Poemoj el "El Parnaso de Popoloj" de Antoni GRABOWSKI Enkomputiligis Don HARLOW El Parnaso de Popoloj Poeziaj originala•oj kaj tradukoj de Antoni GRABOWSKI Enhavo Titolo Unikoda versio Verkinto Deveno Al la semanto Antoni GRABOWSKI Esperanto Al la vespera stelo Richard WAGNER Germana Al la virino Maria KONOPNICKA Pola Al la virino Zygmunt KRASI•SKI Pola Al Luzicujo Jakob BART-•I•INSKI Serba Ama sento Popolkanto Rusa Amikeco Publius OVIDIUS Naso Latina An•elet' a• diableto Antoni ODYNIEC Pola La arbo de l' espero Martinez de la ROSA Hispana A•tuna kanto Paul VERLAINE Franca Averto Józef KOTARBI•SKI Pola La blondulino Solomos Greka nova Bruas pinoj sur deklivo W•odzimierz WOLSKI Pola Cikado kaj formiko Jean de la FONTAINE Franca •ielarka fabelo Adam ASNYK Pola De kiam estos vi edzino Kazimierz TETMAJER Pola Dedi•o al Kraszewski Jarosz DERDOWSKI Pola-ka•uba Demandoj Jules LAFORGUE Franca La destino Narcyza •MICHOWSKA Pola Donu min al Janko Popolkanto Pola http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/ (1 sur 5) [28/02/2003 16:26:12]
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Poemoj el "El Parnaso de Popoloj" de Antoni GRABOWSKI
Enkomputiligis Don HARLOW
El Parnaso de Popoloj
Poeziaj originala•oj kaj tradukoj de Antoni GRABOWSKI
Enhavo
Titolo Unikoda versio Verkinto Deveno
Al la semanto Antoni GRABOWSKI Esperanto
Al la vespera stelo Richard WAGNER Germana
Al la virino Maria KONOPNICKA Pola
Al la virino Zygmunt KRASI•SKI Pola
Al Luzicujo Jakob BART-•I•INSKI Serba
Ama sento Popolkanto Rusa
Amikeco Publius OVIDIUS Naso Latina
An•elet' a• diableto Antoni ODYNIEC Pola
La arbo de l' espero Martinez de la ROSA Hispana
A•tuna kanto Paul VERLAINE Franca
Averto Józef KOTARBI•SKI Pola
La blondulino Solomos Greka nova
Bruas pinoj sur deklivo W•odzimierz WOLSKI Pola
Cikado kaj formiko Jean de la FONTAINE Franca
•ielarka fabelo Adam ASNYK Pola
De kiam estos vi edzino Kazimierz TETMAJER Pola
Dedi•o al Kraszewski Jarosz DERDOWSKI Pola-ka•uba
Demandoj Jules LAFORGUE Franca
La destino Narcyza •MICHOWSKA Pola
Donu min al Janko Popolkanto Pola
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/ (1 sur 5) [28/02/2003 16:26:12]
Czy wiesz ty pi•kna i ty u•miechniona,Której usteczka rozchyla pustota.
•u vi scias, vi bela kaj vi ridetanta,Kies bu•on disigas gajeco petola,Kion signifas tiu sankta vort' "mi amas",Kiu flugas el brusto kiel ora sago,Kaj simile al re•a purpura kurtenoApartigas vin, kiu emocie flamasKaj pro feli•orevoj estas kor-tremanta,For de •iuj la homoj sur ter' en •i tago,Ke vi brakojn malfermu -- nur al unu sola?
* * *
•u vi scias pri tio, papilio, floro,Vi kantema birdeto de printemp'-mateno,Ke tiu sama horo, kiam bu•o viaDiras la vorton, estas de mirakloj horo?Ke tiam hellumi•as tuta mondo dia,Ke •iu viva fonto ek•prucas ar•ente,Ke de printempa rozo ru•i•as bur•ono,Ke mirindaj vida•oj son•aj •i-momenteEnkorpi•as sub via blank-mano tremanta?Ke, kiel sun' en prismo, en viaj pupilojLa vivo rebriligas milojn da mirbrilojKaj fleksi•as radio •ia brilianta? ...Ke, al viaj piedoj, nokt' el sia kronoAr•entajn rosoperlojn •utas el •ieloj?Ke, pro via kortu•o, e• tremas la steloj?
* * *
•u vi scias pri tio, ke la vort' "mi amas"
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/virino.html (1 sur 4) [28/02/2003 16:26:18]
De plej puraj altaroj vin faras pastrino?Ke tiu sento, kiu virgece ekflamasKaj ardas sur viza•a blankeco lilia,Kaj diamant'-fajrere brilas en okulo,Ne estas nur feli•o, sed ora pesilo,Kiu tutmondan movon da•rigas sen fino;La unua fajrero de l' grandega brulo,Kiu mondon per sia •irka•prenas brilo,En •eno de l' kreado la unua ero?•u vi scias, ke kiam krepuska misteroElsinigis la junajn formojn de la tero,Staranta en •aoso, en nudeco sia,Unua vorto, kiun Dio el eteroEldiris tiam, estis: "mi vin amas, tero!"
* * *
A•skultu do! "Mi amas" tute ne parolas;Mi, kiel karesata re•ino en domo,Tra l' viv' sur florsternata vojo iri volas;En viaj kisoj volas mi sveni ebria;Al mi •iumatene lumu ora suno;•iuvespere, kiel lampo diamanta,Ekbrulu, super mia kap', ar•enta luno;Mi volas, ke vi a•du min dum tago tuta,Kaj renkontu per via rideto saluta,Kaj kantu al mi kiel najtingalo kanta;Mi volas, ke min nutru •vit-laboro via;Mi volas, ke vi kiel ombro, e•o mia,•iam por mi responda, vivu mallibere.
* * *
Ne, -- "mi vin amas", tio signifas la•vere:Kun vi mi levos •ar•on, vivo •ia nomo!Mi estos via lumo, ornamo en domo,Mi portas al vi sanon, pacon kaj trankvilon!"Mi amas" tio diras: idealo via,Kaj •iu via celo estas same mia;Ni kune laboradu, ke tago radia Al ter' pli frue sendu sian brilon!Kaj mi volas, ke via vojo estu mia,Via deziro estu de mi la deziro,Ke estu vi de mia konscienc' inspiro, Kaj min konduku -- al spirito dia.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/virino.html (2 sur 4) [28/02/2003 16:26:18]
Al la virino (Marja KONOPNICKA)
Kurante •irka•prene, unu •e alia,Du spiritoj en regnon de la eterneco,Ni briligu en mondo, la malhela nia, Stelaran vojon de la estonteco.Mi volas vian scion anka• ekposedi,Kiel •uron konservi •iun vian vorton,Kun vi mi volas revi, sopiri kaj kredi La nerompeblan, la spiritan forton ..."Mi amas", tio diras: mi volas partigiKun vi maldol•an panon de peno, doloro;Al mal•oja -- okulojn mi volas gajigi, Esti la •ildo de via honoro.Sur via brust' mi estos blanka rozofloro,Ardanta per mistera flameto radia;Mi volas esti kiel rubin'-sigelilo, Sur senparola kara bu•o via.Forgesite, mi volas vivi en trankviloEn ia mond-angulo, sed al vi komuna ...Kaj al nia ideto, super la lulilo, Kanti kantetojn en nokto senluna.
* * *
"Mi amas!" tio diras: spirito libera!Mi ne volas flugilojn ligi viajn helajn,Nek for•i vin al zorgo malvasta, mizera;.Vin, kiu kvaza• aglo kutimis al kuroj,Supren, la• pensoflugo, en altojn •ielajn,. Por plekti neston tie en lazuroj.Mi ne volas vin •ar•i kiel fer-kateno,Nek ligi vin kun tero kiel peza •eno;Mi volas nur konigi al vi, ho amata, Kiel spirito parenca kaj frata."Mi amas!" tio diras: jen mia deziro,Esti •uro de l' vero, de l' bono kaj belo,Esti via anima infano amata, Esti revado via pri •ielo.Esti al via domo la blanka hedero,Esti al via frunto •irmo de sunbruloj.Mi volas esti via brako, penso, spiro, Via amiko - kaj via edzino.
* * *
Se ne batas en via brusto, ho virino,
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/virino.html (3 sur 4) [28/02/2003 16:26:18]
Al la virino (Marja KONOPNICKA)
Kor' kapabla por amo de tia alteco,Ne diru: "mi vin amas" al iu sur tero;•ar tiu, kiu ligos kun vi sian sorton,Malgaje rigardante vin per son•-okuloj,Ke li vivas, neniam li diros la vorton;Li, spirito premata de sia sklaveco, ' Nenion faros por la posteuloj.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/virino.html (4 sur 4) [28/02/2003 16:26:18]
Kto to powie, kto odgadnie?W g••bi ocznych zwierciade•ek.
Kiu diros, kiu vidas?En okula speguletoDe knabino, kio sidas:An•elet' a• diableto? Sidas tie, sur la rando,Senflugila belknabeto;•iu vidas -- sed demando:An•elet' a• diableto? Foje li, el sub palpebro,Brilas per •iellumeto,Ke vi •urus tuj en febro:Jen seraf', ne diableto! Sed tuj pikas vin petoleEkrigardo per pingleto,Ke vi krius kontra•vole:He, satan', ne diableto! Mondo penos je eternePri la solvo de l' nodeto:En fra•lin-okul' interne --An•elet' a• diableto?
Kantis dum somer' sen fin'Cikadin'.Kiam frosta vento blovisSen provizo •in ektrovis,Sen malgranda e• pecet'Da mu•eto a• vermet';La malsato pelis •inAl najbara formikin'.
Kaj •i petis kun insisto:"Donu grajnojn por ekzisto•is la nova jar-sezon'.Mi vin pagos, la• ordon',En A•gust', pro best-honor',La procenton kun valor'."
Ke ne pekas formikinoPer pruntemo, estas vere;"Kion faris vi somere?"Diris •i al pruntulino.
--"Tage, nokte al venantoj,Ne malla•du -- kantis mi."--"Kantis? -- gaja jen meti'!Nun ekdancu post la kantoj!"
Matu•, moja matu•, daj•e mnie za Ja•ka,Spodoba•y mi sig kó•eczka u paska.
Donu min al Janko, mia patrineto!Pla• al mi liaj ringoj •l' zoneto,Pla• al mi ringoj, kaj liphar' tordata,Do min edzinigu, patrinet' amata!Oj dana! oj dana!
Diru al mi, kion diri nun vi volas,•r mi øin ne scios, se vi ne parolas.Oj dana! oj dana!
Ho edziøu, kara, vi bonfartos, frato:Havos vi amadon, plendos pri malsato.Oj dana! oj dana!
Wer reitet so spät, durch Nacht und Wind?Es ist der Vater mit seinem Kind.
Kiu rajdas tra nokto, kun vento pro l' vet'?Tio estas la patro kun sia filet'.La infanon li bone per brak' •irka•prenas,De malvarmo gardante, •e l' brusto lin tenas.
"Kial ka•as, filet', la viza•on vi time?" --"•u ne vidas vi, patro, elfre•on proksime?La elfre•on kun longa trena•o kaj kron'?""Mia filo, •i estas nebula nur zon'!"
"Infaneto amata, ho venu al mi!La plej belajn ludetojn mi ludos kun vi;Apud bordo jen brilas floretoj koloraj,Kaj •e mia patrino vesta•oj la oraj".
"•u vi tute ne a•das, no mia patreto,Kion al mi promesas elfre•' en sekreto?""Trankvili•u, infano, kaj kredu al mi:Murmuretas la vento en velka foli'".
Miaj junaj filinoj karese vin vartos;La filinoj, majstrinoj en danca rondform',Balancante, kantante vin lulos al dorm'".
"•u ne vidas vi tie, patret' mia kara,De elfre•o filinojn en loko malklara?""Mia filo, fileto, mi vidas precize:La maljunaj salikoj prezentas sin grize".
"Mi vin amas, belul', vin posedi deziras,Do mi uzos perforton, •ar mem vi ne iras!""Mia patro, li kaptas, li prenas min for!Al mi faris elfre•o doloron je l' kor'!" --
Frostetremas la patro, akcelas rapidon,En la brakoj li tenas •emantan la idon;Li alvenas penege al hejma en kort':En la brakoj infanon pacigis la mort'.
Antoni GRABOWSKI (por muziko de Franz SCHUBERT)
Wer reitet so spät, durch Nacht und Wind?Es ist der Vater mit seinem Kind.
Kiu rajdas tra nokt', kun vent' pro l' vet'?Jen estas patro kun infanet';Li havas knabon en zorga pen',Lin tenas varme en •irka•pren'.
"Filet', vi kial ektremis pro tim'?""Patreto, jen! elfre• en proksim'!Elfre•o kun trena•' kaj kron'!""Filet', •i estas nebulzon'".
"Ho venu do, infan' al mi!Mi belajn ludojn ludos kun vi;•e l' bordo brilas kolora flor',Mia panjo havas vestojn el or'!"
"Patret', •u vi a•das, ho mia patret',Kion promesas elfre•' en sekret'!""Ne timu, filet', ne timu vi,Murmuras vent' en velka foli'".
elfre•idinoj en nigra lok'. --Filet', filet', mi vidas sen dub':maljunaj salikoj grizas en grup'.
"Mi amas vin, ho bela figur', kun sopir',se mem vi ne venos, do prenu vin •ir'."Patret', ho patret', nun litu•as min, ve!Elfre•' min kaptas, doloras tre!
La patro ekspronas kun frosto en spin',kaj premas la filon •emantan al sin',li pene venas al hejmkort',surbrake ku•is la fil' en mort'.
Ich möchte dir wohl etwas sagen,Doch weiss ich leider selbst nicht was.
Al vi mi volus diri ion,Sed kion, mem ne scias mi;Kaj se vi min demandus tion,Mi nur respondus tion •i: El tuta kor' mi amas vin, Nur sole vin, nur vin!
Se kanti kanton mi ekprovasAl vi irantan, al la kor',Mi sole unu vorton trovasEn la anim' je •iu hor': El tuta kor' mi amas vin, Nur sole vin, nur vin!
Mi volus skribi letereton,Malkovrus mian koron •i;Tro malfacile! nur vortetonMi skribas kaj ne scias pli: El tuta kor' mi amas vin, Nur sole vin, nur vin!
[ Tiu •i poemo estas poezia konfeso, rekreanta reala•on, de l' poeto travivitan, sed refanditan en perlon de poezio. -- En •enevo la poeto ekkonis la polan familion de gesinjoroj Wodzinski, en kies societo li faris ekskursojn, dum kiuj, meze de •armaj svisaj naturbildoj inter li kaj fra•lino Marja Wodzinska komenci•is ama idilio, interrompita kiam gesinjoroj W. kun sia filino subite forlasis Svisujon. -- En la poemo la potenca fantazio de l' poet prezentas en belegaj bildoj kaj agordi•oj unue, kion li vidis, revis kaj sentis per sia imageco dum tiuj feli•egaj tagoj (II - XVII), kaj kiel "Post •ia forflugo, post son•o la ora" (XVII - XXI) funebre plendis lia dolor•irata animo pro la perdo de la amatino, kiun la poeto imagas al si kvaza• mortintan. ]
Odk•d znikn••a jak sen jaki z•oty,Usycham z •alu, omdlewam z t•sknoty.
