ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ...ένο γύρω από τον λαι ό τηB χαλαρώνει λίγο. Από όλα τα δω άτια στη Φάρ α Φάρλεϊ, η κουζίνα

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Σειρά: Ξένη ΛογοτεχνίαΤίτλος πρωτοτύπου: The Age of Light

Συγγραφέας: Whitney ScharerΜετάφραση: Πηνελόπη ΤριαδάΕπιµέλεια: Ελένη Κεκροπούλου

Σελιδοποίηση: Αλίκη ΤριανταφυλλίδουΠροσαρµογή εξωφύλλου: Φαίδων Σµυρναίος - ΑΡΧΕΤΥΠΟ

Θεώρηση ∆οκιµίων: Εύη Ζωγράφου

Απαγορεύεται η αναδηµοσίευση, η αναπαραγωγή, ολική, µερική ή περιληπτική, ή ηαπόδοση κατά παράφραση ή διασκευή του περιεχοµένου του βιβλίου µε οποιονδή-ποτε τρόπο, µηχανικό, ηλεκτρονικό, φωτοτυπικό, ηχογράφησης ή άλλο, χωρίς προη-γούµενη γραπτή άδεια του εκδότη. Νόµος 2121/1993 και κανόνες του ∆ιεθνούς ∆ι-καίου που ισχύουν στην Ελλάδα.

Copyright © 2019 Whitney Scharer© Οκτώβριος 2019 ΕΚ∆ΟΣΕΙΣ ΩΚΕΑΝΟΣ

Σόλωνος 136, 106 77, ΑθήναΤηλ.: 210 382939, 210 3803925 / Φαξ: 2103829659

e-mail: [email protected]

ISBN 978-960-643-012-1

ΓΟΥΙΤΝΕ ΣΕ ΡΕΡ

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

ΜΕ ΤΑΦ ΡΑ Σ Η

ΠΗ Ν Ε ΛΟ Π Η ΤΡ Ι Α ∆ Α

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Για τη μητέρα μουμε αγάπη και ευγνωμοσύνη

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Σίγουρα κάθε τέχνη είναι το αποτέλεσμα πουγεννιέται όταν κάποιος έχει βρεθεί σε κίνδυνο,όταν έχει βιώσει μια εμπειρία μέχρι το τέλος,όπου κανείς δεν μπορεί να προχωρήσει πιο πέρα.

— ΡΑΙΝΕΡ ΜΑΡΙΑ ΡΙΛΚΕ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΜΕΡΟΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΠΡΩΤΟ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

ΦΑΡΜΑ ΦΑΡΛΕΪ, ΣΑΣΕΞ, ΑΓΓΛΙΑ1966

Καυτός Ιούλιος. Οι λόφοι έχουν πρασινίσει από τηβροχή της περασμένης εβδομάδας και υψώνονται

προς τον ουρανό σαν στήθη καλυμμένα με βρύα. Από ταπαράθυρα στην κουζίνα της η Λη Μίλερ βλέπει λόφουςπρος όλες τις κατευθύνσεις. Έναν ευθύ χαλικόστρωτοδρόμο. Πέτρινους τοίχους που χτίστηκαν πολύ πριν έρθειεκείνη εδώ, οι οποίοι διαχωρίζουν το τοπίο και επίσηςκρατάνε τα πρόβατα εκεί που ανήκουν, να μασουλάνεήρεμα. Ο άνδρας της, ο Ρόλαντ, με το μπαστούνι περι-πάτου, περπατάει στο μονοπάτι ιππασίας. Έχει δύο απότους επισκέπτες τους μαζί του, και σταματάει για νατους δείξει μια τρύπα που έχει σκάψει ένας τυφλοπόντι-κας στην οποία θα μπορούσε να σπάσει κανείς τοναστράγαλό του, ή τη σβουνιά μιας αγελάδας που ίσως νααποτελεί ένα υπερβολικά επαρχιώτικο στοιχείο για κά-ποιους επισκέπτες.

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Ο κήπος των βοτάνων της Λη βρίσκεται έξω ακριβώςαπό την κουζίνα και στο πιο μακρινό σημείο που επιλέγεινα περπατήσει ποτέ. Ο Ρόλαντ έπαψε πριν από χρόνιανα της ζητάει να τον συνοδεύσει στους περιπάτους του,όταν του είπε ότι μέχρι να βάλει ένα πεζοδρόμιο στουςλόφους και ακριβώς μπροστά να τοποθετήσει μια σειράαπό καφέ μπαρ, εκείνη δεν πρόκειται να χάσει τον χρόνοτης τριγυρίζοντας στις λοφοπλαγιές. Τώρα πιστεύει ότιεκείνος απολαμβάνει τον χρόνο που περνάει μακριά της,όπως και εκείνη απολαμβάνει τον χρόνο μακριά του. Κά-θε φορά που τον βλέπει να φεύγει, το χέρι που είναι σφιγ-μένο γύρω από τον λαιμό της χαλαρώνει λίγο.

