384

Nna, prij. - na (Zâ~ si se nabandâl

na kåmÆk, }ç{ påst dëli.)

nå, uzv. - uzvik kojim se upozo-rava koga da mu se {to nudi ili daje (Nå, zåmi jåbuku!)

nabÅdåt, gl. nesvr{. (nabãdÅ{, na-bãdaj¤) - nabadati (Slåbo vïdÆ pa leh nabãdÅ.)

nabÅndåt /se/, gl. svr{. (nabÅndâ{ /se/, nabÅndâj¤ /se/) - staviti sebe ili stvar gdje joj nije mjesto (Zâ~ si nabÅndåla tû må{ku oko vrâta?); (Zâ~ si na-bÅndåla tulïki postolï va arma-rï}?); (Zâ~ si se nabandâl na kåmÆk, }ç{ påst dëli.)

nabÅndævåt, gl. nesvr{. (nabÅndä-vÅ{/nabÅndûje{, nabÅndävaj¤/nabÅndûj¤) - stavljati sebe ili {to na krivo mjesto (Ne nabÅn-dävÅj tulïk bo‘i}njÅk, zåme ti pôl dnävnoga bërafka, kûda }ç{ pasåt?); (Zâ~ se smîrÿn nabÅndûje{, ni{ ne vïdÆn prçd tob¤n!)

nabasåt, gl. svr{. (nabasâ{, naba-sâj¤) - slu~ajno nai}i, naletjeti (Vî{, k¤pül sÅn dobrï postolï, slÇ~Åjno sÅn nabasâl nâ nje.); (Va plånini su jûdi gûsto u`åli nabasåt na medvïda.)

nabåvit, gl. svr{. (nabåvÆ{, nabåvæ) - nabaviti (Jå }u ti pu njïh na-båvit posïje za kråvu.)

nabÅvjåt, gl. nesvr{. (nabãvjÅ{, nabãvjaj¤) - nabavljati (Kadï nabãvjÅ{ sêno?)

naba‘dåt, gl. svr{. (naba‘dâ{, na-ba‘dâj¤) - spojiti skrojene di-jelove tkanine grubim {avo-vima (P›vÿ j trîba skrojït, pa naba`dåt, pa tek õnda {ït.)

nabælït /se/, gl. svr{. (nabälÆn /se/, nabäle /se/) - prenijeti na sebe ili koga bijelu boju (Ne {olübÅj/{olÆbjï po tîn/tôn zÆdÇ, a{ }ç{ se vås nabælït.)

naberên (naberenå, nabereno), neodr. pridj. (naberenïjÆ) - na-boran (Do{ãl je vås naberên z råta.)

naberênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. naberenîjÆ) - naborani (Hïti mi onästæ naberênæ kÿltrîne da je zarœbÆn.)

nabÆjåt, gl. nesvr{. (nabüjÅ{, nabü-jaj¤) - udarati, lupati po ~emu (Ne nabüjÅj po stolÇ a{ }e pÇkn¤t!)

nabïrat /se/, gl. nesvr{. (nabïrÅ{ /se/, nabïraj¤ /se/) - kupiti, sakuplja-ti /se/, nakupljati /se/ (OvüstÆ kamÇfi se lîpo sâmi nabïraj¤.)

na nabïrat /se/

385

nabït, gl. svr{. (nabîje{, nabîj¤) - nabiti (^å si nabîl tê novüne nå nÿs, mõrda ne vïdÆ{ ~ïtat.)

nablåtit /se/, gl. svr{. (nablåtÆ{ /se/, nablåtæ /se/) - uprljati /se/ (SH) (No, ~å }emo såd? Dobrë si se nablåtÆl va tôj zemjïni.)

nabolovat se, gl. svr{. (naboluje{ se, naboluj¤ se) - nabolovati se (Bëme sæ j sirotå nabëlovala pêt lêt.)

nÅbôr, m. Gjd. nÅbora - nabor, bora (O�kÿl o~îh njÿj je jâko nÅbëri poznåt.)

nabost /se/, gl. svr{. (nabodç{ /se/, nabodû /se/) - nabosti /se/ (Na-bolå sÅn se na t›n pa mi sæ j tô na zlë zêlo.)

nabosunogu, pril. - bosonogo (isto: nagolunogu) (Ne obûj postolï nabosunëgu a{ }e te na`¤lçt!)

nabråt, gl. svr{. (naberç{, naberû) - 1. nakupiti (NabrÅlå sÅn ti ~rï{Ånj pa jih dâj måteri); 2. ~i-niti nabore na ~emu (Naberï rûb pa }u ga jå zar¤bït.)

nabrstït /se/, gl. svr{. (3. l. jd. nabrstî /se/, nabrstê /se/) - nabrstiti /se/ (Kozç su se lîpo nabrstïle.)

nabrzurûku, pril. - na brzinu, br-zo, hitro, `urno (Pomït }emo nabrzurûku pa }emo pô} }å.)

nabuhnÇt, gl. svr{. (nabÇhne{, nabÇhnæ) - ote}i, nate}i (SV) (^å si plåkala da sû ti ë~i na-buhnÇle?)

nab¤mbåt se, gl. svr{. (nab¤mbâ{ se, nab¤mbâj¤ se) - nabubriti (KlÅdï fa`ôl vå vodu da ti se nab¤mbâ pa }e ti se p›vÿ skÇ-hat.)

nacÆdït, gl. svr{. (nacüdÆ{, nacüdæ) - nacijediti (NacÆdï mi målo kafå va zdçlicu.)

nacïfrat se, gl. svr{. (nacïfrÅ{ se, nacïfraj¤ se) - pretjerano se nakititi, uresiti se (SV) (Kåko ti se onå nacïfrÅ kad kamo grê!)

nac›tat, gl. svr{. (nac›tÅ{, nac›-taj¤) - nacrtati (isto: narïsat) (Ali si tô lîpo nac›tala!)

nacÇpat, gl. svr{. (3. l. jd. nacÇpÅ) - napadati (odnosi se na snijeg) (SH) (Jednë lçtÿ j nacÇpalo ~Çda snîga.)

nâ~, pril. - na {to (Nâ~ }ete lç} kad nümÅte pëstejæ?)

na~çkat se, gl. svr{. (na~çkÅ{ se, na~çkaj¤ se) - na~ekati se (Onå sæ j na~çkala svõjga mû`a a{ ga po cêle në}i nî dëma.)

na~æpê}, pril. - ~u~e}i (U`åli su cêlo zapõlnæ na~æpê} povæ-dåt.)

na~êt, gl. svr{. (nå~me{, nå~m¤) - na~eti (Na~ät }emo pogå~u dok je jo{ teplå.)

nabït na~êt

386

na~ïmat, gl. nesvr{. (na~ïmÅ{/na~ümje{, na~ïmaj¤/na~ümj¤) - na~imati (Ne na~ïmÅj pogå-~u, neka bû za Vazâm.)

na~inït, gl. svr{. (na~inî{, na~inê) - napraviti, u~initi (]ê{ mi kë{ na~inït kad bû{ imêl vrïme-na?)

na~Ænjåt /se/, gl. nesvr{. (na~ünjÅ{ /se/, na~ünjaj¤ /se/) - 1. praviti (Sëpeta nÅn je krôv na~Ænjåt, a{ je bÇra znælå dësti lÆpcîh.); 2. prenavljati se, afektirati (Ne na~ünjÅj se takë a{ tæ j g›do vïdet.); 3. ure|ivati se (U`åla sæ j po dvê Çre na~Ænjåt p›vo leh ~å smo {lï nå tÅnci.)

nâ} /se/, gl. svr{. (nãjdæ{ /se/, nãjd¤ /se/) - 1. na}i, prona}i (Sî na{âl râbu{?); 2. susresti /se/ (Dêl mlikarîc su imçle kënak na Bælvedêru. Tåmo bi se na{lç, po~ïn¤le, rasporædïle mlÆko i {lç dåje.)

na}¤hnÇt, gl. svr{. (na}œhne{, na}œhn¤) - na~uti, do~uti (Na-}¤hnÇla sÅn da njÿj se h}êr `çnÆ.)

nad, prij. - nad (Nad skoro såk¤n pëstej¤n je vïsela svêtÅ slïka.); (On je {äf nad otîmi jûdi.); (Nad otîn dõjde z›calo.); (Nad otûn pëstej¤n fålÆ svêtÅ slïka.)

nÅdåt se, gl. nesvr{. (nãdÅ{ se, nãdaj¤ se) - nadati se (isto:

nâdet se) (Nîs se tomÇ/temÇ nÅdåla!)

nadazrçt se, gl. svr{. (nadazrç{ se, nadazrû se) - zaviriti, nadviriti se, poviriti (Nadazrï se målo ~ez ponç{tru mõrda ve} gredû.)

nadçlat se, gl. svr{. (nadçlÅ{ se, nadçlaj¤ se) - naraditi se (Sç me têlo bolî a{ sÅn se nadçla-la.)

nådæsno, pril. - nadesno (Od kalï-}a se grê nådæsno pa se dõjde va nïkakÿv dolåc.)

nâdet se, gl. nesvr{. (nadîje{ se, nadîj¤ se) - nadati se (isto: nÅ-dåt se) (NÆsân se tomÇ/temÇ nâdijala!)

nadçt, gl. svr{. (nadîje{; nadîj¤) - napuniti kobasice pripremlje-nom smjesom (Za Bo`ï} }emo nadçt kobasïce.)

nadÆhnÇt, gl. svr{. (nadühne{, na-dühn¤) - pomirisati, primirisati (NadÆhnï malo kako lîpo di{î!)

nadihnjævåt, gl. nesvr{. (nadihnjû-jæ{/nadihnjävÅ{, nadihnjûj¤/nadihnjävaj¤) - mirisati {to, omirisavati (U‘åla sÅn nadih-njævåt, a{ je så kåmara dÆ{åla po marijânicah.)

nadÆ{åt /se/, gl. svr{. (nadi{î{ /se/, nadi{ê /se/) - namirisati /se/ (Ali si se jâko nadÆ{åla!)

na~ïmat nadÆ{åt /se

387

nadÆvåt, gl. nesvr{. (nadüvÅ{, na-düvaj¤) - puniti kobasice pri-premljenom smjesom (Ne na-düvÅj ~Çda kobasîc!)

nadjÆdåt/navjÆdåt, gl. nesvr{. (nadjüdÅ{/navjüdÅ{, nadjüdaj¤/navjüdaj¤) - 1. prigovarati, podbadati (SV) (On je dësti pîl, a onå m¤ j smîrÿn navjÆ-dåla.); 2. dosadno ustrajati na ~emu (SL) (Ne znâ færmåt. Na-vjüdÅ, pa navjüdÅ.)

nadlåjat, gl. svr{. - 1. nadma{iti u lajanju (Nå{ påsi} je nadlåjÅl trî vçlÆ påsine.); 2. nadma{iti u prosta~koj sva|i (PrâvÆ j låjaf-~ina, kî bi ga nadlåjÅl?)

nâdo, s. - ~elik (SV) (Tô j bîlo tç-{ko kod nâdo.)

nådobu, pril. - na vrijeme (Hôj nå tÅnci, ali da si do{âl dëma nådobu!)

nado{tukåt, gl. svr{. (nado{tukâ{, nado{tukâj¤) - nadodati, pro-du`iti {to (SV) (KakëvÅ j fãjda da si mu sad nado{tukåla bra-gç{e kad je od õnp¤t nårÅsÅl.)

nado‘ÿntåt/nado‘¤ntåt, gl. svr{. (nado‘ÿntâ{/nado‘¤ntâ{, na-do‘ÿntâj¤/nado‘¤ntâj¤) - do-dati ili pri{iti komad ~ega (SH) (Nado`ÿntãj/nado`¤ntãj mi onê plâvæ bragç{e a{ sû mi krÅtkç.)

nadrãjsat, gl. svr{. (nadrãjsÅ{, na-

drãjsaj¤) - nastradati zbog nedjela (SV) (Ali }e{ tî jedÅnpût nadrãjsat a{ b›zo vëzÆ{.)

nadrçjat, gl. svr{. (nadrçjÅ{, na-drçjaj¤) - natokariti (^êra san nadrçjÅl petnâjst bô}.) (SV)

nadræpït, gl. svr{. (nadræpî{, na-dræpê) - 1. spopasti (odnosi se na crijevne tegobe) (samo 3. l. jd.) (Sïnÿ} nîs do{âl a{ mæ j nïkÆ vrâg nadræpîl, nïkako mæ j zavÆjålo va trbÇhu.) (SV); 2. nenadano silovito navaliti na koga (^a si nadræpîl da ti tô dân, kad tô nî mojç!)

nadrÆskåt/nadrÆståt, gl. svr{. (nadrüskÅ{/nadrü{}e{, nadrüska-j¤/nadrü{}¤) - ~initi {to bez lo-gike, mimo uobi~ajena i ulju-|ena na~ina (Ala ne drÆ{}ï, ve} smo te {tÇfi.); (Kakë si mi tô nadrÆskåla/nadrÆståla na pi-jåt kod prÅscÇ.)

nadrobït, gl. svr{. (nadrobî{, na-drobê) - nadrobiti, usitniti, iz-mrviti (Bêlÿ kafê j bëjæ ako se nœtÅr nadrobî krÇha.)

nadro~it, gl. svr{. (nadro~Æ{, na-dro~æ) - nabosti {to mekano ~ime o{trim i tvrdim (SV) (Na-drë~Æl je na pirûn kûs mêsa.)

nådrugidân, pril. - svaki drugi dan (Bome sû se nå{e `änskæ nahodïle, ra~unâj da su nådru-gidân hëdæ} {lç v RÆkÇ.)

nadÆvåt nådrugidân

388

nadÇdat se, gl. svr{. (nadÇdÅ{ se, nadÇdaj¤ se) - 1. nacicati se (NadÇdÅl sæ j pa sad lîpo spî.); 2. pren. napiti se (Må sæ j na-dÇdÅl! Sâm je pëpÆl barïlac!)

nådugo, pril. - dugotrajno (On bi tô nådugo, a menî j bÆlå prç{a.) � nadugo i na{iroko - op{irno (Povædãl je nådugo i na{irokë, ali smo ga rådi naslÆ{åli.)

nadzÆråt se, gl. nesvr{. (nadzürÅ{ se, nadzüraj¤ se) - ogledavati se, viriti (Ne nadzürÅj se smîrÿn a{ }e te vïdet.); (Vås vç~ær se nadzürÅn na ponç{tri.)

nafrïgat /se/, gl. svr{. (nafrïgÅ{ /se/, nafrïgaj¤ /se/) - napr`iti ~e-ga u dovoljnoj koli~ini ili vi{e no {to je potrebno (SV) (Nafrï-gala sÅn dvê kïle sÅrdçlÆc.); (Ma sÅn se nakÇhala i nafrïgala sçga vîka!)

nâg (nÅgå, nâgo), neodr. pridj. - 1. gol, nag, bez odje}e (Di~ïca mëru kûpat nÅgå i na môru.);2. pren. lagano odjeven (]ç{ se låhko prehlÅdït kad si nâg.)

nÅgâl (nÅglå, nÅglo), neodr. pridj. (komp. naglïjÆ) - nagao (Ne re-cï mu nï{ a{ je nÅgâl pa }ete se posvådit.)

nagånjat /se/, gl. nesvr{. (nagânje{ /se/, nagânj¤ /se/) - 1. siliti, primoravati, tjerati (SL) (Ne nagånjÅj ga za jïst, ako nä}e,

nä}e.); 2. prepirati se, natezati se, natjeravati se (SV) (Nä}emo se nagånjat oko togå/tegå kî }e plÅtït pijå~u.)

nâgÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. goli, nagi, bez odje}e (Menï se vïdÆ dÅ j lïpje obÇ~enÿ leh nâgÿ têlo.); 2. lagano odjeveni (Onû nâg¤ nä}e pustït va crükÅv.)

nagÆbåt /se/, gl. nesvr{. (nagübje{ /se/, nagübj¤ /se/) - nagibati /se/ (Vî{ ti se tâ rô`ica nagübje, }ç ti se zlomït.)

nagïnjat /se/, gl. nesvr{. (nagînje{ /se/, nagînj¤ /se/) - 1. naginjati se (Ne nagïnji se ~ez ponç{tru a{ }e{ påst.); 2. biti sklon, na-klonjen ~emu (Onâ j nagïnjala cäntru va polïtiki.)

nagjçdat se, gl. svr{. (nagjçdÅ{ se, nagjçdaj¤ se) - nagledati se (Segå i så~esa se ~ovïk nagjçdÅ va ‘ivotÇ!)

nâglÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. naglîjÆ) - nagli (Otåc m¤ j bîl nÅgâl, ali õn je jë{ naglîjÆ.)

nagnåt, gl. svr{. (nagnâ{, nagnâj¤) - natjerati, prisiliti, primorati (Nagnåli smo ga da prestâne pït.)

nagnÇt se, gl. svr{. (någne{ se, någn¤ se) - nagnuti se (Nagnï se ~ez ponç{tru da ti nî~ re~ên.)

nagnjÅvït se, gl. svr{. (nagnjãvÆ{ se, nagnjãvæ se) - namu~iti se,

nadÇdat se nagnjÅvït se

389

nagnjaviti se (Bëme si se na-gnjÅvîl sçga vîka!)

någnjæn (någnjena, någnjeno), neodr. pridj. (komp. nagnjenïjÆ) - sklon, naklonjen (Bül je fânj någnjæn Må~eku ma sæ j pëtla ohlÅdîl.)

nagnjçst, gl. svr{. (nagnjetç{, na-gnjetû) - natrpati gnje~enjem (]emo nagnjçst pa }e ståt vi{e {û{nja va kë{.)

nagolunogu, pril. - bosonogo (isto: nabosunogu) (Ne obûj postolï nagolunëgu a{ }e te na`¤lçt!)

Nagorå, . - top. Sveta gora u Ge-rovu; osim oblika Gorå ~esto se rabi i sraslica s prijedlogom na (Donesï mi kïticu borï}a z Nagorê.)

nagovÅråt, gl. nesvr{. (nagovãrÅ{, nagovãraj¤) - nagovarati (Ne nagovãrÅj me, a{ næ}Ç tô sto-rït.)

någovÿr, m. Gjd. någovora - na-govor (Ne bï nï{ od togå bîlo bez tvõjga någovora.)

nãgrada, `. - nagrada (SåkÆ dvä-stÿtÆ dobüvÅ nãgradu.)

nagrÅ‘åt se, gl. nesvr{. (nagrã‘Å{ se, nagrã‘aj¤ se) - prijetiti se, groziti se (NagrÅ‘âl sæ dïci da }ç jÆh a{ su mu se pîstili po cïboru.)

nagrï{pÅn (nagrï{pÅna, nagrï{pÅ-no), neodr. pridj. (komp. na-gri{panïjÆ) - 1. hrapav (Rûke su mi nagrï{pÅne od dçla.); 2. naboran, zgu`van (Hïtila si rëbu jednÇ prîko drÇgæ i såd je så nagrï{pÅna.)

nagrï{pÅnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nagri{panîjÆ) - 1. hra-pavi (Pomå‘i tê nagrï{pÅnæ rûke s kakëv¤n krçm¤n.); 2. naborani, zgu`vani (Bærhãn mÆ j nagrï{pÅn, môrÅn ga spêglat.)

nagrï{pat, gl. svr{. (nagrï{pÅ{, na-grï{paj¤) - 1. u~initi hrapavim (Kad perên rëbu, p›sti mi se nagrï{paj¤.); 2. zborati, nabo-rati, zgu`vati (Kî bi rçkÅl da }e se tulïko nagrï{pat.)

nagrjævåt, gl. nesvr{. (nagrjûje{, nagrjûj¤) - nagr|ivati (TãstÅ te flizûra nagrjûje. P›vÿ tÆ j bîlo lipjç.)

nahaklåt/nahåklat, gl. svr{. (na-haklâ{/nahåklÅ{, nahaklâj¤/nahåklaj¤) - ka~kati, kuki~ati (Nahåklala sÅn tablçti}.)

nahÅjåt /se/, gl. nesvr{. (nahãjÅ{ /se/, nahãjaj¤ /se/) - 1. nalaziti (Po p¤tÇ smo nahÅjåli såkako-vÆh pe~ÇrÅv.); 2. okupljati se (NahÅjåli smo se prçd Do-mÿn.)

nahãjcat, gl. svr{. (nahãjcÅ{, na-hãjcaj¤) - razgorjeti, razbuktati

någnjæn nahãjcat

390

vatru stavljaju}i mnogo drva u pe} (SH) (]emo nahãjcat da nÅn ne bû zÆmå.)

nahi}ævåt, gl. svr{. (nahi}ûje{, nahi}ûj¤) - nabacivati, nepre-kidno bacati jedno na drugo (Ne nahi}ûj se z ÿtîn!)

nahïtat, gl. svr{. (nahïtÅ{, nahïta-j¤) - nabacati (NahïtÅj mi jo{ zemjê oko ovê rô`icæ.)

nahodæ}, pril. - hodaju}i, u hodu (SV) (Onç su u`åle nahëdæ} plçst.)

nahodït se, gl. svr{. (nahodÆ{ se, nahodæ se) - nahodati se (Bo-me sû se nå{e änskæ nahodïle, ra~unãj da su nådrugidân hë-dæ} {lç v RÆkÇ.)

nahvÅlït /se/, gl. svr{. (nahvãlÆ{ /se/, nahvãlæ /se/) - nahvaliti /se/ (Jâko mi tæ j nahvÅlïla da si jÿj dobrå i da jÿj pomëre{.)

nåivÅn (nåÆvna, nåÆvno), neodr. pridj. (komp. naÆvnïjÆ) - naivan, neiskvaren, bez lukavosti (Tî si nåÆvna, a{ mu sç vçruje{.)

nåÆvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. naÆvnîjÆ) - naivni, neiskvareni, bez lukavosti (NåÆvnÆ ~ovïk såkæmu vçrujæ.)

nãjbr‘e, pril. - 1. komp. pridjeva b›z (Kî }e nãjbr`e dotç} do menç?); 2. najvjerojatnije (Nï-jednoga nî na stanïci, nãjbr`æ j bÇs pro{âl.)

najedãnp¤t, pril. - odjednom (Bî-lÿ j lîpo i vçdro, najedãmp¤t je nåprÅv Bëga zagrmçlo.)

najêt se, gl. svr{. (nãjme{ se, nãj-m¤ se) - 1. zaraziti se, uhvatiti zarazu (Grïpa njÿj je, vãlda sæ najælå od kogå.); � srâba se najêt - nastradati, lo{e pro}i (I onå sæ j { njîn srâba najælå.)

najïdæn (najïdena, najïdeno), neodr. pridj. - nahranjen, sit (Do{ãl je dëma najïdæn i lîpo obu~ên.)

najïdenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - na-hranjeni, siti (NajïdenÆ ~ovïk je mÆrân.)

najïst se, gl. svr{. (najî{ se, najidû se) - najesti se (KëmÅ} sÅn se pu njïh najïla fa`ôla, a{ ga mî dëma nïkad ne kÇhÅmo.)

nãjlagje, pril. - najlak{e (Tô vÅn je nãjlagje nosït na tragå~ah.)

nãjlipjÆ (-Å, -æ), pridj. odr. - naj-ljep{i (Na nçbu su zvæzdç, a nãjlïpjÅ j Danïca.)

nãjslajÆ (-Å, -æ), pridj. odr. - najsla-|e (Nãjslajæ vÆnë bi mi måtær nato~ïla.)

nåpÿl, pril. - popola (Sç ë~ino smo podÆlïli nåpÿl.)

nãjpotli, pril. - najposlije (Obrædïli smo dïcu i stârih, pa õnp¤t blâgo, a nãjpotli smo i mî do-{lï na rêd.)

nahi}ævåt nãjpotli

391

nãjprvÆ (-Å, -ÿ), - prvi od svih (Onpred {kôlu dõjde nãjprvÆ od sê dicê.)

nãjprvÿ, pril. - najprije (MôrÅn nãjprvÿ popråvit onû mu{jîv¤ katrîdu a{ }e propåst.)

nãjve}, pril. - najvi{e (P›vÿ j nãj-ve} bîlo siromåhÆh.)

nãjvôlæt, gl. nesvr{. (nãjvôlÆn, nãjvôlæ) - najvi{e voljeti (Pëju-tro nãjvôlÆmo bêlÿ kafç.)

nãjzÅda/nãjzÅd, pril. - napokon, najzad, naposlijetku, na kraju krajeva (Cêli `ivët je kramâl ëkolo pÅ j nãjzÅda/nãjzÅd pred sm›t dëma do{âl.)

nÅkâl, m. Gjd. nÅklå - kanal izme-|u dva brijega kojim je ranije tekla (ili povremeno te~e) vo-da (PopÇzn¤l sæ j pÅ j pÅl va nÅkâl i dobrë se zmo~îl i nåt¤-kÅl.)

nakalåt, gl. svr{. (nakalâ{, nakalâ-j¤) - vjedrom izvu}i dovoljnu koli~inu vode iz zdenca ili vi{e od toga (Kad nakalâ{ pêt bujôlÆh, }çmo je klåst va karijôlu i zapejåt na lÆhÇ za polÆvåt.)

nakÅnït, gl. svr{. (nakãnÆ{, nakãnæ) - naumiti, nakaniti, odlu~iti (NakÅnïla sæ j o`enït, pÅ j b›zo na{lå fråjÅra.)

nakÅntåt /se/, gl. svr{. (nakÅntâ{ /se/, nakÅntâj¤ /se/) - 1. napje-

vati se (isto: zïkÅntat se) (Ma smo se nakÅntåli na pÆrÇ!); 2. napovijediti (oglasiti enidbu, vjen~anje u crkvi) (isto: napo-vïdet /se/) (P›vo su se jûdi trî pût nakÅntåli, a danås se dajû sâmo jedÅnpût.)

nakjepåt, gl. svr{. (nakjçpje{, na-kjçpj¤) - naklepati kosu (Mô-rÅn nakjepåt kësu a{ mi sæ j så st¤pïla.)

naklÅdåt, gl. nesvr{. (naklãdÅ{, naklãdaj¤) - slagati {to jedno povrh drugoga, krcati, nakrca-vati, tovariti (Ne naklãdÅj tulï-ko d›v v ÿgânj!)

nakõnto, prij. - na ra~un (Ra~unâ da }u mu pomë} nakõnto to-gå/tegå ~â j ôn menï jedãnp¤t pëmogÅl.)

nakopåt /se/, gl. svr{. (nakopâ{ /se/, nakopâj¤ /se/) - kopati do-voljno ili vi{e no {to je bilo potrebno (Bome sÅn se danå-ska nakopâl.); (Nakopãl sÅn ti mlâdÿga/mlâdæga kÿmpÆrå za obçd.)

nakosït /se/, gl. svr{. (nakosî{ /se/, nakosê /se/) - kositi dovoljno ili vi{e no {to je bilo potrebno (Nakosïli smo se plåninah.); (Bëgu hvÅlå, nakosïli smo dësti za ovô lçto.)

nâkovalo, s. - nakovanj (Otåc i måt su jÿj se posvådili pÅ j sad

nãjprvÆ nâkovalo

392

onå nebëga med batï}æn i nâ-kovalÿn.)

nakramân (-a, -ÿ), neodr. pridj. (komp. nakramanïjÆ) - 1. neu-redan, nabacan, neukusno odjeven ili oki}en (Ne mëræn ju vïdet onakë nakramânu.); 2. pren. pijan (Do{ãl je dëma fânj nakramân.)

nakramânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nakramanîjÆ) - 1. neu-redni, nabacani, neukusno odjeveni ili oki}en (Ne mëræn ni vïdet onû nakramân¤.); 2. pren. pijani (O�bavezno dõj-de v ÿ{tarïju i ôn nakramânÆ.)

nakramåt se, gl. svr{. (nakramâ{ se, nakramâj¤ se) - 1. naprtiti se kramom (bezvrijednim stva-rima) (Onå se znâ g›do nakra-måt såkakovimi pr{karïjami.); 2. pren. opiti se (Nakramâ se såkÿ zapõlnæ.)

nakråst /se/, gl. svr{. (nakrÅdç{ /se/, nakrÅdû /se/) - pokrasti ve}u koli~inu u du`em vremenskom razdoblju (Nakråla sÅn se ~rï-{Ånj pu njïh.)

nakrcåt, gl. svr{. (nakrcâ{, nakr-câj¤) - natovariti, nakrcati (Pre-vç} ste nakrcåli ta bûnkær. Ne dâ se ni zaprît.)

nakrkâ~/nakrkê~, pril. - krkimice, nose}i dijete na ramenima (Otåc mæ j nãjve} pûtÆh nosîl nakrkâ~/nakrkê~.)

nakÇhat /se/, gl. svr{. (nakÇhÅ{ /se/, nakÇhaj¤ /se/) - nakuhati /se/ u dovoljnoj mjeri ili vi{e od toga (Ma sÅn se nakÇhala i na-kÇhala sçga vîka.)

nakvåsit, gl. svr{. (nakvåsÆ{, na-kvåsæ) - nabubriti zbog kvasca (SV) (PremÆsï pogå~u kad ti se nakvåsÆ!)

nalåborit, gl. svr{. (nalåborÆ{, na-låboræ) - namjestiti {to da stoji vrlo nestabilno (Da si tô poslo-`ïla kakë rãbÆ, a ne takë nalå-borila ne bï sç pålo dëli.)

nalagåt, gl. svr{. (nalå‘e{, nalå-‘¤) - obmanuti koga la`ima (SV) (Sçga mÆ j nalagâl, a jå sÅn mu vçrovala.)

nalÅgåt, gl. nesvr{. (nalã‘e{, nalã-‘¤) - nakrcavati, natovarivati (SV) (Onï zâda kÇ}æ nalã`¤ va tråhtÿr.)

nalÅntåt, gl. svr{. (nalãntÅ{, na-lãntaj¤) - slu~ajno nai}i, natra-pati (SV) (I õn je nalÅntâl nå tÅnci.)

nalê~ena, neodr. pridj. `. - po-stavljen (odnosi se na zamku) (ZãnkÅ j nalê~ena pa }emo vï-det }ê se ~â }apåt.)

nalê}/nalæknÇt, gl. svr{. (3. l. jd. naläkne) - postaviti zamku (SV) (NålækÅl sÅn zãnku za tï}i.)

nalêt /se/, gl. svr{. (nalijç{ /se/, nalijû /se/) - 1. naliti, uliti do

nakramân nalêt /se/

393

pune mjere (Nalüj mi vodê va `mûj!); 2. pren. opiti se (Sïnÿ} smo se g›do nalêli, a jÇtro nÅn je pô} dçlat.)

naletçt, gl. svr{. (naletî{, naletê) - naletjeti, neo~ekivano nai}i (Kî bi rçkÅl da }u ÿvdï/ævdï naletçt nâ te.)

nale‘åt se, gl. svr{. (nale‘î{ se, nale‘ê se) - nale`ati se, le`ati dovoljno ili vi{e no {to je po-trebno (Ståni se! Dësti si se i prevç} nale`âl.)

nale‘ê}, pril. - le`e}i, le`e}ke (Nãjraje ~ïtÅn nale`ê}.)

nålijÿn/nãlijÿn/nåjilÿn/nãjlÿn, m. Gjd. nålijona/nãlijona/nåji-lona/nãjlona - 1. najlon, poli-vinil (Lõvnicu }emo pokrït z nålijonÿn/nãlijonÿn/nåjilo-nÿn/nãjlonÿn da nÅn se ne zmë~Æ.); 2. najlonska vre}ica (Ne mëre{ krÇh i kumadôri nosït va ïstÿn nålijonu/nãli-jonu/nãjlonu.)

nålÆpÆ, pril. - na lijep na~in (Stôp¤t sÅn mu rçkÅl nålÆpÆ, a õnp¤t sÅn ga }çpn¤l.)

nalÆvåt /se/, gl. nesvr{. (nalüvÅ{ /se/, nalüvaj¤ /se/) - 1. nalijevati (Ne nalüvÅj vi{e vodê va ma-nç{tru a{ }e bït prerætkë.); 2. pren. opijati se (Za njegå se ne mëre rç} da pijç, õn se nalüvÅ.)

nålÆvo, pril. - nalijevo (Môrate pô} cestûn drïto, pa õnp¤t hë-te nålÆvo.)

nalokåt se, gl. svr{. (nalo~e{ se, nalo~¤ se) - opiti se lo~u}i poput `ivotinje (U`åli s¤ se v ÿ{tarïji g›do nalokåt.)

nalomït, gl. svr{. (nalomî{, nalo-mê) - nalomiti (Nalomï mi prå-{}Å za snÆtït!)

nalo‘ït, gl. svr{. (nalo‘î{, nalo‘ê) - nakrcati (SV) (Prevç} si togå/tegå nalo‘ïla va bõr{u. Odna-mï ~agëd.)

namÅjåt, gl. nesvr{. (namãjÅ{, na-mãjaj¤) - neprekidno zajed-ljivo prigovarati (SV) (Mãjko, }ê{ færmåt namÅjåt a{ te ve} ne mëræn ~Çt.)

namÅkåt, gl. nesvr{. (namã~e{, namã~¤) - namakati (Jâko blat-nå rëba se môrÅ namÅkåt.)

namåknjæn (namåknjena, namåk-njeno), neodr. pridj. - nagonski naklonjen kakvom poroku ili u`itku (Ni ne vïdÆ kako njÿj je mû‘ namåknjæn na drÇgæ.)

namåknjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - koji je nagonski naklonjen ka-kvom poroku ili u`itku (I tebï }e se n¤tït ôn namåknjenÆ.)

namÅmït /se/, gl. svr{. (namãmÆ{ se, namãmæ se) - osjetiti silnu `elju za ~ime, pomamiti se za ~im (NamÅmïla sæ j na cikulâ-

naletçt namÅmït /se/

394

du i sla{}ïce.); (Z gjÆstûn }e{ rïbe namÅmït.)

namåzat /se/, gl. svr{. (namâ‘e{ /se/, nam⑤ /se/) - 1. namazati (Za jÇ`inu vôlÆn namåzat pçk-meza na pogå~u.); 2. uljep{ati se {minkom (^â j rç}, jç rç}, ali prevç} sæ j namåzala.)

namå‘æn (namå‘ena, namå‘eno), pridj. - namazan (Na~inê se dvê {trÇcice kê se klÅdû va ka-{trôlu (fœrmu) namå‘enu z ÇjÆn.)

namçstit, gl. svr{. (namçstÆ{, na-mçstæ) - 1. namjestiti, staviti na mjesto pospremiti (]ê{ mi dô} namçstit kåmaru?); 2. ure-diti (MôrÅt }emo dïci namçstit kÇ}u kad se o`çnæ.)

namçsto, pril. - umjesto (Namçsto da tô dâ siromåhu, õn je tô hï-tÆl va smçte.)

namæ{}åt /se/, gl. nesvr{. (namä{-}Å{ /se/, namä{}aj¤ /se/) - 1. namije{tati /se/ (Tô smo fânj lêt namæ{}åli a{ nÆsmë imçli sõldÆh da sÇ mobîliju kœpÆmo odjedãmp¤t.); 2. nametati se (Ne namä{}Åj mu se a{ }e te zamrzçt.)

name{}Ævåt, gl. nesvr{. (name{}û-je{, name{}ûj¤) - namje{tavati (KëmÅ} su se o`enïli, a ve} name{}ûj¤ kÇ}u.)

namçzgat, gl. svr{. (namçzgÅ{, namçzgaj¤) - natu}i koga (SH)

(isto: natû}) (Tô su njegå na-mçzgali.)

namigævåt, gl. nesvr{. (namigûje{, namigûj¤) - namigivati (Vïdi malo kakë mu namigûje, vãl-da jÿj se jâko pija`â.)

namïgn¤t, gl. svr{. (namîgne{, namîgn¤) - namignuti (K¤pïli smo jÿj pûpu kâ mëre namïg-n¤t.)

namÆråc, m. Gjd. namÆrcå - slu~a-jan nailazak (K¤pül sÅn kråvu po namÆrcÇ.)

namÆråt, gl. nesvr{. (namürÅ{, na-müraj¤) - 1. mjeriti (SH) (Låhkÿ j namÆråt, alÆ j tç{ko odsï}.); 2. namjeravati (Ve} se dÇgo namürÅ{ pô} sestrï va Zâgreb.)

namïrit se, gl. svr{. (namïrÆ{ se, namïræ se) - 1. namjeriti se u dovoljnoj koli~ini ili vi{e od toga (Stê se ve} namïrili, tr mïrÆte cêl dân?); 2. slu~ajno nai}i na {to, naletjeti (Cêno su prodÅvåli lÅnc¤nï, a jå sÅn se ba{ dobrë namïrila nâ nje.); 3. slu~ajno nai}i (Namïrila sÅn se na jednÇ prijatelïcu pa smo {lç na kafç.)

namïslet, gl. svr{. (namïslÆ{, namï-slæ) - naumiti (^å sÅn namïsle-la, tô sÅn i storïla.)

namlÅtït, gl. svr{. (namlãtÆ{, na-mlãtæ) - namlatiti, natu}i (Na-mlÅtït }u ga a{ nï{ ne poslÇ{Å.)

namåzat /se/ namlÅtït

395

namo~ït, gl. svr{. (namo~Æ{, na-mo~æ) - namo~iti (Namo~ït }u tavijôli pa }u jih jÇtra lågje opråt.)

namotåt, gl. svr{. (namotâ{, na-motâj¤) - 1. namotati (Dãj }emo namotåt tû vunu dokla ïmÅmo vrïmena.); 2. navu}i ili dovu}i ve}u koli~inu ~ega (Onâ j sçga i så~æga namotåla z RÆkê dëma.)

namotÅvåt, gl. nesvr{. (namotãvÅ{, namotãvaj¤) - namotavati (U`å-le smo po cêlu nô} namotÅvåt vÇnu va klÇpki.)

namr{}ït se/nam›{}it se, gl. svr{. (namr{}î{ se/nam›{}Æ{ se, na-mr{}ê se/nam›{}æ se) - namr-{titi se (Kad sæ j }å}a namr{}îl/nam›{}Æl, znåli smo da trîba bït cïto.)

namr{}ên/nam›{}æn (namr{}enå/nam›{}ena, namr{}eno/na-m›{}eno), neodr. pridj. (komp. namr{}enïjÆ) - namr{ten (Smî-rÿn je namr{}ên/nam›{}æn, bït }e da mu `enï nî dobrë.)

namr{}ênÆ/nam›{}enÆ (-Å, -ÿ), neodr. pridj. (komp. namr{}e-nîjÆ) - namr{teni (Znâ{ da mi sæ j danås va bÇsu nasmêl ôn tvôj namr{}ênÆ s¤sçd.)

namr‘jân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. namr‘janïjÆ) - zgu`van, naboran (Vïdi kakë m¤ j lÆcç namr`jâno.)

namr‘jânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. namr‘janîjÆ) - zgu`vani, nabo-rani (Dãj }u ti spêglat tû na-mr`jân¤ stomånjinu!)

namr‘jåt, gl. svr{. (namr‘jâ{, na-mr‘jâj¤) - izgu`vati, izgnje~iti, zborat (Lîpo sçdi a{ }e{ vås bærhân namr`jåt.)

namÇ~it /se/, gl. svr{. (namÇ~Æ{ /se/, namÇ~æ /se/) - namu~iti /se/ (NamÇ~Æl sæ j dëklÆ j st›l tî orï-{i}i.)

nam¤lït, gl. svr{. (namœlÆ{, namœ-læ) - oruniti (s klipa) dovoljno zrnja (U`åli su nam¤lït i po stô kîl hrmäntæ.)

namuråt se, gl. svr{. (namurâ{ se, namurâj¤ se) - zaljubiti se (isto: zamuråt se) (Ako nÅn se dicå namurâj¤, }çmo klçtu pô} na pîr.)

namÇst, gl. svr{. (nam¤zç{, na-m¤zû) - namusti (Mu{kî su plånini namÇzli mlÆkë i zå-jedno sîr dçlali.)

nanaslÆ{åt se/nana{lÆ{åt se, gl. svr{. (nanaslü{Å{ se/nana{lü{Å{ se // nana{lü{aj¤ se/nanaslü{aj¤ se) - naslu{ati se ~ega (Flizärka/frizärka se sçga nanaslü{Å.)

nanÅ{åt, gl. nesvr{. (nanã{Å{, na-nã{aj¤) - nana{ati, nanositi (Ne nanã{Åj vï{e d‹v a{ jih je pÇna konëba.)

namo~ït nanÅ{åt

396

nançst, gl. svr{. (nanesç{, nanesû) - nanijeti (BÇrÅ j naneslå ~Çda snîga.)

nãnke, pril. - uop}e, niti (SH) (Onå me nãnke ne poznâ.)

nanjÇ{it /se/, gl. svr{. (nanjÇ{Æ{ /se/, nanjÇ{æ /se/) - nanju{iti /se/ (Må{kÅ j nanjÇ{ila mêso.)

naoblÅ~ït se, gl. svr{. (naoblã~Æ{ se, naoblã~æ se) - 1. naobla~iti se, navu}i se oblacima, prevu-}i se oblacima (odnosi se na nebo) (samo 3. l. jd.) (NaoblÅ-~ïlo sæ j, mõrda }e då`.); 2. pren. ozlovoljiti se, smrknuti se (Vås sæ j naoblÅ~îl kad m¤ j rekla ~â j posrædï.)

naobrå‘æn (naobrå‘ena, naobrå-‘eno), neodr. pridj. (komp. naobra‘enïjÆ) - 1. naobra`en (Njejî bråt je naobrå`æn, vçlæ {kôlæ j fïnÆl.); 2. umi{ljen, uo-bra`en (SH) (Nî vïdet onästæ naobrå`enæ mâlæ.)

naobrå‘enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. naobra‘enîjÆ) - 1. nao-bra`eni (Rætkë se nãjde takôv naobrå‘enÆ ~ovïk.); 2. umi{lje-ni, uobra`eni (SH) (Nî do{âl ôn naobrå`enÆ.)

nåpa, `. - svod (krovi{te, krovi} nas ognji{tem ili {tednjakom) za odvod dima i pare (Nïkad su imçli nåpe znad ognjï{}Å, a danås su znad {pãrheta na plîn ili na strÇju.)

nÅpådÅn (nÅpådna, nÅpådno), neodr. pridj. (komp. napadnïjÆ) - 1. upadljiv, uo~ljiv (Jâkÿ j nÅpådÅn.); 2. neprimjerena izgleda (Ne obu~ävÅj togå/tegå, bït }e{ jâko nÅpådna.)

napådat, gl. svr{. (3. l. jd. napådÅ) - napadati, mnogo napa-sti (Fânj snîga j napâdalo na-}ås.)

napådat, gl. nesvr{. (napådÅ{, na-pådaj¤) - napadati koga (Jå te ne napådÅn, leh ti lîpo govë-rin.)

napadêl, pril. - pirjaju}i (odnosi se na na~in pripremanja hrane) (]emo kïselÆ kåp¤z napadêl za obçd.) (SV)

nÅpådnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. napadnîjÆ) - 1. upadljivi, uo~lji-vi (Ne vôlÆn nÅpådnÆ jûdi.); 2. neprimjerena izgleda (Onâ nÅpådnÅ se våvÆk rïvÅ nåprvÿ.)

napÅjåt /se/, gl. nesvr{. (napãjÅ{ /se/, napãjaj¤ /se/) - 1. napajati /se/ (Blâgo se napãjÅ na kalï-ni.); 2. pren. pretjerano piti (Dân za dânÿn se napãjÅ{!)

nåpamæt, pril. - napamet (Za prï-~æst smo môrÅli znåt sç mo-lïtve nåpamæt.)

napasâj, pril. - u prolazu, usput (NÅvrnœl sÅn k vân napasâj.)

napasævåt, gl. nesvr{. (napasûje{, napasûj¤) - napasati (stoku)

nançst napasævåt

397

(Onï napasûj¤ blâgo va tôn dÿlcÇ.)

nãpast, `. - napast (Ovâ cikulâdÅ j prâvÅ nãpast!)

napâst, gl. svr{. (napÅsç{, napÅsû) - dovr{iti napasanje stoke (Jê ti se tô blâgo napÅslë?)

napåst, gl. nesvr{. (napÅdç{, na-pÅdû) - napasti (Napåla mæ j pred butîg¤n da sÅn jÿj rô`ice polomïla.)

napatinåt, gl. svr{. (napatinâ{, napatinâj¤) - ispolirati cipele pastom (Napatinåla mÆ j ~›nÆ postolï s kafên¤n påtin¤n.)

napåtit se, gl. svr{. (napåtÆ{ se, napåtæ se) - napatiti se (Napå-tila sæ j nebëga sçga vîka.)

napejåt, gl. svr{. (napejâ{/napçje{, napejâj¤/napçj¤) - navesti (Onå gÅ j nâ to napejåla, sâm tô nïkad ne bï stërÆl.); (Napejåla gÅ j na grîh.)

nape{tåt, gl. svr{. (nape{tâ{, na-pe{tâj¤) - 1. natu}i, istu}i, na-lupati ([nïceli trîba nãjprvÿ dobrë nape{tåt pa }e bït mçgjÆ.); 2. usitniti (drva) (Såkÿ jÇtro mi nape{tâ d‹v za snÆtït.); 3. pren. izre}i, izgovoriti bes-mislice i la`i, nalupetati (Tî sçga i så~esa nape{tâ{ kad si pijân.)

napï~it, gl. svr{. (napï~Æ{, napï~æ) - 1. nabosti (Napï~i kobasïcu

na {}âp pa }emo ju nad ognjên spç}.); 2. pren. staviti {to ne-prikladno na vidno mjesto (^å si napï~ila njegëvu slïku v År-mâr, ko da nïkÆ drÇgÆ nümÅ frå-jÅra.)

napÆlït, gl. svr{. (napülÆ{, napülæ) - napiliti dovoljnu koli~inu ~e-ga ili jo{ vi{e (NapÆlïte mi d›v za cêl¤ zîmu.)

napÆncikåt /se/, gl. svr{. (napÆn-cikâ{ /se/, napÆncikâj¤ /se/) - urediti /se/, uljep{ati /se/ (SH) (Ali si se napÆncikåla)

napïnjat /se/, gl. nesvr{. (napînje{ /se/, napînj¤ /se/) - napinjati /se/ (DÇgo vrïmenÅ j napïnjÅl i na kråj¤ j bîlo po njegëvu.); (Nebëg, ~Çda vrïmena se na-pînje za pô} nåstrÅn.)

napÆsåt, gl. svr{. (napü{e{, napü{¤) - napisati (Pô} }e{ se bâlat kad napü{e{ zåda}u.)

napït se, gl. svr{. (napijç{ se, na-pijû se) - napiti se (Ne dohãjÅj mi dëma kad se napijç{.)

napituråt /se/, gl. svr{. (napiturâ{ /se/, napiturâj¤ /se/) - obojadi-sati (Onå ti se napiturâ i onakë nacïfrÅna grê na tãnci.)

napjÇskat, gl. svr{. (napjÇskÅ{, napjÇskaj¤) - izudarati dlanom, ispljuskati (Ma mæ j napjÇska-la!)

napla}ævåt, gl. nesvr{. (napla}û-je{, napla}ûj¤) - napla}ivati

nãpast napla}ævåt

398

(P›vÿ j kodotêr/kÿnduhtêr na-pla}Ævâl hãrte, sad sç dâ {ofêr.)

naplåkat se, gl. svr{. (naplâ~e{ se, naplâ~¤ se) - naplakati se (Plå-~i, plå~i! Kad se naplâ~e{ sç }e ti pasåt.)

naplÅtït /se/, gl. svr{. (naplãtÆ{ /se/, naplãtæ /se/) - 1. naplatiti (NaplÅtï mi ovû tûru pijå~æ.); 2. uzeti si od neke vrijednosti odgovaraju}u cijenu ili protu-vrijednost za svoj rad (Jå sÅn mu se naplÅtîl s kubïkÿn mç-la.)

naplçst /se/, gl. svr{. (napletç{ /se/, napletû /se/) - naplesti /se/ u dovoljnoj mjeri ili vi{e od toga (Nå{e `änskæ su se naplelç kopîc za võjsk¤ ovôga/ovêga råta.)

nÅpo~no/nÅpo{no, pril. - samo zato, ba{ zbog toga (V RÆkÇ sÅn {âl nÅpë{no po cigarçti.)

nÅpôj, m. Gjd. nÅpoja - mje{avina posija i vode kojom se napaja stoka (Posïje se klÅdû va bujôl i polijû se z vrçl¤n vodûn - takë se storî nÅpôj.)

napojït, gl. svr{. (napojî{, napojê) - napojiti (Nãjprvÿ se kråve napojê, a õnp¤t se m¤zû.)

nÅpôn, m. Gjd. nÅpona - kol~i} za u~vr{}ivanje trsa (NÅpëni se klãdaj¤ råno na prÿlç}Æ.)

naposrÅnït se, gl. svr{. (naposrãnÆ{ se, naposrãnæ se) - uprljati se

izmetom (Påzi da se ne napo-srãnÆ{.)

napovædåt se, gl. svr{. (3. l. mn. napovädaj¤) - objaviti vjen~a-nje u crkvi (Kad sæ j `enîl do-våc za divõjku ili dovïca za mladï}a, rÇ{ilo njÆn se z låtami i loncï pred kÇ}¤n dok se nÆsÇ va crükvi napovædåli.)

napovïdet /se/, gl. svr{. (3. l. mn. napovîj¤ /se/) - napovijediti (oglasiti `enidbu, vjen~anje u crkvi) (isto: nakÅntåt /se/) (Mô-rÅte bït na må{i kad vas bû plovân napovïdæl.)

napråt /se/, gl. svr{. (naperç{ /se/, naperû /se/) - naprati /se/ u dovoljnoj mjeri ili vi{e od toga (Bëme su se Grëbni{}ice nå-prÅle i svojê i tûjæ rëbæ.)

naprÅvboga, pril. - odjednom, iznenada, najednom (NaprÅv-bëgÅ j tâ påsina sko~îl nâ me.)

napråvit, gl. svr{. (napråvÆ{, na-pråvæ) - stvoriti zalihu (Sî l na-pråvÆl drvå za zîmu.)

naprÅvjåt, gl. nesvr{. (naprãvjÅ{, naprãvjaj¤) - stvarati zalihu (Sobëtu græmë naprÅvjåt drvå a{ nÅn nä}e bït dësti za zîmu.)

naprægnÇt /se/, gl. svr{. (naprägne{ /se/, naprägn¤ /se/) - napregnu-ti, opteretiti do krajnjih mo-gu}nosti (Påzi da se prevç} ne naprägne{, da ti ~â ne pÇ~Æ!)

naplåkat se naprægnÇt /se/

399

nÅprç{no, pril. - nabrzinu, ‘urno (isto: naprç{u) (Sç ~å dçlÅ, dçlÅ nÅprç{no.)

naprç{u, pril. - `urno, na brzinu (isto: nÅprç{no) (Storïli su kÇ-}u naprç{u i våje se o`enïli.)

napræzåt /se/, gl. nesvr{. (naprä‘e{ /se/, napr䑤 /se/) - naprezati /se/ (Na napræ`ï se, bï{ mëgÅl brÇh dobït.)

naprîliku, pril. - primjerice, napri-mjer (Tô j naprîliku bîlo takë.)

napr{apôko, pril. - 1. povr{no (Trîba delat temejïto, a ne na-pr{apôko.); 2. na brzinu (Mô-ran se napr{apôko poc¤råt!)

nap›{kat, gl. svr{. (nap›{kÅ{, na-p›{kaj¤) - s mukom pribaviti, jedva pribaviti, napabir~iti (KëmÅj smo po ‘çpah nap›-{kali dvãjset kûn.)

nÅp›{njÅk/nãpr{njÅk, m. - napr-{njak, naprstak (Nå{a måt, kad ~â za{îje, våvÆk klÅdç nÅp›-{njÅk.)

nap›tit /se/, gl. svr{. (nap›tÆ{ /se/, nap›tæ /se/) - opteretiti /se/ (Zâ~ si se takë nap›tÆl, vî{ da tÆ j tç{ko.)

nåprvÿ, pril. - 1. naprijed (GjçdÅj nåprvÿ da ne bï{ pâl.); (VåvÆk gjçdÅj kakë }e{ nåprvÿ.); 2. unaprijed (Nåprvÿ sÅn mu dÅlå stô kûn.)

napÇcat se, gl. svr{. (napÇcÅ{ se, napÇcaj¤ se) - dobro se najesti (NapÇcala sÅn se za obçd pa mÆ j sad nïkakova deråvica.)

napu}ævåt, gl. nesvr{. (napu}ûje{, napu}ûj¤) - upu}ivati, navoditi (Da me `enå nî napu}ævåla, nïkad ne bïmo imçli åvuto.)

nap¤hnÇt /se/, gl. svr{. (napœhne{ /se/, napœhn¤ /se/) - napuhnuti /se/ (Od fa`ôla se ~ovïk na-pœhne.)

napœhnjæn (napœhnjena, napœhnje-no), neodr. pridj. - 1. napuhnut (Tâ balôn ti nî dobrë napœh-njæn!); 2. pren. uobra`en (Ne vôlÆn napœhnjene divõjke.)

napœhnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. napuhnuti (Zamï ôv bëje napûhnjenÆ balôn.); 2. pren. uobra`eni (Ne mëren vïdet onôga/onêga napœhnjenÿga/napœhnjenæga.)

napÇnit /se/, gl. svr{. (napÇnÆ{ /se/, napÇnæ /se/) - napuniti /se/ (NapÇni bujôli z vodûn pa mu je zanesï va {tålu!)

nap¤ntåt, gl. svr{. (nap¤ntâ{, na-p¤ntâj¤) - nagovoriti na lo{e djelo (Nap¤ntåli s¤ ga i õn je ukrâl bicïkÅl.)

nap¤ntævåt, gl. nesvr{. (nap¤ntû-je{, nap¤ntûj¤) - nagovarati na lo{e djelo (Ne rãbÆ njegå nap¤ntævåt, õn }e tô storït sâm po sebï.)

nÅprç{no nap¤ntævåt

400

napunjævåt, gl. nesvr{. (napunjû-je{, napunjûj¤) - puniti, napu-njavati (Zâ~ mu smîrÿn napu-njûje{ tâ ‘mûj? Vïdi{ dÅ j ve} t›d!)

nap¤tït, gl. svr{. (napœtÆ{, napœtæ) - dati naputak, savjetovati, na-vesti, uputiti, nau~iti, pou~iti (Hôj duhtôru, õn }e te nap¤tït ~å dåje dçlat.)

narahjân (-a, -o), neodr. pridj. - rahlo (Za salâticu tribi dÅ j na-rahjâna zemjå.)

narahjânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - rahli (Posîj salâticu na tû na-rahjân¤ li{ïcu.)

narahjåt, gl. svr{. (narahjâ{, na-rahjâj¤) - u~initi {to rahlim (Narahjåt }emo slåmicu za va jåslice.)

narãjcat se, gl. svr{. (narãjcÅ{ se, narãjcaj¤ se) - uzbuditi se (Vï-di kakë sæ j petçh narãjcÅl na këko{u.)

narãjzat, gl. svr{. (narãjzÅ{, narãj-zaj¤) - nahodati se kru`e}i od mjesta do mjesta u potrazi za ~ime (SV) (^å sÅn se jå danåska narãjzÅl od vrât do vrât v RÆkï!)

nÅråmak, m. Gjd. nÅrãmka - na-ramak (SV) (Zælâ j nÅråmak prå{}Å i neslå ga kÇ}u.)

narãn~a, . Gmn. narånÅ~ - stablo i plod naran~e (Narãn~u posÅ-

dï va kakëvu låtu da ju mëre{ po zÆmï språvit.); (K¤pï kilë narånÅ~!)

narãn~ica, `. - malo stablo ili ukusan plod naran~e (Mråz je narãn~icu ofÇrÆl.); (Ali bîn po-jïla narãn~icu!)

narâst, gl. svr{. (narÅstç{, narÅstû) - narasti (Pô} }e{ va {kôlu kad narÅstç{.)

nÅrâv, `. Gjd. nÅråvi - narav, pri-roda, }ud (Ba{ ïmÅ g›du nÅrâv, { njîn nïkÆ na mëre zî} na krâj.)

nÅråvÅn (nÅrãvna, nÅrãvno), neodr. pridj. (komp. narÅvnïjÆ) - priro-dan (I�mÅn nÅråvni rïcasti vlâsi.)

naravnåt, gl. svr{. (naravnâ{, na-ravnâj¤) - naravnati (Naravnâj tû slïku, nåstrÅn stojî.)

nÅråvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. narÅvnîjÆ) - prirodni (BëjÆ j nÅ-råvnÆ od kupëvnÿga/kupëvnæ-ga pçkmeza.)

nÅrçdÅn (nÅrçdna, nÅrçdno), neodr. pridj. (komp. narednïjÆ) - sposoban, zgodan, prikladan, spretan (~e{}e u podrugljivome smislu) (Ali si nÅrçdna za pô} na lÆhÇ tako nacïfrÅna.)

narædït, gl. svr{. (narädÆ{, narädæ) - narediti, zapovjediti (^å nÅn je narædîl, mî smo storïli pa mu se nÆsmë zamïrili.)

napunjævåt narædït

401

nÅrçdno, pril. (komp. nÅrçdnijæ) - prikladno (Nî mi nÅrçdno dô} k tebï, ali }u dô} sejednë.)

narejævåt, gl. nesvr{. (narejûje{, narejûj¤) - nare|ivati, zapovi-jedati (Ne narejœj mi! Recï mi nålÆpi pa }u ti sç storït.)

narîbÅnÆ (-Å, -ÿ), pridj. - naribani (ZamüsÆ se têsto za orihnjå~u od fînæ bêlæ m¤kê, jâj, kvâsa, cÇkara, måsla, narîbÅnæ këricæ od lem¤ncîna, i klÅdç se i sledï} sëli.)

narïcat, gl. nesvr{. (narî~e{, narî-~¤) - dugotrajno, glasno plaka-ti (^å narî~e{, kî ti j ~â stërÆl?)

naricåt /se/, gl. svr{. (naricâ{ /se/, naricâj¤ /se/) - nakovr~ati /se/ (SV) (Vlâsi ti se naricâj¤ po da`jÇ ili kad je jÇgo.)

narïhtat, gl. svr{. (narïhtÅ{, narïh-taj¤) - namjestiti (SH) (VåvÆk se povädÅ da m¤ j ëno ÿnpût ôn narïhtÅl da dobîje na tõm-buli.)

narïkovat, gl. nesvr{. (narïkuje{, narïkuj¤) - jadikovati, jaukati, naricati, vapiti (ZåvavÆk vîkÿn narïkuje za pokõjn¤n måte-r¤n.)

narïsat, gl. svr{. (narïsÅ{/narî{e{, narïsaj¤/narî{¤) - nacrtati (SH) (isto: nac›tat) (Kî mÆ j tô narï-sÅl?)

narïvat, gl. svr{. (narïvÅ{, narïva-

j¤) - nagurati (KëmÅ} smo se narïvali va bÇs.)

narïzat, gl. svr{. (narî‘e{, nar) - narezati (Måt skÇhÅ paläntu kÿmpirïcu, narî`e grëbni{kÿga/grëbni{kæga i cêla famîlija mjå-skÅ.)

nÅro~it (-a, -o), neodr. pridj. (komp. naro~itïjÆ) - osjetljiv, sklon, prijem~iv (MâlÅ mÆ j nÅrë~ita za prählad.)

nãru~Åj, m. Gjd. nãru~ja - naru~aj (Donesï jedân nãru~Åj d‹v va kÇ}u!)

naru~ævåt, gl. nesvr{. (naru~ûje{, naru~ûj¤) - naru~ivati (Zâ~ vå-vÆk naru~ûje{ ïstÿ?)

nar¤~ït /se/, gl. svr{. (narœ~Æ{ /se/, narœ~æ /se/) - 1. naru~iti /se/ (Nar¤~ïli su se na marändu o devätÿj Çri.); 2. nasititi se me-|uobrokom (Za rœ{nju bimo se lîpo nar¤~ïli i {lï dåje dçlat.)

nãruga, `. - nakaza, stra{ilo, ru-goba (Prâva si nãruga!)

naru‘ævåt se, gl. nesvr{. (naru‘û-je{ se, naru‘ûj¤ se) - ru`no i napadno se odijevati, ~e{ljati, {minkati (Sâmo se naru`ûje{ s tïmi pitûrami i z ÿtîmi raskës-manimi vlâsi!)

nar¤‘ït /se/, gl. svr{. (narœ‘Æ{ /se/, narœ‘æ /se/) - nagrditi /se/ (U`åla sæ j nar¤`ït, pa su se sï smêli oko njê.); (Onû lîp¤ kÇ-}u su nar¤`ïli z verãnd¤n.)

nÅrçdno nar¤‘ït /se/

402

nasÅdït, gl. svr{. (nasãdÆ{, nasãdæ) - staviti {to na dr`ak (npr. mo-tiku) (SV) (MôrÅn ti, kulïko jo{ danås, nasÅdït matïku.)

nåsÅmo, pril. - nasamo (SV) (Bîli su nåsÅmo i Bôg znâ ~å su dç-lali.)

nasapunåt /se/, gl. svr{. (nasapu-nâ{ /se/, nasapunâj¤ /se/) - nasapunati /se/ (Nïkad su än-skæ nasapunåle rëbu i pu{}åle ju da se kïsÅ.)

nasejÅvåt se, gl. nesvr{. (3. l. jd. nasejãvÅ /se/, nasejãvaj¤ se) - naseljavati se (Sç se vï{e judîh nasejãvÅ na Grëbni{}inu.)

nãsejÆ, s. - naselje (BüvÅn va Në-vÿn nãsej¤.)

nasçsÿrte, pril. - razli~ito, na ra-zli~ite na~ine, na sve mogu}e na~ine (Nasçsÿrte gÅ j nagovÅ-râl da mu dâ sõldi.)

nasï}, gl. svr{. (nasÆ~ç{, nasÆ~û) - nasje}i (Hôj mi nasï} målo ja-jÅrå/jajÅ{å za dåt koko{ân.)

nasidçt se, gl. svr{. (nasidî{ se, nasidê se) - nasjediti se (Nasi-däl sÅn se ~çkaj¤} duhtôra trî Çre.)

nasidê}, pril. - sjede}i, sjede}ke (Jå nïkako ne mëræn nasidê} pêglat.)

naskûst, gl. svr{. (nask¤bç{, na-sk¤bû) - na~upati (Naskûst }e-

mo rïgæ na lÆhï, skÇhat kÿmpÆrå i togå/tegå se najïst za ve~çru.)

naslÅgåt, gl. svr{. (naslã‘e{, naslã-‘¤) - naslagati (Stê l naslÅgåli tî kÿlcï?)

naslanjâ~, m. Gjd. naslanjÅ~å - mu{ka osoba koja o~ekuje da joj tkogod od dru{tva {togod plati (isto: nastavjâ~) (Sëpeta sÅn v ÿ{tarïji trçfÆl onôga/onê-ga naslanjÅ~å, ali sÅn mu ôv pût rçkÅl da bi mëgÅl i ôn ka-dagëd ~â plÅtït.)

naslånjat se, gl. nesvr{. (naslånjÅ{ se/naslânje{ se, naslånjaj¤ se/naslânj¤ se) - 1. naslanjati se (Ne naslånjÅj/naslânjÆ se nâ me a{ }emo ëba påst.); 2. o~e-kivati od drugoga da {to plati (NÆsân imêl sõldÆh za pô} vân, a nîs se smîrÿn otêl naslånjat na prïjateli pa sÅn va tô vrîme gûsto bîl dëma.)

naslÆ{åt /se/ //na{lÆ{åt /se/, gl. nesvr{. (naslü{Å{ /se/ // na{lü{Å{ /se/, naslü{aj¤ /se/ //na{lü{aj¤ /se/) - slu{ati /se/ (Ne znâ{ ~å tÆ j za zåda}u a{ ne naslü{Å{/na-{lü{Å{ u~ïtejicu.)

naslÆ{nÇt/na{lÆ{nÇt, gl. svr{. (na-slü{ne{/na{lü{ne{, naslü{n¤/na-{lü{n¤) - osluhnuti (SV) (NaslÆ-{nï/na{lÆ{nï målo po selÇ, ali menï se vïdÆ dÅ j onå nësæ}a.)

naslonït se, gl. svr{. (naslonÆ{ se, naslonæ se) - nasloniti se (Na-

nasÅdït naslonït se

403

slonï se nâ me pa }e ti bït lågje.)

naslo‘ït, gl. svr{. (naslo‘Æ{, na-slo‘æ) - naslo`iti (Kad njÿj na-slë`Æ{ tê drvå, pometï sç oko-lo.)

nasma{}Ç, pril. - lagano, potiho, ovla{, pozorno, oprezno (SV) (Obïsi tô nasma{}Ç a{ ~åvÅl slåbo stojî pa }e se sç zrÇ{it.)

nasmêt /se/, gl. svr{. (nasmÆjç{ /se/,nasmÆjû /se/) - nasmijati /se/ (Lîpo mi sæ j nasmêla pa sÅn bîl cêli dân zadovëjÅn.)

naspåt se, gl. svr{. (naspî{ se, na-spê se) - naspavati se (KëmÅ} sÅn se naspÅlå kad mÆ j mâlÅ narÅslå.)

naspê}, pril. - spavaju}i (Jo{ na-spê} su hodïle zdôlu.)

nåsprÅm, prij. - prema, suprot (Onï su bÆvåli nåsprÅm nås.)

nåsræd, prij. - nasred (Nåsræd Pë-jÅ j jedân vçli topôl.)

nasrhnÇt se, gl. svr{. (nas›hne{ se, nas›hn¤ se) - naje`iti se, obasuti se srsima (Så sÅn se nasrhnÇla kad sÅn ~Çla da jÆn je kÇ}a zgorçla.)

nas›hnjæn (nas›hnjena, nas›hnje-no), neodr. pridj. (komp. nasr-hnjenïjÆ) - naje`en, obasut sr-sima (Po zÆmï u`ân bït så nas›-hnjena.)

nasrïbat se, gl. svr{. (nasrïbÅ{ se/nasrîbje{, nasrïbaj¤ se/nasrîb-j¤) - nasrkati se (SV) (Kad se nasrïbÅ{/nasrîbje{ tê j¤hç, za-mï komadï} mêsa.)

naståjat, gl. nesvr{. (nastâje{, na-stâj¤) - nastajati (Nastâje nëvÿ vrîme po Bo`ï}u.)

nastÅnït se, gl. svr{. (nastãnÆ{ se, nastãnæ se) - nastaniti se (Jûdi su se nãjprvÿ nastÅnïli va Grâd, a tek kåsnije i ëkolo pë Poju.)

naståt, gl. svr{. (nastâne{, nastâ-n¤) - nastati (SåkÆ j do`ÿntâl/do`¤ntâl svojç na ïstinu i takô j naståla nëvÅ prî~a.)

nÅstât/nãstat/nÅståt, gl. nesvr{. (nÅstojÆ{/nãstojÆ{, nÅstojæ/nã-stojæ) - brinuti se oko ~ega, paziti na {to, skrbiti oko ~ega, njegovati {to (Onï }e ga nÅstât/nãstat/nÅståt, a õn }e jÆn zãtÿ kÇ}u pustït.)

naståvit, gl. svr{. (naståvÆ{, nastå-væ) - zapo~eti {to raditi, naj-~e{}e kuhati (Naståvila sÅn manç{tru i såd grên na lÆhÇ.); 2. podizati u uspravan polo`aj (SV) (Naståvi tê bå~ve da ne le`ê potlohÇ.)

naståvit se, gl. svr{. (naståvÆ{ se, naståvæ se) - javno pokazati besposlenost, dokonost i o~e-kivanje ~a{}enja od drugih (Vïdi ga, ve} se naståvÆl za {ãn-kÿn i ~çkÅ.); stati pred koga i

naslo‘ït naståvit se

404

smetati mu (^å si se naståvÆl prçd me, maknï se!)

nastavjâ~, m. Gjd. nastavjÅ~å - besposli~ar, danguba, dokona osoba koja o~ekuje da je drugi ~aste u dru{tvu (isto: naslanjâ~) (Zåmi sõldi sëb¤n a{ }e ti kî rç} da si nastavjâ~.)

nastÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (nastãv-jÅ{ /se/, nastãvjaj¤ /se/) - po-kazivati se na javnim mjestima kao dokona, besposlena oso-ba (Po cêli dâni se nastãvjÅ prçd Domÿn.)

nastojê}, pril. - stoje}ki (SV) (Mo-jå måt i kÿmpîr st›`e nasto-jê}.)

nåstrÅn, pril. - na stranu, ustranu, ukoso (Tâ ti slïka nåstrÅn vïsÆ.) � pô} nåstrÅn obavljati ili obaviti nu`du (Hôj tî, jå }u te dotç} a{ môrÅn pô} nåstrÅn.)

nastrÅnït se/na{trÅnït se, gl. svr{. (nastrãnÆ{ se/na{trãnÆ{ se, na-strãnæ se/na{trãnæ se) - ukositi se, nagnuti se ustranu (Od da`jå mi sæ j så rô`ica nastrÅnïla.)

nastrãnjæn/na{trãnjæn (nastrãnje-na/na{trãnjena, nastrãnjeno/na{trãnjeno), neodr. pridj. (komp. nastranjenïjÆ) - nagnut, nakrivljen (Va Stârÿn grÅdu v RÆkï je zvonîk ëdvavÆk nastrã-njæn.)

nastrãnjenÆ/na{trãnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nastranjenîjÆ)

- nagnuti, nakrivljen (I RÆkå ïmÅ nastrãnjenÆ zvonîk da se ne re~ç da ga ïmaj¤ leh Talijâni.)

nastrgåt, gl. svr{. (nast›‘e{, nast›-‘¤) - nastrugati, olju{titi koru u dovoljnoj koli~ini ~ega (Na-strgåt mÆ j fânj kÿmpÆrå a{ je danås cêla famîlija na obçdu.)

nastrï}, gl. svr{. (nastrÆ‘ç{, nastrÆ-‘û) - no`icama narezati (P›vÿ su sç kÇ}e imçle zâhod ozva-nå i nî bîlo ovê mçhkæ hãrtæ leh sæ j nastrïglo ili napÅrålo kakëvih novîn.)

nasût, gl. svr{. (naspç{, naspû) - nasuti (Nasût }emo onœst¤ jå-mu a{ nas je strâh da bi kô dÆ-tç moglë nœtra påst.)

nå{ (-a, -e), zamj. - na{ (Nå{ otåc je bîl jâko dëbÅr.)

na{ïjat, gl. svr{. (na{ïjÅ{, na{ïjaj¤) - na{iljiti olovku (Na{ïjÅj tâ lâ-pi{! Vî{ da ti debçlo pü{e!)

na{ït, gl. svr{. (na{îje{, na{îj¤) - na{iti, pri{iti (MôrÅn ti jo{ na{ït pÇ~i}i na stomånju.)

na{kodit, gl. svr{. (na{kodÆ{, na-{kodæ) - u~initi {tetu, na{tetiti (Bolî me `elÇdac, vãlda su mi na{këdile onê slïve ëd sinÿ}.)

na{på{, pril. - za {alu, zabavu, besposleno (SV) (Jå sÅn do{âl sïmo na{på{, a ne dçlat.)

na{pï~it, gl. svr{. (na{pï~Æ{, na{pï-~æ) - na ~emu na~initi {iljak

nastavjâ~ na{pï~it

405

(Na{pï~i tâ kolåc a{ ga ne më-ræn vå zemju zabëst.)

na{potat se, gl. svr{. (na{potÅ{ se, na{potaj¤ se) - narugati se (G›do mi sæ j na{pëtala, a ni onå ne zgjädÅ bëjæ.)

na{r{uråt /se/ // na{u{urït /se/, gl. svr{. (na{r{urâ{ /se/ // na{u{urî{ /se/, na{r{urâj¤ /se/ // na{u{u-râj¤ /se/) - 1. uznemiriti /se/, uzbuniti /se/ (^å si se zåjedno na{r{urâl/na{u{urîl, tr ti nÆsân nï{ g›do rçkÅl.); 2. nakovr~ati, nakostru{iti (odnosi se na ko-su) (samo 3. l. jd. i mn.) (SÇ glâv¤ j na{r{uråla/na{u{urïla pa zgjädÅ kod ofcå.); 3. nako-strije{iti se (Må{ki sæ j dlåka na{r{uråla/na{u{urïla.)

na{r{ûræn/na{u{ûræn (na{r{ûre-na/na{u{ûrena, na{r{ûreno/na{u{ûreno), neodr. pridj. (komp. na{r{urenïjÆ/na{u{ure-nïjÆ) - nakostrije{en (SV) (Må-{ka vÅn je så na{r{ûrena/na{u-{ûrena.)

na{r{ûrenÆ/na{u{ûrenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. na{r{urenîjÆ/na{u{urenîjÆ) - nakostrije{eni (SV) (Vïdi nÅn ga målo ôv na-{r{ûrenÆ/na{u{ûrenÆ pås.)

na{tivåt, gl. svr{. (na{tivâ{, na{ti-vâj¤) - naslagati (Kad tô na{ti-vâ{ na prükolicu, zovï me pa }u jå tô zapejåt.)

na{trÅnjït /se/, gl. svr{. (3. l. jd. na{trãnjÆ /se/, na{trãnjæ /se/) - nakriviti /se/ (SV) (Kÿlcï za fa-`ôl su se sï na{trÅnjïli.)

na{trapåt se, gl. svr{. (na{trapâ{ se, na{trapâj¤ se) - zaraziti se dodirom (misli se na ko`ne zaraze) (Mëre{ se bÆvåt { njîn, ali påzi da se ne na{trapâ{ a{ ôn ïmÅ nïkakovu bôl na ru-kåh.)

na{trigåt, gl. svr{. (na{trigâ{, na-{trigâj¤) - nabaciti ~ari, ure}i, za~arati (Tô tÆ j onå na{trigåla, vïdi kakëve ë~i ïmÅ.)

na{trihåt, gl. svr{. (na{trihâ{, na-{trihâj¤) - napuniti posudu vodom tako da se prelijeva (SV) (A�li si to dobrë na{trïhala!)

na{tukåt, gl. svr{. (na{tukâ{, na-{tukâj¤) - nadodati, produ`iti {to (PrekrÅtåk tÆ j tÅ bærhân, môrÅn ti ga na{tukåt.)

natÅkåt, gl. nesvr{. (natã~e{, na-tã~¤) - natakati (Ne natÅ~ï vâ se vï{e tôga/têga vÆn~ïnæ.)

nât, `. Ljd. nÅtÇ - stabljika biljke (isto: natõvnica) (Kÿmpîr klÅdï va bujôl pa va karijôlu, a nât pustï na lÆhï pa }emo ga kåsnije pobråt i propejåt }å.)

nataknÇt, gl. svr{. (natåkne{, na-tåkn¤) - nataknuti (Nataknï mu tô nå nÿs!)

natãncat se, gl. svr{. (natãncÅ{ se, natãncaj¤ se) - naplesati se

na{potat se natãncat se

406

(Såku sobëtu græmë va mâ{ka-re i natãncÅmo se do mïlæ vë-jæ.)

natÅpåt /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. natãpÅ /se/, natãpaj¤ /se/) - natapati /se/ (Cêl¤ nô} je natÅ-pålo.)

nata{}ç, pril. - nata{te (Za k›v znïmat trîbÅ{ bït nata{}ç.)

nate~ên (nate~enå, nate~eno), neodr. pridj. (komp. nate~enïjÆ) - koji je ote~en (isto: zate~ên) (Bolî ga zûb pÅ j stâl vås nate-~ên.)

nate~ênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nate~enîjÆ) - ote~eni (vidi: zate~ênÆ) (Tâ nate~ênÆ obråz tÆ j vås tçpÅl.)

natç}, gl. svr{. (3. l. jd. nate~ç, nate~û) - 1. nate}i (odnosi se na teku}inu) (Od sïnÿ} je na-teklë dvãjset cæntimçtrÆh vodê va {tärnicu.); 2. nate}i (odnosi se na oteklinu) (vidi: zatç}) (Kad zûb nate~e, õnda vï{e ne bolî.)

natç} se, gl. svr{. (nate~ç{ se, na-te~û se) - natr~ati se (Bëme sæ j ôn natçkÅl po HÅrtêri.)

natægnÇt, gl. svr{. (natägne{, na-tägn¤) - nategnuti (Dãj }emo ovû `ïcu natægnÇt.)

natägnjæn (natägnjena, natägnje-no), neodr. pridj. (komp. na-tegnjenïjÆ) - izdu`en, visok,

duga~ak, izrastao (Ali tÆ j ôn mâlÆ natägnjæn, jê nãjve}Æ va rãzredu?)

natägnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nategnjenîjÆ) - izdu`e-ni, visoki, duga~ki, izrasli (Ba{ menê j dopâl ôn natägnjenÆ!)

natçhjat, gl. svr{. (natçhjÅ{, na-tçhjaj¤) - nagovoriti (SH) (NatçhjÅj ga da ga st¤~ç.)

natæntåt, gl. svr{. (natæntâ{, na-tæntâj¤) - nagovaranjem iznu-diti (Onå mæ j natæntåla da kœpÆmo kråve.)

natçst, gl. svr{. (natepç{, natepû) - natu}i (Nateplå sÅn pûtÅr, pa }u ga klåst kÇhat i storït må-slo.)

natçzat, gl. nesvr{. (natê‘e{, na-tꑤ) - natezati (Ne natç`i tû stomånju kod vrâg grî{n¤ dû{u.)

natïcat/natïkat, gl. nesvr{. (natï-~e, natï~¤) - naticati, oticati (vidi: zatïcat) ([ãl sÅn k duh-tôru tek kad mÆ j r¤kå pë~æla natïcat/natïkat.)

natikå~e, `. mn. - papu~e (isto: papÇ~a) (Obûj natikå~e da se ne prehlãdÆ{!)

nåtjedÅn/nå}edÅn, pril. - sljede}i tjedan (SH, SV) (Postolï }u tî k¤pït nåtjedÅn/nå}edÅn.)

natkrït, gl. svr{. (natkrîje{, natkrî-j¤) - natkriti (MôrÅn natkrït ko-ko{âr.)

natÅpåt /se/ natkrït

407

natloh/natlohÇ, pril. - na podu, po tlu (Natlohû j bîlo ~Çda mravîh.)

natmûræn (natmûrena, natmûre-no), neodr. pridj. - namrgo|en (isto: natrmœnjæn) (Onâ j grdå i våvÆk natmûrena, a õn je fãnjskÆ.)

natmûrenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - namrgo|eni (isto: natrmûnjenÆ) (Ala, natmûrenÆ, nasmüj se målo!)

nato~ït, gl. svr{. (nato~î{, nato~ê) - nato~iti (Nãjslajæ vÆnë bi mi måtær nato~ïla.)

natôfat /se/, gl. svr{. (natôfÅ{ /se/, natôfaj¤ /se/) - obilato /se/ najesti, nakljukati /se/ (Såd smo se natôfali pa mëremo pô} i lç}.)

natopït, gl. svr{. (natopî{, natopê) - natopiti (Za sÇpu se krÇh natopî va vÆnÇ.)

natõvnica, `. - stabljika krumpira (SV) (isto: nât) (Sç natõvnice su `ûte, nä}e bït nï{ od kÿmpÆrå.)

natrapåt, gl. svr{. (natrapâ{, na-trapâj¤) - nabasati (SH) (JÇtro sÅn natrapåla na njegå.)

natråt, pril. - odjednom, najed-nom, odmah, smjesta (Tî bi{ tçla sç natråt, a tô ne grê takë.)

natrm¤nït se, gl. svr{. (natrmœnÆ{ se, natrmœnæ se) - 1. namrgo-diti se, naobla~iti se, smra~iti

se (samo 3. l. jd.) (Sëpeta sæ j nçbo natrm¤nïlo.); 2. pren. ozlovoljiti se, namrgoditi se (Nemõj se natrm¤nït kad ti tô povîn.)

natrmœnjæn (natrmœnjena, natr-mœnjeno), neodr. pridj. (komp. natrmunjenïjÆ) - namrgo|en (isto: natmûræn) (NÆsân mïslæl da kî mëre bït natrmunjenïjÆ od Ivåna, dok nîs tebç upoznâl.)

natrmœnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. natrmunjenîjÆ) - namr-go|eni (isto: natmûrenÆ) (Ala, natrmœnjenÆ, nasmüj se målo!)

nat›t, gl. svr{. (natåre{, natåru), natrti (Prijælå gospâ ‘mûj i na-t›la ‘ûj!)

natrÇc, pril. - u inat (K¤pïlÅ j onû håju Marïji natrÇc.)

natr¤dït /se/, gl. svr{. (natrœdÆ{ /se/, natrœdæ /se/) - umoriti /se/, smoriti /se/, zamoriti /se/ (Na-tr¤dïla sæ j ~ïstæ} po tœjÆh kÇ-}ah.)

natû}, gl. svr{. (nat¤~ç{, nat¤~û) - izudarati, natu}i (isto: na-mçzgat) (Natû} }u te, ako ne bû{ na mÆrÇ.)

naÇk, m. - vjeronauk, katekizam (Mî nÆsmë imçli naÇk va {kôli leh sâmo va crükvi.)

nãvada, . - navika, obi~aj (Z¤våt postolï prez da odvä`e{ {pi-gçtæ j gÈdå nãvada.)

natloh nãvada

408

nÅvådÅn/nÅvåjÅn (nÅvådna/nÅvãj-na, nÅvådno/nÅvãjno), neodr. pridj. (komp. nÅvadnïjÆ/navÅj-nïjÆ) - naviknut, nau~en (Njegå tô nî za~Çdilo a{ je ve} nÅvå-dÅn/nÅvåjÅn.)

navådit /se/, gl. svr{. (navådÆ{ /se/, navådæ /se/) - nau~iti, privik-nuti, uobi~ajiti (Navådila sÅn se plçst s trinâjst lêt.)

nÅvådnÆ/nÅvãjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. navadnîjÆ/navÅj-nîjÆ) - naviknuti, nau~eni (Hôj tî p›vÅ, tî si navadnîjÅ tomÇ.)

navajævåt, gl. nesvr{. (navajûje{, navajûj¤) - navaljivati (Bådavæ navajûje{, næ}Ç te pu{}åt.)

navÅlït, gl. svr{. (navãlÆ{, navãlæ) - navaliti (VrnÇli su se s pÿl-në}nicæ i navÅlïli na orihnjå-~u.)

nâvÅr, pril. - na posebnoj paski (SH) (Imîj nâvÅr kad }e dô} plovân kÇ}u blagoslovït.)

navÅ‘åt, gl. nesvr{. (navã‘a{, na-vã‘aj¤) - navoziti (Za ôv v›t su navÅ`åli ~rjên¤ zçmju ëdni-kud z I�stræ.)

naveselït se, gl. svr{. (naveselî{ se, naveselê se) - obradovati se (Ma, jå se i kobasï~ini/kÿm-basï~ini naveselîn.)

navçst, gl. nesvr. (navezên, nave-zû) - navesti (^Çda su matrjâla navezlï i zapÇnili vçl¤ {kÇjinu

va DÇbini ëskud su p›vÿ jerî-nu kopåli.)

navigåt, gl. nesvr{. (navigâ{, na-vigâj¤) - ploviti (odnosi se na pomorce) (Pu njïh jê sõldÆh a{ njÿj mû` navigâ.)

navigævåt, gl. nesvr{. u~est. (navi-gûje{, navigûj¤) - obi~avati ploviti (odnosi se na pomorce) (Nî låhko navigævåt i bït dÇgo od famîlijæ.)

navÆjåt, gl. nesvr{. (navüjÅ{, navü-jaj¤) - 1. navijati (Ovû Çricu ne rãbÆ navÆjåt, a{ ima baterï-ju.); 2. pren. nabrajati, ~angri-zati, ponavljati isto, gnjaviti (Dân i nô} navüjÅ, ne mëræn ju ve} podnÅ{åt!); (Smîrÿn mi navüjÅ {tôrije od kunçli}Æh.)

navït, gl. svr{. (navijç{, navijû) - 1. naviti (Navîj `vejarîn/vçke-ricu nå sedÅn ûr a{ mÆ j pô} dçlat.); 2. uklju~iti (npr. radio) (Navijên râdijo sâmo da mi nî~ povädÅ dok sÅn sÅmå.)

navlÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (navlã~Æ{ /se/, navlã~æ /se/) - navla~iti /se/ (Po zÆmï navlã~Æn po dvëje debêlæ kopïce.)

nÅvôr, m. Gjd. nÅvora - drvo koje se stavlja preko bremena na vozu da bi se u~vrstilo lancima (SH) (KlÅdï nÅvôr da ~â ne pÅdç po p¤tÇ!)

nÅvådÅn nÅvôr

409

navozït /se/, gl. svr{. (navozÆ{ /se/, navozæ /se/) - navoziti /se/; vo-ziti dovoljno ili vi{e od onoga koliko je potrebno (Ma sÅn se navozïla po bÇsÆh dëkla sÅn dçlala!)

nåvrh, prij. - navrh (Cerâdu klÅdî nåvrh lõnicæ.)

navrîst, gl. svr{. (navrÆzç{, navrÆ-zû) - udjenuti, utaknuti, natak-nnuti, nadjenuti, nanizati, na-redati (NavrÆzï mi ïglu a{ jå ve} ne vïdÆn.)

navrÆzåt, gl. nesvr{. (navrüzÅ{, navrüzaj¤) - 1. udijevati, nadi-jevati, nizati (Dok sÅn sÅmå navrÆzåla ïglu, moglå sÅn {ït, a sad môrÅn ~çkat da mi tô kî drÇgÆ storî.); 2. pren. nabrajati do dosade, ~angrizati, mnogo i besmisleno govoriti (Smîrÿn nî~ navrüzÅ{, ve} sÅn te {tÇfa.)

navrnÇt, gl. svr{. (nav›ne{, nav›-n¤) - 1. otjerati, okomiti se na koga kamenjem ili grudama (NavrnÇli su na nås s kamänjæn, a mî smo pobïgli kÇ}u.); 2. naglo po~eti padati (odnosi se na ki{u) (samo 3. l. jd.) (Jâko sæ j za{k¤rïlo, ali }e navrnÇt då`.); 3. svratiti, navratiti (SH) (Pozdråvi ocå, i neka målo nav›ne.)

nav›njat, gl. nesvr{. (nav›njÅ{, nav›njaj¤) - tjerati koga kame-

njem ili grudama (Kad smo {lï {kôle u`ali su nas nav›njat Drå`i~Åni.)

navû}, gl. svr{. (nav¤~ç{, nav¤~û) - navu}i (Målo pomålo navû-kÅl je d›v dësti za cêlu zîmu.)

nåzÅd/nåzÅda/nådzÅda, pril. - natrag, nazad (Vrnï se nåzÅd/nåzÅda/nådzÅda a{ si kj¤~ï pozÅbîl.)

nåzdÿlu, pril. - prema dolje, nizbrdo (Lågjæ j nåzdÿlu hodït leh nåzgÿru.)

nåzgÿru, pril. - prema gore, uz-brdo (Vozï pomålo a{ tÆ j tÇ jâko nåzgÿru.)

nazÆdåt se, gl. svr{. (nazüdÅ{ se, nazüdaj¤ se) - nazidati se do-voljno ili vi{e no {to je potreb-no (NazÆdãl sÅn se pa me hr-båt bolî.)

nazobåt se, gl. svr{. (nazobje{ se, nazobj¤ se) - nazobati se, na-jesti se bobi~ava vo}a ili zrna-te hrane (^ovïk se nazëbje grëzjÅ, a kônj zëbi.)

nazvåt, gl. svr{. (nazovên, nazo-vû) - 1. nazvati, osloviti (Kãj tÆ j hï{nÅ? Ne dâj Bôg da bi me ~Ç-la kakë sÅn ju nåzvÅl!); 2. na-zvati telefonom (Sî ju nazvÅlå?)

na‘eråt se, gl. svr{. (na‘erç{ se, na‘erû se) - na`derati se (Do-brë sæ j na`erâl i nåpÆl pu nås, a såd nœmÆ rç} ni ’Bôh’.)

navozït /se/ na‘eråt se

410

na‘Ævçt /se/, gl. nesvr{. (na‘Ævî{ /se/ // na‘ivîje{ /se/, na‘Ævê /se/ // na‘ivîj¤ /se/) - na`ivjeti se (Umrlâ j z devedesêt i pêt lêt, bëme sæ j lîpo na`Ævçla.)

na‘læpåt se, gl. svr{. (na‘läpÅ{ se/na‘läpje{ se, na‘läpaj¤ se/na-‘läpj¤ se) - nalokati se (Na`læ-påla sÅn se kamamïlinæ da mÆ jæ j zåvavÆk dësta.)

na‘mê}, pril. - mire}i, zatvorenih o~iju (Kad se dicå igrâj¤ slîpæ-ga mï{a, môraj¤ jedân drÇgÿ-ga/drÇgæga na`mê} prepoz-nåt.)

na‘¤lçt /se/ // na‘¤lït /se/, gl. svr{. (na‘œlÆ{ /se/, na‘œlæ /se/) - 1. o~istiti {to ribanjem dovolj-no ili vi{e no {to je potrebno (Na`¤lçla/na`¤lïla sÅn se tûjÆh dasâk.); 2. na`uljati (Na`¤lêl/na`¤lîl mæ j postôl.)

ne, ~est. - 1. ne (zna~enje nije-kanja, odricanja, poricanja) (Grê{ s mån¤n v RÆkÇ? - Ne!); 2. ili ne (KnjåkavÆ, ne knjåkavÆ, menî j dëbÅr za dçlat.)

nebçsa, s. mn. - nebesa (Pådalÿ j ko da s¤ se oprlå nebçsa.)

nebçskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ne-beski (Nekå mu pomëre Otåc NebçskÆ!)

nçblÅk, m. - oblak (isto: oblÅk) (Da su p›vÿ nïkÆ rçkli i nçblÅk. Morebït.)

nçbo, s. - nebo (Ne gjçdÅj vå ne-bo dok s mån¤n povädÅ{!)

nebog (-a, -o), neodr. pridj. - ubog, jadan, dostojan sa`aljenja (Ne-bëga dicå, så su se zmo~ïla dokla su do{lå {kôlæ.)

nebo‘e/nebore, s. Gjd. nebo‘eta/neboreta - ubog, jadan, dosto-jan sa`aljenja (odnosi se na dijete) (Nebë`e/nebëre, tî plâ-~e{, a nî te kî dïgn¤t.)

nebôgÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ubogi, jadni, koji je dostojan sa`alje-nja (Onôga/onêga nebôgÿga/nebôgæga su dâli va spçcijÅln¤ {kôlu.)

nebo‘i}, m. - osoba koja izaziva sa`aljenje (Kad ti se kî smïlÆ, re~ç{ mu ’nebë`i}u jedân’.)

nebo‘it, gl. nesvr{. (nebo‘Æ{, ne-bo‘æ) - sa`alijevati koga (SH) (^å ga nebë`Æ{?)

nç}Åk, m. - ne}ak (isto: nçp¤t) (Mojï nç}Åki su dicå mojîh se-stâr i bråtÆh, dicå mû‘eve brå-}æ.)

ne}akïnja, `. - ne}akinja (isto: nçp¤ta) (Mojç ne}akïnje su h}çre od mojîh sestâr i brå-tïh.)

nedçlavac, m. Gjd. nedçlafca - neradnik (Ne `enï se za nedç-lafca a{ ti nä}e bït dobrë.)

nedçlaf~ina, `. - izrazit neradnik (Ne `enï se za nedçlaf~inu a{ ti nä}e bït dobrë.)

na‘Ævçt /se/ nedçlaf~ina

411

nedçlo, s. - vrlo pogrdno: nerad-nik (Tî si jednë vçlÿ nedçlo!)

nçdÆh, m. Ljd. nedÆhÇ - zaduha, astma (isto: nedÇha) (Zap¤håla sÅn se a{ mÆ j nïkakÿv nçdÆh.)

nedïja, `. - nedjelja (Såk¤ nedïju trîba pô} k må{i.) � U�li~nÅ nedïja - Cvjetna nedjelja, nedje-lja prije Uskrsa (Na U�li~n¤ ne-dïju se Çlike blagoslüvjaj¤.)

nçdoba, . - nepravo vrijeme (Do-{ãl sÅn va nçdobu a{ obçdvÅ-te.)

nçdobÅr (nçdobra, nçdobro), prid. - lo{ (KÅnül sÅn pô} jÇtra plåninu pa sÅn se zmïslæl a{ je vrîme nçdobro.)

nedÇha, `. - zaduha, astma (isto: nçdÆh) (Zap¤håla sÅn se a{ mÆ j nïkakova nedÇha.)

neka, ~est. - neka (Pustï ga neka grê kamo }ç!)

nekorïsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nekorisnîjÆ) - neizda{ni, koji se brzo tro{i (Ne kupûj tâ bêlÆ nekorïsnÆ krÇh!)

nekorïstÅn (nekorïsna, nekorïsno), neodr. pridj. (komp. nekori-snïjÆ) - neizda{an, koji se brzo tro{i (I paläntÅ golïcÅ j dobrå, alÆ j nekorïsna, a{ si po njôj b›zo lå~Ån.)

