04-05-13 15:54 De laatste dans | Theaterkrant Pagina 1 van 3 http://www.theaterkrant.nl/recensie/de-laatste-dans/ De voorstelling wordt beheerst door een voorwerp, een stil, levenloos ding. Het moet een choepa verbeelden, een traditioneel joods huwelijksbaldakijn. Maar deze choepa heeft zes poten, niet vier zoals het hoort. Hij re ikt ook tot in de tribune – de toeschouwers op de eerste rijen zitten er zo’n b eetje onder, ze worden als het ware de tent ingezogen. Alle toeschouwers zitten sowieso ongemakkelijk dicht op de handeling, ze zijn bijna geen toeschouwers meer. Vanuit die positie kijken ze naar wat buiten het theater een privé-aangelegenheid is voor bruidspaar, familieleden en vrienden. Ze beginnen te kijken met beleefde, afstandelijke belangstelling: goh, leuk, een joodse bruiloft, hoe zou dat gaan? Maar die houding wordt ze niet lang gegund. Dit is geen gewone joodse bruiloft – ze moeten meedoen, steeds opnieuw positie kiezen, en het wordt hen daarbij niet gemakkelijk gemaakt. De twee ceremoniemeesters zijn naar eigen zeggen ‘kwartjoden’. Ze maken lompe Hollandse grappen, met vette Hollandse knipogen naar de Israëlische familieleden van de bruidegom op de eerste rij. Over de besnijdenis bijvoorbeeld. Wanneer de bruid een Feyenoord-fan blijkt te zijn, heffen ze spontaan het strijdlied tegen Ajax aan: ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas!’ Steeds opnieuw wordt het feest van de trouwerij verstoord door de olifant onder de choepa: Israël, het land dat alle Joden en niet-Joden dwingt tot onmogelijke stellingnames. ‘Laten we het niet meer over Israël hebben!’ roept de bruidegom wanhopig uit. Hij wenkt zijn bruid. ‘Kom, laten we dansen!’ Ze laat zich met moeite overhalen en wendt zich herhaaldelijk ook weer van hem af. Omdat het nooit over haar gaat, maar alsmaarover hem. Of is het: over Israël? De bruidegom weet het ook niet meer. ‘Israël!’ roept hij op zeker moment. ‘ The last line of defense van de beschaving tegen de moslimzombies!’ Sarcasme of gemeend? Het publiek worstelt nog met die vraag als de olifant zich opnieuw manifesteert, voor de zoveelste keer. De laatste dans is de afsluiting van de zesdelige reeks theatervoorstellingen Hetbeloofde feest, waarin theatermaker Ilay den Boer (26) zijn relatie met Israël onderzoekt, het land waar hij werd geboren en dat hij op zijn derde verruilde voorNederland. Noodgedwongen: de eerste intifada was net losgebarsten, en zijn ouders vonden het niet langer verantwoord te blijven. De kleine Ilay heeft hen dat lang kwalijk genomen. Vooral zijn moeder, die hem opvoedde – zijn vader ging spoedig zijn eigen weg. Waarom moest hij weg uit dat land waar altijd de zon scheen en waar sinaasappels aan de bomen groeiden? Met zulke vragen confronteerde hij zijn moeder in gefilmde gesprekken in EetELDERSTROUW 'Dat Den Boer na de aandrift in eerdere delen, met Dit is mijn vaderals zinderend hoogtepunt, ditmaal wat afstand heeft genomen en niet meer zichzelf speelt - een uitbundige Tim Murck is Ilay - is logisch. Het ontneemt dit slot in de context van de reeks tevens iets van de ziel.' Hanny Alkema NRC HANDELSBLAD 'Ilay houdt van Israël, maar haat het land nog meer. Dat maakt hem labiel, en het geeft een zekere spanning aan het stuk, maar Ilay uit zich vooral emotioneel. Dat maakt hem bang van zichzelf. „Zonder jou ben ik een radicale gek”, zegt hij tegen zijn bruid. En het klopt. Inzichtelijk worden zijn bezwaren en kritiek niet.' Ron Rijghard VOLKSKRANT 'Intussen roept De laatste dans ook herinneringen op aan lang geleden toen Toneelgroep Baal hierLeedvermaakvan Judith Herzberg TONEEL - 11 april 2013 - Frascati - Speellijst RECENSIESDE LAATSTE DANS TG ILAY De olifant onder de choepa doorJoost Ramaergezien 11 april 2013 | Bewerk De nieuwste vacatures van Theatervacatures.nl De Nieuwe Liefde 3 mei 2013 Medewerker Communicatie […] Keizer Karel Podia 3 mei 2013 Hoofd Marketing en Bespreekbureau […] Youth for Christ Nederland 3 mei 2013 Regisseur/Schrijver […] NIEUWSTheater na de Dam zet traditie voort Meer cabaret in DeLaMar Ann Olaerts directeur Toneelacademie Nan van Houte secretaris- generaal IETM Kleine Komedie lanceert app Maas betrekt O.T. Theater Toneelschuur blijft flinkproduceren Theatermaker mei 2013 Veem Theater drie keer prijs Cultuur treft nieuwe HOME NIEUWS RECENSIES ABONNEREN TM ADVERTEREN COLOFON Zoek!
