Φαινόμενα-Τεύχος-184

•:,Ξ. ΗΕF ή κί}tmί,ξ\^\\'\ιF\#ό αξιοποιήθnκαν σύμφωνα με

[ΕΕΕ mτουςχρωματ1σμούςκαιτασχήματάτους

και είναι διαβαθμισμένn n κοστολόγnΟή

τους ενώ το κεχριμπάρι, που ξεβράζεται απότους παγωμένους ωκεανούς και τα νερά τnςΒαλτικής, αποτέλεσε μόνο του μια ιδιαίτερn

κατnγορία.

ίλιρ`!`Α.;ζFΓΤ\Γjίι`έτι\gψτnΘΟύλnπερίτο380-340Π.Χ.Ο

ΠυθέαςοΜασσαλιώτnςέφτασεστnνΚΟρνουάλn

όπου εξόρυσσαν τον κασσίτερο. Ομως,συνεχίζονταςτοταξίδιτουστιςβορειότερεςακτές

λέγεταιπωςανακάλυψεμεγάλεςποσότnτεςαπό

ένα πολύτιμο ορυκτό, το ήλεκτρο, αλλά αυτέςοι αναφορές, επειδή δεν έχουν επιβεβαιωθεί,

αμφισβnτούνται.

ΤΟ +`,τ},ίk{ΤΡc! το οποίο είναι ορυκτό οΡγανικής

προέλευσnς,ήτανγνωοτόκαιπεριζήτnτοαπότα

ορχαίαχρόνια.Είναιρnτίνn,πουέχεισκλnρυνθεί

(πετρώσει) και προέρχεται από κωνοφόραδέντρο, τα οποία βλάστnσαν και αναπτύχθnκανπριν από 40 εκατομμύρια χρόνια περίπου, κατά

τnν Τριτογενή Περίοδο. Κι ενώ αυτό φαίνεται

σήμερα σε όλους καθαρό και κατανοnτό, δενήταν πάντοτε έτσι.

ΟΙ ΕΠ!ΠΗΜnΝFr. για μεγάλο χρονικό διάσmμαδενμπορούσαννακατανοήοουντnνπροέλευσnαυτής τnς ασυνήθιστnς «πέτρος». Μερικοί

υποστήριζαν στα σοβαρά ότι το ήλεκτρο είναι

απολιθωμένα δόκρυα πουλιών, άλλοι έλεγαν ότιπροέρχεται από τn λάσπn που υπερθερμαίνετοι

από τον ήλιο κι ακόμα περισσότεροι ισχυρίζονταν

απίοτευτες δοξασίες,

Ο ΠΛ1Ν1ΟΣ Ο πρεσβύτερος, που έΦσε από το 23

ως το 79 μ.Χ., είναι ο πρώτος που μΆnσε για τn

φυσικήπροέλευοnτουκεχριμπαριούεξnγώνταςαπό τn ρευστή ρnτίνn του πεύκου, που πήζεικοισκλnραίνειμετnνεπίδραοnτουψύχουςκαι

του. ΧΡόνου.

Ώ {ΓΈf#\|Ν]α: παρέθεσε αδιαφιλον(κnτες αποδείξεις

γιατnνορθότnτατnςερμnνείαςτου.Υποστήριξεότι με τnν τριβή το ήλεκτρο αποκτά διάφορες

ιδιότnτες(εννοούσεπροφανώςότιnλεκτρίζεται),

μυρίζει ρετσίνι, καίγεται με φωτιά που καπνίζει

Ανάμεσα σε αυτά τα

γεwήματα τnς γnς που οάνθρωπος τα ξεχώρισε χα-

ρακτnρίζοντάς τα πολύτιμθσυμπεριλαμβάνονται διά-

φορα είδn λίθων, κρυστάλ-λων, κοραλλιών αλλά και

διάφορα σπάνια είδn ορυ-κτών, όrιως το ήλεκτρον,nου είναι γνωστότερο και

ως κεχριμπάρι. Οι μεν λίθοι,που χωρίστnκον -ανάλογα

με τις ιδιότnτές τους- σεπολύτ1μους, nμ|πολύτιμουςκοι σπάνιους, αφού πρώτατους επεξεργάζονταν ειδι-

κοί τεχνουργοί στn συνέχεια

γίνονταν κοσμήματα ή στό-t#5±α λιζαν διαδήματα βασιλέων

και ευγενών. Οι κρύσταλλοιταξινομ ήθn κον ανάλογα

με τn λαμπερότnτα κtιι τιςtδIότnτές τους και

χρnσιμοποιήθnκαν κι αυτοίως στολίδια πανόκριβα,

όπως συμβαίνει καισήμερα, αλλά όχι μόνο. „

σαν ρετσίνι κωνοφόρου δέντρου και περιέχει

εγκλωβισμένα έντομα.

01 Αh;'ΡDr!r'C)! από τον παλιό καιρό απέδιδαν

στο ήλεκτρο Θαυματουργές ιδιότnτες και το

περιέβαλλαν με Θρύλους και με διdφορεςπαραδόσεις. Σε παλιά βιβλία ανευρίσκονται

δεκάδες συνταγές διαφόρων φcιρμάκων πουπαρασκευάζονταν με βάσn το κεχριμπάρι.

ΠΑΛ1 -στο σπίτια των πλουσίων περνούσαν

στο λαιμό τnς τροφού των παιδιών ένο πολύπυκνό περιδέραιο από ήλεκτρο και πίστευαν

ότι το κεχριμπάρι δεν Θα επιτρέψει στο κακό να

περάοειαπότnντροφόστοπαιδίκαιότιτοπαιδί

Θ' αναπτυχθεί και Θα γίνει γερό και δυνατό.

ΩΣ ΚΑ1 ΣΗΜΕΡΑ ακόμα υπάρχουν άνθρωποι

που πιοτεύουν ότι το περιδέραιο από ήλεκτρο

προστατεύει από τn βρογχοκήλn που είναι

γνωστή ως «ασθένεια του Μπάσεντοφ». Ε

Οσο περισσότερο βασίζεσαι σε δυνάμεις έΞω από σέ\ια τόσο περισΌότεροεξουσιάζεσάι από αυτές.

(Ηαrο1d Shermarι, ι898-ιg8Τ,Α]μερικανόςσυγΎραφέαςμεταφυσικά€)

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤγποΣ } ΦCΙΙΝΟΜεΝα } 3

::;:ΈΕΞΕ(::

Τα μαγικά σφοντύλια• Νεραιιιδοσφόντυλα

ΤΑ ΝΕΡΑΙΔΟΣΦΟΝτγλΑ ήταν αρχαία πήλινα ή πέτρινα σφοντύλια,που ο λαός μας πίστευε ότι με αυτά έγνεθαν οι νεράιδες, δnλαδήτα μετcιχειρίζονταν και αυτές για τον ίδιο σκοπό, όπως και οι Θνn-τές γυναίκες. Οι μnτέρες πίστευαν ότι, όταν κρέμαγαν ένα τέτοιονερα.ι.δοσφόντυλο στο παιδί τους και αυτό το ροκάνιζε, δnλαδήτο έτρωγε σιγά σιγά, δεν του έπιναν το αίμα οι κακές νεράιδες, οιστρίγγλες, οι γελλούδες, τα ξωτικά. Το κρεμούσαν, λοιπόν, με μιακόκκινn κλωστή εμπρός από το σ[ήθος του παιδιού μετά τον τρίτο

μήνα. Τα νερα.ι.δοσφόντυλα τα έβρισκαν συνήθως σ[α ρέματα, στατριπόταμα (συμβολή τριών ποταμών), σε νερα.ι.δόραχες (αρχαίανεκροταφεία) ή στα Λενικά (Ελλnνικά) σε αρχαιολογικούς χώρους,κοντά σε πnγές fι ακόμn και μέσα σε σπήλαια, όπου οι νεράιδεςχόρευαν με τους ήχους τύμπανων και όπου αλλού τα έχανcιν. Απότα εκατοντάδες χρόνια που έχουν περάσει, αφού είναι γνωστάαπό τnν αρχαιότnτα, έχουν γίνει πολύ εύθρυπτα λόγω τnς ενώ-σεως του ανθρακικού ασβεστίου, των αλάτων μαγνnσίου και τουπυριτικού νατρίου με διοξείδιο του άνθρακα. Το παιδί ροκάνιζεσυνεχώς τέτοια νερα.ι`δοσφόν[υλα που τρίβονται σαν παξιμάδιακαι έτσι έπαιρνε περίσσευμα ανθρακικού ασβεσtίου, μαγνnσίουκαι πυριτικών αλάτων κ.αι μ' αυτόν τον τρόπο αναπτυσσόταν κα-νονικά ο σκελετός του, σε αντίθεσn με το παιδί που δεν έκανεαυτή τn «Θεραπεία» και πάθαινε ρCιχίτιδα, οπότε πίστευαν ότι τοπαιδί αυτό το μαγάριζαν οι νεράιδες. Η ανώνυμn Ελλnνίδα μάναδεν γνώριζε ασφαλώς τnν ιατρική αξία του νερα.ι.δοσφόντυλουκαι το χρnσιμοποιούσε εμπειρικά και καθαρά παραδοσιακά επειδήέτσι το διδάχτnκε από τn δικιά τnς μάνα.

• ΓαλακτοσφόντυλαΟΤΑΝ ΟΙ νεογέwnτες μnτέρες ήθελαν να διακόψουν τnν πα-ραγωγή γάλακτος από το στήθος τους, χρnσιμοποιούσαν ειδικάαποκοπτικά γαλακτοσφόντυλα, «σφοντύλια του πισοσ[ρεμού»,όπως αποκαλούνταν, τα οποία κρεμούσαν από το λαιμό τους καιτα έριχναν πίσω σ[nν πλάτn. Ολα αυτά γινόταν με τελετουργικότρόπο nμέρα Σάββατο κατά τnν άνοιξn ή το φθινόπωρο με σκοπόνα «πισοστρέψει» το γάλα τnς, αφού εν τω μεταξύ με το ζουνάριτου πατέρα έκανε πιεστική επίδεσn των μαστών, στους οποίουςείχε τοποΘετήσει κοινά σφοντύλια. Αυτά περιεάαν διάφορες ου-σίες που, σε συνδυασμό με το γερό σφίξιμο, ανάγκαζαν το γάλανα αποκοπεί και έτσι οι γυναίκες απαλλαγμένες από το βρcιχνάτου Θnλασμού μπορούσαν να ασχολnΘούν απερίσπαστα με τιςαγροτικές εργασίες.

• ΛευτεροσφόντυλαΑγτΑ ΒΟΗΘΟΤΣΑΝ τις πρωτάρες να γεwήσουν ανώδυνα καιμάλλον δρούσαν με τn δύναμn τnς αυθυποβολής.

• ΒυζοσφόντυλαΗΤΑΝ ΤΑ σφοντύλια που τα αφιέρωναν cπις Μοίρες με σκοπό,όταν αυτές πήγαιναν να μοιράνουν το μωρό, να αναγνωρίσουν τοσφοντύλι τους και από ευχQρίσ[nσn να καλομοιρώσουν το παιδί.

• ΘεραποσφόντυλαΜΒ ΞΥΣΜΑ (όκόνn) πέτρινων σφοντυλιών από μαύρο οψιδιανόπυριτικό πέτρωμα πότιζαν τα άρρωστα πρnσμένα ζώα για να ταΘεραπεύσουν. Το πρήξιμο στα ζώα προερχόταν από μετεωρισμότου Cπομαχιού λόγω των άφθονων αερίων που απελευθερώνο-νταν από τn χορτοφαγία.Το πέτρινο όφοντύλι περιείχε, μεταξύ τωνάλλων συστατικών, και άλατα μαγνnσίου, που έχουν τnν ιδιότnτανα καταπραύνουν αυτή τnν πάθnσn. Ο ίδιος έζnσα μια τέτοιαεμπειρία όταν ο πατέρας μου στn δεκαετία του '60 Θεράπευσε μ'αυτόν τον τρόπο πρπσμένn αγελάδα, δίχως φυσικά να γνωρίζειτις Θεραπευτικές ιδιότnτες του πετρώματος, αλλά πίστευε στιςπαγανισ[ικές ιδιότnτες του σφοντυλιού, το οποίο μάλιστα ονόμαζενερα.ι.δοσφόντυλο και Θεώρούσε τον εαυτό του τυχερό που τοβρήκε σε κάποιο νερα.ι.δάλωνο στnν Πατλιά.

• Το χρυσό σφοντύλι τnς Παναγίας του ΒλόουοΤΑΝ ΣΧΗΜΑΤΙzΟΤΑΝ μια οξεία ραγάδα με οίδnμα και αφό-ρnτο πόνο τnς Θnλής σε κάποια γυναίκα κι αυτό γινόταν συχνάτα ξnμερώματα, τότε ξυπνούσαν επειγόντως τn Βυζογιάτρισσα.Αυτή, αφού επισκοπούσε τnν πάσχουσα Θnλή, ανnσυχούσε γιατυχόν αγαλcικτία ή μαστίτιδα ή ακόμα για απόcπnμα του μαστού.Ως πρώτο μέλnμά τnς ήταν να ενθαρρύνει τnν πάσχουσα και ναεπικαλεσθεί τn βοήθεια τnς Παναγίας τnς Γάλατούσας ή Γάλα-τιανής, τnς Παναγίας του Βλόου (=Ελεούσας και τnς ΖωοδόχουΠnγής) κάι διαφόρων άλλων αγίων, όπως τnς Αγίας Μαύρας,τnς Αγίας Κυριακής κCιι των προστατών αΎίων των βυζιών τουΠέτρου κcιι Παύλου. Η γιάτρισσα για να απαλύνει τους πόνουςταυτόχρονα έλεγε με άκρα μυστικοπάθεια τn Γnτεία, n οποία, μετnν υποβλnτική δύναμn τnς γιάτρισσας, μείωνε αισθnτά τουςπόνους. Η Γnτεία για το χρυσοσφόντυλο τnς Παναγίας εάε ωςεξής: «Η Παναγία, n Δέσποινα, n Ζωοδόχος Πnγή, χρυσό σφο-ντύλι έβαλε σ[ις ρώγες τnς δείνα (όνομα), χρυσό μαντίλι έβαλεκι επερφσανε οι δοντούσες, οι παλιοστοματόύσες, οι γα.ι.δουρο-στοματούσες και πειράξανε τn ρώγα τnς τάδε (όνομα) χρισ[ιανής.Η Παναγία n Δέσποινα χρυσό σφοντύλι έβαλε, χρυσό μανάλιέβαλε, χρυσή κλώνα έβαλε κι έδιωξε το κακό στα όρn και στ'άγρια βουνά για να φάει το παιδάκι τnς χριστιανής (τάδε όνομα)που βυζοκαίγεται». Ξ

νος ο γεωγράφος) δενχρειάζεται καν να τσιμπήσει το Θύμα του προκειμένου να το αποτελειώσει. Μπορεί νατο κάνει απλά εκλύοντας στο νερό μια μορφή ινσουλίνnς που προκαλεί πn λεία άμεσαυπογλυκαιμικό σοκ. Τα δnλnτnριώδn αυτά σαλιγκάρια έχουν προκαλέσει το Θάνατοαρκετών λουομένων και ψαράδων και ευδοκιμούν στα τροπικά νερά και τους κοραλλι-ογενείς υφάλους, ενώ χωρίζονται σε διαφορετικά είδn ανάλογα με τις νευροτοξίνες πουπαράγουν. Οι επιστήμονες ερεύνnσαν το γονιδίωμά τους και εντόπισαν ομοιότnτες μετο γονίδιο τnς ινσουλίνnς, μόνο που n ιCΜ]υλίνn του σαλιγκαριού αποτελείται από λιγό-τερα αμινοξέα. Απελευθερώνοντάς τnν cr[ο νερό πετυχαίνουν να ρίχνουν άμεσα το επί-πεδο του σακχάρου σ[ο αίμα των ψαριών σκοτώνοντάς τα έτσι από υπογλυκαιμικό σοκ,όπως εξήγnσε ο επικεφαλής τnς μελέτnς Βα|dοmerο Ο|ίνerα.

`, F \,.-`; J αr : ξ: Q Τ'. -` ` ί`

®Επιμέλεια: Θεανώ Καρούτα

G009Ιe -sΡαce Χ:

Συνεργασία κορυφήςΞ- ΣΤΟ ΠΛΑΙΣΙΟ τnς προσπάθειάς τnς να παρέχει στους πελάτες τnς δορυ-

φορική πρόσβασn στο Διαδίκτυο, n GοοgΙe μελετά μια «συνεργασία» μετnν εταιρία Sραce Χ για τnν οποία Θα δαπανήσει περίπου ένα δισεκατομ-

μύριο δολάρια προκειμέύου να αποκτήσει μερίδιο τnς εταιρίας που εκτοξεύει φορτίαστονΔιεθνήΔιαστnμικόΣταθμό.Σύμφωναμεαμερικανικάδnμοόιεύματcfσtαοποίαεπισnμαίνεται πως καμία από τις δύο εταιρίες δεν έχει ακόμα διαψεύσει ή επιβεβαι-ώσει τn συνεργασία, n Sραce Χ ετοιμάζεται να εκτοξεύσει εκατοντάδες δορυφόρουςγια ευρυζωνική πρόσβασn στο Διαδίκτυο, ενώ `n GοοgΙe μελετά το ενδεχόμενο επέ-κτcισnς Cπο Διάστnμα, ώcπε να μπορεί να παρέχει τις υπnρεσίες τnς (διαδικτυακήσύνδεσn) και σε απομονωμένες περιοχές κερδίζοντας πελάτες. Πcιρά τnν ασάφειαπου χαρακτnρίζει μέχρι στιγμής τις λεπτομέρειες τnς συμφωνίας των δύο εταιριών,εκτιμάται πως το φιλόδοξο σχέδιο Θα καθυcπερήσει ούτως ή άλλως μιας και n SραceΧδραστnριοποιείταιστnνεκτόξευσnαλλάδενκατασκευάζειnίδιαδορυφόρους,ενώκαι n GοοgΙe δεν έχει εξασφαλίσει τμήμα του ραδιοφάσματος για τn μετάδοσn δο-

ρυφορικού σήματος.

ΕΛΕγθΕρΟΣ τγποΣ > ΦαιΝΟΜεΝα t 9

Κυνnγοί φαρμάκωνΣΤΟγΣ κοινούς Θνnτούς απευθύνοπαι ερευνnτές απότο Πανεπιστήμιο ΡΟκφέλερ αn Νέα γόρκn, αφού Cποπλαίσιο του προγράμματος «DrυgS frοm Dίrt» («Φάρ-

μcικα `από το Χώμα») επιχειρούν να ανακαλύψουν νέα φάρμακαπροερχόμενα από το χώμα και για το λόγο αυτό ζnτούν από τοκοινό να τους στείλει δείγματα χώματος από ασυνήθισtα περι-βάλλοwα.Είναιάλλωστεγνωστόπωςστnνπλειονότnτάτουςτασnμερινά φάρμακcι, αντιβιοτικά, αντικαρκινικά και άλλα, προέρ-χονται από μικρόβια του εδάφους και τώρα οι ερευνnτές, με το

πρόβλnμα τnς ανθεκτικότnτας των μικροβίων να έχει πάρει τε-

ράστιεςδιαcπάσεις,προσπαθούνναανακαλύψουννέαφάρμακcι.Ετσι, στο πρόγραμμα «Drυgs frοm Dίrt» επιχειρείται n ανάλυσnτου γενετικού υλικού των μικροβίων σε δείγματα χώματος και οιπολίτεςσπεύδουνναβοnΘήσουνστέλνονταςχώμααπόερήμους,ακτές, σπnλιές και δάσn. Αξίζει να αναφέρουμε πως τα αποτελέ-σματα από τnν ανάλυσn των πρώτων 1 85 δειγμάτων είναι εν-ΘαρρυντικάκαιοινέεςουσίεςπουανακαλύmονταιΘαμπορούσανΘεωρnτικά να δώσουν νέες μορφές φαρμάκων.

ΕΛΕγθΕροΣ ΤγποΣ > ΦαιΝΟΜεΝα > 11

Επιμέλεια: Θεανώ Καρούτα

Περιστέρια-κατάσκοποιΣΕ ΣiΝΩΜΟΣΙΑ έσπευσαν να αποδώσουν οι κάτοικοι τnς πόλnςΝτα Νανγκ του Βιετνάμ το πέρασμα περιπεριών, εξαιτίας των

ΈΊ™jΞ;Τ`j#``r κόκκινων και μπλε σnμαδιών που είχαν στα φτερά τους Και Των

κρίκων που είχαν σ[α πόδια τους και απέδωσαν τον ερχομό τους σε κατα-σκοπική ενέργεια των Κινέζων. Η αλήθεια βέβcιια απέχει πολύ από αυτή τnΘεωρία, αφού επρόκειτο απλd για περιστέρια αγώνων που τυχαία έκανανστdσn για ξεκούρασn στn συγκεκριμένn πόλn. Αξίζει να αναφέρουμε πως,cιπό τον Νοέμβριο τnς περασμένnς χρονιάς μέχρι σήμερα, πολίτες έχουνπαραδώσει στnν αστυνομία περίπου 16 περιστέρια ως ύποπτα για κατα-σκοπεία. .Οι έρευνες σχεδόν στο σύνολό τους βέβαια κατέλnγαν πως ταπουλιά ανήκουν σε αθλnτικά σωματεία και έτσι οι «ύποπτοι» αφήνοντανελεύθεροι.

ΕΛΕγθΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ } ΦCΙΙΝΟΜεΝCΙ > 13

Ποια είναι n σχέσn των σαμάνων τnς Σιβnρίας και τnς Αμερικής με τους ονειρομάντεις τnςελλnνικής αρχαιότnτας; Δεν είναι άμεσn φυσικά, ωστόσο δεν απέχουν πολύ οι προσπάθειες τωνιερέων-μάγωνορισμένωνουραλο-αλτα.ι.κώνφυλώνναΘεραπεύσουνμέσωτnςέκστασnςκαιτουονείρου από τn διαδικασία που ακολουθούσαν στα αρχαία Ασκλnπιεία οι ασθενείς, προκειμένουνα Θεραπευθούν από κάποια ασθένεια. Κοινός παρονομαστhς των παραδόσεων από τn μακρινήΑσία έως τnν αρχαία Ελλάδα και τnν άγνωστn τότε Αμεριιώ των αυτοχθόνων 1νδιάνων n Θερα-πεία του σώματος και τnς ψυχής μέσω διαδικασίας εξαγνισμού και με τnν παρέμβασn του Θείου.

Τnς Αλίκnς Κοτζιά, ακοtΖία@e-tyροS.Com

ΤΟ ΣγΝΟΑΟ των μαγικών πράξεων ορισμένων

ουραλο-αλτα.ι.κών φυλών τnς Κεντρικής καιτnς Βόρειας Ασίας ονομάζεται Σαμανισμός,αν Θέλουμε να δώσουμε έναν όρο (Πάπυρος

Λαρούς). Σαμάν είναι ο ιερέας-μάγος που ισχυρίζεται ότιέχει επαφές με πνεύματα, ασκεί επίδρασn σ' αυτά και

μπορεί με τn βοήθειά τους να Θεραπεύει ασθένειες ή ναοδnγήσει τις ψυχές στον άλλον κόσμο. .

Ο ΣΑΜΑΝΙΣΗΟΣ ήταν διαδεδομένος κυρίως μεταξύ τωνλαών τnς Σιβnρίας και του Αλτάι. Η λέξn έχει τουνγκου-σο-μαντζουριανή προέλευσn, σnμαίνει «γνωρίζω» καιχρnσιμοποιείται για να περιγράψει γενικά τους Θεραπευ-τές όχι μόνο τnς Σιβnρίας, αλλά και άλλων περιοχών: τnςΒόρειας και Νότιας Αμερικής, τnς Αυστραλίας, τnς Ινδο-νnσίας, τnς Κίνας. Αν μελετήσει κανείς σπnλαιογραφίεςστn Νότια Αφρική κCιι τnν Ανατολική Σιβnρία, n μέθοδοςτnς Θεραπείας μέσω τnς έκσ[ασnς έρχεται από τα βάθnτου ανθρώπινου παρελθόντος: Πριν από 40.00Ο χρόνια,οι άνθρωποι τnς Λίθινnς Εποχής κατέφευγαν σε ιερείς-Θεραπευτές για να σώσουν το σώμα και τnν ψυχή τους.Αυτοί οι Θεραπευτές υπάρχουν ακόμn και σήύερα σε

ορισμένες φυλές cπnν Αμερική, σ[nν Ασία, στnν Αφρική,στn Νοτιοανατολική Ασία. Απολαμβάνουν τn Θέσn τουιερέα-συμβούλου τnς φυλής, προσώπου αξιοσέβαστουπου νουθετεί και βοnΘά.

Ο ΣΑΜΑΝΟΣ χρnσιμοποιεί τn λευκή -καλή- μαγεία ωςμέσον για να επικοινωνήσει με τα πνεύματα. Είναι οαπόλυτα ενορατικός άνθρωπος που έχει τnν ικανότnτανα βλέπει Cπο μέλλον, να διαβάζει τnν ανθρώπινn σκέψn,να διαισθάνεται κdι να επικοινωνεί με τις Ψυχές τωνανθρώπων. Ο Σαμάνος Θα πρέπει καταρχάς να εντο-πίσει τnν αιτία τnς ασθένειας - αν προέρχεται δnλαδήαπό τnν εκδίκnσn μιας οργισμένnς Θεότnτας εξαιτίαςιερόσυλnς πράξnς του ανθρώπου, τnν απώλεια τnς ψυ-χής του ασθενούς ή αν αυτός έχει καταλnφθεί από έναπνεύμα που ασκεί μαγική επίδρασn επάνω του. Η ασθέ-ν`εια, όπως είναι γνωστό, εθεωρείτο σε πολλές αρχαίεςκοινωνίες ότι προερχόταν από υπερφυσικές δυνάμεις.Για να φθάσει, λοιπόν, στnν αιτία τnς ασθένειας, Ο σαμά-νος προσπαθεί να επικοινωνήσει με πνεύματα σε άλλnδιάστασn, να εισέλθει δnλαδή σε μια κατάcπασn καταλn-

Ψίας. Ανάλογα με τον τόπο διαφέρουν τα «βοnΘήματα»

που επιτρέπουν cπο σαμάνο να ανοίξειτις πόρτες τnς ενόρασnς. Η προετοιμασία

με νnστεία και διαλογισμό, n αποχή απότις επίγειες απολαύσεις, n επανάλnψn

μαγικών λέξεων και κινήσεων, συνήθωςχορευτικών, ο ρυθμικός ήχος των τυμπά-νων και n κατανάλωσn παραισθnσιογόνωνμανιταριών -αmanίta mυshrοοm σtn Σι-βnρία και ρeyοte στο Μεξικό- οδnγούν τοσαμάνο σ[nν έκστασn. Οι σαμάνοι ορισμέ-νων φυλών κατορθώνουν να μειώσουν τιςλειτουργίες του σώματός τους σε τέτοιο

βαθμό, ώπε μοιάζουν σαν πεθαμένοι οιίδιοι. Οι ψυχολόγοι υποστnρίζουν πως οισαμάνοι συνήθως επιλέγουν από ένστικτονα Θεραπεύσουν ασθενείς των οποίων nκατάστασn βελτιώνεται με τn Θετική σκέψnκαι το διαλογισμό. Αρκεί n πεποίθnσn ότιο άνθρωπος δεν μάχεται μόνος το κακό,αλλά κάποιος, ο οποίος μάλισ[α έχει ιδιαί-

σnμαντικό πρόσωπο, καθώς έχει αυξnμέ-να καθήκοντα ιερέα ή ιέρειας. Πρέπει νcιτονισθεί ότι σε πολλές κοινωνίες σαμάνήταν μόνο γυναίκες. Αυτή n παράδοσn στn-

ριζόταν στnν πίστn που εάαν αυτόχθονεςκοινωνίες στn Θεότnτα τnς Μnτέρας-Γnς.

ΤΙΣ ΙΙΑΡΑΔΟΣΒΙΣ και τις πρακτικές τωνσαμάνων τnς Κεντρικής Αμερικής έκανεγνωστές σε μεγάλο βαθμό σtο δυτικό κοι-νό ο ανθρωπολόγος Κάρλος Καστανέντα.Με τn λΌγοτεχνική του γραφή, ο Καστcι-νέντα έριξε φως στις τελετουργίες και τιςπαραδόσειέ των 1νδιάνων Γιακί μέσω τωνδιδασκαλιών του σαμάνου Δον Χουάν Μά-τους. Μαζί με το μάγο Ινδιάνο Δον Χουάν-δεν είναι βέβαιο ότι πρόκειται για υπαρ-

κτό πρόσωπο-, Ο Καστανέντα προσπάθn-σε να μελετήσει τις ιατρικές χρήσε.ις τουπεγιότ στις κοινωνίες των 1νδιάνων των

τε'ρες ικανότnτες, αγωνίζεται μαζίτου. Για τnν ίασn, πάν[ως, Θεω- `#Έm#

ρείται βέβαιο πως ο σαμάνοςχρnσιμοποιούσε βότανα καιουσίες που μπορούννα ΘεραπεύουνΟρισμένες ασθέ-νειες. γπάρχει

μάλιστα σήμερακλάδος τnς επι-σ[ήμnς, η Εθνο-βοτανολογία, πουέχει σκοπό να διασώσει τις γνώ-σεις των γnγενών φυλών σχετικά με ταφυτά και τα βότανα και να τις εισαγάγειως βοήθnμα στn δυτική επιστήμn.

