031808 obama speech (belarusian)

Барак Абама 18 сакавіка 2008

RACE Гаворка: http://www.slideshare.net/VogelDenise/031808-obama-race-speech

«Мы, людзі, для таго, каб утварыць больш дасканалы саюз".

Дзьвесьце дваццаць адзін год таму, у зале, які да гэтага часу стаіць на вуліцы, група людзей сабралася, і з гэтымі простымі словамі, пачатак неверагоднага эксперыменту Амерыкі ў дэмакратыю. Фермеры і навукоўцы, дзяржаўныя дзеячы і патрыёты, якія падарожнічалі праз акіян, каб пазбегнуць тыраніі і пераследаў, нарэшце, зрабілі рэальную дэкларацыю сваёй незалежнасці ў Філадэльфіі канвенцыі, якая доўжылася да вясны 1787 года.

У дакуменце яны вырабілі ў канчатковым рахунку быў падпісаны, але ў канчатковым рахунку незавершанай. Была заплямленая першародным грахом гэтай краіне рабства, пытанне, які падзелены калоній і прывёў канвенцыю ў тупік, пакуль заснавальнікі вырашылі дазволіць

рабагандлю працягваць, па меншай меры, дваццаць больш гадоў, і пакідае канчатковае рашэнне будучым пакаленням.

Вядома, адказ на пытанне аб рабстве быў ужо закладзены ў нашай Канстытуцыі - Канстытуцыі, якія былі ў самой асяродку я т ы ідэальна роўнага грамадзянства ў адпаведнасці з законам, Канстытуцыяй, што абяцаў свайму народу свабоду і справядлівасць, і саюз, які можа быць і павінна быць ўдасканалена з цягам часу.

І ўсё ж словы на пергаменце не будзе быць дастаткова, каб даставіць рабоў ад рабства, ці даць мужчынам і жанчынам ўсіх колераў і веравызнання поўным аб'ёме іх правоў і абавязкаў як грамадзян Злучаных Штатаў Што неабходна было амерыканцам у наступных пакаленнях, якія былі гатовыя выканаць сваю частку -. праз пратэсты і барацьбу, на вуліцах і ў дварах, праз грамадзянскую вайну і грамадзянскага непадпарадкавання і заўсёды з вялікім рызыкай - скараціць гэты разрыў паміж абяцаннямі нашы ідэалы і рэальнасць свайго часу.

Гэта была адна з задач, якія мы выкладзенымі ў пачатку гэтай кампаніі - працягваць доўгі шлях з тых, хто быў да нас, марш за больш справядлівы, больш роўныя, больш свабодным, . Больш клапатлівага і больш квітнеючай Амерыцы, я вырашыў балатавацца на пасаду прэзідэнта ў гэты момант у гісторыі, таму што я глыбока веру, што мы не можам вырашыць праблемы нашага часу, калі мы не будзем вырашаць іх разам - калі мы не будзем удасканальваць наш саюз, разумеючы, што ў нас могуць быць розныя гісторыі, але мы лічым, агульныя надзеі, што мы не можам выглядаць гэтак жа і мы, магчыма, не прыйшлі з таго ж месца, але мы ўсе хочам, каб рухацца ў тым жа кірунку - да лепшага будучыні для дзяцей і нашых унукаў.

Гэтая вера прыходзіць ад маёй непахіснай веры ў прыстойнасць і шчодрасць амерыканскага народа. Але ён таксама зыходзіць з маёй уласнай амерыканскай гісторыі.

Я сын негра з Кеніі і белай жанчыны з Канзаса. Я быў выхаваны з дапамогай белага дзеда, які перажыў дэпрэсію служыць у войску Патана падчас Другой сусветнай вайны і белай бабулі, якая працавала на бамбавіку зборкі лініі ў Форт Leavenworth, калі ён быў за мяжой. Я пайшоў на

некаторыя з лепшых школ у Амерыцы і жыў у адным з самых бедных краін у свеце. Я жанаты на чорнай амерыканскай хто нясе ў сваёй крыві рабоў і рабаўладальнікаў - ўспадкоўванне мы перадаем нашым 2 каштоўных дачок. У мяне ёсць браты, сёстры, пляменніцы, пляменнікі, дзядзькі і стрыечныя браты, усіх рас і ўсіх масцяў, раскіданых на трох кантынентах, і так доўга, як я жыву, я ніколі не забуду, што ні ў адной іншай краіне Зямля мая гісторыя яшчэ магчыма.

Гэта гісторыя, якая не зрабіла мне самы звычайны кандыдат. Але гэта гісторыя, якая адлюстраваліся ў маёй генетычнай аб тым, што гэтая краіна больш, чым сума яго частак - што з многіх, мы сапраўды адзін.

