1 100 lat historii Katedry Prawa Finansowego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu Powstały 7 maja 1919 roku Uniwersytet Poznański (UP), zwany początkowo Wszechnicą Piastowską, nawiązywał do tradycji wcześniej istniejących szkół akademickich miasta Poznania, a mianowicie ufundowanej przez biskupa Jana Lubrańskiego w początkach XVI wieku Akademii Lubrańskiego jako filii Uniwersytetu Jagiellońskiego i nieco późniejszej samodzielnej szkoły wyższej, jaką było Kolegium Jezuickie. Uniwersytet Poznański był w okresie międzywojennym jedyną wyższą szkołą akademicką na ziemiach byłego zaboru pruskiego. Wydział Prawno-Ekonomiczny UP zrealizował od pierwszego roku swego istnie- nia śmiałą i oryginalną, przez długi czas jedyną w Polsce koncepcję organizacyjną: ukonstytuował się mianowicie jako wydział dwusekcyjny, w którym pierwsza sekcja obejmowała tradycyjne studium prawne, druga zaś – rozbudowane silnie na bazie wspólnych przedmiotów prawniczych studium ekonomiczno-polityczne. Program studiów sekcji prawnej był podobny do programu innych polskich uniwersytetów, natomiast zadaniem sekcji ekonomiczno-politycznej miało być danie jego absolwentom ogólnego uniwersyteckiego wykształcenia w zakresie nauk społecznych. Dlatego w programie nauczania tej ostatniej sekcji uwzględniono teorię wszystkich nauk społecznych, a nadto opis i analizę stosunków gospodarczych i politycznych krajowych oraz międzynarodowych. Sekcja ta miała przygotowywać młodzież do pracy w administracji państwowej i samorządowej, szczególnie w działach mających bliską styczność z życiem gospodarczym; dla wszelkich instytucji i organizacji społecznych, takich jak związki zawodowe, izby przemysłowo-handlowe, towarzystwa rolnicze, oraz przygotowywać kierowników życia gospodarczego - banków, przedsiębiorstw itp. Program sekcji ekonomicznej od sekcji prawnej różnił się m.in. tym, że wyelimi - nowane zostało całe prawo formalne i karne, cywilistyka wykładana była natomiast
26
Embed
100 lat historii Katedry Prawa Finansowego...Na podstawie prac wydanych w okresie przedwojennym: Faszyzm i włoski system podatkowy oraz Pojęcie dochodu w polskim podatku dochodowym
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
1
100 lat historii Katedry Prawa Finansowego
Wydziału Prawa i Administracji
Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu
Powstały 7 maja 1919 roku Uniwersytet Poznański (UP), zwany początkowo
Wszechnicą Piastowską, nawiązywał do tradycji wcześniej istniejących szkół
akademickich miasta Poznania, a mianowicie ufundowanej przez biskupa Jana
Lubrańskiego w początkach XVI wieku Akademii Lubrańskiego jako filii Uniwersytetu
Jagiellońskiego i nieco późniejszej samodzielnej szkoły wyższej, jaką było Kolegium
Jezuickie. Uniwersytet Poznański był w okresie międzywojennym jedyną wyższą
szkołą akademicką na ziemiach byłego zaboru pruskiego.
Wydział Prawno-Ekonomiczny UP zrealizował od pierwszego roku swego istnie-
nia śmiałą i oryginalną, przez długi czas jedyną w Polsce koncepcję organizacyjną:
ukonstytuował się mianowicie jako wydział dwusekcyjny, w którym pierwsza sekcja
obejmowała tradycyjne studium prawne, druga zaś – rozbudowane silnie na bazie
wspólnych przedmiotów prawniczych studium ekonomiczno-polityczne. Program
studiów sekcji prawnej był podobny do programu innych polskich uniwersytetów,
natomiast zadaniem sekcji ekonomiczno-politycznej miało być danie jego
absolwentom ogólnego uniwersyteckiego wykształcenia w zakresie nauk
społecznych. Dlatego w programie nauczania tej ostatniej sekcji uwzględniono teorię
wszystkich nauk społecznych, a nadto opis i analizę stosunków gospodarczych i
politycznych krajowych oraz międzynarodowych. Sekcja ta miała przygotowywać
młodzież do pracy w administracji państwowej i samorządowej, szczególnie w
działach mających bliską styczność z życiem gospodarczym; dla wszelkich instytucji i
organizacji społecznych, takich jak związki zawodowe, izby przemysłowo-handlowe,
towarzystwa rolnicze, oraz przygotowywać kierowników życia gospodarczego -
banków, przedsiębiorstw itp.
Program sekcji ekonomicznej od sekcji prawnej różnił się m.in. tym, że wyelimi-
nowane zostało całe prawo formalne i karne, cywilistyka wykładana była natomiast
2
w skromnych rozmiarach. Rozbudowane zostały zaś ekonomika, nauka administracji
i prawo administracyjne, prawo międzynarodowe oraz nauki polityczne.
Pierwsze dwa lata studiów dla sekcji prawnej i sekcji ekonomicznej były
prowadzone wspólnie, m.in. na II roku dla studentów obu sekcji były wykładane
w wymiarze 90 godzin skarbowość i prawo skarbowe. Istniała przy tym możliwość,
by na dalszych latach studenci jednej sekcji studiowali jednocześnie program drugiej
sekcji. Po złożeniu czwartego egzaminu rocznego absolwent uzyskiwał odpowiednio
tytuł magistra praw lub magistra nauk ekonomiczno-politycznych.
Doktoratom w okresie międzywojennym na obu sekcjach Wydziału Prawno-
Ekonomicznego UP starano się nadać charakter ściśle naukowy. Obok egzaminu
ścisłego z dwóch przedmiotów oraz filozofii prawa (sekcja prawnicza) bądź historii
rozprawę doktorską. Praktyka tego okresu zakładała, że doktoraty z zakresu
skarbowości i prawa skarbowego obronione na Wydziale były co do zasady
publikowane, przede wszystkim w „Poznańskich Pracach Ekonomicznych".
Twórcą poznańskiej szkoły skarbowości i prawa skarbowego był młody docent
Uniwersytetu Jagiellońskiego Edward Robert Edmund Taylor1, który w 1919 r. objął
jako profesor nadzwyczajny II Katedrę Ekonomii i Skarbowości na Wydziale Prawno-
Ekonomicznym UP. Jest on rzeczywistym organizatorem sekcji ekonomicznej
Wydziału, jej dyrektorem administracyjnym w całym okresie międzywojennym.
