8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016 http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 1/71 1 Δέφτερη Ανάγνωση Εναλλακτική ΠληροφόρησηWebsite: http://2ha-cy.blogspot.com/ Facebook: www.facebook.com/DefteriAnaynosi Twitter: www.twitter.com/DefteriAnaynos1 Ειδήσεις για τη βδομάδα και σχόλια για τις εξελίξεις Περιεχόμενα του τεύχους 15 - 22 Φεβρουαρίου 2016: Τεύχος 187 (Ενδιάμεση Έκδοση)Τζαι αν η Κύπρος κουβαλά μιαν σοφίασαν αποτέλεσμα της θέσης της στα σύνορα του Χώρου τζαι του Χρόνου, που πρέπει να ανακαλυψουμεν, τζαι να προσφέρουμε στον κόσμο σαν πρότυπο;σελ. 3KINΔΥΝΟΙ ΜΙΑΣ ΠΟΛΗΣ(Η Λάρνακα, η αντίσταση και τα θεάματα εκφοβισμού για μιαν ορθολογική απόφαση), σελ. 7Καιη κρίση των τραπεζών είναι και εκεί –παρά τις προσπάθειες συγκάλυψης και παρά τις λιτότητες που επιβλήθηκαν στον ευρωπαϊκό νότο..Ιδού και η αποκάλυψη των κρυμμένων σκελετών στο Γερμανικό ερμάρι της Deutsche Bank, σελ. 11Η γερμανική κυβέρνηση βιώνει ημέρες Ελλάδας 2010 μέσω της Deutsche Bank και είναι τώρα η ναυαρχίδα του γερμανικού τραπεζικού κλάδου, η οποία τρομοκρατεί την Ευρώπη, σελ. 15Το κατηγορητήριο εναντίον του Ρίκκου και τα άπλυτα/ξέπλυμα πίσω από τα θεάματα και τις δικηγορικές υπεκφυγές: τα κίνητρα [550 χιλιάδες έναντι Providencia], η συνομωσία της προώθησης [εν άγνοια του Γενικού Εισαγγελέα] του θέματος που ήθελε το δικηγορικό γραφείο ως
71
Embed
Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
Τζαι αν τα σύνορα του ΧωροΧρόνου της βιωμένης εμπειρίας , εκτός που
cracks, παράγουν τζαι σοφία που χρειάζεται λέξεις για να αρθρωθεί;
Τζαι εμείς δαμαί στον ρότσο μας..Τούτες τες εποχές που φαίνεται να
τελειώνει /μεταλλάσεται μια εποχή στην οποία είμαστεν τζαι νάκκον ανωμαλία [χώρα
χωρίς έθνος αλλά με ένα βαθύτατα ξεροτζέφαλο τοπικισμό, μια μιτσιά ποσότητα
ανθρώπων σε ένα πανάκριβο γεωστρατηγικό οικόπεδο /φιλέτο στο παγκόσμιο
σύστημα που εκαταφέραμεν μάλιστα να παίξουμε τζαι ρόλο σαν παίκτες με
«κυπριακή ιδιοκτησία» - επιτέλους], είμαστεν μπροστα σε μιαν εποχή, που ίσως να
απαιτά που εμάς πολλά παραπάνω από την επιβίωση – όπως προηγούμενα. Σήμερα
ίσως η κρυφή σοφία που παράγει αναπόφευκτα ένας χώρος όπου συναντιούνται
ιστορικές αφηγήσεις τζαι μορφές βιώματος του χρόνου, να απαιτά που εμάς να
γινούμεν πρότυπο. Γιατί εμείς ξέρουμε ότι το αποικιακό βλέμμα κατασκεύασε
βαρβάρους τζιαμαί που υπήρχαν αιώνες συμβίωσης. Για τούτον άλλωστε παρά τους
πολέμους μας, άμα άνοιξαν τα οδοφράγματα το 2003, σε τζήνη την πρώτη
μεταμοντέρνα μας εξέγερση ενάντια στα ΜΜΕ τζαι τον ηγεμονικό λόγο,
εδιασταυρώσαμεν φιλικά, σαν παλιοί γείτονες, το σύνορο του χώρου αλλά στο
ασυνείδητο μας εδιασταυρώναμεν τζαι το σύνορο του χρόνου [οι ε/κ εγυρεύκαν το
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 6/71
6
παρελθόν, οι τ/κ το μέλλον – που ένοιωθαν χαμένο τζαι οι θκυο]. Κουβαλούμεν μια
σοφία τζαι λείπουν μας οι λέξεις. Η συνείδηση της εμπειρίας . Τζαι ένεν μονο στο
κυπριακό όπου ο παγωμένος χρόνος φαίνεται όντως πιο σοφός μπροστά στο διαρκή
πόλεμο που απλώνεται γυρόν μας. Για όποιον/α εν ζει με αυταπάτες, η επιστροφή
των τραπεζών σαν πρόβλημα εν απλά σύμπτωμα – ότι το υπάρχον οικονόμο
σύστημα όπως επήεν να απλωθεί παγκόσμια μετά το 1980, έφτασε σε σημείο που
απαιτείται πκιον ο έλεγχος του κεφαλαίου – πάλε. Τζαι ίσως πκιον αποφασιστικά.
Μπορεί ένα είδος σαν το δικό μας που εκατάκτησε την Φύση τζαι τώρα ανακαλύφκει
τα όρια των παρεμβάσεων του, να αφήσει ένα δικό του κατασκεύασμα, όπως τα
χρηματιστήρια, οι τράπεζες, οι αγορές κλπ, να συμπεριφέρονται σαν ανεξέλεγκτα
«νέφη που κουβαλούν»; Μπορούμε να ακούσουμε τα gravitational waves τζαι εν
μπορούμεν να προγραμματίσουμε ορθολογικά την οικονομία; Να βάλουμεν τους
φυσικούς να σχεδιάσουν την οικονομία, καλο..:) Όταν κουβαλούν τα νέφη οι
αθρώποι φτιάχνουν χώρους προστασίας. Τζαι το αντίθετο διαλεκτικά – αντιστέκονται
για να αλλάξουν τις συνθήκες στις οποίες βρίσκονται. Όποιος/α εν καταλάβει ότι
ενεν τυχαία η εμφάνιση πολιτικών όπως ο Κόρμπυν, ο Σάντερς τώρα, οι μεσογειακές
εκλογικές εξεγέρσεις του 2015 κοκ. εν θωρεί ότι οι «κυπριακές ανωμαλίες» του εχτές ,
μοιάζουν με πρότυπο των εξελίξεων του μέλλοντος . Παγκόσμια.
Υ.Γ. Τζαι για σους/ες βουρήσει η γλώσσα τους τζαι πουν «μα ίντα σοφία σιόρ, με
τους Χαμπουλάες κοκ, η απάντηση εν απλή: έχουμεν τζαι εμείς το «μερτικόν μας».
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 7/71
7
K ίνδυνοι μιας πόλης
(Η Λάρνακα, η αντίσταση και τα θεάματα εκφοβισμού για μιαν ορθολογική
απόφαση)
Φίλε που διερωτάσαι γιατί η Λάρνακα είπε “ΟΧΙ στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ”.
