This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Κ Ε Φ Α Α Α ΙΟ Ν Ζ '.
ΑΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΟΙ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΙ
*0 Ίονδα ίκός αΙών τύπος τού Ευαγγελικόν αίώ νος.— Α ξιοσημείω τος Αντιστοιχία μ^τοξίτ των δύο οίκονο- μ ΐω ν .— Έ ν τούτοις αύταί είσιν δλω ς διακεκριμένοι ά λλή λω ν .— Ύηεροχη τϋ ς Χ ριστιανικής οικονομίας, τον ά ν τιιύ η ο ν ,— ’ο κατά σάρκα Ισ ρ α ή λ Λντιποβα* βαλλόμενος πρός τόν ηνενματικδν Ισ ρ α ή λ .—Αί μ Αλλον άξιοσημείω τοι ηα ρα λληλία ι έξεταξόμεναι. — Χρονολογικοί παραλληλία* είδικώτερον έξεταξόμεναι.— *Η περίοδος τής πρός τόν κατά σάρκα *ΐσραήλ εύ - ν ο ία ς.—Χρόνος τής Αποκοπής αύτών άπό τής τοιαύ- της εύνοία ς.— Ή περίοδος τής δνσμενείας άποδεικννΟ- μένη έκ των προφητειών ώς ovda ίση πρός την περίοδον τής εύνοία ς,— Ά ποάτολική μαρτνρία έπΙ τον β ιι ή περίοδος τής πρός τόν Ισ ρ α ή λ δνσμενείας είναι ή περίοδος διά την Ανω κλήσιν τον πνενματικού fl - σραήλ. — *Η διάρκεια τον Ευαγγελικού αίώνος άπο- δεικννομένη όντως έμμέσως ηλην εύκρινώ ς.— *Η άνμ- φωνία τής Γραφικής χρονολογίας, τής Ικ τού τύποιτ τού Ίω β ιλ α ίο ν μαρτνρίας; των καιρών τών Ιθνώ ν, καί άλλω ν προφητειών μετά τών μαθημάτων τών Αρνο- μένων έκ τών παραλληλιώ ν τούτων, είναι Αναντίρρητος, π ειστική καί Ικανοποιούσα.
Ερχόμενα ήδη είς τήν ίξέτασιν τον Ιξό/ως άξιοδανμά- οτον ίκείνον χαρακτήρος τής τυπικής αν τής άντιοτοιχίας, τ. ? . τον οτοιχείον τον χρόνον, δπερ είς πάσαν περίπτωσιν υποστηρίζει και ίπιβεβαιοι τάς υπό των Ίωβιλαίων, των Χρονολογιών, καϊ τής προρρηδείσης λήξεως των Καιρών τών Ιδνών ίνδεικννομένας χρονολογίας. Καϊ πρός τδν σκοπόν το ντο ν Ιδίως παρεισάγεται ίντανδα τό ζήτημα τούτο—Τνα ή δύνα- μις τον αξιοδανμάστον αυτού παραλληλισμόν αύξηση καί ίπ ι- βεβαιώση την πίστιν τών τέκνων τού Θεού ώς πρός τό στοιχειον τών χρόνων καϊ καιρών iv τω σχεδίω αυτού, ώς τούτο προ- δήλως προωρίσδη νά σνντελέση— 'Εβρ. δ ' . 9, 23 ι . 1 .