На працягу першага года гэтай кампаніі, нягледзячы на ўсе прагнозы, наадварот, мы бачылі, як галодны амерыканскі народ за гэта паведамленне адзінства. Нягледзячы на спакусу, каб паказаць маю кандыдатуру шляхам чыста расавых аб'ектыва, мы выйгралі камандзір перамогі ў дзяржавах з некаторымі з бялей насельніцтва ў краіне. У Паўднёвай Караліне, дзе сцяг Канфедэрацыі па-ранейшаму лётае, мы пабудавалі магутную кааліцыю афраамерыканцаў і белых амерыканцаў.

Гэта не азначае, што гонка не была праблема ў кампаніі. На розных этапах кампаніі, некаторыя каментатары лічаць мяне альбо "занадта чорны" або "не чорны дастаткова." Мы бачылі, расавую напружанасць бурбалак на паверхні на працягу тыдня перад праймерыз у Паўднёвай Караліне. У прэсе абшуквалі кожнага экзіт-полу за апошнія доказаў расавай палярызацыі, не толькі з пункту белага і чорнага, але чорны і карычневы, а таксама.

І ўсё ж, ён быў толькі ў апошнія пару тыдняў, што абмеркаванне гонкі ў гэтай кампаніі прыняло асабліва рознагалоссі чарга.

На адным канцы спектру мы чулі, маецца на ўвазе, што мая кандыдатура неяк практыкаванні ў пазітыўных дзеянняў; што яна заснаваная выключна на жаданні шырока расчыненымі вачамі лібералаў набыць расавай прымірэння па тандэце З іншага боку, мы. Чуў майго былога пастара, прападобнага Ераміі Райта, выкарыстанне запальных мовай выказваць свае погляды, якія могуць не толькі пашырыць расавай падзелу, але погляды, якія зневажаюць як веліч і дабрыню нашай нацыі, то справядліва абражаюць белага і чорнага, так .

Я ўжо асуджаныя, недвухсэнсоўна, заявы вялебным Райтам, якія выклікалі такую палеміку. Для некаторых непрыемныя пытанні застаюцца. Ці ведаў я, каб ён часам лютым крытыкам амерыканскай унутранай і знешняй палітыцы? Вядома. Хіба я калі-небудзь чуў яго рабіць заўвагі, якія могуць лічыцца спрэчнымі, а я сядзеў у царквы? Так. Хіба я катэгарычна не згодны з многімі яго палітычнымі поглядамі? Абсалютна - гэтак жа, як я ўпэўнены, многія з вас чулі заўваг ад вашага пастара, святара, рабіна або, з якім вы катэгарычна не пагадзіўся.

Але адзначае, што выклікала буру гэтым апошнія былі не проста спрэчным. Яны былі не проста намаганні рэлігійных лідэраў, каб выступіць супраць несправядлівасці Замест гэтага, яны

выказалі глыбокае скажонае ўяўленне аб нашай краіне -. Меркаванне, што бачыць белы расізм як эндэмічных, і што ўзвышае што не так з Амерыкай, перш за ўсё, што мы

ведаем, гэта права з Амерыкай; меркаванне, што бачыць канфліктаў на Блізкім Усходзе, караніцца перш за ўсё ў дзеяннях стойкіх саюзнікаў, такіх як Ізраіль, замест таго, што вынікаюць з заганных і ненавіснай ідэалогіі радыкальнага ісламу.

Такім чынам, каментары вялебны Райт быў не толькі няправільна, але раскол, раскол у той час, калі нам трэба адзінства; расава спаганяецца ў той час, калі мы павінны сабрацца разам, каб вырашыць мноства манументальных праблем - дзве вайны, тэрарыстычная пагроза, падзенне эканоміка, хранічная крызіс аховы здароўя і патэнцыйна разбуральныя змены клімату, праблемы, якія не з'яўляюцца чорны ці белы або лацінаамерыканец ці азіят, а праблемы, якія стаяць перад усімі намі.

