As tecnoloxías da información e da comunicación

qwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmrtyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklzxcvbnmqwertyuiopasdfghjklz

1

AS TECNOLOXÍAS DA INFORMACIÓN E DA COMUNICACIÓN

AS TECNOLOXÍAS DA INFORMACIÓN E DA COMUNICACIÓN

[Escribir el subtítulo del documento]

03/10/2014

IAGO LOMBAO GONZALEZ

Tabla de contenidoAs tecnoloxías da información: evolución histórica. 1

Telecomunicacións. Intelixencia artificial. Tecnoloxía multimedia. 2

Internet: A globalización.3

A web 2.o. Aplicacións sociais das TIC4

Valoración crítica das posibilidades e riscos das tecnoloxías da información..................................................................................................5

As tecnoloxías da información: evolución histórica.

Tecnoloxía da Información e Comunicación (TIC) é un concepto que ten dous significados. No uso común por persoas comúns, a tecnoloxía da información termo é usado frecuentemente para referirse a calquera forma de facer computación. Como o nome dun programa de graduación, refírese a estudantes que están preparando para atender ás necesidades de computación e tecnoloxías de comunicación no goberno, a seguridade social, escolas e calquera organización. Planificar e xestionar a infraestrutura de TI dunha organización é unha tarefa difícil e complexa, que esixe unha base sólida para a aplicación dos conceptos fundamentais de áreas como ciencia da computación, así como as competencias de xestión e de persoal. Habilidades especiais son necesarios para a comprensión, por exemplo, de como facer e sistemas de rede son estruturados, e que os seus puntos fortes e débiles. En software de sistemas de información hai preocupacións importantes, como fiabilidade, seguridade, facilidade de uso e eficacia e eficiencia para a súa finalidade, todas estas preocupacións son vitais para calquera organización.

Os profesionais de TI combinar con éxito os coñecementos, prácticas e experiencias para atender tanto a infraestrutura de tecnoloxía da información dunha organización e as persoas que o utilizan. Asumir a responsabilidade pola selección de hardware e software para unha organización. Os produtos coas necesidades da organización e infraestrutura, instalación, regulación e mantemento de sistemas de información integrados, proporcionando así un ambiente seguro e eficiente, que apoia as actividades dos usuarios do sistema nunha organización. En TI, programación, moitas veces implica a escrita de pequenos programas que son normalmente ligados a programas existentes.O conxunto de recursos, procedementos e técnicas utilizados no procesamento, almacenamento e transmisión de información, foi aderezado pola man das TIC, xa no presente non o suficiente para falar de

cando se refire a un procesamento de información do ordenador está feito.

Internet pode ser parte dese proceso, se cadra, é feito en distribuído e remotamente. E por falar en procesamento remoto, ademais de incorporar o concepto de telecomunicacións pode estar referíndose a un dispositivo diferente do que é tradicionalmente enténdese por ordenador, porque iso podería ser feito, por exemplo, un teléfono móbil ou un ordenador ultra- -Portátil, capaz de operar en rede, utilizando comunicación sen fíos e aumento dos beneficios, características e rendemento.

EVOLUCIÓN

Podemos considerar a tecnoloxía da información e comunicación como un concepto dinámico.6 Por exemplo, a finais do século XIX, o teléfono

podería ser considerada unha nova tecnoloxía de acordo coas definicións actuais. A mesma consideración pode ser aplicada para a televisión, cando

apareceu e se fixo popular no inicio dos anos 50 do século pasado. Con todo, estas tecnoloxías de hoxe non será incluído nunha lista de TIC e é

moi posible que os ordenadores e, actualmente, non poden ser clasificadas como novas tecnoloxías. A pesar diso, un concepto amplo,

pódese considerar que o teléfono, a televisión eo ordenador son parte do que se chama TIC como tecnoloxías que facilitan a comunicación eo

intercambio de información no mundo de hoxe.

Tras a invención da escritura, os primeiros pasos cara a unha sociedade da información foron marcados polo telégrafo eléctrico, a continuación, o teléfono ea radio, televisión e internet. Teléfonos móbiles e GPS teñen

asociado imaxe en texto e da palabra "sen fíos". Internet e televisión están dispoñibles no teléfono móbil, que tamén é un fabricante de fotos.

A asociación de informática e telecomunicacións, na última década do século XX, ten beneficiado da miniaturización dos compoñentes,

permitindo que o equipo para producir 'multifuncional', a prezos accesibles a partir de 2000.