Καταρχάς θα έπρεπε να σε είχαν ήδη ανησυχήσει οι δηλώσεις του Αβέρωφ
Νεοφύτου για το ζήτημα, που ξαφνικά “την είδε” εργατοπατέρας. Χωρίς κανένα
σεβασμό στην τοπική αυτοδιοίκηση, χωρίς καμιά έγνοια για τον αγώνα των ομάδων
πολιτών που εδώ και δυο χρόνια αγωνίζονται κατά των σχεδιασμών της κυβέρνησης
για βιομηχανοποίηση της πόλης και επαρχίας Λάρνακας, τον έπιασε ξαφνικά η έγνοια
για το δίκιο του εργάτη και συγκεκριμένα για τους 70 που εργάζονται στο λιμάνι
Λάρνακας.
Κατά δεύτερο οι άδειες χρήσης του λιμανιού από τις εταιρείες ΦΑ λήγουν τον
Αύγουστο 2016 με Υπουργική Απόφαση αλλά και με απόφαση του Δημοτικού
Συμβουλίου (που παρεμπιπτόντως δεν ερωτήθηκε για την εγκατάσταση των
εταιρειών στο λιμάνι, αλλά τελεσίδικα του ανακοινώθηκε η άφιξη τους ένα πρωινό).
Διερωτάσαι γιατί η Λάρνακα “φέρνει την ανεργία” και αναφέρεσαι στους
εργαζομένους στο λιμάνι. Λογικά οι εργαζόμενοι θα έπρεπε να είχαν ενημερωθεί πριν
εργοδοτηθούν από τις εταιρείες ότι η εγκατάσταση στη Λάρνακα θα ήταν προσωρινή.
Αφού αυτή ήταν η απόφαση του Υπουργικού αλλά και του Δημοτικού Συμβουλίου.
Αγαπητέ φίλε που “μασάς” τα όσα γράφουν κάποια καθεστωτικά ΜΜΕ θα σε ρωτήσω
το εξής: Ποιό είναι το σωστό, να θέτουμε το ΕΓΩ πάνω από το ΕΜΕΙΣ ή το ΕΜΕΙΣ
πάνω από το ΕΓΩ; Αν η απάντηση σου είναι το δεύτερο τότε συνέχισε να διαβάζεις
το κείμενο αυτό. Αν η απάντηση σου είναι το πρώτο, τότε μείνε ως εδώ.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 8/71
8
«Απόπειρα βιασμού της Δημοκρατίας. Επειδή άρχισαν οι
ψίθυροι και κάποιοι κοκορεύονται ότι θα επιδιώξουν μέσω
της Κυβέρνησης να ανατρέψουν την απόφαση του
Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακας, με οποιοδήποτεαιτιολογικό, είμαστε περίεργοι να δούμε αν τα πράγματι θα
επέλθει και ένας τέτοιος.. βιασμός της δημοκρατίας και της
Δημοκρατίας. Αν δηλαδή τα ιδιωτικά οικονομικά
συμφέροντα είναι υπεράνω όλων.»
Π.Θ. Φιλελεύθερος 1-/2/2016
Συμφωνώ μαζί σου ότι η ανεργία είναι βαρυσήμαντο ζήτημα. Άλλωστε και η
υποφαινόμενη που υπογράφει το άρθρο αυτό, άνεργη είναι.
Αφού λοιπόν η ανεργία είναι βαρυσήμαντο ζήτημα για όλους μας και επιθυμούμε
θέσεις εργασίας στη Λάρνακα και μια ανάπτυξη που θα οφελέσει μεγάλη μερίδα της
πόλης και επαρχίας Λάρνακας, ας κάνουμε κάποια απλά μαθηματικά: Για πόσες θέσεις
εργασίας μιλάμε με την “ανάπτυξη” του βιομηχανικού λιμανιού και για πόσες με
προσανατολισμό την τουριστική ανάπτυξη;
Απλή λογική: Ποιος τουρίστας θα επισκέπτεται τα ξενοδοχεία, τα εστιατόρια και ταλοιπά μαγαζιά μιας βιομηχανικής πόλης; Πόσοι τουρίστες θα τρέξουν να χαρούν την
Λάρνακα αν δουλέψουμε όλοι έτσι ώστε να γίνει ένα πραγματικό τουριστικό στολίδι;
Και τέλος, με το παραμύθι των θέσεων εργασίας: Ποια μελέτη έδειξε ότι με το
βιομηχανικό λιμάνι θα έχουμε περισσότερες θέσεις εργασίας;
Γιατί να λέμε ψέματα μεταξύ μας; Ποιους εξυπηρετεί η παραπλάνηση αυτή;
Φίλε που διερωτάσαι γιατί η Λάρνακα είπε “ΟΧΙ στην ΑΝΑΠΤΥΞΗ” θα έπρεπε να
ξέρεις πως για την Λάρνακα υπήρχε ανέκαθεν ένα όραμα και ένας δρόμος για
ανάπτυξη στο λιμάνι της πόλης: Μεικτή ανάπτυξη: Συμβατή εμπορική χρήση και
τουριστικό-επιβατηγό.
Τουριστική ανάπτυξη. Παρόλα αυτά, όταν μας χτύπησε την πόρτα η “ανάπτυξη” των
διεργασιών φυσικού αερίου δεν είπαμε ΟΧΙ. Το σκεφτήκαμε και το μελετήσαμε με
την βοήθεια ειδικών επιστημόνων (περιβαλλοντολόγων, καθηγητών του ΤΕΠΑΚ κ.α).
Τα αποτελέσματα που βρέθηκαν μπροστά μας έδειχναν ότι τέτοιου είδους εργασίες
ΠΡΕΠΕΙ να γίνονται μακριά από κατοικημένες περιοχές. Όχι δίπλα από παραλίες
κολυμβητών, ιχθυοτροφεία, όχι δίπλα από τα σπίτια μας και τα σχολεία των παιδιών
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 9/71
9
μας. Τέτοιους είδους εργασίες μπορούν να θέσουν σε κίνδυνο την υγεία, την
ασφάλεια και το περιβάλλον!
Μήπως θέλεις να ξέρεις τί μπορεί να γίνει σε περίπτωση ατυχήματος; Η Λάρνακα θα
κλαίει νεκρούς και υλικές ζημιές για δεκαετίες. Και πριν βιαστείς να μου απαντήσεις
πώς δεν θα γίνουν ατυχήματα, να σου υπενθυμίσω την πετρελαιοκηλίδα
της Halliburton στο Μεξικό για την οποία καλείται να πληρώσει εκατομμύρια για το
τεράστιο αυτό περιβαλλοντικό έγκλημα, αλλά να σου θυμίσω επίσης και τα
περιβαλλοντικά εγκλήματα του επικεφαλής της ΕΝΙ (Paolo Scaroni λέγεται ο κύριος
αν θες να τον ψάξεις στο Google) για τα οποία μπήκε φυλακή. Μπορείς λοιπόν εσύ
φίλε να θέσεις σε κίνδυνο την υγεία και ασφάλεια όσων αγαπάς και ζουν σε αυτή τηνπόλη; Εμείς όχι.
Η κυβέρνηση όφειλε να ετοιμάσει άμεσα την περιοχή στο Βασιλικό για να δεχθεί τις
εγκαταστάσεις αυτές. Αν η κυβέρνηση αποδείχθηκε ανέτοιμη για τις εργασίες ΦΑ δεν
θα το πληρώσει η πόλη του Ζήνωνα!
Φίλε που λες “μα η Λεμεσός τα θέλει!”. Μιλάμε για δυο διαφορετικές περιπτώσεις.
Η περιοχή στο Ζακάκι είναι ήδη ζώνη βιομηχανική και πιθανότατα με τις απαραίτητες
προδιαγραφές να μπορούν να εγκατασταθούν εκεί.
