14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaĔ diagnostycznych w układach technicznych 127 14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaĔ diagnostycznych w układach technicznych Diagnostyka układów technicznych umoĪliwia racjonalną ekonomicznie i bezpieczną ich eksploatacjĊ. Jej rozwój wspierany jest rozwojem metodologii, w głównej mierze w obszarze badaĔ nieniszczących. Badania te zmierzają do budowy relacji diagnostycznych wiąĪących w moĪliwie jednoznaczny sposób dostĊpne nieinwazyjnie charakterystyki układu, w szczególnoĞci charakterystyki materiałowe, z wielkoĞciami, których okreĞlenie jest podstawą oceny stanu badanego obiektu. Rozszerzenie zbioru klasycznych metod diagnostycznych o techniki symulacyjne w obszarze modeli wirtualnych to nowy kierunek badaĔ diagnostycznych mogący mieć znaczenie zarówno na etapie eksploatacji jak teĪ koncepcyjno- projektowym. Do podstawowych kryteriów jakoĞci materiałów konstrukcyjnych naleĪą kryteria wytrzymałoĞciowe. Prowadzone badania wykazały moĪliwoĞć budowy relacji diagnostycznych wiąĪących charakterystyki procesów akustycznych oraz cieplnych, stanowiących istotĊ stosowanych metod, z charakterystykami wytrzymałoĞciowymi – przykładowo wytrzymałoĞcią doraĨną czy resztkową wytrzymałoĞcią zmĊczeniową. Budowa takich relacji w ujĊciu iloĞciowym wymaga realizacji obszernego programu badaĔ podstawowych testowanego materiału. Badania prowadzone są w warunkach laboratoryjnych, zatem próbki materiału bada siĊ w umownych warunkach obciąĪenia. Wyniki mają wartoĞć porównawczą, lecz uogólnienie wniosków na elementy konstrukcyjne w warunkach eksploatacyjnych, w ogólnym przypadku, nie jest łatwe. W czĊĞci poĞwiĊconej badaniom eksperymentalnym wykazano moĪliwoĞć budowy relacji diagnostycznych wykorzystujących charakterystyki akustyczne – wyniki badaĔ ultradĨwiĊkowych – do oceny stopnia obniĪenia wytrzymałoĞci materiałów polimerowych. Zastosowanie wskazanej metodyki uwarunkowane jest znajomoĞcią iloĞciowych cech charakterystyki diagnostycznej, moĪliwych do wyznaczenia, ze zrozumiałych wzglĊdów, jedynie dla wybranych, umownych i prostych warunków diagnostycznych. Oznacza to przykładowo wymóg prowadzenia pomiarów ultradĨwiĊkowych w obszarach jednorodnych pod wzglĊdem zaawansowania procesów utraty zdolnoĞci noĞnych. Spełnienie takiego postulatu moĪe być realizowane przez prowadzenie badaĔ niewielkich obszarów o lokalnie jednorodnym przebiegu procesu zmian własnoĞci wytrzymałoĞciowych. Wytypowanie stref konstrukcji miarodajnych dla całoĞciowych ocen stanu układu jest problemem samym w sobie, dostĊpnoĞć takich lokalnych obszarów moĪe być ograniczona w przypadku złoĪonych Metodologia badaĔ diagnostycznych warstwowych materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
22
Embed
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badań diagnostycznych w ...
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaM diagnostycznych w układach technicznych 127
Diagnostyka układów technicznych umocliwia racjonaln> ekonomicznie i bezpieczn> ich eksploatacjC. Jej rozwój wspierany jest rozwojem metodologii, w głównej mierze
w obszarze badaM nieniszcz>cych. Badania te zmierzaj> do budowy relacji diagnostycznych
wi>c>cych w mocliwie jednoznaczny sposób dostCpne nieinwazyjnie charakterystyki układu,
w szczególnoWci charakterystyki materiałowe, z wielkoWciami, których okreWlenie jest podstaw> oceny stanu badanego obiektu. Rozszerzenie zbioru klasycznych metod diagnostycznych
o techniki symulacyjne w obszarze modeli wirtualnych to nowy kierunek badaM diagnostycznych mog>cy mieć znaczenie zarówno na etapie eksploatacji jak tec koncepcyjno-
projektowym.
