Ківач Фуко # 1

# 01 ë i ñòàï àä 2 00 8 1

Àäñêëàäàëüíiêà¢

Íóëÿâû áàëàíñ

Þáiëåéç Ïðýçiäýíòàì

ÑïîíñàðØàáîâi÷

Êàìóíiêàòû¢íàÿåæàç iíôàðìàöûéíàé

òàëåðêi

Ñîíïåðàòâîðûööࢠñîí.Øòî àäáóäçåööàäàëåé?

Ëþòû ëiñòàïàä,àëüáîÑíåæàíü áåç

ñíåãó

# 0 1 ë i ñ ò à ï à ä 2 0 0 8

Выдаецца з 2008 года. Выходзiць адзiн раз на месяц.

а л ь т э р н а т ы ў н а е с т у д э н ц к а е в ы д а н н е

у нумары

Âîñåíü âà÷àìi âîñåíi

2 # 01 ëi ñòàï àä 2 00 8ab ovo usque ad mala

Àä ñêëàäàëüíiêà¢ожны дзень жыццё няспынна адлічвае час, ідучымаленькімі крокамі па бялёсых вершах нашайÊ

планеты.Шлях гэтай сталай вандроўкі можна параўнаць з

хістаннем ківача, які згаджаецца з ёй у напрамку, са стукамсэрца ў грудзях, з кратаннем імгненных думак.

І толькі ты здольны валадарыць гэтым, бо ты – чалавек,і сам абіраеш свой рух.

Мы ў сваю чаргу абяцаем дапамагаць табе, шаноўнычытач, у якасным выбары, прапаноўваючы карысныя ідэіса свайго светапогляду.

Заставайся з намі, каб рухацца наперад, бо «Ківач Фуко»- гэта альтэрнатыўнае студэнцкае выданне, накіраванае нанеабмежаванасць...

14 ëiñòàïàäà ¢ ãàëî¢íûì êîðïóñå ÁÄÏÓ áûëîñìåøíà i öåñíà. Òà¢êëàñÿ öýëàÿ ÷àðãàñòóäýíòà¢, æàäàþ÷ûõ çàéìåöü áÿñïëàòíûÿñiì-êàðòêi àäíàãî ç àïåðàòàðࢠìàáiëüíàéñóâÿçi. Àëå äàðìà iì ïðûñíiëàñÿ õàëÿâà.

яшчэ прыйдзецца тоўпіццаў банку альбо ля банкамата,каб папоўніць свой нулявыбаланс. Толькі тады з’явіццамагчымасць карыстаццанібыта бясплатнай сімкай.

Þðà Êàñöåíü

Íóëÿâû áàëàíñ

латных сім-картакнасамрэч не бывае.

Тыя 6 000 рублёў, якія звы-чайна трэба заплаціць прыпадключэнні, застаюцца даапошняй капейкі на вашымрахунку. Таму не трэбабольш ствараць чаргу вауніверсітэце. Усё адно пасля

Ï

Þáiëåé ç ÏðýçiäýíòàìØòîãîä Ìiíñêi Ìiæíàðîäíû êiíàôåñòûâàëü «Ëiñòàïàä» çàïðàøàå íà ïðýçåíòàöûþ ÿêàñíàãàêiíî ïðàôåñiÿíàëࢠi àìàòàðࢠç ðîçíûõ êðàií ñâåòó. Àëå íå êîæíû äçåíü ̧ í ñâÿòêóå þáiëåé.

а пятнаццаты па лікуДзень народзінаў, ак-

«ў добры шлях, «Лістапад»традыцыйна разбілася та-лерка з аўтографамі ўдзель-нікаў мінулага фестывалю,кавалкі якой яшчэ на сцэнепа-сяброўску падзялілі па-між сабою зоркі кіно.

Пасля завяршэння ўра-чыстай часткі пачаўся пра-гляд фільма-ўдзельніка кіна-фестывалю «Живи и пом-ни» расійскага рэжысёраА. Прошкіна.

Âîëÿ Áàðêî¢ñêàÿ

рамя запрошаных гасцей,павіншаваць са святам кіноў Палац Рэспублікі прыехаўПрэзідэнт краіны, які пажар-таваў: «Я доўга чакаў за-прашэння, але падумаў, каліне паклічуць на пятнаццаты,сам прыеду». Прачытаўшыўсе аркушы з віншаваль-нымі словамі, ён яшчэ разпадзякаваў старшыні кіна-фестывалю Р. Янкоўскамуза развіццё культурнагажыцця Беларусі, і пад словы

Í

ìàëþíàê: Þðà Êàñöåíü

# 01 ë i ñòàï àä 2 00 8 3

які ходзіць з табой па адным паверсе.Яго добры позірк, ветлівая ўсмешка і,канешне, фірмовыя вусы выдаюць уім вядомага паэта і выкладчыка БДПУМіколу Шабовіча. Менавіта аб ім іпойдзе гаворка.