ΣmΥΣ ΑΤΤΌmΗΕ τnς Αμερικής, υπήρχεn παράδοσn πως για να γίνει κάποιος σα-μάνος πρέπει να τον επισκεφθεί ένα πνεύ-μα μέσω οράματος. Σε κάθε περίπτωσn, οσαμάν ακολουθεί μια διαδικασία μύnσnς.Ο Μιρτσέα Ελιάντε, μελετntής του Σαμανι-σμού, αναφέρει ότι n μύnσn των σαμάνωνγίνεται συχνά μέσω των ονείρων. Ο σα-μάνος ειδικεύεται στnν ύπνωσn, μέσω τnςοποίας π ψυχή του φεύγει από το σώμακαι ανεβαίνει στον ουρανό ή κατεβαίνειστον Κάτω Κόσμο, γράφει. Πολλές φο-ρές, σαμάνοι γίνονται οι ίδιοι οι ασθενείςγια να Θεραπεύσουν τον εαυτό τους. Στιςπρωτόγονες κοινωνίες, ο σαμάνος είναι

Νοτιοδυτικών ΗΠΑ και τουΒόρειου Μεξικού. Επίσnς, οκαθnγnτής Μάικλ Χάρνερπέρασε πολλά χρόνια μεφυλές του Αμαζονίου γιανα μάθει τις τεχνικές πουδιδάσκονται στο 1δρυμαΣαμανικών Σπουδών πουίδρυσε ο ίδιος.

jf`

Σαμανισμόςκαι αρχαία Ελλάδα

ΣΙΙm ΑΡΣΑΙΑ Ελλάδα, το αντίστοιχο τωνσαμάνων Θα μπορούσαν να ήταν οι Μαινά-δες, οι οποίες καταλαμβάνονταν από ιερήμανία, ή και ο ίδιος ο Ασκλnπιός, ο γιοςτου Απόλλωνα, μια Θεότnτα που βρίσκε-ται σε ενδιάμεσn κατάστασn, μεταξύ τωνΘνnτών και των αθανάτων. Στο όνομά τουείχαν ιδρυθεί σε πολλές ελλnνικές πόλειςτα Ασκληπιει'α, τα οποία ήταν Θεραπευτικάκέντρα όπου κατέφευγαν σ' αυτά ασθενείς

για να γιατρευθούν. Η Θεραπεία επιτυγ-χανόταν με τη μέθοδο τr]ς εγκοι'μησης. Οασθενής, ύστερα από εξαγνισμό τπς Ψυχήςκαι του σώματός του, μπορούσε να μπειστο Αβατον. Εκεί, σε κατάcr[ασn βαθέοςύπνου, έβλεπε σε διdφορες μορφές το Θεόπου τον γιάτρευε. Τα όνειρα εχρnσιμοποι-ούντο ως μέσον Θεραπείας, καθώς n ψυχή,απελευθερωμένn από τις αισθήσεις, είχε τn

Στnν κλασική Ελλάδα, n αντιλnψn τns Θεραπει'αs με m μεσι-τει'α των Θεών μέσω τnS έκcπασns και των ονει'ρων τερμα-τ1'στnκε με τn γέwnσn τns φ1λοσοφ1'αs κα1 τns επ1στήμns. οΙπποκράτns μιλnσε για φυσικά αι'τια που οδnγούν σπs ασθέ-νειεs και γ1α αJγκεκρ1μένεs μεθόδουs που βαcπ'ζοντα1 CπnνΠαρατήρnσn για τn Θεραπει'α των ασθενών

δυνατότnτα να κατανοήσει το παρόν, ναπροβλέψει το μέλλον και να βρει απαντή-σεις για τnν ασθένεια ή τα προβλήματα πουτnν τυραννούσαν. Εκτός από τα όνειρα, οιιερείς των Ασκλnπιείων χρnσιμοποιούσανκαι τις ιατρικές τους γνώσεις για τnν ίασnτων ασθενών.

ΣΤΗΝ ΚΛΑΣΙΚΗ Ελλάδα, n αντίλnΨn τnςΘεραπείας με τn μεσιτεία των Θεών μέσωτnς έκcπασnς και των ονείρων τερματί-Cπnκε με τn γέwnσn τnς φιλοσοφίας καιτnς επιστήμnς. Ο Ιπποκράτnς μίλnσε για

φυσικά αίτια που οδnγούν στις ασθένειεςκcιι για συγκεκριμένες μεθόδους που βα-σίζονται στnν παρατήρnσn για τn Θερα-πεία των ασθενών. Αντίθετα με τις φυλέςτnς Σιβnρίας, τnς Ασίας, τnς Αμερικής, ΟιΕλλnνες φιλόσοφοι αντιλήφθnκαν ότι τοανθρώπινο ον είναι τμήμα του κόσμου πουτο περιβάλλει. Επομένως, n ασθένεια δενείναι n οργή των Θεών, αλλά n φυσικήσι{νέπεια μιcις διαταραχής τnς ισορροπίαςτου σώματος - αντίλπψn που αποτέλεσετn βάσn αΓ[nν οποία στnρίχθnκε n δυτικήιατρ ική. .

ΟΙ ΜΕΘΟΔΟΙ των σαμάνων, όσον αφοράστn Θεραπεία. έχουν αντικατασταθεί απότπ σύγχρονn Ιατόική στο δυτικό κόσμο.Ωστόσο, αρκετοί Δυτιιtοί, κουρασμένοιαπό τnν τcιχύτnτα του σύγχρονου τρόπουζωής, καταφεύγουν στn μελέτn μεθόδωνΘεραπείας ή διαλογισμού όπως αυτές τωνσαμάνων. Το ενδιαφέρον για τον Σαμανι-σμό στο δυτικό κόσμο σήμερα έχει περιο-

ρισθεί ανάμεσα στα μέλn των νεοπαγανι-στικών κινnμάτων, καθώς ο ΣcιμανισμόςΘεωρείται παγανισ[ική Θρnσκεία. Συχνά,δε, n ενασχόλnσπ με τον Σαμανισμό κcιι

τις παγανισ[ικές Θρnσκείες βασίζεται Cπnναπλή περιέργεια ή τn μόδα, με αποτέλεσμανα επικρατούν n nμιμάθεια και ο τσαρλα-τανισμός.

ΣrΙΙΝ ΑΜΕΡΙΚΠ τnς δεκαετίας του '70υπήρχε μια μεγάλn στροφή προς τις πρω-τόγονες τεχνικές και ο Σαμανισμός γνώρισειδιαίτερn άνθπσn σε ορισμένους κύκλουςκαλλιτεχνών και διανοουμένων. Ακροβατώ-ντας ανάμεσα cπnν εσωτερική αναΦτπσn,στnν περιέργεια και σ[ους πειραματισμούςτων 60S, ορισμένες κοινότnτες εκείνnς τnςεποχής αναμίχθnκαν με ναρκωτικές ουσίεςcrtnν προσπάθειά τους να επιτύχουν τnνενόρασn και τnν έκστ:ασn. Οπως τονίζει οανθρωπολόγος Βίκτορ Σάντσεζ ο οποίοςέχει μελετήσει τις διδασκαλίες του ΔονΧουάν που περιγράφει ο Κασtανέντα, δενΘα πρέπει να υπάρχει σύγχυσn ανάμεσαστον πραγματικό μελετnτή κι εκείνον πουείτε ως φανατικός του υπερφυσικού είτε ωςλάτρnς των παραισθnσιογόνων χρnσιμοποι-εί τn διδασκαλία των Ινδιdνων σαμάνων γιανα δικαιολογήσει τις έξεις του. «Ακόμn κιόταν ο εθισμένος έχει πρόσβασn σε "φυτάδύναμnς", όπως αιr[ά που χρnσιμοποιούνοι γnγενείς στις τελετές τους, απλώς κατα-

φέρνει να μετατρέψει τπ χρήσn τους σε κάτιπου μοιάζει με μεθύσι», τονίζει ο δρ Σάντσεζ

(«Οι διδασκαλίες του Δον Κάρλος»). Ε

πΗΓΕΣ> ΡοWerS οf Ηeα|ίng-ΤΙΜΕ LΙFΕ ΒΟΟΚS> Σαμανισμός: Το εκστατικό Ταξίδι τnςΨυχής» - Χαρίκλεια Μήνn, από το συλλο-γικό έργο «Δρόμοι τnς Γνώσnς» (εκδόσειςΑΡχέτυπο).

> Ονειρομαντεία - Χ. Μήνn, από το έργο«Προβλέποντας το μέλλον».

ΜΕ ΤΗΝ αναφορά και μόνο τnς

λέξnς «Αλχnμεία» πο νου μαςέρχεται ένας μάγος του Μεσαί-ωνα με μακρύ μαύρο μανδύα

και κωνικό καπέλο να ανακατεύει δεκά-δες μπουκάλια με άγνωστα υγρά, μουρ-μουρίζοντας ακατάλnπτες λέξεις. Τι ήτανn αλχnμεία και ποιοι ήσαν οι αλχnμιαές; Ηλέξn «Αλχnμεία» προέρχεται από το αραβι-κό al-Κίmίya που προή.λΘε από το ελλnνι-ι ό χnμεία που σήμαινε τnν κατασκευή του

φυσού κcιι tου αργύρου. Επίσnς n λέξnιwαντάται και ως αλχυμέία ή αλχnμία.

ΑΠΟ ΤΑ σκοτεινά -και συχνά μυστικά- ερ-

γcιαήριcι των αλχnμιστών που πίστευανότι ασκούσαν επιστήμn μέχρι σήμερα, επο-χή κατά τnν οποία n λέξn επιστήμn δεν=ρκεί για να περιγράψει τnν πρόοδο σε= ..`ους τους τομείς, πολύς χρόνος έχει πε-

ράσει. Και όμως, ακόμn και σήμερα, οι αλ-χnμιστές περιγράφονται ως οι ρομαντικοίπου ώθnσαν τnν επιστnμονική έρευνα ναπροχωρήσει ένα βήμα μπροcπά κι έθεσαντα Θεμέλια τnς χnμείας.

Η τέχνn τnς αθανασίας

ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΓΙΑ τn χιμαιρική τέχνn τουΜεσαίωνα που επεδίωκε τnν ανεύρεσnφαρμάκου που Θεραπεύει όλες τις ασθέ-νειες και τn μετουσίωσn των μετάλλωνμε τn βοήθεια τnς φιλοσοφικής λίθου.Στο Μεσαίωνα εθεωρείτο ως n κατεξοχήνεπιστήμn, Cπnν οποία περιείχοντο οι βασι-κές αρχές όλων των άλλων επιστnμών. Θαμπορούσε να ΘεωρnΘεί ως πρόγονος τnςσύγχρονnς χnμείας. Σκοπός τnς Αλχnμείας-όπως διαβάζουμε σtο αντίαοιχο λήμμα

τnς LαrουsSe- ήταν n εξεύρεσn ενός φυ-

Ράματος με το οποίο Θα επιτυγχάνετο nεπιβράδυνσn σε απεριόριστο χρόνο τnςαποσύνθεσnς του σώματος και συνεπώςn κατάργnσn του Θανάτου - δnλαδή, τοελιξήριο τnς μακροβιότnτας ή n πανάκειαόπως τnν ονόμαζαν. Σε Cπερεή κατάστασnήταν n φιλοσοφική λίθος, που βοnΘΟύσεστn μετουσίωσn ενός μετάλλ`ου σε χρυσόή άργυρο.

ΟΙ ΚΑΝΟΠΕΣ τnς μετατροπής των συνnΘι-σμένων μετάλλων σε ευγενή ήσαν γραμ-μένοι σε απόκρυφn γλώσσα, ακατανόnτnστους πολλούς. Διακεκριμένος χnμικόςήταν ο αρχιμάγος Ζώσιμος ο Πανοπολίτnς(τον 3ο αιώνα μ.Χ.), ο Παράκελσος. Επίσnς,οι αλχnμισtές του 13ου αιώνα που εξελί-χΘnκαν σε πραγματικούς επιστήμονες: οΑγγλος Ρογήρος Βάκων, ο πιο σnμαντικός

αλχnμιστής τnς εποχής του, και ο ΙσπανόςΡαύμόνδος Λουλ, ο οhοίος υποστήριζε ότιΘα μπορούσε να μετατρέψει «ολόκλnρουςωκεανούς σε χρυσάφι». Ο Λουλ πέθανεδιά λιΘοβολισμού στnν Τυνnσία κατnγο-ρούμενος ότι προσυλήτιζε μουσουλμάνουςστον Χριστιανισμό. Ενας λαμπρός επιστ:ή-

μονdς που ασχολήθnκε με τnν Αλχnμεία τοΙ 7ο αιώνα ήταν κcιι ο Ολλανδός γιατρόςΤζον Φρέντερικ Σβάιτσερ, πιο γνωστός ωςΕλβέτιος.

Η IΒΧΠΗ τnς Αλχnμείcις εμφανίστnκεcπnν Αλεξάνδρεια τπς αρχαίας Αιγύπτουκαι αναπτύχθnκε από τους Αραβες. Οτανόμως έφθασε κατά το Μεσαίωνα Cπn Δυ-τική Ευρώπn, είχε πλέον εκφυλισθεί καθώςείχε δεχθεί τις επιδράσεις τnς αστρολογί-cις και τnς μαγείας από τnν Ανατολή. Ετσι,όσοι από τους Πατέρες είχαν ενδιαφερ-Θεί γι' αυτήν δεν τόλμnσαν ποτέ να τnναποδεχθούν ανοιχτά. Οπως διαβάζουμεστnν έρευνα τnς αστροφυσικού και cιιγυ-πτιολόγου κ. Αλίκnς Μαραβέλια σ[ο βιβλίο«Δρόμοι τnς Γνώσnς», n Αλχnμεία cιποτελεί

μέρος του ευρύτερου ρεύματος εσωτερι-σμού που είναι γνωστό ως Ερμnτισμός.

Αλχnμεία και Ερμnτισμός

Η ΙΙ™ΥΣΙΟΣΗ των απλών (αγενών) με-

τάλλων σε ευγενή, όπως αναφέραμε, απο-τελεί το σκοπό τnς Αλχnμείας. Ωστόσο, n«τέχνn» αυτή, που αποτυπώνεται αλλnγο-

ρικά στα κείμενα, είναι από τn φύσn τnςσυμβολική. «Οι αλχnμικές διαδικασίες Θα

μπορούσαν να ΘεωρnΘούν συμβολικές σο-φιπευμένες αλλnγορίες, οι οποίες απεικο-νίζουν τnν κάθοδο τnς ανθρώπινnς συνεί-δnσnς εντός τπς ύλnς και τn συνακόλουθnάνοδό τnς στnν αδιάφθορn παρθενική τnςυπόπασn. Κατά τnν ερμnτική άποψn, τοΘείο φως κατέρχεται από τις ομόκεντρεςσφαίρεςτωνπλανnτώνπροςφωτισμότωνανθρώπων>Ί γράφει n κ. Μαραβέλια, Θέλο-.ντας να δείξει τn στενή σχέσn Αλχnμείας,Αστρονομίας και ΑαΓ[ρολογίας.

Σ™ΦΩΝΑ ΜΕ τους αλχnμιστές, υπήρχεαστρολογική σύνδεσn μεταξύ των γνω-Cπών πλανnτών και των γνωcπών μετάλ-λων: Ετσι, ο αλχnμικός χρυσός αντιστοι-χούσε στον Ηλιο και ο αλχnμικός άργυροςστn Σελήνn. Ο αλχnμικός υδράργυρος αντι-στοιχούσε ιστον πλανήτn Ερμή και συμβόλι-

ζε τn βασΆισσα του αλχnμικού γάμου - τπνένωσn των αντιθέτων. Τα μέταλλα, όπωςκαι οι πλανήτες, μπορούσαν να έρχονταισε σύζευξn ή σε αντίθεσn.

ΙΙ ΛΒΞΗ Ερμnτισμός προέρχεται από τονΕρμή τον Τρισμέγιστο, στον οποίο απο-δίδονται, σύμφωνα με τnν παράδοσn καιτους Θρύλους, τα Ερμnτικά Κείμενα. Πρό-

κειται για μια μυθική μορφή -είναι αμφίβο-λο αν πραΎματικά έζnσε- που ταυτίστnκε

με τό Θεό των Αιγυπτίων Θωθ, μια από τιςκύριες σελnνιακές Θεότnτες τnς αρχαίαςΑιγύπτου, ο οποίος Θεωρείται ο εμπνευcπήςόλων των τεχνών και των επιcπnμών. ΟιΕλλnνες Θεωρούσαν ότι ο Ερμής ο Τρισμέ-

γιστος έζnσε στnν αρχαία Αίγυπtο και ήτανο συγγραφέας πολλών απόκρυφων έργων,Αλχnμείας, Μαγείας και Αστρολογίας.

m ΕΡΜΗΤΙΚΑ Κείμενα διαδόθnκαν κιεπnρέασαν πολλούς φιλοσόφους Cπnν Ευ-ρώπn κατά τnν περίοδο τnς Αναγέwnσnς.Ηταν n εποχή τnς ακμής τnς Αλχnμείας.Τα Ερμnτικά Κείμενα ήταν γραμμένα στnναρχαία ελλnνική γλώσσα και δεν καταδικά-στnκαν ποτέ ως αιρετικά. Παραγκωνίcπn-καν με τnν επικράτnσn του ΟρΘολογισμούκαι τnς Επιστnμονικής Μεθοδολογίας.

Οι αλχnμιστές στο εργαστήριο

ΤΟ ΤΠΙΚΟ εργαστήριο ενός Ευρωπαίουαλχnμιπή τnς Αναγέwnσnς ήταν ένα σκο-τεινό δωμάτιο, με Θολή ατμόσφαιρα απότα διάφορα χnμικά υγρά που κόχλαζαν σεδοκιμαστικούς σωλήνες κCιι χύτρες. Ορι-σμένοι αλχnμιστές χρnσιμοποιούσαν τnνκουζίνα και τα σκεύn τnς ενώ οι περισ-σότεροι προτιμούσαν τα σκοτεινά υπόγεια

για νcι αποφύγουν τους ενοχλnτικούς καιπερίεργους γείτονες, φοβούμενοι μnν κα-τnγορnΘούν για μαγεία.

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ Αλχnμείας ήταν n λήψn τουχρυσού μέσω τnς μεταστοιχείωσnς τωναγενών μετάλλων σε ευγενfι. Οπως μcιςπλnροφορεί n κ. Μαραβέλια, οι αλχnμιστέςαναμιγνύουν ένα αΎενές μέταλλο -μόλυ-βδο- με λίγο χρυσό σcιν φύραμα. Από τουλικό αυτό λαμβάνονται ο υδράργυρος,το άλας και το Θείο. Τα δύο τελευταίαενώνονται με τn μεσολάβnσn του .πρώτου και αυτό δίνει τnν πρώτnύλn. Αυτή αναμιγνύεται.με το μυcπι-κόν πυρ.

ΤΟ ΜΙΓΜΑ διαποτίζεται από ανοιξιά-τικn δροσιά και τελικά τοποΘετείται

στο φιλόσοφικό αβγό που Θερμαίνεταιστον αλχnμικό κλίβανο και υφίσταταιτρεις βασικές μεταβολές: τnν αμαύρωσn(n επεξεργαcπέα ύλn αποσυντίθεται καιμαυρίζει), τn λεύκανσn (κυκλοφορία τουυδραργύρου και παραγωγή του αλχnμικούΘείου) και τnν ερύθρωσn (το αποτέλεσματnς ένωσnς Θείου και υδραργύρου είναι n

φιλοσοφική λίθος).

ΟΙ ΑΛΧΙ™ΙΣΙΕΣ τnς αρχαιότnτας προ-σπαθούσαν να κατανοήσουν τn φύσn τnςεξέλιξnς και τnς επισtήμnς, συνδυάζονταςτn Θεωρία με το πείραμα. Είχαν μελετήσειΑριστοτέλn κcιι Δnμόκριτο. Χρnσιμοποιού-σαν δεκάδες σύνεργα και περνούσαν ώρεςστο εργαστήριο, πεεπεισμένοι ότι μπορού-σαν να μετατρέψουν τα ευτελή μέταλλασε χρυσό.

ΡΑ ΑΑΠ][ΙΚΑ πειράματα δεν κατόρθω-σαν να μεταcποιχειώσουν κανένα μέταλλο,όπως είναι σήμερα γνωστό, έθεσαν όμωςτις βάσεις τnς επισ[ήμnς τnς Χnμείας και,εν μέρει, τnς Φυσικής. Τα εργαστήρια τωναλχnμιπών με αρκετή φαν[ασία Θα μπο-ρούσε να τα δει κανείς σήμερα ως σύγχρο-νους πυρnνικούς αντιδραστήρες.

Π ΑΠ είναι δύσκολο να τα εκλάβει έναςεπιστήμονας ως τέτοια, ένας μελετnτής Θα

μπορούσε να δει τnν Αλχnμεία ως φιλοσο-φικό σύστnμα, με το οποίο επιχειρείται nαπόδειξn τnς αρχής του ενιαίου σύμπαντοςκαι τnς δυνατότπτας σύνθεσnς κcιι ανάλυ-σής του. Ενα φιλοσοφικό σύcπnμα που Θαμπορούσε να εκφρααΓ[εί με τn μετατροmτnς ύλnς σε ενέργεια. Ε

Η Τέχνn τnς Γνώσnς, που είναι γέwnμα τnς Σοφίας και εμπεριέχέι πολλά μυστικά που σχε-τίζονταιμεάγνωστεςιδιότnτεςτnςΦύσnς,αναμφισβήτnταέχειπανάρχαιεςρίζες.Ιχνnτnς

εντοπίζονταισεσπάνιαχειρόγραφα-παπύρουςκαιδέλτους-πουαναφέρονταιστnνερμnτική

φιλοσοφίακαιταορφικάκείμεναγιανακαταλfΙξουνσταπεριζhτnτακείμενατωναλχnμιστών•. ^ Α . / _._`_Λ__.._±_ .-...----- ι.unL.^ι'. ,[ι/^τnΑmιιΛ]'Ι ΤΙπουκαταστράφnκανσεμεγάλοβαθμόαπότουςεξολοθρευτέςτουμεσαιωνικούσκοταδισμού.Σε

Υ."Υ-'Τ --.---- Τ--Γ τ ----- ι

αυτέςτιςπnγέςπουδιασώθnκανιδιαίτεροενδιαφέρονπροκαλούντααναφερόμεναστιςΘρυλού-

μενεςιδιότnτεςτωνπολύτιμωνκαιnμιπολύτιμωΥλίθωνκαιτωνκρυστάλλων.

ΤΟυ Απόστολου Χρ. Αντωνάκn,

ΗΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗ λίθος και το «μυ-στικόν πυρ» για τους περισσό-τερους αλχnμιστές αποτέλεσαν

μια μακρόχρονn αινιγματικήέρευνα τυλιγμένn στnν απόλυτn σιωπή.Οι μυσtnριώδεις ιδιότnτες των λίθων, πο-λύτιμων και nμιπολύτιμων, φαίνεται πωςήταν γνωστές από τους μύστες τnς αρ-χCιιότnΤας.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΑΠΑΦΟΡΑ στις ιδιότnτες τωνλίθων γίνεται στα ορφικά κείμενα και ιδι-αίτερα στο κεφάλαιο «ΛιΘικά» όπου κcμαποτυπώνονται γνώσεις διασωσμένεςcιπό ομάδες ανθρώπων και φιλοσόφωνπου ονομάστnκαν Ορφικά.

Η ΙnΡΟΤΣΙΑ τους είναι γνωαΓ[ή μέσα απότα κείμενcι που μας κλnροδότnσ'αν κcιιστα οποία διατυπώνονται Θεωρίες περίτnς Ζωής, τnς Φύσnς, τnς Μονοθετας καιτnς Ιατρικής.

rΑ ΟΡΦΙΚΑ κείμενα, που χρονολογούνταιπριν από τnν εμφάνισn των άλλων λαώντnς Ανατολής, δεν μελετήθnκαν από τουςαρχαιολόγους και τους ιστορικούς στοβαθμό που Θα έπρεπε, συνεπώς πολλάαπό τα αναφερόμενα σε αυτά αντιμετω-πζονται ως εικασίες και μυθεύματα. Ομωςτα τελευταία χρόνια ένα σύγχρονο ρεύμαεπιστnμόνων άρχισε να δείχνει ενδιαφέρονγια αυτές τις ιστορικές πnγές καθώς σε πει-

ραματικό στάδιο επιβεβαιώθnκαν κάποιεςαπό τnς σωζόμενες σε αυτές αναφορές.

ΚΑΙ ΔΕΝ Θα μπορούσαν να αγνοnΘούν

aant0naΚίs@e-tyΡΟS.C0m

Ει'χαν τn γνώσn να κατα-σκευάζουν και άλλα ει'δnκάτοπτρων τα οποι'α ενδε-χομένωs οι επιcπήμονεs τnsεποχήs χρnσιμοποι'nσανψα τn μελέτn του μακρό-κοσμου στ1s εαατ1έs τωνουρανών αλλά και του μι-κρόκοσμου ανα πτύσσονταsδ1αχρον1κά Θεωρ1'εs γ1α ΤnνΑστρονομι'α αλλά και τnΜοριακή φυακή

όταν στα «ΛιΘικά» αποδεικνύεται από ταπανάρχαια χρόνια ήταν γνωστοί οι λίθοι,κυρίως δε οι φυσικοί κρύσ[αλλοι με τουςοποίους κατασκεύαζαν κάτοπτρα.

ΚΑΙ ΑΗ με αυτούς, όπως αναφέρεται,μπορούσαν να ανάψουν φωτιά κάνονταςχρήσn τnς nλιακής ακτινοβολίας, τότε εί-ναι σχεδόν βέβαιο ότι έχουν τn Ύνώσn νακατασκευάζουν κcιι άλλα είδn κάτοπτρωντα οποία ενδεχομένως οι επιστήμονες τnςεποχής χρnσιμοποίnσαν για τn μελέτn του

μακρόκοσμου στις εσχατιές των ουρανώναλλά και του μικρόκοσμου αναπτύσσονταςδιαχρονικά Θεωρίες για τnν ΑCπρονομίααλλά κcιι τn Μοριακή Φυσικh με κύριο εκ-

σμονιάς) διότι προξενούσεευφορία στους ανθρώπους

βοnΘώντας τους να ξεχνούνΘλίψn και στεναχώριες.

φραστή τον Δnμόκριτο που περιέγραψετα αόρατα διά γυμνού οφθαλμού σωμα-τίδια τnς ύλnς όπως το άτομο.

Θεραπευτική δύναμnτων λίθων

ΟΙ ΟΡΦΙΚΟΙ, καθώς γνώριζαν τις Θερα-πευτικές ιδιότnτες των διαφόρων λίθωνκαι τις περιγράφουν, διδάσκουν πως «nΓn n οποία φέρει εις τnν ζωή όλα τα έμ-

βια, τα χρήσιμα εις τον άνθρωπο, γεwάκαι τα φαρμακερά φίδια που προκαλούνπόνο εις τους ανθρώπους, n ίδια n Γnπαράγει τις nμιπολύτιμες πέτρες, βότανακαι ρίζες που Θεραπεύουν τον πόνο καιτις ασθένειες».

ΑΕrΕΤΑΙ ΙΙΩΣ ο ίδιος ο ορφέας, συ-ντετριμμένος από το Θάνατο τnς αγα-πnμένnς του Ευρυδίκnς από δάγκωμαδnλnτnριώδους φιδιού, ασχολήθnκε μετn μελέτn των Θεραπευτικών ιδιοτήτωντων λίθων και των βοτάνων, όπως ανα-φέρεται σε έργα των Λατίνων ποιnτώνΟράτιου και Βιργίλιου.

ΑΣ ΔογΜΕ μερικές χαρακτnριστικέςαναφορές για τους λίθους στα ορφικάκείμενα, όπως διασώζονται στο κεφά-λαιο «ΛιΘικά».

• Ο Ανακτίτnς Αδάμας βοnΘΟύqεστnν πνευματική διαύΎεια και τn συγκέ-ντρωσn που απαιτείτο για τnν προσευχήπρος τους Θεούς κι έμοιαζε στnν όψnλίθος γεμάτος «γάλα», παρομοιαζό-μενος με μαστό νεαρής γυναίκας. Τονονόμασαν και λήθαιον (λίθο τnς λn-

• Η «Γαλακτίδα Πέτρα» φαίνεταιπως είχε και άλλες ιδιότnτες, κυρίως

όμως αυτή τnς ευφορίας και του εξα-γνισμού.

• Ο Δενδρόφυτος Λίθος ή Αχάτnςο Δενδρώδnς πήρε τnν ονομασία τουεξαιτίας τnς όψεως τnς μίας πλευράςτου που έμοιαζε με πυκνό δάσος. Πί-στευαν πως έχει ευγενικές ιδιότnτες,κυρίως για τnν καλλιεργούμενn γn, γι'αυτό και tον έδεναν στο κεφάλι του βο-διού (ανάμεσα στα κέρατα) κατά το όρ-

γωμα. Σήμερα αυτός ο λίθος, που ονο-μάζεται Μοζ Αχάτ, είναι περιζήτnτοςενώ κάποιοι Θεωρούν πως τα τρίμματάτου μπορούν με κατάλλnλn επεξεργα-σία να βοnΘήσουν στnν ανάπτυξn τnςτριχοφυίας.

• Ο στιλπνός καταπράσινος Ιασπnςήταν n πέτρα που με τn βοήθειά τnς καιτnν απαγγελία ύμνων έφερνε βροχή στnδιψασμένn γn.

• Ο Λαμπερός Οπάλιος, για τον Ορ-φέα, ήταν ο κατάλλnλος λίθος για τnνπροστασία τnς όρασnς και τn Θεραπείαοφθαλμολογικών παθήσεων.

• Ο Οψιανός αναμεμιγμένος με δά-κρυα πιτυάς και μυρωδάτα σμύρνα βο-nΘούσε τις πνευματικές δυνάμεις κCιιαποτελούσε βασικό βοήθnμα των μά-ντεων για τnν`ενόρασn που οδnγούσεστnν καταγραφή προφnτειών.

• Ο «χρυσότριχος λίθος», το Ρου-τίλιον, επενεργούσε στnν ΨυχολογίαβοnΘώντας τους άνδρες να γίνουν συ-νετοί και ένδοξοι. `

• Ο Αιtατέργαστος Μαγνfιτnς είχευπερφυσικές ιδιότnτες, σύμφωνα με ταορφικά κείμενα,. και εκείνος που τον χει-

ριζόταν τραγουδούσε συγκεκριμένουςύμνους.

Θεραπευτικώνιδιοτήτωντωνλι'Θωνκα.ι

Λέγετα1 πωs ο 1'διοs ο Ορφέαs, συντετρ1μμενοs απο τοΘάνατο τnS αγαπnμένns του Ευρυδι'κnS από δάγκωμαδnλntnριώδουs φιδιού, ααολήθnκε με τn μελέtn των

των βαάνων

ΚΑΠΟΙΕΣ ΑΠΟτις ΙδιότnΤες βο-

nΘούσαν τους άν-δρες να επιφέρουν τnνερωτική επιθυμία στις

γυναίκες, ενώ λέγεταιπως βοnΘούσε στnν ευ-γονική.