Φίλε που τα βάζεις με τα κόμματα που ψήφισαν ΟΧΙ στην παράταση των εταιρειών
ΦΑ στο λιμάνι Λάρνακας. Μήπως θα έπρεπε να τα βάλεις με τον Δήμαρχο που έφερε
μπροστά απ' το Δημοτικό Συμβούλιο μια πρόταση για την οποία το Δημοτικό
Συμβούλιο είχε ήδη αποφασίσει προ καιρού; Για την οποία το ίδιο το Υπουργικό
Συμβούλιο είχε ήδη αποφασίσει; Αλήθεια, πόσο εμπαιγμό μπορεί να δεχθεί μια πόλη
όταν διακυβεύεται το μέλλον και η ζωή της;
Φίλε, φίλη, η πλειοψηφία του Δημοτικού Συμβουλίου Λάρνακας είπε ΟΧΙ στην
παράταση των εταιρειών ΦΑ στο λιμάνι Λάρνακας. Δεν έχει σημασία πόσοι. Σε μια
δημοκρατία δεν μετράμε το “πόσοι” αλλά αν είναι πλειοψηφία. Οφείλουμε να
δείξουμε σεβασμό στην τοπική αυτοδιοίκηση, στην απόφαση της πλειοψηφίας του
Δημοτικού Συμβουλίου και ενωμένοι να φέρουμε μια ανάπτυξη στη πόλη που δεν θα
θέτει σε κίνδυνο την υγεία και την ασφάλεια των κατοίκων. Δεν θα λαβώνει το
περιβάλλον! Μια ανάπτυξη που θα συνάδει με το όραμα που είχε ανέκαθεν αυτή η
πόλη.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 10/71
10
Μας λένε πως δεν θα βρεθεί επενδυτής για να υλοποιήσει το τουριστικό όραμα της
πόλης. Φυσικά και δεν θα βρεθεί όσο “το ψάχνουν” αυτοί που τους βολεύει να
παραμείνουν στην πόλη εσαεί οι εγκαταστάσεις πετρελαιοδεξαμενών και υγραερίου
(που βρίσκονται εκεί παράνομα σύμφωνα με τις οδηγίες Σεβέζο).
Και μην μου πεις “μα αφού μετακινούνται ήδη” διότι θα αποδειχθείς αδιάβαστος.
Αποχωρούν οι κρατικές εγκαταστάσεις που αποτελούν το 20% του εν λόγω
καρκινώματος της πόλης. Για το υπόλοιπο 80% των εγκαταστάσεων που ανήκει σε
ιδιώτες ρωτήσαμε τον ίδιο τον Υπουργό κ. Λακκοτρύπη, όταν βρέθηκε στη Λάρνακα
σε σύσκεψη του Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά δεν είχε ξεκάθαρη απάντηση να δώσει.
Ξέρεις, συμφέρει σε κάποιους να μετατραπεί η πόλη σε βιομηχανική. Σε 3-4
μεγαλοκαρχαρίες. Σε λίγους.
Μια είδηση: Για τον επενδυτή λοιπόν, που δεν κατάφεραν να βρουν οι ιθύνοντες,
έχουν ήδη συσπειρωθεί οι ομάδες πολιτών της πόλης και επαρχίας Λάρνακας και θα
ψάξουν αυτές για επενδυτή! (Σύμφωνα με πληροφορίες η πρώτη τους συνάντηση για
το θέμα αυτό θα γίνει εντός ημερών).
Αυτά εν ολίγοις, για το θρίλερ της Λάρνακας που με τις ευλογίες του Δημάρχου της
πόλης το ένα ψέμα διαδέχεται το άλλο και ο ένας εμπαιγμός τον επόμενο!
Αλήθεια κύριε Δήμαρχε γιατί έθεσες σε ψηφοφορία θέμα της παράτασης των
εταιρειών ΦΑ στο λιμάνι της πόλης; Έλπιζες σε ένα ΝΑΙ που θα έβγαζε την
κυβέρνηση απ' τη δύσκολη θέση να το πει αυτή ετσιθελικά για δεύτερη φορά;
Το ΟΧΙ της ΠΛΕΙΟΨΗΦΙΑΣ του Δημοτικού Συμβουλίου χάλασε τα σχέδια κάποιων
που μέχρι την υστάτη ευελπιστούν ότι με την βοήθεια των καθεστωτικών ΜΜΕ, και
όχι μόνο, θα καταφέρουν αυτό που επιδιώκουν.....Την παραμονή εσαεί των
εγκαταστάσεων ΦΑ στο λιμάνι της Λάρνακας. Την μετατροπή της Λάρνακας σε
βιομηχανική!
Οφείλουμε ένα ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ στο ΑΚΕΛ, το ΔΗΚΟ, την ΕΔΕΚ, τη ΣΥΜΜΑΧΙΑ ΠΟΛΙΤΩΝ
που αψήφισαν το εκλογικό κόστος μας έδωσαν το δικαίωμα να ονειρευόμαστε ότι η
πόλη μας μπορεί να ακολουθήσει τους σχεδιασμούς του οράματος που πάντα είχε για
τουριστική ανάπτυξη και δεν θα θυσιαστεί σαν Ιφιγένεια στην Αυλίδα για τα κέρδη
των λίγων, για τα συμφέροντα κάποιων!
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 11/71
11
Και η κρίση των τραπεζών είναι και εκεί – παρά τις
προσπάθειες συγκάλυψης και παρά τις λιτότητες που
επιβλήθηκαν στον ευρωπαϊκό νότο..