Do podstawowych kryteriów jakoWci materiałów konstrukcyjnych nalec> kryteria
wytrzymałoWciowe. Prowadzone badania wykazały mocliwoWć budowy relacji diagnostycznych
wi>c>cych charakterystyki procesów akustycznych oraz cieplnych, stanowi>cych istotC stosowanych metod, z charakterystykami wytrzymałoWciowymi – przykładowo wytrzymałoWci> doraan> czy resztkow> wytrzymałoWci> zmCczeniow>. Budowa takich relacji w ujCciu
iloWciowym wymaga realizacji obszernego programu badaM podstawowych testowanego
materiału. Badania prowadzone s> w warunkach laboratoryjnych, zatem próbki materiału bada
siC w umownych warunkach obci>cenia. Wyniki maj> wartoWć porównawcz>, lecz uogólnienie
wniosków na elementy konstrukcyjne w warunkach eksploatacyjnych, w ogólnym przypadku,
nie jest łatwe.
W czCWci poWwiCconej badaniom eksperymentalnym wykazano mocliwoWć budowy relacji
diagnostycznych wykorzystuj>cych charakterystyki akustyczne – wyniki badaM ultradawiCkowych – do oceny stopnia obnicenia wytrzymałoWci materiałów polimerowych.
Zastosowanie wskazanej metodyki uwarunkowane jest znajomoWci> iloWciowych cech
charakterystyki diagnostycznej, mocliwych do wyznaczenia, ze zrozumiałych wzglCdów,
jedynie dla wybranych, umownych i prostych warunków diagnostycznych. Oznacza
to przykładowo wymóg prowadzenia pomiarów ultradawiCkowych w obszarach jednorodnych
pod wzglCdem zaawansowania procesów utraty zdolnoWci noWnych. Spełnienie takiego
postulatu moce być realizowane przez prowadzenie badaM niewielkich obszarów o lokalnie
jednorodnym przebiegu procesu zmian własnoWci wytrzymałoWciowych. Wytypowanie stref
konstrukcji miarodajnych dla całoWciowych ocen stanu układu jest problemem samym w sobie,
dostCpnoWć takich lokalnych obszarów moce być ograniczona w przypadku złoconych
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
Open Access Library
Volume 2 2011
128 M. Rojek
konstrukcji, zaW wyniki opracowane z niewielkich obszarów obnica ich znaczenie z punktu
widzenia diagnostyki badanej konstrukcji.
W celu wykorzystania metodyki badaM termograficznych do okreWlania stopnia
wyczerpania własnoWci wytrzymałoWciowych w procesach starzenia cieplnego b>da degradacji
zmCczeniowej konieczne jest wyznaczenie relacji diagnostycznych wi>c>cych wyniki badaM starzeniowych i zmCczeniowych z wynikami badaM termograficznych.
OkreWlenie relacji diagnostycznych stanowiło podstawowy cel badawczy niniejszej pracy.
Relacje takie wyznaczano oddzielnie dla badaM starzeniowych i termograficznych oraz badaM zmCczeniowych i termograficznych. Jednak i w tym wypadku pozostaje otwarty problem
przeniesienia opracowanej metodyki na złocone układy lub choćby elementy konstrukcyjne,
eksploatowane w trudnych do odwzorowania na stanowisku badawczym, przykładowo
niejednorodnych i nieustalonych, warunkach eksploatacji.
