บทความดีๆ สําหรับคนมี ทุกข
บทความดีๆ สําหรับคนมทีุกข
คุณเคยรูสึกไหม วาชีวิตชางลําบาก
คุณไมอยากอยูในสภาพแวดลอมอยางท่ีเปนอยู
คุณรูสึกวา ชีวิตน้ันเปนทุกข
อาชีพการงานไมไดดั่งใจ อะไร ๆ ก็ผิดพลาดไปหมด?
เร่ืองราวตอไปน้ี อาจจะเปลี่ยนแปลง
“ทัศนคติ” ท่ีคุณมีตอชีวิตคุณได
ผมสนทนากับเพือ่นคนหนึ่ง ถึงแมวา เขาจะทํางานสองอยาง
รายไดแตละเดอืนหกัลบรายจายแลวยังเหลอืแคพนักวา
แตเขาก็มีความสุขมากแลว
ผมแปลกใจมากทีเ่ขามีความสุขขนาดนัน้
เพราะเขามีรายไดนอย
ตองประหยัดมัธยัสถจึงจะพอมีเหลอืเลี้ยงดูคุณพอคุณแมสูงอายุ
พอตาแมยาย ภรรยาและลกูสาวอีกสองคน
ไหนจะคาใชจายตาง ๆ
จุกจิกภายในครอบครัว
เขาอธิบายใหฟงวา
เปนเพราะหลายปกอนเขาไดเห็นเหตุการณบางอยางที่ประเทศอนิเดีย
ขณะนัน้เขา ประสบปญหาที่สาหัสมาก
สภาพจติใจตกต่ําจึงไปเที่ยวอนิเดียเพือ่ใหสบายใจขึ้น
เขาไดเหน็กบัตา ผูหญิงชาวอนิเดียคนหนึ่ง
ถือมีดอีโตตัดแขนขวาของลกูตัวเอง
สายตาทีห่มดหวังของผูหญิงคนนัน้
และเสียงรองครวญครางดวยความเจ็บปวดของเด็กอายุสีข่วบ
จนบัดนี้ยังวนเวียนอยูในใจเขามิรูลืม
คุณอาจจะถามวา
ทําไมแมคนนัน้จึงตองทําเชนนี้ ?
เปนเพราะลกูของเธอซกุซนเกนิไปหรือเปลา ?
หรือเปนเพราะแขนของเดก็ตดิเชือ้ ?
...ไมใช...
ที่แททําไปเพือ่ใหเดก็สามารถไปขอทานตามถนน
แมผูสิ้นหวังคนนัน้จงใจทําให
ลูกตัวเองพิการ เพื่อเขาสามารถออกขอทานตามทองถนนได
เพื่อนของผมคนนี้ตกใจแทบชอก
ขนมปงในมือของเขาทีเ่พิ่งกินไดคร่ึงกอนตกหลนลงพืน้
ทันททีนัใดก็มีเด็กๆ หาหกคนกรูกันเขามา
แยงชิงขนมปงทีเ่ลอะทรายบนพื้น
เหมือนกบัปฏิกิริยาอัตโนมัติเวลาผจญกับความหิวโหย
เขาตกใจกับเหตุการณดังกลาว
ไกดของเขาขับรถพาเขาไปยังรานขนมปงที่ใกลที่สดุ
เขาเขาไปในสองรานของละแวกนัน้ ขอซื้อขนมปงทั้งหมดในราน
เจาของรานขนมปงแปลกใจมาก แตก็ยินดขีายขนมปงทั้งหมดใหเขา
เขาใชเงินทั้งหมดไมถึงหนึ่งรอยเหรียญ
ซื้อขนมปงมาประมาณสี่รอยกวากอน
(ตกกอนละไมถึง 25 เซน)
แลวใชอีกหนึ่งรอยเหรียญซื้อของใชประจําวัน
และแลว เขากน็ั่งบนรถบรรทกุที่บรรทุกขนมปงไวเต็มคนัรถ
ขับไปบนถนน ขณะที่เขาแจกจายขนมปงและของใชประจําวันใหกบัเดก็ ๆ
ซึ่งพิการเปนสวนใหญนัน้
พวกเขาลวนโคงคํานับใหดวยความดีใจ นั่นเอง
เปนคร้ังแรกในชีวติทีเ่ขาคดิไดวา
ทําไมคนเราจึงสามารถละท้ิงศักด์ิศรีของตนเองเพียงเพ่ือชิ้นขนมปง
ราคาไมถึง 25เซน
เขาเร่ิมบอกตนเองวาตนเองนัน้โชคดีแคไหน
เขามีรางกายครบสามสบิสอง
มีอาชีพการงาน มีครอบครัว
มีโอกาสบนวาอาหารชิน้ไหนด ีอาหารชิน้ไหนไมอรอย
มีโอกาสสวมใสเสื้อผา
มีโอกาสครอบครองสิ่งของมากมายที่คนเหลานี้ไมมี
ตอนนี้ ผมเร่ิมคิดไดและตระหนักไดวา
ชีวิตของผมมันยํ่าแยจริงหรือ ?