O uso das TIC para crecer e estenderse, especialmente nos países ricos, o risco de agravar a brecha localmente digital e social e que a diferenza

entre as xeracións. Da agricultura de precisión e manexo forestal para a monitorización global do ambiente global é a biodiversidade, a

democracia participativa (TIC para o desenvolvemento sostible) a través do comercio, a telemedicina, a información, a operación de múltiples

bases de datos, bolsa, robótica e aplicacións militares, para non mencionar axudar os discapacitados TIC (por exemplo, cegos que usan

sintetizadores de voz avanzados) tenden a ocupar un lugar cada vez maior na vida humana e do funcionamento do sociedades.

Algúns tamén temen unha perda de liberdade individual e de grupo (efecto 'Gran Irmán', crecente intrusión publicidade non desexada ...). Os

prospectivistas creo que as TIC tería que ter un lugar crecente e pode ser a

orixe dun novo paradigma de civilización.

Telecomunicacións. Intelixencia artificial. Tecnoloxía multimedia.

TELECOMUNICACIÓNSNa sinais de telecomunicacións de calquera tipo, normalmente electromagnética, que contén sinais, sons, imaxes, ou, en definitiva, calquera tipo de información que quere comunicarse con algúns distancia.Por metonímia, tamén chamado de telecomunicacións (telecom ou alternativamente) nota de a disciplina que estuda, proxecta, desenvolve e opera sistemas que permiten comunicacións; Do mesmo xeito, enxeñería de telecomunicacións resolve problemas técnicos relacionados con esta disciplina.

Telecomunicacións é unha infraestrutura básica do actual contexto. A capacidade de comunicar calquera orde militar ou política case instantaneamente foi radical en moitos eventos históricos da idade primeiro sistema de telecomunicacións moderna moderno aparece durante a Revolución Francesa. Ademais, as telecomunicacións, hoxe, é un factor social e económico de gran importancia. Así, estas tecnoloxías gañan importancia se valorados a súa propia utilidade en conceptos como a globalización ea sociedade da información e do coñecemento; complementada pola importancia deles en calquera comerciais, financeiras, de títulos ou de negocio. Os medios de comunicación tamén fan uso de telecomunicacións para compartir contidos ao público, de gran importancia para a comprensión do concepto de sociedade de masas.

Inclúe moitas tecnoloxías de telecomunicacións, como radio, televisión, teléfono e telefonía móbil, comunicación de datos, redes de ordenadores ou a internet. Moitas destas tecnoloxías, que naceron para atender a fins militares ou científicas, converxer noutros non-especialista centrado ao consumo chama de tecnoloxía de información e comunicación, de gran

importancia na vida cotiá das persoas, empresas ou institucións e políticas de Estado.

Intelixencia artificial.A intelixencia artificial (IA) é unha área multidisciplinar, mediante ciencias como a ciencia da computación, lóxica e filosofía, estudando a creación e deseño de institucións capaces de razoar por si mesmos mediante o paradigma da intelixencia humana.

Xeral e ampla, xa que reúne grandes áreas, que teñen en común a creación de máquinas que poden pensar. En ciencia da computación chamado artificial capacidade de intelixencia razoamento dun axente non vivo. John McCarthy acuñou o termo "intelixencia artificial", en 1956, e definido do seguinte xeito: "É a ciencia e enxeño de facer máquinas intelixentes programas de ordenador especialmente intelixentes ".

Busca esixido en todos os estados producidos pola estatal accións potenciais. Algoritmos Xenéticos (análogos para o proceso de evolución de cadeas de ADN). As redes neuronais artificiais (análogos para o funcionamento físico do cerebro de animais e seres humanos). Raciocinio por lóxica formal análogo ao pensamento abstracto humano.

Hai tamén diferentes tipos de percepcións e accións que poden ser obtidos e producidos respectivamente por sensores físicos e sensores mecánicos en máquinas, pulsos eléctricos ou ópticos en computadoras, tanto como bits de entrada e saída de software e ambiente de software.

Varios exemplos están na área de sistemas de control, planificación automática, a capacidade de responder a cuestións de diagnóstico e de consumo, recoñecemento de escritura, recoñecemento de voz e recoñecemento de patróns. Sistemas de IA fan agora parte da rutina en campos como economía, medicina, enxeñería e militares, e foi usado

nunha variedade de aplicacións de software, xogos de estratexia como o xadrez e outros xogos de ordenador.