Улічваючы маё мінулае, мая палітыка, і мае вызнавалі каштоўнасці і ідэалы, то, несумненна, будуць тыя, для каго мае заявы асуджэння недастаткова. Чаму асацыяваць сябе з вялебным Райтам, у першую чаргу, яны могуць спытаць? Чаму б не далучыцца да іншай царквы? І я прызнаюся, што, калі ўсё, што я ведаў прападобнага Райта былі фрагменты з тых

пропаведзяў, якія працуюць у бясконцым цыкле на тэлебачанні і You Tube, або калі

Тройцы Аб'яднанай царквы Хрыста адпавядала карыкатуры час распаўсюджванымі некаторымі каментатарамі, няма ніякіх сумневаў, што я буду рэагаваць так жа,

Але праўда ў тым, што не ўсё, што я ведаю гэтага чалавека. Чалавек, якога я сустрэў больш за дваццаць гадоў назад, чалавек, які дапамог пазнаёміць мяне з маёй хрысціянскай веры, чалавек, які гаварыў са мной пра нашу абавязкі любіць адзін аднаго, клапаціцца пра хворых і падняць бедных. Ён з'яўляецца чалавекам, які служыў сваёй краіне ў якасці марской пяхоты ЗША, які вывучаў і чытаў лекцыі ў некаторых з лепшых універсітэтах і семінарыях ў краіне, і якія на працягу больш за трыццаць гадоў узначальваў царква, якая служыць супольнасці, выконваючы працу Бога тут, на Зямлі - на жыллё бяздомным, служэнні якія жывуць у нястачы, прадастаўленне паслуг дзённага догляду і стыпендыі і служэнне ў турмах, і зварот да пакутуюць ад ВІЧ / СНІДу.

У маёй першай кнізе, Мары ад майго бацькі, я распавёў пра досвед маёй першай службе ў Тройцы:

"Людзі сталі крычаць, каб падняцца са сваіх месцаў і пляскаць у далоні і крычаць, моцны вецер правядзення голас вялебнага ўверх у крокваў .... А ў тым, што адна нота - надзея - Я чуў, нешта яшчэ;! У падножжа , што крыж, усярэдзіне тысячах цэркваў па ўсім горадзе, я ўяўляў сабе апавяданні звычайных чорных людзей зліцця з гісторыі Давіда і Галіяфа, Майсей і фараон, хрысціяне ў логава льва, Поля Езэкііля пра сухія костках Гэтыя гісторыі - выжыванне, і свабода, і надзея - стала наша гісторыя, мая гісторыя,. Кроў, якая была праліта была кроў, слёзы нашы слёзы, пакуль гэтая чорная царква, у гэты светлы дзень, здавалася, яшчэ раз судна, на борце гісторыі народа ў будучых пакаленнях і ў вялікім свеце. Нашы выпрабаванняў і перамог адразу стаў унікальным і універсальным, чорны і больш, чым чорны, у хроніку нашага падарожжа, апавяданні і песні далі нам сродкі, каб вярнуць ўспаміны, якія мы не павінны адчуваць сорам ... ўспаміны, што ўсе людзі маглі б вывучыць і песціць - і з якім мы маглі б пачаць аднаўленне ".

Гэта быў мой вопыт, на Тройцу. Як і іншыя пераважна чорны цэркваў па ўсёй краіне, Тройца

ўвасабляе ў чорным супольнасці ў цэлым - лекар і дабрабыту мама, мадэль студэнта і былога банды феерверкамі Як і ў іншых чорных цэркваў, паслугі Тройцы поўныя хрыплы смех, а часам і похабные. гумар. Яны поўныя танцы, пляскаць, крычаў і крычаў, што можа

здацца рэзкім для нетрэніраванага вуха. Царква ўтрымоўвае ў поўным дабрыні і жорсткасці, жорсткі розум і шакавальным невуцтвам, барацьбы і поспехаў, любові і, вядома, горыч і прадузятасці , Якія складаюць чорныя вопыту ў Амерыцы.

І гэта дапамагае растлумачыць, мабыць, мае адносіны з вялебным Райтам. Як недасканалай, як ён, можа быць, ён быў як сям'я для мяне. Ён умацаваў маю веру, узначаліў мая вяселле, і хрысціў маіх дзяцей. Ні разу ў маёй размовы з ім я чуў, як ён казаць аб якой-небудзь этнічнай групы

ў прыніжальных тэрмінаў, або лячыць белыя, з якімі ён ўзаемадзейнічаў з нічога, акрамя ветлівасці і павагі. Ён змяшчае ў сабе супярэчнасці - добрае і дрэннае - з супольнасці, што ён працаваў старанна на працягу многіх гадоў.

Я не магу адмовіцца ад яго больш, чым я магу адмовіцца ад чорнага супольнасці. Я не магу адмовіцца ад яго больш, чым я магу мае белыя бабуля - жанчына, якая дапамагла падняць мяне, жанчыну, якая ахвяравала зноў і зноў для мяне, жанчына, якая любіць мяне так, як яна любіць нічога ў гэтым свеце, але жанчына, якая раз прызнаўся ёй страх чорных мужчын, якія

праходзілі міма яе на вуліцу, і які на больш чым адзін раз сказаў расавых ці этнічных стэрэатыпаў, што прымусіла мяне здрыгануцца.

