Strona | 1 Realizacja zadania publicznego: „PROGRAM TERAPII I REINTEGRACJI SPOŁECZNEJ OSÓB UZALEŻNIONYCH OD ALKOHOLU” METODA MAŁYCH KROKÓW I POZYTYWNEGO WZMOCNIENIA Program finansowany przez Urząd Miasta Gniezna ze środków MPPiRPA Nowatorskie terapia dla osób bezdomnych uzależnionych od alkoholu prowadzona w Ośrodku dla Bezdomnych „POMOCNA PRZYSTAŃ” Gniezno Powiatowe Stowarzyszenie na Rzecz Pomocy Bezdomnym i Integracji Społecznej w Gnieźnie „DOM” Gniezno 2015
12
Embed
ALKOHOLU Nowatorskie terapia dla osób bezdomnych ...stowdomh1.nazwa.pl/upload/201512/Terapia_-_INFO3_XI2015.pdf · bez alkoholu poradzić sobie z własnymi uczuciami. ... - Terapia
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Strona | 1
Realizacja zadania publicznego:
„PROGRAM TERAPII I REINTEGRACJI
SPOŁECZNEJ OSÓB UZALEŻNIONYCH OD
ALKOHOLU”
METODA MAŁYCH KROKÓW I
POZYTYWNEGO WZMOCNIENIA
Program finansowany przez
Urząd Miasta Gniezna ze środków MPPiRPA
Nowatorskie terapia dla osób bezdomnych
uzależnionych od alkoholu
prowadzona w
Ośrodku dla Bezdomnych
„POMOCNA PRZYSTAŃ”
Gniezno
Powiatowe Stowarzyszenie na Rzecz Pomocy
Bezdomnym i Integracji Społecznej w Gnieźnie
„DOM”
Gniezno 2015
Strona | 2
I Wstęp
Alkoholizm jest chorobą, która – jak inne choroby - daje się
diagnozować i leczyć. Nie leczona z pewnością będzie się dalej
rozwijała prowadząc do coraz bardziej bolesnych konsekwencji
zdrowotnych, emocjonalnych, społecznych i duchowych - nierzadko do
śmierci.
O alkoholizmie mówi się, że to choroba kontroli, chorujący
przestaje panować zarówno nad własnym piciem, jaki i nad
zachowaniami z nim związanymi. Mówi się o uzależnieniu, że
to choroba myślenia - osoby uzależnione nie potrafią samodzielnie w
pełni dostrzec konsekwencji własnego picia, odgradzają się od
docierających ze strony otoczenia przykrych sygnałów na temat ich
picia. Bronią się przed nazwaniem swojego picia nałogiem, ponieważ
przyznanie się do problemu oznaczałoby konieczność podjęcia decyzji
o rozstaniu z alkoholem, a tego nie potrafią sobie wyobrazić. Mówi się,
że alkoholizm jest chorobą emocji – osoby uzależnione nie potrafią
bez alkoholu poradzić sobie z własnymi uczuciami. Próbując zagłuszyć
je alkoholem doprowadzają do eskalacji problemów i napięć, których
nie są w stanie znieść. Sięgają ponownie po alkohol wpadając w
pułapkę bez wyjścia, w „spiralę śmierci”. Mówi się też, że to choroba
woli tzn. wielu chorych nie ma na tyle silnej woli aby samodzielnie
przestać pić i samodzielnie przywrócić normalność w swoim życiu.
Być może dlatego, osoby uzależnione od alkoholu tak
bardzo potrzebują innych ludzi by móc zacząć zmieniać swoje życie.
Ludzi, których cechują podobne doświadczenia, ale którzy dzięki pracy
nad sobą dziś są trzeźwi i żyją pełnią życia.
Niebezpieczne objawy to najczęściej: (i) trudno odmówić sobie
wypicia „jednego kieliszka”, choć wcześniej obiecywało się bliskim, że
„nie będę pił wcale”, (ii) niepokojący fakt, że na owym „jednym
kieliszku” rzadko zdarza się skończyć, (iii) picie dłużej i częściej niż
się planuje i faktycznie się chce, (iv) po paru dniach bez alkoholu
pojawiają się nudności, bóle głowy, wymioty, może drżenie rąk lub
nawet całego ciała, bóle mięśni, zlewne poty, osłabienie, trudności ze
snem, lęki. Tak reaguje przyzwyczajony do picia organizm na brak
alkoholu we krwi. Wypicie rano kolejnej porcji alkoholu niweluje na
jakiś czas nieprzyjemne dolegliwości możliwe więc, że coraz więcej
dni rozpoczyna się rutynową porcją alkoholu.