• Ο Ορείτnς ήταν ο λίθοςπου ενίσχυε το Θάρρος κcιιτn ρώμn ενώ είχε αποτρεπτικέςιδιότnτες απέναντι στα φίδια, πουέδειχναν απροθυμία να πλnσιάσουνεκείνον τον άνδρα που τον έφερεπάνω του.

ΑΠΟΨΕΑΟΥΣΕ ΤΑΥΤΟΧΡΟΠΑ τριμ-

μένος σε σκόνn ανr[ίδοτο για πολλάδnλnτήρια φιδιών εάν έριχνε αμέ-σως κάποιος στnν πλnγή λίγα απότα τΡίμματα.

• 0 0φίτnς εθεωρείτο «ευγενήςλίθος» που είχε Θεραπευτικές ιδιό-τnτες αα δαγκώματα φιδιών αλλά καιστnν ενίσχυσn τnς όρασnς. Στις ιδιότn-τές του συγκαταλέγονται n Θεραπεία τnςστειρότnτας και τnς σεξουαλικής ανικα-νότnτας και βελι:ίωσn τnς ακοής.

• Ο Γαγάτnς είχε αποτρεπτικές ιδι-ότnτες απέναντι στα ερπετά αλλά καιευεργετικές για τnν αντιμετώπισn τnςεπιλnψίας.

• Το κόκκινο Κοράλλι αναμεμιγμένομε σπόρους σιταριού κατά τn σποράενίσχυε τnν παραγωγή ενώ ανα-μεμιγμένο σε σκόνn με κρασίΘεωρείτο φάρμακο για πολ-λές ασθένειες και αντίδοτο

για τα δnλnτήρια.

Ο Σάρδιος

Ο ΣΑΡΔΙΟΣ ή Κορνα-λίνn ή Καρνεόλιο ήταν

ξακουστός και περιζήτnτοςλίθος αΓ[nν αρχαιότnτα.

ΣΤΙΙΗ ΕΛΛΑΔΑ τον απο-καλούσαν λεοντοτράχnλο

επειδή ήταν κατάαικτος από

φολίδες ξανθοκόκκινες, λευκές,μαυριδερές και πράσινες κcιι τον

έβαζαν επάνω σε πλnγές απΦ δα-

γκώματα φιδιών για να σtαματά τουςπόνους. Ταυτόχρονα πίσ[ευαν ότι έκανετα λόγια εκείνου που τον είχε πάνωτου περισσότερο πειπικά ενώ πολ-λές από τις Θεραπευτικές ιδιότnτές

του φαίνετcιι πως γνώριζαν οι αρχαίοι

γιατροί που τον χρnσιμοποιούσαν μεδιάφορους τρόπους. Το μεταγενέπε-ρο όνομά του το πήρε από τn λατινικήλέξn cαra που σnμαίνει σάρκα, εξαιτίας του χρώματός του.

ΑΠΑΦΕΡΕΤΑΙ ΟΣ n «Lιαγική πέτρα»που έφερε πάνω του ένας ξακουστόςΙσραnλίτnς αρχιερέας ονομαζόμενοςΣάρδιος, ο οποίος του χάρισε μία από τιςονομασίες του.

Εiii

ΟΙ ΙΝΔΟΙ τον ονόμαζαν ρατζάρι μαχάρακαι τον χρnσιμοποιούσαν παλιότερα γιατn Θεραπεία του πυρετού ενώ οι Αραβεςπίστευαν ότι ο στρατιώτnς που χάραζε τοόνομά του στον Σάρδιο γινόταν γεwαίοςκαι ακαταμάχnτος`.

ΓΕΝΙΚΟΤΒΡΑ ΠΙΣΤΕγmΑΙ πως φέρνεικαλοτυχία, προστασία και ευnμερία. ΟΑβεντουρίνnς, που ανήκει Cπnν ίδια οι-κογένεια με το χαλαζία, πιστεύεται πωςκαθάριζε το πνεύμα, μπλοκάριζε πολλέςασθένειες και Θεράπευε τnν nμικρανία.

Σπάνια Ορυκτά

Ο ΠΡΑΣΙΝΟΣ Γκασπεττnς ανακαλύφθn-κε τυχαία το 1966. Είναι ένας λίθος με

μεγάλn ζήτnσn στnν αγορά εξαιτίας τουότι βρίσκεται σε συγκεκριμένες - λίγεςπεριοχές κcιι σε μικρές

ποσότnτες. Βρίσκεταικοντά σε πετρώμα-τα που περιέχουνΘειούχο νικέλιοκαι τnν ονομασίατου τnν πήρε απότn Χερσόνnσο Γκασπέ

του Κεμπέκ στον Καναδάόπου εξορύχθnκε αρχικά.

γπάρχουν επίσnς κοιτάσμα-τα Γκασπεττn σε περιορισμένες

ποσότnτες βόρεια του Περθ στnΔυτική Αυστραλία.

ΕΓΙΝΕ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ γνωσ[ός όχι τόσο

για τn σπανιότnτά του αλλά εξαιτίας τωνδοξασιών των αυτοχθόνων ιΘαγενών τnςΑυαΓ[ραλίας, των Αβοριγίνων, οι οποίοικcιι τον χρnσιμοποιούσαν κατά παράδο-σn στις τελετουργίες τους. Οι ιΘαγενείςπιστεύουν. ακόμα ότι φέρνει μεγάλn τύχn,

ξυπνά αυταπάτες, προσελκύει τn φιλία,διαλύει τnν άγνοια και ενισχύει τnν καλήλειτουργία τnς καρδιάς. Οι Αβορίγινες το

φορούν πάνω τους ως μενταγιόν επειδήπιστεύουν επίσnς πως προστατεύει τουςπνεύμονες, τnν καρδιά και τn χολnδόχοκύστn ενώ λειτουργεί κCιι ως «ασπίδα»

για τnν αντιμετώπισn του αρες.

`Ο Αζουρίτnς

ΒΠΑΙ ΤΟ μπλε-γαλάζιο ορυκτό που συ-νυπάρχει με τον Μαλαχίτn κι έχει τόσεςιδιότnτες πρακτικές αλλά και ενεργειακέςπου σπάνια μπορείς να το προσπεράσειςκάνοντας μια απλή τυπική αναφορά.

Η ΧΡΗΣΗ του είναι διαδεδο-μένn εδώ και εκατοντά-δες χρόνια καθώς απότn σκόνn του έφτιαχνανβαφές για υφάσματααλλά και ειδικά χρώματα

για τn ζωγραφική. Είναιευαίσθnτο πέτρωμα με

Ο1 Ινδο1' τον ονόμαζαν ρατζάρ1 μαχάρα Κα1 ΤΟν χΡnσ1μο-ποιούσαν παλιότερα για τn Θεραπει'α του πυρεtού ενώ οιΑραβεs πι'Cπευαν όπ ο στρατιώτnS που χάραξ.το όνομάτου αον Σάρδιο γινόταν γεwαι'οs και ακαταμάχntοs. Γενι-κότερα πιαεύεtαι Πωs φέρνει καλοτυχι'α, προCπασι'α καιευnμερι'α

ειδική επίστρωσn βερνικιού.

ΤΑ ΜΕΓΑΑγτΕΡΑ κοιτάσματά του βρί-σκονται στnν Αυστραλία, στο Μαρόκο,στο Ζατρ κqι αις νοτιοδυτικές οροσειρέςτων ΗΠΑ.

ΑΝΗΚΒΙ ΣΤΙΣ πολύτιμες γαίες και τοόνομά του προέρχεται πιΘανότερα απότπν περσική λέξn Lαzhναrd που σnμαίνει«μπλε».

ΚΤΑΝογΣ ΗΦΑΝ κcιι το όνομά του γιατους Λατίνους, σύμφωνα με τον Θεό-φραστο και τον Πλίνιο, που αναφέρθnκανεκτενώς σε αυτόν χαρακτnρίζοντάς τονλίθο με πολλές ευεργετικές ιδιότnτες.

ο ΑzΟγριτΗΣ ανέκαθεν Θεωρείτο ο ξε-χωριστός ενεργειακός λίθος που βοnΘού-

σε σtnν περισυλλογή, στnν αυτοσυγκέ-ντρωσn και τnν Ψυχική ανάτασn. Για τουςσυγκεκριμένους λόγους υποθέτουμε πωςhcιν cιναπόσπαστο «εργαλείο» των ιερέ-ων στις αιγυπτιακές τελετουργίες και μό-νιμο αξεσουάρ τους, που το έφεραν πάνωτους ως μενταγιόν ή ως άλλο διακοσμn-μένο με τnν πέτρα κόσμnμα. Πιστεύεταικαι σήμερα ακόμα ότι προσφέρει σοφία,rφεμία, πνευματική δύναμn και ευεξία.

ΕΠΙ ΠΡΟΣεΑΤΕΠΙΚΕΣ ιδιότnτες απέ-ναντι στ:n βασκανία, Cπο στρες και τnνmtόθλιψn.

ΔΙΩΠΗ ΤΟγΣ φόβους, αναζωογονεί τονοργανισμόκαιτιςνοnτικέςλειτουργίεςκαι

βοπθά σ[nν ανάπtυξn τnς διαίσθnσnς.

Τ': ΘΕΡΑΠΕΥΠΚΟ μέσον, φέρετcιι να βο-

Ο ΑζουρtτnS ανέκαθενΘεωρειτο ο ξεχωριαόsενεργειακόs λίθοs που βο-nΘούσε αmν περισυλλογή,Cmν αυτοσυγκέντραmκαι τnν ψυχική ανάασn.Για τουs συγκεκριμένουsλόγουs υποθέηουμε πωsήταν αναπόσπαcπο«εργαλει'ο» των τερε-ων CmS αιγυπτιακέsτελετουργι'εs

nΘά στnν κατcιπολέμnσn τnς αρθρίτιδας,των πCιΘήσεων των οστών, τπς νεφρο-πάθειας, τnς δυσλειτουργίας του ήπατοςκαι τnς καρδιάς.

ΔΕΙΤΙ™Ι ΙΙΩΣ μπορεί να επιταχύνει τnνεπούλωσn ανοιχτών πλnγών και να ενι-σχύσει το μεταβολισμό Ύια τnν καλύτερnλειτουργία του σώ-

ματος.Ε

ΓΙΑ ΠΟΛΛΟγΣ αιώνες οι άνθρωποισυνήθιζαν να πιστεύουν πως κάποιααντικείμενα είχαν δύναμn και μπο-ρούσαν με κάποιον ανεξήγnτο τρό-

πο να επnρεάζουν τους ανθρώπους και τονκόσμο. Τέτοια χαρακτnριστικά αποδόθnκανσε διάφορα υλικά, κυρίως όμως σε ορυκτάκαι μέταλλcι, ειδικά δε σε cιυτά που αποκα-λούμε σήμερα πολύτιμους και nμιπολύτιμουςλίθους. Από τn στιγμή τnς ανακάλυψής τουςοι άνθρωποι τους συνέδεσαν με τον πλούτοκαι το κύρος, τn δύναμn, τnν ευμάρεια κcu τnνευnμερία χρnσιμοποιώντας τους σαν διακο-σμnτικά σε εμβλήματα και κοσμήματα, ενώ δενάργnσcιν να σχετιcπούν και με τnν καλή υγείακαθώς πολλοί τους απέδιδαν ΘεραπευτικέςιδιότnΤες.

Σχέσn αιώνωνΟΙ ΔΙΘΟΙ έχουν κεντρίσει το ενδιαφέρον τωνανθρώπων από αρχαιοτάτων χρόνων. Στnναρχή με χρήσεις εντελώς πρακτικές, μετέπει-τα διακοσμnτικές, μέχρι που άρχισcιν νcι τουςαποδίδουν ιδιότnτες και να τους ντύνουν μεσυμβολισμούς οι οποίοι δεν έχουν σβήσει μέ-χρι τις μέρες μας. Στnν αρχαιότnτα μαζί τουςασχολήθnκαν οι επισtήμονες τnς εποχής, οιάρχοντες,οιτυχοδιώκτεςκαι-πολλάχρόνια

μετά, κατά τn διάρκεια του Μεσαίωνα- οιαλχnμιπές, Οι οποίοι βασίστnκαν εν πολ-λοίς στις γνώσεις του αρχαίου κόσμου.Τότε ήταν μάλιστα που επιχειρήθnκε

Ύια πρώτn φορά n καταγραφή τους σεκαταλόγους στους οποίους οι λίθοι κα- '*τnγοριοποιούνταν με βάσn τα χcιρακτn-

ριαΓ[ικάκαιτιςιδιότnτέςτους.Απόδιασωθέντατέτοια κείμενα βλέπουμε' πως τα στοιχεία τωνκαταγραφών, όπως n περιγραφή, n πυκνότnτα,n καθαρότnτα, n αντίδρασή τους με άλλα υλι-κά, είχαν διαπιστωθεί με αρκετή ακρίβεια.

ΩΣ ΠΟΑΤΤΙΜΟΙ λίθοι αναγνω.ρίζονταν τέσσε-ρις από τους αρχαίους Ελλnνες: Το διαμάντι,το ρουμπίνι, το σμαράγδι και το ζαφείρι, ίσωςλόγω τnς σπανιότnτάς τους, ενώ φαίνεται πωςστις πρώτες τCιξινομήσείς δεν είχαν λnφθείυπόψn γεωλογ`κοί παράγοντες. Αργότερα στnνκατnγορία των πολύτιμων πετρωμάτων εντά-χΘnκαν κι άλλα ορυκτά όπως ο αμέθυcπος, τοοπάλιο και τα μαργαριτάρια, ενώ n αξιοποίnσnπολλών ακόμα ορυκτών πετρωμάτων έκανεαναγκαία κcιι τn δnμίουργία τnς κατnγορίαςτων nμιπολύτιμων, στnν οποία υπήχθnσαν πολ-λοί περισσότεροι λίθοι, όπως ο γρανάτnς, τοζιρκόνιο, το τοπάζι, ακόμα και το κεχριμπάριπου δεν είναι ορυκτό πέτρωμα.

ΤΑ ΟΡΤΚΤΑ δεν άργnσαν να χρnσιμοποιnΘούνκαι από τους αστρολόΎο`υς, οι οποίοι πίστευανπως τα τειπαινόμενα στn Γn επnρεάζονται από

Οι λι'Θοι έχουν κεντρι'σει τΟενδιαφέρον των ανθρώπωναπό αρχαιοτάτων χρόνων.Μαζι' τουs αωtολήθnκαν οιεπιαήμονεs τns εποχήs, οιάρχοντεs, οι τυχοδιώκτεsκαι -πολλά χρόνια μεtά,κατά τn διάρκεια tου Με-σαι'ωνα-οι αλχnμισtέs,Ο1 ΟΠΟ1'Ο1 βασ1'mκαν ενπολλοι's CmS γνώσειs τουαρχαι'ου κόσμου

το Σύμπαν και πως οι πλανήτες επnρεά-ζουν τα στοιχεία από τα οποία συντίθε-ται n ύλn στn Γn. Μέσα από τn μελέτnτων ορυκτών, λίθων κυρίως ενίοτε κCιιμετάλλων, προσπαθούσαν να εντοπίσουντn σχέσn ανάμεσα αn δομή τους και τnνεπιρροή των πλανnτών πάνω τους. Εκεί-νn τnν εποχή των μελετών προέκυψε καιο συσχετισμός των λίθων με το ζωδιακόκύκλο αλλά και n σύνδεσή τους με τnνανθρώπινn υγεία και ευζωία.

Οι ιδιότnτεςΣΕ ΠΟΛΛΑ από τα είδn των πολύτιμωνκαι nμιπολύτιμων λίθων αποδόθnκανιδιότnτες ευεργετικές για τον ανθρώπινοοργανισμό καθώς και τnν ψυχική υγεία,με τους πατέρες τnς επιστήμnς να πιστεύ-ουν πως με τnν ενέργειά τους επnρεά-ζουν τα συστήματα του σώματος αλλάκαι τις Ψυχικές διαταραχές. Αυτή ήταν n

απαρχή για τnν ουσιαστικότερn αξιοποί-nσn των λίθων, με τα πρώτα φυλαχτά ναδnμιουργούνται ώστε ο κάτοχός τους νακαρπώνεται τις ιδιότnτές τους.

ΚΑΠΟΙΟΙ ΛΙΘΟΙ έδιναν δύναμn κcιι εξου-σία, πλούτο και τύχn, άλλοι προστάτευαντον κάτοχό τους από τn ζήλια, το κακόμάτι και τnν κακοτυχία, διασφαλίζονταςέτσι τn Θέσn τους σε κοσμήματα, στέμμα-

Ο φαραώ Τουταγχαμών, όπωs προέκυψε απο τιs ανασκα-φέs, ει'χε ταφει' με νεκρική μάσκα εξολοκλήρου φτιαγμένnαπό τιρκουάζ και πολλά κοσμήματα από το ι'διο ορυκτό,που ψα τουs Αιγύπτιουs ήταν συνδεδεμένο με τnν προ-οπασι'α, τnν τύχn και τnν καλή υγει'α

τα, διακοσμnτικά και σύμβολα. Σχετιζόμε-νοι όμως και με τnν υγεία, κάποιοι λίθοιδεν άργnσαν να συνδεθούν με τn γονι-μότnτα και συγκεκριμένα με όργανα καιμέλn του σώματος. Αρκεί να ΘυμnΘούμετους αρχαίους Αιγύπτιους και τn λατρείατους με τους σκαραβαίους από τιρκουάζ,

με τουλάχιστον έναν να υπάρχει σε κάθεσπίτι, από το πλουσιότερο μέχρι το πιο

φτωχικό, ενώ οι φαραώ και οι εύποροιτο χρnσιμοποιούσαν κατά κόρον για ναφτιάχνουν κοσμήματα και να κοσμούν τασπίτια τους.

Ο ΦΑΡΑΩ Τουταγχαμών, όπως προέκυψεαπό τις ανασκαφές, είχε tαφεί με νεκρι-κή μάσκα εξολοκλήρου φτιαγμένn απότιρκουάζ και πολλά κοσμήματα από τοίδιο ορυκτό, που για τους Αιγύπτίους ήτανσυνδεδεμένο με τnν προστασία, τnν τύχnκαι τnν καλή υγεία. Ο συσχετισμός δενήτcιν τυχαίος. Οι αρχαίοι γιατροί 'είχανεντοπίσει διάφορα ιχ\ίοστοιχεία και άλατατου οργανισμού που αντίστοιχα υπήρχανκαι Cπ:α ορυκτά, πίστευαν λοιπόν ότι μπο-

ρεί να υπάρχει αλλnλεπίδρασn ανάμεσάΤΟυς.