Ιδού και η αποκάλυψη των κρυμμένων σκελετών στο
Γερμανικό ερμάρι της Deutsche Bank
Και ενώ ετοιμάζονταν οι κατασκευές θεαμάτων για τη δικαιολόγηση της λιτότητας με
success stories στον ευρωπαϊκό νότο, ξαφνικά, ήρθε και πάλι η μεγάλη σκιά τωντραπεζών. Ενώ ήδη, προηγουμένως, στις εκλογές στον νότο, το 2015, φάνηκε με
σαφήνεια ότι οι πληθυσμοί δεν είχαν πειστεί από τα θεάματα για την «επιτυχια»..της
λιτοτητας όπως έδειξαν οι εκλογές σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία. Αυτές οι
αντιδράσεις , μαζί με την ποσοτική χαλάρωση του Ντράγκι, φαίνονταν να σπρωχθούν
προς μια αλλαγή πολιτικής . Μια αλλαγή «ομαλοποίησης» που θα έδινε κάποια εικόνα
σταθερότητας και θα απέφευγε να αγγίξει το .. «κρυφό αντικείμενο του
ποθου/προβλήματος ». Τις τράπεζες. Διότι για όποιον παρακολουθεί τις λογικές
προεκτάσεις των κινήσεων του Ντράγκι είναι σαφές ότι η επιμονή του στην
ανακεφαλαιοποίηση έχει ως πρώτο στόχο, να προλάβει μια νέα κρίση, καθώς οι
σκελετοί των χρεών [από τοξικά -παλιά ή νέα -παράγωγα ή μη εξυπηρετούμενα
δάνεια κοκ], είναι εκεί και κανένας δεν ξέρει πότε θα εμφανιστούν απρόσμενα στην
επιφάνεια – όπως το 2007, που είναι πια το σημείο αναφοράς για τις συνέπειες της
στροφής των δυτικών [και όχι μόνο] οικονομιών στις επενδύσεις στα χρηματιστήρια,
μετά την νεοφιλελεύθερη στροφή από την δεκαετία του 1980.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 12/71
12
Και τελικά δεν ήταν μόνο τα προβλήματα στον εξωτερικό κύκλο του
ευρωπαϊκού πυρήνα.. το 2016 ξεκίνησε με μια δραματική πτώση των
χρηματιστηρίων - σαν των δυτικών σημείων καταγραφής οικονομικών
τάσεων και κερδοσκοπίας
Τελικά, όμως, από τις αρχές του 2016, τα χρηματιστήρια άρχισαν πάλι την πτώση και
όσο και να προσπάθησαν οι αναλυτές να αποφύγουν την αμαρτωλή λέξη τράπεζες ,
τελικά ήρθε και τους βρήκε. Στην Κύπρο, είναι ήδη γνωστό ότι το τραπεζιτικό
πρόβλημα απλώς μετατοπίστηκε με την πώληση του πλειοψηφικού τους πακέτου σε
ξένους, και τη διόγκωση των μη εξυπηρετούμενων δανείων. Με δεδομένο ότι οι
ξένοι, θέλουν γρήγορα κέρδη [ιδιαίτερα η αμερικανική παρέμβαση] η αντίφαση
ανάμεσα στα μη εξυπηρετούμενα [και τον όγκο χρέους που έχει συσσωρευτείακριβώς γιατί ήταν μη εξυπηρετούμενα, ενώ οι τόκοι έτρεχαν] και τις επιθυμίες των
ξένων επενδυτών είναι σαφής. Όμως , η σκιά της παγκόσμιας κρίσης που εκφράστηκε
με την αποκάλυψη [σχεδόν σε στυλ Τράπεζας Κύπρου το 2012] ότι η Deutsche Bank
έχει σοβαρά προβλήματα, έθεσε στο τραπέζι το γεγονός ότι οι μεγάλες τράπεζες που
διασώθηκαν με κρατική παρέμβαση [ή και συγκάλυψη] μετά το 2008-08,
εξακολουθούν να έχουν αρκετούς σκελετούς στην ντουλάπα. Το χρηματοπιστωτικό
κεφάλαιο, κουβαλά ακόμη φούσκες από το παρελθόν – και δεν είναι απλώς λάθη
εκτίμησης κλπ, αλλά δομικό προϊόν της στροφής μεγάλου μέρους των επενδύσεων σε
χρηματιστηριακά προϊόντα ρίσκου - για εύκολο κέρδος ή, αν αποτύχει η εκτίμηση, σε
μαζικές απώλειες. Τις οποίες φόρτωσαν προηγουμένως στο Δημόσιο
«κοινωνικοποιώντας τις ζημιές, και ακολούθως [μέσα από τους μηχανισμούς των
χρηματιστηρίων - και των συνακόλουθων δυτικών «οίκων αξιολόγησης »] ήρθε και η
επιμονή στη λιτότητα. Αλλά σχεδόν 9 χρόνια μετά την αρχή [ ή την αποκάλυψη των
προεκτάσεων της κρίσης του χρηματιστικού τομέα] είναι σαφές ότι οι κοινωνίες είναι
πολύ πιο ευαίσθητες απέναντι στις απαιτήσεις των τραπεζών και των χρηματιστηρίων.
Τα προβλήματα των τραπεζών, και των χρηματιστηρίων, είναι παράγωγα της
μετατόπισης του κεφαλαίου στο χρηματιστικό τομέα αρχικά – και μετά των
συνεπειών της λιτότητας, του περιορισμού, δηλαδή, της ρευστότητας στην
πραγματική οικονομία. Η κρίση μετατοπίστηκε, αλλά τα κατάλοιπα της και οι αιτίες
της είναι εκεί και αναπαράγονται. Έτσι, «εξαφανίζονται» σε μια μέρα δις από τα
χρηματιστήρια, ενώ ολόκληρες κοινωνίες υποβάλλονται για χρόνια σε θεραπείες σοκ ,
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 13/71
13
για να αποπληρώσουν μερικά δις που μοιάζουν με ψίχουλα μπροστά σε όσα χάνονται
στα χρηματιστήρια, «χωρίς λόγο και αιτία».. Και χωρίς να υπάρχει εκεί καμία
θεραπεία «λιτότητας»..
Η κρίση μετατοπίστηκε , αλλά τα κατάλοιπά της και οι αιτίες
της είναι εκεί και αναπαράγονται. Έτσι , «εξαφανίζονται» σε
μια μέρα δις από τα χρηματιστήρια, ενώ ολόκληρες
κοινωνίες υποβάλλονται για χρόνια σε θεραπείες σοκ για να
αποπληρώσουν μερικά δις που μοιάζουν με ψίχουλα
μπροστά σε όσα χάνονται στα χρηματιστήρια, «χωρίς λόγο
και αιτία».. Και χωρίς να υπάρχει εκεί καμία θεραπεία
«λιτότητας»..
Την περασμένη εβδομάδα, η πτώση στην αξία των μετοχών των ευρωπαϊκών
τραπεζών από την αρχή του χρόνου καταγράφηκε στα εξής επίπεδα:
Barclays down 31%
RBS down 25%
Credit Suisse down 42%
Deutsche Bank down 38%
Soc Gen down 34%
http://www.bbc.com/news/business-35548117
Κυπριακά άγχη και μνήμες: η Deutsche Bank που θυμίζει Τράπεζα Κύπρου – και για την πώληση των ελληνικών ομολόγων το 2009 , αλλά και για την
αποκάλυψη της «τελευταίας στιγμής», το 2012 που έσπρωξε τη χώρα στο
μνημόνιο.
Στην Κύπρο υπάρχει μια προσπάθεια να προβληθεί μια «καλή εικόνα», αλλά και αυτή
μέσα από την συγκάλυψη. Όπως αποκαλύφθηκε πρόσφατα και η Τράπεζα Κύπρου
και η Ελληνική θα χρειαστούν νέα κεφάλαια – εκατοντάδων εκατομμυρίων. Απλώς
συγκαλύφθηκε προηγουμένως . Άρχισαν τώρα να ανακοινώνουν πιθανές ζημιές και
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 14/71
14
ελλείματα. Αν υπάρχει μια παρηγοριά οι ελληνικές τράπεζες φαίνεται να χάνουν
ακόμα περισσότερο από την αξία με την πτώση της τιμής στο χρηματιστήριο.
Ο έλεγχος του τραπεζιτικού τομέα παραμένει το κέντρο
βάρους , πια , της αμφισβήτησης των πολιτικών που
οδηγούν στην ανακύκλωση της κρίσης. Η εντυπωσιακή
αποδοχή ενός σοσιαλιστή, του Σάντερς, που ανοίγει μέτωπο
με τις τράπεζες και το χρηματιστήριο στις ΗΠΑ, είναι
εκφραστική. Και είναι απλώς μια ακόμα εμφάνιση αυτού
του υπόγειου ρεύματος που απλώνεται – και δεν είναι μόνο
αριστερό, όπως δείχνουν και οι πρακτικές της ουγγρικής και
πολωνικής δεξιάς.