W lipcu 1921 r. otrzymuje tytuł profesora zwyczajnego ekonomii i skarbowości.
Katedra Profesora obsługiwała proces dydaktyczny z zakresu nauki skarbowości i
1 W niniejszym opracowaniu wykorzystano obszerne fragmenty opracowania „Historia Katedry Prawa Finansowego Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu” autorstwa prof. Jerzego Małeckiego, dostępnego na stronie http://prawo.amu.edu.pl/__data/assets/pdf_file/0014/123017/Dzieje-KPF-UAM.pdf [dostęp 10 grudnia 2018 r.] oraz następujących publikacji: A. Gomułowicz, J. Małecki, Historia Katedry Prawa Finansowego Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu, w: A. Kostecki (red.), Z dziejów katedr skarbowości i prawa skarbowego oraz katedr prawa finansowego w Polsce, Kraków 2010, s. 119-129; E. Borkowska-Bagieńska, Edward Taylor: czy wartości niedoceniane?, Poznań 2004; A. Komar, 40-lecie pracy naukowej profesora dra Jana Zdzitowieckiego, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, z. 4 1966, s. 269-271; E. Wojciechowski, Jan Zdzitowiecki 1898-1975, w: Z. Knakiewicz (red.), Byli wśród nas: wspomnienia i biogramy, Poznań 2006, s. 299-302; E. Wojciechowski, Prof. dr Jan Zdzitowiecki 1898-1975. [Nekrolog], „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, z. 2 1975, s. 338-342; A. Komar, Roch Knapowski 1892-1971, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i Socjologiczny”, z. 4 1971, s. 293-294; T. Nieborak (red. nauk.), Magistri Nostri skarbowości i prawa skarbowego w Polsce do 1939 roku, Poznań 2016.
3
prawa skarbowego zarówno studentów sekcji prawnej, jak i sekcji ekonomicznej.
Była wspólna dla obu sekcji.
Zainteresowania naukowe prof. Edwarda Taylora przekładające się na prawie
300 publikacji naukowych koncentrowały się po pierwsze na problematyce z zakresu
nauki ekonomii, obejmującej kwestie: spółdzielczości, wartości pieniądza oraz teorii i
metodologii tejże nauki. Drugim istotnym obszarem zainteresowań naukowych
Profesora były zagadnienia skarbowości i prawa skarbowego, ze szczególnym
uwzględnieniem problematyki podatków i prawa podatkowego. Prace dotyczące
nauki o pieniądzu kontynuował również uczeń Profesora, późniejszy kierownik
Katedry Prawa Finansowego – prof. Jan Zdzitowiecki, który uzyskał w 1932 r.
doktorat na podstawie rozprawy pt. O naprawie pieniądza włoskiego, będącej
efektem jego wieloletnich badań prowadzonych we Włoszech2.
Bardzo znamienną i zasługująca na współczesne naśladowanie jest postawa
prof. Edwarda Taylora w zakresie obowiązków naukowych i dydaktycznych profesora
Uniwersytetu. Wyrażona ona została w przedmowie do dwutomowego dzieła jego
autorstwa pt. Prawo skarbowe Rzeczpospolitej Polskiej3 z 1920 r., stanowiącego
pierwszy w niepodległej Polsce podręcznik akademicki, przede wszystkim
poruszający kwestie prawa podatkowego. Profesor pisał w nim: „Uważam ... za
obowiązek na obecną dobę każdego polskiego pracownika naukowego, szczególnie
profesora Uniwersytetu, dawać kształcącemu się pokoleniu i w ogóle społeczeństwu
do rozporządzenia podręczniki naukowe ... pisanie podręczników jest rzeczą i
najtrudniejszą i najprzyklejszą dla każdego sumiennego uczonego; wymaga ono
wielkiej pracy, tak analitycznej, jak twórczej, a daje mało zadowolenia naukowego.”
Zwiększone obowiązki dydaktyczne spowodowały, iż w 1920 r. na III Katedrę
Ekonomii powołano w charakterze zastępcy profesora dr. Stefana Zaleskiego, który
obok prof. Taylora prowadził wykłady i seminaria z teorii skarbowości i skarbowości
polskiej4.
3 E. Taylor, Prawo skarbowe Rzeczpospolitej Polskiej, Poznań 1920, t. 1, s. 226 i t. 2., s. 180. Cyt. za J. Małecki, Poznańska szkoła podatkowa okresu dwudziestolecia międzywojennego, w: C. Kosikowski (red.), Prawo skarbowe i prawo finansowe: szkoły i uczniowie; księga dedykowana pamięci Profesora Jerzego Lubowieckiego, Białystok 2013, s. 37. 4 Szczegółowo historia Katedry Prawa Finansowego okresu dwudziestolecia międzywojennego została omówiona, w: J. Małecki, Poznańska szkoła podatkowa okresu dwudziestolecia międzywojennego, op. cit., s. 35-46.
4
Od 1924 r. seminaria oraz wykłady z nauki skarbowości i polskiego prawa
skarbowego dla studentów obu sekcji Wydziału Prawno-Ekonomicznego UP
powierzono dr. Rochowi Knapowskiemu, początkowo jako zastępcy profesora, a od
1936 r. jako docentowi.
W1937 r. powołany został w charakterze zastępcy profesora skarbowości i
prawa skarbowego kolejny młody docent krakowski – Janusz Libicki. Janusz Libicki
habilitował się z zakresu skarbowości i prawa skarbowego na Uniwersytecie
Jagiellońskim w 1936 r. na podstawie rozprawy Granice opodatkowania. Doc. Janusz
Libicki wykładał na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UP do 1939 r. W kampanii
wrześniowej dostał się do niewoli sowieckiej i w 1940 r. został zamordowany w
Katyniu.
W okresie międzywojennym w Katedrze Skarbowości UP zatrudniano
nielicznych asystentów, gdyż program nie przewidywał prowadzenia przez
pomocniczych pracowników zajęć dydaktycznych ze studentami (tzw. ćwiczeń).