9Εξ δλων τών προφητειών καί τών περί χρόνων καϊ και- ρών άποδείξεων δεν υπάρχει ταντης μάλλον έκπληκτικωτέρα καϊ πειστικωτέρα άπόδειξις. Τό Ιξ αύτής διδασκόμενον μάδημα τυγχάνει καταπληκτικόν ίνεκεν αυτής ταντης τής απλότητάς τον, καϊ συνεπάγεται ϊσχνράν βεβαίωσιν είς τάς καρδιάς τών ταπεινοφρόνων. ΟνχΙ μόνον δ κατά σάρκα 9Ισραήλ xal at τελεταϊ αύτού ήσαν τύποι, όλλ* αυτός δ 9Ιουδαϊκός α τ ώ ν ήτο τύπος τον Χριστιανικού αϊώνος. *Αμφότεροι οντοι είναι άκριβώς τής αυτής διάρκειας καί άντιστοιχούσιν ή άνταποκρίνονται πρός άλλήλονς είς τά καθέκαστα αυτών μέρη, ούτως ώστε, βλέποντες καί κατανοονντες τον 9Ιουδαϊκόν αιώνα, την διάρκειαν αυτού καϊ τάς περί τον θερισμού ή σνντελείας αντον λεπτομέρειας, δννάμεδα νά γνωρίζωμεν την άκριβή διάρκειαν τον Ευαγγελικού αϊώνος, δατις είναι άντίτνπον εκείνον, καϊ έννοώμεν πρός τϊ νά άποβλέπωμεν, καί διά πότε, έν τφ δερισμφ τού Ευαγγελικού αϊώνος.9Αλλ9άς προβώμεν ήδη εϊς την Απόδειξιν τούτον* διότι, καίτοι δά ήδννάμεδα νά λάβωμεν τούτο ώς δεδομένον, ΙπΙ γενικών άρχών στηριζόμενοι, καί εΐπωμεν δτι ώς οί ποικίλοι χαρακτήρες τον 9Ιουδαϊκού σνστή-
Π αράλληλοι Oinovo^iiai 241
μαχος άντιστοιχονσι πρός έκείνονς τον Ευαγγελικόν αίώνος, όντως Ιπίσης άνάγκη νά άντιστοιχή καϊ δ χ ρ ό ν ο ς , εν τον- τοις, δ Θεός δεν άφήκεν δπως ήμεΐς συμπεράνωμεν ούτως, άλλ9 έγνώριοεν ήμΐν τούτο οαφώς καίτοι εμμέσως πως.
Ό Παύλος λέγει ήμΐν δτι δ Θεός άπέρριψε τον σαρκικόν οίκον άπό τής εύνοιας αύτον, έφ* δσον καιρόν διαρκεϊ ή εκλογή τον πνευματικόν οίκου* καί οτι δπόταν δ πνευματικός οϊκος περισνλλεγή, τότε ή έννοια τον Θεόν &ά έπιστρέψη πάλιν εις τον σαρκικόν οίκον. «Ον δέλω υμάς, λέγει, άγνοεΐν, όδελφοί, [άδελφοί οΐ τής 'Εκκλησίας, ή δ πνευματικός Ισ ραήλ] τό μυστήριον τούτο, ΐνα μή ήτε εν έαντοϊς φρόνιμοι, δτι πώρωσις άπό μέρους του 'Ισραήλ [τον φυσικόν, ή σαρκικού ] γέγονεν, άχρις ον τό πλήρωμα των Έϋνών * βΐσέλΰη, Καϋώς γέγραπται: *Ήξει έχ Σιών δ [ίπαγγελϋείς] Ρυόμε- νος, [δ Χριστός — 6 Κύριος ήμών, ή κεφαλή, και τά υπόλοιπα των δλίγων πιστών ίζ άμφοτέρων των δνοματικών οίκων 'Ισραήλ, οΐτινες ϋέλονσιν άποτελέσει τό σώμα αυτού, την Εκκλησίαν] άποστρέψει άσεβείας άπό Ιακώβ. ΚαΙοντωπάς 'Ισραήλ οω&ήσεται (καί αυτή αύτοΐς ή παρ' έμού διαθήκη), δ τ α ν ά φ έλ ω μ α ι τά ς α μ α ρ τ ία ς α ι/τώ ν. Κατά μεν τό εύαγγέλιον [την &νω κλήσιν τού παρόντος αΐώνος], ίχδροί [άπερριμμένοι] δι' υμάς [δπως προτιμη&ήτε ύμεΐς, καϊ χληρονομήσητε τά μάλλον ίκλεκτά, τά πνευματικά μέρη των Απαγγελιών]' κατά δε την εκλογήν [καΰ* ήν ούτοι εξελέγησαν δπως λάβωσιν εΐδικάς Ιπιγείονς εύνοιας παρά Θεού, νποσχε- ϋείσας εΐς τόν πατέρα αύτών 'Αβραάμ καϊ τό φυσικόν αύτού
* ΟυδεΙς πρέπει νά ονγχέη « Τό πλήρωμα των [ή εκ των] Έΰνών» προς τους «Καιρούς των Έϋ'νών», περί των όποιων εϊδομεν εν τόΐς προη- γονμένοις. ΟΙ «Καιροί των *Ε$νών», ώς κατεδείχ&η, είναι ή χρονική περίοδος κατά τήν διάρκειαν τής όποιας έπιτρεπεται εις τά *Ε&νη νά άρχωοιν επί τοϋ κόσμον. Ένψ «Τό πλήρωμα χών Έΰνών» άναφί- ρειαι εΐς τον πλήρη άριδμον δστις μέλλει νά έκλεγή έχ μέοου των έ&νόόν, πρός ανμπλήρωοιν τής Εκκλησίας του Ευαγγελίου ήτις, μετά toD «υπολοίπου» τοϋ ίκλεγένιος έκ των Τσρατ^λαων (όπερ διαλαμβάνει καί τους αποστόλους), &έλει άποτελέσει τήν Εκκλησίαν του Χρίστον, τό uΑγιον »ος> τό Βασιλικόν ίερατεϊον, χήν Βασιλείαν τον Θεοΰ, ειςτούς όποίονς ΰέλει παραδοχή ή βασιλεία καί ή εξουσία τής γης.