Η γερμανική κρίση, η κρίση της Deutsche Bank, πάντως φαίνεται να λειτουργεί σε
αυτό το στάδιο και συμβολικά – μετά τη γερμανική έπαρση που κορυφώθηκε με τον
αυταρχισμό απέναντι στην Ελληνική κοινωνία το 2015, η Γερμανία έρχεται σήμερα να
αντιμετωπίσει τη δική της κρίση «από τις αγορές». Και μάλιστα, μέσα από τον βασικό
μηχανισμό, μέσω του οποίου ασκούσε τους εκβιασμούς της η Γερμανική ηγεμονία –
τις τράπεζες . Η γερμανική κυβέρνηση, βέβαια, υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει τηντράπεζα. Όμως , το κόστος διευρύνεται συνεχώς για την Γερμανία – από τα δημόσια
έξοδα για τους πρόσφυγες [και σαν φτηνό εργατικό δυναμικό, αλλά και ως θέαμα
γερμανικού καλού προσώπου, το οποίο προώθησε η Μέρκελ, αντιμετωπίζοντας όμως
τώρα, την αντίδραση του πολιτικού χώρου, της δεξιάς, τον οποίο εκφράζει] μέχρι τις
τράπεζες, η σκιά της λιτότητας , ξαφνικά αποκτά διαστάσεις καθρέφτη για τις
γερμανικές πρακτικές…
Ο έλεγχος του τραπεζιτικού τομέα παραμένει το κέντρο βάρους , πια, της
αμφισβήτησης των πολιτικών που οδηγούν στην ανακύκλωση της κρίσης . Η
εντυπωσιακή αποδοχή ενός σοσιαλιστή, του Σάντερς, που ανοίγει μέτωπο με τις
τράπεζες και το χρηματιστήριο στις ΗΠΑ, είναι εκφραστική. Και είναι απλώς μια
ακόμα εμφάνιση αυτού του υπόγειου ρεύματος που απλώνεται – και δεν είναι μόνο
αριστερό, όπως δείχνουν και οι πρακτικές της ουγγρικής και πολωνικής δεξιάς.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 15/71
15
Η γερμανική κυβέρνηση βιώνει ημέρες Ελλάδας 2010 μέσω
της Deutsche Bank και είναι τώρα η ναυαρχίδα του
γερμανικού τραπεζικού κλάδου, η οποία τρομοκρατεί την
Ευρώπη.
Πάνος Παναγιώτου
Η είδηση είναι πως η μετοχή της Deutsche Bank καταρρέει, συμπαρασύροντας τον
ευρωπαϊκό τραπεζικό κλάδο και τα ευρωπαϊκά χρηματιστήρια χαμηλότερα. Το
ερώτημα είναι «γιατί» και παραδόξως η απάντηση θυμίζει πολύ τη
χρηματοοικονομική διαδρομή μέσω της οποίας ξεκίνησε η ελληνική κρίση: από μία
ανακοίνωση για την οικονομική κατάσταση της τράπεζας που εξέπληξε και τρόμαξε
τις αγορές, μία δεύτερη ανακοίνωση που επιβεβαίωσε ότι το μέγεθος του
προβλήματος ήταν μεγάλο και στη συνέχεια το ξεπούλημα των μετοχών και των
ομολόγων της, την εκτίναξη των επιτοκίων δανεισμού και των CDS της και την
ανακάλυψη από τους επενδυτές μία πελώριας μαύρης τρύπας χρέους η οποία θα είναι
πολύ δύσκολο να χρηματοδοτηθεί.
Έτσι, σε μία ειρωνεία της τύχης, η γερμανική κυβέρνηση βιώνει ημέρες Ελλάδας 2010μέσω της Deutsche Bank και είναι τώρα η ναυαρχίδα του γερμανικού τραπεζικού
κλάδου, η οποία τρομοκρατεί την Ευρώπη. Να, λοιπόν, τη συνέβη, αναλυτικότερα.
Το ιστορικό της κρίσης πτώχευσης της Deutsche Bank
Η αλήθεια είναι πως το πρόσφατο κύμα μαζικών πωλήσεων της μετοχής της
μεγαλύτερης γερμανικής τράπεζας διέφυγε του φακού των ΜΜΕ για αρκετούς μήνες,καθώς στην πράξη ξεκίνησε από τον Οκτώβριο του 2015. Μέχρι τότε, η μετοχή
ακολουθούσε πιστά την πορεία του δείκτη βαρόμετρου του χρηματιστηρίου της
Φρανκφούρτης, DAX. Έκτοτε, οι δρόμοι τους χώρισαν με τη Deutsche Bank να
παίρνει την κατιούσα και τελικά να οδηγεί την πτώση στο γερμανικό χρηματιστήριο,
με αποτέλεσμα στους τελευταίους έξι μήνες να καταγράφει απώλειες μεγαλύτερες
του 50%, υπερδιπλάσιες αυτών του DAX που στο ίδιο διάστημα χάνει, περίπου, 21%
(διάγραμμα 1).
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 16/71
16
Διάγραμμα 1
Ωστόσο, μετά τη βουτιά των διεθνών χρηματιστηρίων που
ακολούθησε την πρώτη αύξηση των επιτοκίων από την
αμερικανική κεντρική τράπεζα σε 8 χρόνια και υπό τη σκιά
της αύξησης των διεθνών χρηματοοικονομικών και
γεωπολιτικών κινδύνων… οι επενδυτές άρχισαν να
φοβούνται, για πρώτη φορά, ότι τα προβλήματα της
Deutsche Bank θα επιδεινωθούν και θα παραταθούν. Και
δυστυχώς αυτό συνέβη στη χειρότερη δυνατή χρονική
στιγμή για την τράπεζα και το ευρωπαϊκό τραπεζικό
σύστημα, καθώς από φέτος και στα επόμενα πέντε χρόνια
λήγουν και πρέπει να αποπληρωθούν ομόλογά της ύψους
500 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλάσια ολόκληρου του
ελληνικού χρέους
Η αιτία πίσω από την αρχή της δραματικής αυτής πτώσης ήταν η ξαφνική
ανακοίνωση της τράπεζας, τον περασμένο Οκτώβριο, ότι ανέμενε απώλειες
μεγαλύτερες των 6 δισ. ευρώ στο γ′ τρίμηνο του έτους, όταν οι προβλέψεις έκαναν
λόγο για κέρδη της τάξης του 1 δισ. Ταυτόχρονα, ο νέος διοικητής της Deutsche
Bank, John Cryan, ανακοίνωσε το μεγαλύτερο πλάνο περικοπών στη σύγχρονη
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 17/71
17
ιστορία της τράπεζας, το οποίο συμπεριλάμβανε την απόλυση 23.000 υπαλλήλων της,
σε μία ένδειξη ότι το πρόβλημα ήταν πολύ σοβαρό.
Στην πραγματικότητα , η άσχημη οικονομική κατάσταση της
τράπεζας δεν ήταν ποτέ μυστικό για τις αγορές, οι οποίες
γνώριζαν ότι η Deutsche Bank δεν συνήλθε ποτέ από το
κραχ του 2008 και την μεγάλη εμπλοκή της στη φούσκα
τιτλοποιημένων ομολόγων της αμερικανικής αγοράς
ακινήτων.
Στο επόμενο διάστημα, η κερδοφορία της τράπεζας πήρε, όντως, την κατιούσα,
κάνοντας τους επενδυτές να εντείνουν τις πωλήσεις της μετοχή της , ενώ οι απανωτές
υποβαθμίσεις των προβλέψεων για τα κέρδη της που ακολούθησαν έκαναν την
κατάσταση ακόμη χειρότερη (διάγραμμα 2),
Διάγραμμα 2
Στην πραγματικότητα, η άσχημη οικονομική κατάσταση της τράπεζας δεν ήταν ποτέ
μυστικό για τις αγορές, οι οποίες γνώριζαν ότι η Deutsche Bank δεν συνήλθε ποτέ
από το κραχ του 2008 και την μεγάλη εμπλοκή της στη φούσκα τιτλοποιημένων
ομολόγων της αμερικανικής αγοράς ακινήτων. Αυτό αποτυπώνεται με σαφήνεια στη
σύγκριση της πορείας των τιμών της έναντι αυτών του γερμανικού δείκτη DAX, τόσο
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 18/71
18
στα τελευταία 20 χρόνια, όπου φαίνεται ότι το 2008 ήταν η καθοριστικήστιγμή στην
ιστορία της τράπεζας. Τόσο καθοριστική, που την οδήγησε στην καταγραφή
απωλειών της τάξης του 53,74% από το 1996, όταν ο DAX ενισχύεται στο ίδιο
διάστημα κατά 265,71% (διάγραμμα 3).