MocliwoWci rozwi>zywania takich złoconych zadaM diagnostycznych dostarczaj> komputerowe modele symulacyjne, w których upatruje siC efektywnego narzCdzia
wspomagania procesu oceny, bCd>cych wynikiem postCpuj>cej degradacji materiału zmian
wytrzymałoWciowych charakterystyk ucytkowych obiektów badaM. Ocena stanu konstrukcji w aspekcie wytrzymałoWciowym wymaga, w uproszczeniu,
odpowiadaj>cych stanom krytycznym konstrukcji zwi>zanym ze spadkiem zdolnoWci noWnej
lub utrat> statecznoWci. Stany takie mocliwe s> do rozpoznania w modelu fizycznym układu
(w postaci numerycznej). Ich okreWleniu słucy analiza stanu obci>ceM wewnCtrznych
i deformacji układu, energii odkształcenia lub tym podobne. WiarygodnoWć wyników takich
analiz zalecy od poprawnoWci modelu układu, w szczególnoWci struktury i cech fizycznych
materiału oraz warunków roboczych odpowiedzialnych za stan układu. Ocenie jakoWci
dostCpnego modelu fizycznego słuc> procedury identyfikacji własnoWci fizycznych,
stosunkowo proste do przeprowadzenia w stosunku do jednorodnego materiału, którego próbki
mocna poddać pełnym badaniom wytrzymałoWciowym, z reguły niszcz>cym. W przypadku
materiału z histori> starzenia i zmCczenia, w sposób niejednorodny zapisan> w zmienionym
rozkładzie własnoWci, w warunkach uniemocliwiaj>cych przeprowadzenie badaM podstawowych nawet wybranych fragmentów konstrukcji
WstCpne wyniki badaM symulacyjnych procesów fizycznych maj>cych na celu weryfikacjC poprawnoWci modelu fizycznego przeznaczonego do numerycznej oceny stanu
wytrzymałoWciowego konstrukcji przedstawiono w [65,210,211]. Jako kryterium poprawnoWci
przyjCto zgodnoWć charakterystyk fizycznych (akustycznych i cieplnych) materiału, których
wartoWć diagnostyczna została potwierdzona badaniami omówionymi w pracy. Dla uzyskania
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaM diagnostycznych w układach technicznych 129
odpowiedniego rozkładu własnoWci modelu opracowany został program symulacyjny procesu
degradacji starzeniowo-zmCczeniowej materiałów, w szczególnoWci kompozytów
polimerowych [64,223]. Zawarta w programie sekwencyjno-iteracyjna procedura ewolucyjnej
modyfikacji rozkładu własnoWci modelu materiału przebiegała przy zachowaniu zgodnoWci
uzyskiwanych w wyniku jej zastosowania zmian przebiegu kontrolnych procesów fizycznych
z rejestrowanymi w programie badaM materialnych próbkami materiału.
Na rysunku 14.1. przedstawiono przykładowy model płaski (tarczowy) kompozytu z elemen-
tów skoMczonych z nałoconymi warunkami utwierdzenia i obci>cenia, zaW na rysunku 14.2. finalny
obraz destrukcji wraz z map> naprCceM redukowanych Misesa modelowanego kompozytu.
Rysunek 14.1. Model kompozytu z nałoconymi warunkami brzegowymi w przemieszczeniach
na wCzły nalec>ce do prawego i lewego kraMca (oznaczone kolorem błCkitnym)
i w obci>ceniach (oznaczonych kolorem czerwonym)
Rysunek 14.2. Obraz degradacji oraz mapa naprCceM redukowanych Misesa modelowanego
kompozytu
Open Access Library
Volume 2 2011
130 M. Rojek
Na rysunku 14.3. zestawiono przykładowe obrazy deformacji stanowi>ce fazy propagacji
fali akustycznej w modelowym oWrodku w wybranej fazie jego degradacji. Mocna
na podstawie przebiegu symulacji okreWlić np. prCdkoWć propagacji fali. WzglCdn> zmianC prCdkoWci rozchodzenia siC fali akustycznej w funkcji procentowego stopnia degradacji
materiału przedstawia wykres z rysunku 14.4.
Rysunek 14.3. Mapy propagacji fali przemieszczeM wzdłuc kierunku propagacji fali
w modelowanym kompozycie po czasie kolejno 5,0·10-4 ms , 1,0·10-3 ms , 2,0·10-3 ms [µm],
2,5·10-3 ms, 3,0·10-3 ms
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaM diagnostycznych w układach technicznych 131
y = -0,0131x + 1,0009
0,97
0,975
0,98
0,985
0,99
0,995
1
1,005
0 0,5 1 1,5 2 2,5
Percentage Contribution of Thrown Out Elements [%]
Rela
tive V
elo
cit
y
Rysunek 14.4. WzglCdna zmiana prCdkoWci rozchodzenia siC fali akustycznej w funkcji
procentowego stopnia degradacji materiału
Na rysunku 14.5 przedstawiona jest wzglCdna zmiana Wredniej wypadkowej energii
odkształcenia w funkcji procentowego stopnia degradacji materiału.