nçksija, `. - injekcija (SH) (isto: ençksija) (Rên na nçksiju.)

nçksijica, `. - injekcija, u govoru djeci (isto: ençksijica) (Dåt }e

ti têta duhtorïca nçksijicu! Nä}e te bolçt!)

nçksijina, `. - injekcija s velikom {pricom ili iglom, bolna injek-cija (isto: ençksijina) (Slåbo mÆ j do{lë kad sÅn vïdæl nçksi-jinu.)

nçmarÅn (nçmÅrna, nçmÅrno), neodr. pridj. (komp. nemÅrnïjÆ) - nemaran (Tr vïdÆ{ dÅ j nçmÅr-na, så kÇ}a jÿj je rashïtÅna.)

nçmÅrnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nemÅrnîjÆ) - nemarni (Ne pija-`âj¤ mi se nçmÅrnÆ mu{kî, a jo{ månje nçmÅrnæ `änskæ.)

nemîl (nemïla, nemïlo), neodr. pridj. (komp. nemilïjÆ) - jadan, ubog, dostojan sa`aljenja (Za-{lœ‘Æn tû nemïlu plã}icu.)

nemîlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nemilîjÆ) - jadni, ubogi, dostoj-ni sa`aljenja (HïtÆli su pred njih ôn nemîlÆ obçd.)

nçmÆr, m. - nemir (Prçdve~ær me }apâ nïkakÿv nçmÆr.)

nçmÆrÅn (nçmÆrna, nçmÆrno), neodr. pridj. (komp. nemÆrnïjÆ) - nemiran (GÇ{}e se re~ç da nï-kÆ nümÅ mîra leh dÅ j nçmirÅn.)

nçmÆrnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nemÆrnîjÆ) - nemirni (Zg¤bül sæ j ôn nçmÆrnÆ jãn~i}.)

nçmÿ}, `. Gjd. nçmo}i Ljd. ne-mo}ï - nemo}, slabost, bolest

nedçlo nçmÿ}

412

(Nïkakova nçmÿ} mæ j }apåla, pa grên lç}.)

nçmo}Ån (nemo}nå, nçmo}no), neodr. pridj. (komp. nemo}nï-jÆ) - slab, nemo}an, bolestan (Ba{ sÅn danås nïkakÿv nçmo-}Ån.)

nçmo}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nemo}nîjÆ) - slabi, ne-mo}ni, bolesni (Dëhtorica j nãjprvo prijælå onôga/onêga nemo}nîjæga.)

nenÅvådÅn (nenÅvådna, nenÅvåd-no), neodr. pridj. (komp. ne-navadnïjÆ) - nenaviknut (Po~æ-lå sÅn dçlat, a nenÅvådna sÅn se råno ståt.)

nenÅvïdÅn (nenÅvïdna, nenÅvïd-no), neodr. pridj. (komp. ne-navidnïjÆ) - zavidan (K¤pïli smo lÆhÇ pa su nïkÆ nenÅvïdni.)

nenÅvïdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nenÅvidnîjÆ) - zavidni, ljubomorni (SV) (Våvik se jãvÆ kakôv nenÅvïdnÆ da se po{pë-tÅ.)

nenÅvïst, . Gjd. nenÅvïsti - zavist (SV) (Va famîliji ne smî bït nenÅvïsti.)

nenÅvïsÅn/nenÅvïstÅn (nenÅvïsna, nenÅvïsno), neodr. pridj. (komp. nenavisnïjÆ) - koji izaziva zavist i ljubomoru (SV, SH) (MarïjÅ j bÆlå lÆpå, {tånja, nenÅvïsna di-võjka.)

nenÅvïsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nenÅvisnîjÆ) - upravo onaj koji izaziva zavist i ljubomoru (SV) (Onâ j bÆlå prâvÅ nenÅvïsnÅ divõjka.)

neogråbÅn (neogråbna, neogråbno), neodr. pridj. (komp. neograbnï-jÆ) - neuredan (odnosi se na osobu) (Kad dõjd¤ s plåninæ, sï ~obåni su neogråbni.)

neogrâbnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. neograbnîjÆ) - neuredni (odnosi se na osobu) (Bëmæ j på}Ån ôn neogrâbnÆ.)

nepodlo‘an (nepodlo‘na, nepod-lo‘no), neodr. pridj. - nepodlo-`an, koji se ne da podlo`iti kome (Smîrÿn se kãraj¤: jedân je nepokërÅn, a drÇgÆ nepodlë-`Ån.)

nepokorÅn (nepokõrna, nepokõr-no), pridj. neodr. - nepokoran, koji se ne da pokoriti (Smîrÿn se kãraj¤: jedân je nepokërÅn, a drÇgÆ nepodlë`Ån.)

neposlÇ{Ån (neposlÇ{na, neposlÇ-{no), neodr. pridj. (komp. ne-poslu{nïjÆ) - neposlu{an (Zâ~ si takôv neposlÇ{Ån?)

neposlû{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. neposlu{nîjÆ) - nepo-slu{ni (^igõv je ôv neposlû{nÆ mÇlac?)

nepravïca/neprãvda, . Gmn. ne-pravîc/neprâvd - nepravda

nçmo}Ån nepravïca

413

(Storïli su mu vçl¤ nepravïcu/neprãvdu.)

nepravï~Ån (nepravï~na, nepravï-~no), neodr. pridj. - neprave-dan (Sëpeta su pre{lï priko nå-{æ mçjæ, a tô mër¤ sâmo ne-pravï~ni jûdi.)

nçprijatæl/nçprijatæj, m. Gjd. nç-prijatela/nçprijateja - neprija-telj (Nî trîba imçt nçprijateli/nçprijateji!)

n çprijazÅn/neprijaznîv (n çprijaz-na/neprijaznïva, n çprijazno/neprijaznïvo), neodr. pridj. (komp. neprijaznïjÆ/neprijaz-nivïjÆ) - neprijazan (Onï su fânj jûdi, a dicå su jÆn nçprijaz-na/neprijaznïva.)

n çprijaznÆ/neprijaznîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. n eprijaznîjÆ/n eprijaznivîjÆ) - neprijazni (SëpetÅ j do{âl ôn nçprijaznÆ ~ovïk.)

neprülika, `. - neprilika (Do{lï smo va vçl¤ neprüliku.)

nçpristojÅn (nçpristÿjna, nçpri-stÿjno), neodr. pridj. (komp. nepristÿjnïjÆ) - nepristojan (Ne bÇdi nçpristojÅn va {kôli!)

nçpristÿjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nepristÿjnîjÆ) - nepri-stojni (SëpetÅ j do{âl ôn nç-pristÿjnÆ mÇlac.)

nçp¤t, m. Ljd. nep¤tÇ - krivi put, stramputica (Vås åvuto sÅn zïpÆsala vëzæ} po nep¤tÇ.)

nçp¤t, m. - ne}ak (isto: nç}Åk) (Onâ j o`çnjena za tvõjga nç-p¤ta.)

nçp¤ta, `. - ne}akinja (isto: ne-}akïnja)(Mojå nçp¤ta lîpo kÅntâ.); (Tvojå nçp¤tÅ j o‘çnje-na za mõjga nçp¤ta.)

næråt, gl. nesvr{. (nærî{, nærê) - roniti (SV) (isto: ronït) (Pazï da z glÅvûn kåmo ne bûbne{ dok nærî{.)

nerazdüjæn (nerazdüjena, nerazdü-jeno), neodr. pridj. - nerazdije-ljen (Sç smo med brå}¤n po-dÆlïli, jo{ je sâmo Mi{å{kÅ ne-razdüjena.)

n çrazumÅn (n çraz¤mna, n çra-z¤mno), neodr. pridj. (komp. n eraz¤mnïjÆ) - nerazuman (Ne bÇdi nçrazumÅn, znâ{ da jo{ ne smî{ vozït.)

n çraz¤mnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. n eraz¤mnîjÆ) - nera-zumni (Zâ~ se dr`î{ prïjatæl z onîn nçraz¤mnÆn?)

nçslÅn (neslÅnå, nçslÅno), neodr. pridj. (komp. neslanïjÆ) - neslan (Dobrô j, ali mÆ j mêso nçslÅ-no.)

nçslanÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. neslanîjÆ) - neslani (Dãj mi målo onôga/onêga nçslanÿga/nçslanæga sïra!)

nçsloga, `. - nesloga (Kadî j nç-sloga, nî dobrë.)

nepravï~Ån nçsloga

414

nçsmo~Ån (nçsmo~na, nçsmo~no), neodr. pridj. (komp. nesmo~nï-jÆ) - 1. nemastan (Ovâ tÆ j ma-nç{tra nçsmo~na); 2. pren. bezli~an, neizrazit, nedovoljno ulju|en (odnosi se na osobu) (Ne znân ti ~â rç} zâ nju kad je nïkakova nçsmo~na, ne di{î, ni ne smrdî.)

nçsmo~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nesmo~nîjÆ) - 1. ne-masni (I�man tlâk pa môrÅn jïst nçsmo~n¤ hrÅnÇ.); 2. pren.bezli~ni, neizraziti, nedovolj-no ulju|eni (odnosi se na osobu) (Jê kî nesmo~nîjÆ od njegå?)

nesmotrên (nesmotrenå, nesmo-treno), neodr. pridj. (komp. nesmotrenïjÆ) - nesmotren, nepa`ljiv, nebudan (Bül je ne-smotrên pÅ j pâl.)

nesmotrênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nesmotrenîjÆ) - ne-smotreni, nepa`ljivi, nebudni (Jê kî nesmotrenîjÆ od tebç?)

nesnÅgå, `. - 1. gadost, smrad, sme}e, prljav{tina (Nesï mi tû nesnÅgÇ s kÇ}æ vân.); 2. pren. lo{a, pokvarena osoba (Tô j nesnÅgå od ~ovïka!)

nesnÅ‘ân (nesnÅ‘nå, nesnÅ‘no), neodr. pridj. (komp. nesna-‘nïjÆ) - neuredan, prljav (SV) (Kakë jih nî srân da jÆn je dÆtç takë nesnÅ`në.)

nesnâ‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nesna‘nîjÆ) - neuredni, prljavi (SV) (Ovôga/ovêga ne-snâ‘nÿga/nesnâ‘næga trîba nãjprvo namo~ït pa opråt.)

nesrï}a, `. - nesre}a (Za nesrï}u ni ~â Bëga molït.)

nesrï}Ån (nesrï}na, nesrï}no), neodr. pridj. (komp. nesri}nïjÆ) - nesretan (Nesrï}nÅ j otkåd sæ j rodïla.)

nesrî}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nesri}nîjÆ) - nesretni (Jê kî ka-digëd nesri}nîjÆ od menç?)

nçst, gl. nesvr{. (nesç{, nesû) - 1. nositi (Nesï tê drvå kÇ}u.); 2. nesti jaja (odnosi se na pti-ce) (samo 3. l. jd. i mn.) (Dâ ti këko{e nesû?)

neståjat, gl. nesvr{. (nestâje{, ne-stâj¤) - nestajati, i{~eznuti (Sûn-cæ j nestålo zâda ëblÅka.)

nçsta{ica/nç{ta{ica, . - nesta{ica (OsÅndesätÆh lêt je bÆlå nçsta-{ica/nç{ta{ica ÇlÅ/ÇjÅ, kafå, cikulâdæ i prâha za rëbu pråt.)

neståt, gl. svr{. (nestâne{, nestâ-n¤) - nestati (VÆlâ j neståla zâda jednogå/jednegå grmå.)

nestrpjên (nestrpjenå, nestrpje-no), neodr. pridj. - nestrpljiv (Ne bÇdi nestrpjên, såd }u ti dåt jïst.)

nestrpjênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ne-strpljivi (Ma vïdi ôv nestrpjênÆ pås, õn bi p›vÆ od sïh.)

nçsmo~Ån nestrpjênÆ

415

nçsvæst, `. Gjd. nçsvæsti - nesvi-jest (PålÅ j va nçsvæst va crü-kvi.)

nçsvÆd, . Gjd. nçsvÆdi - pro`drlji-vost, neumjerenost u jelu (SV) (Kad pobrãjÅ{ grÆhï na spëvÆdi, ne pozÅbï na nçsvÆd.)

nçsvÆdÅn (nçsvÆdna, nçsvÆdno), neodr. pridj. (komp. nesvÆdnïjÆ) - 1. pro`drljiv, neumjeren u jelu (NçsvÆdÅn ~ovïk nçsvÆdno jî.); 2. pren. grub, bezobziran, samo‘iv (Pr, kakÿ j nçsvÆdÅn, lçh se rïva pred sïh.)

nçsvÆdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nesvÆdnîjÆ) - pro`drljivi, neumjereni u jelu (^å }e mi ôn nçsvÆdnÆ?)

netoråjÅn (netorãjna, netorãjno), neodr. pridj. (komp. netorÅj-nïjÆ) - grub, nespretan (SH) (Kakë si tô netorãjna? Sç ti påda z rûk!)

netorãjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. netorÅjnîjÆ) - grubi, nespretni (SH) (Onômu/onêmu netorãj-nÿmu/netorãjnæmu sç pådÅ z rûk.)

nçuprÅv, pril. - krivo, neupravno (Grætç nçuprÅv! Obrnïte åvuto i pu kapçlice skrænïte dêsnÿ.)

nçuredÅn (nçuredna, nçuredno), neodr. pridj. (komp. neurednï-jÆ) - neuredan ([ïm¤n nî nçure-dÅn, ôn sç pospråvÆ zå sob¤n.)

nçurednÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. neurednîjÆ) - neuredni (Tî si ôn nçurednÆ o kôn sï povädaj¤.)

nevajåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. nevajatïjÆ) - nevaljao, lo{ (Zâ~ si danås takë nevajåta?)

nevajâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nevajatîjÆ) - nevaljali, lo{i (Vô-læl bÆn da mi pëd r¤ke dõjde ôn nevajâtÆ.)

nevêra, . - nevrijeme (Pospråvimo sç a{ mi se vïdÆ da grê nevêra.)

neverîn, m. - neverin, naglo ne-vrijeme (isto: leverîn) (PokÅzåli su na televîziji dÅ j na môru neverîn.)

nevçsta, `. - nevjesta (Måt m¤ j fÆnå i nä}e ju pija`åt grêzÅ ne-vçsta.)

nevçstica, `. - 1. mladenka, mla-da, nevjesta na dan svoga vjen~anja (Po sobëti græmë pred crükÅv vïdet nevçsticu i dobït målo bÿmbônÆh.) (isto: {pô‘a); 2. djevoj~ica koja nosi veo nevjesti (SV) (Onâ j pre-mï}i{na za nevçsticu i våje bi ti se {tufåla nosït vêl.); 3. ~›nÅ i bêlÅ nevçstica u na~inu po-greba na bælë: djevojke odje-vene u nevjestinsku i udovi~ku odje}u koje u pogrebnoj po-vorci prate lijes s pokojnikom (koji je bio neo`enjen mladi} ili neudata djevojka) (Na bælë

nçsvæst nevçstica

416

se grê kad kî mlâd umrç pa se jednå divõjka ob¤~ç va ~›n¤ nevçsticu i nësÆ zlëmjen¤ svÆ-}Ç, a drÇgæ su va bêlÆh håjah.)

nevoja, `. - nevolja, nesre}a, zlo (Råt je vçlÅ nevëja.)

nçvrÆme, s. Gjd. nçvrimena - (Kåd je nçvrÆme velïko, tâ da se hïtæ vân klü{}a od {pãrheta i popï~ak.)

nçzahvalÅn (nezahvãlna, neza-hvãlna), neodr. pridj. (komp. nezahvÅlnïjÆ) - nezahvalan (Ne bÇdi nçzahvalÅn a{ ti vï{e nïkad næ}Ç nï{ dåt.)

nçzahvÅlnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nezahvÅlnîjÆ) - neza-hvalni (Od nçzahvÅlnÿga/nç-zahvÅlnæga ~ovïka ne mëre{ drÇgÿ ni o~ekÆvåt.)

nezahvãlnÿst, `. Gjd. nezahvãl-nosti - nezahvalnost (Do~çkalÅ j vçl¤ nezahvãlnÿst od dicê.)

nçzrÅ~Ån (nçzrÅ~na, nçzrÅ~no), neodr. pridj. - nesposoban, slaba{an (Kî bi s tëb¤n takëvÆn nçzrÅ~nÆn {âl ~â dçlat?)

nçzrÅ~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zra~nîjÆ) - nesposobni, slaba-{ni (Ostãl mi j kœmpanjÿn leh ôv nçzrÅ~nÆ.)

nçzræl (nçzrela, nçzrelo), neodr. pridj. (komp. nezrelïjÆ) - ne-zreo, nedozreo (Ne jîj tî nçzre-li Årmulîni a{ }e te trbÇh bo-lçt.)

nçzrelÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nezrelîjÆ) - nezreli, nedozreli (^a bi rç} da si pojïla bå{ tû nçzrel¤ slïvu?)

nïcat, gl. nesvr{. (3. l. jd. nî~e, nî~¤) - nicati (Radï} mi nî~e.)

nî~, zamj. Gjd. nï~esa - ne{to, {togod (Dãj mu nî~ za pojïst!)

nï~igÿv/nï~esÿv (nï~igova/nï~eso-va, nï~igovo/nï~esovo), zamj. - ni~iji (Næ}Ç jå bït nï~igÿv/nï~esÿv mâlÆ potecï!)

nï~ijÆ (-Å, -æ), zamj. - ni~iji (Næ}Ç jå bït nï~ijÆ mâlÆ potecï!)

nïgdÅ/nigdâr, pril. - nekada (Nïg-dÅ/nigdâr nî bîlo tïh kolâ~Æh, za mesopÇst su se peklç frïtule i tô j sç.)

nigdãnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - neka-da{nji (Nigdãnjæ ‘änske su bîle vrÆdnç i dçlÅvne.)

nïgdær/nïgdære/nïgdi, pril. - 1. ni-gdje (SH) (Kod da nïgdær/nïgdæ-re/nïgdi nümÅ nïjednoga.); 2. negdje (Nïgdær/nïgdære/nïg-di sÅn tô pustîl ma ne znân kadï.)

nïjedÅn (nïjedna, nïjedno), zamj. - nikoji (Kod da nïgdære/nïgdi nümÅ nïjednoga.)

nïkad, pril. - 1. nikada (Nïkad jÿj nîs nï{ g›do reklå.); 2. nekada (Nïkad sæ j vï{e divãnilo.)

nïkakÿv/nïkakovær (nïkakova/nï-kakovera, nïkakovo/nïkakove-

nevoja nïkakÿv

417

ro), zamj. - 1. nikakav (Marïjo, kakôv vÅn je fa`ôl? - A, nïkakÿv/nïkakovær, vås je sûh i drëbÅn.); 2. nekakav (Dëne-sÅl mÆ j nïkakove/nïkakovere tablçte i po njïh mÆ j våje bîlo bojç.)

nïkamo/nïkamÿr, pril. - 1. nikamo (Kåmo grætç? - Nïkamo/nïka-mÿr, ævdï }emo oståt!); 2. ne-kamo (Pejåli su nås nïkamo/nïkamÿr zgôru prama Plâtku, a ni sâmi nÆsû znåli pût pa smo se zg¤bïli.)

nïkÆ (-Å, -ÿ), zamj. - 1. nitko (Nïkÿ-ga/nïkæga nî dëma); 2. netko (NïkÆ nÅn je bîl va {tåli a{ su kråve sç zb¤nkãrene.)

nïkn¤t, gl. svr{. (3. l. jd. nîkne, nîkn¤) - niknuti (Nï{ nî moglë nïkn¤t kad je vçlÅ sœ{a.)

nïk¤d/nïk¤da, pril. - 1. nikuda (Nïk¤d/nïk¤da nä}emo pô} ako bû{ porçdna.); 2. nekuda (U`åli smo tûda nïk¤d/nïk¤da pô} zgôru, ali sÅn jå pozÅbïla tâ pût.)

nïkulik (-a, -o), neodr. zamj. - ne-kolik (VåvÆk bi mi dÅlå nïkuliko dârîh zå doma.)

nïkulikÆ (-Å, -ÿ), odr. zamj. - neko-liki (NïkulikÆ jûdi su se vrnÇli z råta.)

nîm (nÆmå, nîmo), neodr. pridj. (komp. nimïjÆ) - 1. nijem (Njê

dçd je bîl nîm.); 2. pren. divalj, neobuzdan (Takë nÆmït mëre sâmo nîmo ~ejÅdç.)

nîmÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nimîjÆ) - 1. nijemi (On nîmÆ nœmÆ govorït, a ni ne ~ûje.); 2. pren. divlji, neobuzdani (On nîmÆ vås vç~ær zïjÅ.)

nÆmït, gl. nesvr{. (nümÆ{, nümæ) - divljati (Ne nÆmï po kÇ}i a{ }e{ ~â razbït!)

nï{, zamj. Gjd. nï~esa - ni{ta (Ne mëre se od nï~esa `Ævçt.)

ni{korïsti, nepromj. rije~ - ni{ta-rija, lijen~ina (SH) (isto: karonja) (Jê do{âl ôn ni{korïst/ni{-korïsti? / Onâ j bÆlå ni{korïsti/ni{korïsti. / Do{lô j onô ni{ko-rïsti/ni{korïsti.)

nï{leh, pril. - samo (Nï{leh jedân je do{âl.)

nÆtït, gl. nesvr{. (nütÆ{, nütæ) - ni-jetiti, potpaljivati vatru (^ovïk se {tufâ nÆtït såkÿ jÇtro.)

nïzdolica, `. - nizbrdica (Hodïli smo po vçlÿj nïzdolici pa su nas jâko bolçle nëge.)

nizüna, `. Gmn. nizîn - nizina (Låhkÿ j hodït po nizüni, mÅ j tç{ko ke‘jåt se zgôru.)

no, uzv. - uzvik koji prethodi is-kazivanju ~u|enja (Në, ~å mi tô p›vÿ nÆsï povïdela!)

nô}, `. Gjd. no}i, Ljd. no}ï - no} (Lîpe në}i za mlâdÆ junÅkï!)

nïkamo nô}

418

no}ås/na}ås/no}åska/na}åska, pril. - no}as (Reklï su da bi no-}ås/na}ås/no}åska/na}åska mëgÅl snîg.)

no}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - no}ni (Në}nÆ zrak je frï`Æ leh po dÅnÇ.)

nogå, `. Ajd. nogu - noga (Z no-gûn mæ j udrîl.) � ståt se na lîv¤ nogu - biti lo{e volje, lo{e po~eti dan (Ståla sæ j na lîv¤ nëgu i zåjedno po~ælå prigo-vÅråt.)

nogåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. nogatïjÆ) - dugonog i sna‘nih nogu (I njïhÿv otåc je bîl nogåt pa nî ~udo da su i onï sï nogåti.); (Ve} se sad vïdÆ da }e ti dÆtç bït nogåto.)

nogâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nogatîjÆ) - dugonogi, sna‘nih nogu (Vïdi ga ôn nogâtÆ, ali snãpÅ na velïki kërÅki.)

nogåvica, `. - nogavica (Kakë smo rÅslï, takë nÅn je måt såkÿ lçto do`ÿntåla/do`¤ntåla na nogåvice.)

nogomet, m. - nogomet (Më} }e{ igråt nëgomet kad se popråvÆ{ va {kôli.)

nohat, m. Gjd. nohta - nokat (P›-vÿ `änskæ nÆsû lakîrale nëhti.) � kulïkÿ j ~‹nÿ/~›nÿ pod no-htÿn - vrlo malo, sitnica, ne-vrijedno (Ne dr‘în do njê kulï-kÿ j ~‹nÿ/~›nÿ pod nëhtÿn.)

nohti}, m. - nokat djeteta (Stïsn¤la j p›sti} {kabelînÿn pa njÿj je nëhti} poplÅvêl.)

nôna, . - baka (isto: mãjka) (Jå ne poznân bëjæga ~ovïka leh ~â j bÆlå mojå pokõjnÅ nônÅ.)

nônica, `. - bakica (isto: mãjka) (Menç zovç »nôna«, a njejû måt »nônica«. Ma, pråvo za rç}, ïmÅ i zâ~!)

nôni}, m. - djed (Môj nôni} je otêl da ga zovên stârÆ otåc a{ je ôn takë zvâl svõjga dçda.)

nônÆn/nôni~Æn (nônina/nôni~ina, nônino/nôni~ino), pridj. - bakin, baki~in (isto: mãjkÆn) (NãjbojÅ j nônina/nôni~ina pogå~a.); (Lîpÿ nôni~ino dÆtç! Ali te nônica vôlÆ!)

nôno, m. - djed (Danås se re~ç nôno, a nïgda sæ j reklë dçd.)

nônotÿv/nôni}æv (nônotova/nô-ni}eva, nônotovo/nôni}evo), pridj. - djedov, djedi~in (Za-rïjavelÅ j nônotova/nôni}eva kësa.)

norçt/norït, gl. nesvr{. (norî{, no-rê) - divljati, ludovati, buda-lakati (Ne norïte mi po kÇ}i vi dvâ!)

nÿrmålÅn (nÿrmãlna, nÿrmãlno), pridj. neodr. (komp. nõrmalnï-jÆ) - normalan (Dvê tê kobasï~i-ce/kÿmbasï~ice su kod jednå nÿrmãlna.)

no}ås nÿrmålÅn

419

nôs, m. Gjd. nosa Ljd. nosÇ - nos (Vî{ tÆ j blåtno na nosÇ!) � bït civîlÿga/civîlæga // fînÿga/fî-næga nosa - biti preosjetljiva, biti lako uvredljiva osoba (Tî si civîlÿga/civîlæga // fînÿga/fî-næga nësa, tebï se nï{ ne smî rç}.) � obïsit nôs - uvrijediti se (Reklå sÅn jÿj da mi se ne pija‘â njejî stõlnjÅk pÅ j obïsila nôs.) � potçzat kogå/kegå zå nÿs - poigravati se s kime (^Çda lêt j¤ j potçzÅl zå nÿs, a kad je pro{lå, m¤ j bîlo ‘âl.) � za-prît/zapïrat vrãta prçd nosÿn // zaprît/zapïrat vrãta spreda nosa - ne pustiti/ne pu{tati koga da u|e (Zaprlå m¤ j vrãta prçd nosÿn/spred nësa i za-zïjala mu da grê }å.)

nosåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. nosatïjÆ) - nosat, koji ima velik nos (Bråt je nosatïjÆ od njegå.)

nosâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. nosatîjÆ) - nosati, koji ima veli-ki nos (^å njÿj se vïdÆ dÅ j zï-brÅla tôga/têga nosâtÿga/nosâ-tæga.)

nosæ}a, pridj. `. - trudna, nose}a (OstålÅ j nësæ}a pa su se mô-rÅli o`enït.)

nosï}, m. - malen nos, nosi} (Vås nosï} je razgreblå.)

nosïna, `. - veliki, ru‘ni nos (I�mÅ nosïnu, ali mu se nî trîbi {pëtat!)

nosït, gl. nesvr{. (nosÆ{, nosæ) - nositi (On nësÆ sõldi, a onå jih tråtÆ.)

nô‘, m. Ljd. nÿ‘Ç - no‘ (^å tÆ j va tîn/tôn vçlÆn/vçlÿn {pråtu? Lõn~i}i, padçlice, nô`, {ïbice i jo{ ~Çda tegå/togå.)

no‘ïca, `. - 1. noga djeteta (No-`ïc¤ j svîl!); 2. tanka noga (Vï-di kakëve no`ïce ïmÅ, kod {}ikadänti!)

no‘i}, m. - no‘i} (I�mÅn ~Çda nô‘Æh va {kabelînu, ali nãjve} rãbÆn jedÅn stârÆ në‘i}.)

no‘ïna, . - velika ili debela noga (Zadäl mæ j z no`ïn¤n!)

nôv (novå, novo), neodr. pridj. (komp. novïjÆ) - nov (Tâ måja mÆ j novå.) � nôv nÿvcåt - potpuno nov (Ob¤klâ j blûzu, nëvu nÿvcåtu!)

novÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. novîjÆ) - novi (Grên v RÆkÇ z nëvÆn åvutÿn.)

novüna, `. Gmn. novîn - dnevne novine (^å pü{e va ~erânjÿj novüni?)

novitât/novitâd, `. - novost (Stê ~Çli kakëve novitâti/novitâdi od njïh?)

no‘jî, s. - noge postelje (SH) (PromÆnït }u no‘jî, a{ pëstæj {krüpje.)

nÇja, `. - turobnost, nujnost (Kad bi bÆlå sÅmå, nônu je }apåla nÇja.)

nôs nÇja

420

nÇjina, . - izrazita turobnost, nuj-nost (Nïkakova nÇjina me mÇ-~Æ i nïkako jæ se oslobodït.)

nœtÅrnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - unu-tarnji (MôrÅmo urædït nœtÅrnjÆ dêl kÇ}æ!)

n¤tït, gl. nesvr{. (nœtÆ{, nœtæ) - nuditi (Grên }å a{ mi nï{ ne nœtÆte.)

n¤trï/nœtÅr/ nœtra, pril. - unutra (N¤trî j lîpo tçplo. HëdÆ nœtÅr/nœtra!)

nÇjina n¤trï

421

NJnjÅfkåt/njãfkat, gl. nesvr{. (njãf-

~e{, njãf~¤) - mjaukati (Må~ica cêlo jÇtro nî~ njãf~e. Jê jÿj ~â?)

njÅzlo, s. Nmn. njÅzlå - gnijezdo (LâstavicÅ j storïla njÅzlë pu nås va garâ`i.)

njegôv (njegova, njegovo), zamj. - njegov (PogjçdÅj, tô tÆ j nje-gëva fråjarica!)

njejî (njejâ, njejê), zamj. - njezin (Ob¤klå sÅn njejî bærhân i njejû måju.); (Tô j njejê dÆtç.)

njïhÿv (njïhova, njïhovo), zamj. - njihov (Pred njïhov¤n kÇ}¤n rÅstû trî acÆmprçsa/Ånciprçsa.)

njïva, `. - njiva, oranica (isto: lÆhå) (PrepÆsåli smo njïve nâ se.)

njo~i}, m. - mali valju{ak (Ne dç-lÅj ni një~i}i ni një~ine!)

njo~ina, `. - velik valju{ak (Ne dçlÅj ni një~i}ih ni një~Æn!)

njôfat, gl. nesvr{. (njôfÅ{, njôfaj¤) - nju{iti (isto: njÇ{it) (Nå{a må{ka njôfÅ mï{a.)

njok, m. - valju{ak od krumpirova tijesta (NãjvôlÆn njëki slïvami, ali i z gulÅ{ôn }u jih pojïst.)

njûh, m. Ljd. nj¤hÇ - njuh (Må{ka ïmÅ dëbÅr njûh i zåjedno nanjÇ{Æ mï{a.); (Pås sç poznâ po nj¤hÇ.) � ni }ûha ni njûha - ni traga ni glasa (Od njegå nî ni }ûha ni njûha.)

nj¤rçt, gl. nesvr{. (nj¤rî{, nj¤rê) - kunjati, lo{e se osje}ati (pred-znak bolesti) (isto: potm¤råt) (Ve} trçtÆ dân nïkako nj¤rî.)

njœrgalo, s. Gjd. njœrgalota - oso-ba koja spo~itava i prigovara (Njœrgalo, ~å si ståla na lîv¤ nëgu?)

njœrgat, gl. nesvr{. (njœrgÅ{, njœr-gaj¤) - spo~itavati, prigovarati (Po cêli dân njœrgÅ a{ nümÅ ~â dçlat.)

njÇ{it, gl. nesvr{. (njÇ{Æ{, njÇ{æ) - nju{iti (isto: njôfat) (Sï kad ~ûl jê`a kako i ôn njÇ{Æ någlÅs.)

njÇ{itnjÅfkåt/njãfkat

422

Oo, prij. - o (O vrïmenu nas våvÆk

avizûj¤ s televîzije.)o, uzv. - uzvik iznena|enja (O, kü

nÅn je tô do{âl?)oba (obe) br. pridj. - oba, obje (Ne

barufãjte se smîrÿn a{ }u vas ëbih poprÅ{ït dëma.)

obâ}, gl. svr{. (obãjde{, obãjd¤) - obi}i, zaobi}i (MesopÇst je k vrâgu {âl, sç je `çpe oba{âl).

obadvÅ (obadvæ) br. pridj. - obadva, obadvije (O�badvÅ su delÆvåli v RÆkï.)

obagrçt se, gl. svr{. (obagrîje{ se, obagrîj¤ se) - ogrijati se (Do{lï su se kÇ}u obagrçt i kafç po-pït.)

obahÅjåt, gl. nesvr{. (obahãjÅ{, obahãjaj¤) - obilaziti, uokolo (SÇ nô} su obahÅjåli tœlæ}.)

obajêt/objêt, gl. svr{. (obãjme{, obãjm¤) - obuhvatiti (rukom oko pasa) (KëmÅ} sÅn ga oba-jêl okol pâsa.); (Kad su mlâdÆ do{lï pred måmi~inu kÇ}u, måmicÅ j zælå {timân {ugamân, objælå ga okol njïh i potægnÇla je va kÇ}u.)

obÅl (obla, oblo), neodr. pridj. (komp. oblïjÆ) - obao (K¤pïli su lîp ëbÅl stolï}.)

obasïpat, gl. nesvr{. (obasïpÅ{/obasîpje{, obasïpaj¤/obasîpj¤) - obasipati (Obasïpali su ju z lÆpïmi besçdami.)

obasjåt, gl. svr{. (obasjâ{, oba-sjâj¤) - obasjati (Sê j bîlo dobrë dëkla jih nÆsû obasjåli na po-zõrnici, a õnda j¤ j pë~ælo bït strâh.)

obasjÅvåt, gl. nesvr{. (obasjãvÅ{, obasjãvaj¤) - obasjavati (Nî onå navådna da j¤ se obasjã-vÅ.)

obaståt, gl. svr{. (obastâne{, oba-stân¤) - opstati, izdr`ati (KëmÅ} je obaståla mçd njimi.)

obastât, gl. nesvr{. (obastâje{, oba-stâj¤) - opstajati (KëmÅ} smo ovê zÆme obastâli od zÆmê.)

obasût, gl. svr{. (obaspç{, obaspû) - obasuti (Obasûli su j¤ z lÆpï-mi besçdami.)

obatlo, pril. - u pod, na pod, na tlo (SV) (HïtÆl gÅ j obatlë.)

obåvit, gl. svr{. (obåvÆ{, obåvæ) - obaviti (posao) (Dÿjdï kad tô obåvÆ{.)

obavït, gl. svr{. (obavîje{, obavîj¤) - obaviti, oviti oko ~ega (Br{jãn sæ j obavîl oko hrÅstå.)

obazrçt se, gl. svr{. (obazrç{ se, obazrû se) - obazreti se (Oba-

o obazrçt se

423

zrï se målo da vïdÆ{ dâ åuto dohãjÅ.)

obdçlat, gl. svr{. (obdçlÅ{, obdç-laj¤) - obraditi (DënesÅl mÆ j këmÅd drvå, pa }u ga lîpo obdçlat.)

obdelÆvåt, gl. nesvr{. (obdelüvÅ{/obdelûje{, obdelüvaj¤/obdelû-j¤) - obra|ivati (Tï{jÅri obdelü-vaj¤/obdelûj¤ drvë.)

obe}åt /se/, gl. svr{. (obe}â{ /se/, obe}âj¤ /se/) - obe}ati, dati ri-je~ (Obe}åla mu sæ j.)

obe}Ævåt /se/, gl. nesvr{. (obe}üvÅ{ /se/ // /obe}ûje{ /se/, obe}üvaj¤ /se/ // / obe}ûje{ /se/) - obe}avati, davati rije~ (Vavîk se obe}ûje{ za dçlat, a nïkad ne dõjde{.)

obçd, m. - objed, ru~ak (^å dâste za obçd?)

obçdvat, gl. nesvr{. (obçdvÅ{, obçdvaj¤) - objedovati, ru~ati (Obçdvali smo i sad græmë po~ïn¤t.)

obælçt, gl. svr{. (obälÆ{/obelîje{, obälæ/obelîj¤) - pobijeliti (Obæ-läl je od mÇkæ.)

obælït, gl. svr{. (obälÆ{, obälæ) - oli~iti, obojadisati (Obælïli smo kåmaru.)

obi~Åj, m. Gjd. obi~aja - obi~aj (^ïstÅ srædâ j pa môrÅn zarad ëbi~aja målo frît/frït¤l storït.)

obi~Ån (obi~na, obi~no), neodr. pridj. (komp. obi~nïjÆ) - obi~an

(K¤pï mi di{jîvÿ brïsalo, ne ëbi~nÿ.)

obi~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. obi~nîjÆ) - obi~ni (Nä}e ôn ëbi~nÿ brïsalo leh kakëvo di-{jâvÿ.)

obïkn¤t se, gl. svr{. (obîkne{ se, obîkn¤ se) - svidjeti se, dopasti se (SH) (Jê ti se obïklo?)

obÆl (obila, obilo) neodr. pridj. (komp. obilïjÆ) - obilan, obilat (Pu njïh je våvÆk ëbÆl stôl.)

obilÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. obilîjÆ) - obilni, obilati (Jå ti vôlÆn ëbilÆ blågdani, a ne kad se postî.)

obÆlït, gl. svr{. (obülÆ{, obülæ) - oguliti koru s tek posje~ena drveta (SV) (ObÆlïli smo orïh i pustïli ga da se sœ{Æ/{œ{Æ.)

obïsit /se/, gl. svr{. (obïsÆ{ /se/, obïsæ /se/) - objesiti /se/ (Kad ostårÆ{, cîce se obïsæ.)

obi{ævåt, gl. nesvr{. (obi{ûje{, obi{ûj¤) - obi~avati izvjesiti (U`åli su tô obi{ævåt po sçlÆh.)

objÆsÅn (objÆsna, objÆsno), neodr. pridj. (komp. objÆsnïjÆ) - obi-jestan (O�bjÆsnÅ j a{ jÿj je i måt ëbjÆsna.)

objÆsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. objÆsnîjÆ) - obijesni (Za onôga/onêga ëbjÆsnÿga/ëbjÆsnæga ~ovïka sæ j o`enïla.)

obdçlat objÆsnÆ

424

objÆst, `. Gjd. objÆsti - obijest (Nî moglå od ëbjÆsti `Ævçt.)

oblÅ~Ån (oblÅ~na, oblÅ~no), neodr. pridj. (komp. obla~nïjÆ) - obla-~an (Danås je ëbla~Ån dân.)

obla~i}, m. - obla~i} (Od takëvo-ga/takëvega ëbla~i}Å j do{lë vçlÿ nçvrÆme.)

obla~ïlo, s. - odje}a (SV) (Nî ti tô sagdãnjæ obla~ïlo, pres¤cï se!)

obla~ina, `. - obla~ina (Nïkakÿv {kûrÆ ëbla~inÅ j na nçbu. Da ne bï snîg!)

oblÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (oblã~Æ{ /se/, oblã~æ /se/) - odijevati /se/ (Zâ~ ga oblã~Æ{ kad se ve} sâm më-re?)

oblÅ~ït se, gl. nesvr{. (3. l. jd. oblã~Æ se) - obla~iti se (odnosi se na nebo) (SV) (Oblã~Æ se! Hë-mo gråbit da nas ne bï då`.)

oblÅgåt, gl. nesvr{. (oblã‘e{, obl㑤) - oblagati (DëklÆ j bÆlå mï}i{na, oblÅgåli smo pëstæj s ponjåvami da ne bi påla i udrïla se.)

oblÅk, m. Ljd. oblÅkÇ - oblak (isto: nçblÅk) (Sûncæ j nestålo zâda ëblÅka.)

oblÅmåt, gl. nesvr{. (oblãmÅ{, oblãmaj¤) - skidati listove sa stabljike kukuruza (SV) (Cêlo zapõlnæ smo oblÅmåli hrmän-tu.)

oblanjåt, gl. svr{. (oblanjâ{, obla-njâj¤) - izgladiti {to blanjom (Oblanjâj tû hråpav¤ dåsku!)

oblåtit /se/, gl. svr{. (oblåtÆ{ /se/, oblåtæ /se/) - uprljati /se/ (isto: zablåtit /se/) (Vås si se oblåtÆl va melÇ.)

oblædçt, gl. svr{. (oblädÆ{/obledî-je{, oblädæ/obledîj¤) - probli-jediti (Vås si oblædêl! ^å ti nî dobrë?)

oblæpït, gl. svr{. (obläpÆ{, obläpæ) - oblijepiti (Sç su oblæpïli z nï-kakovimi slïkami.)

oblêt, gl. svr{. (oblijç{, oblijû) - obliti (Dëkli sÅn teklå, sê j bîlo dobrë, a kad sÅn ståla, obläl mæ j pôt.)

oblætåt, gl. nesvr{. (oblä}e{/oblä-tÅ{, oblä}¤/oblätaj¤) - oblijeta-ti (Nî~ ti oblä}e/oblätÅ oko glÅvê.)

oblÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. oblîjÆ) - obli (Tô j nogå od ëblÿga/ëblæga stolï}a.)

obligân (-a, -o), neodr. pridj. - obavezan komu, zadu`en od koga (Jå sÅn mu obligâna a{ mÆ j pëmogÅl kad mÆ j rÅbï-lo.)

obligânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upra-vo onaj koji je obavezan komu, zadu`en od koga (Mï-slÆ{ da }e ti obligânÆ pomë}? Ma }ç!)

objÆst obligânÆ

425

oblÆvåt, gl. nesvr{. (oblüvÅ{, oblü-vaj¤) - oblijevati (Pôt me oblü-vÅ pa }u se sû}.)

oblÆzåt /se/, gl. svr{. (oblü‘e{ /se/, oblü‘¤ /se/) - oblizati /se/ (Sçga gÅ j oblÆzâl ôn tvôj mîlÆ mÅ-~åk.)

obli‘ævåt /se/, gl. nesvr{. (obli-‘ûje{ /se/, obli‘ûj¤ /se/) - obli-zivati /se/ (Nebëg, obli`ûje se nad pijåtÿn manç{træ.)

oblog, m. - oblog (Klåla mÆ j ob-lëg od kamamïlice nå oko.)

oblo‘ït, gl. svr{. (oblo‘î{, oblo‘ê) - oblo`iti (Oblo`ïli smo pëstæj s ponjåvami da ne bi påla i udrïla se.)

obnÅvjåt, gl. nesvr{. (obnãvjÅ{, obnãvjaj¤) - obnavljati (Obnã-vjaj¤ crükvu, pÅ j må{a va ka-pçli.)

obnÅ‘ït /se/, gl. svr{. (obnã‘Æ{ /se/, obnã‘æ /se/) - ogoliti /se/, obna`iti /se/, pokazati golotinju, otkriti golotinju (ObnÅ‘ïla sæ j i poka‘ûje se.)

obogåtit /se/, gl. svr{. (obogåtÆ{ /se/ // obogatîje{ /se/, obogåtæ /se/ // obogatîj¤ /se/) - oboga-tjeti /se/ (Pü{e da ïmÅn dçvestÿtÆ dêl ledïnæ. Må sÅn se obogå-tÆl!)

oboje, br. pridj. - oboje (Kî j bîl pu må{æ? O�boje!)

obolçt, gl. svr{. (obolî{/obolîje{, obolê/obolîj¤) - oboljeti (NÆsï se ~¤vâl, pa si obolêl.)

obratno, pril. - obratno, suprotno (Jê takë? Nç, ëbratnÿ j!)

obråz, m. - obraz, lice (~itavo) (VåvÆk je bÆlå lüpæ cjêræ va obråzu.)

obrædït, gl. svr{. (obrädÆ{, obrädæ) - 1. nahraniti i o~istiti stoku ([lï su obrædït blâgo i pomÇst.); 2. dovesti u red, srediti (Sê j obrædîl pa mëre prô} }å.)

obrïhtat /se/, gl. svr{. (obrïhtÅ{ /se/, obrïhtaj¤ /se/) - urediti /se/, uljep{ati /se/ (ObrïhtalÅ j sebç i mâl¤ i {lç su zdôl¤.)

obrisâ~, m. Gjd. obrisÅ~å - o{tar prijekor (Ivãn je }çpn¤l Petrå pa sÅn od njegëve måteræ do-bïla obrisâ~.)

obrït /se/ // obrïjat /se/, gl. svr{. (obrîje{ /se/, obrîj¤ /se/) - obri-jati /se/ (Obrîje se såkÿ jÇtro.)

obrïzat, gl. svr{. (obrî‘e{, obr) - obrezati (Zåmi kosirïcu pa græmë obrïzat t›si.)

obri‘ævåt, gl. nesvr{. (obri‘ûje{/obri‘ävÅ{, obri‘ûj¤/obri‘äva-j¤) - obrezivati (U`ålo nas je dçset obri`ævåt, a danås nî kî.)

obrlî}, m. - gornje staklo na pro-zoru koje se otvara nagibom (SV) (Sâmo obrlî} pustï ëprt da dõjde zrâka.)

oblÆvåt obrlî}

426

obrnÇt /se/, gl. svr{. (ob›ne{ /se/, ob›n¤ /se/) - okrenuti /se/ (Mï-}i{nÅ j kÇhinja. KëmÅ} se ob›-ne{ va njôj.)

ob›njat /se/, gl. nesvr{. (ob›njÅ{ /se/, ob›njaj¤ /se/) - okretati /se/ (BÇbn¤l je vå zÆd dokla sæ j ob›njÅl.)

obrnjævåt /se/, gl. nesvr{. (obrnjû-je{ /se/ // obrnjävÅ{ /se/, obr-njûje{ /se/ // obrnjävaj¤ /se/) - okretati /se/, osvrtati se (Na må{i sæ j smîrÿn obrnjævåla da ga vïdÆ.)

obro~i}, m. - mali obrok (isto: ubro~i}) (Tô nî obrëk leh obrë~i}.)

obrok, m. - obrok (isto: ubrok) (Tô j korïsÅn obrëk, ~Çda vrï-mena dr`î.)

obrstït, gl. svr{. (3. l. jd. obrstî, obrstê) - obrstiti (SH) (Kozâ j obrstïla s¤sçdovi t›si.)

Obr¤~, m. - Obru~, planina koja zatvara sjeverni obod Grobni-~koga polja (Zâda O�br¤~Å j jednå jåma, ne dubokå, {irokâ j i mëre se vâ nj¤ pô}.)

obrva, . - obrva (I otåc m¤ j imêl gûste ëbrve.)

obu~ævåt se, gl. nesvr{. (obu~ûje{ /se/ // obu~ävÅ{ /se/, obu~ûj¤ /se/ // obu~ävaj¤ /se/) - obla~iti /se/, odijevati se (Lîpo sæ j lîpo obu~ævåt, ma zâ to trîbi imçt sõldÆh.)

obu~ên (obu~enå, obu~eno), pridj. - odjeven (Do{ãl je dëma najï-dæn i lîpo obu~ên.)

obû} /se/, gl. svr{. (ob¤~ç{ /se/, ob¤~û /se/) - obu}i /se/ (Dåt }u ti cikulâdu ako se ob¤~ç{.)

obÇ}a, `. - obu}a (U`åle su nÅn dåt kakëvu stâr¤ obÇ}u.)

obÇ{at, gl. svr{. (obÇ{Å{, obÇ{aj¤) - obasuti cjelovima, izljubiti (SÇ mæ j obÇ{ala kad smo se vïdele.)

obu{ævåt, gl. nesvr{. (obu{ûje{/obu{ävÅ{, obu{ûj¤/obu{ävaj¤) - obasipati cjelovima, ljubiti (P›vo mæ j sÇ obu{ævåla, a såd me nä}e ni pogjçdat.)

obÇt /se/, gl. svr{. (obûje{ /se/, obûj¤ /se/) - obuti /se/ (Zâ~ se ne obûjete?)

ob¤våt /se/, gl. nesvr{. (obœvÅ{ /se/, obœvaj¤ /se/) - obuvati /se/ (Dâ se obœvÅ{?)

obuvên (obuvenå, obuveno), pridj. neodr. - obuven (^ovïk {trëpÅ kad ïmÅ obuvenç cëkule.)

obzÆr, m. Gjd. obzira - obzir (NümÅ ôn nïkakovoga/nïkakovega ëb-zira prama tebï.)

obzÆråt se, gl. nesvr{. (obzürÅ{ se, obzüraj¤ se) - obazirati se (Smî-rÿn se obzürÅ{. ^å kogå/kegå ï{}e{?)

ocåt, m. Gjd. ostå - ocat, kis, ki-selina (Pomoglï su mi oblëgi od blâgÿga/blâgæga ostå.)

obrnÇt /se/ ocåt

427

ocÆdït, gl. svr{. (ocüdÆ{, ocüdæ) - ocijediti (Kad se pom¤zê, mlÆ-kë se ostœdÆ i ocüdÆ.)

õcjena, . - {kolska ocjena (Done-slâ j s {kôlæ dobrç õcjene.)

ocvåst, gl. svr{. (ocvatç{, ocvatû) - ocvasti (Rô`ice su mi ocva-lç.)

ocvïrak, m. Gjd. ocvürka - ~varak (OvüstÆ ocvürki su grãncjivi, ne jüj je!)

ocvïtak, m. Gjd. ocvïtka - rana smokva, plod rane smokve (isto: cvÆtåk) (Otåc bi mi p›vÆ ocvïtki dënesÅl.)

o~ådat, gl. svr{. (o~ådÅ{, o~ådaj¤) - za~a|aviti (Bül je dümja~År i sÇ mi kÇ}u o~ådÅl.)

o~Åj, m. - o~aj, zdvojnost (Va tôj kÇ}i sâmo ë~Åj od kad su ocå zg¤bïli.)

o~e, m. Gjd. o~eta - odmil. od otac, tata (Môj ë~æ j dëbÅr, od njegå nî bëjæga ë~eta.)

o~ekÆvåt, gl. nesvr{. (o~ekûje{, o~ekûj¤) - o~ekivati (Pos¤dït }u ti, ali o~ekûjæn da mi tô v›-ne{.)

O~enâ{, m. Gjd. O~enÅ{å - O~e-na{ (molitva) (Za pokëru sÅn dobïla tri o~enÅ{å.)

o~enÅ{ï, m. mn. Gmn. o~enÅ{îh - krunica (isto: krÇnica) (Do-neslå mÆ j blagoslovjenï o~e-nÅ{ï z Lœrda.)

o~e{åt /se/, gl. nesvr{. (o~ç{e{ /se/, o~ç{¤ /se/) - dotaknuti /se/ u kretanju (Sâmo su se o~e{åli, ali da su b›`e vozïli moglô j g›do fïnit.)

o~æv (o~eva, o~evo), pridj. - o~ev (isto: o~Æn) (Mî re~emë bãrba i måterinÿn i ë~evÿn bråtu.)

o~evüna, `. Gmn. o~evîn - o~evi-na, imanje naslije|eno po ocu (Tô mÆ j o~evüna i næ}Ç ju pro-dåt.)

o~Æn (o~ina, o~ino), pridj. - o~ev (isto: o~æv) (^å tÆ j tô ë~ina måjina?)

o~ïstit, gl. svr{. (o~ïstÆ{, o~ïstæ) - o~istiti (O~ïsti tâ gnjûs pred kÇ}¤n!)

o~ït (-a, -o), neodr. pridj. (komp. o~itïjÆ) - otvoren u komunikaciji (Onâ j jâko o~ïta. Sç ju zanümÅ i sç bi ti povïdela.)

o~îtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. o~itîjÆ) - otvoreni u komuni-kaciji (Nî låhko o~îtÆn jûdæn a{ nïkÆ ne vôlÆ da mu se sç re~ç va lÆcç.)

o~Çdit se, gl. svr{. (o~ÇdÆ{ se, o~Çdæ se) - vrlo se za~uditi (Tçli su se o~Çdit kako onå b›zo pletç.)

o~¤h, m. - o~uh (Nü jÿj ôn otåc leh ë~¤h.)

o~¤våt, gl. svr{. (o~œvÅ{, o~œvaj¤) - o~uvati (Dâ j hudobå va njîn! Bôg nas o~œvÅj!)

ocÆdït o~¤våt

428

o~vrsnÇt, gl. svr{. (o~v‹sne{/o~v›-sne{, o~v‹sn¤/o~v›sn¤) - o~vr-snuti, misli se na ~ovjeka i na kakvu smjesu (Slëbodno ståni na betôn, o~vrsnœl je!); (^ovïk va te{ko}åh o~v‹sne.)

o}âda, `. - zna~ajan, znakovit pogled (HïtÆl jÿj je o}âdu i sï su znåli da mu se pija`â.)

o}Ålï, m. mn. - nao~ale (Otkåd nësÆ{ o}Ålï?)

o}alîn, m. - mu{karac s nao~alama (O}alün se re~ç mu{kômu/mu-{kêmu z o}Ålï.)

o}alünka, `. Gmn. o}alînk - `ena s nao~alama (O}alünka se re-~ç `änskÿj z o}Ålï.)

o}oravet, gl. svr{. (o}oravÆ{/ o}o-ravîje{, o}oravæ/o}oravîj¤) - izgubiti vid, oslijepiti (Odrï`i njÿj frãn`e a{ }e o}ëravet.)

o}¤tït, gl. svr{. (o}œtÆ{, o}œtæ) - primiti opa`aj osjetilom, osje-titi (SH) (Môj pås me våvÆk o}œtÆ.)

od, prij. - od (VåvÆk skÇhÅn pç-kmez od ÅrmulînÆh a{ mi ga dicå råda pojidû.)

odagnåt, gl. svr{. (odagnâ{, oda-gnâj¤) - otjerati (Pasï su teklï zå man¤n i këmÅ} sÅn je odagnåla.)

odahnÇt, gl. svr{. (odåhne{, odå-hn¤) - odahnut (Odahnï målo, po~ïni!)

odalæ~ït /se/, gl. svr{. (odalä~Æ{ /se/, odalä~æ /se/) - udaljiti /se/ (Bîli smo se odalæ~ïli, ali smo sad sëpeta skÇpa.)

odazvåt se/ozvåt se, gl. svr{. (odazovç{ se/ozovç{ se, oda-zovû se/ozovû se) - odazvati se (Zvâli su nås nå pÆr i rådi }emo se odazvåt/ozvåt.)

odbåvÅn (odbãvna, odbãvno), neodr. pridj. - 1. pripravan za kakvu prigodu ili podvig (]û ti jå tô storït? Ma }ç{, ba{ si odbåvÅn.); 2. koji je obavio kakav posao (isto: språvÅn) (Tô dçlo j odbãvno! I�mÅ{ jo{ ~â za storït?)

odbåvit, gl. svr{. (odbåvÆ{, odbå-væ) - 1. rije{iti se koga blagim ili o{trim rije~ima (Sãn da grên k njôj na kafç, a onå mæ j odbåvila a{ da grê v RÆkÇ.); 2. zavr{iti posao (obaviti) (Od-båvila sÅn za danås, a jÇtra }u dofïnit!)

odbåvit /se/, gl. svr{. (odbåvÆ{ /se/, odbåvæ /se/) - spremiti /se/ za put, urediti /se/ odje-nuv{i /se/ ljep{e no ina~e (SV) (Zovï me kad se odbåvÆ{ pa }u dô} pô te.)

odbÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (odbãvjÅ{ /se/, odbãvjaj¤ /se/) - 1. spre-mati se za put ure|uju}i se, odjenuv{i se ljep{e no ina~e (OdbãvjÅ se, po~çkÅj ju!);

o~vrsnÇt odbÅvjåt /se/

429

2. nakanjivati se (OdbãvjÅn se k vÅn ve} lçto dân.)

odbãvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. pripravni za kakvu prigodu ili podvig (Kî }e se z nå{Æn od-bãvnÆn prïjatelÿn? On je na sç pari}ân.); 2. upravo onaj koji je obavio kakav posao (isto: sprãvnÆ)(NãjvôlÆn odbãvnÿ dçlo!)

odbÆjåt, gl. nesvr{. (odbüjÅ{, odbü-jaj¤) - odbijati (VåvÆk odbüjÅ{ pôl pa }e{ dobït polovünu.)

odbït, gl. svr{. (odbîje{, odbîj¤) - odbiti (Kulïko }e{ dobït ako od dçvet odbîje{ trî?)

odebçlet /se/, gl. svr{. (odebçlÆ{ /se/ // odebelîje{ /se/, odebçlæ/se/ / // odebelîj¤ /se/) - odeblja-ti, udebljati se (^ovïk se låhko odebçlÆ/odebelîje, a tç{ko oslå-bÆ.)

oderåt, gl. svr{. (oderç{, oderû) - skinuti ko`u ili njezin povr-{inski sloj (ZarûsalÅ j z nogûn po tlÇ i oderåla v›h p›sta.)

odf›kat /se/, gl. svr{. (odf›kÅ{ /se/, odf›kaj¤ /se/) - odmotati /se/, odpetljati /se/, odmrsiti/se/ (SV) (Konëp mi sæ j vås za-f›kÅl, }Ç ~Çda vrïmena zg¤bït da ga odf›kÅn.)

odgÅjåt, gl. nesvr{. (odgãjÅ{, od-gãjaj¤) - odgajati (P›vo su dïcu nône odgÅjåle i bîlÿ j bëjæ leh danås.)

odgojït, gl. svr{. (odgojî{, odgojê) - odgojit (Lîpo si ga odgojïla! Bôg o~œvÅj da bi ôn pro{âl kraj kogå/kegå, a da ne po-zdråvÆ.)

odgovorït, gl. svr{. (odgovorî{, odgovorê) - odgovoriti (Odgo-vorï mu kad te pütÅ.)

odÆlït /se/, gl. svr{. (odülÆ{ /se/, odülæ /se/) - odijeliti /se/ (Ne mëre se odÆlït od svõjga këko-lota, a tô ëbÆn nî dobrë.)

odjÅdït se, gl. svr{. (odjãdÆ{ se, odjãdæ se) - odljutiti se (Sî se odjÅdïla?)

odjïst, gl. svr{. (odjî{, odjidû) - odgristi (DîvÆ prÅsåc m¤ j rûku odjîl.)

odlÅgåt, gl. nesvr{. (odlã‘e{, odl㑤) - 1. odlagati, stavljati na odre|eno mjesto (Såk¤da jûdi smçte odlã`¤.); 2. vaditi dio ~ega (SV) (Ne odlÅ`ï ve} s pijåta, tr sÅn ti målo nalo`ïla.)

odlaznït, gl. svr{. (odlåznÆ{, odlå-znæ) - na}i slobodnoga vreme-na (SH) (Odlaznïte se i zapÅlïte jedân cigarçt.)

odlêt, gl. svr{. (odlijç{, odlijû) - odliti (Odlîj målo a{ }e ti se prolêt.)

odlæpït /se/, gl. svr{. (odläpÆ{ /se/, odläpæ /se/) - odlijepiti /se/ (isto: odlepÇtit se) (Odlæpül mi sæ j poplåt na postolÇ!)

odbãvnÆ odlæpït /se/

430

odlepÇtit se, gl. svr{. (odlepÇtÆ{ se, odlepÇtæ se) - odlijepiti se (isto: odlæpït /se/) (Poplåt mi sæ j odlepÇtÆl na postolÇ.)

odletçt, gl. svr{. (odletî{, odletê) - odletjeti (Lâstavice su odletç-le.)

odlÆvåt, gl. nesvr{. (odlüvÅ{, odlü-vaj¤) - odlijevati (Zâ~ tô odlü-vÅ{? - A{ bi ti se prolêlo.)

odlo‘ït, gl. svr{. (odlo‘î{, odlo‘ê) - 1. odlo`iti, staviti na odre-|eno mjesto (Odlo`ï vrï}icu i po~ïni!); 2. odvaditi dio od ~ega (SV) (Nôna, odlo`ï mi! Ne mëræn tulïko pojïst!)

odlu~ævåt, gl. nesvr{. (odlu~ûje{ / odlu~ävÅ{, odlu~ûj¤/odlu~ä-vaj¤) - odlu~ivati (Kad o ~emÇ odlu~ûje{, trîba na sç mïslet.)

odl¤~ït, gl. svr{. (odlœ~Æ{, odlœ~æ) - odlu~iti (Na kråju smo odl¤-~ïli klåst plåsti~næ cjêvi a{ dâ j bojç.)

õdluka, . - odluka (Tô j måterina õdluka i takë }e bït.)

odmaknÇt /se/, gl. svr{. (odmåkne{ /se/, odmåkn¤ /se/) - odmaknuti /se/ (PrësÆn te, odmaknï se målo!)

odmÅråt se, gl. nesvr{. (odmãrÅ{ se, odmãraj¤ se) - odmarati se (Danås re~û »odmãrÅn se«, a p›vo smo govorïli »po~üvÅn«.)

odmÅtåt /se/, gl. nesvr{. (odmãtÅ{ /se/, odmãtaj¤ /se/) - odmota-vati /se/ (KlÇbak mi se odmãtÅ.)

odmïcat /se/, gl. nesvr{. (odmî~e{ /se/, odmî~¤ /se/) - odmicati /se/ (Dõjden do njê, a onå se odmî~e.)

odmÅgåt, gl. nesvr{. (odmã‘e{, odm㑤) - odmagati (Z ÿtîn mi sâmo odmã`e{.)

odmolåt /se/, gl. svr{. (odmolâ{ /se/, odmolâj¤ /se/) - otpustiti se, popustiti (odnosi se na spone) (Vîdica sæ j odmolåla. Zavidãj ju!)

odmo}, gl. svr{. (odmore{, odmo-r¤) - odmo}i (Nç môrÅ{ mi pomë}, ma mi nemôj ni od-më}.)

odmÿr, m. Gjd. odmora - odmor (Dicå su na ëdmoru.)

odmorït se, gl. svr{. (odmorî{ se, odmorê se) - odmoriti se (Da-nås re~û »odmorï se«, a p›vo smo govorïli »po~ïni«!)

odmotåt, gl. svr{. (odmotâ{, odmo-tâj¤) - 1. odmotati (Odmotåla si mi dâr za tastïnu.); 2. odvu}i (Sç si odmotåla sëb¤n va nëv¤ kÇ}u.)

odmotÅvåt, gl. nesvr{. (odmotã-vÅ{, odmotãvaj¤) - odmotavati (Sï smo odmotÅvåli kulïkÿ j tih dÅrîh/dârÆh bîlo.)

odlepÇtit se odmotÅvåt

431

odmrzÅvåt /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. odmrzãvÅ /se/, odmrzãvaj¤ /se/) - odmrzavati (Ne smî se mêso dvãp¤t odmrzÅvåt.)

odm›zn¤t /se/, gl. svr{. (3. l. jd. odm‹zne /se/ // odm›zne /se/, odm‹zn¤ /se/ // odm›zn¤ /se/) - odmrznuti /se/ (Znamï mêso da ti se odm‹zne/odm›zne!)

odnÅ{åt, gl. nesvr{. (odnã{Å{, odnã{aj¤) - odna{ati (Sê j k måteri odnÅ{åla.)

odnavådit /se/, gl. svr{. (odnavådÆ{ /se/, odnavådæ /se/) - odu~iti /se/, odvi}i /se/ (Odnavådila sÅn se od mêsa i såd ga ne mëræn jïst.)

odnçst, gl. svr{. (odnesç{, odnesû) - odnijeti (Gorîno, odnesï må-teri krÇh!)

odnêt, gl. svr{. (odnåme{, odnå-m¤) - izvaditi dio iz ve}e cje-line (SH) (Odnamï mi dvê narãn~e a{ su mi dvê kilå ~Çda!)

odnikud, pril. - 1. odnikud (O�sku-da si do{âl? - O�dnikud, nïgdi nîs bîl!); 2. odnekud (O�dnikud z {Çmæ j do{âl!)

odnïmat, gl. nesvr{. (odnïmÅ{, odnïmaj¤) - vaditi dio iz ve}e cjeline (Ne odnïmÅj mi narå-nÅ~! Sç }e se tô pojïst!)

odonœda/odonûd, pril. - odonud (O�skud si do{âl? Odonœda/odonûd.)

odnovït se, gl. svr{. (odnovî{ se, odnovê se) - obu}i novi odjev-ni predmet (SV) (Danås sÅn odnovïla kapët!)

odÿvlek, pril. - odavde (SH) (Odrï`i mi ëdÿvlek dõvlek.)

odovœda/odovûd, pril. - odovud (Bï‘ odovœda/odovûd da ne bï{ dëbÆl babutëf.)

odrÅbït, gl. svr{. (odrãbÆ{, odrãbæ) - prestati rabiti {to, iskoristiti (SV) (Karijõla mÆ j odrÅbïla pa sÅn mu j¤ vrnûl.)

odrÅpït, gl. svr{. (odrãpÆ{, odrãpæ) - u~initi radnju trajnijom i ja~om (primjerice odspavati ne{to du`e) (SH) (OdrÅpül sÅn jednÇ Çru.)

odrædït, gl. svr{. (odrädÆ{, odrädæ) - odrediti (Njegå smo odrædïli za präsjednÆka.)

odrç} se, gl. svr{. (odre~ên se, odre~û se) - odre}i se (SåkÆ bi svôj këmÿd/komoditêt, a nïkÆ ga se môrÅ i odrç}.)

odred’Ævåt, gl. nesvr{. (odred’ûje{/odred’üvÅ{, odred’ûj¤/odred’ü-vaj¤) - odre|ivati (VåvÆk mu onå odred’ûje/odred’üvÅ ~å }e obû} za k må{i.)

odrïn¤t /se/, gl. svr{. (odrîne{ /se/, odrîn¤ /se/) - odgurnuti /se/ (Odrïni se jå~e z nogåmi pa }e{ dåjæ sko~ït!)

odmrzÅvåt /se/ odrïn¤t /se/

432

odrïvat, gl. svr{. (odrïvÅ{, odrïva-j¤) - odgurati (Pomorï mi odrïvat åuto vå strÅn!)

odrïzat, gl. svr{. (odrî‘e{, odr) - odrezati (Odrï`i mi onakë dëbÅr këmÅd bûta a{ su mi dicå na obçdu.)

odr¤bït /se/, gl. svr{. (odrœbÆ{ /se/, odrœbæ /se/) - odrubiti rub (Odr¤bït }u ti bragç{e i dona-{tukåt kulïko rãbÆ.); (Odr¤bïle su mi se bragç{e.)

odsak¤d/osak¤d, pril. - odsvakud (Na Trsåt dohãjaj¤ jûdi ësa-k¤d/ëdsak¤d.)

odselït /se/, gl. svr{. (odsçlÆ{ /se/, odsçlæ /se/) - odseliti /se/ (Od-selïli su se v RÆkÇ.)

odsï}/ocï}/osï}, gl. svr{. (odsÆ~ç{ /ocÆ~ç{/osÆ~ç{, odsÆ~û/ocÆ~û/ osÆ~û) - odsje}i (O�dsikÅl sÅn jälvicu za Bo`ï}, na nå{æn ko-mÅdÇ.)

odsl¤‘ït, gl. svr{. (odslœ‘Æ{, od-slœ‘æ) - odslu`iti (Odsl¤`ül je võjsku.)

ods¤dït /se/, gl. svr{. (odsœdÆ{ /se/, odsœdæ /se/) - procijeniti, usuditi se (Da se nÆsï ods¤dîl taknÇt va njegå!); (Ods¤dül se da mëre i sko~ül je.)

od{tråfit, gl. svr{. (od{tråfÆ{, od-{tråfæ) - otkinuti (SH) (Od{tråfÆl sÅn målo pogå~æ.)

od{trapåt, gl. svr{. (od{trapâ{, od{trapâj¤) - od~epiti, u~initi cijev ili rupu propusnom (SV) (S¤sçd nÅn je pëmogÅl od{tra-påt cjêv a{ mî nÆsmë imçli { ~în.)

od{ûba, pril. - odmah, u isti ~as (SH) (Nãjdæn ih od{ûba.)

oduha, `. - zrak (SH) (isto: zrâk) (Nï{ nî ëduhæ, hëmo målo vân.)

odumidåt se, gl. svr{. (3. l. jd. odumidâ se, odumidâj¤ se) - navla`iti se, povu}i vlagu (Ko-lÅ~ï su ti se odumidåli a{ je påla roså nâ nje.)

odurÅn (od¤rna, od¤rno), neodr. pridj. (komp. od¤rnïjÆ) - nepri-jazan, oduran, odvratan (Za nïkÿga/nïkæga ne mëre{ rç} dÅ j ëdurÅn!)

od¤rnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. od¤rnîjÆ) - neprijazni, odurni, odvratni (Sëpeta sÅn va butîgi vïdela onôga/onêga ëd¤rnÿga/ëd¤rnæga ~ovïka.)

odvavik, pril. - oduvijek (O�dvavÆk je sidçla va zådnjæmu bãnku.)

odvÅ‘åt, gl. nesvr{. (odvã‘a{, odvã‘aj¤) - odvoziti (SÇ zçmju su }å odvÅ`åli.)

odvæzåt /se/, gl. svr{. (odvä‘e{ /se/, odv䑤 /se/) - odvezati /se/ (Pås sæ j odvæzâl i pro{âl!)

odrïvat odvæzåt /se/

433

odve‘Ævåt, gl. nesvr{. (odve‘ûje{, odve‘ûj¤) - odvezivati (Ovê {pigçte mi se odve`ûj¤.)

odvidåt /se/, gl. svr{. (odvidâ{ /se/, odvidâj¤ /se/) - odviti vijak (KëmÅ} sÅn vîdicu odvidâl.); (Vîdica sæ j odvidåla.)

odvidÅvåt /se/, gl. nesvr{. (odvidã-vÅ{ /se/, odvidãvaj¤ /se/) - odvijati vijak (OdvidÅvãl je i na kråju m¤ j pÇkla vîdica.)

odvojït, gl. svr{. (odvojî{, odvojê) - odvojiti (Odvojï tekutjïv¤ këko{u!)

odzvonït, gl. svr{. (3. l. jd. odzvo-nî, ozvonê) - odzvoniti (Ve} je põlnæ odzvonïlo, a jo{ jÿj se nï{ ne kÇhÅ.)

od‘ålovat, gl. svr{. (od‘åluje{, od‘åluj¤) - prestati `alovati (Od‘ålovalÅ j lçto dân za mû-`æn.)

ofcå, `. Gmn. ovâc, Ajd. ofcu - ovca (O�fce bläjæ!) � ~‹nÅ/~›nÅ ofcå (va famîliji) - iznimka, razli~it od ostalih (On je ëdvavÆk bîl ~‹nÅ/~›nÅ ofcå va famîliji.)

of~âr, m. Gjd. of~Årå - ov~ar (Na Grëbni{}inÆ j bîlo ~Çda of~Å-rîh.)

of~arôv (of~arova, of~arovo), pridj. - koji pripada ov~aru (Tç{kÿ j of~arëvo dçlo!)

of~ãrskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ov~arski (Nosïli su debêlæ ~ï`-me of~ãrskæ.)

of~çtina, `. - ov~etina (U`ålÅ j nå{a måt ku{}ï} of~çtinæ vå j¤hÇ klåst.)

of~ïca, `. - mala ovca, ov~ica (U`ålÅ j nebëga pozÆvåt »Of~ï-ce, of~ïce, hëte sïmo!«)

of~ïna, `. - velika ili stara, besko-risna ovca (K¤pïli su nïkakove of~ïne! Vç}æ su i drÇh~ijæ od nå{ih.); (^å }e{ z ÿnûn of~ïn¤n? - A ~å }u?! Tr nî za drÇgÿ leh za ubït.)

ofändit se, gl. svr{. (ofändÆ{ se, ofändæ se) - uvrijediti se (Nî~ sæ j ofändila, nî je vïdet ve} dvâ dâna.)

oficijâl, m. Gjd. oficijÅlå - ni`i ~inovnik u javnoj slu`bi (Otåc jÿj je bîl oficijâl, pa su z DÅlmâcijæ do{lï sïmo.)

oficîr, m. Gjd. oficÆrå - ~asnik, ofi-cir (FïnÆl je vçlæ {kôle i postâl oficîr.)

ofîrat, gl. nesvr{. (ofîrÅ{, ofîraj¤) - ljubovati, udvarati (Naslonül se j na ~ûn i ofîrÅl jÿj.)

of‹~Ån/of›~Ån (of‹~na/of›~na, of‹~no/of›~no), neodr. pridj. (komp. ofÈ~nïji/ofr~nïjÆ) - okretan, lagan, spretan, brz, svemu prilagodljiv (Of›~nÅ j, sçmu prÆlë`na!)

odve‘Ævåt of‹~Ån

434

of‹~nÆ/of›~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ofÈ~nïjÆ/ofr~nïjÆ) - okretni, lagani, spretni, brzi, svemu prilagodljivi (Ma vïdi ga ôn of‹~nÆ/of›~nÆ mladï}.)

ofregåt, gl. svr{. (ofregâ{, ofregâ-j¤) - oribati ~etkom (isto: orî-bat, o‘¤lït) (Måt je ofregåla tlë.)

ofrçtat, gl. nesvr{. (ofrçtÅ{, ofrç-taj¤) - obilaziti oko koga, i}i za kim radi koristoljublja (SH) (Tçla bi da jÿj ~â dâ{, vï{ kakë ofrçtÅ oko tebç.)

ofrïgat, gl. svr{. (ofrïgÅ{, ofrïgaj¤) - ispr`iti (SV) (OfrïgalÅ j sÅrdç-lice i skÇhala paläntu.)

ofri{kåt /se/, gl. svr{. (ofri{kâ{ /se/, ofri{kâj¤ /se/) - osvje`iti /se/ (SV) (Na pôl p¤tå su se ofri{kåli i {lï dåje.)

ofrÿntåt se, gl. svr{. (ofrÿntâ{ se, ofrÿntâj¤ se) - suprotstaviti se (Bîlo jÆh je månje, a sçjedno su jÆn se ofrÿntåli.)

ofr¤ntåt, gl. svr{. (ofr¤ntâ{, ofr¤ntâj¤) - ukoriti, prekoriti koga (SH) (Dobrë mæ j ofr¤n-tâl, alÆ j imêl pråvo.)

ofÇrit /se/, gl. svr{. (ofÇrÆ{ /se/, ofÇræ /se/) - ope}i /se/ ili opariti /se/ vrelom vodom ili parom (isto: opårit /se/, opa‘ô-lit) (PrÅsåc se ofÇrÆ pa mu se va kopånjici znïmaj¤ dlåke.); (OfÇrila sæ j z vrçlÆn mlÆkôn.)

ogânj, m. Gjd. ognjå - vatra, oganj (Buhãnci dõjd¤ i od zÆmê i od ognjå.)

ogjædåt se, gl. nesvr{. (ogjädÅ{ se, ogjädÅ se) - ogledati se (Zâ~ se smîrÿn ogjädÅ{ oko sebç, tr ne grê nïkÆ zå tob¤n.)

õglava, `. - dio konjske opreme, remenje oko glave (SV) (Ogla-va se klÅdç konjÇ nå glÅvu.)

oglodåt, gl. svr{. (ogloje{, ogloj¤) - oglodati (SÇ ko{}ïn¤ j oglodå-la.)

ogl¤{çt, gl. svr{. (oglœ{Æ{/oglu{îje{, oglœ{æ/oglu{îj¤) - oglu{iti (Nî odjedãnp¤t ogl¤{êl, pë~æl je gl¤{çt s kakëvih pêt lêt.)

ognjên (ognjçna, ognjçno) neodr. pridj. - ognjen (Vås je ognjên, bëlÅn je.)

ognjïlo, s. - alat za bru{enje no`a u obliku `eljezne {ipke s dr-{kom (SV) (Z ognjïlÿn se brœsÆ.)

ognjï{}æ, s. - ognji{te (I�skre f›caj¤ z ognjï{}Å.)

ogovÅråt, gl. nesvr{. (ogovãrÅ{, ogovãraj¤) - ogovarati (^å nî bojç da ti jå tô re~ên leh da te sï ogovãraj¤?)

ograbjåt, gl. svr{. (ograbjâ{/ogråbje{, ograbjâj¤/ogråbj¤) - grabljama poravnati voz ili stog sijena (SV) (Ograbjâj tû lõvnicu a{ ti sêno nå se strâne {tr{î.)

of‹~nÆ ograbjåt

435

õgrada, `. - ograda (Medvïd nÅn je zrÇ{Æl õgradu pu dvÿrå.)

ogrÅdït, gl. svr{. (ogrãdÆ{, ogrãdæ) - ograditi (MôrÅt }emo ogrÅdït lÆhÇ a{ su jçleni sÇ lçtinu po-pÅslï.)

ogÈdçt/ogrdçt, gl. svr{. (ogÈdî{/ogrdî{ // ogrdîje{, ogÈdê/ogrdê // ogrdîj¤) - poru`njeti (Va mlådostÆ j bÆlå lîpa, pëtlÅ j jâ-ko ogrdçla.)

ogrçst /se/, gl. svr{. (ogrebç{ /se/, ogrebû /se/) - 1. ogrebati /se/ (Ogreblå sÅn se na bodjât¤ `ïcu.); 2. pren. iskam~iti {to (Ogreblå sÅn se za jednÇ knjïgu.)

ogrnÇt /se/, gl. svr{. (og›ne{ /se/, og›n¤ /se/) - ogrnuti /se/ (isto: zagrnÇt /se/) (Ogrnï se a{ je zÆmå.)

og›njat, gl. nesvr{. (og›njÅ{, og›-njaj¤) - ogrtati zemljom mladu biljku (primjerice krumpir) (isto: zag›njat) (Põlnæ j, a måt jo{ og›njÅ na lÆhï.)

ogrnjævåt, gl. nesvr{. (ogrnjûje{/ogrnjävÅ{, ogrnjûj¤/ogrnjäva-j¤) - u~estalo ogrtati zemljom mladu biljku (primjerice krum-pir) (U‘åli smo rånije ogrnjæ-våt.)

ogr¤stït se, gl. svr{. (ogrœstÆ{ se, ogrœstæ se) - upristojiti se fi-zi~ki, urediti se ~e{ljaju}i se,

briju}i se i sl. (SH) (Såd kad si se ogr¤stîl, såd lîpo zgjädÅ{.)

ohlÅdït /se/, gl. svr{. (ohlãdÆ{ /se/, ohlãdæ /se/) - 1. ohladiti /se/ (Jä mi se kafç ohlÅdïlo?); 2. pren. napustiti kakvu zami-sao (Bîl je fânj någnjæn Må~e-ku ma sæ j pëtla ohlÅdîl.)

ohlÅ{tråt/oklÅ{tråt, gl. svr{. (ohlÅ-{trâ{/oklÅ{trâ{, ohlÅ{trâj¤/oklÅ{trâj¤) -1. okresati grane (SH) (Ohla{tråli/okla{tråli smo orïh.); 2. pren. operu{ati, opelje{iti: li{iti koga kakvih dobara (Skrôz su jih ohla{tråli/okla{tråli, sç su jÆn zêli.) (isto: ohlïstit)

ohlïstit, gl. svr{. (ohlïstÆ{, ohlïstæ) - 1. okresati grane (SH) (Ohlï-stili smo orïh.); 2. pren. operu-{ati, opelje{iti: li{iti koga ka-kvih dobara (Skrôz su jih ohlïstili, sç su jÆn zêli.) (isto: ohlÅ{tråt/oklÅ{tråt)

oho, uzv. - uzvik iznena|enja (Oho, i tî si bîl pu må{æ.)

ohÿl (oholå, oholo), neodr. pridj. (komp. oholïjÆ) - ohol (O�hÿl si kod lûke{kÆ pås kî j od oholïjæ krepâl.)

oholÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. oholîjÆ) - oholi (O�holÿmu/ëho-læmu mladï}u nî nïkÆ dëbÅr.)

oholïja, `. - oholost (O�hÿl si kod lûke{kÆ pås kî j od oholïjæ kre-pâl.)

õgrada oholïja

436

ohvåjit/ohvejåt, gl. svr{. (ohvåjÆ{/ohvejâ{, ohvåjæ/ohvejâj¤) - uprljati, pohabati neki odjevni predmet (SH) (Ve} si ohvåjÆl/ohvçjÅl tû nëv¤ måju.)

okÅpåt, gl. nesvr{. (okãpÅ{, okã-paj¤) - okapati, okopavati (Kad gëd dõjdæn, tî okãpÅ{.)

okçfat, gl. svr{. (okçfÅ{, okçfaj¤) - 1. o~etkati (Måt m¤ j okçfala jakçtu a{ m¤ j pÇna p›h¤ta.); 2. pren. o{tro prekoriti i kazniti (Dobrë mæ j okçfala, zïjalÅ j i jÅdïla se, a jå ni krÆvå ni d¤-`nå.); (Kad je do{âl dëma, okç-fala sÅn ga da m¤ j så rït bÆlå ~rjenå.)

okjepûh, m. Gjd. okjep¤hå - plju-ska, }u{ka (Dåt }u ti okjepûh a{ si ga zasl¤`îl.)

oklåpit /se/, gl. svr{. (oklåpÆ{ /se/, oklåpæ /se/) - 1. objesiti se, po-venuti (samo 3. l. jd. i mn.) (Vç-lÅ j sœ{a pa s¤ perå oklåpjena.) (SV); 2. pren. snu`diti se (^å si takë oklåpjæn?)

oklÅtït, gl. svr{. (oklãtÆ{, oklãtæ) - kamenjem ({tapom, tu~om i sl.) otu}i li{}e (ili grane) sa sta-bla (OklÅtï mi jedân orïh!)

oklebesït/oklæmbesït, gl. svr{. (oklebçsÆ{/oklæmbçsÆ{, oklebç-sæ/oklæmbçsæ) - labavo objesiti {to tako da visi s obje strane oslonca (Ne slÅ`ï {ugamân, leh ga oklebçsi/oklæmbçsi!)

õklop, m. - oklop (Nosïli su õklop pa jæ nïkÆ nî mëgÅl ubït.)

oko, s. (Nmn. m. o~i) - oko (Kad tÆ j nî~ v ôku, recï »^â j menï v ôku, nçkÅ j volÇ v rïti!«) � nå lÆpe o~i - bez primjene ikakvih kriterija (FïnÆl je {kôlu nå lÆpe ë~i.) � pâst/napâst o~i - zavidno gledati u koga ili u {to (BÆlå sÅn jÆn kÇ}i i napÅslå ë~i.) � slîpÿ oko, s. - sljepo-o~nica (isto: slipoô~nica) (Ne dâj Bôg da bi{ se udrïla va slîpÿ ëko. Tô bi ~ovïk i umrît mëgÅl.) � væzåt komÇ/kemÇ o~i - sramotiti koga, osobito obitelj (Ne væ‘ï mi ë~i! Srãn mæ j pô} i k må{i!) � rç} ko-mÇ/kemÇ ~â v ô~i - izravno, bez ustezanja i posredni{tva re}i komu {to (Vrtçla sæ j oko menç kod må{ka okol vrçlæ kå{æ i na kråju mÆ j sç reklå v ô~i.)

okol, prij. - oko (KëmÅ} sÅn ga obajêl okol pãsa.)

okoli/okolo, pril. - okolo (KûdÅ j {la? O�koli!); (Hëmo ~çstrÅn pa }emo dô} b›`e leh da græ-më ëkolo.)

okÿn~åt, gl. svr{. (okÿn~â{, okÿn-~âj¤) - dovr{iti, okon~ati (Kad smo pë~æli kÇ}u dçlat, mïslela sÅn da nïkad nä}emo okÿn-~åt.)

okopåt, gl. svr{. (okopâ{, okopâj¤) - okopati (Rô‘ice okopâj z

ohvåjit okopåt

437

hrãsnic¤n. Z matïk¤n bï{ je sç pët¤kÅl.)

okorÅ~ït/opkorÅ~ït, gl. svr{. (oko-rã~Æ{/opkorã~Æ{, okorã~æ/op-korã~æ) - opkora~iti (Rêdicu okorã~Æ{/opkorã~Æ{ i kopâ{.)

õkorÅn (õkÿrna, õkÿrno), neodr. pridj. (komp. okÿrnïjÆ) - tvrde kore (Ov orïh je õkorÅn!)

õkÿrnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. okÿrnîjÆ) - tvrde kore (Næ}Ç t›t tî õkÿrnÆ orïhi.)

okotït se, gl. svr{. (3. l. jd. okotî se, okotê se) - okotiti se (odnosi se na ivotinje) (Må{ka sæ j okotïla na podÇ.)

okõvrat se, gl. svr{. (okõvrÅ{ se, okõvraj¤ se) - oporaviti se (SH) (Fânj vrïmena jÿj nî bîlo dobrë, ali sæ j, Bëgu hvÅlå, okõvrala.)

okra~åt, gl. svr{. (3. l. jd. okra~â, okra~âj¤) - okra~ati, postati kratkim (odnosi se na kakve tka-nine) (OprÅlâ j måju va teplôj vodï pa njÿj je okra~åla.)

okrhnÇt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. ok›hne /se/, ok›hn¤ /se/) - okrhnuti /se/ (odnosi se na kuhinjsko posu|e) (Påla mÆ j gamçla na tlë i okrhnÇla se.)

okrÆpït se, gl. svr{. (okrüpÆ{ se, okrüpæ se) - okrijepiti se (Na pôl p¤tå smo po~ïn¤li, okrÆpïli se i {lï dåje.)

okrûgÅl (okrûgla, okrûglo), neodr. pridj. (komp. okruglïjÆ) - okru-gao (Kakõv jÆn je stôl? Okrû-gÅl.)

okrûglÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. okruglîjÆ) - okrugli (K¤pï jÆn okrûglÆ stõlnjÅk.)

okrÇnit /se/, gl. svr{. (okrÇnÆ{ /se/, okrÇnæ /se/) - 1. okititi (OkrÇni-li smo bo`ï}njÅk z bë}icami.); 2. pren. neukusno i pretjerano /se/ ukrasiti (Ma, vïdi målo kakë sæ j okrÇnila, së zlâtÿ j klåla nâ se.)

okrvÅvït se, gl. svr{. (okrvãvÆ{ se, okrvãvæ se) - okrvaviti se (Så sæ j okrvÅvïla dëk m¤ j zavÆjåla rånu.)

okÇhat, gl. svr{. (okÇhÅ{, okÇhaj¤) - opkuhati (OkÇhalÅ j kåv¤l za ve~çru.)

okuhævåt, gl. nesvr{. (okuhûje{/okuhävÅ{, okuhûj¤/okuhävaj¤) - okuhavati (P›vo sæ j rëba okuhævåla va lÿncîh/lõncÆh na {pãrhetu.)

okûpat /se/, gl. svr{. (okûpÅ{ /se/, okûpaj¤ /se/) - okupati /se/ (OkûpÅj se a{ grê{ duhtôru.)

okÇsit, gl. svr{. (okÇsÆ{, okÇsæ) - okusiti (Nîs jå nïkad jÅn~çvinæ okÇsila.)

olajÅvåt, gl. nesvr{. (olajãvÅ{, olajãvaj¤) - ogovarati zlim je-zikom (Sïh nas je olajÅvåla, a gôrÅ j od sïh nås.)

okorÅ~ït olajÅvåt

438

olîto, s. - 1. debelo crijevo (VåvÆk jå môrÅn ~ïstit olîta!); 2. krva-vica (]êmo storït målo olît?) (SV) � ne imçt ni za p‹~jæ/p›~jæ olîta - imati vrlo malo, gotovo ni{ta (On ti nümÅ ni za p‹~jæ olîta!)

olovÅn (olÿvna, olÿvno), neodr. pridj. - olovan (Na ÇdicÆ j jednå ëlÿvna bë}ica da potëne.)

olÿvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - olovni (K¤pï mi ëlÿvn¤ bë}icu!)

olovo, s. - olovo (Na ÇdicÆ j jednå bë}ica od ëlova da potëne.)

ÿltâr, m. Gjd. ÿltÅrå - oltar (Va nå{ÿj crükvÆ j ÿltâr BlÅ`çnæ Di-vïcæ Marïjæ.) � nî ÿltarï}a prez kri‘ï}a - ‘ivotne te{ko}e (Sï re~û da nî ÿltarï}a prez kri‘ï}a i jÇ{tÿ j takë!)

ÿltarï}, m. - manji, sporedni oltar (Re~û stârÆ jûdi da nî ÿltarï}a bez kri`ï}a.)

ol¤pït, gl. svr{. (olœpÆ{, olœpæ) - oguliti koru, skinuti lupinu (Ol¤pï mi narãn~u!)

oma}åt /se/, gl. svr{. (oma}â{ /se/, oma}âj¤ /se/) - umrljati /se/, posuti /se/ mrljama (JïlÅ j na-rãn~u i oma}åla måju.)

omãjtit se, gl. svr{. (omãjtÆ{ se, omãjtæ se) - okrijepiti se, do-bro se najesti (isto: umãjtit se) (OmãjtÆl si se pu s¤sçdæ pa sad nä}e{ dëma jïst.)

omalçtit, gl. svr{. (omalçtÆ{, oma-lçtæ) - pasti (SH) (]ê se omalçtit dëli?)

õmama, `. - omama (Jâkÿ j tçplo i këd dÅ j nïkakova õmama.)

omÅmït, gl. svr{. (omãmÆ{, omã-mæ) - omamiti (PopÆlå sÅn mu-jï} rakïjæ i zåjedno mæ j omÅ-mïlo.)

omåzat se, gl. svr{. (omâ‘e{ se, om⑤ se) - uprljati se (Omå-zala sæ j z pçkmezÿn.)

omeh~åt, gl. svr{. (3. l. jd. omeh~â, omeh~âj¤) - omek{ati (Zåpri {kåtulu a{ }e kçksi/kçhsi omeh~åt.)

omçkn¤t, gl. svr{. (3. l. jd. omêk-ne, omêkn¤) - omek{ati (Zåpri {kåtulu da kçksi/kçhsi ne omêkn¤!)

omodrçt, gl. svr{. (omodrÆ{/omo-drîje{, omodræ/omodrîj¤) - pomodriti, poplaviti (Vås je omodrêl a{ je ostâl bçz zrÅka.)

om›zn¤t /se/, gl. svr{. (om‹zne /se/ // om›zne /se/, om‹zn¤ /se/ // omrznû /se/) - ohladiti /se/ (^çkÅn te z obçdon ve} Çru vri-mena. Na, vç} sæ j i om›zn¤l.)

om¤lït, gl. svr{. (omœlÆ{, omœlæ) - okruniti zrnje s klipa ili iz ma-hune (SV) (Om¤lïli smo fa`ôl.)

ôn (onå, ono), zamj. - on (On je jo{ lâni avÅncâl za kâpota.)

ôn (onâ/onÅ, onô/onÿ), zamj. - onaj (^å ôn visôkÆ ti se pija`â?);

olîto ôn

439

(^å onâ divõjka ti se pija`â?); (Onô dÆte mi se smïlÆ.)

onako, pril. - onako (Otåc bülÆ kë-ru z drvå a{ da bi onakë p›vÿ zagnjÆlçlo.)

onakôv (onakova, onakovo), zamj. - onakav (Kakëvu bâlu bi{ otêl? - Onakëvu kakëvu ïmÅ StïpÅn.)

õn~as, pril. - isti ~as, u~as (On~as da sæ j nïkakova {kÇja oprlå i sï da su vâ nju påli.)

õnda, pril. - 1. onda (Opletï se pa õnda storï kosïcu.); 2. prije (Tô j bîlo õnda, såd je sç drÇh~ijæ.)

ÿndï/ÿndïka, pril. - ondje (vidi: ændï/ændïka) (Ne plåvÅj tåmo, a{ je ÿndï/ÿndïka vçlÅ dubüna/d¤mbüna!)

onesnÅ‘ït se, gl. svr{. (onesnã‘Æ{ se, onesnã‘æ se) - uprljati se blatom ili izmetom (SH) (One-snÅ`ïli s¤ se z blåtÿn.)

onesvæstït se, gl. svr{. (onesvästÆ{ se, onesvästæ se) - onesvijestiti se (Onesvæstïla sæ j va crükvi a{ nî bîlo zrâka.)

onüstÆ (onãstÅ, onõstÿ) zamj. - upravo onaj, upravo ona, upra-vo ono (Ob¤cï onœst¤ blûzi-cu.)

õnp¤t, pril. - onda, tada (Onp¤t dÅ j tâ vÆlå reklå da }e mu frû-lica zåvavÆk sëst.)