Διάγραμμα 3
Ωστόσο, μετά τη βουτιά των διεθνών χρηματιστηρίων που ακολούθησε την πρώτη
αύξηση των επιτοκίων από την αμερικανική κεντρική τράπεζα σε 8 χρόνια και υπό τη
σκιά της αύξησης των διεθνών χρηματοοικονομικών και γεωπολιτικών κινδύνων,
συμπεριλαμβανομένης της κατάρρευσης των τιμών πετρελαίου, της επιβράδυνσης
ρεκόρ στην Κίνα, της απώλειας της εμπιστοσύνης των αγορών στην ικανότητα των
κεντρικών τραπεζών να στηρίξουν τη διεθνή οικονομία, της προσφυγικής κρίσης, του
κλιμακούμενου πολέμου στη Συρία αλλά και της μείωσης της ρευστότητας σε
δολάριο, εξαιτίας της μεγάλη ανόδου της τιμής του, σε μία στιγμή που αυτή είναι
απολύτως απαραίτητη, οι επενδυτές άρχισαν να φοβούνται, για πρώτη φορά, ότι τα
προβλήματα της Deutsche Bank θα επιδεινωθούν και θα παραταθούν. Και δυστυχώς ,
αυτό συνέβη στη χειρότερη δυνατή χρονική στιγμή για την τράπεζα και το ευρωπαϊκό
τραπεζικό σύστημα, καθώς από φέτος και στα επόμενα πέντε χρόνια λήγουν και
πρέπει να αποπληρωθούν ομόλογα της ύψους 500 δισ. ευρώ, δηλαδή υπερδιπλάσιαολόκληρου του ελληνικού χρέους (διάγραμμα 4).
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 19/71
19
Διάγραμμα 4
Αναπόφευκτα, οι αγορές έβαλαν στο στόχαστρο τα ομόλογα της τράπεζας,
προεξφλώντας ότι η ήδη χαμηλή, ιδιαίτερα δεδομένου του μεγέθους της, βαθμολογία
τους από τους οίκους αξιολόγησης (BBB+) θα υποβαθμίζονταν περαιτέρω, με
αποτέλεσμα να αρχίσουν να τα πουλούν, εκτοξεύοντας το επιτόκιο δανεισμού της
στα ύψη και έτσι και το κόστος αναχρηματοδότησής τους και τελικά το ρίσκοπτώχευσής της (διαγράμματα 5 και 6).
Διάγραμμα 5
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 20/71
20
Διάγραμμα 6 (CDS Deutsche Bank)
Με την κατάσταση να ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και τη μετοχή της τράπεζας να
βουλιάζει σε χαμηλό 30 ετών, την Τετάρτη είδαν το φως της δημοσιότητας αναφορές
σύμφωνα με τις οποίες η Deutsche Bank θα προωθήσει ένα έκακτο σχέδιο
επαναγοράς των ομολόγων της , που λήγουν προσεχώς. Μέχρι τη στιγμή που
γράφεται αυτό το άρθρο, η διοίκηση της τράπεζας δεν έχει επιβεβαιώσει τις
συγκεκριμένες αναφορές , αλλά και μόνο στη δημοσίευσή τους η μετοχή της τράπεζας
απογειώθηκε παραπάνω από 11%.
Το πρόβλημα, ωστόσο, παραμένει και είτε η Deutsche Bank προχωρήσει στηνεπαναγορά ομολόγων της , είτε όχι το πιθανότερο είναι πως θα συνεχίσει να βουλιάζει
στη μαύρη τρύπα του χρέους της. Αυτό, γιατί αν προχωρήσει στην επαναγορά
ομολόγων της θα κερδίσει, απλώς λίγο χρόνο, ενώ αν δεν προχωρήσει στην
επαναγορά των ομολόγων της , τότε θα αναγκαστεί να πληρώσει πολύ μεγάλο
αντίτιμο για την αναχρηματοδότησή του, αδυνατώντας να σταματήσει την άνοδο του
κόστους δανεισμού της και έτσι το ρίσκο πτώχευσης της.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 21/71
21
Τί θα συμβεί, λοιπόν, με την Deutsche Bank και υπάρχει ρεαλιστικό κίνδυνος να
πτωχεύσει; Η απάντηση είναι πως είναι υπερβολικά μεγάλη για να την αφήσει η
γερμανική κυβέρνηση να μετατραπεί σε μία αποτυχημένη τράπεζα και πως αν ένα
τέτοιο σενάριο επαληθευόταν, τότε, της κατάρρευσής της θα ακολουθούσαν και
άλλες γερμανικές τράπεζες και τελικά μία διεθνής τραπεζική και χρηματοοικονομική
κρίση. Αυτό, πόσο μάλλον που πέραν όλων των προαναφερθέντων η τράπεζα
διατηρεί μία έκθεση σε παράγωγα προϊόντα που η ονομαστική χρηματιστηριακή της
αξία ανέρχεται στα 54,6 τρις ευρώ και είναι η μεγαλύτερη διεθνώς (πίνακας 1)
Πίνακας 1
Έτσι, το πιθανότερο είναι πως η Deutsche Bank θα τύχει όσης στήριξης, άμεσης ή
έμμεσης, χρειαστεί για να μην καταρρεύσει, τόσο από τη γερμανική κυβέρνηση όσο
και από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Αυτό, όμως, ακούγεται πολύ ευκολότερο
απ’ όσο είναι και η πρόσφατη βουτιά του ευρωπαϊκού τραπεζικού κλάδου και των
ευρωπαϊκών χρηματιστηρίων είναι, μόλις, ένα δείγμα του τί έχει ήδη, πάει στραβά.
* Ο Πάνος Παναγιώτου είναι τεχνικός αναλυτής χρηματιστηριακών αγορών, εκδότης
το υ www.analitis.gr , διευθυντής της Ελληνικής Κοινότητας Τεχνικών Αναλυτών στην
Αγγλία ( www.ekta.gr ) και διευθυντής εκπαίδευσης και έρευνας της Enalos LTD στο
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 38/71
38
What’s the difference between a language and a dialect? Is there some kind of
technical distinction, the way there is between a quasar and a pulsar, or between a
rabbit and a hare? Faced with the question, linguists like to repeat the grand old
observation of the linguist and Yiddishist Max Weinreich, that “a language is a dialect
with an army and a navy.”
But surely the difference is deeper than a snappy aphorism suggests. The very fact
that “language” and “dialect” persist as separate concepts implies that linguists can
make tidy distinctions for speech varieties worldwide. But in fact, there is no
objective difference between the two: Any attempt you make to impose that kind of
order on reality falls apart in the face of real evidence.
And yet it’s hard not to try. An English-speaker might be tempted to think, for
example, that a language is basically a collection of dialects, where speakers of
different dialects within the same language can all understand each other, more or
less. Cockney, South African, New Yorkese, Black, Yorkshire —all of these are
mutually intelligible variations on a theme. Surely, then, these are “dialects” of some
one thing that can be called a “language”? English as a whole, meanwhile, looks like
a “language” that stands by itself; there’s a clear boundary between it and its closest
relative, Frisian, spoken in Northern Europe, which is unintelligible to an English-
speaker.