242 Ό Καιρός έότιν έγγι;ς
σπέρμα/ άγαπητοϊ διά τους πατέρας* άμεταμέλητα γάρ τά χαρίσματα καί ή κλήοις τον Θεόν».*Ότι δ Θεός νπεσχέθη ή έκπλήρωσις τούτου είναι βέβαια. Γνωρίζων δ Κύριος ιό τέλος από τής δρχής αυτού ουδέποτε έκαμε διαθήκην την οποίαν ήθελε κρίνει Ιπάναγκες. ή θά ίπεθύμει ποτέ, νά άθετήση.
Έ ν τη προφητεία τούτη δ *Απόστολος παρέχει ήμΐν νύξιν τινά περί τής διάρκειας του αΐώνος τον Ευαγγελίου, δεικννων δτι δ αιών οντος ήρξατο μετά τής άπορρίψεως τον κατά σάρκα *Ισραήλ, κα\ δτι θέλει λήξει μετά τής είς την έννοιαν άποκαταστάσεως αυτών. Παραθέτοντες δμοϋ τάς διακηρύξεις τον Παύλον και Πέτρον (Ρωμ. ια '. 27 καί Πράξ. γ \ 19 — 20), μανθάνομεν δτι δ καιρός διά την έπιστροψήν τής πρός τόν 9Ισραήλ εννοίας θέλει εϊσθαι ίν τή άρχή των Καιρών τής *Αποκαταστάσεως, κατά την δεντέραν έλενσιν τον Κνρίον ήμών. Ό Παύλος λέγει δτι ή επιστροφή τής εννοίας πρός τόν λαόν αυτόν θέλει εϊσθαι όταν δ Θεός ά φ α ιρ έ ίίη τ ά ς α μ α ρ τ ία ς α υ τ ώ ν , τό δποιον, λέγει δ Πέτρος, ό Θεός θά εκτελέση είς τονς καιρούς τής άναψνξεως ή άποκαταστά- σεως, οιτινες θά επέλθωσιν δταν ό Κύριος ήμώνέλθη δεντέραν φοράν, δπ&τε πλέον δέν κρατονσιν αυτόν οί ουρανοί.
Άπεδείξαμεν ήδη δτι ή δεύτερα τον Κνρίον ήμών παρουσία, καί ή άρχή τών καιρών τής άποκαταστάσεως, χρονολογείται άπό τον 1874 Μ . X. Όφείλομεν, σννεπώς, νά προσδοκώ μεν όπως ίδωμεν ένδείξεις τινας τής πρός τόν κατά σάρκα Ισραήλ επιστροφής τής εννοίας τον Θεόν όλίγον μετά τό 1874 Μ. X ., ώς εν Ικ τών πρώτων γνωρισμάτων τού έργου τής αποκαταστάσεως. Καί βεβαίως βλέπομεν έννοιαν άρχίζουσαν νά επιστρέφη εις αυτούς. Πάσα δέ νέα ένδειξις περί άφαιρέσεως τής τνφλώσεως τον Ισραήλ, καί περί θείας πρός αντονς εννοίας, μετρωμένη διά τών λόγων του 9Αποστόλου, είναι καί μία νέα άπόδειξις δτι ό αϊών τού Ευαγγελίου λήγει, καί δτι «τό μικρόν ποίμνιον» είναι περί τό συμ- πληρονσθαι. 1Αλλά κατέχομεν δλλας περαιτέρω άποδείξεις, αΐτινες παρέχουσιν ήμϊν τόν α κ ρ ιβ ά χ ρ ό ν ο ν καθ δν ή εύνοια ήθελεν άρχίσει ίπιστρέφοναα είς τόν 9Ισραήλ. Μέχρι
Π α ρ ά λ λ η λ ο ι Ο ίκ ο ν ο μ ία ι 243
τονδε εϊδομεν Απλώς δτι τδ μέτρον τής έν α π ο ρ ρ έ ε ι κα· ταστάσεως τον κατά σάρκα Ισραήλ είναι ιό μέτρον τον χρό· νον τής είς Αλλους χορηγηϋείσης ε ι δ ι κ ή ς έννοιας, διά την κλήσιν Αλλον λαόν (των Έϋνών), Xνα ώαι ανγκληρονόμοι μετά τού Χρίστον, καί ή όποια κλήσις λήγει ε ν τη Αρχή των καιρών τής Άποκαταστάοεως' άλλ' ονχί (α>ς αλλαι προφη· τεϊαι μαρτνρούσιν) Ακριβώς έν τή Αρχή ταύτης.
