Το χωριό της γραμματικής (τα μέρη του λόγου)

Õ Ú ı Ú Ô

Õ

Ú ı Ú Ô

Oριστικό

άρθρο

Aόριστοάρθρο

ο, η, το

ένας, µία, ένα* Θυµάµαι ότι

το αόριστο άρθρο

δεν έχει

πληθυντικό!

EÈÚÚ‹Ì·Ù·

EÈÚÚ‹Ì·Ù·

Tοπικά (εδώ, εκεί, κάπου κ.λπ.)

Xρονικά (κάποτε, χτες, συχνά, κ.λπ.)

Tροπικά (κάπως, αλλιώς, ευτυχώς, καλά κ.λπ.)

Ποσοτικά (τόσο, αρκετά, πολύ, καθόλου κ.λπ.)

Bεβαιωτικά (ναι, µάλιστα, σωστά, βέβαια κ.λπ.)

∆ιστακτικά (ίσως, τάχα, δήθεν, πιθανόν)

Aρνητικά (όχι, δεν,

µην)

EÈʈӋ̷ٷ

EÈʈӋ̷ٷ

Eίναι οι λεξούλες

εκείνες που εκφράζουν

διάφορα συναισθήµατα

(χαρά, λύπη, θαυµασµό, ευχή κ.λπ.)

π.χ. A! Ω! Mακάρι! Mπράβο! Στοπ! Eύγε!

™‡Ó‰

ÂÛÌÔÈ

™‡Ó‰

ÂÛÌÔÈ

Eίναι οι λέξεις

που συνδέουν προτάσεις

ή λέξεις µεταξύ τους.(και, ή, είτε, ώστε, όταν, για να, επειδή,

µήτε, λοιπόν, ενώ, αν, ούτε κ.λπ.)

¶ÚÔı

¤ÛÂȘ¶ÚÔı

¤ÛÂȘ

Oι προθέσεις µπαίνουν

µπροστά από

τα ουσιαστικά

και µαζί µ’ αυτά φανερώνουν

τρόπο, τόπο, χρόνο, σκοπό κ.λπ.

µε, σε, για,

ως, προς,

κατά,

µετά,

παρά,

αντί, από,

χωρίς, δίχως,

E›ıÂÙ·E

›ıÂÙ·

Eίναι οι λέξεις που

µας φανερώνουν

τι λογής είναι τα

ουσιαστικά.Tα επίθετα έχουν

τρία γένη:αρσενικό

θηλυκό

ουδέτερο

Για παράδειγµα:

ο φλύαρος παπαγάλος,

η ζεστή σούπα,

το ζωηρό κατσίκι.αρσενικό

θηλυκό

ουδέτερο

O˘ÛÈ·ÛÙÈοO˘ÛÈ·ÛÙÈο

Eίναι οι λέξεις

που φανερώνουν

πρόσωπο, ζώο,

πράγµα,

κατάσταση

Για παράδειγµα:

η Όλγα, o Θοδωρής

το σκυλάκι, το ποντίκι

η ξύστρα, ο διάδροµος,

η φιλία, η χαρά.

AÓÙˆÓ˘Ì›Â˜

AÓÙˆÓ˘Ì›Â˜ Προσωπικές (εγώ, εσύ, αυτός)

Eρωτηµατικές (ποιος; πόσος; τι;)

Kτητικές (δικός µου, δική µου, δικό µου)

∆εικτικές (αυτός, εκείνος, τέτοιος, τόσος)

Aόριστες (ένας, κάποιος, κανένας, µερικοί, άλλος, κάτι, κάµποσος, κάθε, καθένας, ο δείνα, το τάδε)

Oριστικές (ο ίδιος-α-ο, µόνος-η-ο)

Aυτοπαθείς (του εαυτού µου, τον εαυτό σου)

Aναφορικές (ο οποίος, όποιος, όσος)

P‹Ì·Ù·P‹Ì·Ù·Eίναι οι λέξεις

που µας φανερώνουν ότι ένα

πρόσωπο, ένα ζώο ή ένα πράγµα:

α) κάνει µια ενέργεια,

β) κάτι παθαίνει,

γ) βρίσκεται σε µία κατάσταση.

ΦΩNEΣ

TΩN PHMATΩN:

Eνεργητική

Φωνή(ρήµατα σε -ω)

Παθητική Φωνή (ρήµατα σε -µαι)

MÂÙÔ¯‹MÂÙÔ¯‹

H µετοχή είναι

άλλοτε άκλιτη(π.χ. τρέχοντας, γελώντας κ.λπ)

και άλλοτε κλιτή µε 3 γένη και µοιάζει µε επίθετο

(π.χ. χαρούµενος -η -ο)

H άκλιτη µετοχήτελειώνει σε -ώνταςόταν τονίζεται στηνπαραλήγουσα και σε-οντας όταν δεντονίζεται στηνπαραλήγουσα(π.χ. τρέχοντας, γελώντας)

ÛËÌ

›·

ÛÙ›Í˘ÛËÌ

›·

ÛÙ›Í˘

Tελεία (.) Όταν τελειώνει µια πρόταση, βάζουµε τελεία.

Mετά αρχίζουµε πάντα µε κεφαλαίο γράµµα.

κόµµα (,)Kόµµα βάζουµε εκεί που τελειώνει µια µικρότερη φράση µέσα στην πρόταση.

ερωτηµατικό (;)Bάζουµε στο τέλος µιας ερώτησης.

θαυµαστικό (!)Όταν θέλουµε να δείξουµε θαυµασµό, χαρά, λύπη κ.λπ.

ÛËÌ›· ÛÙ›Í˘ÛËÌ›· ÛÙ›Í˘

παρενθέσεις ( ) Mέσα στην παρένθεση κλείνουµε µια φράση

που εξηγεί ή συµπληρώνει όσα λέµε.

αποσιωπητικά (...)Tρεις τελείες βάζουµε όταν δείχνουµε ότι µια φράση έµεινε ατελείωτη (π.χ. από θαυµασµό, συγκίνηση κ.λπ.).

παύλα (-)Σηµειώνουµε την παύλα στο διάλογο για να δείξουµε ότι αλλάζει το πρόσωπο που µιλάει.

εισαγωγικά « »Mέσα στα εισαγωγικά κλείνουµε

τα λόγια ενός άλλου όπως τα είπε.