As such, English tempts one with a tidy dialect-language distinction based on
“intelligibility”: If you can understand it without training, it’s a dialect of your own
language; if you can’t, it’s a different language. But because of quirks of its history,
English happens to lack very close relatives, and the intelligibility standard doesn’t
apply consistently beyond it. Worldwide, some mutually understandable ways of
speaking, which one might think of as “dialects” of one language, are actually
treated as separate languages. At the same time, some mutually incomprehensible
tongues an outsider might view as separate “languages” are thought of locally as
dialects.
I have a Swedish pal I see at conferences in Denmark. When we’re out and about
there, he is at no linguistic disadvantage. He casually orders food and asks directions
in Swedish despite the fact that we are in a different country from his own, where
supposedly a different “language”—Danish —is spoken. In fact, I’ve watched
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 39/71
39
speakers of Swedish, Danish, and Norwegian conversing with each other, each in
their own native tongues, as a cozy little trio over drinks. A Dane who moves to
Sweden does not take Swedish lessons; she adjusts to a variation upon, and not an
alternate to, her native speech. The speakers of these varieties of Scandinavian
consider them distinct languages because they are spoken in distinct nations, and so
be it. However, there is nothing about Swedish, Danish, and Norwegian in
themselves that classifies them as “languages;” especially on the page, they
resemble each other closely enough to look more like dialects of one “language.”
As often as not, obscure, unwritten “dialects” are much
more grammatically complicated than familiar
“languages.”
It turns out that it’s impossible to determine precisely where one “language” leaves
off and another begins.
Meanwhile, one generally hears Mandarin, Cantonese, and Taiwanese described as
“dialects” of something called Chinese. But the only single “Chinese” language that
exists is on paper, in that all of its varieties have the same writing system, where
each word has its own symbol that (more or less) stays the same from one Chinese
“dialect” to another. Mandarin and Cantonese, for example, are more different than
Spanish and Italian. “I,” “you,” and “he” in Mandarin are w ǒ , n ǐ , and tā , but in
Cantonese they are, respectively, ngóh , léih , and kéuih . Dialects? A Mandarin-
speaker can no more “adjust” to Cantonese than a Swede could “adjust” to German.
There are cases of the Scandinavian and the Chinese kind worldwide. A Moroccan’s
colloquial “Arabic” is as different from the colloquial “Arabic” of Jordan as Czech is
from Polish. In order to understand each other, a Moroccan and a Jordanian would
have to communicate in Modern Standard Arabic, a version preserved roughly as it
was when the Koran was written. The cultural unity of Arab nations makes the
Moroccan and the Jordanian consider themselves to be speaking “kinds of Arabic,”
whereas speakers of Czech and Polish think of themselves as speaking different
languages. But then, while I’m on Czech, there is no such language as
“Czechoslovakian”—at least in name. A Czech and a Slovak can usually converse.
However, they consider themselves to speak different “languages” because ofhistorical and cultural factors.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 40/71
40
It turns out that it’s also impossible to determine precisely where one “language”
leaves off and another begins.
An example is certain languages —um, dialects? —in Ethiopia. According to data from
Sharon Rose of the University of California, San Diego, speakers of Soddo say, for
“he thatched a roof,” kəddənəm . (The upside-down e is pronounced a lot like the oo
in foot.) Not far away, people speaking Muher say it starting with kh instead of k :
khəddənəm . A further ways distant, people who speak what they call Ezha say it with
an r in the place of the n : khəddərəm . In Gyeto, the same word is khətərə . Then in
Endegen they start with an h instead of a kh : həttərə . Now, where we started and
where we finished look like what one might call different languages: Soddo’s
kəddənəm and Endegen’s həttərə seem about as distinct as French’s dimanche andItalian’s domenica for Sunday. But in between Soddo and Endegen are several other
stages —I only gave a few of them —that each differ from the previous one by just a
little change, such that the speakers can converse. If those stages are “dialects,”
what are they “dialects” of? Both Soddo and Endegen over on the ends?
The serendipities of history chose one “dialect” as a standard and enshrined it on the
page.
All of them are simply dialects —even though the ones on the ends are not mutually
intelligible and don’t feel like the same “language” to their speakers. Speech worked
this way from village to village across Western Europe until recently, when unwritten,
rural dialects started steadily disappearing. People now know this area as home to a
few “languages” like Portuguese, Spanish, French, and Italian, but on the ground
there once was basically a smudge of countless Romance “dialects” shading
gradually into one another from Portugal to Italy. In each nation, the serendipities of
history chose one “dialect” as a standard and enshrined it on the page, but in real
life, the situation was much like in Ethiopia. There are hints of this history today; in
Catalan in Spain, “key” is clau ; to the north, in Occitan, it’s clau as well; but then a
little further north, in obscure rural varieties called Franco-Provençal, it’s clâ ; in the
Romansh of the Swiss mountains it’s clav ; in the northern Italian variety
Piedmontese it’s ciav (pronounced “chahv,”); and then in what’s known as standard
Italian it’s chiave (pronounced “KYAH-vay”).
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 41/71
41
The idea of distinguishing “languages” from “dialects” is of no logical use here. As
often as not, it’s more that speech is a little different from place to place, such that a
person can get along speaking when in the town a few valleys over; one starts
having trouble the further away he gets; and after a traveling a certain distance can
no longer understand a thing anyone is saying.
A language, then, is indeed a dialect with an army and a
navy; or, more to the point, a language is a dialect that got
put up in the shop window. Yes, people can sit down in a
room and decide upon a standardized version of a dialect
so that large numbers of people can communicate with
maximal efficiency
The only thing that can save an attempt to impose a formal definition on the terms
“language” and “dialect” now is perhaps to be found in popular usage, which
suggests that languages are written and standardized and have a literature, while
dialects are oral, without codified rules, and have no literature. Now, a typical
objection to using literature as the dividing line is that there is oral literature —the
Iliad and the Odyssey likely originated as memorized poems. But even allowing that
memories can only retain so much, and that perhaps it is legitimate to distinguish
what Greek bards knew from, say, Russian’s written literature, there’s another
problem.
Is a dialect, on some level, unsophisticated, as if it doesn’t have a literature because
it is unsuited to extended thought and abstraction?
Namely, it’s the implication that there is something lesser about a “dialect.” Is a
dialect, on some level, unsophisticated, as if it doesn’t have a literature because it is
unsuited to extended thought and abstraction? I recall an exquisite exchange I once
caught between a man Nathan Lane could easily play, wearing an ascot and a long
scarf and rather plummy of expression, and a man Sacha Baron Cohen would be cast
as, straight-backed, earnest, and a little wary. Nathan asked Sacha what he spoke.
Sacha said “Uzbek.” Nathan asked breezily, “Is that a dialect?” Sacha, almost
snapping, replied, “No, it is a beautiful language.”
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 42/71
42
Despite Sacha’s defensiveness, it’s not the case that what one is taught to think of as
“dialects” are somehow more lowly or simple. As often as not, obscure, unwritten
“dialects” are much more grammatically complicated than familiar “languages.” The
Foreign Service Institute ranks what it calls languages in terms of their difficulty for
English-speakers; the hardest to learn to speak include Finnish, Georgian, Hungarian,
Mongolian, Thai, and Vietnamese. However, just about any Native American,
Australian Aboriginal, or indigenous African tongue would easily rank among these in
terms of difficulty, and actually, many obscure tongues around the world make any
language on the FSI list look like a toy. For example, in Archi, spoken in the
Caucasus mountains, a verb can occur in 1,502,839 different forms —that’s over a
thousand times more forms than the number of people who even speak it (about
1,200).
