“ATATÜRK ANLATIYOR”€¦ · Dünyada hiçbir ulusun kadını, “Ben Anadolu kadınından daha fazla çalıştım. Milletimi kurtuluşa ve zafere götürmekte Anadolu kadını

1

“ATATÜRK ANLATIYOR”

2

4.KİTAP

ATATÜRK ANLATIYOR, YURDUMU

KURTARMALIYIM

4

SahibiAtatürkçü Düşünce Derneği adına:

Tansel ÇÖLAŞAN

Yazı Kurulu

Ayşe Nejla ÖZDEMİR (ADD önceki GYK Üyesi, Matematik Öğretmeni )

Alaattin ATALAY Sınıf Öğretmeni ( ADD Buca Şb.)

Ayşe ALKAN Sınıf Öğretmeni (ADD Bornova Şb.)

Hanife SUSAN Sınıf Öğretmeni (ADD Karabağlar Şb.)

Naile PAYAS Sınıf Öğretmeni (ADD Karabağlar Şb.)

Osman GÜNPINAR Türk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni (ADD Karabağlar Şb.)

Sema ÇATKIN Sosyal Bilgiler Öğretmeni ( ADD Narlıdere Şb.)

Temel GÜRALPTürk Dili ve Edebiyatı Öğretmeni (ADD Karabağlar Şb.)

ResimlerHicran Çelikbilek

(ADD Urla Şb.)

FotoğraflarAhmet Gürel

(ADD Genel Merkez Bilim Kurulu Üyesi)

Grafik-Tasarım:Yorum Basın Yayın Ltd. Şti.

Başkent OSB Recep Tayyip Erdoğan Blv. No: 12 Tel: 0312 395 21 12 Malıköy Sincan 06909 ANKARA

Sertifika No: [email protected] - www.yorummatbaa.com

Baskı:İkinci Basım

Şubat 2017 - ANKARA

ISBN: 978-975-7216-30-8

— Sevgili çocuğum, diyelim ki komşularınızın çocukları size geldiler. Biri, çalışma masana izinsiz oturdu:

“Burası benim!” dedi. Bir diğeri, giysilerini, başka biri oyuncaklarını zorla aldı. Diğerleri de, odandaki her şeyini alıp sana küçük bir minder bıraktı. Bu durumda ne yapardın?

— Hepsini kovardım, sevgili Ata’m. — Evet, yavrucuğum, ben de yıllar önce öyle yaptım. Yurdumuz düşmanlar tarafından paylaşılırken halk

umutsuzdu. Ülkemizin bu durumuna seyirci kalamazdım. Yurdumu kurtarmalıydım! Ama önceİstanbul’dan

Anadolu’ya geçmem gerekiyordu. Samsun’da ordu müfettişi olarak görev aldım.

5

15 Mayıs 1919’da Yunan orduları İzmir’i işgal etti. Bir gün sonra Bandırma Vapuru ile Samsun’a doğru yola çıktık.19 Mayıs 1919’da vatansever arkadaşlarla Samsun’a ulaştık.

Buradaki halkın düşüncelerini öğrenmek istiyorduk. Yolda zayıf, bitkin, üstü başı yırtık bir askerle

karşılaştık. Ağlıyordu. Yaklaşıp sordum:“Asker ağlamaz arkadaş, sen niye ağlıyorsun?”Bir çocuk gibi içini çekerek:“Ben ağlamayayım da kim ağlasın? Düşmanlar

yurdumu işgal etti. Silahlarımız elimizden alındı, ben neyle savaşacağım?”dedi.

Askeri, depoya götürdüm. Ona yeni giysiler ve silah verildi.Kurtuluş çabamız işte bu Mehmetçikle başlamıştır.

Bu asker daha sonra da yanımdan hiç ayrılmamıştır.

6

Halkımızı, ülkemizin durumu konusunda bilgilendirmek gerekiyordu. Ama o yıllarda radyo, televizyon gibi halkın bilgi alacağı araçlar yoktu.

Bu zor koşullarda halkımızı aydınlatmaya çalışıyorduk. Samsun’dan Amasya’ya giderken arabamız bozuldu.

Araba onarılırken kırlarda kısa bir gezinti yaptık. Su sesleri, renk renk çiçekler, temiz dağ havası çok hoştu.

Bu sırada aklıma gelen bir marşı mırıldanmaya başladım:

Dağ başını duman almışGümüş dere durmaz akar,Güneş ufuktan şimdi doğarYürüyelim arkadaşlar.

