15 febreiro 2015 15 febreiro 2015 6º Tempo Ordinario 6º Tempo Ordinario Marcos 1, 40-45 Marcos 1, 40-45 José Antonio Pagola José Antonio Pagola Música:Haendel Largo Música:Haendel Largo Present:B.Areskurrinaga HC; Present:B.Areskurrinaga HC; Euskaraz: D.Amundarain Euskaraz: D.Amundarain Deus acolle os “impuros”
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
15 febreiro 201515 febreiro 20156º Tempo Ordinario6º Tempo Ordinario
De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús».
Segundo a lei, non pode entrar en contacto con ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado.
Tampouco pode entrar no templo.
Como vai acoller Deus na súa
presenza un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o establece
a lei.
A pesar de todo, este leproso, desesperado,
atrévese a desafiar todas as normas.
Sabe que está obrando mal.
Por iso ponse de xeonllos.
Non se arrisca a falar con Xesús de
fronte.
Desde o chan, faille esta súplica:
«Se queres, podes limparme».
Sabe que Xesús o pode curar,
pero quererá limpalo?,
atreverase a sacalo da exclusión á que está sometido en nome de Deus?
Sorprende a emoción que lle produce
a Xesús a proximidade do leproso.
Non se horroriza nin se bota atrás.
Ante a situación daquel pobre home,
«conmóvese ata as entrañas».
A tenrura desbórdao. Como non vai querer limpalo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara a
seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?
Sen dubidalo, «Sen dubidalo, «estende a manestende a man» cara a aquel home e » cara a aquel home e ««tocatoca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que » a súa pel desprezada polos puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión iniciada polo leproso. reafirmando a transgresión iniciada polo leproso.
Só o move a compaixón: Só o move a compaixón: ««Quero: queda limpoQuero: queda limpo».».
Isto é o que quere o Deus encarnado
en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van contra a súa
compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as
nosas leis e institucións. Non é Deus quen
marxina, senón nós. En adiante, todos han
de ter claro que a ninguén se ha de
excluír no nome de Xesús.
Seguilo a el significa non horrorizarnos Seguilo a el significa non horrorizarnos ante ningún impuro nin impura. ante ningún impuro nin impura.
Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa Para Xesús, o primeiro é a persoa
que sofre e non a norma.
Poñer sempre por diante a norma é a mellor Poñer sempre por diante a norma é a mellor maneira de ir perdendo a sensibilidade de maneira de ir perdendo a sensibilidade de
Xesús ante os desprezados e rexeitados. A Xesús ante os desprezados e rexeitados. A mellor maneira de vivir sen compaixónmellor maneira de vivir sen compaixón.
En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a
prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non
poden vivir dignamente a súa condición… poden vivir dignamente a súa condición… Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.
15 febreiro 20156º Tempo Ordinario Marcos 1, 40 - 45
DEUS ACOLLE OS «IMPUROS»
De forma inesperada, un leproso «achégase a Xesús». Segundo a lei, non pode entrar en contacto con ninguén. É un «impuro» e ha de vivir illado. Tampouco pode entrar no templo. Como vai acoller Deus na súa presenza un ser tan repugnante? O seu destino é vivir excluído. Así o establece a lei.
A pesar de todo, este leproso, desesperado, atrévese a desafiar todas as normas. Sabe que está obrando mal. Por iso ponse de xeonllos. Non se arrisca a falar con Xesús de fronte. Desde o chan, faille esta súplica: «Se queres, podes limparme». Sabe que Xesús o pode curar, pero, quererá limparlo?, atreverase a sacalo da exclusión á que está sometido no nome de Deus?
Sorprende a emoción que lle produce a Xesús a proximidade do leproso. Non se horroriza nin se bota atrás. Ante a situación daquel pobre home, «conmóvese ata as entrañas». A tenrura desbórdao. Como non vai querer limparlo el, que só vive movido pola compaixón de Deus cara a seus fillos e fillas máis indefensos e desprezados?
Sen dubidalo, «extende a man» cara a aquel home e «toca» a súa pel desprezada polos puros. Sabe que está prohibido pola lei e que, con este xesto, está reafirmando a transgresión iniciada polo leproso. Só o move a compaixón: «Quero: queda limpo».
Esto é o que quere o Deus encarnado en Xesús: limpar o mundo de exclusións que van contra a súa compaixón de Pai. Non é Deus quen exclúe, senón as nosas leis e institucións. Non é Deus quen marxina, senón nós. En adiante, todos han de ter claro que a ninguén se ha de excluír no nome de Xesús.
Seguilo a el significa non horrorizarnos ante ningún impuro nin impura. Non retirar a ningún «excluído» a nosa acollida. Para Xesús, o primeiro é a persoa que sofre e non a norma. Poñer sempre por diante a norma é a mellor maneira de ir perdendo a sensibilidade de Xesús ante os desprezados e rexeitados. A mellor maneira de vivir sen compaixón.
En poucos lugares é máis recoñecible o Espírito de Xesús que nesas persoas que ofrecen apoio e amizade gratuíta a prostitutas indefensas, que acompañan a sidóticos esquecidos por todos, que defenden a homosexuais que non poden vivir dignamente a súa condición… Eles lémbrannos que no corazón de Deus caben todos.