Πλήν, στώμεν προς στιγμήν — Ας μή νπάρξη παρανόησις έπϊ τον σημείου τούτον: €Οπόιαν ή κ λ η ΰ ΐ ς εις το υψηλόν προνόμιον δπως γείνωμεν μέλη τής Εκκλησίας, νύμφη καϊ σνγκληρονόμοι τον Χριστού, παύση, τούτο δεν σημαίνει δτι πάντες έκεινοι οΐτινες ήδη καλούνται είσι βέβαιοι δτι ϋά κριϋώσιν Αξιοι, καί επομένως δτι ϋά έκλεγώσιν* δτι «Πολλοί είοι κ λ η τ ο ί , δ λίγοι δί ε κ λ ε κ τ ο ί , » διότι δλίγοι μόνον έκ τών καλονμένων ονμμορφούνται προς τους δρονς τής κλήσεως. Ουδέ συνεπάγεται τούτο ώς συμπέρασμα δτι οί μή μετά ταντα κληϋέντες είς τήν «Ανω έκείνην κλήσιν» δίν ϋά ενερ- γετηϋώσι διά προσφοράς Αλλης τίνος εύνοιας. Το γεγονός είναι δτι, όπόταν «ή ανω αυτή κλήσις» παύση, αΰτη παύει διότι δ Μέγας Σχεδιαστής τού σχεδίου τών αιώνων έχει σχεδόν συμπληρώσει τ ό μ έ ρ ο ς ε κ ε ί ν ο έν τφ σχεδίω αυτού, τό όποιον προώρισε να ίπιτελεσϋή εν τω αίώνι τού Ευαγγελίου — τούτέστιν: τήν έκλογήν τής Εκκλησίας τού Ευαγγελίου, τής νύμφης τού Χριστού Πάντες δεν έκλήϋησαν είς τήν υψηλήν εκείνην τιμήν : Είδικως γνωρίζεται ήμϊν δτι τό σχέδιον τού Θεού ήν νά ίκλέξη προς τόν σκοπόν τούτον μόνον ώρισμένον τινά Αριϋμόν, «μικρόν τι ποίμνιον», έν σνγκρίσει προς τήν πληϋύν τού Ανϋρωπίνον γένους. 9Αφού Αρκετοί ϋά ίχωσι κληϋή, ό δε διά τήν κλήσιν ώρισμένος καιρός λήξη, καί δέν προσήκει δπως ή τ ο ι α ν τ η κλήσις έπεκταϋή έπϊ πλέον είς ά'λ- λους, καϊ τότε Ακόμη ϋά έναπόκηται είς τους ήδη κληϋέντας, τούς Αποδεχϋέντας τήν κλήσιν, νά κάμωσι τήν κλήσιν αυτήν καί έκλογήν αυτών βεβαίας διό τής πιοτότητός των είς τήν διαϋή- κην αυτών περί έντέλους άφιερώσεώς των είς τόν Θεόν, μέχρι ϋανάτον, και προσέτι ϋά είναι ένδεχόμενον διά τούς τοιού- τονς pd παραλείψωσι νά πράξωσιν οΰτω ς/Η κλήσις αΰτη,
244 Ό Κ α ιρ ό ς έύ τ ιν έ γ γ ^ ς
ήτις δέον νά λήξη δπόταν άρκετοϊ ϋά ίχωοι κλη&ή Ιξ ών ϋά ονμπληρωϋή τό άγαπητόν «μικρόν ποίμνιον», τό σώμα τον Χρίστον, μακράν άπέχει του νά είναι τό δριον τής άγάπης, χάριτος καί κλήσεως τον Θεον.'Η λήξις ταύτης κλείει άπλώς την ουρανίαν ή «Άνω κλήσιν»„* Διότι ε'νϋα ή κλήσις αυτή λήγει, ένθα ή {λύρα αϋτη τής ευκαιρίας καί χάριτος κλείει, άλλη τις ιλύρα άρχεται άνοιγομένη — ή {λύρα τής ευκαιρίας δι 9 είσοδον εϊς την λεωφόρον τής άγιότητος, καί τό εν αυτή στάδιον ούχϊ προς {λείαν φνσιν, είς ήν ίκλήϋη ή Εκκλησία τον Ε ν- αγγελίον, άλλά τό στάδιον πρός την αΐωνίαν ζωήν και την τελειότητα αυτών ώς άνϋρώπων. — 9Ιδε Τόμ. A . Κεφάλαια I . καί Ι Α .
