aanmelding YGA II wendy leusink

delusional reality

2

3

aanmelding young grunn artist II

wendy leusink

groningen

november 2012

4

Waarnemen van de wereld of de werkelijkheid

is het belangrijkste thema in mijn werk. Er

is een wereld om ons heen, maar het is niet

mogelijk die objectief waar te nemen. Dat

wat ik waarneem bestaat uit vele

subjectieve lagen en betekenissen van

mijzelf en van anderen die mij beïnvloeden.

Kijken is vooral een kwestie van weten.

Door bewust onscherpe, overbelichte of

bewogen foto's te maken, probeer ik het

weten uit te stellen.

Door het nemen van een foto, maak ik een

afdruk of kopie van het licht dat afstraalt

van een object. Fotografie is een heel

directe en praktische manier om tot beeld

te komen. In tegenstelling tot een

beeldhouwwerk of een schilderij is een foto

een directe weergave van de wereld om ons

heen. Een foto is echter tegelijkertijd een

van de meest conceptuele beelden die we

kunnen produceren. Licht dat wordt

vastgelegd op papier dat bij het bekijken

ervan heftige gevoelens kan oproepen. Waar

een beeldhouwwerk te bevoelen is en waar

een schilderij toch vooral verf op doek is,

wordt het beeld dat ons bereikt door middel

van een foto vooral in onze hersenen

gevormd. Het leidt daar tot een reactie die

van alle kunstvormen het meest te

vergelijken is met kijken naar de wereld.

Ik tast het gebied af tussen een scherpe,

herkenbare foto en de foto waaruit niet

meer is af te leiden wat is gefotografeerd.

Foto's hebben altijd een relatie met de

wereld om ons heen (met dat wat er was op

het moment van fotograferen) maar kunnen

deze nooit geheel en objectief weergeven en

overbrengen. Al was het alleen maar omdat

de blik van de fotograaf een andere is dan

de blik van de kijker. Voor mij verbeeldt

een foto de relatie tussen de wereld en het

waarnemen en de gelaagdheid en

meerduidigheid ervan. Foto's kunnen in mijn

werk op zichzelf staan of de ingrediënten

vormen voor nieuw beeld. In mijn werk

probeer ik uit wanneer de foto alleen zijn

onderwerp toont en wanneer iets van de foto

of van mij als maker zichtbaar wordt.

5

6

Het is balanceren tussen teveel abstractie

waardoor het teveel moeite kost om het

beeld te doorgronden en te veel realisme

waardoor het beeld te snel kan worden

doorgrond.

Een voorbeeld van een dergelijk werk is een

serie van 34 foto's van 15 bij 22 cm die

naast elkaar worden opgehangen. De foto's

zijn soms scherp, dan weer onscherp. Van

een afstand is te zien dat de foto's

geordend zijn op kleur. Van praktisch wit

naar bijna helemaal zwart, met alle kleuren

van de regenboog ertussen. Van een afstand

zijn de individuele foto's en hun

onderwerpen niet te zien. Alleen de kleur

is waar te nemen. Dichterbij gekomen zijn

de afzonderlijke foto's beter te zien. Niet

van alle foto's is meteen te zien wat er is

gefotografeerd. Ik beoog met de serie een

overeenkomst of verbinding tussen de foto's

te laten zien die niet met het onderwerp

van de foto's te maken heeft. Hierdoor kijk

je als beschouwer niet meteen naar dat wat

is gefotografeerd, maar gaat het om de

serie en om de verbinding. Ik beoog de

formele aspecten te benadrukken en het naar

de achtergrond brengen van het

inhoudelijke, de betekenis. Dit is niet

alleen in dit werk aan de orde, maar komt

in bijna al mijn werk terug. Ik probeer

geen verhaal te vertellen, iets na te

bootsen of een gevoel over te brengen, ik

richt me op formele kanten van het werk en

wil de nadruk vestigen op het gebruikte

medium.

Ik vind het belangrijk dat er in mijn werk

een duidelijke verbinding is met de

werkelijkheid, met de dingen en mensen om

ons heen, de maatschappij en de natuur. Dat

vormt ons en daar bestaan wij uit, maar wij

vormen ook weer de maatschappij en onze

wereld. Zonder die wereld kunnen we niet en

ik denk dat we er ook niet los van kunnen

komen. Het meest abstracte werk, het meest

conceptuele, expressionistische of

minimalistische werk; alles heeft

raakvlakken met de wereld om ons heen. Maar

ieder van ons ziet iets anders, iedereen

maakt iets anders mee, heeft een eigen

7

8

referentiekader en iedereen abstraheert

daarmee die werkelijkheid. Fotografie is

daarom voor mij een heel geschikt medium.

Zonder een zichtbare werkelijkheid kan een

foto niet bestaan, er moet iets zijn wat te

fotograferen is. Maar een foto is ook een

persoonlijke keuze, een eigen visie op de

werkelijkheid. De fotograaf bepaalt het

kader, de afsnijdingen en dat wat niet

wordt gefotografeerd. Daarna zal een

toeschouwer de foto weer relateren aan de

eigen belevingswereld en maakt daardoor een

tweede uitsnede uit de uitsnede die de

fotograaf al maakte van de werkelijkheid.