Przykładowo można wskazać, że asystentami prof. Edwarda Taylora byli m. in.
późniejsi wybitni profesorowie SGPiS – Witold Trąmpczyński i Stanisław Rączkowski,
a także słynny w czasie wojny kurier władz podziemnych Jan Nowak-Jeziorański,
późniejszy Dyrektor Radia Wolna Europa. W charakterze asystentów byli ponadto
zatrudnieni: J. Kulikowski, A. Całkosiński, Ł. Rosiński, B. Obszyński, J. Schimmel, L.
Całka, W. Rux.
Z zakresu skarbowości na Wydziale Prawno-Ekonomicznym UP w latach 1920-
1939 obronionych zostało szereg prac doktorskich, z których część była następnie
publikowana, przede wszystkim w ramach serii „Poznańskie Prace Ekonomiczne".
Tytułem przykładu można wskazać na następujące opublikowane tam prace:
− Z. Dalski, Wpływ losów waluty polskiej na życie gospodarcze Zachodniej Polski,
Poznań 1922;
− J. Kulikowski, Kredyt w Polsce w dobie inflacji, Poznań 1923;
− A. Całkosiński, Inflacja niemiecka, Poznań 1924;
− J. Rzóska, Niemieckie cła zbożowe, Poznań 1926;
− S. Maik, Polska polityka dewizowa, Poznań 1927;
− J. Lubowicki, Polityka podatkowa Polski, Poznań 1927;
− W. Borowski, Inflacja i reforma waluty w Rosji Sowieckiej, Poznań 1927;
5
− E. Bark, Zagadnienie szybkości obiegu pieniądza w współczesnej ekonomii,
Poznań 1935;
− J. ZdzitowieckI, Naprawa pieniądza włoskiego, Poznań 1932.
Przedwojenni wychowankowie prof. Edwarda Taylora – po 1945 r. byli
założycielami katedr w szeregu uczelniach polskich: np. prof. Jerzy Lubowicki w
Łodzi i w Warszawie, prof. Stefan Zaleski w Warszawie, prof. Jan Zdzitowiecki w
Poznaniu, prof. Stanisław Rączkowski w Warszawie, prof. Witold Trąmpczyński w
Krakowie i w Warszawie, prof. Paweł Sulmicki w Warszawie, prof. Stefan Rosiński w
Poznaniu, prof. Janusz Wierzbicki w Poznaniu.
W okresie międzywojennym pracownicy Katedry Skarbowości UP pełnili róż-
nego rodzaju funkcje doradcze. I tak np. prof. Edward Taylor był m.in. członkiem
Rady Skarbowej Ministerstwa byłej dzielnicy pruskiej, członkiem Izby Handlowo-
Przemysłowej w Poznaniu, członkiem Państwowej Rady Gospodarczej i Rady
Finansowej przy Ministrze Skarbu. Prof. Stanisław Zaleski pełnił natomiast funkcję
członka komitetu ekspertów dla spraw podwójnego opodatkowania i ucieczki
kapitałów przy Lidze Narodów, a jego praca pt. Le systéme fiscal en Pologne została
wydana przez Komitet Skarbowy Ligi Narodów w Genewie w 1927 r. Prof. Zaleski był
ponadto członkiem-korespondentem Polskiej Akademii Umiejętności i członkiem
Instituí International de Finances Publiques w Brukseli.
Katedra Skarbowości UP utrzymywała do 1939 r. ożywione kontakty z wieloma
obcych dotychczasowej kulturze prawnej wzorów ustawodawstwa radzieckiego5. W
ideologii komunizmu kategorie pieniężne były marginalizowane, co oznaczało
również – pomniejszanie znaczenia regulacji prawnofinansowych. Regulacje
prawnofinansowe stawały się ponadto w szeregu przypadkach narzędziem walki
politycznej, eliminowania metodami administracyjnymi z prowadzenia działalności
gospodarczej podmioty niepaństwowe. Odchodzono przy tym w tych regulacjach
prawnych m.in. od takich fundamentalnych zasad gospodarki rynkowej jak: równość
wobec prawa, powszechność opodatkowania, jawność finansów publicznych,
istotnego władztwa parlamentu w sferze finansów publicznych i decydującej roli
ustaw w regulowaniu stosunków prawnofinansowych, stabilność regulacji prawnych i
dostępność przepisów prawnych w dziennikach urzędowych.
Powyższe zmiany polityczne po II wojnie światowej w Polsce spowodowały, iż
nie wszyscy uniwersyteccy polscy profesorowie finansów publicznych i prawa
finansowego chcieli być apologetami nowej władzy komunistycznej. Oznaczało to dla
nich konieczność odejścia z uniwersytetu albo zajęcia się taką domeną nauki, w
których działania cenzury oraz różnych struktur partyjnych i organów bezpieczeństwa
stosunkowo najmniej ograniczały wolny umysł naukowca i możliwość swobodnego
wypowiadania się. Dlatego Katedra Prawa Finansowego Uniwersytetu Poznańskiego
kierowana przez ucznia prof. Edwarda Taylora i jego następcę – prof. Jana
Zdzitowieckiego, a następnie prof. Andrzeja Komara aż do początku lat 90-tych XX
wieku skoncentrowała swą aktywność naukową na problematyce prawa
budżetowego, będąc w tym zakresie czołowym ośrodkiem naukowym w Polsce. To w
Uniwersytecie Poznańskim w tym okresie i z tej problematyki zakończono 9 habilitacji
(F. Holeczek, J. Zajda, A. Komar, W. Łączkowski, J. Szpunar, E. Wojciechowski, E.
Tegler, J. Małecki, E. Sosnowski) oraz obroniono ponad 40 doktoratów, a godność
doktora honoris causa nadano prof. Wojciechowi Trąmpczyńskiemu (1966 r.) i prof.
5 Treść dotycząca historii Katedry Prawa Finansowego do momentu objęcia jej kierownictwa w 1969 r. pochodzi z publikacji J. Małeckiego, Budget Period in the Approach of Poznań School of Public Finance, w: R. Ruśkowski, J. Stankiewicz, M. Tyniewicki, U. Zawadzka- Pąk [eds], Annual and Long Term Public Finance in Central and Eastern European Countries, Białystok 2013, s. 253-259.
9
Stefanowi Rozmarynowi (1965 r.), w których to przewodach promotorem był prof. Jan
Zdzitowiecki. Niektóre z powstałych wówczas na poznańskim Wydziale prac
naukowych z natury więc rzeczy dotyczyć musiały tak istotnego dla finansów
państwa problemu jakim jest perspektywa czasowa okresu budżetowego.