Мікола Віктаравіч – чалавек, якіўдала апявае свой час, прыстасоў-ваючы абставіны да пяра. У сваёйтворчасці ён трымаецца тэмы кахання,а ў жыцці існуе ў двух iпастасях: заднаго боку, гэта добры выкладчык, а здругога – выдатны паэт еўрапейскагаўзроўню. На яго вершы пакладзенабольш за сотню музычных твораў, бо,як лічыць сам аўтар, песня – гэта самыпросты шлях да душы чалавека.

Мікола Віктаравіч адзін з нешмат-лікіх сучасных паэтаў, які, акрамявыдатнага валодання родным словам,можа жартоўна называць сябе спон-сарам. Але ўсім вядома, што ў кожнымжарце ёсць доля праўды, і гэта са-праўды так. Будучы ўжо вядомым, ёнпрацягвае дапамагаць моладзі, заклі-каючы ў сваё літаратурнае аб’яд-нанне «Крокі». Да яго заўжды можназвярнуцца з любым пытаннем, і ёндапаможа знайсці адказ.

На гэтым тыдні адбылася творчаявечырына Міколы Шабовіча, якая былапрысвечана выхаду ў свет новагапраiлюстраванага зборніка вершаў-пародый. Падчас iмпрэзы паэта чакаўсюрпрыз. Сябры Міколы Віктаравіча зрадыёстанцыі “Беларусь” падрыхта-валі відэа-прэзентацыю яго творчасцi,а запрошаныя барды Дзмітрый Пят-ровіч і Анатоль Ліхачэнка праспявалінекалькі песень на вершы паэта.

Âîëÿ Áàðêî¢ñêàÿ

ab ovo usque ad mala

Ñïîíñàð Øàáîâi÷

асам нават здаецца, што даўно ідобра ведаеш яго… Чалавека,

18 ëiñòàïàäà ¢ àäíîé ç à¢-äûòîðûé ÁÄÏÓ ïðàõîäçiëàòâîð÷àÿ âå÷àðûíà âÿäîìàãàáåëàðóñêàãà ïàýòà, ÿêàÿ áûëàïðûñâå÷àíà âûõàäó íîâàãàïàýòû÷íàãà çáîðíiêà.

×

4 # 01 ëi ñòàï àä 2 00 8aperi oculos

Êàìóíiêàòû¢íàÿ åæàç iíôàðìàöûéíàé òàëåðêi

родкі масавай інфар-мацыі настойлiва пра-

насць, бо іх шмат. Калі ранейінфармацыя падавалася безмеркаванняў і была адар-вана такім чынам ад ка-мунікацыі, прымушаючыпубліку да самаацэнкi навін,то зараз наадварот - адно-сіны падняліся ў кошце.Сёння чалавек, якi не маеспецыяльнай падрыхтоўкі інават вышэйшай адукацыі,мае магчымасць на ўвесьсвет выказаць сваё стаў-ленне да той ці іншай ін-фармацыі з дапамогай кам-путара, мабільнага тэлефона

ці інш. Навука і тэхніка зра-біла вялiкі крок наперад,з’явіліся перспектыўныямагчымасці для працы су-часных СМІ ва ўмовах новыхтэхналогій. Таму зараз усёбольш актуальным робіццапытанне: «Ці выжыве газетаў эру WWW?». Я прапануюбольш падрабязна разгле-дзець гэтае пытанне і вынай-сці напрыканцы альтэрна-тыўны прагноз камуніка-тыўнага развіцця будучыні.

Разнастайныя газетыапанавалі прастору. КiёскiБелсаюздруку стаяць накожным аўтобусным пры-пынку, ледзь не кожны ты-дзень з’яўляюцца новыя тан-ныя выданнi з інтэрнетаў-скімі фотаздымкамі замеж-ных зорак на вокладцы, на-кіраваныя на «залатую» мо-ладзь краіны. Усё радзейсустракаюцца чорна-белыянавіны, газеты не тое што ўколер, у глянец пачынаюцьапранацца. І ўсё гэта ра-звіццё друкаваных СМІ ад-бываецца ва ўмовах жор-сткай канкурэнцыі з інтэр-нет-прэсай, якая велізарнымсецівам запаланіла ўвесьсвет. Але, не гледзячы на тое,што кампутар ёсць амаль укожным доме, газеты ўсёроўна працягваюць набы-ваць, а галоўнае, што іхпрацягваюць вырабляць,хаця вэб-выданні нашматтанней за друкаваныя і ма-юць шэраг станоўчых ры-саў.

