeczą drugoplanową, istotą będzie akcja dziejąca się na scenie.
25 wiekową historię teatru określić można jako monotonną. Nie w kategoriach dramatu, ale
postrzegając ją przez pryzmat przekształceń przestrzennych, głównie relacji sceny i widowni.
Formuła sceny starożytnej trwała około 20 wieków, wliczając w to teatr w Bizancjum. Po
renesansowych próbach powrotu do przestrzeni klasycznej już we wczesnej dobie barokowej nastała era sceny
pudełkowej. Przybierała ona różne formy, jak również różnie próbowano ją ogrywać. Jednakże z rzadkimi
wyjątkami podział na część realną i nierealną istniał i dominował, obojętnie, czy przy „współudziale kurtyny”
czy też bez niej.
Średniowieczne mansjony w historii teatru uznać można za epizod, bez kontynuacji. Podobnie
szekspirowska formuła przedstawienia krótko trwała i odeszła na kilka wieków w niepamięć. Powrót tej sceny
nie jest triumfalny, ale znaczący. Londyński „Globe” stał się ważnym światowym obiektem, formuła
przedstawień okazała się tą oczekiwaną przez wymagającego widza. Oczywiście większość form, jakie po
zaistnieniu „Globe” pojawiły się na „rynku teatralnym”, okazały się nieudolnym naśladownictwem.
Najczęściej świadczą o niezrozumieniu istoty funkcjonowania tej sceny, oraz jej wyjątkowości w znaczeniu
funkcjonalnym i dramaturgicznym; są to „naczynia połączone”, jeśli któreś zawiedzie, oznacza to, że nie ma
teatru.
Wracając do początku tego wywodu, przy przytłaczającym znaczeniu współczesnych
mediów, teatr widza i aktora wydaje się być jedynym, który może trwać; Teatr Elżbietański/Szekspirowski
renesansowej Anglii jest teatrem widza i aktora.
Wywód oparto na tekstach prof. Kazimierza Wyki i jego rozmowach prowadzonych z Kazimierzem Braunem
Zatem pogląd, że dzisiejsza przestrzeń dla teatru powinna posiadać inne cechy aniżeli
barokowe, wydaje się ratować teatr. Nadto powinna być w jakimś stopniu zmienna a zmienność
ta powinna być prosta i nieskomplikowana, niewymagająca złożonej technologii. Mają
dominować twórcy widowiska i uczestnicy. Zatem maszyneria techniczna powinna być tłem,
wręcz dyskretna, a w żadnym razie niedominująca. Ingerencja architekta, jako autora fizycznie
trwałej przestrzeni dla teatru, jest kluczowa. Proponowane przez niego rozwiązania nie
powinny nieść za sobą barier użytkowych a dawać nieskończoną ilość wariantów sceno
widowni, zarówno w tej dosłownej zmienności jak i tej „wewnętrznej”, wynikającej z formuły
spektaklu. Takie możliwości daje właśnie scena Shakespeare’a.
Badania nad tak widzianym teatrem można podzielić na dwa równoległe tory:
pierwszy, zmierzający do na tyle elastycznej formy przestrzennej dla teatru, ażeby drogą
niewielkich i prostych zmian technicznych uzyskiwać różne relacje sceno-widowni, od
areny do różnych wariantów otwartych, ewentualnie „po drodze” może znaleźć się
scena pudełkowa
drugi, związany z postępem w dziedzinie technologii teatralnej, w tym oświetleniowej
i realizacji wizji i fonii, a więc już nakładający się na wspomniany „wewnętrzny”.
Można jeszcze pomyśleć o kombinacji
Moja działalność badawcza po uzyskaniu stopnia doktora habilitowanego stanowiła
kontynuację dotychczasowych zamierzeń w zakresie teorii przekładanej na praktykę
projektową. Publikacje naukowe i autorstwo ekspertyz mają uzupełniać praktykę projektową i
realizacyjną.
Wybrane publikacje:
Obracaj Piotr: Tytuł: “Theatre Architecture; a Synthesis of Art In Theatre”,
Czasopismo Techniczne, Technical Transactions, Wydawnictwo Politechniki
Wystawa zbiorowa poplenerowa prac powstałych w czasie międzynarodowego pleneru
malarskiego w Pavii Włochy, miejsce wystawy: Filharmonia Opolska, Opole, wernisaż
25.11.2014 r, Uczestnicy j/w i studenci
Obracaj Piotr, Szczegielniak Anna oraz studenci, wystawa zbiorowa prac powstałych podczas
pleneru malarskiego w Chełmnie w Filharmonii Opolskiej w Opolu, wernisaż 11/2015
8. MOJE PLANY NA DALSZĄ DZIAŁALNOŚĆ
Moje plany na najbliższą przyszłość wiążą się z kontynuowaniem przyjętego credo
zawodowego. Będąc autorem obiektu dydaktycznego zaprojektowanego dla Uniwersytetu
Technologiczno-Przyrodniczego w Bydgoszczy (obecnie na etapie projektu wykonawczego)
będę sprawował nadzór autorski nad jego realizacją. Istotną cechą obiektu jest możliwość
użytkowania nie tylko na cele dydaktyczne, ale wykorzystanie go na cele kulturowe, w czym
upatruję dla siebie szansę spełnienia. Nadto jest to rozszerzenie funkcji uczelni, która nie tylko
kształci, ale stwarza możliwości szerokiej edukacji młodzieży poprzez udział w imprezach
kulturalnych.