ÿntråt, pril. - u isti ~as (Blïsnulÿ j i ÿntråt je zagrmçlo.)

onûda, pril. - onuda (Kûda }emo pô}? - Onûda.)

onulïk (-a, -o), zamj. - onolika (Onulïk ~ovïk i onulïka ‘än-skÅ, a bojê se paså.)

opÅlït, gl. svr{. (opãlÆ{, opãlæ) - 1. opaliti (toplinom) (Ne stôj blÆzÇ ognjå a{ bi te moglë opÅlït.); 2. pren. sna`no udariti (]Ç ti jedân kacët opÅlït!)

opÅråt, gl. svr{. (opãrÅ{, opãraj¤) - oparati, od{iti (OpÅråt }u stârÆ bærhân i od tê rëbæ za{ït nëvÆ.)

opårit /se/, gl. svr{. (opårÆ{ /se/, opåræ /se/) - opariti /se/, ope}i /se/ {to parom (isto: ofÇrit /se/, opa‘ôlit) (Påzi da se ne opårÆ{ kad dîgne{ pokrôv.)

opasâ~, m. Gjd. opasÅ~å - opasa~ (Jo{ ~œvÅ nônotÿv opasâ~ z p›vÿga/p›væga råta.)

opÅsÅn (opÅsna, opÅsno), neodr. pridj. (komp. opÅsnïjÆ) - opa-san (^œvÅj se a{ ïmaj¤ ëpÅsno-ga/ëpÅsnega paså.)

opåsat /se/, gl. svr{. (opâ{e{ /se/, opâ{¤ /se/) - opasati /se/ pasom (Opå{i se a{ }e{ bragç{e zg¤-bït!)

opÅsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. opÅsnîjÆ) - opasni (On ëpÅsnÆ pås pohãjÅ po selÇ.)

onako opÅsnÆ

440

opåzit, gl. svr{. (opåzÆ{, opåzæ) - zapaziti, zamijetiti (Dë~Æn opåzÆ zêca, ôn pÇcÅ. Zâto nï-kad nï{ ne ulovî.)

opa‘ôlit, gl. svr{. (opa‘ôlÆ{, opa-‘ôlæ) - opariti {to vrelom vo-dom (SV) (isto: ofÇrit /se/, opå-rit /se/) (KlÅdï vëdu zakÇhat a{ }e nÅn rÅbït za opa`ôlit prÅs-cå.)

op}e, pril. - uop}e (O�p}e ga ne abadâ.)

op}ina, `. - op}ina (PohÅjãl sÅn va tôj ëp}ini od Põncija do Pilåta i nï{ nîs stërÆl.)

op}inâr, m. Gjd. op}inÅrå - op-}inski slu`benik (Põ} }u målo op}inÅrï pÆtåt zâ~ nî svïtla va selÇ.)

op}ÆnskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - koji se odnosi na op}inu (^ïjÆ j tô këmÅd? - O�p}ÆnskÆ!)

ope~ên (ope~enå, ope~eno), neodr. pridj. - pren. pou~en lo{im is-kustvom (Z ÿtê {tôrijæ j zï{Ål ope~ên i såd påzÆ ~å povädÅ.)

ope~ênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pren. upravo onaj koji je pou~en lo-{im iskustvom (Ope~ênÆ i na m›zlo pœ{¤!)

opç} se, gl. svr{. (ope~ç{ se, ope-~û se) - pren. ste}i lo{e iskustvo (Kad se jedÅnpût ope~ç{, drÇ-gÆ pût }e{ bëjæ mïslet.)

opelîrat/operîrat, gl. svr{. (opelî-rÅ{/operîrÅ{, opelîraj¤/operî-raj¤) - operirati (Nå{ otåc ve} fânj slåbo vïdÆ, a jo{ m¤ j i mrïna pa }e tô môrÅt pô} ope-lîrat/operîrat.)

operâcija, `. - operacija, kirur{ki zahvat (^ïstÆn se za operâciju pa ne smîn nï{ jïst.)

opica, `. - majmun, opica (Na te-levîziji smo vïdeli ëpice.)

opÆjåk, m. Gjd. opÆjkå - neravan i neuporabljiv otpadak pri pilje-nju dasaka (SV) (Donesï målo opüjkÆh pa }emo je klåst v ÿgânj.)

opïrat /se/, gl. svr{. (opïrÅ{ /se/, opïraj¤ /se/) - otvarati /se/ (Opr-tå tÆ j butîga. ^å ti se patênt opïrÅ?)

opituråt, gl. svr{. (opiturâ{, opi-turâj¤) - obojadisati, oli~iti (Pr ti tâ bôjina! Lïpje tæ j opituråla prô{lÆ pût.)

opjahnÇt, gl. svr{. (opjåhne{, opjåhn¤) - oplahnuti vodom (Ne môrÅ{ tô pomÆvåt, vî{ dÅ j ~ïsto, leh ga opjahnï.)

oplçst /se/, gl. svr{. (opletç{ /se/, opletû /se/) - po~e{ljati /se/ (Opletï se pa õnda storï ko-sïcu.)

oplçtat /se/, gl. nesvr{. (oplçtÅ{ se, oplçtaj¤ se) - ~e{ljati /se/ (Opletï kosïcu pa ti se nî sïla ve} do jÇtra oplçtat.)

opåzit oplçtat /se/

441

opletên (opletenå, opleteno), neodr. pridj. - po~e{ljan (VåvÆk je imêl ~e{jï} sëb¤n i bîl je våvÆk opletên.)

opletênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - po-~e{ljani (Vïdi ga, tô j ôn, ôn lîpo opletênÆ.)

oplühat, gl. svr{. (oplühÅ{, oplüha-j¤) - posve oplja~kati (SH) (Skrôz su jih oplühali i tô dok su jûdi bîli pu må{æ.)

oplï{ivet, gl. svr{. (oplï{ivÆ{/opli-{ivîje{, oplï{ivæ/opli{ivîj¤) - oplje{ivjeti, izgubiti kosu (Jo{ je mlâd, a ve} je oplï{ivæl.)

oplït, gl. svr{. (oplÆvç{, oplÆvû) - oplijeviti (]ê{ dô} menï po-më} plït kad sebï oplÆvç{?)

opõlnæ, pril. - u podne ili oko po-dneva (Reklâ j da }e dô} jÇtro, a do{lâ j opõlnæ.)

õpomena/opomena, . - opomena (NÆsû ra~¤nï plÅtïli pa jÆn je do{lå õpomena/ëpomena.)

opomænÇt, gl. svr{. (opomäne{, opomän¤) - opomenuti (Jo{ }u te jedÅnpût opomænÇt, a õnda }u te pjÇsn¤t.)

opomïnjat, gl. nesvr{. (opomînje{, opomînj¤) - opominjati (U~ïte-jicÅ j reklå da te smîrÿn opo-mînje.)

oponÅ{åt, gl. nesvr{. (oponã{Å{, oponã{aj¤) - opona{ati (K¤m-

panjâ se z nïkakovÆn de{kï}æn i va semÇ ga oponã{Å.)

oporåvit /se/, gl. svr{. (oporåvÆ{ /se/, oporåvæ /se/) - oporaviti /se/ (Dobrë sæ j, hvÅlå Bëgu, oporåvÆl, kakô j bîlo!)

oporÅvjåt se, gl. nesvr{. (oporãv-jÅ{ se, oporãvjaj¤ se) - opo-ravljati se (Do{ãl je z bÿlnïce dëma i sad se oporãvjÅ.)

opozümku, pril. - pred zimu, uje-sen (Opozümku }emo ‘bukåt, a{ je sad preteplë.)

oprÅ{}åt, gl. nesvr{. (oprã{}Å{, oprã{}aj¤) - opra{tati (MôrÅt }e{ se i tî navådit oprÅ{}åt drÇgÆn.)

opråt, gl. svr{. (operç{, operû) - 1. oprati (Ali si blatnå! Operï se!); 2. pren. o{tro prekoriti (]akulåle su na sprÿgëdu dok je nî Tënak ëprÅl.)

oprãvdat /se/, gl. svr{. (oprãvdÅ{ /se/, oprãvdaj¤ /se/) - opravdati /se/ (VåvÆk ga oprãvdÅ{, a ôn tô korïstÆ.)

opråvit, gl. svr{. (opråvÆ{, opråvæ) - obaviti, urediti, zavr{iti posao (Ba{ ste tô lîpo opråvile, jâko sÅn zadovõjna.)

oprezÅn (oprezna, oprezno), neodr. pridj. (komp. opreznïjÆ) - oprezan (Kî j jedÅnpût ope-~ên, drÇgÆ pût je ëprezÅn.)

opletên oprezÅn

442

opreznÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. opreznîjÆ) - oprezni (O�preznÆ ti se ~ovïk nä}e zïlajat, ôn påzi ~å povädÅ.)

oprît /se/, gl. svr{. (oprç{ /se/, oprû /se/) - otvoriti /se/ (NïkÆ j ëprl kançlu i së vÆnë m¤ j steklë.)

oprostït, gl. svr{. (oprostî{, opro-stê) - oprostiti (Oprostï, ali tô ~å si stërÆl je gÿvnarïja.)

oprt (oprtå, oprto), neodr. pridj. (komp. oprtïjÆ) - otvoren (SV) (Oprtå tÆ j butîga. ^å ti se patênt opïrÅ?)

oprtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. oprtîjÆ) - otvoreni (SV) (NÅjdï kakëvu ëprt¤ butîgu i donesï nÅn vÿj~â.)

op›tit /se/, gl. svr{. (op›tÆ{ /se/, op›tæ /se/) - staviti /si/ teret na le|a (isto: up›tit /se/) (Trîba znåt op›tit bålu sêna.)

oprÇ‘it /se/, gl. svr{. (oprÇ‘Æ{ /se/, oprÇ‘æ /se/) - 1. ispru`iti (Nô-no bi våvÆk oprÇ‘Æl i izravnâl skrîvjenÆ ~åval, pa bi ga språ-vil, da }e mu dobrë dô}.); 2. odmoriti se le`e}i ispru‘eno (Pëtli obçda se målo oprÇ`Æn i po~înæn.); (Krü‘i me bolê, mô-rÅn se målo oprÇ‘it da me müne.)

opÇka, `. - opeka (Dopejåli su nÅn opÇke!)

opÇrit /se/, gl. svr{. (opÇrÆ{ /se/, opÇræ /se/) - uvrijediti /se/ (Re-klå njÿj je ~å ju slädÆ, a ovâ sæ j opÇrila.)

op¤stçt, gl. svr{. (3. l. jd. op¤stî/opustîje, op¤stê/opustîj¤) - opustjeti (Nå{a selå su op¤stçla, sï su {lï }å.)

oputa, `. - pren. `ena nemoralna pona{anja (SH) (Ne k¤mpanjâj se z ÿtûn ëput¤n a{ }e kî rç} da si kod i onå.)

orâ~, m. Gjd. orÅ~å - ora~ (Kî j imêl ~Çda zemjê, je zvâl orÅ-~ï.)

oråt, gl. nesvr{. (orç{, orû) - orati (Nïkad se orålo s plÇgÿn, a danåska z måkinami.)

ÿrdinåt, gl. svr{. (ÿrdinâ{, ÿrdinâ-j¤) - narediti, zapovjediti (^êra sÅn ti tô ÿrdinåla.)

oræbåc, m. Gjd. oræpcå - vrabac (Na klobÇk je zataknûl perë od oræpcå.)

õrganac, m. Gjd. õrgÅnca - usna harmonika (Lîpo sopç va õrga-nac!)

ÿrganizîrat, gl. nesvr{. (ÿrganizî-rÅ{, ÿrganizîraj¤) - organizirati, urediti (MôrÅmo sç dobrë ÿrga-nizîrat.)

õrguje, ‘. mn. - orgulje (Mîh sæ j rÅbîl va kova~ïjah, za ~çle dï-met, i za sëst na õrgujah.)

orîbat, gl. svr{. (orîbÅ{, orîbaj¤) - oribati ~etkom (isto: ofregåt,

opreznÆ orîbat

443

o‘¤lït) (Orîbala san tlë z bru-{kînÿn.)

originâl, m. Gjd. originÅlå - izvor-nik, original (Zg¤bïli smo ori-ginâl, Bôg da ïmÅmo këpiju.)

originålÅn (originãlna, originãlno) neodr. pridj. (komp. original-nïjÆ) - originalan, izvoran (Zg¤-bïli smo originãlnu kazçtu, Bôg da ïmÅmo këpiju.)

originãlnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. originalnîjÆ) - originalni, izvor-ni (K¤pïli su jÿj originãln¤ slï-ku.)

orïh, m. - orah (drvo i plod) (Ra-spÆlïli su orïh.); (Or¤bïli smo orïhi.)

orihnjå~a, `. - savija~a punjena nadjevom od oraha (Zamüsi se têsto za orihnjå~u od fînæ bêlæ m¤kê, jâj, kvâsa, cÇkara, må-sla, narübÅnæ këricæ od lem¤n-cîna, i klÅdç se i sledï} sëli.)

Orïhof~Ån, m. - itelj mjesta Ore-hovica (O‘enïla sæ j za Orïhof-~Åna.)

Orïhof{}ica, `. - `iteljka mjesta Orehovica (O�‘enÆl sæ j za Orï-hof{}icu.)

Orïhovica, `. - top. Orehovica, najju`nije grobni~ko naselje (DõlnjÅ Orïhovica, GõrnjÅ Orïhovica); (On je z Orïhovicæ, büvÅ na Orïhovici.)

orï{i}, m. - sitan orah (NamÇ~Æl sæ j dëklÆ j st›l tî orï{i}i.)

orï{ina, `. - krupan orah (Påzi da ti tâ orï{ina ne pÅdç nå glÅvu.)

orïhovica, . - orahovica, liker od zelenih oraha (]ê{ bi}erîn orï-hovicæ?)

orü‘Æ, s. - ri`a (Za ve~çru smo orü-`Æ na mlÆkÇ.)

orü‘ace, s. - ri`a kao osobito ukusna namirnica (SkÇhÅj mi målo orü`aca.)

õrkodïjo, uzv. - u vrlo te{koj psov-ci: »õrko dïjo« (od tal. porco - prasac, proklet; dio - Bog)

ÿrkodündijo, uzv. - sastavnica {a-ljivo iskrivljene psovke: põr-ko/õrko dündijo (tal. porco - prasac, d’indijo - puran, indij-ska ptica)

õrkolâdro, uzv. - {aljiva psovka (od tal. porco - prasac, proklet; ladro - lupe‘)

orÇbak, m. Gjd. orÇpka - potpuno zreo orah s kojega se odvaja vanjska, mekana kora (isto: rubjâk) (PobïrÅj sâmo orÇpki, ovî drÇgÆ }emo kad ozrên¤.)

or¤bït, gl. svr{. (orœbÆ{, orœbæ) - skinuti zelenu koru sa zrela ko{tunjava vo}a (naj~e{}e oraha) (SV) (Or¤bïli smo orï-hi.)

orÇd’Æ, s. - 1. oru|e (NÆsmë imçli ni orÇd’Å ni munîcijæ.);

originâl orÇd’Æ

444

2. pren. mu{ko spolovilo (On sæ j med mu{kîmi hvÅlîl svojîn orÇd’Æn.)

oså, `. Ajd. osu - osa (U`â bït oså va bôbujici grëzjÅ.)

osâl, m. Gjd. oslå - magarac (vidi: tovâr) (Z oslå brïme, oslÇ lå-gje!)

osÅn, br. - osam (KÇliko tÆ j lêt? - O�sÅn.)

osÅndesêt, br. - osamdeset (ImçlÅ j osÅndesêt lêt kad je umrlå.)

osÅndesätÆ, br. red. - osamdeseti (OsÅndesätÆh lêt je bÆlå nçsta-{ica/nç{ta{ica ÇlÅ/ÇjÅ, kafå, cikulâdæ i prâha za rëbu pråt.)

osÅnstÿ, br. - osamsto (Kapët je plÅtïla ësÅnstÿ kûn.)

osÅnstÿtÆ, red. br. - osamstoti (Klçt¤ j ësÅnstÿtÅ gëdi{njica.)

osavnâjst, br. - osamnaest (Sün jÿj je napÇnÆl osavnâjst lêt.)

osavnãjstÆ, red. br. - osamnaesti (KüstÆ si na rædÇ? - OsavnãjstÆ.)

osæknÇt se, gl. svr{. (osäkne{ se, osäkn¤ se) - obrisati, ispuhati nos (SH) (Osæknï se, {m›kava si!)

osin, prij. - osim (Nï{ nî rçkÅl osin da nî krîv.)

osiromå{et, gl. svr{. (osiromå{Æ{, osiromå{æ) - osiroma{iti (Pede-sätÆh lêt su osiromå{eli i jo{ nÆsû do{lï k sebï.)

osÆvçt, gl. svr{. (osÆvî{/osivîje{, osÆvê/osivîj¤) - posijediti (Fânj si osÆvêl otkåd smo se zådnjÆ pût vïdeli.)

oskoru{a/oskoru{ka/oskoru{va, `. Gmn. oskor¤{/oskor¤{k/oskoru{Åv - vrsta vo}a: plod divlje kru{ke (SH) (Va Lopå~Æ i ëskor¤{/ëskoru{Åk/ëskoru-{Åv.)

oskud/oskuda, pril. - odakle (^Ç-da su matrjÅlå navezlï i zapÇ-nili vçl¤ {k¤jinu va DÇbini ëskud su p›vÿ jerînu kopåli.); (Bôg znâ ëskuda sæ j ôn dëte-pÅl.)

oskûst, gl. svr{. (osk¤bç{, osk¤bû) - i{~upati (SV) (Osk¤bï mu tû dlå~inu!)

oslåbet, gl. svr{. (oslåbÆ{, oslåbæ) - 1. oslabjeti (Vlâsi su jÿj oslå-beli.); 2. smr{avjeti (Fânj je oslåbela pa jÿj bærhân pådÅ.)

oslÅdït se, gl. svr{. (oslãdÆ{ se, oslãdæ se) - pojesti ne{to slatko (OslÅdïla sÅn se pu njïh!)

oslænÇt, gl. svr{. (osläne{, oslän¤) - nehotice opetovano otkinuti krastu s rane (SV) (Vî{ si bôlicu oslænÇla.)

oslÆpçt, gl. svr{. (oslüpÆ{/oslipîje{, oslüpæ/oslipîj¤) - oslijepiti (OstrÆ‘ï tê frãn`ine a{ }e{ oslÆ-pçt!)

oslï‘njæn (oslï‘njena, oslï‘njeno), neodr. pridj. (komp. osli‘njenï-

oslï‘njænoså

445

jÆ) - sluzav (SH) (Rïbe s¤ oslï`njene.)

õsmÆ (-Å, -ÿ), br. - osmi (Grên va õsmÆ rãzred.)

osmüna, `. Gmn. osmîn - osmina (OsmünÅ j mojå. Tô sÅn dobïla po måteri.); (RÅzdÆlïli smo se na ësan osmîn.)

osnÅ‘ït, gl. svr{. (osnã‘Æ{, osnã‘æ) - 1. o~istiti (OsnÅ`ïlÅ j kÇ}u a{ }e njÿj plovân dô}.); 2. pren. povu}i se obeshrabreno ili posramljeno (SV) (OsnÅ`ül sæ j kad je ~ûl da môrÅ dçlat.)

oståret, gl. svr{. (ostårÆ{/ostarîje{, oståræ/ostarîj¤) - ostarjeti (Ne sÆdï na mrzlôn a{ }e te kësti bolçt kad ostårÆ{/ostarîje{.)

oståt, gl. svr{. (ostâne{, ostân¤) - ostati (]ê{ dô} k menï ako ostâ-næn dëma?); (Ako nÅn ostâne betôna/bitûna, zabetonîrat }e-mo i dêl putï}a.)

ostÅtåk, m. Gjd. ostÅtkå - ostatak (DevetünÅ j mojå, a ostÅtåk ne znân ~ïjÆ.)

ostït, gl. nesvr{. (ostî{, ostê) - zali-jevati octom (Ne ostï tû salâtu a{ }e bït prej¤tå.)

ostrgåt, gl. svr{. (ost›‘e{, ost›‘¤) - oguliti, ostrugati (Kad ost›`e{, klÅdï ga kÇhat va vrçlu vëdu.)

ostrï} /se/, gl. svr{. (ostrÆ‘ç{ /se/, ostrÆ‘û /se/) - 1. odrezati no`i-

cama (OstrÆ`ï tî kÿn~ï}i!); 2. o{i{ati (Lîpo tæ j ostrïgla!)

ostrÇga, `. - kupina, trnje, dra~ (Sç su zapustïli! PÇno njÆn je ostrûg.)

ostrÇ‘ina, . - gusta kupina, trnje, dra~ (Pãl je va ostrÇ`ine.)

ostrÇ‘nica, `. - plod kupine (OstrÇ`nice su jïli! Vî{ da su jÆn œsta så plÅvå.)

ost›‘ak, m. Gjd. ost›{ka - komad oguljene kore krumpira (Kåmo hïtÆ{ ost›{ki?)

ost¤dït /se/, gl. svr{. (ostœdÆ{ /se/, ostœdæ /se/) - ohladiti /se/ (jelo ili napitak) (Jä mi se kafç ost¤-dïlo?)

os¤dït, gl. svr{. (osœdÆ{, osœdæ), - osuditi (Os¤dïlÿ gÅ j na pêt misêcÆh.)

os¤dït se, gl. svr{. (osœdÆ{ se, osœ-dæ se) - usuditi se (Os¤dül sæ j ocÇ rç} nç!)

õsustvo/osustvo, s. - odsustvo (Bül je po lçti na õsustvu/ësustvu.)

osvanÇt, gl. svr{. (3. l. jd. osvåne) - osvanuti (OsvanÇlÿ j, ståni se, græmë kosït!)

osvætït se, gl. svr{. (osvätÆ{ se, osvätæ se) - zapanjiti se, grdno se za~uditi (Tçla sÅn se osvætït kad su mi reklï dÅ j ôn tât.)

o{}¤l (o{}ula, o{}ulo), neodr. pridj. - ispijen (u licu) (SH)

o{}¤lõsmÆ

446

(Dvâ dâna gÅ j tæmperatûra dr`åla i vç} je ë{}¤l.)

o{}ulÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ispijeni (u licu) (Vïdela sÅn onôga/onêga ë{}ulÿga/ë{}ulæga.)

o{kobjåt, gl. svr{. (o{kobje{, o{-kobj¤) - ogrickati (SV) (Mï{ je o{kobjâl kÿmpîr.)

o{k›bavet, gl. svr{. (o{k›bavÆ{/o{krbavîje{, o{k›bavæ/o{kr-bavîj¤) - postati krezub (o{te-}enih zuba) (P›vÿ su jûdi mlÅ-dï o{k›baveli a{ se nî {lÿ zubÅ-rÇ.)

o{k›bn¤t, gl. svr{. (o{k‹bne{/o{k›bne{, o{k‹bn¤/o{k›bn¤) - otkinuti komadi} (O{k›bnula sÅn zûb.)

o{potat, gl. svr{. (o{potÅ{, o{po-taj¤) - osramotiti, prekoriti (SV) (Dobrë gÅ j o{pëtala i pråvo mu bÇdi.)

o{târ, m. Gjd. o{tÅrå - gostioni~ar (PçtÅr je bîl o{târ.)

o{tÅr (o{trå, o{tro), neodr. pridj. (komp. o{trïjÆ) - o{tar (Posïkla sæ j na ë{tÅr nô`.)

o{tarïca, `. - gostioni~arka (Bül je pu o{tarïcæ pÆtåt ako bi mu pos¤dïla pâr stolîh/stëlÆh.)

o{tarïja, `. - gostionica (Po nedïji su mu{kî {lï v ÿ{tarïju.)

o{tãrskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - gosti-oni~arski (Lîpo nå tÅnko rî`e, pråvo po o{tãrskÆ.)

õ{teta/o{teta, `. - od{teta (Jçleni su nÅn pojïli vås kÿmpîr pa smo od lofcîh/lëfcÆh iskåli õ{tetu/ ë{tetu.)

o{tija, uzv. - hostija: u psovci ili u ~u|enju (SV) (O�{tija, ~å ve} si do{âl!)

o{trÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. o{trîjÆ) - o{tri (Ma, dãj mi ka-kôv ë{trÆ nô`! Ov je tûp.)

o{trïca, `. - 1. o{trica na oru|u ili oru`ju (O{trïca våvÆk môrÅ bït ob›njena nåzdÿlu.); 2. vrsta divlje trave o{trih listova (SV) (Sê j zarÅslë va o{trïcu.)

o{trït, gl. nesvr{. (o{trî{, o{trê) - o{triti (Ve} sÅn trî p¤tï o{trîl ôv nô` i sëpetÅ j tûp.)

o{t›kn¤t, gl. svr{. (o{t‹kne{/o{t›-kne{, o{t‹kn¤/o{t›kn¤) - po-odrasti (Bït }e ti lågje kad ti otrëk målo o{t‹kne/o{t›kne.)

o{trvå, `. - jedan od ~etiriju {ta-pova {to se prislone uz verti-kalni kolac i slu‘e kao kon-strukcija za zadijevanje stoga (^etïre o{trvç se naslënæ na sto‘jî.)

o{¤{ït /se/, gl. svr{. (o{œ{Æ{ /se/, o{œ{æ /se/) - osu{iti /se/ (O{¤{ïla mi sæ j ~rï{njica.)

otåc, m. Gjd. ocå - otac (Tô j od mõjga ocå.); otåc stârÆ - djed (isto: }å}a stârÆ) (Môj nôni} je otêl da ga zovên stârÆ otåc a{ je ôn takë zvâl svõjga dçda.)

otåco{}ulÆ

447

otajÅn (otÅjna, otÅjno), neodr. pridj. (komp. otÅjnïjÆ) - onaj koji ~uva tajnu, povjerljiv (Jâ-kÿ j ëtajÅn. Kî znâ ~å mu sæ j tåmo dogodïlo?)

otÅjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. otÅjnîjÆ) - upravo onaj koji ~u-va tajnu, povjerljivi (Z ëtÅjnÿ-ga/ëtÅjnæga ~ovïka ne mëre{ nï{ zïv¤}.)

otåræn (otårena, otåreno), neodr. pridj. - otrt (Stõl je otåræn. Såd klÅdï stõlnjÅk.)

otårenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - otrti (KlÅdï `m¤jï na ôn otårenÆ stôl.)

otava, . - drugi otkos trave (Kråva nä}e sêna, a telïca ëtavæ, hëdi Frâne po trÅvê.)

otelït se, gl. svr{. (3. l. jd. otelî se, otelê se) - oteliti se (Kråva kâ sæ j otelïlÅ j mlådÿvna i ïmÅ mlådÿvno mlÆkë.)

otçt, gl. svr{. - htjeti: a) u izjavnim i uskli~nim re~enicama u na-gla{enu obliku u zna~enju ’ho}u’ i dr. (}Ç, }ç{, }ç, }çmo, }çte, }ç) (Storï kåko }ç{!; MïslÆ{ da }e ti kî pomë}? - Ma }ç!; å ga nä}ete më} obrnÇt? - Aj }çmo!); b) u upitnim re~e-nicama u nagla{enu obliku u zna~enju ’ho}u li’ i dr. (}û, }ê{, }ê, }êmo, }ête, }ê) (]ê{ dô} do menç? - ]Ç!; ]êmo se

tû}? - Nä}emo!; ]ête mi po-më}? - ]çmo!); c) u nenagla-{enu obliku u zna~enju ’}e’ i dr. (}u, }e{, }e, }emo, }ete, }e) (Lîpo }u ga obdçlat.; Orïhi }emo pobråt kad ozrên¤.); d) u zanijekanu obliku u zna-~enju ’ne}u’ i dr. (næ}Ç, nä}e{/näte{, nä}e/näte, nä}emo/nä-temo, nä}ete/nätete, nä}e/näte) (]û ti pomë}? - Nä}e{!; Nä}emo se s våmi bÆvåt!; Zâ~ nä}ete dô}?) (isto: tçt) � ne otçt ni ~Çt - odlu~no odbijati, protiviti se (Reklå sÅn jÿj da }u ju jå zapejåt zdôlu, ali nî otçla ni ~Çt.) � ne otçt kogå/kegå ni pogjçdat - prezirno se odnositi prema komu (Zg¤bïlÅ j glâvu za njîn, a õn ju nî otêl ni pogjçdat.)

otêt, gl. svr{. (otme{, otm¤) - ote-ti, silom oduzeti (Otmï mu ako ti nä}e dåt.)

othi}ævåt, gl. nesvr{. (othi}ûje{, othi}ûj¤) - odbacivati (NïkÅ ofcå nä}e k sebï jãn~i}a, othi-}ûje ga!)

othïtit, gl. svr{. (othïtÆ{, othïtæ) - odbaciti (Nî låhko tåko dÇgo othïtit tç`ak kåmÆk.)

otïmat, gl. nesvr{. (otîmje{/otï-mÅ{, otîmj¤/otïmaj¤) - otimati (Ne smî se otîmat od drÇgÿga/drÇgæga.)

otïmatotajÅn

448

otïrat, gl. svr{. (otïrÅ{, otïraj¤) - otjerati (Mãjko, këmÅ} sÅn ga otïrala s kÇ}æ onakë pijåna.)

otkåd, pril. - otkada (Nesrï}nÅ j otkåd sæ j rodïla.)

otkÆdåt, gl. nesvr{. (otküdÅ{, otküdaj¤) - otkidati (F›ki}i ti se dçlaj¤ sçjedno kod i makar¤nï leh se s p›sti pomï}i{no, na sïtno otküdÅ od têsta.)

otkïn¤t, gl. svr{. (otkîne{ /se/, otkîn¤ /se/) - otkinuti /se/ (Nîs mëgÅl otkïn¤t {Æpåk, a{ je g›m bîl jåko bodjåt.)

otkju~åt /se/, gl. svr{. (otkju~â{ /se/, otkju~âj¤ /se/) - otklju~ati /se/ (Jçdva smo otkju~åli vrãta.)

otkju~Åvåt /se/, gl. nesvr{. (otkju-~ãvÅ{ /se/, otkju~ãvaj¤ /se/) - otklju~avati /se/ (PÇkÅl njÿj je kjû~ dok je otkju~Åvåla vrãta.)

otkrït /se/, gl. svr{. (otkrîje{ /se/, otkrîj¤ /se/) - otkriti /se/ (isto: sogrnÇt /se/, sokrït /se/) (Po no}ï sæ j otkrïla pa sÅn ju po-krïla.)

otkrÆvåt /se/, gl. nesvr{. (otkrüvÅ{ /se/, otkrüvaj¤ /se/) - otkrivati /se/ (isto: sokrÆvåt /se/) (]ç{ vïdet da ti se po zÆmï nä}e otkrÆvåt!)

otkrivên/otkrijên (otkrivenå/ot-krijenå, otkriveno/otkrijeno), neodr. pridj. - otkriven (isto: sokrivên, sog›njæn) (Po sÇ nô} je otkrivenå pa se prehlãdÆ.)

otkrivênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ot-kriveni (isto: sokrivênÆ, sog›-njenÆ) (Nä}e se, nç, ôn pokri-vênÆ prehlÅdït leh otkrivênÆ.)

otku~ævåt /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. otku~ûje /se/, otku~ûj¤ /se/) - otkva~ivati /se/ (P¤ntapç mi se otku~ûje pa }u ga zg¤bït.)

otkÇ~it /se/, gl. svr{. (3. l. jd. otkÇ~Æ /se/, otkÇ~æ /se/) - otkva-~iti /se/ (Vî{ }e ti se p¤ntapç otkÇ~it.)

otomÅn, m. - tapecirani le`aj bez naslona: kanape (D¤rî na ëto-mÅnu!)

otopït /se/, gl. svr{. (3. l. jd. otopî /se/, otopê /se/) - otopiti /se/, otkraviti /se/ toplinom (Lêd sæ j otopîl!)

otpejåt, gl. svr{. (otpçje{/otpejâ{, otpçj¤/otpejâj¤) - odvesti (Otpejï ga va cimîtær!)

otpejÆvåt, gl. nesvr{. (otpejûje{, otpejûj¤) - odvoditi (Zâ~ ga våvÆk tî otpejûje{ kåmo mu rãbÆ?)

otpivâ~, m. Gjd. otpivÅ~å - osoba (obi~no dje~ak) koja poma‘e sve}eniku pri obredu (isto: ministrânt) (SV) (Sün m¤ j otpivâ~ pÅ j zadovëjÅn.)

otpÆvåt, gl. nesvr{. (otpüvÅ{, otpü-vaj¤) - pomagati sve}eniku pri obredu, otpjevavati (odnosi se na crkvenjakovo ili ministran-tovo odgovaranje sve}eniku

otpÆvåtotïrat

449

tijekom obreda) (isto: ministrî-rat) (Plovân må{Æ, a mê`njÅr/mê‘nÅr otpüvÅ.)

õtplata, `. - otplata (Kåmaru su zêli na õtplatu.)

otplÅtït, gl. svr{. (otplãtÆ{, otplãtæ) - otplatiti (Ostålo mÆ j za otplÅ-tït jo{ dvanâjst rât kredïta za åvuto.)

otpovædåt, gl. nesvr{. (otpovädÅ{, otpovädaj¤) - odgovarati (Fær-mâj ocÇ otpovædåt!)

otpovïdet, gl. svr{. (otpovî{/otpo-vîje{, otpovê/otpovîj¤) - odgo-voriti (KëmÅ} smo ga otpovïdeli od togå/tegå da se grê kÅråt { njïmi.)

otpråvit, gl. svr{. (otpråvÆ{, otprå-væ) - 1. otpremiti (Sç smo mu pari}åli i otpråvili ga na pût.); 2. potjerati (Prosül nas je da mu posœdÆmo sõldi, a mî smo ga lîpo otpråvili nçka grê ëskud je do{âl.)

otpÇ}æn (otpÇ}ena, otpÇ}eno), neodr. pridj. - otkop~an (Za-pÇti bragç{e, vî{ su ti otpÇ}e-ne!)

otpÇ}enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ot-kop~ani (Pa ne mëre{ zapÇtit zapÇ}en¤ leh otpÇ}en¤ ku{i-nälnicu.)

otp¤hnÇt/op¤hnÇt, gl. svr{. (ot-pœhne{/opœhne{, otpœhn¤/opœhn¤) - otpuhnuti (TrîbÅ njÿj

katrîdu/kÅntrîdu otp¤hnÇt/op¤hnÇt!); (VçtÅr je nïkamo dÇgo otp¤hnûl nãlijÿn.)

otpustït, gl. svr{. (otpustî{, otpu-stê) - 1. otpustiti {to, popustiti (Otpustï tî lãnci, vü{ da ga dã-væ!); 2. otpustiti koga (Otpustïli su me z dçla. Kãj }u såd dçlo nâ}?)

otpÇtit /se/, gl. svr{. (otpÇtÆ{ /se/, otpÇtæ /se/) - otkop~ati /se/ (OtpÇti kapët!)

otp¤tït /se/, gl. svr{. (otpœtÆ{ /se/, otpœtæ /se/) - otputiti se, kre-nuti na put (Sïmi sæ j pozdråvÆl i otpœtÆl se.)

otræsåt /se/, gl. nesvr{. (oträsÅ{ /se/, oträsaj¤ /se/) - 1. istresati /se/, otresati /se/ (Stâli su pred kÇ-}¤n i otræsåli snîg z sebç.); 2. pren. obra}ati se komu osorno, ljutitim i o{trim rije~i-ma (isto: stræsåt /se/) (Ne oträ-sÅj se na ocå!)

õtresit (-a, -o), neodr. pridj. (komp. otresitïjÆ) - otresit (@ålosna sÅn jê a{ je od srdå{næ divõj~icæ poståla õtresita.)

õtresitÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. otresitîjÆ) - otresiti (Sï }e rç}: »Kî }e se z onûn õtresit¤n mî-}¤n igråt«.)

otrêst /se/, gl. svr{. (otræsç{ /se/, otræsû /se/) - 1. istresti /se/, otresti /se/ (^å se våvÆk môrÅ{

otrêst /se/õtplata

450

otrêst kÇ}i? Sç mi zmë~Æ{!); 2. pren. obratiti se komu osor-no, ljutitim i o{trim rije~ima (isto: strêst /se/) (G›do sæ j nâ nju otræslå pa jÿj je pëtli bîlo `âl.)

otræznït se, gl. svr{. (oträznÆ{ se, oträznæ se) - otrijezniti se (Vå-je sæ j otræznîl kad je ‘enÇ vïdæl.)

ot›gat, gl. svr{. (ot›gÅ{, ot›gaj¤) - pobrati gro`|e (Ot›gali smo prô{l¤ {etemânu.)

otrgnÇt, gl. svr{. (ot›gne{, ot›gn¤) - otrgnuti (Påzi da z grozdï}æn ne ot›gne{ i kïticu.)

otrgnjævåt, gl. nesvr{. (otrgnjûje{/otrgnjävÅ{, otrgnjûj¤/otrgnjä-vaj¤) - otrgavati {to sa ~ega (Ne otrgnjûj s¤sçdovo grëzjÆ.)

otro~ï}, m. - djete{ce (Kakôv lïp otro~ï}!)

otrok, m. Gjd. otrokå - dijete (Dopejï mi otrokå! Jå }u ga ~¤våt!)

õtrÿv/otrÿv, m. Gjd. õtrova/otrova - otrov (Re~û da se õtrÿv/ëtrÿv dr`î va mî}erÆh bëcicah.)

õtrovÅn/otrovÅn (õtrÿvna/otrÿv-na, õtrÿvno/otrÿvno), neodr. pridj. (komp. otrovnïjÆ) - otro-van (Du`eråd je ~‹n/~›n i `ût, `üvÆ uz vëdu ili kadî j vlâ`no i re~û dÅ j ëtrovÅn.)

otrovåt /se/, gl. svr{. (otrûje{ /se/, otrûj¤ /se/) - otrovati /se/ (Otrovåli su se s pe~œrvami.)

õtrÿvnÆ/otrÿvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. otrovnîjÆ) - otrovni (Vïdeli smo õtrÿvn¤/ëtrÿvn¤ kå{ku.)

ot›t /se/, gl. svr{. (otåre{ /se/, otår¤ /se/) - obrisati /se/, otrti /se/ (Kad otåre{ pijåti, klådi je v Årmarï}.)

otr¤sït /se/, gl. svr{. (otrœsÆ{ /se/, otrœsæ /se/) - otresti {to sitno, otresti se (SV) (Bo`ï}njÅk sæ j vås otr¤sîl.)

otû}, gl. svr{. (ot¤~ç{, ot¤~û) - otu-}i (Ot¤klï su `bÇku z zîda.)

otûjæn (otûjena, otûjeno), neodr. pridj. - koji je izgubio osjet, neosjetljiv (SV) (LîvÅ r¤kå m¤ j otûjena.)

otûjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upra-vo onaj koji je izgubio osjet (SV) (Nï{ ne mëre z otûjen¤n rukûn.)

ot¤jït, gl. svr{. (otœjÆ{, otœjæ) - iz-gubiti osjet (SV) (Sï p›sti s¤ mi ot¤jïli od zÆmê.)

ôv (ovâ, ovô), zamj. - ovaj (Sëpeta sÅn v ÿ{tarïji trçfÆl onôga/onêga naslanjÅ~å, ali sÅn mu ôv pût rçkÅl da bi mëgÅl i ôn kadagëd ~â plÅtït.)

ovako, pril. - ovako (isto: evako)(Dodïjalo mÆ j ve} ovakë `Ævçt.)

ovakootræznït se

451

ovakôv (ovakova, ovakovo), zamj. - ovakav (isto: evakôv) (Vçr¤j mi, bül je ovakôv i imäl je ova-këvo ëko.)

ovãstÆ/ovüstÆ (ovãstÅ, ovõstÿ), zamj. - upravo ovaj (Dãj mi këmÅd ovõstÿga/ovästæga sïra!)

õv~jÆ (-Å, -æ), pridj. - ov~ji (Krãvjæ mlÆkë smo prodÅvåle, a od õv~jæga sæ j dçlÅl sîr.)

ÿvdï/ÿvdïka, pril. - ovdje (isto: ævdï/ævdïka) (Kãj si? Ovdï/ÿv-dïka!)

ovûda, pril. - ovuda (isto: evûda) (U`åli su bÆ`åt ovûda, a danås nî nïjednoga/nïjednega ditçta.)

ovulïk (-a, -o), zamj. - ovolik (Ku-lïka dÅ j bÆlå tâ kå{ka? - Ovulï-ka.)

ozdãvna, pril. - odavno (NÆsï tâ bœrnjÅk ozdãvna otrlå, a po-znâj¤ se p›sti.)

ozdolå/ozdôla, pril. - 1. odozdo (Ako znåme{ tô ~â j ozdolå/ozdôla, sç }e påst.); 2. iz Ri-jeke (Do{lâ j ozdolå z bÇsÿn na põlnæ.)

ozdomi, pril. - iz svoje ku}e (SH) (Donesï lâpi{ ëzdomi.)

ozdråvet, gl. svr{. (ozdråvÆ{/ozdra-vîje{, ozdråvæ/ozdravîj¤) - ozdraviti (Dogodïlo sæ j ~Çdo! OzdråvelÅ j nå prÅv Bëga.)

ozelençt, gl. svr{. (ozelenî{/ozele-nîje{, ozelenê/ozelenîj¤) -

ozelenjeti (Prÿlç}Æ j i sê j lîpo ozelençlo!)

ozgorå/ozgôra, pril. - odozgo ([ãl je ozgorå/ozgôra zdôlu.)

ozÆvåt se, gl. svr{. (ozüvÅ{ se/ozüv-je{ se, ozüvaj¤ se/ozüvj¤ se) - odazivati se (Kadagëd si ga zvâl za dçlat, våvÆk ti sæ j ozÆ-vâl.)

ozlædït /se/, gl. svr{. (ozlädÆ{ /se/, ozlædæ /se/) - ozlijediti /se/ (PålÅ j i ozlædïla se.)

ozn¤trå, pril. - iznutra (Nãjprvÿ zïhitÅj sç ozn¤trå pa õnda ræ-dï.)

ozvanå, pril. - izvana (P›vo su sç kÇ}e imçle zâhod ozvanå i nî bîlo ovê mçhkæ hãrtæ leh sæ j nastrïglo ili napÅrålo kakëvih novîn.)

o‘bukåt, gl. svr{. (o‘bukâ{, o‘bu-kâj¤) - o`bukati (O`bÇkali su kÇ}u.)

o‘enït se, gl. svr{. (o‘çnÆ{ se, o‘çnæ se) - o`eniti se, udati se (Pu nås se i mu{kî i `änskæ o`çnæ.)

o‘çnja, . - mlado`enja, enik (Sï su do{lï, a o`çnjæ nî.)

o‘çnjæn (o‘çnjena, o‘çnjeno), neodr. pridj. - o‘enjen, udana (Alärgi~Ån je nâ nju, a môrÅ ju trpçt a{ je o‘çnjena za njegë-voga/njegëvega bråta.)

o‘çnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - o‘e-njeni, udana (Dâ j såd z nï-kakov¤n o‘çnjen¤n.)

o‘çnjenÆovakôv

452

o‘êt, gl. svr{. (o‘me{, o‘m¤) - ocijediti, o`eti (O`mï stomånju p›vÿ leh ~å ju razg›ne{.)

o‘ç‘i, uzv. - uzvik poticanja na `ivost (u plesu, sviranju i sl.) (SH) (KÆgëd bi zazïjÅl »o‘ç‘i« i pë~æli bi sëst.)

o‘ïmat /se/, gl. nesvr{. (o‘îmje{ /se/ // o‘ïmÅ{ /se/, o‘îmj¤ /se/ // o‘ïmaj¤ /se/) - 1. rukama o`i-mati, sukanjem cijediti (Rûke me bolê a{ ve} dvê Çre o‘ï-mÅn/o‘îmjæn.); 2. pren. ne}-kati se pri jelu, nevoljko jesti (SV) (^å se o`ïmÅ{ nad otûn hrÅnûn?)

o‘Ævçt, gl. svr{. (o‘Ævî{/o‘ivîje{, o‘Ævê/o‘ivîj¤) - o`ivjeti (Bîlo m¤ j jâko slåbo. KëmÅ} su ga o‘Ævçli.)

o‘¤lït, gl. svr{. (o‘œlÆ{, o‘œlæ) - oribati (isto: ofregåt, orîbat) (Måt je o‘¤lïla tlë.)

o‘¤tçt, gl. svr{. (o‘œtÆ{/o‘utîje{, o‘œtæ/o‘utîj¤) - po`utjeti (O pozümku så perå o‘œtæ/o‘u-tîj¤.)

o‘vekjåt, gl. svr{. (o‘vekjâ{/o‘vç-kje{, o‘vekjâj¤/o‘vçkj¤) - pro-prati rublje na ruke (AM) (Tû måju leh målo o‘vekjï/o‘vek-jâj, sâmo smrdî po potÇ.)

o‘êt o‘vekjåt

453

Ppa, vez. - 1. pa (SprÅznül mi sæ j

akomulâtÿr, pa smo rïvali åvuto skoro do Drå`Æc.); 2. tek (Opletï se pa õnda storï kosï-cu.); (Kakëvi su pa fa`olïne, kad je mo{njïca takë velïka?)

pacakamîn, m. - dimnja~ar (Da-nås sï re~û dümja~År, a p›vÿ se reklë pacakamîn.)

pa~åt se, gl. nesvr{. (pa~â{ se, pa~âj¤ se) - mije{ati se, pa~ati se u {to (Ne pa~âj se vâ tô, tô nî tvojç dçlo!)

på~e, ~est. - doista, uzgred: rije~-ca kojom se iskazuje da se go-vornik dosjetio ~ega (isto: prå-vo) (På~e, pozÅbül sÅn da jÇtra rê{ v RÆkÇ.)

pÅ~ït, gl. nesvr{. (pã~Æ{, pã~æ) - smetati (PrësÆn te, hôj }å s kÇ-}e, a{ mi lçh pã~Æ{.)

på}Ån (på}na, på}no), neodr. pridj. (komp. pa}nïjÆ) - podru-gljivo: zgodan, spretan, prikla-dan (Bå{ si på}na za na fak¤l-têt pô}, a ne znâ{ lîpo pÆsåt.)

pådavica, . - padavica, epilepsija (Sestrå mu, Bôg nas o~œvÅj, ïmÅ pådavicu!)

pådat, gl. nesvr{. (pådÅ{, pådaj¤) - 1. padati (Z borå pådaj¤ iglï-

ce pa ga jûdi ne vôlæ oko kÇ}æ.); 2. klonulo, mlohavo se objesiti (Nîs ba{ v›lÆ a{ mi têlo pådÅ.)

padêl/padçla, `. Gjd. padçlæ - plitka posuda za kuhanje hra-ne (Påzi, a{ }e{ båtit padêl/padçlu z mlÆkôn!)

padçlica, ‘. - mala padela (Padçlice mi rãbe za pospråvit ~a ostâne od obçda.)

padçlina, ‘. - velika ili stara pade-la (Pohïtala sÅn sç onê padçli-ne }å!)

padÆgåt, gl. nesvr{. (padügÅ{, pa-dügaj¤) - lagati, ’mutiti’, ’farba-ti’ (Pu{}ãj ga, õn ti lçh padügÅ!)

pådobrÅn, m. Gjd. pådobrana - padobran (I ôn skã~e s pådo-branÿn.)

padobrånac, m. Gjd. padobrãnca - padobranac (On je nãjbojÆ med pådobrÅnci.)

padovanïja, `. - gospodstvo, bo-gatunstvo, gavanstvo (Bogat¤nï su imçli padovanïje.)

pâj, m. pÅjå - zajima~a, kutlja~a (Za obçd pojî dvâ pÅjå j¤hê, i tô m¤ j së jîdo.)

pajåt, gl. nesvr{. (pajâ{, pajâj¤) - vaditi teku}inu manjom posu-

pa pajåt

454

dom iz ve}e (PëpÆli su skoro sÇ j¤hÇ, pa j môrÅl pajåt po dnÇ lÿncå.)

pÅjdâ{, m. Gjd. pÅjdÅ{å - 1. zastarj. sudrug, suradnik (isto: tovâru{) (Bï‘ded Ivân, kad je ostâl do-våc, t¤‘ül se svojîn pÅjdÅ{ôn da mu fålÆ në}nÆ pÅjdâ{.); 2. ubla‘. mu{ko spolovilo (Nôno mÆ j rçkal da språvÆn »pÅjdÅ{å« va gå}e, a{ ga nïkÆ ne smî vïdet.)

pÅjda{ïna, `. - stari pajda{ (^çka te v ÿ{tarïji ôn tvôj pÅjda{ïna.)

pajï}, m. - mali paj (Gulâ{ znïmÅj-te na pijåti z pajï}æn.)

pajïna, ‘. - veliki ili stari paj (^å ne hïti{ }å tâ pajïnu?)

pajôl, m. - du`inska mjera (DozÆ-dåt }emo jo{ jedân pajôl kÇ}æ.)

pÅjsït, gl. nesvr{. (pãjsÆ{, pãjsæ) - jetko zaudarati po neopranosti, za~inima, alkoholnom vrenju (Kad bi ôn onakë pijân do{âl na svçt, cêla bi kÇ}a od njegå pÅjsïla.)

pajuzdråt se, gl. nesvr{. (pajuz-drâ{ se, pajuzdrâj¤ se) - pra-}akati se u vodi (SV) (Di~ïna se pajuzdrâj¤ va Ri~ïni pëd jÅzÿn.)

pak, vez. - pa, pak (Pak, ~a zãtÿ ~å tî tô ne vôlÆ{?)

pakâl, m. Gjd. paklå - pakao (Ne kjanï, d¤{å }e ti gorçt va pa-klÇ!)

pakçt, m. - paket, zamotak (Na pë{ti te ~çkÅ pakçt!)

pakçti}, m. - mali paket (Têta, dãjte mi pakçti} `vâk!)

pakçtina, . - velik, te`ak, nezgra-pan paket (Zapejï me z åutÿn, ne mëræn sÅmå domotåt tulïk pakçtinu.)

paklên (paklçna, paklçno), neodr. pridj. (komp. paklenïjÆ) - pa-klen (Ovô lçtÿ j paklçno.)

paklênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. paklenîjÆ) - pakleni (StârÆ jûdi su se bâli Bëga i ognjå paklê-nÿga/paklênæga.)

paklänskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pa-klenski (Kod dÅ j sâm vrâg pa-klänski vâ tÿ kopïtÿn zagåzÆl.)

pâl, m. - stup (SV) (isto: stûp) (Ve-rãnda stojî na dvâ pâla.)

palåc, m. - pala~a (Mlikarïce su mlÆkë znÅ{åle avæntôrÿn po rü{kÆh palåcÆh.)

pålac, m. Gjd. pãlca - palac (prst) (Zlomül je obadvâ pãlca na rukåh.)

pala~înka, `. Gmn. pala~ïnÅk - pala~inka (SåkÆ ve~ær bi jîl tê pala~înke, ne znân ~å vïdi va njïh.)

palãndra, `. Gmn. palândÅr - prostitutka, drolja; propalica (SV) (PotïrÅj s kÇ}e tû palãn-dru!)

pÅjdâ{ palãndra

455

pãl~i}, m. - dje~ji prst palac (Po-kÅ`ï mi tâ pãl~i} kî te bolî!)

pãl~i}, m. - vrsta ptice (Pãl~i}i u`âj¤ letçt blÆzÇ kû}.)

pãl~ina, . - veliki, ru`ni palac (Jå po nônotu ïmÅn ovî vçlÆ pãl-~ini.)

palänta, `. Gmn. palçnÅt - ~vrsta ka{a od kukuruznoga bra{na (palänta golïca - bez krumpira; palänta kÿmpirïca [kÿÜpirïca] - gusta kukuruzna ka{a ukuha-na na krumpiru i vodi u kojoj je kuhan) (Pojül je bokûn sïra i palänte i {âl nåzÅd dçlat.) � trîba jo{ ~Çda paläntæ pojïst - 1. mnogo }e jo{ vremena pro-}i (Dëkli onå fïnÆ {kôlu trîba jo{ ~Çda paläntæ pojïst.); 2. biti mlad, nezreo (Nî ôn bç-dast, ali trîba jo{ ~Çda paläntæ pojïst da mëre s plëvanÿn povædåt.)

paläntica, `. - mala palenta (Za nås dvïh je dësti paläntica.)

paläntica, . - plod gloga: gloginja (isto: trnÇli}) (Paläntice su dobrç za jist, ma su {tÇfne za pobïrat.)

palæntâr, m. Gjd. palæntÅrå - plo-snata drvena mije{alica za pa-lentu (S palæntÅrôn sæ j gnjëcal kÿmpîr va pinjåti.)

palæntarï}, m. - mali ili dje~ji palentar (Kad sÅn bilå mï}i{na,

otåc je i menï na~inîl palæn-tarï}, da se ëdmala Ç~Æn kÇhat paläntu.)

palæntarïna, `. - nezgrapni ili sta-ri ili odbojni palentar (Jå pa-læntÅrÇ re~ên palæntarïna, a{ sÅn { njîn znâl dobït.)

pålica, `. - {tap, batina (KrabÇje su bîle g›de. Imçle su dûgi zvÿncï na {pÅgÇ i måske kod medvïdi. Sprêda njïh je {âl kÿmadânt s pålicun. Sï smo bÆ`åli pred njïmi.)

påli~ica, `. - mala ili tanka palica (Måt je }apåla kakëvu påli~i-cu, a otåc bi dogråbÆl påli~inu, pa udrï!)

påli~ina, ‘. - stara, ru‘na ili od-bojna palica (Måt je }apåla kakëvu påli~icu, a otåc bi dogråbÆl påli~inu, pa udrï!)

pÅlït, gl. nesvr{. (pãlÆ{, pãlæ) - pa-liti (Krçmeni}/krçmi~i} se j stro-{îl! Zãtÿ makinçta ne pãlÆ.)

pali‘åt, gl. nesvr{. (pali‘â{, pali-‘âj¤) - 1. tro{iti mnogo ogrijeva zimi (Mepãr da }emo i ovû zî-mu dësti pali‘åt.); 2. dovla~iti teret iz koridora u brodskoj {tivi pod grotlo {tive (SV)

pãlma, `. Gmn. pâlm - palma (Imçli smo pred kÇ}¤n trî, alÆ j onâ zÆmå osÅndesêt i pätæ {¤ndråla i pãlmu i mlâd¤ pãl-micu i vçl¤ pãlminu.)

pãl~i} pãlma

456

pãlmica, . - mlada, nje`na palma (Imçli smo pred kÇ}¤n trî, alÆ j onâ zÆmå osÅndesêt i pätæ {¤ndråla i pãlmu i mlâd¤ pãl-micu i vçl¤ pãlminu.)

pãlmina, `. - ru`na, stara palma (Imçli smo pred kÇ}¤n trî, alÆ j onâ zÆmå osÅndesêt i pätæ {¤ndråla i pãlmu i mlâd¤ pãl-micu i vçl¤ pãlminu.)

pâlt, m. Gjd. pãlta - tvornica duhana (JÇbÅ j dçlala na pãltu z drÇgÆmi pãltaricami.)

pãltarica, `. - radnica u tvornici duhana (JÇbÅ j dçlala na pãltu z drÇgÆmi pãltaricami.)

påmæt, . Gjd. påmæti, Ljd. pamætï - pamet (Pu{}âj ga, vî{ da ïmÅ dî~j¤ påmæt!) � solït komÇ/kemÇ påmæt - nametati svoje mi{ljenje, neprestano nepo-trebno pou~avati (Bålavac, õn }e menï påmæt solït, a jo{ mu se pläne rïti dr‘ê.) � s pame-tûn se posvådit - biti lud, po-ludjeti (Tî kod da si se s pame-tûn posvådÆl! ^å to }ãmpa{?)

påmetÅn (påmetna, påmetno), neodr. pridj. (komp. pametnïjÆ) - pametan (Ma ~å tô bjÇzgÅ{? MÇ~ ako nümÅ{ ~â pametnïjæ za rç}.)

påmetit, gl. nesvr{. (påmetÆ{, på-metæ) - sje}ati se, pamtiti (Jå ve} slåbo påmetÆn.)

påmetnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pametnîjÆ) - pametni (Trîba vçrovat påmetnÆn jûdæn.)

pãmpuh [pãÜpuh], m. - trbu{~i} (obi~no u djece) (SV) (Kakôv srdå~nÆ pãmpuh!)

pãmtit [pãntit], gl. nesvr{. (pãmtÆ{ [pãntÆ{], pãmtæ [pãntæ]) - pamtiti (Ne pãmtÆn dÅ j tô bîlo za mõjga vrïmena.)

pÅncçta, `. - slanina s potrbu{ine pro{arana mesom (Vås stõlnjÅk mi u`â bït mâsÅn od pÅncçtæ.)

pÅncçtica, . - tanka, ukusna pan-ceta (K¤pï jo{ ovakëvæ pÅncçti-cæ.)

pÅndûr, m. Gjd. pÅnd¤rå - po-licijski stra`ar (Nôno jÆn je bîl pÅndûr, pa ïmÅju prÆ}ëk PÅn-d¤rëvi.)

panîn, m. - pecivo u obliku hljep-~i}a (Za marändu pojîn kakôv panîn.)

pÅntigân, m. - {takor (PÅntigânÆh je nãjve} v RÆkï va onîh stârÆh kÇ}inah.)

pÅntiganï}, m. - mali ili mladi pantigan (Znâ{ da sÅn jÇtro pred konëb¤n vïdela jednogå/jednegå pÅntiganï}a!)

pÅntiganïna, `. - velik, odbojan pantigan (Vïdela sÅn mrtvogå/mrtvegå pÅntiganïnu.)

pÅntomîna, . - komedija, neozbilj-nost, budala{tina, ludorija (^å tÆ j, ~å dçlÅ{ tê pÅntomîne?)

pãlmica pÅntomîna

457

pânj, m. Gjd. pÅnjå - panj (Okol pÅnjå su zï{le pe~œrbe.)

panjï}, m. - malen, slab panj (Nî ~Çdo dÅ j posahnÇlo, vî{ kåko m¤ j slåb panjï}.)

panjïna, `. - veliki, stari panj ko-jim se treba pomu~iti (I dâj i dâj, i këmÅ} sÅn zïkopÅl ta panjïnu.)

panjoka, `. - kruh okrugla oblika (SV) (Dësti nÅn je dvîn pôl pa-njëkæ.)

panjo~ica, `. - mala panjoka (^â j menï sÅmomÇ cêlu panjë~icu za marändu pojïst.)

panjo~ina, . - velika panjoka (Tâ panjë~ina tÆ j od tâprvidân, hïti ju va pomïje prÅscên.)

pâpa, `. - crkveni poglavar, papa (SåkÅ ~âst pâpi Ivånu Pãvlu DrÇgÿn.)

papagâlo, m. Gjd. papagâlota - papagaj, papiga (ZamÇkni målo, `værgâ{ kod papagâlo!)

pÅpåk, m. Gjd. pÅpkå - papak (PÅpkï ïmaj¤ prÅscï, kozç, ëfce i kråve.)

papâr, m. Gjd. paprå - papar (Kad se fa‘ôl skÇhÅ, õnda se zasmo~î mÅstûn, dodâ se paprå, k¤n-{ärvæ, sëli, petrsïna, jedân lîst jåvorikæ da lïpjæ di{î.)

påpat/papåt, gl. nesvr{. (påpÅ{/papâ{, påpaj¤/papâj¤) - jesti

(izraz za djecu) (MôrÅ{ påpat, pa }ç{ velïk narâst kod VçlÆ Jô`e.)

pÅp~ï}, m. - mali papak (Jãn~i} ima mî}Æ pÅp~ï}i.)

pÅp~ïna, `. - veliki papak (Vôl ïmÅ vçlÆ pÅp~ïne.)

pâpica, `. - ko{tica s jezgrom u plodu biljke (Kad jî{ ~rï{nje, ne hïtÅj pâpice okolo.)

paprên (paprenå, papreno), neodr. pridj. (komp. paprenïjÆ) - pa-pren, `estok (Ne vôlÆn prevç} paprenÇ hrÅnÇ.)

paprênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. paprenîjÆ) - papreni, `estoki (Måmo, ne dãvÅj mu paprênÿ jïst.)

påprika, `. - paprika (Fa`õl se såko målo podlüvÅ da se ne bï prism¤dîl. Dodâ se kapÇlæ, cesnå, {çjina, påprikæ. Da bûde bëjÆ gÇ{t, klÅdç se kobasïca, lçbra ili prã{}Å no‘ïca.)

påpri~ica, `. - mala paprika (Dâ ti se pija`âj¤ kïselæ påpri~i-ce?)

påpri~ina, ‘. - velika paprika (Tä-stæ påpri~ine su mi prevelïke za pÇnit.)

paprït, gl. nesvr{. (paprî{, paprê) - papriti (Tî prevç} paprî{ ta gulâ{.)

pânj paprït

458

papÇ~a, . - 1. ru~no ra|ena plat-nena obu}a (P›vÿ su `änskæ dëma dçlale papÇ~e.); 2. pa-pu~a, ku}na obu}a (isto: ca-våta/~avåta) (PapÇ~e se obûj¤ pred vrãti.)

papÇ~ica, `. - 1. ru~no ra|ena platnena obu}a za mala stopa-la (Nôna mi j nar¤~ïla papÇ~i-ce.); 2. ku}na obu}a za mala stopala (isto: cavåtica/~avå-tica) (Obûj papÇ~ice a{ }e{ se prehlÅdït!)

papÇ~ina, `. - 1. ru~no ra|ena platnena obu}a za velika sto-pala (Za storït takëve papÇ~ine mi rãbÆ ~Çda gÇmæ.); 2. velika papu~a (isto: cavåtina/~avåti-na) (Kãj si na{lå tê vçlæ papÇ-~ine?)

pâr, m. Ljd. pÅrÇ - par (Dicå z vrtï}a våvÆk hëdæ va pÅrÇ.)

par, pril. - nekoliko, malo, neve-liko koli~inom (Naberï jÿj pâr {ip~ï}Æh!)

parabçla, `. - automatsko ru~no oru`je (SV) (Za parabçlu sÅn ~ûl od nôni}a kî j bîl va råtu.)

paradân, m. - mjesto dodira bo}e s bo~nom stranicom bo}ali{ta (~est izraz kod bo}anja: Udrï ju od paradâna zna~i »udari bo}om tako da se prije sudara s drugom bo}om odbije o bo~ni zid«)

parânk, m. Gjd. parãnka - kolo-turnik (SV) (Za dÆgåt betôn na plë~u rÅbït }e nÅn parânk.)

parapçt, m. - ure|eni dio terena ispred ku}noga ulaza (SåkÆ dân pomçtÅn parapçt.)

parapçti}, m. - mali parapet (KÇ-}Å j mï}i{na, pÅ j mï}i{Ån i pa-rapçti} pred njûn.)

parapçtina, . - veliki, ru`ni para-pet ([tufåla sÅn se såkÆ dân pomçtat ôv parapçtinu.)

pårat, gl. nesvr{. - misliti, pred-mnijevati (SV) (javlja se samo u 1. licu jd. prezenta: Jå pårÅn da imâ{ pråvo.)

pÅråt, gl. nesvr{. (pãrÅ{, pãraj¤) - parati (Ne pãrÅj tâ dêsnÆ, leh lîvÆ rukâv.)

paråt se, gl. nesvr{. (parâ{ se, pa-râj¤ se) - ~initi se, pri~injati se (Parâ{ se kod kakôv mladï}, a jûr ïmÅ{ ~Çda lêt.)

par}ævåt, gl. nesvr{. (pÅr}ûje{, pÅr}ûj¤) - kretati na put (K¤pï-la sÅn hãrtu i na trî Çre pÅr}û-jæn.)

påræd, m. - pregradni zid u ku}i (Tô j p›vÿ bÆlå vçlÅ prostorïja, pa smo ju pregrÅdïli pårædÿn.)

pårædi}, m. - tanak pregradni zid (Med dvïmi kåmarami je leh pårædi}.)

påredina, `. - veliki, ru`ni, ne-potrebni pared (ZrÇ{i ôv påre-dinu.)

papÇ~a påredina

459

pari}ân (-a, -o), neodr. pridj. - pripravan, spreman (SV) (VåvÆk je pari}ân za nå tÅnci, da bi takë za dçlo!)

pari}ânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pri-pravni, spremni (SV) (Zælå sÅn sëb¤n pari}ân¤ bõr{u.)

pari}åt, gl. svr{. (pari}â{, pari-}âj¤) - pripremiti (Pari}ãl je bagåj/bagûj i pãrtÆl.)

pari}ævåt /se/, gl. nesvr{. (pari-}ûje{ /se/ // pari}ävÅ{ /se/, pari}ûj¤ /se/ // pari}ävaj¤ /se/) - pripremati /se/ (Trî mïseci su se pari}ævåli za ôv pîr!)

parôn, m. - gospodar (Parôn, jê vÅn parôna dëma?)

parôna, . - gospodarica (Parôna, jê vÅn parôn dëma?)

parônica, `. - mlada ili mila pa-rona (LîpÅ mojå parônica, ka-kë ste mi ~â?)

pÅrtänca, . Gmn. pÅrtçnÅc - po-lazak na put (Kåd tÆ j pÅrtän-ca?)

pÅrtîda, `. - krug (ciklus) u puto-vanju ili igri (Ovû pÅrtîdu sÅn jå dëbÆl.)

pãrtit, gl. svr{. (pãrtÆ{, pãrtæ) - kre-nuti na put (Pari}ãl je bagåj/bagûj i pãrtÆl.)

pâs, m. - 1. pojas (Va Lûke`Æh je fânj `ãnskÆh imçlo kolãjne do pâsa.); 2. remen, pojas (isto:

centurîn/cinturîn, rçmæn) (KlÅdï pâs da ti bragç{e ne pÅdû!)

pås, m. Gjd. paså - pas, pseto (Nî ti tâ pås ëno za ~å sû ti ga prëdÅli! Tô j ba{târd.) � lå~Ån kod pås - jako gladan (Nôna, jê obçd a{ sÅn lå~Ån kod pås?) � tr¤dân kod pås - jako umo-ran (Cêli dân su kopåli i do{ãl je dëma tr¤dân kod pås.) � ‘Ævçt/slÅgåt se kod pås i må{ka - ‘ivjeti u neskladu, ne podno-siti se (Cêli ‘ivët su ‘Ævçli kod pås i må{ka, smîrÿn su se kÅ-råli.)

pasâj, m. Gjd. pasåja - prolaz (UtaknÇle smo se va pasåju, hëdæ} svåkÅ svojê lÆhê.)

pasåjica, `. - vijak koji slobodno prolazi kroz otvor (SV) (NÅjdï mi va konëbi kakëvu spodëb-nu pasåjicu.)

pasânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pro{li, minuli (Jâko ih je stîd pogodïla pasânæ zÆmê.)

pasåt, gl. svr{. (pasâ{, pasâj¤) - 1. pro}i, minuti (Pasålÿ j pêt lêt otkåd ga nî.); 2. svratiti (Kad dõjde{ va JelçnjÆ pasâj målo do menç.); 3. pro}i mi-mo (Ugnï mi se målo da pa-sân!)

påsat, gl. nesvr{. (3. l. jd. pâ{e, pâ{¤) - prijati (Kadagëd ~ovïku pâ{e pogjçdat ovakôv fîlmi}.)

pari}ân påsat

460

påsi}, m.- mali pas (Måmo, }ç{ mi k¤pït påsi}a?)

påsina, . - veliki, ili star, ili ru`an pas (Njïhÿv påsina jâko lâje, a{ se bojî kad grmî!)

pasîrat, gl. nesvr{. (pasîrÅ{, pa-sîraj¤) - 1. pasirati, protjerivati vo}nu ili povrtnu ka{u kroz cjedilo ili sito (Re~û dÅ j bëje fa‘ôl pasîrat, pa da nä}e na{këdit.); 2. odgovarati, biti prikladnim komu ili ~emu (Tê besçde mu nïkako ne pasîra-j¤.)

pasÆvåt, gl. nesvr{. (pasûje{/pasü-vÅ{, pasûj¤ /pasüvaj¤) - prola-ziti (Dâ se i tebï vïdÆ da lçta prçbrzo pasûj¤?)

pãsjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - pasji (Zamastül si va pãsjÆ drçk! Ota-rï poplåt va trÅvÇ!)

pÅskï, m. mn. - srednji izboji na ~e{njaku koji se pripremaju za jelo (SV) (isto: jãja) (Za ve~çru u‘âmo kÇhÅni pÅskï na salâtu.)

påst, gl. svr{. (pÅdç{, pÅdû) - pasti (Donesï ãnkoru a{ je bujôl pâl va {tärnu!); (Ne smî{ bränzat na melÇ a{ }e te zançst i påst }e{.)

pâst, gl. nesvr{. (pÅsç{, pÅsû) - pasti, napasati stoku (Blâgÿ j pÅslë po ledïnah.)

pastirïca, `. - vrsta ptice (SV) (Tô j nïkakÿv tï}, tâ pastirïca!)

påstorak, m. Gjd. påstÿrka - pa-storak (Nü jÿj tô sîn leh påsto-rak.)

påstÿr~ica, `. - mala, mlada pa-storka (Ima dve påstÿr~ice po mû`u.)

påstÿr~i}, m. - mali, mladi pasto-rak (Dobül je påstÿr~i}a po ‘e-nï.)

påstÿrka, `. Gmn. påstorÅk - pastorka (On nüma svojîh h}êr, leh dvê påstÿrke.)

påstrva, `. - rije~na riba: pastrva (Ulovül je va Ri~ïni nïkuliko påstrv za ve~çru.)

påstrvica, . - mala pastrva (]apãl je leh dvê påstrvice.)

påstrvina, `. - velika pastrva (]a-pãl je vçl¤ påstrvinu, bït }e nÅn dësti za ve~çru.)

på{a, `. - pa{a, ispa{a (^obåni su dälkali dok su bîli na på{i z ofcåmi.)

Pa{å~, m. Gjd. Pa{~å/Paf~å - top. Pa{ac, selo u grajskoj plovaniji, u donjem toku Rje~ine (On je s Pa{~å/Paf~å, büvÅ va Pa{~Ç/Paf~Ç.)

Pa{~ân/Paf~ân, m. - ‘itelj mjesta Pa{ca (Otåc m¤ j Paf~ân.)

Pa{~ânka/Paf~ânka, ‘. - ‘iteljica mjesta Pa{ca (Måt m¤ j Paf-~ânka.)

pa{~ânskÆ/paf~ânskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji pripada Pa{cu (U`åli su

påsi} pa{~ânskÆ

461

na tãnci dô} paf~ãnskÆ mla-dï}i.)

pa{çt, m. - drveni sklopni metar (SV) (VåvÆk sëb¤n nësÆ pa{çt va ‘çpi.)

pâ{o{, m. - putovnica (Zg¤bül sÅn pâ{o{.)

på{ta, `. - tjestenina (Z gÇ{tÿn je pojîl pijåt på{te i fa`ôla.)

pa{takrçma, `. - vrsta kola~a s kremom: krem{nita (Va Kÿnti-næntâlu su bîle nãjbojæ pa{ta-krçme v RÆkï.)

pa{tçta, `. - pa{teta (K¤pï mi pa-{tçtu va låti a{ je cenïjÅ!)

på{tica, ‘. - tanka pa{ta (K¤pï på{ticu za j¤hÇ.)

på{tina, `. - odbojna pa{ta (Ne mëræn pa{tïnæ vïdet, a kåmo jïst.)

patçla, . - donji dio ovratnika na mu{kom kratkom kaputu (SV) (MÇ{kÆn svåtÿn se na patçlu klÅdç rô‘ica.)

patênt, m. Gjd. patänta - patentni zatvara~ na odje}i (Oprtå ti j butîga. ^å ti se patênt opïrÅ?)

patänti}, m. - mali patentni zatva-ra~ (^å }u s tîn patänti}æn ta-kë kråtkÆn?)

patäntina, `. - veliki patentni za-tvara~ (Tâ patäntina mÆ j pre-dûg.)

påtina, `. - pasta za poliranje ci-pela (SV) (isto: boks) (Nôna j

u`åla rç} bëks za påtinu, a danås målo kî znâ ~â j tô.)

patinåt, gl. nesvr{. (patinâ{, pati-nâj¤) - 1. polirati cipele pati-nom (Nïkad ne patinâ{ sâm svojï postolï.); 2. pren. lagati (Ne vçr¤j mu, õn te lçh pati-nâ.)

påtit /se/, gl. nesvr{. (påtÆ{ /se/, påtæ /se/) - patiti /se/, trpjeti (^ovïk se påtÆ i trpî na ovôn svîtu, a då bi zâ~!)

påtnica, . - patnica (Na{e måtere su bile påtnice cêlæ famîlijæ.)

påtnÆk, m. - patnik (Smïli mi se såkÆ påtnÆk.)

påtnja, . - patnja (@ivjänjÆ j påtnja.)patrôla, `. - izvidnica, ophodnja

(Po cçstah su potrôle. Nïkÿga/nïkæga ï{}¤.)

patÇjak, m. Gjd. patœjka - patu-ljak (NabÅndålÅ j nïkakova patœjka pred vrãta. G›d je za vïdet!)

patœj~i}, m. - mali, dragi patuljak (SnegÇjicÅ j büvala s patœj~i}i.)

påtu{ina/patu{ïna, `. - vlaga s ku}nom plijesni (Po~ïstila sÅn påtu{inu zad måterinæ væltrî-næ.)

påtu{inina/patu{ïnina, . - mnogo vlage s ru`nom ku}nom pli-jesni (Då sâmo vïdÆ{ kulïkÅ j påtu{inina ÿvdï zâda!)

pa{çt påtu{inina

462

patu{jîv (patu{jïva, patu{jïvo), neodr. pridj. (komp. patu{jivïjÆ) - pljesniv (Ov Årmãr je ëdzÅda vås patu{jîv!)

patu{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. patu{jivîjÆ) - pljesnivi (Hïti tû patu{jîv¤ k›pinu va smçte!)

påunica, . - bubamara; kukac kor-nja{ sa crvenim gornjim krili-ma i crnim to~kicama; Bo`ja ov~ica (Kod dicå bimo }apåli påunicu, ståvili ju na dlân i na-govÅråli: »Letï, letï påunice!«)

påvæn~ica, ‘. - mladenkin vjen~i} (Nevçstica je nosïla tãnk¤ på-væn~icu.)

påvænka, `. - mladenkin vijenac (Na ovôj slïkÆ j nôna kod nevç-stica, s påvænk¤n znad ~elå.)

pavu~ïja, `. - pau~ina, paukova mre`a (Ne mëræn vïdet pavu-~ïjæ po kÅnt¤nîh, våje ju po-~ïstÆn.)

pavu~ïjina, ‘. - gusta, stara pau-~ina (Mãjko, kakëva pavu~ïji-nÅ j va konëbi!)

påvu~i}, m. - mali pauk (Vî{ ti påvu~i} na vlÅsîh.)

pavu~ïna, `. - velik, ru`an pauk (Hôj vïdet kulïk påvu~inÅ j va konëbi.)

påv¤k, m. - pauk (Gnjœsi mi se påv¤k.)

påzit, gl. nesvr{. (påzÆ{, påzæ) - paziti, ~uvati (Påzi da ne oslä-ne{ bôlicu!)

påz¤h, m. - pazuh (Nïkad su gospê nosïle bõr{ice pod påz¤hÿn.)

påzu{i}, m. - mali pazuh (^rjenî mu se nî~ pod påzu{i}æn.)

påzu{ina, `. - velik, odbojan pazuh (PÇ, kåko ti smrdî spod påzu{Æn! Hõj se opråt!)

pâ‘a, `. - ure|aj za prijevoz sije-na na zapre`nim kolima (SV) (Poståvi pâ‘u na vôz, a{ græmë po sêno.)

pa‘dro}, m. - 1. neukusna mje-{avina (odnosi se naj~e{}e na jelo) (Nîs mëgÅl ni pokÇsit tâ pa‘drë}.); 2. pren. nesuvislosti (Kî bi naslÆ{âl tî pa`drë}i?)

pa‘dro}ina, . - odvratna mje{avi-na (Nãjbojæ da hïtÆn ôv pa‘drë-}inu prÅscên.)

pa‘ôlit, gl. nesvr{. (pa‘ôlÆ{, pa‘ô-læ) - preliti {to vrelom vodom, opariti (SV) (Blatnå rëba se ne smî pa`ôlit.)

pçcivo, s. - pra{ak za pecivo (K¤pï mi va butîgi jednu va-nîliju i pçcivo, zamÆsïla bÆn målo frïtÆc.)

pç~a, . - bala platna (SV) (HodïlÅ j va k›pinah, a va ÅrmarÇ su njÿj pëtla sm›ti na{lï pêt pê~ rëbæ za håje.)

pe~åt, m. - 1. pe~at (isto: tümbÅr [tüÜbÅr]) (Ov je pç~at slabo poznåt.); 2. crvenilo na ko`i

patu{jîv pe~åt

463

(Kad j¤ j jâko srân, dõjd¤ njÿj pe~åti po vrÅtÇ.)

pe~åti}, m. - crvena mrljica na ko`i (Nî ti takë g›do vïdet tâ pe~åti}.)

pe~åtina, `. - velika crvena mrlja na ko`i (Od trÅvê mi dõjd¤ vçli pe~åtini po rukåh.)

pe~åtit, gl. nesvr{. (pe~åtÆ{, pe-~åtæ) - pe~atiti, stavljati pe~at (Nî rÅbïlo pe~åtit, sâmo pot-pÆsåt.)

pe~œrba/pe~œrva, `. Gmn. pe~Ç-rÅb/pe~ÇrÅv - gljiva, pe~urka (Pobïrali smo pe~œrve va b›-g¤du.)

pe~œrbica/pe~œrvica, `. - mala gljiva, pe~ur~ica (Okol pÅnjâ j ~uda kafênÆh pe~œrbÆc/pe-~œrvÆc.)

pe~œrbina/pe~œrvina, `. - velika, stara gljiva (Tâ pe~œrbina/pe-~œrvina tÆ j ståra, ne dïrÅj ju.)

pê}, `. Gjd. pç}i, Ljd. pe}ï - pe} (ZÆmâ j, môrÅn va‘gåt pê}.)

pç}, gl. nesvr{. (pe~ç{, pe~û) - pe-}i (Menï se grœstÆ pç} kolÅ~ï.)

pe}ïca, ‘. - mala pe} (Kî bi rçkÅl da }e tâ pe}ïca takô steplït kå-maru!)

pe}ïna, `. - pe}ina, spilja (Pe}ïne mi re~emë jåme.)

pedalåt, gl. nesvr{. (pedalâ{, pe-dalâj¤) - pedalati, okretati pe-

dale na biciklu (SV) (Lîpo pe-dalâ, sæ j sprahsîrÅl.)

pedesêt, br. - pedeset (I�mÅn pedesêt lêt.)

pedesätÆ (-Å, -ÿ), red. br. - pedeseti (Bï{ vçrovÅl da sÅn pedesätÆ va fîli?)

pêgla, `. - gla~alo (Danås mi rãbÆ pêgla.)

pêglat, gl. nesvr{. (pêglÅ{, pêglaj¤) - gla~ati (Dok pêglÅ{ lÅnc¤nï, påzi da ti se z drÇgæ bãndæ ne dçlaj¤ fãldice!)

pêglica, `. - 1. malo gla~alo (Na-u~ïla sÅn se na ovû pêglicu.); 2. pren. osobni automobil marke 'jugo', malih dimenzija (Onå jo{ våvÆk vëzÆ onû pêgli-cÇ ~å njÿj je jo{ otåc k¤pîl.)

pêglina, ‘. - veliko, te{ko, staro gla-~alo (Mãjko, küp¤t se domïslÆn kakëve smo p›vÿ pêgline imç-li!)

pêgula, . - 1. zla sre}a, zlosretnost (Pråti me pêgula.); 2. pren. zlosretna osoba (Jå sÅn pêgula od kad sÅn se rodïla.)

pegulân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. pegulanïjÆ) - zlosretan (Jå sÅn pegulâna od rojänjÅ.)

pegulânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pegulanîjÆ) - zlosretni (On pegulânÆ sæ j po ~et›tÆ pût razbîl z åutÿn.)

pe~åti} pegulânÆ

464

pejåt /se/, gl. nesvr{. (pejâ{ /se/ // pçje{ /se/, pejâj¤ /se/ // pçj¤ /se/) - voditi /se/ (Uskâ j cçsta pa su vås matrjâl pejåli z ka-mijõn~i}æn.); (Pejåli su se zå r¤ke.)

pçk, m.Gjd. pekå - pekar (Na ^ã-vji su odvavÆk na glÅsÇ pekï.)

pçka, `. - poklopac od lijevana `eljeza ili keramike pod kojim se na ognji{tu priprema hrana (SV) (isto: ~rïpnja) (I pu nås se danås re~ç pçka, ali ~rïpnjÅ j starïjæ.)

pçkjÅr, m. - prosjak (Nî såd tulïko pçkjÅrÆh, kod pred nïkuliko lêt.)

pçkjarica, `. - prosjakinja (VåvÆk nî~ ï{}e, kod pçkjaricÅ j.)

pekjåt, gl. nesvr{. (pekjâ{/pçkje{, pekjâj¤/pçkj¤) - prositi milosti-nju (U‘åli su pekjåt i spred crikvçnÆh vrât.)

pçkmez, m. - pekmez, tvrdo uku-hano vo}e (VåvÆk skÇhÅn pçk-mez od ÅrmulînÆh a{ mi ga di-cå råda pojidû.)

peknjïc, pril. - malo, koli~ina ve-li~ine pedlja (SV) (Hïti tû bë}u leh peknjïc.)

peknjïca, `. - pekarnica (Pu Lû-ke‘Æh dÅ j pu Mõndota nïkada bÆlå peknjïca, butîga i o{tarïja.)

pçlÆn, m. Gjd. pçlina - pelin (Sç mÆ j pÇno pçlina okol kÇ}æ. Re~û dÅ j dëbÅr za lîk.)

pelïca, `. - 1. skupocjeno krzno na ovratniku kaputa (Tâ se pe-lïca znåme ako ti nî prevç} zÆma.); 2. krzneni kaput (Tô tÆ j vçlÅ gospâ, va klob¤kÇ i va pelïci.)

pelï~ica, . - mali, skromni krzne-ni ovratnik (NümÅn ti jå leh je-dnÇ mïzærn¤ pelï~icu.)

pelï~ina, ‘. - ru‘an krzneni kaput (HvÅlïla sæ j z onûn g›d¤n pelï~in¤n!)

pelünkovac, m. Gjd. pelünkofca - liker od pelina (P›vÿ su na tãncÆh mu{kî pîli pelünkovac, a `änskæ kakëvo ~â slåtko.)

pçl¤d, m. Ljd. pel¤dÇ - pelud, cvjetni prah (Danås je sç vï{e alärgÆj, }ê{ na hrÅnÇ, }ê{ na pçl¤d.)

pæntåt/päntat, gl. nesvr{. (pæntâ{/päntÅ{, pæntâj¤/päntaj¤) - mucati (Imäl je jednegå sîna kî j pæntâl, pa bi p›vo njegå nåt¤kÅl, a{ nî mëgÅl zgovorït, a pëtli nås operï, a{ smo se smêli.)

päntÅv (päntava, päntavo), neodr. pridj. (komp. pæntavïjÆ) - mucav (On je päntÅv od kad ga på-metÆn.)

päntavac, m. Gjd. päntafca - mu-cavac (Päntafca ne mëre{ do-~çkat da zgovorî.)

päntavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pentavîjÆ) - mucavi (PäntavÆ -

pejåt /se/ päntavÆ

465

ne päntavÆ, ma õn je fïnÆl zå-nÅt!)

pänzija, `. - mirovina (DobüvÅ bëra{k¤ pänziju.)

penzijonêr, m. Gjd. penzijonærï - umirovljenik (Nå{i pænzijonæ-rï såk¤ jçsæn nïkamo prõjd¤.)

pçpela, `. - jezgra (Tç{kÿ j znêt pçpelu z mï}i{nega orïha.)

pçpelica, . - mala jezgra, jezgrica (Orï{i} ima pçpelicu.)

pçpelina, `. - velika, krupna je-zgra (KëmÅj sÅn znêl pçpelinu z ovôga/ovêga orï{inæ.)

pepîta, pridj. nepromj. - sitno crno-bijelo kariran uzorak na tkanini (Imçla sÅn pepîta jakç-tu, a ôn pepîta ve{tîd.)

peracç, s. Nmn. peracå - perce (Måmo, na{ãl sÅn ‘ûtÿ pera-cç.)

pärg¤l, m. Gjd. pärgula - balkon (Na pärgulu su bîli po{tivâni vâ‘i s kavâlami.)

pärguli}, `. - ogra|ena terasica, balkoni} (Pärguli} je mï}i{Ån, alÆ j pûn rô‘Æc.)

perïlo, s. - pranje rublja kao te`ak i mu~an posao (DosãdÆ tô sagdãnjæ perïlo, {u{ïlo, kuhïlo, pomivålo...)

perïno, s. - veliko ili ru`no pero (Mãjko, ovô perïnÿ j od nïka-kovæ vçlæ ti~ïne.)

pærlîn, m. - plavilo za izbjeljivanje rublja pri ru~nom ispiranju (Pærlîn se rÅbîl dokla nî bîlo måkÆn za pråt, dëklÆ sæ j prâlo nå r¤ke.)

pærlinåt, gl. nesvr{. (pærlinâ{, pærlinâj¤) - izbjeljivati (Ma tÆ j lÆpå tâ måja ~å si ju pærlinåla?)

pero, s. Nmn. perå - 1. pti~je pe-ro (Kôs ïmÅ ~›næ perå i `ûtÆ kjûn.); 2. list (isto: lîst) (VçlÅ j sœ{a pa su perå oklåpjena.); 3. pero za pisanje (Na dr`ålo bi se klålo perë i zamÅkålo va tüntu.)

pärjÆ, s. - perje (P›vÿ su se ku{îni pÇnili s pärjæn.)

pæsåk, m. Gjd. pæskå - pijesak (Tô ti j blÅ`änstvÿ! Sâmo sûn-ce, môre i pæsåk.)

pästÿ, br. - pet stotina (^å si za tû {tråcu {lå dåt pästÿ kûn?!)

pästÿtÆ (-Å, -ÿ), red. br. - petstoti (Danås je pätstÿtÅ emîsija.)

pç{a, `. - vrsta sto~ne repe (Pç{Å j rïpa, ma za prÅscï, ne za jûdi.)

pe{}evåt (-a, -o), neodr. pridj. - pjeskovit (Tåmÿ j pe{}evåta zemjå, nî dobrå za sêt ni za sÅdït.)

pe{}evâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pje-skoviti (Bå{ je menï na dêl do-pâl ôn pe{}evâtÆ komÅd!)

pe{}ï}, m. - okrugli kamen~i}, zrnce pijeska (Kod dicå smo se bÆvåli s pe{}ï}i.)

pänzija pe{}ï}

466

pe{}ï}at se, gl. nesvr{. (pe{}ï}Å{ se, pe{}ï}aj¤ se) - vrsta dru-{tvene igre u kojoj jedan po jedan igra~ sjede}i naizmjence baca uvis i hvata {akom pet kamen~i}a ne prate}i ih po-gledom (SV) (Pe{}ï}ale su se ve}ünÿn divõj~ice.)

pe{karïja, `. - ribarnica (Danås na pe{karïji nî bîlo frï{kæ rïbæ.)

pç{t, m. - smjesa isjeckana ~e{nja-ka, slanine i per{ina, koja se kao zapr{ka dodaje varivima (SV)(Sad je po butîgah za k¤pït go-tëvoga/gotëvega pç{ta.)

pe{tåc, m. - tupa bol promjenjiva intenziteta (SV) (O�d sinô} ga dr`î nïkakÿv pe{tåc va bÇbri-gÆh.)

pe{tadôr, m. - daska na kojoj se tu~e ili re`e meso (Danås je i plåsti{nÆh pe{tadôrÆh, ali jå nãjvôlÆn drvênÆ.)

pe{tåt, gl. nesvr{. (pe{tâ{, pe{tâj¤) - 1. usitnjavati, sjeckati, koma-dati (Pe{tâ mi tre{}ïce zâda kÇ}æ.); 2. pren. trpjeti tupu bol promjenjiva intenziteta (Od no}ås me pe{tâ va z¤bÇ.); 3. pren. govoriti besmislice, lupetati (Ne pe{tâj bedastë}e pred dicûn!)

pêt, br. - pet (Dãj mi pêt kûn.) � bït za pêt - biti u ~emu izvrstan (Ma, tô ti j mâlica za pêt!) �

ni pêt ni {êst - odjednom, iznenada {to u~initi (Do{ãl je i, ni pêt ni {êst, dãl mi }çpu.)

pætå, . Ajd. pêtu - 1. peta (Pro{¤-pïle su mi se kopïce na pætï.); 2. peta na obu}i (Prod¤bï jåmicu s pætûn pa græmë {pïglat.)

pætåk, m. Gjd. pætkå - petak (Po pætkÇ dÅmë blïtvu i kakëve rïbe.) � rætkï pætkï - rijetko kada (Mî dÅmë jÅn~çvinu rætkï pçtkï.) � VçlÆ pætåk - Veliki petak, dan muke Gospodnje (Na VçlÆ pætåk je pëst.)

petçh, m. Gjd. petehå - pijevac, kokot (Kukurîku! Te~ç petçh v RÆkÇ, a këko{a plåninu po ve-lïku bålinu.)

peterostrÇk (-a, -o), neodr. pridj. - peterostruk (NårÅsÅl m¤ j pe-terostrÇk dûg.)

peterostrûkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - peterostruki (DÅ j trîba za tô peterostrûkÆ kâbæl.)

pete{ï}, m. - 1. prednji ni{an na pu{ki (SV) (MôrÅ{ vïdet ~ez pete{ï} vâ~ pÇcÅ{.); 2. ures na vrhu dimnjaka koji se okre}e u smjeru vjetra (SV) (Pete{ï} se ob›njÅ na bÇru.); 3. vrsta svira-lice dvojnice koja se kupuje djeci na sajmovima (Måmo, }ê{ mi k¤pït pete{ï}a?); 4. pjetli} (Ov mî}erÆ pete{ï} se zovç JÇ-ri}.)

pe{}ï}at se pete{ï}

467

pete{ïna, ‘. - veliki, stari pijetao (Ov pete{ïna këmÅj kukurü~æ.)

petä{jÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - koji pripada pijevcu (Za klobûk je zadêl petä{jæ perë.)

pätÆ (-Å, -ÿ), red. br. - peti (Grên ve} va pätÆ rãzred.)

petïca, . - 1. mala ili uska i tanka peta (K¤pïla sÅn postolï na pe-tïce.); ocjena 5 (Dobïla sÅn petïcu.)

petîd, m. - apetit, tek (isto: têk) (Onå ïmÅ dëbÅr petîd, lîpo pojî.)

petîdÅn (petîdna, petîdno), neodr. pridj. - koji ima dobar apetit (Bîlÿ j ~Çda dicê va famîlijah, a målo kî nî bîl petîdÅn.)

petîdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upra-vo onaj koji ima dobar apetit (Bîlÿ j ~uda dicê va famîlijah, a sç jedân petidnîjÆ od drÇgÿ-ga/drÇgæga.)

petïna, `. - velika ru‘na peta (Ovästæ petïne su mi sç spÇcÅ-ne.)

petüna, `. Gmn. petîn - petina, peti dio (Bîlo nas je pêt na dæ-lÇ, pa j såkomu dopåla petüna.)

petnâjst, br. - petnaest (Va {klopÇ j ~Çda ëvÅc, a mî smo imçli {klopï} od desætåk-petnâjst ëvÅc.)

petnãjstÆ (-Å, -ÿ), red. br. - petna-esti (Zb¤dül sæ j tçkÅr petnãjstÆ dân.)

pçtÿr (pçtora, pçtoro), br. pridj. - petor (I�mÅn pçtori o}Ålï, a ne vïdÆn dobrë ni na jednï.)

petrï{ka, `. - poreme}ena `enska osoba (SV) (NïkÅd nîs ~ûl zâ t¤ petrï{ku.)

petrôj, m. Gjd. petroja - petrolej (isto: petrôja) (Nü ve} petrëja.) (Dolîj petrëja va ferâl/felâr!)

petrôja, `. - petrolej (isto: petrôj) (Nü ve} petrôjæ.)