3
Embed
20130411 Theaterkrant.nl Review of De Laatste Dans by TG Ilay
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
7/30/2019 20130411 Theaterkrant.nl Review of De Laatste Dans by TG Ilay
Pagina 1 van 3http://www.theaterkrant.nl/recensie/de-laatste-dans/
De voorstelling wordt beheerst door een voorwerp, een stil, levenloos ding.
Het moet een choepa ver beelden, een traditioneel joods huwelijksbaldakijn.Maar deze choepa heeft zes poten, niet vier zoals het hoort. Hij re ikt ook tot
in de tribune – de toeschouwers op de eerste rijen zitten er zo’n beetje
onder, ze worden als het ware de tent ingezogen.
Alle toeschouwers zitten sowieso ongemakkelijk dicht op de handeling, ze zijn
bijna geen toeschouwers meer. Vanuit die positie kijken ze naar wat buiten het
theater een privé-aangelegenheid is voor bruidspaar, familieleden en vrienden. Ze
beginnen te kijken met beleefde, afstandelijke belangstelling: goh, leuk, een
joodse bruiloft, hoe zou dat gaan? Maar die houding wordt ze niet lang gegund.
Dit is geen gewone joodse bruiloft – ze moeten meedoen, steeds opnieuw positie
kiezen, en het wordt hen daarbij niet gemakkelijk gemaakt.
De twee ceremoniemeesters zijn naar eigen zeggen ‘kwartjoden’. Ze maken
lompe Hollandse grappen, met vette Hollandse knipogen naar de Israëlische
familieleden van de bruidegom op de eerste rij. Over de besnijdenis bijvoorbeeld.
Wanneer de bruid een Feyenoord-fan blijkt te zijn, heffen ze spontaan het strijdlied
tegen Ajax aan: ‘Hamas, Hamas, alle Joden aan het gas!’ Steeds opnieuw wordthet feest van de trouwerij verstoord door de olifant onder de choepa: Israël, het
land dat alle Joden en niet-Joden dwingt tot onmogelijke stellingnames. ‘Laten we
het niet meer over Israël hebben!’ roept de bruidegom wanhopig uit. Hij wenkt zijn
bruid. ‘Kom, laten we dansen!’ Ze laat zich met moeite overhalen en wendt zich
herhaaldelijk ook weer van hem af. Omdat het nooit over haar gaat, maar alsmaar
over hem. Of is het: over Israël? De bruidegom weet het ook niet meer. ‘Israël!’
roept hij op zeker moment. ‘The last line of defense van de beschaving tegen de
moslimzombies!’ Sarcasme of gemeend? Het publiek worstelt nog met die vraag
als de olifant zich opnieuw manifesteert, voor de zoveelste keer.
De laatste dans is de afsluiting van de zesdelige reeks theatervoorstellingen Het
beloofde feest , waarin theatermaker Ilay den Boer (26) zijn relatie met Israël
onderzoekt, het land waar hij werd geboren en dat hij op zijn derde verruilde voor
Nederland. Noodgedwongen: de eerste intifada was net losgebarsten, en zijn
ouders vonden het niet langer verantwoord te blijven. De kleine Ilay heeft hen dat
lang kwalijk genomen. Vooral zijn moeder, die hem opvoedde – zijn vader ging
spoedig zijn eigen weg. Waarom moest hij weg uit dat land waar altijd de zonscheen en waar sinaasappels aan de bomen groeiden?
Met zulke vragen confronteerde hij zijn moeder in gefilmde gesprekken in Eet
ELDERS TROUW
'Dat Den Boer na de aandrift in
eerdere delen, met Dit is mijn
vader als zinderend hoogtepunt,
ditmaal wat afstand heeft genomen
en niet meer zichzelf speelt - een
uitbundige Tim Murck is Ilay - is
logisch. Het ontneemt dit slot in de
context van de reeks tevens iets
van de ziel.' Hanny Alkema
NRC HANDELSBLAD
'Ilay houdt van Israël, maar haat
het land nog meer. Dat maakt hem
labiel, en het geeft een zekere
spanning aan het stuk, maar Ilay
uit zich vooral emotioneel. Dat
maakt hem bang van zichzelf.
„Zonder jou ben ik een radicale
gek”, zegt hij tegen zijn bruid. En
het klopt. Inzichtelijk worden zijn
bezwaren en kritiek niet.' Ron
Rijghard
VOLKSKRANT
'Intussen roept De laatste dans ookherinneringen op aan lang geleden
toen Toneelgroep Baal hier
Leedvermaak van Judith Herzberg
TONEEL - 11 april 2013 - Frascati - Speellijst
RECENSIES DE LAATSTE DANSTG ILAY
De olifant onder de choepadoor Joost Ramaer gezien 11 april 2013 | Bewerk
De nieuwste vacatures van
Theatervacatures.nl
De Nieuwe Liefde 3 mei
2013
Medewerker Communicatie
[…]
Keizer Karel Podia 3 mei
2013
Hoofd Marketing en
Bespreekbureau […]
Youth for Christ Nederland
3 mei 2013
Regisseur/Schrijver […]
NIEUWS Theater na de Dam zet
traditie voort
Meer cabaret in DeLaMar
Ann Olaerts directeur
Toneelacademie
Nan van Houte secretaris-
generaal IETM
Kleine Komedie lanceert
app
Maas betrekt O.T. Theater
Toneelschuur blijft flink
produceren
Theatermaker mei 2013
Veem Theater drie keer
prijs
Cultuur treft nieuwe
HOME NIEUWS RECENSIES ABONNEREN TM ADVERTEREN COLOFON Zoek!