Газета – сродак каму-нікацыі ў адным накірункуў адрозненне ад інтэрнету,які прапануе дыялогавасць імагчымасць наведвальнікамсамім прымаць удзел у ства-рэннi старонкi. Але не ўсётак проста, як здаецца на

першы погляд! Па-першае,прэса сусветнага сеціва за-лежыць ад развіцця высокiхтэхналогій больш за якуюіншую. І стваральнiкi самі неведаюць, што адбудзецца з іхпарталамi праз гадоў гэтакпяць. Па-другое, газета іс-навала, існуе і будзе існа-ваць… Увогуле не разумею,чаму яна павінна знікнуць!Нікому ж у галаву не прый-шла думка, калі вынайшліаўтамабіль, што роварамкарыстацца болей не бу-дуць…

Такім чынам, мой праг-ноз наконт будучых сродкаўмасавай камунікацыі нас-тупны: газета абавязковапрацягне сваё існаванне,пры ўмовах ідэалагічнайнезалежнасці. Магчымынейкія змены ў знешнімвыглядзе ці функцыях жур-налістыкі, вызначэнні пры-ярытэтаў у выбары інфар-мацыі, але гэта ўжо зале-жыць ад таго, на якую часткуграмадства пераважна будзенакіравана газета. Што да-тычыцца эры WWW, яна ніў якім выпадку не здольназнішчыць друкаваныя СМІ.Максімум інтэрнет-СМІздолеюць стаць поўнакаш-тоўнай медыя са сваімі ўлас-нымі адрозненнямі і не бо-лей таго. Такім чынам, бу-дучыня прапануе нам аль-тэрнатыўнае вырашэнненадуманай праблемы: ін-тэрнет – для інтэрнет-вы-данняў, кіёскі – для газет ічасопісаў, а тэлевізар – длятэлебачання. І хай чытачабірае для сябе той сродакінфармавання, які для ягозручней.

Âîëÿ Áàðêî¢ñêàÿ

Ó ñó÷àñíûì ãðàìàäñòâå íàâiíà ñòàëà ïà¢ñÿ-äç¸ííûì àòðûáóòàì iñíàâàííÿ. Ñðîäêiiíôàðìàâàííÿ àêòû¢íà ¢äàêëàäíÿþööàðóõàì íàâóêîâàãà i òýõíi÷íàãà ïðàãðýñó, àëåÿêóþ ôîðìó êàìóíiêàöûi àáÿðý äëÿ ñÿáåáóäó÷ûíÿ?

Ñпануюць грамадству вялікішэраг навін, улічваючы па-трэбы і звычкі чытачоў. Падарозе на працу ці вучобувы можаце паслухаць радыёці прачытаць газету, каліспатрэбіцца аператыўнаяінфармацыя – залезеце ўінтэрнет, а ўвечары пагля-дзіце цікавыя рэпартажы патэлебачаннi. Але ўсё гэтацяпер… Што будзе далей?

Зараз навіны пачынаюцьстрачваць сваю каштоў-

# 01 ë i ñòàï àä 2 00 8 5x-files

Æûöö¸ � ñîí, à êîæíû íàø ñîí àäïàâÿäàå ïý¢íàé ïðàãðàìå. Àëå êàëi íàøû ñíû �ãýòà íåéêàÿ àáàðîíåíàÿ ïðàãðàìà, òî ¢çíiêàå ïûòàííå: à öi íåëüãà ÿå ¢çëàìàöü?

алі я ўпершыню па-чуў выраз «хакерыÊ

Ñîí ïåðàòâîðûööà ¢ ñîí.Øòî àäáóäçåööà äàëåé?

сноў», нават i не зразумеў,што тут да чаго. Вядома,хакеры – гэта злодзеі, якіяпсуюць інтэрнет-сайты іпішуць шкодныя вірусы. Апры чым тут тады сны? На-самрэч, усё аказалася яшчэбольш складаным. Абла-зіўшы амаль усё сусветнаесеціва ды спампаваўшыколькі мб кніг Кастанэды іРэутава, я і сам запаліўсяжаданнем стаць хакерам.