Długotrwałe picie zaczyna przysparzać coraz większych
cierpień osobie pijącej, jej rodzinie oraz innym ludziom, którzy są
wokół. Alkoholik czuje się coraz bardziej nierozumiany i samotny,
rośnie poczucie pustki. Przestają być ważne wcześniejsze pasje,
zainteresowania. Odchodzi to, co niegdyś cieszyło i stanowiło wartość.
Alkoholik właściwie cały swój czas i życie składa piciu w ofierze.
Alkoholik tłumaczy sobie, że „to nic”, „wiele osób tak pije”, a Ja „jeśli
tylko zechce – przestanę”. Wmawia sobie, że „wszystko to przez
problemy, jakie Go spotykają, trudne sytuacje, zły szef, żona…”.
Wkłada wiele energii w udowadnianie sobie i innym, że problem
alkoholizmu Jego nie dotyczy. Nawet jeśli wytycza sobie okresy
abstynencji, po których jednak wcześniej lub później ostatecznie wraca
do picia i to ze zdwojoną siłą, nawet wówczas, gdy zaczyna się
zupełnie niewinnie – np. od „bezalkoholowego” piwa.
Dzięki programowi naszej terapii podopieczni:
uświadamiają sobie jak alkoholizm wpłynął na ich życie, do
jakich szkód doprowadziło picie i jaką rolę odegrało w
życiowych decyzjach i działaniu, jak zmieniło się ich zdrowie,
psychika, relacje z rodziną, stosunki w pracy itd.
zrozumieją swój problem i dostrzegą jego specyfikę
będą w stanie stawić czoła problemowi przez zmotywowanie
się do zaprzestania spożycia alkoholu
zaakceptują swoją chorobę
nauczą się radzić sobie z mechanizmami o charakterze
psychologicznym, jakie mają zastosowanie w przypadku
uzależnień
nabędą i rozwiną szereg przydatnych umiejętności, które
pozwolą poradzić sobie z problemem alkoholowym.
Strona | 3
II Opis terapii
Przez ponad 10 lat istnienia Stowarzyszenie wypracowało autorski
program terapii antyalkoholowej dla osób bezdomnych. Misją naszego
ośrodka jest służenie osobom uzależnionym i ich rodzinom oraz pomoc
w dojściu osób uzależnionych do życia w trzeźwości, zdrowiu i radości
dla innych i dla siebie. Wypracowano przez mgr Marię Chwiałkowską-
Grygiel we współpracy z całym zespołem terapeutycznym nowatorską
metodę „małych kroków”, pozytywnego wzmacniania oraz
kształtowania optymistycznego podejścia dożycia, pełnego wiary i
nadziei. W terapii tej stopniowo zastępuje się pejoratywne określenie
alkoholik - słowem osoba z problemem uzależnienia, określenie
bezdomny - słowem człowiek bez domu. Nacisk w pracy
terapeutycznej kładzie się na otwarcie uzależnionego na innych. Będę
żył w trzeźwości dla moich bliskich, rodziny, dla przyjaciół dla innych
ludzi a dopiero potem dla siebie. Stąd nasze hasło „Pomagamy sobie,
pomagając innym” np. w punktach charytatywnych.
Elementy programu to:
1. Całodobowe zabezpieczenie potrzeb bytowych bezdomnych w
dwóch schroniskach Stowarzyszenia.
Fot. Schronisko „Pomocnej Przystani” – ul. Pocztowa 6. Figura Serca
Jezusowego – dar od O.O. Franciszkanów
Fot. Schronisko „Pomocnej Przystani” – ul. Kawiary 40
2. Całoroczna terapia antyalkoholowa na terenie obu schronisk -
współfinansowana przez Urząd Miasta Gniezna w ramach zadania
publicznego: „Rozwiązywanie problemów alkoholowych wśród osób
bezdomnych – program terapii i reintegracji społecznej osób
uzależnionych od alkoholu”, w latach 2005-2010 – jednoroczne