y = -0,0371x5 + 0,4739x
4 - 2,0737x
3 + 3,5319x
2 - 1,2798x + 1
1,00
1,50
2,00
2,50
3,00
3,50
4,00
4,50
0 1 2 3 4 5 6
Percentage Contribution of Thrown Out Elements [%]
Rela
tive M
ean T
ota
l E
nerg
y
Rysunek 14.5. WzglCdna zmiana Wredniej wypadkowej energii odkształcenia w funkcji
procentowego stopnia degradacji materiału
Open Access Library
Volume 2 2011
132 M. Rojek
Porównanie wzglCdnych Wrednich maksymalnych wypadkowych energii odpowiednio
dla: dziesiCciu, stu, tysi>ca, dziesiCciu tysiCcy i wszystkich (40898) elementów skoMczonych
w funkcji procentowego stopnia degradacji materiału przedstawia zestawienie wykresów
(rys. 14.6). Na rysunku 14.7. uwidoczniono zestawienie obrazów lokalizacji maksymalnych
wartoWci energii pochodz>cej od zmiany objCtoWci, postaci i energii całkowitej oznaczonej
kolorem czerwonym, odpowiadaj>cej dziesiCciu tysi>com elementów skoMczonych
w zalecnoWci od procentowego stopnia degradacji.
1,00
1,50
2,00
2,50
3,00
3,50
4,00
4,50
0 1 2 3 4 5 6
Percentage Contribution of Thrown Out Elements [%]
Rela
tiv
e M
ea
n T
ota
l E
nerg
y
10 elements 100 elements 1000 elements 10000 elements all elements
Rysunek 14.6. Porównanie wzglCdnych - Wrednich maksymalnych wypadkowych energii
odpowiednio dla: dziesiCciu, stu, tysi>ca, dziesiCciu tysiCcy i wszystkich elementów
skoMczonych w funkcji procentowego stopnia degradacji materiału
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaM diagnostycznych w układach technicznych 133
Deg
rad
acja
[%
]
Obszar wystCpowania
maksymalnych wartoWci energii od
zmiany objCtoWci
Obszar wystCpowania
maksymalnych wartoWci energii od
zmiany postaci
Obszar wystCpowania
maksymalnych wartoWci całkowitej
energii
0
1
2
3
4
5
Rysunek 14.7. Lokalizacja maksymalnych wartoWci energii pochodz>cej od: zmiany objCtoWci,
postaci i energii całkowitej oznaczona kolorem czerwonym, odpowiadaj>ca dziesiCciu
tysi>com elementów skoMczonych w zalecnoWci od procentowego stopnia degradacji
Open Access Library
Volume 2 2011
134 M. Rojek
Powycsze wyniki ilustruj> mocliwoWci badaM symulacyjnych zarówno w zakresie
reprezentacji własnoWci badanego materiału, ich identyfikacji, jak równiec wykorzystania
charakterystyk diagnostycznych do sterowania ewolucyjnymi procedurami modyfikacji
własnoWci modelu w sposób spełniaj>cy kryteria zgodnoWci z procesami degradacji
rozpoznanymi w warunkach eksperymentalnych badaM niszcz>cych próbek materiału.
Przewidywane jest wykorzystanie analogicznego modelu procesu przepływu ciepła
w warunkach stanowiska diagnostycznego procesu degradacji materiału badanych próbek jako
narzCdzia oceny wpływu charakteru zmian strukturalnych badanego materiału
na charakterystyki termograficzne wykorzystywane w procedurze diagnostycznej. Czynniki
degradacji istotne w wiCkszoWci zastosowaM konstrukcyjnych materiałów tej klasy to procesy
starzenia i zmCczenia. Przejawem zaawansowania tych procesów jest miCdzy innymi znacz>cy
spadek charakterystyk wytrzymałoWciowych, zarówno statycznych jak dynamicznych
i zmCczeniowych. Skutki przebiegu tych procesów w znacznym zakresie maj> charakter
rozproszony. Zmiana własnoWci mechanicznych materiału, spadek charakterystyk ucytkowych
jest wynikiem zmian strukturalnych tworzywa. Zachodz> one w obszarze polimerowej osnowy
kompozytu - zrywanie wi>zaM w łaMcuchach cz>stek polimeru, powstawanie i propagacja
mikronieci>głoWci, penetracja aktywnych cz>stek agresywnego Wrodowiska itp. Mog> powstawać i kumulować siC w strefie kontaktowej osnowy i cz>stek napełniacza lub włókien
wzmocnienia. Mog> wreszcie dotyczyć głównie wzmocnienia - w przypadku płytek,
a szczególnie włókien, moce nastCpować ich rozrywanie. Mocna oczekiwać wpływu tych
procesów na własnoWci cieplne materiału. Spodziewanym efektem rozproszonych nieci>głoWci