I.
Post •ia forflugo, post son•o la ora,Mi svenas sopire, seki•as dolora.Ne scias mi, kial anim' al •ielojne flugas el cindroj post •i, al an•eloj?Pro kio ne flugas al mondo alia,Al •i, la savita, amata la mia?
II.
En svisa montaro ekzistas kaskado,De l' Aar lazura la akvo-falado.Vi tien rigardu kun kap' turni•anta!Vi vidas pluvarkon sur kavo •a•manta?Sur blankaj nebuloj sin tuta pendigas,Nenio •in miksas, nenio forigas;Nur iam •afido la blanka trairasAl rando de l' valo tra l' arko •iela,Mordeti je roza arbet a• avela;A• ia kolombo, •ar akvon deziras,Fiera, i•ante al briloj simila,Brilarkon rapide traflugas, mem brila.Mi tie •in vidis! tuj amo min prenis;
Ke •i el pluvarko, el •a•mo elvenis,Mi kredi komencis, la kredo nun restis,Tiel luma de sunaj radioj •i estis!Tiel plena •i estis de lumo an•ela!Kaj •ia lazura pupil' tiel hela!Okuloj levi•is de pied' al plekt' hara:Por ili •i estis amata kaj kara;Kaj post la vidsento, ekami iganta,Ekiris la koro, animo sekvanta;Kaj tiel rapide eki•is amado,Ke volis mi flugi al •i tra l' kaskado.Mi timis, ke flugos •i, pala vida•o,Anta•' ol animo kun krio veki•os,Al arko •iela, kaskad', profunda•o,•i falos, sin solvos kaj de mi fori•os.Ektimis mi kiel en son•o magia,•ar jam mi •in amis, •i estis jam mia.Mi tiel renkontis •in solan sub helaPordego kolora de l' arko •iela.Surblovis min •arme de l' amo ekblovo,Okulmallevinte, mi staris sen movo.
III.
Mi poste •in sekvis tra monto kaj valo,Kaj apud lavanga la piedestalo,Kie ne•', kiel plata na•il' de gigantaDelfeno, •is homaj piedoj aliras,Vaporon ar•enta naztruo elspiras,Kaj kuras Rodano el fa•ko bluanta.En suna mateno jen tie, en fruo,Du •amojn ni iom timigis per bruo;Kiele de homa feli•o konsciaj,Ekstaris la amba•, senmovaj, radiaj,Kaj turnis okulojn kun fulmo-ekbrilojAl bluaj de mia amata pupiloj;Rigardis •in longe, en muta adoro,Sur sin ku•iginte la kapojn el oro.Mi diris: vin ili ekamis en koro!Por tio, el bu•o, modeste fermita,Unua ridet' al mi flugis vizita,Sed balda• reflugis el voj', por ripozo,Al sia nesteto, al perloj kaj rozo.•ar miaj okuloj observis voja•on,Rideto rozigis la blankan viza•on.Ho sciu: ne tiel ektu•as je l' koroRu•i•o de •us ekflorinta la floro,Nek ravas migranton, per sia karmino,
De alpa montaro la ne•a Virgino,Kun vangoj rozitaj de sun-ilumino,Kiel tiu senpeka, senhonta, subitaRu•i•' sur viza•o ridete naskita.
IV.
Feli•aj kaj solaj, de nun en veturoj,Ni estis na•antaj sur lago-lazuroj.Sub ni, mi ne scias, •u estis boato,•ar mi de spiritoj fari•is jam frato:Mi pa•is sur akvoj, •ieliris flugile,Kaj •i min kondukis nun •ien facile!•i estis simila al blankaj la cignoj,De lago estrino, kun estraj insignoj;•i na•is flugante, boat' sur postsignoj;Hela•' post boato treni•is safira,Kaj post la hela•o, al •i, fi•etaroSin supren •etadis el akva la klaro!Ni na•is kun tia arego postira,ridete en lando lazura sen fino;•ar estis •i kvaza• de akvoj diino:•in trenis kolomboj, delfenoj profundeKristalaj palacoj atendis •in funde,En nokto malhela de luno la kronoj,Kaj mi obeema al •iuj ordonoj.
V.
•i eble ne estas an•elo •iela,Mi tiel meditis dum horo-duono!La kulpon forlavis konfeso fidela.A•skultu! Jen anta• pre•ejo la Tella,Unua elsaltis sur •tonon •i sole,Ke amas min, la•te •i diris petoleKaj reen min sendis sur lagan la helon,Per blanka la brusto pu•inte boaton.Kaj mi -- •u konscii mi povis la staton!•u prenos an•eloj min en la •ielon?•u tondre de l' lago forglutos min ondoj?•u bruston krevigas ridetoj-respondoj?•u kora degelas glaci' varmigite?Anim' •u ricevas flugilojn subite?•u ora an•elo animon eniras?•u •oje ridetas la kor' a• sopiras?Kunflugis subite potencoj korsentajKiel ar' da kolomboj, ektrinki kontentajGutetojn el bano por plumoj ar•entaj,Kaj pure disflugi en •ielostraton.
Sed jen -- •i alvokis kun mi la boaton.•in a•dis, ekvidis boat', el lazuroAl •i tuj alna•is •i mem en la kuro.
VI.
•e muro el rokoj, arbara sub krono,Jen staras trankvile, en plen' de koloroj,La Tella kapel'. Tie estas sur ondoLa sojl', kie bu•oj konfesis per sono,Ke longe ni amba• nin amis per koroj.Sub tiu •i sojlo, sur akvo-speguloj,De pinoj balancaj, de rokoj makulojPentri•as; •i tie, interparolante,En akvon fiksitajn okulojn ni tenis.Sub sojlo la akvo ruli•as konstante,Per ond' movi•ema kaj tiel petola,Ke •i niajn amba• portretojn ekprenis,Kaj ilin per manoj interproksimigis,Dum sole nin ligis esprimo parola.Ho ondo! freneza kaj tiel petola,Ke e• niajn bu•ojn •i anka• kunligis,Dum ja ni ligitaj per kor' estis sola.La ond' movi•ema, radia la ondo,Nin •irka•preninte per unu lumrondo,An•elojn du kvaza• •i miksis, •ancela.•e l' penso -- dolor' min turmentas kruela.Ho! ond' malfidela! -- kaj tiel fidela!
VII.
Min foje kondukis an•elo radiaTra bela herbejo al groto glacia.Blankigis •in tie marmor'-ilumino,Kaj frosto sur frunto de l' hela re•inoSurkovris kamp-rozojn per perloj malvarmaj.Arka•o ploradis per larmo tre granda,Kaj falis helegaj la silfoj, la larmaj,Sur •in kiel glanka gutaro rubanda.•ar la•ta fari•is murploro la •ema,•i tute sin kovris per vest' enviema,Kaj •ion tuj perdis okulo sciema.Kaj anka• la manojn •i metis krucitajnSur la alabastrojn ne tute kovritajn.Dum tiel •i staris sen mov', en trankvilo,Kaj •irka• •i ludis pluvarka mirbrilo,Subite komencis mi pre•i per pia: Ave Maria!...Kaj kiel blank-roza disvolvo folia
Ru•econ ekmontras sur brust' malfermita,Jen tiel rozi•is la vango benita;Kaj flanken turninte la kapon, medita•i metis la fingron kristalaj al muroj,Kiele la nomon amatan skribante,A• kiel en penso pri •iellazuroj;Kaj fine •i diris, al mi turni•ante:Min eble por amo forprenos infero,Kaj en la inferan malvarmon vgiditaEn glacikristalojn mi estos premita,Jen, kiel la brila vezik' el aero!...Sed, se turmenti•as tiele en veroHela•o, kreita de suna radio,Kaj tie premata de frosta glacio,Do •in liberigu sopiro la pia: Ave Maria!...
VIII.
Ekiros ni kune sur ne•ajn la kronojn!Ekiros ni kune al pinaj arbaroj,Ekiros ni, kie sonoras brutaroj!Kaj kie surmetas brilarkajn la zonojnLa Jungfra• •e l' suna subira deklino;Kie cervo nebulon trakuras rapida,Funebro-flugila aglaro avida,Kie ombras la nubojn kurantajn sen fino;Mi tien ekiros kun vi, amatino!Se ni ne revenos el altoj •i tiaj,La homoj ekpensos: spiritoj radiajforportis nin al la lazaro •iela,Kaj ni, ekkaptinte je •eno la stela,Ekflugis jen for kun stelaro plejada;Kaj falos malsupren post ni nur mirhelaTorent', kiel brila larmaro kaskada.
Ho! e• plej feli•aj sur ter' ne scietas,Kie siajn flugilojn spiritoj kunmetas,Kaj kiel cignaro eksidas en rondo.Ho! e• plej sciemaj ne diros en mondo,En kian ni tendon por viv' nin ekzilis,Kiom rozoj tra niaj fenestroj mirbrilis,Kiom arboj •erizaj al ni ombron •etis,Kiom birdoj sur ili la ovojn demetis,Kaj kiel en •iu nokt' luna, la pala,Malpacis kaskado kun plor' najtingala.Kiom iris brutaroj sur herboj sonori,Ne eble e• son•e prezenti, esplori,Nek montri, nek fermi en vorto ajn ia!Herbejo, tend', arboj en val' estis tia,Ke blanka, gardanta an•elo de l' loko,Etendis flugilojn de roko al roko,Kaj kovris la tutan sova•an remparon:La rozojn, nin, tendon kaj najtingalaron.
X.
Sed estis jam tro da cipresa odoro,Kaj tro da flamanta en rozoj koloro;Kaj kapti nin volis surprize amado.Matene -- memoras mi -- apud kaskadoNi estis jen solaj, sen timo en koro,Kaj legis ni libron larmplenan, kun ploro.Sed flustris spirito al mi en orelon,De libr' mi turni•u al •i per okulo!Kaj •i, a•skultante, similis an•elon;Subite per tia travida nebuloMalgaja viza•o rozi•is kolore,Ke, kiel fari•is, mi •in ne komprenis,Sed rozan la bu•on mi kisi fervoreKaj sur miaj brakoj •in blankan mi tenis,Kun koro batanta, okul' brilianta.Subite kaskada plekta•o lumantaSin iel tramiksis kaj iel malligis,Sur nin •etis akvan inferon la vento,Malseka nebul' nin el floroj forigis,Ni solaj ne legis de tiu momento.
De nun en ridetoj por mi malplifoja,Pli blanka, pli pala, malla•ta, mal•oja,En •iam pli densajn ombra•ojn •i irisKaj rozojn •e bordoj torentaj de•iris.A• apud kaskada liut' agordita•i kapon mallevis kaj kiel meditaA•skultis; a• sole, en loko deflanka,•i metis la manojn al kolo la blanka,Kiele pro tim' a• defend' en dan•ero;A• kiel trinkanta kolomb' •e rivero,•ielen •i flugis okulo per klara.•i iris dormeme, per pa•o erara,Kaj pensis, viglecon perdinte hirundan,Pri la senkulpeco mediton profundan.
XII.
Vidante •in tia, kaj por min defendi,Mi diris: Amata! vi devas, pro Dio,•ion kore pardoni al mi, kaj ne plendi;La kulpo de •io jen estas lilio:Hiera• en fonto vi lavis, sentime,Sur hela herbejo, viza•on kaj kolon,Kaj apud vi staris jen simple, proksime,Kiel serva knabino, tenanta la tolon,Lilio la blanka, kun hela la mano;•i vian eliron atendis el bano.Vidante vin amba•, la blankajn en paro,Mi pensis, ke son•as mi pri l' an•elaro;Ektremis mi tial kaj tremis en tuto,Kaj mi folieton per tu•' de kubutoEkmovis; •i tiu aliajn tu•etis,Brueto fari•is, el font' vi kuretis,Kaj tiel rapidis vi for, timigita,Ke pu•is per brusto je l' eta forbran•o,Kaj estis lilia trunketo rompita,Kaj falis la floro de via ektran•o.Do mi ekmeditis en reva pensadoPri floro rompebla, vigleco la via.Hiera• matene do, sub la kaskado --Ne mi estis kulpa, sed floro lilia.
•i flamis kiele fumilo de mirho, --Ke mem •i ne scias pri flamo, mi vidis;Profunda fari•is okula safiro,Kaj blanka la ondo sur brust' pli rapidis.De strange varmegaj tempioj influoVelkigis cejano-floretojn en fruo.Kaj kiel al sia patrino kor-pente,•i plendis al aro de steloj silente.Kaj kiam subiras la luno ar•ente,Kaj flustras la floroj pri amo, ekscite,•i proprajn la pensojn a•skultis medite.
XIV.
•u ie, amata, vi nun, malespere,Al diaj an•eloj parolas mal•oje?Kaj ploras plendante kaj diras sincere,Ke estis fulmtondra venteg' iufoje,Kaj groto malhela sub nokta vualo,En groto -- kaskada kurten' el kristalo;Ke estis timeg', en mallumo, mistera,Kaj kune forgeso pri dia la puno;Kaj plendo, de puraj la nimfoj, subtera,Ke tie nin solajn forlasis la sunoKaj trovis kun fajra viza•' en komuno,Kaj tiel nin vekis birdaro la kanta --•u diras •i tion vi kiel plendanta?Ne diru •in al la an•eloj! radia!•ar •iu brilanta larmeto la viaAl unu el ili de flam' estos brulo.•ar mi, se mi anka• an•el' estus puraKun frunt' radianta sur helo lazura,Kaj estus mi de l' senfina•' posedulo,Kaj povus regadi en stela la sfero,Ne volus mi lumi per steloj •ielaj,Sed flugi el •iuj blua•oj la helaj,Kaj havi nur solan vin, mian -- sur tero!
El grot' ne kura•is eliri la bela,•ar eble •i timis, ke sun' por okuloMontri•os tro granda kaj estos tro hela,A• •i kiel nigra aperos makulo.Sed pendis pordego la arko-•iela,Brilante sur pluve plorinta nebulo.•i iris -- kaj rozoj •in igis ekmiri,Ke restis ja, kiel hiera•, brilplenaj.•i, rozon •irinte, komencis admiriKolorojn de arkoj •ielaj matenaj,La vitre travidan •ielan helbluon,Dronantan rondeton de lun' en lazuro,Kaj kvaza• •i mirus de vivo nov-fluon,•i ion a•skultis, ekiris en kuro,•is ekrigardinte en lagokristalon,Sur sia viza•o •i vidis blankecon,Laci•on, pli vivan de l' bu•o koralon,Sopiran rideton kaj la malgajecon.•i tute sin kovris per sia harplekto,Ne levis okulojn en mia direkto.
XVI.
Moment' estas anta• ol luno eliras:La najtingalar' eksilentas la kanta,Kaj pendas folioj sen mov' bruetanta,Herbeja fontaro malla•te pli spiras,Kiel ion anonci tuj volus la stelo,Pri io kvieta paroli •ieloKun floroj, folioj kaj ar' najtingala.Moment' estas kiam, kun arko ar•entaLa ringo Diana eliras la pala:Ek•emas la najtingalaro silenta,Sur arboj folioj ekzumas en •oroj,Vitr-sonan ek•emon la fontoj eldonas.En tia momento, ah! ploras du koroj!Se ion pardoni nur havas -- pardonas,Se ion forgesi -- forgesas memoroj.Kun mia modesta estrin' en •i-horojJam kune sur sojl' idilia ni sidis,Al ni jam an•elajn aferojn konfidis.