~ή:$τ_{F{., `„ ΜΕ IΟΝτρόπο αυτό δενάργn-\ _ _____L ____.,\

.\ σανόλαταορυκτάπετρώ-ματα να αποκτήσουν τις

δικές τους ξεχωριστέςιδιότnτες, όπως γιαπαράδειγμα ο αιμα-

``` τίτnς, λίθος ιδιαίτε-

Ιί ρα αγαπnτός στουςΑιγύπτιους και τους

?ψίJλ` Βαβυλώνιους, για

`ί τον οποίο πίστευ-αν πως ελκύει τονπλούτο και τnν αφθο-

νία, τnν αγάπn και τn

ζωτικότnτα. Οι αρχαίοι γιατροί έδινανφυλαχτά από αιματίτn σε αυτούς πουήθελαν να αντιμετωπίσουν το άΎχος καιτις Ψυχικές διαταραχές, προκειμένου νατους βοnΘήσει να ανακτήσουν τnν ισορ-ροπία τους, τnν όρεξn για ζωή και τnνισχυρή Θέλnσn και να απομακρύνουν τιςεμμονές τους και τους εθισμούς.

Ο ΑzΟΥΡΙΤΗΣ από τnν πλευρά του, ο κατάτον Πλίνιο και τον Θεόφραcr[o «κυανός»,ήταν ο κατά κόρον λίθος των εμπόρων.Θεωρείτο πως έχει τn δύναμn να αποδυ-ναμώνει τn βασκανία κCιι να προσελκύειτnν καλοτυχία σ[ις εμπορικές συναλλαγέςκαι τις επιχειρnματικές δραcπnριότnτες.

Η ΑΚΟγΑΜΑΡΙΝΑ ήταν για τους αρχαί-ους Ελλnνες το πετράδι του Ποσειδώνακαι ήταν αυτό που μπορούσε να γαλnνέ-Ψει το Θεό τnς Θάλασσας. Οι 1νδοί ήτανόμως εκείνοι που πίστευαν περισσότεροστn δύναμή του καθώς το είχαν συνδέ-σει με τnν ίασn των νευρόπονων και τωνπόνων των δοντιών, τn Θεραπεία του Θυ-ρεοειδούς και τnν ορμονική ισορροπία, τnβελτίωσn τnς όρασnς, τnν ενίσχυσn τουανοσοποιnτικού, τnν αντιμετώπισn τωνcιλλεργιών αλλά και τn Θεραπεία τωννόσων του αναπνευστικού συαήματοςκαι των σπλάχνων.

Ο ΑΜΕθγΣΤΟΣ, όπως λέει και το όνομάτου, ήταν ο λίθος που προστάτευε τουςαρχαίους από τn μέθn κι έτσι όσοι είχαντnν οικονομική δυνατότnτα έφτιαχναν τιςκούπες τους από αυτόν. Πετράδια αμέ-Θυστου έχουν βρεθεί σε ευρωπα.ι.κούςτάφους ανθρώπων που έζnσαν 25.000χρόνια πριν, ενώ αξίζει να αναφέρουμεπως n αξία του στnν αρχαιότnτα ήτανμεγαλύτερn από αυτή του διαμαντιού.

Ο ΧΑΛΑzΙΑΣ είναι ένα ορυκτό που ήταν

γνωστό σε όλο τον αρχαίο κόσμο, απότnν Ελλάδα και τn Ρώμn μέχρι τnν Ινδίακαι τnν Κίνα, για διαφορετικούς λόΎους,και n αξία του ήταν μεγάλn. Τnν ονομασίατου τnν πήρε από τους Ελλnνες αφού γιαχρόνια πίσ[ευαν πως ήταν, όπως το χαλά-ζι, στερεοποιnμένο νερό ενώ Θεωρείτο οβασιλιάς των Θεραπευτικών λίθων.

ΔΕΙΤ ΘΑ ήtαν άστοχο να πούμε πως οιλίθοι που cπο σύγχρονο κόσμο Θεωρού-νΓ[αι πολύτιμοι στnν αρχαιότnτα δεν αντι-

μετωπίζονταν με τον ίδιο τρόπο, αφού«ταπεινότερα» ορυκτά πετρώματα είχαν

μεγαλύτερn απήχnσn cπ:ους ανθρώπους.Το πολυτιμότατο -σήμερα- σμαράγδισυνέβαλλε στnν καλή λειτουργία τnςκαρδιάς και στnν αντιμετώπισn των ρευ-

ματισμών, ενώ το ρουμπίνι εστίαζε σταπροβλήματα των νεφρών, τnς σπλήναςκαι των γεννnτικών οργάνων. Μακράνδnμοφιλέστερος ήταν στnν αρχαία Ελλά-δα και τn Ρώμn, για παράδειγμα, μεταξύάλλων, ο όνυχας. Σύμφωνα με τn μυθο-λογία, ο όνυχας γδnμιουργήθnκε όταν ο

Σύμφωνα με τn μυθολο-γία, ο όνυχας δnμιουργή-Θnκε όταν ο Ερως έκοψεένα βράδυ κρυφά τα νύχιατnς Θεάς Αφροδίτnς καιτα σκόρπισε στn γn όπουέγιναν πετρώματα - δώραπρος τους ανθρώπους.Ο όνυχας προπάτευετον ιδιοκτήτn του από τιςκακές ανθρώπινες βουλές,ενίσχυε τn δύναμn και τnνασφάλεια και καταλάγιαζετους φόβους

Ερως έκοψε ένα βράδυ κρυφά τα νύχιατnς Θεάς Αφροδίτnς και τα σκόρπισε crτn

γn όπου έΎιναν πετρώματα - δώρα προςτους ανθρώπους. Ο όνυχcις προστάτευετον ιδιοκτήτn του από τις κακές ανθρώ-πινες βουλές, ενίσχυε τn δύναμn και τnνασφάλεια και καταλάγιαζε τους φόβους

βοnΘώντας παράλλnλα τον κάτοχό τουνα είναι συνετός και να παίρνει σωστέςαποφάσεις, ενώ Θεωρούσαν πως είχε καιπολλές Θεραπευτικές ιδιότnτες.

ΑΝΤΙΣΤΟΙΧΕΣ ΠΕΠΟΙΘΗΣΕΙΣ υπήρχανσχεδόν για κάθε πέτρωμα που μπο-ρούσε με κάποιο τρόπονα αξιοποιnΘεί απότους ανθρώπους,καταδεικνύονταςαν μn τι άλλο, ανε-ξάρτnτα με το πόσοορΘές ή όχι ήταν οιπεποιθήσεις τους, τοντρόπο που αντιμετώπιζανΤn φύσn κρι τn σχέσn πουανέπτυσσcιν με τn μεγάλn

μnτέρα. Ξ

Ό

Η ΟΡΦΙΚΗΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑ

ΔΕΚΑΤΡΕΙΣ: ΑΙΩΝΕΣ πριν απότον Χριστό και πέντε αιώνεςπριν από τον Ομnρο, όταν στnΜεσοποταμία οι Βαβυλώνιοι

αρχίζουν τις πιέσεις προς τnν αυτοκρα-τορία των Ασσυρίων κcιι στnν Αίγυπτοανθούν οι επιστήμες και τα μυπήρια μετους ιερείς κCιι τους Φαραώ, στn ΒόρειοΕλλάδα γεwιέται ο Ορφέας. Μεγάλοςμουσικός μύστnς, Θεολόγος, δnμιουργόςμίcις ολόκλnρnς Θρnσκευτικής λατρείαςκαι μυστnρίων, ο Ορφέας ήταν γιος τnςΜούσας Καλλιόπnς και του Οίαγρου.Κατ' άλλους, πατέρας του ήταν ο ίδιοςο Θεός του ήλιου, ο Απόλλωνας.

Η ΚΑΘΟΔΟΣ του Ορφέα στον Αδn για τnναναζήτnσn τnς αγαπnμένπς του συζύγουείναι n κεντρική ιδέα γύρω από τnν οποίαπεριπλέκεται ο μύθος του ξανθού, όμορ-φου νέου, τον οποίο λέγεται ότι ζήλεψε

μέχρι και ο Απόλλωνας. Για τnν απόκρυ-φn παράδοσn, όμως, μεγάλn σnμασίαέχει n μυστική διδασκαλία n οποία δn-

μιουργήθnκε γύρω από το όνομά τουκαι διατnρήθnκε για πολλούς αιώνεςαργότερα από τn Θεωρnτική γέννnσπτου ήρωα. Τnν ορφική διδασκαλία τn

γνώριζαν μόνο τα μέλn τnς ομάδας πουδnμιουργήθnκε στο όνομα του Ορφέακαι που, με τα σnμερινά δεδομένα, Θαμπορούσε να χαρακτnριστεί ως «αίρεσn»στn λατρεία του Δωδεκάθεου. .

ΣΤΗΝ ΑΚΜΗ του ο Ορφισμόςπροσείλκυσε λαμπρά πνεύματα πουενδιαφέρονταν για τnν αθανασία τnςψυχής, όπως ο Πλάτων και ο Πίνδαρος.Δεν απέφυγε ωστόσο τις υπερβολές, μεαποτέλεσμα να μετεξελιχθεί σε κλειcπήκάστα οπαδών που διεκδικούσαν τnνταυτότnτα του «εκλεκτού».

Ενας μεγάλοςμουσικός και μύστnς

Η ΧΡΟΙΤΙΚΗ περίοδος κατά τnν οποίατοποΘετείται n γέννnσn και n δράσn τουΟρφέα είναι πριν από τον Τρωικό Πόλεμο.Στn Μυθολογία αναφέρεται ότι ο Ορφέαςέλαβε μέρος στnν Αργοναυτική Εκστρα-τεία. Τnν εποχή 'που γεwιέται ο Ορφέαςστn Θράκn, n περιοχή αυτή, με τους σκλn-

ροτράχnλους κcιι επιρρεπείς σε άγριεςτελετουργίες ανθρώπους, συγκλονιζόταναπό μια σκλnρή διαμάχn που είχε ξεσπάσειανάμεσα στις nλιακές και τις σελnνιακέςλατρείες.

ΟΙ ΔΤΟ λατρείες αντιπροσώπευαν δύο Θε-ολογίες, δύο κοσμογονίες και δύο κοινω-ν[κές οργανώσεις αντίθετες και ανάμεσάτους είχε ξεσπάσει αγώνας επικράτπ-σnς. Οι nλιακές λατρείες είχαν τουςναούς τους στα βουνά, τα υψώματα,άνδρες ιερείς και διέπονταν απόαυστnρούς νόμους. Οι σελnνιακέςλατρείες επικρατούσαν στα δάσn καιτις κοιλάδες, είχαν γυναίκες ιερείςκαι οργιαστικές ιεροτελεστίες. ΟιΘράκες προτιμούσαν τις γυναικείεςΘεότnτες που` αντιπροσώπευαν τιςδυνάμεις τnς φύσnς και τιμούσαν τιςιέρειες τnς σελήνnς ή τnς τρίμορφnςΕκάτnς υιοθετώντας τnν παλαιά λατρείατου Βάκχου. Οι επονομαζόμενες ΒακχίδεςεπιδίδονΓ[αν σε λάγνους και οργιαστικούςχορούς στα δάσn, σε απόκρυφες τέχνες και

μάγευαν τους Θνnτούς.

ΟΙ ΆΙΣ του Δία και του Απόλλωνα δενείχαν μεγdλn δύναμn. Σ' αυτό το σκnνικόγεwήθnκε ο γιος τnς ιέρειας του Απόλλω-να, ο οποίος με τnν πρώτn ματιά έδειχνετnν καταγωγή του: ξανθά μαλλιά, γαλα-νά μάτια και μια φωνή ουράνια. Ακόμnκαι οι Βακχίδες τον περιτριγύριζαν. Γιαάγνωστους λόγους, ίσως για να ξεφύγει,ίσως για να μυnΘεί σε μυcπήρια, ο νέοςαυτός έφυγε για τnν Αίγυπτο, όπου ζήτnσεάσυλο στους ιερείς τnς Μέμφιδας. Εμεινεεκεί είκοσι χρόνια και, αφού πέρασε πολ-λές δοκιμασίες και μυήθnκε σε μυστικά,επέστρεψε έχοντας αποκτήσει το όνομα

Ορφέας (εκείνος που λατρεύει το φως).Οι ιερείς τnς Ροδόπnς υποδέχθnκαν το

μύστn τnς Αιγύπτου σαν σωτήρα. Ο Ορφέ-cις αγάπnσε τnν Ευρυδίκn και ο Υμέναιος,ο γιος του Διονύσου και τnς Αφροδίτnς,ευλόγnσε το γάμο τους. Λίγο μετά το γάμο,ενώ n Ευρυδίκn διασκέδαζε με τις αδελφέςτnς Νύμφες, τn δάγκωσε φίδι και πέθανε.Η λύρα του Ορφέα, που μάγευε Θεούς,ανθρώπους και ζώα, σίγnσε. Γνωρίζο-ντας όμως τn δύναμn τnς μουσικής του, οήρωας που λάτρευε τπν Ευρυδίκn ξεκίνnσε

για τον Κάτω Κόσμο να τn φέρει πίσω. Εμ-φανίστnκε εμπρός στο Θεό Πλούτωνα κCιιάρχισε να τον ικετεύει μελωδικά να αφήσειτnν αγαπnμένn του σύζυγο να ανέβει σι:ον

επάνω κόσμο. Ακούγοντάς τον, ακόμnκαι ο Κέρβερος, ο τρομερός φύλακαςτου Αδn, όπως αναφέρει n Μυθολογία,έμεινε ακίνnτος. Ο Τάνταλος σταμάτnσεγια λίγο να αναζnτεί νερό να ξεδιψάσει

κcιι ο Σίσυφος σταμάτnσε να κυλά το

βράχο του.

ΙΙΡΩΤΗ Η Περσεφόνn και κατόπιν ο Πλού-τωνας λύγισαν κι επέτρεψαν στnν Ευρυ-δίκn να ανέβει στον πάνω κόσμο με τονόρο να μn στραφεί να τn δει πριν από τnνέξοδό τους από τον Αδn. Εκείνος όμως δενάντεξε και γύρισε να τn δει πριν φύγουναπό το βασίλειο του Πλούτωνα. Ετσι, n Ευ-

ρυδίκn επέcπρεψε στον Αδn και ο Ορφέαςαναγκάστnκε να φύγει απαρnγόρnτος.

ΔΕΝ ΠΛΗΣΙΑΣΒ ποτέ ξανά γυναίκεςκαι, σύμφωνα με μια εκδοχή του μύθου,αυτοκτόνnσε από τn Θλίψn του. Σύμφωναμε άλλn εκδοχή του μύθου, ο Διόνυσοςπρόσταξε τις Βακχίδες του να τοντιμωρήσουν, τεμαχίζοντας τα μέλn του,επειδή περιφρόνnσε τις τελετουργίες στοόνομά του. Κατ' άλλους, τον σκότωσαν οιγυναίκες τnς Θράκnς επειδή τις απέκλεισεαπό τα μυστήριά του.

Η ορφιιώ παράδοσn

Ο ΟΡΦΕΑΣ προσείλκυσε τους περισσότε-

ΡΟυς ΘΡάκες, μεταμόρφωσε τn λατρείατου Βάκχου και υπέταξε τις Βακχίδες.Καθιέρωσε τn λατρεία του Δία σtn Θράκnκαι του Απόλλωνα στους Δελφούς. Εγινεο αρχιερέας τnς Θράκnς, μέγας ιερέας τουΟλύμπιου Δία. Με τον Ορφέα, παρουσι-άζεται στον ελλαδικό χώρο ένας ιδρυτήςΘρnσκείας που είναι άνθρωπος.

Η ΟΡΦΙΚΙΙ παράδοσn, οι γνώσεις και τα

μυστήρια διατnρήθnκαν και εξαπλώθn-καν σε όλους τους ναούς του Δία και τουΑπόλλωνα. Οι μύστες επικαλούντcιν τοπνεύμα του Ορφέα πολύ περισσότερο απόαυτό του Θεού Απόλλωνα. Δnμιούργnσανέτσι μια αξιόλογn μυστική διδασκαλίαπου το ενδιαφέρον τnς εστιαζόταν στnμεταθανάτια ζωή. Η κάθοδος του Ορφέαστον Αδn αποτελεί μάλλον τnν αιτία γιαtnν επιλογή του ήρωα ως αρχnγού τnς μυ-cπικής Θρnσκευτικής αίρεσnς. Μπαίνονταςστο βασίλειο του Κάτω Κόσμου, ο Ορφέας,ένας Θνnτός άνθρωπος, ήρθε σε επαφή μεμυστικά που δεν έπρεπε να κοινολογnΘούνσε ανθρώπους, έαΓtω κι αν αυτοί αποτε-

λούσαν μια πολύ κλειστή ομάδα. Γι' αυτόέλεγαν πως ο Δίας δεν συγχώρεσε τονΟρφέα που Θέσπισε μυστnριακές τελετέςεπιcπρέφοντας από τον Αδn και τον σκό-τωσε με κεραυνό.

Η διδασκαλία των ορφικών

Η ΠΙΣΤΗ Cπnν αθανασία τnς ψυχής και nδυαδική αντίλnψn τnς ανθρώπινnς φύσnς-του φθαρτού σώματος και τnς άφθqρ-τnς Ψυχής- αποτελούσε το κέντρο τωναντιλήψεων των μυστικών τάσεων τnςαρχά.ι.κής εποχής στnν Ελλάδα. Στο βιβλίο«Δρόμοι tnς Γνώσnς» βρίσκουμε μια πολύενδιαφέρουσα ανάλυσn τnς κ. ΜάρωςΚιουλάφα για τις αντιλήψεις και τον τρόπο

ζωής των Ορφικών. Η μετεμψύχωσn καιn τιμωρίcι των Ψυχών αποτελούσαν τnβάσn πάνω στnν οποία αναπτύχθnκε όλnn μυστική διδασκαλία των Ορφικών.

ΠΙΣΤΕΤΑΝ Οq!Ι το ανθρώπινο σώμα ήτανένα περίβλnμα τnς ψυχής, n φυλακή καιο τdφος τnς. Ετσι, ο άνθρωπος πρέπεινα πολεμήσει το ακάθαρτο σώμα με τονέλεγχο των επιθυμιών του, τnν άσκnσn, τnσυμμετοχή σε τελετουργίες. Με το Θάνατο,n Ψυχή εξαγνίζεται και επιπρέφει στ:n μα-καριότnτα. Αν όμως ο άνθρωπος δεν ζήσειδίκαια, τότε n Ψυχή του Θα υποχρεωθείνα φυλακιστεί σε άλλο σώμα και αυτό Θαγίνεται μέχρι τον εξαγνισμό τnς. Στον άλλοκόσμο, Οι καλοί ζουν μακάρια και οι κακοίτιμωρούνται. Οσες ψυχές διαπράξουναμαρτήματα και στον Κάτω Κόσμο στέλ-νοντcιL πίσω στn ζωή για να τιμωρnΘούν.Οσοι παρέμειναν μακριά από το κακό καιτnν αδικία cπ:ον Πάνω και στον Κάτω Κό-,σμο Cπn διάρκεια τριών ζωών περύούν σταΝnσιά των `Μακάρων.

Η ΤzΕΙΝ Χάρισον στο βιβλίο τnς «Ορφι-κή Φιλοσοφία» ασκεί έντονn κριτική στnνυπερβολική nΘικολοΎία του Ορφισμού καιστnν «τρομοκρατία» του Αλλου Κόσμου.Οι μύστες δεν περιορίζονταν στnν τέλε-σn των μυστnρίων, αλλά φαίνεται πωςεπενέβαιναν στnν καθnμερινή ζωή τωνπιστών οπαδών τnς κίνnσnς αυτής, επι-βάλλοντας ένα αυστnρό πλέγμα nΘικών

κανόνων που συνοδεύονταν από ισχυρόαίσθnμα ενοχής για τn μn τήρnσή τους.Οπως και οι Πυθαγόρειοι, ζούσαν ασκnτι-κή ζωή. Ηταν φυτοφάΎοι και δεν έκανανποτέ Θυσίες ζώων - αυtό σε μια εποχήπου n ελλnνική ειδωλολατρική ΘρnσκείαΘεωρούσε τις Θυσίες ζώων απαραίτnτες.Η Θεωρία τnς μετεμψύχωσnς ήταν κοινήγια τους ορφικούς και τους Πυθαγόρειους.Οι Ορφικοί έδωσαν μεγάλn έμφασn Cπουςεξαγνισμούς - μια τακτική που παρατnρεί-ται έντονn κατά τnν εποχή των ΠερσικώνΠολέμων. Παρουσίαζαν τον Ορφισμό ωςτn Θρnσκεία tων εκλεκτών.

ΝΕΟ-ΟΡΦΙΣΜΟΣ: Η αίρεσn άρχισενα παρακμάζει και περιέπεσε στο επίπεδοτου όχλου και του τσαρλατανισμού μετάτους Περσικούς ΠΟλέμους. Επανεμφανί-στnκε ως Θρnσκευτικό κίνnμα μετά τουςελλnνιστικούς χρόνους. Επρόκειτο για μια

μονοθε.ι.αική κίνnσn που εντοπιζόταν πnλατρεία του Δία ή του Διονύσου. Εάε γίνειόμως μια πολύ κλειστή Θρnσκευτική αίρε-σn, που γρήγορα παρήκμασε.

ΟΡΦΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ: πρόκειταιγια ύμνους και κείμενα που αποδίδονταιστον Ορφέα. Ταξινομήθnκαν από τουςοπαδούς και τους μύστες του Ορφισμού.Τα γνωcπά ως ορφικά κείμενα είναι:• Αργοναυτικά.• γμνοι τnς ορφικής λατρείας.• ΛΙΘLκά.

• Ανέκδοτα. Πρόκειται για περικοπές χα-

μένων ορφικών κειμένων κcιι πλnροφορίεςσχετικά με τον Ορφέα. Ξ

φύσn αλλά πειθαρχεί σε αυτή. Τέλος,δεν μετρά αλλά πιστοποιεί τnν ενέρ-

γεια και τn ροή τnς. Σύμφωνα με τονΤσανγκ- Τσάι, ενέργεια είναι «n πρώ-τn αδιαφοροποίnτn ύλn» ή σύμφω-να με τον Τσουάνγκ-Τσου «ενέργειαείναι εκείνο που δεν γνωρίζεται και

μεταβάλλεται συνεχώς». Η κίνnσn καιο ρυθμός είναι οι ουσιαστικές ιδιότn-τες τnς ύλnς - ενέργειας, σύμφωνα

με τn σύγχρονn φυσική, που παίρνειακατάπαυστα μέρος στον αέναο κο-σμικό χορό.

ί\'; .Αjτ: θΡΩΠΟΣ είναι μια συμπύκνωσn

ενέργειας. Αυτό το αξίωμα τnς κινέζι-κnς ιατρικής εξnγεί όλες τις διαφορέςπου υπάρχουν μεταξύ αυτής και τnςδυτικής ιατρικής, n οποία διαφορε-τικότnτα με τn σειρά τnς δnμιουργεί

μια αλλnλοσυμπλήρωσn παρά μιααντίθεσn. Τα κλινικά μοντέλα του

βελονισμού είναι διαλεκτικά, λει-τουργικά, -πιο πλααικά, ανάγλυφα,όχι στατικά και με λιγότερους περι-ορισμούς. Αυτό είναι το αποτέλεσματων τριών αρχών που διέπουν αυτάτα κλινικά μοντέλα:> Η αρχή τnς λειτουργίας, n οποίαυποcπnρίζει τn δομή του οργάνου.> Η αρχή τnς πορείας των συμπτωμά-

Οι εναλλακτικές προσεγγίσεις τnς ιατρικής

περιλαμβάνουν διάφορες Θεραπείες, μιαεκ των οποίων είναι ο βελονισμός. Η ιστο-

ρία του βελονισμού ξεκινά πριν από 4.000χρόνια στnν Κίνα και πριν από 1όο χρόνιαστnν Ευρώπn. Η κινέζικn ιατρική (βελονι-

σμός, βοτανοθεραπεία) είναι μια ολοκλn-

ρωμένn ενεργειακή Θεωρία με βασικέςδιαφορές σκέψnς και τρόπο προσέΥγισnς

σtΟν άρρωστο και τnν αρρώστια σε σχέσn

με τn δυτική κλασικh προσέγγισn.

ΤΟυ Κωνσταντίνου Φανουράκn

ψ i τωναπότnβάσnπροςτnνκορυφή.

> Η αρχή των ομοίων γεγονότων καιτου συμβολισμού.

Θέμα προσέγγισnςο ΒΕΛΟΝΙΣΜΟΣ δεν μελετά ξεχωρι-στά ένα άρρωστο όργανο σε ένανυγιή οργανισμό αλλά Θεραπεύειπάντα τnν αιτία των γεγονότων καιόχι τα αποτελέσματα τnς ασθένειας.Η ιατρική σε όλο το δυτικό κόσμο

μελετά ένα άρρωστο όργανο ως ένασυγκεκριμένο μοντέλο παθολογίαςμε σκέψn καθαρά τεχνόκρατική. Αυτήόμως n καρτεσιανή και νευτώνιοςμnχανιστική άποψn είναι ανεπαρκής

σ[n σύγχρονn ερμnνεία του κόσμουκαι των βιολογικών φαινομένων. Οκαρτεσιανός διαχωρισμός Θεωρείτπν ύλn εντελώς νεκρή και ξεχωρι-στή από τον εαυτό τnς. Τπ μελετάως ένα σύνολο ετερόκλnτων παρα-γόντων και αιτιών που υπάρχουν,δρουν και υπακούουν σε ανεξάρτn-τους νόμους μιcις τεράστιας λειτουρ-

γικής μnχανής.

Η ΠΕΡΙΦΗΜΗ διατύπωσn του Καρ-τέσιου «cοgίtο, ergο Sυm» (σκέφτο-

μαι άρα υπάρχω) οδήγnσε το δυτικόάνθρωπο να εξισώσει τnν ταυτότnτάτου με το μυαλό του αγνοώντας τονοργανισμό του ως ένα αδιάσπαστοσύνολο. Ο νους διcιχωρίστnκε από τοσώμα, το μυαλό ανέλαβε να ελέγχεικαταπιεστικά τον οργανισμό και n δι-άστασn αυτή έφερε σε σύγκρουσnτn συνειδnτή Θέλnσn με τα ασυνεί-δnτα ένστικτα. Το αποτέλεσμα είναιn διάσπασn του ανθρωπίνου όντος,n άρνnσn τnς αρμονίας και τnς γα-λήνnς για τον εαυτό του, κάνονταςτον άνθρωπο αιχμάλωτο τnς cιπογο-ήτευσnς.

ΑΝΤΙΘΒΤΑ, ΣΤΟΝ παfmδοσιακό cινα-τολικό τρόπο σκέψnς n νοοτροπίααυτού του διαχωρισμού αποτελεί μιααπό τις κυριότερες καταστάσεις τουνου που μόνο με τnν nρεμία μπορείνα ξεπεραστεί. Η συνεχής και δυνα-

μική ισορροπία τnς κινέζικnς σκέψnςαποτελεί μια απλο.ι.κή Θεώρnσn τnςσύγχρονnς φυσικής και βιορυθμολο-γίας. Οι πρόσφατες ανακαλύψεις δενείναι τίποτα περισσότερο από εξειδι-κεύσεις και λεπτομερειακές διερευ-νήσεις τnς βασικής διδασκαλίας τnςαρχαίας σοφίας (Τζούλιους ΡόμπερτΟπενχάιμερ). Με το βελονισμό δίνε-ται n δυνατότnτα στον οργανισμό ναφέρει εις πέρας το ιαματικό του έργοπριν οι παθολογικές αλλοιώσεις δο-

μών (ιστών και οργάνων) προχωρή-σουν σε μn αναcπρέψιμο Cπάδιο.

q}ΟΤΈ ΕΠΙΤγΓΧΑΝΕΤΑΙ ίασn, απο-κλειστικό προνόμιο τnς έμφυτnς βι-

ολογικής διεργασίας του οργανισμού. ΟιΘεραπευτικές χειρουργικές τεχνικές, επιβε-

βλnμένες σε μερικές πολύ προχωρnμένεςπαθολογικές καταστάσεις, δεν συνιστούνίασn υπό τnν πραγματική έwοια του όρου,αλλά επιτυχή Θεραπεία χωρίς ουσιαστικήαποκατάστασn των ανατομικών βλαβώντου οργανισμού.

Η σnμασία τnς ισορροπίαςΣΡΟΝ ΒΕΑΟΝΙΣΜΟ χρnσιμοποιούνται περίτα 365 σnμεία τα οποία δnμιουργούν ομά-δες οι οποίες ονομάζονται μεσnμβρινοίμέσα στους οποίους κυκλοφορεί n ζωτικήενέργεια του οργανισμού. Η διαταραχή τnςκίνnσnς τnς ζωτικής ενέργειας δnμιουργείτnν ασθένεια. Η σωστ:ή τοποΘέτnσn για πε-

ρίπου 2Ο λεπτά τπς ώρας των βελονώνσ[ο δέρμα στα σωστά επιλεγμένα σnμείαδίνει το Θεραπευτικό αποτέλεσμα.

Η ΤΟΠΟΘΒrΗΣΗ των βελονών στο δέρμαείναι μια ανώδυνn διαδικασία. Οι βελόνεςπου χρnσιμοποιούνται είναι μιcις χρήσnς,αποστειρωμένες και Θεωρούνται από τnνΥπnρεσία Τροφίμων και Φαρμάκων (FDΑ)των ΗΠΑ.ως ιατρικά εργαλεία και συνεπώςn κατασκευή και κυκλοφορία τους ρυθμί-ζεται από τους ίδιθυς νόμους που ισχύουνκαι για τα άλλα ιατρικά εργαλεία, π.χ. χει-

ρουργικά νυσ[έρια, υποδόριες σύριγγες.

Ο ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΟΥΜΒΝΟΣ αριθμός τουςείναι ο δυνατόν ελάχιcπος. Ο μέσος όροςεπισκέψεων ενός ασθενή είναι περίπου 1 5συνεδρίες με απόστασn 2-5 nμερών με-ταξύ τους. Ο βελονισμός ως εναλλακτικήΘεραπεία γίνεται όλο και πιο δnμοφιλήςεπειδή n σκέψn του είναι οργανική και οι-κολογική και αποτελεί αναμφίβολα και τονκυριότερο λόγο τnς διάδοσής του στn δυ-τική κοινωνία. Ο βελονισμός δεν παρουσι-άζει τα μειονεκτήματα τnς δυτικής ιατρικής,όπως είναι n Θεαματική συσσώρευσn τnς

γνώσnς, τnς οποίας ο κάθε επιστήμοναςκατέχει ένα πολύ μικρό τμήμα.

ΩΣ ΑΠΟΡΕΑΒΣΜΑ, οι ιατροί διαφό-

ρων ειδικοτήτων χάνουν όλο και πε-ρισσότερο τις δυνατότnτες και τιςγέφυρες επικοινωνίας μεταξύ τους.

Στn σύγχρονn κοινωνία, παρατnρείται δι-tαρκώς και συχνότερα εξασθένnσn τnς σχέ-σnς ιατρού - ασθενή. Αυτό αποτελεί έναναπό τους λόνους επιτύχίας τnς εναλλακτι-κής ιατρικής, όπου οι εναλλακτικοί ιατροίαφιερώνουν περισσότερο χρόνο όχι μόνοσυζnτώντας (επικοινωνιακό 'αποτέλεσμα:7Ο/o) με τους ασθενείς για τα προβλήματακαι τους φόβους τους, προσπαθών[ας ναανακαλύψουν το μυστήριο που περιβάλλειτις αρρώστιες, αλλά ταυτόχρονα παρcικο-λουθώντας και τον τρόπο που λέγονται οιλέξεις και τn γλώσσα του σώματος (επι-κοινωνιακό αποτέλεσμα: 93%).