Przez ponad 20 lat prof. Jan Zdzitowiecki na łamach prestiżowych wówczas
czasopism naukowych (m.in. „Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i
Socjologicznego” oraz „Państwa i Prawa”) kontynuował przedwojenne dzieło prof.
Tadeusza Grodyńskiego, publikując cykl artykułów poświęconych
prawnoporównaczym aspektom gospodarki budżetowej. Powstała na ich postawie
wspaniała monografia pt. Budżet w Konstytucji PRL, która została jednak odrzucona
na początku lat 70-tych XX wieku z uzasadnieniem cenzorów, iż preferuje wzorce
obowiązujące w gospodarce kapitalistycznej i jest zatem nieprzydatna dla państwa
socjalistycznego.
Już przed 50 laty prof. Jan Zdzitowiecki w swych pracach naukowych (w
oparciu o imponującą jak na owe czasy zniewolenia komunistycznego bibliografię
obcą) opowiedział się za celowością rozważenia i wprowadzenia w Polsce
wieloletniego planowania budżetowego, powiązania instytucji budżetu z wieloletnimi
planami gospodarczymi. Wskazywał na to, że dla stosowania jednorocznego okresu
obowiązywania budżetu przytaczano w przeszłości różne wytłumaczenia np.:
dostosowania rytmu finansów państwa do gospodarstwa o przewadze rolnictwa i
poddanego słonecznemu „cyklowi” czterech pór roku; odwołania się do koncepcji
„dobrego ojca rodziny”; dostosowania finansów publicznych do zwyczajów
obowiązujących w gospodarce prywatnej, w jej stosunkach handlowych i prawnych; z
uwagi na względy z zakresu techniki budżetowej w sferze realnego planowania
dochodów i wydatków państwa; względy polityczne mające na celu zapewnienie
parlamentowi możności częstego wglądu w gospodarkę finansową rządu i udzielania
władzy wykonawczej wiążących wskazówek.
Jedynym z najbardziej oryginalnych z uwagi na twórczość naukową,
wszechstronnie przygotowanym do pracy naukowej przedstawicieli poznańskiej
szkoły skarbowości (studia z zakresu prawa i ekonomii na uniwersytetach w Berlinie,
Monachium, Lipsku, Fryburgu i Heidelbergu) był prof. Roch Knapowski, związany
naukowo z Katedrą Prawa Finansowego Uniwersytetu Poznańskiego w latach 1923-
10
1962. Posiadając habilitacje z prawa finansowego i historii starożytnej był jednym z
nielicznych w świecie wybitnych znawców starożytnych finansów publicznych.
Szereg jego prac, wobec braku zainteresowania finansami antycznymi przez polskich
wydawców, było przez prof. Rocha Knapowskiego tłumaczonych i wydawanych za
granicą, m.in. w Stanach Zjednoczonych, w Japonii, we Włoszech i Niemczech.
Dzięki tym publikacjom wzbogacona została literatura światowa z zakresu tak
unikatowej problematyki. Profesor był jednym z tych nielicznych przedstawicieli nauki
prawa finansowego, którzy genezę i rozwój instytucji budżetu państwa wiązali z
rozwiniętymi zapisami i wydatkami publicznymi dokonywanymi już w starożytności.
Od 1969 r. po rocznym okresie kuratorium funkcję kierownika Katedry Prawa
Finansowego UAM obejmuje prof. Andrzej Komar, pełniąc ją nieprzerwanie przez
ponad trzydzieści lat, do końca swojego życia w 1999 r. W okresie tego kierownictwa
kolejne stopnie doktora i doktora habilitowanego uzyskali pracownicy katedry: Eryk
Wojciechowski, Jerzy Małecki, Antoni Roga i Andrzej Gomułowicz. Oznacza to, iż u
schyłku XX wieku poznańska Katedra Prawa Finansowego miała najliczniejszą
obsadę samodzielnych pracowników naukowych spośród wszystkich innych katedr w
Polsce. Zatrudnionych było w niej bowiem 2 profesorów zwyczajnych (Andrzej
Komar, Wojciech Łączkowski) i 3 profesorów nadzwyczajnych (Eryk Wojciechowski,
Jerzy Małecki i Andrzej Gomułowicz).
Jednym z najistotniejszych istotnych nurtów działalności badawczej prof.
Andrzeja Komara była problematyka budżetowa. Pan Profesor był promotorem w 9
przewodach doktorskich i pod jego kierownictwem zakończono przewód habilitacyjny
Edwarda Sosnowskiego oraz Jerzego Małeckiego. Był recenzentem w wielu
przewodach doktorskich, habilitacyjnych, o nadanie tytułu naukowego profesora i
recenzentem wielu wydawnictw. Wypromował przeszło 400 magistrów prawa i
administracji. Był jednocześnie inicjatorem powstania i kierownikiem Katedry
Europeistyki w Wyższej Szkole Bankowej w Poznaniu, którą uroczyście otwarto 2
października 1997 r. w obecności ambasadora Unii Europejskiej w Polsce Rolfa
Timansa. Od momentu powołania Uniwersytetu Europejskiego Viadrina we
Frankfurcie nad Odrą wykładał dla polskich i niemieckich studentów zagadnienia
finansów publicznych oraz zagadnienia porównawczego prawa finansowego,
ze szczególnym uwzględnieniem prawa europejskiego.
11
Natomiast prof. Wojciech Łączkowski jest autorem około 200 publikacji. Był
promotorem w kilkuset przewodach magisterskich, 15 przewodach doktorskich i pod
jego kierunkiem zakończono przewody habilitacyjne Eugeniusza Teglera –
pierwszego kierownika Katedry Prawa Finansowego Uniwersytetu Szczecińskiego
(oraz Dziekana Wydziału Prawa Uniwersytetu Szczecińskiego) i Andrzeja
Gomułowicza. Był także recenzentem szeregu rozpraw doktorskich, habilitacyjnych,
o tytuł profesora i wydawniczych. Od 1981 r. pełnił jednocześnie obowiązki profesora
Katolickiego Uniwersytetu Lubelskiego, prowadząc na nim zajęcia z zakresu prawa
publicznego.