Άλλ* ήδη ίπϊ τον ζητήματος τ η ς α κ ρ ιβ ο ύ ς χ ρ ο ν ο λ ο γ ί α ς τής έπανόδον τής εύνοιας χρός τον Ισραήλ, ήτις ση- μειοί άκριβώς την λήξιν τής ούρανίον κ λ η < 3 εω ς— άπό τής όποιας χρονολογίας ό 9Ισραήλ ι?α άρχίση βαϋμιαίως νά βλέπη, καί ϋά εχη ανξάνοντα τεκμήρια τής ίπανερχόμενης {λείας χάριτος, καί άπό τής οποίας χρονολογίας, ώσαύτως, ή κλήσις τον Θεόν είς ουρανίους τιμάς ϋέλει παυσει, καί μόνον οντοι οι ήδη κληΊλέντες {λέλονσιν ίχει τό προνόμιον νά κερδί~ σώοι τό βραβεΊον ίκεϊνο διά πιστότητος μέχρι τέλους τής ζωής αυτών · —
Ό 9Ιοραήλ κατά σάρκα, ώς δ πνευματικός 9Ισραήλ, ίκλήϋη παρά Θεού, όπως είναι λαός αύτοΰ περιούσιος, περιούσιος είς αυτόν ϋησανρός υπέρ πάντα άλλον λαόν ( ό πρώτος ώς έπίγειος {λησανρός, καί τύπος τον άλλον, δστις είναι ουράνιος). Κεχω- ρισμένοι άπό τον κόσμον, οί 9Ισραήλΐται δίετέλεσαν τό άντικεί· μενον Ιπιδαψιλεύσεως ειδικών παρά Θεού εννοιών έπι 1845 Ιτη. Ή περίοδος αντη ήρχισε μετά τής άρχής τής ε θ ν ικ ή ς α ν τ ώ ν ζ<ύ&ς, κατά τον θάνατον τον 9Ιακώβ, τον τελεν-
έτος Μ. X δπότε, πέντε ήμέρας προ τής οτανρώοεώς Τον, παρονοίαοεν έαντον είς αυτούς ώς βασιλέα αύτών, καί, μη γενόμενος δεκτός, έδήλωαεν αύτοΐς είπών, « Ί δ ο ν αφίε- ται νμΖν δ ο ίκ ο ς υμώ ν» (Μ ατϋ. κγ . 38 .) Τούτο, τό τέλος τής πρός αυτούς έννοιας, υπήρξε τό σημεΐον τής πτώσεως των, ήτις εξηκολούϋηοεν έπΐ τριάκοντα καί έπτά (37) έτη, καί έληξε τό 70όν Μ. X . ετος, έν τή δλική καταστροφή τής έ&νιχής αύτών πολιτείας, ώς ίπίσης τής πόλεώς των, τον ναόν, κλπ. Σημειωχέον, έν τούτοις, δτι ό Θεός έξηκολούϋησε την έαντον έννοιαν πρός άτομα τον έΰνους αντον καί μετά την άπόρριψιν αυτών ώς έΰνονς, διότι ή κλήσις τον Ευαγγελίου περιωρίσχλη είς άτομα τον έϋνονς ίκείνον έπΐ τρία καί ήμισυ έτη μετά την Πεντηκοστήν, Από τον ϋανάτον τού Χρίστον— μη επισχεφϋεϊοα τον Κορνήλιον ιόν πρώτον δι 9 αυτής εύνοηϋέντα έ&νιχόν (Πράξ. ι .) μέχρις ίκείνον τον καιρόν. Τούτο ήν τό πλήρες τέλος τών έβδομη κοντά Iβδομάδων τής διά τον Δανιήλ υποσχεϋείσης εύνοιας, ώς ήν γεγραμμέ- νον, «Καϊ ύέλει στερεώσει την διαϋήκην είς πολλούς έν μια έβδομάδι». *Η εβδομηκοστή Ικείνη έβδομάς τών έτών ήρ- χισεν ίν τω καιρφ τον βαπτίσματος τον Κυρίου ήμών* ή στανρωσις αυτού, ώς προεφητενϋη, ίσημείωσε τό μέσον τής εβδομάδος, καϊ ή χάρις ή έννοια περιωρίσ&η εις τον κατά σάρκα 9Ισραήλ μέχρι τον τέλονς αυτής.