Petrova, `. - crkveni blagdan sv. Petra i Pavla (29. lipnja) (Na Petrëvu se dçlaj¤ krîsi. Va ogânj se klÅdç målo rô`Æc blagoslo-vjenïh o Têlovi pa jûdi preskã-~¤ prîko.)

petrsîn, m. Gjd. petrsïna - per{in (Kad se fa‘ôl skÇhÅ, õnda se zasmo~î mastûn, dodâ se pa-prå, k¤n{ärvæ, sëli, petrsïna, jedân lîst jåvorikæ da lïpjæ di{î.)

peverûn, m. Gjd. pever¤nå - ljuta papri~ica, feferon (Pija`âj¤ me kïselÆ pever¤nï.)

pêz, m. - uteg za vagu (KlÅdï pêz od kilå.)

pêza, . - 1. vaga (isto: vâga) (Apo-tekãrskÅ/aputekãrskÅ pêzÅ j jâko prêcizna.); 2. te`ina (Nî pêzæ bez båta.)

pêzalica, `. - ljulja~ka (SV) (Dïci smo k¤pïli pêzalicu za obïsit na drvë.)

pete{ïna pêzalica

468

pêzat /se/, gl. nesvr{. (pê‘e{ /se/, pꑤ /se/) - 1. vagati /se/ (Ne pê‘æn se gûsto, takë, såkÆh mï-sæc dân.); 2. te`iti, imati te`inu (Slåba mÆ j, ~å, pê‘e mõrda dvãjset kîl.); 3. /se/: ljuljati se na ljulja~ki (isto: lûlat se, gõm-bat se) (Dicå se vôlæ pêzat.)

picãjzla, `. - dosadna, sitni~ava i ~angrizava osoba (isto: cipi-dlåka, picidlåka) (E, ne ovô leh onô, ne ovakë leh onakë, ne ÿvdï leh ÿndï. Ne mëre{ s tûn picãjzl¤n na krâj!)

picidlåka, `. - cjepidlaka, sitni-~ava i ~angrizava osoba (isto: cipidlåka, picãjzla) (Ne mëre{ s t¤n picidlåk¤n na krâj.)

pï}a, `. - hrana za dijete ili bo-lesnika (Sek›va mÆ j u‘åla re} da pripråvÆn mâlÿmu/mâlemu pï}u. A i za tælcå se re~ç da mu se dâ pï}a.)

pijâ~, m. Gjd. pijÅ~å - ~ovjek koji mnogo pije (Si trî bråti su bîli vçlÆ pijÅ~ï!)

pijå~a, `. - pi}e (Nä}emo se na-gånjat oko togå/tegå kî }e plÅ-tït pijå~u.)

pijân (pijåna, pijåno), neodr. pridj. (komp. pijanïjÆ) - pijan (Rad bœmbÆ, a pijân dçlÅ kumêdi-ju.)

pijånac, m. Gjd. pijãnca - pijanac (rje|e: Ålkoholi~År/Årkoholi-~År) (Njejî mû` je bîl pijånac.)

pijãn~ina, . - te{ki, nepopravljivi pijanac (^å si tî bëjÆ od tôga/têga pijãn~inæ? Bëme si!)

pijânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pijanîjÆ) - pijani (Redû {trãmbo såkÆ na svojÇ strân onî dvâ pijânÆ.)

pijåt, m. - tanjur (Kad otåre{ pijå-ti, klådi jih va Årmarï}.)

pijåti}, m. - mali tanjur (Tô klÅdï na mî}Æ pijåti}i.)

pijåtina, ‘. - velik, star, ru‘an tanjur (^å ne hïtÆ{ va smçte ôv pÇ-knjenÆ pijåtinu?)

pïjavica, `. - pijavica (Tô su p›vÿ stÅvjåli nå noge tê pïjavice da zïv¤~¤ k›v.)

pijå‘Ån (pijå‘na, pijå‘no), neodr. pridj. (komp. pija‘nïjÆ) - koji pobu|uje naklonost, dopadljiv (SH) (Pijå‘nu divõjku såkÆ vôlÆ.)

pija‘åt /se/, gl. nesvr{. (pija‘â{ /se/, pija‘âj¤ /se/) - svi|ati /se/, dopadati /se/ (isto: dopådat se) (Nï{ mi se ne pija`â njejê zdrãv-jÆ.)

pijâ‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pija‘nîjÆ) - upravo onaj koji pobu|uje naklonost, dopadljiv (SH) (Pijâ‘nÆ ~ovïk opïrÅ såkæ vrãta.)

pijævåt, gl. nesvr{. (pijävÅ{, pi-jävaj¤) - obi~avati piti (Pijævãl je od mlâdÆh dân, nî ~Çdo da su mu jätra {¤ndrâna.)

pêzat /se/ pijævåt

469

pikåbit, m. - ormar za vje{anje odje}e (KlÅdï tô do pikåbita.)

pikåbiti}, m. - mali pikabit (Jo{ nÅn je va kåmarici nônÆn pikå-biti}.)

pikåbitina, ‘. - stari nezgrapni pi-kabit (^å }u z ÿvîn mu{jîvÆn pikåbitin¤n?)

pikadôr, m. - 1. vrsta (klasa) gove-dine (K¤pï trîkvãrti va pikadô-ru.); 2. vje{alica (isto: klün~ani-ca) (Obïsi kapët na pikadôr i klådi ga va pikÅbït.); 3. klin~a-nica za vje{anje odje}e (TÇ tÆ j pikadôr, leh na njegå obïsi kapët.)

pïkat, gl. nesvr{. (pïkÅ{, pïkaj¤) - 1. nogom udarati loptu (Måri} nÅjbojç pïkÅ bâlu.); 2. igrati nogomet (SV) (Ako ‘elî{ bït nogometâ{, môrÅ{ dobrë znåt pïkat bâlu!)

pïksa, `. - novac koji prima diza~ ~unjeva u igri ~unjevima (SV) (Sî klâl va pïksu?)

pÆlå, `. Ajd. pîlu- pila (K¤pï nëv¤ pîlu, ovãstÅ tÆ j zarÇzinavela.)

pilâna, ‘. - pilana (On je bîl pilâr, njegëvÅ j bÆlå pilâna.)

pilâr, m. Gjd. pilÅrå - 1. pilar na pilani (DçlÅl je kod pilâr na pilarïji Gospëskemu SelÇ.); 2. vlasnik pilane (SV) (On je bîl pilâr, njegëvÅ j bÆlå pilâna.)

pilå{tÅr, m. Gjd. pilå{tra - unu-tra{nje udubljenje ispod pro-

zora u ku}ama debelih zidova (SV) (Va stârih ka{tçlÆh je tîh pilå{trÆh nãjve}.)

pilïca, . - mala, tanka pila (Slåba mÆ j ta pilïca, våje }e se zlo-mït.)

pïli}, m. - pile (Nå{a kvë{ka ïmÅ dçset pïli}Æh.)

pilïna, . - velika pila (^å }u s tûn pilïn¤n? NÅjdï ~â månjæ!)

pÆlït, gl. nesvr{. (pülÆ{, pülæ) - piliti (Drvë se klÅdç na kobïlu pa se pülÆ.)

pilotina, `. - piljevina (Pilëtina se posïpÅ po ledÇ da se ne pû`e.)

pïna, . - pjena (Kad se mlÆkë cüdÆ ili kad se kÇhÅ, õnp¤t se zgôra storî pïna.)

pÆn}ôn, m. - punoglavac (Na Ri-~ïni smo lovïli pÆn}ôni i klÅdåli je va bëcice.)

pinêl, m. Gjd. pinçla - kist, ~etka za nano{enje boje (ili ~ega dru-gog) (Sï su mi pinçli zakaro-njâni. K¤pï mi dvâ nëvÅ.)

pinelåt, gl. nesvr{. (pinelâ{, pine-lâj¤) - bojiti kistom, ~etkom za nano{enje boje (SV) (Jå z gÇ{ton pinelân.)

pinçli}, m. - mali pinel (Pinçli} mi rãbÆ za pituråt kÅnt¤nï.)

pinçlina, `. - velik, star, prljav pi-nel (Hïti tâ zakaronjânÆ pinç-linu!)

pikåbit pinçlina

470

pïnica, `. - 1. cjedilo na posudi za zalijevanje (SV) (Ne zalüvÅj kumadôri z gÇmin¤n leh z pï-nic¤n okol kërena.); 2. pjenica (Kad se mlÆkë cüdÆ ili kad se kÇhÅ, õnp¤t se zgôra storî pï-nica.)

pünka, . Gmn. pinâk - kruh izdu-`ena oblika (Donesï mi pünku krÇha!)

pün~ica, ‘. - mala pinka (K¤pï jednÇ bêl¤ pün~icu.)

pinjåta, `. - `eljezni kotli} u ko-jem se kuha palenta (Dobrô j va pinjåtu lêt mlÆkå, pa õnp¤t glôdu poglodåt i pojïst.)

pinjåtica, ‘. - mala pinjata (I�mÅn i pinjåticu za skÇhat palänticu za nås dvïh.)

pinjåtina, ‘. - velika stara pinjata (Va tôj pinjåtini kÇhÅn prÅscên.)

pïpa, `. - lula (P›vÿ su fumåli pïpe.)

pïpat, gl. nesvr{. (pïpÅ{, pïpaj¤) - pipati (Ni lîpo s p›sti pïpat hrÅnÇ.)

pïpi}, m. - cigaretnik, mu{tikla (Nïki su fumåli cigarçti na pï-pi}i.)

pïpn¤t, gl. svr{. (pîpne{, pîpn¤) - pipnuti (Dë~Æn pîpnæn, tÇ me zabolî!)

pîr, m. Ljd. pÆrÇ - pir, svadba (Na såkÿmu/såkæmu pÆrû j bîl År-

monikâ{.) � kurbÆn pîr - mo-ralna izopa~enost (Sê j tô kœrbÆn pîr danåska.)

pirïha, `. - vrsta trave: pirika (Pi-rïh¤ j tç{ko skorænït.)

pirïhina, `. - velika pirika (PÇna mÆ j lÆhå pirïhinæ.)

pürnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. svadbe-ni (Tô su pürnÆ kolÅ~ï.); 2. uzva-nik na piru (PürnÆ se danås vë-zæ do crükvæ va åutÆh.)

pirovåt, gl. nesvr{. (pirûje{, pirû-j¤) - pirovati, svadbovati (U‘å-lo sæ j pirovåt po dvâ, trî dâni. Kåkÿ j kî mëgÅl.)

pîrula, `. - pilula (isto: tablçta) (SåkÆ dân pijên trî v›sti pîr¤l za s›ce.)

pîrulica, `. - mala pilula (Ovästæ ~rjênæ pîrulice pijên pëjutro, a ovê ‘ûtæ pëve~er.)

pîrulina, m. - velika pilula (Ovû vçl¤ pîrulinu môrÅn zdrobït p›vÿ leh ju popijên.)

pirûn, m. Gjd. pir¤nå - vilju{ka (Nå{a dicå su dobïla trî be{tç-ka/bi{tçka na dâr kad su se e-nïli, a mî smo dÆlïli jedân pi-rûn.)

pirunï}, m. - mala vilju{ka (Ovî mî}Æ pirunï}i su za tõrtu.)

pirunïna, `. - velika, ru`na ili sta-ra vilju{ka (Zÿråli smo jedân stârÆ rÇzinavÆ pirunïnu.)

pïnica pirunïna

471

pÆsåk, m. Gjd. pÆskå - pisak (AM) (PÆsåk je va sopçli.)

pisâr, m. Gjd. pisÅrå - pisar (Nôno m¤ j bîl pisâr pu abukâta.)

püsanka, . - bilje`nica za pisanje (SV) (Ra~œnstvenÅ püsÅnkÅ j bÆlå na kvâdri.)

pÆsåt, gl. nesvr{. (pü{e{, pü{¤) - pisati (Ala, blänto, pro~ïtÅj ~å pü{e.)

pïsmæn (pïsmena, pïsmeno), neodr. pridj. (komp. pismenïjÆ) - pismen, vje{t pisanju (Jo{ pred stô lêt su jûdi bîli pïsmeni.)

pïsmenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pismenîjÆ) - pismeni, koji je vje{t pisanju (Dçlo va fåbriki su dobÆvåli pïsmenÆ jûdi.)

pÆsmo, s. Nmn. pÆsmå - pismo (AtresîrÅj pÆsmë na fråjari~inu sestrÇ pa måteri nä}e bït sumjïvo.)

pïsn¤t, gl. svr{. (pîsne{, pîsn¤) - pisnuti (Kad je u~ïtejica ~â po-vædåla, nïkÆ se nî us¤dîl ni pï-sn¤t.)

pîstit se, gl. nesvr{. (pîstÆ{ se, pî-stæ se) - verati se uz strminu ili uz stablo (isto: kopÆstït se) (KrabÇje su bili judïni, ma ~u-dçsa! Pîstili su se po jåbukah i såk¤d.)

pÆ{}åt, gl. nesvr{. (pÆ{}î{, pÆ{}ê) - pi{tati (Na samnjÇ su di~ïna pÆ{}åla va {vî~i}i.)

pï{}enac, m. Gjd. pï{}ænca - mla-di pijetao (I�mÅn sçdÅn pï{}enÆc i jednogå/jednegå pï{}ænca.)

pï{}æn~i}, m - mladi pijev~i} (I�mÅn pï{}æn~i}a i trî pï{}eni~ice.)

pï{}enica, `. - mlada koko{ (SV) (I�mÅn sçdÅn pï{}enÆc i jednogå/jednegå pï{}ænca.)

pï{}eni~ica, `. - mlada, slaba{na koko{ (I�mÅn pï{}æn~i}a i trî pï{}eni~ice.)

pï{javet, gl. nesvr{. (pï{javÆ{, pï{ja-væ) - plje{iviti, gubiti kosu (Bë-me i õn je ve} mlâd pë~æl pï-{javet.)

pi{jîv/pli{jîv (pi{jïva/pli{jïva, pi{jï-vo/pli{jïvo), neodr. pridj. (komp. pi{jivïjÆ/pli{jivïjÆ) - koji je bez kose: plje{iv (isto: }çlÅv) (Kad znåme kåpu, je vïdet dÅ j do-brë pli{jîv.)

pi{jîvÆ/pli{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pi{jivîjÆ/pli{jivîjÆ) - upravo onaj koji je bez kose: plje{ivi (isto: }çlavÆ) (Nî otçla tãncat z ÿtîn pli{jîvÆn, pa njÿj je dâl }çpu.)

pï{ka, `. Gmn. pi{âk - 1. `enski spolni organ (Danås se za såk¤ såkÿmu re~ç da grç va pï{ku måterinu. TëgÅ p›vÿ nî bîlo pu nås.); 2. pren. osoba nedostojna po{tovanja (Tô tÆ j pï{ka od ~ovïka.) (isto: pÆzdå)

pï{kica, `. - 1. spolni organ dje-voj~ice (De{kï}i su {pijåli kad

pÆsåk pï{kica

472

su divõj~ice {le c¤råt a{ su jÆn tçli vïdet pï{kice.); 2. pren. osoba slaba karaktera (isto: pizdïca) (Ne mëræn gjçdat kako se ôv pï{kica prenãvjÅ.)

pi{tôj/pi{tôl, m. - pi{tolj (isto: pi-{tôla) (Danås mëre dobït pi{tôj kî gëd }ç. P›vÿ togå nî bîlo.)

pi{tôla, `. - pi{tolj (isto: pi{tôj/pi-{tôl) (Danås mëre dobït pi{tôlu kî gëd }ç. P›vÿ togå nî bîlo.)

pi{uråka, `. - mokra}a, urin (isto: cûr, curïlo) (Nebëg, vås smrdî po pi{uråki!)

pït, gl. nesvr{. (pijç{, pijû) - piti (Apotekãr/aputekãr je rçkÅl da se tê tablçte pijû såkÆh ësÅn ûr.)

pÆtåt /se/, gl. nesvr{. (pütÅ{ /se/, pütaj¤ /se/) - 1. pitati (postavljati pitanje) (Kî pütÅ, ne zahãjÅ.); 2. tra`iti, zahtijevati (MôrÅn jïst a{ mi têlo pütÅ.)

pïtÿm (pïtoma, pïtomo), neodr. pridj. (komp. pitomïjÆ) - pitom, krotak (Ne bõj ga se, õn je velïk, alÆ j pïtÿm.)

pïtomÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pitomîjÆ) - pitomi, krotki (Pïto-mÅ må{ka nä}e lovït mï{i.)

pitûr, m. Gjd. pit¤rå - li~ilac (Ovôga/ovêga leta môrÅn bælït kåmare. MôrÅn nâ} dobrogå pit¤rå.)

pitûra, `. - boja za drvo, metal ili za zidove (K¤pï trî låtice pitû-ræ, pinêl i razred’ivâ~.)

pituråt, gl. nesvr{. (piturâ{, pitu-râj¤) - 1. li~iti, bojadisati, pre-mazivati bojom (zidove, drve-ninu, kosu) (Ponç{tre trîbÅ pituråt såkÆh nïkuliko lêt.); 2. pren. lagati (Täl njÿj se udrÅ-‘ït, pa njÿj je smîrÿn piturãl.)

piturævåt, gl. nesvr{. (piturävÅ{, piturävaj¤) - obi~avati bojadi-sati (Za piturævåt je nãjbojæ zêt prâvoga/prâvega pitûra.)

pitûrica, `. - lijepa boja (Tâ ti pi-tûrica pâ{e.)

pitûrina, `. - ru`na boja (G›da tÆ j ta pitûrina. P›vÿ tÆ j bîlo bëje.)

piturïja, `. - bojadisanje kao na-poran i dosadan posao (isto: piturïlo) ([tufåli smo se piturïjæ ëvÿ lçto.)

piturïlo, s. - bojadisanje kao na-poran i dosadan posao (isto: piturïja) ([tufåla sÅn se. Kad }e ve} fïnit ëvÿ piturïlo?)

pîva, `. - pivo (isto: bïra) (VôlÆn popït m›zlu pîvu.)

pîvica, `. - pivo, od milja (isto: bïrica) (]ê{ jednÇ pîvicu s mån¤n?)

pîvi~ina/pîvina, `. - pivo (isto: bï-ri}ina/bïrina) (]êmo jo{ jednÇ pîvinu/pîvi~inu?)

pi{tôj pîvi~ina

473

pÆzdå, `. - 1. pogrdan naziv za `enski spolni organ (KÆgëd re-~ç pÆzdå ti måterina, ali tô j jâko g›do.); 2. pren. pogrdan naziv za neodlu~nu osobu bez vlastita stava (Ma, tô nî prâvÆ ~ovik, tô j pÆzdå od ~ovïka.) (isto: pï{ka)

pizdarïja, `. - tri~arija (Pu{}âj tê pizdarïje, hëdi dçlat ~agëd.)

pizdïca, `. - pren. neodlu~na, neozbiljna osoba (isto, zn. 2: pï{ka (Ne abadãj ga, õn je pizdïca.)

pizdïna, `. - pren. odbojna ne-odlu~na osoba bez vlastita stava (Ne abadãj ga, to nî ~o-vïk, tô j pizdïna.)

pÆzdït, gl. nesvr{. (püzdÆ{, püzdæ) - 1. nervozno vikati, bjesniti (Cêli dan püzdÆ{, }ê{ ve} fær-måt?); 2. pren. govoriti tri~arije (Ne naslü{Åj j¤, onå ti våvÆk nî~ püzdÆ.)

pjå{ka, `. - plja~ka, otima~ina (O�pæt je sç posk¤pçlo! Tô j pjå{ka!)

pjãngat/pjängat, gl. nesvr{. (3. l. jd. pjãngÅ/pjängÅ) - bu}kati se (odnosi se na teku}inu) (SV) (Pomålo hodï pa ti tâ vodå nä}e pjãngat.)

pja{kâ{, m. Gjd. pja{kÅ{å - plja-~ka{, otima~ (Med tïmi trgëfci je i pja~kÅ{îh.)

pjå{kat, gl. nesvr{. (pjå{kÅ{, pjå-{kaj¤) - plja~kati, otimati (Ovî kî su bîli na vlÅstï, leh su pjå-{kali.)

pjçta, . - nabor na odje}i (Nosïle su se blûze s pjçtami.)

pjçtica, `. - mali nabor na odje}i (Ob¤cï onœst¤ blûzu na pjç-tice.)

pjçtina, `. - velik, ru`an nabor (SpêglÅj tu pjçtinu, g›do j¤ j vïdet.)

pjçzgat, gl. nesvr{. (pjçzgÅ{, pjç-zgaj¤) - 1. stopalom ili dlanom lupati po povr{ini vode (Ma, kakë m¤ j lîpo va kådici! Po-gjçdÅj kako pjçzgÅ ru~ïcami!); 2. pljeskati (Sï su mu na prä-stavi pjçzgali.)

pjïgat, gl. nesvr{. (pjïgÅ{, pjïgaj¤) - savijati lim pod pravim ku-tem (SV)

pjõmba, . Gmn. pjômb - plomba (OvãstÅ pjõmba mÆ j va z¤bÇ ve} dvãjset lêt.)

pjõmbica, . - plombica (Zubarïca m¤ j ståvila pjõmbicu.)

pjõmbina, . - stara, ru`na, velika plomba (Ovâ pjõmbina mi durâ ve} träjset lêt.)

pjÿmbîrat, gl. nesvr{. (pjÿmbîrÅ{, pjÿmbîraj¤) - plombirati ([kÇ-ja tÆ j va z¤bÇ. ]ê{ tô môrÅt pjÿmbîrat?)

pÆzdå pjÿmbîrat

474

pjôvær, m. Gjd. pjôvera - nadstre{-nica za za{titu od ki{e (MôrÅmo prena~inït pjôvær, a{ pœ{}Å.)

pjôveri}, m. - mala nadstre{nica (Na~inïli smo pjôveri}i znad ponç{tÅr.)

pjôverina, . - velika, ru`na, stara nadstre{nica (BÇrÅ j otkïnula i }å zaneslå ôn stârÆ pjôverinu!)

pjûn, m. - pljuva~ka (Otarï tâ pjûn facolï}æn!)

pjÇn¤t, gl. svr{. (pjûne{, pjûn¤) - pljunuti (PjÇni va facolï}.)

pjÇska, `. Gmn. pjusâk/pjÇsÅk - udarac dlanom: pljuska (P›vÿ sæ j reklë }çpa. Danås re~û i pjÇska.)

pjÇskat, gl. nesvr{. (pjÇskÅ{, pjÇ-skaj¤) - udarati dlanom, plju-skati (Måt mæ nïkad nî pjÇska-la.)

pjÇsn¤t, gl. svr{. (pjûsne{, pjûsn¤) - udariti dlanom, pljusnuti (Hï-ti klôbu{ va Rï~inu da vî{ kakë }e pjÇsn¤t.)

pjÇvat, gl. nesvr{. (pjÇvÅ{, pjÇva-j¤) - pljuvati (Ne smî se pjÇvat po tlëh. Tô j g›do.)

plåc, m. - teren, prostor (K¤pïli smo plåc za kÇ}u dçlat.)

plåca, `. - tr`nica (^å se ÅngûrÆj prodâ na plåci po lçtu!)

plåcarica, . - piljarica (Ne zïjÅjte kod plåcarice!)

plå~, m. - pla~ (A mî, dicå, udrï va plå~!)

plå}a, `. - pjega na licu (Kad sÅn bÆlå nësæ}a, sç su mi bîle plå}e po lÆcÇ.)

plã}a, . Gmn. plâ} - pla}a (P›vÿ-ga/p›væga nÅn je akÿntâcija, pa se målo pomëremo do plã-}æ.)

plå}Åv (plå}ava, plå}avo), neodr. pridj. (komp. pla}avïjÆ) - pje-gav u licu (Plå}avÅ j, ali nî g›-da.)

plå}avÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pla}avîjÆ) - pjegavi u licu (Ba{ mi se pija‘â on bjõndÆ plå}avÆ mladï}.)

plÅ}åt, gl. nesvr{. (plã}Å{, plã}a-j¤) - pla}ati (SåkÆ môrÅ plÅ}åt svojï ra~¤nï.)

pla}ævåt, gl. nesvr{. (pla}ûje{/pla}ävÅ{, pla}ûj¤/pla}ävaj¤) - obi~avati pla}ati (SH) (Tô mÆ j povïdela dok sÅn pla}ævåla ra~ûn.)

plå}ica, `. - pjegica (Na nosï}u su njÿj plå}ice.)

plã}ica, ‘. - slaba, mala pla}a (Plã}ica nî kî zna kakëva, alÆ j bâræn redovïta.)

plå}ina, `. - velika, ru`na pjega na licu (Na dêsnÿn obråzu njÿj je g›dÅ plå}ina.)

plã}ina, `. - velika pla}a (Onî kî su gëri ïmaj¤ ohohë plã}ine.)

pjôvær plã}ina

475

plåha/plåka, `. - 1. gornja plo~a {tednjaka na drva (SV) (Kostå-nji pe~emë na plåki pa lîpo di{î!); 2. u`a bo~na daska (NÅjdï mi med daskåmi kakë-vu plåku.); 3. daska na bo}a-li{tu (SV) (PlåkÅ j zagnjÆlçla.)

plåkat, gl. nesvr{. (plâ~e{, plâ~¤) - plakati (Jâkÿ j cïzibast. Za såk¤ plâ~e.)

plamÅtåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. pla-mã}æ) - plamtjeti (SV) (VôlÆn kad ogânj onakë lîpo plamã-}æ.)

plåmi~i}, m. - plamen~i} (Na Dœ{nÆ dân gorê plåmi~i}i na du{ïcah za dû{e pokõjnÆh.)

plåmi~ina, `. - veliki plamen (ZdÇga sæ j vïdæl dîm i plåmi-~ina.)

plåmÆk, m. Ljd. plamÆkÇ - plamen (Kad se snütÆ, pokã`e se plå-mÆk.)

plÅmtçt, gl. nesvr{. (3. l. jd. plÅmtî, plÅmtê) - plamtjeti (Sê j ve} plÅmtçlo kad su do{lï vatro-gåsci.)

plân, m. Ljd. plÅnÇ - plan (Bez brîgæ, se grê po plÅnÇ.)

plånina, `. - planina (Sêno smo vozïli dëma z plåninæ na krâj ÅgÇsta/ÅgÇ{ta/ÅngÇ{ta.)

planinâr, m. Gjd. planinÅrå - pla-ninar (PlaninÅrï ïmaj¤ dôm na Håhli}u.)

planîrat, gl. nesvr{. (planîrÅ{, pla-nîraj¤) - planirati (Bådavæ pla-nîrÅ{, bït }e kako bûde.)

plÅnkå~a, `. - sjekira za tesanje greda (SV) (Kad se drvë zrÇ{Æ, môrÅ ga se otesåt s plÅnkå-~¤n.)

planÇt, gl. svr{. (plåne{, plån¤) - planuti (PlanÇlÿ j, kod dÅ j petrôjæn polivenë.)

plåsti{ni (-Å, -ÿ), pridj. - plasti~ni (Na kråju smo odl¤~ïli klåst plåsti{næ cjêvi a{ dâ j bojç.)

pla{}çnica/pla{}änka, `. Gmn. pla{}çnÆc/pla{}ênk - vunena traka za sapinjanje tereta (Mli-karïce bi va këfu poslÅgåle lå-te i z pla{}çnic¤n ju povæzåle i nosïle na hrtÇ.)

platï{}æ, s. - vanjski obod kota~a zapre`nih kola (MôrÅn nçst këlo kolÅrÇ da mi na~inî pla-tï{}æ.)

plÅtït, gl. svr{. (plãtÆ{, plãtæ) - platiti (Va Slavôniji su jûdi s tråhtÿri blokîrali cçste da jÆn se vï{e plãtÆ za {enïcu.) � mâsno plÅtït - mnogo platiti (Mâsnÿ j plÅtïla tê bragç{e, a zåjedno su jÿj se odr¤bïle.)

plåvat, gl. nesvr{. (plåvÅ{, plåvaj¤) - plivati (isto: kûpat) (Ne plåvÅj tåmo, a{ je ÿndï/ÿndïka // ændï/ændïka vçlÅ dubüna/d¤m-büna!)

plåha plåvat

476

plâv (plÅvå, plâvo), neodr. pridj. - plavo (OstrÇ`nice su jïli! Vî{ da su jÆn œsta så plÅvå.)

plâvÆ (-Å, -ÿ) odr. pridj. - plav (Va plâvÆh rô`icah, kê zovemë batï}i, våvÆk je bîlo mravîh.)

plåzit, gl. nesvr{. (plåzÆ{, plåzæ) - puziti, gmizati, pentrati se (Ne plåzi po njemÇ!)

plç~i}, m. - uska traka, pamu~na vrpca za op{ivanje (isto: k¤r-dçlica) (Nekå ti {ïlica za{îje plç~i}i na rukÅvï.)

ple}åt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. ple}atïjÆ) - {irokih ple}a (Bül je fãnjskÆ, zaposâl i ple}åt.)

ple}âtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ple}atîjÆ) - upravo onaj {irokih ple}a (Ple}âtÆ su dobrï te‘Å-kï.)

plç}a, s. mn. - ple}ka (ProbãdÅ me va plç}Æh.)

plçh, m. Gjd. plehå - lim (Storït }emo pjôvær od plehå.)

plehetåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. ple-hç}e, plehç}¤) - mahati krili-ma (Nebëg tï} je plehetâl, ali nî mëgÅl poletçt.)

plehnåt (-a, -o), neodr. pridj. - limen (Nad ponç{trami su plehnåti pjôveri.)

plehnâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - lime-ni (Nad nå{imi ponç{trami su plehnâtÆ pjôveri.)

plemenït (-a, -o), neodr. pridj. (komp. plemenitïjÆ) - plemenit (FrÅnkopâni su bîli plemenïta gospodå.)

plemenitâ{, m. Gjd. plemenitÅ{å - plemenita{, plemi} (Va Ka-{tçlu su bÆvåli plemenitÅ{ï.)

plemenîtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. plemenitîjÆ) - plemeniti (Va nônotovomu/nônotovemu t›sj¤ j bîlo i plemenîtÆh sërÅt grëzjÅ.)

plemî}, m. Gjd. plemÆ}å - plemi} (PlemÆ}ï su se `enïli mçdso-b¤n.)

plêna, `. - pelena (PustïlÅ j plêne pa }u jÿj k¤pït bragç{ice.) � komÇ/kemÇ se jo{ plêne rïti dr‘ê - biti mlad, nezreo (Båla-vac, õn }e menï påmæt solït, a jo{ mu se plêne rïti dr`ê.)

plçst, gl. nesvr{. (pletç{, pletû) - plesti (Mlikarïce su plelç hëdæ} zdôlu. I po {k¤rôn, bez da gjçdaj¤ va pletïlo.)

plçst /se/, gl. nesvr{. (pletç{ /se/, pletû /se/) - ~e{ljati /se/ (I mu-{kî i ‘änskæ såkÆ dân pletû svojï vlâsi.)

plçt, m. - veliki sukneni {al kojim se ogr}u starije ene (Mlikarïce su se u`åle z plçtÿn zakabÇ~it a{ je bîlo jâko zÆmå, a moglç su obû} sâmo kakëvu måju.)

pletïlo, s. - pletivo kao dosadan i zamoran posao (Mlikarïce su

plâv pletïlo

477

plelç hëdæ} zdôlu. I po {k¤rôn, bez da gjçdaj¤ va pletïlo.)

plîsÅn, `. Gjd. plîsni - plijesan (Nônotovi pr{Çti su bîli jâko ‘måhni. Po{û{eni pr{ÇtÆ j dr-‘âl va konëbi, i po njïh bi se }apåla debçla plîsÅn.)

plisîrÅn (plisîrana, plisîrano), neodr. pridj. - sitno naboran (SV) (Jednë vrîme su bîli va vçlÿj môdi plisîrani bærhåni.)

plisîranÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upravo onaj sitno naborani (SV) (Jë{ mÆ j v ÅrmÅrÇ jedân plisîranÆ bærhân.)

plïsnÆv (plïsniva, plisnïvo), neodr. pridj. (komp. plisnivïjÆ) - pljes-niv (TãstÅ k›pina tÆ j så plïsniva. Hïti ju }å!)

plïsnivet, gl. nesvr{. (3. l. jd. plïsnivÆ/plisnivîjæ, plïsnivæ/plisnivîj¤) - pljesnivjeti (Dokåd }e ovô plïsnivet va konëbi? Zâ~ tô ne hïtÆ{ }å?)

plïsnivÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. plisnivîjÆ) - pljesnivi (Hïti }å tû plïsniv¤ k›pinu!)

plï{, m. - vrsta tkanine: velur, samt (SV) (Re~ç se i plï{, ali smo mi p›vÿ reklï vçl¤d.)

pli{jîv (pli{jïva, pli{jïvo), neodr. pridj. (komp. pli{jivïjÆ) - plje-{iv, bez kose na tjemenu, }elav (isto: }çlÅv/pi{jîv) (Nî stâr, a ve} je pli{jîv.)

pli{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pli{jivïjÆ) - plje{ivi, bez kose na tjemenu, }elavi (isto: pi{jî-vÆ/pli{jîvÆ) (Kî fîlm si gjçdÅl? - Pli{jîvÆ se v¤~û za vlâsi!)

plï{ivet, gl. nesvr{. (pli{ivîje{, pli-{ivîj¤) - }elavjeti, gubiti kosu (Zårana je pë~æl plï{ivet.)

plït, gl. nesvr{. (plÆvç{, plÆvû) - plijeviti (Po lçtu trîbÅ plït såkÆh petnâjst dân.)

plÆtåk (plÆtkå, plÆtko), neodr. pridj. (komp. plitkïjÆ/plï}Æ) - plitak (TãstÅ ka{trôla mÆ j plÆtkå, dãj mi onû dubo~ïj¤.)

plîtkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. plitkîjÆ/plï}Æ) - plitki (Rætkë rãbÆn ovû plîtk¤ padçlu.)

plîva, . - pljeva (MålinÅr je z me-tlûn pobïrÅl plîvu }å, a jå{mÆk je ostâl va lõn~i}u.)

plivâ~, m. Gjd. plivÅ~å - pliva~ (Mî smo plivÅ~ï, a{ smo se u~ïli plåvat na Ri~ïni.)

plïvæl, m. Gjd. plïvela - korov (G¤lïla sÅn plïvæl na lÆhï.)

plïznit, gl. nesvr{. (plïznÆ{, plïznæ) - uzimati hranu iz svih tanjura po malo, jesti jelo dok jo{ nije postavljen stol (SV) (Ne plïzni, tô j g›da nãvada.)

plo~a, `. - 1. plo~a (Danås sÅn t›l plë~u va rãzredu.); 2. betonska plo~a, deka u gra|evinarstvu

plîsÅn plo~a

478

(Da ste dobrë Årmåli, ne bï vÅn plë~a pÇkla.)

plo~ica, `. - 1. plo~ica (Mçsto têkæ i lâpi{a imçli smo plë~icu i krçmen~i}.); 2. kerami~ka plo~ica za oblaganje podova i zidova (Klåli smo nëvæ plë~ice va kÇhinju.)

plo~ina, `. - velika, te{ka plo~a (^êra smo se bëme nadçlali nas ~etïri na onôj plë~ini.)

plo~at /se/, gl. nesvr{. (plo~Å{ /se/, plo~aj¤ /se/) - 1. hodati po asfaltu ili betonu tako da se ~u-je (Mçhki su mi poplåti, pa nä-te plë~at kad hëdÆn.); 2. igra nalik bo}anju, ali se umjesto bo}a rabe plo~e (SV) (U‘åli smo se i plë~at plë~ami.)

plo~i}at se, gl. nesvr{. (plo~i}Å{ se, plo~i}aj¤ se) - igrati se dje~je igre u kojoj se preska~u ucrtani pravokutnici pomi~u}i pritom nogom plo~icu (isto: stÇbi~at se) (AM) (Kad bi nas }apålo, smo se znåle plë~i}at i po pâr ûr.)

plôd, m. Gjd. ploda - plod (Ovô-ga/ovêga lçta su zårÅd {œ{e sï plëdi drëbni.)

plodÅn (plodna, plodno), neodr. pridj. (komp. plodnïjÆ) - plodan (Nekå vÅn je plëdno i rëdno nëvÿ lçto!)

plodï}, m. - mali, sitan plod (Slåbÿ j rodïlo, nãjde se kî i kî plo-dï}.)

plodïna, `. - velik, krupan plod (OvãstÅ sõrta tïkvÆc ima vçlæ plodïne.)

plodnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. plodnîjÆ) - plodni (Ovakëvo plëdnÿ leto nÆsmë jo{ dosåd zapåmetili.)

plosnåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. plosnatïjÆ) - plosnat (Krâmp ïmÅ ôn {pïkjastÆ dêl i plësnatu i {ïru hrãsnicu.)

plosnâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. plosnatîjÆ) - plosnati (Zamï onœst¤ plosnât¤ hrãsnicu!)

plovân, m. Gjd. plovåna - upnik (Kad za Trî krÅjï plovân dõjde kÇ}u blagoslovït, tâ mu se naberç kïticu drÆfcå kû umë~Æ va blagoslëvjen¤ vëdu i { njûn blagoslovî kÇ}u.)

plovåni}, m. - mla|ahni `upnik (Dobïli smo mlåjahnÿga/mlå-jahnæga plovåni}a. TçkÅr je rçkÅl Mlâd¤ må{u.)

plovanïja, `. - crkvena ‘upa i `upnikova ku}a sa `upnim uredom (Na Grëbni{}ini/Grë-mi{}ini su trî plovanïje: grãj-skÅ, jelänskÅ i cärni{kÅ.)

plovånÿv (plovånova, plovånovo), pridj. - `upnikov (Sestrå m¤ j plovånova divica.)

plovït, gl. nesvr{. (plovÆ{, plovæ) - ploviti (Do Zådra mëre{ i plëvæ} brëdÿn.)

plo~ica plovït

479

plœ}a, s. mn. - plu}a (I�mÅ œpalu plû}.)

plœ}aca, s. mn. - mala plu}a (Va plœ}acÆh mu g›do hropç, mô-rÅmo b›zo { njîn duhtôru.)

plœ}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - plu}ni (Su{ïca j plœ}nÅ bôl.)

plÇg, m. - plug (Nïkad sæ j orålo s plÇgÿn, a danåska z måkina-mi.)

po, prij. - po (]ê{ môrÅt pô} pô tÿ?) � po ~æn/~în - po kolikoj cijeni, po{to ([injôrice, pë ~æn VÅn je {çjÆn?!)

pobælït, gl. svr{. (pobälÆ{, pobälæ) - obojadisati zidove (Pobælïli smo kåmaru.)

pobï}, gl. svr{. (pobîgne{, pobî-gn¤) - pobje}i (Påzi da ti ne bï kônj pëbigÅl.)

pobigånja, `. - bijeg, bje`anje, izgnanstvo (@enå m¤ j na po-bigånjah a{ j¤ j potïrÅl.)

pobïrat, gl. nesvr{. (pobïrÅ{, po-bïraj¤) - kupiti, skupljati (Såkÿ lçtÿ j pobïrala borëvice va Gõrskÿn kotÅrÇ.)

poblãjhat /se/, gl. svr{. (poblãjhÅ{ /se/, poblãjhaj¤ /se/) - izbijeliti /si/ kosu (VJ) (PoblãjhalÅ j vlâsi pa sad slï~Æ va ëfcu.)

poblåtiti se, gl. svr{. (poblåtÆ{ se, poblåtæ se) - 1. uprljati se (Kådi si se takë poblåtÆl?);

2. u~initi veliku nu`du (MâlÆ ti sæ j poblåtÆl va v›~inicu.)

poboga, uzv. - ubla`eno zna~e-nje: tako ti Boga, Boga ti, Boga mi (Bül mÆ j d¤‘ân, mÅ j, pë-boga, i plÅtîl.)

pobÿj{åt /se/, gl. svr{. (pobõj{Å{ /se/, pobõj{aj¤ /se/) - pobolj{ati /se/, postati boljim (Reklï su na televîziji da tê se vrîme po-bÿj{åt.)

pobokÇ, pril. - koso, bo~no (Klådi pobokÇ, ne drïto.)

pobo‘Ån (pobo‘na, pobo‘no), neodr. pridj. (komp. pobo‘nïjÆ) - pobo`an (Onâ j i kod dÆtç bÆlå jâko pobë‘na.)

pobô‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pobo‘nîjÆ) - pobo`ni (Onâ pobô‘nÅ j våvik va p›vÿj kl¤pï va crükvi.)

pobô‘nica/pobo‘nica/pobô‘ica, `. - ko{uljica za novoro|en~e (Za dÆtç su se p›vÿ pripråvile pobô‘nice i kåpice, få{i i plê-ne, pa ku{inï} i këfa.)

pobo‘nÿst, `. Gjd. pobo‘nosti - pobo`nost (O�bavezno grên na krÇnicu i na pobë`nosti va måju misæcÇ.)

pobråt /se/, gl. svr{. (poberç{ /se/, poberû /se/) - 1. pokupiti (Po-berï tu m›vu!); 2. /se/: pren. poni`eno ili uvrije|eno oti}i: pokupiti se (Reklå sÅn njÿj ~å

plœ}a pobråt /se/

480

jÿj grê, pa sæ j zåjedno pobrÅ-lå.); 3. pren. umrijeti (I Marïja sæ j, bëme, pobrÅlå za mû‘æn.)

pobrojït, gl. svr{. (pobrojî{, po-brojê) - prebrojiti (Kî bi po-brojîl se ~â j ôn pofrajâl?)

pobrstït, gl. svr{. (3. l. jd. pobrstî, pobrstê) - pobrstiti (Donaknådit }u vÅn ~â j nå{a kozå pobrstïla va vå{æn.)

pobr¤sït, gl. svr{. (pobrœsÆn, po-brœsæ) - pobrusiti (Dãj mi tû rå{picu za pobr¤sït nëhti.)

pob¤nït se, gl. svr{. (pobœnÆ{ se, pobœnæ se) - pobuniti se (Vå-vÆk smo ga poslÇ{ali, a tâ pût smo se nãjzada pob¤nïli.)

pob¤rgåt /se/, gl. svr{. (pobœrgÅ{ /se/, pobœrgaj¤ /se/) - poblju-vati /se/, povratiti /se/ (On pi-jãn~ina mi se sinÿ} pob¤rgãl pred vrãtÆ.)

pobÇ{at, gl. svr{. (pobÇ{Å{, pobÇ-{aj¤) - poljubiti s vi{e poljuba-ca (Hôj sïmo blï‘æ, lïpoto, }Ç te sÇ pobÇ{at.)

pocænçt, gl. svr{. (3. l. jd pocänÆ, pocänæ) - pojeftiniti (SV) (Sê j podrÅ‘çlo, da bi ~â pocænç-lo!)

poc›tat, gl. svr{. (poc›tÅ{, poc›ta-j¤) - potcrtati (SH) (Tô môrÅ{ poc›tat.)

pocœranica, . - popi{anka, popi-{ulja (Kådi mÆ j onâ mojå mî}Å pocœranica?)

poc¤råt /se/, gl. svr{. (pocœrÅ{ /se/, pocœraj¤ /se/) - pomokriti /se/ (NïkÆ Fåbi} s Potkïlafca se j {komçtÆl/{kumçtÆl za forünt da }e sæ poc¤råt.); (Hõj se poc¤råt pa va pësteju!)

pô~, pril. - po {to (Pô~ gre{ zdô-l¤n?)

po~Åstït, gl. svr{. (po~ãstÆ{, po-~ãstæ) - po~astiti (Lîpo su nas po~Åstïli.)

po~çkat, gl. svr{. (po~çkÅ{, po~ç-kaj¤) - po~ekati, pri~ekati (Po-~çkÅjte me sâmo ~ås!)

po~e{åt /se/, gl. svr{. (po~ç{e{ /se/, po~ç{¤ /se/) - 1. po~e{ati /se/ (R¤kå mÆ j va gïpsu, ne mëræn se ni po~e{åt.); 2. po~e{ljati /se/ (Zåmi sëb¤n ~e{jï} da se më-re{ vç}p¤t po~e{åt.)

po~êt, gl. svr{. (po{mæ{, po{m¤) - po~eti (BalÅncâni su se kåsni-je pë~æli sÅdït pu nås.); (JÇ{to sÅn finjævâl kad je pë~æl då`.)

po~ætåk, m. Gjd. po~ætkå - po~e-tak (Pætåk - slåb po~ætåk).

po~etïrÆh, pril. - ~etverono{ke (Do Håhli}Å j st›mÅn pût, kadigëd se môrÅ zgôru po~etïrÆh.)

po~et›tkÆh, pril. - ~etvrtkom (Sâ-mo jedãnp¤t na {etemânu grên ~ïstit po kÇ}ah, i tô po~et›tkÆh.)

po~ïn¤t, gl. svr{. (po~îne{, po~î-n¤) - po~inuti (Säl je såkÆ na svôj cëk i po~ïn¤l.)

pobrojït po~ïn¤t

481

po~ïnjæn (po~ïnjena, po~ïnjeno), neodr. pridj. - odmoren (Sïnÿ} sÅn bÆlå tr¤dnå, a jÇtro sÅn se ståla po~ïnjena.)

po~ïnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - odmoreni (Sâmo po~ïnjenÆ ~ovïk mëre smîrÿn dçlat lçva-lçva.)

po~ïstit, gl. svr{. (po~ïstÆ{, po-~ïstæ) - sve o~istiti (^â j tâ ka-rënja? Po~ïsti tô!)

po~ivålo, s. - odmori{te: mjesto uz cestu na koje se je odlagalo breme (Kalâj brïme na po~i-vålo.)

po~Ævåt, gl. nesvr{. (po~üvÅ{, po-~üvaj¤) - po~ivati (Po~üvÅ cêlÆ dân.)

po~oflat se, gl. svr{. (po~oflÅ{ se, po~oflaj¤ se) - potu}i se (SV) (Ovî dvâ ne mër¤ skÇpa. Såkÿ målo se po~ëflaj¤.)

po~rjençt, gl. svr{. (po~rjenîje{, po~rjenîj¤) - pocrvenjeti (Da znâ{ kakô j po~rjençla nå s¤ncu!)

po~Ènçt/po~rnçt, gl. svr{. (po~Ènî-je{/po~rnîje{, po~Ènîj¤/po~r-nîj¤) - pocrnjeti (Lîpÿ j po~Ènç-la!)

pô}, gl. svr{. (põjde{/poje{, põj-d¤/poj¤) - po}i, krenuti (]û ti pô} va apotêku/aputêku po Åntibiëtik?) � pô} zdôlu - i}i u Rijeku ([lâ j zdôlu z måte-

r¤n.) � pô} od sebç - obaviti veliku nu‘du (Nî {âl od sebç pa ga bolî trbÇ{i}.) � pô} za tîn - ne zapaziti, ne mariti, ne zamijetiti (Nîs {âl za tîn dÅ j jÇtra blågdÅn i dÅ j sç zåprto.)

po}akulåt, gl. svr{. (po}akulâ{, po}akulâj¤) - po~avrljati (K¤n-tråli smo se na mostÇ i po}a-kulåli.)

po}Ç}at, gl. svr{. (po}Ç}Å{, po}Ç-}aj¤) - kradom pogledati, po-viriti (SH) (Po}Ç}Åj ~ez kjÇ~a-nicu ~å dçlaj¤.)

pod, m. Gjd. podå - 1. potkrovlje (isto: {ufït) (TrîbÅ fõrcæ za dï} sêno na pëd.); 2. kat (Tô j kÇ}a na trî podï.)

pod, prij. - pod (SÅdït }emo kÿm-pîr pod brÅzdÇ.) � pod hïtno /môrÅ{/ - bez odlaganja (JÅvï se dëma pod hïtno.); (TrîbÅn se { njîn vïdet pod môrÅ{.)

podÅvåt, gl. svr{. (podãvÅ{, podã-vaj¤) - dati svu koli~inu (SÇ sÅn mu kå{icu ‘lï~ic¤n podÅ-våla.)

podÅvït, gl. svr{. (podãvÆ{, po-dãvæ) - podaviti (Sïroti smo må~i}i sï podÅvïli.)

podbÅdåt, gl. nesvr{. (podbãdÅ{, podbãdaj¤) - podbadati (Pod-bãdÅ me dokla se ne razjã-dÆn.)

podbïrat/pobïrat, gl. nesvr{. (podbïrÅ{/pobïrÅ{, podbïraj¤/

po~ïnjæn podbïrat

482

pobïraj¤) - podbirati, brati donje zrele plodove (Jå ovüstÆ kumadôri podbïrÅn pomålo jo{ od sädmÿga/sädmæga mï-sæca.)

podbost, gl. svr{. (podbodç{, pod-bodû) - pren. podbosti (Dobrë gÅ j podbôl kad m¤ j tô povï-dæl.)

podbÇhn¤t, gl. svr{. (podbûhne{, podbûhn¤) - podbuhnuti, po-daduti (Bolî ga zûb pÅ j, ne-bëg, vås podbÇhn¤l.)

Pod~udnî~, m. - top. naselje u grajskoj plovaniji (On je s Pod~udnÆ~å, büvÅ Pod~udnÆ-~ên.)

po~udnï{kÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji pripada Po~udni~u (Tô j po-~udnï{kÆ mladï}.)

podebjåt /se/, gl. svr{. (podebjâ{ /se/, podebjâj¤ /se/) - podebljati /se/ (SH) (Sçboju si se sledï} podebjåla.)

podærkï, m. mn. - izno{ene i po-derana odje}a i obu}a (SH) (^å }e mi tî tûjÆ podærkï? Rên si k¤pït ~â spodëbno!)

podgorçlac/pogorçlac, m. Gjd. podgorälca/pogorälca - 1. ~o-vjek o{te}en u po`aru (Nebëgi jûdi såd su pogorälci, trîbÅ njÆn pomë}.); 2. vrsta ptice (^œl sÅn za tï}a pogorälca, ali ga ne bîn prepoznâl.); 3. zreli

lje{njak sa `u}kastom trakom (SV) (Lî{njaki pogorälci su nãj-bojÆ, ali jÆh pober¤ vjçverice.)

podgrçt, gl. svr{. (podgrîje{, pod-grîj¤) - podgrijati (Podgrçla sÅn mu ve~çru, a jo{ ga nî.)

podgrijÅvåt, gl. nesvr{. (podgrijã-vÅ{, podgrijãvaj¤) - podgrija-vati (U`ãn i po trî pût podgrijÅ-våt ve~çru, a njegå jë{ nî.)

podg›lina, `. - podvoljak (Prede-bäl je. Vï{ kakë mu sæ j obïsila podg›lina, kod prÅscÇ.)

podÆ~ït se, gl. svr{. (podü~Æ{ se, podü~æ se) - pohvaliti se, podi-~iti se (VåvÆk se pred drÇgimi podü~Æ svojûn dicûn.)

podü~j¤, pril. - na dje~ji na~in, kako je to obi~aj u djece (Bü-vaj¤ se i pokãraj¤, ve} po-dü~j¤.)

podï}/podïgn¤t, gl. svr{. (podîg-ne{, podîgn¤) - podi}i, podig-nuti (Podlo`ït }ete cokçt i po-dï} kulïkÿ j cokçt visëk.)

podÆhnÇt, gl. svr{. (podühne{, po-dühn¤) - pomirisati (Kad pasû-jæn uz nônÆn {Æpåk, våvÆk ga podühnæn.)

podihnjævåt, gl. nesvr{. (podihnjû-je{/podihnjävÅ{, podihnjûj¤/podihnjävaj¤) - obi~avati po-mirisati {to (Såko målo podih-njûjæn garëfuli}i va va‘ï}u.)

podbost podihnjævåt

483

podÆlït /se/, gl. svr{. (podülÆ{ /se/, podülæ /se/) - podijeliti /se/, razdijeliti ostav{tinu (PodÆlïli smo se pa sÅn dëbÆl dêl na Valï}evu.)

podünstat, gl. svr{. (podünstÅ{, podünstaj¤) - propirjati (SV) (Za s pra{}çvin¤n }u podünstat malo kïselÿga kåp¤za.)

podüzÅnjÆ, s. - podizanje hostije, sredi{nji dio misnoga obreda (KëmÅ} kjæ~î na podüzÅnj¤.)

podÆgåt, gl. nesvr{. (podü‘e{, po-dü‘¤) - podizati (Tç`ak je, ne mëræn ga ve} sÅmå podÆgåt.)

podjedno, pril. - neprekidno, ne-prestance (Pëdjedno pådÅ ve} ~etïri dâni.)

podjesæn, pril. - prije jeseni, uo~i jeseni (Krõv je nãjbojæ prede-lÆvåt pëdjesæn.)

podjïdæn (podjïdena, podjïdeno), neodr. pridj. - izjeden znojem i drugim izlu~evinama (SV) (Dicå su u`åla bit podjïdena po rïticah i med nogåmi.)

podjïdenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - izjedeni znojem (SV) (Podjïde-nÿ mçsto se môrÅ opråt i po-sût.)

podjïst se, gl. svr{. (podjî{ se, podjidû se) - nagristi se zno-jem (SV) (Kad nî bîlo ovakëvÆh plên, dicå su se znåla podjïst.)

podlÅgåt /se/, gl. nesvr{. (podlã‘e{ /se/, podl㑤 /se/) - 1. podlagati /se/, stavljati sebe ili {to ispod ~ega (Ne podlÅ‘ï se lçh bÇdi svoj ~ovïk.); 2. pren. debljati se (Vïdi kakë bohtî! Sçbÿj da se dobrë podlã`e.)

podlêt, gl. svr{. (podlijç{, podlijç) - podliti (Mêso dünstÅ{ na ka-pÇli i pëtla podlijç{ z vodûn.)

podlætåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. podlä}e, podlä}¤) - podlijetati, letjeti ispod ~ega (Lâstavice nïsko podlä}¤, då` }e!)

podletçt, gl. svr{. (podletî{, po-dletê) - podletjeti, naletjeti is-pod ~ega (Må{ka mÆ j podletçla pod åuto.)

podlÆvåt, gl. nesvr{. - podlijevati (Fa`õl se såko målo podlüvÅ da se ne bï prism¤dîl ili }apâl za padçlu.)

põdloga, `. - podloga (Za pituråt môrÅ{ nãjprvo storït dobrÇ põdlogu.)

pÿdlo‘ak/pÿlo‘ak, m. Gjd. pÿdlo-{ka/pÿlo{ka - jaje ispunjeno gipsom koje se stavlja u gni-jezdo radi privla~enja nesilica (SV) (NïkÆ mÆ j z njÅzlå ukrâl jãja a za `œntu i pÿdlë‘ak.)

podlo‘ït /se/, gl. svr{. (podlo‘î{ /se/, podlo‘ê /se/) - 1. podlo`iti /se/, staviti sebe ili {to ispod ~ega (Podlo`ït }ete cokçt i

podÆlït /se/ podlo‘ït /se/

484

podï} kulïkÿ j cokçt visëk.); 2. pren. udebljati se (Dobrë sæ j podlo`ïla, ne bÇd njÿj zlå!)

podmåzat, gl. svr{. (podmâ‘e{, podm⑤) - podmazati (Sï më-gÅl podmåzat vrãta da ne {krüpj¤!)

podma‘ævåt, gl. nesvr{. (podma-‘ûje{/podma‘ävÅ{, podma-‘ûj¤/podma‘ävaj¤) - podmazi-vati (Såko målo trîbÅ podma‘æ-våt brtvçle da se lågje opïrÅj¤.)

podmÆrït, gl. svr{. (podmürÆ{, po-dmüræ) - podmiriti (PodmÆrï ~ovïku ~a si mu dû‘Ån, pa ste na mÆrÇ obadvâ.)

podmÆsït, gl. svr{. (podmüsÆ{, podmüsæ) - zamijesiti tijesto s kvascem (PodmÆsïla sÅn slåtk¤ pogå~u i klåla na teplë kïsat.)

podmu~ê}, pril. - podmuklo {u-te}i (^œvÅj ga se! On sç dçlÅ podmu~ê}.)

podmukÅl (podmukla, podmu-klo), neodr. pridj. (komp. po-dmuklïjÆ) - podmukao (Onâ j pëdmukla, sç dçlÅ podmu~ê}.)

podmuklÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. podmuklîjÆ) - podmukli (PëdmuklÆ pås kî ne lâjæ j nãjhujÆ.)

podnÅ{åt, gl. nesvr{. (podnã{Å{, podnã{aj¤) - podnositi (Tç{ko tô podnã{Ån.)

podnçst, gl. svr{. (podnesç{, po-dnesû) - podnijeti (Kî znâ kakë }e måt podnçst ovû teplünu.)

podnÆtït, gl. svr{. (podnütÆ{, podnü-tæ) - potpaliti vatru (^ün se stâ-næn, tâ podnütÆn.)

podobÅn (podobna, podobno),neodr. pridj. (komp. podobnïjÆ) - sli~an, nalik (Ovô dÆtê j së pëdobno na ocå.)

podobligåt se/podobrigåt se, gl. svr{. (podobligâ{ se/podobri-gâ{ se, podobligâj¤ se/podo-brigâj¤ se) - 1. ponuditi se (Onå sæ j podobligåla/podobrigåla da }e me zapejåt na ^ãvju.); 2. pristati, prihvatiti kakvu ob-vezu (SV) (Sï se podobligâl/podobrigâl da }e{ tô storït, pa sad storï!)

podobnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. podobnîjÆ) - sli~ni, nali~ni (Po-dobnîjÆ sîn m¤ j drå`Æ.)

podo~i}, m. - podo~njak (Kad plâ~æn, våje mi dõjd¤ pëdo-~i}i.)

podo~i}Åv (podo~i}ava, podo~i-}avo), neodr. pridj. (komp. podo~i}avïjÆ) - koji ima izra`e-ne podo~njake (Kad ne spîn dobrë, stânæn se vås pëdo~i-}Åv.)

podo~i}avÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. podo~i}avîjÆ) - upravo onaj koji ima izra`ene podo-

podmåzat podo~i}avÆ

485

~njake (Ma, tô tÆ j ôn pëdo~i-}avÆ, ne znân kakë se zovç.)

Podprïsika, . - top. zaselak nase-lja Zastenice u grajskoj plova-niji (On je z Podprïsikæ, büvÅ pod Prisïk¤n.)

podrÅ‘çt, gl. svr{. (3. l. jd. podrã-‘Æ, podrã‘æ) - poskupjeti (SV) (^å ëpet je krÇh podrÅ`êl?)

podrobït, gl. svr{. (podrobî{, podrobê) - udrobiti (Pëjutro podrobî fçticu krÇha va bêlÿ kafç.)

podrsnÇt se, gl. svr{. (pod›sne{ se, pod›sn¤ se) - poskliznuti se (SV) (Påzi, a{ }e{ se podrsnÇt!)

Podrtånjac, m. Gjd. Podrtãnjca - stanovnik mjesta Podrti (Nje-gëvi su stârÆ Podrtãnjci.)

Podrtãnjka, `. Gmn. PodrtånjÅk - stanovnica mjesta Podrti (Obadvê nône su mu Podrtãnj-ke.)

Podrtî, s. - top. zaselak naselja Dra`ice (On je z Podrtâ, büvÅ va Podrtû.)

podrÇpit, gl. svr{. (podrÇpÆ{, podrÇpæ) - propasti (SH) (O–ndï sæ j zemjå podrÇpila.)

PodrvÅnj, m. Gjd. Podrvnja/Podrmnja/Podrmja - top. naselje u grajskoj plovaniji (On je z Pëdrvnja/Pëdrmnja/Pëdrmja, büvÅ Pëdrvnjæn.)

Podrvanjac/PodrvÅnj~Ån, m. Gjd. PodrvÅnjca/PodrvÅnjana - itelj naselja Podrvanj (Obadvâ nô-nota su mu bîli PëdrvÅnjci.)

PodrvÅnjka, `. Gmn. PodrvanjÅk - iteljica mjesta Podrvanj (Må-terina mat m¤ j PëdrvÅnjka.)

podrvÅnjskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - onaj koji pripada Podrvnju (Va Grâd na tãnci su dohÅjåli pëdrvÅnjskÆ mladï}i.)

podr‘åt, gl. svr{. (podr‘î{, podr-‘ê) - pridr`ati (Podr`ï mi målo ôv bujôl!)

pôdugast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. podugastïjÆ) - duguljast (I�mÅ pôdugasti p›sti.)

pôdugastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. podugastîjÆ) - duguljasti (VôlÆn onê pôdugastæ Ångûrije.)

poduhïtit se, gl. svr{. (poduhïtÆ{ se, poduhïtæ se) - prihvatiti se obaveze ili kakva posla (Pro-mïslæl sÅn na}ås i odl¤~îl se poduhïtit tôga/têga dçla.)

poduperåt, gl. svr{. (poduperâ{, poduperâj¤) - porabiti, potro-{iti (SH) (Poduperåla sÅn vas prâh za pråt rëbu.)

poduråt, gl. nesvr{. (podurâ{, po-durâj¤) - potrajati (OvüstÆ su mi postolï poduråli pêt lêt.)

poduzä}Æ, s. - poduze}e (DçlÅl je träjset lêt va ïstÿmu/ïstæmu poduzä}¤.)

Podprïsika poduzä}Æ

486

podve~ær, pril. - predve~er (Pëd-ve~ær målo popustî teplüna.)

podvæzåt /se/, gl. svr{. (podvä‘e{ /se/, podv䑤 /se/) - 1. pod-vezati (Podvæ‘ï tî {pigçti, }ç{ past priko njïh.); 2. obavezati /se/ (Podvæzãl sÅn se ~oviku tô storït, pa ôn ra~unâ nâ me.)

podve‘ævåt /se/, gl. nesvr{. (pod-ve‘ûje{ /se/ // podve‘ävÅ{ /se/, podve‘ûj¤ /se/ // podve‘ävaj¤ /se/) - 1. podvezivati (VåvÆk trîbi podve`ævåt {pigçti, da ne pÅdç{.); 2. obvezivati /se/ (Ne podve`ûj se nïkæmu ovô lçto.)

podvijâ~, m. Gjd. podvijÅ~å - ono {to se podvija (pokriva~, bol pod kosti, vjetar pod vrata, alat za podvla~enje) (Såko malo me }apâ podvijâ~ pod rçbrÆh. ]u môrÅt na prägled.)

podvlÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (podvlã-~Æ{ /se/, podvlã~æ /se/) - pod-vla~iti sebe ili {to ispod ~ega (NãjvôlÆ se podvlÅ~ït pod stôl.)

podvorït, gl. svr{. (podvorî{, po-dvorê) - po~astiti, poslu`iti, pogostiti, podvoriti (Lîpo su me podvorïli, såkÅ ~âst!)

podvû} /se/, gl. svr{. (podv¤~ç{ /se/, podv¤~û /se/) - podvu}i sebe ili {to ispod ~ega (BÇra se podv¤~ç i pod debêlÆ kapët.)

podzÆdåt, gl. svr{. (podzüdÅ{, podzüdaj¤) - podzidati (MôrÅt }emo skåle podzÆdåt.)

podzijævåt, gl. nesvr{. (podzijûje{/podzijävÅ{, podzijûj¤ /pod-zijävaj¤) - podzidavati (Nçka podzijûje kî }ç, jå næ}Ç.)

pô}, gl. nesvr{. (poje{, poje) - i}i (I�mÅ Ångînu, pa môrÅmo pô} na ençksiju/nçksiju.)

pofålet, gl. svr{. (pofålÆ{/pofalîje{, pofålæ/pofalîj¤) - pomanjkati, uzmanjkati (Nü jÿj pu nås po-fålelo ni tü~jæga mlÆkå.)

pofa{åt, gl. svr{. (pofa{â{, pofa{â-j¤) - povezati zavojem ili ka-kvom {irom vrpcom (]û ti tô o~ïstit z rakïj¤n i dobrë pofa-{åt?)

pofrïgat, gl. svr{. (pofrïgÅ{, pofrï-gaj¤) - popr`iti (Za ve~çru }e-mo pofrïgat målo sÅrdçlÆc.)

pogå~a, . - mlije~ni slatki kruh u obliku hljeba (Va pogå~u se klÅdç cvêt.)

pogå~ica, ‘. - poga~ica, hljep~i} (Za marändu k¤pï pogå~ice sïrÿn.)

pogÅjåt se, gl. nesvr{. (pogãjÅ{ se, pogãjaj¤ se) - sklapati po-godbu: poga|ati se (Jûdi smo, nä}emo se prevç} pogÅjåt.)

pogånjat, gl. nesvr{. (pogånjÅ{, pogånjaj¤) - tjerati, potjerivati (SV) (Po zÆmï of~Åri pogånjaj¤ ëfce po dÿlcîh.)

pogÅsït, gl. svr{. (pogãsÆ{, pogãsæ) - pogasiti (Ogãnj ti sæ j zasünse-gå pogÅsîl.)

podve~ær pogÅsït

487

pogåzit, gl. svr{. (pogåzÆ{, pogåzæ) - pogaziti (Jçleni su pogåzili jûdæn lÆhç.)

pogÆbåt, gl. nesvr{. (pogübÅ{/po-gübje{, pogübaj¤/pogübj¤) - te{ko stradavati (^a mlãdÆh judîh pogübje na cçstah!)

pogibæl/pogibæj, `. Gjd. pogibli/pogibeji - velika hladno}a (SH) (^å ste se vagnåli kÇ}u kod dÅ j våni pëgibæl/pëgibæj?)

pogïn¤t, gl. svr{. (pogîne{, pogî-n¤) - poginuti (Målÿ j fålelo da i ôn pogîne.)

pogjçdat, gl. svr{. (pogjçdÅ{, po-gjçdaj¤) - pogledati (Nî ôn sûnca vïdæl! PogjçdÅj kåkÿ j bêl.)

pogjedÆvåt, gl. nesvr{. u~est. (po-gjedûje{/pogjedüvÅ{, pogjedû-j¤/pogjedüvaj¤) - pogledavati (Sâmo su se mçd sob¤n pogje-dÆvåli.)

poglådit, gl. svr{. (poglådÆ{, po-glådæ) - pogladiti (Kad ga po-glådÆn po glavïci prestâne plå-kat.)

poglodåt, gl. svr{. (pogloje{, po-gloj¤) - poglodati, posve oglo-dati (Poglojï tû padçlu/padêl a{ tÆ j ~Ènå!)

pognåt, gl. svr{. (pognâ{, pognâj¤) - potjerati, po`uriti stoku (SV) (Pognâj jih, då‘ }e.)

pognjçst /se/, gl. svr{. (pognjetç{ /se/, pognjetû /se/) - potrpati /se/, pogurati /se/ kamo ili u {to (Nebëge ëfce se pognjetû pod drvë kad grmî.)

pogodït, gl. svr{. (pogodÆ{, pogo-dæ) - pogoditi {to (Nïkad ne bï{ pogodîl ~å ti nësÆn va bõr{i!)

pogodït se, gl. svr{. (pogodî{ se, pogodê se) - sklopiti pogodbu (Pogodïli smo se zidÅrôn za na~inït zidï}.)

pogovÅråt /se/, gl. nesvr{. (pogo-vãrÅ{ /se/, pogovãraj¤ /se/) - razgovarati /se/ (Jûdi su se p›vÿ kad nî bîlo televîzijæ, vï{e mçd sob¤n pogovÅråli.)

pogovÿr, m. Gjd. pogovora - raz-govor (Ba{ je sïnÿ} bîl pëgovÿr i o tebï.)

pogovorït /se/, gl. svr{. (pogovo-rÆ{ /se/, pogovoræ /se/) - pora-zgovarati /se/ (Dÿjdï da se må-lo pogovërÆmo o tomÇ/temÇ.)

pogråbit, gl. svr{. (pogråbÆ{, po-gråbæ) - 1. pograbiti (Sç su se-bï pogråbili, nân nÆsÇ nï{ pu{-}åli.); 2. {~epati (Svådili su se pa su se nãjzad i pogråbili.)

pograbjåt, gl. svr{. (pograbjâ{, pograbjâj¤) - grabljama priku-piti (Pokosïli su, sad mî dvê môramo pograbjåt.)

pogrçst, gl. svr{. (pogrebç{, po-grebû) - pogrepsti (Pustï tû må{kicu, moglå bi te pogrçst!)

pogåzit pogrçst

488

põgre{Ån (põgre{na, põgre{no), neodr. pridj. (komp. pogre{nïjÆ) - pogre{an (NapÆsåla sÅn põ-gre{nu adrçsu.)

pogræ{ït, gl. svr{. (pogrä{Æ{, po-grä{æ) - pogrije{iti (Pogræ{ül sÅn pa mÆ j dvê Çre prçdi~Æl.)

põgre{ka, `. - pogre{ka (Ne storï sëpæt kakëvu põgre{ku!)

põgre{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pogre{nîjÆ) - pogre{ni (O�pæt sÅn zvÅlå põgre{nÆ brôj.)

pogutnÇt, gl. svr{. (pogÇtne{, po-gÇtn¤) - progutati (G›lo me bolî, ne mëræn ni kâp vodê pogutnÇt.)

pog¤bït, gl. svr{. (pogœbÆ{, pogœ-bæ) - izgubiti (^a sÅn jå alâta pog¤bîl dçlaj¤} po kÇ}ah!)

pohÅjåt, gl. nesvr{. (pohãjÅ{, po-hãjaj¤) - hodati, lunjati, tuma-rati (Båba bi te zælå da po {k¤rôn pohãjÅ{ pë vani.)

pôhat, gl. nesvr{. (pôhÅ{, pôhaj¤) - pr`iti odrezak oblo`en bra-{nom, kru{nim mrvicama i razmu}enim jajima (Dicå se naveselê kad pôhÅn mêso.)

pohi}ævåt /se/, gl. nesvr{. (pohi-}ûje{ /se/ // pohi}ävÅ{ /se/, pohi}ûj¤ /se/ // pohi}ävaj¤ /se/) - nabacivati se ~ime, ba-cati uokolo (KÇlike ïgra~ke ïmÅ, lçh se pohi}ûje { njïmi.)

pohïtat, gl. svr{. (pohïtÅ{, pohï-taj¤) - pobacati (Dïgli su lÆpcï na krôv, a bÇrÅ j sç pohïtala i porazbÆjåla.)

pohjåpat, gl. svr{. (pohjåpÅ{, po-hjåpaj¤) - lakomo na brzinu pojesti (PohjåpÅl je tâ m›zlÆ obçd i {âl nåzÅd va {kôlu.)

põhlepa, `. - pohlepa (Za sç m¤ j krÆvå põhlepa.)

põhlepÅn (põhlepna, põhlepno), neodr. pridj. (komp. pohlep-nïjÆ) - pohlepan (Nî hÇjæga od põhlepna ~ovïka.)

põhlepnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pohlepnîjÆ) - pohlepni (Ni hÇjæga od põhlepnÿga/põhlepnæga ~ovïka.)

Pohu-m, m. - top. selo u jelenjskoj plovaniji (Va Pëh¤mu su dælï: Petrëvi}evo Selë, BÅnëvo Se-lë, Bårakovo Selë, B›njovo Selë, GrÅbrëvo Selë, Jûr~evo Selë, Ræj~çvo Selë, Rô‘i}evo Selë.); (On je s Pëh¤ma, büvÅ va Pëh¤mu/Pëh¤mÿn.)

PohÇmac, m. Gjd. Pohœmca - ‘itelj mjesta Podhum (Otåc m¤ j bîl PohÇmac.)

PohÇmica, m. - ‘iteljica mjesta Podhum (Måt m¤ j PohÇmi-ca.)

pohÇmskÆ, odr. pridj. - koji pripa-da Podhumu (PohÇmskÆ mla-dï}i su dohÅjåli na tãnci va Dôm.)

põgre{Ån pohÇmskÆ

489

põhvala, `. - pohvala (Dobül je põhvalu va {kôli.)

pohvÅlït /se/, gl. svr{. (pohvãlÆ{ /se/, pohvãlæ /se/) - pohvaliti /se/ (Ne bï{ mi se ni pohvÅlïla da ïmÅ{ nëvÿga/nëvæga frå-jÅra.)

pohvejåt, gl. svr{. (pohvejâ{/po-hvçje{, pohvejâj¤/pohvçj¤) - 1. neuredno, {lampavo po-spremiti (Lænâ j i nçmÅrna, po kÇ}i i okol kÇ}æ lçh pohvejâ.); 2. pohabati (isto: shvejåt) (Po-hvejãl je blagdãnj¤ rëbu.)

poiskåt, gl. svr{. (poï{}e{, poï{}¤) - potra`iti (Poi{}ï malo po kÅnt¤nïh, mõrdÅ j zahï}æn.)

pojace, s. - malo polje (Zâda kÇ}æ nÅn je lîpo pëjace.)

poja~åt, gl. svr{. (poja~â{, poja-~âj¤) - poja~ati (Pœ{e burîn! Sâmo da ne poja~â!)

pojâk, m. Gjd. pojÅkå - ~uvar po-lja (PojÅkï su ~¤våli pëje.)

poje, s. - polje (Dopejãl mÆ j dvâ vëza gnjojå/gnojå vå Poje.)

pojÆd, `. Gjd. pojÆdi - briga, skrb (Cêl ‘ivët je »jednå« vçlÅ po-jÆd.)

pojÆdåt se, gl. nesvr{. (pojüdÅ{ se, pojüdaj¤ se) - brinuti se, skr-bjeti se (BlÅ`çna onå, za nï{ se ne pojüdÅ.)

pojïst /se/, gl. svr{. (pojî{ /se/, pojidû /se/) - 1. pojesti (VåvÆk

skÇhÅn pçkmez od ÅrmulînÆh a{ mi ga dicå råda pojidû.); 2. /se/: pren. izbezumjeti se od brige (Pojïla sÅn se mïslæ} kâj mÆ j dÆtç fïnilo a{ ga nî bîlo dëkasna.)

pojÆ{ân (pojÆ{nå, pojÆ{no), neodr. pridj. (komp. poji{nïjÆ) - koji rado jede (Dicå su nÅn, hvÅlå Bëgu, pojÆ{nå.)

pojî{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. poji{nîjÆ) - upravo onaj koji rado jede (Danås su za obçdÿn slåbi jÆdÅ~ï, nî onôga/onêga pojî{nÿga/pojî{næga.)

põjka, `. Gmn. pôjk - vrsta plesa: polka (Zavrtçli smo p›v¤ põj-ku.)

pojutro, pril. - jutrom (Pëjutro se rano zbœdÆn, a pëve~ær råno grên spåt.)

pokåpat /se/, gl. svr{. (pokåpÅ{ /se/, pokåpaj¤ /se/) - posuti se kapima: pokapati /se/ (^ïstu måju si pokåpÅl z vï{njami!)

pokÅpåt, gl. nesvr{. (pokãpÅ{, pokÅpaj¤) - obavljati pokop: pokapati (Nî bîlo mçsta za po-kÅpåt, pa su pro{Ærïli cimîtær.)

pokÅråt /se/, gl. svr{. (pokãrÅ{ /se/, pokãraj¤ /se/ - posva|ati se, porje~kati se (Ma, nÆsï se vãjda z jadjîvÆn pokÅrâl?)

poka{jævåt, gl. nesvr{. u~est. (po-ka{jûje{/poka{jävÅ{, poka{jû-

põhvala poka{jævåt

490

j¤/poka{jävaj¤) - povremeno, s vremena na vrijeme ka{ljati (Ve} mïsæc dân poka{jûje, nî drÇgæ lçh pô} duhtôru.)

pokÅzåt /se/, gl. svr{. (pokã‘e{ /se/, pok㑤 /se/) - pokazati (PokÅ`ï mu matafûn i pobï} }e ëd strÅha.)

pokli/pokla/potla, pril. - 1. poslije, kasnije (Otåc je Çmrl målo pëtla måteræ.); 2. otkad (Ni zï-hÅjala s kÇ}æ pëklÆ j obolçla.)

poklonït se, gl. svr{. (poklonÆ{ se, poklonæ se) - pokloniti se (Nãjprvÿ se poklënÆn Mãj~ici Bë‘jÿj pred ÿltarï}æn.)

pokõjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. pokojni (PokõjnÆ otåc je bîl balëtÅr, zãto ïmÅmo prÆ}ëk BalëtÅrovi.); 2. pokojnik (Po-kõjnÿga/pokõjnæga se ne smî dr`åt va kÇ}i lçh va mrtvâ{-nici.)

pokopåt, gl. svr{. (pokopâ{, po-kopâj¤) - pokopati, povr{no kopati (Ma si kopåla, målo si pokopåla i Bôg te veselï.)

pokora, `. - pokora, kazna za gri-jeh (Pëtli spëvÆdi dobîje{ po-këru. SåkÆ dobîje svojÇ pokë-ru.)

pokorica, `. - mala pokora (Dicå dobîju mî}¤ pokëricu.)

pokorina, . - velika, te{ka pokora (NjemÇ za opråt grÆhï trîbÅ vçlÅ pokërina.)

pokorït se, gl. svr{. (pokorî{ se, pokorê se) - primiti pokoru, pokoriti se (StârÆ su u`åli rç} da se `enå trîba pokorït mû‘u.)

pokosït, gl. svr{. (pokosî{, pokosê) - pokositi (I�mÅn jedân dolåc za pokosït.)

pokråst, gl. svr{. (pokrÅdç{, po-krÅdû) - pokrasti (NïkÆ dân su pokråli bãnku va Drå‘icah.)

pokræ~ït, gl. svr{. (pokrä~Æ{, po-krä~æ) - polomiti granje (SV) (Pãl je va g›m i sçga gÅ j pokræ-~îl.)

pokrænÇt /se/, gl. svr{. (pokräne{ /se/, pokrän¤ /se/) - pokrenuti /se/ (Ala, län~ino, pokrænï se!)

pokrepåt, gl. svr{. (pokrepâ{, po-krepâj¤) - pokrepati (Nî bîlo vçlæ zÆmê ni lçda pa nî blâgo va zemjî nî pokrepålo.)

põkret, m. - pokret (Na Grëbni{}i-nÆ j bîl dësti jâk rãdni{kÆ põkret.)

pokrætåt /se/, gl. nesvr{. (pokrä}e{ /se/, pokrä}¤ /se/) - pokretati /se/ (OdovÇd dåje se nÆsÇ po-krætåli.)

pokrïva, . - kopriva (Låhkÿ j s tû-jÆn kœrcæn po pokrïvah mlÅtït!) � c¤råt na pokrïve - biti lo{e volje, zlovoljan (^å si jÇtro c¤-râl na pokrïve ili si stâl nå lÆvu nëgu da si takë slåbæ vëjæ?)

pokrivålo, s. - pokriva~ (No}ås je bîlo frï{ko, moråla sÅn se ståt i nâ} pokrivålo.)

pokÅzåt /se/ pokrivålo

491

pokrÆvåt /se/, gl. nesvr{. (pokrüvÅ{ /se/, pokrüvaj¤ /se/) - pokrivati /se/ (Ne mëre{ po~êt pokrÆvåt krôv p›vÿ lçh ti lïmÅr klÅdç klãmfe.)

pokrïvina, ‘. - visoka, bujna kopri-va (TÇ ëdzadÅ j sç zarÅslë va pokrïvine!)

pokrït /se/, gl. svr{. (pokrîje{ /se/, pokrîj¤ /se/) - pokriti /se/ (Pokrït }emo stëg s cerâd¤n.)

pokropït, gl. svr{. (pokropî{, po-kropê) - 1. po{kropiti, po{trcati (Lçh je pokropîl da`jï}.); 2. po-{trcati vinograd galicom (Mô-rÅt }e se ovôga/ovêga lçta i trç}Æ pût kropït.)

pokrôv, m. Gjd. pokrovå - poklo-pac za posudu (Påzi da se ne opårÆ{ kad dîgne{ pokrôv.)

pokrovåt (-a, -o), neodr. pridj. - koji ima poklopac (K¤pï mi pokrovåt lonåc.)

pokrovâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upravo onaj koji ima poklopac (Na{ãl sÅn `åbu pokrovât¤ (’kornja~a’) va v›tu.)

pokrovï}, m. - mali poklopac (Kådi mi sæ j zg¤bîl on pokro-vï} za padçlicu?)

pokvå~æn (pokvå~ena, pokvå~e-no), neodr. pridj. - nezgrapan, nabijen, nizak (Onï su po famîliji takë pokvå~eni.)

pokvå~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - nezgrapni, nabijeni, niski (Me-nï nî kujîna Bärta pokvå~enÅ, lçh onâ drÇgÅ Bärta visôkÅ.)

pokvå~it /se/, gl. svr{. (pokvå~Æ{ /se/, pokvå~æ /se/) - zgnje~iti /se/ (Sç su mi se {kåtule po-kvå~ile.)

pokvâræn (pokvârena, pokvâre-no), neodr. pridj. - pokvaren (Motôr g›do rÇ{Æ, sçbÿj dÅ j pokvâræn.)

pokvÅrït /se/, gl. svr{. (pokvãrÆ{ /se/, pokvãræ /se/) - pokvariti /se/ (PozÅbïla sÅn ga klåst va fri`idêr pa mi sæ j pokvÅrïlo.)

pokÇcat, gl. svr{. (pokÇcÅ{, pokÇ-caj¤) - pokucati (PokÇcÅj p›vÿ leh grê{ kÇ}u!)

pokÇhat, svr{. (pokÇhÅ{, pokÇ-haj¤) - 1. kuhanjem potro{iti sve namirnice (Së mêso sÅn pokÇhala, pô} mÆ j mesÅrÇ.); 2. ispariti kuhanjem (odnosi se na vodu) (Sâ j voda pokûhala i padçlÅ j zïvrÆskala.)

pokÇsit, gl. svr{. (pokÇsÆ{, pokÇsæ) - oku{ati, ku{ati hranu ili pi}e (^å nä}e{ ni pokÇsit mojç vÆnë?)

pôl, pril. - pola (Såd su modärne nïkakove bragç{ice da tÆ j pôl rïti våni.)

polÅgåt, gl. nesvr{. (polã‘e{, po-l㑤) - polagati (Ne polÅ`ï tê

pokrÆvåt /se/ polÅgåt

492

da{}ïne sprêda leh zâda kÇ-}æ.)

polak, pril. - u odnosu na koga ili {to (SH) (Rên }å! - Polak menç mëre{.)

põlazak, m. Gjd. põlaska - pola-zak (Põlazak je na pêt ûr za-põlnæ, i to z Dältæ.)

põlebrica, . - 1. porebrica; 2. upa-la porebrice (Kad sÅn imêl se-davnâjst lêt, skëro sÅn Çmrl od põlebricæ.)

polç}/polçgn¤t, gl. svr{. (polê‘e{/ polêgne{, polꑤ/polêgn¤) - pole}i, polo`iti koga u le`e}i polo`aj (Dïca, ne smîte se igråt po ledïnah a{ }ete sÇ trÅ-vÇ jûdæn polç}!)

põledica, `. - poledica (Påzi påst na põledici!)

polegÆvåt, gl. nesvr{., u~est. (po-legûje{/polegüvÅ{, polegûj¤/polegüvaj¤) - du`e vremena prete`no le`ati (znak bolesti i slabosti) (Zådnjæ vrîme mi måt nïkako polegûje.)

polêt, gl. svr{. (polijç{, polijû) - politi (BezobrâznÆ mâlÆ mæ j polêl.)

põletÅn (põletna, põletno), neodr. pridj. (komp. poletnïjÆ) - pole-tan (Nikåko mi se vïdi{ fânj põletna.)

polætåt, gl. nesvr{. (polätÅ{/polä-}e{, polätaj¤/polä}¤) - 1. le-

tjeti uokolo (Tï} cêl dân polätÅ po gãjbi.); 2. tr~ati, mnogo hodati radi obavljanja posla (Lçh polätÅn po RÆkï od vrât do vrât i nïkÆ ti ne znâ pomë}.)

poletçt, gl. svr{. (3. l. jd. poletî/poletîje, poletê/poletîj¤) - po-letjeti (Da zårÅd nçvrimena avijôn ni poletêl nå vrÆme.)

polçti, pril. - ljeti (PolçtÆ j dobrë pô} kûpat na môre, kî mëre.)

põletnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. poletnîjÆ) - poletni (Kî j po-letnîjÆ: ôn ili jå?)

policåjac/pulicåjac, m. Gjd. po-licãjca/pulicãjca - policajac (^å nÆsï znåla dÅ j ôn policå-jac?)

poli{ân (-a, -o), neodr. pridj. - zagla|en (SV) (Så njÿj je mobî-lija poli{âna.)

poli{ânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - zagla|eni (SV) (Menï se ne pi-ja‘â poli{ânÅ mobîlija.)

poli{åt, gl. svr{. (poli{â{, poli{âj¤) - 1. zagladiti povr{inu (primje-rice betona) (SV) (Såd }emo lîpo poli{åt da bû glåtko.); 2. lagano dotaknuti, ovla{ do-taknuti (AM) (Poli{âj kakô j lîpo glåtko!)

polïtika, `. - politika (Onâ j na-gïnjala cäntru va polïtiki.)

polivå~a, . - na komade izrezana palenta prelivena maslom (SV)

polak polivå~a

493

(Kakô j bÆlå dobrå polivå~a s mãjkinÆn måslÿn!)

polÆvåt /se/, gl. nesvr{. (polüvÅ{ /se/, polüvaj¤ /se/) - polijevati /se/ (Mï{ nÅn je gÇmu za po-lÆvåt projîl.)

polÆzåt, gl. svr{. (polü‘e{, polü‘¤) - polizati (Frïtice/frïtulice su ti za p›sti polÆzåt.)

pÿlmï{a-pÿltï}a, m. nepromj. - {i{mi{ (SV) (Hëte vïdet, dïca, }ãpal sæ j pÿlmï{a-pÿltï}a.)

põlnæ, s. - podne (Ve} je põlnæ odzvonïlo, a jo{ jÿj se nï{ ne kÇhÅ.)

pÿlno}i, . - pono} (Pÿlnë}Æ j må-loprvÿ t¤klë.)

pÿlno}nica, `. - pono}na misa (Na BådnjÅk krÇnÆmo bo`ï}-njÅk i græmë na pÿlnë}nicu.)

polokåt, gl. svr{. (polo~e{, polo-~¤) - polokati (Së svojç vÆnë i rakïj¤ j sâm polokâl.)

polomït, gl. svr{. (polomÆ{, polo-mæ) - polomiti (Hëmo klåst si-svätnicÅn kôli}i a{ }e je bÇra polomït.)

polovïca, `. - polovica (Nå ti po-lovïcu jåbukæ.)

polovüna, `. Gmn. polovîn - po-lovina (VåvÆk odbüjÅ{ pôl pa }e{ dobït polovünu.)

polovït, gl. nesvr{. (polovÆ{, polo-væ) - poloviti, sve uloviti (^å smo tï}Æh polovïli!)

polovït, gl. nesvr{. (polovî{, po-lovê) - poloviti, dijeliti {to na pola (MôrÅli smo sç polovït, tô dÆlït nå pÿl.)

polo‘Åj, `. - polo`aj (Na prästavi tÆ j bîtno }apåt dëbÅr pëlo-‘Åj.)

polo‘ït, gl. svr{. (polo‘î{, polo‘ê) - polo`iti (Polo‘ï ga va pëste-jicu!)

pÿlpçta, `. - kosani odrezak, odrezak od mljevena mesa (Sï va famîliji vôlÆmo pÿlpçte.)

pÿlpçtica, . - mala polpeta (Pojül je jednÇ pÿlpçticu.)

pÿlpçtina, `. - velika polpeta (Zamïrile su mi se pÿlpçtine.)

pÿlpoplåt, m. - poplat na obu}i (SV) (NçsÅl sÅn postolï posto-lÅrÇ da mi obnovî pÿlpoplåt.)

pÿltrôna, `. - naslonja~: udoban stolac s podstavljenim sjedi{-tem (Va bërafku su nÅn dvê pÿltrône.)

pÿltrônica, ‘. - mali naslonja~ (Na pÿltrônici vôlÆ sidçt ôv mî}Æ.)

pÿltrônina, ‘. - veliki naslonja~ (Hïtila bÆn tû pÿltrôninu, a{ mi ~Çda mçsta zïmÅ.)

pol¤dçt, gl. svr{. (polœdÆ{/poludî-je{, polœdæ/poludîj¤) - polu-djeti (PrësÆn te, ne blæjï a{ }e kî rç} da si pol¤dêl.)

polÆvåt /se/ pol¤dçt

494

pomagånja, `. - zapomaganje, vapaj, dozivanje upomo} (Nî~ je pråsnulo i bÆlô j ~Çt poma-gånju.)

pomagånjit, gl. nesvr{. (pomagå-njÆ{, pomagånjæ) - 1. zapoma-gati, dozivati upomo}, vapiti (Jâko sæ j mÇ~ila, våvÆk je po-magånjila.); 2. uporno dosad-no tra`iti ili zahtijevati {to (Smîrÿn pomagånjÆ da bi k¤pîl åuto.)

pomÅgåt, gl. nesvr{. (pomã‘e{, pom㑤) - pomagati (S¤sçdi nÅn pom㑤 kulïko mër¤.)

pomaknÇt /se/, gl. svr{. (pomåkne{ /se/, pomåkn¤ /se/) - pomaknuti /se/ (Pomaknï se målo, po~nï ~â dçlat!)

pomålo, pril. (komp. pomånje) - 1. polako (Sêde{ va vlâk i po-målo se gübÅ{/gübje{. Tr ti nî prç{a!); 2. pomalo (O�dvavÆk jî pomålo.); 3. potiho, ti{e (SëpÅl je va bûbÅnj, a måt je zïjala nçka dâ pomånjæ.)

pomarändat, gl. svr{. (pomarän-dÅ{, pomarändaj¤) - pou`inati, zavr{iti u`inu (PomarändÅjte nãjprvÿ, pa õnda hëte dçlat!)

pomÅtåt /se/, gl. nesvr{. (pomãtÅ{ /se/, pomãtaj¤ /se/) - 1. bescilj-no lutati, motati se (Nïkuliko dân sæ j pomÅtâl po selÇ, a õndÅ j nïkamo pro{âl.); 2. biti

na smetnji (Leh mi se pomãtÅ okol nôg.)

pomåzat, gl. svr{. (pomâ‘e{, po-m⑤) - pomazati (DÅ j dobrë pomåzat z ãlkohÿlÿn/ãrkohÿl-ÿn kad se kî porî`e.)

pomçst, gl. svr{. (pometç{, po-metû) - pomesti (A�uto pometï z metlïc¤n!)

pomçtat, gl. nesvr{. (pomçtÅ{, po-mçtaj¤) - mesti (HãntavÅ po-mçtÅ lçh kûda popï tãncaj¤.)

pomï}i{no, pril. - 1. pomalo (Po-mï}i{no kalœjte da ne bï pÇ-kn¤l {pâg!); 2. polako (F›ki}i ti se dçlaj¤ sçjedno kod i ma-kar¤nï lçh se s p›sti pomï}i{no, na sïtno otküdÅ od têsta.)

pomïje, . mn. - 1. hrana za svinje (obi~no ostatci hrane) (ZïlÆj jÆn pomïje va korïto!); 2. voda u kojoj se je opralo posu|e (SV) (Vavïk su njÿj rûke va pomï-jah.); 3. pren. neukusna hrana (Ne mëren jå tê pomïje jïst!)

pomÆrït /se/, gl. svr{. (pomürÆ{ /se/, pomüræ /se/) - pomiriti /se/ (Ne zabãdÅj se vâ nje, a{ }e se onï pomÆrït, a tî }e{ oståt krîv.)

pomïslet, gl. svr{. (pomïslÆ{, po-mïslæ) - pomisliti (Ni ne po-mïsli nâ to.)

pomÆ{åt /se/, gl. svr{. (pomü{Å{ /se/, pomü{aj¤ /se/) - pomije{ati /se/ (O�fce su nÅn se pomÆ{åle pa smo je razdvojïli.)

pomagånja pomÆ{åt /se/

495

pomÆ{jåt, gl. svr{. (pomü{jÅ{, po-mü{jaj¤) - pomi{ljati (Ve} sÅn pomÆ{jåla na nãjgore.)

pomït, gl. svr{. (pomîje{, pomîj¤) - oprati su|e (Za ~åsi} }u jå tô pomït.)

pomivålo, s. - prljavo posu|e ko-je valja oprati (isto, zn. 2: pomivãncija) (SV) (^êra nîs pomïla pa mÆ j danås ~Çda pomivåla.)

pomivãncija, . - 1. pranje posu|a (Tê pomivãncije mÆ j sakÆ dân priko glÅvê?); 2. posu|e koje valja oprati (isto: pomivålo) (SV) (^êra nîs pomïla pa mÆ j danås ~Çda pomivãncijæ.)

pomÆvåt, gl. nesvr{. (pomüvÅ{, pomüvaj¤) - prati posu|e (SV) (Sî ve} fïnila pomÆvåt?)

pomlÅdït se, gl. svr{. (pomlãdÆ{ se, pomlãdæ se) - pomladiti se, djelovati mla|im nego ranije (Tî si se zåsprÅve pomlÅdïla.)

pomo~ït, gl. svr{. (pomo~Æ{, po-mo~æ) - umo~iti kruh u umak (NãjvôlÆn pomo~ït krÇh va të}!)

pomÿ}, `. Gjd. pomÿ}i - pomo} (Jå od nïkoga/nïkega ne pütÅn pëmÿ}i.)

pomo} /se/, gl. svr{. (pomore{ /se/, pomor¤ /se/) - 1. pomo}i (P›vÿga/p›væga nÅn je akÿn-tâcija, pa se målo pomëremo

do plã}æ.); 2. do}i do sredstava (MôrÅn se pomë} pu kunjâ-dota.)

pomojÇ, pril. - na moj na~in (Jå }u tô storit pomojÇ.)

pomolåt, gl. svr{. (pomolâ{, po-molâj¤) - popustiti ne{to {to je odve} stegnuto (Tâ rçmæn bi rÅbïlo pomolåt.)

pomolït se, gl. svr{. (pomolÆ{ se, pomolæ se) - pokazati se izne-nada (Nü ga bîlo pôl lçta, a õnp¤t sæ j pomolîl na vrãta.)

põmr~ina, `. - 1. gust mrak (Bilâ j vçlâ põmr~ina i nÆsmë vïdeli kûda hëdÆmo.); 2. pomr~ina (Gjçdali smo põmr~inu na såjavÿ staklë.)

pômuli}, m. - ures na poku}stvu (SV) (isto: ~œmpi} [~œÜpi}]) (^œmpi} je ïsto ~å i pômuli} - rÇ{kica na mobîliji.)

pomÇst, sl. svr{. (pom¤zê{, po-m¤zû) - pomusti (^obåni su zêli golïdu i stolï}, sçli na vrã-ta i kakë bi kâ ofcå dohÅjåla bi ju pomÇzli.)