osnowy jest spadek przewodnoWci cieplnej tworzywa. Kumulacja nieci>głoWci w strefie
kontaktu osnowy z napełniaczem utrudnia wymianC ciepła pomiCdzy cywic> osnowy
a cz>stkami napełniacza, co przy nieustalonym przepływie ciepła moce skutkować spadkiem
przewodnoWci z jednoczesn> zmian> Wredniego ciepła właWciwego kompozytu. Specyficznego
wpływu mechanizmów degradacji nalecy oczekiwać równiec w odniesieniu do charakterystyk
mechanicznych i wytrzymałoWciowych materiału. Opracowany model przepływu ciepła,
w warunkach opisanego eksperymentu, umocliwia weryfikacjC pod wzglCdem zgodnoWci
z wynikiem doWwiadczalnej analizy termograficznej modelowego procesu rejestrowanego
w materiale wyjWciowym. Rejestrowane zmiany charakterystyk termograficznych, symulowane
w modelu obliczeniowym procesu sposobem zmian uWrednionych charakterystyk cieplnych
tworzywa próbki, umocliwi> kontrolC zgodnoWci modelu po modyfikacji z wynikami
eksperymentu, dostarczaj>c materiału do oceny przyczyn strukturalnych i mechanizmów
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
14. Perspektywy wykorzystania metodyki badaM diagnostycznych w układach technicznych 135
ich rozwoju. Zweryfikowane t> drog> hipotezy mocna dodatkowo ocenić na podstawie
bezpoWredniego pomiaru zmian własnoWci mechanicznych materiału.
Wyniki opisanych w pracy badaM wytrzymałoWciowych materiału poddanego degradacji
zmCczeniowej zostały wykorzystane w opracowaniu planu badaM projektu badawczego
własnego z udziałem Autora [227] którego okres realizacji rozpoczyna siC w drugiej połowie
2011 roku. W badaniach zmCczeniowych przewidziano sposób realizacji polegaj>cy
na pulsacyjnym obci>ceniu w układzie hydraulicznym kompozytowych próbek rurowych.
Zamocowanie próbek umocliwia realizacjC stanu obci>cenia zbliconego do jednorodnego
zarówno na powierzchni, jak i gruboWci materiału – powłoka cienkoWcienna. W wyniku
oczekuje siC poprawy korelacji badanych charakterystyk wytrzymałoWciowych z wielkoWciami
diagnostycznymi wykorzystywanymi w metodzie ultradawiCkowej oraz termowizyjnej.
Planowane s> równiec badania zmian charakterystyk cieplnych kompozytów w warunkach
postCpuj>cej degradacji, w celu oceny stopnia korelacji ich zmian z charakterystykami
wytrzymałoWciowymi. Program badaM obejmuje procesy starzeniowo-zmCczeniowe wybranych
elementów konstrukcyjnych – rur kompozytowych – z wykorzystaniem modeli symulacyjnych,
których identyfikacja prowadzona bCdzie na podstawie wyników uzyskanych w ramach
projektu badaM ultradawiCkowych, cieplnych oraz niszcz>cych.
Open Access Library
Volume 2 2011
136 M. Rojek
Literatura
1. Abu-Sharkh B.F., Hamid H.: Degradation study of date palm fibre/polypropylene composites
in natural and artificial weathering: mechanical and thermal analysis. Polymer Degradation and
Stability. Vol. 85 (2004) pp. 967-973.
2. Ammar-Khodja I., Picard C., Fois M., Marais C., Netchitaïlo P.: Preliminary results on thermo-
oxidative ageing of multi-hole carbon/epoxy composites. Composites Science and Technology.
Vol. 69 (2009) pp.1427-1431.
3. Avdelidis N.P., Hawtin B.C., Almond D.P.: Transient thermography in the assessment of defects
of aircraft composites. NDT & E International. Vol. 36 (2003) pp.433-439.
in: „Acousto-Ultrasonics. Theory and Applications” (ed. J.C. Duke, Jr.). Pergamon. New York
1989.
109. Muzia G., Rdzawski Z., Rojek M., Stabik J., Wróbel G.: Diagnostic basis of thermographic
investigation of epoxy-glass composites’ degradation process. Machine Building and
Technosphere of XXI Century Conference, Donieck 2007.
110. Muzia G., Rdzawski Z., Rojek M., Stabik J., Wróbel G.: Thermographic diagnosis of fatigue
degradation of epoxy-glass composites. Journal of Achievements in Materials and Manufacturing
Engineering. Vol. 24 Issue 2 (2007) pp. 123-126.