Tecnoloxía multimedia.

O termo multimedia úsase para referirse a calquera obxecto ou sistema que utiliza varios medios de expresión física ou dixital para presentar e comunicar información. Por iso, o termo multimedia. Os medios de comunicación poden ser variados, de texto e imaxes para animación, son, vídeo, etc… Tamén pode cualificarse como medios para medios electrónica ou outros medios de almacenamento e visualización de contidos multimedia. Multimedia é semellante ao uso tradicional de medios mixta en arte, pero cun alcance máis amplo.

Fálase de multimedia interactiva cando o usuario ten control completo sobre a presentación do contido, sobre que é o que quere facer e cando; ao contrario de presentación lineal, que está obrigado a ver o contido nunha orde predeterminada.

Multimedia é unha tecnoloxía que permite a integración de texto, números, gráficos, imaxes fixas ou en movemento, sons alto nivel de interactividade e tamén as posibilidades de navegación en diferentes documentos. Vantaxes de multimedia • Unha presentación atractiva e impresionante. • Participar activamente. • Información adaptado. • distintas plataformas. • A capacidade de utilizar diversas linguas.

Hipermedia pode ser considerada como unha forma especial de multimedia interactivos utilizados para estructuras de navegación máis complexas que aumentan o control do usuario sobre o fluxo de información. O termo "amiga" significa "navegación", de aí o termo "hipertexto" (navegación entre os textos) e "hipermedia" (navegación entre medios). O concepto de medios é tan antiga como a comunicación humana desde a conversa expresa nunha conversa normal (son), podemos escribir (texto), observar o noso interlocutor (vídeo) e activamos con xestos e

movementos da man (animación). Co surximento de aplicacións informáticas multimedia ese termo pasou a formar parte da linguaxe cotiá.

Cando un programa de ordenador, un documento ou unha presentación adecuada combina a medios de comunicación, mellora moito a atención, comprensión e aprendizaxe, xa que pode consumir máis que o xeito usual os humanos comunícanse, cando usamos múltiples sentidos para entender o mesmo obxecto e dinos sobre iso.

As presentacións multimedia poden ser vistas no escenario, deseñado, transmitido ou reproducido localmente nun dispositivo usando un media player. A transmisión pode ser unha presentación multimedia en directo ou gravado. Transmisións pode utilizar tecnoloxía analóxica e dixital. Multimedia dixital en liña pode ser baixo ou transmitido en fluxo (usando streaming). Fluxo Multimedia pode estar dispoñible en directo ou baixo demanda.

Xogos e simulacións multimedia se pode usar no ámbito físico con efectos especiais, con varios usuarios nunha rede ou localmente cun computador sen acceso á rede, un sistema de video game ou simulador. No mercado existen varios programas de ordenador e programación de software de autoría multimedia, entre os cales o Adobe Director e Flash. Os diferentes formatos de analóxico ou multimedia dixital se destinan a mellorar a experiencia do usuario, por exemplo, para a comunicación da información máis fácil e máis rápido. Ou, no entretemento e na arte, para

transcender a experiencia común.

Internet: A globalización.

A chegada de Internet trouxo unha revolución na vida de quen ten que vivir este tempo, en xeral, e da comunicación, en particular. Internet está a completar o proceso de informatización que vén desenvolvendo desde fai anos, dando orixe a unha nova era, a Dixital. A revolución dixital nos permitiu enviar mensaxes de texto, imaxe e son rapidamente. Pero a maior revolución da Internet levou, sobre todo nos últimos anos, que terminase destruíndo os últimos fronteiras de comunicación. Iso fixo que a cultura de diferentes países para equalizar e converxen a unha cultura común, a cultura de masas.

Como resultado desa revolución, o xornalista perdeu o monopolio da información, hoxe todos informados, cada institución, empresarial, cultural ou político, ten os seus propios medios de información. Hoxe, na era da Internt, cada un de nós pode facer un vehículo de información. Se as brasas de información en varias direccións, e as fontes de orixe non foron siemre mesmo, este proceso de globalización non sería negativo. Con todo, isto está lonxe da realidade. Así, mentres que a información vén sempre os mesmos puntos e tamén tentar sacar proveito desta situación, unha "imposición" dun costumes, modo de vida e, finalmente, a mesma cultura, non podemos dicir que a Internet ten enriquecemento favorecido de distintas culturas que poboan o planeta.