ΑΝΑZΗΈογΝ ΜΗ λεκτικά μnνύματα ταοποία έχουν αυξnμένn βαρύτnτα και κρίνο-νται σοβαρότερα από αυτά που λέγονται.Αντίθετα, οι ιατροί τnς κλασικής ιατρικής,

ζώwας και εργαζόμενοι στον κόσμο τnςυψnλής τεχνολογίας, διαθέτουν πολύ λι-γότερο χρόνο για να προσεγγίσουν τουςασθενείς και τα προβλήματα τπς καθnμε-`ρινής τους ζωής.

Συνδυαστική ΘεραπείαΒΝΑΣ σnμαντικός λόγος τnς εφαρμογήςτου βελονισμού είναι ότι είναι ακίνδυνος.Μnν ξεχνάμε ότι οι Θάνατοι προερχόμενοιαπό φάρμακα είναι συχνότεροι κcιι αυτώνπου προέρχονται από αυτοκινnτικά ατυχή-

μcιτα (LαzαrΟυ j., Ροmerαn Ζ., Cοrey ΡΝ.,«jΑΜΑ» 1998: 279 (15): 1200-5). Η εφαρ-

μογή του βελονισμού δεν αποτελεί εμπό-διο στnν τυχόν φαρμακευτική ή επεμβατικήαγωγή, αντίθετα μπορεί νcι ενισχύσει τιςάλλες δυτικές Θεραπείες.

ΜΒ pΟ βελονισμό επιδιώκεται μια λει-τουργική ανάτασn τnς πάθnσnς. Μιαςπάθnσnς που δεν παρουσιάζεται ξαφνι-κά, αλλά συσσωρεύεται (δnμιουργείται)

βαθμιαία και εκδnλώνεται (ξεσπά) από-τομα (Ιπποκράτnς). Τέλος, δεν επιχειρείποτέ να διορθώσει με τεχνικό τρόπο ταοποιαδήποτε «ευ-κακώς κείμενα» τουασθενούς, σεβόμενος πάντα το ρrίmυmnοn nοcere (κατ' αρχήν μn βλάπτεις).Ο βελονισμός βλέπει ταυτόχρονα τn φω-τεινή (γang) και τn σκοτεινή (Υίn) πλευράτου κάθε οργανισμού και του κάθε συ-

;#j-lμ -

ναισθήματος. Σε κάθε σκέψn διάγνωσnςχρnσιμοποιείται n σύνθεσn και όχι n ορ-Θολογισtική τεχνική ανάλυσn τnς δυτικήςκλασικής ιατρικής. Ενα μέρος από τn δρά-σn του βελονισμού οφείλεται σ[n διέγερσnτου αυτόνομου νευρικού συστήματος μαποτέλεσμα να προκλnΘεί έκκρισn ουσιώνπου προκαλούν αναλγnσία, ανακούφισnαπό τnν κατάθλιψn, αλλεργίες και δερμα-τοπάθειες.

Ο ΒΕΑΟΝΙΣΜΟΣ είναι χρήσιμος και απο-δεκτός σε παθήσεις με πόνο που προέρ-χονται από οστά, αρθρώσεις, δόντια, μυς,νεύρα και αγγεία. Επίσnς ως σπασμολυτικόκοίλων οργάνων του πεπτικού, αναπνευ-στικού και ουρογεννnτικού συστήματος.Εχει σπουδαία αγχολυτική δράσn και ικα-νοποιntικά αποτελέσματα cπnν απεξάρτn-σn από εθισμούς, τnν καταπολέμnσn τnς

παχυσαρκίας, σεξου-αλικών διαταραχώνκαι υπογονιμότnτας.

Από τnν παράδοσnστn σύγχρονn επιστήμnΜΕ ΜΙΑ προσεκτική μελέτπ όλων τωναρχαίων πολιτισμών διαπιστώνουμε τnνύπαρξn Θεραπευτικών σωματικών σnμείων.Μόνο στnν αρχαία Κίνα, αυτός ο τρόποςσκέψnς έγινε ένα Θεμελιώδες, πολύπλοκοκαι ολοκλnρωμένο οικοδόμnμα, διαχρο-νικό έως τις μέρες μας. Από τn δεξαμενήαυτής τnς σκέψnς δεν ξεφεύγει ούτε μίαλεπτομέρεια.

Σιιm ΑΡΧΠ ο άνθρωπος, έχοντας ανάγκnνα ερμnνεύσει τον κόσμο, χρnσιμοποίnσεένα σύσ[nμα εξήγnσnς κατανοnτό, σαφές

και ενιαίο το οποίο ήταν ικανό να ικανο-ποιήσει τόσο τnν ανάγκn για ερμnνεία όσοκCιι τnν ανάγκn δράσnς στ:nν καθnμερινήπράξn, ο οποίος μn διαθέτοντας το σn-μερινό όγκο πλnροφοριών απευθύνθnκεσε μια σκέψn υποθετική και αναλογική.Αυτός ήταν ένας αναγκαίος και επιβεβλn-

μένος τρόπος νοnτικής συμπεριφοράς γιατn χρονική εκείνn πιγμή. Για τnν εξέλιξnόμως τπς σκέψnς και του πολιτισμού ήταναναγκαία n εισαγωγή και n εφαρμογή ενόςνέου τρόπου ερμnνείας των γεγονότών,n αναλυτική κCιι n ορΘολογιστική. Αυτή nσκέψn καρτεσιανού τύπου δnμιούργnσετnν επιαήμn και το σύγχρονο πολιτισμό.Αυτοί οι δύο τρόποι σκέψnς και ερμnνείαςδεν αποκλείονται μεταξύ τους αλλά αλλn-λοσυμπλnρώνονται αμοιβαία.

ΜΕ ΤΟγΣ δύο αυτούς τρόπους σκέψπςμπορούμε να δώσουμε μια ώθnσn Cπnνερμnνεία του σύγχρονου ιατρικού βελο-νισμού. Η ορολογία κCιι οι έwοιες τnς κι-νέζικnς γλώσσας δεν έχουν τn νοnματικήακρίβεια.που έχουμε συνnΘίσει στn σύγ-

χρονn επιαήμn. Με μια λέξn εκφράζο-νται περισσότερες έwοιες.

;;έ ΊΌγιΝ κcιιτογαng εκφράζουν<!Α%\ δύο πόλους αντιδιαμετρικά

αντίθετους σε ό,τι αφορά τοσύμπαν και τnν ύλn. Εκφρά-ζουν μια περιστροφική συμ-μετρία.

Υίn:n σκοτεινή πλευ-

Ρά ΤΟυ βουνούnγnΤΟ ΚΡύοτο εσωτερικότο Θήλυ

γαn8:n φωτεινή πλευράτου βουνούο ουρανόςn ζέστn

το εξωτερικόtο άρρεν

ΤΟ ΑΙΙΟΤΕΛΕΣΜΑ αυτής τnς αρχής είναι nέwΟια του ανθρώπου που βρίσκεταL μετα-ξύ γnς και ουρανού. Βλέπουμε λοιπόν ότιτο γίn™αng είναι έwοιες σχετικές. Ταυτό-χρονα, υπάρχουν και δεν υπάρχουν. Το έναυφίσταται σε σχέσn με το άλλο. Η ισορ-

ροπία τους είναι δυναμική, ποτέ στατική.Αυτός είναι ο ένας τρόπος σκέψnς. Το γίn

και το Υαng μεταφερόμενο στον ανθρώπι-νο οργανισμό αντισtοιχεί στο συμπαθnτικόκαι παρασυμπαθnτικό σύστnμα με επίσnςδυναμική ισορροπία και ποτέ στατική.

ΑΠΟ ΤΙΙΝ ένωσn των γίn και γαng προήλθεn ζωή με τπ μορφή ενέργειας, που ονο-μάζετcH Τσι. Το Τσι έχει ένα συγκεκριμένοεπαναλnπτικό ρυθμό εμφάνισπς γενετικάπρογραμματισμένο. Παρουσιάζει δnλαδήένα βιολογικό ρυθμό. Αυτός στn δυτικήεπιcπήμn εξετάζεται από τn χρονοβιολογία,κλάδο τnς κλασικής ιατρικής, n οποία δίνεινέους ορισμούς στnν έwοια του φυσιολο-γικού γιcι τους διάφορους βιοχnμικούς καιορμονικούς παράγοντες.

Η ΕΝΠΟΙΑ του φυσιολογικού δ`εν εξαρτά-τcιι μόνο από τn χρnσιμοποιούμενn μέθο-δο ή από το μέσο όρο ενός εξεταζόμενουπλnΘυσμού αλλά και από τn χρονική cπιγ-

μή κατά τnν οποία έγινε n συγκεκριμένnεξέτασn. Αυτές οι ρυθμομετρικές εφαρμο-

γές εισήγαγαν τον όρο χρονοδέσμn, πουπεριλαμβάνει τις φυσιολογικές τιμές μιαςσυγκεκριμένnς λειτουργίας στις διάφορεςώρες τnς πμέρας ή του χρόνου. Αυτή nχρονοδέσμn μcις επιτρέπει μια καλύτερnκατανόnσn μεταξύ των φυσιολογικών καιπαθολογικών τιμών μιας εξέτασnς.

Η ΙΔΙΑ n ασθένεια α-συγχρονίζει ήτουλάχιστον προκαλεί αναταραχή στnνισορροπία αυτού του βιορυθμού. Αυτή nέλλειψπ συγχρονισμού μπορεί να φέρειπαθολογικές απαντήσεις στn Θεραπείακαι να επιδεινώσει τnν κλινική πορεία τουασθενούς. Η Θεραπεία λοιπόν πρέπει νασυγχρονίσει τεχνικά τον οργανισμό και τοαποτέλεσμά του είναι n ευρυθμία, n οποίααποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο τnς ευεξίαςτου ατόμου.

Σ™ΦΩΠΑ ΗΕ τnν παρcιδοσιακή κινέζικnιατρική, μια λειτουργία ή ένα όργανο προ-σεγγίζεται πιο αποτελεσματικά υπολογίζο-ντας το συγκεκριμένο χρόνο κυκλοφορίαςτnς ζωτικής ενέργειας στο μεσnμβρινό. Ξ

Ευάγγελος Μουστακάκnς ΜD, ΜSc1ατρός, Βελονιστής

νwνw.emουstακακίs.gr

Τι είναι «Θαύμα»; Για

tους Θρnσκευόμενουςείναι ένα υπερφυσικό

γεγονός που γίνεταιαντιλnπτό από τις αισθήι

σεις τους, ως εκδήλωσnΘείας προέλευσnς. Για

τους επιστfιμονες δενείναι παρά ένα γεγονός

εξαιρετικής σnμασίας.

Οπως και να `χει, απότnν αρχαία ελλnνικh

γραμματεία εντοπίζουμεσnμεία που καταδεικνύ-ουν πόσο συνδεδεμέναείναι με τnν ανθρώπινn

φύσn.

Τnς Αμαλίας Κατσούλα

0ΔΙΤΔΓΟΥΝΤ, καθnγnτής τουΚέμπριτζ, ορίζει το Θαύμαως ένα εξαιρετικό γεγονόςξεχωριστής σnμασίας που

μπορεί να συμβεί με συχνότnτα μίαστο εκατομμύριο. Ο καθnγnτής αυ-τός υπελόγισε πως κάθε άνθρωποςμέσα σε 35 nμέρες Θα έχει βιώσειπερίπου ένα εκατομμύριο γεγονότα.Σύμφωνα λοιπόν με τον ορισμό του,κάθε άτομο αναμένεται να παρατn-ρήσει τουλάχιαον ένα Θαύμα με τοπέρασμα 35 συνεχόμενων nμερών.Τα συμπεράσματά του στnρίζονταισ[ον Νόμο των Πραγματικά Μεγά-λων ΑριΘμών.

ΟΤΑΝ qΟ μέγεθος του δείγματος εί-ναι μεγάλο, όλο και κάποιο εξαιρε-τικά απίθανο ενδεχόμενο Θα συμβεί.Για τον μέσο σκεπτόμενο άνθρωπο,«Θαύμα» χαρακτnρίζεται κάθε συμ-

βάν που μπορεί να ΘεωρnΘεί «ανε-ξήγnτο», «ασυνήθιστο» ή απίστευτο.Για τον αρχαίο Ελλnνα Θαυμάζωσnμαίνει Θεωρώ, παρατnρώ, κοιτά-ζω, απορώ κCιι ως εκ τούτου ότανμιλά για Θαυμαστά γεγονότcι δεν

εwοεί, συνήθως , ό,τι ο σύγχρο-νος Ελλnνcις. Παρ' όλα αυτά,

υπάρχουν κι εξαιρέσεις γιαtίn άγνοια, n δεισιδαιμονία,n φαντασία και ο ανορθο-λογισμός αλλά και n πίστnστον Θεό ή στους Θεούςέχουν βαθιές ρίζες στπνανθρώπινn ψυχή από τονπρώτο καιρό Τnς.

ΑΣ ΔογΜΕ λοιπόν μερικάαρχαία «Θαύματα» ή «Θαυ-

μάσια» γεγονότα όπως κατα-γράφονται στnν ελλnνική γραμ-

ματεία και Θα διαπιστώσουμε πως nιερή εικόνα που δακρύζει ή ιδρώνει ήκινείται έχει πανάρχαιn ιCπορία, όπωςεπίσnς και οι Θεοσnμίες, οι Θαυμα-

τουργικές Θεραπείες και οι σωτnρι-ακή Θεοφάνεια.

Ο ΑογκιΑΝΟΣ:, εξελλnνισμένος Σύ-ΡΟς ΡnΤΟρΟδιδάσκαλος και σατι-ρικός συγγραφέας του 2ου μ.Χ.αι., στο έργο του «Περί τnς ΣυρίnςΘεού» μεταξύ άλλων μας μιλά γιατο μαντείο στnν Ιεράπολn τnς Συρί-ας και το ξόανο του Απόλλωνα, πουήταν εντελώς διαφορετικό απ' όλατα άλλα. Χρnσμοδοτούσε ο ίδιος οΑπόλλων μέσω του αγάλματός τουπου εκινείτο μόνο του και ίδρωνε.

ΟΙ ΙΕΡΕΙΣ το σήκωναν στους ώμουςτους και τους στριφοΎυρνούσε απότο ένα μέρος στο άλλο, ενώ στοτέλος ο αρχιερέας παρουσιαζόταν

μπροcπ:ά tου και τον ρωτούσε. Αν οΘεός δεν ήθελε να απαντήσει οπι-σθοχωρούσε, αν όμως ήταν πρόθυ-μος, έσπρωχνε όσους τον σήκωνανπΡος τα εμπρός και τους οδnγούσεσαν αμαξnλάτnς. Προέλεγε μ' αυτόντον τρόπο τα πάντα, ακόμα και γιατn χρονιά και τις εποχές. Μια φορά,όταν οι ιερείς το σήκωσαν στουςώμους για να το μεταφέρουν σύμ-φωνα με τn συνήθεια, εκείνο τουςάφnσε κάτω σ[n Γn και ανυψώθnκεστον Ουρανό.

ΔΕΝ ΗΤΑΝ όμως το μόνο Θαυμαστόπου συνέβαινε cπον ναό τnς Ηραςστn Συρία. Στnν αυλή έβοσκαν ελεύ-Θερα βόδια, άλογα, αετοί, αρκούδεςκαι λιοντάρια χωρίς να πειράζουν κα-Θόλου τους ανθρώπους , γιατί «όλαείναι ιερά και ήμερα», μας λέει ο αρ-χαίος συγγραφέας και συνεχίζει: «Στο

μέρος αυτό υπάρχει και μια λίμνn όχιπολύ μακριά απ' το ιερό, μέσα στ:nνοποία τρέφονται πολλά και διάφοραΨάρια. Μερικά απ' αυτά είναι πολύμεγάλα. Αυτά έχουν και ονόματα καιέρχονται όταν τα φωνάζεις. Ανάμεσά

;``:,iί:Ιί.

.ίJΤ'ΝgΣgΣα cΥΙJ. εικ€1L~..Ολ-Ο^rΑιξ€.~.€` Δος§μ .κ ^ικj`

έ}κΠ^πwτο`-.+γ Ή Ο Υέ*ωέ Α ^

ώt`-`γ.κ^' _ , €&ΟΗcιn _Υ^__σ^Α

ω ρcΙ' Ν

Ξε Τ€ |Νf.Πι€Οl Ο ΝΙύr`€~.`=cΤΗΚΟΎ

•φ+.: ΟcΟ,?9ΟΥΤlΜ^Ηi

Ξ=:$::::ΎΤοΟΞ:Ξ:4J&f*Φ'4?,Ξ.-ΑΤ. .ΡJΕΌίcΤΟ cε cΤ 1.Ο Υ:^αq αιι Ο ~/ Δ Η Κ Α1

FΙ/c+ε

rέξ$_C$.rιΟΚΥΔ..Ί ΝeιΝΟ`,.ΚεικΗΙΔ

_ cκοΎρΙ^cΟ

-Τ,Θ€,ΦηΤΘΙ`. _ΚΑ ΤΑcΤΗCΟJΛΙ_^Ιf \cΟΙΟΝΙ*,-ξΞγk;:^πΠροΟcλέ,^Ν'^~πέΞ:.ΟΞΞeΞzο

) ,Τ^ρ^βt . ™Θ~t Τοr^Ύκ

™ετΑ'ΝσhlΝΙΑ*,i--cΙ,'~Τ, Α ., Τ 7 ^'

_=®c4>ΎΤΤ

_ρ^t,ξΞ=Τ.„__,ω'

ΩΤCL'---$_

ΡΟΤετ'ΟΝ€^^τΥΝιε^. .J~Θc Ο ι ™ΟJ*m€ρΤΦ'ω _

τους είδα κι ένα χρυσόψαρο και στ:ο πτε-

ρύγιό του ήταν προσαρμοσμένο ένα χρυσόκόσμnμα. Το είδα πολλές φορές μαζί με τοκόσμnμά του».

Απεικονίσεις και εμφανίσεις

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ ΤΩΝ ίδιων των Θεών ολο-ζώντανων σε κρίσιμες ώρες έχουμε σεαρκετές περιπτώσεις, όπως στn Μάχn τουΜαραθώνα όπου άξαφνα εμφανίσtnκε οΠάνας με δυνατές και τρομακτικές φωνέςεπαναλαμβάνοντας ρυθμικά το όνομά του«παν - παν - παν»... με συνέπεια οι Πέρ-σες να καταλnφθούν από πανικό (λέξnπου προέρχεται από το όνομα Παν) και ναυποχωρήσουν.

ΟΤΑΝ ΟΙ Γαλάτες (267 π.Χ.) επετέθnσανσ[ους Δελφούς, συνέβn μια τρομερή Θε-ομnνία που τους έτρεψε σε φυγή. Βράχοιξεριζώθnκαν από τον Παρνασσό, κεραυνοί

και βροντές σκόρπισαντον τρόμο στο στράτευμα,

αλλά δεν ήταν μόνο αυτό. Εμφα-νίστnκαν πάνοπλοι υπερφυσικοί πο-

-τι-C©€CLιr.-bρο+ί;-έ:4#-ερ™ι..τι`ο^

'^ΞΞ€ε^~Ξέ#.χ$Ξ&Νe^αΘ€ρΟ

Λ^σΎΚ..cΦ^μοΎ.ΝιστΑΥτωσΝ™ Cώ Jώ Α ^

.&__^^^€~ΤΗΙQπ

κ^1Τ#

# κ Ν Θρψίi-Μ!rΞφ;Ξ„ώ

Ο χάλκινοs σtύλοs πουαφ1έρωσε σtο μαντε1'ο οΙέρων, ο τύραwοs τωνΣυρακουσών που διοι'-κnσε από το 477 έωs το466 π.Χ., έπεσε μόνοs του,ανεξήγnτα, τn μέρα πουπέθανε ο δωρnτήs

λεμιστές, που ο Παυσανίας διασώζει ταονόματά τους: Ο γπέροχος και ο Αμάδοκοςαπό τn μυθική Υπερβορεία τnν πατρίδα τnςΛπτούς, ενώ ο τρίτος ήταν ο μυθικός ήρω-

qς Πύρρος, ο γιος του Αχιλλέα, γνωστόςκαι ως Νεοπτόλεμος. Μ' αυτό το Θαυμαστότρόπο, λοιπόν, έσωσε ο Απόλλωνας το ναότου και το λαό των Δελφών.

ΑΛΛΑ ΚΑΙ στα περίπου 3ΟΟ Ασκλnπιείατnς αρχαίας Ελλάδας, κατά τn διάρκειατnς εγκοίμnσnς του ασθενούς, εμφανιζό-ταν ο ίδιος ο Θεός Ασκλnπιός σε όνειροκαι υπαγόρευε στον ασθενή τnν κατάλ-λnλn Θεραπεία. Συχνά το πρωί ο πιστόςήταν ήδn Θεραπευμένος. Για το λόγο αυτόαμέτρnτα ήταν τα αφιερώματα στο Θεό,κυρίως απεικονίσεις μελών του σώματοςπου Θεραπεύτnκαν σε χρυσό, ασήμι ή χαλ-

κό σαν αυτά που βρίσκουμε σήμερα στις«Θαυματουργές» εικόνες των Αγίων τnςΟρΘοδοξίας.

ΣΤΟ ΔΟΚΙΜΙΟ του Πλουτάρχου «Περί του

μn χραν έμμετρα νυν τnν Πυθία» αναφέ-ρονται διάφορα ανεξήγnτα φαινόμεναπου συνέβnσαν κατά καιρούς στο ναό τουΑπόλλωνα στους Δελφούς: Ο χάλκινοςστύλος που αφLέρωσε στο μαντείο ο 1έ-ρων, ο τύραννος των Συρακουσών που δι-οίκnσε από το 477 έως το 466 π.Χ., έπεσε

μόνος του, ανεξήγnτα, τn μέρα που πέθανεο δωρnτής.

Ο ΑΥΣΣΑΝΔΡΟΣ, ο Σπαρτιάτnς πολιτικόςκαι στρατnγός που βοήθnσε τους Σπαρτιά-τες να νικήσουν τους ΑΘnναίους κατά τnδιάρκεια του Πελοποwnσιακού Πολέμου,είχε στήσει από τα λάφυρα cr[ους Δελ-

φούς άγαλμα δικό του και καθενός απότους ναυάρχους του. Επιπλέον, είχε προ-σφέρει ως αναθήματα μετά τn ναυμαχία

στ:ους Αιγός ποταμούς τα χρυσά άcπρα τωνΔιόσκουρων, όμως αυτά ως διά μαγείαςεξαφανίστnκαν πριν από τα γεγονότα CπαΛεύκτρα, όπου νικήθnκαν οι Σπαρτιάτεςαπό τους Θnβαίους, ενώ Cπον ανδριάντατου cπρατnγού φύτρωσαν άγριες. λόχμεςκαι χόρτα τόσο Ψnλά που του έκρυψανεντελώς το πρόσωπο. Πριν από το Θάνατοτου Ερμωνος, από τn Σπάρτn στα Λεύκτρα,έπεσαν τα μάτια του αγάλματος που είχεστήσει στους Δελφούς.

ΚΑm ΤΠ σικελική καταστβοφή των ΑΘn-ναίων ανεξήγnτα άρχισαν να πέφτουν τάχρυσά βαλανίδια από τον ορειχάλκινο φοί-νικα με τnν ένοπλn ΑΘnνά στnν κορυφή,που ήταν ανάθnμα των ΑΘnναίων μετά τnνίκn στον Ευρυμέδοντα ποταμό το 468π.Χ. Ταυτόχρονα, μας λέει ο Πλούταρχος,τnν ασπίδα τnς ΑΘnνάς τnν τσιμπούσανκοράκια.

Ο ΦΙΛΟΜΙΙΛΟΣ, ο τύραwος των Φωκέων,

ως στρατnγός με απόλυτn εξουσία είχε κcι-ταλάβει τους Δελφούς και συντnρούσε ταστρατεύματά του με «δάνεια» από το Θn-σαυρό των Δελφών. Μεταξύ αυτών ήτανκαι ένα χρυσό στεφάνι που είχαν αφιερώ-σει στο Θεό οι Κνίδιοι. Ο ασεβής τύραwοςχάρισε το στεφάνι στn χορεύτρια ΦCιρσα-λία n οποία ταξίδεψε από τnν Ελλάδα στnν1ταλία, Cπο Μεταπόντιο, για να δώσει μιαπαράστασn στολίζοντας με αυτό τnν κόμnτnς. Ξαφνικά όρμnσαν πάνω τnς κάποιοινέοι, με σκοπό ν' αρπάξουν το χρυσάφι,κι ενώ μάχονταν μεταξύ τους, n γυναίκαδιαμελίστnκε, γεγονός που αποδόθnκε σεΘε.ι.κή τιμωρία για τnν ασέβεια.

ΣΤΟ ΙΕΡΟ τnς Δήμnτρας στn Μυκάλn ανα-φέρει ο Παυσανίας πως έβαζαν καρπούςστα πόδια του αγάλματος το φθινόπωροκαι διατnρούνταν φρέσκοι όλn τn χρονιά.Ο Ηρόδοτος μας δίνει τnν πλnροφορίαπως όταν ο πατέρας του Πεισίστρατου 1π-ποκράτnς παρακολουθούσε τους Ολυμπι-ακούς, καθώς ΘυσίαΦ και είχε τοποΘετήσειτα σφάγια στους λέβnτες, εκείνοι, χωρίς

φωτιά, έβρασαν και ξεχείλισαν.

ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΓΙΑ Θcιύματα με τn Θρnσκευ-τική σnμασία του όρου, για συμπτώσεις ή

για μυθεύματα; Δεν υnάρχει απά-ντnσn εκτός αν διαθέτει κάποιος

γνωστική προκατάλnΨn. Ζούμεστο 20Ι 5, όλοι όμως έχου-με δοκιμάσει ένα κομμάτιφανουρόπιτα. Ξ

ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι rι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ι ιι ι ι ι ι ι ι ι

WhΟ ίs Whο:Η Αμαλία` Κατσού-λα ζει cπnν Αθήνακαι είναι δικnγόρος.

Διόρθωση: Το όρθρο«Εmμεν|'δειος ύrτνος» τοιj

τ:εύχους 182, Νοεμβρίου2oι 4, εκ παραδρομήςαrιοδόθrικε στην Αμαλι'αΚατσούλα. Το κε{'μενοΠΡΟέρχεται από το Sίte

αstrΟίοgy.gr.

_-Ε@

δομή, αλλά και τnν πίστn σε μια πρώτnαρχή που οι μετέπειτα ονόμασαν Θεό.Με λίγα λόγια, δnμιούργnσαν τις βάσειςαυτού που ονομάζουμε σήμερα δυτικόπολιτισμό. Λίγο αργότερα, όμως, ο Πλά-των και ο Αριστοτέλnς διnγούνται τnνκατάρρευσn τnς nΘικής και των αξιώντnς Δnμοκρατίας και τn χρnσιμοποίnσnτου όρου «Δnμοκρατία» από τους άρ-χ.οντες και τους πολίτες προκειμένου ναεπιτύχουν τους ωφελιμιστικούς και μω-

ροφιλόδοξους σκοπούς τους.

Ο ρόλος τnς Θρnσκείας

Η ΑΡΧΗ τnς γέwnσnς του δυτικού πο-λιτισμού, όπως τον γνωρίζουμε σήμερα,ανάγεται στους πρώτους μετά Χριστόναιώνες. Τπν περίοδο εκείνn, οι Πατέρεςτnς Εκκλnσίας -προκειμένου να ενισχύ-σουν τn φιλοσοφία τnς νέας Θρnσκεί-Cις- αναζήτnσαν υπάρχοντα φιλοσοφικά

ρεύματα που Θα μπορούσαν να ενσω-ματωθούν στα δόγματα τnς χριστιανι-κής πίσmς. Εκείνn τnν περίοδο υπήρξανδύο βασικές χριστιανικές Θεωρήσεις.Η πρώτn πίστευε ότι ο Χριστιανισμόςήταν μια νέα ιδεαλιστική Θρnσκεία καιως εκ τούτου Θα έπρεπε να ενδυθεί μετnν ιδεαλιστική πλατωνική φιλοσοφία.Η δεύτερn χριστιανική τάσn Θεωρούσεότι ο Χριστιανισμός ήταν n συνέχεια τουΙουδα.ι.σμού με πραγματοποιnμένn τnνπροφnτεία περί ελεύσεως του Μεσσίακαι ως εκ τούτου έπρεπε να προσαρ-μοστεί στnν αριποτέλεια φιλοσοφία nοποία βρισκό`ταν πολύ πιο κοντά στnνυλιστική ιουδα.ι.κή παράδοσn.

ΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ Εκκλnσίες στn Δύσn,οι οποίες αναπτύχθnκαν σε περιβάλλονιουδα.ι.κής παράδοσnς, ενστερνίcπnκαντnν αριστοτέλεια Θεώρnσn. Αντιθέτως,στο γεωγραφικό χώρο τnς Ανατολής-όπου υπήρχε ελλnνιστική παράδοσn-

επικράτnσε ο πλατωνικός ιδεοκεντρι-σμός. Οι δύο αυτές τάσεις ήρθαν σε σύ-

γκρουσπ με αποτέλεσμα, πολύ αργότερα,τn δnμιουργία τnς Καθολικής Δυτικής καιτnς Ανατολικής ΟρΘόδοξnς Εκκλnσίας. ΗΔυτική Εκκλnσία, n οποία μετά τnν άλω-σn τnς Κωνσταντινούπολnς κυριάρχnσε,επέβαλε τον Αριστοτελισμό ως κυρίαρχn

φλοσοφική αλλά και επιστnμονική τάσnστnν τότε Δυτική Ευρώπn. Μέσα στοπλαίσιο αυτό ο ευρωπα.ι.κός πολιτισμόςέγινε Θεοκρατικός, εφόσον n. Θεολογίατnς Δυτικής Εκκλnσίας επέβαλε τα δόγ-

ματά τnς τόσο πο επίπεδο των κοινωνι-κών Θεσμών όσο και τnς επιστnμονικήςγνώσπς.

Ο ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ που αναπτύχθnκε απότα ιερατεία εκείνnς τnς εποχής στnρί-χτnκε σε όλα του τα επίπεδα πάνω «στο

φόβο και όχι τnν αγάπn του Θεού». ΟιΘρnσκευτικοί άρχοντες καθόριζαν όλεςτις ανθρώπινες δραστnριότnτες, από τιςπιο καθnμερινές πρακτικές, όπως τις συ-ναλλαγές και τις Cιγοραπωλnσίες, έως τιςσχέσεις των κοινωνικών τάξεων. Με τοντρόπο αυτό διαμόρφωσαν τον ευρύτεροκοινωνικό ιστό επnρεάζοντας τις αμόρ-

φωτες κοινωνίες μέσω του φόβου τnςΘείας τιμωρίας ή τnς ικανοποίnσπς απότn Θεία ανταμοιβή.

ΤΑ ΦΤΣΙΚΑ φαινόμενα ερμnνεύοντανμε βάσn τnν αριστοτελική Θεώρnσn nοποία, ως γνωστόν, υποστήριζε το γεω-κεντρικό σύστnμα όπως άλλωστε και nΚαμπαλά, n άγραφπ δnλαδή παράδοσnτnς ιουδα.ι.κής Θρnσκείας. Η αυθεντίατου Αριστοτελισμού καταπίεζε όμως τnνεπιστnμονική έρευνα. Οι επιστήμονες οιοποίοι διατύπωναν μια διαφορετική Θε-ωρία αντιμετωπίζονταν ως αιρετικοί καιτύγχαναν μιας βίαιnς αντιμετώπισnς. Κcιτ'αυτό τον τρόπο πολλοί από αυτούς αφο-ρίστnκαν, φυλακίστnκαν ή κάπκαν. Ολααυτά συνέβαιναν χωρίς να λαμβάνεταιυπόψn n ορΘότnτα των επιστnμονικώνδιακnρύξεων αλλά n συμβατότnτα με τοΘρnσκευτικό δόγμα. Η υλιcrtική ιουδα.ι.κήΘεολογία αντιστοιχιζόταν με τnν αριστο-τελική αισθnσιοκρατική Θεώρnσn, για ναπροκύψει μια Θρnσκεία που είχε το αλά-Θnτο σε όλες τις εκδοχές του δυτικούπολιτισμού.

Επιστnμονική επανάστασn

ΜΕΣΑ ΣΕ ένα τέτοιο ασφυκτικό ιΘεοκρατικόπλαίσιο, το Ι 6ο και το Ι 7ο αιώνα, συντε-λέcπ:nκε n δεύτερn μεγάλn επιαnμονικήεπανάστασn n οποία μέσω μιας έκρnξnςτων επιστnμονικών ιδεών ανέλαβε να δι-αχωρίσει τn Θεολογία από τnν επιστήμnκαι να δώσει τn δυνατότnτα στις κοινωνίεςτων ανθρώπων να οργανώνουν διάφορακοινωνικά συστήματα.