Κατά την διάρκειαν τής μακράς περιόδου (εκ 1845 έτών) τής πρός αύτούς έννοιας, χα $ 9 ήν τά λοιπά τών έΰνών παρω- ράϋησαν, δ 9Ισραήλ έσγεν εν ταύτώ παιδείας τε καί εύλο- γίας. 9Αλλά κα) αϊ δια τάς Αμαρτίας αυτών παιδεϊαι ήσαν έ ν δείξεις χάριτος και πατρικής υπέρ αύτών μερίμνης τού Θεού. *0 Θεός έξαπέστειλεν έ π 9 αυτών θλίψεις, σνχνάκις δέ επέτρεψε ν 9 άπαχ&ώσιν εις αιχμαλωσίαν, δπότε οντοι ελησμό- νησαν αύτόν καί ήπείδηοαν είς αυτόν* έν τούτοις, οσάκις ον- τοι μετενόονν καί έκραζον πρός τόν Κύριον, πάντοτε είσή- κονε καί ήλεν&έρωνεν αυτούς. *Ολόκληρος ή Ιστορία τον λαόν αντον, ώς αν τη Αναγράφεται έν *Εξόδφ, 91ησοϋ τον Νανή. Κριχαχς, Χρογικοΐςχαί Σαμουήλ, έπιμαρτνρεϊ τό γεγονός δτι δ Θεός δεν Απέκρνψεν ίπ\ μακρόν άπ * αύτών τό
246 Ό Κ α ιρ ό ς έόττν έ γ γ ^ ς
πρόοωηόν τον, καί δη τό ονς αντον ήτο πάντοτε άνοικτόν είς την κραυγήν τής μετανοίας αντών— μέχρι τής ήμέρας χα ϋ 'ή ν ό οίκος αυτών άφέ&η ίρημος. Και κατ9 αυτήν ίχεί- νην την ήμέραν άκόμη δ Θεδς ήν ονγχωρών αντους υπέρ ποτέ, καί άπέοτειλε πρός αυτούς τδν άπδ πολλον προσδοκώ- μενον Μεσσίαν, τον ΈΙενϋερωτήν, ίν τω προσώπω τον Κυρίου ημών, τον Υιόν αντον. Ή αναρμόδιό της τον ϊϋνους ίκείνου ΐνα διατελή ίπΐ πλέον δ ειδικός αντον ϋηοανρός, ή δπως καΰ9 όίονδήποτε μέτρον ίκπροσωπή την Βασιλείαν τον Θεόν ίπϊ γής, ίξεδηλώϋη ίν τη άπορρίψει τον άγιον, τον άκάκον καί άμολύντου, και ίν τη παρ9 ανιών προτιμήσει ένός φονέως ά ιτ9 αντον.
Τοιουτοτρόπως, ενεκα τής άναξιότητος αυτών, ή ήμερα τής μεγίστης πρός αυτούς χάριτος άπέβη ή ή μέρα τής άπορ- ρίψεως αυτών καί άπό τής χάριτος ίκπτώσεώς των. eH δί μεγάλη χάρις τον vd γείνωοι συγκληρονόμοι τον Μεσσίον, την όποιαν δ Τσραήλ, ίξαιρέσει τον πιστόν υ π ο λ ο ίπ ο ν (Ή σα. a 9, ί . 22, 23. Ρωμ. & 28, 29, ια'. 5), άπώλε- οεν οΰτω διά τής τνφλότητος καί οκληροκαρδίας των, προοε- φέρΰη είς τά Έϋνη* ονχΐ πρός τα είδωλολατρικά ίΰνη, άλλά πρός τούς ίκ παντός ίϋνονς δεδικαιωμένους πιστούς —καίτοι ή χάρις αν τη ήν κατ9 άρχάς, ίπϊ τρία καί ήμισν £τη, περιω- ρισμένη άποκλειατικώς διά τους πιστούς τον έ'ϋνονς Τσραήλ. Τνφλωϋέντες οντοι υπό τών ίϋνικών αντών προλήψεων, ιό εϊς αντους κατ9 άρχάς προσφερϋεν μέγα βραβεϊον, τον δποίου δμως οντοι άπεδείχϋηααν άνάξιοι, προσεψέρϋη είς ίϋνος άγιον, είς περιούσιον λαόν, άποτελούμενον ίξ άξιου τινός υ π ο λ ο ίπ ο υ ίκ του Ιδιον αντών ίϋνονς, δμον μετά άλλων κεκλημένων ίκ τών 9Ε9νών, τους όποιους ούτοί, ίν τή άλαζο- νία καί νπερηφανείρ αντών, περιεφρόνονν ποτέ ώς «κύνας». *Η δε ύποσχεϋεΐσα εϋνοια τον Θεόν δίν ΰέλει ίπιστρέψει είς αυτούς ώς λαόν, Ϊνα άφαιρέση την τύφλωσιν αντών, κα δδη· γήσει αντους ώς πρωτοκάρπια τών εϋνών είς ίπιγείονς ευλογίας, ε ω ό ο ΰ ό πλήρης άριϋμός τον «περιούσιον Λαού» χληϋή ίκ τών Έ ϋνώ ν— έ ίο ύ ο ΰ τό πλήρωμα τών 9Εϋνών είσέλϋγ\ ιϊς την ύπερτέραν εΰνοιαν.