pom¤tït /se/, gl. svr{. (pomœtÆ{ /se/, pomœtæ /se/) - 1. zabuniti /se/ (Pom¤tül sÅn se jê tô bîlo lâni ili prçdlÅni.); 2. izgubiti ra-zum (On se zasünsegå pom¤-tîl.)

ponÅ{åt, gl. nesvr{. (ponã{Å{, po-nã{aj¤) - nositi uokolo (Po cêl

pomÆ{jåt ponÅ{åt

496

dân ponã{Å mêdota, i { njîn grê i spåt.)

ponÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (ponãvjÅ{ /se/, ponãvjaj¤ /se/) - ponavljati /se/, ponovno ~initi (Ne po-nãvjÅj zå man¤n besçde, tô j g›do.)

ponazÅd, pril. - natra{ke (Mçsto nåprvÿ, tî grê{ pënazÅd.)

pÿndïjak, m. Gjd. pÿndüjka - po-nedjeljak (Pÿndïjak nÅn je pô} po knjï`ice!) � DûhovskÆ pÿn-dijåk - ponedjeljak poslije blag-dana Duhova, crkveni blagdan (Grëbni~ani/Grëmi~ani gredû na hodo~å{}Æ na GorÇ na Mâ-l¤ Gëspoju i Mãjki Bë‘jÿj Tr-så{kÿj na DûhovskÆ pÿndïjak.)

ponedïjah/ponedïjÆ, pril. - nedje-ljom (Po nedïjah zapõlne igrâ-mo tõmbulu.)

ponçst, gl. svr{. (ponesç{, ponesû) - ponijeti (PëmogÅl mÆ j ponçst bõr{u z butîgæ.)

ponç{tra, . Gmn. ponç{tÅr - pro-zor (S kakëv¤n fãrb¤n }ete opituråt ponç{tre?)

ponç{trica, . - mali prozor (Oprï ponç{tricu na kåmarici.)

ponç{trina, `. - ru‘an, star, velik prozor (Ovœst¤ ponç{trinu }e-mo promÆnït.)

ponÆmçt, gl. svr{. (ponümÆ{/poni-mîje{, ponümæ/ponimîj¤) - po-

ludjeti (Menî j za ponÆmçt od dçla i ëbavæz.)

ponï{tit se, gl. svr{. (ponï{tÆ{ se, ponï{tæ se) - po~initi samo-ubojstvo (Onå sæ j, Bôg nas o~œvÅj, ponï{tila.)

pono}ï, pril. - no}u (Strâh mæ j pono}ï hodït po cçsti.)

ponorçt, gl. svr{. (ponorî{, pono-rê) - poludjeti, podivljati (SV) (Sï su va ovôj kÇ}i ponorçli.)

põnosÅn (põnosna, põnosno), neodr. pridj. (komp. ponosnïjÆ) - ponosan, koji se ponosi (Do-{ãl je {kôlæ põnosÅn, a{ je pro{âl s pêt.)

ponosït, gl. svr{. (ponosÆ{, pono-sæ) - 1. prestati nositi zbog do-trajalosti (odje}u i sl.) (Tô ~å si ponosïla ne dãvÅj va Kåritas.); 2. nositi koga ili {to kra}e vri-jeme (primjerice: dijete ili kakav teret) (Målo sÅn ga ponosïla pa sæ j nãjzad umÆrîl i lîpo zå-spÅl.)

põnosit (-a, -o), neodr. pridj. (komp. ponositïjÆ) - ponosit (ljudska karakterna osobina) (Bül je põnosit.)

põnositÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ponositîjÆ) - ponositi (ljudska karakterna osobina) (Pija`âj¤ mi se põnositÆ.)

põnosnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ponosnîjÆ) - ponosni, koji se

ponÅvjåt /se/ põnosnÆ

497

ponosi (PõnosnÆ ~ovïk dr‘î do sebç.)

ponovït /se/, gl. svr{. (ponovî{ /se/, ponovê /se/) - 1. ponoviti /se/ (Tô sæ j dogodïlo tâ pût i ve} se nî ponovïlo.); 2. kupiti, do-biti, rabiti, odjenuti {to novo (Ponovït }u se za Vazâm va nëvÆ ve{tîd.)

pon¤tït, gl. svr{. (ponœtÆ{, ponœtæ) - ponuditi (Kad nësæ}¤ ‘änsk¤ ne ponœtÆ{, a onå bi otçla ~å tî ïmÅ{, da }e ti narâst jå{mÆk.)

ponjåva, `. - posteljni pokriva~: ponjava, deka (MôrÅn klast teplïjæ ponjåve, a{ je pono}ï fri{kïjæ.) � rastægnÇt se/rastç-zat se vï{e leh ~â j ponjåva {irokå - biti neumjeren, ~initi {to preko svojih mogu}nosti (RastægnÇli su se vï{e leh ~â j ponjåva {irokå i sad ne mër¤ spojït krâj s kråjæn.)

ponjåvica, `. - lagana, tanka po-njava: ponjavica (Po lçtÆ j dësti pokrït se s ponjåvic¤n.)

ponjåvina, . - velika, ru`na, stara ponjava (Hïti tu ponjåvinu, ne mëræn je vïdet!)

ponjegovu, pril. - na njegov na~in (On }e tô storït ponjegëvu.)

ponjejû, pril. - na njezin na~in (Mårica }e tô storït ponjejû.)

ponjÇ{it /se/, gl. svr{. (ponjÇ{Æ{ /se/, ponjÇ{æ /se/) - ponju{iti

/se/, onju{iti /se/ (Pås mæ j leh ponjÇ{Æl i pu{}âl da grên nå-prvo.)

poobçdvat, gl. svr{. (poobçdvÅ{, poobçdvaj¤) - okon~ati obje-dovanje (Kad sï poobçdvaj¤, menî j jë{ Çru vrïmena po-mÆvåt.)

pop, m. Gjd. popå - pop, sve}enik, `upnik (HãntavÅ pomçtÅ leh kœdÅ popï tãncaj¤.) � ~ïstit kûda popï tãncaj¤ - biti po-vr{an, ~istiti samo ono {to se vidi (O~ïstit }u sâmo kûda popï tãncaj¤ a{ nümÅn låzno.)

popådat, gl. nesvr{. (popådÅ{, popådaj¤) - 1. popadati, po-ispadati (Vî{ su ti dinarï}i po-pådali.); (Ne rãbÆ mu kçfica kad su mu zûbi popådali.) 2. grabiti, hvatati (u `urbi, stisci, sva|i) (KÅråle su se i popådale zå vlÅsi.)

popaprït, gl. svr{. (popaprî{, po-paprê) - popapriti, zapapriti (Jå vôlÆn popaprït jûhu.)

popâst, gl. svr{. (popÅsç{, popÅsû) - popasti travu (MôrÅt }emo ogrÅdït lÆhÇ a{ su jçleni sÇ lç-tinu popÅslï.)

popåst, gl. svr{. (popÅdç{, popÅ-dû) - 1. zgrabiti u urbi (PopålÅ j mçtlu i t¤klå po tomÇ/temÇ påv¤ku.); 2. potu}i se (Onï dvÅ su se popåli na õdmoru.)

ponovït /se/ popåst

498

popa{}ït /se/, gl. svr{. (popa{}î{ /se/, popa{}ê /se/) - po`uriti /se/ (SH) (Popa{}ï se målo zå ma-n¤n.)

popejåt, gl. svr{. (popçje{/pope-jâ{, popçj¤/popejâj¤) - povesti, odvesti na mjesto (]ç{ me po-pejåt sëb¤n va DÇbrÿvnÆk?)

popæl, m. Gjd. popela - pepeo (Pëpæl sæ j kÇhÅl za lûg i tô sæ j rÅbïlo za rëbu okuhævåt.)

popelina, ‘. - pepeo u velikoj ko-li~ini (Såkÿ jÇtro môrÅn nãjpr-vÿ o~ïstit pëpelinu z {pãrgeta.)

popælnïca, `. - pretinac za sa-kupljanje pepela u {tednjaku (SV) (Nå, nesï tû popælnïcu sprÅznït na gomïlu.)

popælnï~ica, ‘. - mala popelnica (Mï}i{nÅ j ovãstÅ popælnï~ica, za~ås je krcåta.)

popælnï~ina, ‘. - velika popelnica (Såkÿ jÇtrÿ j krcåta ovâ popæl-nï~ina, a jœr je velïka!)

popætkîh/popætkÇ, pril. - petkom (Popætkîh jÆmë rïbu.)

popï~Åk/popi~âk, m. Gjd. popï-~ka/popi~Åkå - `ara~, vatralj, ma{ice (Kåd je nçvrÆme velïko, tâ da se hïtæ vân klü{}a od {pãrheta i popï~Åk.)

popï~it se, gl. svr{. (popï~Æ{ se, popï~æ se) - pasti licem prema zemlji (Popï~il sæ j priko skâl.)

popi}ævåt, gl. nesvr{. (popi}ûje{/popi}ävÅ{, popi}ûj¤/popi}ä-vaj¤) - zapitkivati (Ne popi}ûjme za njegå, nï{ jâko ne znân.)

popïkn¤t se, gl. svr{. (popîkne{ se, popîkn¤ se) - spotaknuti se, saplesti se i pasti (Nïkako sÅn se bçdasto popïkn¤la i påla i nëgu zvÆnÇla.)

popïpat, gl. svr{. (popïpÅ{, popï-paj¤) - opipati (Nå, popïpÅj, pod p›stÆh je poznåt!)

põpis, m. - popis (ZapÆsåla sÅn se na põpis va {umarïji za drvå.)

popÆsåt, gl. svr{. (popü{e{, popü{¤) - popisati (Kad je põpis, õnda sç popü{¤.)

popÆstït, gl. svr{. (popüstÆ{ se, po-püstæ se) - uzverati se (Nî se låhko popÆstït na kobïlu.)

popi{ævåt, gl. nesvr{. (popi{ûje{/popi{ävÅ{, popi{ûj¤/popi{ä-vaj¤) - popisivati (Zåprtÿ j, a{ popi{ûj¤ Ænvæntûru.)

popït, gl. svr{. (popijç{, popijû) - popiti (Sçst }emo vå hlÅd i po-pït bevãndu.)

popiturân (-a, -o), pridj. - oli~en, obojadisan (Påzi da ne tåkne{ pÿrtunï} a{ je frï{ko popitu-rân!)

popiturânÆ (-Å, -ÿ), pridj. - oli~eni, obojadisani (Oma}åla sÅn se na frï{ko opiturânÆ portunï}!)

popa{}ït /se/ popiturânÆ

499

popjahnÇt, gl. svr{. (popjåhne{, popjåhn¤) - poplahnuti, ovla{ isprati ~istom vodom (Ost›`e se kÿmpîr i popjåhnæ z vo-dûn.)

poplå{æn (poplå{ena, poplå{eno), neodr. pridj. (komp. popla{e-nïjÆ) - 1. prestra{en, plah (Do-{ãl je vås poplå{æn bi`ê} pred onîn pasïn¤n.); 2. pren. neukro-}en, divlji (BÆlå j dobrå u~ïteji-ca, ma nïkako poplå{ena.)

poplå{enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. popla{enîjÆ) - 1. pre-stra{eni, plahi (Nãjprvÿ, mô-rÅn umÆrït poplå{enÿga/poplå-{enæga.); 2. pren. neukro}eni, divlji (Kakë se onô zvÅlå onã-stÅ poplå{enÅ u~ïtejica?)

poplå{it /se/, gl. svr{. (poplå{Æ{ /se/, poplå{æ /se/) - 1. potjerati (Tï}a sÅn poplå{Æl, pÅ j prole-têl.); 2. razbje`ati se (SV) (Dicå su se våje poplå{ila nå se strâ-ne.)

poplåt, m. - poplat (Kjün~i}i su se zabÆjåli va poplåt.)

poplåti}, m. - poplati} (ZablåtÆl je poplåti}i na postolï}Æh.)

poplåtina, ‘. - velik, ru‘an poplat (Kakëvi debêlÆ poplåtine!)

poplÅvït/poplÅvçt, gl. svr{. (po-plãvÆ{, poplãvæ) - poplavjeti (Vås je poplÅvêl a{ gÅ j frås }apâl.); (Stïsn¤lÅ j p›sti} {ka-

belînÿn pa jÿj je nëhti} poplÅ-vêl.)

popodït, gl. svr{. (popodî{, popo-dê) - daskama prekriti pod ili strop (Popodïli smo kåmari-cu.)

popÿndüjkÆh/popÿndüjku, pril. - ponedjeljkom (Nãjte`e mi se ståt popondüjkÆh.)

popravïci, pril. - pravedno, s pra-vom (SV) (Popravïci rç}, ôn nî lë{ va d¤{ï.)

popråvit /se/, gl. svr{. (popråvÆ{ /se/, popråvæ /se/) - 1. popraviti (Sï popråvÆl jedinïcu z ängles-kÿga?); 2. /se/ mentalno i tje-lesno napredovati (Më} }e{ igråt nëgomet kad se popråvÆ{ va {kôli.); 3. /se/ pren. udebljati se (isto: krç{it) (Bëme si se lîpo popråvÆl ëd lÅni.)

popråt, gl. svr{. (poperç{, poperû) - poprati, ovla{ oprati (Lçh }u popråt ovê dvê måji~ice.)

poprÅ{ït, gl. svr{. (poprã{Æ{, po-prã{æ) - 1. popra{iti (Grên po-prÅ{ït zlåtice na lÆhÇ.); 2. pren. potjerati (SmÆrïte se a{ }u vas poprÅ{ït dëma.)

poprçhtat se, gl. svr{. (poprçhtÅ{ se, poprçhtaj¤ se) - porje~kati se (Sïnÿ} smo se sledï} po-prçhtali pa såd mu~Æmë.)

poprhjåt, gl. svr{. (3. l. jd. pop›hje) - prolepr{ati: malo i rijetko za-

popjahnÇt poprhjåt

500

lepr{ati (SH) (Poprhjålÿ j målo snîga po plåninah.)

poprijêt, gl. svr{. (poprîme{, po-prîm¤) - poprimiti (Lên si. To si poprijêl s ë~inæ strÅnê.)

poprÆko, pril. - poprijeko (NïkÅko me pëpriko gjçdÅ.)

poprolç}Æ/poprÿlç}¤, pril. - u prolje}e, u vrijeme prolje}a, prolje}em (Jågodice pobïrÅmo poprolç}¤.)

pop›{kat, gl. svr{. (pop›{kÅ{, po-p›{kaj¤) - u~initi {to malo, po-vr{no i bezvrijedno (Jê ~â da‘jïlo? - Må, i nî. Lçh je pop›-{kalo.)

popÇcat, gl. svr{. (3. l. jd. popÇcÅ, popÇcaj¤) - popucati (^rîpi su popÇcali dok je dümja~År pohÅjâl po krovÇ.)

popÇnit /se/, gl. svr{. (popÇnÆ{ /se/, popÇnæ /se/) - 1. popuniti /se/, postati punim (Kî popÇnÆ rêd, zazïja »cÆnkvîna«.); 2. pren. udebljati se (Dobrë si se popÇ-nila zådnjæ vrîme!); 3. pren. uta`iti glad hranom slabije ka-kvo}e (PopÇnÆl sÅn se z golîn krÇhÿn, a nîs se najîl.)

põpust, m. - popust (VôlÆn pô} na plåcu kåsnije, a{ dobîn ~a }Ç s põpustÿn.)

popustït, gl. svr{. (popustî{, po-pustê) - popustiti (MôrÅte po-pustït i jedân i drÇgÆ, a ne sâ-mo jedân od vås.)

popu{}åt, gl. svr{. (popu{}â{, po-pu{}âj¤) - popustiti (Popu{}âj målo rçmæn da te ne `œlÆ.)

pop¤{}åt, gl. nesvr{. (popœ{}Å{, popœ{}aj¤) - popu{tati (Onâ j blå`Å od mû`a pa mâlÿj sç popœ{}Å.)

popu{}ævåt, gl. nesvr{. (popu{-}ûje{/popu{}ävÅ{, popu{}ûj¤/popu{}ävaj¤) - popu{tati (Do kad }u jå tebï popu{}ævåt?)

poput, prij. - poput, kao (NïkÆ tô nî dçlÅl poput tebç.)

popûzat se, gl. svr{. (popû‘e{ se, popû‘¤ se) - odsklizati se (På-zi se popûzat po ledÇ.)

popÇzn¤t se/popuznÇt se, gl. svr{. (popûzne{ se/popÇzne{ se, popûzn¤ se/popÇzn¤ se) - oskliznuti se (PopÇznulo mi sæ j pa sÅn påla i nëgu zvÆnÇ-la.)

porÅbït, gl. svr{. (porãbÆ{, porãbæ) - 1. potro{iti uporabom (^å si sç opÇke porÅbîl?); 2. zatrebati (SV) (Språvi tô a{ ti mëre porÅ-bït.)

porad/poradi, prij. - radi ([ãl je plåninu poradi kë{njæ.)

porâjt, m. Gjd. porãjta - drvo ko-jim se sapinje lanac za povezi-vanje drva na zapre`nim ko-lima (SV) (Dodãj mi porâjt!)

porãjtat/porãjtit, gl. svr{. (po-rãjtÅ{/porãjtÆ{, porãjtaj¤/po-

poprijêt porãjtat

501

rãjtæ) - stisnuti porajtom (Po-rãjtÅj malo jå~æ.)

porånit, gl. svr{. (porånÆ{, porånæ) - poraniti (Kåmo si porånila?)

porâst, gl. svr{. (porÅstç{, porÅstû) - porasti (TrÅvâ j po{¤{çla, }e porâst tçkÅr kad pë~n¤ da‘jï.)

poravnân (-a, -o), neodr. pridj. - poravnan (NÆsû ti këla po-ravnâna na bicïklu!)

poravnåt, gl. svr{. (poravnâ{, po-ravnâj¤) - poravnati (Nëhat mi sæ j zakÅlâl. Dãj mi lïmicu pa }u ga poravnåt!)

porazbÆjåt, gl. svr{. (porazbüjÅ{, porazbüjaj¤) - porazbijati (Dï-gli su `lÆpcï na krôv, a bÇrÅ j sç pohïtala i porazbÆjåla.)

põrcija, . - 1. obrok (odnosi se na jelo) (DÅvåli su jÆn dësti ëbile põrcije.); 2. vojni~ka posuda za jelo (Va konëbÆ j prådedova põrcija jo{ od P›vÿga /P›væga råta.)

põrcijica, `. - mala porcija (Menî j dësti põrcijica manç{træ.)

põrcijina, ‘. - velika porcija (Onzåme trî põrcijine i jo{ je lå-~Ån.)

porçdÅn (porçdna, porçdno), neodr. pridj. (komp. porednïjÆ) - nevaljao, zlo~est, nesta{an (Njegå se trîba bât a{ je porç-dÅn.)

porædåt /se/, gl. svr{. (porädÅ{ /se/, porädaj¤ /se/) - poredati /se/, nanizati /se/ u red (Zvonïlÿ j, porädÅjmo se po rãzredÆh.)

porêdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. porednîjÆ) - nevaljali, zlo~esti (Nî porednîjæga ditçta od nje-gå.)

poremçtit, gl. svr{. (poremçtÆ{, poremçtæ) - poremetiti, pokva-riti red ili plan (Vrîme nÅn je poremçtilo dçlo na kÇ}i.)

põrez, m. - porez (NümÅn jå ~â prijÅvït za põrez.)

porïn¤t /se/, gl. svr{. (porîne{ /se/, porîn¤ /se/) - pogurnuti /se/ (^êra su va Trç}Æn måju porï-nuli nëvÆ brôd.)

porïvat, gl. svr{. (porïvÅ{, porï-vaj¤) - pogurati (Kåd sæ j dÆtç stÇbi~alo, pa stÇbi~alo ne bï porïvalo va kÇ}icu, bi se reklë da j storïlo fÇ}.)

porïzat /se/, gl. svr{. (porî‘e{ /se/, por /se/) - porezati /se/ (G›-do sæ j porïzala na låtu od k¤n{ärvæ.)

pÿrkarïja, `. - 1. prljav{tina (Na-~ïstila sÅn se tœjæ pÿrkarïjæ.); 2. pren. prostota (Njïh dvâ våvÆk povädaj¤ pÿrkarïje, ne vôlÆn tô naslÆ{åt.)

põrkodïjo, vrlo te{ka psovka: »põrko dïjo« (od tal: porco - prasac; proklet; dio - Bog)

porånit põrkodïjo

502

pÿrkodündijo - sastavnica {aljive iskrivljene psovke: põrko/õrko dündijo (tal. porco - prasac, d’indijo - indijska ptica: puran)

põrkolâdro, psovka (od talijan-skog: porco - prasac, ladro - prokleti lupe‘)

põrod, m. - porod (ImçlÅ j tç‘ak põrod, ma sæ j b›zo refåla.)

porodït, gl. svr{ (porodî{, porodê) - poroditi, pomo}i pri porodu (Evdî j ~Çda dicê porodïla Kåta båba.)

porosït, gl. svr{. (3. l. jd. porosî) - porositi (Skëro nï{ nî pålo, leh je porosïlo.)

pÿrtapåk, m. - nosa~ za teret na krovu automobila (DëbÅr je åuto, ma si mëgÅl k¤pït kakôv s pÿrtapåkÿn.)

pÿrtûn, m. Gjd. pÿrt¤nå - glavna ulazna vrata u ku}u (Trîbat }e ovô lçto prepituråt pÿrt¤nï.)

pÿrtunï}, m - vrata{ca (Opiturâj i ôn pÿrtunï} na {ufïtu.)

pÿrtunïna, ‘. - stari, te{ki portun (PromÆnït bi nÅn ôn pÿrtunï-nu.)

põrub, m. - porub (G›dÿ j kad je vïdet põrub na bærhånu.)

põrubi}, m. - porub izveden si-tnim bodom (Jo{ mÆ j storït põ-rubi}i na rukavï}Æh.)

põrubina, `. - velik, ru`an porub (OtpãrÅj tâ põrubinu, g›do gÅ j vïdet!)

por¤bït, gl. svr{. (porœbÆ{, porœ-bæ) - porubiti, zarubiti (isto: zar¤bït) (Naberï ovüstÆ rûb pa }u ga jå por¤bït.)

por¤~ït, gl. svr{. (porœ~Æ{, porœ~æ) - 1. okon~ati prijepodnevni obrok: u`inati (SV) (Lîpÿ j po-r¤~ïla, sê j pojïla.); 2. poru~iti (Por¤~ïla sÅn mu da me ~çkÅ pred bÇsÿn.)

porÇ{it /se/, gl. svr{. (porÇ{Æ{ /se/, porÇ{æ /se/) - 1. poru{iti /se/ (PorÇ{ilÅ j pêt ~ûnÆh.); 2. ne-koliko puta bu~no udariti po ~emu (Vrãta su zåprta. PorÇ{Æl sÅn, ali nïkÆ nî opïrÅl.)

posÅdït, gl. svr{. (posãdÆ{, posãdæ) - posaditi (Tô j jo{ pokõjnÆ dçd ~rï{nju posÅdîl.)

posahnÇt, gl. svr{. (posåhne{, po-såhn¤) - uvenuti, posahnuti (Posahnœl mÆ j acÆmprçsi}/Ån-ciprçsi}.)

posâl, m. Gjd. poslå - posao (isto: dçlo) (Tô tÆ j jålÿv posâl.)

posasåt, gl. svr{. (posasç{/posasâ{, posasû/posasâj¤) - posisati (Jãn~i} bi posasâl së mlÆkë da ga pustî{ s måter¤n.)

posebÅn/pôsebÅn (posebna/pô-sebna, posebno/pôsebno), neodr. pridj. (komp. posebnïjÆ) - poseban, druk~iji od ostalih (VåvÆk se dr‘åla pôsebna od drÇgÆh vrsnîc.)

pÿrkodündijo posebÅn

503

posebi, pril. - zasebno, odvojeno (Jãn~År je ~¤vâl pësebi jãnci i prâzi a{ bi bîli sasåli mlÆkë pa bi bîli mî}erÆ sïri.)

pôsebnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. posebnîjÆ) - posebni, odvojeni od ostalih (Anjeli}i su se zakÅ-påli na pôsebnÿn dælÇ cimî-tera.)

posægnÇt/posê}, gl. svr{. (posäg-ne{, posägn¤) - 1. posegnuti za ~im (N¤tïli su nÅn jïst, ali nîs posægnÇla, nî mi {lë.) 2. pren. udariti, tvorno napasti (O‘çnjeni smo träjset lêt, ali nïkad nÆsmë posægnÇli jednë na drÇgÿ.)

posêt, gl. svr{. (posîje{, posîj¤) - posijati (Posîj i blïtvu pa ~å züjde, züjde.)

posçst /se/, gl. svr{. (posêde{ /se/, posêd¤ /se/) - posjesti /se/ (Po-sêde j¤ na timûn pa se vëzæ.)

posibæ~ï, pril. - veoma skupo, preskupo (isto: posisõldi/posisÿldi) (Da }u k¤pït bakalÅ-rå, ma je posibæ~ï.)

posï} /se/, gl. svr{. (posÆ~ç{ /se/, posÆ~û /se/) - posje}i /se/ (Po-sÆ~ï tû blïtvinu! Tô ti ve} nî za jïst.); (Posïkla sæ j po p›sti}u.)

posidçt, gl. nesvr{. (posidî{, posi-dê) - du`e odsjediti, posjediti (Mu{kî su {lï na svçt, pa su målo posidçli, pove~çrali, i su {lï spåt.)

posïje, `. mn. - posije, mekinje (Jå }u ti pu njïh nabåvit posïje za kråvu.)

posïlit /se/, gl. svr{. (posïlÆ{ /se/, posïlæ /se/) - prisiliti /se/ (Znân da si bÿlnå, ma môrÅ{ se po-sïlit za ~â pojïst!)

posïpat /se/, gl. nesvr{. (posïpÅ{ /se/ // posîpje{ /se/, posïpaj¤ /se/ // posîpj¤ /se/) - posipati /se/ (ZaledïlÅ j cçsta pa posîpj¤ sôl.)

posisõldi/posisÿldi, pril. - veoma skupo, preskupo (isto: posibæ~ï) (K¤pïla sÅn mïricu rïgæ a{ je posisõldi.)

poskrivê}, pril. - skrivaju}i se, skrive}ki (Hlapuzdrïna ne jî pred sïmi, ôn tô poskrivê}.)

posk¤pçt, gl. svr{. (3. l. jd. poskœ-pÆ, poskœpæ) - poskupjeti (P›vÿ sæ j reklë podrÅ‘çt, a danåska sï re~û posk¤pçt.)

poskupjævåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. poskupjû je /poskupjävÅ , poskupjûj¤/poskupjävaj¤) - poskupljivati (Zådnjæ vrîme sç pomålo poskupjûje.)

poskûst /se/, gl. svr{. (posk¤bç{ /se/, posk¤bû /se/) - 1. po~upati (KëmÅj sÅn posk¤blå plïvæl.); 2. pren. po~upati /se/ za kose (SV) (KÅråle su se i nãjzad su se i posk¤blç.)

poslåt, gl. svr{. (po{åje{, po{åj¤) - poslati (PozÅbïla sÅn mu po-slåt kÅrtulînu.)

posebi poslåt

504

poslï}, m. - mali posao (Danås }u se vrnÇt målo kåsnije, a{ môrÅn obåvit jedân poslï} va grÅdÇ.)

poslÆ{nÇt, gl. svr{. (poslü{ne{, poslü-{n¤) - malo poslu{ati, posluhnu-ti (isto: posl¤hnÇt) (PoslÆ{nï må-lo dâ då` pådÅ.)

poslovat, gl. nesvr{. (posluje{, po-sluj¤) - poslovati, obavljati poslove (Cêlo jÇtro pëslujæn po kÇ}i, a nï{ nî poznåt!)

posl¤hnÇt, gl. svr{. (poslœhne{, poslœhn¤) - malo poslu{ati, posluhnuti (isto: poslÆ{nÇt) (Posl¤hnï målo dâ då` pådÅ.)

poslÇ{at /se/ // po{lÇ{at /se/, gl. svr{. (poslÇ{Å{ /se/ // po{lÇ{Å{ /se/, poslÇ{aj¤ /se/ // po{lÇ{aj¤ /se/) - poslu{ati /se/ (NamlÅtït }u ga a{ nï{ ne poslÇ{Å.); (Dï-ca, såd ste mû‘ i ‘enå, i môrÅ-te se poslÇ{at.)

posobotah, pril. - subotom (Poso-bëtah græn na grëbjÆ obâ} svojï pokõjnÆ.)

posolït, gl. svr{. (posolî{, posolê) - posoliti, posuti solju (Ne më-re se jïst ako se ne posolî hrÅ-nå.)

pospÅn (pospÅnå, pospÅno), neodr. pridj. (komp. pospanïjÆ) - pospan, snen (Kad se ~ovïk prçrano stâne, cêl dãn je pë-spÅn.)

pospÅnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pospanîjÆ) - pospani, sneni

(PospanîjÆ sÅn zapõlnæ leh pë-ve~ær.)

pospåt, gl. svr{. (pospî{, pospê) - spavati du`e no obi~no, od-spavati (Ponedïjah pospÆmë a{ ne môrÅmo pô} {kôlu.)

pospråvit /se/, gl. svr{. (pospråvÆ{ /se/, pospråvæ /se/) - 1. dovesti /se/ u red, pospremiti (spremiti na mjesto) (Pospråvi tû stomå-nju va bragç{e.); 2. pren. vjen-~ati se (B›zo su se pospråvili, a krÅtkë vrîme su bîli fråjÅri.); 3. pren. oti}i u dru{tvo (Poso-bëtah se pëve~ær pospråvÆmo i græmë va ‘ivët.); 4. pren. umri-jeti (Målÿ j potm¤râl i b›zo se pospråvÆl.)

posprÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (po-sprãvjÅ{ /se/, posprãvjaj¤ /se/) - pospremati /se/ (spremati na mjesto) (Mî posprãvjÅmo, a tî ~ï`Æ{! Ståni se i hõj nÅn po-më}!)

pospugåt/pospÇgat, gl. svr{. (po-spugâ{/pospÇgÅ{, pospugåj¤/pospÇgaj¤) - pokupiti vodu krpom ili spu`vom (NïkÆ j od vås pu{}âl ëprtu {pînu, pa såd lîpo i pospÇgÅjte vodïnu!)

posrÅmït /se/, gl. svr{. (posrãmÆ{ /se/, posrãmæ /se/) - postidjeti /se/ (^å si me môrÅl posrÅmït pred drÇgimi?)

posrÅn (posrÅna, posrÅno), neodr. pridj. - one~i{}en izmetom (O�sÅn - nôs ti pësrÅn!)

poslï} posrÅn

505

posråt /se/, gl. svr{. (posçre{ /se/, posçr¤ /se/) - obaviti veliku nu`du: posrati /se/ (Pås mi sæ j posrâl jÇ{to pred vrãti.)

posred, prij. - posred (KlÅdï po-stolï na mçsto, ne pu{}ãj je posred kåmaræ!)

posrædåh/posrædï, pril. - srijedom (Dâ nå{ duhtôr dçla posrædåh pëjutro ili zapõlnæ?)

posrïbat, gl. svr{. (posrïbÅ{/po-srîbje{, posrïbaj¤/prosrîbj¤) - posrkati (Sê j målo po målo posrïbÅl jûhu.)

post, m. Gjd. postå - post (isto: ‘ç‘Æn) (Na VçlÆ pætåk je zapo-vädÅnÆ pëst.)

postajåt, gl. nesvr{. (postâje{, postâj¤) - prostrijeti stelju pod stoku (SV) ([tålu trîbi postajåt {û{njæn.)

poståjat, gl. nesvr{. (postâje{, po-stâj¤) - popostati, postajati (Målo sÅn poståjÅl pred vrãti, nïkÆ se nî ozÆvâl, pa sÅn pro{âl }å.)

postårat se, gl. svr{. (postårÅ{ se, poståraj¤ se) - postati starim, ostarjeti (^Çda vrïmena ju nîs vïdela, i jâko mi sæ j postårala.)

postât, gl. nesvr{. (postojî{, po-stojê) - postajati, stajati kratko vrijeme stajati (Målo sÅn po-stâl pred vrãti, nïki se nî oglÅ-sîl, pa sÅn pro{âl }å.)

poståt, gl. svr{. (postâne{, postâ-n¤) - postati (@ålosna sÅn je a{ je od srdå{næ divõj~icæ po-ståla õtresita.)

põstava, `. - podstava na odje}i (@çp mi sæ j pro{¤pîl na jakçti a{ mi sæ j raspÅråla põstava.)

poståvit /se/, gl. svr{. (poståvÆ{ /se/, poståvæ /se/) - 1. postaviti /se/ (Danås }e nÅn dô} poståvit `lündru.); 2. /se/ - pren. zauzeti stav (Pred dicûn se môrÅ{ po-ståvit strëgo, ali pråvedno.)

postÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (po-stãvjÅ{ /se/, postãvjaj¤ /se/) - 1. postavljati /se/ (Danås }e nÅn dô} postÅvjåt `lündru.); 2. /se/ - pren. zauzimati stav (MôrÅ{ se naÇ~it postÅvjåt pred drÇgimi.)

postæj, `. Gjd. postejæ - postelja, krevet (Na pësteji su b¤mbâ{nÆ lÅnc¤nï.)

postejüna, . - posteljina (Bœrnÿ j, opråt }u postejünu pa }e se lîpo o{¤{ït.)

postït, gl. nesvr{. (postî{, postê) - postiti (Danå{njÆ dÅn smo se obligåli postït.)

postôl, m. Gjd. postolå - cipela (Na v›h postolå su bîle brë-kvice/brÇkvice.)

postolâr, m. Gjd. postolÅrå - po-stolar (Tô }e ti postolâr zabro-kåt/zabrÇkvat.)

posråt /se/ postolâr

506

postolï}, m. - mala (dje~ja) cipela (Kåmi~i} njÿj je va postolï}u.)

postolïna, m. - velika ili ru‘na cipela (Ali su ti g›di tî posto-lïni!)

postrï}, gl. svr{. (postrÆ‘ç{, postrÆ-‘û) - podrezati {karama (Hõj se postrï}, vlâsi ti pÈlê na sç strâne!)

postrojït, gl. svr{. (postrojî{, po-strojê) - obojiti tkaninu na-mjerno ili nenamjerno peru}i ju s ostalim rubljem (SV) (Kœ-pÆn prâh i sÅmå postrojîn rë-bu.)

põstupak, m. Gjd. põstupka - po-stupak (Ne slã`æn se s njegë-vimi põstupki.)

post¤påt, gl. nesvr{. (postœpÅ{, postœpaj¤) - postupati (Ne mëre{ ti post¤påt kåko }e{ tî, leh kåko ti re~û starïjÆ od tebç.)

post¤pït, gl. svr{. (postœpÆ{, po-stœpæ) - postupiti (Post¤pï ka-ko mïsli{ dÅ j nãjboje.)

põsuda, `. - posuda (Premçsti kÿmpîr va vç}¤ põsudu!)

põsudica, `. - mala posuda (Kafç dr`în va põsudici.)

põsudina, `. - velika, stara, ru`naposuda (Hïti va smçte tu põsu-dinu, nabåvi ~â narednïje.)

pos¤dït, gl. svr{. (posœdÆ{, posœdæ)- posuditi (]ê{ mi pos¤dït bœ{ilicu a{ bÆn obïsÆl slïke?)

posujævåt, gl. nesvr{. (posujûje{/posujävÅ{, posujûj¤/posujä-vaj¤) - posu|ivati (Ne vôlÆn posujævåt ako ba{ nî za sïlu.)

pos¤{çt/po{¤{çt, gl. svr{. (posœ{Æ{/po{œ{Æ{, posœ{æ/po{œ{æ) - 1. posu{iti, osu{iti (Så rëba mi sæ j lîpo po{¤{çla.); 2. uvenuti (SV) (@ãl mÆ j hïtit bokç, a mô-rÅn, a{ su rô‘ice po{¤{çle.)

posût, gl. svr{. (pospç{, pospû) - posuti (Lêd je po cçsti, vãlda }e posût solûn.)

posvådit se, gl. svr{. (posvådÆ{ se, posvådæ se) - posvaditi se (Ne recï mu nï{ a{ je nÅgâl pa }ete se posvådit.)

posvÅjåt, gl. nesvr{. (posvãjÅ{, posvãjaj¤) - posvajati, progla-{avati ili ~initi {to svojim (Tû lÆhû j ôn posvÅjâl, a nü mu j¤ otåc pu{}âl.)

posvedo~ït, gl. svr{. (posvedo~Æ{, posvedo~æ) - posvjedo~iti (Jå ti mëræn posvedo~ït da govërÆ ïstinu.)

posvÆtït, gl. svr{. (posvütÆ{, posvütæ) - obasjati svjetlom: posvijetliti (Nï{ ne vïdÆn, }ê{ mi målo po-svÆtït z lÅmpadîn¤n?)

posvojït, gl. svr{. (posvojî{, po-svojê) - posvojiti, proglasiti ili u~initi svojim (O�skud tÆ j tâ må{kica? - Do{lâ j ëdnikud, pa sÅn j¤ posvojïla.)

postolï} posvojït

507

posvojÇ, pril. - na svoj na~in (Ne napu}œj me, jå }u tô na~inït posvojÇ.)

po{âda, `. - posu|e (O‘çnjÅ j nçsÅl mçtlu i ferâl, a ‘änskæ za njîn z rëb¤n, po{âd¤n i pa-dçlami.)

po{âdica, ‘. - malo posu|a (Nü ti ~Çda za pomÆvåt, leh tô målo po{âdicæ.)

po{âdina, . - mnogo posu|a (Za-mïrilo mi sæ j såkÆ dân pomÆvåt tulïk¤ po{âdinu!)

po{ali‘åt, gl. svr{. (po{ali‘â{, po-{ali‘âj¤) - zagladiti povr{inu betonskoga poda, staviti »pod {ali`« (SV) (Po{ali`åli smo prävrat.)

po{apnÇt, gl. svr{. (po{åpne{, po{åpn¤) - pri{apnuti (Nagnï se, }u ti nî~ po{apnÇt.)

po{Åråt /se/, gl. svr{. (po{ãrÅ{ /se/, po{ãraj¤ /se/) - za{arati /se/, po{arati /se/ (SÇ si têku po{Årâl! ^å }emo såd storït?)

po{Åst, `. Gjd. po{Åsti - po{ast, zaraza (Nãjve}Å pë{Åst va ovîh kråjÆh je bÆlå këlera.)

po{}opat/po{}ôpat, gl. svr{. (po{}opÅ{/po{}ôpÅ{, po{}o-paj¤/po{}ôpaj¤) - pokljucati, po}opati (Hïtila san jÆn målo-prvÿ {enïce, i ve} su sç po{}ë-pale.)

po{emçrit, gl. svr{. (po{emçrÆ{/po{emerî{, po{emçræ/po{e-merê) - 1. poremetiti (Po{e-mçrÆl sæ j câgÅj na `vejarînu.); 2. pren. skrenuti s uma, po-ludjeti (Tî si zasÆnsegå po{e-mçrÆl.)

po{Æjåt, gl. nesvr{. (po{üjÅ{, po{ü-jaj¤) - slati, po{iljati (Nï{ mi ve} ne po{üjÅj, nï{ mi ne rãbÆ.)

po{ïn¤t, gl. svr{. (po{îne{, po{în¤) - potjerati bi~em, podstaknu-ti {ibom ili bi~em (SV) (Lçh se v¤~ç, po{ïni ga målo.)

po{Ævåt, gl. nesvr{. (po{üvÅ{, po{ü-vaj¤) - tjerati konja bi~em (SV) (On i sâm grê, ne rãbÆ ga po{Æ-våt.)

po{kobjåt, gl. svr{. (po{kobjâ{, po{kobjâj¤) - o~upkati, odnosi se na na~in jedenja bezubih (djece ili staraca): malim zagriscima prethodno navla-`enim slinom (Målo po målo, ne bï{ vçrovÅl, sê j po{kobjâl.)

po{k¤rçt, gl. svr{. (po{kœrÆ{/po-{kurîje{, po{kœræ/po{kurîj¤) - potamnjeti (Dobrë si po{k¤rçla nå s¤ncu!)

po{k¤ri, pril. - po mraku (On je jo{ mî}Æ, bojî se pë{k¤ri.)

po{latÇ, pril. - po opipu, pipaju}i (SV) (Kåko si do{âl po {k¤re-mÇ? A, sç po{latÇ.)

po{pârat, gl. svr{. (po{pârÅ{, po-{pâraj¤) - po{tedjeti (Jå }u ~a

posvojÇ po{pârat

508

vï{æ sÅmå storït, a{ mû`a i dï-cu po{pârÅn.)

po{pijåt, gl. svr{. (po{pijâ{, po-{pijâj¤) - kri{om poviriti, kra-dom pogledati (Po{pijâj målo dâ då` pådÅ.)

po{potat /se/, gl. svr{. (po{po-tÅ{ /se/, po{potaj¤ /se/) - 1. bla-go prekoriti (Po{pëtala sÅn ga a{ se drÇgÆn {pëtÅ.); 2. narugati se kome (Ne po{pëtÅj mu se, nî ôn krîv ~a côtÅ.)

po{ta, `. - po{ta (Pänziju dobîjæn priko pë{tæ.)

po{tÅr, m. - po{tar (Tâ bõr{ina tÆ j ko da si pë{tÅr.)

po{tarica, . - po{tarica (@enå m¤ j pë{tarica.)

po{tarüna, `. - po{tarina (Nå, tû su ti sõldi za po{tarünu.)

po{tên (po{tenå, po{teno), neodr.pridj. (komp. po{tenïjÆ) - po-{ten (BÆlâ j strëga, ali po{tenå prema såkÿmu.)

po{tênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. po{tenîjÆ) - po{teni (Re~û dÅ j po{tênÆ ~ovïk ‘îvÆ bedâk.)

po{tänjÆ, s. - po{tenje (VåvÆk smo dr‘åli do po{tänja i pravïcæ.)

po{tivân (-a, -o), neodr. pridj. - uredno poslagan (Nå skocusu bîle po{tivâne lîpæ Årbaka-vâle.)

po{tivânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - uredno poslagani (^a ni lïpjæ

vïdet po{tivânÅ leh rashïtanÅ drvå?)

po{tÆvåt, gl. nesvr{. (po{tüvÅ{, po-{tüvaj¤) - po{tivati (isto: po{to-vat) (Ocå trîbÅ po{tÆvåt.)

po{tivåt, gl. svr{. (po{tivâ{, po{ti-vâj¤) - dovesti {to u red, pore-dati, uredno poslagati (Rascü-pÅnÅ drvå lîpo po{tivân pod skëdac.)

po{tokÇ, pril. - po visini (kad predmet treba provu}i kroz vrata ili prozor samo po visini) (SV) (Obrnïmo ga da mëre pô} po{tokÇ.)

po{tovat, gl. nesvr{. (po{tuje{, po{tuj¤) - po{tovati (isto: po-{tÆvåt) (Ocå se môrÅ pë{to-vat.); (Bôg je zapovïdæl: pë{t¤j ocå i måtær.)

po{¤{çt /se/, gl. svr{. (po{œ{Æ{ /se/, po{œ{æ /se/) - posu{iti /se/, osu{iti /se/ (VçlÅ j {œ{a, sê j po{¤{çlo po v›tÆh.)

pôt, m. Gjd. pota - znoj (TçkÅl je, pÅ j sç pôt {vÆcâl ` njegå.)

potafjåt, gl. svr{. (potafjâ{, potaf-jâj¤) - prikriti ~injenice, slagati (Nï{ se ve} ne govërÆ za onî tâti; nïkÆ j tô potafjâl.)

potakåt, gl. svr{. (potakâ{, pota-kâj¤) - u~vrstiti {to manjim kli-nom (Dâj mi kakëvu tre{}ïcu za potakåt.)

po{pijåt potakåt

509

potaknÇt, gl. svr{. (potåkne{, potåkn¤) - staviti drva u vatru (SV) (Potaknï ogânj a{ }e se pogÅsït.)

potÅn (potnå, potno), neodr. pridj. (komp. potnïjÆ) - znojan (^a se vï{e perên, tô sÅn po-tnïjÆ.)

potÅpåt, gl. nesvr{. (potãpÅ{/po-tãpje{, potãpaj¤/potãpj¤) - potapati, uranjati u vodu (Mî nÆsmë bakalâr nïkad potÅpåli, leh smo ga t¤klï batï}æn.)

potç}, gl. svr{. (pote~ç{, pote~û) - 1. pote}i, proiste}i (O�skudÅ j pa ôv pëtekÅl?); 2. potr~ati (PozÅbül je zêt kj¤~ï, potecï za njîn.)

potægnÇt, gl. svr{. (potägne{, po-tägn¤) - potegnuti, povu}i k sebi (Våje }e{ môrÅt drÇgÆ dü-mjÅk zÆdåt, a{ ti ôv dümja~i} nï{ nä}e potægnÇt.)

potçhtat, gl. svr{. (potçhtÅ{, po-tçhtaj¤) - potap{ati koga po ramenu (Nï{ mi nî zamïrÆl, lçh me potçhtÅl po råmenu.)

potepçnac, m. Gjd. potepänca - lutalica (isto: potepûh) (SV) (Nî ôn odovÇd, nîs ga dosåd vïdæl. Nãjbr‘æ j potepçnac.)

potepûh, m. Gjd. potep¤hå - lu-talica, besku}nik (isto: potepç-nac) (SV) (On nî bîl familijårÅn ~ovïk, lçh nïkakÿv potepûh.)

pote{kåt, gl. svr{. (pote{kâ{, pote-{kâj¤) - rukom ocijeniti te`inu predmeta (SV) (Nü tô tç{ko. Nå, pote{kâj!)

pote{ko}a, `. - pote{ko}a (Ako bû{ imçla kakëvÆh pote{kô}, ra~unâj nâ me.)

potez, m. - kol~i}i uokolo stoga za obranu od vjetra (SV) (Zabîj pëtezi vå zemju.)

potæzåt, gl. nesvr{. (potä‘e{, po-t䑤) - potezati, vu}i {to k sebi (Ne potç`i ju zå vlÅsi.)

pothi}ævåt, gl. nesvr{. (pothi}ûje{/pothi}ävÅ{, pothi}ûj¤/pothi-}ävaj¤) - bacati pod {to, pod-bacivati (Pothi}ûje mi ïgra{ke pëd noge.)

pothïtit, gl. svr{. (pothïtÆ{, pothïtæ) - baciti pod {to, podbaciti (Pothïti tô pod stôl da se ne vïdÆ.)

potïho, pril. - potiho (Hëdi potï-ho, mâlÅ spî.)

potikãncija, `. - tr~karanje oko kakva posla (SV) (Kakëvæ sÅn se potikãncije nåjæl oko tê dõ-zvolæ.)

potïkat, gl. nesvr{. (potî~e{, potî-~¤) - mnogo hodati zbog koje-ga posla (Da mi leh nî tulïko potïkat po prägledih, bîlo bi mi lågje.)

potÆkåt, gl. nesvr{. (potükÅ{, potü-kaj¤) - stavljati drva u vatru

potaknÇt potÆkåt

510

(SV) (Slåbe su drvå pa môrÅn smîrÿn potÆkåt.)

potïna, `. - odvratan znoj (Pr, hïti tû kanotjêru pråt, så ti smrdî po potïni!)

potïpat /se/, gl. nesvr{. (potïpÅ{ /se/, potïpaj¤ /se/) - vucarati se uokolo (^Çda jÆh je kî se potïpaj¤ bez dçla.)

potÆpåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. potüpje) - vra}ati dim iz pe}i kad je vjetrovito (Kad je jÅkå bÇra, tâ mi potüpje.)

potïrat, gl. svr{. (potïrÅ{, potïraj¤) - potjerati (PotïrÅj tû di~ïnu a{ }e ~â razbït.)

potï{tæn (potï{tena, potï{teno), neodr. pridj. (komp. poti{te-nïjÆ) - poti{ten (Kako nä}e bit potï{tena, `ivët njÿj je va pütanj¤.)

potî{tenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. poti{tenîjÆ) - poti{teni (Tç{ko mÆ j gjçdat potî{tenÿga.)

potït se, gl. nesvr{. (potî{ se, potê se) - znojiti se (Dlåni mu se potê kad je nåpæt.)

potîtilat, gl. svr{. (potîtilÅ{, potîti-laj¤) - zakotrljati {to okruglo (loptu, bo}u, staklenku) tako da se jedva kre}e (Sâmo ju potîtilÅj i pÅrtîdÅ j nå{a.)

Potkïlaf~Ån, m. - `itelj mjesta Podkilavac (Potkïlaf~Åni su imçli ~Çda blâga.)

Potkïlaf~ica, `. - `iteljica mjesta Podkilavac (Potkïlaf~ice su bîle na glÅsÇ mlikarïce.)

potkïlaf{kÆ (-Å, -ÿ), pridj. - onaj koji pripada Podkilavcu (Potkï-laf{kÆ õv~jÆ sîr je nãjbojÆ.)

Potkïlavac, m. Gjd. Potkïlafca - top. Podkilavac, selo u jelenj-skoj plovaniji (dijelovi sela: Gõrnjæ Selë/KrÅjçvo, Srçdnjæ Selë/Vicinë, Dõlnjæ Selë/^rvë-vo) (On je s Potkïlafca, büvÅ va Potkïlafcu/Potkïlafcæn.)

potkÆvåt, gl. nesvr{. (potküvÅ{, potküvaj¤) - potkivati (Kovâ~ je potkÆvâl konjï.)

potklad, m. - podloga stogu sije-na, naj~e{}e od grana s jo{ ze-lenim li{}em (JÇtra }emo dçlat stôg pa græmë po vïjÆ za pët-klad.)

potkopåt, gl. svr{. (potkopâ{, po-tkopâj¤) - potkopati (Potkopâj ozdôla da se mëre kâbæl pro-vrîst.)

potkopÅvåt/potkÅpåt, gl. nesvr{. (potkopãvÅ{/potkãpÅ{, potko-pãvaj¤/potkãpaj¤) - potkapati, potkopavati (Ne potkãpÅj pre-dubokë.)

põtkova, . - potkova (Pëtkova se zabüjÅ na kopïto.)

potkovåt, gl. svr{. (potkûje{, po-tkûj¤) - potkovati (Kovâ~ je dçlÅl põtkove i takë ~â!)

potïna potkovåt

511

põtkovica, ‘. - mala potkova (ObïsÆl sÅn põtkovicu na vrãta, tô dÅ j za srï}u.)

potla/potli, pril. - poslije (Pëtli ga vï{e nÆsû bedÅ~ïli!)

potloh/potlohÇ, pril. - na tlo, na tlu, na zemlji (KacëtÅl gÅ j dë-kli nî pâl potlëh.)

potm¤råt, gl. nesvr{. (potmœrÅ{, potmœraj¤) - kunjati, lo{e se osje}ati (predznak bolesti) (isto: nj¤rçt) (Nî dobrë. Ve} dvê {etemâne potmœrÅ.)

potnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. potnîjÆ) - znojni (S¤cï tû pëtn¤ kanotjêru!)

poto~ït, gl. svr{. (poto~î{, poto~ê) - zakotrljati (SV) (Poto~ï tô kë-lo do menç.)

poto}åt, gl. svr{. (poto}â{, poto-}âj¤) - umo~iti kruh u umak (SV) (Nãjslajæ mÆ j poto}åt!)

potok, m. - potok (Gådinu sÅn vïdela va potëku.)

pÿtomak, m. Gjd. pÿtõmka - po-tomak (Bîli su o`çnjeni ~etrde-sêt lêt, ali nÆsÇ imçli potõmka.)

pÿtõmstvÿ, s. - potomstvo (NÆsmë to otçli prodåt, to smo odrædïli za pÿtõmstvÿ.)

potonÇt, gl. svr{. (potone{, poto-n¤) - potonuti (Sï} mÆ j pâl va {tärnu i zåjedno potonûl.)

potopït /se/, gl. svr{. (potopî{ /se/,potopê /se/) - potopiti /se/,

uroniti /se/ u vodu (NïkÆ poto-pê bakalâr, a nïkÆ ga st¤~û z batï}æn.)

potpÆsåt /se/, gl. svr{. (potpü{e{ /se/, potpü{¤ /se/) - potpisati /se/ (PotpÆ{ï se na kråju pÆsmå.)

potplÅtït, gl. svr{. (potplãtÆ{, pot-plãtæ) - dodatno platiti za {to, doplatiti (RçkÅl je dÅ j môrÅl potplÅtït, a ne znân jê mu vç-rovat.)

potråjat, gl. svr{. (potrâje{, po-trâj¤) - potrajati, du`e trajati (Mi se vïdÆ da }e ovâ teplüna potråjat.)

potrbÇ{ina, . - ko`a na svinjskom trbuhu (SV) (NÅjbëjÅ j pÅncçta od potrbÇ{inæ.)

pot›cat /se/, gl. nesvr{. (pot›cÅ{ /se/, pot›caj¤ /se/) - 1. doba-civati se ~ime neva`nim (Dïca, ne pot›cÅjte se s krÇhon.); 2. pren. slati koga od mjesta do mjesta, gubiti vrijeme (SV) (Nï{ nîs obåvÆl. Lçh su me po-t›cali po kÅncelårijah.)

potrcævåt /se/, gl. nesvr{. (potr-cûje{ /se/ // potrcävÅ{ /se/, potrcûj¤ /se/ // potrcävaj¤ /se/) - 1. obi~avati se dobacivati ~ime neva`nim (Ne mëræn vïdet da se nïkÆ potrcûje s krÇ-hÿn.); 2. pren. obi~avati slati koga od mjesta do mjesta, obi~avati gubiti vrijeme (SV)

põtkovica potrcævåt /se/

512

(Ne dãj se potrcævåt od vrât do vrât, hodï zåjedno nã~ælni-ku.) (isto: potrknjævåt /se/)

potrçfit, gl. svr{. (potrçfÆ{, po-trçfæ) - pogoditi vrijeme ili mjesto; sti}i u pravi ~as ili na pravo mjesto (Ba{ si potrçfÆl, ôv ~åsi} sÅn do{âl.)

potræsåt, gl. nesvr{. (poträsÅ{, poträsaj¤) - 1. potresati (Ne poträsaj låticu da ti se mlÆkë ne prolüvÅ.); 2. rasipati, rastre-sati (Hrmänta ti se poträsa po tlÇ.)

potrêst, gl. svr{. (potræsç{, po-træsû) - 1. potresti, dirnuti, ko-snuti (Sï smo se potræslï kad smo tô ~Çli.); 2. rastresti, rasuti (Sç {pïgule su mu se potræslç potlohÇ.); (Vås mi se fa‘ôl pë-træsÅl po tlÇ.)

pot›gat, gl. svr{. (pot›gÅ{, po-t›gaj¤) - obaviti trgadbu, ber-bu gro`|a (Mãjko, ~â j togå/tegå grëzjÅ! Kî }e tô pot›gat?)

potrïbÅn (potrïbna, potrïbno), neodr. pridj. (komp. potribnïjÆ) - koji oskudijeva (Bîli su mï-zærni i jâko potrïbni. Kî jÆn ne bï dâl?)

potrîbnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. potribnîjÆ) - upravo onaj koji oskudijeva (Kad dÅjç{, bëje da dâ{ potribnîjæmu.)

potrknjævåt /se/, gl. nesvr{. (potr-knjûje{ /se/ // potrknjävÅ{ /se/,

potrknjûj¤ /se/ // potrknjävaj¤ /se/) - 1. obi~avati se dobacivati ~ime neva`nim (Ne potrknjûjte se s krÇhÿn!); 2. obi~avati slati koga od mjesta do mjesta, gu-biti vrijeme (SV) (Do njegå tå-mo nï{ ne dr`ê, sâmo se potr-knjûj¤/potrknjävaj¤ { njîn.) (isto: potrcævåt /se/)

potro{ït, gl. svr{. (potro{î{, po-tro{ê) - potro{iti (Låhko }u potro{ït tû m›zl¤ pänzijicu!)

potrovåt se, gl. svr{. (potrûje{ se, potrûj¤ se) - otrovati se (Da su se sëpeta nïkÆ potrovåli pe~œr-vami.)

potÈpçt/potrpçt, gl. svr{. (potÈpî{/potrpî{/potrpîje{, potÈpê/po-trpê/potrpîj¤) - potrpjeti, du`e trpjeti (MôrÅ{ se naÇ~it potÈ-pçt.)

pot›t /se/, gl. svr{. (3. l. jd. potåre /se/, potår¤ /se/) - 1. potrti, po-gnje~iti (Potarï ga svêtÆ krî`.); 2. /se/ - pren. zatrti, uni{titi `i-vot (isto: zat›t /se/) (Pëtrlo mu se sïme.); (Sïg¤rno m¤ j bîlo jâko tç{ko kad sæ j {âl pot›t.)

potû} /se/, gl. svr{. (pot¤~ç{ /se/, pot¤~û /se/) - potu}i /se/ (V ÿ{tarïjÆ j sïnÿ} bÆlå vçlÅ barÇfa, sï su se pot¤klï.)

pot¤‘ït se, gl. svr{. (potœ‘Æ{ se, potœ‘æ se) - potu`iti se (]u ti se målo pot¤`ït na njegå.)

potrçfit pot¤‘ït se

513

potvojÇ, pril. - na tvoj na~in (Tô j takë potvojÇ, ma nî pomojÇ.)

poubÆjåt /se/, gl. svr{. (poubüjÅ{ /se/, poubüjaj¤ /se/) - poubijati /se/ (KÇliko jÆh se poubüjÅ s tïmi åuti!)

poumïrat, gl. svr{. (poumïrÅ{, po-umïraj¤) - poumirati (^å jÆh je poumïralo ovô lçto!)

poutõrkÆh, pril. - utorkom (Dâ nå{ duhtôr dçla poutõrkÆh po-zapõlne ili pëjutro?)

povani, pril. - vani, izvan ku}e (Di-cå se pëvani igrâj¤.)

povÅ‘åt /se/, gl. nesvr{. (povã‘Å{ /se/, povã‘aj¤ /se/) - vozikati se (SV) (Povã`Å se z motorï}æn.)

pove~ær, pril. - uve~er, ve~erom (@änskæ su plçle pëve~ær pri lojenïcah.)

pove~çrat, gl. svr{. (pove~çrÅ{, pove~çraj¤) - okon~ati ve~eru: pove~erati (Mu{kî su {lï na svçt, pa su målo posidçli, po-ve~çrali i su {lï spåt.)

povædåt, gl. nesvr{. (povädÅ{, povädaj¤) - pripovijedati (Nå{i stârÆ povädaj¤ dÅ j na Jelän-skÿn vrhÇ jo{ zakopâno blâ-go.) � povædåt nådugo i na-{iroko - op{irno i iscrpno pri-povijedati (On våvÆk povädÅ nådugo i na{irokë, ali gÅ j lîpo na{lÆ{åt.)

povçn¤t, gl. svr{. (3. l. jd. povêne, povên¤) - povenuti (Rô`icÅ j povçn¤la a{ je bîl ~‹v/~›v va kërenu.)

povçrovat, gl. svr{. (povçruje{, povçruj¤) - povjerovati (Nîs mëgÅl povçrovat dÅ j tô isti-na.)

povæzåt, gl. svr{. (povä‘e{, povä-‘¤) - povezati (Dâj mi blç~i} da povä`æn mrï`e!)

povïdet, gl. svr{. (povî{, povê) - re}i, ispripovjediti (Ne brœn-dÅj, povîj glâsno ~å mïslÆ{!)

povÆjåt, gl. nesvr{. (povüjÅ{, povü-jaj¤) - povijati (Danås se dicå ne povüjaj¤ kod nïkad, a nî ni plên, ni perïla.)

pôvÆnka, `. - vrsta divlje biljke modrih cvjetova ([lå sÅn po pôvÆnku va dolåc.)

povÆsït, gl. svr{. (povüsÆ{, povüsæ) - povisiti (Sû vÅn povÆsïli plã}u?)

povi{ævåt, gl. nesvr{. (povi{ûje{/povi{ävÅ{, povi{ûj¤/povi{äva-j¤) - povisivati (Ovôga/ovêga lçta nÆsu povi{ævåli plã}e.)

põvi{ica, `. - povi{ica pla}e (Da }emo ôv mïsæc dobït põvi{icu. ]emo vïdet.)

povït, gl. svr{. (povijç{, povijû) - poviti (]u ti tû rånicu o~ïstit z rakïj¤n, pa }u ti j¤ povït.)

podvïzn¤t/povïzn¤t, gl. svr{. (podvîzne{/povîzne{, podvîz-

potvojÇ podvïzn¤t

514

n¤/povîzn¤) - okrenuti posudu naopa~ke da bi se osu{ila (Padçle i lÿncï trîba podvïzn¤t kad se operû, da se bëje o{œ{e.)

povlÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (povlã~Æ{ /se/, povlã~æ /se/) - povla~iti /se/ (Jâko su se smêli a{ su `Ågåc/`Ægåc ëba povlÅ~ïla prama se-bï.)

põvod/pÿvod, m. - znak ohrabre-nja (Grê za njûn a{ mu dâ põ-voda/pÿvëda.)

pÿvôj, m. Gjd. pÿvoja - povoj za dojen~ad (Danås ve} nî pÿvë-jih za dïcu, tïh få{Æh.)

povôlæt /se/, gl. svr{. (povôlÆ{ /se/, povôlæ /se/) - zagrliti /se/ (AM)(Ne plå~i, }e te mãj~ica povô-læt, pa }e te månje bolçt.)

povrã‘j¤, pril. - na vra`ji na~in: vrlo lo{e (Sê j po{lë po vrã‘j¤, nï{ nä}e bit od togå/tegå!)

povrha, `. - najvi{i dio krova (SV) (Kad se stori pëvrha, klÅdç se na krôv mâj, a{ je dçlo fïnjeno.)

povrhÇ, pril. - 1. gore, navi{e (Snîg je pâl leh povrhÇ, po plåni-nah.); 2. dodatno (K¤pïlÅ j pu menç dvãjset jâj, pa sÅn njÿj dÅlå jednë povrhÇ.)

põvr{Ån (põvr{na, põvr{no), neodr. pridj. (komp. povr{nïjÆ) - povr-{an (U~ïtejica mÆ j reklå dÅ j va {kôli jâko põvr{Ån i da bi se lçh igrâl.)

põvr{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. povr{nîjÆ) - povr{ni (Jê kî põ-vr{ni va rãzredu?)

põvr{nica, `. - krovni `lijebac na povrhi (SV) (BÇrÅ j hïtila dvê põvr{nice. P›vÿ da‘jå }e{ mô-rÅt pô} na krôv na~inït je.)

povû}, gl. svr{. (pov¤~ç{, pov¤~û) - povu}i (Måmo, pëv¤kÅl mæ j zå vlÅsi!)

pozÅbït, gl. svr{. (pozãbÆ{, pozã-bæ) - zaboraviti (Ne pozÅbï cæntimçtÅr da ne bûmo mïrili ëd oka.)

pozabjævåt, gl. nesvr{. (pozabjû-je{/pozabjävÅ{, pozabjûj¤/pozabjävaj¤) - zaboravljati (Zådnjæ vrîme dësti pozabjû-jæn. Hå, ~å }emo, lçta su!)

pozabjîv (pozabjïva, pozabjïvo), neodr. pridj. (komp. pozabji-vïjÆ) - zaboravljiv (Nîs p›vÿ bÆlå tulïko pozabjïva. Tô dõjde po lçtÆh.)

pozabjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pozabjivîjÆ) - zaboravljivi (Je-dân pozabjîvÆ va rãzredu sko-ro såkÆ dân pozãbÆ zåda}u.)

pozÅkonit se, gl. svr{. (pozÅko-nÆ{ se, pozÅkonæ se) - sklopiti brak po crkvenom zakonu (Lçto dân smo bîli fråjÅri dok se nÆsmë pozÅkënili.)

pozapõlnæ, pril. - popodnevom (Pozapõlnæ rên spåt a{ se pë-jutro råno stânæn.)

povlÅ~ït /se/ pozapõlnæ

515

pozdÿl¤, pril. - nizbrdo, nizdol (Bolê me nëge, pa mÆ j skëro lågjæ pô} pëzgÿr¤ leh pëzdÿ-l¤.)

põzdrÅv, m. Gjd. põzdrava - po-zdrav (Nå{i su põzdravi od starünæ: Bôh! Fãljæn IsÇs i Ma-rïja!)

pozdråvit /se/, gl. svr{. (pozdråvÆ{ /se/, pozdråvæ /se/) - pozdraviti /se/ (HïtÆl je bagåj/bagûj na råme, pozdråvÆl se i vï{e se nïkad nî vrnûl.)

pozdrÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (po-zdrãvjÅ{ /se/, pozdrãvjaj¤ /se/) - pozdravljati /se/ (PrüstojÅn ~ovïk pozdrãvjÅ drÇgÆ jûdi s kïmi se utåkne.)

pozdravjänjÆ, s. - jutarnja ili ve-~ernja zvonjava crkvenih zvo-na (O�dvavÆk se pëjutro stâjæn kad zvonî pozdravjänjÆ.)

pozdrhnÇt se, gl. svr{. (pozd›-hne{ se, pozd›hn¤ se) - 1. po-skliznuti se (Pozdrhnœl sæ j na nüzdolici, pÅ j nëgu zvÆnûl.); 2. prepla{eno se trznuti (Po-zdrhnÇla sÅn se a{ je nî~ za-{trëpalo pod ponç{tr¤n.)

pozelençt, gl. svr{. (pozelenî{/pozelenîje{, pozelenê/pozele-nîj¤) - pozelenjeti, postati zelenim (Pozelenäl je ëd jÅda kad mæ j vïdæl.)

pozgÿr¤, pril. - uzbrdo, uzgor (Bolê me nëge, pa mÆ j skëro

lågjæ pô} pëzgÿr¤ leh pëzdÿ-l¤.)

pozïmak, m. Gjd. pozümka - jesen (Danås sï re~û jçsæn, målo kî znâ da sæ j tô p›vÿ reklë pozï-mak.)

pozÆmï, pril. - zimi (PozÆmï se jûdi nãjve} dr`ê va kÇ}ah, na teplôn.)

pozÆvåt, gl. nesvr{. (pozüvÅ{/po-züvje{, pozüvaj¤/pozüvj¤) - zvati, dozivati (JÅvï se kad te pozüvÅn!)

poznåt, gl. nesvr{. (poznâ{, po-znâj¤) - poznati, prepoznati po uo~ljivosti (Sî bîl pu brîcota a{ ti nî poznåt?); (Dobrë zgjä-dÅ{, nî ti zlå poznåt.); (Poznåt j¤ j po glÅsÇ.)

poznÅt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. poznatïjÆ) - poznat (Onï su pë-znÅti kod be{timad¤rï/be{ti-madÿrï. Ali jih je g›do ~Çt!)

poznÅtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. poznatîjÆ) - poznati (On je pëznÅtÆ kÅntûr.)

poznÆvåt, gl. nesvr{. (poznüvÅ{, poznüvaj¤) - poznavati (PoznÆ-våla sÅn ti ocå i måtær.)

poznÿpÅk, pril. - naopako, na-opa~ke (O�b¤kÅl si måju pë-znÿpÅk, kakë }e{ takôv va {kôlu?)

poznova, pril. - ponovno, iznova, iznovice (Salâta mi nî nïkn¤la,

pozdÿl¤ poznova

516

såd }u j¤ môrÅt pëznova po-sêt.)

pozobåt, gl. svr{. (pozobjæ{, po-zobj¤) - pozobati, pojesti zrno po zrno (Ståvi kjçpalicu/kjepå-licu/kjepetãlnicu a{ }e ti tï}i së grëzjÆ pozobåt.)

pozõrnica, `. - pozornica (VåvÆk mæ j strâh }apâl na pozõrnici.)

pozõrni~ica, ‘. - mala pozornica (FålÆ nÅn bâræn kakëva pozõr-ni~ica za prôve.)

pozõrni~ina, ‘. - velika, ru‘na pozornica (Na onôj pozõrni-~ini se dicå zgœbæ.)

pozvåt /se/, gl. svr{. (pozovç{ /se/, pozovû /se/) - pozvati /se/ (Ste ga pëzvÅli ili se sâm pëzvÅl?)

po‘elçt, gl. svr{. (po‘elî{, po‘elê) - po`eljeti (KÇliko pût po`elîn måterinu pogå~u.)

po‘eråt, gl. svr{. (po‘erç{, po‘e-rû) - po`derati (Prasåc po‘çre se ~å mu se hïtÆ.)

po‘çt, gl. svr{. (po‘ånje{, po‘å-nj¤) - po`eti (Zåmi kosîr i hôj po`çt {enïcu!)

po‘Ævçt, gl. nesvr{. (po‘Ævîje{/po‘üvÆ{, po‘Ævîj¤/po‘üvæ) - 1. po`ivjeti (Po‘Æväl je do de-vedesêt lêt.); 2. ivjeti u dobru (Bomç smo skÇpa fânj po`Æ-vçli.)

po‘læpåt, gl. svr{. (po‘läpje{/po-‘läpÅ{, po‘läpj¤/po‘läpaj¤) -

polokati (Pås je sÇ onû vëdu po`lçpÅl. Blâgÿ j bîlo ‘æjnë.)

po‘måret, gl. svr{. (3. l. jd. po-‘mårÆ, po‘måræ) - izblijedjeti (od sunca), izgubiti osnovnu boju (odnosi se na tkanine) (Od sûnca po‘mårÆ rëba.)

po‘rdålo, s. - drvo bo~no pri-~vr{}eno na kota~ zapre`nih kola nakrcanih sijenom, za koje se lancem pri~vr{}uje i ste`e `rd (SV) (Po‘rdålo sæ j molålo!)

po‘rdït, gl. svr{. (po‘rdî{, po‘rdê) - drvom uzdu`no u~vrstiti si-jeno na vozu (SV) (NÆsmë dobrë po‘rdïli.)

po‘ubråt, gl. svr{. (po‘ubrâ{, po-‘ubrâj¤) - pogriskati malim zalogajima (odnosi se na dijete ili mladun~e) (Ne bï{ vçrovala, sê j målo po målo sâm zïmÅl i po‘ubrâl!)

po‘¤lït, gl. svr{. (po‘œlÆ{, po‘œlæ) - oribati (Na tlÇ su mi dåske, nî jÆh dësti opråt leh je môrÅn i po‘¤lït.)

po‘Çp, m. - glavni ~oban u stanu (Of~Årï su mçdsob¤n zïbrÅli kî }e bït po‘Çp.)

po‘¤rçt/po‘¤rït, gl. svr{. (po‘œ-rÆ{, po‘œre) - pobrzati, po‘u-riti (Jur si mëgÅl målo po`¤rçt pa ne bï{ zåkasnÆl.)

po‘¤tçt, gl. svr{. (po‘¤tî{/po‘u-tîje{, po‘¤tê/po‘utîj¤) - po`u-

pozobåt po‘¤tçt

517

tjeti, postati `utim (^å ste së-peta va belïlu? - A ~å }emo kad je sç po`¤tçlo.)

pr, uzv. - za izricanje prijezira i odvratnosti (Pr ti tâ bôjina! Lïpjæ tæ j opituråla prô{lÆ pût.)

prå}a, . - pra}ka (Otkåd nîs vïdæl prå}æ. A skëro såki de{kï} je nïkad imêl bâræn jednÇ.)

pra}åt, gl. nesvr{. (pra}â{, pra-}âj¤) - pren. brzo bje`ati u strahu (SV) (Pred tîn ~ovï~in¤n smo sï pra}åli kod da je s prå}æ hïtilo.)

prå}ica, . - mala pra}ka (Pu{}ãjte nebëgu må{ku na mÆrÇ, hëte }å s tïmi svojïmi prå}icami!)

prå}ina, . - velika pra}ka (NïkÆ nî imêl vç}æ prå}inæ od mojê.)

pråg, m. - prag (Nevçstici su za-væzåli ë~i da ne bi vïdela kûda grê priko pråga.)

prâh, m. Ljd. prÅhÇ - 1. pra{ina (ku}na) (KÇ}a mÆ j na cçsti, pa såkÆ dân môrÅn t›t prâh po mobîliji.); 2. deterd`ent u prahu (OsÅndesêtÆh lêt je bÆlå nçsta{ica/nç{ta{ica ÇlÅ/ÇjÅ, kafå, cikulâdæ i prâha za rëbu pråt.)

pråhsa, `. - praksa (FïnÆl je zånÅt, ali jo{ nümÅ pråhsæ.)

prahsîrat se, gl. nesvr{. (prahsîrÅ{ se, prahsîraj¤ se) - obavljati

praksu, prakti~no se pou~avati, oposobljavati (P›vÿ su se va {kôlah vï{æ prahsîrali za zånÅt, a såd skëro pa nï{.)

prÅjåk, m. Gjd. prÅjkå - papak (Ovnå{ prÅsåc ima vçlÆ prÅjkï.)

prÅj~ï}, m. - mali papak (Pra{~ï}i ïmaj¤ prÅj~ï}i.)

prÅj~ïna, `. - veliki papak (Porï`i tî nëhti na nogåh. VçlÆ su ti këd da bï prÅj~ïne!)

prålica, `. - pralica, vrsta oru|a koja funkcionira na principu poluge (Podv¤cï prålicu i po-dÆ‘ï pomålo.)

pråli~ica, `. - mala pralica (Lågje bÆn dÆgâl da mÆ j kakëva pråli-~ica.)

pråli~ina, `. - velika pralica (Nãj-zÅd je na{âl nïkakovu pråli-~inu, pa smo podïgli.)

prama/prema, prij. - prema (Pejåli su nås nïkamo/nïkamor zgôru prama Plâtku, a ni sâmi nÆsû znåli pût pa smo se zg¤bïli.)

prãmbaba [prãÜbaba]/prämbaba [präÜbaba], `. - prababa (Mojå prämbaba dÅ j bilå Paf~ânka.)

prÅsåc, m. Gjd. prÅscå - 1. svinja (^å dçlaj¤ ovê pomïje ævdï? Hïti jih prÅscên); 2. pren. ne-moralna mu{ka osoba (On je prÅsåc pokvãrenÆ.) � debêl

pr prÅsåc

518

kod prÅsåc - prekomjerno debel (Månje jîj, debäl si kod prÅsåc!) � blåtÅn kod prÅsåc - jako prljav (Igråli su se va melÇ i do{ãl je blåtÅn kod prÅsåc.) � dîvÆ prÅsåc, m. Gjd. dîvÿga/dîvæga prÅscå - divlja svinja, vepar (Lofcï su ~êra ulovïli dîvæga prÅscå.)

prasïca, `. - 1. `enka svinje (Mî nÆsmë nïkad dr‘åli prasïcæ. Prå{~i}i våvÆk kœpÆmo.); 2. ne-moralna enska osoba (KÅråle su se i jednå drÇgÿj dÆlïle kœr-be i prasïce.)

pråskva, `. Gmn. pråskÅv - breskva (Dãj mi dvê pråskve!)

pråskvica, ‘. - breskvica (ZasÅdïli smo pråskvicu, këmÅj ~çkÅmo da narÅstç.)

pråskvina, . - velika, ru`na ili ne-ukusna breskva (Hïti tu gnjîl¤ pråskvinu!)

pra{~ï}, m. - mali, mladi prasac (O prÿlç}¤ kœpÆmo pra{~ï}a.)

pra{~ïna, `. - veliki prasac (Jo{ nÆstç imeli tÇlikÿga/tÇlikæga pra{~ïnu!)

prå{}acÆ, s. - sitno suho granje (Pripråvi mi målo prå{}acÅ za nÆtït.)

pra{}âr, m. Gjd. pra{}Årå - kotac, svinjac (isto: kotåc) (PrÅsåc jÆn je pëbigÅl s pra{}Årå.)

pra{}arï}, m. - sitan krumpir koji se kuha svinjama (Zïbrali smo kÿmpîr, a pra{}arï} smo pu{}åli pësebi.)

pra{}arïja, . - pren. ru`an postu-pak, prostota (Pr, ~å blä‘njÆ{ tê pra{}arïje pred dicûn!)

pra{}çvina, . - svinjetina (Nî bë-jæga mêsa od pre{}çvinæ. Do-brâ j frï{ka i s¤hå, }ê{ ju kÇhat, }ê{ pç}, }ê{ pôhat.)

prå{}Æ, s. - suharci, suhe gran~ice (Nalomï mi prå{}Å za snÆtït!)

prã{}Æ (-Å, -æ), odr. pridj. - svinjski (SV) (NãjbojÅ j va ja{mÆkÇ prã{}Å no‘ïca.)

pra{ï}, m. - vrlo sitan prah (Kad sÅn u‘åla ~ïstit pu tê gospê, na{lâ j såkÆ pra{ï} kî nîs otÈlå.)

pra{ïna, ‘. - pra{ina (Pra{ïna kœrÆ.)prÅ{ït, gl. nesvr{. (3. l. jd. prã{Æ,

prã{æ) - pra{iti /se/ (Koko{å se kopœnÆ pa sç prã{Æ okol njê.)

pråt /se/, gl. nesvr{. (perç{ /se/, perû /se/) - prati /se/ (BjÅnkarïju j prÅlå po tûjÆh kÇ}ah.)

pråtit, gl. nesvr{. (pråtÆ{, pråtæ) - 1. pratiti (Mï}i{Ån je pa ga prå-tÆn va v›ti}.); 2. paziti, motriti (PråtÆ kamo grên i s kîn grên.)

prãvda, `. Gmn. prâvd - pravda (isto: pravïca) (Ni prãvdæ va ovôj präsudi.)

prãvdat /se/, gl. nesvr{. (prãvdÅ{ /se/, prãvdaj¤ /se/) - 1. pravdati

prasïca prãvdat /se/

519

/se/ (Ne prãvdÅj se, krîv si.); 2. sva|ati se (Njïh dvê su se i danåska prãvdale.)

prãvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pravi (Pu{}ãj ga, õn je prâvÆ cÆrku-sânt!)

pravïca, . - pravo i pravda: pravi-ca (isto: prãvda) (Po pravïci bi to trîbalo pripåst menï, a ne mõjmu bråtu.)

pråvo, ~est. - doista, uzgred: ri-je~ca kojom se iskazuje da se govornik dosjetio ~ega (isto: på~e) (Pråvo, pozÅbül sÅn da jÇtra rê{ v RÆkÇ.)

pråvo, pril. - pravo (Nïkad ti nî pråvo, smîrÿn brœndÅ{.); (Dobrë gÅ j o{pëtala i pråvo mu bÇdi.)

prâz, m. - ovan (Jãn~År je ~¤vâl pësebi jãnci i prâzi a{ bi bîli sasåli mlÆkë pa bi bîli mî}erÆ sïri.)

prÅzân (prÅznå, prÅzno), neodr. pridj. (komp. praznïjÆ) - prazan (]å}o, vïdæl sÅn kakë ~aratân znïmÅ zêca s prÅznogå/prÅ-znegå klob¤kå!)

prâznÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. praznîjÆ) - prazni (Dolîj va praznîj¤ bëcu.)

prazïna, ‘. - veliki ili stari ovan (Tâ prazïna sæ j zagånjÅl za dicûn.)

praznüna, `. Gmn. praznîn - pra-znina (Kad su mi dicå pro{lå s

kÇ}e, ostålÅ j zå njimi praznü-na.)

p›~, m. - jarac (Ako }e{ imçt kë-zli}i, môrÅ{ kozï nâ} p›~a.)

pr~åt se, gl. nesvr{. (3. l. jd. pr~â se, pr~âj¤ se) - zrijati u sijenu (odnosi se na jabuke i kru{ke) (SV) (HrÇ{ve se klÅdû va sêno meh~åt, mi re~emë pr~åt.)

p›~i}, m. - mladi ili mali pr~, pren. ko~operna, nasrtljiva mlada osoba (Såkamo se zalä}e ôv njegôv p›~i}.)

p›~ina, . - stari ili veliki pr~, pren. stari nasrtljivac (Pr, gnjœsÆ mi se ôv stârÆ p›~ina!)

p›~it se, gl. nesvr{. (p›~Æ{ se, p›~æ se) - ko~operiti se, napuhavati se, dr`ati se va`nim (^å se p›~Æ{ pred njûn? Onå ïmÅ fråjÅra.)

p‹~jÆ/p›~jÆ, odr. pridj. (-Å, -æ) - koji pripada jarcu ili se odnosi na jarca, jar~ji, jare}i (On ti nümÅ ni za p‹~jæ olîta!)

pr}êh, m. Gjd. pr}æhå - `eludac (isto: {tÇmik /{tÇmih, ‘elÇdac) (Bolî ga pr}êh.)

pr}e{ïna, . - velik trbuh, trbu{ina (KÇlik¤ pr}e{ïnu rïvÅ prçd so-b¤n!)

prdälka, `. Gmn. prdçlÅk - stra‘-njica (AM) (Færmâj dÆvçt, a{ }u te po prdälki.)

prãvÆ prdälka

520

pÈdçt/prdçt, gl. nesvr{. (pÈdî{/prdî{, pÈdê/prdê) - prdjeti (Ne smî se prdçt pred drÇgimi.)

p›dn¤t, gl. svr{. (p‹dne{/p›dne{, p‹dn¤/p›dn¤) - prdnuti (Mëre{ p›dn¤t ako môrÅ{, ali maknï se dåje od drÇgÆh.)

prebïrat, gl. nesvr{. (prebïrÅ{, pre-bïraj¤) - prebirati, probirati (JÇ-tra nÅn je kÿmpîr za prebïrat.)

prebït, gl. svr{. (prebîje{/prebijç{, prebîj¤/prebijû) - prebiti, pre-tu}i (Otåc bi me prebîl da znâ za ovô.)

preblædçt/problædçt, gl. svr{. (pre-blædî{/problædî{, preblædê/pro-blædê) - problijediti (Najedãm-p¤t je preblædçla i }apåla se za s›ce.)

prebolçt, gl. svr{. (prebolî{, pre-bolê) - preboljeti (Prebolçla sÅn kod divõjka tç{k¤ œpalu plû}.)

prebråt, gl. svr{. (preberç{, pre-berû) - prebrati, probrati (Fa`ôl trîbÅ prebråt prvo leh se na-më~Æ.)

prêcizÅn (prêcizna, prêcizno), neodr. pridj. - precizan (On tÆ j va såkon dçlu takë prêcizÅn.)

pre~Ænjåt se, gl. nesvr{. (pre~ünjÅ{ se, pre~ünjaj¤ se) - prenemagati se, izvje{ta~eno se pona{ati (Na ‘Æfcï mi grê kad se kî pre-~ünjÅ.)

pre~Çdit se, gl. svr{. (pre~ÇdÆ{ se, pre~Çdæ se) - veoma se za~u-diti, presenetiti se (Sï smo se pre~Çdili kad je do{âl, a{ su bîli jÅvïli dÅ j mrtâv.)

prê}, gl. svr{. (präjde{, präjd¤) - 1. prije}i (Pre{lâ j na njïhovu strânu.); 2. iste}i (odnosi se na vrijeme, rok) (samo 3. l. jd. i mn.) (^rï{nje su ve} pre{lç pa su ~rvïve/~rvjïve.)

pred, prij. - pred (Pred njïhov¤n kÇ}¤n rÅstû trî acÆmprçsa/Ånciprçsa.)

predebêl (predebçla, predebçlo) neodr. pridj. - predebeo, odve} debeo (^å }e{ z ÿtûn `ï~in¤n? Tô tÆ j predebçlo!)

predçlat, gl. svr{. (predçlÅ{, pre-dçlaj¤) - preraditi (Ovô lçto }emo predçlat krôv a{ pœ{}Å.)

predelÆvåt, gl. nesvr{. (predelûje{/predelüvÅ{, predelûj¤/prede-lüvaj¤ - prera|ivati (Såkÿ målo nî~ predelüvÅ, magâri kakôv zidï}.)

predçt/prebdçt, gl. svr{. (predê-ne{/prebdêne{, predên¤/prebdênu) - 1. presje}i (put, ili glad kakvim zalogajem prije glavnoga obroka) (Prebdäl si z onîmi kçksi, pa såd ne mëre{ obçdvat kåko Bôg zapovädÅ.); 2. podmetnuti kome nogu (Pre-däl mÆ j pa sÅn pâl.); 3. zasme-

pÈdçt predçt

521

tati komu (SV) (Maknœl gÅ j odotÇd, vãlda m¤ j ~â predêl.)

prçdi~it, gl. nesvr{. (prçdi~Æ{, prç-di~æ) - 1. propovijedati (Rada naslü{Ån nå{ega plovåna, a{ lîpo prçdi~Æ.); 2. pren. dosadno i dugo pripovijedati (Hëmo b›zo }å, a{ }e ôv såd dvê Çre prçdi~it.); 3. pren. dosa|ivati prijekorima i poukama (Pogræ-{ül sÅn pa mÆ j dvê Çre prçdi~Æl.) (isto: predïkat)

predikãlnica, . - propovjedaonica (Va nå{ÿj crükvi su odnovïli pre-dikãlnicu. Såd je kod nëva.)

predïkat, gl. nesvr{. (predî~e{, pre-dî~¤) - 1. propovijedati (Plovân môrÅ predïkat, tô m¤ j dçlo.); 2. pren. dosadno i dugo pripo-vijedati (Hëmo b›zo }å, sad }e ôv predïkat nãjmanjæ dvê Çre.); 3. pren. dosa|ivati prije-korima i poukama (Pogræ{ül sÅn pa mÆ j dvê Çre predïkÅl.) (isto: prçdi~it)

predÆvåt, gl. nesvr{. (predüvÅ{, predüvaj¤) - ometati koga za-prekom (SH) (Pomaknï se, ne predüvÅj mi.)

predlÅgåt, gl. nesvr{. (predlã‘e{, predl㑤) - predlagati (Dëbro, då, a ~å mi tî predlã`e{?)

prçdlÅnÆ/prçklÅnÆ, pril. - preklani, pretpro{le godine (Kåd smo onô bælïli kåmare? Lâni ili prçdlÅni?)

predlo‘ït, gl. svr{. (predlo‘î{, predlo‘ê) - predlo`iti (Måmo, predlo`ïli su me za nãgradu!)

prçdnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - prednji (Oplelå sÅn zådnjÆ krâj, a såd pletên prçdnjÆ.)

predobÅr (predobrå, predobro), pridj. neodr. - predobar (Agåc tÆ j predobrë drvë da od njegå stërÆ{ kÿlcï.)

predÇg (predÇga, predÇgo), neodr. pridj. - preduga~ak, predug (Zajï~inÅ j predÇg i pre{irëk pa se postolï ne mër¤ svæzåt.)

preduråt, gl. svr{. (predurâ{, pre-durâj¤) - otrpjeti zlo, nepogo-du (Preduråli smo råt, pa }emo kakogëd i ovô.)

predvrå}Æ, s. - prostor pred ulaz-nim vratima (isto: predvråt/pridvråt/prevråt/privråt) (SV) (Na predvrå}¤ dr`Æmë rô`ice va vâ`Æh.)

predvråt/pridvråt/prevråt/pri-vråt, m. - prostor pred ulaznim vratima (isto: predvrå}Æ) (Dorï-vÅj mi tê bå~ve na predvråt/pridvråt/prevråt/privråt!)

predvråti}/pridvråti}/prevråti}/privråti}, m. - malen prostor pred ulaznm vratima (Mï}i{Ån njÿj je predvråti}, alÆ j krcåt rô`Æc.)

prefålo, pril. - neto~no, nepre-cizno (PrognânÅ Mïlica, våvÆk

prçdi~it prefålo

522

ti dâ prefålo mlÆkå, mçsto da målo i doto~î.)

preforåt, gl. svr{. (preforâ{, pre-forâj¤) - u ~unanju prema{iti 21 ru{enje (foru) (SV) (Danåska sÅn i jå preforâl.)

prefrïgÅn (prefrïgana, prefrïgano), neodr. pridj. (komp. prefriga-nïjÆ) - lukav, dosjetljiv (SH) (^œvÅj ga se, õn tÆ j prefrïgÅn kod lesïca.)

prefrïganÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prefriganîjÆ) - lukavi, dosjetljivi (SH) (GÇ{t mÆ j zbë}at prefri-ganîjæga od sebç.)

prægïb/prägib, m. - pregib, prepo-ne (Ne }œtÆn se dobrë, bolî me põdmuklo va prægïbÆh.)

pregorçt, gl. svr{. (3. l. jd. pregorî, pregorê) - pregorjeti (PregorçlÅ j `åruja va kÇhinji.)

prägrada, . - pregrada (Med ëfce i jãnci se klÅdç prägrada.)

pregrÅdït, gl. svr{. (pregrãdÆ{, pregrãdæ) - pregraditi, postaviti pregradu (KÅntûn pregrãdÆ{ z jednûn lçs¤n i ëfcu nûtra stå-vÆ{, ståvÆ{ njÿj jãnca i õnda onå nümÅ kåmo, pa j¤ ôn sasç.)

pregûst (preg¤stå, pregûsto), neodr. pridj. - pregust, odve} gust (Manç{tra mÆ j preg¤stå, pa }u lêt målo vodê.)

prehi}ævåt, gl. nesvr{. (prehi}ûje{/prehi}ävÅ{, prehi}ûj¤/prehi-

}ävaj¤) - prebacivati (Tî si krÆ-vå, ne prehi}ûj nâ me.)

prehïtit, gl. svr{. (prehïtÆ{, prehïtæ) - prebaciti (]ê{ me z åutÿn prehïtit do ^ãvjæ?)

prählad, m. - prehlada (isto: prä-hlada) (Zåmi deõrzo/dezõrzo z mlÆkôn pa }e ti prählad prô}.)

prählada, `. - prehlada (isto: prä-hlad) (]apåla sÅn prähladu.)

prehlÅdït se, gl. svr{. (prehlãdÆ{ se, prehlãdæ se) - prehladiti se, nazepsti (Ne pohãjÅj boså a{ }e{ se prehlÅdït!)

prehlãjæn (prehlãjena, prehlãjeno), neodr. pridj. - prehla|en, na-hla|en (Kad je ~ovïk prehlãjæn, nôs mu cüdÆ.)

prehlåstit, gl. svr{. (prehlåstÆ{, pre-hlåstæ) - udariti koga {tapom po le|ima (SV) (Togå/tegå vûka dÅ j prehlåstÆl po hrtÇ pa dÅ j po-bïgÅl.)

prehrÅnït /se/, gl. svr{. (prehrãnÆ{ /se/, prehrãnæ /se/) - prehraniti /se/ (Lîpa mojå kråvice, cêlu famîliju si prehrÅnïla!)

prehvÅlït /se/, gl. svr{. (prehvãlÆ{ /se/, prehvãlæ /se/) - obilato /se/ nahvaliti (Nî se moglå prehvÅ-lït svojê dicê.)

prçhtat /se/, gl. nesvr{. (prçh}e{ /se/ // prçhtÅ{ /se/, prçh}¤ /se/

preforåt prçhtat /se/

523

// prçhtaj¤ /se/) - 1. ~eprkati (odnosi se na koko{) (samo 3. l. jd. i mn.) (Këko{e prçh}¤, ï{}¤ ~rvï}i.); 2. pren. rje~kati se (Njîh dva se prçh}¤, a u`åj¤ se i pogråbit.)

preinÅ~ït, gl. svr{. (preinã~Æ{, pre-inã~æ) - preina~iti (Sïla bi nÅn preinÅ~ït kåmare, a{ su dicå ve} velïka.)

preiskåt, gl. svr{. (preï{}e{, pre-ï{}¤) - pretra`iti (Sç sÅn pre-iskåla i ne mëræn ga nâ}.)

prçja, . - pre|enje i pre|a (ZvÅlå sæ j prçja, a i onô ~å se sprelë zvâlo sæ j prçja.)

prejêt, gl. svr{. (präjme{, präjm¤) - prevladati, prihvatiti, preuzeti (SV) (VÆnë gÅ j prejêlo.)

prejïmat, gl. nesvr{. (prejümje{, prejümj¤) - prevladavati, pri-hva}ati, preuzimati (SV) (VÆnë ga b›zo prejümje.)

prejïst /se/, gl. svr{. (prejî{ /se/, prejidû /se/) - 1. pregristi (Môj pås mëre prejïst såk¤ kôst.); 2. prejesti /se/ (VåvÆk skÇcÅ{ kad se prejî{.)

prçj¤t (prej¤tå, prçj¤to), neodr. pridj. - prekiseo (Ne ostï tû salâtu a{ }e bït prej¤tå.)

prekÅpåt, gl. nesvr{. (prekãpÅ{, prekãpaj¤) - prekapati (Preko-påli smo prçd zÆmu pa na prÿlç}Æ nî sïla prekÅpåt.)

prçk~æra/prçh~æra, pril. - prek-ju~er (isto, ali starije: tÅp›vi-dÅn) (Nî tô ~å govërÆ{ bîlo ~ê-ra leh prçh~æra.)

prekÆdåt, gl. nesvr{. (preküdÅ{, preküdaj¤) - 1. trgati, prekidati (Ne preküdÅj mi rô‘ice!); 2. pren. gr~evito boljeti (Va tr-bÇhu me cêlÿ zapõlne prekü-dÅ.)

