Οι ρίζες του ελληνικού φασισμού - Γιάννης Ανδρικόπουλος

Ο αυταρχισμός στην Ελλάδα έχει, σαν κίνημα, στηριχθεί μονίμως στον στρατό, που έδρασε είτε σαν όργανο της μοναρχίας και / ή της αστικής τάξης είτε σαν πολιτικά ιδιοτελής και αυτοδύναμη μονάδα..Μαζικό φασιστικό κίνημα δεν εμφανίστηκε παρά μόνο στον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν η Ελλάδα, κατειλημμένη από τον Άξονα, δεν είχε πια στρατό - με εξαίρεση τις λίγες στρατιωτικές μονάδες πού στάθμευαν στη Μέση ’Ανατολή.Η προδοτική κυβέρνηση του I. Ράλλη δημιούργησε τότε τα «τάγματα ασφαλείας», ένα επαγγελματικό αντί-κομουνιστικό σώμα, πού το εξόπλισαν οι Γερμανοί, για να καταπολεμηθούν οι αντάρτες του Εθνικού Απελευθερωτικού Μετώπου (ΕΑΜ). Η τρομοκρατική δραστηριότητα των αντί-κομμουνιστικών παραστρατιωτικών συμμοριών αυξήθηκε στα χρόνια πού ακολούθησαν υστέρα από την απελευθέρωση, όταν ο «εθνικός στρατός», υπό την πίεση του υπό κομμουνιστική ηγεσία «δημοκρατικού στρατού», δεν μπορούσε να ασκήσει πλήρως την εξουσία του στις περιοχές πού έλεγχε.Κατά το 1950 όμως, παρά το ότι θεσμοποιήθηκαν ορισμένα εθνικιστικά παραστρατιωτικά σώματα, όπως τα Τάγματα Εθνικής Ασφαλείας, ο αυταρχισμός έγινε πάλι «οικογενειακή υπόθεση» των στρατιωτικών και παρέμεινε «οικογενειακή υπόθεσή» τους ως σήμερα. Ο αντικομουνισμός στην Ελλάδα απόκτησε, έτσι μαζική υποστήριξη μόνο στην δεκαετία 1940 - 1950, την εποχή, με άλλα λόγια, πού ο φασισμός είχε ηττηθεί και αναθεματιστεί στην Ευρώπη.Εν τούτοις ο σύγχρονος ελληνικός αυταρχισμός δεν αναδύθηκε από τις μεταπολεμικές εξελίξεις. Έχει τις ρίζες του στην εποχή του ’30, στην εποχή πού η εξουσία πέρασε πλήρως στα χέρια μιας μικρής ομάδας της άκρας δεξιάς και δημιουργήθηκε έτσι το σύγχρονο μοντέλο «φασιστικού» ελέγχου.