Хакеры сноў – гэта лю-дзі, якія параўноўваюць ча-лавечыя сны з праграмамі.Уявіце сабе, што хтосьці часад часу змяняе кружэлкі ўпрайгравальніку, і ў адпа-веднасці з запісам на дыскуты бачыш той ці іншы сюжэтсну. І падпарадкоўваешсяўсяму гэтаму, як марыя-нетка. Але, як і кожную,нават самую складаную пра-граму, можна ўзламаць існы, гэта значыць - наву-чыцца кiраваць імі. А той,хто кіруе сваімі снамі, можакіраваць і жыццём. Нехтаскажа, што гэта лухта ўсё...Але факт застаецца фактам.

Першыя спробы ўвар-вацца ў адну з самых скла-даных праграм чалавечагамозгу былі зроблены прык-ладна восем гадоў таму.Праект прывёў распрацоў-шчыкаў да даволі цікавыхвывадаў. Але з-за аднойневялікай недарэчнасціматэрыялы па ўзлому сноўпатрапілі ў распараджэннеФСБ Расіі і зараз правя-раюцца экспертамі двухрэжымных інстытутаў. Зас-

таецца загадкай, як спец-службы выкарыстоўваюцьужо прыдуманыя трукі. Алеў надзеі зраўнаваць умовыгульні асноўная частка зна-ходак і была «зліта» ў публіч-нае карыстанне.

Праўда, навучыцца кіра-ваць сваімі снамі не вельміі проста. Ды паспрабавацьможна. Гэта стане магчы-мым у тым выпадку, каліатрымаецца ўсвядоміць усне, што ты спіш. Але сон,як і ўсялякая праграма, пач-не абараняць сябе, яна заў-важыць збой і проста выкінецябе. Аднак, калі павольна,але няўхільна выконвацьсваю разбуральную працу,ты прачнешся ў сне, твая

прытомнасць выйдзе з-падапекі праграмы. Сон пера-творыцца ў сон. Што ад-будзецца далей? У сне ста-не магчымым рабіць усёшто заўгодна. Ды ненадоў-га. Бо праграма ўсё ж пас-прабуе аднавіць свой статут.Гэта значыць, што ты стра-ціш прытомнасць і зноўзаснеш альбо проста пра-чнешся. Але з цягам часу памеры назапашанага табойвопыту здарыцца невера-годнае: праграме надаку-чыць з табой цягацца, і янапроста перапіша твой статутна карысць больш высо-кага...

Адным з самых эфек-тыўных метадаў з'яўляецца

картаграфія. Паспрабуйскласці мапу сваіх сноў. На-малюй яе на паперы ці прос-та запісвай месцы, у якія табедавялося трапіць у сне. І каліты зноў апынешся ў адным ітым жа месцы і пазнаеш яго– гэта стане першым крокамна шляху да перамогі надпраграмай.

Не забывай, што хакерысноў жывуць сярод нас. Маг-чыма, імі з'яўляюцца тваезнаёмыя ці нават самыяблізкія табе людзі. І ўсё жбудзь асцярожным. Ніхто зтваіх сяброў не павінен ве-даць пра тое, чым ты зай-маешся.

Þðà Êàñöåíü

6 # 01 ëi ñòàï àä 2 00 8art house

Ëþòû ëiñòàïàä,àëüáîÑíåæàíü áåç ñíåãó

джаўцелі апошнія дні кастрыч-ніка. Вось ужо i лістапад. Праў-

ß ïàñïðàáóþ ðàñöÿãíóöü êîæíàå iìãíåííå, áóäó ñïà÷óâàöü êîæíàìó ìåñÿöó i øêàäàâàöü,øòî ãëàáàëüíàå ïàöÿïëåííå íå çà¢æäû äçåéíi÷àå.

будзе вельмі шкада, калі восень паспеезбегчы ад мяне да наступнага года. Не.Гэтага я ёй дакладна ніколі не дарую.

Нацягну шапку, пальчаткі, шалік ізімовыя боты, залезу ў лядоўню і будухаваць хурму. Буду ляпіць снежнуюбабу са скрыпучага снегу і сумавацьпа бабiнаму лету і шыпучаму ша-

паценню пад дзюравымі падэшвамі.Пасля залезу адзін пад цёплую коўдру,перасплю ўсіх мядзведзяў і ўвогуле ўсіхжывёлаў. Прасплю Новы год, а Старыне праводжу. Спалю ўвесь насушаныгербарый, нап’юся гарачай кавы іпайду грэць паветра на вуліцы. Зраблюз пластыкавай бутэлькі вадзяную брыз-галку і буду мокнуць пад летнім дож-джыкам... Пакуль да мяне не вернеццаверасень.