Η ΕΠΙΣΤΗΜΗ, αφού κέρδισε το δικό τnςχώρο στον κοινωνικό ορίζοντα, έπαψε ναεξαρτάται από τnν εκκλnσιασtικfι διοικn-τική δομή, ενώ συγχρόνως κατάφερε ναμnν έρχεται σε μετωπική ρήξn μαζί τnς.Αυτό έγινε κατορθωτό πρεσβεύοντας ότιcπόχος τnς είναι να εξnγεί τα γεγονότα πουεμπίπtουν αποκλειcπικά στις ανθρώπινεςαισθήσεις και ότι το μn αισθnτό επαφίεταιστπ δικαιοδοσία τnς Θεολογίας. Με τοντρόπο αυτό n επιστήμn μπόρεσε να εξα-σφαλίσει τις κατάλλnλες συνθήκες για ναεξελιχθεί, εφόσον δεν ερχόταν σε ευθείασύγκρουσn με τις κυρίαρχες Θρnσκευτικέςδομές.

ΙΙ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑ που εισήγαγε στnν Ιαο-ρία τnς Επιστήμnς n επιστnμονική επα-νάστασn του δέκατου έβδομου και τουδέκατου όγδοου αιώνα αφορά τn μέθοδοαναζήτnσnς κcιι διερεύνnσnς τnς γνώσnς.Για πρώτn φορά τότε εισήχθnσαν στnνεπισ[nμονική διαδικασία το πείραμά και ο

μdΘnματικός φορμαλισμός.

ΕΤΣι, ΑΝΑΠΤΤΧΘΗΚΕ μια αμφίδρομnσχέσn Θεωρίας και πειράματος στnν οποίαχρnσιμοποιείτο ως κώδικας επικοινωνίας n

γλώσσα των Μαθnματικών. Μέσα σε ένατέτοιο επιαnμονικό κλίμα, n κοινωνική συ-

γκρότnσn εναρμονίστnκε με τn φLλοσοφίατnς αριστοτέλειας «Αριcποκρατίας».

Τα κοινωνικά συστήματα

Η ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΗ έννοια του όρου τnς«Αριστοκρατίας» προκύπτει από τn ρίζατnς λέξnς που σnμαίνει «n κυριαρχία τωναρίστων». Ομως n έwοια του όρου «άρι-

Η Δυτική Εκκλnσι'α, nοποι'α μετά τnν άλωσnτns Κωνααντινούπολnsκυριάρχnσε, επέβαλετον Αριαοτελισμό ωsκυρι'αρχn φιλοσοφική αλλάκαι επιcπnμονική τάσnαnν τότε Δυτική Ευρώπn.Μέσα cπο πλαι'σιο αυτόο ευρωπα.ι.κόs πολιτισμόsέγινε Θεοκρατι κόs, εφόσονn Θεολογι'α τns ΔυτικήsΕκκλnσι'αs επέβαλε ταδόγματά τns τόσο σ[οεπι'πεδο των κοινωνι κώνΘεσμών όσο και τnsεπιαnμονι κήs γνώσns

στος», με τnν πάροδο των αιώνων, έτυχεμιας σκαιάς μεταχείρισnς και μιας εσκεμ-μένnς παρερμnνείας. Αυτό συνέβn επειδή

•:άαnρύΞ:ςεί;"ετ::::#εσ:νπ#:ί::σσ,::::κοινωνικής αυτής δομής. Με τnν πάροδοτων ετών οι nγετικές και εξουσιαστικέςομάδες παρέμεναν μεν ολιγομελείς, όπωςκαι οι αρισ[οκρατικές, όμως δεν αποτελού-νταν πλέον από «αρίcπ:ους». Απλώς, Οι ολι-

γομελείς αυτές ομάδες εξουσίας αυτοονο-μάζον[αν φιλάρεσκα «αρισtοκρατικές» καιεπέβαλαν πnν κοινωνία, με κάθε μέσον, νατους απονέμει αυτόν τον τίτλο.

Η ΑΠΟΔΟΧΗ αυτής τnς πραγματικότnτας

μετάλλαξε τnν κοινωνική φιλοσοφία τnςΑριστοκρατίας σε ένα ολιγαρχικό κοινω-νικό σύστnμα. Στο σύ`σtnμα αυτό n έwοιατnς αριστοκρατικής ομάδας διοίκnσnς αντι-καταστάθnκε από τnν έwοια τnς «ελίτ»,n οποία δεν συνεπαγόταν ταυτόχρονα ότιήταν και αριαοκρατική. Μέσω αυτής τnςμετάλλαξnς, n οποία δεν ήταν επιβεβλnμέ-νn φυσιολογικά αλλά βίαια, εάαν ήδn τεθείοι ρίζες τnς κατάρρευσnς του πολιτισμι-

κού πυλώνα τnς κοινωνικής φιλοσοφίας,εφόσον είχαν χαθεί n αυτοσυνέπεια και nσυνέχεια βασικών προύποθέσεων και αρ-χών λειτουργίας του πολιτισμικού αυτούπυλώνα.

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ των διοικnτικών δομών τnςκοινωνίας είχε περιέλθει πλέον στα χέρια«Ολίγων» αλλά όχι και «αρίστων». Η εξέ-λιξn αυτή, επειδή εξυπnρετούσε και ωφε-λούσε τις μωροφιλοδοξίες και τις άκρατες'-χωρίς φραγμούς- ωφελιμιστικές επιδιώ-

ξεις των «ολίγων», αλλά όχι και «αρίστων»,nαγιώθnκε και διαιωνίστnκε μέχρι τις nμέ-

ρες μας.

Η ιΙΑΓΙΩΣΗ όμως μιας κοινωνικής ολιΎαρ-χικής διοικnτικής δομής, χωρίς αριστοκρα-τικά χαρακτnριστικά, δnμιούργnσε προβλή-

ματα. εφόσον δεν έχαιρε μιας βιωματικήςnΘικής και συνειδnσιακής αποδοχής εκ

μέρους τnς κοινωνίας. Η αποδοχή αυτήήταν όμως ανcιγκαία προύπόθεσn μιαςειρnνικής αποδοχής, από τnν κοινωνία,των επιβεβλnμένων τις περισσότερες φο-

ρές διά τnς βίας ολιγαρχικών nγεσιών. Για

το λόγο αυτό, ανΓ[ικαταστάθnκε n ανάγκn

μιας nΘικής και συνειδnσιακής κοινωνικήςαποδοχής από τnν αποδοχή τnς υπεροχήςτου «υλικού πλούτου».

Η ΘΕΣΠΙΣΗ όμως του κριτnρίου του υλικούπλούτου σε αντικcιτόστασn tου κριι:nρίουτου «αρίστου» αποτέλεσε ένα νέο πλήγμαCπις δομές του πραγματιαικού πολιτισμι-κού ρεύματος τnς Δυτικής Ευρώπnς. Επει-δή όμως ήταν προφcινής και κατανοnτή nαντικοινωνική και ανήθικn δομή αυτού τουπολιτεύματος, έγινε μια προσπάθεια αλλοί-ωσnς βασικών αρχών και κανόνωνλειτουργίας τnς Θεολογίας καιτnς Επιστήμnς, ούτως ώστε ναεξυπnρετούν και να καλύπτουνφιλοσοφικά και ιδεολογικά ταΤ`' `Ι_ _ _ Τ __ ___

συμφέροντcι τnς εκχυδd.ι.σμένn,ς ...?`.~±κοινωνικής δομής. Ηταν n εποχήκατά τnν οποία οι δυτικέςχριστιανικές διοικnτικές

δομές εισάγουν στnλειτουργία τους, κατάτα ιουδα.ι.κά πρότυπα,κοσμικά χcιρακτnρι-στικά. Ο Χριστιανι-σμός πλέον γίνεταιμιλιταριστικός, βίαι-ος τρυγnτής υλικώναγαθών, ρατσιστικόςκcιι εθνικιαικός, σε cιντί-

Θεσn με όλα τα διδάγματα

και τις επιτcιγές του ιδρυτή του. Ομοίωςn επιστήμn γίνεται υλιστική, ωφελιμιστικήκαι κατευθυνόμενn. Είναι αποδεκτή απότnν κοινωνική δομή και χρnματοδοτείταιμόνο εάν εξυπnρετεί τον πόθο των ολίγωνγια δόξα και υλικό κέρδος.

ΟΠΩΣ ΓΙΝΕΟΑΙ φανερό από όλα τα προ-nγούμενα, μιcι τέτοια κοινωνική διοικnτικήδομήδενήτανδυνcιτόνναγίνει.αποδεκτήαπό το μεγαλύτερο μέρος τnς κοινωνίας,αφού δεν υπnρετούσε τις βασικές τnςανάγκες και δεν κατασίγαζε, αλλά αντιθέ-

τως επαύξανε, τους φόβους που έναςπολιτισμός υποτίθεται ότι Θα ελαχι-στοποιούσε.

ΤΟΤΕ ΑΚΡΙΒΩΣ αρχίζει n εποχή τnς

κατάρρευσnς των αναπτυχθεισώνολιγαρχικών δομών όπως οι φεου-

δαρχίες και οι μοναρχίες. Η κα-

Εi=

τάρρευσn αυτή Θα μπορούσενα δράσει Θετικά στnν ανα-σύνταξn του δυτικού πολι-τισμού εάν αποτελούσε τnναρχή μιας αυτοκάθαρσήςτου και μιcις ουσιαστικήςεπαναφοράς τnς αρχήςτων «αρίστων».

Η ΕΤΚΑΙΡΙΑ όμως χάθn-κε λόγω μιας πανέξυπνnςμεταμόρφωσnς του ολι-

Η μι'α εκ των χριCπιανικών Θεωρήσεων πίστευεπωs ο Χριαιανισμόs ήταν μια νέα ιδεαλιcπικήΘρnσκει'α και ωs εκ tούτου Θα έπρεπε να ενδυθει'

με τnν 1δεαλ1α1κή πλατων|κή φ1λοσοφ1'α

γαρχικού συστήματος. Οι καταρρέουσεςολιγαρχικές κοινωνικές δομές επιχείρnσανεπιτυχώς μια εκπλnκτική πολιτισμική ανα-δίπλωσn. Προκειμένου να διατnρήσουν τοδιοικnτικό έλεγχο τnς κοινωνίας, υιοθέτn-σαν -βεβαίως φαινομενικά και υποκριτι-κά- τn φιλοσοφική αρχή του ιδεαλιcπικούπολιτισμικού ρεύματος, τnν αρχή τnς «Δn-

μοκρατίας».

ΕΠΙΚΑΛΟγΜΕΝΟΙ ΟΜΩΣ κάποιες ουσιααι-κές και πραγματικές κοινωνικές αδυναμίες,n «δnμοκρατία» δικαίως αντικαταστάθnκεcιπό τnν «αντιπροσωπευτική δnμοκρατία»n οποία με τn σειρά τnς έδωσε τn Θέσn τnςστnν «αντιπροσωπευτική πολυκομματικήδnμοκρατία». Είναι αλήθεια ότι όλn αυτήτnν περίοδο των μεγάλων κοινωνικώναλλαγών έγιναν φιλότιμες προσπάθειεςαλλαγής του φιλοσοφικού και ιδεολογι-κού προσανατολισμού των διοικnτικών δο-μών. Στόχος αυτής τnς προσπάθειας ήταν n

εφαρμογή τnς αρχής των «αρίστων» στnνεπιλογή των «δnμοκρατικά» εκλεγομένωναντιπροσώπων.

ΣΤΟ ΣΗΜΕΙΟ αυτό όμως κρυβόταν n παγί-δα των ολιγαρχικών δομών. ΠοντάρονταςCπnν «ανθρώπινn φύσn», επέκτεινε αριθ-

μnτικά τον ολιγαρχικό κύκλο συμπεριλαμ-βάνοντας σ' αυτόν όλους τους εκάστοτεεκλεγμένους εκπροσώπους του λαού.Οι εκπρόσωποι cιυτοί περιβάλλονΓ[cιν μεόλα τα ολιγαρχικά προνόμια και γίνοντανδεκτοί στους ολιγαρχικούς κύκλους ωςισότιμοι εταίροι όσο χρόνο διαρκούσε nΘnτεία τους.

ΗΤΑΝ ΣΧΕΔΟΝ βέβαιο ότι το πάθος τnςεξουσίας κcιι του πλούτου, n nδονή τnς επι-

βολής τους στο πλήθος, n λα.ι.κή αποδοχήπου μπορούσαν να αποκομίσουν μέσωτnς εξυπnρέτnσnς βασικών αναγκών -μεΘεμιτά ή αθέμιτα μέσα- Θα αλλοτρίωναν

ακόμα κCιι τους άριστους μετατρέποντάςτους απλώς σε «ολίγους».

Η ΤΠΑΡΞΗ κάποιων αδιάφθορων Cιντι-προσώπων Θα αποτελούσε το «άλλοθι»και τnν προς τα έξω «καλή μαρτυρία» τουσυαήματος. Μια τέτοια εξέλιξn βεβαίωςπαραχάραζε το ουσιαστικό νόnμα τnςΔnμοκρατίcις μετατρέποwάς τnν σε έναπαράδοξο σύστnμα «ολιγαρχικής αντιπρο-σωπευτικής δnμοκρατίας». Ενα τέτοιο κοι-νωνικό και πολιτικό σύστnμα ικανοποιούσεεπιφανειακά το λα.ι.κό αίσθnμα το οποίοαποζnτούσε συμμετοχή στn λήψn αποφά-σεων, ενώ ουσιαστικά οι αποφάσεις λαμ-βάνονταν και πάλι από μια διευρυμένn καιπεριχαρακωμένn ολιγαρχική ομάδα.

ΕΠΑΣ ΔΕγτΕΡΟΣ παράγοντας που παρέ-

μεινε αναλλοίωτος στο πλαίσιο αυτής τnςκοινωνικής μετάλλαξnς ήταν n διατήρnσn,ως παράγοντcι κοινωνικής αξιολόγnσnς,

_ΞΞΞξΞΞΞΞΞξΞΞέΞSΞΞ±ΤΞΞ;

iΗiΙiii+i+Ίiiii

τnς ποσότnτcις κcu τnς ποιότnτcις τωνυλικών αγαθών. Ο παράγοντας αυτός όχιμόνο διατnρήθnκε, αλλά συν τω χρόνωαπετέλεσε τn βάσn του οικοδομήματοςτnς σχεδιοποιnμένnς οικονομίας. Με τnναποδοχή αυτού του πολιτικού συcπήματος,n σήψn των δομών του πολιτισμού είχεπεράσεισtnντελευταίακcιιπλέονεπώδυνn

φάσn του, αφού εύκολα πίcι μετατράπnκεσε έναν οικονομίστικο πολιτισμό.

το οΙκΟΔΟΜΗΜΑ όμως τnς οικονομίαςεντάσσεται στο πλαίσιο τnς κοινωνικήςσυγκρότnσnς μιας κοινωνίας. Η οικονομίαδεν αποτελεί -σ[ο φιλοσοφικό τnς τουλά-χισ[ον επίπεδο- επιστήμn, παρά μόνο στομέτρο τnς χρnσιμοποίnσnς μιας σειράςεπιστnμονικών κατευθύνσεων, όπως τnςκοινωνιολογίας, των μαθnματικών και τnςΨυχολογίας. Η οικονομία, ιδεατά, αποτε-λεί τον ισχυρό βραχίονα μέσω του οποίουένα πολιτικό σύcπnμα, στnν πρακτική του

έκφρασn, στnρίζει τους πολίτες, τnν επι-σ[ήμn και τn Θεολογία. Η οικονομική δομήβεβαίως πρέπει να διαμορφώνεται και ναοριοΘετείται από το περιεχόμενο και τnνεπίδρασn τnς εσωτερικής φιλοσοφίας καιτnς επιστnμονικής κοσμοθεώρnσnς ενόςλαού. Αν επικυριαρχήσουν n οικονομίακcιι τα συστήματά τnς πάνω σε κάθε πο-λιτισμική έκφρασn, τότε, όπως αναφέρειο καθnγnτής τnς Θεολογικής Σχολής του•Πανεπιcπnμίου ΑΘnνών Μάριος Μπέζγος:

«Κανένας nΘικός φραγμός, καμιά Θρn-σκευτική απαγόρευσn, κανένα Θεολογικόόριο δεν μπορούν να αναχαιτίσουν ή ναεπnρεάσουν τnν οικονομική δραστnρι-ότnτα του ατόμου. Με αυτόν τον τρόποόμως κινδυνεύει n ιδιωτική πρωτοβουλίανα εκφυλιστεί σε ατομική υστεροβουλία.ΧάνονΓ[cιι τα όρια ανάμεσα στn ελευθερίακαι τnν αυθαιρεσία, στnν πρωτοβουλίακαι τnν υαΓ[εροβουλία, στο κέρδος και τnνκερδοσκοπία».

Η σύγχρονn εποχή

ΣΤΗ ΣΗΜΕΡΙΝΗ εποχή μάλλον έχουμεφθάσει σε αυτό το τελικό αάδιο πολιτι-σμικής κατάρρευσnς. Η Ελλάδα όμως, ως

μnτέρα τnς Δnμοκρατίας και του ευρω-πα.ι.κού πολιτισμού, έχει τnν υποχρέωσnνα ζωντανέψει τις αξίες και τnν nΘική τnςΔnμοκρατίαςτωνπροσωκρατικώνφιλοσό-φων. Βεβαίως, όλοι σήμερα μcις Θεωρούνφτωχούς, αδύνατους, cιλλοτριωμένουςαπό τn λάμψn του πρόσκαιρου πλούτου.Μας Θεωρούν ανίκανους να χτίζουμε πο-λιτισμούς. Σε όλους αυτούς απαντάει ο

μεγάλος μας ποιnτής Οδυσσέας Ελύτnς:•«Κί ας μας φωνόζουν αεροβάτες,_ φίλε μου,

όσοι δεν ένιωσαν ποτέ με τι σι'δερο, με τιπέτρες, τι αι'μα, τι φωτιό, Χτίζουμε, Ονειρευ-όμαστε και Τραγοιιδούμε.1».

ΟΣΟ ΚΑΙ αν δεν το έχουνε καταλάβει όσοιμας αμφισβnτούν, πριν από αυτούς, ξανα-βρήκαμε μέσcι στn φωτιά του πόνου μcιςτnν αξία που δnμιουργεί πολιτισμούς, τnνανθρώπινn αλλnλεγγύn. Και όπως μας δι-nγείται ο μεγάλος Γιάwnς Ρίτσος:«Και να αδερφέ μου που μόθαμε να κου-βεντιόζουμε ήσυχα, ήσυχα κι απλό.Καταλαβαινόμαστε, τώρ α,δε χρειάζονται περισσότερα.Κι α;ύριο λέω Θα γι'νουμε ακόμα πιο απλοί.Θα βρούμε αι]τά.τα λόγια που_π.αίρνουνετο ίδιο βάρος σ' όλες τις καρδιές,σ' όλα τα χεΜn, έτσι να λέμεπ[α τα σύκα-σύκα και τη σκάφη-σκάφη.Κ[ έτσι που να χαμογελάνε οι άλλο[ και ναλένε: "Τέτοια ποίήματα σου φτιάχνω εκατότrιν ώρα". Αι;τό Θέλουμε κι εμει'ς.Πιατί έμείς δεν τρανουδάμε για να ξεχωρί-σουμε, αδελφέ μου, απ' τον κ$σμο.Εμείς τραΎουδόμε για να σμίξουμε τονκόσμο.» Ε

Βιβλιογραφία> Μάνος Δανέζnς και Στράτος Θεοδοσίου,Το μέλλον του παρελθόντος μας-ΕπισtήμnκCιι Νέος Πολιτισμός. Εκδόσεις Δίαυλος,Αθήνα 2005} Μάνος Δανέζnς και Στράτος Θεοδο-σίου, Ετσι βλέπω τον Κόσμο-Η ΕπιαΓ[ήμnτου ΗοmουnίνerSα|ίs. Εκδόσεις Δίαυλος,Αθήνα 2012

Τα πέντε Πένn τουΗσιόδου έχουν

απασχολήσει πολλούςερευνnτές-μελετnτές

τnς Αρχαίας Ελλnνικής

Γραμματείας. Και αυτό

διότι το περιεχόμενότους εξάπτει τn φαντασία

και διακλαδώνεταισε πολλά γνωστικάεπίπεδα. Το τι Θέλει

βέβαια πραγματικά ναμας πει ο Ησίοδος με

το «Εργα και Ημέραι»,

και κυρίως για τα πέντεΓενn, το ξέρει μόνο

` ο ίδιος.

ΤΟυ Μιχάλn Αποστολάκn

0 ΙΙΣΙΟΔΟΣ στο «Εργα και Ημέραι»νουθετεί τον αδερφό του Πέρσnδίνοwάς του συμβουλές για τοσωστό και ιδανLκό τρόπο ζώής.

Ξεκινά τn διήγnσή του από τις Μούσεςκαι συνεχίζει με τον Μύθο του Προμn-Θέως και του αδερφού του ΕπιμnΘέως,όπου ο δεύτερος δέχεται τnν Πανδώραμε το περίφnμο κουτί τnς, το οποίο καιανοίγει σπέρνονΓ[ας στον κόσμο όλα τακακά, κλείνοντας τnν Ελπίδα μέσα.

ΘΑ ΛΕΓΑΜΕ πως ο Ησίοδος εδώ κάνει μια

γενική αναφορά στο πώς έχουν τα πράγ-ματα Cπ:n ζωή, προτρέποντας τον Πέρσnνα μn συμπεριφερθεί και εκείνος σαν τονΕπιμnΘέα. Δnλαδή πως ο άνθρωπος έχειτnν επLλογή κατά το βίο του να λειτουρ-

γήσει με γνώμονα τn φρόνnσn και τοήθος. Και συνεχίζει με το περίφnμο «ωςομόθεν γεγάασι Θεοί Θνnτοί τ' ανθρώποι»(στ. 107), δnλαδή πως μαζί γίνανε οι Θεοίκαι οι Θνnτοί άνθρωποι.

ΕΔΩ Ο Ησίοδος ξεκινά μια διήγnσn κατdπώς ο άνθρωπος σ[n διάρκεια του Βίου

του μπορεί να γίνει είτε αγαθός είτεκακός. Είτε αθάνατος είτε Θνnτός...

Τα Γένn καιοι nλικιακές Φάσειςτου ανθρώπου

ΞΕΚΙΝΑ ΜΕ το Χρυσό Πένος, δn-λαδή τn βρεφική ή παιδική nλικίατου ανθρώπου. Χρυσό γιατί εκείνα

~` τα χρόνια ήταν τα καλύτερα, τα πιο` ξέγνοιασ[α. Ως παιδιά δεν έχουμε

καμία σκέψn για κόπους ούτε βάσα-.' να. Ζούσαμε σαν θεοί. Πάντα γλεντο-

`

κοπούσαμε και δεν σκεφτόμασ[αν κανένακακό. Ο ποιnτής με Θαυμάσιο τρόπο λέει«Θνήσκον δ' ως Θ' ύπνω δεδμnμένοι», δn-λαδή κcιι πέθαιναν σαν να τους έπαιρνεο ύπνος, δnλώνοντας έτσι τn γαλήνn καιτnν nρεμία στα πρόσωπα των παιδιών κα-Θώς τα παίρνει ο ύπνος. Ως παιδιά είχαμεόλα τα καλά, δεν δουλεύαμε για το Ψωμίμας, τα είχαμε όλα έτοιμα απ' τn μnτέραμας ή αλλιώς, κατά τον πριnτή, Γαία!

ΕΔΩ ΠΡΒΠΕΙ να σnμειώσουμε τnν έκφρα-σn του ποιnτή «γένος μερόπων ανθρώ-πων». Σε σύγκρισn με τn λέξn «ευρύωψ»που σnμαίνει εκείνος που βλέπει μακριά,έχει δnλαδή ευρύ οπτικό πεδίο, άρα προ-

βλέπει κιόλας, n λέξn «μέρωψ» σnμαίνειεκείνους που βλέπουν ένα μέρος από τοοπτικό πεδίο, δnλαδή δεν προβλέπουν.Δεν προνοούν. Αυτός ο προσδιορισμόςτnς λέξnς έρχεται να συμπλnρώσει τnνπεριγραφή του Χρυσού Γένους.

ΤΟ ΓΕΝΟΣ των πα.ιδιών όντως μn έχο-ντας αναπτύξει τnν κριτική τους ικανό-τnτα φαίνεται αδύνατον να προβλέψουντο κακό. Τα παιδιά δεν εκτιμούν σωστάτις καταcπάσεις. Είναι αφελή. Μεγαλώνο-ντας χάνεται ο παιδικός αυθορμnτισμός,χάνονται τα χρόνια και n Γαία, καλύπτο-ντάς τα, τα κάνει αναμνήσεις, που ζουνπάντα στο νου μας.

Ο ΗΣΙΟΔΟΣ επισnμαίνει πως με τn Θέλn-σn του Διός γίνονται τα καλά πνεύματαπάνω Cπn γn και φύλακες των ανθρώπων.Οι αναμνήσεις ανέκαθεν είναι εκείνες πουοδnγούν τις σκέψεις μας σε όλους τουςτομείς τnς ζωής. Οι αναμνήσεις βοnΘούνστn λήψn αποφάσεων και είναι πάντοτεμαζί μας. Επίσnς, αν ΘυμnΘούμε κάποιες

Ο Ησι'οδοs επισnμαι'νει πωs με τn Θέλnσntου Διόs γι'νονται τα καλά πνεύματα πάνωαn γn και φύλακεs των ανθρώπων. Οι" αναμνήσειs ανέκαθεν ει'ναι εκει'νεs που

οδnγούν τιS σκέψειs μαs σε όλουs τουs*, τομει's τnS ζωήs

λέξεις των παλιών, όταν ένα παιδί πεθαίνειτότε γίνεται φύλακας άγγελος των ανθρώ-πων λόγω τnς αγνής ψυχής του.

ΜΕΓΑΛΩΝΟΝΤΑΣ Ο άνθρωπος φτάνει στnνκρίσιμn nλικία τnς εφnβείας. Πνεται ένα

μέλος του Αργυρού Γένους. Ο έφnβος γε-νικότερα, αλλά ειδικότερα στις μέρες μcις,χαρακτnρίζεται από τον αυθορμnτισμό του,τnν ενεργnτικότnτά του, τnν αμυαλιά του.Ο Ησίοδος το λέει καθαρά στον στ.132«αλλ' οτ' αρι nβήσαι τε και ήβnς μέτρονίκοιτο» δnλαδή κατά τn μετάφρασn: μαόταν ερχόταν ο καιρός να γίνουν παλικάριακι έπαιρναν τα σnμάδια τnς ήβnς.„

ΜΑΣ ΜΙΛΑΕΙ για τον νέο που είναι cιντι-δραστικός, ανέμελος, αλαζόνας, που βράζειτο αίμα του και δεν ακούει τους μεγαλύτε-ρούς του, τους γονείς του, απομακρυσμέ-νος από τις παραδόσεις κcιι το Θείο.

ΝΑ ΣΙΙΜΕΙΩΣογΜΕ πως το Χρυσό και τοΑργυρό Πένος (βρεφική-παιδική nλικία καιεφnβεία) το φτιάχνουν οι Ολύμπιοι στονκαιρό όπου ο Κρόνος ήταν Βασιλιάς. Τοτέλος όμως του Αργυρού Πένος το ορίζειο Ζευς, σnματοδοτώντας τnν αρχή τnς Βα-σιλείας του.

ΘΑ ΑΕΓΑΜΕ ότι είναι n εποχή όπου ο Νουςτου ανθρώπου αρχίζει και μεστώνεταιπαίρνοντας σnμαντικές αποφάσεις για τnζωή του. Ο έφnβος αρχίζει και συλλογιέται,σκέφτεται, αλλάζει απόψεις, παίρνει Θέσειςσε σοβαρά ζnτήματα. Είναι n εποχή τnςενnλικίωσnς όπου το κριτικό πνεύμα τουανθρώπου αναπτύσσεται. Είναι το ΧάλκινοΠένος, δnμιουργnμένο από τον Ζήνα (Νου),αφού πρώτα πέρασε το Αργυρό Πένος στιςαναμνήσεις.

Η ενnλικίωσn

ΤΟ ΧΑΛΚΙΝΟ γένος δεν έχει καμία σχέσn

με τα άλλα δύο στάδια, όπως επισnμαί-νει και ο ποιnτής. Ο άνθρωπος πλέον έχει

φτάσει στο απόγειο τnς βιολογικής δύνα-μής του. Εχει πάρει πλέον τις αποφάσειςτου για τn ζωή, ξέρει τι του αρέσει και τιόχι. Μάχεται για τις απόψεις του κCιι πnγαί-

ΞΞΞΞΞ=ΞΞΞΞΞΞΞΞΞ:ΞΞΞΞΞΞΞΞΞΞΞ

νει μπροστά. Πολεμά για τn στα-Θερότnτά του ως χαρακτήρας.Σκέφτεται, μnχανεύεται, αρπά-

ζει τις ευκαιρίες. Αναλαμβάνει ευ-Θύνες, φτιάχνει σπίτι, δnμιουργεί

οικογένεια. Τα «Θέλω» του γίνονται«πρέπει» και το ανάποδο. Είμαστε σε

μια ατελείωτn μάχn με τον εαυτό μας! Τι Θαακολουθήσουμε; Ποιες αξίες και ιδανικά;Ποιοι αλnΘινά είμαστε;

Ο zΕΥΣ (Νους) αυτά τα διλήμματα τα κάνειαναμνήσεις διότ[ έρχεται n περίοδος εκείνnόπου ο άνθρωπος μπορεί να γίνει nμίθεος...Να πλnσιάσει στπ Θέωσn. Είναι n περίοδοςόπου τελειώνει n περιπλάνnσn σε ιδέες καιαπόψεις. Ο άνθρωπος σκέφτεται πλέονορΘά. Γίνεται δίκαιος και ευγενής. Αγαθόςστις σκέψεις και στις πράξεις. Δnμιουργεί

και πράττει χωρίς πονnρούς σκοπούς καιεγωισμούς. Ολα με γνώμονα τnν Αρετή.

Πνεται Ηρωας Cπα μάτια των γύρω του κcuόταν ο Βίος του τελειώσει, τον Θυμούνταιόλοι κcιι τον μνnμονεύουν. Ηρωας γίνεσαιμετά Θάνατον„.

ΑΤΤΗ Η περίοδος είναι μετά τnν ενnλικίω-σn χωρίς όμως να προσδhιορίζεται κάποιαnλικιακή φάσn του ανθρώπου. Από τn στιγ-

μή που νοούμε ορΘά αλλdζουν όλα γύρωμας. Η ζωή μάς αποκαλύπτεται σε όλα ταεπίπεδα! Το Εγώ γίνετcιι Εμείς! Ευδαιμονία!Γνώθι σαυτόν! Είναι το Πένος των Ηρώων,το μόνο Γένος που δεν προσδιορίζεται μεμέταλλο!

ΤΟ γήραςΤΟ ΕΠΟΜΕΝΟ Γένος είναι το Σιδnρούν,δnλαδή τα Γnρατειά! Είναι το Γένος που

βρίσκεtαι ο Ησίοδος κCιι το απεχθάνετcιι.Στα γnρατειά του γράφει όλες αυτές τις

Μεγαλώνονταs ο άνθρωποsφτάνει αnν κρι'σ1μn nλ1κ1'ατns εφnβει'αs. Γι'νεtαι ένα

μέλοs του Αργυρού Πένουs.Ο έφnβοs γενικότερα, αλλάειδικότερα στιs μέρεs μαs,χαρακτnρι'Φαι από τον αυ-ΘΟΡμnΤ|σμό τΟυ, Τnν ενεργn-τικότmά του, τnν αμυαλιά του

όυμβουλές προς τον αδερφό του Πέρσn.Είναι n nλικιακή φάσn του ανθρώπου πουτα βάσανα τα σωματικά είναι πιο έντονα.Ο κόπος κCιι ο πόνος του σώματος κατάτn διάρκεια τnς nμέρας δεν Θα σβήνει τnνύχτα. Το σώμα του αλλάζει, φθείρεται,βαραίνει και αυτό επnρεάζει και τις πνευ-ματικές λειτουργίες. Γκρίζους κροτάφουςμάς αναφέρει ο ποιnτής, υπονοώντας τnσωματική μεταβολή αλλά και τnν εμπει-ρία που κατέχει ένας nλικιωμένος από τnνπορεία του Βίου του. Και αυτό το Πένος οΖευς (Νους) Θα το κάνει αναμνήσεις*.