Kiele ala•da, •iela kant-trilo,El montoj a•di•is ermita sonilo.Ni iru en •elon, ekdiris •i foje,Ermito nin eble absolvos, gajigos,Kaj manojn ligante, al am' kura•igos.Kaj en la dometon enkuris •i •ojeKaj fermis fenestro-kovrilojn el pino,Por sin al rigardo de floroj vuali.Kaj en la ornamo de mont-virgulinoAl mi •i elkuris -- mi emis ekfali!Neniam okulo de •i tiel hela,Nek estis la bu•' tiel fre•a kaj bela!Sur kapo •i havis papilion nigran,•ar •i la blanka•on •irmgardas de l' bruno,Kaj en la duon' tralumate de l' suno,•i •etas sur frunton flugile la migranOmbra•on; kaj sube, la rozoj ka•itajRigardis scieme tra gazon la nigran,Ankora• tutfre•aj, duone fermitaj.•ar flankon de l' kor' ili gardas konstante,Do tien klini•is papili' obstina;Disrompi flugilon mi estis inklina,•i sidis maldekstren al •ultr' klini•ante.. . . . . . . . . . . . . . . . . .•u kredus timigan anta•senton ianImago, pro sia feli•o, fiera!El mont' ekrigardis mi valon la nian:La tend' al mi •ajnis -- •erketo mizera;kaj same vidi•is, el alto aera,La •erizarbaro -- malhela tombejo;Jen sentas kolomboj pri ni maltrankvilojn,Brutaroj meditas pri ni sur herbejo,Blui•is pli akvoj, mal•ojas la tero,la morto najlfermis fenestro-kovrilojn!Kaj •ie nur timo, malgaj', malespero.Jam kvaza• neniam plu reen venonte,Mi iris malgaje tra l' griza montlando: --La rokoj kaj lagoj nigri•as renkonte,Sur blua glaci' jen aglara girlando;Kiel sango ru•i•as subira sunrando,Kaj jen ermitejo, per ne•o kovrita,•in gardas da hundoj grandegaj par' brita,Krucet', de piroloj sidejo, sur •elo, --•el', libroj en polvo, la pastro ermita, --Nun •io similas al son•o vidita.Memoras mi nur: sun-subiro radie
Orumis viza•on de Kristo per helo,Al •i sur la fingron, malvarman glacie,Mi metis la ringon..... . . . . . . . . . . . . . . . . .
XVIII.
Arbaro kaj valo! herbejo, torento!Ho ve! ne demandu pri •i tiel plore!Min larmoj malhelpas paroli •i-hore,Kaj min meditigas parola momento,Kaj montras helbluan rigardon vidsento,De •i, komencanta kompati min kore,Kaj bu•on -- •i volus min kisi fervore.Mi tremas kaj ree •irka•as min brulo.Do kien mi iros? kaj kien okuloKun larmoj sin ka•os, kaj mi, la solulo?Por •ian portreton desegni, mi staras,A• skribas sur sablo la signojn de l' nomo,A• inter cipresoj kaj rozoj, erarasMi, kiel trezoron perdinta la homo,Kiu plore sidi•as, post perd' de prudento,•e urnoj, starantaj sur tomb'-monumento,Ke tomboj parolu pri •i en silento.
XIX.
Sub miaj fenestroj ekzistas fontano,Eterne •emanta per plora murmuro,Kaj arb', kie sonas la harp-akompanoDe najtingalar'; kaj fenestro en muro,Tra kiu dum nokto rigardas DianoKaj logas la frunton malgaja poluro.Kaj tiel min vekas en larma la banoLa arbo, la luno kaj tiu fontano.Mi tiam rigardas tra l' vitra kristalo,A•skultas mi plorojn •irka•e en valo:Jen fluas fontan', najtingaloj plor•emas,Pri •i parolante. Mi kore ektremasKaj pre•as pri frua la mort', malespere.Mi velkas, sed ve! mi ne mortas envere!Kaj •iam fontanoj, vekante min, •emas.
La pens', revenante pasinton sen fino,Ne scias en kia prezenti •in formo.•u, kiam •i venis min kisi en dormo,Etendis flugilojn kiel' kolombino?•u kiam kuradis •i for, la timema?•u kiam kun mi, sur folion la samanDe libro, okulon •i fiksis la aman,Pri miaj rigardoj restante gardema?•u kiam, de sia korteg' •irka•ita,•i iris kiele re•in' ensor•ita?•u dum la kvieta ekdorm' sub acero?•u kiam •i pelas? sin ka•as humora?En luna lum' -- blanka? a• dum la vesperoDe roza Alp-ne•o -- mem rozokolora?
XXI.
El kie eklumos unuaj la steloj,Mi iros •is al la mallumaj rok-randoj;Rigardos mi cignojn en flug' sur •ielojKaj flugos kun ili al samaj la landoj.•ar •ie, post maro, •i tie, a• ie,Kien iras sendite la pens' en mizero,•iam sekvas la sama mal•ojo min •ie,Kaj estas kaj restos malbone sur tero.Mi tial nur pensas pri unu afero:Por mia mal•ojo pri loko favora,Ke tie neniu flugilo spiritaEkpu•u je mia kor' sange vundita;Pri loko, •is kiu la luno aliros,Na•ante sur ond' kun brueto la ora:Anim' •e l' mistera tu•et', eksopiros,Ke •i reveki•os en mi, kaj eliros.
The shades of night were falling fast,As through an Alpine village passed...
La nokto rapide la ombrojn delasis,Dum alpan vila•on junulo trapasis;Li portis sur vojo la ne•a, glacia,Standardon, kun stranga devizo •i-tia: Excelsior!
La frunto -- malgaja, kaj lia okulo --Jen glavo en suno, flamanta per brulo;Kaj sonis kiele trumpeto ar•enta,La vort' nekonata tra nokto silenta: Excelsior!
Li vidis: en hejmoj feli•aj, jen •armeBruladis la fajro, lamante kaj varme;En supr' glaciaroj fantome sin tiris;El lipoj junulaj ek•emo eliris: Excelsior!
"Ne provu la pason!" avertis hom' griza;"En supro minacas ventego surpriza;Profunda torento fortrenas per ondo!"Sed la•te eksonis la klara respondo: Excelsior!
"Ekhaltu!" lin vokis knabino, "de l' laco,Sur tiu •i brusto ripozu en paco!"La larmoj ekbrilis en blua okulo,Kaj tamen kun •emo rediris junulo: Excelsior!
"Vin gardu je l' pina bran•et' sekigita!Kaj anta• terura lavango subita!"Lin laste por nokto salutis kampulo;
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/excelsior.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:26:58]
Kun sia •ielen levita standardoLa piaj mona•oj de Sankta BernardoEn frua mateno la pre•ojn murmuris,Kaj krio skuanta aeron trakuris: Excelsior!
Migranto, duone en ne•o fosita,De l' hundo fidela li estis trovita;Li tenis ankora• en mano glaciaStandardon kun stranga devizo •i-tia: Excelsior!
Kaj en duonlumo, la griza, malvarma,Li ku•is senviva, sed bela kaj •arma,Kaj de malproksime, el klara •ielo,Defalis la vo•o, simile al stelo: Excelsior!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/excelsior.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:26:58]
Sta• na sukni zrobi• plam•,P•ucze i przeprasza mam•.
Sta•jo veston makuletis,Ploris kaj pardonon petis.Panjo la okazon trovas,Por diri: "La veston purigi ni povas;Sed la tuta vivo viaRestu sen makulo ia,•ar vi kredu •in, karulo,Ne puri•os la makulo."
Nie rusz, Andziu, tego kwiatka,Ró•a kole, rzek•a matka.
"Rozon vi ne tu•u, Anjo,Dornoj pikas!" diris panjo;Sed Anneto ne obeis,Pikis sin kaj poste veis.
Zij zullen hem niet temmenDen fieren Vlaamschen Leuw.
Neniam kvietigosLeonon flandran vi;Li •uos liberecon,Nenion helpos kri'.
Neniam kvieti•osDum vivos ni, leon',Dum havas li ungegojnKaj dentojn, la• bezon'.
Rekanta•o
Neniam kvieti•os, Dum vivos ni, leon',Dum havas li ungegojnKaj dentojn, la• bezon'.
La temp forglutas urbojnKaj falas iam tron',Sed ne pereos niaPopolo kun leon'.
Almar•as malamikoj,Minacas mort-furi',Ni ridas pri dan•eroj,Leono apud ni. Batalas li jarmilonPor flandra kara sort',Kaj restis li potencaKaj en juneca fort'.
Pensante, ke li svenisAliras vi kun mok',
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/flandra_leono.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:27:03]
La patrino ploras, ploras,Larmoj fluas el okuloj,•is el larmoj tri riverojEn la landon for disfluas.
Kaj sur tiuj tri riverojTri levi•is insuletoj,Kaj sur •iu insuletoOra monto supreni•is,Kaj sur •iu ora montoTri elkreskis betuletoj,Kaj sur •iu betuletoTri kukoloj kantas plende.Unu vokas: Amo! amo!Dua vokas: Ho fian•o!Tria vokas: Sorto, sorto!
Kiu vokas: Amo, amo!Tri monatojn •iam plendasAl knabino la sen-ama,Kiu ku•as en la maro.
Kiu vokas: Ho fian•o!Ses monatojn •iam plendasAl fian•o la sen•oja,Kiu ploras pri dronintaSia bela fian•ino,Kiu ku•as en la maro.
Kiu vokas: Sorto, sorto!Plendas dum la tuta vivoAl patrino doloranta,Kiu dum la tuta vivo
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/funebro_patrino.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:27:06]
Cervos gegants rumbejan ses banyes d'alt brancatgeQue pren l'aucell per arbres d'excelsa magnitut.
Giganta cervo skuas la korn-bran•aron sian,La birdojn logas •ia alteco eminenta;Timigas mastodonto gazelon la gracian,Kaj mastodonton pelas mamuto korpulenta.
Sur vojo al •ardeno, tra l' arbaret' odora,Spionas la bufalojn leono el insid';Kaj kiam triafoje levi•as suno ora,Oazo lumebrila prezentas sin al vid'.
En mirto-arbeta•oj karesas je lempiojVentetoj saturitaj duone per miel',Kaj milde murmuretas fontanoj kaj folioj,Kaj semas juvelaron ardanta la •iel'.
La•vice altaj cedroj, malhelaj cinamonoj,Klini•as pro dol•pezo de sia nova flor';Portikon verdan formas po du la arbokronoj,Tra fruktokradoj brilas tagi•a rozkolor'.
Per mil kaskadoj falas torento •a•me-ondaEn grotoj el kristalo, sur •tupoj el porfir';Malligas la harplektojn da nimfoj aro blondaEn akvoj la turni•oj, la•longe de l' flu-ir'.
En riverbordaj herboj, kiele pluv' da perloj,La paradiza birdo saltetas •ojoplene;A•di•as gaja trilo de la timemaj merloj,Kaj sopirema turdo ek•emis jen •agrene.
Smutno mi, Bo•e! Dla mnie na zachodzieRozla•e• t•cz• blasków promienist•.
Mi mal•ojas, Sinjoro! Por mi okcidenteVi etendis arka•on kolore brilantan,Kaj estingas en akvo lazura silenteVian stelon flamantan.Kvankam maron, •ielon Vi kovras per oro,Mi mal•ojas, Sinjoro!
Kiel spikoj malplenaj, kun kapo levitaJen mi staras, malplena kaj sata de •uoj;Por la homoj sur mia viza•o medita:Trankvilec' de helbluoj.Sed por Vi mi malfermos profundon de l' koro:Mi mal•ojas, Sinjoro!
Kiel plore patrinan foriron ekplendasInfaneto, mi preska• larmigas pupilon,Rigrdante, ke suno el ond' al mi sendasSian lastan rebrilon.Kvankam morga• ekbrilos •ielru•a koloro,Mi mal•ojas, Sinjoro!
Jen hodia•, vagante sur granda la maro,Post la bordo cent mejlojn kaj cent anta• bordo,Mi renkontis la flugon de cikoniaroEn la longa vicordo.•in vidante sur pola kampar' en memoro,Mi mal•ojas, Sinjoro!
•ar pri homa tombar' mi meditis multfoje,•ar ne scias mi preska• pri hejma trankvilo,•ar mi kiel pilgrimo laci•is envoje•e fulmtondra ekbrilo•ar ne konas mi lokon de mia last-horo,
Miajn ostojn la blankajn Vi vidos, ho Dio,Ne donitajn sub gardon al kapitelaro;Sed min premas la sento de homa envioPor la tomb' ... al cindraro.Pro l' eterna ku•ej' nekonata, sen gloro,Mi mal•ojas, Sinjoro!
En Polujo pre•adas infano malgranda,Ke al hejm revenigu min Dio kompate...Mia •ipo ne velas al bordo hejmlanda,Tra la mondo •etate.•ar la pre•o infana pro mi -- sen valoro,Mi mal•ojas, Sinjoro!
•ielarkon koloran de bril', kiun ViajTraflugantaj An•eloj etendis gigante,En miljaro post mi, ie homoj aliajRigardados ... mortante ...Anta• ol kun vanteco paci•os la horo,Mi mal•ojas, Sinjoro!
Feli•a la semanto estas,Printempe kiu semis grenonKaj en a•tuno festasDe bonrikolt' solenon.Feli•a, kies kor'Pri granda verko revis,Kaj el la revo-flor'La frukton elricevis.
As Armds, e os Barões assinalados,Que da occidental praia Lusitana.
Batalojn kantas mi de l' heroaro,Kiu de l' hejma bordo luzitanaTra l' ne ankora• •ipirita maro•is trans insulo velis Taprobana, (1)
Kaj da dan•eroj en militofaroPli venkis, ol permesas fort' homana,•is kiam, inter malproksimaj gentoj,Stari•is novaj regno-fundamentoj. (2)
Kaj kantos mi de re•oj glor-memoron,Kiuj potencon de la imperioDisvastigante, sanktan kruco-gloronFirmigis en Afriko kaj Azio,Per heroa•oj, kies altvaloronLa•rkronis senmortec' en historio.Rakontos •ion mi en kanto-partoj,Se vi min helpos, ho geni' de l' artoj.
•esu de l' sa•a Greko kaj Trojano•ipirojn la•di, kiujn ili faris,Kaj kiel Aleksandro kaj TrajanoPor venkaj militiroj sin preparis;Mi kantos vin, ho glora Luzitano,•e kiu Mars', Neptuno serve staris.Silentu do, antikva Muzo kanta,Eksonos glor', pli alten levi•anta!
Piednotoj(1) Cejlono.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/luziadoj.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:27:22]
Nigra korvo preterflugis,Kiu portis en la bekoBlankan manon kun ringeto.Do mi vokis al la birdo:-- "Nigra korvo, vi el kiePortas tiun blankan manonKun brilanta ringo ora?"-- "Estis mi sur kampo, kieLa batalo furiozas,Kie estas glav-bariloj,Kie lancoj fosas tombojnKaj torente sango fluas.Multaj filoj tie ku•as,La patrinoj ploras ilin..."-- "Ve! jen estas mia ringo!Mi •in donis al amato!Ne revenos li, karulo!Do vi fluu, miaj larmoj."