Από όλα τα δωμάτια στη Φάρμα Φάρλεϊ, η κουζίνα εί-ναι το μέρος στο οποίο η Λη νιώθει πιο ευχαριστημένη.Όχι ευτυχισμένη, αλλά ευχαριστημένη. Κανείς δεν μπαίνειεδώ μέσα χωρίς αυτήν, και ακόμη και αν έμπαιναν, δενθα έβρισκαν ποτέ αυτό που θα έψαχναν. Βάζα με μπα-χαρικά ισορροπούν σε άνισους πύργους, κατσαρόλες μεδιάφορους βαθμούς βρόμας καλύπτουν τον πάγκο και γε-μίζουν το νεροχύτη, δοχεία με ξύδι και λάδι βρίσκονταιανοιχτά πάνω στα ράφια. Η Λη όμως ξέρει πού βρίσκο-νται τα πάντα την οποιαδήποτε στιγμή, όπως ακριβώςήξερε στο στούντιό της, με το χάος να σαστίζει τους πά-ντες εκτός από εκείνην. Όταν ο Ντέιβ Σέρμαν, ο φωτο-γράφος συνεργάτης της κατά τη διάρκεια του πολέμου,ερχόταν στο δωμάτιό της στο Ξενοδοχείο Σκράιμπ, είχεπάντα έτοιμο κάποιο αλαζονικό σχόλιο –«Α, φτιάχνεις

~ 14 ~

ΓΟΥΙΤΝΕ ΣΕ ΡΕΡ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ένα έργο τέχνης από χρησιμοποιημένα δοχεία πετρελαίου,Λη;»– και τον σκέφτεται όταν είναι στην κουζίνα της καιαναρωτιέται τι θα της έλεγε τώρα. Ο Ντέιβ είναι έναςαπό τους λίγους φίλους της από τις ημέρες του πολέμουπου δεν έχει έρθει ως εδώ για να τη δει. Χαίρεται γι’ αυ-τό. Την τελευταία φορά που τον είδε, όταν ζούσαν όλοιστο Λονδίνο, η Λη κρυφάκουσε τον Ντέιβ να λέει στονΠολ Ελυάρ ότι η Λη είχε παχύνει και είχε χάσει την ομορ-φιά της και το γεγονός ότι δεν ήταν όμορφη την έκανε ναθυμώνει. Πράγμα που δεν είναι αλήθεια, φυσικά. Υπάρ-χουν πράγματα που τη θυμώνουν πολύ περισσότερο απότην ξένη που αντικρίζει στον καθρέφτη κάθε πρωί, με τοπρησμένο της πρόσωπο γεμάτο με κόκκινα αιμοφόρα αγ-γεία έτοιμα να σπάσουν.

Η Λη εκπαιδεύτηκε στο Κόρντον Μπλου πριν από με-ρικά χρόνια, και τώρα φτιάχνει δείπνα πολλών πιάτωνσχεδόν κάθε σαββατοκύριακο και γράφει γι’ αυτά στηVogue. Είναι η ανταποκρίτρια του περιοδικού για οτιδή-ποτε έχει σχέση με το σπίτι. Πριν από αυτό ήταν η πο-λεμική του ανταποκρίτρια, και πριν από αυτό ήταν ηανταποκρίτρια μόδας, και πριν από αυτό ήταν μοντέλοστο εξώφυλλο του περιοδικού. Το 1927, ένα αρ ντεκό σκί-τσο του κεφαλιού της, με το καπέλο της κατεβασμένο χα-μηλά σαν κράνος, ξεκίνησε μια εποχή ενός νέου μοντερ-νισμού στη γυναικεία μόδα. Μια εκπληκτική καριέρα,λένε συνεχώς όλοι. Η Λη δεν μιλάει ποτέ για εκείνες τιςημέρες.