Гэтыя людзі з'яўляюцца часткай мяне. І яны з'яўляюцца часткай Амерыкі, гэтая краіна, якую я люблю.

Некаторыя разглядаюць гэта як спробу апраўдаць або прабачыць каментары, якія проста недаравальна. Я магу запэўніць вас, гэта не так. Я мяркую, што палітычна бяспечны за ўсё было б перайсці ад гэтага эпізоду і проста спадзяюся, што гэта адыходзіць на другі дрэве. Мы можам звольніць вялебны Райт, як дзяржальню або дэмагог, як і некаторыя з іх звольненыя Джеральдин Ферара, у перыяд пасля яе апошнія заявы, як ўкрывальніцтва некаторых глыбінных расавых забабонаў.

Але гонка гэта пытанне, які я лічу, гэтая нацыя не можа дазволіць сабе ігнараваць Цяпер мы зрабілі б тую ж памылку, што вялебны Райт зрабіў у сваёй пропаведзі пакрыўдзіць аб Амерыцы -., каб спрасціць і стэрэатыпаў і ўзмацняюць адмоўныя да таго, што яно скажае рэальнасць.

Справа ў тым, што заўвагі, якія былі зробленыя і пытанні, якія з'явіліся за апошнія некалькі тыдняў адлюстроўваюць складанасці гонкі ў гэтай краіне, што мы ніколі не працаваў праз - частка нашага саюза, які нам яшчэ трэба ўдасканальваць. І калі мы сысці зараз, калі мы проста адступіць у нашых адпаведных кутах, мы ніколі не зможам сабрацца разам і вырашыць такія праблемы, як ахова здароўя ці адукацыя, ці неабходнасць знайсці добрую працу для кожнага амерыканца.

Разуменне гэтай рэальнасці патрабуе напамінку аб тым, як мы прыйшлі да гэтай кропцы. Як Уільям Фолкнер пісаў: "Мінулае не памерла і пахавана. На самай справе, гэта нават не мінулае". Нам не трэба паўтараць тут гісторыю расавай несправядлівасці ў гэтай краіне. Але мы павінны нагадваць сабе, што так шмат адрозненняў, якія існуюць у афра-амерыканскай абшчыны сёння можна прама звязаць з няроўнасцю перадаецца ад папярэдняга пакалення, якія пацярпелі ў адпаведнасці з жорсткім спадчынай рабства і Джыма Кроў.

Паасобныя школы былі, і, саступае школам, мы да гэтага часу не ўсталяваў іх праз пяцьдзесят гадоў пасля Браўн супраць Савета па адукацыі, а таксама недастатковае адукацыю, яны далі, тады і цяпер, дапамагае растлумачыць паўсюднае дасягненне разрыў паміж чорным сёння і белае студэнтаў.

Завераная дыскрымінацыі - дзе чарнаскурыя былі пазбаўленыя, Часта з дапамогай гвалту, ад валодання ўласнасцю, або крэдыты былі прадастаўлены не ў афра-амерыканскіх ўладальнікаў бізнесу, або чорная домаўладальнікі не маглі атрымаць доступ FHA іпатэчныя крэдыты, або чорныя, былі выключаны з асацыяцыі, або паліцыі, ці пажарных - азначае, што чорная сям'і не маглі нажыць багацьце любога значнага перадаць будучым пакаленням. Гэтая гісторыя дапамагае растлумачыць багацце і разрыў у даходах паміж чорным і белым, і канцэнтраваныя агмені беднасці, якая захоўваецца ў многіх гарадскіх і сельскіх супольнасцях сёння.

Адсутнасць эканамічных магчымасцяў сярод чорных мужчын, і сорам і расчараванне, якія прыйшлі з не ў стане забяспечыць сваю сям'ю, свой уклад у эрозію чорнай сям'і - праблема, якая сацыяльнай палітыкі на працягу многіх гадоў, магчыма, пагоршыўся, і адсутнасці. асноўныя паслугі ў многіх гарадскіх чорных кварталах - паркі для дзяцей, каб гуляць у, паліцыя хадзе ў такт, звычайным смеццем пікапы і будаўніцтва выканаўчага кодэкса - усё

гэта дапамагло стварыць цыкл гвалту, гнілі і грэбаванне, якія працягваюць

пераследваць нас.