Maître Corbeau, sur un arbre perché,Tenait en son bec un fromage.
Sur arbo sidante, la korvo-sinjor',Froma•on en beko li tenis;La vulp', allogite per bona odor',Kun tia parolo alvenis:"Bontagon, sinjoro nobela!Ho kiel vi estas gracia kaj bela!Se via vo•et', en kompar',Ne cedas al via plumar',Vi estas Fenikso de arbolo•antoj!"
La korvo, •ojega pro tiu admir',Por montri belecon de l' vo•o en kantoj,Malfermas la bekon: "Grak'!" falas akir',Kaj vulpo, kaptante •in, diras: "Eksciu,Simplul', ke flatist' vivas •iuJe kosto de lin a•skultanta person',Froma•on valoras ja •i-lecion'!"La korvo ek•uris en honto, konfuzo,Ke poste neniu lin trompos per ruzo.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/la_kozako.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:27:31]
Kozako en stepo (Antoni MALCZEWSKI)
Enkomputiligis Don HARLOW
Kozako en stepo
de Antoni MALCZEWSKI
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Ej! ty na szybkim koniu, gdzie p•dzisz, kozacze?Czy• zaoczy• zaj•ca, co na stepie skacze?
I.
Hej, kozak' sur •evalo! vi kien rapidas?•u leporon, saltantan sur stepo, vi vidas?•u, ludiginte pensojn, en liber' senfinaVi kuras pro la veto kun vent' ukraina?A• vin eble en kampo atendas, rajdanto,Amatino kun sia malgaja revkanto?•ar vi, •apon premante, bridon ne retenas,Kaj longa polva nubo sur vojo sin trenas.Per fervoro ardi•as viza•a bruneco,Kiel vaglumo brilas sur •i la •ojeco;Dum •evalo sova•a, obeante volon,Tran•as bruantan venton, eltirinte kolon.Flanken! Nigramarano kun knarveturiloj.Ke ne frakasu vian salon stepo-filoj!Kaj vi, nigra birdeto, kiu salutanteRond-flugas, enrigardas, ion demandante,Rapidu la sekreton al kozak' babili, --Ke anta• fin' de l' rondo ne forkuru ili.
II.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/kozako_en_stepo.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:27:32]
Ili flugas -- en suno subira, radia,Similaj al kuranto •ielana ia.Kaj longe, malproksimen sonas huf-frapado,•ar en la vastaj kampoj regas silentado:Ne bruas nobelaro, gajec' kavalira,La spikojn sole fleksas la vento sopira;Nur el herbokovritaj tomboj •emo sonas,Kie glorajn dormantojn velkaj la•roj kronas...Muzik' sova•a -- vorta sova•ec' pli granda,Por idaro konservas •in spirit' Pollanda;Se kampaj roz-arbetoj ilin nur honoras,Ho! kies kor' ne plendas? kies ne doloras?
III.
Kozak' jam preterflugis profundajn kavarojn,Kiuj ka•as kutime lupojn a• Tatarojn;Alkuris sankt-figuron -- sub tiu alta•o,Kie delonge ku•as vampir' en tomba•o --Klinis •apon, farinte kruc-signojn silente,Tra l' stepo kun ordonoj ur•aj fajfas vente.Brav-•evalo ne timas de sor•oj teruron,Kra•ospiris, piedbatis -- kaj da•rigas kuron.Boh-river' sur granitoj, ar•ent-skarpojn trenas,Kozak' fidela penson de l' estro divenas.Bruas la muelilo, malamik' en valo,Scias kozakan penson fidela •evalo, --Kaj tra pikantaj kardoj, tra herbejo-floroj,Pli lerte ne •ovi•as timemaj leporoj.Kiel sago sur alta selo ekklinite,A! sia •evaleto karese premite,Rajdas dezerto-re•o tra l' senvoj' sen timo --Li, step', •eval', nokt' -- unu sova•a animo.Ho! kiu lin malhelpos en dibo•o tia?Perdi•is -- nekaptebla en step', hejmo lia.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/kozako_en_stepo.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:27:32]
La kroneto (el la Kralodvora Manuskripto)
Enkomputiligis Don HARLOW
La kroneto
el la Kralodvora Manuskripto
el•e•igis Antoni GRABOWSKI
Vêje vêtr'ie•ek z knie•eckych lesóvBê•e zmilitka ku potoku.
De l' arbaro princaBlovas la venteto;La knabino kurasAl la rivereto.
Kiam per sitelojAkvon •i ekprenas,Sur •a•manta ondoFlorkroneto venas.
Bela la kroneto,Dol•a la odoro:De la violetoj,De la roza floro.
-- "Diru, ho floretoj,Kiu, en mateno,Plantis vin en molanTeron de l' •ardeno?
Mia don' al tiu,Ho kroneto flora,Estus la brilantaMia ringo ora.
Diru, ho kroneto,Kiu, en mateno,•iris la floretojn,Ligis per fadeno?
Mia don' al tiu,Ho kroneto kara,Estus la plej bela
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/la_kroneto.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:27:34]
Meze de Kosova kampoFontoj kvar el tero •prucas:Blanka lakt' el unu fluas,Ru•a vino el la dua,Tria estas sange-ru•a,Klaran akvon donas kvara.Jen migrant' •e fontoj haltasKaj demandas li unuan:-- "Kial fluas vi per lakto?"-- Por idaron vian nutri!Kaj demandas li la duan:-- "Kial vino vin ru•igas?"-- Por fortigi vian koron!Kaj demandas li la trian:-- "Kial vi per sango •prucas?"-- Por flamigi vin al ven•o!Li demandas fonton kvaran:-- "Kial akvon vi fluigas?"-- Por forlavi vian honton!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/lasta_rozo.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:27:37]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Enkomputiligis Don HARLOW
Libroj de profetoj
de Antoni LANGE
elpoligis Antoni GRABOWSKI
I. Unueco, a• libro de Mozes
II. Multeco, a• libro de Brahma
III. Batalado, a• libro de Zarathustra
IV. Amo, a• libro de Jezus
V. Nepreco, a• libro de Mahomet
VI. Liberi•o, a• libro de Budda
RIMARKO. "La libroj de profetoj" estas verkitaj en la artoplena formo de t. n. sestinoj. •iu sestino konsistas el ses sesversaj strofoj kaj el unu triversa. -- La versaj finvortoj de la unua strofo ripeti•as en la sekvantaj la• •iam nova ordigo, bazita sur la konstanta principo, ke en •iu sekvanta strofo la sesa, lasta finvorto de la anta•iranta strofo, fari•as •ia unua, la unua -- •ia dua, la kvina -- •ia tria, la dua -- kvara, la kvara -- kvina, kaj fine la tria -- •ia sesa. Tio ka•zas, ke en la lasta duonstrofo la finvortoj reaperas en la sama ordo, kiel en la unua. Anstata•igante la finvortojn per literoj ni ricevas la sekvantan skemon:
1) a b c d e f 2) f a e b d c3) c t d a b e 4) e c b f a d5) d e a c f b 6) b d f e c a
7) a b c d e f
I. Unueco
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (1 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Oto przemówi• Bóg w plomiennym krzakra:Moj•eszu, s•uchaj, mów synom Adama!
Jen Dio ekparolis en flama arbusto:A•skultu, Mozes, diru al filoj de Adam!Mi estas via sola Dio -- mi Jehova!Kreinto de •ielo -- de steloj -- de maroj --De popoloj -- arbaroj -- •afidoj -- leonoj,Kaj •ion mi kunigis en mondo -- unika!
A•skultu! kunligite en •eno unika,Animo universa floras en arbusto,Nutras liliojn -- donas idojn al leonoj --El Sinai profetas al filoj de Adam,Mu•as en tondroj -- skuas profundon de maroj:Unuigis animon kaj korpon Jehova!
Unu estas la Spaco -- unu Di' Jehova --Kaj en Spaco kaj Dio -- la Tempo unika!Unu sola Potenco ruli•as tra maroj, .Kaj unu suko •prucas en •iu arbusto --Kaj unu sango fluas en filoj de Adam --Per unu amo ardas patrinoj -- leonoj!
Rampa•oj -- kaj •ielaj birdoj -- kaj leonojEl vermoj eligitaj estis de Jehova,Same kiel plej alta el vermaro -- Adam.Supre starante, estis li spirit' unika,Kiu divenis Dion en flama arbusto --En purpuro de l' suno -- en lazur' de maroj.
Kaj •iuj de la Tempo kaj de l' Spaco maroj,De l' animo inspiroj, de l' korpo leonoj --De l' Historio floroj sur Natur-arbusto,Kiel atomoj de la esto de Jehova,El de Eteroj granda unuec' unikaFalis en mirigitajn okulojn de Adam.
A•skultu, mirigitaj vi filoj de Adam,Amu animon de la eteroj kaj maroj,Atentu kiel en la unuec' unikaEn Edeno kunvivis •afidoj, leonoj:•i unuecon krei ordonas JehovaKaj tion al vi diras en flama arbusto.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (2 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
En la flama arbusto -- al filoj de AdamTiel diris Jehova! -- Silentis la maroj --Kaj silentis leonoj. -- Parolis Unika.
II. Multeco
A• libro de Brahma
Dotejcie Somy do ognia, bramlni,Niech •wiatu zagrzmi wielki hymn Rig-Wedy.
Alver•u al la fajro Soma'n, ho bramanoj,Al mond' eksonu granda himno de Rig-Veda.Mondo, plena de dioj, senmorta lotuso,Estas en mov' eterna -- kiel ond' de Ganga.El Indra estas Agni -- Indra el Varuna;La dio naskas dion -- •ie estas dioj!
Kaj •io estas dio -- •ie estas dioj.Enkorpigojn de Agni adoru, bramanoj,Enkorpigojn de Vi•nu, Indra kaj Varuna!Bovinaroj kaj nuboj, kantoj de Rig-Veda,Gazeloj kaj knabinoj, la ondoj de Ganga,Jen •io estas dio -- pan', soma', lotuso.
Miliardajn polverojn enhavas lotuso,Miliardojn da dioj naskas •iam dioj.En la Surja-radioj, vento, ond' de Ganga,En larm', tra kiu vidas mondon la bramanoj,En arbaroj bruantaj kantojn de Rig-Veda,Estas spiro de dioj -- spiro de Varuna.
Anta•tago de l' esto -- kaj de l' di' Varuna,Estis spirit' dormanta en Sensci'-lotuso,•is li veki•is -- kvaza• himnon de Rig-VedaLi a•dus -- kaj eliris tuj el li la dioj,Miliardoj da dioj -- devasoj, bramanoj,Elefantoj, montsuproj -- palmoj -- ond' de Ganga!
Brulu al ni, ho Agni! Fluu, ond' de Ganga!Lumu, ho Indra! Lumu lazur' de Varuna!Bhagavat! vian supron iras la bramanoj,Por akiri la floron de forges'-lotuso,Kaj limon de korpi•oj! •ie estas dioj --En tomboj, vivoj, sonas kantoj de Rig-Veda.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (3 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Al mond' eksonu granda himno de Rig-Veda.Fluas movo de l' esto -- kiel ond' de Ganga,Milionoj da trioj naski•as. La diojIras en nuboj kaj en sunoj de Varuna,Sed ree profundi•os en Sensci'-lotuso;Limon de transformi•oj trovos -- la bramanoj.
Aum! kantu bramanoj -- himnon de Rig-Veda!Jen ekfloras lotuso -- fluas ond' de Ganga --Adoron al Varuna! -- •ie estas dioj!
III. Batalado
A• libro de Zarathustra
Onego czasu w serce ZoroastraZ nieba lranu sp•yn••o honover.
En tiu tempo al la kor' de ZarathustraEl Irana •ielo defluis honover, (1)
Kaj li ekvidis veron per spirit' radiaKaj vokis: Arjoj, estos venkita Ahriman,•ar levi•is la luma di' Ahura-Mazda,Kaj en la suno iras -- venkont' de krepuskoj.
Eterne kun la lumo batalas krepuskoj: --Divoj (2) •iam ribelas kontra• Zarathustra,Krepuskou •iam venkas di' Ahura-MazdaKaj teren sendas -- kiel la sian honover,Virojn, kiuj batalas hontra• di' Ahriman,Per belo, bono, kiel pafarko radia.
Pelvanoj (3) de la lumo, en krono radia,Kura•ege atakas murojn de krepuskojKaj en rubojn faligas regnon de Ahriman;Dum tondre sonas suna himn' de Zarathustra,Plivasti•as ilia kono de honover,Kiun sendis sur teron di' Ahura-Mazda.
Sunojn kaj florojn donis di' Ahura-Mazda.Lia don': •io bona, brilanta, radia --La kanto -- kaj la amo -- de scio honover!De Ahriman kreitaj: veneno, krepuskoj,Dolor' -- kaj dubo en la kor' de Zarathustra --
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (4 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Militoj de popoloj -- verko de Ahriman.
Terura estas iam forto de Ahriman --Malforti•as la luma di' Ahura-Mazda,Kaj vane vokas Iran: venu Zarathustra,Kiu dispelos per la rigardo radiaNubon de Ahrimanaj densegaj krepuskoj --De krepuskoj, en kiuj pereas honover!
Sed denove eksonos la•te la honover,Pro timego ektremos regno de Ahriman,Kiel nuboj en suno -- diskuros krepuskoj!Kaj denove veki•os di' Ahura-MazdaKun sia suna •ildo -- kun glavo radia!Ekbrulos en Irano fajr' de Zarathustra.
Kanto de Zarathustra -- jen granda honover --En la son•o radia! -- Jen falos Ahriman,Venkos Ahura-Mazda -- pereos krepuskoj!
IV. Amo
A• libro de Jezus
A gdy zab•ysta betlehems&~a gwiazda,Wiatr powia• •wie•y od góry Oliwnej.
Kaj kiam ekradiis betlehema stelo,Fre•a vento ekblovis de monto Oliva,El •ielo a•di•is la vo•o: Hozanna!Hozanna al popoloj! Jen naski•is Jezus!Dio, kiu alvenas kun bona nova•o --Pri savo el la larmoj, amo al malgrandaj.
Benataj la animoj estas •e malgrandaj,•ar la ilia estas betlehema stelo!•ar por ili alvenis kun bona nova•oKaj la amon anoncis sur monto Oliva --Filo de senmakula virgulino, Jezus!Al la popoloj regnon dian kaj hozanna!
El •ielo defluis amo, ho hozanna!Amo por la spirite malri•aj, malgrandaj,Amo por la mal•ojaj. Amo estis Jezus,Kaj amo estis lia betlehema stelo.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (5 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Kiuj estas plorantaj sur monto Oliva --Pro amo ili kredu je bona nova•o!
Benataj estas, kiuj kredas je l' nova•o,Kiu en koroj bluas kiele hozanna,Kiu spiras aromon de bran•o Oliva,Kiu portas favoron, amon al malgrandaj --Brilas al la premataj -- per pardono-stelo!Hozanna al popoloj! •ar naski•is Jezus.