Pan prof. Wojciech Łączkowski był również: opiniodawcą w postępowaniu o
nadanie tytułu doktoratu honoris causa prof. Jean-Claude Colliardowi (Rektorowi
Uniwersytetu Paris I – Pantheon-Sorbonne), promotorem doktoratu honoris causa
Mary Robinson (Prezydent Irlandii) oraz pełnił funkcję promotora w postępowaniu do
nadanie tytułu doktora honoris causa Janowi Nowak-Jeziorańskiemu – Dyrektorowi
Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa.
Na Wydziale Prawa i Administracji UAM pełnił funkcje Prodziekana oraz
Dziekana, a w roku 1981 wybrany został Prorektorem Uniwersytetu im. Adama
Mickiewicza w Poznaniu.
Prof. Wojciech Łączkowski w 1989 r. był przewodniczącym Komitetu
Obywatelskiego w Poznaniu. W latach 1989-1997 pełnił funkcję sędziego Trybunału
Konstytucyjnego, a latach 1994-1997 był także Przewodniczącym Państwowej
Komisji Wyborczej. Na uwagę zasługuje także fakt udziału Pana Profesora, z
nominacji Senatu RP, w składzie Rady Polityki Pieniężnej I kadencji (1998-2004). W
dniu 14 listopada 2006 r. został także wybrany na przewodniczącego Kościelnej
Komisji Historycznej. Prof. Wojciech Łączkowski odznaczony został Krzyżem
Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1997 r.), a także Medalem Komisji
Edukacji Narodowej. Należy do Stowarzyszenia Polskich Prawników Katolickich. Jest
kawalerem Zakonu Rycerskiego Grobu Bożego w Jerozolimie oraz
komandorem Rycerstwa Orderu Jasnogórskiej Bogarodzicy.
W 2000 r. po śmierci prof. Andrzeja Komara, kierownictwo Katedry Prawa
Finansowego objął prof. Jerzy Małecki, który już od ostatnich lat studiów był związany
zawodowo z Katedrą Prawa Finansowego. W tym okresie przechodził przez kolejne
12
szczeble kariery naukowej, w 2000 r. uzyskując tytuł profesora. Prof. J. Małecki od
1991 r. jest sędzią Naczelnego Sądu Administracyjnego (obecnie w stanie
spoczynku). Był promotorem w trzech przewodach doktorskich oraz recenzentem w
kilkunastu przewodach doktorskich, a także postępowaniach o nadanie stopnia
naukowego doktora habilitowanego oraz tytułu profesora. Jako stypendysta
Deutscher Akademischer Austauschdienst (DAAD), Fundacji F. Eberta i K.
Adenauera prowadził badania w niemieckich ośrodkach naukowych, związane z
ochroną środowiska naturalnego i gospodarką finansową samorządu terytorialnego.
Na uwagę zasługuje także zaangażowanie przez dwie kadencje prof. Jerzego
Małeckiego (w latach 1987-1992) jako członka zespołu w pracach Rady Legislacyjnej
przy Prezesie Rady Ministrów, a także w latach 1990-1991 jako eksperta szeregu
komisji Sejmu i Senatu RP oraz doradcy ds. finansowych Krajowego Sejmiku
Samorządu Terytorialnego. W tym okresie zespół naukowy kierowany przez Pana
Profesora, na zlecenie Krajowego Sejmiku Samorządu Terytorialnego w Poznaniu,
przeprowadził pierwsze w Polsce krajowe badania ankietowe finansów gmin i
dokonał obliczeń symulacyjnych różnych metod zasilania dochodowego gmin.
Opracowany został również na zlecenie strony samorządowej pierwszy projekt
kompleksowej ustawy o finansach komunalnych, stanowiący inspirację dla
prawodawcy i przedstawicieli samorządu w trakcie dalszych prac nad kształtowaniem
rozwiązań prawnych dotyczących finansów samorządu w Polsce6. Katedra Prawa
Finansowego prowadziła również jedyne w Polsce Podyplomowe Studium Finansów
Samorządu Terytorialnego, które ukończyło ponad 400 skarbników, wójtów oraz
marszałków z całego kraju. W latach 1997-1999 prof. Jerzy Małecki pełnił także
funkcję członka Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Doradztwa Podatkowego. W
latach 1996-2000 był ponadto zaangażowany jako profesor w tworzenie i
funkcjonowanie w Centrum Dokumentacji i Studiów Podatkowych Uniwersytetu
Łódzkiego.
Na wnioski Senatów Uniwersytetów Łódzkiego (UŁ) i Wrocławskiego (UWr) był
recenzentem w sprawie nadań tytułu doktora honoris causa prof. Bogumiłowi
Brzezińskiemu (UŁ) oraz prof. Włodzimierzowi Nykielowi (UWr).
6 Więcej na ten temat, w: J. Małecki, Finanse gmin a Krajowy Sejmik Samorządu Terytorialnego w Poznaniu, w: W. Miemiec (red.), Księga jubileuszowa profesor Krystyny Sawickiej: gromadzenie i wydatkowanie środków publicznych: zagadnienia finansowoprawne., Wrocław 2017, s. 51-59.
13
Zainteresowania naukowe Pana Profesora obejmują, w szczególności
problematykę: socjologii prawa, teorii prawa finansowego, prawa budżetowe, prawa
finansów lokalnych, podatków i prawa podatkowe, prawa finansowania ochrony
środowiska, historii nauki prawa finansowego i finansów publicznych, sądowego
stosowania prawa publicznego. Za swoje osiągniecia naukowe i związane z
pełnieniem funkcji sędziego był wielokrotnie nagradzany i honorowany. Wymienić w
tym miejscu należy między innymi otrzymanie przez prof. Jerzego Małeckiego
medalu „VIRTUS EST PERFECTA RATIO” im. Księcia Franciszka Ksawerego
Druckiego-Lubeckiego (2013 r.), medalu „Zasłużony dla Wymiaru Sprawiedliwości –
Bene Merentibus Iustitiae” – nadanego przez Krajową Radę Sądownictwa (2013 r.),
oraz nadanego przez Prezydenta RP w 2014 r. Krzyża Komandorskiego Orderu
Odrodzenia Polski. Na wniosek Rektora UAM za osiągnięcia w pracy naukowej Pan
Profesor otrzymał w 1989 r. Złoty Krzyż Zasługi, a w 1987 r. za wieloletnie
kształcenie kadr resortu – Złotą Odznakę Ministra Finansów za Zasługi dla Finansów.