Гэта рэальнасць, у якой вялебны Райт і іншыя афра-амерыканцаў яго пакалення выраслі. Яны выйшлі з ўзросту ў канцы пяцідзесятых і ў пачатку шасцідзесятых гадоў, калі сегрэгацыя па-ранейшаму закону зямлі і магчымасць сістэматычна звужаныя. Што характэрна не тое, як шмат атрымалася ў твар дыскрымінацыі, а то, як многія мужчыны і жанчыны пераадольвалі шанцаў, колькі змаглі зрабіць выхад з ніякім чынам не для такіх, як я, хто прыйдзе пасля іх.

Але для ўсіх тых, хто падрапаў кіпцюрамі і іх спосаб атрымаць кавалак амерыканскай мары, было шмат тых, хто не зрабіў гэта - тыя, хто ў канчатковым выніку былі разбітыя, у той ці іншай форме, дыскрымінацыя Гэта спадчына паразы быў прыняты. для будучых пакаленняў - тых маладых людзей, і ўсё больш маладых жанчын, якія мы бачым, стоячы на рагах вуліц або пакутуюць ў нашых турмах, без надзеі і перспектывы на будучыню. Нават для тых чарнаскурых, якія рабілі гэта, пытанні расы і расізму, працягваюць вызначаць іх светапогляд карэнным чынам Для мужчын і жанчын пакалення прападобнага Райта, успаміны пра знявагі і сумневы і страх нікуды не дзеліся;. Ні мае гнеў і горыч тых гадоў. Тое гнеў не можа атрымаць выяўлены ў дзяржаўных, перад белым супрацоўнікаў ці белыя сябры. Але гэта знайсці галасы ў цырульні або вакол кухоннага стала. Час ад часу, што гнеў

эксплуатуецца палітыкамі, каб джын да галасоў па расавай прыкмеце, або каб

кампенсаваць ўласныя недахопы палітыка.

І часам яна знаходзіць галасы ў царкве ў нядзелю раніцай, на кафедры і на лавах. Той факт, што так шмат людзей здзіўлены, даведаўшыся, што гнеў у некаторых з пропаведзяў прападобнага Райта проста нагадвае нам пра старых Агульнавядома, што самым аддзеленыя гадзіны ў амерыканскую жыццё адбываецца ў нядзелю раніцай. Гэты гнеў не заўсёды прадуктыўна, больш за тое, занадта часта ён адцягвае ўвагу ад рашэння рэальных праблем, яна дае нам прама перад

нашымі ўласнымі саўдзел у нашых умовах, а таксама прадухіляе афра-амерыканскага супольнасці ад кавання альянсаў гэта павінна прывесці да рэальных Але мяняць гнеў рэальна,. гэта магутны, і проста шкада, што гэта далёка, каб асудзіць яго, не разумеючы яго карані, служыць толькі пашырыць прорву неразумення, якая існуе паміж расамі.

На самай справе, падобны гнеў існуе ў сегментах белага супольнасці. Большасць рабочых і сярэдняга класа белых амерыканцаў не адчуваюць, што яны былі асабліва прывілеяванай расы. Іх вопыт з'яўляецца імігрантам вопыт - наколькі яны занепакоеныя, ніхто не ўручыў ім што-небудзь, яны пабудавалі яго з нуля. Яны працавалі ўсю сваю жыццё, шмат разоў толькі каб убачыць сваю работу адпраўкай за мяжу або іх пенсійныя скідалі пасля доўгіх гадоў працы. Яны непакояцца аб сваім будучыні, і адчуваюць, што іх мары выслізгвае, у эпоху застойных заработнай платы і глабальнай канкурэнцыі, магчымасць прыходзіць варта разглядаць як гульню з нулявой сумай, у якой вашыя мары на мой кошт Таму, калі ім кажуць. аўтобус сваіх дзяцей

у школу праз увесь горад, калі яны чуюць, што афра-амерыканскай атрымлівае перавага ў пасадцы добрую працу або месца ў добры каледж з-за несправядлівасці, што яны самі ніколі не здзяйсняў, калі ім кажуць, што іх страхі аб злачыннасці ў гарадскіх раёнах, так ці інакш прадузята, крыўды будуецца з цягам часу.

Як і гнеў у чорным супольнасці, гэтыя крыўды не заўсёды выяўляецца ў прыстойным грамадстве. Але яны дапамаглі сфармаваць палітычны ландшафт на працягу па меншай меры аднаго пакалення. Anger за дабрабыт і пазітыўныя дзеянні дапамаглі сфармаваць кааліцыю Рэйгана. Палітыкі рэгулярна эксплуатуюцца асцярогі злачынства, за ўласныя выбарчыя мэты. Ток-шоў і кансерватыўныя каментатары пабудавалі ўсю сваю кар'еру выкрыцця фіктыўных прэтэнзій расізму ў той час як звальненне законным абмеркавання расавай несправядлівасці і няроўнасці як просты палітычнай карэктнасці або зваротны расізм.