Sur la tero judeja jen naski•is Jezus,En la urbo Nazaret a•di•is nova•o!Magojn al li kondukis betlehema stelo,Kaj la pa•tistoj vokis al li: ho hozanna!Kaj sekvis lian vojon aroj da malgrandajDe la jordanaj ondoj •is monto Oliva.
Kaj li instruis homojn sur monto Oliva,Kvankam anta•e sciis la Golgoton -- Jezus!Al premataj -- silentaj -- kaj al la malgrandajDia •afido iris kun bona nova•o.Hozanna al vi sonu, ho Kristo, hozanna --Super kruco radias via sava stelo!
Ekradiis la stelo -- sur monto Oliva.je eterne hozanna -- venis teren Jezus --Kun la bona nova•o -- amo por malgrandaj.
V. Nepreco
A• libro de Mahomet
Jeden jest Allach, jeden jego prorok,Wi•c, gdy okryty skórami wielb••da.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (6 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Nur unu Alla•, unu nur lia Profeto.Do kiam li, kovrite per fel' de kamelo,Sola meditis inter araba dezerto,Tiam al li ekvokis Alla• el •ieloj:Iru, mia profeto, diru al popoloj,Ke plej alta el le•oj estas la Nepreco!
Jen super •io regas sen•an•a Nepreco:Mizera almozulo, plej alta profeto,Re•o, potenca estro de multaj popoloj,Ne havas pli da povo ol hund' a• kamelo,Kontra• potenco, kiu fluas el •ielojAl grandaj urboj kaj al araba dezerto.
Sur maro -- en arbaro -- a• en la dezertoVi ne forkuros sorton, kiun la NeprecoPer eterna verdikto sendas el •ieloj.Nek sen •ia, ordono naski•as profeto,Nek vi ploros la perdon de via kamelo,Nek por interbatatoj levi•os popoloj.
La steloj -- la brutaroj -- same la popoloj,Kiuj velas sur maroj -- a• en la dezertoKura•e migras dorse sur sia kamelo,Devas subi•i al la senceda Nepreco --Kaj de neniu re•o -- neniu profeto --•an•ita estos alta verdikt' de •ieloj!
Nevenkebla jen estas volo de •ieloj!Do humili•i devas anta• •i popoloj:El •i nur la senmorta naaki•as profeto!•iun larmon -- kaj •iun palmon en dezerto,Kiel kalkul'-ciferojn, -- tiel la NeprecoKonas -- kaj prikalkulas pa•ojn de kamelo.
Do vi, migrante sur la dorso de kamelo,Ne atentu, •u vento mu•as el •ieloj;•ar kiam •in ordonas senceda Nepreco,Unu haron ne perdos vi inter popoloj,Nek pereos sur maro, nek inter dezerto!Tiel parolis Alla• -- a•skultis Profeto.
Do levi•is Profeto -- en fel' de kamelo,El sova•a dezerto -- la• vo•' el •ieloj --Iris li al popoloj -- anonci Neprecon.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (7 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
VI. Liberi•o
A• libro de Budda
W•ród ludu Sakjów •y• królewicz BuddaW zamku rozkoszy. Mistyczne Agama.
Inter Sakja popolo vivis princo BuddaEn kastel' de volupto. Mistika Agama (4)
Pu•is lian animon al dezertaj •ungloj. (5)
Pri mizer' li ne havis plenon de konscio,Sed sentis eternecon de form-disvolvi•o,De •iusuferado, kies lim' -- Nirvana.
•iujn mizerojn al li konigis Nirvana;Do forlasis kastelon sian re•an Budda,Sciante pri eterna sufer'-disvolvi•o,Kaj liberiga el la suferoj Agama.jes, fonto de mizeroj estas senkonscio!Do lasinte kastelon -- li iris al •ungloj.
Li sufokis de l' esto volon kaj en •unglojSer•is ekkonon. Tie en li pri NirvanaKaj anta•aj korpi•oj vekis•is konscio.Sub ombro de figujo ekmeditis Budda,Kiam sur lin defluis la sankta Agama,Kiel la liberiga •iam disvolvi•o.
La estojn pu•as supren plua disvolvi•o.Suno -- la tera globo -- la dezertaj •ungloj,Kaj la homaj spiritoj kaj dia AgamaTra jarcentoj sur supron iras de Nirvana,Kiu rompas neprecon, Veron vidis Budda,Ke liberigas el la avidoj -- konscio.
Plej alta kredo estas de vero konscio,Plej alta ver' -- eterna spirit'-disvolvi•o,Plej alta el spiritoj sur ter' -- estis Budda!Sufoku korp-avidojn! En la verdaj •unglojMeditu kiel Budda. -- Kaj tie NirvanaEn vi lumigu vian la Buddi-Agama. (6)
Veron en via koro veku la Agama.Kaj pri la universa mizero konscioNasku en •i kompaton grandan. Vin NirvanaPerfektigu. Transforma via disvolvi•o
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (8 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Libroj de profetoj (Antoni LANGE)
Ekhaltu. Iru en la dezerton de •unglojKaj fari•u el via meditado Budda.
Fari•os fine Budda! -- Fari•os Agama --En spiritoj kaj •ungloj -- aperos konscio,Ke esto -- disvolvi•o, -- ke limo -- Nirvana.
Piednotoj(1) Honover -- vorto de malka•o, rivela•o.(2) Divoj -- malbonaj spiritoj, demonoj.(3) Pelvan -- heroo.(4) Agama -- celado, malka•o, ekkono, religio.(5) •ungloj -- arbaraj dezertoj.(6) Buddi-Agama -- celado al Budda, religio de Budda.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/profetoj.html (9 sur 9) [28/02/2003 16:27:41]
Macjek
Enkomputiligis Don HARLOW
Macjek
(Popolkanto)
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Idzie Maciek bez wie• z bijakiem za pasem,Po•piewuje sobie tym-dy-rym-dy czasem.
Kun batil' •e zono iras Macjek voje,Iam li ekkantas "tim-di-rim-di" •oje.Se iu baras straton,Ricevas kapobaton.Oj da, dana!
ve! jen malsani•is Macjek nia kara,En drlnkej' ne estis dum vespero kvara;Jam al ni ne kantetas,Bieron ne a•etas.Oj da, dana!
Mortis Macjek, mortis, venis lia horo;Pacon la eternan donu Di'-sinjoro!Li estis brava viro•is lasta sia spiro.Oj da, dana!
Nia Macjek ku•as sur kverka tabulo.Se muziko ludus, saltus li, mortulo;Mazuro, animforte,Movi•as, e• postmorte.Oj da, dana!
Monumenton, ol bronz' kreis pli da•ran mi,Supron de l' piramid' alte superas •i.Nek pluvega malsek', nek plej impeta vent'•in detruos en kur' longa de jaroj, nekTempo, kiu sen halt' pasas senfine for.
Ne tutprenos min mort', mia pli bona part'Vivos plu, kaj la glor' kreskos sen•ese nurTra jarcentoj •is temp', kiam la vestalin'Kun •efpastr' kapitol'-supron irados plu.
Diros oni ke jen, kie en Da•no-land'Tra l' soifa kampar' bruas A•fid'-river',De l' humila deven' i•is potenca mi.
La• eola agord' liron italan •arEl poetoj jen mi ludis unua, doKun fier' la• merit', delfa per la•ro-kron',Melpomeno, al mi frunton ornamu vi!
Morto de patrino de Jugovi•ojelserbkroatigis Antoni GRABOWSKI
Mili Bo•e •uda velikoga!Kad se sle•e na Kosovu vojska.
Kara Dio de l' miraklo granda!Kiam sur Kosov' armeo falis,Kaj en la armeo la• Jugidoj,Deka vi, maljuna Jug-Bogdano,Dion petis Jugidoj-patrino,Ke al •i li donu falk-okulojnKaj de cignoj la blankajn flugilojn,Ke forflugu •i al kamp' KosovaKaj ekvidu siajn na• JugidojnKaj maljunan dekan Jug-Bogdanon.•ian pre•on Dio ela•skultis:Kaj al •i li donis falk-okulojnKaj de cignoj la blankajn flugilojn.Flugas •i al kampo de Kosovo,Trovas •i malvivajn na• Jugidojn,Dekan la maljunan Jug-Bogdanon;Super ili na• batalajn lancojn,Kaj na• falkojn sur •i tiuj lancoj,•irka• lancoj na• bonajn •evalojn,Apud ili na• kruel-leonojn.Kaj ekhenis na• bonaj •evaloj,Kaj ekmu•is na• kruel-leonoj,Kaj ekkriis la•te na• •asfalkoj;Sed patrino estis hardokora,Ke de l' kor' e• larmon •i ne ploris.
Sed •i prenis na• kruel-leonojn.Kaj •i prenis same na• •asfalkojnKaj revenis al kortego blanka.Jen de malproksime bofilinoj•in ekvidis kaj renkonten iris.Kaj ek•emis plore na• vidvinoj,Kaj ekploris na• malgrandaj orfoj,Kaj ekhenis na• bonaj •evaloj,Kaj ekmu•is na• kruel-leonoj,
Kaj ekkriis la•te na• •asfalkoj,Sed patrino estis hardokora,Ke de l' kor' e• larmon •i ne ploris.
Kiam estis nokte mezonoktoKaj ekhenis blank•eval' Damjana,La patrin' demandis Damjaninon:"Bofilino, ho Damjanedzino,Kial henas blank•eval' Damjana?•u malsatas li tritikon blankan,A• soifas li akvon el Zve•an?"Kaj rediris la Damjanedzino:"Bopatrino, ho patrin' Damjana,Ne malsatas li tritikon blankan,Nek soifas li akvon el Zve•an,Sed lin Damjan kutimigis man•i•is meznokt' voja•i sur la strato;Do funebras li sinjoron sian,Ke ne portas lin sur sia dorso.Sed e• nun patrino hardokoraDe la koro larmon ne ellasis.
Kiam en mateno tag' heli•is,Jen alflugas du korvoj, la nigraj,Sangaj estas •is al •ultr' flugiloj,Kaj la bekojn kovras blanka •a•mo.Ili portas manon de heroo,Kaj sur mano estas ringo ora;Ili •etas •in al brust' patrina.Prenas manon Jugidoj-patrinoKaj •i turnas kaj returnas •in.Kaj •i vokas la Damjanedzinon:"Bofilino, ho Damjanedzino,•u rekonas vi •i tiun manon?"Ekparolas Damjana edzino:"Bopatrino, Damjana patrino,Tio estas man' de nia Damjan,•ar, patrino, mi rekonas ringon;Edzini•is mi per tiu ringo."Prenas manon patrino DamjanaKaj •i turnas kaj returnas •in,Kaj •i murmuretas al la mano:"Mia mano, verda mia pomo,Kie kreskis vi kaj kien falis?Vi elkreskis jen •e mia brusto,Kaj vi falis sur Kosovan kampon".
Naître avec le printemps, mourir avec les roses,Sur l' aile du zéphyr nager dans un ciel pur.
Naski•i kun printemp' kaj morti kun la rozo,Na•adi kun zefir' en la •ielo pura;Sur florbur•ono sin balanci por ripozo,Ebrie de l' arom', de lum', aer' lazura.
La junan polvon for de flugiletoj skui,Al la •iel-arka•' kun la bloveto flui,Jen de la papili' la ensor•ita cel'.
Simile la dezir': neniam ekhaltante,Sen plena kontentec' tu•etas •ion vante,Pro la volupt' en fin' -- revenas al •iel'.
Trzy razy ksi••yc odmieni• si• z•oty,Jak na tym piasku rozbi•em namioty.
Trifoje ora luno alii•is,De kiam mi sur sablo metis tendojn.Edzino mia nutris infaneton,Krom infanet' tri filoj, tri filinoj,Tut-familio, nun enterigita,Kun mi alvenis. Na•' da dromedarojMatene iris sur la sabl-alta•ojn,Nutri•i per kalama herb' •emara;Vespere •iuj sin ku•igis ronde,jen kie fajro longe jam ne brulas.En kru•oj akvon portis la filinoj,La fajron miaj filoj bruligadis;Edzino, kun filet' •e brust', kuiris.Nun •io estas, kie tombo jenaAl radianta suno reridetas;Sub kupolet' de l' •e•o ku•as •io.Kaj mi revenas sola! -- ho, doloro! --Vivinte tri kvardekojn da jarcentoj,De kiam en la tolan mian kortonDum kvaranten' eniris pest-an•elo.
Ho! kiu povas koni la doloron,Kiela nun en mia kor' fermi•as!Libanon mi revenas, mian hejmon;En mia kort' demandos oran•ujo:Ho, maljunulo! kie restis idoj?Kaj min demandos floroj de filinoj:Ho, maljunul'! filinoj estas kie?Kaj la nubetoj bluaj sur LibanoDemandos min pri filoj, pri edzino,Pri mia infanar', enterigitajen sub terura monument' de l' •e•o.
Kaj tiel •iuj e•oj min demandos,Kaj •iuj homoj pri reven' en sanoDemandos min. Do kion mi respondos?
Mi venis kaj sur sabl' etendis tendon.Kameloj miaj sen bruet' ku•i•is;Infano, kiel an•elet' pentrita,Paserojn nutris; la birdetoj man•is,Venante preska• al manet' infana.•u vidas vi en valo rivereton?Plej juna la knabin' de •i revenis,Kun kru•' sur kapo, rekte kiel kano,Al fajro venis •i kaj per la akvo,Ridante, •i aspergis iom fratojn.Plej a•a filo, kun okul' flamanta,Levi•is, kru•on kaptis en la manojn,Kaj diris: Dio pagu vin por akvo!Mi trinkos kiel hund', en brusto fajronMi sentas! Li el kru•' eltrinkis akvonKaj falis tuj, kiele palm' rompita.Alkuris mi lin savi -- tro malfrue --Fratinoj volis kisi lin malvivan;Mi, kun freneza krio: "Ne kura•u!"Kadavron kaptis, •etis al gardistoj;Ke prenu •in sur ferajn la portilojnKaj enterigu •in •e la pestuloj.De post la dolorplena nokt' mi devis•i tie resti novajn kvardek tagojn.
La saman nokton Hafne kaj Amina,Ku•ante apud si en lito, mortis.Malla•te tiel agoniis amba•,Ke, kvankam post la morto de la filo,Al dorm' okuloj miaj ne fermi•is,Mi e• ne a•dis, kiel mortis amba•,Kaj e• patrino propra ne eka•dis,Dum tiu nokto anka• ne dorminte.Matene ilin amba•, ferobluajn,Filinojn miajn, peste mortigitajn,El tend' mi per gardistoj eltrenigis.Kaj ili nin forlasis! -- senrevene!Kaj dece, junulinoj al gepatrojPer siaj haroj teron ekbalais.
Vi vidas sunon en •iel' lazura?Post la palmaro •iam •i levi•as,Subiras •iam post la sabla monto.
Sennuba estas •iam la •ielo;Sed tiam •ajnis al mi, iaka•ze,Ke sun' al ora suno ne egalas,Kaj jam alia estas ol hiera•;Ke •i similas al vampiro-suno.Kaj la •ielo, kiu vidis mortonDe miaj idoj, miaj tri infanoj,Al mi ek•ajnis nebulara, densaDe ter-vaporoj kaj purpuro suna,Ke mi ne sciis, •u alflugos pre•oAl Dio, kiu kovris sin per nuboj.