Zapoczątkowana w Bydgoszczy przez Katedrę Architektury w 2018 roku jako cykliczna
impreza naukowa, I sympozjum „Integracja sztuk wszelkich w XXI wieku. Architektura
Teatru”, której jestem inicjatorem i organizatorem, będzie kontynuowana co dwa lata. Stwarza
możliwość wymiany doświadczeń i prezentacji nowo realizowanych obiektów dla kultury, co
jest zbieżne z moim credo życiowym.
9. NAGRODY ZA DZIAŁALNOŚĆ NAUKOWĄ I ARTYSTYCZNĄ ORAZ
ODZNACZENIA
9.1. Przed uzyskaniem stopnia doktora nauk technicznych
1) Medal brązowy „Zasłużony Działacz Kultury” nadany przez Ministra Kultury i Dziedzictwa
Narodowego, 2001 rok, 19.01.2001 r. leg. Nr 26.
2) Srebrny Medal w dziedzinie architektury za Polską Ekspozycję na Praskim Quadriennalle,
Praga, 11.06.1999r. (z Jerzym Moskalem, nagroda zespołowa adresowana Centrum Scenografii
Polskiej)
22
9.2. Nagrody za działalność naukową i artystyczną oraz odznaczenia po uzyskaniu stopnia
doktora nauk technicznych
1) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej - Nagroda indywidualna I stopnia w kategorii
osiągnięć naukowych za uzyskanie stopnia doktora habilitowanego w dziadzinie nauk
technicznych w dyscyplinie architektura i urbanistyka w specjalności architektura – Opole
12.12.2008 r.
2) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej – Nagroda indywidualna III stopnia za osiągnięcia
organizacyjne, Opole 21.12.2012r.
3) 2014 r. Medal Komisji Edukacji za szczególne zasługi dla oświaty i wychowania nr. leg.
126456 Nadany 23.08.2012 r.
4) 2014 r. Medal Złoty „Za długoletnią służbę” nadany przez Prezydenta RP leg.nr 414-2014-19,
15.09.2014 r.
5) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej prof. dr hab. inż. Marka Tukiendorfa za 35 lat pracy
zawodowej, Opole 21.12.2012 r.
6) Nagroda Rektora Politechniki Opolskiej prof. dr hab. inż. Marka Tukiendorfa za 40 lat pracy
zawodowej, Opole, 2016 r.
7) Medal 65 - lecia Tradycji Inżynierii Materiałowej na Śląsku nadany przez World Academy of
Materials and Manufacturing Engineering, za wkład twórczy w realizację bazy naukowo
dydaktycznej Wydziału Mechanicznego-Technologicznego Politechniki Śląskiej, 23.11.2010,
r.
8) Nagroda Miasta Opole za osiągnięcia w dziedzinie kultury za rok 2015, Opole, 21.10. 2016 r.
Fragment uzasadnienia wniosku:
„Prezentowane osiągnięcia naukowe, organizacyjne i zawodowe dowodzą
wyjątkowo harmonijnej działalności prof. Obracaja na rzecz rozwoju kulturowego
Opolszczyzny, która jemu zawdzięcza powołanie studiów architektonicznych w Opolu.
Już ten fakt wystarcza – moim zdaniem, na specjalne uhonorowanie. Natomiast
przytoczone osiągnięcia szczególnie dowodzą nie tylko sporego talentu twórczego ale
również niemałych umiejętności organizacyjnych. Można więc stwierdzić, iż prof. Piotr
Obracaj w pełni zasługuje na nagrodę honorową Miasta Opola” Wniosek w imieniu Towarzystwa Opieki nad Zabytkami złożył prezes prof. dr hab. inż. Jan Kubik
Bydgoszcz, 25 marca 2019 r. Piotr Obracaj
Opracowano zgodnie z Rozporządzeniem Ministra Nauki i Szkolnictwa Wyższego z dnia 3 października 2014 r. w sprawie
szczegółowego trybu i warunków przeprowadzenia czynności w przewodzie doktorskim, postępowaniu habilitacyjnym oraz w
postępowaniach o nadanie tytułu profesora (DZ.U. z 2014 r. poz. 1383)