Гэтак жа, як чорныя гнеў часта аказваецца контрпрадуктыўным, так і яны белыя крыўды адцягвае ўвагу ад рэальных вінаватых сярэдзіне сціск класа - карпаратыўная культура мае шмат ўнутры справа, сумнеўнай практыкі бухгалтарскага ўліку і кароткатэрміновыя прагнасці; Вашынгтона дамінуюць лабісты і спецыяльныя інтарэсаў, эканамічнай палітыкі, якія спрыяюць некалькі больш шматлікімі. І ўсё ж, пажадаць ад крыўды белых амерыканцаў, каб пазначыць іх як памылковымі ці нават расісцкім, не прызнаючы яны заснаваныя на законных інтарэсаў - гэта таксама пашырае расавай няроўнасці, і блакуе шлях да разумення.

Гэта тое, дзе мы зараз знаходзімся. Гэта расавай тупіку мы затрымаліся на працягу многіх гадоў. Насуперак цьверджаньняў некаторых маіх крытыкаў, чорны і белы, я ніколі не быў настолькі наіўныя, каб меркаваць, што мы можам выйсці за межы нашых расавых падраздзяленняў у адной выбарчай цыкле, ці з адной кандыдатуры - у прыватнасці, кандыдатуры, як недасканалыя, як мая ўласныя.

Але я сцвярджаў цвёрдае перакананне - перакананне сыходзіць каранямі ў мой веру ў Бога і веру ў амерыканскі народ - што працуючы разам, мы можам выйсці за рамкі некаторых з нашых

старых расавых раны, і што на самой справе ў нас няма выбару, мы павінны працягваць ісці па шляху больш дасканалага саюза.

Для афра-амерыканскай абшчыны, гэты шлях азначае, якая ахоплівае цяжар наша мінулае, не становячыся ахвярамі нашага мінулага. Гэта азначае, працягваючы настойваць на поўнай мерай справядлівасці ва ўсіх аспектах амерыканскага жыцця, але гэта таксама азначае звязванне нашай асаблівай крыўды -. Для паляпшэння медыцынскага абслугоўвання і лепшыя школы і лепшых працоўных месцаў - у вялікіх спадзяванняў ўсіх амерыканцаў - Белая жанчына з усіх сіл спрабуюць разбіць шкло столі, белы чалавек, былі звольненыя, імігрант спрабуе пракарміць сваю сям'ю. А гэта азначае прыняцце поўнай адказнасці за ўласнае жыццё - патрабуючы большага ад нашых бацькоў, і праводзіць больш часу з нашымі дзецьмі, і чытаць іх, і вучыць іх, што пакуль яны могуць сутыкнуцца з цяжкасцямі і дыскрымінацыяй у іх уласнай жыцця, яны ніколі не павінны паддавацца да адчаю або цынізму, яны заўсёды павінны верыць, што яны могуць напісаць сваю ўласную лёс.

Па іроніі лёсу, гэта тыпова амерыканскі - і так, кансерватыўна - паняцце самадапамогі знойдзены частыя выразы ў казаннях прападобнага Райта. Але тое, што мой былы пастар

занадта часта не разумеюць, што прыступаць да праграмы самадапамогі таксама патрабуе перакананне, што грамадства не можа змяніцца.

Глыбокая памылка пропаведзі вялебны Райт не тое, што ён казаў пра расізме ў нашым грамадстве гэта, што ён казаў, як калі б наша грамадства было статычным, як калі б не быў дасягнуты прагрэс;., Як калі б гэтая краіна - краіна, якая зрабіла магчымым для аднаго са сваіх членаў балатавацца на вышэйшы дзяржаўны пост у краіне і стварыць кааліцыю белы і чорны; выхадзец з Лацінскай Амерыкі і Азіі, багатыя і бедныя, маладыя і старыя - усё яшчэ канчаткова прывязаны да трагічных мінулым, але што мы ведаем -. - тое, што мы бачылі, - гэта тое, што Амерыка можа змяніцца. Гэта значыць праўдзівы геній гэтага народа. Тое, што мы ўжо дасягнулі дае нам надзею - смеласць спадзявацца, - за тое, што мы можам і павінны дасягнуць заўтра.