prekïn¤t, gl. svr{. (prekîne{, pre-kîn¤) - 1. prekinuti, slomiti (Pre-kïn¤lÅ j bçdren¤ kôst.); 2. pren. skon~ati od bolova (Prekïn¤lo gÅ j na}ås.)

prekïnjæn (prekïnjena, prekïnje-no), neodr. pridj. (komp. pre-kinjenïjÆ) - 1. slomljen (Måkni odovÇd ovœst¤ prekïnjen¤ kï-tu.); 2. pren. tjelesno izmu~en (KrãmpÅ cêli dân, dô} }e dëma vås prekïnjæn.)

prekïnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prekinjenîjÆ) - slomljen (Kad se vrîme mü{Å, u`â me bolçt onô prekïnjenÿ lçbro.)

prekÆpçt, gl. svr{. (3. l. jd. preküpÆ) - 1. prekipjeti (Påzi da ti mlÆkë ne preküpÆ.); 2. pren. dozlogr-diti (TÈpçla sÅn ga, ali mÆ j ~ê-ra prekÆpçlo, pa sÅn mu sç re-klå.)

präkjutra/prçkjutra, pril. - preko-sutra (isto, ali starije: tÅdrÇgi-dÅn) (JÇtra i prçkjutra su zapo-vädanÆ blågdani.)

preinÅ~ït präkjutra

524

preklÅdåt, gl. nesvr{. (preklãdÅ{, preklãdaj¤) - premje{tati (Ne preklãdÅj tô, pu{}âj tÇ kadî j stâlo.)

preklebçsit, gl. svr{. (preklebçsÆ{, preklebçsæ) - prebaciti {to pre-ko ~ega (SV) (Kad se s¤~ç{, lçh preklebçsÆ{ rëbu prîko katrîde. Tô tÆ nî dobrå nãvada.)

preklemotit, gl. svr{. (preklemo-tÆ{, preklemotæ) - udariti koga velikim {tapom (SV) (Zaprætül sÅn mu da }u ga preklemëtit ako mi jë{ kî pût udrÆ paså.)

prekopåt, gl. svr{. (prekopâ{, pre-kopâj¤) - prekopati (Prekopãl je v›t.)

prekopîtit se/prekopïtit se, gl. svr{. (prekopîtÆ{ se/prekopïtÆ{ se, prekopîtæ se/prekopïtæ se) - prekobaciti se, napraviti kolut nogama preko glave (PogjçdÅj kako }u se pokopîtit trüp¤t zårædÿn.)

prekrÅjåt, gl. nesvr{. (prekrãjÅ{, prekrãjaj¤) - prekrajati (Kad smo mî bîle mlâde, nÆsmë ku-povåle nëv¤ rëbu, leh smo stâr¤ prekrÅjåle.)

prekrcåt, gl. svr{. (prekrcâ{, pre-krcâj¤) - prekrcati, pretovariti (Na ^ãvjÆ se trîbi prekrcåt z bÇsa na bÇs.)

prekrcævåt, gl. nesvr{. (prekrcûje{/prekrcävÅ{, prekrcûj¤/prekr-

cävaj¤) - prebacivati u drugo vozilo: prekrcavati, pretovari-vati, presjedati (Sâmo se na sç-dÅn ûr jÇtro ne rãbÆ prekrcævåt, a{ bÇs grê drïto zdôl¤n.)

prekrÆvåt, gl. nesvr{. (prekrüvÅ{, prekrüvaj¤) - prekrivati (Krõv je nãjboje prekrÆvåt pëdjesæn.)

prekrït, gl. svr{. (prekrîje{, prekrî-j¤) - prekriti (Na prÿlç}Æ }emo znêt stârÆ ‘lÆpcï i prekrït krôv.)

prekrÆ‘ït /se/, gl. svr{. (prekrü‘Æ{ /se/, prekrü‘æ /se/) - 1. prekri`iti, u~initi znak kri`a (isto: zlåme-nat /se/ // znåmenat /se/) (Na kråju molïtvæ se prekrü`Æmo.); 2. pren. otpisati {to, ne ra~unati vi{e na {to (PrekrÆ‘ï tô, õn ti tô nä}e nïkad vrnÇt.)

prekrojït, gl. svr{. (prekrojî{, pre-krojê) - prekrojiti (Måt je u‘åla svojÇ rëbu prekrojït za dïcu.)

prek›{it, gl. svr{. (prek›{Æ{, pre-k›{æ) - slomiti vrh olovke (SV) (Kr{ï} od lâpi{a mi sæ j prek›{Æl!)

prçksinÿ}/prçhsinÿ}, pril. - prek-sino}, pretpro{le no}i (isto, ali starije: tÅprvunô}) (Jê to bîlo sïnÿ} ili prçhsinÿ}?)

prekÇhat /se/, gl. svr{. (prekÇhÅ /se/, prekÇhaj¤ /se/) - prekuhati /se/ (På{ta ti sæ j prekÇhala. Ne vôlÆn takëvu.)

prelÅgåt, gl. nesvr{. (prelã‘e{, prel㑤) - premje{tati (Ne rãbÆ prelÅgåt, neka ostâne kåko jê.)

preklÅdåt prelÅgåt

525

prelÅmåt /se/, gl. nesvr{. (prelã-mÅ{ /se/, prelãmaj¤ /se/) - pre-lamati /se/ (Jå prelãmÅn vrhï od kumadôrÆh da bojç zÿrê.)

prelêt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. prelijç /se/, prelijû /se/) - preliti /se/ (Za tô prelêt tÆ j dësta lijï}.)

prelætåt, gl. nesvr{. (prelä}e{/prelätÅ{, prelä}¤/prelätaj¤) - prelijetati (Tï}i prelä}¤ nïsko, tô da }e då`.)

preletçt, gl. svr{. (preletî{, prele-tê) - preletjeti (Måloprvÿ j pre-letêl avÆjôn.)

prele‘åt, gl. svr{. (prele‘î{, pre-le‘ê) - 1. prele`ati, le`ati ~itavo vrijeme (Nî dobrë. Skoro cêl¤ zîm¤ j prele‘åla.); 2. odle‘ati (Grïpu trîba prele‘åt.)

prelÆvåt /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. prelüvÅ /se/, prelüvaj¤ /se/) - prelijevati /se/ (Ne mÅ{ï z låtic¤n, vî{ ti se prelüvÅ!)

prelomït /se/, gl. svr{. (prelomÆ{ /se/, prelomæ /se/) - prelomiti /se/ (Prelomïla mÆ j nãjlipj¤ rô-‘icu. [këda!)

prelo‘ït /se/, gl. svr{. (prelo‘î{ /se/, prelo‘ê /se/) - premjestiti /se/ (Prelo‘ï svojÇ rëbu va ôv månjÆ Årmâr.)

prem/prenda, vez. - dodu{e, iako, premda (Reklï su na televîziji da }e jÇtra bït lîpo vrîme, pren-da ne znã~Æ da }e i bït takë.)

prema{tr¤n~ït, gl. svr{. (prema-{trœn~Æ{, prema{trœn~æ) - izro-diti se, izgubiti zna~ajke rodi-telja (SV) (Tô dÆtç sæ j së prema{trœn~ilo, ne spodãbjÅ ni va ocå ni va måtær.)

premçstit /se/, gl. svr{. (premçstÆ{ /se/, premçstæ /se/) - premjestiti /se/ (Premçstila mæ va zådnj¤ kl¤pÇ, da nümÅn s kîn povæ-dåt.)

premæ{}åt /se/, gl. nesvr{. (pre-mä{}Å{ /se/, premä{}aj¤ /se/) - premje{tati /se/ (Smîrÿn nas premä{}Å. Danåska sÅn sidçla va p›vÿj kl¤pï.)

premï}i{Ån (premï}i{na, premï-}i{no), pridj. neodr. - premalen (Onâ j premï}i{na i våje bi ti se {tufåla nosït vêl.)

premÆsït, gl. svr{. (premüsÆ{, pre-müsæ) - premijesiti uskislo ti-jesto (PremÆsï pogå~u kad ti se nakvåsÆ.)

premo}, gl. svr{. (premore{, pre-mor¤) - imati mogu}nosti za pla}anje ~ega (Onï premër¤, pa zåm¤ i divïce i te‘Åkï.)

prem¤~åt, gl. svr{. (premu~î{, premu~ê) - od{utjeti, prije}i {utnjom preko ~ega (Kadagëd ugodî{, kadagëd premu~î{ i grê{ nåprvÿ.)

prena~inït, gl. svr{. (prena~inî{, prena~inê) - preraditi (PredÇge

prelÅmåt /se/ prena~inït

526

su ti i pre{irokç tê bragç{e. ]emo je dåt prena~inït.)

prena~Ænjåt, gl. nesvr{. (prena~ü-njÅ{, prena~ünjaj¤) - prera|ivati (Kâ od domã}Æh {ïlÆc prena~ü-njÅ rëbu?)

prenalo‘ït, gl. svr{. (prenalo‘î{, prenalo‘ê) - prekrcati, preto-variti (SV) (Prenalo‘ïla si tû {kåtulu, ne mëre se ni zaprît.)

prenÅ{åt, gl. nesvr{. (prenã{Å{, prenã{aj¤) - prena{ati, preno-siti (Prenã{Åmo tû di~ïcu sïmo--tåmo kod må{ka mlãdÆ.)

prenÅvjåt se, gl. nesvr{. (prenãvjÅ{ se, prenãvjaj¤ se) - izvje{ta~e-no, neprirodno postupati (npr. govoriti knji`evnim jezikom u kraju i me|u govornicima ko-ji rabe organski sustav (odnosi se na izvornoga govornika) (SV) (Ne prenãvjÅj se, govorï po nå{u.); (Ne prenãvjÅ se, ôn takë povädÅ.)

prændçd, m. - pradjed (OdovÇd su mi dçdi i prændçdi.)

prençst, gl. svr{. (prenesç{, pre-nesû) - 1. prenijeti (Preneslå sÅn onê dvê vrï}e va konëbu.); 2. prema{iti vrijeme predvi-|eno za poro|aj (Preneslâ j; ~êra njôj je bîl tärmæn.)

preno}ït, gl. svr{. (preno}î{, pre-no}ê) - preno}iti (Do{ãl je sï-nÿ}, preno}îl i danås råno {âl za Splït.)

preobâ}, gl. svr{. (preobãjde{, preobãjd¤) - pomno pretra`iti (Dâ j sç preoba{âl ali ga nïgdær nî mëgÅl nâ}.)

preoråt, gl. svr{. (preorç{, preorû) - preorati (P›vÿ leh posîje{, trîbÅ dobrë preoråt.)

preparædït, gl. svr{. (preparädÆ{, preparädæ) - pregraditi pre-gradnim zidom (SV) (BÆlâ j vç-lÅ kåmarina pa smo j¤ prepa-rædïli.)

prepasåt, gl. svr{. (prepasâ{, pre-pasâj¤) - 1. pro}i (Prepasåli smo grånicu za ~åsi}!); 2. pre-`ivjeti kakvu nevolju, nepogo-du (Prepasåli smo dvâ råta.)

prepåtit, gl. svr{. (prepåtÆ{, pre-påtæ) - prepatiti (^å smo pre-påtili i va P›vÿn i va DrÇgÿn råtu, Mãj~ice Bë‘jÅ!)

prepejåt, gl. svr{. (prepejâ{, pre-pejâj¤) - prevesti (vode}i i vo-ze}i) (Kulïk karâg/karâk je prepejâl z ÿtîn kamijônÿn!); (]û te jå prepejåt priko cçstæ?)

prepÆlït, gl. svr{. (prepülÆ{, prepülæ) - prepiliti ([këda tÆ j tû da{}ïnu prepÆlït. NÅjdï kakôv månjÆ këmÅd!)

prepÆsåt, gl. svr{. (prepü{e{, pre-pü{¤) - 1. prepisati (PrepÆ{i tô va têku.); 2. uknji‘iti se kao vlasnik na kakav posjed (Pre-pÆsåli smo Njïve nâ se.)

prena~Ænjåt prepÆsåt

527

prepiturân (-a, -o), neodr. pridj. - prebojadisan (SH) (Pÿrtœn je prepiturân, såd grên pituråt ponç{tre.)

prepiturânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - prebojadisani (SH) (O�v¤ prepi-turân¤ ponç{tru ne môrÅ{ znï-mat.)

prepi{ævåt, gl. nesvr{. (prepi{ûje{/prepi{ävÅ{, prepi{ûj¤/prepi{ä-vaj¤) - prepisivati (On våvÆk prepi{ûje tûjæ zåda}e.)

prepituråt, gl. svr{. (prepiturâ{, pre-piturâj¤) - prebojadisati (MôrÅt }emo prepituråt pÿrtûn.)

preplåvat, gl. svr{. (preplåvÅ{, pre-plåvaj¤) - preplivati (PreplåvÅl sÅn Ri~ïnu pu Lûke‘Æh.)

preplçst, gl. svr{. (prepletç{, pre-pletû) - preplesti, ponovno oplesti (Prepletï mi tâ lãjba~i}, Çzak mÆ j.)

prepodït, gl. svr{. (prepodî{, pre-podê) - promijeniti daske na podu (Prepodïli smo kåmaricu prçdlÅni.)

prepolÅvjåt, gl. nesvr{. (prepo-lãvjÅ{, prepolãvjaj¤) - prepo-lavljati, dijeliti na pola (U‘åli smo prepolÅvjåt kÿmpîr za sÅdït.)

prepolovït, gl. svr{. (prepolovî{, prepolovê) - prepoloviti, pre-poloviti na pola (NümÅn leh je-dnÇ jåbuku. ]êmo ju prepolo-vït?)

prepor¤~ït, gl. svr{. (preporœ~Æ{, preporœ~æ) - preporu~iti (I�mÅ{ këga/kçga kî bi te prepor¤~îl za dçlo?)

präporuka, `. - preporuka (Zêli su ga po präporuki.)

prepråvit, gl. svr{. (prepråvÆ{, prepråvæ) - preraditi, prepraviti (Gå}e su mu {irokç. ]ê{ mu jæ prepråvit?)

preprÅvjåt, gl. nesvr{. (preprãvjÅ{, preprãvjaj¤) - prepravljati, pre-ra|ivati (Nî sïla sç preprÅvjåt, lçh ôv dêl.)

preprodåt, gl. svr{. (preprodâ{, preprodajû) - preprodati (Dobrë bi bîlo k¤pït kad je cenïjæ, pa preprodåt kad podrã‘Æ.)

preprodÅvåt, gl. nesvr{. (prepro-dãvÅ{, preprodãvaj¤) - prepro-davati (Ovî na plåci ne prodã-vaj¤ svojç, leh kœpæ pa preprodãvaj¤.)

prerâst gl. svr{. (prerÅstç{, prerâ-stû) - prerasti (Mãjko, sî moglå ~â på}no k¤pït, a ne tû måji~i-cu kû }e prerâst za mïsæc dân!)

prerædåk (prerætkå, prerætko), pridj. neodr. - prerijedak (SkÇ-hÅ se rçjÅ palänta od sãmæ ‘œtæ m¤kê. Ne smî bït prerætkå ni pretÈdå.) (Ne nalüvÅj vï{e vo-dê va manç{tru a{ }e bït pre-rætkå.)

prerovåt, gl. svr{. (prerûje{, pre-rûj¤) - prerovati (Ovû cçstu så-

prepiturân prerovåt

528

kÿ målo prerûj¤, såd za ovô, såd za onô.)

präsad, m. - presada, biljke za ra-sad (isto: präsada) (Po ~än su na plåci kumadôri za präsad?)

präsada, `. - presada, biljke za ra-sad (isto: präsad) (SågdÆ j danås präsadæ za k¤pït, ali jå je vôlÆn imçt od svõjga sïmena.)

presÅdït, gl. svr{. (presãdÆ{, pre-sãdæ) - presaditi (Salâta mÆ j za presÅdït.)

presajævåt, gl. nesvr{. (presajûje{, presajûj¤) - presa|ivati (Dâ tî presajûje{ blïtvu?)

prêsÅn (præsnå, prêsno), neodr. pridj. (komp. presnïjÆ) - prije-san, sirov (Pogå~a tÆ j oståla præsnå. ^å bi rç}?)

präsednÆk, m. - predsjednik (Nje-gå smo odrædïli za präsed-nÆka.)

presçst, gl. svr{. (presêde{, presê-d¤) - presjesti (Na ãvji se mô-rÅ presçst z bÇsa na bÇs.)

presÆcåt, gl. nesvr{. (presücÅ{, pre-sücaj¤) - presijecati (Ne môrÅ{ presÆcåt ovê grâne na ~etïri, nego nå dvÅ dælå.)

presï}, gl. svr{. (presÆ~ç{, presÆ~û) - presje}i (PresÆcï mi ovû ko{-}ïnu z brådv¤n.)

presædåt, gl. nesvr{. (presädÅ{, presädaj¤) - presjedati (Po ne-

dïji ne môrÅmo presædåt z bÇ-sa na bÇs.)

preselït /se/, gl. svr{. (preselî{ /se/, presele /se/) - preseliti /se/ (Butîgu su s kõr{a preselïli na ZÅmçt.)

preskÅkåt, gl. nesvr{. (preskã~e{, preskã~¤) - preskakati (Divõj-~ice na õdmoru preskã~¤ ko-nëp.)

presko~ït, gl. svr{. (presko~Æ{, pre-sko~æ) - presko~iti (Hvãlæ se kî j vï{æ prçsko~Æl.)

preslÅdït, gl. svr{. (preslãdÆ{, pre-slãdæ) - presladiti (Sëpet si preslÅdïla kafç, a tô ne vôlÆn.)

preslånjat se, gl. nesvr{. (preslâ-nje{ se, preslânj¤ se) - dr`a-njem pokazivati tjelesnu sla-bost ili klonulost (zbog bolesti, slabosti, lijenosti) (^å se pre-slânje{, ~å tÆ j pa danåska?)

prçslica, `. - 1. preslica, ure|aj za predenje vune (SV) (Danås se prçslica mëre vïdet leh va muzçju.) � bït kod prçslica - biti tanka, visoka, lijepa stasa (Vïdi j¤, kod prçslicÅ j, tãnka i visokå.)

prçsli~ica, `. - mala preslica (Di-võj~icÅn su na~inïli prçsli~ice.)

presmo~ït, gl. svr{. (presmo~î{, presmo~ê) - odve} zamastiti ili za~initi jelo (Mãjka bi imçla ëbi~Åj presmo~ït gulâ{, a menï bi tô {këdilo.)

präsad presmo~ït

529

presnåc, m. - vrsta starinske po-sne pite nadjevene povr}em (Presnåc sæ j dçlÅl za pôsnÆ blågdani.)

prêsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. presnîjÆ) - prijesni, sirovi (NïkÆ vôlÆ jïst prêsnÆ bî‘. Jå ne.)

presolït, gl. svr{. (presolî{, pre-solê) - presoliti (Jedãmp¤t sÅn tulïko presolïla kåp¤z i fa`ôl, da sÅn sç môrÅla hïtit.)

prespåt /se/, gl. svr{. (prespî{ /se/, prespê /se/) - 1. prespavati (PrçspÅl je, nî ~ûl ‘vejarîna.); 2. /se/: ispavati se (Sïnÿ} si rå-no {âl spåt. Sï se ~â prçspÅl?)

prçst, gl. svr{. (prædç{, prædû) - presti (VÇna se nãjprvo kësmÅ, pa tçk õnda prædç.)

prestât, gl. nesvr{. (prestojî{, pre-stojê) - dugo vremena odstajati na istome mjestu (Cêl¤ sÅn må{u prestâla. Sï su bãnki bîli pÇni.)

preståt, gl. svr{. (prestâne{, pre-stân¤) - prestati (Nagnåli smo ga da prestâne pït.)

prästava, `. - predstava, priredba (Nî ve} karât za prästavu.)

prestÅvjåt, gl. nesvr{. (prestãvjÅ{, prestãvjaj¤) - predstavljati, glumiti (PrestÅvjålÅ j na prü-redbi vå {kÿli i såd se dr‘î dÅ j glÇmica.)

prestrå{it /se/ // pre{trå{it /se/, gl. svr{. (prestrå{Æ{ /se/ // pre{trå{Æ{ /se/, prestrå{æ /se/ // pre{trå{æ /se/) - prestra{iti /se/ (Kakëva g›dÅ mâ{karina! Za prestrå{it se!)

prestrï}, gl. svr{. (prestrÆ‘ç{, pre-strÆ‘û) - prerezati no`icama (PrestrÆ‘ï mi ôv plç~i} na trî dælï.)

presu~ævåt /se/, gl. nesvr{. u~est. (presu~ûje{ /se/ // presu~ävÅ{ /se/, presu~ûj¤ /se/ // presu~ä-vaj¤ /se/ - presvla~iti /se/ (Ne presu~œj se zårÅd tê flçkicæ a{ se ni ne vïdÆ.)

presû} /se/, gl. svr{. (pres¤~ç{ /se/, pres¤~û /se/ - presvu}i /se/ (Hõj se presû}! G›do tæ j vïdet va tôn bærhånini.)

präsuda, . - presuda (Tô j pravï~-na präsuda.)

pres¤dït, gl. svr{. (presœdÆ{, pre-sœdæ) - presuditi (Kî }e pres¤dït kî ïmÅ pråvo?)

prç{a, `. - `urba, hitnja (Sêde{ va vlâk i pomålo se gübÅ{/gübjæ{. Tr ti nî prç{a!)

pre{irok (pre{irokå, pre{iroko), neodr. pridj. - pre{irok (Zajï~i-nÅ j predÇg i pre{irëk pa se postolï ne mër¤ svæzåt.)

pre{ït, gl. svr{. (pre{îje{, pre{îj¤) - ponovno {iti ve} {iveno, {i-vanjem preraditi (^å si pre{ïla tâ bærhân?)

presnåc pre{ït

530

prç{it /se/, gl. svr{. (prç{Æ{ /se/, prç{æ /se/) - hititi, ‘uriti se (Kå-mo prç{Æ{?); (^å ti se prç{Æ?)

prç{ka, . Gmn. pre{âk - 1. pre~ka (Pu{}åla sÅn låticu na prç{ki.); 2. okomite letvice na ko{u za suho li{}e pri~vr{}ene za tri vodoravna obru~a (kãmba) (Popådale su prç{ke, klÅdï nëvæ lçtvice a{ môrÅmo po {û{Ånj.)

prç{kica, . - mala pre~ka (Nãjpr-vÿ se storê trî kãmbe pa se nâ nje zabüjaj¤ prç{kice.)

pretÅkåt, gl. nesvr{. (pretã~e{, pretã~¤) - pretakati (VÆnë se vç}p¤t pretã~e.)

pretç}, gl. svr{. (prete~ç{, prete~û) - 1. prete}i (Bîli ste jçdnÅki, a såd tæ j ôn prçtekÅl.); 2. presti}i (Teklï smo sï, a õn nas je sïh prçtekÅl.)

pretægnÇt se, gl. svr{. (pretägne{ se, pretägn¤ se) - pretegnuti se, di}i prete`ak teret (Bolî j¤ va krÆ‘îh i va dümjÆh a{ sæ j, sçbÿj, pretægnÇla s ko{ên.)

pretçplo, pril. - pretoplo, prevru}e (Opozümku }emo `bukåt, a{ je sad pretçplo.)

prætït /se/, gl. nesvr{. (prätÆ{ /se/, prätæ /se/) - prijetiti /se/ (P›vÿ sæ j reklë nagrÅ‘åt se, a danås re~û prætït se.)

pretmåt, gl. svr{. (pretmî{, pret-mû) - odrijemati (Hïtit }u se

målo nå postæj, da leh sledï} pretmîn.)

preto~ït /se/, gl. svr{. (preto~î{ /se/,preto~ê /se/) - preto~iti /se/ (VÆnë se preto~î z vç}Æh va månjæ bå~ve.)

pretopït, gl. svr{. (pretopî{, preto-pê) - pretopiti (Kad se pretopî pûtÅr, tâ dõjde måslo!)

pret›d (pretÈdå, pret›do), neodr. pridj. - pretvrd (SkÇhÅ se rçjÅ palänta od sãmæ ‘ûtæ m¤kê. Ne smî bït prerætkå ni pretÈ-då.)

pretræsåt, gl. nesvr{. (preträsÅ{, preträsaj¤) - pretresati (Ne mô-rÅ{ tô pretræsåt {kÅrtëca va {kåtule. Mëre i takë stât.)

pretrêst, gl. svr{. (pretræsç{, pre-træsû) - pretresti (Kafç pretræsï {kÅrtë~i}a va va‘ï}!)

pret›gn¤t se, gl. svr{. (pret‹gne{ se/pret›gne{ se, pret‹gn¤ se/pret›gn¤ se) - pretrgnuti se (Ståni målo, }ç{ se pret›gn¤t z ÿtîn dçlÿn.)

pretrgnjævåt se, gl. nesvr{. (pre-trgnjûje{ se // pretrgnjävÅ{ se, pretrgnjûj¤ se // pretrgnjävaj¤ se) - pretrgavati se (Prevç} se pretrgnjûjæ{/pretrgnjävÅ{ z ÿtîn dçlÿn, }e{ se zasÆnsegå {¤n-dråt.)

pretÈpçt/pretrpçt, gl. svr{. (pretÈ-pî{/pretrpî{, pretÈpê/pretrpê)

prç{it /se/ pretÈpçt

531

- pretrpjeti (^ovïk mëre pretÈ-pçt vï{e leh blâgo!)

pretû}, gl. svr{. (pret¤~ç{, pret¤-~û) - pretu}i (Pret¤klï su ga s pålicami.)

preurædït, gl. svr{. (preurädÆ{, preurädæ) - preurediti (Cêlu kÇ}u su lîpo preurædïli.)

prevårit /se/, gl. svr{. (prevårÆ{ /se/, prevåræ /se/) - prevariti /se/ (Dâli smo jÆn i avâns! Vãlda nas nä}e prevårit!)

prävarit (-a, -o), neodr. pridj. (komp. prevaritïjÆ) - varljiv; koji mo`e prevariti, obmanuti (Va mãr~u i va aprïl¤ j vrîme prävarito.)

prävaritÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prevaritîjÆ) - varljivi; upravo onaj koji mo`e prevariti, obmanuti (PopÆlå sÅn pâr ‘m¤jîh onôga/onêga prävaritÿga/prävaritæga vÆnå, pa mæ j dobrë o{am¤tï-lo.)

prevç}, pril. - previ{e, odvi{e (Såd jæ j prevç}, a po zÆmï mïslÆmo: »E , da nÅn je såd onê lÆpê sa-lâticæ!«)

prevelïk (-a, -o), neodr. pridj. - prevelik (Tô mÆ j prevelïko, tâ cÇrina.); (Måkni tâ fijë~inu! Prevelïk je.)

prevÆjåt, gl. nesvr{. (prevüjÅ{, pre-vüjaj¤) - previjati (Råna se mô-rÅ ~ïstit i prevÆjåt såkÆh pâr dân.)

previsoko, pril. - previsoko (Do-sægnï mi onû kïtu, a{ mÆ j pre-visokë.)

prevït, gl. svr{. (previjç{, previjû) - previti (MôrÅn pô} va Åmbu-lãntu da mi tô previjû.)

prævnÇk, m. - praunuk (To }e do-~çkat nå{i prævnÇki.)

prävoznÆk, m. - prijevoznik (Prvo su bîli kirijÅ{ï i fœrmani, a da-nås se re~ç prävozniki.)

prevrædït, gl. svr{. (prevrädÆ{, pre-vrädæ) - povrijediti, o{tetiti, u~i-niti {tetu ili na`ao (Påzi da ne bï{ ~å prevrædîl.)

prevÈnÇt /se/ // prevrnÇt /se/, gl. svr{. (prev‹ne{ /se/ // prev›ne{ /se/, prev‹n¤ /se/ // prev›n¤ /se/) - prevrnuti /se/ (isto: zvrnÇt /se/) (BÇra u‘â prevÈnÇt i kami-jôni.)

prev›njat /se/, gl. nesvr{. (prev›-njÅ{ /se/, prev›njaj¤ /se/) - prevrtati /se/ (BÇra prev›njÅ i kamijôni kad je jÅkå.)

prez, prij. - bez (isto: bez) (Nïkad nî s kÇ}æ zïhÅjÅl prez barçtæ/berçtæ.); (Do{ãl je, ali prez njê.); (On je ~ovïk prez ~âsti.)

præzdân/prezdân, m. - bezdan, ponor, provalija (Kåd bi krepå-lo blâgo, hïtili bi ga va præz-dân.)

präzid, m. - pregradni zid na te-renu (Präzidi su dçlali nå{i stârÆ.)

pretû} präzid

532

prezÆdåt, gl. svr{. (prezüdÅ{, pre-züdaj¤) - ponovno i druk~ije zidati (MôrÅt }emo tâ dêl pre-zÆdåt.)

prezïmak, m. Gjd. prezünka - krumpir koji je prezimio u zemlji (SV) (Poprÿlç}¤ su i præzünki dobrë do{lï.)

präzime, s. Gjd. präzimena - pre-zime (CõlnÅri su bîli cårinÆki va stârÿ vrîme. Danås je ostålo sâmo präzime.)

prezÆmït, gl. svr{. (prezümÆ{, pre-zümæ) - prezimiti (MôrÅ{ pari-}åt fânj d‹v ako }e{ prezÆmït.)

prezÆvåt se, gl. nesvr{. (prezüvÅ{ se, prezüvaj¤ se) - prezivati se (Pre-züvÅmo se Râdeti}, a prÆ}ëk nÅn je Dovï~ini.)

prez¤våt /se/, gl. nesvr{. (prezœvÅ{ /se/, prezœvaj¤ /se/) - preobu-vati /se/ ([lç smo hëdæ} va do-mã}Æh papÇ~ah, a na Bælvedê-ru bïmo se prez¤våle va posto-lï.)

prezÇt /se/, gl. svr{. (prezûje{ /se/, prezûj¤ /se/) - preobuti /se/ (Za pëdoma se prezûjæn va {låpe.)

pre‘ålit, gl. svr{. (pre‘ålÆ{, pre-‘ålæ) - pre`aliti (Ne mëræn pre‘ålit tû prüliku.)

pre‘eråt se, gl. svr{. (pre‘erç{ se, pre‘erû se) - pre`derati se (PrÅscï se vi{epût pre‘erû.)

pre‘gân (-a, -o), neodr. pridj. - prepr‘en ([pçh sæ j jîl sïrÿv i pre‘gân.)

pre‘gânÅ, odr. pridj. - zapr`ena (odnosi se na juhu) (Za vrîme råtÅ j bÆlå dobrå i pre‘gânÅ j¤hå, akÿ j bîlo cvêta i ÇjÅ.)

pre‘gåt, gl. svr{. (pre‘gç{, pre‘-gû) - prepr‘iti (SV) (Pre‘gï {pçh i hïti jâje na tô.)

præ‘ïg/prä‘ig, m. - zapr`ak: smje-sa prepr`ena bra{na i za~ina, koja se dodaje ju{nim jelima (Kadagëd storîn præ`ïg za va manç{tru, a kadagëd ne dân.)

pre‘Ævåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. pre-‘üvÅ, pre‘üvaj¤) - pre`ivati (Kråve pre‘üvaj¤ le‘ê}.)

pre‘Ævçt, gl. svr{. (pre‘üvÆ{/pre‘i-vîje{, pre‘üvæ/pre‘ivîj¤) - pre-`ivjeti (Plã}ica mÆ j jçdva za pre‘Ævçt.)

p›h¤t, m. - perut (Måt m¤ j okçfa-la jakçtu a{ m¤ j pÇna p›h¤ta.)

prïbedast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. pribedastïjÆ) - tup, pri-glup (Bül je dëbÅr, ali målo prïbedast, pa mu {kôla nî {lå.)

prïbedastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pribedastîjÆ) - tupi, pri-glupi (On prïbedastÆ bi znâl ~agëd bÇbn¤t, pa su se sï smê-li.)

pribÆjåt, gl. nesvr{. (pribüjÅ{, pri-büjaj¤) - pribijati, pri~vr{}ivati

prezÆdåt pribÆjåt

533

~avlima uz podlogu (Ne pri-büjÅj te da{}ïne s tïmi ~ãvli}i!)

pribït, gl. svr{. (pribijç{, pribijû) - pribiti, pri~vrstiti ~avlima uz podlogu (Pribïli smo dåske na krôv, såd }emo ‘lÆpcï po{ti-våt.)

pribli‘ævåt /se/, gl. nesvr{. (pribli-‘ûje{ /se/ // pribli‘ävÅ{ /se/, pribli‘ûj¤ /se/ // pribli‘ävaj¤ /se/) - pribli`avati /se/ (Ne pri-bli‘ûj se tomÇ/temÇ pasÇ pre-vç}.)

priblÆ‘ït /se/, gl. svr{. (priblü‘Æ{ /se/, priblü‘æ /se/) - pribli`iti /se/ (Poznåla sÅn te tçkÅr kad si mi se priblÆ`ïla.)

prübÿr, m. Gjd. prübora - pribor, potreban alat (Za såkÿ dçlo rãbÆ svôj prübÿr.)

pribråt se, gl. svr{. (priberç{ se, priberû se) - pribrati se, do}i k sebi (Målo sÅn se pribrÅlå tç-kÅr kad sÅn ga na svojç ë~i vï-dela.)

pribulåt, gl. svr{. (pribulâ{, pribu-lâj¤) - u igri bo}anja dokotrljati bo}u blizu bulina (SV) (Nãjbli-‘e sÅn jå pribulâl.)

prÆ~åc, m. Gjd. prÆ{cå - pre~i, kra-}i put; pre~ac (Hëmo prÆ{}ên pa }emo b›‘e.)

prï~æst, `. - pri~est (Dicå pul prï~æsti ïmaj¤ lîpe krÇnice.)

pri~æstït /se/, gl. svr{. (pri~ästÆ{ /se/, pri~ästæ /se/) - pri~estiti /se/ (MâlÆ }e nÅn se pri~æstït va {ästÿn misæcÇ.)

prÆ}ok, m. - nadimak (PokõjnÆ otåc je bîl balëtÅr, zãto ïmÅmo prÆ}ëk BalëtÅrovi.)

pridÅvåt /se/, gl. nesvr{. (pridãvÅ{ /se/, pridãvaj¤ /se/) - dodavati /se/ (Kad se ~â takëvÿga/takë-væga dogodî, tô se prenã{a, pomålo se pridãvÅ i dõjde vç-lÅ }åkula.)

pridåt, gl. svr{. (pridâ{, pridajû) - dodati (Dësti da såkÆ pridâ jednÇ besçdu i na kråju dõjde vçlÅ }åkula.)

pridçlat, gl. svr{. (pridçlÅ{, pridç-laj¤) - dograditi (MâlÅ nÅn se ‘çnÆ, pa }emo njÿj pridçlat stân na nå{æn.)

prifålet, gl. svr{. (prifålÆ{, prifålæ) - uzmanjakati (VåvÆk ti pëve-~ær prifåle cigarçti! Zâ~ se ne domïslÆ{ nâ nje vådne?)

prifla{tikåt, gl. svr{. (prifla{tikâ{, prifla{tikâj¤) - prilijepiti (SH) (K¤pï mãrku i prifla{tikãj j¤ na kovärtu.)

prigÆbåt se, gl. nesvr{. (prigübje{ se/prigübÅ{ se, prigübj¤ se/prigübaj¤ se) - prigibati se, sa-gibati se (Re~û da ~å se vï{æ prigübjæ{, tô tî j vï{æ rït vïdet.)

prignÇt se, gl. svr{. (prïgne{ se, prïgn¤ se) - prignuti se, sagnuti

pribït prignÇt se

534

se (Kad se va tÿn bærhanï}u prïgne{, skëro tÆ j rït vïdet.)

prigovÅråt, gl. nesvr{. (prigovãrÅ{, prigovãraj¤) - prigovaraju (^a gëd storîn, onï mi prigovãra-j¤.)

prigråbit, gl. svr{. (prigråbÆ{, pri-gråbæ) - 1. skupiti grabljama sijeno ili su{anj (I sêno i {û{Ånj trîba na vrîme prigråbit.); 2. pren. nasilno privu}i k sebi kakvo dobro ili dobit (Sç ~â j ostålo od pokõjnæ måteræ, se-bî j prigråbila.)

prigrïjat, gl. svr{. (3. l. jd. prigrîje) - prigrijati (Bëmæ j dobrë pri-grïjalo.)

prihÅjåt, gl. nesvr{. (prihãjÅ{, pri-hãjaj¤) - dolaziti, pristizati (Mãj-ki Bë‘jÿj na Trsåt prihãjaj¤ jûdi ëdsakud.)

prihœjæn (prihœjena, prihœjeno), neodr. pridj. (komp. prihujenï-jÆ) - poguren, grbav (Nî ôn takë prihœjæn ëdvavÆk.)

prihœjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prihujenîjÆ) - pogureni, grbavi (Jê tô ôn prihœjenÆ?)

prïjatæl, m. Gjd. prïjatela - prija-telj (Kad ti dõjd¤ prïjateli, ne mëre{ jÆn dåt ~åtÿ, môrÅ{ pa-ri}åt ~agëd bëjæ!)

prijatelïca, `. - prijateljica (Sç mojç prijatelïce nësæ mî}eræ bragç{ice sâmo sÅn jå va bra-gç{inah.)

prijÅvït /se/, gl. svr{. (prijãvÆ{ /se/, prijãvæ /se/) - prijaviti /se/ (NïkÆ te nä}e prijêt ako se p›vÿ ne prijãvÆ{.)

prijaznîv (prijaznïva, prijaznïvo), neodr. pridj. (komp. prijazni-vïjÆ) - prijazan, ljubazan (Pri-jaznïva `änskica!)

prijaznîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prijaznivîjÆ) - prijazni, ljubazni (Råda rên onômu/onêmu prijaznîvÿmu/prijaznî-væmu duhtôru.)

prijêt, gl. svr{. (prüme{, prüm¤) - primiti, prihvatiti, dobiti (Pri-jêla gospâ ‘mûj i nat›la ‘ûj!)

prika‘ævåt, gl. nesvr{. (prika‘ûje{/prika‘ävÅ{, prika‘ûj¤/prika‘ä-vaj¤) - prikazivati (^å ovô pri-ka‘ûj¤ na televîziji? Tô nî za familijãrni jûdi!)

prîko, pril. - prijeko (Na Petrëvu se dçlaj¤ krîsi. Va ogãnj se klÅdç målo rô`Æc blagoslovje-nïh o Têlovi pa jûdi preskã~¤ prîko.)

prükolica, `. - prikolica (Kad tô na{tivâ{ na prükolicu, zovï me pa }u jå tô zapejåt.)

priko{tåt se, gl. svr{. (priko{tâ{ se, priko{tâj¤ se) - 1. nepozvan se priku~iti jelu (Ov se priko{tâ na såkÿn pÆrÇ.); 2. priku~iti prijevozno sredstvo mjestu za iskrcaj (SV) (Priko{tâj kamijôn uz õgradu.)

prigovÅråt priko{tåt se

535

prikÇ~it /se/, gl. svr{. (prikÇ~Æ{ /se/, prikÇ~æ /se/) - zakva~iti /se/, prikva~iti /se/ (Kamogëd grên onå mi se prikÇ~Æ i ne mëren jæ se otrêst.)

prilç}/prilçgn¤t, gl. svr{. (prilêg-ne{, prilêgn¤) - prile}i, le}i ra-di odmora (Råno se dîgnæn pa pëtli obçda môrÅn sledï} pri-lç}.)

prilep~îv (prilep~ïva, prilep~ivo), neodr. pridj. (komp. prilep~i-vïjÆ) - priljep~iv (Jå~menac g›do zgjädÅ ali nî prilep~îv.)

prilep~îvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prilep~ivîjÆ) - priljep~ivi (Mi se vïdÆ dÅ j tô onâ prilep~îvÅ v›st.)

prilæpït /se/, gl. svr{. (priläpÆ{ /se/, priläpæ /se/) - prilijepiti /se/ (MâlÅ j prilæpïla slï~ice na fri-‘idêr.)

prilçtovat, gl. svr{. (prilçtuje{, prilçtuj¤) - ste}i urod, ljetinu (Slåbo smo prilçtovali. BÆlâ j vçlÅ sœ{a.)

prüle‘nica, . - prile`nica, ljubav-nica (Nî~ govëræ dâ j imêl i mlâdu prüle`nicu.)

prüle‘nÆk, m. - prile`nik, ljubavnik (Tô da njÿj je prüle‘nÆk.)

prülika, `. - prilika (ImçlÅ j dobrîh prülÆk, alÆ j prevç} zïbirala.)

prÆlo‘Ån (prÆlo‘na, prÆlo‘no), neodr. pridj. (komp. prÆlo‘nïjÆ)

- koji se rado prihva}a posla (Pija`â mi se a{ je prÆlë‘Ån så-kÿmu/såkæmu dçlu.)

prilo‘ït se, gl. svr{. (prilo‘î{ se, prilo‘ê se) - prihvatiti se posla (^în dõjde z dçla, våje se pri-lo‘î okol kÇ}æ.)

prÆlô‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prilo‘nîjÆ) - upravo onaj koji se rado prihva}a posla (Pija-‘âj¤ mi se prÆlô‘nÆ jûdi.)

primaknÇt /se/, gl. svr{. (primåk-ne{ /se/, primåkn¤ /se/) - pri-maknuti /se/ (Primaknï se da bëjæ vïdÆ{.)

primÅmït, gl. svr{. (primãmÆ{, primãmæ) - primamiti (Dobrâ j za primÅmït k¤pcï.)

primÆrït se, gl. svr{. (primürÆ{ se, primüræ se) - primiriti se (SÇ nô} je skÇcÅl. TçkÅr sæ prçd jutro primÆrîl.)

primÆ{åt, gl. svr{. (primü{Å{, pri-mü{aj¤) - primije{ati (Primü{Å{ kvâs i pustî{ da se dü`e.)

prÆmït /se/, gl. svr{. (prüme{ /se/, prüm¤ /se/) - primiti /se/, pri-hvatiti /se/ (PrÆmï za kãmbu i rïvÅj nåprvÿ-nåzÅd!)

PrÆmorac, m. Gjd. PrÆmôrca - etn. Primorac (Mi, Grëbni~ani/Grëmi~ani smo PrÆmôrci.)

PrÆmôrjÆ, s. - primorje (Nãjlipjæ na svÆtÇ je nå{e PrÆmôrjÆ.)

prikÇ~it /se/ PrÆmôrjÆ

536

PrÆmôrka, `. - etn. Primorka (Grëbni{}ice/Grëmi{}ice su PrÆmôrke.)

prÆmôrskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - pri-morski (VôlÆmo svôj prÆmôrskÆ krâj i jûdi.)

prînc, m. Gjd. prünca - princ (^a mïslÆ{ da }e ti dô} prînc na bêlÿn konjÇ?)

prÆncêza, `. - princeza (Dr‘î se kod prÆncêza.)

prÆncêzica, `. - mala princeza (^å nç da zgjädÅ kod prÆncê-zica?)

prünova, . - prinova, novoprido{li ~lan (Mi se vïdÆ da }e pu njïh bït prünovæ.)

pripådat, gl. nesvr{. (pripådÅ{, pripådaj¤) - pripadati (Grëbni-{}ina/Grëmi{}ina pripådÅ PrÆ-môrj¤.)

pripÅlït, gl. svr{. (pripãlÆ{, pripãlæ) - pripaliti (I�mÅ{ makinçtu da pripãlÆn?)

pripåst, gl. svr{. (pripÅdç{, pripÅ-dû) - pripasti (Pripãl mÆ j ~et›tÆ dêl.)

pripåzit, gl. svr{. (pripåzÆ{, pripå-zæ) - pripaziti (Pripåzi mi mâl¤ dëkla rên va butîgu.)

pripêt, gl. svr{. (prïpne{, prïpn¤) - pripeti, sapeti ~ime (Pripnï tô z gÇslic¤n.)

pripçtit se, gl. svr{. (pripçtÆ{ se, pripçtæ se) - dogoditi se (^å ti

sæ j ~å g›do pripçtilo da se takë dr‘î{?)

pripi{åt, gl. svr{. (pripi{â{, pripi-{âj¤) - pren. posve tjelesno klonuti, oslabjeti (Zådnjæ vrî-mæ j zasünsegå pripi{âl.)

prïpÆt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. pripitïjÆ) - pripit (Vç} kåd sæ j zap¤tîl v ÿ{tarïju, bül je prï-pÆt.)

prïpÆtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pripitîjÆ) - pripiti (NïkÆ prïpÆtÆ su se }apåli.)

pripitomït, gl. svr{. (pripitomî{, pripitomê) - pripitomiti (Pripi-tomül je srnïcu.)

prepoznåt, gl. svr{. (prepoznâ{, prepoznâj¤) - prepoznati (Kad se dicå igrâj¤ slîpæga mï{a, môraj¤ jedân drÇgÿga/drÇgæ-ga na`mê} prepoznåt.)

pripråvÅn (priprãvna, priprãvno), neodr. pridj. (komp. priprÅv-nïjÆ) - spreman, pripremljen (Sî pripråvÅn za pîr.)

pripråvit /se/, gl. svr{. (pripråvÆ{ /se/, pripråvæ /se/) - pripraviti /se/, pripremiti /se/ (Stê se pri-pravïli za gësti?)

priprÅvjåt, gl. nesvr{. (priprãvjÅ{, priprãvjaj¤) - pripravljati (Trîbi se priprÅvjåt zå zÆmu.)

priprãvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. priprÅvnîjÆ) - spremni,

PrÆmôrka priprãvnÆ

537

pripremljeni (Zamï od onîh priprãvnÆh sõldÆh.)

prirâst, gl. svr{. (prirÅstç{, pri-rÅstû) - prirasti (Tâ mâlÅ mÆ j s›cu prirÅslå.)

prÆsçbÅn (prÆsçbna, prÆsçbno), neodr. pridj. (komp. prisebnïjÆ) - priseban (Dobrë da sÅn ostâl prÆsçbÅn pa sÅn zakô~Æl.)

prÆsçbnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prisebnîjÆ) - prisebni (Za takëvo ~â rãbi prisebnîjÆ ~ovïk.)

prisê}/prisægnÇt, gl. svr{. (prisäg-ne{, prisägn¤) - prisegnuti, pri-se}i, zakleti se u {to (Në, kî bi to bîl rçkÅl za njegå! Bï{ prïsægnûl na njegå!)

prüsega, `. - prisega, zakletva (Tô j rçkÅl pod prüseg¤n.)

prüsila, `. - prisila (Nïkad nîs nï{ mëgÅl dçlat pod prüsil¤n.)

priskÅkåt, gl. nesvr{. (priskã~e{, priskã~¤) - priskakati (Priskã~e mi kad mi ~â rãbÆ.)

prisko~ït, gl. svr{. (prisko~Æ{, pri-sko~æ) - prisko~iti (Priskë~Æ mi kad mi ~â rãbÆ.)

priskÈbçt/priskrbçt, gl. svr{. (pri-skÈbî{/priskrbî{, priskÈbê/pri-skrbê) - priskrbjeti (MôrÅn pri-skÈbçt za drvå.)

priskrbjÆvåt, gl. nesvr{. (priskrbjû-je{, priskrbjûj¤) - priskrbljivati (Tî mi våvÆk priskrbjûje{ drvå pa dâj i ôv pût.)

prislånjat /se/, gl. nesvr{. (prislå-njÅ{ /se/ // prislânje{ /se/, pri-slånjaj¤ /se/ // prislânj¤ /se/) - prislanjati /se/ (Ne prislånji se na zîd, a{ }e{ se obælït!)

prislonït /se/, gl. svr{. (prislonÆ{ /se/, prislonæ /se/) - prisloniti /se/ (Prislonï ûho, }u ti nî~ rç}.)

prisl¤hnÇt, gl. svr{. (prislœhne{, prislœhn¤) - oslu{nuti (Prisluh-nï målo jê zåspÅl.)

prism¤dït, gl. svr{. (prismœdÆ{, prismœdæ) - 1. pripaliti: nago-rjeti uz neposredan izvor to-pline (Stomånju sÅn prism¤dïla pêglaj¤}.); 2. zagorjeti (SV) (Palänta tÆ j prism¤dïla.)

prismœjæn (prismœjena, prismœ-jeno), neodr. pridj. (komp. pri-smujenïjÆ) - 1. nagoren, pripa-ljen uz neposredan izvor topli-ne (O�brve su njÿj prismœjene.); 2. zagoren (Ov kÿmpür je pri-smœjæn, ne dâ se jïst.); 3. pren. podmukao, tup, nedru{tven (Ov je nïkakÿv prismœjæn, ëskud je?)

prismœjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prismujenîjÆ) - 1. nago-reni, pripaljeni uz neposredan izvor topline (^å }e{ storït s tîmi prismœjenÆmi ëbrvami?); 2. zagoreni (Ov prismœjenÆ kÿmpîr neka jî kî }ç, jå ne më-ræn.); 3. pren. podmukli, tupi,

prirâst prismœjenÆ

538

nedru{tveni (Ov prismœjenÆ leh sidî i mu~î.)

prispçt, gl. svr{. (prispêne{, prispê-n¤) - prispjeti (Sû si prispçli?)

prispodÅbjåt, gl. nesvr{. (prispo-dãbjÅ{, prispodãbjaj¤) - uspo-re|ivati {to s ~ime (Ne prispo-dãbjÅj me s nïkÆn, ne vôlÆn tô.)

prispodobït /se/, gl. svr{. (prispo-dobî{ /se/, prispodobê /se/) - 1. usporediti koga ili {to s kim ili s ~ime (S kün bÆn te prispo-dobïla?); 2. uprispodobiti /se/: srediti /se/ i u~initi podobnim za kakvu prigodu (Prispodobï se nãjzad, bärma tÆ j nedïju.)

priståjat, gl. nesvr{. (pristâje{, pristâj¤) - pristajati (Jå ne pri-stâjæn nâ tÿ.)

priståt, gl. svr{. (pristâne{, pristâ-n¤) - pristati (Ne mëræn priståt nâ to.)

priståvit, gl. svr{. (priståvÆ{, pri-ståvæ) - pristaviti (Priståvi vëdu zavrçt.)

pristÅvjåt, gl. nesvr{. (pristãvjÅ{, pristãvjaj¤) - pristavljati (^å ba{ jå môrÅn våvÆk pristÅvjåt?)

prÆstojÅn (prÆstõjna, prÆstõjno), neodr. pridj. (komp. pristÿjnïjÆ) - pristojan, uljudan (I ôn i onå su prÆstõjni.)

prÆstojat, gl. nesvr{. (3. l. jd. prÆ-stojÆ, prÆstojæ) - 1. dolikovati,

prili~iti, pristojati (Takëvÿj di-võjki ne prÆstëjÆ lÅndråt po no}ï kî znÅ kåmo ni s kîn.); 2. i}i od ruke (odnosi se na posao) (Ma, pogjçdÅj, såkÿ dçlo njÿj prÆstëjÆ.)

prÆstõjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pristÿjnîjÆ) - pristojni, uljudni (ZêlÅ j ovôga/ovêga dîvõga/dîväga, a pu{}åla onôga/onê-ga prÆstõjnÿga/prÆstõjnæga.)

prist¤påt, gl. nesvr{. (pristœpÅ{, pristœpaj¤) - pristupati (Nçka ni ne pristœpÅ sïmo.)

prist¤pït, gl. svr{. (pristœpÆ{, pristœpæ) - pristupiti (Tî mëre{ prist¤pït kad }ç{, ali ôn nç.)

prÆsÇnac, m. Gjd. prÆsœnca - 1. osun~ano mjesto: prisoj (Po-sîjæn salâtu na prÆsûncu pod zidï}æn, pa mi råno dõjde.); 2. vrsta biljke: sunovrat, narcis (NãjprvÆ procvatû prÆsœnci.)

prÆsœn~i}, m. - mali sunovrat (Zï-{Ål je leh jedân prÆsœn~i}!)

prisvÅjåt, gl. nesvr{. (prisvãjÅ{, prisvãjaj¤) - prisvajati (Ne vô-lÆn jûdi kî prisvãjaj¤ onô ~a nî njïhovo.)

prisvojït, gl. svr{. (prisvojî{, pri-svojê) - prisvojiti (Prisvojïla gÅ j kod dÅ j njejî.)

pri{ït, gl. svr{. (pri{îje{, pri{îj¤) - pri{iti (Dâj, pri{ït }u ti tâ pÇtac!)

prispçt pri{ït

539

pri{Ævåt, gl. nesvr{. (pri{üvÅ{, pri-{üvaj¤) - pri{ivati (DçlalÅ j va fåbriki, pri{ÆvålÅ j pÇci.)

pri{kujåt se, gl. svr{. (pri{kujâ{ se, pri{kujâj¤ se) - pri{uljati se (isto: pri{¤jåt se) (SV) (Kakë si se pri{kujâl, ëp}e te nîs ~ûl!)

pri{¤jåt se, gl. svr{. (pri{œjÅ{ se, pri{œjaj¤ se) - pri{uljati se (isto: pri{kujåt se) (SV) (Pri{ujãl sæ j pomålo do ponç{træ i po-{pijâl nûtÅr.)

pritÅjït /se/, gl. svr{. (pritãjÆ{ /se/, pritãjæ /se/) - pritajiti /se/ (A, tÇ si se pritÅjîl.)

pritægnÇt, gl. svr{. (pritägne{, pri-tägn¤) - pritegnuti (Jå~æ pritæ-gnï {pigçte.)

prite{kåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. pri-te{kâ, prite{kâj¤) - prite{~ati: postati te{kim (Zådnjæ vrîme mÆ j jâko prite{kålo.)

pritæzåt, gl. nesvr{. (pritä‘e{, pri-t䑤) - pritezati (Ne pritæ`ï vï-{æ.)

prütisak, m. Gjd. prütiska - pritisak (]¤tîn prütisak va p›sÆh.)

pritÆskåt, gl. nesvr{. (pritü{}e{, pritü{}¤) - pritiskati (Pritü{}¤ me ëdsakud, a ne mëræn sîn pomë}!)

pritïsn¤t, gl. svr{. (pritîsne{, pri-tîsn¤) - pritisnuti (Pritïsni ga målo da vï{æ Ç~Æ.)

privæzåt /se/, gl. svr{. (privä‘e{ /se/, priv䑤 /se/) - privezati /se/ (Konjâ j privæzåla za bÇkvu.)

privÆjåt /se/, gl. nesvr{. (privüjÅ{ /se/, privüjaj¤ /se/) - privijati /se/ (Kad müsÆn têsto, våvÆk privüjÅn rukÅvï.)

privït /se/, gl. svr{. (privijç{, privi-jû) - zasukati, priviti /se/ (Privîj rukÅvï kad pomüvÅ{.)

privlÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (privlã~Æ{ /se/, privlã~æ /se/) - privla~iti /se/ (Nï{ me ne privlã~e tê mâ{kare.)

privrædït, gl. svr{. (privrädÆ{, pri-vrädæ) - privrijediti (Dësti smo privrædïli ovôga/ovêga lçta.)

privû}, gl. svr{. (priv¤~ç{, priv¤-~û) - privu}i (Onå znâ privû} mladï}i.)

prizÆråt se, gl. nesvr{. (prizürÅ{ se, prizüraj¤ se) - postrance pogle-davati i{~ekuju}i (SH) (Kad jû-di jidû nî se trîbÅ prizÆråt leh pô} dëma.)

priznåt, gl. svr{. (priznâ{, priznâ-j¤) - priznati, odati priznanje (DçlÅn za sïh, a nïkÆ mi nï{ ne priznâ.)

pri‘enït se, gl. svr{. (pri‘enî{ se, pri‘enê se) - `enidbom do}i u tastov dom (Mû‘ njÿj nî ëdo-vud, õn sæ j tÇ pri`enîl.)

pri‘æntåt, gl. svr{. (pri‘æntâ{, pri-‘æntâj¤) - priklju~iti se komu mimo njegove volje (Ako te

pri{Ævåt pri‘æntåt

540

nä}e zêt sëb¤n, tî se sâmo pri-`æntâj.)

pri‘çnja, `. - zet koji `ivi u tasto-voj ku}i, domazet (Mû‘ njÿj je pri`çnja, nî ôn ëdovud.)

pri‘çnjÆn (pri‘çnjina, pri‘çnjino), pridj. - koji pripada zetu koji `ivi u tastovoj ku}i, domazetu (Ne bîn vôlæl bït va pri‘çnjinÿj kë‘i.)

pri‘ÿntåt, gl. svr{. (pri‘ÿntâ{, pri-‘ÿntâj¤) - pridodati, naknadno dodati (K¤pïla sÅn kilë mêsa za {nïceli, pa mÆ j pri‘ÿntâl jednÇ ko{}ïnu zå j¤hu.)

prkâl, m. Gjd. prkÅlå - priprosto pamu~no platno s uzorkom za izradu gornje odje}e (cic) (Nôna nãjvolÆ håje od prkÅlå.)

prkalï}, m. - lagana pamu~na tkanina s dopaljivim uzorkom (NãjvôlÆn ~a låga{no od prka-lï}a.)

prkât, m. Gjd. prkÅtå - daskama pregra|en i grubo skalupljen dio u prostoriji (Tô nî prâvÅ kåmara, tô j prkât.)

prkatôrÆj, m. Gjd. prkatôrija - ~i-stili{te (Nebëge dû{e va prka-tôriju.)

p›kja, `. - osoba koja blebe}e, govori besmislice (Ala, p›kjo, mÇ~ målo!)

prkjåt, gl. nesvr{. (p›kje{, p›kj¤) - blebetati, govoriti besmislice,

lupetati (MÇ~! ^å p›kje{? Tô su bedasto}ç!)

p›kos, m. - prkos (Ne znân od ko-gâ j naslædïla p›kos.)

p›kosÅn (p›kosna, p›kosno), neodr. pridj. (komp. prkosnïjÆ) - prko-san (PoslÇ{Åj me, ne bÇdi p›-kosna!)

prkosït, gl. nesvr{. (prkosî{, prko-sê) - prkositi (^å jih vï{e kÿntro-lâ{, tô ti råji prkosê.)

p›kosnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prkosnîjÆ) - prkosni (Kî pût bë-je pasâ prkosnîjÆ.)

pÈlçt/prlçt, gl. nesvr{. (pÈlî{/prlî{ // pÈlîje{/prlîje{, pÈlê/prlê // pÈlîj¤/prlîj¤) - str{ati (Hõj se ostrï} a{ ti tî vlâsi pÈlê.)

p›nja, . - krasta na usnici, herpes (Såkÿ målo mi se na~inî p›nja.)

p›njÅv (p›njava, p›njavo), neodr. pridj. (komp. prnjavïjÆ) - kra-stav, od herpesa (Mi se vïdÆ da si danås prnjavïjÆ leh ~êra.)

p›njavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prnjavîjÆ) - krastavi, od herpesa (Ne mëræn od mÇkæ gjçdat ovê svojç p›njavæ ûsnice.)

p›njica, `. - krastica od herpesa na usnici (Ne dlåbÅj tû p›njicu, tô }e påst sâmo.)

p›njina, ‘. - velika, ru‘na krasta od herpesa na usnici (Sëpeta mÆ j zï{la p›njina na ûsnici.)

pri‘çnja p›njina

541

prnjÇ‘it /se/, gl. svr{. (prnjÇ‘Æ{ /se/, prnjÇ‘æ /se/) - br~kati /se/, igrati se u vodi i vodom (Nålæ-la sÅn mu mjâ~næ vodê va la-gamân, nekå se dÆtç prnjÇ‘Æ.)

probÅdåt, gl. nesvr{. (probãdÅ{, probãdaj¤) - probadati (Probã-dÅ me nî~ va p›sÆh ëdjutro.)

prõbava, `. - probava (MÇ~i ga probava.)

probåvit, gl. svr{. (probåvÆ{, pro-båvæ) - probaviti ([tÇmik mu ne mëre probåvit tç{ku hrÅ-nÇ.)

probÅvjåt, gl. nesvr{. (probãvjÅ{, probãvjaj¤) - probavljati (Slåbo mu {tÇmik probãvjÅ.)

probdçt, gl. svr{. (probdijç{/prob-dêne{, probdijû/probdên¤) - probdjeti (Cêl¤ nô} sÅn pro-bdçla ~çkaj¤} te.)

probÆjåt /se/, gl. nesvr{. (probüjÅ{ /se/, probüjaj¤ /se/) - probijati /se/ (Tç{ko smo se probÆjåli va ‘ivjänj¤.)

probït /se/, gl. svr{. (probîje{ /se/, probîj¤ /se) - probiti /se/ (Zapãl je vçlÆ snîg, do nïkÆh sêl se ne mër¤ ni rålice probït.)

probost /se/, gl. svr{. (probodç{ /se/, probodû /se/) - probosti /se/ (Hïti tâ ~åvÅl }å, a{ bi{ se mëgÅl probëst { njîn.)

procÆdït, gl. svr{. (procüdÆ{, procü-

dæ) - procijediti (Ne vôlÆn {kår¤p pa våvÆk sebï procüdÆn mlÆkë.)

procvåst, gl. svr{. (procvatç{, pro-cvatû) - procvasti (DrenjÇla p›vÅ procvatç i zådnjÅ rodî.)

pro~ïtat, gl. svr{. (pro~ïtÅ{, pro~ï-taj¤) - pro~itati (Ala, blänto, pro~ïtÅj ~å pü{e.)

prô}, gl. svr{. (prõjde{, prõjd¤) - 1. pro}i (Sâmo mi se vî {pëtÅj-te, ma sÅn jå, }ÇknjenÆ, pro{âl s pêt!); 2. oti}i (Pro{ãl je, a nî rçkÅl ni adïjo!)

prodÅvåt /se/, gl. nesvr{. (prodã-vÅ{ /se/, prodãvaj¤ /se/) - pro-davati /se/ (Nü se prodÅvålo pësebi ~ïstÿ ni tûstÿ mêso, leh ~â j kogå/kegå zapålo, tô j nçsÅl dëma.)

prodåt, gl. svr{. (prodâ{, prodajû) - prodati (^å se ÅngûrÆj prodâ na plåci po lçtu!)

prod¤bït, gl. svr{. (prodœbÆ{, pro-dœbæ) - produbiti, izdubiti (Prod¤bï jåmicu s pætûn pa græmë {pïglat.)

produ‘ævåt, gl. nesvr{. (produ‘û-je{/produ‘ävÅ{, produ‘ûj¤/produ‘ävaj¤) - produ`avati (Ne zïmaj¤ za stãlnÿ dçlo, leh produ‘ävaj¤ œgovori.)

prod¤‘ït, gl. svr{. (prodœ‘Æ{, pro-dœ‘æ) - produ`iti (MôrÅ{ pro-d¤‘ït vëza{k¤ dõzvolu.)

prnjÇ‘it /se/ prod¤‘ït

542

prof¤jït/profûlat, gl. svr{. (profœ-jÆ{/profûlÅ{, profœjæ/profûlaj¤) - proma{iti (SV) (Prof¤jül si, såd sÅn jå na rædÇ.)

progjçdat, gl. svr{. (progjçdÅ{, progjçdaj¤) - progledati (^Çda vrïmena sÅn ti vçrovala, a tç-kÅr sÅn såd progjçdala.)

prognânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prognanîjÆ) - ubla`en izraz za zna~enje 'prokleti' s primjesom divljenja i priznanja (PrognânÆ Måri}! Kî bi rçkÅl da }e ôn dobït p›v¤ nãgradu!)

prognåt, gl. svr{. (prognâ{, pro-gnâj¤) - protjerati, izop}iti (Otåc gÅ j prognâl s kÇ}æ.)

prÿgôn, m. Gjd. prÿgona - uzak prolaz oivi~en `ivicom ili su-hozidom (SV) (Hôj ~ez prÿgôn, }e{ b›‘e.)

progorçt, gl. svr{. (progorî{/pro-gorîje{, progorê/progorîj¤) - progorjeti (Progoräl si rukâv s cigarçtÿn.)

prohÅjåt, gl. nesvr{. (prohãjÅ{, prohãjaj¤) - prolaziti (Onå dâ j cëprnica. Ne prohãjÅj uz nje-jû kÇ}u.)

prÿhod, m. - ~mar, {upak: anus (isto: {k¤jåc) (Bolî ga prÿhëd, vãlda su marõjde.)

prohodït, gl. svr{. (prohodÆ{, pro-hodæ) - prohodati (Znâ{ dÅ j ôn dezgracjânÆ/dezgracijânÆ //

dizgracjânÆ/dizgracijânÆ prë-hodÆl.)

proh¤dït, gl. svr{. (prohœdÆ{, pro-hœdæ) - pro{upljiti (Bragç{e su ti se proh¤dïle na kolçnÆh.)

projïst, gl. svr{. (projî{, projidû) - progristi (Tâ kobïlina sï lîsti na rô`icah projî.)

prokjêt, gl. svr{. (prokjanç{, pro-kjanû) - prokleti (U‘ãl mÆ j sç prokjêt, takô j bîl nevajåt!)

prokjæt (prokjætå, prokjæt), neodr. pridj. - proklet (ZåvavÆk je prëkjæt.)

prokjætÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pro-kleti (PrëkjætÆ zajï~ina, sân mo-glå m¤~åt! Ovakë sÅn reklå i uvrædïla ju!)

prokjïnjat/prokjïnat/proklïnjat, gl. nesvr{. (prokjînje{/prokjî-ne{/proklînje{, prokjînj¤/pro-kjîn¤/proklînj¤) - proklinjati, ru`no psovati, kleti, huliti (U`ãl je g›do prokjïnjat, Bôg nas o~œvÅj!)

proklïjat, gl. svr{. (3. l. jd. proklîje, proklîj¤) - proklijati (Nï{ jo{ nî proklïjalo, a pësæli smo pred mïsæc dân.)

prokopåt, gl. svr{. (prokopâ{, pro-kopâj¤) - prokopati (Prokopåli su kanâl za kâbæl.)

prokœrbat /se/, gl. svr{. (prokœrbÅ{ /se/, prokœrbaj¤ /se/) - 1. pro-

prof¤jït prokœrbat /se/

543

kurvati se (Prokœrbala sæ j, så-kÆn rê!); 2. pren. upropastiti /se/, moralno /se/ iskvariti (Polï-ti~Åri su se zasÆnsegå prokœr-bali.)

prõlaz, m. - prolaz (Ne smîte zaprît pût, môrÅte nÅn pu{}åt prõlaz do kÇ}æ.)

prÿlç}Æ, s. - prolje}e (Na prÿlç}Æ sç brukvâ.)

prolêt, gl. svr{. (prolijç{, prolijû) - proliti (A tî, mâlî, ne povîj, }å}i kafç ne prolîj.)

prÿlçtnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pro-ljetni (Pãl je prâvÆ prÿlçtnÆ da-‘jï}.)

prolÆvåt /se/, gl. nesvr{. (prolüvÅ{ /se/, prolüvaj¤ /se/) - prolijevati /se/ (Ne prolüvÅj ~ïstu vëdu, zalîj { njûn rô‘ice.)

promÆnït, gl. svr{. (promünÆ{, pro-münæ) - promijeniti (U�rÅ j ståla. MôrÅmo njÿj promÆnït bate-rïju.)

promïslet, gl. svr{. (promïslÆ{, pro-mïslæ) - razmisliti, razmotriti (I�mÅ{ pråvo, kad bëjæ pro-mïslÆn.)

promÆ{åt, gl. svr{. (promü{Å{, pro-mü{aj¤) - promije{ati (Manç{tru môrÅ{ såkÿ målo promÆ{åt.)

promÆ{jåt, gl. nesvr{. (promü{jÅ{, promü{jaj¤) - promi{ljati, raz-mi{ljati (NÅgãl si, nï{ ne pro-mü{jÅ{ p›vÿ leh ~a storî{.)

promotåt, gl. svr{. (promotâ{, promotâj¤) - odvu}i kamo (Sç si måterino promotåla sëb¤n va svojÇ kÇ}u.)

pronÅ{åt, gl. nesvr{. (pronã{Å{, pronã{aj¤) - odnositi (Sê j k måteri pronÅ{åla.)

pronçst, gl. svr{. (pronesç{, pro-nesû) - odnijeti (JedÅnpût dÅ j mrâk prënesÅl nïkakovoga/nïkakovega mãl~i}a i da su ga na{lï dÇgo od kÇ}æ va nïkako-vÿn {t›pædu sçga raskësmÅ-nÿga/raskësmÅnæga.)

prônt (prõnta, prõnto), neodr. pridj. (komp. prÿntïjÆ) - gotov, pripravan, spreman (VåvÆk si prõnta za kœmpanïju.)

prõnto, pril. - gotovo, pripravno, spremno (Jê se prõnto za pîr?)

propådat, gl. nesvr{. (propådÅ{, propådaj¤) - 1. propadati, uni-{tavati se (KÇ}a nÅn propådÅ, a nü ju { ~în popråvit.); 2. tje-lesno slabjeti (Nü jÿj bojç, sç vï{æ propådÅ.)

propÅst, . Gjd. propÅsti - propast (Sç m¤ j pro{lë vå propÅst: i kÇ}a, i famîlija.)

propåst, gl. svr{. (propÅdç{, pro-pÅdû) - 1. propasti (MôrÅn nãj-prvÿ popråvit onû mu{jîv¤ ka-trîdu a{ }e propåst.); 2. pren. tjelesno propasti (Jâkÿ j propå-la zådnjÆh mïsæc dân, jçdva hëdÆ.)

prõlaz propåst

544

propejåt, gl. svr{. (propçje{, pro-pçj¤) - odvesti (vozilom) (Vås kôr{ su skopåli i propejåli matrjâl!)

propït se, gl. svr{. (propijç{ se, propijû se) - propiti se, po~eti u~estalo piti (Nî ôn ëdvavÆk takôv, tô j ëtkako sæ j prëpÆl.)

prôpjo, pril. - ba{, upravo (Tô tÆ j prôpjo takô kakë ti govërÆn.)

proplåkat, gl. svr{. (proplâ~e{, proplâ~¤) - provesti pla~u}i bez prekida (Cêl¤ nô} je tô dÆ-tç proplåkalo.)

propråt, gl. svr{. (properç{, pro-perû) - proprati, ovla{ oprati (Nî tô blåtno, dësti gÅ j malo propråt.)

propÇ~it, gl. svr{. (propÇ~Æ{, pro-pÇ~æ) - pro{upljiti, napraviti pukotinu (Måmo, balôn mi sæ j propÇ~Æl.)

prõpuh, m. - propuh (Zaprï po-nç{tru ili vrãta, prõpuh je!)

prop¤håt, gl. svr{. (propœ{e{, propœ{¤) - propuhati (SÇ mæ j prop¤hålo, a jœr sÅn se dobrë ob¤klå!)

propÇ{it, gl. svr{. (propÇ{Æ{, pro-pÇ{æ) - propu{iti, po~eti pu{iti (Kåd si pa tî propÇ{Æl?)

prora{}ên (prora{}enå, prora{}e-no), neodr. pridj. (komp. pro-ra{}enïjÆ) - prora{ten, protkan

~ime (primjerice: slanina pro-tkana mesom) (Ne vôlæ {pçh, lçh da jÆn je prora{}enå pÅn-cçta.)

prora{}ênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prora{}enîjÆ) - prora-{teni, protkani ~ime (primjeri-ce: slanina protkana mesom) (Odrï‘i mi kilë prora{}ênæ pÅncçtæ.)

prorenÇt, gl. svr{. (prorenê{, pro-renû) - protjerati, guranjem is-tjerati (primjerice djecu, ili sto-ku iz tora) (SH) (Prorenï ëfce vân!)

prorïzat, gl. svr{. (prorî‘e{, prorî-‘¤) - prorezati (U�sko mÆ j, mô-rat }u målo prorïzat.)

prÿrokovat, gl. nesvr{. (prÿroku-je{, prÿrokuj¤) - proricati (Stâ-rÆ jûdi su prorëkovali krâj svî-ta, ma se tô jë{ nî dogodïlo.)

prosêt, gl. svr{. (prosîje{, prosîj¤) - prosijati (Prosîj m¤kÇ p›vÿ leh grê{ mÆsït.)

prõsika, . - prostor u {umi na ko-jem su posje~ena stabla radi lak{ega ga{enja po`ara (SH) (B›zo smo storïli prõsiku da vatrogåsci mër¤ dô}.)

prosïpat, gl. nesvr{. (prosîpje{/prosïpÅ{, prosîpj¤/prosïpaj¤) - prosipati ([kÇja tÆ j na {kÅr-tëcu pa ti se z›na prosîpj¤.)

prosït, gl. nesvr{. (prosÆ{, prosæ) - prositi, moliti (PrësÆn te, ne

propejåt prosït

545

blæjï a{ }e kî rç} da si pol¤-dêl.)

prõslava, `. - proslava (Va Domû j ve~erås prõslava Dâna dr‘ãv-nosti.)

proslåvit, gl. svr{. (proslåvÆ{, pro-slåvæ) - proslaviti (H}î nÅn je fïnila {kôle, môrÅt }emo tô proslåvit.)

proslÅvjåt, gl. nesvr{. (proslãvjÅ{, proslãvjaj¤) - proslavljati (Slå-bo smo nïkad takëvo ~â pro-slÅvjåli.)

prôst (prostå, prosto), neodr. pridj. (komp. prostïjÆ) - obi~an, pri-prost, jednostavan (Za pëdomi mÆ j dobrå prostïjÅ rëba.)

prost (prostå, prosto), neodr. pridj. (komp. prostïjÆ) - neuljudan (BÇdite prüstÿjni, dïca. On ne smî bit prëst, ni tî ne smî{ bït prostå, tô j jâko g›do.)

prôstÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prostîjÆ) - 1. obi~ni, priprosti, jednostavni (K¤pï mi mçtÅr i pôl prôstæ rëbe za za{ït håju.); 2. neuljudni (Sâmo prôstÆ jûdi kjanû, dïco!)

prostïrat, gl. nesvr{. (prostïrÅ{, prostïraj¤) - prostirati (Kad je lîp dân sç ‘änskæ prostïraj¤ rëbu.)

prostït, gl. nesvr{. (prostî{, prostê) - oprostiti u~injenu krivdu (Pü-tãj j¤ da ti prostî.)

prostorïja, `. - prostorija (Va tôj kÇ}ici su lçh dvê prostorïje.)

prõstrÅn (prõstrana, prõstrano), neodr. pridj. (komp. prostra-nïjÆ) - prostran (KÇ}Å j ståra, alÆ j dësti prõstrana.)

prõstranÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prostranîjÆ) - prostrani (OnãstÅ prõstranÅ kåmarÅ j nå{a.)

prostrïca, `. - okomita letvica (primjerice u plotu) (SV) (NïkÆ j zïsk¤bÅl dvê prostrïce z lçsæ.)

prostrï}, gl. svr{. (prostrÆ‘ç{, pro-strÆ‘û) - prorezati no`icama (ProstrÆ‘ï målo çvdï dëli na nogåvici.)

prost›t, gl. svr{. (prostrç{, prostrû) - prostrijeti (Re~û da kakë prostrç{, takë }e{ lç}.)

prosût, gl. svr{. (prospç{, prospû) - prosuti (Prospï ôv pëpæl na gomïlu.)

prosvidråt, gl. svr{. (prosvidrâ{, prosvidrâj¤) - provrtati, izdup-sti svrdlom (SV) (Prosvidrãj mi dvê {kÇjice na onôj låti.)

pro{}änjÆ, s. - 1. oprost (Kad kogå/kegå uvrädÆ{, môrÅ{ ga pro{}ä-njÅ pÆtåt!); 2. hodo~a{}e (isto: hodo~ã{}Æ) (Grëbni~ani/Grë-mi~ani gredû na pro{}änjÆ na GorÇ na Mâl¤ Gëspoju i Mãjki Bë‘jÿj Trså{kÿj na DûhovskÆ pÿndïjak.)

prõslava pro{}änjÆ

546

pro{egåt se, gl. svr{. (pro{egâ{ se, pro{egâj¤ se) - postati oprezan, mudar, lukav (SV) (Dvãput san fålæl pa sÅn se pro{egâl.)

pro{ê{ija, `. - procesija (Na Têlo-v¤ j vçlÅ pro{ê{ija.)

pro{Ærït /se/, gl. nesvr{. (pro{ürÆ{ /se/, pro{üræ /se/) - pro{iriti /se/ (PopråvÆl si se, môrÅn ti pro{Ærït bragç{e.)

pro{Ævåt, gl. nesvr{. (pro{üvÅ{, pro{üvaj¤) - pro{ivati ([tramåci su se nå r¤ke pro{Ævåli.)

pro{ït, gl. svr{. (pro{îje{, pro{îj¤) - pro{iti (Dvãp¤t pro{îj, bëje }e dr`åt.)

prô{lÆ (-Å, -ÿ), pridj. - pro{li (Ot›-gali smo prô{l¤ {etemânu.)

pro{¤pït /se/, gl. svr{. (pro{œpÆ{ /se/, pro{œpæ /se/) - pro{upljiti /se/ (isto: proh¤dït) (GÇma mi sæ j pro{¤pïla na bicïklu, môrÅn klåst blçk!)

pro{¤{çt, gl. svr{. (pro{œ{Æ{, pro-{œ{æ) - prosu{iti, lagano osu{iti (Pomålo puhjâ pa }e vãlda dë ve~era prÿ{¤{çt rëbu.)

pro{vÆkåt, gl. svr{. (pro{vü~e{, pro{vü~¤) - poludjeti, izgubiti pamet (SV) (OvüstÆ j zåsprÅve pro{vÆkâl.)

protç}, gl. svr{. (prote~ç{, prote-~û) - 1. prote}i (Nî bîlo vodê ëdjutra, måloprvÿ j proteklå.);

2. otr~ati, protr~ati (Kad sÅn bÆ-lå mlåjÅ, ~â j menï bîlo protç} v RÆkÇ.)

protægnÇt /se/, gl. svr{. (protägne{ /se/, protägn¤ /se/) - protegnuti /se/ (Ne v¤cï se! Protægnï kë-rÅk!)

protçzat se, gl. nesvr{. (protê‘e{ se, protꑤ se) - protezati se (Da se ne bï{ protçzÅl pred jû-di, tô j nçpristÿjno.)

proti/protiv, prij. - protiv (NümÅn nï{ proti tebç.)

protivÅn (protÆvna, protÆvno), neodr. pridj. (komp. protÆvnïjÆ) - protivan, koji se protivi (Jå mu nîs prëtivÅn.)

protÆvït se, gl. nesvr{. (protüvÆ{ se, protüvæ se) - protiviti se (Tçli su se o‘enït, ali su se njejî protÆ-vïli.)

protÆvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. protivnîjÆ) - protivni, upravo onaj koji se protivi (Trîba ~Çt i onôga/onêga prëtivnÿga/prë-tivnæga.)

protït, gl. nesvr{. (protî{, protê) - zapovijedati (SV) (Va fåbriki prôto protî, õn je tåmo glãvnÆ.)

prôto, m. Gjd. prôtota - nadzornik, poslovo|a (SV) (Va fåbriki prôto protî, õn je tåmo glãvnÆ.)

protumå~it, gl. svr{. (protumå~Æ{, protumå~æ) - protuma~iti,

pro{egåt se protumå~it

547

objasniti (Ne razumîn te, bï{ mi tô mëgÅl målo bojç protu-må~it?)

prôva, `. - proba, pokus (SåkÆ vç-~ær ïmÅmo prôve, a{ nÅn je sobëtu prüredba.)

provåt, gl. svr{. (provâ{, provâj¤) - ku{ati, probati, poku{ati (TrîbÅ nãjprvÿ provåt, a õnda povæ-dåt.)

prõvid, `. Gjd. prõvidi - budu}-nost (AM) (Nïki ne znâ ~å mu donã{Å prõvid.)

provÆdnôst, `. Gjd. provÆdnosti - providnost (isto: providänca) (Na{lå sÅn na dnÇ {kabelîna hïjadu kûn, na kê sÅn bÆlå po-zÅbïla. ^a tô nî provÆdnôst?)

providänca, `. Gmn. providênc - providnost (isto: provÆdnôst) (Na{lå sÅn na dnÇ {kabelîna hïjadu kûn, na kê sÅn bÆlå po-zÅbïla. ^a tô nî providänca?)

provïdet, gl. svr{. (provïdÆ{, pro-vïdæ) - postarati se, pobrinuti se (Provïdeli smo dïci såkÿn za kÇ}u.)

provÆvåt, gl. nesvr{. (provûje{/provüvÅ{, provûj¤/provüvaj¤) - isku{avati, isprobavati (ProvÆ-vãl sÅn vï{e pœtÆ, ali ne grê pa ne grê.)

provlÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (provlã-~Æ{ /se/, provlã~æ /se/) - pro-vla~iti /se/ (Sçga i så~esa smo

tÇ narïvali i såd se môrÅmo provlÅ~ït ako }emo prô}.)

provrçt, gl. svr{. (3. l. jd. provrç) - proklju~ati, provreti (Kad vo-då provrç, klÅdç{ på{tu kÇhat.)

provrîst, gl. svr{. (provrÆzç{, pro-vrÆzû) - provu}i nit kroz uski otvor (primjerice: nit konca kroz u{icu igle) (Du{ïca se pro-vrÆzç ~ez konjï}a pa se tô lo`î va `mûj z ÇlÆn/ÇjÆn i vodûn, i va`gç se.)

provrÆzåt, gl. nesvr{. (provrüzÅ{, provrüzaj¤) - provla~iti nit kroz uski otvor (primjerice: nit konca kroz u{icu igle) (Ne vï-dÆn bez o}Ålîh nï{, a ni { njïmi ne vïdÆn konåc provrÆzåt.)

provrizævåt, gl. nesvr{. (provri-‘ûje{/provri‘ävÅ{, provri‘ûj¤/provri‘ävaj¤) - obi~avati pro-vla~iti nit kroz uski otvor (pri-mjerice: nit konca kroz u{icu igle) (Kad sÅn bÆlå mlÅdå pro-vizævåla sÅn bez o}Ålîh.)

provÈslo/provrslo, s. Nmn. pro-vÈslå/provrslå - dr`ak na vjedru ili na kotli}u za kuhanje pa-lente (ProvÈslë rãbÆ za ponÅ{åt pinjåtu.)

prov›tat, gl. svr{. (prov›tÅ{, pro-v›taj¤) - izdupsti (Mï{i su pro-v›tali {kÇje na podÇ.)

provû} /se/, gl. svr{. (prov¤~ç{ /se/, prov¤~û /se/) - provu}i

prôva provû} /se/

548

/se/ (KëmÅ} sÅn se prëv¤kÅl va {kôli.)

prõzirÅn (prõzÆrna, prõzÆrno), neodr. pridj. (komp. prozÆrnïjÆ) - proziran, providan (Ne vôlÆn ovû blûzicu a{ mÆ j prevç} prõzÆrna.)

prõzÆrnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. prozÆrnîjÆ) - prozirni, providni (VåvÆk se ob¤~ç va prõzÆrn¤ rëbu.)

prozrÅ~ït, gl. svr{. (prozrã~Æ{, prozrã~æ) - prozra~iti, izlo`iti svje`em zraku (O�prla sÅn po-nç{tre i vrãta da se kÇ}a dobrë prozrã~Æ.)

pro‘dÅgåt/pro‘dÅrgåt, gl. svr{. (pro‘dãgÅ{/pro‘dãrgÅ{, pro-‘dãgaj¤/pro‘dãrgaj¤) - pro-~istiti za~epljeni otvor {tapom ili `icom (SV) (Za{tôpÅn mÆ j sÇdopær, }ê{ ga pro‘dÅgåt?)

pro‘Ævçt, gl. nesvr{. (pro‘Ævî{/pro‘ivîje{, pro‘Ævê/pro‘ivîj¤) - dugo po`ivjeti u dobru (@elîn ti da po‘ivîje{ va pänziji jo{ ~Çda lêt.)

pro‘vænkojit, gl. svr{. (pro‘vän-kojÆn, pro‘vänkojæ) - nevoljko pro`vakati (KëmÅ} san pro-`vænkëjila kërinu od jåbukæ.

p›sa, s. mn. - prsa, grudi (Nôno mæ j u`âl kojonåt da ïmÅn p›-sa od mlâdÿga t›sa.)

p›sit se, gl. nesvr{. (p›sÆ{ se, p›sæ se) - juna~iti se (On se leh p›sÆ pred divõj~icami na õdmoru.)

p›st, m. - prst (Zadäl sÅn se z ba-tï}æn po p›stu!)

p›stæn, m. Gjd. p›stena - prsten (Z brëda joj je dënesÅl p›stæn z bïseri}æn.)

p›steni}, m. - mali prsteni} (Ov p›steni} sÅn dobïla za bärmu.)

p›stenina, `. - velik, ru`an prsten (Ne vôlÆn onî p›stenine, pa jo{ na mu{kîmi.)

p›stenjÅk, m. - ~etvrti prst na ruci (na kojem se obi~no nosi pr-sten) (Na p›stenjÅku nësÆn leh vçricu.)

prstänjÆ, s. - prstenje (Ne vôlÆn ~Çda prstänjÅ na p›stÆh.)

p›sti}, m. - mali prst (StïsnulÅ j p›sti} {kabelînÿn pa jÿj je nëhti} poplÅvêl.)

p›stina, ‘. - veliki, krupni, grubi i ru‘ni prst (Imäl je vçlÆ p›stine, kod gråbje.)

pr{}åt, gl. nesvr{. (p›{}æ{, p›{}¤) - brbljati, lupetati (Ne pr{}ï, mëlÆn te kod Bëga, ne mëræn te naslÆ{åt.)

pr{karïja, `. - bezna~ajna sitnica (Nå, k¤pïla sÅn pâr pr{karîj va nãjlonu i tô j stô pedesêt kûn!)

p›{kat, gl. nesvr{. (p›{kÅ{, p›{kaj¤) - pr~kati, raditi {to malo i be-zna~ajno (Leh p›{kÅ mçsto da se zåsprÅve }apâ dçla.)

pr{ôna, `. - stasita osoba (I måt njÿj je bÆlå pr{ôna.)

prõzirÅn pr{ôna

549

pr{Çt, m. - pr{ut, suhi svinjski but (Pås mÆ j z r¤kê }åpn¤l këmÅd pr{Çta.)

prtabõn~i}, m. - neugledna jabu-~ica (SV) (Ovôga/ovêga lçta leh prtabôn~i}i.)

p›tit, gl. nesvr{. (p›tÆ{, p›tæ) - obasipati pogrdama (Sçga m¤ j p›tila da nas je bîlo srân na-slÆ{åt.)

p›tit se, gl. nesvr{. (p›tÆ{ se, p›tæ se) - penjati se, peti se (Ne p›ti se nâ t¤ ~rï{nju. Da ne bï{ pãl!)

prÇ~ica, `. - nizak stol~i} (isto: {kanjï}) (Jë{ i såd mÆ j va kÇ}i prÇ~ica kû mÆ j nôno dâl storït kad sÅn bÆlå mï}i{na.)

pr¤gå, `. Ajd. prûgu - `eljezni~ka pruga (Påzi kad grê{ priko pr¤gê.)

prÇka, . - nizak stolac bez naslo-na (isto: {kânj) (PrÇkæ j dçlÅl môj nôno, a{ je bîl tï{jÅr.)

pru{ijâna, `. - rebrenica na pro-zoru (Pru{ijânæ j dobrë zaprît po bÇri, ali i po lçtu da teplüna ne grê kÇ}u.)

prût, m. - prut, {iba (isto: {ïba) (Od måtere sÅn u‘al dobït prûtÿn.)

prutïca, . - masnica, trag od udar-ca {ibom (U`åle su mi bït pru-tïce poznåt kad mæ j otåc stû-kÅl prûtÿn.)

prutï}, m. - mali prut (Dicå za Mi-kÇlu dobê prutï} i kakôv dâr.)

prÇ‘it /se/, gl. svr{. (prÇ‘Æ /se/, prÇ‘æ /se/) - pru`iti /se/, izrav-nati /se/ (PrÇ‘i se målo na kå-u~u.)

prvçskinja, . - junica (SH) (Jednë lçto smo imçli dvê prvçski-nje.)

p›vÆ (-Å, -ÿ), red. br. - prvi (Jo{ ~œ-vÅ nônotÿv opasâ~ z P›vÿga/P›væga råta.)

p›vÿ, pril. - prije, ranije (P›vÿ j âjdæ bîlo nãjvi{e v ObrofcÇ, a kad je cvalå, sâ j bÆlå jednå rô‘ica.)

pr‘ûn, m. Gjd. pr‘¤nå - zatvor (Pr‘œn je za tâti.)

pr‘våt, gl. nesvr{. (3. l. jd. pr‘vâ) - ~initi vrutke pri kuhanju (odno-si se na ka{u) (SH) (Kå{a po-malo pr`vâ, dçlaj¤ se vr¤tkï.)

pu/pul/puli, prij. - kraj, pokraj, uz, kod (SV) (Bül sÅn pu/pul/puli Tôneta.)

pÇcat, gl. nesvr{. (pÇcÅ{, pÇcaj¤) - pucati (PÇcali su nâ nje z automâta.)

pû~, `. Gjd. pû~i - pukotina (Bül je põtres, na~inül je pû~i na zÆdÇ.)

pÇ~ænka, . - igla pribada~a (P›vÿ leh zarœbÆn, prikÇ~Æn rûb z p¤~ænkami.)

pÇ~ænkica, `. - mala pribada~a (PÇ~ænkica mÆ j påla, dâ j¤ vï-di{?)

pr{Çt pÇ~ænkica

550

pÇ~i}, m. - malo dugme (Otkïn¤l ti sæ j pÇ~i}, ~çkÅj, }u ti ga za{ït.)

pÇ~it, gl. svr{. (pÇ~Æ{, pÇ~æ) - puknuti (Ne fÿrcãj se/fÿrcîrÅj se a{ }e ~â pÇ~it va tebï!)

pÇh, m. - puh (PÇhi storê dÇpju va drvÇ.)

p¤hålica, . - cijev u koju se pu{e radi razgorijevanja vatre na ognji{tu (SV) (Va ogãnj sæ j p¤hålo z p¤hålic¤n da bëje gorî.)

pœhalo, s. - pren. lijen~ina, mli-tavac (samo u frazi m›tvÿ pœ-halo) (Kakëvu korãjn¤ trîba o`enït, a ne m›tvÿ pœhalo.)

p¤håt, gl. nesvr{. (pœ{e{, pœ{¤) - puhati (BÇra pœ{e i snîg metç!)

pûhni}, m. - vrsta gljive (SV) (Zâ~ ste doneslï tî pûhni}i? Ne va-jâj¤ za jïst!)

p¤hnÇt, gl. svr{. (pœhne{, pœhn¤) - puhnuti (P¤hnï va {tçriku ako }e{ j¤ pogÅsït.)

pÇkn¤t, gl. svr{. (pûkne{, pûkn¤) - puknuti (PÇkn¤t }u ëd jÅda!)

pulicïja, . - policija (Legitimâciju }e{ dobït na pulicïji.)

pÇlivær, m. Gjd. pÇlivera - pulo-ver (Måt m¤ j oplelå ~rjênÆ pÇ-livær.)

pÇliveri}, m. - mali pulover (Ople-lå sÅn mu lîp pÇliveri}, ali ga ne vôlÆ nosït.)

pœmpa [pœÜpa], `. Gmn. pûmp [pûÜp] - pumpa, crpka (Ne dçlÅ mi måkina za rëbu pråt. Zgjäda dÅ j pœmpa zgorçla.)

pœmparice [pœÜparice], `. mn. - hla~e ili ga}e koje na dnu no-gavice imaju gumu ili dugme (SV) (Stâræ ‘änske spod bærhå-na po zÆmï nëse pœmparice.)

p¤mpåt [p¤Üpåt], gl. nesvr{. (pœmpÅ{ [pœÜpÅ{], pœmpaj¤ [pœÜpaj¤]) - pumpati, crpiti, vaditi teku}inu crpkom (PÇ~ilÅ j cjêv, môrÅt }emo vëdu s ko-nëbe p¤mpåt.)

pûn (pÇna, pÇno), pridj. neodr. (punïji, punïja) - pun (Sâmo bogâtÆ su imçli vçlæ bå~vine pÇne vÆnå.)

pÇnat, m. Gjd. pœnta - 1. bod, {av (SvÆlå se {îje z fünimi pœnti.); 2. bod u igri (A�, li{âj kad nümÅ{ pœntÆh!)

pœnd’a, `. - duga kosa smotana na potiljku (NônÅ j vlâsi nosïla na pœnd’u.)

pÇno, pril. - puno, mnogo (Kad bû{ {lå ~ezprÿgôn, påzi a{ je sç pÇno kamänjÅ po p¤tÇ.)

punolçtÅn (punolçtna, punolçtno), neodr. pridj. - punoljetan (Nîs smçla po} na tãnci dokligëd nîs bÆlå punolçtna.)

punolçtnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pu-noljetni (Vozã{k¤ dobê sâmo punolçtnÆ.)

pÇ~i} punolçtnÆ

551

pÇnomÿ}, `. Gjd. pÇnomo}i - punomo} (Otåc mÆ j dâl pÇno-mÿ} da mëræn dï} njegëvi sõldi z bãnkæ.)