Amasya’ya ulaştık. Burada silah arkadaşlarımla birlikte bir genelge yayımladık.

7

Bu genelgede: “Yurdumuz tehlikededir. Padişah görevini yapamıyor. Bu durumdan ancak kendi çabalarımızla kurtulabiliriz.” görüşlerini yurdun her yerine telgraflarla ulaştırdık. Anadolu’daki çalışmalarımızı duyan padişah beni geri çağırttı. Bu emri dinlemedim. Çok sevdiğim askerlik mesleğinden üzülerek ayrıldım. Artık halktan biriydim.

Erzurum ve Sivas’ta toplantılar yaptık. Yurdumuzun kurtuluşu için önemli kararlar aldık. Daha sonra, yurdun her yerinden seçilerek gelen temsilcilerle Ankara’da toplandık. Ankara’ya bahar gelmişti. Her yer yemyeşildi. Köylerden, kentlerden akın akın gelenlerle bir bayram coşkusu yaşanıyordu.

23 Nisan 1920’de Türkiye Büyük Millet Meclisi’ni (TBMM) açtık. Ertesi gün Meclis başkanı seçildim.

8

9

19 Mayıs 1919’da Samsun’a ulaştık.

23 Temmuz 1919’da Erzurum Kongresi başkanlığına seçildim.

4 Eylül 1919’da Sivas Kongresi başkanlığına seçildim

27 Aralık 1919’da Ankara’ya geldik.

23 Nisan 1920’de TBMM açıldı, meclis başkanı seçildim.

9

Önce düzenli bir ordu kurduk. Yoksul halkımız, ordumuzun ihtiyaçlarını karşılamak için elinden geleni yapı yordu. Örneğin:

Gözleri görmeyen yaşlı bir kadın biriktirdiği bir lirasını, “Ordumuz benden zor durumdaymış.” diyerek

bağışlamıştır.Afyon halkı arasında sevilen Deli Battal, “Duydum ki

Kemal’in askerleri çıplakmış. Allah şahidimdir, üzerimdekinden başka çamaşırım yok. Çoraplarımı getirdim, şimdi yıkadım, temizdir.” diyerek masanın üzerine bırakıp gitmiştir.

Kadın, erkek, çocuk demeden ulusça katıldığımız Kurtuluş Savaşı ‘mızı başlattık.

10

Sevgili çocuğum, “Yurdu savunmak söz konusu değilse savaş bir cinayettir.” Bizim savaşımız haklı bir savaştı. Çünkü yurdumuzu işgal eden düşmanlardan kurtaracaktık.

Doğu Anadolu’da ordumuz Ermenileri yendi. Güney Doğu Anadolu’da Antep, Maraş ve Urfa halkı Fransızlara karşı kahramanca savaştı. Bu bölgeler düşmandan temizlendi.

Sıra Yunan işgali altındaki Ege Bölgesi’ni kurtarmaya gelmişti. İnönü Savaşları’nı kazandık. Sakarya Savaşı öncesinde TBMM bana“Başkomutanlık” görevini verdi. Böylece askerlik görevime yeniden dönmüş oldum. Sakarya Savaşı 22 gün ve 22 gece sürmüştür.

11

Sakarya Savaşı’nda cepheleri dolaşırken atım ürktü ve düştüm. Kaburgalarım kırılmıştı. Kırık kemikler ciğerlerime batıyordu. Doktor, “On gün yataktan kalkma.” dedi. Acılarımı önemsemeden komutanlık görevime devam ettim. TBMM bu nedenle savaşın sonunda bana

“Gazi” ve “Mareşal” unvanını verdi.

Şimdi gözlerimin önünden Anadolu kadınları geçiyor: Mermileri yaptı. Cepheye taşıdı. Askere yün çorap örüp, elbiseler dikti. Cephede düşmanla savaştı. Yaralılara hemşirelik yaptı... Dünyada hiçbir ulusun kadını,

“Ben Anadolu kadınından daha fazla çalıştım. Milletimi kurtuluşa ve zafere götürmekte Anadolu kadını kadar gayret gösterdim.” diyemez.

12

Kurtuluş Savaşı’nda Kütahya tepelerindeydik. Hava soğuktu. 75-80 yaşlarında bir nine. Yorgan, battaniye nesi varsa cephanenin üstüne örtmüş. Kendisi ince bir elbiseyle cephanesini taşıyor. Başlarındaki komutan cephaneyi örten yorganı göstererek:

— Nine, hava çok soğuk, bari şu yorganı sırtına al,dedi. — Dokunma ona! O millet malıdır, nem kapmasın.