Dek tagoj tiel pasis malrapide.Restintaj idoj vivis -- •iuj kvar.Edzino mia iom trankvili•is,E• infaneto mia plej malgranda,•i vivis kaj ne velkis kiel floro.Kaj fine mi ekspiris pli facile,•ar mi ne kredis, ke preninte tri,Infanojn •iujn prenos al mi Dio!
Ho! tio estis hor' infera! kiamMi, sur viza•o de plej juna filo,Ekvidis morton! Kiel mi lin gardis!Signet' unua sur viza•' aperis;Neniu vidus •in -- mi, patr', ekvidis.Simila fari•adis li al tiuKadavro mia unue-naskita:Li i•is hela, pala, poste ru•a,Kaj sur viza•' aperis fer-makuloj.Do la•te mi ekkriis: „Mort' en tendo!"Kaj lin kaptinte kun la pesto-signojMi portis lin en stepon al kameloj,Ke tie lin la morto reste mordu,Kaj ke ne vidu tion... la patrino.
•e la mortant' maldormis ni proksime,Mi kun kameloj, •iuj genuante;Mi tordis manojn kaj mi vokis la•te:Ne mortu li! a• estu ne naskita!Kaj super palmoj, senkompat'-viza•eLevi•is pala lun', dum fil' mortadis,Kaj •i ri•ardis! -- Tion ne forgesosMi, kiel povis luno lin rigardi?Mortinton en la patra •irka•brakoMi volis tuj cindrigi en fajrujo;Sed kiam ekbruletis la vesta•o,
Mi kaptis lin kaj •etis al gardistoj,Kaj du tombistoj nigraj lin forportis.Li ku•u apud frato kaj fratinoj!Post tiu morto kaj doloro oniAl mi destinis novajn tagojn kvardek.
Sub rond' de suno, ru•a kiel sango,Kaj sub la tendo peste infektita,Ni vivis, vorton e• ne parolante,Kaj morton ni al morto mem simulis.Ni eble Dion trompos en •ielo,La pest-idolo eble renversi•os...Revenis! la an•elo-mortigisto!Sed trovis min sen larmoj kaj sen koro,Por fre•aj la doloroj jam sensentan,Dirantan jam: do Dio prenu •ion!Por la sufer' de l' tria fil' mi havisSen larm' palpebrojn kaj el •tono koron;Dolor' jam estis pano •iutaga.Rigardis morton mi de l' filo meza --Lin familia rondo malplej amis,Post morto malplej estis li plorata --Kaj tial Dio mem lin rekompencisPer lia mort' kvieta kaj malvarma,Sen iu ajn doloro, sen deliro.Post mort' li kiel •tono rigidi•is,Kaj li aspektis tiel terurege,Li kvaza• nian ploron ne dezirus,Sed volus fiksi nur viza•on sianEn koroj sen kompat', -- terur'-aspektonEterne lasi en memor' gepatra,Kun la viza•' vokanta: -- malbenitaj!
Li mortis. Nun mi pensis malespere:Se la restintojn Dio ne indulgos,Se mort-an•elon sendos Li pro ili,Ideton prenos -- kaj edzinon mian --Min, malfeli•an, anka• vokos Dio --Filin'! -- Pri •i mi pensi ne kura•is!Pri •i nenian timon mi eksentis.•i estis tiel juna, tiel bela!Kaj gaja, kiam •i al mi la kaponPer siaj blankaj manoj malvarmigis,A•, silkan teksfadenon preparinte,Sur herbo •irka• cedro •i kuradisKaj teksis, araneo laborema!
Jen tiun zonon mian, brilkoloran,Si faris -- kaj okulojn miajn kovris•i tiel per plekta•oj de la blondajHarligoj siaj, ke mi •in rigardis,Tra miaj larmoj, kiel rozon, sunon.•i estis la mastrin' de mia domo!•i, kiel hela protektant'-an•elo,La infaneton gardis en lulilo,Kaj kuris tien, kie plor' a•di•is.Sort-batojn niajn •i priploris •iujn,Kaj •iujn larmojn prenis •i sur harojn.Dek tagoj pasis, dek tre longaj noktoj,Ke mort' jam povis flugi for al steloj;Dek tagoj pasis, noktoj dek aliaj,Al mi espero jam komencis lumi...Patrino •esis plori pro infanoj,Kaj ni kalkulis jam matenojn tridek.En fin', perdinte forton kaj memoron,Mi nokte min ku•igis kaj ekdormis.Dum son•', vinditajn en malpezajn nubojnEkvidis mi mortintajn du filinojn.Tenante sin per manoj, venis amba•,Kaj, salutinte min per tomb-silento,Brilante per okuloj mutaj, irisViziti la dormantojn en la tendo.Malla•te ili iris, malrapideKlini•is •e patrina lit', idet'-lulilo,Kaj poste sur plej junan knabinetonKusigis siajn ferobluajn manojn!Kun krio mi veki•as, la mortintajnInfanojn malbenante, "Hatfe mia!"Mi vokas. Venis •i, birdet', malla•te,Kaj •irka•prenis min per la manetoj;Do konvinki•is mi, ke Hatfe vivas,•ar batis •ia kor' •e mia koro.Sed morga• fulme trafis min sortbato.Filin'!!! -- Sed kial koron dolorigi?Kaj •in de mi kruela mort' el•iris!Kaj •i filin' sur miaj brakoj mortis!Momento estis plej terura, kiamDoloroj mortigantaj •in turmentis.•i vokis: "Savu min! ho savu, patro!"•i havis tiam la bu•eton ru•a,Kiele juna rozo ekfloranta.Kaj tiel mortis tiu knabineto,Ke mia patra kor' kvaron'-•iri•is.
Pro mi, malfeli•ulo, venis ploriGardistoj, -- forprenante tiun korpon,Per hoko senatente •in alkro•is;La hok' sur blankan, rondan bruston falis,•i tie -- kiel mi, ne mortu ili! --jen •e okuloj miaj •in dis•iris.Al ili tion, Dio, vi memoros!Mi prenis •in kaj portis mem al tombo.
Kun manoj krucigitaj sur la brustoTri tagojn sidis la patrin' senmove,En tend-angulo, tute flavi•inte.Idet' fari•is pala kaj plorema,•ar la patrina mamo seki•adis.Plorado nur a•di•is en lulilo.Sinjor', infanojn vi en tomb' ne havas!Al vi alie •ajnas la dezerto,Orbrila eble, hela kaj •ojeca?Por mi •i estas ebena•' infera!Tra tiu sabla ebena•o oniKadavrojn trenis de infanoj miaj!Kaj sur monteto, kien batas maro,Por vi la maro bruas -- por mi mu•as.Kaj kiam vent' al bordoj •in ne •etas,Por vi murmuras mar' -- por mi •i ploras.En la vespera horo, •iutage,Mi a•dis la kantantan muezenon:Li, kvaza• kompatante mian sorton,Per vo•o pli malgaja nun anoncis,Kriante el la sabla konusegoAl malfeli•a patr' -- grandecon Dian.Ho! estu do al mi la•data Alla•!Per bru' de l' flam', vila•ojn bruliganta,Per terotrem', la renversanta urbojn,Per pest', infanojn miajn ekstermanta,Kaj el patrina sin' -- prenanta filojn.Ho! Alla•! Akbar Alla•! estas granda!
Viza•o •iu homa nun komencisEviti min plej eble malproksime.•e mia tend', teksita de filinoj,Tola•oj pro la roso nun nigri•is,•iri•is, kaj, stre•ite nur iome,Similis al putra•' el homaj •erkoj.La pest' videbla estis sur la tendo.
A•skultu! e• da paseretoj aroj,•i tien kunflugintaj •e l' tagi•o,Panerojn man•i, bani sin en sablo,De kiam miaj idoj malplii•is,Pro l' man•o tute •esis kunflugadi.•u ilin fortimigis tol' •irita•e mia tendo? •u viza•o mia?E• unu pasereto ne alflugis,Mi tion •i rimarkis -- kaj mal•ojis.
Post la filin' tri tagojn -- Dio mia!La mar' vespere jam komencis mu•i;Ka•i•is malserena suno-rondo,Kaj nigraj nuboj kovris la •ielon.Aluenis nokt' terura, memori•a,Malluma, kaj de ru•aj fulmoj -- hela.E• nun mi sentas, vidas kaj mi a•das,Mi a•das, kiel pluvoj vipas tendon:•i distiri•as kaj obtuze bruas,Sin super mi balancas en mallumo,Kaj de la fulmoj tute helru•i•as,Simile al vampira tombo flama.Mi kvaza• a•dis, krom fulmbato-krakoj,Malanta• tend' infanojn, la malvivajn,Kaj ili •iuj •emis terurige --Do stre•is mi vidsenton kaj orelon,Kaj kun timego mi meditis, kielEn tomb' infanoj statas dum •i nokto?Subite... Kial morto, la perfida,Malla•te tiel sub la tendon venis?La fulmoj batis krake -- kaj subiteEkploris en lulil' infan' malla•te --Sed plor' esprimon havis teruregan,•ar tuj -- patrin' kaj mi -- ni amba• kune,Ekkuris al vermeto la mizera.Infana •emo, kvankam tre malla•ta,La•tega tiel al ni amba• •ajnis,•iranta tiel kaj mal•oja tiel,Venanta el profunda interna•o!Prudenta tiel! tiel malbenita!!!Ke ni ekkuris amba•, fulmtrafite,Kaj sen espero jam, kaj sen konscio!
Kaj nin ne trompis anta•sent' funebra!•in pest' mortigis, kiel la aliajn,•i iris ku•i •e gefrat'-kadavroj,
Plej kara ido mia! -- kaj la lasta!!!•in prenis nigra morto senkompate,•i nek revenos, nek al mi plenkreskos!Nek mia domo iam •in revidos!Neniam •i revenos! -- Malespero!
Alvenis dua nokt', stelare brila,Ni estis kun patrin' en tend' -- sur tabloJen ku•is anta• ni infan' malviva,Terura pro la senmovec' de l' morto.Mi tiam, rigardante •in, eksentis,Ke, se •i povus tiel resti •iamKun ni, tra •iuj jaroj -- e• nur tiel --Duon' da malesper' el kor' fori•us.Kaj •in ne portis jam la pest-gardistoj,Nek mi al •e•a kapeleto, kieKadavra pord' al ni malfermi•adis,Sed la patrino mem •in portis tien.
Mi restis kun edzin' en tend' malplena.•u vi komprenos? -- nin anstata• ligi,Dolor' al amba• dis•irinte sinojn,Venenon ian •utis en la korojn,Nun eble Dio mem purigos ilin.Mal•ojo nia al malam' similisKaj nigra, granda inter ni ekstaris.Do disigitaj estis ni kaj solaj,Kaj ni e• vorton ne interparolis;•ar kia povis esti paroladoEn tend' malplena inter ni, geedzojKaj la gepatroj de infanoj tiuj? --Dum la varmego ru•e sun' levi•is,Subiris tie, kie nun •i lumas,Simile al fajrera tor•' brulanta.Kaj tiel pasis temp' al ni, senidaj,Kaj tendon granda malla•tec' plenigis.Trakuris eble mus' en luna brilo,Sed •em' a• bru' alia ne a•di•is...Kaj tiel kvardek tagojn ni pasigis,De l' kvaranteno kuracistoj venis,Mal•ojajn la viza•ojn ekrigardis,Kaj vidis mi, ke ili e• ekmiris,•ar mi al ter' klini•is kaj grizi•is;Kaj pro maldorm', •agren', edzino miaSimilis al sukcen' a• flava vakso.•i havis sur la kap' harkronon grizan,
La vangoj flamis brikkolore ru•e,Okuloj brilis, kvaza• estus •iEl mallumej' veninta al sunlumo,La kuracist' artikojn ekbatigis,En kiuj pest' unuajn formas krustojn.Mi estis sana. Homoj, •u vi kredos?Mi, kiu kisis •iujn sep kadavrojn,El tiu kvaranten' eliris sana!Edzino, e• duonon ne tu•inta,Ekbatis sian bruston kaj pali•is,Kaj •anceli•is, kaj kun •emo falis.Sur brakojn prenis mi virinan korpon,En tendon portis -- kaj, •etinte •ar•on,Mi falis apud •i, senvive kvaza•,Kaj reveki•is mi -- por tagoj kvardek...
Mortante, la patrin' al mi konfesis,Ke volis •i el tomb' ideta haviPor rememoro •tonon, a• floreton,Hareton el orbukloj sur la kapo;Kaj tiu memora•o post infano --Jen la bildet'! •in tenis la manetoj,Kaj tiuj orharetoj, sanktaj nune,El kap' etula en tombet' prenitaj --{•ar la patrin' mizera havis fortonElfosi la ideton dum meznokto;•i trovis •in ankora• ne putrintan,Kaj kisis •i koralan la bu•eton,Kaj ree en kadavrajn vindojn metis...)•i tiuj memora•oj kaj la kiso,•telitaj el •aluza ter' de l' •e•o,Mortigis la patrinon kaj edzinon.
Kaj ree malfermi•is sabla sino;Patrinon de mortuloj, la mortintan,Mi enterigis, kaj en tolkavernonRevenis mi, ka•i•i kiel monstro.Nek mi la sunon sur •iel'-arka•o,Nek min la homoj vidis en la stepo.Mi, maljunul', infane naivi•is,Kaj mi viza•on vivan ne memoris,Nur tiujn bluajn kaj terurajn vangojn,•e mi de l' pesta morto forprenitajn!Dum hela tago kaj malluma noktoKun mi en tiu tendo estis ili.Kun ili mi parolis kaj pripensis
Interparolojn kun la tombanaro;Kaj strange ofte trafis mi okazeLa •ustan vo•on de infanoj miaj.Dum noktoj vekis min, el son•' freneza,Terura la hurlado de hienoj•e tomboj... kaj a•skultis mi ploradonDe la kadavr'-man•uloj pro kadavroj.Mi simili•is al serpent' dum frosto,Kaj mi pasigis tagojn kaj semajnojnSen rememor', doloroj kaj deliroj,Kiele •ton' malmola kaj malvarma.Kaj foje! -- Dio jen pri mi ekzorgis! --Malla•te iu enrigardas tendon --Ho! -- •i ne estis jam viza•o homa,Sed kapo de kamel' maljuna mia.•i min rigardis -- tiel kompateme,Ke mi ekploris la•infane, la•te.
Mal•oje mi travivis kvardek tagojn;Min liberigi venis fine homoj.Maldol•a ho! liber', forir'-momento!Mi al malluma tend' jam kutimi•is;Kun sento de mal•oj', dolor', teruro,El•iros mi palisojn, •nurojn, kiujn --Eterna Dio! -- en •i tiun sablonMi fiksis kun infanoj miaj kune.Ho! helpu ilin •iri, al solulo!A1 vi, per sia bru' funebra, eblePli da dolor' rakontos la tola•oj;•ar ili vidis •ion! •ion scias!Kaj nun similas al turment'-figuroj!Rigardu ilin, tu•u kaj ne timuLa peston, kiu per ektu•' ferblua...Vi, filo; ja ne estas mia filo...Sed ne! -- forkuru! •ar •i tiu toloTerura •ajni devas al fremduloj,La mort' pro pesto? ho! jen mort' kruela!La proprajn fratojn oni ne rekonas,La fajro brogas vin, la brusto flamas...Mi tiel vidis miajn ok mortintojn!Kaj •iutage morton rigardante,Mi tie •i pasigis tri monatojn,Hodia• -- jen voja•aj na• kamelojKun ok malplenaj seloj tie staras!Al mi nenio restis nun -- krom Dio,Kaj tie miaj tomboj -- apud vojo!