У белай суполцы, шлях да больш дасканалай саюзу азначае прызнанне таго, што непакоіць, што афра-амерыканскага супольнасці не проста існуюць у свядомасці чорныя людзі, што спадчына дыскрымінацыі - і ток выпадкі дыскрымінацыі, хоць і менш відавочны, чым у мінулае - гэта рэальная і павінны вырашацца не толькі на словах, але з. справы - на інвеставанне ў нашы школы і нашы абшчыны; шляхам прымянення нашых законаў аб грамадзянскіх правах і забеспячэння справядлівасці ў нашай сістэме крымінальнага правасуддзя; шляхам прадастаўлення гэтага пакалення з лесвіцы магчымасці, якія былі недаступныя для папярэдніх пакаленняў. Ён патрабуе, каб усе амерыканцы разумеюць, што вашы мары не павінны ісці на шкоду маёй мары, што інвестыцыі ў ахову здароўя, сацыяльнае забеспячэнне і адукацыю чорных і карычневых і белых дзяцей у канчатковым выніку дапаможа ўсёй Амерыцы квітнее.

У рэшце рэшт, тое, што неабходна, так гэта нічога больш, і не менш, чым тое, што ўсё ў свеце вялікім попытам рэлігій -. Што мы рабі з іншымі так, як мы хацелі б, каб паступалі з табой Будзем захавальнікам нашага брата, Пісанне кажа нам. Давайце будзем захавальнік нашай сястры. Знойдзем, што агульная доля ва ўсіх нас ёсць сябар у сябра, і хай нашы палітыкі адлюстроўваюць той дух, а таксама.

Для нас ёсць выбар у гэтую краіну. Мы можам прыняць палітыку, якая спараджае падзел і канфлікт, і цынізму. Мы можам вырашаць гонку толькі як відовішча - як мы гэта рабілі ў суд OJ - або па слядах трагедыі, як мы гэта рабілі ў сувязі з наступствамі ўрагану Катрына - або ў якасці корму для вячэрніх навін. Мы можам гуляць пропаведзі прападобнага Райта на кожным канале, кожны дзень і казаць пра іх з сённяшняга дня і да выбараў, і зрабіць адзіны пытанне ў гэтай кампаніі ці не амерыканская людзі думаюць, што я неяк верыць ці спачуваць яго самыя абразлівыя словы. Мы можа накінуцца на некаторыя хібы па прыхільнік Хілары як доказ таго, што яна гуляе карту гонкі, ці мы можам спекуляваць аб тым, белых людзей будзе ўсё сцякаюцца Джон Маккейн у ходзе усеагульных выбараў, незалежна ад яго палітыкі.

Мы можам зрабіць гэта.

Але калі мы гэта зробім, я магу вам сказаць, што на наступных выбарах, мы будзем казаць аб некаторых іншых адцягненне. А потым яшчэ адзін. А потым яшчэ адзін. І нічога не зменіцца.

Гэта адзін варыянт. Ці, на дадзены момант, на гэтых выбарах, мы можам сабрацца разам і сказаць: "Не ў гэты раз". На гэты раз мы хочам казаць пра разбураўся школы, якія крадуць будучыню чорныя і белыя дзеці дзеці і дзеці азіяцкага і лацінаамерыканскага дзяцей і індзейскіх дзяцей. На гэты раз мы хочам адмовіцца ад цынізму, які кажа нам, што гэтыя дзеці не могуць вучыцца, што тыя дзеці, якія не падобныя на нас чужыя праблемы. Дзеці Амерыцы не тыя дзеці, гэта нашы дзеці, і мы не дазволім ім адстаць ў эканоміцы 21 стагоддзя. Не ў гэты раз.

На гэты раз мы хочам пагаварыць пра тое, як лініі ў Emergency Room запоўненыя белых і чорных і лацінаамерыканцаў, якія не маюць медыцынскай дапамогі;, якія не маюць права на свае ўласныя, каб пераадолець асаблівыя інтарэсы ў Вашынгтоне, але хто можа узяць іх, калі мы зробім гэта разам.

На гэты раз мы хочам казаць пра аканіцамі заводаў, якія калісьці забяспечвалі годнае жыццё для мужчын і жанчын у кожнай гонцы, і дома для продажу, якія калісьці належалі амерыканцам з кожнай рэлігіі, у кожным рэгіёне, ва ўсіх сферах жыцця. На гэты раз мы хочам казаць пра тое, што рэальная праблема не ў тым, хто не падобны на вас можа спатрэбіцца ваша праца, гэта тое, што карпарацыя ты працуеш на адправім яго за мяжу не больш чым прыбытак.

На гэты раз мы хочам казаць пра тых мужчын і жанчын усіх колераў скуры і веравызнання, якія працуюць разам, і змагацца разам, і сыходзіць крывёй разам пад адной горды сцяг. Мы хочам пагаварыць пра тое, як вярнуць іх дадому з вайны, які ніколі не павінен » ве быў ўпаўнаважаны і не павінен быў вялася, і мы хочам пагаварыць пра тое, як мы пакажам наш патрыятызм, клопат пра іх, і іх сем'ям, і дае ім перавагі, якія яны зарабілі.