~ 15 ~

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Η Vogue βρίσκεται στο μυαλό της Λη επειδή η ΌντρεϊΓουίδερς, η αρχισυντάκτριά της, θα έρθει για δείπνο από-ψε. Το πιθανότερο είναι ότι η Όντρεϊ έρχεται για να τηναπολύσει και αποφάσισε να ταξιδέψει μέχρι το Φάρλεϊ γιανα το κάνει από κοντά. Η Λη θα είχε απολύσει τον εαυτότης πριν από καιρό, μετά την εικοστή χαμένη προθεσμία,ή τη δέκατη συνηθισμένη πια πρόταση για το πώς να είσαιοικοδέσποινα σε ένα επαρχιακό σπίτι. Η Όντρεϊ, όμως, εί-ναι πιστή, και η μοναδική αρχισυντάκτρια μόδας που προ-σπαθεί να μιλάει στις γυναίκες για κάτι πιο σημαντικό απότις τελευταίες τάσεις στα βραδινά ρούχα. Εκτός από τηνΌντρεϊ θα υπάρχουν και κάποιοι άλλοι επισκέπτες: η φίλητους, Μπετίνα, και ο Σίμους, ο έφορος του ΙνστιτούτουΣύγχρονης Τέχνης και δεξί χέρι του Ρόλαντ. Η Λη πιστεύειότι η Όντρεϊ δεν θα μπορέσει να την απολύσει μπροστάστους φίλους του Ρόλαντ. Ίσως να καταφέρει να της αλ-λάξει γνώμη, να βρει έναν τρόπο να επιστρέψει.

Το αποψινό μενού είναι μια παραλλαγή ενός δείπνουπου η Λη έχει ξανασερβίρει. Δέκα πιάτα. Ψητά σπαράγ-για με σος ολαντέζ, χτένια σουβλάκι με σος μπερνέζ, σού-πα βισισουάζ, πενρόουζις, μίνι λουκανικοπιτάκια, κοτό-πουλο με πράσινα λαχανικά, γκοργοντζόλα με καρύδια,φασιανός σιγοβρασμένος μέσα σε μπύρα, παγωτό τζί-ντζερ και παγωμένο κέικ Αλάσκα σερβιρισμένο φλαμπέμε τα φώτα χαμηλωμένα. Αν η Λη δεν μπορεί να δουλέψειγια την Όντρεϊ, θα τη σκοτώσει με βούτυρο και κρέμα,και μαρέγκα βουτηγμένη στο ρούμι.

~ 16 ~

ΓΟΥΙΤΝΕ ΣΕ ΡΕΡ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

Όταν η Λη δούλευε ως ανταποκρίτρια στη Λειψία καιστη Νορμανδία κατά τη διάρκεια του πολέμου, η Όντρεϊήταν συχνά το μόνο άτομο με το οποίο επικοινωνούσε. ΗΛη της έστειλε εκείνες τις πρώτες φωτογραφίες του Στρα-τοπέδου Συγκέντρωσης Μπούχενβαλντ, και η Όντρεϊ τιςδημοσίευσε μαζί με το άρθρο που είχε γράψει η Λη στημικρή της γραφομηχανή Ερμές, με τις αμφεταμίνες, τομπράντι και την οργή να την τροφοδοτούν. Η Όντρεϊ δη-μοσίευσε τις λέξεις ακριβώς όπως τις είχε γράψει η Λη, μετην επικεφαλίδα «Πίστεψέ Το» και τις αιματοβαμμένεςφωτογραφίες τεράστιες στη σελίδα σε όλη τους την απο-τρόπαια δόξα. Δεν την ένοιαζε το ότι κάπου στο Σέφιλντκάποια νοικοκυρά θα γύριζε μία γυαλιστερή σελίδα πουδιαφήμιζε τα τελευταία γάντια μάρκας Σιαπαρέλι για νααντικρίσει στην επόμενη ένα μελανιασμένο και χτυπημένοφρουρό των SS, με τη μύτη του σπασμένη και το γουρου-νίσιο πρόσωπό του καλυμμένο με πηχτό μαύρο αίμα.