Foto's tonen dat wat er was, maar

paradoxaal genoeg verdwijnt de foto die

daar goed in slaagt. Het lost niet

letterlijk op, maar hoe scherper de foto en

het onderwerp, hoe meer je kijkt naar dat

wat er is gefotografeerd en zie je niet

meer dat wat er is: de foto. De foto is

transparant en geeft zichzelf helemaal om

een beeld, een afdruk van het weerkaatste

licht op een bepaald moment en op een

bepaalde plek, te tonen. Door zichzelf weg

te cijferen en zich ten dienste te stellen

van dit overbrengen, wordt een foto

onzichtbaar. En daarmee ook de maker van de

foto. De schilder laat duidelijk zijn

sporen achter op het doek en het doek is

zelf ook een en al materialiteit, maar bij

fotografie is dit niet zo. Zozeer zelfs dat

het eigenlijk niet eens opvalt dat het zo

is.

In foto's komen de objectiviteit en

subjectiviteit van de wereld voor mij het

meest samen. De foto's kunnen in mijn werk

op zichzelf staan of de ingrediënten vormen

voor nieuw beeld, bijvoorbeeld door een

nieuwe ordening gebaseerd op kleur- of

vormovereenkomsten. Hierdoor treedt een

vervreemding op die de foto nog verder uit

zijn context haalt. Ik houd van de

ontdekkingen en de resultaten die mijn

huidige werkwijze oplevert: de vaak

verrassende kleurschakeringen die optreden

bij het maken van onscherpe foto's spreken

me enorm aan.

9

10

Van de foto's maak ik ook korte films. Met

die films, die zijn samengesteld uit foto's

die in korte tijd achter elkaar zijn

gemaakt van dezelfde situatie of

voorwerpen, wordt het aspect tijd

teruggebracht in het beeld. Te zien is hoe

takken bewegen in de wind, hoe een fontein

het water doet rimpelen of hoe een prisma

voor een raam heen en weer draait. Het is

evenwel niet de echte tijd die is

verstreken tussen het nemen van de ene foto

en de andere: de tijd die er tussen zit is

mijn tijd. Dat is wat ik heb toegevoegd aan

het beeld. Door meerdere opnames van

eenzelfde situatie te maken wordt het

verstrijken van tijd weer zichtbaar. Een

extra dimensie wordt toegevoegd aan de foto

die per definitie een momentopname is. Door

de filmpjes wordt dit aspect van het

fotografisch beeld belicht en expliciet

gemaakt. Misschien roepen de filmpjes ook

vragen op als; waar kijk ik eigelijk naar,

wat zie ik? En misschien vullen we dat

kleine beetje wereld wat we zien wel aan

met wat we weten, een tak die beweegt in de

wind en je voelt de bries op je wang.

zon

water

tak

11

12

Ik wil heel graag Young Grunn Artist worden

omdat ik als net afgestudeerde kunstenaar

nog veel te leren heb op het gebied van de

praktische kanten van het kunstenaar zijn.

Hoe breng ik mijn werk beter onder de

aandacht? Hoe kan ik geld genereren om mijn

beroepspraktijk draaiend te houden?

Daarnaast ben ik zeer kritisch over mijn

eigen werk en wil ik graag mijn ideeën en

beelden beter op elkaar laten aansluiten.

Ik denk dat een scherpere verbeelding,

zonder te letterlijk te willen zijn, zeker

mogelijk is. Hiervoor zou ik bijvoorbeeld

graag een masterclass willen volgen en

hiernaar verdergaand onderzoek te

verrichten. Ook wil ik graag andere media

verkennen naast fotografie en film. Met een

scherpere verbeelding als uitgangspunt,

zullen de aankomende tijd meer eisen worden

gesteld aan de technische uitvoering van de

ideeën. Begeleiding en advisering op dit

vlak kan ik dan heel goed gebruiken.

Als YGA zou ik een droom kunnen waarmaken:

een studiereis naar Japan, waar ik op

artistiek onderzoek uit ga naar de Japanse

verbeelding van de werkelijkheid en de

wereld om ons heen. Vooral de Japanse

fotografen weten op een prachtige subtiele

en toch indringende manier de onzichtbare

wereld te verbeelden.

Waarom moet ik YGA worden? Ik ben een jonge

kunstenaar die professioneel met de kunst

bezig is en een goed draaiende onderneming

op wil zetten. Ik ben analytisch en scherp

op de inhoud met veel aandacht voor

esthetiek in de uitvoering. Ik ben een

harde werker, wat onder andere blijkt uit

het feit dat ik de kunstacademie in

deeltijd heb afgerond naast een veeleisende

baan als jurist bij de Dienst Uitvoering

Onderwijs. Het zou me in staat stellen mijn

kunstenaarschap in een stroomversnelling te

brengen!

13

14