Hayır oğlum, hayır, hiç üşümüyorum. Ben soğuktanölsem de bu cephane yurdumu kurtaracak. Düşman bu topraklara girdi gireli benim içim yanıyor, içim, a oğul!

Yine o günlerde hasta bir kadınımız, cephane taşırken yere düşer. Ölmek üzeredir. Komutan sorar:

— Bacım bana adını söyle seni tarihe yazdıracağım. Aldığı yanıt: — Adımı ne yapacaksın a oğul. Yaz, benim adım

Anadolu.

Sevgili çocuğum, anlatacak daha nice, kahraman Türk kadını öyküleri vardır.

13

26 Ağustos sabahı Yunanlılara karşı saldırıya geçtik.Buna tarihimizde “Büyük Taarruz” denir. 30 Ağustos 1922’de Başkomutan Meydan Savaşı ile zafere ulaştık. Bu başarı üzerine,“Ordular ilk hedefiniz Akdeniz’dir, ileri!” emrini verdim.

9 Eylül’de ordularımız İzmir’e girdiler. İzmir Marşı’nı o günleri anımsattığı için çok severim:

“İzmir’in dağlarında çiçekler açar, Altın, güneş orda sırmalar saçar, Bozulmuş düşmanlar yel gibi kaçar, Yaşa Mustafa Kemal Paşa yaşa, Adın yazılacak mücevher taşa...”

Artık işgalci düşmanları kovmuş, yurdumuzu kurtarmıştık! Geldikleri gibi gittiler.

Sevgili çocuğum, yapacak daha çok işimiz vardı. Asıl savaş cehaletle, yoksullukla savaştır. Bunları da sonraki kitabımızda anlatacağım.

14

19 Mayıs 1922 günüydü. Ankara’da, düşmanın yurdumuzu işgalini kınamak amacıyla “İzmir Gecesi” düzenleniyordu. Tiyatro salonu ağzına kadar doluydu.

Bana, ön sırada önerilen yeri kabul etmedim. Halkın ortasında bir yere oturdum. Altı yaşındaki Gültekin, babasının yazdığı “Hınç” şiirini okudu. Çok beğendim. Kullanmakta olduğum altın saatimi ona armağan ettim.

Küçük Neriman da Yunanlar İzmir’e girince ailesiyle Ankara’ya gelmişti. O da bir şiir okudu:

“Anne deniz nerede, yalımız nerede? Hani gideceğiz İzmir’e der de Beni uyuturdun anne! … Bülbüllü bahçeler, üzümlü bağlar Kimlerin işine yarıyor anne? O bağlar nerede, bahçeler nerede? Her akşam güneşin battığı yerde Gözlerim İzmir’i arıyor anne! Şimdi bir kuş olsam, kanadım olsa, İzmir’e giden yol eğer bu yolsa Bir başıma bile giderim anne! … Mutlaka İzmir’i isterim anne!”

Neriman şiirini bitirince, saçlarını okşayarak: ‘Sen burada bekle çocuk, İzmir’i alıp geleceğim.’dedim.

9 Eylül’de İzmir kurtuldu. Zaferden sonra Ankara’ya geldim. Beni karşılayanlar arasında küçük Neriman da vardı. Neriman’ın yanına geldim: “Çocuk, ‘İzmir İzmir’ deyip durdun. İşte İzmir’i alıp geldim. Sen de artık ailenle kentine dön” dedim.

YARARLANILAN KAYNAKLAR Şevket Süreyya AYDEMİR, Tek Adam Mustafa Kemal, İstanbul, 1963, Birinci ciltMükerrem Kamil SU, En Büyük Türk’ten Bize, İstanbul, 1981 Özer OZANKAYA, Nutuk, Turgut ÖZAKMAN, Şu Çılgın Türkler, İstanbul, Ağustos 2005, Elli ikinci basım

15

16

“ATATÜRK ANLATIYOR” DİZİSİ

1. KİTAP: “ÇOCUKLUĞUM”

2. KİTAP: “MUSTAFA KEMAL OLUYORUM”

3. KİTAP:“ÜLKEMİZ ZOR DURUMDA, BENİ BEKLER”

4. KİTAP: “YURDUMU KURTARMALIYIM,”

5. KİTAP: “ÇAĞDAŞ BİR ÜLKE KURUYORUM”

6. KİTAP: “SİZLERLE YAŞIYORUM”