Я не буду балатавацца на пасаду прэзідэнта, калі я не веру ўсім сэрцам, што гэта тое, што пераважная большасць амерыканцаў хочуць для гэтай краіны. Гэты саюз ніколі не можа быць ідэальным, але з пакалення ў пакаленне паказала, што ён заўсёды можа быць ўдасканалена. І сёння, калі я лаўлю сябе адчувае сумніўных або цынічны пра такую магчымасць, то, што дае мне надзею самых ўяўляе сабой новае пакаленне - маладыя людзі, чые погляды і перакананні і адкрытасць да пераменаў ужо ўвайшоў у гісторыю гэтых выбараў.

Існуе адна гісторыя, у прыватнасці, што я хацеў бы пакінуць вас з сённяшняга дня - гісторыя, якую я распавёў, калі ў мяне была вялікая гонар выступаць на дне нараджэння доктара Кінга ў яго доме царква, Эбенезер Хрысціцеля, у Атланце.

Існуе малады, дваццаці трох гадовай белай жанчыны па імя Эшлі Байя, які арганізаваў для нашай кампаніі ў Фларэнцыі, штат Паўднёвая Караліна. Яна працавала арганізаваць асноўным афра-амерыканскай абшчыны з пачатку гэтай кампаніі, і ў адзін цудоўны дзень яна была на круглым стале, дзе ўсе хадзілі распавядаць свае гісторыі, і чаму яны былі там.

І Эшлі сказаў, што, калі ёй было дзевяць гадоў, яе маці захварэла на рак. І таму, што ёй давялося прапусціць дзён працы, яна адпусціла, і яна страціла аховы здароўя. Яны павінны былі падаць на банкруцтва, і вось, калі Эшлі вырашыла, што яна павінна была зрабіць нешта, каб дапамагчы маме.

Яна ведала, што ежа была адным з самых дарагіх выдаткаў, і таму Эшлі пераканалі яе маці, што ёй вельмі спадабалася і вельмі хацеў, каб з'есці больш, чым усе астатняе было гарчыцы і задавальненнем бутэрброды. Таму што гэта быў самы танны спосаб, каб паесці.

Яна зрабіла гэта на працягу года, пакуль яе мама стала лепш, і яна сказала ўсім, на круглым стале, што па гэтай прычыне яна далучылася да нашай кампаніі было так, што яна магла б дапамагчы мільёнам іншых дзяцей у краіне, якія хочуць і павінны дапамагаць бацькам таксама.

Цяпер Эшлі, магчыма, зрабілі іншы выбар. Можа быць, нехта сказаў ёй па шляху, што крыніцай праблемы яе маці былі чорныя, якія былі на дабрабыт і занадта гультаяваты, каб працаваць, ці выхадцы з Лацінскай Амерыкі, якія прыязджалі ў краіну нелегальна. Але яна гэтага не зрабіла. Яна шукала саюзнікаў у яе барацьбе супраць несправядлівасці.

Ва ўсякім выпадку, Эшлі заканчвае сваю гісторыю, а затым ідзе па пакоі і пытаецца ўсіх астатніх, чаму яны падтрымліваюць кампанію. Усе яны маюць розныя гісторыі і прычын. Многія давесці да канкрэтнага пытання. І, нарэшце, яны прыходзяць у гэты пажылы чарнаскуры чалавек, які сядзеў там ціха ўвесь час. І Эшлі пытае яго, чаму ён там. І ён не давесці да канкрэтнага пытання. Ён не кажа, аховы здароўя або эканомікі. Ён не кажа, адукацыю, альбо вайна. Ён не сказаў, што ён быў там, таму Барака Абамы. Ён проста кажа, каб усе ў пакоі: "Я тут,

таму што Эшлі".

"Я тут, таму што Эшлі". Сам па сабе той адзіны момант прызнання паміж гэтай маладой белай дзяўчынай і, што стары негр не дастаткова. Гэта не дастаткова, каб даць медыцынскую дапамогу хворым, або працоўныя месцы для беспрацоўных, ці адукацыя для нашых дзяцей.

Але гэта, дзе мы пачынаем. Гэта месца, дзе наш саюз становіцца мацней. І, як і многія пакаленні прыйшлі да разумення на працягу 221 год, так як група патрыётаў падпісала гэты дакумент у Філадэльфіі, то ёсць дзе пачынаецца дасканаласць.