The day is cold, and dark, and dreary,It rains, and the wind is never weary.
La tago malvarma, malgaja, sensuna;Ne haltas la ventoj, nek pluvo a•tuna;Vinujo je l' muro putranta sin tenas,Sed •iu elblovo foliojn deprenas, Kaj la tago -- malvarma, sensuna.
Mia vivo malvarma, malgaja, sensuna!Ne haltas la ventoj, nek pluvo a•tuna;Miaj pensoj sin tenas je tempoj pasintaj,Sed falas en vento esperoj, velkintaj, Kaj la tagoj -- malvarmaj, sensunaj.
Ekhaltu, ho koro malgaja, ne plendu!Post nuboj la suno radias -- atendu!Ne sola vi tiel kun sorto batalas,En vivon de •iu la pluvo ja falas, Kelkaj tagoj -- malvarmaj, sensunaj.
Jam Prometeusz, przykuty do ska•y,Powrozem losów sp•tany bote•nie.
Mi, Prometeo, forigita al roko,Per •nur' de sortoj ligita doloreAl glita muro de glaci'-amasoj,Ruli•as kaj •iri•as en turmentoj!Rokrandoj vundas la stre•itajn brakojn,Kiuj perforte volas liberi•i.•iri•as mi! Fortikaj •ultroj tremas,Brust' spiras lafon de volvitaj flamoj,Anim' premi•as, kor' pulsas sopire!
•iri•as mi, ruli•as! Kaj jen, supre,Ar•ente brilas laktvoja turni•o;Stelar'-orgioj freneze fajreras,De lunfantomoj fluas la ora•oj,•irka••prucante per lumplenaj rondoj!Stre•i•as mi! Ho povu mi disrompiDe propra malgrandeco la katenojn,De sort' mokanta dis•iri la ringojn,Levi•i supren per agla flugado,Plekti•i en harligon de kometoj,Per brust' ekhati •ildojn de lazuroj,El•iri de •ielo la misteron,Ka•itan en ondantaj, blankaj nuboj,En spiroj de tagi•o, en purpuroDe sunsubiroj printempaj, kvietaj;Poste ekflugi ankora• pli alten,Per korfajrer' ekbati sunan •ildon,Kapti la tor•on de flamaj torentoj,Kapti la fulmon -- kun fulmo stari•i,Kiel demono sur plej alta supro,Malsupren jeti •in -- •i tondru, knaru,Mu•ante kuru tra tero-plata•oj,
En splitojn rompu traba•on de l' mondo,Kaj •i forvi•u la kruston de l' tero;Per uragano-vipoj, fulmo-fajro,Batu homaron, furioz-ebrian.Batu homaron, en koto putrantan,Kiu estingas korojn en pek-mar•oj,Kaj la spiritojn makulas per falso.
Ruli•as mi! Stre•ita •ultr' laci•as,Proteste tremas kor', ribele krias,Ke malesper', malbon', mallum' •irka•e,Ke estingi•is lucernoj de l' vero,Ke •io estas fumo, iluzio,Anstata• vort', miraklofara ago!•iri•as mi, ruli•as! Sed jen kio?Mi a•das ian ploron malproksime,En kiu vibras •iuj kordoj koraj;Mi a•das •emon kaj adia•-psalmojn,Kiuj nomi•as "Neniam" -- "Eterne".Mi vidas milojn da frenez-viza•oj,Da koroj, kiujn konsumas sopiroAl lando de la eterna frati•o,Al hela bordo de liber' konstanta,Kiu al •iuj malfermos sezamojnDe l' vivo-•ojo kaj de l' morto-•ojo.
Stre•i•as mi, ruli•as! Donu spiron!Iom da povo por unu momento!El supr' •iela mi ne •etos fulmojn,Nek volas mi per fajroflamoj spiri,Sed iri volas en valojn! en valojn!Kapti homaron per la flamaj brakoj.Premi •in forte al brusto sanganta,Kaj per titana svingo de sufero•eti viza•on al suno!
Ho dîos ajthèr kàj ta•ypteroj pnoàj,Potamôn te pegàj pontion te kymàton
Etero dia kaj rapid-flugilaj blovoj!Torento-fontoj kaj de l' ocean-ondegojSennombraj briloj! vi, •iopatrino tero!Kaj vi, vidanta •ion, suna rond', rigardu:Jen kion de l' diar' suferas mi, mem dio!Rigardu, kian humiligonKaj turmentadon dum jarmilojSuferos mi! Elpensis jenPor mi la nova estro de la dioj•i tiun senhonoran malliberon!Ve, ve! mi •emas pro l' nunecoKaj pro l' sufer' estonta! Kiam ajnFini•os miaj turmentoj?Sed kion diras mi? •u mi ne anta•vidasPlej malproksiman estontecon? Min surpriziSufer' ne povas ja. Mi devas destina•onToleri plej facile, konsciante tion,Ke estas •i nerezistebla mond-nepreco.Sed kiel •an•os sorto tiun •i ekziston,Ne diros mi, nek mi silentos, sed bena•onMi donis al homar' kaj nun mi jugon portas.En stip-bastonon ka•is mi la fajrofonton•telakiritan, kiu branda ben' al homojKaj instruist' fari•is ja pri •iuj artoj.Pro tia peko mi suferas tian punon,For•ite per katenoj al aer'-alta•oj.
Ho! ho!Jen kies e•o? Kies spiro min alblovas?•u estas dioj, homoj? a• •u amba• kuneAlvenas al limrando mem de l' mondo,Por vidi mian suferadon? a• pro kio?
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/prometeo.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:08]
Rigardu katenitan, malfeli•an dion,Min, Ze•san malamikon, for de kiuMalame sin forturnas •iuj dioj,En Ze•san or-kortegon enirantaj,•ar tro mi amis la homaron!Ve, ve! Mi ree kian bruon a•das?De birda plumar'? Etero ektremisDe zume svingataj malpezaj flugiloj!Sed kio ajn venas, •i vekas teruron.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/prometeo.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:08]
Rano kaj bovo (Jean de La FONTAINE)
Enkomputiligis Don HARLOW
Rano kaj bovo
de Jean de La FONTAINE
elfrancigis Antoni GRABOWSKI
La grenouille vit un boeuf,Qui lui semblait de belle taille.
Sur herbej' sin pa•tis bovo,Altekreska, diktalia.Rano, eta kiel ovo,Lin ekvidis, do, envia,Sin lar•igis kaj plenblovis,Stre•is, kiel •i nur povis,Por bovon egali la• diko.
•i diris al sia baptano: "Amiko,•u tio sufi•as?" -- "Ne!" -- "Mankas peceto?" ---- "Tre multe!" -- "Nun?" -- "Same!" -- "Jen, kiel mi devis!"-- "Vi ne proksimi•as!" -- Do nia ranetoSin tiel plenblovis, ke fine •i krevis.
When Britain first, at Heaven's command,Arose from out the azure main.
Kiam Brituj', la• Di-komand',Levi•is el lazura mar',Jen estis le•o de la land',Kaj kantis garda an•elar': Regu ondojn, Brita-ter', Britoj vivos en liber'!
Dum malfeli•a la naci'Fari•as sklavo de tiran',Por fremda timo kaj envi'Libere floros britujan'. Regu ondojn, Brita-ter', Britoj vivos en liber'!
Post •iu bat' de malamik'Nur pli majeste staros vi,Simile kiel kverk-radik'De vento-sku' forti•as pli. Regu ondojn, Brita-ter', Britoj vivos en liber'!
Se volos humiligi vinTiran' per ruzo a• per fort',Ekflamos noble via sin'Por via glor' kaj lia mort'. Regu ondojn, Brita-ter', Britoj vivos en liber'!
•e vi prosperos vila•an',Komerco brilos en urbar',Al vi subi•os ocean'Kaj bordoj de l' regata mar'. Regu ondojn, Brita-ter',
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/regu_ondojn.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:11]
La muzojn, anojn de l' liber',Vi gaste flegos la• destin';Insul' benata, bela ter',Protektos multaj koroj vin! Regu ondojn, Brita-ter', Britoj vivos en liber'!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/regu_ondojn.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:11]
Thalatta! Thalatta!Sei mir gegrüsst du ewiges Meer!
Thalatta! Thalatta!Mi vin salutas, eterna mar'!Mi vin salutas dekmilfoje,El koro •ojanta,Kiel vin salutisDek mil grekaj koroj,Fortaj en mizero,Hejmon postulantaj,En mondo gloraj, grekaj koroj.
Balancis sin ondoj,Balancis kaj bruis;La suno ver•is sur ilin rapideLa rozajn ludantajn lumojn;La timigitaj mevaj arojFlugadis for, la•te kriante,Frapis la hufoj, sonoris la •ildoj,Kaj for eksonis kiel venka kri':Thalatta! Thalatta!
Mi vin salutas, eterna mar'!Kiel lingvo hejmlanda vi bruas,Kiel son•oj infanaj io briletasSur via vasta balanca ondar'.Al mi rememoro rakontas denove,Pri •iu amata bela ludilo,Pri tiuj brilantaj donoj kristnaskaj,Pri tiuj koralaj ru•aj arbetoj,Orfi•oj, perloj kaj konkoj koloraj,Kiujn vi ka•as mistereMalsupre en domo kristala.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/saluto_al_maro.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:20]
Ho, kiel enuis mi en la fremdlando!Kiel floro velkintaEn la kapsul' de botanikistoKu•is la kor' en la brust',Mi sentas, kvaza• longan vintronMalsana mi sidis en •ambro malluma,Kaj nun mi •is lasas subiteKaj brile kontra• mi radiasLa smaragda printempo, vekita de l' suno,Kaj bruas la blankaj arboj florantaj,Kaj la junaj floroj min rigardsPer siaj okuloj, la bonodoraj;•io sonas, aromas, respiras kaj ridas,Kaj en blua •ielo kantas birdetoj --Thalatta! Thalatta!
Vi brava kor' retiri•a!Kiel ofte, maldol•e-ofte,Vin premis de l' Nordo barbarinoj!El grandaj okuloj venkantajIli pafis brulantajn sagojn;Per vortoj kurbe glatitajMinacis fendi mian bruston;Per kojnoskribaj biletoj disrompisMizeran cerbon mian surdigitan --Vane mi tenis kontra•en la •ildon,La sagoj siblis, la batoj krakis,Kaj de la nordaj barbarinojMi estis premita •is la mar' --Kaj libere spirante mi vin eksalutas,Amata, savanta mar',Thalatta! Thalatta!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/saluto_al_maro.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:20]
Saluto el Varsovio (Antoni GRABOWSKI)
Enkomputiligis Don HARLOW
Saluto el Varsovio
de Antoni GRABOWSKI
Samideanoj, akceptu viKorajn salutojn el Varsovi'!
Akceptu ilin, tra l' tuta mond'Disportu æien al nia rond'.
Diru, ke ankaý sur pola ter'Batas la koroj por sankt-esper',
Ke ankaý tie, apud Vistul',Renkonte brilas amik-okul',
Kaj etendiøas fidela man',Sonas: "Bonvenu, samidean'!"
Kvankam la nokto æirkaýas nin,Ni kredas: Tago brilos en fin'.
Leviøos fine la ora sun',Kie nur steloj flagretas nun.
Ektondros laýte triumfa kant'Pri fina venko de l' esperanto';
Do mi nur preøas: Ho, donu Di',Ke øin ekaýdu ankoraý mi!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/varsovi_salut.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:22]
When the dumb Hour, clothed in black,Brings the dreams about my bed.
Kiame muta horo, nigrulin',Al mia lito venas kun sonøaro,Ne voku reen tiel ofte min,Silentaj voæoj de la mortintaro!Al vala voj', malantaý mi restinta,Kaj al la suna lumo foririnta;
Sed voku min, ho voæoj de l' silento,Antaýen, al stelara firmamento,Flagranta en alta¼oj super mi,Antaýen, supren! æiam pli!
When the dumb Hour, clothed in black,Brings the dreams about my bed.
Kiame muta horo, nigrulin',Al mia lito venas kun son•aro,Ne voku reen tiel ofte min,Silentaj vo•oj de la mortintaro!Al vala voj', malanta• mi restinta,Kaj al la suna lumo foririnta;
Sed voku min, ho vo•oj de l' silento,Anta•en, al stelara firmamento,Flagranta en alta•oj super mi,Anta•en, supren! •iam pli!
Mi jaron æe belzebuboPor vi loøos en infero,Kaj dume mia keruboKun vi, kiel edz' sur tero.
¬uru la amon, dediæon,Þaton, obeon, adoron,Rompu eæ unu kondiæon, --Kontrakto perdis valoron".
Al li orelon atente,Al þi ekstrabon kun vigloTurnis diabl' kaj momenteJam proksimiøis al riglo.
Æar lin Twardowski tre tedas,De pord', fenestro puþante,Tra þlosiltru' sin ekspedas,Øis nun forkiras konstante.
Piednotoj(1) Tvardovski, pola soræisto, kiel la germana Faust.(2) Urbo Gdansk, hodiaý germana Danzig, estis fama pro sia brando.(3) Pole "Lysa gora", pli øuste Kalva monto, monto de soræistoj.(4) Maldolæa dira¼o.(5) Nobela honorvorto.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/sinjorino_twardowska.html (4 sur 4) [28/02/2003 16:28:27]
Sinjorino Twardowskia (Adam MICKIEWICZ)
Enkomputiligis Don HARLOW
Sinjorino Twardowska
de Adam MICKIEWICZ
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Jedza, pija, lulki palaTance, hulanka, swawola
Oni man•as, trinkas, bruas,Fumo, danc', dibo•' petola;Tutan la drinkejon skuas:Ha, ha, hi, hi, hejse, hola!
Twardowski (1), •e l' fino tablaKiel ba•a sin apogas,Krias: He, dibo•' diabla!Ridigas, timigas, logas.
Jen soldat', kun brava vido,•iujn insultas kaj pu•as;Sonis glav', orelon tu•as,El soldat' -- jam leporido.
El vaz' tribunal'-patronoMan•is sen parol' •is fundo;Twardowski sonis per mono...El patrono -- korta hundo.
Al botist' je naza randoLi frapis, al kap' tubetonMetis, •mac'! da gdanska (2) brandoPumpas plenan bareleton.
Dum li trinkis, en kalikoEkfajfis, ekgrincis io;Funde... "Kia artifiko!Baptan', vi venas pro kio?"
Diablet' sur fund' en vino,La• mallonga vest', germano,
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/sinjorino_twardowskau.html (1 sur 4) [28/02/2003 16:28:28]
Mi jaron •e belzebuboPor vi lo•os en infero,Kaj dume mia keruboKun vi, kiel edz' sur tero.