Od ponad 20 lat prof. Jerzy Małecki pełni obowiązki członka rad naukowych aż
pięciu ogólnopolskich specjalistycznych czasopism finansowych: „Monitora
Podatkowego”, „Przeglądu Podatkowego”, „Kwartalnika Prawa Podatkowego”,
„Przeglądu Orzecznictwa Podatkowego” i „Finansów Komunalnych”.
W 2014 r. po przejściu prof. Jerzego Małeckiego na emeryturę kierownictwo
Katedry Prawa Finansowego objął prof. Andrzej Gomułowicz, który od czasów
studiów na poznańskim Wydziale Prawa i Administracji związany jest z Katedrą, w
której w 1977 r. uzyskał stopień doktora nauk prawnych, w 1988 r. stopień doktora
habilitowanego, a w 2001 r. tytuł profesora. Zainteresowania naukowe prof. Andrzeja
Gomułowicza koncentrują się na problematyce prawa podatkowego, obejmując
między innymi zagadnienia: ustrojowych aspektów opodatkowania, przesłanek
budowy systemu podatkowego, granic obciążeń podatkowych, wykładni prawa
podatkowego, procesu legislacyjnego prawodawstwa podatkowego, a w ostatnich
latach moralności podatkowej oraz relacji pomiędzy podatkami a etyką. Swoje
badania Pan Profesor realizował również za granicą, będąc stypendystą Deutscher
Akademischer Austauschdienst (DAAD). Wypromował 4 doktorów i uczestniczył jako
recenzent w 50 postępowaniach o nadanie stopnia doktora i doktora habilitowanego,
14
a także w roli superrecenzenta (w postępowaniu o nadanie tytułu naukowego
profesora). Jest wykładowcą Collegium Polonicum w Słubicach
Prof. Andrzej Gomułowicz był członkiem Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego.
Zasiadał w radzie nadzorczej Fundacji Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w
Poznaniu. Był członkiem Państwowej Komisji Egzaminacyjnej ds. Doradztwa
Podatkowego drugiej kadencji. W latach 2013-2016 był członkiem Centralnej Komisji
ds. Stopni i Tytułów. Obecnie jest członkiem Biura Orzecznictwa Naczelnego Sądu
Administracyjnego. Pan Profesor jest również zastępcą redaktora naczelnego
czasopisma „Zeszyty Naukowe Sądownictwa Administracyjnego” oraz członkiem
rady programowej czasopisma „Prawo i Podatki”. W 2018 r. Krajowa Rada
Sądownictwa uhonorowała prof. Andrzeja Gomułowicza medalem „Zasłużony dla
Wymiaru Sprawiedliwości – Bene Merentibus Iustitiae”.
W 1994 r. do zespołu Katedry Prawa Finansowego dołączył Ryszard Sowiński,
który zatrudniony był do roku 2000 na stanowisku asystenta, a po uzyskaniu stopnia
doktora nauk prawnych na podstawie rozprawy pt. Przejęcia przedsiębiorstw w
polskim prawie podatkowym, kontynuował pracę do 2014 r. jako adiunkt. W tym
czasie realizował swoje badania dotyczące prawa podatkowego, także w ujęciu
interdyscyplinarnym. W roku 2010 na podstawie rozprawy habilitacyjnej pt. Uchylanie
się od opodatkowania – przyczyny, skutki i sposoby zapobiegania zjawisku, uzyskał
tytuł doktora habilitowanego w zakresie nauk prawnych. Dr hab. Ryszard Sowiński
jest promotorem dwóch doktorów, a także autorem lub współautorem 40 artykułów
naukowych, uczestnikiem kilkudziesięciu konferencji naukowych poświęconych
finansom publicznym i prawu podatkowemu. Jego zainteresowania naukowe
obejmują zagadnienia: zasady pewności opodatkowania, a także unikania i uchylania
się od podatków. W 2014 r. zakończył on pracę w Katedrze, którą obecnie kontynuuje
na stanowisku profesora nadzwyczajnego Wyższej Szkoły Bankowej w Poznaniu.
W 2000 r. zatrudniony w Katedrze Prawa Finansowego na stanowisku
asystenta, a następnie od 2003 r. na stanowisku adiunkta, został Pan Dominik
Mączyński. Stopień naukowy doktora nauk prawnych w zakresie prawa uzyskał on w
2003 r. na podstawie rozprawy pt. Akcyza w Polsce na tle regulacji europejskich.
Stopień naukowy doktora habilitowanego nauk prawnych w zakresie prawa został
nadany dr. hab. Dominkowi Mączyńskiemu przez Radę Wydziału Prawa i
15
Administracji UAM w Poznaniu w 2010 r. Od 2013 r. jest on zatrudniony na
stanowisku profesora nadzwyczajnego. Prof. UAM dr hab. Dominik Mączyński jest
autorem licznych publikacji, w tym monografii naukowych i części w opracowaniach
monograficznych, podręczników, artykułów oraz glos przede wszystkim z zakresu
polskiego, europejskiego i międzynarodowego prawa podatkowego. Swoje badania
prowadził między innymi w International Bureau of Fiscal Documentation (IBFD) w
Amsterdamie Był promotorem w trzech zakończonych postępowaniach o nadanie
stopnia doktora nauk prawnych, a także recenzentem w przewodach doktorskich i
habilitacyjnych. W 2004 r. otrzymał pierwszą nagrodę w konkursie organizowanym
przez „Przegląd Podatkowy” na najlepszą pracę doktorską o tematyce podatkowej. W
2011 r. uzyskał natomiast wyróżnienie w konkursie „Państwa i Prawa” na najlepsze
prace habilitacyjne za monografię pt. Międzynarodowa współpraca w sprawach
podatkowych, Warszawa 2009 r. W latach 2010-2014 był członkiem Państwowej
Komisji Egzaminacyjnej do Spraw Doradztwa Podatkowego przy Ministrze Finansów.
Od 2011 r. jest sędzią Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu. Prof.
UAM dr hab. Dominik Mączyński jest od 2018 r. członkiem z wyboru Europejskiego
Stowarzyszenia Profesorów Prawa Podatkowego (European Association of Tax Law
Professors).