บางทีมันอาจไมไดยํ่าแยขนาดนั้นก็ได คุณละ ?
บางทีเม่ือคร้ังหนาคุณรูสึกวา ชีวิตของตนกําลังยํ่าแย
ลองคดิถึงเดก็คนทีต่องเสียแขนเพื่อเปน ขอทานคนนัน้ดูสิ !
“ความรูสกึพอ”
ไมใชมาจากการเติมเต็มสิ่งท่ีคุณตองการ
แตมาจากการตระหนักวา คุณมีมากมายและเพียงพอ
เม่ือประตูแหงความสขุปดลง ประตูอีกบานหนึ่งก็จะเปดออก
แตบอยคร้ังเรามัวแตจองบานประตูที่ปดลงเทานั้น
ไมไดสังเกตเห็นประตอูีกบานหนึง่ท่ีเปดออกเพื่อเรา
จริงอยู พวกเรามักจะรูวาตนเองมี
ก็ตอเมื่อเราสูญเสียมัน
แตพวกเราก็ตองคอยจนกวาของส่ิงนั้นมาถึง
จึงจะรูตัววา เราไมมีมัน
การมอบความรักท้ังหมดใหกับผูอื่น
มิไดหมายความวา เราจะไดรับความรักตอบกลับมาอยางเทาเทียมกัน
อยาหวังวา รักผูอื่นแลวผูอื่นจะรักตอบ
จงสนใจแคใหความรักน้ัน เติบโตขึ้นในใจพวกเขา
แตถาไมเติบโตขึ้นเลยก็จงพอใจกับความรักท่ีเติบโตขึ้นในใจของคุณเอง
หน่ึงนาทีจึงจะทําลายคน ๆ หน่ึงได
หน่ึงชั่วโมงจึงจะชอบคน ๆ หน่ึงได
หน่ึงวันจึงจะรักคนๆ หน่ึงได
แตตองใชเวลาตลอดช่ัวชีวิต
จึงจะลืมคน ๆ หน่ึงได
จงอยามองเพียงรูปภายนอก เพราะสักวนัมันจะหลอกคุณ
จงอยามองแคความรํ่ารวย ทรัพยสมบัติ เพราะสกัวนัมันจะซีดจางลง
หาใครสกัคนที่ย้ิมใหคุณ เพราะเม่ือมีรอยย้ิม
จะทําใหอารมณของคุณดีขึน้
หาใครสักคนทีท่ําใหคุณอมย้ิมไดจากใจจริง
บางคร้ังเม่ือคุณคิดถึงใครสกัคน
ความคิดถึงนั้นอาจถึงขัน้ใหคณุควาตัวเขาออกมาจากความฝน โอบกอดตวัเขาเอาไว ไลตามความฝนของคุณเอง
ไปยังท่ี ๆ คุณอยากไป
เปนอยางคนท่ีคุณอยากเปน
เพราะคุณมีเพียงชีวิตเดียว
ซึ่งหมายถึง...มีเพียงโอกาสเดียวในการทําส่ิงท่ีคุณอยากทํา