Ο ΒΙΟΣ του ανθρώπου, κατά τα παραπάνω,είναι σκλnρός όπως τα μέταλλα. Η μετου-σίωσn των Μετάλλων (nλικιακές φάσεις)

μέσω τnς σκέψnς (Ζευς-Νους) είναι οοδnγός προς τnν ΑυτοΎνωσία. Ας ανα-ρωτnΘούμε λαπόν και cις αναλογιστούμε!Ελεύθερα...

Ο ΠΟΙΗΤΗΣ αναφέρει στον στ.175 ΎιCι τοΣιδnρούν Πένος «αλλ' ή πρόσθεν Θανείν ήέπεται γενέσθαι»... δnλαδή «αλλά ή πριννα πέθαινα ή μετά να γινόμουν»... Δεν Θαεπεκταθούμε σε αυτό, αλλά ας αναλογιστείο καθένας, με τον δικό του τρόπο σκέψnς,το νόnμα των παραπάνω στίχων. Ε

αωόει'να:ξg:#Ρυ:Ξ:,:ααεάτέιgνταομυν2:g;ςώΞg::

...Συνέχεια από το τεύχος Ί 82.

Ο Στάλιν το Ί 950 διαβλέπονταςτn σύνδεσn καπιταλισμού - εκ-

φυλισμού τnς γλώσσας έγραψε:«Δεν υπάρχει γλώσσα ταξική,

Υλώσσα του λαού, παρά μόνονγλώσσα εθνικh. γπάρχει δnμοτικήπου πρέπει σταδιακά να παραμε-

ριστεί προς όφελος τnς ιστορικήςεθνικής γλώσσας». Και συμπλn-

ρώνει: «Ισχυρίζονται (οι εγκά-Θετοι) πως κάθε ταξική γλώσσαέχει τnν ταξική γραμματική, ήτοιπρολεταριακή γραμματική καιαστική γραμματική. Τέτοιο πράγμαδεν υπάρχει. Στnν εθνική γλώσσαυποτάσσονται οι διάλεκτοι ωςκατώτερες μορφές, n Υλώσσα Θαείναι μία»ι

(Περί Γλωσσολόγων, 28/7/1950).

ΣΊ'ΙΣ 9 Φεβρουαρίου 1950 n γε-

ρουσία των Εξωτερικών Σχέσεωνπαρουσιάζει το Ψήφισμα 66 τοοποίο αναφέρει τα εξής:

«ΠΡΟΚΕΙΜΕΝογ ΝΑ επιτευχθεί μια πα-

γκόσμια ειρήνn και δικαιοσύνn, Θα πρέπεινα αλλάξει ο Χάρτnς των Εθνών από ταΗνωμένα Εθνn για να δnμιουργnΘεί nπαγκόσμια κυβέρνnσn και να γίνει χρήσnτου .Π. Συντάγματος». Το ψήφισμα εισήχθn

για πρώτn φορά στn Γερουσία στις 1 9 Σε-πτεμβρίου 1949 από το γερουσιαστή GΙenΤαyΙοr. Ο γερουσιαστής Α|eχαnder Wίιeyαποκάλεσε το σχέδιο αυτό «σοφό» και ευ-λαβικά ευχήθnκε και είπε ότι «καταλαβαίνωπως μέσω των Ηνωμένων Εθνών Θέλετενα δnμιουργήσετε μια ξεχωριcπή σύμβασnγια μια νέα παγκόσμια τάξn».

Ο ΓΒΡΟΥΣΙΑΣΤΗΣ Glen ΤαyΙοΓ αργότεραδήλωσε: «Θα πρέπει να Θυσιαστεί σnμαντι-

«Η Νέα Διεθνήs Τίάξη Θα

ΠΡέπει νο Ονταποκρ{νεταιστ]S προσδοκίεs όλου τουκόσμου για παγκόσμια ειρή-νηι γ1α την ο1κονομ1κή κα1κοινωνικήολλαγή...»

κή κυριαρχία στnν παγκόσμια οργάνωσn,και να μπορέσουμε να επιβάλουμε φόρουςώστε να μπορούμε να συwnρήσουμε τnνΠαγκόσμια Κυβέρνnσn».

ΤΟ 195Ο καταθέτει ο διεθνής χρnματοδό-τnς jαmes Wαrbυrg ενώπιον τπς Επιτρο-πής Εξωτερικών Σχέσεων τnς Γερουσίαςκαι αναφέρει: «Θα έχουμε μια παγκόσμιακυβέρνnσn είτε το Θέλουμε είτε όχι. Τοερώτnμα είναι αν n παγκόσμια κυβέρνnσnΘα επιτευχθεί με συναίνεσn ή με κατάκτnσnτων κρατών».

Σ]ΙΣ 12 Απρίλιου 1952 ο jοhn FοSterDυ|ΙeS σε μια ομιλία του στο Αmerίcαn ΒarΑsSοcίαtίοπ αναφέρει πως με μια συνθή-κn ή νόμο μπορούν'να παρακάμψουν τοΣύνταγμα. «Με μια συνθήκn μπορούμε ναπάρουμε τnν εξουσία μακριά από το Κο-γκρέσο και να τn δώσουμε στον πρόεδρο.Μπορούμε να πάρουμε τnν εξουσία από

τα κράτn και να τn δώσουμε Cπnν ομο-σπονδιακή κυβέρνnσn ή σε κάποιο διεθνήοργανισμό. Μετά όποιο κράτος Θέλει ναασκήσει κάποιο δικαίωμα Θα το ασκεί μέσωτου Παγκόσμιου Συντάγματος που Θα τουςέχουμε δώσει».

ΤΟ 1954 ο πρίγκιπας Βernhαrd τnς Ολλανδί-ας ιδρύει τn Λέσχn ΜπίλνΓ[ερμπεργκ, όπουλαμβάνουν μέρος πολιτικοί και τραπεζίτεςαπό όλον τον κόσμο με άκρα μυστικότnτα.Ο πρίγκιπας Βernhαrd είναι και ο μέντοραςτnς Wοrld Wίde Fυnd fοr Ναtυre (WWF)Επίσnς το 1954 ο Ηοrace RοWαn Gαίther

Jr., πρόεδρος τnς Fοrd Fουndαtίοn, δήλωσεcπ:Ον Νοrmαn Dοdd, επίτροπο του Κογκρέ-σου: «Ολοι μας εδώ ανεβαίνουμε ένα νέοεπίπεδο στnν πολιτική που δnμιουργούμεκcιι οδnγούμαστε από τον Λευκό Οίκο. Ηουσία είναι να χρnσιμοποιήσουμε επιχορn-

γήσεις από τnν εξουσία ώστε να αλλάξειn ζωή μcις στις Ηνωμένες Πολιτείες κcιι να

μπορέσουμε άνετα να συγχφνευθούμε μετn Σοβιετική Ενωσn προς όφελος τπς ΝέαςΠαγκόσμιας Τάξnς».

ΤΟ 1958 δnμοσιεύεται n Παγκόσμια Ειρήνn

με τον Παγκόσμιο Νόμο από τους συνnγό-ρους και συγγραφείς Grenνί||e C|αΓΚ καιLΟυίs Sοhn χρnσιμοποιώντας τον ΟΗΕ ωςσώμα τnς παγκόσμιας κυβέρνnσnς, για τοναφοπλισμό όλων των κρατών από μιcι πα-γκόσμια αστυνομική δύναμn.

ΡΟ 1959 το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσε-

ων με το άρθρο 7 που εκδόθnκε στις 25Νοεμβρίου καλεί για ένα Νέο Διεθνή Νόμοσε όλα τα κράτn. «Η Νέα Διεθνής Τάξn Θαπρέπει να ανταποκρίνεται στις προσδοκίεςόλου του κόσμου για παγκόσμια ειρήνn,για τnν οικονομική και κοινωνική αλλαγή„.μια διεθνή τάξn... συμπεριλαμβανομένωνκαι των κρατών που ανήκουν στον κουμ-μουνιπικό σοσιαλισμό». Το 1959 το Πα-γκόσμιο Σύνταγμα και το νέο Κοινοβούλιοιδρύεται και αναπτύσσεται αργότερα απόένα διάγραμμα τnς Παγκόσμιας Κυβέρνn-σnς στο πλαίσιο του Συντάγματος για τnνΠαγκόσμια Ομοσπονδία τnς Γnς.

ΤΟ 1959 n Μίd-Centυry έγκειται Θετικά στnνεξωτερική πολιτική των ΗΠΑ, υπό τnν cιι-

γίδα των Rοcκefeller Βrothers. «...Πρέπειναι χαιρετίσουμε το έργο αυτό Θετικά, αυτόείναι το καθήκον μας, να συμβάλουμε cπnδιαμόρφωσn μιας νέας παγκόσμιας τάξnςσε όλες τις διαστάσεις τnς... Πνευματικές,

οικ.ονομικές, πολιτικές, κοινωνικές καιστρατιωτικές...».

Σταδιακός σχεδιασμόςΣΤΙΣ 9 Σεπτεμβρίου 1960 ο πρόεδρος Α.ι.-

ζενχάουερ (Dwίght D. Είsenhοwer) υπο-γράφει με τn Γερουσία το κοινό ψήφισμα170, τnν προώθnσn τnς ΟμοσπονδιακήςΑτλαν[ικής Ενωσnς. Ο Ε|mo Rορer, δnμο-σκόπος τnς Ατλαντικής Ενωσnς (αργότερακαι πρόεδρος), δnλώνει πως στόχος είναι nπαγκόσμια κυβέρνnσn και για να γίνει σα-

φές το πρώτο βήμα πρέπει να ολοκλnρω-Θεί και στα τέσσερα μέτωπα: τnν οικονομία,το στρατό, τnν πολιτική και τnν κοινωνία.

ΤΟ ι961 οι ΗΠΑ ανακοινώνουν ένα σχέ-διο αφοπλισμού όλων των κρατών απότα Ηνωμένα Εθνn (αριθμός εγγράφου7277-τα Ηνωμένα Εθνn έχουν τnν ελευ-Θερία στο να κnρύξουν πόλεμο στα κράτnπου δεν Θέλουν να συμμορφωθούν με τανέα μέτρα υπέρ τnς ειρήνnς). «Το πρόγραμ-

μα των ΗΠΑ είναι ο γενικός και πλήρnςαφοπλισμός για έναν ειρnνικό κόσμο απότον ΟΗΕ και κανένα κράτος δεν Θα έχειτn στρατιωτική δύναμn να αμφισβπτήσειτnν προοδευτική Ειρnνευτική Δύναμn τωνΗνωμένων Εθνών».

«Ο πυρεtό.s του εθνικισμούπρέπει να σβήσει από κάθεκράτοs για να μπορει' ναεκτελει' τα διεθνή πολιτικάκαθήκοντά του. . . Αυτοι' ει'ναι

μερικοι' λόγοι που οδnγού-μαm "απο-φασιcmκά"προs τnν πραγματ1κή ο1κο-δόμnσn ενόs νέου κόσμουμε εθελοντική υπnρεσι'α καιπ1'Cπn αnν αδελφότnτα τωνδnμιουργώνμαs...»

ΤΗΝ 1 n Μαρτίου 1962 ο γερουσιαστήςcΙαrΚ μιλώντας στn Σύγκλnτο καλεί για δι-άλυσn όλων των ενόπλων δυνάμεων καιτnν απαγόρευσn τnς αποκατάστασής τουςυπό οποιαδήποτε μορφή. «Αυτό το πρό-γραμμα Θα μείνει σταθερό και εγκρίνεταιαπό τnν κυβέρνnσn των ΗΠΑ». Το 1962 nΝέα Παγκόσμια Ομοσπονδία δnμοσιεύειμια μελέτn («Ενας Κόσμος ελεγχόμενος απότα Ηνωμένα Εθνn»). Ο Lίncoln Β|οοmfίeld,

μέλος του CFR, αναφέρει: «Αν n κομμουνι-στική δύναμn Cπαματήσει να υπάρχει, τότεn Δύσn Θα χάσει κάθε κίνnτρό τnς για τnΝέα Παγκόσμια Κυβέρνnσn».

Ο ΝΒΙ,sΟΝ RocκefelΙer δnμοσιεύει άρθρομξ τίτλο το μέλλον τnς Παγκόσμιας Ομο-σπονδίας. Η κυβέρνnσn τnς Νέας γόρκnςενισχύει tn «νέα παγκόσμια τάξn», n παλιάκαταρρέει και Θα γεwnΘεί με τον αγώνα

ρεί να nγnΘεί και απόκοινούς ανθρώπους

αλλά αυτό είναιαπίθανο να συμβεί

ρ. 6*™ Κπαειί;.εν Θα επιτρcι-

Οι στόχοικαι τα μέσα

ΤΟ 1964 γίνεται nταξινόμnσn των Εκ-

παιδευτικών Στόχων

με το Εγχειρίδιο ΙΙ ναδnμοσιεύεται από το συγ-

μας μια «νέα τάξn πραγμάτων». «Ο πυ-ρετός του εθνικισμού πρέπει να σβήσειαπό κάθε κράτος για να μπορεί να εκτελείτα διεθνή πολιτικά καθήκοντά του... Αυ-τοί είναι μερικοί λόγοι που οδnγούμαστε"απο-φασιστικά" προς τnν πραγματική οι-

κοδόμnσn ενός νέου κόσμου με εθελοντικήυπnρεσία και πίστn αnν αδελφότnτα τωνδnμιουργών μας.„ Πολύ πιο σύντομα απ'ό,τι μπορούμε να συνειδnτοποιήσουμε Θαμπουν οι βάσεις του νέου ελευθέρου κό-σμου».

ΤΟ 1963 o /. Wί||ίαm Fυ|brίght, πρόεδροςτnς Γερουσίας-Επιτροπής Εξωτερικών Σχέ-σεων, μλάει σε ένα συμπόσιο που χρnμcιτο-δοτείται αnό tο Ταμείο για τn Δnμοκρατία,ένα αριcπερό πρόγραμμα του 1δρύματοςFοrd: «Η κυβέρνnσn μπορεί να nγnΘεί μόνοαπό άτομα επιλεγμένα από τnν ελίτ... Μπο-

γραφέα Βenjαmίn ΒΙοοm καινα αναφέρει: «Ενα μεγάλο μέρος αυτούπου ονομάζουμε "καλή διδασκαλία" είναιο στ:όχος ενός δασκάλου για τnν επίτευξnτων στόχών μέσω τnς συναισθnματικήςπρόκλnσnς και των πεποιθήσεων των μcι-ΘnΤών».

ΤΟ 1967 ο Ρίτσαρντ Νίξον (Rίchαrd ΜίιhουsΝίχοn) μιλάει για τn Νέα Παγκόσμια Τάξn.Οί διcιΘέσεις των εθνών για να εξελιχθούνκαι να αναπτυχθούν ώστε να καλύψουν τιςανάγκες τους Θα πρέπει να είναι κομμάτιτnς «Νέας Παγκόσμιας Τάξnς».

ΤΟ 1968 ο jοy ΕΙmer Μοrgαn, πρώnν cιρχι-συντάκτnς τnς Εφnμερίδας «ΝΕΑ», δnμοσι-εύει το «Τhe Αmerίcαn CίtίzenS ΗαndbοοΚ»Cπο οποίο αναφέρει: «Με τnν έλευσn τωνΗνωμένων Εθνών και τnν ανάγκn να ολο-κλnρωθεί n Θέσn τους στnν παγκόσμιακυβέρνnσn, υποχρεούνται οι πολίτες τωνΗνωμένων Πολιτειών να Θεωρούνται πο-λίτες του κόσμου και αυτό ισχύει και γιcιόλα τα κράτn Cπn Γn, να έχουν τnν ιδιότnτατου ενεργού παγκόσμιου πολίτn».

Σ:ΤΙΣ 261ουλίου 1968 ο ΝeΙsοn RοcκefelΙer

δnλώνει τn στήριξή του στn Νέα ΤάξnΠραγμάτων. Σε ένα άρθρο του ΑSSοcίαtedΡreSS o RοcκefeΙ|er υπόσχεται ότι ως πρό-εδρος Θα εργαστεί για Τn δnμιουργία τnςΝέας Τάξnς Πραγμάτων.

ΤΟ 197Ο τα ΜΜΕ προωθούν τnν Παγκό-σμια Τάξn. Η δεκαετία του 1990 Θα είναικατάλλnλn για τα μέτρα τnς νέας παγκό-

σμιας τάξnς, ισχυρίζεται ο συγγραφέας ΙαnΒαιdWίn jr: «Ο παγκόσμιος οργανισμός πουδnμιουργεί τους νόμους έχει ξεκινήσει έναερευνnτικό και εκπαιδευτικό πρόγραμμαπου Θα εισαΎάγει σ[ον πολίτn μια νέα cινα-δυόμενn πειθαρχία παγκοσμίως, με εκπαι-δευτικά προγράμματα σε όλον τον κόσμο».Τcι Μέσα Μαζικής Ενnμέρωσnς (ΜΜΕ) Θαπαίξουν καθοριστικό ρόλο στnν παγκοσμι-οποίnσn σε όλον τον κόσμο.

ΤΟ 1972 ο πρόεδρος των ΗΠΑ RίchardΜί|hουs Νίχοn επισκέπτετcιι τnν Κίνα. Στnνπρόποσn που έκανε προς τον πρωθυπουρ-γό Ζhου Εn-Ιαί (πρώnν μέλος του cFR κcnκατόπιν πρόεδρος) ο Rίchαrd Μί|hουsΝίχοn εκφράζει τnν ελπίδα του πως κάθεένας από τnν ελίτ Θα βοnΘήσει να οικοδο-μnΘεί n Νέα Τάξn Πραγμάτων.

ΣΤΙΣ 19 Ματου Ι 972 ο Μ. Rοy L. ΑSh, δι-ευθυwής του γραφείου Διαχείρισnς καιΠρούπολογισμού, σε μια από τις ομιλίεςτου αναφέρεται στον ερχομό τnς παγκό-σμιας κυβέρνnσnς και δnλώνει: «Μέσα σεδύο δεκαετίες το. Θεσμικό πλαίσιο για μιαπαγκόσμια οικονομική κοινότnτα Θα είναιεφικτό από μια υπερεθνική αρχή, μια "ατο-

μική κυριαρχία"».

ΤΟ 1973 n τριμερής επιτροπή δnμιουργείταιαπό τον τραπεζίτn Daνίd RοcκefelΙer πουδιοργανώνει ένα νέο ιδιωτικό φορέα κCHεπιλέγει τον zbίgnίew ΒrΖezίnSΚί ως σύμ-

βουλο εθνικής ασφάλειας του προέδρουjαmeS Εαrl Cαrter και διευθυντή τnς επι-τροπής. Ετσι, καλεί τον /αmes ΕαrΙ Cαrterνα γίνει ιδόυτικό μέλος. Επίσnς το 1973δnμοσιεύεται το Ανθρωπιστικό Μανιφέστο1Ι: «Ο επόμενος αιώνας μπορεί να είναι καιπρέπει να είναι ο αιώνας του ανθρώπου.Βρισκόμαστε στnν αυγή μιας νέας επρχής,

μιας κοσμικής κοινωνίας σε πλανnτική κλί-μακα.

ΞΞ,γ:Ιόκσομνιοαμ!gnσκείαΩΣ ΜΗ Θε.ι.στές δεν ξεκινάμε με τους αν-Θρώπους του Θεού, με τn φύσn όχι με τnνΘεότnτα... Αποδοκιμάζουμε τn διαίρεσnτnς ανθρωπότnτας και τους εθνικιστικούς

λόγους„. Ετσι, βλέπουμε τnν ανάπτυξnενός συστήματος δικαίου στον κόσμο καιμια παγκόσμια τάξn με βάσn τn διακριτικήομοσπονδιακή κυβέρνnσn... Η πραγματικήεπανάστασn έχει ξεκινήσει».

ΤΟΝ ΑΠΡΙΛΙΟ του Ι 974 ο πρώnν Αμερι-κανός αναπλnρωτής βοnΘός του υπουρ-γού Εξωτερικών των ΗΠΑ και μέλος τουcFR Rίchαrd Gαrdner δnμοσιεύει στnνΕπιτροπή Εξωτερικών γποθέσεων τουCFR το άρθρο «Τhe Ηαrd Fζοαd tο WοrldΟrder» («Ο Δύσκολος Δρόμος προς τnνΠαγκόσμια Τάξn») και δnλώνει: «Το σπίτιτnς Νέας Πcιγκόσμιας Τάξnς Θα πρέπει νακατασκευαστεί από κάτω προς τα πάνω καιόχ` από πάνω προς τα κάτω».

ΕΠΙΣΙΙΣ ΤΟ 1974 πραγματοποιείtαι n Δι-άσκεψn Παγκόσμιας Θρnσκείας για τπνΕιρήνn στο Βέλγιο στnν πόλn Lουναίn.Ο Dουg|αs Rοche παρουσιάζει μιαέκθεσn με τίτλο «Μπορούμε ναπετύχουμε μια Νέα ΠαγκόσμιαΤάξn».

ΤΟ 1975 δnμοσιεύεται ένα άρθρο μετnν ονομασία «Νέα παγκόσμια τάξn»,από το Κέντρο Διεθνών Σπουδών WΟοdrοWWί|Son SchοοΙ οf ΡυbΙίcαnd ΙnternatίοnalStυdίes, Ρrίncetοn υnίνersίty.

ΤΟ ΙΔΙΟ έτος, σ[ο Κογκρέσο, 92 εκπρό-σωποι και 32 γερουσιαστές υπογράφουνμια «Δήλωσn Αλλnλεξάρτnσnς» που δnμι-ουργήθnκε από τον ιστορικό Ηenry SteeΙeCοmmager. Στn δήλωσn αυτή αναφέρεταιότι: «Πρέπει να ενταχθούν όλοι για να φέ-

ρουμε στο προσκήνιο μια νέα παγκόσμιατάξπ„. Περιορίστε έwΟιες τnς εθνικής κυ-

ριαρχίας, δεν πρέπει να επιτρέπεται κάθεκράτος να λειτουργεί αυτόνομα και εθνι-κά». Το Ι 975 n Μαrjorίe ΗοΙt, n πρώτn

γυναίκα που είχε εκλεγεί στο Κογκρέσο,αρνείται να υπογράψει τn δήλωσn, λέγο-ντας: «Θα πρέπει να παραδοθούν τα κράτnσ[ο διεθνή οργανισμό ώστ:ε να μnν υπάρχεικαμία εθνική κυριαρχία».

ΔΗΛΩΝΒΙ ΟΠ «n οικονομία μας Θα πρέπει` να ρυθμίζεται από διεθνείς αρχές». Προτεί-

νει «να εισέλθουμε σε μια νέα παγκόσμια

«Αυτό ει'ναι το τέλοs, Θαει'ναι n βύθισn Τns αμερ1-καντκήs κυρ]αρχτ'αs και τnsεθνικήs κυριαρχι'αs όλωντων κρατών σε μια παντοδύ-ναμn παγκόσμια κυβέρνn-σn » . . .

τάξn που Θα αναδιανείμει τον πλούτο πουδnμιουργείται από τον αμερικανικό λαό καιόλα τα υπόλοιπα κράτn του κόσμου».

ΒΠΙΣΗΣ ΡΟ 1975 ο cheStέr Ward, από-στρατος ναύαρχος, γενικός γραμματέαςτου Ναυτικού των ΗΠΑ, πρώnν μέλος τουcFR και εισαγγελέας, κάνει μια κριτική στncFR και λέει: «Αυτό είναι το τέλος, Θα είναιn βύθισn τnς αμερικανικής κυριαρχίας κCιιτπς εθνικής κυριαρχίας όλων των κρατώνσε μια παντοδύναμn παγκόσμια κυβέρνn-σn»...

ΤΟ 1979 δίνεται τεράστια εξουσία στnFΕΜΑ, τnν Ομοσπονδιακή γπnρεσία Δια-χείρισnς Καταστ:άσεων Εκτακτnς Ανάγκnς.Σε περίπτωσn «εθνικής έκτακτnς ανάγκnς»έχει τn δύναμn να μετακινήσει ολόκλnρεςοικογένειες και συνοικίες από τα μέρn

τους, να αναστέλλει κάθε νόμο, να κάνεισυλλήψεις πολιτών χωρίς ένταλμα καινα τους φυλακίζει χωρίς δίκn. Μπορεί νακατασχέσει προμήθειες τροφίμων, μέσαμεταφοράς, περιουσιακά στοιχεία και νααναστείλει οποιοδήποτε ΣύνταΎμα.

Ψυχροπολεμικό κάλεσμαΤΟ 1988, κοντά στο τέλος του Ψυχρού Πο-λέμου, ο πρώnν υφυπουργός του κράτουςκαι μέλος τnς cFR Geοrge Βα11 σε συνέ-ντευξή του στις 24 1ανουαρίου 1988 πnνεφnμερίδα «ΝeW γοrΚ ΤίmeS» αναφέρει:«Ο Ψυχρός Πόλεμος δεν έχει γίνει πλέονεμμονή ούτε ανnσυχούμε. Καμία πλευράδεν πρόκειται να επιτεθεί σκόπιμα... αλλά

μπορούμε να διεθνοποιήσουμε με τn χρήσnτου ΟΗΕ τn Σοβιετική Ενωσπ. Τώρα δεν

χρειάζεται κανείς να φοβάται ένα σοβιετικό

βέτο, μπορούμε να μετατρέψουμε το νέοσχήμα του κόσμου με τn βοήθεια του οΗΕπου Θα φανεί πολύ χρήσιμο στο μέλλον.Επίσnμα n έναρξn για πρώτn φορά Θα γί-νει και Θα είναι n τελική απόφασn να γίνειόλος ο κόσμος ένας».

ΣΡΙΣ 7 Δεκεμβρίου 1988, ο Μιχαήλ Γκορ-

μπατσόφ σε ομιλία του cπα Ηνωμένα Εθνn,ζnτά αμοιβαία συναίνεσn: «Μια παγκόσμιαπρόοδος είναι δυνατή μόνο μέσα από μιασταθερή αναζήτnσn για έναν και μοναδικόσκοπό, για ανθρώπινn συναίνεσn καθώςπροχωρούμε προς τα εμπρός σε μια νέαπαγκόσμια τάξn».

ΣΤΙΣ 12 του Μάn του 1989, ο πρόεδροςΜπους των ΗΠΑ καλεί τους Σοβιετικούς ναενταχθούν στnν Παγκόσμια Τάξn. Μιλώ-

ντας στους τελειόφοιτουςτου Πανεπιστnμίου Τeχαs Α& Μ υnίνersίty, Ο Μπους λέει ότι οι ΗΠΑείναι έτοιμες να υποδεχτούν τn ΣοβιετικήΕνωσn «πίσω σε μια νέα παγκόσμια τάξnπραγμάτων».

ΣΤΙΣ 11 Σεπτεμβρίου Ι 990, ο πρόεδροςΜπους ζnτά κατά τnν περίοδο του πόλε-

μου cπ:ον Περσικό Κόλπου μια ευκαιρία γιατn Νέα Παγκόσμια llάξn. Σε ομιλία του στοΚογκρέσο με τίτλο «Προς μια Νέα Παγκό-σμια Τάξn», ο Μπους δnλώνει: «Η κρίσnστον Περσικό Κόλπο μας προσφέρει μιασπάνια ευκαιρία να προχωρήσουμε προςμια ιστορική περίοδο συνεργασίας σε αυ-τούς τους δύσκολους καιρούς... Μια νέαπαγκόσμια τάξn μπορεί να προκύψει απότα Ηνωμένα Εθνn του κόσμου, από τnνΑνατολή έως τn Δύσn και από τον ΒΟρά

έως τον Νότο οι λαοί μπορούν να ευnμε-ρήσουν και να ζουν σε αρμονία... Σήμερα ονέος κόσμος παλεύει για να γεwnΘεί».

ΣΤΙΣ 25 Σεπτέμβριου 1990, ο ΕdυardSheναrdnαdΖe (Σοβιετικός υπουργόςΕξωτερικών) σε ομιλία του σ[α ΗνωμέναΕθνn περιγράφει τnν εισβολή του Ιράκ στοΚουβέιτ ως «τρομοκρατική πράξn» που έχειδιαπραχτεί από τnν αναδυομένn Νέα Πα-γκόσμια Τάξn. Στις 31 Δεκεμβρίου ο Γκορ-μπατσόφ δnλώνει ότι n Νέα. ΠαγκόσμιαΤάξn Θα είναι αδιαπραγμάτευτn μετά τnνκρίσn στον Περσικό Κόλπο.

ΤΗΝ 1 n Οκτωβρίου 1990, Ο Μπους σε μιαομιλία του στον ΟΗΕ «συγχαίρει τn συλλο-

γική δύναμn τnς παγκόσμιας κοινότnτας nοποία εκφράζεται από τον ΟΗΕ. Είναι μιαιστορική κίνnσn προς μια νέα παγκόσμιατάξn... μια νέα εταιρική σχέσn των εθνών...

μια εποχή που Θα ανήκει στnν ανθρωπό-τnτα... Θα επιφέρει τnν επανάστασn του

Πνεύματος και του Νου, Θα ξεκινήσειένα νέο ταξίδι σε μια Νέα Εποχή».„

ΤΟ 1991 ο Μπους επαινεί ξανάτn Νέα Παγκόσμια Τάξn με έναπαγκόσμιο μήνυμα: «Αυτό πουδιακυβεύεται είναι `πολύ μεγα-λύτερο από μια μικρή χώρα...

είναι μια μεγάλn ιδέα - μια νέαπαγκόσμια τάξn. Για να επιτευχθούν

οι στόχοι κCιι φιλοδοξίες τnς ανθρωπό-τnτας σε μια βάσn με κοινή αρχή κcιι ένακράτος δίκαιο. Ο φωτισμός από χιλιάδεςσnμεία φωτός... οι άνεμοι τnς αλλαγής εί-ναι μαζί μcις τώρα»...

ΣΤΙΣ 6 Φλεβάρn 1991 ο Μπους μιλά στοΕcοποmίc clυb τnς Νέας γόρκnς: «Το όρα-

μά μου για μια νέcι παγκόσμια τάξn προ-βλέπεται από τα Ηνωμένα Εθνn με μιανέου είδους λειτουργία και διατήρnσn τnςειρήνnς». Τον Ιούνιο του 1991 το Συμβού-λιο Εξωτερικών Σχέσεων διοργανώνει συ-νέδριο με Θέμα τnν «Επανεξέτασn για τnνασφάλεια τnς Αμερικής». «Μετά τον ΨυχρόΠόλεμο στn Νέα Παγκόσμια Τάξn».

ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΑΝΑΓΡΑΦΕΨΑΙ πως: Το συνέ-δριο παρακολούθnσαν 65 κορυφαία Cπε-

λέχn των ενόπλων δυνάμεων, n εργατικ`ήένωσn, n ακαδnμα.ι.κή κοινότnτα, n κυβέρ-νnσn κcιι τα μέσα μαζικής ενnμέρωσnς απόεwέα έθνn. Αργότερα εντάχτnκαν περίπουάλλοι Ι ΟΟ nγέτες από όλο τον κόσμο σεμια ιδιωτική συνάντnσn τπς Βί|derbergSocίety στο Βαden Βαden τnς Γερμανίας.

Ο ρόλος των ΜΜΕ.τΑ ΜΕΑΗ τnς Λέσχnς Μπίλντερμπεργκέχουν μεγάλ.n επιρροή στnν εξωτερικήπολιτική όλων των κυβερνήσεων. Κατάτn διάρκεια tnς συνάντnσnς, ο DανίdRοCκefelΙer αναφέρει τα εξής: «Είμαστεευγνώμονες στn "Wαshίngtοn ΡΟSt", στους"Τhe Νew γοrΚ ΤίmeS", στο περιοδικό"Τίme" και άλλες μεγάλες εκδόσεις των

οποίων οι διευθυντές έχουν παρακολουθή-σει τις συναντήσεις μας και έχουν σεβαστείτις υποσχέσεις τους για διακριτικότnτα γιαπερίπου σαράντα χρόνια τώρα.

ΘΑ ΗΤΑΝ αδύνατο για μας να αναπτύξουμετο σχέδιό μας στον κόσμο αυτόν αν μαςεάαν βγάλει σtn δnμοσιότnτα κατά τn δι-άρκεια εκείνων των ετών. Η πνευματικήκυριαρχία από μια ελίτ τραπεζιτών σε όλοντον κόσμο είναι σίγουρα προτιμότερn απότον εθνικό αυτο-προσδιορισμό που ασκείtοελεύθερα τους περασμένους αιώνες».