Do zespołu Katedry Prawa Finansowego w 2003 r. dołączył na stanowisku
adiunkta Pan Tomasz Nieborak, który będąc wcześniej uczestnikiem studiów
doktoranckich przygotował pod opieką naukową Prof. Andrzeja Gomułowicza
rozprawę doktorską nt. Instrumenty pochodne w działalności instytucji finansowych
(studium prawnoporównawcze). Od momentu zatrudnienia, aż do chwili obecnej, jest
on związany z Katedrą, w której w następnych latach przechodził przez kolejne etapy
kariery naukowej, w 2009 r. uzyskując na podstawie rozprawy habilitacyjnej nt.
Aspekty prawne funkcjonowania rynku finansowego UE, stopień doktora
habilitowanego. Od 2012 r. zatrudniony jest na stanowisku profesora
nadzwyczajnego UAM. Prof. UAM dr hab. Tomasz Nieborak jest autorem przeszło 60
prac naukowych, w tym monografii, artykułów, pozycji komentarzowych oraz glos.
Pod jego opieką naukową wypromowanych zostało dwóch doktorów. Był on także
recenzentem w licznych przewodach doktorskich i habilitacyjnych. W 2007 r. otrzymał
stypendium START - Fundacji na rzecz Nauki Polskiej dla młodych badaczy. W
16
kolejnych latach realizował swoje badania między innymi w zakresie problematyki
regulacji rynku finansowego w zagranicznych ośrodkach naukowych, w tym w House
of Finance (instytucie badawczym działającym przy Uniwersytecie Goethego we
Frankfurcie nad Menem) oraz w Institut für Weltwirtschaft w Kilonii. Jest członkiem
Poznańskiego Towarzystwa Przyjaciół Nauk oraz kilku stowarzyszeń o charakterze
naukowym. Prof. UAM dr hab. Tomasz Nieborak był kilkukrotnie powoływany przez
Ministra Sprawiedliwości na członka Komisji Egzaminacyjnej do spraw aplikacji przy
Ministrze Sprawiedliwości. Pełni również funkcję arbitra Sądu Polubownego przy
Komisji Nadzoru Finansowego. W 2012 r. wybrany został na Prodziekana ds. nauki i
współpracy z zagranicą, którą to funkcję pełni do chwili obecnej.
W 2014 r. pracę w Katedrze Prawa Finansowego rozpoczęła Pani dr hab.
Magdalena Fedorowicz, która od 2016 r. jest profesorem nadzwyczajnym UAM. Jej
aktywność naukowa koncentruje się wokół zagadnień prawa rynku finansowego UE i
Polski, ze szczególnym uwzględnieniem nadzoru nad rynkiem finansowym i
problematyki Europejskiego System Nadzoru Finansowego i Europejskiej Unii
Bankowej w wymiarze mikroostrożnościowym i makroostrożnościowym w ramach
procesów nadzorczej konwergencji sieciowej. Jej prace poświęcone są także roli i
zadaniom współczesnej bankowości centralnej – w tym m. in. granicom procesu
integracji monetarnej. Jest autorką ponad 100 prac naukowych, w tym 3 monografii,
systemów prawa, glos i komentarzy, w tym komentarzy praktycznych, artykułów i
rozdziałów w monografiach z zakresu prawa rynku finansowego, prawa finansowego,
publicznego prawa bankowego oraz glos z zakresu prawa podatkowego.
Uczestniczyła w roli recenzentki w kilku przewodach doktorskich i habilitacyjnych.
Pani Profesor prowadziła badania naukowe także w zagranicznych ośrodkach
naukowych w Brukseli, Florencji (w ramach Summer Fellowship Centrum
Europejskiego Natolin i European Uniersity Institut realizowane w European
University Institut we Florencji), Frankfurcie nad Odrą (Senior Fellowship Centrum
B/orders in Motion przy Viadrina Universität) oraz wykłady w ramach Szkoły Letniej w
Zurychu (Competence Centre for Human Rights, University of Zurich (UZH), Business
and Human Rights – Interdisciplinary Challenges and Opportunities, “Investments,
financial markets & human rights”, BHRICO Summer School 2014).
17
W ramach aktywności organizacyjnych na rzecz Wydziału Prawa i
Administracji UAM w Poznaniu Prof. UAM dr hab. Magdalena Fedorowicz pełni
szereg funkcji, wśród których do najważniejszych zaliczyć należy m. in.: pełnienie od
2015 r. funkcji Kierownika Studiów na Kierunku Prawno-Ekonomicznym na Wydziale
Prawa i Administracji UAM w Poznaniu, a także członkostwo w Komisji ds. Oceny
Jakości Kształcenia Wydziału Prawa i Administracji UAM oraz członkostwo w
odwoławczej Uczelnianej Komisji Rekrutacyjnej.
Pani Profesor w okresie od 2014-2018 r. była członkinią Państwowej Komisji
Egzaminacyjnej ds. Doradztwa Podatkowego przy Ministrze Finansów RP. Od 2010
r. jest członkinią Stowarzyszenia Centrum Informacji i Organizacji Badań Finansów
Publicznych i Prawa Podatkowego Krajów Europy Środkowej i Wschodniej, a od
2015 r. członkinią Stowarzyszenia Prawa Europejskiego.
Najmłodszym obecnie pracownikiem Katedry Prawa Finansowego jest dr
Edgar Drozdowski, zatrudniony na stanowisku adiunkta od 2018 r. Pan Doktor
uzyskał stopień doktora w tym samym roku na podstawie rozprawy doktorskiej nt.
Zasada zdolności płatniczej a polski system podatkowy. Jego zainteresowania
naukowe koncentrują się na problematyce: konstytucyjnego prawa podatkowego, w
szczególności przepisach regulujących władztwo podatkowe państwa, zasadę
równości oraz zasadę sprawiedliwości.
Podkreślić należy, iż w 100-letniej historii Katedry Prawa Finansowego,
wypromowano w niej setki magistrów prawa i administracji oraz kilkudziesięciu
doktorów.
Główne nurty badań naukowych w Katedrze Skarbowości i Prawa Skarbowego
UP, a następnie w Katedrze Prawa Finansowego UAM dotyczyły i dotyczą: teorii
finansów, historii finansów, budżetu państwa i budżetów lokalnych, polityki
finansowej, podatków i prawa podatkowego, bankowości, prawa rynku finansowego,
finansów przedsiębiorstw i finansów Unii Europejskich. Ze względu na ramy
niniejszej publikacji niemożliwym jest wyczerpujące omówienie wszystkich z nich
oraz publikacji, w których pracownicy ww. Katedr prezentowali wyniki swoim badań.