111. Nayfeh A.H.: Wave Propagation in Layered Anisotropic Media with Applications to Composites.
Elsevier. Amsterdam 1995.
112. Neininger S.M., Staggs J.E.J., Horrocks A.R., Hill N.J.: A study of the global kinetics of thermal
degradation of fibre-intumescent mixture. Polymer Degradation and Stability. Vol. 77 (2002) p. 187.
Open Access Library
Volume 2 2011
142 M. Rojek
113. Nejman M.B. (red.) praca zbiorowa: Starzenie i stabilizacja polimerów, WNT, Warszawa 1996.
114. Nevadunsky J.J., Lucas J.J., Salkind M.J.: Early Fatigue Damage Detection in Composites
Materials, Journal of Composite Materials. Vol. 9 (1975) pp. 394-408.
115. Nicholson J.W.: Chemia polimerów. WNT. Warszawa 1996.
116. Nicholson J.W.: Chemia polimerów. WNT. Warszawa 1996.
117. Norma EN ISO 4600:1997: Tworzywa sztuczne - Oznaczanie odpornoWci na Wrodowiskow> korozjC. 118. Norma PN ISO 4599:1996: Tworzywa sztuczne - Oznaczanie odpornoWci na Wrodowiskow>
korozjC naprCceniow> (ESC) - Metoda zgiCtej taWmy.
119. Norma PN-EN ISO 6252:2002: Tworzywa sztuczne Oznaczanie Wrodowiskowej korozji
naprCceniowej (ESC) Metoda stałego naprCcenia rozci>gaj>cego.
120. Tai N.-H., Yip M.-C., Tseng C.-M.: Influences of thermal cycling and low-energy impact on the
fatigue behavior of carbon/PEEK laminates. Composites: Part B. Vol. 30 (1999) pp. 849-865.
121. Obraz J.: UltradawiCki w technice pomiarowej. WNT. Warszawa 1983.
122. OchCduszko S.: Applied thermodynamics. WNT. Warszawa 1970 (in Polish).
123. Ochelski S.: Metody badaM nieniszcz>cych. Wojskowa Akademia Techniczna. Warszawa 2002.
124. Ochelski S.: Metody doWwiadczalne mechaniki kompozytów konstrukcyjnych. WNT, Warszawa
2004.
125. Ochelski S.: Metody badaM nieniszcz>cych kompozytów. V Konferencja Naukowo Techniczna
“Polimery i kompozyty konstrukcyjne”, Gliwice 5-7.06.2002.
126. Ochelski S.: Niektóre ograniczenia w pomiarach własnoWci mechanicznych kompozytów
włóknistych. Konferencja Naukowo Techniczna „Polimery i kompozyty konstrukcyjne”, UstroM 31.05.-2.06.2000.
127. Ochelski S.: ZmCczenie kompozytów. III Szkoła Kompozytów - 10-12 grudnia 2001, Wisła.
Oficyna Wydawnicza Politechniki Warszawskiej. Warszawa 2001.
128. Oliferuk W.: Nieniszcz>ce badania materiałów, Materiały XII Seminarium „Termografia aktywna
w badaniach materiałów” IPPT PAN, Zakopane 2006.
129. Oliferuk W.: Termografia podczerwieni w nieniszcz>cych badaniach materiałów i urz>dzeM. Wydawnictwo Biuro GAMMA. Warszawa 2008.
134. Pilecki S.: Badania stali metod> emisji akustycznej w Wwietle wystCpowania zakłóceM zewnCtrznych. Elektr. Akust. Met. BadaM Mater. I Struk. Biol. IPPT PAN SEP, Warszawa –
Jabłonna 1984, s. 215-242.
Metodologia badaM diagnostycznych warstwowych
materiałów kompozytowych o osnowie polimerowej
Literatura 143
135. Piech T.: Badania magnetyczne. Wykorzystanie efektu Barkhausena. Wydawnictwo Biuro
GAMMA. Warszawa 1982.
136. Poloszyk S.: Active thermovision in non-destructive testing. Proceedings of the Conference
Manufacturing’01, PoznaM, 2001, Vol. 2, pp. 221-228 (in Polish).
137. Płowiec R.: LepkoWć i sprCcystoWć cieczy okreWlona za pomoc> ultradawiCkowych fal Wcinania.