pûns, m. Gjd. pœnsa - rukavice bez prstiju ili kratke pletene orukvice koje se po velikoj hladno}i stavljaju oko ru~nih zglobova i na donji dio pod-laktice (SV) (Pœnsi po zÆmï nësæ ‘änskæ kê prodãvaj¤ na plåci.)

pœnta, . Gmn. pûnt - 1. potporanj (]ê{ p¤ntåt z `elêznÆmi ili z drvênimi pœntami?); 2. vrh olovke ili grafitni ulo`ak za tehni~ku olovku (SL) (PÇkla mÆ j pœnta. Kãj mÆ j {ijålo?); 3. svrdlo (SV) (RãbÆ mi pœnta za ‘elçzo, a ne za drvë.)

p¤ntapç, s. Gjd. p¤ntapçta - bro{, igla sigurnosnica (P¤ntapç mi se otku~ûje pa }u ga zg¤bït.)

p¤ntarijôl, m. - to~kalo, alat za obilje`avanje (SV) (P¤ntarijôl mÆ j ostâl pu njegå.)

p¤ntåt /se/, gl. nesvr{. (p¤ntâ{ /se/, p¤ntâj¤ /se/) - 1. stavljati pot-pornje (]ê{ p¤ntåt z `elêznÆ-mi ili z drvênimi pœntami?); 2. pren. nagovarati, podbadati (Stâlno me p¤ntâ da jÿj tô kœ-pÆn.); 3. pren. podmetnuti, podbo~iti (P¤ntâj tô målo bëjæ da se ne båtÆ.)

pœntica, `. - okrajak kruha (VôlÆn pœnticu, våvÆk mi j¤ pu{}ûj.)

p¤ntîn, m. - jastuk za novoro|en-~e (Tô j bîlo p›vÿ. Danås ni p¤ntînÆh, ni få{Æh, a ni plên.)

p¤ntîna, `. - ~avli} s plosnatom glavicom za pri~vr{}ivanje papira (PrikÇ~i tâ kalændâr s p¤ntîn¤n.)

pûpa, `. - lutka (Blånjanice su lîpe, rïcaste pa su divõj~ice od njïh dçlale pûpÅn vlâsi.)

pÇpak, m. Gjd. pÇpka/pÇfka - 1. pupoljak (Ov {Æpåk ~å smo ga lâni posÅdïli, imäl je ovô lçto {êst pÇfkih.); 2. pupak (Tâ tÆ j måji~ica krÅtkå, vïdet tÆ j pÇpak!)

pÇp~i}/pÇf~i}, m. - mali, mladi pupoljak (Måmo, na {Æpkû j jedân pÇf~i}!)

pûpica, ‘. - lutkica (Srdå{nÅ j, kod pûpica!)

pupolot, m. - lutak (Od sîh ïgra~Åk nãjvôlÆ jednogå pupolëta.)

pupoloti}, m. - mali lutak (Nä}e zaspåt ako mu nî njegëvoga/njegëvega pupolëti}a.)

pÇra, `. - pura, tuka (Dr‘Æmë kë-ko{e i trî pÇre.)

pœrga, `. - purgativno sredstvo, laksativ (P›vÿ operâcijæ trîbÅ popït pœrgu.) � bït kod dÅ j pœrgu popÆl - biti izrazito ne-

pÇnomÿ} pœrga

552

miran (^å tÆ j, pohãjÅ{ kod da si pœrgu popÆlå?)

pÇrica, ‘. - mala pura (Ne kupûj pÇrinu, dësti nÅn je pÇrica.)

pÇrina, ‘. - velika pura (Ne kupûj pÇrinu, dësti nÅn je pÇrica.)

pûsti}, m. - 1. lutka kojoj ma{kare sude i spaljuju je na ^istu sri-jedu (Pûsti} ve} cêl¤ {etemânu vïsÆ na st¤pÇ.); 2. snjegovi} (Nçka sâmo ~a vï{æ napådÅ, dçlat }emo pûsti}a.)

pustinjâk, m. Gjd. pustinjÅkå - pustinjak, samotnjak (@Ævî sâm kod pustinjâk.)

pustït, gl. svr{. (pustî{, pustê) - ostaviti (isto: pu{}åt) (Pustïla sÅn svïtlo na åutu/åvutu cêlu nô} pa mi sæ j baterïja sprÅznï-la.)

pustït se, gl. svr{. (3. l. mn. pustê se) - razi}i se, rastati se (^Çda lêt su ofîrali i na kråju su se pustïli.)

pûsto, pril. - pusto (Pëve~ær po zÆmï. Sï su va kÇ}ah.)

pÇstÿ{, `. Gjd. pÇsto{i - pusto{ (Kakëv¤ pœsto{ je na~inïla bÇ-ra!)

pu{â~, m. Gjd. pu{Å~å - pu{a~ (Va nå{ÿj famîliji nî pu{Å~îh.)

pu{}åt, gl. svr{. (pu{}â{, pu{}âj¤) - ostaviti (isto: pustït) (Pu{}âj tû vçl¤ bâlinu! Vî{ da ju këmÅ} dr`î{!)

p¤{}åt, gl. nesvr{. (pœ{}Å{, pœ-{}aj¤) - ostavljati (U‘åla nas je måt sâmih p¤{}åt.)

pu{}ævåt, gl. nesvr{. (pu{}ûje{/pu{}ävÅ{, pu{}ûj¤/pu{}ävaj¤) - obi~avati ostavljati (Ne pu{}ä-vÅj stvâri zå sob¤n. Pospråvi bâræn svojç.)

pÇ{it, gl. nesvr{. (pÇ{Æ{, pÇ{æ) - pu{iti (isto: fumåt) (Ma ~å i tî pÇ{Æ{?)

pu{jîv (pu{jïva, pu{jïvo), neodr. pridj. (komp. pu{jivïjÆ) - crvljiv (Ovô lêto su ~rï{nje pu{jïve.)

pu{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. pu{jivîjÆ) - crvljivi (Hïti na go-mïlu pu{jîvæ jåbuke!)

pÇ{ka, . Gmn. pu{âk - pu{ka (Va kÇ}i ïmÅmo lëva{k¤ pÇ{ku.)

pÇ{kalica, . - dje~ja pu{ka, igra~ka napravljena od bazge kroz ko-ju se izbacuje plod smreke (SV) (Tê pÇ{kalice smo dçlali sâmi, a menî j u‘âl i otåc pomë}!)

pût, m. Gjd. p¤tå - 1. put (AsfÅltî-rali/asvÅltîrali/a{vÅltîrali su nÅn pût do kÇ}æ.); 2. putovanje (Sç smo mu pari}åli i otpråvili ga na pût.)

put, prij. - put, prema, k (Ov pût pçje put Zâgreba.)

pÇtac, m. Gjd. pÇca - dugme, pu-ce (isto: botûn) (]apãj se za pÇtac a{ grê dümja~År.)

pÇrica pÇtac

553

putåna, `. - bludnica, prostitutka (SH) (isto: kœrba) (Za kœrbu sæ j p›vÿ reklë putâna.)

pûtÅr, m. Gjd. pûtra - maslac (Kad se pûtÅr skÇha, ostâne måslo i fçca, a onâ j nãjbojÅ s palän-t¤n.)

pûtarica, `. - vrsta salate mekih listova (NïkÆ vôlÆ kristãlku, a mî nãjvôlÆmo pûtaricu.)

putåsa, . - eksplozivni pra{ak ko-jim se za Bo`i} pucalo sa '`e-lezon' (SV) (Va ‘elçzo sæ j zï-træslo putåsæ.)

putï}, m. - mali prilazni put (Ako nÅn ostâne betôna/bitûna, za-betonîrat }emo i dêl putï}a.)

putovåt, gl. nesvr{. (putûje{, pu-tûj¤) - putovati (Afitãl je stân v RÆkï a{ mu se ne dâ såkÆ dân putovåt.)

pœtpudica, `. - labudica (SV) (Pœt-

pudicu mëre{ vïdet kadagëd i va môru.)

pûtri}, m. - 1. manji komad ma-slaca (Pëjutro popijên bêlÿ ka-fç i fçtu krÇha namå‘enu s pû-tri}æn.); 2. vrsta `utoga graha (SV) (Nãjve} smo imçli pûtri}a. On se b›zo skÇhÅ.)

pûzat se, gl. nesvr{. (pû‘e{ se, pû‘¤ se) - klizati se (Pûzali smo se po basamânu.)

pÇzdra, . Gmn. pÇzdÅr - mlohavo meso, `lundra (SV) (^a si dë-nesÅl tû pÇzdru? Sï ga mëgÅl pÆtåt mêso za {nïceli!)

pÇzdrina, . - vrlo mlohavo meso slabe kakvo}e (Nesï mu tû pÇzdrinu nåzÅd, nekå ti dâ spodëbno mêso.)

pû‘, m. Gjd. p¤‘å - pu` (P¤‘ï su mi va v›tu, môrÅn je { ~în po-sïpat.)

putåna pû‘

554

RrÅbït, gl. nesvr{. (rãbÆ{, rãbæ) -

trebati, upotrebljavati (Tâ rçmæn bi rÅbïlo pomolåt.)

rabot, m. - dio obu}e uz petu i no`ni gle`anj (Rabët je dêl kopïce uz pætÇ.)

râbu{, m. - nov~arka, lisnica (isto: bu{tîn, {rãjtaflÆn, takujîn) (Dâ ïmÅ{ ~â va râbu{u?)

râbu{i}, m. - mala nov~arka, nov-~arka za sitni{ (K¤pïla njÿj je lîp râbu{i} na samnjÇ.)

râbu{ina, `. - velika nov~arka (I�mÅ{ râbu{inu kod da si o{târ.)

råca, . - 1. rasa, soj (Onï su dobrï po råci.); 2. patka (S¤sçdi su k¤pïli råce pa smo jÆn se ~Ç-dili.)

racänta, . Gmn. racênt - zumbul, hijacint (Klçtu }u posÅdït vï{e racênt. Vî{ kakë su mi lîpe!)

rå~ina, `. - karcinom kao osobito te{ka bolest (ImçlÅ j rå~inu, ali j, Bëgu hvÅlå, såd dobrë.)

rÅ~ït se, gl. svr{. (rã~Æ{ se, rã~æ se) - militi se: svi|ati se, biti rad ~emu, voljeti {to ~initi (SV) (Dâ ti se ~â rã~Æ tâ palänta?)

rã~jÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - pa~ji, ra~ji (Va ku{în da se klãdaj¤ rã~jæ perå.)

ra~ûn, m. Gjd. ra~¤nå - ra~un (Stê storïli ra~ûn?)

ra~unålo, s. - zastarj. naprava za zbrajanje i oduzimanje u pu~-koj {koli (Dicå su za MikÇlu dobïla ra~unålo i ~Çdila se da za ~â j tô.)

ra~unåt, gl. nesvr{. (ra~unâ{, ra-~unâj¤) - 1. ra~unati (UmçlÅ j dobrë ra~unåt.); 2. pren. imati u vidu koga ili {to (Podvæzãl sÅn se ~oviku tô storït, pa ôn ra~unâ nâ me.)

råd (-a, -o), pridj. (samo u Njd. i mn. svih triju rodova) - voljan, sklon (Råd/råjÆ sÅn ti tô storït leh... // Råda/råjÅ sÅn pô} spåt leh vâ tÿ gjçdat.); (VåvÆk skÇ-hÅn pçkmez od ÅrmulînÆh a{ mi ga dicå råda pojidû.); (Rådi smo sidçli nå bÅnku a{ bïmo n¤trï na{lï vÿj~â za pojïst.)

radï}, m. - vrsta divlje ili vrtne sa-late iz roda masla~aka: lo}i-ka (Za ve~çru smo radï} i kÿm-pîr.)

râdijo, s. - radijski prijamnik (StrÆ-~çvi su p›vÆ va selÇ imçli râdi-jo.)

radiôna, `. - radionica (CêlÆ dãn je va radiôni a{ da môrÅ nî~ fïnit.)

rÅbït radiôna

555

rãdnÆ (-Å, -ÿ), neodr. pridj. - radni (Danås je rãdnÆ dân.)

rãdnica, `. - radnica (Måt jÿj je bÆlå rãdnica i nü ju togå/tegå nïkad bîlo srân.)

rãdnÆk, m. - radnik (Otåc jÿj je bîl rãdnÆk i nü ju togå/tegå nïkad bîlo srân.)

rãdni{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - radni~ki (Jå sÅn z rãdni{kæ famîlijæ i nü me togå/tegå nïkad bîlo srân.)

rådÿst, `. - radost, radovanje � dü~jÅ rådÿst - `enske grudi (Færmâ plåkat dë~Æn vïdÆ dü~j¤ rådÿst.)

rÅhâl (rÅhlå, rÅhlo), neodr. pridj. (komp. rahlïjÆ) - rahao (Zemjâ j rÅhlå, mëre{ pësæt salâtu.)

rahïti~Ån (rahïti~na, rahïti~no) neodr. pridj. - rahiti~an, slabih kostiju (^Çda mlikarîc je bÆlë krçcasto/krêcasto/krç~asto, a{ su ~Çda nosïle, a bîle su rahï-ti~ne.)

rahjåt, gl. nesvr{. (rahjâ{, rahjâj¤) - ~initi {to rahlim (Rahjåli smo slåmicu za va jåslice.)

râhlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rahlîjÆ) - rahli (Dopejï mi målo râhlæ zemjê za rô`ice.)

râj, m. Gjd. råja - raj (Umrlâ j i såd je va råju.)

rÅjåt /se/, gl. nesvr{. (rãjÅ{ /se/, rãjaj¤ /se/) - ra|ati /se/ (I rçkÅl je Bôg da }e `änskæ rÅjåt va

mÇkah a{ su Evine h}çri.)râjs, m. Gjd. rãjsa - komad drveta

za ko~enje na konjskoj zapregi (SV) (Z rãjsÿn se kô~Æ.)

rãjsit, gl. nesvr{. (rãjsÆ{, rãjsæ) - komadom drveta ko~iti konj-sku zapregu (SV) (Rãjsi, rãjsi, preb›zo grê{!)

rãjskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - rajski (Tåmo dÅ j rãjskÆ mîr.)

rãjzat, gl. nesvr{. (rãjzÅ{, rãjzaj¤) - kru`iti od mjesta do mjesta u potrazi za dobrim provodom, zabavom (SV) (Cêlu nô} su rãj-zali od o{tarïje do o{tarïjæ.)

råk, m. - 1. rak (UlovïlÅ j råka i do-neslå ga va bujolï}u.); 2. rak (bolest: karcinom) (Oboläl je od råka.)

rakïja, . - rakija (Zanesï mu bëcu rakïjæ.)

rakijâ{, m. Gjd. rakijÅ{å - osoba koja neumjereno pije rakiju (Ne k¤mpanjãj se z rakijÅ{ôn!)

rakïjica, `. - rakija kao osobito ukusno pi}e (]ê{ jednÇ rakïjicu? Re~û dÅ j dobrå za `elÇdac.)

rakïjina, `. - 1. `estoka rakija (^å si mi dâl tû rakïjinu? Tô se ne mëre pït!); 2. rakija kao pi}e koje uzrokuje mnoge proble-me (^å sæ j onå sirotå napåtila zbog rakïjinæ!)

Råkovo Selo, m. - top. zaselak Buzdohnja u cerni~koj plova-niji, rabi se i oblik Råki, m. mn.

rãdnÆ Råkovo Selo

556

råkva, `. Gmn. råkÅv - 1. kanal kroz koji protje~e voda na mlin ili pilanu (Perå su napådala va råkvu pa vodå ne mëre do kôl.); 2. grobna jama: raka (Ne mëræn ni pogjçdat va råkvu.)

râl, . Gjd. râli - zemlji{na mjera: ral (K¤pül je râl zemjê.)

rålica, `. - ralica (Zapãl je vçlÆ snîg, do nïkÆh sêl se ne mër¤ ni rålice probït.)

rålo, s. - ralo (Z rålÿn sæ j p›vo orålo.)

râm, m. Gjd. råma - metal bakar (SV) (isto: båkÅr) (Od ~eså su vân cjêvi? - Od råma!)

råme, s. Gjd. råmena - rame (Bolî me råme. Znåmi tõrbu z råme-na.)

ramên (ramçna, ramçno), neodr. pridj. - bakren (isto: båkræn) (Kotãl je ramên.)

ramênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ba-kreni (isto: båkrenÆ) (K¤pül je ramênü kotâl.)

rÅmpïnac, m. Gjd. rÅmpünca - vrsta male ru~ne pile (Tûpi su ti zûbi na rÅmpüncu.)

råna, `. - rana (]ê{ mi rånu prevït?) rãnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp.

ranîjÆ) - rani (PosÅdïli smo rãnÆ kÿmpîr.)

rånica, `. - ranica (]u ti tû rånicu o~ïstit z rakïj¤n, pa }u ti ju povït.)

rånit, gl. svr{. (rånÆ{, rånæ) - raniti (ozlijediti) (Rånila sÅn se.)

råno, pril. - rano (Pëjutro se råno zbœdÆn, a pëve~ær råno grên spåt.)

rånjenÆk, m. - ranjenik (Va råt¤ j bîlo ~Çda rånjenÆkÆh.)

rãsada, `. - biljke za rasa|ivanje (Bî{ mi dâl målo rãsada od brëskvæ?)

rasadü{}æ, s. - njive (KrabÇje su bîle g›de. Imçle su dûgi zvÿncï na {pÅgÇ i måske kod medvïdi. Za tî zvÿncï k¤pït nïkÆ su u‘åli dåt i rasadü{}Å (to njïve).)

rasÅdït, gl. svr{. (rasãdÆ{, rasãdæ) - rasaditi (RasÅdïla sÅn salâtu.)

rãsadnÆk, m. - rasadnik (Pëh¤mÿn je vçlÆ rãsadnÆk.)

rasahnÇt se, gl. svr{. (3. l. jd. ra-såhne se, rasåhn¤ se) - rasu{iti se toliko da vi{e ne mo`e dr-`ati teku}inu (odnosi se na dr-veni sud) (Bå~va sæ j rasahnÇla. MôrÅmo j¤ namo~ït.)

rascüpÅn (rascüpana, rascüpano), neodr. pridj. - rascijepan (Ras-cüpana drvå lîpo po{tivân pod skëdac.)

rascüpanÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ras-cijepani (Jå bÆn rascüpanÅ dr-vå. Kî bi mi cÆpâl?)

rascÆpåt, gl. nesvr{. (rascüpÅ{, rascüpaj¤) - rascijepati (Sî mi sç rascÆpâl?)

råkva rascÆpåt

557

rascÆpït, gl. svr{. (rascüpÆ{, rascüpæ) - rascijepiti (RascÆpït }u t›si.)

rascÇfat /se/ // rascÇfrat /se/, gl. svr{. (rascÇfÅ{ /se/ // rascÇfrÅ{ /se/, rascÇfaj¤ /se/ // rascÇfraj¤ /se/) - poderati /se/ ili pohabati tkaninu do razdvajanja na niti (SV) (Tapêd/trapêd sæ j vås rascÇfÅl/rascÇfrÅl po r¤bÇ.)

rascvåst se, gl. svr{. (3. l. jd. ras-cvatç se, rascvatû se) - rascvasti se ([Æpkï su se rascvalï.)

rashÅjåt se, gl. nesvr{. (rashãjÅ{ se, rashãjaj¤ se) - razilaziti se (SV) (P›vo su se jûdi i odovÇd rashÅjåli pë svÆtu.)

rashi}ævåt, gl. nesvr{. (rashi}ûje{/rashi}ävÅ{, rashi}ûj¤ /rashi}ä-vaj¤) - razbacivati uokolo (Ne rashi}ûj/ne rashi}ävÅj te ïgra~-ke ëkolo.)

rashi}ævåt se, gl. nesvr{. (rashi}û-je{ se/rashi}ävÅ{ se, rashi}ûj¤ se/rashi}ävaj¤ se) - biti neu-mjeren (P›vo su se rashi}ævåli z sîn i så~Æn, a såd jÆn je krepåla kråva.)

rashïtÅn (-a, -o), neodr. pridj. - 1. razbacan (^a ni lïpjæ vïdet po{tivâna leh rashïtana drvå?); 2. pren. umi{ljen, koji sebe dr`i zna~ajnim (SH) (PohãjÅ ëkolo vås rashïtÅn.)

rashïtat, gl. svr{. (rashïtÅ{, rashï-taj¤) - {irom razbacati (Såd ste

rashïtali, a såd }ete lîpo sç i pospråvit.)

rashlÅdït /se/, gl. svr{. (rashlãdÆ{ /se/, rashlãdæ /se/) - rashladiti /se/ (Tçplÿ j pa sÅn se {lå rashlÅdît va konëbu.)

rash¤dït, gl. svr{. (rashœdÆ{, ra-shœdæ) - postati tro{nim, olinja-lim (odnosi se na tkaninu) (SV) (Sç bragç{e s¤ mi se rash¤dï-le.)

rasÆcåt, gl. nesvr{. (rasücÅ{, rasüca-j¤) - rasijecati (Kâj sû? - Rasüca-j¤ mêso va konëbi.)

rasï} /se/, gl. svr{. (3. l. jd. rasÆ~ç /se/, rasÆ~û /se/) - rasje}i /se/ (RåsikÅl je jãn~i}a.)

rãsipÅn (rãsipna, rãsipno), neodr. pridj. (komp. rasipnïjÆ) - rasipan (BÆlâ j rãsipna, ma sæ j navådila i z månjÆn pasåt.)

rasïpat /se/, gl. nesvr{. (rasïpÅ{ /se/ // rasîpje{ /se/, rasïpaj¤ /se/ // rasîpj¤ /se/) - rasipati /se/ (Nî se trîba z sõldi rasïpat!)

rãsipnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rasipnîjÆ) - rasipni (Nï{ ne mëre{ privrædït z rãsipnÆn mû`æn.)

raskalã{æn (raskalã{ena, raskalã-{eno), neodr. pridj. (komp. ra-skala{enïjÆ) - raskala{en (G›dÿ j vïdet raskalã{ena de{kå, ma divõjk¤ j jo{ i g›jæ.)

raskalã{enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. raskala{enîjÆ) - raskala-

rascÆpït raskalã{enÆ

558

{eni (Da hëdi z nïkakov¤n ra-skalã{en¤n i nîs togå/tegå za-dovõjna.)

raskÅlåt, gl. svr{. (raskãlÅ{, raskã-laj¤) - razdvojiti komad drveta po du`ini (SV) (Udrül je sikïri-c¤n pa mu sæ j lîpo raskãla-lo.)

raskÅmpanåt [raskÅÜpanåt], gl. svr{. (raskÅmpanâ{ [raskÅÜpa-nâ{], raskÅmpanâj¤ [raskÅÜ-Ü-panâj¤]) - 1. porazbacati (Po-språvite tô ~a ste raskÅmpanå-li!); 2. pren. prosuti kakvu glasinu, pronijeti u javnosti kakvu povjerljivu novost (isto, zn. 2: rasklãmfat [rasklãnfat]) (Reklå sÅn ti da nïkÿmu/nïkæ-mu ne re~ç{, a tî se sç zåjedno raskÅmpanåla po selÇ.)

raskasåt, gl. svr{. (raskasâ{, raska-sâj¤) - razgraditi {to na dijelove (Nôna tÆ j doneslå nëvÆ aÇti}, a tï si ga ve} raskasâl.)

raskïsat /se/, gl. svr{. (raskïsÅ{ /se/, raskïsaj¤ /se/) - razmo~iti /se/ (Raskïsalo mi sæ j i sad je mç~æ.)

rasklãmfat [rasklãnfat], gl. svr{. (rasklãmfÅ{ [rasklãnfÅ{], ras-klãmfaj¤ [rasklãnfaj¤]) - pro-suti kakvu glasinu, razglasiti {to (SV) (isto, zna~enje 2: raskÅm-panåt [raskÅÜÜpanåt]) (Reklå sÅn ti da nïkÿmu/nïkæmu ne

re~ç{, a tî si sç zåjedno ras-klãmfala po selÇ.)

rasklÅpåt /se/, gl. nesvr{. (rasklã-pÅ{ /se/, rasklãpaj¤ /se/) - ra-sklapati /se/ (K¤pïli smo jÿj katrîdu kâ se rasklãpÅ da ju lågje språvÆ.)

rasklïmat /se/, gl. svr{. (rasklïmÅ{ /se/, rasklïmaj¤ /se/) - raskli-mati /se/ (KatrîdÅ j nëva, a ve} sæ j rasklïmala.)

rasklopït /se/, gl. svr{. (rasklopÆ{ /se/, rasklopæ /se/) - rasklopiti /se/ (Tâ stôl se mëre rasklopït i sklopït.)

raskopåt, gl. svr{. (raskopâ{, ra-skopâj¤ - raskopati (Sç su ra-skopåli oko Åmbulãntæ.)

raskorå~it se, gl. svr{. (raskorå~Æ{ se, raskorå~æ se) - raskora~iti se (Kad se raskorå~Æ, med no-gåmi bi mu moglå karijôla pasåt.)

raskosmÅn (-a, -o), neodr. pridj. (komp. raskosmanïjÆ) - ra{~upan (isto: raskubên) (Do{lâ j k må{i så raskësmÅna.)

raskosmÅnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. raskosmanîjÆ) - ra{~u-pani (isto: raskubênÆ) (Vïdi ga ôn raskësmÅnÆ mâlÆ! ^a nümÅ ~e{jå?)

raskosmat /se/, gl. svr{. (ras-kosmÅ{ /se/, raskosmaj¤ /se/) - ra{~upati /se/, rasku{trati /si/

raskÅlåt raskosmat /se/

559

kosu (SÇ si me raskësmala, zgjädÅn kod da sÅn hodïla ~e‘ {t›pædi.)

rãsko{, . Gjd. rãsko{i - rasko{ (Tå-mÿ j vçlÅ bogatïja i rãsko{.)

raskrÅjåt, gl. nesvr{. (raskrãjÅ{, raskrãjaj¤) - raskrajati (Onå krojî i raskrãjÅ.)

raskramåt, gl. svr{. (raskramâ{, ra-skramâj¤) - porazbacati; u~i-niti {to neurednim (SV) (Posprå-vite ~å ste raskramåli.)

raskræ~ït /se/, gl. svr{. (raskrä~Æ{ /se/, raskrä~æ /se/) - raskre~iti /se/: grubo na{iroko razdvojiti (drvo ili noge) (Raskræ~ïla sæ j i sï su jÿj vïdeli bragç{ice.)

raskrojït, gl. svr{. (raskrojî{, raskro-jê) - raskrojiti (Nîs dobrë skro-jïla pa sÅn sç raskrojïla.)

rãskrsnica, `. - raskrsnica (Trçfili smo se na rãskrsnici.)

raskubên (raskubenå, raskubeno),neodr. pridj. (komp. raskubenïjÆ) - nepo~e{ljan, ra{~upan (isto: oskubên, raskosmÅn) (Do{lâ j k må{i så raskubenå.)

raskubênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. raskubenîjÆ) - nepo~e{ljani, ra{~upani (isto: oskubênÆ, ras-kosmÅnÆ) (Vïdi ga ôn raskubênÆ mâlÆ! ^a nümÅ ~e{jå?)

raskÇhat /se/, gl. nesvr{. (raskÇhÅ{ /se/, raskÇhaj¤ /se/) - raskuhati /se/ (Kÿmpür mi sæ j raskÇhÅl.)

raskûst /se/, gl. svr{. (rask¤bç{ /se/,rask¤bû /se/) - ra{~upati /se/ (SÇ si me rask¤blå.)

raskvåsit /se/, gl. nesvr{. (raskvåsÆ{ /se/, raskvåsæ /se/) - raskvasiti /se/, razmo~iti /se/ ([kåtula sæ j raskvåsila.)

raspådat se, gl. nesvr{. (raspådÅ{ se, raspådaj¤ se) - raspadati se (TrÅvå se raspådÅ i gnjÆlî.)

raspÅncîrat, gl. nesvr{. (raspÅncî-rÅ{, raspÅncîraj¤) - raskomadati meso (Stê tô raspÅncîrali?)

raspÅråt /se/, gl. svr{. (raspãrÅ{ /se/, raspãraj¤ /se/) - rasparati /se/, razderati /se/ (RaspÅråla sÅn nãjlipjÆ stõlnjÅk.)

raspâst se, gl. svr{. (raspÅsç{ se, raspâs¤ se) - rasprostraniti se, razrasti se u {irinu (SH) (Tô ti sæ j jâko raspÅslë.)

raspåst se, gl. svr{. (raspÅdç{ se, raspÅdû se) - raspasti se ([kåtu-la sæ j raskvåsila i raspåla.)

raspælo, s. Nmn. raspælå - raspelo (Kad dõjde plovân blagoslovït kÇ}u, môrÅ bït raspælë na lîpo uräjenu stolÇ.)

raspêt, gl. svr{. (råspne{, råspn¤) - raspeti (IsÇsa su råspæli.)

raspÆlït, gl. svr{. (raspülÆ{, raspülæ) - raspiliti (RaspÆlïli su orïh.)

raspïrat, gl. nesvr{. (raspïrÅ{, raspïraj¤) - otvarati {to zatvo-

rãsko{ raspïrat

560

reno (VåvÆk sç raspïrÅ pa se ~ÇdÆ da jÿj je kÇ}i zÆmå.)

rasplåkat /se/, gl. svr{. (rasplâ~e{ /se/, rasplâ~¤ /se/) - rasplakati /se/ (Rasplåkala sæ j kad je {lå }å.)

rasplçst /se/, gl. svr{. (raspletç{ /se/, raspletû /se/) - 1. rasplesti ple-tenice (Pëve~ær môrÅ{ rasplçst kosïce a{ bi te glÅvå bolçla.); 2. razbaru{iti, rasku{trati kosu (Raspletï vlâsi! Onakë tÆ j lïpjæ.)

raspolÅvjåt, gl. nesvr{. (raspolãv-jÅ{, raspolãvjaj¤) - razdvajati polovice: raspolavljati (P›vÿ sæ j raspolÅvjålo, a sad ~etvorê.)

raspolovït, gl. svr{. (raspolovî{, ra-spolovê) - raspoloviti (Raspolo-vï fçtu i dãj mu pôl.)

raspolo‘ên (raspolo‘enå, raspo-lo‘eno), neodr. pridj. (komp. raspolo‘enïjÆ) - raspolo`en (BlÅ-`çnÅ, onâ j våvÆk raspolo`enå.)

raspolo‘änjÆ, s. - raspolo`enje (Do~çkali smo Nëvÿ lçto va dobrôn raspolo`änj¤.)

raspovïdet, gl. svr{. (raspovî{, raspovê) - na{iroko objasniti, rastuma~iti do u potankosti (SH) (PÆtãl sÅn ga kakë tô dçlÅ, a õn sæ j raspovîl i våje mi dosÅdîl.)

raspoznåt /se/, gl. svr{. (raspoznâ{ /se/, raspoznâj¤ /se/) - raspo-znati /se/ (Kåko }emo se ra-

spoznåt kad se nïkad nÆsmë vïdeli?)

raspoznÅvåt, gl. nesvr{. (raspo-znãvÅ{, raspoznãvaj¤) - raspo-znavati (RãdnÆki su se raspo-znÅvåli po ~rjênÿn vÅrÇholu na jakçti.)

rasprît, gl. svr{. (rasprç{, rasprû) - rastvoriti {to zatvoreno (Våje se rashlãdi kad rasprç{.)

råsprodaja, . - rasprodaja (Danås se kupûje na råsprodajah.)

rasprodåt, gl. svr{. (rasprodâ{, rasprodajû) - rasprodati (Sç ë~ino su rasprëdÅli.)

rasprodÅvåt, gl. nesvr{. (rasprodã-vÅ{, rasprodãvaj¤) - rasproda-vati (Pë~æli su rasprodÅvåt dë~Æn je }å}a Çmrl.)

rasp›tit se, gl. svr{. (rasp›tÆ{ se, rasp›tæ se) - skinuti teret sa sebe (Rasp›tile bimo brïme na kakëvÿn zidï}u.)

raspÇ~it se, gl. svr{. (raspÇ~Æ{ se, raspÇ~æ se) - raspuknuti (RaspÇ-~it }u se kulïko sÅn se najîl.)

raspustït, gl. svr{. (raspustî{, ra-spustê) - raspustiti (Raspustït }e nas za Çru vrïmena. ]ê{ me ~çkat?)

raspÇtit /se/, gl. svr{. (raspÇtÆ{ /se/, raspÇtæ /se/) - raskop~ati /se/ (RaspÇtit }u se a{ me bragç{e stî{}¤.)

rasplåkat /se/ raspÇtit /se/

561

rasÈdït se/rasrdït se, gl. svr{. (ra-s�dÆ{ se/rasrdî{ se, ras�dæ se/rasrdê se) - rasrditi se, razljutiti se (Onå se våje ras�dÆ/rasrdî.)

râst, gl. nesvr{. (rÅstç{, rÅstû) - ra-sti (Da dicå sâmo spê} rÅstû.)

raståjat se, gl. nesvr{. (rastâje{ se, rastâj¤ se) - rastajati se (Tê{ka s›ca se rastâjemo.)

rastÅkåt, gl. nesvr{. (rastã~e{, rastã~¤) - rastakati (Nôno rastã~e vÆnë va konëbi.)

rastÅpåt /se/, gl. nesvr{. (rastãpÅ{ /se/, rastãpaj¤ /se/) - rastapati /se/ (BÆlô j tulïko tçplo da sæ j måslo pë~ælo rastÅpåt.)

raståt se, gl. svr{. (rastâne{ se, ra-stân¤ se) - rastati se (NÆsû se na{lï i na kråju su se raståli.)

rãstava, . - rastava ([lâ j abukâtu za rãstavu.)

raståvit /se/, gl. svr{. (raståvÆ{ /se/, raståvæ /se/) - rastaviti /se/ (Ra-ståvÆl je motôr pa }e vïdet ~â j z åutÿn.)

rastÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (rastãvjÅ{ /se/, rastãvjaj¤ /se/) - rastavljati /se/ (Zâ~ tô rastãvjÅ{ kad nä}e{ umçt saståvit.)

rastægnÇt /se/, gl. svr{. (rastägne{ /se/, rastägn¤ /se/) - rastegnuti /se/ (Rastægnï se kulïkÿ j ponjå-va dÇga.)

rastelçbit se, gl. svr{. (rastelçbÆ{ se, rastelçbæ se) - le`ati razme-

tljivo ra{irenih ruku i nogu (SH) (Srân te bÇdi! Kåko si se tô rastelçbila.)

rastepên (rastepenå, rastepeno), neodr. pridj. (komp. rastepe-nïjÆ) - razbacan (SV) (Mãjko, sç mÆ j rastepenë, a s¤sçdi }e dô}.)

rastçst, gl. svr{. (rastepç{, rastepû) - 1. razbacati (Kåko si umêl ra-stçst, tåko i pospråvi.); 2. pren. ra{iriti glasine (VåvÆk sç rastepç{, kî }e ti ~â povïdet?)

rastæzåt /se/, gl. nesvr{. (rastä‘e{ /se/, rast䑤 /se/) - rastezati /se/ (Põlnæ j, a jo{ se rastä`e{.)

rastïpat, gl. nesvr{. (rastïpÅ{, rastï-paj¤) - 1. razbacivati, rastresati, protresati (Obûj busï}i i hôj ocÇ pomë} rastïpat gnôj!); 2. pren. {iriti glasine (VåvÆk sïh rastïpÅ{.)

rastïrat, gl. svr{. (rastïrÅ{, rastïra-j¤) - rastjerati (RastïrÅj ih i hëmo spåt.)

rasto~ït, gl. svr{. (rasto~î{, rasto-~ê) - rasto~iti (Rasto~ïli smo vÆnë.)

rastõmbat se, gl. svr{. (rastõmbÅ{ se, rastõmbaj¤ se) - razbiti se kotrljaju}i i bu~e}i (Poto~ül je bå~vu pa sæ j rastõmbala.)

rastopït /se/, gl. svr{. (rastopî{ /se/, rastopê /se/) - rastopiti /se/ (Rastopï målo pûtra.)

rasÈdït se/rasrdït se rastopït /se/

562

rastopjæn (rastopjenå, rastopjeno),neodr. pridj. - rastopljen (Za-mü{a se vâ nju {kÅrtë~i} cïzÆb i rastëpjeno måslo - a mëre i pûtÅr.)

rastråtit, gl. svr{. (rastråtÆ{, rastrå-tæ) - rastratiti, protratiti (Rastrå-tili su sç ~å su imçli.)

rastræsåt, gl. nesvr{. (rasträsÅ{, rasträsaj¤) - rastresati (Ne ra-sträsÅj m›vice ëkolo!)

rastrêst /se/, gl. svr{. (rastræsç{ /se/, rastræsû /se/) - rastresti /se/ (Målo se rastræsemë nå tÅncÆh pa smo veselïjÆ.)

rastræznït se, gl. svr{. (rasträznÆ{ se, rasträznæ se) - rastrijezniti se (Pãl je pijân va snîg i våje se rastræznîl.)

rast›gat, gl. svr{. (rast›gÅ{, rast›-gaj¤) - rastrgati (Da gÅ j me-dvïd rast›gÅl.)

rastrï}, gl. svr{. (rastrÆ‘ç{, rastrÆ-‘û) - no`icama razrezati (Hãr-tu }u {kãrami rastrï}.)

rastrïskat se, gl. svr{. (rastrïskÅ{ se, rastrïskaj¤ se) - razbiti se od sna`noga udarca (Pãl jÿj je lõn~i} i rastrïskÅl se.)

rast›t, gl. svr{. (raståre{, rastår¤) - razastrti (Rast›t }emo zçmju na cêlt/cältÅr.)

rastû} /se/, gl. svr{. (rast¤~ç{ /se/, rast¤~û /se/) - razbiti /se/ o ne-

ki predmet (zid, drvo) (Zaletäl sæ j va zîd i vås sæ j råst¤kÅl.)

rastumå~it, gl. svr{. (rastumå~Æ{, rastumå~æ) - rastuma~iti, obja-sniti (]ê{ mi målo rastumå~it kåko tô mïslÆ{ storït?)

rasût /se/, gl. svr{. (raspç{ /se/, raspû /se/) - rasuti /se/ (Bå~va sæ j ra{¤{ïla i ras¤lå.)

rasvanÇt, gl. svr{. (3. l. jd. rasvå-næ) - rasvanuti, sasvim svanuti (RasvanÇlÿ j, ståni se!)

ra{~amåt se, gl. svr{. (ra{~amâ{ se, ra{~amâj¤ se) - 1. razgorjeti se (odnosi se na vatru) (samo 3. l. jd.) (isto zn. 2: ra{}aråt se) (SH) (DÇgÿ j tinjålo, ve} m¤ j dobå da se ra{~amâ.); 2. napo-kon se oporaviti i po~eti dje-lovati (Ra{~amåla sæ j i po~ælå dçlat.)

ra{ålovat, gl. svr{. (ra{åluje{, ra-{åluj¤) - maknuti, odvojiti oblogu za betoniranje od osu-{enoga betoniranoga dijela (SV) (JÇtra tô ra{ål¤j.)

ra{~ïstit, gl. svr{. (ra{~ïstÆ{, ra{~ï-stæ) - pren. ra{~istiti, me|u-sobno razjasniti (Sç smo ra{~ï-stili i sad smo sëpeta prïjateli.)

ra{~rÆvït se, gl. svr{. (ra{~rüvÆ{ se, ra{~rüvæ se) - pro{iriti spo-sobnost crijeva za uzimanje velikih koli~ina hrane (SV) (Ali si se ra{~rÆvîl. Nïkad nä}e{ oslåbet!)

rastopjæn ra{~rÆvït se

563

ra{}aråt se, gl. svr{. (3. l. jd. ra{}arâ se) - 1. razvedriti se (odnosi se na nebo) (SV) (JÇtrÿ j jâko pådalo, a zapõlnæ sæ j ra{}arålo.); 2. razgorjeti se (odnosi se na vatru) (isto: ra{~amåt se) (DÇgÿ j tinjâl, ve} m¤ j dobå da se ra{}arâ.)

ra{îrat, gl. svr{. (ra{îrÅ{, ra{îraj¤) - skinuti s konja opremu za vu~u (SV) (Ra{îrÅj ga!)

ra{Ærït /se/, gl. svr{. (ra{ürÆ{ /se/, ra{üræ /se/) - ra{iriti /se/ (Ra{ÆrïlÅ j rûke i prijêla me.)

rå{pa, . Gmn. râ{p - turpija (isto: lïma) (Dodãj mi rå{pu!)

ra{påt, gl. nesvr{. (ra{pâ{, ra{pâj¤) - turpijati (Nãjprvÿ otpülÆ{, a õnda ra{pâ{.)

rå{pica, `. - turpijica (Dâj mi tû rå{picu za pobr¤sït nëhti.)

ra{¤{çt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. ra{œ-{Æ /se/, ra{œ{æ /se/) - rasu{iti /se/ (Drvë sæ j ra{¤{ïlo.)

råt, m. - rat (Nî jÿj se mû` nïkad vrnûl z DrÇgÿga/DrÇgæga rata, a povædålo sæ j da su ga ubïli z bajonçtÿn/bajunçtÿn.)

råta, `. - rata, obrok pla}anja (Ostålo mÆ j za otplÅtït jo{ dvanâjst rât kredïta za åvuto.)

råtina, `. - rat kao stra{na pojava (OndÅ j do{âl råtina i potîrali su nas va Æntærnâciju.)

råtnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ratni (Bîli su råtnÆ prïjateli.)

råtovat, gl. nesvr{. (råtuje{, rå-tuj¤) - ratovati (^etïra lçta smo råtovali.)

Râtuja, ‘. - top. Ratulje, naselje u jelenjskoj plovaniji uz gornji tok Rje~ine (On je z Râtujæ, büvÅ na Râtuji.)

Rât¤j~Ån, m. Gjd. Rât¤j~ana - ‘i-telj mjesta Ratulja (On je rojên v RÆkï, alÆ j po ocÇ Rât¤j~Ån.)

rât¤jskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji pri-pada Ratuljama (Do{lï su na tãnci i rât¤jskÆ mladï}i.)

Rât¤j{}ica, ‘. - ‘iteljica mjesta Ratulja (Sek›va mÆ j Rât¤j{}i-ca.)

râvÅn, `. Gjd. rãvni - ravnina, ra-vnica, ravan dio prostora (Sto-rïli su kÇ}u nå rÅvni va Jelç-nj¤.)

rÅvân (rÅvnå, rÅvno), neodr. pridj. (komp. rÅvnïjÆ) - ravan (Daskâ j rÅvnå.)

ravnålo, s. - ravnalo (isto: rêda-lica) (Ne pozÅbï zêt ravnålo vå {kÿlu.)

ravnåt, gl. nesvr{. (ravnâ{, ravnâ-j¤) - 1. ravnati (Mî }emo vozït betôn, a tï }e{ ravnåt.); 2. upravljati (^Çda lêt je ravnâl {kôl¤n.)

ra{}aråt se ravnåt

564

rãvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ravnîjÆ) - ravni (Dodãj mi rãvn¤ dåsku!)

ravnïca, `. - ravnica, ravnina (Storïli su kÇ}u na ravnïci.)

RâvnjÅrskÿ Selo - top. zaselak naselja Cernik u cerni~koj plo-vaniji (On je z Râvnjarskÿga Selå/RâvnjarÆh, büvÅ va Râv-njarskÿmu SelÇ/RâvnjÅrÆh.) Rabi se i naziv RâvnjÅri, m. mn.

razabråt se, gl. svr{. (razaberç{ se, razaberû se) - sabrati se, razbistriti se (Nebëga, bÿlnâ j na `Æfcï i rætkë se razabrç.)

razâ} se, gl. svr{. (razãjde{ se, razãjd¤ se) - razi}i se (O`enïli su se i våje raza{lï.)

razadnït, gl. svr{. (razadnî{, raza-dnê) - rastaviti drvenu ba~vu, skinuti joj dno radi ~i{}enja (SV) (Razadnï bå~vu pa }emo j¤ o~ïstit.)

râzÅn (rÅznå, râzno), neodr. pridj. - pun (odnosi se na posudu koja je do vrha ispunjena te-ku}inom ili sipkim materija-lom) (SV) (Zåpri vëdu! Bå~vÅ j rÅznå.)

razagnåt, gl. svr{. (razagnâ{, ra-zagnâj¤) - rastjerati (Vûk je sç ëfce razagnâl.)

razaznåt, gl. svr{. (razaznâ{, ra-zaznâjœ) - razaznati, razabrati

(Med sïmi njïmi våje sÅn ga razaznåla.)

razbÅtrït se, gl. svr{. (razbãtrÆ{ se, razbãtræ se) - rasaniti se, razbistriti se (Põlnæ j, a õn se jo{ nî razbÅtrîl.)

razbÆjåt, gl. nesvr{. (razbüjÅ{, razbüjaj¤) - razbijati (De{kï su razbÆjåli njÅzlå i znïmali jãja.)

razbïstrit se, gl. svr{. (3. l. jd. raz-bïstrÆ se, razbïstræ se) - raz-bistriti se (odnosi se na nebo ili na teku}ine) (Vrîme sæ j razbïstrilo.)

razbït /se/, gl. svr{. (razbîje{ /se/, razbîje /se/) - razbiti /se/ (Raz-bïlÅ j pijåt.)

razbÆ‘åt se, gl. svr{. (razbi‘î{ se, razbi‘ê se) - razbje`ati se (Sç ëfce su se razbÆ`åle.)

razbolçt se, gl. svr{. (razbolî{ se, razbolê se) - razboljeti se (Lâni sæ j razbolçla i nü jÿj nï{ bojç.)

rãzborit (-a, -o), neodr. pridj. (komp. razboritïjÆ) - razborit, razuman, razlo`an (On je rã-zborit ~ovïk, { njîn mëre{ po-vædåt.)

rãzboritÆ (-Æ), odr. pridj. (komp. razboritîjÆ) - razboriti, razum-ni, razlo`ni (Låhko tÆ j z rãzbo-ritÆn ~ovïkÿn dçlat.)

razb¤dït se, gl. svr{. (razbœdÆ{ se, razbœdæ se) - razbuditi se (Ra-

rãvnÆ razb¤dït se

565

zb¤dïla sÅn se i ne mëræn za-spåt.)

razdÅnït se, gl. svr{. (3. l. jd. raz-dãnÆ se) - razdaniti se (KëmÅ} sÅn ~çkala da se razdãnÆ.)

razdebçlet se, gl. svr{. (razdebçlÆ{ se, razdebçlæ se) - razdebljati se (Fãnj sæ j razdebçlela.)

razdçlat /se/, gl. svr{. (razdçlÅ{ /se/, razdçlaj¤ /se/) - razraditi /se/ (PÆlå }e ti bëjæ pÆlït kad se målo razdçlÅ.)

razdÆlït /se/, gl. svr{. (razdülÆ{ /se/, razdülæ /se/) - razdijeliti /se/ (Sîn razdÆlï jçdnÅko.)

razdrÅ‘ït se, gl. svr{. (razdrã‘Æ{ se, razdrã‘æ se) - razdra`iti se, razjariti se (osobito u pi}u) (Målÿ j pëpÆl pa sæ j razdrÅ`îl i pë~æl zïjat.)

razdrhtåt se, gl. svr{. (razd›h{}e{ se, razd›h}¤ se) - izazvati ne-kim naglim poticajem sna`no drhtanje ~itava tijela (Bîlÿ j jâko zÆmå, så sÅn se razdrhtåla.)

razdrÆstït, gl. svr{. (razdrüstÆ{, razdrüstæ) - razbiti u komadi}e (SV) (RazdrÆstül je pijåt.)

razdrobït, gl. svr{. (razdrobî{, razdrobê) - razdrobiti, razmr-viti (KrÇh razdrobî{ i dodâ{ va mêso za pÿlpçte.)

razdvÅjåt, gl. nesvr{. (razdvãjÅ{, razdvãjaj¤) - razdvajati (Dïca, ne razdvãjÅjte se od nas.)

razdvojït /se/, gl. svr{. (razdvojî{ /se/, razdvojê /se/) - razdvojiti /se/ (O�fce su nÅn se pomÆ{åle pa smo jih razdvojïli.)

razêt, gl. svr{. (razåme{, razåm¤) - raznijeti, razgrabiti (SV) (Bîlÿ j cêno pa su `änskæ sç råzæle.)

razgÅråt, gl. nesvr{. (3. l. jd. razgãrÅ, razgãraj¤) - razgarati (Drvë pomålo razgãrÅ.)

razgjçdat, gl. svr{. (razgjçdÅ{, ra-zgjçdaj¤) - razgledati (Dô} }e kad razgjçdaj¤.)

razgjædåt, gl. nesvr{. (razgjädÅ{, razgjädaj¤) - razgledati (Dõjde pa razgjädÅ po kÇ}i.)

razgjedÅvåt, gl. nesvr{. (razgje-dûje{/razgjedãvÅ{, razgjedûj¤/razgjedãvaj¤) - u~estalo raz-gledavati (^å razgjedûje{/raz-gjedãvÅ{ po kÇ}i? Sî ~â vïdela?)

razgorçt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. razgorî /se/) - razgorjeti /se/ (Ogãnj sæ j razgorêl.)

razgråbit, gl. svr{. (razgråbÆ{, ra-zgråbæ) - razgrabiti (Razgråbili su sç kod dÅ j bîlo zåbadavæ.)

razgrÅdït /se/, gl. svr{. (3. l. jd. razgrãdÆ /se/, razgrãdæ /se/) - razgraditi /se/ (Tô nÆsû smçte, tô se sç razgrãdÆ.)

razgrçst /se/, gl. svr{. (razgrebç{ /se/, razgrebû /se/) - razgrebati /se/ (Vås nosï} je razgreblå.)

razdÅnït se razgrçst /se/

566

razgrnÇt, gl. svr{. (razg›ne{, razg›n¤) - razgrnuti, rastrti, razastrti (termin za razastiranje pri odre|enim ku}anskim ili poljoprivrednim poslovima: razgrnÇt rëbu, razgÈnÇt sêno, razgrnÇt gnjôj/gnôj, razgrnÇt ëprÅn¤ vÇnu); ([lâ j razgrnÇt rëbu.)

razg›njat, gl. nesvr{. (razg›njÅ{, razg›njaj¤) - razgrtati, rastirati, razastirati (termin za razasti-ranje pri odre|enim ku}anskim ili poljoprivrednim poslovima: razg›njat rëbu, razg›njat sêno, razg›njat gnjôj/gnôj, razg›njat ëprÅn¤ vÇnu); (Kad je bÇra, sç `änskæ razg›njaj¤.)

razi, prij. - prema, nasuprot, u ravnini s ~ime (Donalêli smo vodê i såd su bå~ve râzi.)

razjÅdït se, gl. svr{. (razjãdÆ{ se, razjãdæ se) - razljutiti se (Ra-zjÅdïla sæ j i pro{lå.)

razjæzït se, gl. svr{. (razjäzÆ{ se, razjäzæ se) - rasrditi se, razbjes-njeti se (Bï` od njegå kad se razjäzÆ.)

razjïst, gl. svr{. (razjî{, razjidû) - razgristi: razgrizanjem uni{ti-titi, razgraditi kakvu tvar (odnosi se na kemikalije, r|u, moljce) (Vås bîj/bÆjåc su tÅrcï razjïli.)

razlÅgåt, gl. nesvr{. (razlã‘e{, razl㑤) - 1. izlagati: stavljati

na vidjelo (VåvÆk razlã`e sç ~å kœpÆ.); 2. tuma~iti, izlagati {to (DÇgÿ j razlÅgåla i na kråju su jÿj povçrovali.); 3. stavljati {to na razli~ita mjesta (RazlÅgåli su asfâlt uz cçstu.)

razlêt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. razlijç /se/, razlijû /se/) - razliti /se/ (MlÆkë mi sæ j razlêlo po tlÇ.)

razletçt se, gl. svr{. (razletî{ se, razletê se) - razletjeti se (Tï}i su se razletçli.)

rãzlika, `. - razlika (Vçla rãzlika va lçtÆh je mçd njimi.)

razlÆvåt /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. razlüvÅ /se/, razlüvaj¤ /se/) - razlijevati /se/ (L¤`åc se razlüvÅ kad su vçlÆ da`jï.)

rãzlog, m. - razlog (Tô j dëbÅr rãzlog.)

razlomït, gl. svr{. (razlomÆ{, ra-zlomæ) - razlomiti (Razlomïli smo krÇh.)

razlopåtÅn (-a, -o), neodr. pridj. - pren. razbijen, raskliman (SV) (BicïkÅl mÆ j vås razlo-påtÅn.)

razlopåtÅnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pren. razbijeni, rasklimani (SV) (^å }e mi tâ razlopåtÅnÆ bicïkÅl?)

razlo‘ït, gl. svr{. (razlo‘î{, ra-zlo‘ê) - 1. razbacati (Razlo`ïlÅ j sç ~â j k¤pïla.); 2. rastuma~iti,

razgrnÇt razlo‘ït

567

izlo`iti {to kome (Sç si mi lîpo razlo`ïla, a sejednë ne znân ~å bi{ od menç otçla.); 3. poraz-mjestiti, staviti na razna mjesta (Razlo`ïli su tô uz cçstu.)

razmÅhåt se, gl. svr{. (razmã{e{ se, razmã{¤ se) - razmahati se (NÆsû j¤ abadåli a{ j¤ nÆsû ~Çli, pa sæ j razmÅhåla da ju vïdæ.)

rãzmak, m. - razmak (D›` rãzmak dok vëzÆ{.)

razmaknÇt /se/, gl. svr{. (razmåk-ne{ /se/, razmåkn¤ /se/) - ra-zmaknuti /se/ (RazmaknÇlÅ j kÿltrîne da dõjde zrâka.)

razmaknjævåt, gl. nesvr{. (razma-knjûje{/razmaknjävÅ{, razma-knjûj¤/razmaknjävaj¤) - razmi-cati (Otåc våvÆk razmaknjûje kÿltrîne a{ jÆh ne vôlÆ na po-nç{trah. )

razmani‘åt /se/, gl. svr{. (razma-ni‘â{ /se/, razmani‘âj¤ /se/) - 1. razgibati se (KëmÅ} se stânæn, ali mÆ j lågje kad se razmani-`ân.); 2. razraditi, u~initi {to pokretnim (SV) (Ovô këlÿ j zarÇzinavelo, razmani`ãj ga målo.)

razmÅtåt, gl. nesvr{. (razmãtÅ{, ra-zmãtaj¤) - razmotavati, razma-tati (Zâ~ razmãtÅ{ vÇnu?)

razmåzat /se/, gl. svr{. (razmâ‘e{ /se/, razm⑤ /se/) - razmazati

/se/ ([mînka jÿj se razmåzala pa zgjädÅ kod krabÇja.)

razmÅzït, gl. svr{. (razmãzÆ{, ra-zmãzæ) - razmaziti (Jâko su ga razmÅzïli, sç môrÅ bït kako ôn }ç.)

razmã‘æn/razmå‘æn (razmã‘ena/razmå‘ena, razmã‘eno/razmå-‘eno), neodr. pridj. (komp. ra-zma‘enïjÆ) - razma`en (H}är jÆn je razmã`ena/razmå`ena, sç môrÅ bït po njejû.)

razmã‘enÆ/razmå‘enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. razma‘enîjÆ) - razma`eni (PogjçdÅj kåko ôn razmã`enÆ/razmå`enÆ za såk¤ plâ~e!)

razma‘ævåt, gl. nesvr{. (razma‘û-je{, razma‘ûj¤) - razmazivati (Razma`ûje{ bôju po hãrti.)

razmeh~åt, gl. svr{. (razmeh~â{, razmeh~âj¤) - razmek{ati, po-sve omek{ati (Klådi krÇh mo~ït da razmeh~â.)

razmçstit /se/, gl. svr{. (razmçstÆ{ /se/, razmçstæ /se/) - 1. razmjesti-ti, premjestiti (SkÇpa smo si-dçli pa nas je u~ïtejica razmçsti-la.); 2. se: izmijeniti, promije-niti mjesta (Marïja i jå smo se razmçstile.)

rãzmirica, . - razmirica (NÆsmë se pokÅråle. Tô j bÆlå rãzmirica.)

razmïslet se, gl. svr{. (razmïslÆ{ se, razmïslæ se) - nakon promi{lja-

razmÅhåt se razmïslet se

568

nja promijeniti odluku: predo-misliti se (Reklå sÅn ti da }u dô}, ali sÅn se razmïslela.)

razmolåt /se/, gl. svr{. (razmolâ{ /se/, razmolâj¤ /se/) - razlaba-viti /se/, popustiti (Dobrë smo svæzalï, ali sæ j z vrïmenÿn razmolålo.)

razmotåt /se/, gl. svr{. (razmotâ{ /se/, razmotâj¤ /se/) - razmotati /se/ (Razmotåli smo ïcu da se zravnâ.)

razm›vit /se/, gl. svr{. (razm›vÆ{ /se/, razm›væ /se/) - razmrviti /se/ (VåvÆk sç razm›vÆ oko sebç.)

raznÅ{åt, gl. nesvr{. (raznã{Å{, raznã{aj¤) - razna{ati (Pë{tÅr raznã{Å pÆsmå po selÇ.)

raznçst, gl. svr{. (raznesç{, razne-sû) - raznijeti (Kad raznesç pÆ-små, grê dëma.)

râznÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - puni (odnosi se na posudu koja je do vrha ispunjena teku}inom ili sipkim materijalom) (SV) (Stojî do râznæ bå~væ.)

râzÿn, pril. - dupkom (Bujõl je râzÿn pûn.)

razrÅ~ït /se/, gl. svr{. (razrã~Æ{ /se/, razrã~æ /se/) - razra~iti /se/ (RazrÅ~ïla sÅn a{ je sç smrdçlo po kåpuli.)

razrâst se, gl. svr{. (razrÅstç{ se, razrÅstû se) - pro{iriti se rastom,

razrasti se (Kulïko se dicå ra-zrÅstû prîko lçta!)

rãzred, m. - razred (Grên va trçtÆ rãzred.)

razrædït, gl. svr{. (razrädÆ{, razrä-dæ) - razrijediti (Razrædï ãrko-hÿl/ãlkohÿl!)

razred’ivâ~, m. Gjd. razred’ivÅ~å - razre|iva~, vrsta otapala (K¤pï trî låtice pitûræ, pinêl i razred’ivâ~.)

razrïzat, gl. svr{. (razrî‘e{, razrî-‘¤) - razrezati (Razrï`i kolâ~ na këckice.)

razrovåt, gl. svr{. (razrûje{, raz-rûj¤) - razrovati (Sëpeta nÅn je h›t sÇ lÆhÇ razrovâl.)

razrÇ{it /se/, gl. svr{. (razrÇ{Æ{ /se/, razrÇ{æ /se/) - razru{iti /se/ (RazrÇ{ilo sæ j sç ~å su lêt grÅdïli.)

rãz¤m, m. Gjd. rãzuma - razum (Onå nî bez rãzuma.)

rãzumÅn (rãz¤mna, rãz¤mno), neodr. pridj. (komp. raz¤mnïjÆ) - razuman (On je rãzumÅn ~ovïk.)

razumçt /se/, gl. svr{. (razumî{ /se/, razumê /se/) - razumjeti /se/ (Smô se razumçli?)

rãz¤mnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. razumnîjÆ) - razumni (Låhko ti sæ j z rãz¤mnÆn ~ovïkÿn dogo-vorït.)

razmolåt /se/ rãz¤mnÆ

569

razvÅ‘åt, gl. nesvr{. (razvã‘Å{, razvã‘aj¤) - razva‘ati, razvozi-ti (Razvã`Å dïcu z bÇsi}æn i zadovëjÅn je!)

razvçst, gl. svr{. (razvezç{, razve-zû) - zavr{iti razvo`enje: ra-zvesti {to (SH) (Dõ} }u na kafç kad dïcu razvezên.)

razvÆjåt /se/, gl. nesvr{. (razvüjÅ{ /se/, razvüjaj¤ /se/) - razvijati /se/ (Rodïla sæ j z {êst misæcîh/misêcÆh, ali se lîpo razvüjÅ.)

razvït /se/, gl. svr{. (razvijç{ /se/, razvijû /se/) - razviti /se/ (Kï znâ kakë }e se razvït.)

razvozït /se/, gl. nesvr{. (razvozÆ{ /se/, razvozæ /se/) - razvoziti /se/ (SåkÆ dân razvëzÆ dïcu va {kôlu.)

razv›gn¤t, gl. svr{. (razv‹gne{/razv›gne{, razv‹gn¤/razv›gn¤) - razvrgnuti, prekinuti kakvu vezu (On je sç razvrgnûl, a trî-bali su se `enït.)

razvrîst, gl. svr{. (razvrÆzç{, ra-zvrÆzû) - razmrsiti (Pomorï mi razvrîst vÇnu.)

ræbâr, `. Gjd. ræbrê - strmina (bok) brda, uzbrdica (SV) (Kô-mÅ} smo spejåli ~ez ræbâr.)

recâj, m. Gjd. ræcjå - dr{ka (kose, metle i sl.) (isto: dr‘ålo, månig, toporï{}æ/topolï{}æ) (PÇkÅl mÆ j recâj.)

recepïs, m. - recept (isto: recçta) ([lå sÅn duhtôru po recepïs.)

recçta, `. - recept (isto: recepïs) ([lå sÅn duhtôru po recçtu.)

rç}, gl. svr{. (re~ç{, re~û) - re}i (MôrÅ{ påzit ~å komÇ/kemÇ re~ç{.)

re}în, m. - nau{nica (Za k må{Æ j u`åla nosït re}îni z bïserÿn.)

rêd, m. Ljd. rædÇ - red (KãstÅ si na rædÇ?)

rædåk (rætkå, rætko), neodr. pridj. (komp. rçjÆ/retkïjÆ) - rijedak (Manç{tra tÆ j rætkå. Moglå si storït prä`ig.)

rêdalica, . - zastarj. ravnalo (isto: ravnålo) (Z rêdalic¤n zmïri pêt cæntimçtrÆh.)

rêdi, prij. - prema, nasuprot, u istoj razini s ~ime (Po~ælå sÅn kopåt p›vÿ njê, a sad smo rê-di.)

rêdica, `. - red ~ega (na njivi, pri pletenju i sl.) (SåkÅ }e kopåt va svojôj rêdici.)

rædït, gl. nesvr{. (rädÆ{, rädæ) - obre|ivati stoku (SH) (Nôno rädÆ blâgo va konëbi.)

redovït (-a, -o), neodr. pridj. (komp. redovitïjÆ) - redovit (^ÇdÆn se da je nî a{ je våvÆk redovïta.)

redovîtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. redovitîjÆ) - redoviti (RedovîtÆ {kolân nïkad ne zaspç.)

razvÅ‘åt redovîtÆ

570

red’ipçto/rejipçto, s. - grudnjak, `enski prslu~i} (isto: kasetîn) (Måt mÆ j z RÆkê doneslå red’i-pçto/rejipçto.)

refåt se, gl. svr{. (refâ{ se, refâj¤ se) - oporaviti se (ImçlÅ j tç‘ak põrod, ma sæ j b›zo refåla.)

refÇ}, m. - skloni{te (od bombardi-ranja i sl.) (Konëba nÅn je bÆlå refÇ} i ovôga/ovêga råta.)

rçf¤l, m. Gjd. rçfula - iznenadan sna`an udarac vjetra (BÇra p¤{e na rçfuli.)

refû‘o, pril. - neupakirano (Nïka-da sæ j cÇkÅr prodÅvâl refû`o i bül je va hÅrtë~u.)

regâl, m. Gjd. regÅlå - 1. dar (Vå-vÆk mi donesç kakôv regâl.); 2. ormar s ostakljenim vratima (K¤pïli smo nëvÆ regâl.)

regalåt, gl. nesvr{. (regalâ{, rega-lâj¤) - darovati (FråjÅr jÿj je regalâl re}îni.)

regimênt, m. Gjd. regimänta - puk vojske (Do{lâ j regimänta võjskæ.)

rêgula, . - obi~aj, pravilo, propis, red (Tô j rêgula i trîba je se dr`åt.)

rekçtikÅv (rekçtikava, rekçtika-vo), neodr. pridj. (komp. reke-tikavïjÆ) - 1. krivonog (SV) (Sç su mlikarïce bîle rekçtikave.); 2. rahiti~an: slabih kostiju (P›-vÿ j bîlo fânj rekçtikavih judîh.)

rekçtikavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. reketikavîjÆ) - 1. upravo onaj koji ima krive noge (SV) (Vî{ ga ôn rekçtikavÆ.); 2. rahiti~ni: slabih kostiju (RekçtikavÆ jûdi su bõlnÆ jûdi.)

relijôzÅn (relijôzna, relijôzno), neodr. pridj. (komp. relijoznïjÆ) - religiozan, pobo`an (SH) (Nå{i jûdi su relijôzni.)

relijôznÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. relijoznîjÆ) - religiozni, pobo`-ni (SH) (RelijôznÆ ~ovïk bi môrÅl bït dëbÅr ~ovïk.)

rçmæn, m. Gjd. rçmena - remen, ko`na traka, pojas (isto: centu-rîn/cinturîn, pâs) (KlÅdï rçmæn da ti bragç{e ne pÅdû!)

remänjÆ, s. - remenje (ProdÅvåli su remänjÆ na samnjÇ.)

rên, rê{, rê, ræmo, rætç, redû, prez. glagola ’i}i’; na po~etku upitnih re~enica rên, rê{, rê, rêmo, rête, redû - idem, ide{, ide, idemo, idete, idu (isto: grên, grê{, grê, græmo, grætç, gredû) (Rêmo v RÆkÇ? - Hëte, jå ne rên!)

rên, rê{, rê, rêmo, rête, redû, prezent gl. u zna~enju ’ide{ li’ i dr. na po~etku upitnih re~eni-ca (isto: grên, grê{, grê, grêmo, grête, gredû) (Rê{ s mån¤n?; Rêmo skÇpa ili pësebi?; Rête zdôlu?)

red’ipçto/rejipçto rên

571

rängær, m. Gjd. rängera - rent-genski aparat (NônÅ j reklå da su j¤ z nïkakovÆn rängerÿn slï-kali.)

rêp, m. Gjd. ræpå - 1. rep (Påzi da te ne ÇdrÆ z ræpôn.); 2. na~in povezivanja kose na zatiljku (VåvÆk je vlâsi væzåla va rêp.)

repåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. repatïjÆ) - repat, duga~koga repa (Tâ mÅ~åk je repåt.)

repâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. repatîjÆ) - repati, koji je duga-~koga repa (Jå bÆn onôga/onê-ga repâtÿga/repâtæga mÅ{kå.)

repæ~ït se, gl. svr{. (repä~Æ{ se, repä~æ se) - nametljivo i ko~o-perno iskazivati osje}aj vlasti-te osobite vrijednosti (SV) (DëbÅr je kad smo sâmi, a kad je kî s nåmi, zåjedno se re-pä~Æ.)

repï}, m. - 1. trtica (SegajÇtra me jâko bolî va repï}u, }e se vrî-me promÆnït.); 2. repi} (Vî{ kako ti påsi} mã{æ z repï}en!); 3. tanak struk kose svezan na zatiljku (Rætkï su jÿj vlâsi pa jÿj je i repï} tånak.)

rçp¤h, m. - lopuh: biljka velikih listova koja raste uz vodu (isto: lçp¤h) (Uz Ri~ïn¤ j jo{ fânj rçp¤hÆh!)

re{ejåka, `. - ra{eljka, divlja tre-{nja (SV) (isto: je{çdrka/je{ç-

draka, {êdrka) (Va tråvaricu se klÅdç pâr lÆstîh re{ejåkæ.)

re{çtka, `. - re{etka (Kj¤~ï su mi påli ~ez re{çtku.)

rç{eto, s. - re{eto (Pro{ãl je ôn { njûn sïto i rç{eto.)

re{ï}i, m. mn. - par duguljastih zvonastih ko`natih izraslina na kozjem vratu (SH) (Kozå ïmÅ re{ï}i.)

ræ{ït se, gl. svr{. (rä{Æ{ se, rä{æ se) - rije{iti se, osloboditi se te{ko-}e ili napasti (KëmÅ} sÅn se togå/tegå vrâga ræ{îl.)

re{pçt, m. - obzir i po{tovanje (Ne vôlÆ me, ali ïmÅ re{pçta prama menï.)

rç{t, m. - zatvor, tamnica (Ve} je trî lçta v rç{tu.)

rç{ta, `. - pletenica ~e{njaka ili luka (SV) (Måt je zaplelå rç{tu cesnå.)

re{tânt, m. Gjd. re{tãnta - zatvore-nik (SV) (Bül je re{tânt, pa ~å?)

re{to, prij. - zbog toga, radi toga (SH) (Ma, za re{to togå/tegå, jå bÆn sejenë {lå.)

rêtkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rçjÆ) - rijetki (Ne vôlÆn rêtku manç{tru.)

rætko, pril. (komp. rçjæ) - rijetko (Retkë se vïdÆmo.)

rçuma, `. - kostobolja (Måt je påtila od rçumæ.)

rängær rçuma

572

rezärva, `. Gmn. rezçrÅv - pri-~uva (SH) (MôrÅn pô} po bæn-zînu, a{ sÅn na rezärvi.)

rïba, `. - riba (PrëdÅli su mi nïka-kovu drÇg¤ rïbu za bakalâr.)

rïbÅr, m. - ribar (Jo{ i danås u`â dô} rïbÅr va selë.)

rîbat, gl. nesvr{. (rîbÅ{, rîbaj¤) - ribati (isto: fregåt, ‘¤lït) (^å dçlÅ{? - RîbÅn a{ si mi së tlë zablåtÆl.)

rîbe‘, m. - sprava za ribanje: ribe` (SV) (»Nä}e mi tâ rîbe‘ nï{ duråt!« reklâ j, a õn jÿj je odgovorîl da nä}e ni njemÇ tî sõldi ~å mu jih je dÅlå!)

rübjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - riblji (Za obçd smo rübj¤ jûhu.)

rïcast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. ricastïjÆ) - kovr~av (Blånjanice su lîpe, rïcaste, pa su divõj~ice od njïh dçlale pûpÅn vlâsi.)

rïcastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ricastîjÆ) - kovr~avi (HëdÆ z onûn rïcast¤n.)

rïci}, m. - kovr~ica (Språvila sÅn jÿj p›vÆ rïci}i.)

rïco, m. Gjd. rïcota - mu{ka osoba kovr~ave kose (SV) (Rïco ïmÅ rïcasti vlâsi.)

Ri~ïna, . - 1. Rje~ina, rijeka ponor-nica koja izvire na sjevernom dijelu Grobni{}ine i ulijeva se u more u Rijeci (na lokalitetu

imenom Delta) (Tô j bÆlå bo-gåta famîlija. Imçli su målÆn na Ri~ïni.); 2. podru~je u gor-njem toku Rje~ine (Va Ri~ïni råno sûnce zapÅdç.)

Ri~ïnac, m. Gjd. Ri~ünca - etn. stanovnik podru~ja oko Rje~i-ne (Za jûdi kî büvaj¤ va sçlÆh/selîh uz Ri~ïnu se re~ç da su Ri~ünci i da jâko rastꑤ dok povädaj¤.)

ri~ünskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji je svojstven Ri~ini, podru~ju u gornjem toku Rje~ine (Natä`e po ri~ünskÆ.)

rïga, `. - vrsta aromati~ne trave koja se priprema kao salata, lat. Brassica eruca (Za ve~çru smo rïgu i kÿmpîr na salâtu.)

rîga, `. - crta, linija (Ob¤cï måju na rîge.)

rïgat, gl. nesvr{. (rïgÅ{, rïgaj¤) - bljuvati, povra}ati (isto: b¤rgåt) (RïgalÅ j ve} dvâ p¤tå. Sçbÿj je nî~ pojïla.)

rïhtat se, gl. nesvr{. (rïhtÅ{ se, rï-htaj¤ se) - ure|ivati se, dotjeri-vati se (Ve} se dvê Çre rïhtÅ.)

rijâv (rijåva, rijåvo), neodr. pridj. (komp. rijavïjÆ) - r|av, prekri-ven r|om (isto: rÇzinÅv) (Kotãl je vås rijâv.)

rijåvet, gl. nesvr{. (3. l. jd. rijåvÆ, rijåvæ) - r|ati, prekrivati r|om (Kotãl je pë~æl rijåvet.)

rijåvetrezärva

573

rijâvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rijavîjÆ) - r|avi, koji je prekri-ven r|om (isto: rÇzinavÆ) (Prë-dÅl mÆ j rijâvÆ kotâl.)

RÆkå, `. - Rijeka (Afitãl je stân v RÆkï a{ mu se ne dâ såkÆ dân putovåt.)

rünka, `. Gmn. rïnÅk - metalni obru~ ili kop~a (Dvâ këmÅda }emo spojït z rünk¤n.)

rïn¤t, gl. svr{. (rîne{, rîn¤) - gur-nuti (Påzi da ga ne rîne{!)

rïpa, `. - repa (Målo drôp }emo ~¤våt za rïpu kïsat, a od drÇgÆh }emo rakïju spç}.) � mo} po-sæt rïpu na komÇ/kemÇ - biti prljav, imati prljavu ko`u (PÇno tÆ j fÅjkîh! Moglë bi se na tebï rïpu pësæt.)

rïpica, `. - jestiva repa (Sî pësæl rïpicu?)

rïs, m. - zvjerka ris (RïsÅ j ~Çt na Jelänskÿn vrhÇ.)

rïsat, gl. nesvr{. (rî{e{, rî{¤) - crtati (isto: c›tat) (Onå jâko lïpo rî{e.)

rü{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - koji je svojstven gradu Rijeci (Tô vÅn je rü{kÆ krÇh.);

rü{kÆ, pridj. m. poimen. - knji`evni (odnosi se na jezik) (Onå sâmo po rü{kÆ povädÅ.)

rït, `. - stra`njica (BelogÇzÅ j tï} z bêlÆn pärjæn na rïti.) � obrnÇt komÇ/kemÇ rït - izne-

vjeriti koga, ne pomo}i kome kad mu je potrebno (ObrnÇla mÆ j rït kad mÆ j rÅbïlo.) � bït kod kœrbina rït - biti bez reda, smisla i moralne obveze (O�vo kod dÅ j kœrbina rït. SåkÆ dõjde i prõjde kad gÅ j vëja.)

ritåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. ritatïjÆ) - osoba pozama{ne stra`njice (Ritåt je, ma ne bï bîl da dçlÅ.)

rÆtåt se, gl. nesvr{. (rütÅ{ se, rütaj¤ se) - bacakati se, udarati noga-ma (Ne rÆ}ï se, a{ }e{ påst!)

ritâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ritatîjÆ) - osoba pozama{ne stra`njice (Vî{ j¤ stojî zâda onê ritâtæ.)

rïtica, . - dje~ja stra`njica (Så jÿj je rïtica ~rjenå.)

rïtina, `. - velika stra`njica (Onå ïmÅ vçl¤ rïtinu.)

rïti~at se, gl. nesvr{. (rïti~Å{ se, rï-ti~aj¤ se) - 1. uzajamno se na-guravati stra`njicama (obi~no u ma{kara, zvon~ara) (Mâ{kare gredû po cçsti, rïvaj¤ se i rïti-~aj¤.); 2. vrsta dje~je igre u ko-joj sudjeluju dva igra~a koji, okrenuti le|ima i pridr`avaju}i se rukama, poku{avaju suigra-~a podignuti na svoja le|a (]êmo se rïti~at potla {kôlæ?)

rïti{}æ, s. - 1. ukupna povr{ina stra`njice (Imâ fãnjskÿ rïti{}æ.);

rïti{}ærijâvÆ

574

2. dio hla~a koji prilije`e na stra`njicu (SV) (Pro{¤pïle su mi se bragç{e na rïti{}¤.)

rîva, `. - obala za pristajanje putni~kih i teretnih brodova (^Çda judîh je na rîvi, ~çkaj¤ brôd.)

rïvat /se/, gl. nesvr{. (rïvÅ{ /se/, rï-vaj¤ /se/) - gurati /se/ (SprÅznïla mi sæ j baterïja, pa smo rïvali åvuto skoro do Drå`Æc.)

rîz, m. Ljd. rÆzÇ - rez (Rîz mÆ j za cælogå/cælegå trbÇha.)

rïzat, gl. nesvr{. (rî‘e{, r) - re-zati (Påzi da se ne porî`e{ dok rî`e{.)

rïzi{Ån (rïzi{na, rïzi{no), neodr. pridj. (komp. rizi{nïjÆ) - koji sadr`i mogu}u opasnost (Tô j rïzi{Ån posâl i ne mëren ti pomë}.)

rïzi{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rizi{nîjÆ) - upravo onaj koji sa-dr`i mogu}u opasnost (Da bi nïkakova rïzi{nÅ dçla dçlÅl, kï znâ ~â j tô?)

rizikåt, gl. nesvr{. (rizikâ{, rizikâ-j¤) - odva`iti se na {to unato~ opasnosti, izlo`iti se mogu}em neuspjehu (Rizikãl si i ôv pût dobrë pro{âl.)

rîzla, `. - drobljeni pijesak s di-menzijama zrna do 4 mm (SV) (Dopejï mi kÇbik rîzlæ.)

rï‘it se, gl. svr{. (rï‘Æ{ se, rï‘æ se) - ravnati se (SV) (Rï`Æ se po tôj Çri a{ onå rê të{no.)

ri‘njï}, m. - mali re`anj (suho-mesnate namirnice ili vo}a) (SV) (Dãj mi ri`nji} narãn~æ!)

roba, `. - 1. tkanina (Ve} su mu bragç{e krÅtkç. Nâ} }u këmÅd spodëbnæ rëbæ i do{tukåt/do-na{tukåt.); 2. odje}a uop}e (SåkÅ j ‘änskÅ imçla svôj bãn-~i} i na njên bi kjæ~åla dok bi zïpirala rëbu.); 3. predmeti za prodaju (JÇtra }emo dobït rë-bu pa dÿjdïte vïdet.)

robica, `. - dje~ja odje}a (SÇ rë-bicu sÅn pos¤dïla kunjâdi a{ ~çkÅ mî}¤.)

robina, . - pohabana, stara, izno-{ena odje}a (S¤cï tû rëbinu! Kod da nümÅ{ ~â za obû}.)

ro~a, . - 1. ru~ka, dr{ka (PÇkla mÆ j rë~a na ko{åri.); 2. narameni-ca na donjem rublju (Kanotjêra se obïsÆ za rë~e.)

rôd, m. Gjd. roda, Ljd. rodÇ - rod, rodbina (Da ne bï{ {âl { njûn, onå tÆ j rôd!)

rôda, `. - ptica roda (A nî te, nç, rôda doneslå, jå sÅn te rodï-la!)

rodÅn (rodna, rodno), neodr. pridj. (komp. rodnïjÆ) - rodan (RëdnÅ j, ïmaj¤ ~çtvoru dïcu.)

rîva rodÅn

575

rodït /se/, gl. svr{. (rodî{ se, rodê /se/) - roditi /se/ (Rodïla sæ j na ~etïre i dçset.)

roditäjskÆ, pridj. m. poimen. - roditeljski (rabi se samo u sin-tagmi roditäjskÆ sãstanak.) (Måmo, ve~erås je roditäjskÆ sãstanak.)

rôd¤l, m. Gjd. rôdula - valjak (Hãr-ta sæ j namotÅvåla na rôduli.)

rod’Åk, m. - ro|ak (On tÆ j rëd’Åk.)

rod’akïnja, `. - ro|akinja (Tô tÆ j rod’akïnja.)

rôg, m. Gjd. roga, Ljd. rogÇ - rog (^ovïka se dr`î za besçdu, a blâgo za rëgi!) � slÅgåt se kod rogi va vrï}i - ne slagati se, sva|ati se, ne podnositi se (Bråt i sçstra su, a sl㑤 se kod rëgi va vrï}i.) � {kûro kod va rogÇ - potpuni mrak (Nî svïtla va selÇ pÅ j {kûro kod va rogÇ.)

rogåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. rogatïjÆ) - rogat (Nå{a kråvÅ j rogåta.)

rogâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rogatîjÆ) - rogati (Vïdæl je rogâ-tÿga/rogâtæga jçlena.)

rogÇ{a, `. - grahov `i`ak (SV) (isto: gågrica) (RogÇ{e su onâ mî}era blâgaca kâ zjüdaj¤ fa‘ôl.)

rôj, m. Gjd. rojå - roj (Sî kad vï-dela rôj ~êl?)

rÅjåt /se/, gl. nesvr{. (rãjÅ{ /se/, rãjaj¤ /se/) - ra|ati /se/ (Bôg je rçkÅl Evi da }e dïcu na mÇkah rÅjåt.)

rojændân/rod’ændân, m. - ro|en-dan (K¤pïli smo mu tô za ~etr-nãjstÆ rëjændÅn.)