Я не ведаю, на якую кнопку трэбанаціснуць, каб змяніць хуткасць альбонапрамак руху жыццёвай стужкі. Япаспрабую расцягнуць кожнае ім-гненне, буду спачуваць кожнамумесяцу і шкадаваць, што глабальнаепацяпленне не заўжды дзейнічае.

Я паклею ў сваім пакоі шпалерыколеру залатых клёнаў. Я буду пісацькрэйдай на шэрым асфальце слова«восень», пакуль усё не замяце за-віруха.

Бо мне вельмі падабаецца восень.Калі мы сустрэнемся зноў, я абавязковараспавяду ёй пра чароўную гульню«Мора хвалюецца...», і мы будземразам выдумляць фігуры і спыняць іхна месцы. А пасля мы возьмем фарбыі пэндзлі, завітаем у паркі і скверы іразмалюем зялёныя манатонныя дрэ-вы. Пасля з дапамогай кандыцыяне-раў будзем сушыць і здзiмаць з іх роз-накаляровую лістоту.

Мы навучым лістоту лятаць ікружыць у паветры.

Мы падарым свету новы лістапад.

Þðà Êàñöåíü

Àда, лісця на дрэвах зусім не засталося...Таму ён больш падобны на снежаньбез снегу. I асабліва, калі працінае са-мы сапраўдны студзеньскі марозік, лю-та хочацца прыкаваць восень да батарэіі трымаць яе на прывязі да самаганевясенняга першага дня вясны, бо

# 01 ë i ñòàï àä 2 00 8 7art house

Âîñåíü âà÷àìi âîñåíiß âåäàþ ìåñöà äàëiêàòíàãà ñëîâà, ÿêîå õàâàåööà àä ïîçiðêࢾ

онечны лісток з на-пружанымі жылкаміÑ

вятрыста выпісвае дрыготкісілуэт восені. Ён малюе яепрофіль у паветры, абдымаехалодныя кроплі дажджу іпавольна коціцца па зямлі…

Стаміўся свет ад леташ-ніх пачуццяў, надышоў часадпачынку. Апошні лістокзваліўся пад ногі ў абрыдлайстоме змагання за жыццё, заіснаванне ў адзіноце думак

нябеснай пустэчы. Кветкізрабіліся нямымі, нямаболей слёзаў расы, іх змянілахалодная чэрствасць засох-лага сэрца.

Коціцца Зямля велізар-ным воблакам засынаючагагорада. Яе няспынны рухусё часцей пачынае нагад-ваць небу пра яго сталасць,пра сум вечнасці. Яно такоевелізарнае і магутнае плачазараз, як малое дзіця, якое

стамілася існаваць дзікуном,не маючым дазволу на сяб-роўства. Прабач яго, маці.Слёзы зноў нерухома бягуцьвосеньскімі дажджамі…

Халодна. Сэрца жаўцее,а потым робіцца чорным іпамірае ў гэтай адзіноце…Мае рукі мерзнуць разам зяе думкамі, журботна… Янатак стамілася, што, не гле-дзячы на ўсю сваю непры-хільную годнасць, кідаецца

пад ногі першаму сустрэ-чнаму і ласкава абдымаеяго, просячы выратавання.

Зноўку стаіць сталаявосень на раздарожжы це-няў, назіраючы бялёсымівачыма ранiшняга туману.Пойдзем… Я ведаю месцадалікатнага слова, якое ха-ваецца ад позіркаў…

Âîëÿ Áàðêî¢ñêàÿ

8 # 01 ëi ñòàï àä 2 00 8

галоўны рэдактар: Вольга Баркоўскаянамеснік рэдактара і вёрстка: Юрый Касценькарэктар: Наталля Віктараўна Заяц

àëüòýðíàòû¢íàå ñòóäýíöêàå âûäàííå

ê.ò.: +375 44 7938422, +375 44 7938445ý-àäðàñ: [email protected]

¹ 01 ëiñòàïàä 2008 ã.

Рэдакцыя можа друкаваць з мэтай абмеркаваннякаванняматэрыялы, да якіх ставіцца крытычна, і адказнасціза іх не нясе.Пры перадруку спасылка на "КФ" абавязковая.

íàêëàä 21 àñîáíiê

У Н А С Т У П Н Ы М Н У М А Р Ы

Çðàái ñà ñëàíà ìóõó i âûêàíàé ñâîé ïðàôåñiéíû àáàâÿçàê

Ãîðàä Ì., àëüáîÂÿëiêi Ìóðàøíiê

«ÊÔ» - âûäàííå áåç àáìåæàâàííÿ¢

Àäëþñòðàâàííåìiíóëàé áóäó÷ûíi