•uru la amon, dedi•on,•aton, obeon, adoron,Rompu e• unu kondi•on, --Kontrakto perdis valoron".
Al li orelon atente,Al •i ekstrabon kun vigloTurnis diabl' kaj momenteJam proksimi•is al riglo.
•ar lin Twardowski tre tedas,De pord', fenestro pu•ante,Tra •losiltru' sin ekspedas,•is nun forkiras konstante.
Piednotoj(1) Tvardovski, pola sor•isto, kiel la germana Faust.(2) Urbo Gdansk, hodia• germana Danzig, estis fama pro sia brando.(3) Pole "Lysa gora", pli •uste Kalva monto, monto de sor•istoj.(4) Maldol•a dira•o.(5) Nobela honorvorto.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/sinjorino_twardowskau.html (4 sur 4) [28/02/2003 16:28:28]
Sonoriloj de vespero (Thomas MOORE)
Enkomputiligis Don HARLOW
Sonoriloj de vespero
de Thomas MOORE
elangligis Antoni GRABOWSKI
Those evening bells! those evening bells!How many a tale their music tells!
Sonoriloj de vespero!Sonoriloj de vespero!Kiom ili rakontadasPri juneco kaj espero!
Pri la domo de gepatroj,Pri la dolæa, kora øojo,Kiam mi ilian sononAýdis je la lasta fojo!
Longe, longe jam forpasisTiuj de l' øojeco horojEkdorminte je eterne,Jam ne batas multaj koroj...
En la tomboj ili loøasPost la øojo kaj sufero;Ne por ili la muziko,Sonoriloj de vespero!
Ankaý kiam mi ripozosJe eterne en trankvilo,Ne ekhaltos la batadoDe l' vespera sonorilo,
Dum kun kanto novaj bardojPaþos jam sur nia tero,
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/son_vesper.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:29]
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/son_vesperu.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:30]
Sopiro al patrujo (Adam MICKIEWICZ)
Enkomputiligis Don HARLOW
Sopiro al Patrujo
de Adam MICKIEWICZ (el Pan Tadeusz)
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Litwo! Ojczyzno moja, ty jestes jak zdrowie!Ile cie trzeba cenic, ten tylko sie dowie.
Litvo, patrujo mia! Simile al sanoVian grandan valoron konas nur landano,Vin perdinte. Belecon vian mi admiras,Vidas øin kaj priskribas, æar je vi sopiras.Dipatrino! Vi gardas Æensto¶ovon helan,En Ostra-Brama lumas! Vi, kiu kastelanNovogrodek defendas kaj pian urbanon, --Kiel Vi al infano redonis la sanon,(Kiam mi, de l' patrino al Vi oferite,La malvivan palpebron eklevis subiteKaj povis tuj al Via sanktejo ekiri,Por redonita vivo Dion dankodiri) --Tiel Vi nin mirakle portos hejman limon!...Dume transportu mian sopiran animonAl montetoj arbaraj, herbejoj verdantaj,Larøe apud lazura Njemen tiriøantaj;Al la kampoj, per greno diversa pentritaj,De sekalo arøentaj, de tritik' oritaj,Kiujn la neøe-blanka poligon' ornamas,Kie per virga ruøo timiano flamas,Kaj æion zonas, kvazaý per verda rubando,La kampa, kun maldensaj pirarboj, limrando.
Litwo! Ojczyzno moja, ty jestes jak zdrowie!Ile cie trzeba cenic, ten tylko sie dowie.
Litvo, patrujo mia! Simile al sanoVian grandan valoron konas nur landano,Vin perdinte. Belecon vian mi admiras,Vidas •in kaj priskribas, •ar je vi sopiras.Dipatrino! Vi gardas •ensto•ovon helan,En Ostra-Brama lumas! Vi, kiu kastelanNovogrodek defendas kaj pian urbanon, --Kiel Vi al infano redonis la sanon,(Kiam mi, de l' patrino al Vi oferite,La malvivan palpebron eklevis subiteKaj povis tuj al Via sanktejo ekiri,Por redonita vivo Dion dankodiri) --Tiel Vi nin mirakle portos hejman limon!...Dume transportu mian sopiran animonAl montetoj arbaraj, herbejoj verdantaj,Lar•e apud lazura Njemen tiri•antaj;Al la kampoj, per greno diversa pentritaj,De sekalo ar•entaj, de tritik' oritaj,Kiujn la ne•e-blanka poligon' ornamas,Kie per virga ru•o timiano flamas,Kaj •ion zonas, kvaza• per verda rubando,La kampa, kun maldensaj pirarboj, limrando.
Revivi•o la sia:-- Kiam estos, kiam estos Junedzino vestita?
La Junedzo atendas,Du riverojn li sendas;Ili iras en landonKaj ripetas demandon:-- Kiam estos, kiam estos Junedzino vestita?
Diru, ondoj, resone:•i jam preta duone;Jam sur frunto granitaFajra krono plektita,-- Nur ne estas, nur ne estas festa robo finita.
La torentoj refluas,Fermas pordon, krak-bruas;Knaras pordoj el •tono,Surde •emas resono:-- Ho ankora•, ho ankora• Junedzino ne preta!
Vent-orgeno jam bruas,La Junedzo enuas,La Mona•', en talaro,Ringojn tenas por paro:-- Kiam estos, kiam estos Junedzino vestita?
Tra ventegoj, silentoj,Balanci•as la gentoj;Pasas tempo senlima, ,Mu•as tondr' malproksima:-- Kiam estos, kiam estos Junedzino vestita?
En abismoj, vekite,La popoloj ekscite:-- Malfermadu! -- la•tkrias --Tag' ekstere radias!-- Devas esti, devas esti Junedzino jam preta!
Junedzino nubi•as,Per vualo kovri•as:-- Ho, malbono ne cedas,•is nun forton posedas:-- Ho ankora•, ho ankora• Junedzino ne preta!
-- Kiam tagon de l' ju•oKorn' anoncos kun mu•o,
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/sur_la_jungfrau.html (2 sur 3) [28/02/2003 16:28:44]
Sur la Jungfrau (Marja KONOPNICKA)
Kiam kradoj diskrevos,Fundoj lumon ricevos,Kiam levos sin valo,Pintoj krakos dum falo,Ju•a tondro ekbruos,Duon-mondon detruos,-- Tiam estos, tiam estos Junedzino vestita!
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/sur_la_jungfrau.html (3 sur 3) [28/02/2003 16:28:44]
Svatita junulino (Bohdan ZALESKI)
Enkomputiligis Don HARLOW
Svatita junulino
de Bohdan ZALESKI
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Czy• ja nie w polu, jak kalina,Czy• ja nie sama ta jedyna?
En kampo, kiel viburneto,•u mi ne estas knabineto?Kial en printempo miaDevas velki flor' lilia?Ho, sorto mia!
•u mi ne estas patr-idino,•u mi ne estas solfilino?Mian •ojon prenis oni,Volas min el hejmo doni!Ho sorto mia!
Se mi eliras el kabano,Mi vagas kiel orf-infano.Amikino min ekvidas,Kvaza• time for rapidas.Ho, sorto mia!
La tomb dit à la rose:-- Des pleurs dont l'aube t'arrose
La tombo diris al la rozo:"El rosaj larmoj, sen ripozo,Vi kion faras, ama flor'?"La roz' al tombo por rediro:"Vi kion faras el akiroNutranta vin je æiu hor'?"
La roz': "En ombro, tomb' malvarma,Mi faras el la roso larmaAromon ambran, de miel'".La tombo: "Mi, ho flor' plendanta,El æiu la anim' venantaAnøelon faras por æiel'!"
La tomb dit à la rose:-- Des pleurs dont l'aube t'arrose
La tombo diris al la rozo:"El rosaj larmoj, sen ripozo,Vi kion faras, ama flor'?"La roz' al tombo por rediro:"Vi kion faras el akiroNutranta vin je •iu hor'?"
La roz': "En ombro, tomb' malvarma,Mi faras el la roso larmaAromon ambran, de miel'".La tombo: "Mi, ho flor' plendanta,El •iu la anim' venantaAn•elon faras por •iel'!"
Stary Budrys trzech Synów, tegich jak sam Litwinów,Na dziedziniec przyzywa i rzecze.
Budrys, forta kaj sana, maljunulo Litvana, Sur la korton alvokas tri filojn:"Iru tuj en la stalojn, selu bone æevalojn, Kaj akrigu la glavojn, ¼etilojn.
Kuras famo en rondo, por tri flankoj de l' mondo Al ni Vilno trumpetos ordonojn:Olgerd falos Rusujon, Skirgel iros Polujon Princo Kejstut atakos Teýtonojn.
Fortaj, sanaj vi estas; iru, filoj, mi restas; Litvaj dioj konduku vin, benu!Por la vojo utila, bona vorto konsila: Tri vi estas, tri vojojn vi prenu.
Unu devas elkuri, kun Olgerdo veturi Kontraý Novgrod post Ilmen kuþanta;Tie vostoj zibelaj, la ornamoj tre belaj, En amasoj la rublo sonanta.
Dua devas elfali, sub Princ' Kejstut batali: Pereadu Krucistoj-hundfratoj!La sukcen' tie ora, drapo mire kolora, Briliantoj en pastraj ornatoj.
Tria post la Njemeno, en Skirgela la treno, Nur malriæan akiron li trovos;Tie inda nur havo: bona þildo kaj glavo, Kaj Polinon kunpreni li povos.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/tri_budrisoj.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:50]
Super æiuj virinoj, plej amindaj Polinoj! Gajaj, kiel la junaj katetoj;Nigra brovo, la vango -- kvazaý lakto kaj sango, La okuloj -- brilantaj steletoj.
El Poluj' mi junaøa, batalanto kuraøa, Antaý jaroj alportis edzinon...Jam ne batas la koro -- kun maløojo, doloro Rememoras mi vian patrinon".
Kaj, doninte konsilojn, benis patro la filojn, La armitajn forportis æevaloj.Aýtun', vintro sin trenas, filoj reen ne venas; Eble falis en sangaj bataloj...
Per la neøo kovrita, rajdas viro armita, Sub la burko objekto tre granda."Filo! sub la mantelo, rusa mon' en sitelo?" -- "Ne, patreto, filino Pollanda!"
Per la nego kovrita, rajdas viro armita, Sub la burko akiro tre granda."El Prusujo! sak' plena, kun la sablo sukcena! -- "Bofilino, patreto, Pollanda!"
Per la neøo kovrita, tria viro armita, Ion grandan li kaþas sub vesto:Budrys jam ne atendis, invitadi li sendis Por la tria edziøa la festo.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/tri_budrisoj.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:50]
Tri Budrisoj (Adam MICKIEWICZ)
Enkomputiligis Don HARLOW
Tri Budrisoj
de Adam MICKIEWICZ
elpoligis Antoni GRABOWSKI
Stary Budrys trzech Synów, tegich jak sam Litwinów,Na dziedziniec przyzywa i rzecze.
Budrys, forta kaj sana, maljunulo Litvana, Sur la korton alvokas tri filojn:"Iru tuj en la stalojn, selu bone •evalojn, Kaj akrigu la glavojn, •etilojn.
Kuras famo en rondo, por tri flankoj de l' mondo Al ni Vilno trumpetos ordonojn:Olgerd falos Rusujon, Skirgel iros Polujon Princo Kejstut atakos Te•tonojn.
Fortaj, sanaj vi estas; iru, filoj, mi restas; Litvaj dioj konduku vin, benu!Por la vojo utila, bona vorto konsila: Tri vi estas, tri vojojn vi prenu.
Unu devas elkuri, kun Olgerdo veturi Kontra• Novgrod post Ilmen ku•anta;Tie vostoj zibelaj, la ornamoj tre belaj, En amasoj la rublo sonanta.
Dua devas elfali, sub Princ' Kejstut batali: Pereadu Krucistoj-hundfratoj!La sukcen' tie ora, drapo mire kolora, Briliantoj en pastraj ornatoj.
Tria post la Njemeno, en Skirgela la treno, Nur malri•an akiron li trovos;Tie inda nur havo: bona •ildo kaj glavo, Kaj Polinon kunpreni li povos.
Super •iuj virinoj, plej amindaj Polinoj! Gajaj, kiel la junaj katetoj;
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/tri_budrisoju.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:51]
Nigra brovo, la vango -- kvaza• lakto kaj sango, La okuloj -- brilantaj steletoj.
El Poluj' mi juna•a, batalanto kura•a, Anta• jaroj alportis edzinon...Jam ne batas la koro -- kun mal•ojo, doloro Rememoras mi vian patrinon".
Kaj, doninte konsilojn, benis patro la filojn, La armitajn forportis •evaloj.A•tun', vintro sin trenas, filoj reen ne venas; Eble falis en sangaj bataloj...
Per la ne•o kovrita, rajdas viro armita, Sub la burko objekto tre granda."Filo! sub la mantelo, rusa mon' en sitelo?" -- "Ne, patreto, filino Pollanda!"
Per la nego kovrita, rajdas viro armita, Sub la burko akiro tre granda."El Prusujo! sak' plena, kun la sablo sukcena! -- "Bofilino, patreto, Pollanda!"
Per la ne•o kovrita, tria viro armita, Ion grandan li ka•as sub vesto:Budrys jam ne atendis, invitadi li sendis Por la tria edzi•a la festo.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/tri_budrisoju.html (2 sur 2) [28/02/2003 16:28:51]
Trovita (Johan Wolfgang von GOETHE)
Enkomputiligis Don HARLOW
Trovita
Johan Wolfgang von GOETHE
elgermanigis Antoni GRABOWSKI
Ich ging im WaldSo für mich hin.
Mi foje arbaronPromene eniris,Kaj seræi nenionEn penso deziris.
Mi vidis, en ombroJen staras floreto:Steleto lumantaAý blu-okuleto.
Mi volis øin þiri,Sed plore øi diras:"Æu por ke mi velku,Vi tial min þiras?"
Do mi øin elfosisKun radikareto,Kaj portis al miaØarden' æe l' dometo.
En loko trankvilaPlantite karese,Øi kreskas, burøonas,Kaj floras senæese.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/trovita.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:52]
Ros•a kalina z li•ciem szerokiem,Nad modrym w gaju ros•a potokiem.
Kreskis viburno, la foliara,Super lazura torento klara.Roson, pluveton •i trinkis gaje,En suno varma sin banis maje.Kaj en julio, sur la bran•etoj,Ekbrilis ru•e la koraletoj.
Viburn' knabine bele sin vestis,Kaj akvo -- •ia spegulo estis.La vento kombis ligojn de l' haro,Okulojn lavis rosa gutaro.
•e la viburno, tie proksime,Janko •almetojn faris kutime.Lia muziko flugis kun ventoApud viburno, super torento.
Liaj kantetoj, mal•ojo-plene,Fluis sur roso •iumatene;Do lin atendis la foliaraViburno, kiel knabino kara.
Kaj en a•tuno, kiam tombetoJankon sub nigra kovris kruceto,Viburno -- amis lin evidente --•ar foliaron disblovis vente,En akvon •etis koralojn foje,Tutan beiecon perdis mal•oje.
http://donh.best.vwh.net/Esperanto/Literaturo/Poezio/parnaso/viburno.html (1 sur 2) [28/02/2003 16:28:58]