Είναι μεσημέρι και η Λη ξεκινά τα πενρόουζις, ένα πιά-το δικής της επινόησης από παχιά κλειστά μανιτάρια γε-μιστά με πατέ ντε φουά γκρα και πασπαλισμένα με πά-πρικα για να μοιάζουν με τα τριαντάφυλλα που φύονταιστην άκρη του κήπου. Είναι εύκολο να τα κάνεις λάθος.Πρώτα, πρέπει να κόψεις τα κοτσάνια των μανιταριών αλ-λά δεν πρέπει να τα αφαιρέσεις τελείως, αλλιώς τα κα-πάκια θα καταρρεύσουν κατά τη διάρκεια του μαγειρέ-ματος. Σοτάρεις τα μανιτάρια ανάποδα για μερικά λεπτά,και μετά την πάνω τους πλευρά για να διατηρήσεις τους

~ 17 ~

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

χυμούς. Χρησιμοποιείς ένα καλό κρασί Μαδέρας ή έναΜαρσάλα και τα βράζεις μέχρι να γίνουν τρυφερά, μετάτα γεμίζεις με πατέ και καλύπτεις τις εσοχές με πάπρικα.Παίρνεις μαλακό ψωμί και απλώνεις βούτυρο, και απόπάνω προσθέτεις νεροκάρδαμο σαν να είναι γκαζόν. Το-ποθετείς τα μανιτάρια από πάνω, δύο ανά άτομο.

Ο Ρόλαντ συχνά της θυμώνει, επειδή λέει ότι το δείπνοθα σερβιριστεί στις οχτώ, αλλά τελικά σερβίρεται στις εν-νιά, στις δέκα, στις έντεκα και όλοι οι καλεσμένοι είναικουρασμένοι και μεθυσμένοι μέχρι να σερβίρει το πρώτοπιάτο. Η Λη δεν του δίνει σημασία. Κάποτε έφτιαξε έναψητό γοφάρι προς τιμήν ενός πίνακα του Μιρό και ακόμηκαι ο Ρόλαντ συμφώνησε ότι άξιζε την αναμονή.

Απόψε, όμως, η Λη θα είναι στην ώρα της. Θα εμφα-νιστεί από την κουζίνα ήρεμη και μεγαλοπρεπής, και τοένα πιάτο μετά το άλλο θα φτάνουν στο τραπέζι σαν χο-ρευτές σε έναν καλά εκτελεσμένο χορό. Το γεύμα πολλώνπιάτων έχει μια μαγεία, και τις καλές ημέρες της θυμίζειπώς ένιωθε όταν βρισκόταν μέσα στο σκοτεινό θάλαμο,όπου κινείτο με τον ίδιο ακριβώς ρυθμό, χωρίς περιττέςκινήσεις.

Η Λη τελειώνει τα πενρόουζις και τα αφήνει πάνω στοψυγείο. Μετά φτιάχνει την ολαντέζ, περισσότερη από όσηθα χρειαστούν, χτυπώντας τους κρόκους με τον χυμό λε-μονιού μέσα σε ένα χάλκινο κατσαρολάκι, με το σύρμανα κάνει θόρυβο καθώς χτυπάει πάνω στο μέταλλο. Έξω,ο Ρόλαντ και οι πρώτοι επισκέπτες ανεβαίνουν έναν λόφο,

~ 18 ~

ΓΟΥΙΤΝΕ ΣΕ ΡΕΡ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ

ακολουθώντας ο ένας πίσω από τον άλλο σαν πάπιες πουσχηματίζουν μια μικρή σειρά, και μετά κατεβαίνουν σεμια κοιλάδα και εξαφανίζονται.

Τί θα πει η Λη στην Όντρεϊ; Έχει ιδέες για άρθρα, καμ-μία από αυτές καλή. Έχει απολογίες. Αυτές φαίνονταικαλύτερες, πιο αυθεντικές. Τα τελευταία χρόνια ήταν δύ-σκολα, από τότε που μετακόμισαν εδώ, και πηγαίνει στοΛονδίνο μονάχα μερικές φορές το μήνα, αποκομμένη απόόλα. Αλλά ξέρει ότι το γράψιμό της είναι ακόμη καλό. Οιφωτογραφίες της είναι ακόμη καλές. Ή θα ήταν αν μπο-ρούσε να τις βγάλει, αν μπορούσε να αποτινάξει τη θλίψηπου την αποχαυνώνει και τυλίγεται γύρω της σαν βαριάκάπα. Θα πει στην Όντρεϊ ότι νιώθει έτοιμη τώρα. Θα τηςπει ότι έβγαλε τη σαβούρα από μία από τις κρεβατοκά-μαρες και έστησε τη γραφομηχανή της εκεί, με το γρα-φείο μπροστά από ένα μικρό τετράγωνο παράθυρο μεθέα το δρομάκι που εκτείνεται και οδηγεί μακριά από τηφάρμα.

Συνεχίζεται. . .

~ 19 ~

Η ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΦΩΤΟΣ

© Ε Κ ∆ Ο Σ Ε Ι Σ Ω Κ Ε Α Ν Ο Σ