Dlatego też zamieszczone zostały tylko niektóre informacje o ważniejszych
publikacjach z tego okresu. I tak wśród powojennych prac prof. Jana Zdzitowieckiego
na uwagę zasługuje unikatowe opracowanie z historii polskiej skarbowości pt. Xiążę-
18
Minister Franciszek Xawery Drucki-Lubecki 1778-1846, Wydawnictwo S. Arcta,
Warszawa 1948, w której przedstawiono m.in. dążenie do stworzenia na ziemiach
Królestwa Polskiego nowych podstaw gospodarczych w postaci przemysłu, handlu i
finansów. Będąc członkiem założycielem Instytutu Zachodniego, profesor w szeregu
swych prac (np. Rola niemieckich prowincji wschodnich w gospodarce Rzeszy,
Warszawa 1947; Bałtyk - szkic gospodarczy, „Przegląd Zachodni", nr 4-5 1945, czy
Stanowisko junkrów w publicznym życiu Prus, Warszawa 1949) podjął aktualną
wówczas problematykę integracji ziem zachodnich z macierzą oraz niektóre aspekty
polityki Niemiec wobec Polski. W latach następnych prof. Jan Zdzitowiecki na łamach
„Ruchu Prawniczego, Ekonomicznego i Socjologicznego" opublikował cykl artykułów,
które złożyły się na monografię pt. Budżet w Konstytucji PRL napisaną na początku
lat siedemdziesiątych XX wieku. Tytuł ten był bardzo przewrotnie sformułowany, gdyż
w publikowanych artykułach i w złożonej do druku w PWE monografii Profesor pisał
nie tyle, jak ma wyglądać gospodarka budżetowa w państwie realnego socjalizmu,
lecz jak wyglądają reguły gospodarki budżetowej w demokratycznym państwie
prawa. Monografia budżetowa prof. Jana Zdzitowieckiego i zawarte tam propozycje,
wyprzedziły co najmniej o 20 lat przemiany polityczne i gospodarcze, które dokonały
się w Polsce lat 90-tych. Ówczesnemu recenzentowi wydawniczemu brakowało tej
dalekosiężnej wizji przyszłości, gdyż ocenił, że powyższa budżetowa monografia
profesora jest nieprzydatna dla gospodarki budżetowej państwa socjalistycznego
i dlatego w tej wersji nie widzi potrzeby jej publikacji.
Unikatowa w skali światowej jest twórczość prof. Rocha Knapowskiego
dotycząca problematyki skarbowości antycznej. Spośród wielu prac z tej
problematyki opublikowanych w okresie powojennym, na szczególną uwagę
zasługuje obszerna monografia pt. Der Staatshaushalt der römischen Republik
(Frankfurt a. M. 1961). Prof. Roch Knapowski w swych pracach pojęcia budżetu
używał w innym znaczeniu, niż to się obecnie powszechnie przyjmuje. Jego zdaniem,
o powstaniu budżetu można mówić od momentu, gdy państwo zaczęło sporządzać
rachunki, zestawienia przychodów i wydatków. Przy takim ujęciu przyjmował, iż
geneza budżetu sięga starożytności, a nie dopiero czasów nowożytnych. Badając
wydatki budżetowe republiki rzymskiej m. in. ustalił, że wiele wydatków nie służyło
19
celom publicznym, lecz zwiększało zasoby prywatne nieuczciwych funkcjonariuszy
państwowych.
W początkowym okresie swej działalności naukowej prof. Andrzej Komar
zajmował się problematyką budżetową, publikując cały szereg monografii z tego
zakresu, które obecnie należą do klasyki. Każdy bowiem, kto zajmował się
zagadnieniami gospodarki budżetowej państwa i finansów lokalnych, musiał
zastanowić się nad zawartymi w nich propozycjami. Spośród prac dotyczących
problematyki budżetowej do najważniejszych zaliczyć można:
− Budżet miasta Poznania w PRL (1945-1960), Poznań 1962;
− Struktura budżetu PRL, PWE, Warszawa 1966;
− Finanse rad narodowych, PWE, Warszawa 1970;
− Finanse gmin, PWE, Warszawa 1977.
Studium autorstwa prof. Andrzeja Komara pt. Założenia podatku
wyrównawczego, Poznań 1973, jest interesujące z tego względu, iż przedstawiono w
nim nie tylko konstrukcję podatku mającego obciążać wysokie dochody niektórych
osób fizycznych, ale po raz pierwszy w polskiej literaturze powojennej ukazano
funkcjonowanie tego podatku w oparciu o konkretne stany faktyczne. Prof. Andrzej
Komar jest w polskiej literaturze prawnofinansowej pierwszym, który szerzej zajął się
procesami integracyjnymi w Unii Europejskiej, a takie monografie, jak:
Opodatkowanie transferu technologii na obszarze Europejskich Wspólnoty, Poznań
1979; Gospodarka budżetowa Europejskich Wspólnot, Poznań-Warszawa 1981;
Finanse a Wspólnoty Europejskie, Warszawa 1983; Systemy podatkowe krajów
Wspólnot Europejskich, Warszawa 1989; Europejska unia walutowa, Warszawa 1993
czy Systemy podatkowe krajów Unii Europejskiej, Warszawa 1996, są powszechnie
znane i cenione, także przez gremia związane z Komisją Europejską.
Publikacje prof. Wojciecha Łączkowskiego w początkowym okresie – zgodnie
z kierunkiem badań Katedry inspirowanych przez prof. Jana Zdzitowieckiego –
dotyczyły problematyki budżetowej. Z tego okresu pochodzą m.in. takie monografia,
jak: Budżety gromadzkich rad narodowych w województwie poznańskim, Poznań
1964 oraz Kompetencje organów państwa w zakresie autoryzacji budżetu, Poznań
1968. W socjalistycznej literaturze finansowej negowano sens problemu autoryzacji
budżetu. Oryginalną nowością w polskiej literaturze finansowej jest wydana przez
20
PWN w 1978 r. praca pt. Budżetowe i kredytowe metody podejmowania decyzji. W
pracy tej teoretyczne rozwiązania podbudowane są bogatym i różnorodnym