A web 2.o. Aplicacións sociais das TIC.

O termo Web 2.0 engloba os sitios que facilitan o intercambio de información, a interoperabilidade, deseño centrado no user e colaboración na World Wide Web. Un sitio Web 2.0 permite aos usuarios interactuar e colaborar entre si como creadores de contido xerado polo usuario nunha comunidade virtual, a diferenza de sitios estáticos, onde os usuarios están limitados á vista pasiva de contidos que foron creados para eles. Exemplos de Web 2.0 inclúen comunidades na web, servizos web, aplicacións web, servizos de rede social, servizos de hospedaxe de vídeos, wikis, blogs, mashups e folksonomias. A evolución é estático para aplicacións dinámicas onde colaboración do usuario é necesaria. O termo web 2.0 está intimamente asociada con Tim O'Reilly debido á conferencia sobre a O'Reilly Media web 2.0 en 2004. Aínda que o termo suxire unha nova versión da World Wide Web, non se refire a unha actualización das especificacións técnicas de web, senón para as variacións acumuladas nos desenvolvedores de software forma e usuarios finais utilizan a web.

O feito de que a Web 2.0 é cualitativamente diferente de tecnoloxías web anteriores foi impugnada polo creador da World Wide Web Tim Berners-Lee, que chamou o termo como "só xerga" - precisamente porque pretende que web incorporar eses valores en primeiro lugar [carece de fontes]. En conclusión, a web 2.0 permítenos realizar o traballo colaborativo entre varios usuarios ou colaboradores. Ademais, as ferramentas que ofrece a web 2.0 non só pode mellorar as cuestións na aula, pero tamén se pode usar para traballar na empresa. Web 2.0 permite que os alumnos e profesores para mellorar as ferramentas empregadas na aula. O traballo colaborativo é tomando unha morea de peso nas actividades realizadas en Internet.

Web 2.0 é simplemente a evolución da Web ou Internet no cal os usuarios non son máis pasiva usuarios a se tornaren membros activos, que participan e contribúen ao contido da rede sexa capaz de apoiar e formar parte dun empresa de comunicación, xera e comunica coñecemento.

Web 2.0 caracterízase principalmente pola participación do usuario como un contribuínte activo e non só como un espectador ao contido web (usuario pasivo). Isto reflíctese en aspectos como:

O ascenso dos blogs. O ascenso das redes sociais. Os sitios creados polos usuarios, utilizando plataformas de auto-publicación. Contido engadido polos usuarios como un valor fundamental da Web. A cita de prensa (folksonomia, bookmark social ...). A importancia da cola longa. O beta perpetuo: web 2.0 está constantemente inventando. Aplicacións web dinámicas.

Consecuencias da Web 2.0A Web 2.0 levou á democratización dos medios de comunicación que fan que todos teñan as mesmas oportunidades de publicar a noticia de que un xornal tradicional. Grupos de persoas crean blogs hoxe reciben máis visitas que as versións en liña de varios xornais. A web 2.0 reduciu significativamente os custos de divulgación da información. Para este día, podemos ter a nosa propia estación de radio online gratis, o noso xornal en liña, o noso canle de vídeo, etc… Ao aumentar a produción de información aumenta a segmentación do mesmo, que é o de permitir que os usuarios accedan o contido non tradicionalmente publicada nos grandes medios convencionais.

Valoración crítica das posibilidades e riscos das tecnoloxías da información.

As tecnoloxías da información ofrecennos unha gran variedade de posibilidades e outras tantos perigos cando as estamos utilizando .A aparición das tics foi un gran salto no proceso evolutivo, e da moitas facilidades en canto a comunicación e a información, pero non sempre todo vai ben , cando as estas usando tamén tes expós a unha serie de riscos. Algunhas destas ventaxas son:

-Comunicación intastanea , atraves de calquera rede social, e calquera aparato tecnolóxico como os ordenadores , teléfonos móbiles …

-Facidilidade para conseguir calquera tipo de información .

-Incremento na difusión das novas tecnoloxías.

-Exactitude.

-Menores ricos.

-Maior autonomía

Algúns dos inconvintes son :

- Falta de privacidade.

-Fraude

-Illamento das persoas.

-Localización permanente.

-Diminución da creatividade.

-Difusión.