So, what’s the difference between a language and a
dialect? In popular usage, a language is written in addition
to being spoken, while a dialect is just spoken. But in the
scientific sense, the world is buzzing with a cacophony of
qualitatively equal “dialects,” often shading into one
another like colors (and often mixing, too), alldemonstrating how magnificently complicated human
speech can be. If either the terms “language” or “dialect”
have any objective use, the best anyone can do is to say
that there is no such thing as a “language”: Dialects are all
there is
Meanwhile, here in the English “language,” there are walk, walks, walk ed, and
walking. If sophistication separated languages from dialects, Archi would have more
claim to the “language” title than English.
A language, then, is indeed a dialect with an army and a navy; or, more to the point,
a language is a dialect that got put up in the shop window. Yes, people can sit down
in a room and decide upon a standardized version of a dialect so that large numbers
of people can communicate with maximal efficiency —no more clau , clav , and ciav .
But standardization doesn’t make something “better”—donning a Catholic schooluniform isn’t “better” than wearing different clothes to school every day.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 43/71
43
The world is buzzing with a cacophony of qualitatively equal “dialects,” often shading
into one another like colors.
Or, yes, the written dialect will have its words collected in dictionaries. The Oxford
English Dictionary does have more words than Archi and Endegen do; the existence
of print has allowed English-speakers to curate many of their words instead of letting
them come and go with time. But words are only part of what makes human speech:
You have to know how to put them together, and knowing how to handle Archi’s
words (or Endegen’s) requires its own level of sophistication.
So, what’s the difference between a language and a dialect? In popular usage, a
language is written in addition to being spoken, while a dialect is just spoken. But in
the scientific sense, the world is buzzing with a cacophony of qualitatively equal
“dialects,” often shading into one another like colors (and often mixing, too), all
demonstrating how magnificently complicated human speech can be. If either the
terms “language” or “dialect” have any objective use, the best anyone can do is to
say that there is no such thing as a “language”: Dialects are all there is . “Is it a
dialect?” asks Nathan. Properly, Sacha could have answered, “Yes, a beautiful one.”
And Nathan should have understood that he was speaking a “dialect” too.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 44/71
44
KINHMATA
Εκδήλωση – Συζήτηση στη Λεμεσό
«Ακάμας: Αυτό που σχεδιάζουν είναι αυτό που περιμένεις;»
H Πρωτοβουλία Λεμεσού για τον Ακάμα σας προσκαλεί
στην εκδήλωση ενημέρωσης – ανοιχτή συζήτηση με θέμα
«Ακάμας: Αυτό που σχεδιάζουν είναι αυτό που περιμένεις;»
την Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2016, στις 7μμ
στο Κτήριο Τάσσος Παπαδόπουλος, Αμφιθέατρο 1, ΤΕΠΑΚ (Γωνία Θέμιδος
και Ιφιγενείας)
Ομιλητές – Εισηγητές:
- Κυριάκος Τσιμίλλης (Φίλοι του Ακάμα)
- Λεύκιος Σεργίδης (Κυπριακό Ίδρυμα Προστασίας του Περιβάλλοντος Terra Cypria)
- Νατάσα Ιωάννου (Φίλοι της Γης Κύπρου)
- Κλείτος Παπαστυλιανού (Πρωτοβουλία για τη Διάσωση των Φυσικών Ακτών
Κύπρου)
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 45/71
45
Το Success Sorry σε ανθρώπινες ιστορίες και βιώματα αντί
για αριθμούς – Όταν το δρόμο δείχνουν οι ευάλωτες
ομάδες
Τη βδομάδα που μας πέρασε, παρά τις νέες και συνεχιζόμενες προσπάθειες για να
πειστεί ο κόσμος για το οικονομικό θαύμα, που πλέον κατάντησε ανέκδοτο, ήρθαν να
διαψεύσουν τόσο τα νέα στατιστικά της Eurostat, όσο τα βιώματα και η παρουσία
στο δρόμο των συνταξιούχων και των μονογονιών.
Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, 134 χιλιάδες άνρθωποι αντιμετωπίζουν
σοβαρές υλικές στερήσεις, και σχεδόν 240 χιλιάδες, που αντιστοιχούν στο 27,4% του
πληθυσμού βρίσκονται στα όρια της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού.
Πρώτη αιτία για την αύξηση των αριθμών η μακροχρόνια ανεργία που σημειώνει
ραγδαία επιδείνωση, με ένα στους τέσσερις μακροχρόνια άνεργους να βρίσκονται
εκτός εργασίας για πέραν του ενός έτους και δεύτερ αιτία οι μειώσεις των μισθών
Το κυπριακό 27,4% όσων αντιμέτωπίζουν την απειλή της φτώχειας και του
κοινωνικού αποκλεισμού, συγκαταλέγεται ανάμεσα στα μεγαλύτερα της Ευρώπης
(μέσος όρος ΕΕ 24.4% και μέσος όρος ευρωζώνης 23.5%). Οι τραγικές διαψεύσεις
της κυβερνητικής πολιτικής μεταφράζονται σε μεγαλύτερο κίνδυνο φτώχειας με
ποσοστό 28.3% ανάμεσα στα άτομα 18-64 ετών, 27.2% ανάμεσα σε άτομα άνω των
65 ετών και 24.7% για τα παιδιά κάτω των 17 ετών.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 46/71
46
Γι΄ αυτούς ακριβώς τους λόγους, χρήζουν αναφοράς των συνταξιούχων και των
μονογονιών. Το κοινό μοτίβο που παρατηρείται και στις δύο περιπτώσεις είναι η
χρήση της λέξης «Αξιοπρέπεια». Το δεύτερο κοινό, οι παραβιάσεις από πλευράς της
κυβέρνησης που εντείνουν στον κίνδυνο της φτώχειας των ομάδων αυτών.
Αποτέλεσμα, τα δικαιώματα των παιδιών σε μονογονεϊκές οικογένειες να
καταπατούνται ασύστολα, όπως και των συνταξιούχων που βλέπουν νέες μειώσεις
και αποκοπές στις συντάξεις τους και παραγνώρισει του κοινωνικού διαλόγου.
Οι μεν μονογονιοί σε επιστολή προς την Επίτροπο Προστασίας των Δικαιωμάτων του
Παιδιού επισημαίνουν τους κινδύνους επιβίωσης που αντιμετωπίζουν και τις
παραβιάσεις των δικαιωμάτων των παιδιών.
Οι δε συνταξιούχοι επαναλαμβάνουν το πλήγμα πέραν του 30% που υπόκειται το
βιωτικό τους επίπεδο, και καταδικάζουν την κοπτοραπτική που εφαρμόζει στις
συντάξεις του το Υπουργείο Εργασίας.
Και οι δύο υπόσχονται δυναμικές διαμαρτυρίες, αν δεν υπάρξει αντιμετώπισει στα
όσα τους ταλανίζουν.
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 47/71
47
8/20/2019 Τεύχος 187, Δέφτερη Ανάγνωση 15-22 Φεβρουαρίου 2016
http://slidepdf.com/reader/full/-187-15-22- 48/71
48
Όταν το Ανώτατο αποφασίζει ότι η παραβίαση των
κανονισμών είναι παρανομία , υπάρχουν υπηρεσίες [όπως
για την μετανάστευση] που δικαιούνται να έχουν δικό τους