Π α ρ ά λ λ η λ ο ι Ο ίκ ο ν ο μ ία ι 247
Οντως, ώς <5 Παύλος διαβεβαιοι (Ρωμ. ια'. 7), δ κατά σάρκα 9Ισραήλ δεν ίπέτνχεν Ικεΐνο τό δποίον έζήτει, τοντέ- art, την πρωτίοτην χάριν. Ύποθέτοντες οτι ή πρώτη αντη χάρις ήοαν αί ίπίγειοι ενλογίαι, xal iv τη υπερηφάνεια της καρδίας των άξιοϋντες την πρωτίοτην αυτήν ευλογίαν ώς φν· σικόν γενεθλιακόν προνόμιον, καί έπϊ πλέον ώς άντιμισθίαν τής αξίας των Ιδίων αυτών έργων, οντοι προσέκοψαν τνφλώς έπ 9 αυτής καί άπέρριψαν ταύτην ώς 2ζάρ ΐνό ιά τον Χρίστου. Καί, καθώς προεΐπεν δ Δαβίδ, ή τράπεζα αυτών— ή τόσον άφθόνως ήφοδιαομένη διά τών πλουσίων υποσχέσεων καί εύ- λογιών, τών εις αντονς προσφερϋεισών δ ιά K g \0 z o v — ίγένετο αντοΐς «είς παγίδα, καί Θήραν καί άνταπόδομα» ένεκα τής σκληροκαρδίας αυτών, (Ρωμ. ια . 9, 10. Ψαλμ. ξθ ' . 2 2 — 28). Ό Χριστός, δστις ήλθεν δπιος έλευθερώση καί δστις ήθελεν έξυψώσει αυτονς εις περιωπήν δόξης πέραν τής Ιδίας αυτών ίκανότητος ώστε να ίπιθνμήσωσιν ή φαντασθώσι τοιαύτην, άπέβη είς την υπερηφάνειαν αύτών «λίθος προσκόμ- ματος καί πέτρα ακανδάλον» —Ρωμ. θ*. 32, 33. *Ησα.η\ 14.
Μ 9 ολα ταντα ή τυφλωσις τον 9Ιαραήλ ήν «τυφλωσις κατά μέρος», καί ουχί εντελής άπώλεια τής δράσεως' διότι ή μαρτυρία τον Νόμον, τών προφητών και τών Αποστόλων, ήν κα· ταληπτή παρά πάντων εϊτε 9Ιουδαίων εϊτε Εθνικών* κατά τήν διάρκειαν δέ τον Ευαγγελικόν αΐώνος πας 9Ιουδαίος δστις ήθελεν εντόλμως Αποφασίσει νά άποβάλη τάς μεμβράνας τών προλήψεων καί τής υπερηφάνειας, ταπεινώς δέ καί ενγνωμώ- νως άποδεχθή τήν χάριν τον Θεόν δμον μετά τον 9Εθνικον Αδελφόν του, ήδννατο νά τό πράξη. *Εν τοντοις δ λίγοι μόνον ήδυνήθησαν νά πράξωσιν ούτως. Ονδεμία ίπομένως 2ζάρΐς θέλει χορηγηθή, ουδέ ε ι δ ικ ή τις προσπάθεια πρός κατά- πεισιν αυτών ώς έθνος περί τής Αλήθειας ή πρός κατανίκησιν τών προλήψεων των, θέλει Αναπτνχθή, έωσον είσέλθη τό πλήρωμα τών έθνών* ή, δλλοις λόγοις, έωσον δ Πνευματικός 91σραήλ σνμπληρωθή.