ΣΤΙΣ 29 Οκτωβρίου 1991, ο πρώnνπρέσβnς των ΗΠΑ στn Ρουμανία DανίdFυnderbυrΚ ομιλεί σε ακροατήριο και σεΜΜΕ Cπn Βόρεια Καρολίνα των ΗΠΑ: «ΟGeοrge W. Βυsh πιστεύει σε μια παγκόσμιακυβέρνnσn, το ίδιο κcιι οι συνεργάτες τουκαι οι σύμμαχοί του. Επίσnς πιστεύουν σεένα σοβιετικό σύστnμα που περιέχει και τοαμερικανικό σύστnμα μαζί».Στις 30 0κτωβρίου 199Ι ο Γκορμπατσόφσε μια ομιλία του στnν 1σπανία για τnν ει-

ρήνn στn Μέσn ανατολή αναφέρει: «Αρχί-ζουμε να βλέπουμε τα σπμάδια υποπήρι-ξnς και αυτό είναι ένα σnμαν[ικό σnμάδιπρος μια νέα εποχή. Βλέπουμε ακόμn καιστn χώρα μας τα φαντάσματα τnς παλιάςσκέψnς... Οταν απαλλαγούμε από τnν πα-ρουσία τους Θα είμαστε σε Θέσn να κινn-Θούμε προς μια νέα παγκόσμια τάξn με ταΗνωμένα Εθνn».

Ο αρθρογράφοs τns έκθεσnsδ1ΟΡι'CπnΚε από τον ΜπιλΚλι'ντον, το όνομά του ει'ναι

]αmeS Gυstανe Sρeth καιδnλώνει: «Τα προβλήματατns ανθρωπότnταs δεν μπο-

ρούν να επιλυθούν από μιαεθνική κυβέρνnσn, αυτό πουχρειαζόμαcπε για να επιλύ-

σουμε τα προβλήματα κάθεκράτουs ε1'να1 μ1α παγκόσμιακυβέρνnσn»

τΟ 1994 δnμοσιεύεται από το πρόγραμμαανάπτυξnς των Ηνωμένων Εθνών μια έκ-Θεσn για τnν Ανθρώπινn Ανάπτυξn κCιι τονπολιτισμό όπου υπήρχε ένα κεφάλαιο μετίτλο «Παγκόσμια Διακυβέρνnσn για τον2Ι ο αιώνα».

Ο ΑΡΘΡΟΓΡΑΦΟΣ τnς έκθεσnς διορίστn-κε από τον Μπιλ Κλίντον, το όνομά τουείναι jαmes Gυstανe Sρeth και δnλώνει:«Τα προβλήματα τnς ανθρωπότnτας δενμπορούν να επιλυθούν από μια εθνική κυ-βέρνnσn, αυτό που χρειαζόμαστε για ναεπιλύσουμε τα προβλήματα κάθε κράτουςείναι μια παγκόσμια κυβέρνnσn και αυτό

μπορεί να επιτευχθεί με τπ βοήθεια τουΟΗΕ».

ΣΤΙΣ 3 Ματου 1994 ο πρόεδρος των ΗΠΑΜπιλ Κλίντον συνέταξε προεδρικό διάταγ-

μα, απόφασπ 25, που δίνεται μόνο σταμέλn του Κογκρέσου και όχι στn δnμοσιό-τnτα. Ετσι ο κόσμος cπnν αρχή δεν γνώριζετι αναφέρει αυτό το διάταγμα έως ότου

αποκαλύφθnκε μέσα από το Κογκρέσο. Τοσnμαντικό που αναφέρει το έγγραφο ΡDD-25 είναι το εξής: πως «ο πρόεδρος έχει τnδυνατότnτα να δώσει τον πλήρn έλεγχοτου αμερικανικού στρατού στα ΗνωμέναΕθνn».

ΣΒ ΑΥq}Ο συμφώνnσαν ομοφώνως όλοιστο Κογκρέσο και για να γίνει παράδειγμακαι στα υπόλοιπα κράτn-μέλn των Ηνω-μένων Εθνών να πράξουν το ίδιο και να«παραδώσουν» τn στρατιωτική δύναμnΤΟυς»...

ΣΤΙΣ 23 Σεπτεμβρίου 1 994 n ελίτ τnς νέαςtάξnς συνειδnτοποιεί ότι όλο και περισσό-τεροι άνθρωποι μαθαίνουν τα σχέδια γιατnν παγκόσμια κυριαρχία και λαμβάνουνυπ' όψιν τους πως έχουν ένα πολύ μικρόχρονικό διάσ[nμα για να πραγματοποιh-σουν τα σχέδιά τους. Σε μια ομιλία τουο Dανίd RοcκefeΙΙer στα Ηνωμένα Εθνnαναφέρει: «Εχουμε μια παρούσα ευκαιρία

για μια πραγματική ειρήνn και για έναν αλ-

λnλεξαρτώμενο κόσμο που Θα πρέπει νακατασκευάσουμε, αυτή n ευκαιρία δεν Θαείναι γιcι πολύ καιρό "Cινοιχτή", είμασ[ε αcιπρόθυρα μιας παγκόσμιας μεταμόρφωσnς.Το μόνο που χρειάζεται να κάνουμε είναινα κατασκευάσουμε τnν κατάλλnλn μεγάλnκρίσn όε όλα τα έθνn ώστε να δεχτούν τnΝέα Παγκόσμια Τάξn».

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠΩΡΟ του 1995 δnμιουργείταιτο Παγκόσμιο Φόρουμ συναντήσεων, τοοποίο χρnματοδοτείται από το 1δρυμαΓκορμπατσόφ που βρίσκεται στο ΡreSίdίοτου Σcιν Φρανσίσκο στις ΗΠΑ. Πρόεδροςτου ιδρύματος είναι ο /ίm Gαrrίsοn καιδιοργανωτής τnς συνάwnσnς. Παρευρί-οκονται οι πιο ισχυροί άνθρωποι από όλοντον πλανήτn, συμπεριλαμβανομένων τωνΜaυrίce Strοng, Geοrge Βυsh, Μίκhαί|Gοrbαcheν, Μαrgαret Τhαtcher και πολ-λών άλλων. Η συνάντnσn γίνεται για τnνενότnτα τnς ανθρωπότnτας και για.μια νέαπαγκόσμια διακυβέρνnσn.

ΤΟΝ ΣΕΙΠΒΜΒΡΙΟ του 1 995 το περιο6ικό«Ρορυ|αr Scίence» δnμοσιεύει ένα άρθρο

για μια άκρως απόρρnτn εγκατάcπασn τουΝαυτικού των ΗΠΑ στnν Αλάσκα που ονο-μάζεται ΗΑΑFζρ (Ηίgh-Freqυency ΑctίνeΑυrοrα| ReSeαrch Ρrοgrαm). Ενας απότους σκοπούς αυτού του προγράμματοςείναι ο έλεγχος και n αλλαγή των καιρικώνσυνθnκών παγκοσμίως, χρnσιμοποιώνταςτις τεχνικές που αναπτύχθnκαν από τον

Βernαrd ΕαstΙυnd που Cπ:nρίχθnκε σε Θεω-

ρίες κλεμμένες από έργα μεγάλων επιcπn-`μόνων όπως ο Τέσλα. (Το έργο βρίσκεται

σε εξέλιξn από το 1990).

ΤΟ 1996 τα Ηνωμένα Εθνn δnμοσιεύ-Ουν μια έκθεσn 420 σελίδων με τίτλο«Παγκόσμια Γειτονιά», περιγρdφονταςτο σχέδιο για τnν παγκόσμια διακυβέρ-νnσn.

ΤΟ 1998 γίνεται μια συνάντnσn για τnνΠαγκόσμια Διακυβέρνnσn με σκοπό τnνεκτέλεσn του σχεδίου σε όλον τον κόσμοκαι τnν τήρnσn των συμφωνιών και τnνεπικύρωσn τnς Νέας Παγκόσμιας Κυβέρ-νnσnς από το έτος 2000.

ΤΟ ΦΘΙΝΟΠώρο του 1996, πραγματο-ποιείται και πάλι το Stαte οf the WοrldFοrυm Ι1 (Παγκόσμιο Φόρουμ ΙΙ) στο ΣανΦρανσίσκο. Αυτή τn φορά, πολλές από τιςσυνεδριάσεις είναι κλειστές για το κοινό.Υπάρχουν εκατοντάδες ομιλίες και άρθρααπό εκείνους που εργάζονται ενεργά για τnδnμιουργία τnς παγκόσμιας κυβέρνnσnς...

21oς ΑΙΩΝΑΣ... Ο κόσμος είναι τώρα στnνάκρn ενός ύέου παγκόσμιου πολέμου.Βρίσκεται σε «κατάστασn έκτακτnς ανά-

γκnς». Η παγκοσμιοποίnσn έχει επιβάλειστρατιωτικό νόμο στα κράτn χωρίς να εί-ναι πλήρως ενnμερωμένος κανένας απλόςπολίτnς πάνω στn Γn. Οι Θεωρίες για μι-κροτσίπ είναι και αυτό ένα σχέδιο μετά τnνκάρτα του πολίtn που επιβάλλεται σε όλατα κράτn. Οι χnμικοί αεροψεκασμοί έχουν

γίνει καθnμερινότnτα.

ΙΙ ΑΑΑΑΓΗ του κλίματος είναι εμφανήςσε όλους, ο κόσμος βομβαρδίζεται απόπρcιγματικές βόμβες και από οικονομι-κές... ωθώντας τον στnν εξαθλίωσn καιστο Θάνατο, ανήμπορος νcι πιCπέψει αυτόπου Θεωρούσε συνωμοσία και το χλεύαζε.Τώρα στο μυαλό του και στn συνείδnσήτου πέρασαν κάγκελα... Αν δεν καταφέρεινα απελευθερωθεί Θα μείνει ένα πιόνι πουΘα καταναλωθεί όπως του αρμόζει απότους άρχοντές του...

ΕΙmΣΙΕ Σ[Η Νέα Αρχή του Τέλους... Ξ

Το διαστnμικό όχnμα «Cαssίnί - Ηυygens» φωτογράφισε πρόσφατα

ένα σπάνιο ατμοσφαιρικό φαινόμενο στο βόρειο πόλο του πλανήτnΚρόνου. Το φαινόμενο αυτό, ένα τεράστιο κανονικό εξάγωνο σε βόρειοπλάτος 78 μοιρών, είχε αρχικά παρατnρnΘεί και από τα διαστnμόπλοια

«νοyαger» 1 και 2 πριν από 20 και πλέον χρόνια. Το εξάγωνο, πουδεν παρατnρείται στις πολικές περιοχές καμιάς άλλnς πλανnτικάς

ατμόσφαιρας, εκτείνεται σε μήκος περίπου 25.000 χιλιομέτρων ενώ τούψος του υπολογίζεται γύρω στα 100 χιλιόμετρα.

ΤΟυ Αλέξανδρου ΚΟλώνα

Οπωs λέει ο Ηρόδοτοs, n εξέ-γερσn Των ΚΡΟν1'ων με nγέτnτων Σαρπnδόνα απέτυχε. ΟΜι'νωαs τουs εξόρισε CπnΜέσn Ανατολή όπου και πήραντο όνομα Σόλυμοι, ι'δρυσαν τnνπόλn Σόλυμα και ανακήρυξαντον Σαρπnδόνα βασιλιά τουs

0ι ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ αυτές πραγ-

ματοποιήθnκαν με τον οπτικό καιυπέρυθρο φασμcιτογράφο χCιρτο-

γράφnσnς (ν|ΜS) του «CαsSίπί-ΗυygenS», ο οποίος είναι και το πρώτοόργανο που χαρτογράφnσε το «κανονικόεξάγωνο» σε όλο του το μέγεθος και απόαπόστασπ ενός περίπου εκατομμυρίου χι-λιομέτρων. Αυτή n ατμοσφαιρική δομή είναιεντελώς πρωτόγνωρn και δεν έχει παρατn-ρnΘεί σε καμιά άλλn πλανnτική ατμόσφαιραμέχρι σήμερα. Αντίθετα με τις εmκρατούσεςκυκλικές (στροβιλώδεις) ατμοσφαιρικές δια-τάξεις στn Γn, cπnν Αφροδίτn ή και Cπο νότιοπόλο του Κρόνου, ο οποίος ομοιάζει περισ-σότερο με μάτι, αυτή n δομή αποτελείταιαπό 6, σχεδόν ίσες, πλευρές. Αναμφίβολα,πρόκειται για ένα μακροχρόνιο δυναμικόφαινόμενο τnς ατμόσφαιρας του Κρόνου,όπως n κόκιtινn κnλίδα του Δία,'το οποίοπαραμένει σταθερό σε ω{έσn με τnν περίοδοπερισ[ροφής του πλανήτn που καθορίστnκεμε τις πρώτες παρατnρήσεις του «νοyαger»πριν από 27 χρόνια.

Ιστορική αναδρομήΜΙΠΑ ΤΟΝ Ουρανό και τn Γαία, n κυριαρχίατου Κρόνου - χρόνου (τρίτn διάστασn) σn-

ματοδότnσε τnν επικράτnσn τnς (φθαρτής)ύλnς, εξ ου και το ότι ο Κρόνος έτρωγε ταπαιδιά του. Τn διακοπή σ[nν κυριαρχία τουΚρόνου ήρθε να δώσει ο Δίας-Ζευς. Η δύνα-

μn που ελέγχει τις κινήσεις του Σύμπαντος,τπ Εύ-ξπ και τn διά-σπασn, τn συστολή καιτn διαστολή, ξεχωριστά γνωρίσματα τnςκίνnσnς άρcι και του χρόνου. Η νέα αυτήδύναμn υποτάσσει το χρόνο-Κρόνο, τονφυλακίζει σ[α Τάρταρα αλλά δεν τον εξο-λοΘρεύει. Τι γίνεται άραγε με τους λάτρειςαυτής τnς παλαιότερnς δύναμnς (Κρόνου)και πώς αυτή προσπαθεί να μας κρατήσειακόμα δέσμιους στnν ύλn και τις τρεις δια-cπ:άσεις; Ας δούμε μέσα από τις πλnροφο-

ρίες τnς 1στορίας μας:

ΣΤΗΝ Αγι`Η τnς «επίσnμnς» καταγεγραμ-

μένnς Ιστορίας (δnλ. περίηου στnν τέταρτnχLλιετία π.Χ.) οι Ελλnνες -αφού συνήλθαναπό τις καταστροφές που τους προξένnσε ομεγάλος κατακλυσμός (ο οποίος εξαφάνισεσ[ο βυθό του Αιγαίου τον εξελιγμένο πανάρ-

χαιο ελλnνικό πολιτισμό τnς Αιγnίδος)- εμ-

φαν(σtnκαν ξανά στο προσκήνιο. Διοικnτικόκαι πολιτισμικό κέντρο αναδείχθnκε τότε nΚρήτn, n οποία, στnριζόμενn σ[n ναυτική τnςυπεροπλία, επανένωσε μέσω των Θαλασσί-ων οδών τους διεσπαρμένους σε Ευρώπn,Ασία και Β. Αφρική εναπομείναντες Ελλnνες,δίνοντας ταυτόχρονα μέσω του εμπορίουτnν ευκαιρίcι για πολιτισμική αναγέwnσn καιτων υπολοίπων λαών.

Ο ΗΓΙmΗΣ τnς Κρήτnς Μίνωας αναγνωρί-στnκε πρώτος μεταξύ των Ελλήνων βασι-λέων και nγεμόνων. Παρά τnν προσπάθειατου Μίνωα να ενδυναμώσει τον Ελλnνισμό,από νωρίς εκδnλώθnκε έντονn συνωμοτικήαντίδρασn και αντίστασn σ[ο έργο του. Αυτ:ήπροέρχονταν από τους οπαδούς τnς παλαιάςκρόνιας τυραwίας, n οποία εάε nττnΘεί Cπονπόλεμο του Δία κατά των υιών του ΚρόνουΤιτάνων (Τιτανομαχία). Οι Κρόνιοι μεταξύάλλων ευθύνονται κcιι για τον παΎκόσμιο-εμφύλιο πόλεμο Αιγαίων και Ατλάντων το9500 π.Χ. (n χρονολογία αυτή δίνεται απότον Πλάτωνα σ[ον «Τίμαιο»). Ο πόλεμος αυ-τός εάε λήξει με τnν ήττα και κατασ[ροφήτnς Κρόνιας Ατλαντίδος.

Η ίδρυσn των ΙεροΣΟλύμωνΗ ΑΝΟΔΟΣ του Μίνωα cπο Θρόνο τnς Κρήτnς

σήμανε τnν αντίστροφn μέτρnσn για τουςοπαδούς του Κρόνου, οι οποίοι συσπειρώ-Θnκαν γύρω από τον Σαρπnδόνα, αδερφότου Μίνωα. Ο Ηρόδοτος αναφέρει: «Οταντα παιδιά τnς Ευρώππς, ο Σαρπnδών και οΜίνως, μάλωσαν για τn βασιλεία και επικρά-τnσε ο Μίνωας, ο Σαρπnδών έφυγε μαζί μετους συντρόφους του. Οι εξόρισ[οι έφθασανσ[n ΜLλυάδα τnς Ασίας, όπου σήμερα κα-τοικούν οι Λύκιοι. Τότε λέγονταν Μιλυάδακαι οι Μιλύες λέγονταν Σόλυμοι. Βασιλιάςήταν ο Σαρπnδών» («Κλειώ», 1 73). Οπωςλέει ο Ηρόδοτος, n εξέγερσn των Κρονίωνμε nγέτn τον Σαρπnδόνα απέτυχε. Ο Μίνω-ας τους εξόρισε στn Μέσn Ανατολή όπουκαι πήραν το όνομα Σόλυμοι, ίδρυσαν τnνπόλn Σόλυμα και ανακήρυξαν τον Σαρπn-δόνα βάσιλιά τους. Οτι οι Σόλυμοι, ο λαόςτου Σαρπnδόνα,`ήταν λάτρες του Κρόνου,μάς το λέει ο Πλούταρχος: «Πράγματι πλn-ροφορούμαι ότι οι Σόλυμοι, οι γείτονες τωνΛυκίων, τιμούσαν ιδιαίτερα τον Κρόνο...»(Πλούταρχος, «ΗΘικά», «Περί των Εκλελοι-πότων Χρnστnρίων», 421 D).

ΟΙ ΚΡΟΝΙΟΙ με nγέτn τον Σαρπnδόνα δενξέχασαν ποτέ το μίσος για τους Διογενείς.ΑναζΊτnσαν συμμάχους ομο.ι.δεάτες ανάμε-σα στα βαρβαρικά φύλα που τους περιτριγύ-

ριζαν. Αυτοί βρέθnκαν σ[ο σnμιτικό βασίλειοτων Ακαδίων, σ[n Μεσοποταμία, που είχε

δnμιουργnΘεί πάνω στα ερε.ίπια τnς Μινω-ικής Σουμερίας. Οι Ακάδιοι είχαν δύο κυρί-αρχους αρσενικούς Θεούς: τον «Ενκυ» καιτον «ΕνλΆ». Αμφότεροι ανήκαν στο πάνθεοντων ΑWουνάκι. Ο Ενκυ σύμφωνα με τον σερΛόρενς Γκάρντνερ είναι ο Θεός που οι Εβραί-οι ονόμαζαν «Αδον» ή «Κύριο», δnλαδή «οκαλός Θεός», ο Ενλίλ ήταν ο Θεός Τυφών,που κατάστρεψε τις ελλnνικές πολιτείες τωνΣοδόμων και των Γομόρρων, και τον γνω-ρίζουμε ως Γιαχβέ, δnλαδή «ο κακός Θεός».Ο τελευταίος, ο Ενλίλ-Γιαχβέ, ταυτιζόταν μετον Σεθ ή Σετ των Αιγυπτίων, δnλαδή τονΤιτάνα Τυφώνα των Ελλήνων.

Σ™ΦΩΝΑ ΜΕ τα Διονυσιακά του Νόwου,όταν ο Κρόνος και οι Τιτάνες νικήθnκαναπό τους Ολύμπιους, ο Τυφών αwεπανα-στάτnσε κατά του Διός. Ο πόλεμος Θεών καιΤιτάνων επαναλήφθnκε σε δεύτερο γύρο.Τελικά οι Ελλnνες Ολύμπιοι στέφθnκαν

ξανά νικnτές. Ο Τυφών-Ενλίλ-Γιαχβέ-Σεθ,όπως αντιλαμβανόμαστε, ήταν ο διάδοχοςτου Κρόνου στnν nγεσία των Τιτάνων. Στnνουσία όμως Κρόνος και Τυφών ταυτίζονται,γεγονός που Θα αποδειχθεί παρακάτω απότα αρχαία κείμενα.

Η συμμαχία Κρονίωνκαι σnμιτικών φυλώνΟΙ ΧΑΛΔΑΙΟΙ-ΑΚΑΔΙΟΙ πρέπει να καλοεί-δαν τn συμμαχία με τους Σολυμίτες. Είναι nεποχή που ο μάγος Αβραάμ από τnν πόλnΟυρ τnς Μεσοποταμίας περιφέρεται στnνπεριοχή τnς Φιλισταίας (Παλαιστίνnς) κα-τασκοπεύοντας τις μινωικές αποικίες, ενώn δράσn του φθάνει και μέχρι τnν Αίγυπτο,όπου υπήρχε κρυφό μεν αλλά ιωtυρό ιερα-τείο του Τυφώνος. Ο Αβραάμ κcιι οι δικοίτου ονομάστnκαν Εβραίοι, λέξn που σnμαί-νει «περιπλανώμενοι». Πράγματι σκοπός τnςομάδος αυτής δεν ήταν να στεριώσει κάπου,αλλά να αναγνωρίσει το έδαφος για τnν ει-σβολή που Θα επακολουθούσε, και γι' αυτότο λόγο έπρεπε να βρίσκονται συνεχώς σεκίνnσn. Ο Τυφών κατά τον Πλούταρχο είναιο γενάρχnς των Ιουδαίων: «Ορισμένοι πάλι,που λένε ότι εφτά μέρες κράτnσε n φυγή τουΤυφώνος πάνω σε γάιδαρο μετά τnν μάχnκαι, όταν αυτός σώθnκε, γέwnσε τον 1ερο-σόλυμο και τον 1ουδαίο, είναι ολοφάνερο

με βάσn αυτό, ότι ανάμι-ξαν στο μύθο ιουδα.ι.κάστοιχεία» («Περί Ισιδος

και Οσίριδος», 363C).Αλλά και n μέρα λα-τρείας του Γιαχβέ, τοΣάββατο, ήταν n μέρααφιερωμένn στον Κρόνο. Κρόνος (Sαtυmυs):στα Αγγλικά «Sαtυr-dαy». Ενα ακόμα απο-δεικτικό σ[οιχείο είναι το πρώτο συνθετικό«Σατ-» στn λατινική ονομασία του Κρόνου,το οποίο είναι πολύ κοντά σ[nν αιγυπτιακήονομασία του Τυφώνος, δnλαδή του «Σετ».Τέλος, και Cπις σύγχρονες σατανιστικές τε-λετές, όπου n μαγεία ασκείται και μέσω τnς«Σολομωνικής», n ανθρωποθυσία αποτελείκεντρικό στοιχείο τnς τελετής.

Η ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ τnς ανθρωποθυσίας τωνΦοινίκων προς τ[μήν του Κρόνου, που μαςδίνει ο Πλούταρχος, είναι κάτι παραπάνωαπό ανατριχιαστική. «Δεν Θα ήταν πιο ωφέ-λιμο για τους Καρχnδόνιους να πάρουν εξαρχής ως νομοθέ[n τον Κριτία ή τον Διαγόρακαι να μnν πιστεύουν στnν ύπαρξn κανενόςΘείου πνεύματος ή Θεού, από το να κάνουνΘυσίες σαν και αυτές που πρόσφεραν σ[ονΚρόνο; Δεν Θα ήταν αυτά, όπως αναφέρειο Εμπεδοκλής, μLλώντας για εκείνους πουΘυσίαζαν ζωντανά πλάσματα: «σnκώνει ο

πατέρας τον αγαπnτό

` ... `..``.ί .. ` Ι..-:ί

`==j τουγιο, που έχει αλ-

λάξει στn μορφή, καικάνοντας προσευχή τον σφάζέι, ο ανόnτος»,αλλά με γνώσn και συνείδπσn πρόσφερανοι ίδιοι Θυσία τα παιδιά τους, ενώ οι άτεκνοιαγόραζαν από τους φτωχούς παιδιά και ταέσφαζαν σαν αρνιά ή σαν μικρά πουλιά,ενώ n μnτέρα στέκονταν πλάι αυσ[nρή καιχωρίς να Θρnνεί. Αν όμως στέναΦ ή δάκρυ-ζε, στερούνταν τnν τιμή, αλλά και το παιδίτnς δεν γλίτωνε τn Θυσία. Μπροστά μάλι-στα από το άγαλμα όλn n περιοχή γέμιζεαπό ΘΟρύβους, καθώς άρχιζαν να παίζουντους αυλούς και να χτυπούν τα τύμπανα,για να μnν ακούγεται n βοή των Θρήνων. Ανωσ[όσο γίνονταν άρχοντές μας οι Τυφώνεςή οι Γίγαντες, διώχνοντας τους Θεούς, μεποιες άραγε Θυσίες Θα ευχαριστούνταν ήποιες άλλες ιεροτελεστίες Θα απαιτούσαν;»

('Πλούταρχος, «ΗΘικά», «Περί Δεισιδαιμονί-ας»,171 Β -Α).

Η ΔΙΑΣΠΟΡΑ των Ατλάντων (Κρονίων) έγινεπρώτα προς τnν Αίγυπτο, συνέχισαν προς τn

_ = Ι=_

Εξάγωνασπήμ'α~τd~σεσυ-~ σfξόδες κτιρίων, Οβελίσκοι,

μαύροι κύβοι ως αyάλματασε rιολλές μεγαλουΓιόλεις

του κόσμου Θεωρούνιαισημόδια των αδελφοτήτων

L της κρόνιας λατρείας.

Γ=ΞΗΞ-- πΕΞ?ΞΞΕΞΤ

Μεσοποταμία, μετέ-βnσαν σ[nν 1νδία, κα-τόπιν κατέλnξαν CπnνΚίνα και στn Μογγο- λία. Από τn Μογγολίαεπανήλθαν Cπnν Καζαρία, από τnν Καζαρίαεπανήλθαν στnν Ευρώπn, αλλά, προσέξτε, nπρώτn στdσn αnν Αίγυπτο έδωσε δύο κλά-δους. Ο πρώτος κλάδος έκανε τον κύκλοκαι επανήλθε στrιν Ευρώπn με τn μορφή τωνΚαζάρων. Οι αρχnγοί όμως των δυναcπειώντων ΑLλάντων από τnν ΑίγυΓτ[ο πέρασαν CπnΡώμn. Η δυναστεία των Ατλάντων αναβίωσεμε τn Ρωμα.ι.κή Αυτοκρατορία. Το 340 πουμετεφέρθn n πρωτεύουσα τnς Ρωμα.ι.κής Αυ-τοκρατορίας στnν Κωνσταντινού πολn άρχισεξαφνικά να χτίζεται n Βενετία επάνω στnΘάλcισσα. Στn Ρώμn υπάρχουν διεσπαρμένοι1 3 οβελίσκοι. Οι οβελίσκοι αυτοί δεν είναισnμερινοί, προέρχονται από τn δυναστε.ίατου Ραμσή του Β' και του Ραμσή του Γ',είναι δnλαδή tουλάχιστον 4.ΟΟΟ ετών. Ουψnλότερος από αυτούς είναι 35,5 μέτρα,ο δε μικρότερος είναι 22,5 μέτρα. Οι 8 πουπροέρχονται από τnν αρχαία Αίγυπτο είναι

φτιαγμένοι από κόκκινο γρανίτn. Οι περισ-

σότεροι από αυτούς είναι

μονοκόμματοι. Μερικοίαπό αυτούς είχαν.πέσει,είχαν σπάσει (στnν Αί-

γυπτο), αλλά έγιναν οιανασκαφές όπου έπρε-πε και αναστnλώθnκανστα 13 αρχοντικά που

βρίσκονται στn Ρώμn. Τα αρχοντικά αυτάτnς Βενετίας παραπέμπουν Cπnν πολιτείατnς Ατλαντίδος, όπου οι επικοινωνίες γίνο-νταν μόνο από το νερό.

Η κρόνια αδελφότnταΣΤΑ 13 αρχοντικά που βρίσκονται στn Ρώμn.Αυτά τα αρχοντικά δεν κατοικούνται σήμε-

ρα από τους ιδιοκτήτες διότι τουλάχισ[ον οιμισοί από αυτούς έχουν μετοικήσει και ζουναnν 1νδία και τnν Κίνα. Οι 13 αυτές είναιn οικογένεια των Βοrjα, των Βreακsρeαreπου έχουν εγκατασταθεί αnν Απω Ανατολήκαι ελέγχουν τους Δράκοντες εκεί, ελέγχουνδnλαδή τα δικά τους φύλα γιατί καθέναςαπό τους δικούς τους Θέλει να κάνει δικότου χωριό. Η οικογένεια SοmαgΙία, n Οrsίnί,n οικογένεια cοntί, n οικογένεια chίgί,όταν λέμε οικογένεια εwοούμε ο οίκος, οοίκος λοιπόν cο|οnnα, ο οίκος Fαrnese, οοίκος Μedίcί (Μεδίκων), ο οίκος Gαetanί,

οι Ραmρhίιί, ο οίκος των Εste και τέλος οοίκος των ΑΙdοbrandίnί. Αυτές λοιπόν εί-ναι οι 13 οικογένειες που αποτελούν τnνκρόνια αδελφότnτα, έτσι τnν αποκαλούν. Οιοικογένειες αυτές δίδουν άτομο τόσο στnνΠαπική Εκκλnσία όσο και στnν παγκόσμιαδιακυβέρνnσn. Τα μεγάλα δnλαδή αφεντικάτων RοthSchίιd, Ο οποίος κάνει κουμάντοαυτή τn στιγμή, είναι n οικογένεια Οrsίnί.Διότι πάνω από τον μαύρο Πάπα υπάρχειο γκρίζος Πάπας. Αυτός που είναι ο γκρίζοςΠάπας σήμερα ονομάζεται Πέπε Ορσίνι ήΠόρσο με άλλα λόγια.

Ο ΠΑmΣ ΟrSίnί λοιπόν είναι εκείνος ο οnοί-ος είναι αρχnγός, διότι υπάρχει μία επιτροπή

που ονομάζεται Greαtjυdgίng Cουncίι. Αυτήλοιπόν n γκρίζα επιτροπή των Ιnσουιτώναποτελείται από 10 άτομα και σας παραπέ-

μπω και πάλι στο πώς διοικείται n Βενετία.Αρχnγός τώρα αυτής τnς επιτροπής αναλαμ-

βάνει εκ περιτροπής ένας από αυτές τις οικο-γένειες, δnλαδή από τις οικογένειες Οrsίnί,Α|dοbrαndίnί, Βreακsρeαre, FαrneSe καιSοmαgΙία. Αυτές οι πέντε οικογένειες εναλ-λάσσονται, αλλά και οι άλλες οικογένειεςιcπορικά δεν έμειναν αμέτοχες ή ανενεργές,π.χ. n οικογένεια των Βοργίων είναι εκείνnπου οργάνωσε στρατιωτικά τους |nσουίτεςκαι τους έκανε τέτοιο ανίκnτο σώμα.

Τα κρόνια σύμβολαΤΟ ΕΞΑΓΩΝΟ σύμβολο που προέρχεταιαπό τον β. πόλο του Κρόνου, καθώς και οκύβος Cπραμμένος στο σnμείο όπου φαίνο-νται οι 3 επιφάνειές του έtσι ώστε οπτικάνα δnμιουργεί τnν αίσθnσn του εξαγώνου,είναι σύμβολο διαφόρων Θρhσκειών καιδογμάτων.

Ο ΚγΒΟΣ επίσnς εκφράζει το χωροχρόνο,τις τρεις απτές διαστάσεις και τn γραμμική

αντίλnψn του χρόνου. Οι τρεις διασ[άσεις

μαζί με το γραμμικό χρόνο δίνουν το χωρο-χρονικό κύβο του Κρόνου, τnν κρόνια χρω-νομήτρα. Συμβολίζει τn Θεότnτα τnς Γnς, γι'αυτό προφανώς συνδέθnκε με τnν Κυβέλn,αλλά και τον Κρόνο σε συνάφεια με τουςλίθους. Χρnσιμοποείται επίσnς ως «Θεμέλι-ος λίθος», αλλά κCιι γεωμετρικό σχήμα γιατον τετραγωνισμό του κύκλου. Ε