9Από τής Απορρίψεως τον Μεσσίον, άφ9 ής ίποχής δ οίκος αυτών άφέθη έρημος — δ 9Ιοραήλ ούδέν οημειον έσχε τής εύνοίας τον Θεόν Καϊ αυτοί οντοι οί 9Ιονδαιοι δέον νά
248 Ό Κ α ιρ ό ς ίότ%ν έ γ γ ^ ς
συνομολογήσωσιν 5τι τά δάκρυα, ο στεναγμοί καί* αΐ προσεν- #αί αυτών, παρήλϋον άνεν ούδεμιάς άπαντήσεοος, καϊ ώς παρά τών προφητών αυτών προελίχ&η, οΐ ίδιοι εγένοντο «εις παροιμίαν και συριγμόν» εις πάντα ία εϋνη. Καίτοι δέ πρότερον δ Θεός εΐοήχουσε τάς προοευχάς αυτών, ίσημείωσε τά δά- κρνά των., καϊ επέστρεψεν αυτονς εις την γην αυτών, καί διηνεκώς ηύνόει αυτονς, από τής ρηϋείσης εποχής ουδέ μιας άξιοι αυτονς προσοχής, καϊ ούδεμ'ιαν προς αυτονς έπιδει- κνύει ε υ γ έ ν ε ια ν . *Αφ* ής ημέρας είπον, «Το αίμα αυτόν ίφ* ημάς καί επί τά τέκνα ημών» οντοι διετέλεσαν υπό μίαν άδιάκοπον παιδείαν, διαοκορπιοϋέντες καϊ καταδιωκόμενοι παρά πάντων τών Ιϋνών, ώς προεφητεύϋη. Ταντά είοι id γεγονότα, ώς πάντες δύνανται νά άναγνώσωσι ταντα εϊς χάς σελίδας τής Ιστορίας. Στρέψωμεν ήδη εις τους προφήτας καί Ιδωμεν πόσον λεπτομερώς προανηγγέλϋησαν τά γεγονότα ταυτα, καϊ τί οΐ προφήται οντοι εχονσι νά εΐπωσι περί τον μέλλοντος αυτών.
9Αφού διά του προφήτου 'Ιερεμίου ( Κεφ. ιστ .) Ιγνώρισε πρδς τδν *Ισραήλ τίνι τρόπω έγκατέλιπον αυτόν, δ Κύριος ίπάγεται: «Αιά τούτο ϋέλω άπορρίψει υμάς άπό τής γης ταυ- της, εϊς την γήν τήν οποίαν δέν ίγνωρίσατε, υμείς καί οΐ πατέρες υμών* καϊ ίκεϊ &έλετε λατρεύαει άλλους Θεούς ή μέραν καί νύκτα* διότι δεν θέλω κάμει έλεος τυρός νμάς»· (Έ δάφ. 9—13) ΑΧ ήμέραι αύται επήλΰον δπόταν ούτοι άπέρριψαν τον Μεσσίαν. Πας τις δΐ δύναται νά κρίνη πόσον κατά γράμμα εξεπληρώϋη ή άπειλή αυτή, καϊ αυτοί όί Ιδιοι δέον νά άνομολογήσωσι τούτο. Ή προφητεία αντη δέν είναι δυνατόν ν 9 άναφέρηται είς οίανδήποτε τών προτέρων αυτών αιχμαλωσιών υπό τών περίοικων αύτοις έϋνών—Συρίας, Βαβυλώνος, κλπ. Τοιαύτη τις εικασία άποκλείεται διά τής έκφράσεως «ΕΙς γήν τήν οποίαν 5έν έγνωριοίατε, νμ ε ϊς τε καί οί πατέρες νμών»· Ό 9Αβραάμ κατήγετο ίξ Οϋρ τής Χαλδαίας — Βαβυλωνίας— δ δε Τα ώβ έκ τής Συρίας. (Δεντερ. κστ . 5) Ή μεταξύ τών έ'&νών διασπορά τον ΤσραήΧ, μετά τό τέλος τον προς αυτονς ίκ 1845 ίτών έλέονς, καί ουδέ μία άλλη εκ τών προτέρων αυτών αίχμαλωοιών προ-