RojänjÆ IsÇsovo - blagdan Bo`i}a: 25. prosinca (isto: Bo‘ï}) (P›vo su jûdi Bo`ï} zvâli RojänjÆ IsÇ-sovo.)

rojït se, gl. nesvr{. (3. l. mn. rojê se) - rojiti se (^elç se rojê.)

rÿkåt, gl. nesvr{. (rõ~e{, rõ~¤) - jaukati, vapiti, zapomagati (SV) (Ne rÿ~ï a{ }e{ së selë zb¤dït.)

rokêl, m. Gjd. rokçla - valjak za namatanje konca (Rokäl se klÅdç na måkinu za {ït.)

rokçli}, m. - valj~i} za namatanje konca (Doneslå mÆ j z RÆkê rokçli} lÆpå kÿncå.)

rolâda, `. - fina savija~a punjena nadjevom od marmelade ili kreme (isto: lorâda) (Speklâ j mâlÿj rolâdu za rojændân/ro-d’ændân.)

rolçta, `. - roleta (Grå{icÅ j sç ro-lçte de{våla.)

romanïja, `. - vrsta cvijeta: {eboj (Romanïje lîpo di{ê i lÆpê su bôjæ.)

ronït, gl. nesvr{. (ronÆ{, ronæ) - roniti (isto: næråt) (Navådila sæ j i plåvat i ronït.)

rodït /se/ ronït

576

ropotãlnica, `. - prostor u koji je pobacana starudija, stare`, otpad (SV) (Zanesï tô va ropo-tãlnicu! Tåmo jo{ sâmo pëp na kobïli fålÆ.)

ropotåt, gl. nesvr{. (ropo}e{, ro-po}¤) - lupati, bu~iti (SV) (Dr-vêna këla ropë}¤ po kamenîtÿj cçsti.)

ropotïja/ropotarïja, `. - starudija, stare`, otpad (SkœpjÅ oko kÇ}æ ropotïju/ropotarïju i sç m¤ j zakramâno.)

roså, `. Ajd. rosu - rosa (Pë~æle su vçlæ rëse.)

rosït, gl. nesvr{. (3. l. jd. rosî) - rositi (Rosî, språvi rëbu.)

roskast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. roskastïjÆ) - ru`i~ast (Sç divõj~ice vôlæ rëskastu bôju.)

roskastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. roskastîjÆ) - ru`i~asti (Bî{ mi k¤pïla rëskastÆ bærhân?)

ro{ast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. ro{astïjÆ) - crvenokos, ri| (Bül je rë{ast pa su ga zvâli Rë{o.)

ro{astÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ro{astîjÆ) - crvenokosi, ri|i (O‘enïla sæ j za onôga/onêga rë{astÿga/rë{astæga.)

ro{}åt, gl. nesvr{. (ro{}â{, ro{}âj¤) - {tropotati, bu~iti, {krebetati (Mâ{kare ro{}âj¤ va lÿncï i padçle.)

ro{}êra, `. - pladanj za pe~enje (Mêso i kolÅ~ï se pe~û va ro{}êri.)

rôv, m. Gjd. rovå - rov (Pogïn¤l je a{ je zï{Ål z rovå.)

rovinåt /se/, gl. svr{. (rovinâ{ /se/, rovinâj¤ /se/) - uni{titi /se/, upropastiti /se/ (Kulïko smo se mÇ~ili, a onâ j sç rovinåla.)

rôza, pridj. nepromj. - ru`i~ast (Sç jÿj je rôza, i bærhân i måja.)

rô‘ica, `. - cvijet (Prelomïla mÆ j nãjlipj¤ rô‘icu. [këda!)

ro‘jÆ, s. - gran~ice vinove loze (Rë`jÆ se otkîdÅ.)

rûb, m. rûba, Ljd. r¤bÇ - rub (Kÿn~ï} tÆ j na r¤bÇ.)

r¤båc, m. Gjd. r¤pcå - rubac, pokrivalo za `ensku glavu (Stâræ su `änskæ våvÆk imçle r¤båc na glÅvï.)

r¤bït, gl. nesvr{. (rœbÆ{, rœbæ) - rubiti, porubljivati (Cêlo za-põlnæ rœbÆn i ve} mÆ j dësta.)

rubjâk, m. Gjd. rubjÅkå - potpuno zreo orah s kojega se odvaja zelena kora (SV) (isto: orÇbak) (PobïrÅj sâmo rubjÅkï, ovî drÇgÆ }emo kad ozrên¤.)

rÇcÅk/rÇcak, m. Gjd. rÇcaka - ruksak, naprtnja~a (Mlikarïce su nosïle låte mlÆkå va rÇca-kÆh.)

ru~ïca, `. - 1. mala ruka (Na~inï joj jednÇ bë}icu da stâne va

ropotãlnica ru~ïca

577

njejû ru~ïcu.); 2. zastarj. kruh od bijeloga bra{na oblikovan poput sa}a (Vôlæla bÆn ru~ïce leh tâ ~›nÆ krÇh jïst.)

ru~ïna, `. - velika i sna`na ruka (Zadäl gÅ j z ru~ïn¤n za sœn mo}ûn.)

r¤~ït, gl. nesvr{. (rœ~Æ{, rœ~æ) - u`i-nati (R¤~ït }emo za pôl Çræ.)

rudâr, m. Gjd. rudÅrå - rudar (RudÅrï su {lï va rûdnÆk.)

rûdnÆk, m. Gjd. rûdnika - rudnik (RudÅrï su zï{li z rûdnika.)

rufijân, m. - osoba naopake }udi (On je rufijân, pët¤kÅl bi se i kÅrâl.)

rugobå, `. - rugoba (Kakôva ru-gobå? Kî bi {âl za rugobÇ?)

rûj, m. Gjd. r¤jå - grm crvena li{}a ujesen (Rœj je nãjlïpjÆ o pozümku.)

r¤kå, `. Ajd. rûku - ruka (Mã{æn z rukûn.) � dobrå r¤kå - bo‘i}ni ili novogodi{nji dar (Za dobrÇ rûku sÅn dobïla postolï.); (Do-neslå mÆ j cikulâdu za dobrÇ rûku.) � dô} prÅznïh rûk - do}i kome bez i~ega (Ne më-re{ nïkÿmu/nïkçmu dô} prÅz-nïh rûk.) � dêsnÅ r¤kå - velika pomo} (Onå mÆ j dêsnÅ r¤kå! ^å bÆn be‘ njê?) � mÇ{kÅ r¤-kå - znak prisutnosti marna mu{karca (VïdÆ se da tôj kÇ}i fålÆ mÇ{kÅ r¤kå.) � bït komÇ/

kemÇ prodœ‘ena r¤kå - pomo}, izvr{itelj (On m¤ j prodœ‘ena r¤kå. DçlÅ sç ~å se ovômu/ovêmu gr¤stî.) � ‘änskÅ r¤kå - znak prisutnosti vrijedne `e-ne (VïdÆ se da tôj kÇ}i fålÆ ‘änskÅ r¤kå.) � dåt komÇ/kemÇ odrä{ene/slobodne rûke - ovlastiti koga za {to (RçkÅl mÆ j nçka tô jå storîn i dãl mi odre{äne/slëbodne rûke.) � k¤pït/kupovåt spod r¤kê - kupiti/kupovati {to od prepro-dava~a (Cikulâde smo kupo-våli spod r¤kê.) � prodåt/prodÅvåt spod r¤kê - prepro-dati/preprodavati (Nî se tô smçlo va butîgi prodÅvåt, sâ-mo spod r¤kê.) � bït srï}næ r¤kê - osoba kojoj je sre}a na-klonjena, sretnik (Onâ j srï}næ r¤kê. VåvÆk dobîje na tõmbuli.) � imçt zlâtne rûke - spo-sobnost, marljivost (I�mÅ zlâtne rûke, sç ÇmÆ i za sç j¤ j vëja.) � rûku na s›ce - iskreno (Dâ ti se pija‘â måja? - Rûku na s›ce, nç!) � va jednÇ rûku - mo`da, mogu}e, vjerojatno (Mïslela sÅn da nümÅ pråvo, a va jednÇ rûku i ïmÅ.) � va nãjmanj¤ rûku - najmanje (Moglå tÆ j, va nãjmanj¤ rûku, pijåt j¤hê skÇhat, kad ti ve} nî otçla dÆtç po~¤våt.) � bït {i-rokê r¤kê - dare‘ljiv (Njegå pütaj, õn je {irokê r¤kê.)

ru~ïna r¤kå

578

r¤kåt, gl. nesvr{. (rœ~e{, rœ~¤) - glasati se poput krave, ispu{tati krikove (Rœ~e{ kod kråva! Fær-mâj!)

rukâv, m. Gjd. rukÅvå - rukav (^a bïte måju na krâtkÆ ili na dûgÆ rukÅvï?)

rukavïca, `. - rukavica (Zåmi ru-kavïce a{ je jâko zÆmå.)

rÇkn¤t, gl. svr{. (rûkne{, rûkn¤) - naglo udariti ili izbiti (Nî tô za pomålo dçlat, rÇkn¤t }emo i storît.)

rûm, m. Gjd. rÇma - rum (Lüj mi målo rÇma va ~âj.)

rœmbica [rœÜbica], `. - beretka, francuska kapa (KlålÅ j rœm-bicu nå glÅvu i {lå na bÇs.)

rÇmæn (rÇmena, rÇmeno), neodr. pridj. (komp. rumenïjÆ) - ru-men (Så si rÇmena.)

rÇmenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rumenîjÆ) - rumeni (Vïdi ga, rÇmenÆ, ili m¤ j zÆmå ili gÅ j srân.)

rumezït, gl. nesvr{. (3. l. jd. rume-zî) - rominjati (odnosi se na ki{u) (SV) (Då` rumezî.)

rûsat, gl. nesvr{. (rûsÅ{, rûsaj¤) - vu}i se stru`u}i po tlu i o{te-}uju}i povr{inu (Këlo rœsÅ po tlohÇ ako se ne ob›njÅ.)

ru{evüna, `. - ru{evina (K¤pïli su ru{evünu i od njê storïli lîpu kÇ}u.)

rÇ{it, gl. nesvr{. (rÇ{Æ{, rÇ{æ) - ja-ko bu~iti (StÇpalo sæ j va MÅr-tïnovÆh, ali j të jâko rÇ{ilo.)

rÇ{it /se/, gl. nesvr{. (rÇ{Æ{ /se/, rÇ{æ /se/) - 1. ru{iti /se/ (RÇ{æ stâr¤ kÇ}u a{ }e tÇ dçlat në-v¤.); 2. lupati, bu~iti, {tropotati (SV) (Motôr g›do rÇ{Æ, sçbÿj dÅ j pokvâræn.); (BrÇkvice su rÇ-{ile dok smo hodïli.)

rÇ{kica, ‘. - mala ru~ka, ru~kica (^œmpi} je ïsto ~å i pômuli} - rÇ{kica na mobîliji.)

rÇ{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ru~ni (DråpÅn je rÇ{nÅ bœ{ilica.)

rœ{nja, `. Gmn. rœ{Ånj - omanji prijepodnevni obrok (Måt nÅn je doneslå rœ{nju na lÆhÇ.)

rût, gl. nesvr{. (rovç{/revç{, rovû/revû) - tuliti, urlati, rikati, ispu-{tati krikove (Udrïla sÅn se pa sÅn plåkala i rûla.)

rÇtÅn (rÇtna, rÇtno), neodr. pridj. (komp. rutnïjÆ) - mu~an, bole-stan (SH) (Nîs ve} rÇtÅn.)

rÇtnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. rutnîjÆ) - mu~ni, bolesni (SH) (Nebëg ôn rÇtnÆ, poznåt m¤ j dÅ j bëlÅn.)

rÇtno, pril. - mu~no (odnosi se na tjelesnu bol) (SV) (Nïkako mÆ j rÇtno, mõrdÅ sÅn ~â pojîl.)

rÇzina, `. - r|a (Kad smo dïgli lo-nåc, ozdolâ j bîlo se pÇno rÇ-zinæ.)

r¤kåt rÇzina

579

rÇzinÅv (rÇzinava, rÇzinavo), neodr. pridj. (komp. ruzinavïjÆ) - r|av, zar|ao zar|ao (isto: rijâv) (Kotãl je vås rÇzinÅv.)

rÇzinavÆ ( -Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ruzinavîjÆ) - r|avi, zar|ali (isto: rijâvÆ) (PrëdÅl mÆ j rÇzinavÆ kotâl.)

rǑa, `. - drvena ili `eljezna kon-

strukcija za sjenicu od biljke penja~ice (naj~e{}e od vinove loze) (isto: brãjda) (Sidçli smo pod rÇ`¤n i u`Ævåli.)

rÇ‘ica, `. - lijep grozd s nekoliko listi}a na gran~ici (AM) (Pustï rÇ`icu za lîpo vïdet.)

ru‘marîn, m. - ru`marin (NÆsmë mî ru`marîn va jïst klÅdåli.)

rÇzinÅv ru‘marîn

580

Ss, prij. - 1. s, sa (Do{ãl je s

tëb¤n.); (TûkÅl se j s sestrûn.); 2. iz (Zï{Ål je s kÇ}æ vân.)

sa, zamj. `. - sva (P›vÿ j âjdæ bîlo nãjvi{e v ObrofcÇ, a kad je cvalå, sâ j bÆlå jednå rô‘ica.)

sabïrat, gl. nesvr{. (sabïrÅ{, sabï-raj¤) - sakupljati (Sabïrale smo po selÇ kÿmpîr, måslo i takë ~â i neslï plovånu o Mihëji.)

såbja, `. - 1. sablja (Do{lï su vÿj-nÆkï z såbjami.); 2. vrsta cvi-jeta: gladiola (SV) (Lîpe su så-bje, ali su {tæntjïve.)

såblÅst, `. Gjd. såblÅsti - sablast, utvara (Da su jûdi vïdeli nïka-kove såblÅsti.)

såblÅzÅn, . Gjd. såblÅzni - sabla-zan, gruba povreda morala (Tô j såblÅzÅn i tô nïjedÅn plo-vân nä}e spovïdet.)

sabråt, gl. svr{. (saberç{, saberû) - sakupiti (Kad saberemë, tâ nesemë plovånu.)

så~ijÆ (så~ijÅ, så~ijæ) zamj. - sva~iji (Dçlÿ j så~ijÅ brîga.)

så~a, zamj. - sva{ta (Presnåc sæ j dçlÅl så~Æn: sïrÿn, lÇkÿn, zäjÆn, z jåbukami i z orî`Æn.)

såd/sadå/sadåhna, pril. - sad (Kåd }e{ pãrtit? Såd/sadå/sadåhna!)

sÅdït, gl. nesvr{. (sãdÆ{, sãdæ) - saditi (BalÅncâni su se kåsnije pë~æli sÅdït pu nås.)

sågdÅn, m. - radni dan (NümÅ ôn ni blågdana ni sågdÅna.)

sagdãnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - sva-kida{nji (KrÇh na{ sagdãnjÆ dãj nÅn danås!)

sågdi/sågdære, pril. - svugdje, svagdje (P›vÿ su jûdi kÇhali kafç na dçlu, a danås je ve} sågdi/sågdære automât za kafç.)

sagnjÆlçt, gl. svr{. (3. l. jd. sagnjülÆ/sagnjilîje, sagnjülæ/sagnjilîj¤) - sagnjiti (Pustïli smo hrÇ{ve da se pr~âj¤, a sç su sagnjÆlçle.)

sagrçt /se/, gl. svr{. (sagrîje{ /se/, sagrîj¤ /se/) - zagrijati /se/, ogrijati /se/ (Prevelïka tÆ j tâ kåmarina! Kî }e j¤ sagrçt?)

sagrÆ{ït, gl. svr{. (sagrü{Æ{, sagrü{æ) - sagrije{iti (Mãjko, g›do si sa-grÆ{ïla! SpëvÆdi tÆ j pô}!)

såguma, `. - {ablona (SV) (K¤pül sÅn sågumu i po njôj dçlÅn.)

sahnÇt, gl. nesvr{. (3. l. jd. såhne, såhn¤) - venuti, sahnuti (Pë~æle su mi rô`ice sahnÇt.)

såja, `. - ~a|a, gar (Dümja~År je o~ïstÆl dümjÅk i såd mÆ j sç pÇ-no sâj.)

s såja

581

sajâ~, m. Gjd. sajÅ~å - drveni klin za pravljenje jamica pri sadnji biljaka (Z sajÅ~ên storî{ jåmicu i nœtra klÅdç{ pâr z‹n/z›n sï-mena.)

såjÅv (såjava, såjavo), neodr. pridj. (komp. sajavïjÆ) - ~a|av, garav (Dümja~År je do{âl vås såjÅv.)

såjavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sajavîjÆ) - ~a|avi, garavi (Vïdi ga ôn såjavÆ! Sïg¤rnÿ j dümja~År!)

sajævåt, gl. nesvr{. (sajûje{/sajä-vÅ{, sajûj¤/sajävaj¤) - obi~avati saditi (StârÆ su jûdi vï{e togå/tegå sajævåli.)

såkako, pril. - svakako (A såkako nÅn je nebëgÆn bîlo.)

såkakÿv (såkakova, såkakovo) zamj. - svakakav (Vïdeli smo såkakovih ~ûd.)

såkamo, pril. - svakamo (Såkamo sÅn {lå, sågdære bÆlå i nãjraje dëma do{lå.)

sakçt, m. - vre}a (isto: vrï}a) (Vï{e ne mëræn nosït sakçt cimänta.)

såkÆ (såkÅ, såkÿ) zamj. - svaki (Afitãl je stân v RÆkï a{ mu se ne dâ såkÆ dân putovåt.) (SH) � såkÿ målo - s vremena na vrijeme (Fa`õl se såko målo podlüvÅ da se ne bï prismÇdÆl ili }apâl za padçlu.)

sakrabõjskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sakramentski; ubla`en izraz u blagoj psovki kojim se izra`a-

va ~u|enje i zapanjenost ~ime (isto: sakramänskÆ) (SakrabõjskÆ sæ j udrîl.)

sakramênt, m. Gjd. sakramänta - sakrament (I prï~æst i bärma su sakramänti.)

sakramänskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sakramentski; izraz u psovki kojim se izra`ava i ~u|enje i zapanjenost ~ime (isto: sakra-bõjskÆ) (SakramänskÆ sæ j udrîl.)

sakramæntâdo, pril. - jako, sna`no (SH) (Sakramæntâdÿ j zagrmç-lo i nestålo strÇjæ.)

såk¤d/såk¤da, pril. - svukuda (Zï-træsli su se balîni i bîlo jih je såk¤da.)

sÅlå, . - velika prostorija (Na vçlÿj sÅlï smo bîle jå i mojå pokõjnÅ sestrå JÇba.)

salamÇra, `. - salamura (Zêca môrÅ{ klåst va salamÇru.)

salâta, `. - salata (Dëkla/dëkli jå skÇhÅn, tî naberï salâtæ.)

salâtica, `. - mlada i ukusna sala-ta (SalâticÅ j nÆknÇla.; Såd jæ j prevç}, a po zÆmï mïslÆmo: »E,da nÅn je såd onê lÆpê salâti-cæ!«)

salâtina, `. - stara salata (Ma, dÅ j i salâtina, sâmo da jê!)

sÅldadôr, m. - lemilo (SV) (isto: {Åldadôr) (K¤pï mi sÅldadôr a{ tô môrÅn spojït.)

sajâ~ sÅldadôr

582

sålo, s. - salo (Språvit }u sålo pa }u spç} kolÅ~ï.)

sålino, s. - salo kao ne{to odbojno i ru`no (Då mi sæ j sâmo sålina ræ{ït!)

sãlsa, . Gmn. sâls - umak od svje-`ih raj~ica pirjanih na masno}i (mo`e sadr`avati dodatke: ~e-{njak ili luk, per{in, papriku i sl.) (^ÇdÅ j kumadôrÆh pa }u sãlsæ skÇhat.)

saludåt se, gl. svr{. (saludâ{ se, saludâj¤ se) - umoriti se, zapu-hati se (SV) (DçlÅl sÅn cêli dân i na kråju mæ j saludålo.)

sÅlvçta, `. - ubrus (Klådi sÅlvçte na stôl.)

sâm (sÅmå, sâmo), neodr. pridj. - sam (Onâ j bÆlå sÅmå, ôn sâm i dobrô j da su se povæzåli.)

sÅmåc, m. Gjd. sÅmcå - mu`jak (Tô j sÅmåc, a ne samïca. Onå bi bÆlå månjÅ.)

samânj, m. Gjd. samnjå - sajam uz crkvenu sve~anost (P›vÿ su jûdi bå~ve na samnjÇ kupovå-li.)

samâr, m. Gjd. samÅrå - magare}e drveno sedlo za jaha~a i teret (Sü mi pari}âl samâr?)

samïca, `. - `enka (Tô j sÅmåc, a ne samïca. Onå bi bÆlå månjÅ.)

samüna, . - samo}a (isto: samo}å) (Samüna {këdÆ jûdæn.)

samlçt, gl. svr{. (samçje{, samçj¤)

- samljeti (CÇkÅr nå fÆno same-jï.)

sâmo, vez. - samo (Sâmo bogâtÆ su imçli vçlæ bå~vine pÇne vÆnå.)

samo}å, . - samo}a (isto: samüna) (Samo}å {këdÆ jûdæn.)

samoglâv (samoglåva, samoglåvo), neodr. pridj. - svojeglav (Sa-moglãv je i ne mëre mu se nï{ dopovïdet.)

samoglâvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - svojeglavi (SamoglâvÆ ~ovïk mïslÆ da sç môrÅ bït po njegë-vu.)

sân, m. Gjd. snå - san, do`ivljaj za vrijeme spavanja (No}ås mÆ j do{âl va sân pokõjnÆ stârÆ otåc.)

sânat se, gl. nesvr{. (sânÅ{ se, sâ-naj¤ se) - sanjkati se (Pãl je snîg i dicå se sânaj¤.)

sãndrla, . - sandala (isto: {ãndrla) (NësÆ sãndrle na visôkÆ tåki.)

sâne, . mn. - saonice (Vozïli smo se na sânah!)

sanên (sanenå, saneno), neodr. pridj. (komp. sanenïjÆ) - snen, pospan (Rånÿ j i dicå su jo{ sanenå.)

sanênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sanenîjÆ) - sneni, pospani (Dâ j bîlo onômu/onêmu sanênÿ-mu/sanênæmu de{kï}u jo{ målo spåt.)

sålo sanênÆ

583

sÅnsêr, m. Gjd. sÅnsærå - posred-nik pri upoznavanju mladi}a i djevojke (SV) (Kî nî mëgÅl nâ} `enÇ, mëgÅl je pÆtåt sÅnsærå.)

sånjat, gl. nesvr{. (sânje{, sânj¤) - sanjati (^å si ~â lîpo sånjala?)

såpa, `. - para (PÇnÅ j kÇ}a såpæ, oprï målo ponç{tru!)

sapôn, m. - motika sa ~etvrtastim sje~ivom za prvo proljetno du-boko kopanje (Måt kopâ z rë-gi, a otåc dâ råjÆ sapônÿn.)

sapûn, m. Gjd. sap¤nå - sapun (Lîpo di{î tâ sapûn.)

sapunå~a, . - sapunica (VôlÆn dÅ j ~Çda sapunå~æ dok pomüvÅn.)

sapunåt /se/, gl. nesvr{. (sapunâ{ /se/, sapunâj¤ /se/) - sapunati (Sapunâ rëbu pa }e j¤ pustït da se më~Æ.)

sÅrdçlica, . - srdela (Za ve~çru }e-mo pofrïgat malo sÅrdçlÆc.)

sãrma, . Gmn. sârm - sarma (Da-nås }emo sãrmu za obçd.)

sasåc, m. Gjd. sascå - sisa na `i-votinjskom vimenu (P›vÿ leh ~a se grê mÇst, trîbÅ blâgu sa-såc opråt.)

sasåt, gl. nesvr{. (sasç{/sasâ{, sasû/sasâj¤) - sisati (isto: cïcat) (DÆtç sasç dokla måtær ïmÅ mlÆkå.)

sãstanak, m. Gjd. sãstÅnka - sa-stanak (Danås je sãstanak, a jå bÆn råjÅ oståla dëma pÆsåt.)

saståt /se/, gl. svr{. (sastâne{ /se/, sastân¤ /se/) - sastati /se/ (Ra-ståli su se, a pëtla su se sëpeta saståli.)

saståvit, gl. svr{. (saståvÆ{, saståvæ) - sastaviti (Onï }e nÅn saståvit Årmâr.)

sastÅvjåt, gl. nesvr{. (sastãvjÅ{, sastãvjaj¤) - sastavljati (Cêlo zapõlnæ sastãvjÅ tâ Årmâr.)

sa{~ï}, m. - sisica na ivotinjskom vimenu (Operï jÿj sa{~ï}!)

sa‘gåt, gl. svr{. (sa‘gç{, sa‘gû) - zapaliti (Sa`gåt }emo smçte.)

scÆpåt, gl. svr{. (scüpÅ{, scüpaj¤) - iscijepati (Fãnj sÅn scÆpâl! - Tr cüpÅ{ cêlo jÇtro!)

sebç, zamj. G. - sebe (SåkÆ dçla za sebç./SakÆ dçla zâ se.)

sçbi~Ån (sçbi{na, sçbi{no), neodr. pridj. (komp. sebi~nïjÆ) - sebi-~an (Ne smî{ bït sçbi~Ån.)

sçbi{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sebi~nîjÆ) - sebi~ni (NïkÆ se nä-}e z sçbi{nÆn igråt.)

sçbÿj/sçboju, rije~. - bojim se, izgleda, dr`im, ~ini se, mislim (Sçbÿj/sçboju da }e då`.)

se~agod, zamj. - sva{ta (SV) (Se-~agëd bÆn k¤pïla, sâmo da ïmÅn sÿldïh.)

sç~atô, zamj. - sva{ta (SV) (Sç~atô bi ôn stërÆl sâmo da m¤ j dåt matrjÅlå.)

sÅnsêr sç~atô

584

sädalice, . mn. - vrsta trave kojoj se osu{eno ili ugrijano klasje nakovr~a (SV) (isto: klasÇja) (Na jçlodrom¤ j sç pÇno sädalÆc.)

sçdÅn, br. - sedam (VÆnô j bîlo po sçdÅn sõldÆh, a mu{kåt po fi-jurîn.)

sädmÆ (-Å, -ÿ), red. br. - sedmi (Grê va sädmÆ rãzred.)

sedÅndesêt, br. - sedamdeset (Måt mi ïmÅ sedÅndesêt lêt.)

sedÅndesätÆ (-Å, -ÿ), red. br. - se-damdeseti (JÇtra jÿj je sedÅn-desätÆ rëjændÅn.)

sçdÅnstÿ, br. - sedam stotina (D¤-`ãn mÆ j sçdÅnstÿ kûn.)

sçdÅnstotÆ (-Å, -ÿ), red. br. - se-damstoti (Tâ råt je bîl sçdÅn-stotÿga/sçdÅnstotæga lçta.)

sedavnâjst, br. - sedamnaest (I�mÅn sâmo sedavnâjst kûn.)

sedavnãjstÆ (-Å, -ÿ), red. br. - se-damnaesti (Tô j slïkÅno na njejî sedavnãjstÆ rëjændÅn.)

sædlo, s. Nmn. sædlå - sedlo (Lîpo se dr`î va sædlÇ.)

segajÇtra/segÇtra, pril. - jutros (Ne }œtÆn se dobrë sçgajÇtra.)

sejedno/sejeno/sejno/sæno, pril. - svejedno, pa ipak (^â j storenë storenô j, ma bÆn sejednë/se-jenë/sænë vôlæl da ste me pÆtåli.)

sçkÆtÅdân, pril. - svako toliko vre-

mena, svakih nekoliko dana (Dõjde k menï sçkÆtÅdân.)

sek›va, . Gmn. sek‹v/sek›v - sve-krva (Sek›va mÆ j u‘åla re} da pripråvÆn mâlÿmu pï}u. A i za tælcå se re~ç da mu se dâ pï}a.)

säkulica, . - tanka platnena traka za pri~vr{}ivanje remena na pojasu hla~a ili suknji (SH) (Za{üj mi jo{ jednÇ säkulicu da mi rçmæn lîpo stojî.)

sçlæn, m. Gjd. sçlena - celer (isto: {çjÆn) (Fa`õl se såko målo podlüvÅ da se ne bï prismÇdÆl ili }apâl za padçlu. Dodâ se kapÇlæ, cesnå, sçlæn, påprikæ.)

selït /se/, gl. nesvr{. (sçlÆ{ /se/, sçlæ /se/) - seliti /se/ (Såko målo se sçlæ.)

selo, s. Nmn. selå - selo (PohÅjålÅ j po selÇ dr`ê} se bohoråto.)

sêno, s. - sijeno (Sêno smo vozïli dëma z plåninæ na krâj ÅgÇsta/ÅgÇ{ta/ÅngÇ{ta.) � kod dÅ j sêno zïnÅ{Ål - biti nemarno, neuredno odjeven (naj~e{}e kada ko{ulja viri izvan hla~a) (Pospråvi se, zgjädÅ{ këd dÅ si sêno zïnÅ{Ål.)

serïlo, s. - 1. velika nu`da ([ãl je na serïlo.); 2. pren. osoba do-stojna prijezira (Serïlo jednë, za nï{ si, srân te bÇdi!); 3. javni nu`nik (SH) (V RÆkï su storïli serïlo.)

serïlosädalice

585

sçst, gl. svr{. (sêde{, sêd¤) - sjesti (Klåst }emo bãn~i} mçsto katrîd pa }e më} sçst vï{e judîh.)

sestrå, `. - sestra (Sestrå njÿj je alärgi~na na jãja.)

sêt, gl. nesvr{. (sîje{, sîj¤) - sijati (KrÅnjåc rïpu sîje, `åba mu se smÆjç: »Oj, tî, ‘åbo g›bavÅ, nç bu{ rïpæ hrÇstala!«)

sfrezåt, gl. svr{. (sfrezâ{, sfrezâj¤) - poravnati izoranu njivu (SH) (Dõ} }e mi zapõlnæ sfrezåt lÆhÇ.)

sfrïgat, gl. svr{. (sfrïgÅ{, sfrïgaj¤) - ispr`iti (Danås }u za obçd sfrïgat pijåt rîb.)

sfurijåt se, gl. svr{. (sfurijâ{ se, sfurijâj¤ se) - iskaliti bijes na kome (SV) (Sfurijãl sæ j v ÿ{ta-rïji i do dëma gÅ j jâd pro{âl.)

shÅjåt se, gl. nesvr{. (shãjÅ{ se, shãjaj¤ se) - okupljati se bez u~inka (SV) (Kulïko pût sÅn se shÅjâl tåmo i sç zåbadavæ.)

shajævåt se, gl. nesvr{. (shajûje{ se/shajävÅ{ se, shajûj¤ se/sha-jävaj¤ se) - obi~avati posje}i-vati koga (SV) (Smîrÿn se sha-jûje{ k njîn, a våvÆk te g›do otpråvæ.)

shjÇstit /se/, gl. svr{. (shjÇstÆ{ /se/, shjÇstæ /se/) - sru{iti /se/, obo-riti (ShjÇstÆl sæ j kulïkÿ j dÇg i {irëk.)

shodït, gl. svr{. (shodÆ{, shodæ) - prohodati (odnosi se na dijete) (ShodïlÅ j z lçto dân.)

shvejåt, gl. svr{. (shvejâ{/shvçje{, shvejâj¤/shvçj¤) - 1. neuredno, ovla{ i povr{no pospremiti (SÇ rëbu si shvejåla. Bëme }e{ ju tî sëpeta pêglat.); 2. pohabati (isto: pohvejåt) (SV) (Ve} su ti se sç måje shvejåle.)

sï}, m. - vjedro (isto: bujôl) (Zaka-lãj mi sï} vodê!)

sï}, gl. nesvr{. (sÆ~ç{, sÆ~û) - sje}i (Lîpi môj, bÇkvi}i se ne sÆ~û! ^å }emo sï} za dvãjset lêt?)

sï}i}, m. - malo vjedro (isto: bujô-li}) (Donesï mi målo vodê va sï}i}u.)

sidçt, gl. nesvr{. (sidî{, sidê) - sjediti (AS) (^å si me i tî abÅn-donâl, kî si s mån¤n va kl¤pï sidêl?)

siguråt se, gl. svr{. (sigurâ{ se, si-gurâj¤ se) - osigurati se, pouz-dati se (Sigurãj se kad grê{ na krôv.)

sïg¤rno, pril. - sigurno (Sïg¤ro }e tô storït a{ õn je ~ovïk odmë-ta.)

sig¤rtâd, m. - osiguranje (SH) (On je u`âl za sig¤rtâd pobïrat.)

siho, s. Nmn. sihå - dio starinskoga sobnoga namje{taja: veliko ogledalo s pokrajnjim ormari-}ima; psiha (SV) (SvÆ}â j na sihÇ.)

sihosçst

586

sïjalica, ‘. - ‘arulja (isto: ‘åruja) (Sïjalica mÆ j pregorçla.)

sikïra, `. - sjekira (Od dçla se sâ-mo sikïra debelî/debelîje.)

sikïrica, `. - sjekirica (Udrül je si-kïric¤n pa mu sæ j lîpo raskÅlå-lo.)

sikïrina, `. - te{ka, glomazna sje-kira (Ali tÆ j te{kå tâ sikïrina.)

sïla, `. - 1. sila (P¤hålÿ j za sûn sïl¤n.); 2. prijeka potreba (Tô su fÅntâzije i nü mi sïla togå/tegå naslÆ{åt/na{lÆ{åt.); (Sïla nÅn je krôv prena~inït, a{ pœ{-}Å nå se strâne.); 3. nu‘da (ve-lika i mala) (Recïte {ofærÇ da stâne! Sïla mÆ j, ne mëræn ve} tÈpçt.)

sïlÅn (sÆlnå, sülno), neodr. pridj. (komp. silnïjÆ) - koji je bez premca (Onâ j sÆlnå, nî takëvæ va selÇ.)

sÆlït /se/, gl. nesvr{. (sülÆ{ /se/, sülæ /se/) - siliti /se/ (Ne sÆlï se ako ne mëre{.)

sülnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. silnîjÆ) - upravo onaj koji je bez premca (Za sülnÆn sæ j o`enïla. Dobrë }e jÿj bït.)

sïme, s. Gjd. sïmena - sjeme (Da su nå{i stârÆ {lï va B›g¤d po sï-me pa su kÿmpîr nåzvÅli brg¤-jåc.)

simæncç, s. - sjeme kao osobito va`na pojavnost (Lîpo mojç

simæncç, ~å bimo da te nÆsmë språvili.)

simänjÆ, s. - sjemenje (SimänjÆ tÆ j va {kåtuli va konëbi.)

sïmo, pril. - ovamo, amo (Bålavice jednå, sïmo hôj ako sân ti rç-kla!) � sïmo-tåmo - mijenjanje smjerova (Teklï smo sïmo-tå-mo dok se nÆsmë {tufåli.)

sîn, m. - sin (Sîn joj Ç~Æ za drçjÅra.)sïna, `. - sjena (Kamogëd grên,

sïna grê zå man¤n.)sinïca, . - sjenica (Sinïce su storï-

le njÅzlë pod krovôn.)sïnÿ}/sïnÿjka, pril. - sino}, pro{le

ve~eri (Sïnÿ}/sïnÿjka sÅn bîl Drå`icah.)

sino}änjÆ, s. - popodnevno spava-nje (SH) (Sî bîl na sino}änj¤?)

sinoko{a, `. - sjenoko{a (Kosïli su na nå{ÿj sinokë{i.)

sinjâl, m. Gjd. sinjÅlå - oznaka (Va plânini se rï`Æ{ po sinjÅlÇ.)

sinjåt, gl. nesvr{. (sinjâ{, sinjâj¤) - ozna~iti, obilje`iti (O�fce smo sinjåli.)

sïpat, gl. nesvr{. (sïpÅ{/sîpje{, sï-paj¤/sîpj¤) - sipati (Vî{ sïpÅ{/sîpje{ mêl po tlû! Såd sç po-metï!)

sîr, m. Gjd. sïra - sir (Dãj mi leh bobï} sïra!)

sïrÅr, m. - osoba koja se bavi pri-pravljenjem i proizvodnjom sira (Otåc je bîl i ~obân i sïrÅr.)

sïrÅrsïjalica

587

sïri}, m. - sir kao osobito ukusna i vrijedna namirnica (Då mÆ j målo sïri}a!)

sïrit, gl. nesvr{. (sïrÆ{, sïræ) - pri-pravljati sir (Sïrilo sæ j va plå-nini.)

sïro~e, s. Gjd. sïro~eta - siro~e, osoba dostojna sa`aljenja (Sï-ro~e, zgojül sæ j prez ocå i må-teræ.)

siromåh, m. - siromah, jadnik (Za njegå re~û da j Bôd¤l, a våvÆk je dâl i siromåhÿn i za crükvu. Målo Åltrokç/Åntrokç leh drÇ-gÆ.)

siromå{Ån (siromå{na, siromå{no), neodr. pridj. (komp. siroma{nïjÆ) - siroma{an (Bîli su siromå{ni i po{tenï.)

siromå{ica, `. - sirota, jadnica, ubogarka (Nevçsta jÆn je siro-må{ica.)

siromå{i}, m. - siroma{ak, jadni-~ak (Od siromå{i}Å j do{âl bo-gâtÆ.)

siromâ{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. siroma{nîjÆ) - siroma{ni (Va tôj bÅnëvinÆ j bÆvåla jednå siromâ{nÅ divõjka.)

sirotå, ‘. - sirotica (CëtastÅ j, siro-tå, pa mïslÆ da se nïkad nä}e o`enït.)

sirotïnja, `. - sirotinja (Onï su bîli sirotïnja, a od dicê su storïli prâvÆ jûdi.)

sïrÿv (sïrova, sïrovo), neodr. pridj. (komp. sirovïjÆ) - sirov, prijesan (Gråh je dëbÅr i sïrÿv za jïst, ali môrÅ bït mlâd.)

sïrovÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sirovîjÆ) - sirovi, prijesni (Tî pojîj tâ sïrovÆ këmÅd mêsa, a jå }u pe~ênÿga/pe~ênæga.)

SisvêtÆ, odr. pridj. m. mn. - blag-dan Svih Svetih (1. studenoga) (Za SisvêtÆ sï græmë va cimî-tær.)

sïsvetice/sisvätnice, `. mn. - kri-zanteme (isto: svetïca) (Hëmo klåst sisvätnicÅn kôli}i a{ }e jih bÇra polomït.)

sït (-a, -o), neodr. pridj. (komp. sitïjÆ) - sit (Sî sïta, sü se najïla?)

sïtÅn (sïtna, sïtno), neodr. pridj. (komp. sitnïjÆ) - zasitan (SkÇtÅ j sïtna.)

sïtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sitî-jÆ) - siti (Re~ç se da sïtÆ lå~nÿ-mu/lå~næmu ne vçrujæ.)

sïtnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sitnîjÆ) - zasitni (SkÇhÅj kakôv sïtnÆ obçd da nÅn te`Åkï ne bûd¤ lå~ni.)

sitnïca, `. - sitnica (Ne darûj¤ se vçlÆ dâri leh sitnïce.)

sïtni~Åv (sïtni~ava, sïtni~avo), neodr. pridj. (komp. sitni~avïjÆ) - sitni~av (Sïtni~Åv je za drÇ-gÆh, ma nî zâ se.)

sïtni~Åvsïri}

588

sïtni~avÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sitni~avîjÆ) - sitni~avi (Tô ti mëre sâmo kakôv sïtni~avÆ za-mïrit.)

sïtno, pril. - sitno (Kad je gulâ{ gotôv, dodâj cesnïcu na sïtno narï`ena cesnå.)

sïto, s. - sito (Prosïjat }u cvêt ~ez sïto.) � prô} sïto i rç{eto - iskusiti razna isku{enja (Pro{ãl je ôn va svõjmu ‘ivotÇ i sïto i rç{eto.)

sîv (sÆvå, sîvo), neodr. pridj. (komp. sivïjÆ) - siv i sijed (MlÅdâ j i ve} je sÆvå.)

sÆvçt, gl. nesvr{. (sÆvî{/sivîje{, sÆ-vê/sivîj¤) - sijedjeti, postajati sijedim (Po~ælå sÅn sÆvçt z träj-set lêt.)

sîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sivîjÆ) - sivi i sijedi (Ob¤cï onû sîv¤ måju.)

skÅkåt, gl. nesvr{. (skã~e{, skã~¤) - skakati (BÇhe skã~¤.)

skåla, . - stuba, stepenica (^å p¤t sÅn hodïla po tïh skålah!); (Betonîrat }emo skåle pa nÅn rãbÆ mü{alica.)

skalåt, gl. svr{. (skalâ{, skalâj¤) - spustiti, sniziti (Vetrînu pomå-lo skalãjte da se ne razbîje.)

skãlso, pril. - neto~no, nepotpuno, nedovoljno (odnosi se na mje-ru) (Skãlso si zmïrÆl i krîvo odrï-zÅl.)

skÅndâl, m. Gjd. skÅndÅlå - javna sramota, sablazan (Pro{lâ j od mû`a i tô j õnda bîl prâvÆ skÅn-dâl.)

skçla, . - skela, gra|evinska kon-strukcija (Fïnili smo fasâdu pa }emo maknÇt skçlu.)

skïdat, gl. svr{. (skïdÅ{, skïdaj¤) - izbaciti gnoj iz {tale (Trîbalÿ j såkÿ målo skïdat gnôj z {tå-læ.)

skïpat, gl. svr{. (skïpÅ{, skïpaj¤) - istresti teret (gnoj, pijesak) (Dopejåt }e mi mêl i skïpat ga pred kÇ}¤n.)

skjçsat, gl. svr{. (skjç{e{, skjç{¤) - isklesati, obraditi kamen (Lî-po si tâ kåmÆk skjçsÅl!)

sklÅpåt /se/, gl. nesvr{. (sklãpÅ{ /se/, sklãpaj¤ /se/) - sklapati /se/ (K¤pïli smo jÿj katrîdu kâ se sklãpÅ da j¤ lågje språvÆ.)

sklôfat, gl. svr{. (sklôfÅ{, sklôfaj¤) - 1. ispra{iti sag napravom od trstike (Hôj målo sklôfat trå-pæd!); 2. pren. sna`no izuda-rati (Nîs poslÇ{Ål pa mæ j otåc dobrë sklôfÅl.)

sklopït /se/, gl. svr{. (sklopÆ{ /se/, sklopæ /se/) - sklopiti /se/ (Tâ stôl se mëre rasklopït i sklopït.)

skoc/skod/skodac, m. Gjd. skoca - povi{ena starinska terasica pred ku}nim vratima, do koje vode stube ispod kojih je nad-

skocsïtni~avÆ

589

svo|en ulaz u konobu (Na skëcu su bîle po{tivâne lîpæ Årbakavâle.)

sko~ït, gl. svr{. (sko~Æ{, sko~æ) - sko~iti (Sko~ïlÅ j s katrîdæ i nëgu zvÆnÇla.); (Pãl je pa m¤ j sko~ïla bë}a na glÅvï.)

skÿmb›~it /se/, gl. svr{. (skÿmb›~Æ{ /se/, skÿmb›~æ /se/) - skotrljati /se/ (Skÿmb›~Æl sæ j z ëtomÅna i rûku zvÆnûl.)

skÿn~åt /se/, gl. svr{. (skÿn~â{ /se/, skÿn~âj¤ /se/) - 1. okon~ati {to (Stê tô dçlo skÿn~åli?); 2. pren. pretjerano se zabrinuti (Skÿn-~åla sæ j od brîgæ za njîn.); 3. pren. izvr{iti samoubojstvo (Sko~ül je z mësta i skÿn~ãl se.)

skÿn~ævåt se, gl. nesvr{. (skÿn~û-je{ se/skÿn~ävÅ{ se, skÿn~ûj¤ se/skÿn~ävaj¤ se) - obi~avati se pretjerano brinuti (O�dvavÆk sæ j nebëga oko togå/tegå skÿn-~ævåla.)

skÿnsumân/skÿnzumân (-a, -o), neodr. pridj. - 1. potro{en, po-rabljen (Kåsno ste do{lï, obçd je skÿnsumân/skÿnzumân.); 2. pren. izmu~en, malaksao, izmoren ispijen u licu (Nebë-ga, sâ j skÿnsumâna/skÿnzu-mâna od bëli.)

skÿnsumânÆ/skÿnzumânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. potro{eni, po-rabljeni (K¤pül je nïkakÿn skÿn-

sumânÆ/skÿnzumânÆ åuto.); 2. pren. izmu~eni, malaksali, izmoreni, ispijeni u licu (Låh-ko }e{ ga poznåt. Tô j ôn skÿn-sumânÆ/skÿnzumânÆ.)

skÿnsumåt /se/ // skÿnzumåt /se/, gl. svr{. (skÿnsumâ{ /se/ // skÿn-zumâ{ /se/, skÿnsumâj¤ /se/ // skÿnzumâj¤ /se/) - 1. potro{iti, porabiti (SH) (On skÿnsumâ/skÿnzumâ sç ~å mu dâ{.); 2. pren. izmoriti se do iznemo-glosti, skopnjeti (Bõl j¤ j, nebë-gu, skÿnsumåla/skÿnzumåla.)

skopåc, m. Gjd. skopcå - vrsta maloga crva koji ulazi u sir (Skopcï su nïkakovi ~rvï}i va sïru.)

skopânjæn (skopânjena, skopânje-no), neodr. pridj. (komp. sko-panjenïjÆ) - izvitoperen; nepra-vilna oblika (SV) (Lîpo tÆ j rav-nålo, së skopânjeno.)

skopânjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skopanjenîjÆ) - izvito-pereni; koji je nepravilna obli-ka (SV) (Hïti të skopânjenÿ rav-nålo }å.)

skopÅnjït /se/, gl. svr{. (skopãnjÆ{ /se/, skopãnjæ /se/) - izvitoperiti /se/ (Ravnålo sæ j skopÅnjïlo.)

skopåt, gl. svr{. (skopâ{, skopâj¤) - iskopati (P›vÿ su jûdi ‘îv kå-mÆk razbÆjåli, a danås dõjde bâgær i sç b›zo skopâ.)

skopåtsko~ït

590

skoro, pril. - gotovo, skoro (P›vÿ se j leh po nedïji {lë na bë}e, a danås su i mu{kî i `änskæ skëro såkÆ dân na bo}arïji.)

skos, m. - nagao trzaj (VëzÆ na skësi.)

skosat /se/, gl. nesvr{. (skosÅ{ /se/, skosaj¤ /se/) - naglo /se/ trzati (A�uto skësÅ.)

skosnÇt /se/, gl. svr{. (skosne{ /se/, skosn¤ /se/) - naglo /se/ trznuti (SkosnÇla sÅn se kad mÆ j të povïdæl.)

skråja, pril. - otkraja (Danås }u pÆtåt skråja.)

skrÅtït, gl. svr{. (skrãtÆ{, skrãtæ) - skratiti (Têto, bî{ mi bærhân skrÅtïla?)

sk‹bÅn/sk›bÅn (sk‹bna/sk›bna, sk‹bno/sk›bno), neodr. pridj. (komp. skÈbnïjÆ/skrbnïjÆ) - {tedljiv (SH) (Nî onå {krtå, sk‹b-nÅ/sk›bnÅ j.)

skÈbçt/skrbçt, gl. nesvr{. (skÈbî{/skrbî{, skÈbê/skrbê) - brinuti se oko ~ega, pribavljati potreb-no (Nôna skÈbî/skrbî o njemÇ dok mu nî ocå ni måteræ.)

sk‹bnÆ/sk›bnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skrbnîjÆ) - {tedljivi (SH) (Sk‹bnÆ/sk›bnÆ ~ovîk så~esa ïmÅ.)

skrcåt /se/, gl. svr{. (skrcâ{ /se/, skrcâj¤ /se/) - iskrcati /se/ (Skr-cåli smo se z bÇsa na ^ãvji.)

skrcÅvåt, gl. nesvr{. (skrcãvÅ{, skrcãvaj¤) - iskrcavati (Va L¤kï su skrcÅvåli konëpju.)

sk›~æn (sk›~ena, sk›~eno), neodr. pridj. (komp. skr~enïjÆ) - skvr-~en (Kad sÅn do{lå dëma, bül je sk›~æn na ëtomÅnu.)

sk›~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skr~enîjÆ) - skvr~eni (Vïdi ga ôn sk›~enÆ i õn bi se bâlÅl.)

sk›~it se, gl. svr{. (sk›~Æ{ se, sk›~æ se) - skvr~iti se, stisnuti se, skupiti se (Zabolçlo mæ j va trbÇhu pa sÅn se sk›~ila.)

skrænÇt, gl. svr{. (skräne{, skräne) - skrenuti (Da ne bï{ skrænÇla z stazê.)

skrætåt, gl. nesvr{. (skrä}e{, skrä}¤) - skretati (Ne smî{ tåmo skræ-tåt!)

skrït /se/, gl. svr{. (skrîje{ /se/, skrîj¤ /se/) - sakriti /se/ (Dïca, skrüjte se måteri pod bærhân!)

skrivålac, m. Gjd. skrivãlca - dje~ja igra skriva~a (Igråli smo se skrivãlca.)

skrÆvåt /se/, gl. nesvr{. (skrüvÅ{ /se/, skrüvaj¤ /se/) - sakrivati /se/ (Odrïzali su mu nëgu, pa vå-vÆk skrüvÅ knjâk.)

skrÆvït, gl. svr{. (skrüvÆ{, skrüvæ) - 1. skriviti, u~initi krivicu (Tô sÅn sç sÅmå skrÆvïla.); 2. iskriviti ([}âp je bîl rÅvân pa sÅn ga skrÆvïla.)

skrÆvïtskoro

591

skrojït, gl. svr{. (skrojî{, skrojê) - skrojiti (Nîs dobrë skrojïla pa sÅn sç raskrojïla.)

skromÅn (skrõmna, skrõmno), neodr. pridj. (komp. skrÿmnïjÆ) - skroman, nevelikih zahtjeva (Onâ j jâko skrõmna pa se nä-}e z dobrïmi õcjenami hvÅ-lït.)

skrõmnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skrÿmnîjÆ) - skromni, koji je nevelikih zahtjeva (SkrõmnÅ `enâ j blågoslÿv za cêlu famî-liju.)

skrôzi, pril. - sasvim, posvema (Pa tî si skrôzi posÆvçla!)

skrœ{æn (skrœ{ena, skrœ{eno), neodr. pridj. (komp. skru{enïjÆ) - skru{en, pogru`en (^ovïk je skrœ{æn prçd Bogÿn.)

skrœ{enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skru{enîjÆ) - skru{eni, pogru`e-ni (Skrœ{enÆ ~ovïk znâ ~å smî, a ~å ne, a drÇgÆ mïslæ da smê sç.)

skrÇtit se/skr¤tït se, gl. svr{. (3. l. jd. skrÇtÆ se/skrœtÆ se, skrÇtæ se/skrœtæ se) - skrutiti se, po-stati krutim (Kad se j¤hå ostœ-dÆ, mâst na vrhÇ se skrÇtÆ/skrœtÆ i tô su v›næzi/v›njæzi.)

skÇcat, gl. nesvr{. (skÇcÅ{, skÇca-j¤) - 1. stenjati (^å skÇcÅ{? ^å te ~â bolî?); 2. tu`iti se na te{ko}e (CêlÆ dân skÇcÅ da ga

bolî zûb.); 3. {tucati (Prestrå{i ga pa }e færmåt skÇcat.)

skÇcavac, m. Gjd. skÇcafca - 1. {tu-canje (Cêlu nô} mæ j skÇcavac mÇ~Æl.); 2. osoba koja {tuca (Prestrå{i skÇcavca pa }e mu skÇcavac prô}.)

skœ~æn (skœ~ena, skœ~eno), neodr. pridj. (komp. sku~enïjÆ) - sku-~en, stisnut, bez mogu}nosti pokreta (BÆlâ j vçlÅ gÇ`va va bÇsu i bÆlå sÅn så skœ~ena.)

skœ~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sku~enîjÆ) - sku~eni, stisnuti, koji je bez mogu}nosti pokreta (Pospråvi je va onû skœ~en¤ kåmaru.)

skÇhat, gl. svr{. (skÇhÅ{, skÇhaj¤) - skuhati (VåvÆk skÇhÅn pçkmez od ÅrmulînÆh a{ mi ga dicå råda pojidû.)

skulÆkåt, gl. nesvr{. (skulü~e{, sku-lü~¤) - cvile}i jaukati (SV) (Sku-lü~e nå vas glÅs, kod da ga këj¤.)

skÇmina, `. - `vala, slina (SH) (SkÇmine mu cÆdê z ûst.)

skûp (sk¤på, skûpo), neodr. pridj. (komp. skÇpjÆ) - skup (HåjÅ j bÆlå jâko sk¤på.)

skÇpa, pril. - skupa, zajedno (SkÇpa smo dçlali ~Çda lêt.)

skûpÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. skÇpjÆ) - skupi (Næ}Ç obû} skûp¤ håju za nå tÅnci.)

skûpÆskrojït

592

skÇpit, gl. svr{. (skÇpÆ{, skÇpæ) - sakupiti, skupiti (SkÇpili smo kolçtu i dâli jÆn.)

sk¤pjåt, gl. nesvr{. (skœpjÅ{, skœpja-j¤) - skupljati, sakupljati (SkœpjÅ oko kÇ}e ropotïju/ropotarïju.)

skupo}å, `. - skupo}a (Pëtli råtÅ j bÆlå vçlÅ skupo}å.)

skœrbat se, gl. svr{. (skœrbÅ{ se, skœrbaj¤ se) - postati nemora-lan, prokurvati se (Sê j bîlo lîpo i dobrë dëkli se nî skœrvÅl i pro{âl z drÇg¤n.)

sk¤rït, gl. svr{. (skœrÆ{, skœræ) - 1. lo`enjem potro{iti sva drva (Så drvå smo sk¤rïli, môrÅmo pô} zgôru po drvå.); 2. popu-{iti (Sî ve} tâ cigarçtinu sk¤-rîl?)

skûst, gl. nesvr{. (sk¤bç{, sk¤bû) - ~upati (Sk¤blå sÅn plïvæl na lÆhï.)

skÇta, `. - mlije~ni proizvod do-biven prokuhavanjem ov~je sirutke nakon pravljenja sira (U`â mi s¤sçda donçst målo fri{kê skÇtæ.)

skvÅrït /se/, gl. svr{. (skvãrÆ{ /se/, skvãræ /se/) - iskvariti /se/ (Mlikarïce su môrÅle påzit da jÆn se mlÆkë po p¤tÇ zdõlu ne skvãrÆ. )

slåb (-a, -o), neodr. pridj. (komp. slabïjÆ) - 1. slab (Slåb je a{ je fânj bëlÅn.); (Petåk - slåb po~æ-

tåk.); 2. mr{av (O�dvavÆk sÅn `elçla bït slåba. Lïpjæ j slåba ~ovïka vïdet leh debçla.)

slåba{Ån (slåba{na, slåba{no), neodr. pridj. (komp. slaba{nïjÆ) - slaba{an (Preråno sæ j rodîl i ëdvavÆk je slåba{Ån.)

slåba{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slaba{nîjÆ) - slaba{ni (Vî{, ôn slåba{nÆ mâlÆ j njïhÿv.)

slåbet, gl. nesvr{. (slåbÆ{, slåbæ) - 1. slabjeti (Dë~Æn ~ovïk ostårÆ, pë~ne slåbet i nümÅ ve} më}i.); 2. mr{avjeti (TrîbÅ slåbet po-målo i sçjedno trîba jïst, vÿj~â.)

slåbÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slabîjÆ) - 1. slabi (Nebëg ôn slåbÆ ~ovïk, vãldÅ j bëlÅn.); 2. mr{avi (Ma, nç ôn debêlÆ, leh ôn slåbÆ jÿj je sîn.)

slabüna, `. - neugodan osje}aj gladi (Slabüna mæ j }apåla, môrÅn zåjedno ~â pojïst.)

slåbo, pril. - malo (Slåbo smo prilçtovali. BÆlâ j vçlÅ sœ{a.) � slåbo dô} - naglo pozliti (Slåbo mÆ j do{lë kad san vïdæl ençksi-jinu.)

slåbÿst, `. Gjd. slåbosti - slabost (Nîs moglå nï{ od slåbosti.)

slabÇnjÅv (slabÇnjava, slabÇnjavo), neodr. pridj. (komp. slabunja-vïjÆ) - slabunjav, slaba{an (Ma-nç{tra tÆ j slabÇnjava, nî sïtna.)

slabÇnjÅvskÇpit

593

slabÇnjavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slabunjavîjÆ) - slabunjavi, sla-ba{ni (Dãj menï to slabÇnjavÿ kafç, måkÅr me s›ce nä}e.)

sla~ïlo, s. - zmijska ko`a iz koje se zmija izvla~i jednom godi{nje (SV) (isto: slâk) (Na{lï smo zâ-da kÇ}æ kã~jæ sla~ïlo.)

slÅ~ït /se/, gl. nesvr{. (slã~Æ{ /se/, slã~æ /se/) - svla~iti /se/ (Sï smo se skÇpa slÅ~ïli.)

sla~ævåt se, gl. nesvr{. (sla~ûje{ se/sla~ävÅ{ se, sla~ûj¤ se/sla-~ävaj¤ se) - obi~avati se svla~iti (NÆsmë se imçli kâj sû} pa smo se su~ävåli såk¤da.)

slådak (slatkå, slåtko), neodr. pridj. (komp. slåjÆ) - sladak (Bêlæ ~rï{nje su rçjæ od ~rjênÆh, ali su i slåjæ.)

slådoled, m. - sladoled, ledena slastica (Smîrÿn je davlâl da mu kœpÆn slådoled, pa sÅn mu ga i k¤pîl.)

slÅgåt, gl. nesvr{. (slã‘e{, sl㑤) - slagati, dovoditi u red (SlÅgåla j litråti v Ålbûm.)

slÅgåt se, gl. nesvr{. (slã‘e{ se, sl㑤 se) - slagati se (Ali se slã-`ete! Kod da tãncÅ{ s cëtastÆn.)

slâk, m. - 1. zmijska ko`a iz koje se zmija izvla~i jednom godi{nje (SV) (isto: sla~ïlo) (Na{lï smo zâda kÇ}æ kã~jÆ slâk.); 2. slak, biljka penja~ica (Nask¤bï målo slâka!)

slåma, `. - slama (O Bo`ï}u sæ j pod stôl klÅdåla slåma.)

slamên (slamenå, slameno), neodr. pridj. - slamnat (SV) (Klobœk je slamên.)

slamênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - slam-nati (SV) (VåvÆk je nosîl slamê-nÆ klobûk.)

slåmica, `. - slamica (IsÇsi} sæ j rodîl va {tålici, na slåmici.)

slân (slÅnå, slâno), neodr. pridj. (komp. slanïjÆ) - slan (Jê ti j¤hå slÅnå?)

slânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slanîjÆ) - slani (Grëbni{kÆ sür je slânÆ sîr.)

sla{}ïca, . - poslastica (Za MikÇlu su dicå dobïla ~Çda sla{}îc.)

slåt, gl. nesvr{. ({åje{, {åj¤) - slati (Ne {ajï mi tô po njôj!)

slåtkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slåjÆ) - slatki (DÅlå si mi slåtkÿ kafç.)

slãvnica, `. - slamarica ispunjena suhim li{}em s kukuruzovih klipova: stro`ak od slame (Di-võjke su za dëtu u‘åle dobït bãnku, slãvnicu i pla{}çnicu.)

Slavônac, m. Gjd. Slavõnca - etn. Slavonac (O�ba su Slavõnci. å ne ~ûje{ da povädaj¤ po sla-vônskÆ?)

Slavônija, `. - Slavonija (Va Sla-vônijÆ j ~Çda `ïta.)

SlavônijaslabÇnjavÆ

594

Slavônka, `. - etn. Slavonka (Bråt mi sæ j o`enîl za Slavônku.)

slavônskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sla-vonski (O�ba su Slavõnci. ^å ne ~ûje{ da povädaj¤ po sla-vônskÆ?)

slavûj, m. Gjd. slav¤jå - ptica pje-vice: slavuj (Såkÿ jÇtro naslü-{ân slav¤jå.)

slebrên (slebrenå, slebreno), neodr. pridj. - srebren (K¤pül jÿj je slebrên p›stæn a{ nî imêl za zlâtÅn.)

slebrênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - srebreni (Vôlæla bi bÆlâ zlâtnÆ leh slebrênÆ p›stæn.)

slçbro, s. - srebro (Da jÿj je lïpjæ slçbro leh zlâto.)

slêd, pril. - malo (Dãj mi leh slêd tõrtæ.)

sledï}, pril. - malko (Sçboju si se sledï} podebjåla.)

slçz, m. - sljez (Bolî me g›lo pa mÆ j måt skÇhala ~âj od slçza.)

slezçna, . - slezena (isto: vrånica) (Imçli su sÇdÅr i pÇkla jÿj je slezçna.)

slï~Ån (slï~na, slï~no), neodr. pridj. (komp. sli~nïjÆ) - sli~an, koji je nalik (isto: spodobÅn) (Re~û da sÅn jâko slï~na va måtær.)

slï~ica, . - sli~ica (Jo{ mi fålæ dvê slï~ice za va Ålbûm.)

slï~it, gl. nesvr{. (slï~Æ{, slï~æ) -

sli~iti, nali~iti (Bjõndo môj vi-sôkÆ! Va kogå/kegå pa tî slï~Æ{?)

slï~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sli~ni, upravo onaj koji je nalik (isto: spodôbnÆ) (Då mÆ j nâ} slï~n¤ stomånju, zåjedno bün j¤ k¤-pîl.)

slïka, . - slika, fotografija (]ê{ mi pos¤dït bœ{ilicu å{ bÆn obïsÆl slïke?)

slïkÅr, m. - slikar, fotograf (SlïkÅr nas je slïkÅl i rçkÅl da }e nÅn donçst slïke za pâr dân.)

slïkat /se/, gl. svr{. i nesrv{. (slïkÅ{ /se/, slïkaj¤ /se/) - 1. fotografirati /se/ (isto starije: litratåt /se/) (Nedïju }emo se sï slïkat pred crükv¤n.); 2. pren. zaboraviti na {to neuspjelo ili propalo (Mëre{ se slïkat za tî sõldi kî tÆ j d¤`ân.)

slikævåt /se/, gl. nesvr{. (slikûje{ /se/ // slikävÅ{ /se/, slikûj¤ /se/ // slikävaj¤ /se/) - obi~avati /se/ fotografirati (Na pÆrÇ su se slikævåli nå si bãjsi.)

slïme, s. Gjd. slïmena - sljeme (Na slïmen¤ j bÇra jâko p¤håla.)

slïmenica, ‘. - vrsta `lijeba {to se stavlja na vrh krova, sljemenica (Slïmenice }emo zabetonîrat da jih ne bï proneslë kad za-pœ{e.)

slïna, `. - slina (Vî{ ti slïne cüdæ! Otarï se!)

slïnaSlavônka

595

slïnÅv (slïnava, slïnavo), neodr. pridj. (komp. slinavïjÆ) - slinav (Sï smo se bãli båbinoga/båbinega slïnavoga/slïnavega bÇ{i}a.)

slïnavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slinavîjÆ) - slinavi (PogjçdÅj kakô j g›do vïdet slïnavÿga/slïnavæga ~ovïka!)

slïnit, gl. nesvr{. (slïnÆ{, slïnæ) - sliniti (Jâko si slïnila dok si bÆlå mï}i{na.)

slîp (slÆpå, slÆpo), neodr. pridj. - slijep (Rodïla sæ j slÆpå.)

sliparïja, `. - prijevara, obmana (Srân vas mëre bit! Sliparïju ste storïli!)

slîpÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - slijepi (Kad se dicå igrâj¤ slîpæga mï{a, môraj¤ jedân drÇgÿga/drÇgæga na`mê} prepoznåt.)

slipïca, `. - obmanjiva~ica: `en-ska osoba dostojna prijezira koja prosi obmanjuju}i (Onâ j slipïca, trîba jæ se ~¤våt.)

slipî}, m. Gjd. slipÆ}å - vrsta ne-otrovna gmaza: sljepi}, blavor (Gråbili smo pa su mi bråti hïtili slipÆ}å zå vrÅt.)

slÆpït, gl. nesvr{. (slÆpî{, slÆpê) - obmanjivati, providno lagati (^å me slÆpî{? Tr nîs bçdasta!)

slipoô~nica, `. - sljepo~ica (Udrïla sæ j va slipoô~nicu i umrlå.)

slïva, `. - {ljiva (Storïli smo pç-kmez od slîv.)

slivûn, m. Gjd. sliv¤nå - vrsta {lji-ve krupna ploda (^ovïk se najî z dvâ-trî sliv¤nå.)

slÆzït, gl. nesvr{. (3. l. jd. slÆzî, slÆzê) - ispu{tati sluz, mo~iti (primjerice ranu) (Nïkako mu tâ råna ne mëre zarâst, smîrÿn slÆzî.)

slobodå, . - sloboda (Tï} je pëbi-gÅl z gãjbæ i såd je na slobodï.)

slobodÅn (slobodna, slobodno), neodr. pridj. (komp. slobodnïjÆ) - slobodan (Tï} je pëbigÅl z gãjbæ i såd je slëbodÅn.)

slobodït, gl. nesvr{. (slobodî{, slobodê) - osloba|ati, ~initi slobodnim (Tï} sæ j }apâl va mrï`u pa ga otåc slobodî.)

slobodnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slobodnîjÆ) - slobodni (NãjlipjÆ j slëbodnÆ tï}.)

sloga, `. - sloga, sklad (Va tôn krÅjçstv¤ dÅ j bîl mîr i slëga.)

slôn, m. Gjd. slona - slon (Slõn je vçlÅ bç{tijina.)

Slovênac, m. Gjd. Slovênca - etn. Slovenac (DçlÅ z Slovêncæn.)

Slovênija, `. - Slovenija (BüvÅ va Slovêniji.)

Slovênka, `. - etn. Slovenka (Måt njÿj je Slovênka.)

slovênskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - slo-venski (Povädaj¤ po slovên-skÆ.)

slovênskÆslïnÅv

596

slovo, s. - slovo (ZnålÅ j så slëva p›vo leh ~â j {lå vå {kÿlu.)

slo‘Ån (slo‘na, slo‘no), neodr. pridj. (komp. slo‘nïjÆ) - 1. slo-`an (Onï su jâko slë`ni.); 2. pristao, nao~it, skladan, zgo-dan (isto: {lo‘Ån) (Lîp jÿj je sîn: visëk i slë`Ån.)

slo‘ït, gl. svr{. (slo‘Æ{, slo‘æ) - slo`iti se (isto: {lo‘ït) (Stê mi drvå slo`ïli?)

slo‘ït se, gl. svr{. (slo‘Æ{ se, slo‘æ se) - slo`iti (isto: {lo‘ït se) (Onï su se slo`ïli i va slëgi kÇ}u storïli.)

slo‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slo‘nîjÆ) - 1. slo`ni (Slë`nÅ famî-lijÅ j prâvÅ famîlija.); 2. pristali, nao~iti, skladni, zgodni (isto: {lo‘nÆ) (Dâ znâ{ kî j ôn slë`nÆ de{kë?)

slÇ~Åj, m. - slu~aj (isto: {lÇ~Åj) (Njï-hovo dçlÿ j põsebÅn slÇ~Åj!)

slÇ~Åjno, pril. - slu~ajno (SlÇ~Åjno sÅn doznåla da tÆ j nå{ u~ïtæj bråt.)

sl¤gå, `. - sluga (Sl¤gå se bojî gospodÅrå.)

slûh, m. - sluh (Mojå sestrå ïmÅ dëbÅr slûh.)

sl¤tït, gl. nesvr{. (slœtÆ{, slœtæ) - slutiti, predosje}ati (Nä}e{ mi vçrovat, ali nïkako sÅn sl¤tïla da bi se moglë zlë dogodït.)

slÇ‘ba, `. Gmn. slÇ‘Åb - slu`ba (isto: {lÇ‘ba) (Bül je va slÇ`bi pu s¤cå.)

slÇ‘bæn (slÇ‘bena, slÇ‘beno), neodr. pridj. (komp. slu‘benïjÆ) - slu`ben, odbojan, hladan u nastupu, bez prisnosti (isto: {lÇ‘bæn) (Zâ~ si takë slÇ`bena prama menï?)

slÇ‘benÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. slu‘benîjÆ) - slu`beni, odbojni hladni u nastupu, onaj koji je bez prisnosti (isto: {lÇ‘benÆ) (SlÇ`benÆ se ~ovïk dr`î këd da nïkÿga/nïkæga ne poznâ.)

sl¤‘ït, gl. nesvr{. (slœ‘Æ{, slœ‘æ) - slu`iti, biti u slu`bi (isto: {l¤‘ït) (NônÆ j tç{ko pô} ~çz-ræbÅr a{ ju nëge slåbo slœ`æ.)

smÅnjït /se/, gl. svr{. (smãnjÆ{ /se/, smãnjæ /se/) - smanjiti /se/ (Pijên tablçte pa mi sæ j tlâk smÅnjîl.)

smçstit se, gl. svr{. (smçstÆ{ se, smçstæ se) - smjestiti se (KëmÅ} sÅn se lîpo smçstila i såd se môrÅn ståt.)

smêt se, gl. nesvr{. (smÆjç{ se, smÆjû se) - smijati se (Jâko su se smêli a{ su Ågåc/`Ægåc ëba povlÅ~ïla prama sebï.)

smçt, gl. nesvr{. (smî{, smê) - smjeti (Ne smî{ bït sçbi~Ån.)

smætåt, gl. nesvr{. (smätÅ{, smäta-j¤) - smetati (Tâ bradåvi~ica ti ne mëre smætåt!)

smætåtslovo

597

smçte, `. mn. - sme}e (^â j tïh smêt pëd postej¤n!)

smçtine, . mn. - sme}e kao ne{to ne~isto i lo{e (Nahïtali su smç-tine oko kÇ}æ.)

smîh, m. Gjd. smÆhå - smijeh (Nîs moglå od smÆhå dô} do dâha.)

smïhat, gl. nesvr{. (smïhÅ{, smïha-j¤) - cmizdriti (SH) (Smîrÿn smï-hÅ{!)

smïlet se, gl. svr{. (smïlÆ{ se, smïlæ se) - izazvati sa`aljenje (^å ti se ne smïlÆ tâ bç{tijica? Pu{}ãj j¤ vân z gãjbæ.)

smilovãnjÆ, s. - sa`aljenje (MôrÅ ~ovïk imçt smilovãnjÅ i za drÇgÆh. Tô nas vçra Ç~Æ.)

smÆrït se, gl. svr{. (smürÆ{ se, smüræ se) - smiriti se (RazjÅdül mæ j da sÅn se jçdva smÆrïla.)

smîrÿn, pril. - neprekidno, stalno (Smîrÿn då` pådÅ.)

smÆ{ân (smÆ{nå, smÆ{no), neodr. pridj. (komp. smi{nïjÆ) - smije-{an, {aljiv (LÆpâ j i smÆ{nå.)

smî{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. smi{nîjÆ) - smije{ni, {aljivi (Upoznåla mæ j z nïkakovÆn smî{nÆn ~ovïkÿn.)

smo~Ån (smo~na, smo~no), neodr. pridj. (komp. smo~nïjÆ) - mas-tan, zama{}en (Danås re~û da nî zdråva smë~na hrÅnå, a mî smo sç mâsno jïli.)

smo~ït, gl. nesvr{. (smo~î{, smo-~ê) - dodavati jelu masno}u (Tî våvÆk prevç} smë~Æ{, a mû` ti ne smî mâsnÿ jïst.)

smo~nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. smo~nîjÆ) - masni, zama{}eni (Dãj ti menï jedân smë~nÆ bokûn mêsa.)

smo}, gl. svr{. (smore{, smor¤) - smo}i (Smë} }e{ snÅgê i pô} k njîn.)

smôk, m. Gjd. smoka - masno}a (Fãnj je smëka pa mi ne vajâ.)

smokva, `. Gmn. smokÅv - stablo i plod smokve (PosÅdül sÅn smëkvu.); (Smëkve mër¤ bït ~›næ ili bêlæ.)

smokvica, `. - mlada i osobito ukusna smokva (LÆpå nÅn je smëkvica!); (Najïla sÅn se smëkvÆc.)

smolå, `. Ajd. smolu - smola (Za-blåtila sÅn se smolûn i tô ne mëræn opråt.)

smotåt, gl. svr{. (smotâ{, smotâj¤) - smotati (Mçsto da poslo`î{ rëbu, sç si smotåla i pohïtala v Årmâr.)

smrÅ~ït se, gl. svr{. (smrã~Æ{ se, smrã~æ se) - 1. smrknuti se, smra~iti se (odnosi se na nebo, samo u 3. l. jd.) (SmrÅ~ïlo sæ j, hëte kÇ}u!); 2. pren. obezvo-ljiti se (^å bi rç} da si se smrÅ-~îl? ^å tÆ j kî ~â rçkÅl?)

smrÅ~ït sesmçte

598

smrâd, m. - smrad (Nïsmë moglï ëd smrÅda.)

smrdejÇha, `. - 1. vrsta drveta s li-stovima neugodna vonja (Smr-dejÇha sågdære rÅstç, nü jÿj trî-bÅ ni vodê ni gnëja.); 2. vrsta kukca koji u obrani izbacuje smrdljivu izlu~evinu, smrdjîvÆ MÅrtîn (Na{lå sÅn smrdejÇhu va rëbi z {u{ïla.)

smrdejÇ{ina, `. - 1. vrsta drveta s listovima neugodna vonja kao nepo`eljno drvo u okoli{u (Po-sk¤bï tê smrdejÇ{ine!); 2. vrsta kukca koji u obrani izbacuje smrdljivu izlu~evinu: smrdjîvÆ MÅrtîn kao neugodan kukac (^a nîs na{lå smrdejÇ{inu nå posteji!)

smrdçt, gl. nesvr{. (smrdî{, smr-dê) - smrdjeti (RazrÅ~ïla sÅn a{ je sç smrdçlo po kap¤zÇ.)

smrdjîv (smrdjïva, smrdjïvo), neodr. pridj. (komp. smrdjivïjÆ) - smrd-ljiv (Z o{tarïjæ j do{lå så smrd-jïva pa smo jÿj fânj vrïmena rëbu zrÅ~ïle.)

smrdjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. smrdjivîjÆ) - smrdljivi (St›la sÅn smrdjîvÿga/smrdjîvæga MÅrtï-na.)

sm›t, `. Gjd. sm›ti - smrt (Na kråju, pred sm›t i bogohœlnÆk zazüvÅ Bëga.) � bït kod sm›t (na dõpustu) - biti blijed u licu

(Bÿlnâ j, zgjädÅ kod sm›t (na dõpustu.)

sm›tnÆ, (sm›tnÅ, sm›tnÿ) - smrtni (BlûdnÆ grîh je sm›tnÆ grîh.)

sm›zn¤t /se/, gl. svr{. (sm‹zne{ /se/ // sm›zne{ /se/, sm‹zn¤ /se/ // sm›zn¤ /se/) - smrznuti /se/ (Do jÇtra }e se vås snîg obrnÇt va bjÇzgu. I bït }e dobrë ako ne sm‹zne.)

sm›‘njæn (sm›‘njena, sm›‘njeno), neodr. pridj. - smrznut (Na{ãl je va snÆgÇ sm›‘njena tï}a.)

sm¤}åk, m. Gjd. sm¤}kå - osoba koja dosa|uje, zbunjuje koga postupcima ili govorom (SH) (On je prâvÆ sm¤}åk, ne znâ{ ni ~å mïslÆ ni ~å bi.)

smu}ævåt /se/, gl. nesvr{. (smu}û-je{ /se/, smu}ûj¤ /se/) - obi~a-vati zbunjivati koga ili sebe; postupcima ili govorom obi-~avati izazivati pomutnju u koga (Ne smu}œj me, vî{ da brojîn.)

smÇdat, gl. nesvr{. (smÇdÅ{, smÇ-daj¤) - {mrcati (PrehlÅdül sæ j i smÇdÅ.)

smÇdÅv (smÇdava, smÇdavo), neodr. pridj. (komp. smudavïjÆ) - koji {mrca (SV) (Ne dohãjÅjte z mâl¤n akÿ j smÇdava.)

smÇdavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. smudavîjÆ) - upravo onaj koji {mrca (SV) (Nî njïh brîga, sç-

smÇdavÆsmrâd

599

jedno su do{lï z smÇdav¤n mâl¤n.)

sm¤tït /se/, gl. svr{. (smœtÆ{ /se/, smœtæ /se/) - 1. zbuniti koga, postupcima ili govorom izaz-vati pomutnju u koga (Ovâ dicå smîrÿn k¤mbåtæ, sÇ glâvu }e mi sm¤tït.); 2. /se/: jako se zabrinuti (Så sÅn se sm¤tïla da næ}Ç dospçt.); 3. o{amutiti, se opiti se (Sâmo sÅn målo gutnûl i våje mæ j sm¤tïlo.)

smœtnja/smœ}na, `. - nemir, sva-|a, prepirka, rje~kanje (Reklâ j svojç i ôn svojç i za ~ås je na-ståla smœtnja/smœ}na va kÇ}i.)

snâ} se, gl. svr{. (snãjde{ se, snãj-d¤ se) - sna}i se (V RÆkï se ~o-vïk låhko snãjde a{ se rï`Æ{ po môru.)

snÅgå, `. - snaga (DÇgo san tçkÅl i skrôz sÅn zg¤bîl snÅgÇ.)

snalåzit se, gl. nesvr{. (snalåzÆ{ se, snalåzæ se) - snalaziti se (Kakë sæ j mâlÅ sna{lå na dçlu?)

snÅpåt, gl. nesvr{. (snãpÅ{, snãpa-j¤) - brzo i energi~no hodati ~ine}i velike korake (Vïdi ga ôn nogâtÆ, ali snãpÅ nå veliki korÅkï.)

snâ‘Ån (snÅ‘nå, snâ‘no), neodr. pridj. (komp. sna‘nïjÆ) - ~ist, uredan (SV) (KÇ}a jÿj je våvÆk snÅ`nå.)

snÅ‘ït, gl. nesvr{. (snã‘Æ{, snã‘æ)

- ~istiti, rediti (^å dçlÅ{? - Snã-`Æn a{ }e duhtôr måteri dô}.)

snâ‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sna‘nîjÆ) - ~isti, uredni (SV) (Dãj mi snâ`nÆ {ugamân.)

snçst, gl. svr{. (3. l. jd. snesç, sne-sû) - snesti (odnosi se na koko{) (SëpetÅ j sneslå jâje.)

snîg, m. Ljd. snÆgÇ - snijeg (Igråli smo se na snÆgÇ.)

snitïlo, s. - drvena sitne` za potpa-lu (SV) (Donesï mi målo snitïla s konëbæ.)

snÆtït, gl. svr{. (snütÆ{, snütæ) - pri-paliti vatru (Danås je våni frï{ko pa }emo snÆtït.)

sni‘ï}, m. - snijeg kao ne{to dobro i drago (Da måkÅr pÅdç sni-`ï}!)

sni‘ïna, `. - snijeg kao ne{to lo{e (Kad zapÅdç sni`ïna, ne mëre-mo vân s kÇ}æ.)

snos, m. - nanos snijega (Sê j bîlo pÇno snësÆh!)

Sobôl~Ån, m. - itelj mjesta Soboli (Dçd mÆ j bîl Sobôl~Ån.)

Sobôl{}ica, `. - `iteljica mjesta Soboli (O‘çnjæn je za Sobôl-{}icu.)

Sobolï, m. mn. - top. Soboli, na-selje dijelom u grajskoj plova-niji, a dijelom u cerni~koj (On je od Sobolîh, büvÅ va Sobo-lîh.)

Sobolïsm¤tït /se/

600

sobôlskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji se odnosi na mjesto Soboli (So-bôlskÅ dicå gredû va ~avjãnsk¤ {kôlu.)

sobota, `. - subota (Tâ bÅbåc rê såk¤ sobëtu nå Hahli}.)

sogrnÇt /se/, gl. svr{. (sog›ne{ /se/, sog›n¤ /se/) - otkriti /se/ (isto: otkrït /se/, sokrït /se/) (Pokrüj j¤ a{ sæ j sogrnÇla.)

sog›njæn (sog›njena, sog›njeno), neodr. pridj. (komp. sogrnje-nïjÆ) - otkriven (isto: otkrivên, sokrivên) (Po sÇ nô} je sog›-njena pa se prehlãdÆ.)

sog›njenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sogrnjenîjÆ) - otkriveni (isto: otkrivênÆ, sokrivênÆ) (Nä-}e se, nç, ôn pokrivênÆ prehlÅ-dït leh sog›njenÆ.)

sôk, m. - sok (Od bÅzgå se dçlÅ vÆnë i sôk.)

sokÿl, m. Gjd. sokola - sokol (Nî tô kravûj, tô j sëkÿl.)

sokrït /se/, gl. svr{. (sokrîje{ /se/, sokrîj¤ /se/) - otkriti /se/ (isto: otkrït /se/, sogrnÇt /se/) (Sokrï-la si se! Pokrüj se!)

sokrÆvåt /se/, gl. nesvr{. (sokrüvÅ{ /se/, sokrüvaj¤ /se/) - otkrivati /se/ (Smîrÿn se sokrüvÅ.)

sokrivên (sokrivenå, sokriveno), neodr. pridj. - otkriven (SV) (isto: otkrivên, sog›njæn) (Po

sÇ nô} je sokrivenå pa se pre-hlãdÆ.)

sokrivênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - ot-kriveni (SV) (isto: otkrivênÆ, so-g›njenÆ) (Nä}e se, nç, ôn pokri-vênÆ prehlÅdït, leh sokrivênÆ.)

sôl, `. Gjd. soli - sol (Ali tÆ j obçd bjÇtÅv, klÅdï målo sëli.)

solåc, m. Gjd. sÿlcå - solika, po-solica (isto: sÿlnjâk) (Nî tô snîg, tô j solåc.)

solad, m. Gjd. sõlda - nov~i} (isto: {olad) (VÆnô j bîlo po sçdÅn sõldÆh, a mu{kåt po fijurîn.)

sÿlda~ïja, . - vojnikovanje, vojni rok (FïnÆl je sÿlda~ïju i ostâl dçlat kod sÿldât.)

sÿldât, m. - vojnik (isto: vÿjnîk) (FïnÆl je sÿlda~ïju i ostâl dçlat kod sÿldât.)

sõldi, m. mn. - novci (isto: {õldi) (Altrokç/Åntrokç bÆn se jå dr`âl da mÆ j njegëvi sõldi.) � imçt sõldÆh kod ‘åba dlâk - ne ima-ti novaca, biti siroma{an (Mï-sleli su da smo neznân kakë bogåti, a imçli smo sõldÆh kod ‘åba dlâk.)

sÿldîn, m. - starinski novac (Nôna mÆ j pustïla jedân sÿldîn.)

solït, gl. nesvr{. (solî{, solê) - soliti (Ne smîn prevç} solït a{ mÆ j tlâk.)

sÿlnïca, `. - soljenka: posuda za dr`anje soli (NônÅ j imçla lîpu sÿlnïcu.)

sÿlnïcasobôlskÆ

601

sÿlnjâk, m. Gjd. sÿlnjÅkå - solika, posolica (isto: solåc) (Nî tô snîg, tô j sÿlnjâk.)

sÿnbutåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. sÿnbu-tâ) - sna`no, jako i obilno izbijati, izvirati u velikim koli-~inama (odnosi se na vodu) (SV) (Jâko vodå sÿnbutâ!)

sopåc, m. Gjd. sopcå - svira~ (Ivãn je bîl dëbÅr sopåc.)

sopçla, . - svirala, sviralica (PÆsåk je va sopçli.) � sost va d›ugæ sopçle - 1. promijeniti mi{lje-nje nakon ~ijega savjeta (Måt gÅ j svçtovala pa sad sopç va drÇgæ sopçle.); 2. mijenjati mi{ljenje u skladu s potrebama okoline, a iz vlastitoga inte-resa; pren. biti beski~menjak (^êrÅ j rçkÅl jednë, a danås ve} sopç va drÇgæ sopçle.)

sopæt/sopeta, pril. - opet, ponovno (Bådavæ/bådava tÆ j govorït, sëpeta }e mlâdÆ storït kåko }ç.)

sôpica, `. - 1. svirala od kore mla-da drveta (Sôpica se storî od këræ i vâ nju se pœ{e pa lîpo sopç.); 2. vrsta cvijeta: jaglac (Sôpica se zove sôpica a{ rô`i-ca sopç kad se vâ nju pœ{e.)

sõrta, `. Gmn. sorÅt - vrsta, soj (isto: v›st) (Va nônotovomu/nônotovemu t›sj¤ j bîlo i plemenîtÆh sërÅt grëzjÅ.)

sost, gl. nesvr{. (sopç{, sopû) - svirati (Ive s Pëh¤mÅ j lîpo së-pÅl va Årmôniku.)

sotona, `. - sotona, |avao (Na ÿltÅrÇ jelänskæ crükvæ j kîp svêtÿga/svêtæga Mihovïla ka-ko ubîjÅ sëtonu.)

sovå, `. - sova (Bîlÿ j na}ås sovÇ ~Çt.)

spå}Ån ( spå}na, spå}no), neodr. pridj. (komp. spa}nïjÆ) - kriv, prevarl j iv, nesposoban (podrugljivo: prav, sposoban) (Bå{ si spå}Ån za tô dçlo!)

spå}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. spa}nîjÆ) - krivi, prevarljivi, nesposobni (Z onîn spå}nÆn dçlÅ{? Blâzi tebï.)

spådat, gl. nesvr{. (spådÅ{, spåda-j¤) - spadati, pripadati (Tâ grïf môrÅ{ znåt ako }e{ tô storït kod spådÅ.)

spÅjåt /se/, gl. nesvr{. (spãjÅ{ /se/, spãjaj¤ /se/) - spajati /se/ (Rünke se spãjaj¤ va lånac.)

spakîrat /se/, gl. svr{. (spakîrÅ{ /se/, spakîraj¤ /se/) - spakirati /se/ (SpakîrÅl sæ j i pro{âl.)

spali‘åt, gl. svr{. (spali‘â{, spali-‘âj¤) - pojesti (SH) (Sç smo spali`åli i ba{ nÅn je bîlo dobrë.)

spame}Ævåt se, gl. nesvr{. (spame-}ûje{ se/spame}üvÅ{ se, spa-

spame}Ævåt sesÿlnjâk

602

me}ûj¤ se/spame}üvaj¤ se) - sje}ati se, dosje}ati se (Dâ se spame}ûje{/spame}üvÅ{ po-kõjnæ nônæ?)

spåmetit se, gl. svr{. (spåmetÆ{ se, spåmetæ se) - sjetiti se, dosjetiti se (Nïki dân sÅn se spåmetila nône i {lå va cimîtær.)

sparüna, . Gmn. sparîn - sparina, omara (SparünÅ j i nî za drÇgo leh za po~Ævåt.)

spãrno, pril. - sparno (Spãrnÿ j i nî za drÇgo leh za po~Ævåt.)

spÅsït /se/, gl. svr{. (spãsÆ{ /se/, spãsæ /se/) - spasiti /se/ (Brôd sæ j pëtopÆl i jûdi su se këmÅ} spÅsïli.)

Spåsitæj, m. Gjd. Spåsiteja - Spasitelj (odnosi se na Krista) (Spåsiteju na{, pomorï nÅn!)

Spâsova, pridj. poimen. `. - Spa-sovo, crkveni blagdan Uza{a{}a Isusova

spastên (spastenå, spasteno), neodr. pridj. (komp. spastenïjÆ) - istro-{en, porabljen (SH) (Tô j sêno sç ve} spastenë od da`jå.)

spastênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. spastenîjÆ) - istro{eni, porab-ljeni (SH) (Spastênÿ sêno bi mi bîl prëdÅl. Kod da sÅn jå bçdast.)

spa{Åvåt /se/, gl. nesvr{. (spa{ãvÅ{ /se/, spa{ãvaj¤ /se/) - spa{avati /se/ (Sï smo pomoglï spa{Åvåt.)

spåt, gl. nesvr{. (spî{, spê) - spava-ti (^å nÆsï dësti spâl? - Aj sân!)

spåtit /se/, gl. svr{. (spåtÆ{ /se/, spåtæ /se/) - ispatiti /se/, pro-patiti /se/ (Nebëga nå{a måt, i onå sæ j s nåmi spåtila.)

spa‘dro}åt, gl. svr{. (spa‘dro}â{, spa‘dro}âj¤) - 1. prirediti ne-ukusno jelo od razli~itih na-mirnica (Nî~ sÅn spa`dro}åla za obçd.); 2. pren. nabrbljati koje{ta (Tî si togå/tegå tulïko spa`dro}åla da te nï{ nîs razumêl.)

spçcijÅlnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - specijalni, posebni (Onôga/onêga nebôgÿga/nebôgæga su dâli va spçcijÅln¤ {kôlu.)

spç}, gl. svr{. (spe~ç{, spe~û) - ispe}i (Speklå sÅn kolÅ~ï.)

spç} se, gl. svr{. (spe~ç{ se, spe~û se) - ope}i se (Påzi da ne spe-~ç{ zajïk a{ je kafç gõrko.)

spêglat, gl. svr{. (spêglÅ{, spêgla-j¤) - izgla~ati (KamÇf môrÅ{ spêglat pa }e lîpo stât!)

spejåt, gl. svr{. (spçje{, spçj¤) - jedva {to izvesti (KëmÅ} smo spejåli ~ez ræbâr.)

spe{tåt, gl. svr{. (spe{tâ{, spe{tâj¤) - isjeckati (Spe{tãj mi målo petrsïna.)

spêzat, gl. svr{. (spê‘e{, spꑤ) - 1. izvagati (Sî mi spêzala tê

spêzatspåmetit se

603

hrÇ{ve?); 2. pren. odrediti vri-jednost kome (SÅn ga dobrë spêzÅl a{ smo skÇpa dçlali ~Ç-da lêt.)

spÆlït, gl. svr{. (spülÆ{, spülæ) - ispi-liti (Sç smo spÆlïli, jÇtra }emo cÆpåt.)

spÆtåt, gl. svr{. (spütÅ{, spütaj¤) - ispitati (On kurijôzÆ }e te sç spÆtåt!)

splåsn¤t, gl. svr{. (3. l. jd. splâsne, splâsn¤) - splasnuti (R¤kå mÆ j nateklå, ali sÅn klåla oblëgi pÅ j splasnÇlo.)

splÅtït, gl. svr{. (splãtÆ{, splãtæ) - isplatiti (SplÅtïli smo mu sç ~a smo mu bîli d¤`nï i sad smo na mÆrÇ.)

splÅtït se, gl. svr{. (splãtÆ se, splãtæ se) - dobiti uve}anu vrijednost ~ega (SplÅtïlo jÿj sæ j ~çkat a{ je vï{e dobïla.)

splçst, gl. svr{. (spletç{, spletû) - isplesti, splesti (]u ti splçst kosïcu pa }e ti bït lïpjæ.)

splo{Ån (splô{na, splô{no), neodr. pridj. (komp. splo{nïjÆ) - koji nije probirljiv, koji nema po-sebnih zahtjeva (u hrani, uvje-tima `ivota i sl.) (SH) (Nî onå grüntava, splô{nÅ j.)

splô{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. splo{nîjÆ) - upravo onaj koji nije probirljiv, koji nema posebnih zahtjeva (u hrani,

uvjetima `ivota i sl.) (SH) (Z splô{nÆn tÆ j låhko, õn ne grünta za såk¤.)

spod, prij. - ispod (Zåmi lopåtu i hôj maknÇt onô blåto spod zîda.)

spodÅbjåt, gl. nesvr{. (spodãbjÅ{, spodãbjaj¤) - sli~iti, nali~iti (SH) (Povüj mi målo vâ~ tô spodãbjÅ.)

spodoba, `. - lik (SH) (Tô j bÆlå ~Çdna spëdoba.)

spodobÅn (spodobna, spodobno), neodr. pridj. (komp. spodob-nïjÆ) - sli~an, koji je nalik (isto: slï~Ån) (Re~û da sÅn jâko spo-dëbna va måtær.)

spodôbnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. spodobnîjÆ) - sli~ni, upravo onaj koji je nalik (isto: slï~nÆ) (Da mÆ j nâ} spodôbn¤ stomånju, zåjedno bÆn ju k¤pîl.)

spôhat, gl. svr{. (spôhÅ{, spôhaj¤) - prepr`iti odrezak oblo`en bra{nom, jajima i kru{nim mr-vicama (Spôhala sÅn vÅn mêso za obçd.)

spojït /se/, gl. svr{. (spojî{ /se/, spojê /se/) - spojiti /se/ (Dvâ këmÅda }emo spojït z rünk¤n.)

spomenÆk, m. - spomenik (P›vÿ su rãdnÆku i spëmenÆk dÆgåli.)

spomænÇt, gl. svr{. (spomäne{, spomän¤) - spomenuti (DÇgo

spomænÇtspÆlït

604

smo povædåli, a nî te ni spo-mænÇla.)

spomïnjat, gl. nesvr{. (spomïnjÅ{/spomînje{, spomïnjaj¤/spomî-nj¤) - spominjati (Re~ç se da te nïkÆ spomïnjÅ/spomînje kad skÇcÅ{.)

sporadi, prij. - zbog (PokÅråle smo se sporadi njejêga zajï~inæ.)

sporazumçt se, gl. svr{. (sporazu-mî{ se, sporazumê se) - spora-zumjeti se (Glûh je pa smo se tç{ko sporazumçli.)

spor¤~ït, gl. svr{. (sporœ~Æ{, spo-rœ~æ) - poru~iti, poslati poruku (Spor¤~ï mu da bi se mëgÅl måteri jÅvït.)

spotït se, gl. svr{. (spotî{ se, spotê se) - 1. oznojiti se (Så sÅn se spotïla kÇhaj¤}.); 2. pren. na-raditi se, umoriti se od posla (Bëme sæ j dobrë spotïla da tako b›zo skÇhÅ obçd.)

spovedãlnica, . - ispovjedaonica (SV) (Plovãn je va spovedãlnici, a nî kogå/kegå za spovïdet.)

spovædåt se, gl. nesvr{. (spovädÅ{ se, spovädaj¤ se) - ispovijedati se, povjeravati se (Kî spovädÅ? - GrãjskÆ plovân.)

spovÆd, . Gjd. spovÆdi - ispovijed (Mãjko, g›do si sagrÆ{ïla! Spë-vÆdi tÆ j pô}!)

spovïdet /se/, gl. svr{. (spovïdÆ{ /se/ // spovî{ /se/, spovïdæ /se/

// spovê /se/) - ispovjediti /se/, povjeriti /se/ (Tô j såblÅzÅn i tô nïjedÅn plovân nä}e spovïdet.)

sprahsîrat se, gl. svr{. (sprahsîrÅ{ se, sprahsîraj¤ se) - uvje{titi se u kakvu poslu (Lîpo pedalâ, sæ j sprahsîrÅl.)

språvÅn (sprãvna, sprãvno), neodr. pridj. - 1. pripravan za kakav posao ili podvig (isto, zn. 1: odbåvÅn) (Sî språvÅn za pô} po drvå?); 2. pohranjen na si-gurno (BÇdi bçz brÆgæ, bracolçt je språvÅn.)

språvit /se/, gl. svr{. (språvÆ{ /se/, språvæ /se/) - 1. pripraviti /se/ za kakav posao ili podvig (Ali si se språvÆl. ZÆmâ j, a tï va tãn-kÿj jakçti.); 2. pohraniti, spre-miti {to na sigurno mjesto (Ro-sî, språvi rëbu.)

sprÅvjåt /se/, gl. nesvr{. (sprãvjÅ{ /se/, sprãvjaj¤ /se/) - 1. pripre-mati /se/ za kakav posao ili podvig (Såd }e dô}, jo{ se sprãvjÅ.); 2. pohranjivati, spre-mati {to na sigurno mjesto (Måt je våvÆk sç nå{e sprÅv-jåla.)

sprãvnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - 1. pri-pravni za kakav posao ili pod-vig (isto, zn. 1: odbãvnÆ) (Kî }e se z nå{Æn sprãvnÆn prïjatelÿn? On je na sç pari}ân.); 2. pohra-njeni na sigurno mjesto (Da

sprãvnÆspomïnjat

605

mÆ j nâ} tâ sprãvnÆ bracolçt! Kî znâ kådÆ j?)

sprÅznït /se/, gl. svr{. (sprãznÆ{ /se/, sprãznæ /se/) - isprazniti /se/ (SprÅznül mi sæ j akomulâtÿr, pa smo rïvali åvuto skoro do Drå`Æc.)

spr~åt se, gl. svr{. (3. l. jd. spr~â se, spr~âj¤ se) - dozrijati (odnosi se na ubrane jabuke i kru{ke) (SV) (Sœ ti se hrÇ{ve spr~åle?)

sprebÆjåt, gl. svr{. (sprebüjÅ{, sprebüjaj¤) - isprebijati (Sçga gÅ j sprebÆjâl, a nïkÆ ga nî provâl spræ~ït.)

spre~Åvåt, gl. nesvr{. (spre~ãvÅ{, spre~ãvaj¤) - spre~avati (Tï dçlÅj ~å }e{, nïkÆ te ne spre~ã-vÅ.)

spræ~ït, gl. svr{. (sprä~Æ{, sprä~æ) - sprije~iti (Sçga gÅ j sprebÆjâl, a nïkÆ ga nî provâl spræ~ït.)

sprêda, pril. - naprijed (Vå bÿk se mëre pô} ~çzÅda i sprêda.)

sprêda, prij. - ispred (SprebÆjãl gÅ j sprêda kÇ}æ.)

sprêj, m. Gjd. sprçja - sprej (Dicå su napÆsåla sprçjÿn zîdi.)

sprobu~ævåt /se/, gl. nesvr{. (spro-bu~ûje{ /se/ // sprobu~ävÅ{ /se/, sprobu~ûj¤ /se/ // sprobu~ävaj¤ /se/) - obi~avati /se/ presvla~iti (SH) (Onå se sprobu~ûje/spro-bu~ävÅ trî p¤tï nå dÅn.)

sprobû} /se/, gl. svr{. (sprob¤~ç{ /se/, sprob¤~û /se/) - presvu}i /se/ (SH) (Hïti {otobrâge za pråt kad se sprob¤~ç{.)

sprÿgod, m. - sprovod, pogreb (]akulåle su na sprÿgëdu dok je nî Tënak ëprÅl.)

sprotu, pril. - 1. ususret (Po~çkÅj me na stanïci, grên ti sprëtu.); 2. slijedom, redom kako slije-di, sustopice (Sprëtu sÅn po-sprÅvjâl drvå kakogëd je ôn cÆpâl.)

sprstçt, gl. svr{. (sprstî{, sprstê) - usitniti (SH) (Ba{ je lîpo sprstêl tâ gnôj/gnjôj.)

sp›tit, gl. svr{. (sp›tÆ{, sp›tæ) - izgovoriti pogrde (Mãjko, sçga mÆ j sp›tila!)

sprvünæ, pril. - isprva, ispo~etka (Sprvünæ j sç bîlo dobrë, a fïnilÿ j kåko jê.)

spûd, m. - stara mjera za vino: 50 litara (MôrÅli su va ka{têl såkÿ lçto nosït onulïko spûdÆh vÆnå kulïkÿ j kômu selÇ bîlo odräje-no.)

sp¤mpåt [sp¤Üpåt], gl. svr{. (spœmpÅ{ [spœÜpÅ{], spœm-paj¤ [spœÜpaj¤]) - ispumpati, isisati crpkom (Sê j bîlo pÇno vodïnæ i namÇ~ili smo se dok smo j¤ sp¤mpåli.)

spustït /se/, gl. svr{. (spustî{ /se/, spustê /se/) - spustiti /se/ (Ne bl¤dï! Spustï se nå zemju!)

spustït /se/sprÅznït /se/

606

spu{}åt /se/, gl. svr{. (spu{}â{ /se/, spu{}âj¤ /se/) - spustiti /se/ (Spu{}åli smo se po putï}u, a zgôru smo {lï po nep¤tÇ.)

sp¤{}åt /se/, gl. nesvr{. (spœ{}Å{ /se/, spœ{}aj¤ /se/) - spu{tati /se/ (]å}Å j u`âl povædåt da su se znåli sp¤{}åt va nïkakove jåmine kadî j snîga bîlo, pa ako nî bîlo vodê, õnda su topïli tâ snîg.)

spu{}ævåt /se/, gl. nesvr{. (spu{}û-je{ /se/ // spu{}ävÅ{ /se/, spu{-}ûj¤ /se/ // spu{}ävaj¤ /se/) - obi~avati /se/ spu{tati (KûdÅ se spu{}ûje{/spu{}ävÅ{? Po kôn p¤tÇ.)

spuznÇt /se/, gl. svr{. (spÇzne{ /se/, spÇzn¤ /se/) - skliznuti /se/ nadolje (Sï} mÆ j spuznûl z r¤kê.)

srâb, m. - svrab (Ne ~e{ï se, tr nümÅ{ srâb!) � srâba se najêt - upasti u nerje{ive neprilike i te{ko}e (Ali sæ j srâba nåjæla! ^å jÿj sæ j vïdelo o`enït za bazgãjbara?)

srabjîv (srabjïva, srabjïvo), neodr. pridj. (komp. srabjivïjÆ) - svrab-ljiv (Srabjüv je, a mõrda ïmÅ i {æncï.)

srabjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. srabjivîjÆ) - svrabljivi (SrabjîvÆ, {æn~îvÆ!)

srå~it se, gl. nesvr{. (srå~Æ{ se, srå~æ se) - derati se (SV) (Cvçnjo! Smîrÿn se srå~Æ{.)

srâm/srân, m. - sram, stid (isto: stîd) (Serïlo jednë, za nï{ si, srân te bÇdi!); (NümÅ onå ni stîda ni srâma.)

srame‘jîv (srame‘jïva, srame‘jïvo), neodr. pridj. (komp. srame‘ji-vïjÆ) - srame`ljiv, stidljiv (Onâ j jâko srame`jïva.)

srame‘jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. srame‘jivîjÆ) - srame`ljivi, stid-ljivi (Dâ tô kÅntâ ôn srame`jî-vÆ?)

sråmÿt, . Gjd. sråmÿti - sramota (isto: sramotå) (^Çda vrïmena nîs moglå prçd j¤di od srå-mÿti.)

sramotå, `. - sramota (isto: srå-mÿt) (^Çda vrïmena nîs moglå prçd j¤di od sramotê.)

sramotït /se/, gl. nesvr{. (sramotî{ /se/, sramotê /se/) - sramotiti /se/ (Ne sramotï me prçd simi!)

srãnda, `. - osoba nevrijedna po-{tovanja (Otpråvila sÅn }a onû srãndu.)

sråt, gl. nesvr{. (sçre{, sçr¤) - pogrd. obavljati veliku nu`du: srati ([lâ j sråt!) � dr‘åt se kod bolÅn sråt - dr‘ati se bezvoljno, mlitavo, iznemoglo pri kakvu poslu (Kad bi trîbÆ ~â storït, dr‘ü{ se kod bëlÅn sråt!)

srbçt, gl. nesvr{. (3. l. jd. srbî, sr-bê) - svrbjeti (Hrbåt me srbî!)

srbçtspu{}åt /se/

607

srbçt /se/, gl. nesvr{. (srbî{ /se/, srbê /se/) - ~e{ati /se/ (Ne srbï se smîrÿn!)

s›ce, s. - srce (Bÿlnâ j od s›ca.); (Nac›tala mÆ j s›ce na ~estïtki.) � tç{ka s›ca - nerado, preko volje (OdÆlïle su se tç{ka s›ca.) � bït dobrå s›ca - biti dobar, dare`ljiv, samilostan (Onï su dobrå s›ca i sïg¤rno }e ti po-më}.) � prirâst s›cu - omiljeti (Tâ mâlÅ mÆ j s›cu prirÅslå.)

sr~ênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sr~ani (Visëk m¤ j sr~ênÆ tlâk.)

srdå~Ån (srdå{na, srdå{no), neodr. pridj. (komp. srda{nïjÆ) - 1. dra`estan (Ali jÆn je srdå{na onâ mâlÅ.); 2. sr~ani udar: u ubla`enoj kletvi upu}enoj dragoj osobi (AlÆ j tô dÆtç dra-gomãjnÿ, në, srdå{nÅ mu kåpja påla!); (Kâp/kåpja ti srdå{nÅ påla!)

srdå{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. srda{nîjÆ) - dra`esni (Lîpÿ j vï-det srdå{nÿga/srdå{næga ~ovï-ka.)

srædå, . Ajd. srêdu - srijeda (^ïstÅ srædâ j pa môrÅn za ëbi~Åj målo frît/frït¤l storït.) � ^ïstÅ srædå - Pepelnica, prvi dan nakon Mesopusta (karnevala), srijeda uo~i uskr{njega posta (^ïstÅ srædâ j pa môrÅn za ëbi-~Åj målo frît/frït¤l storït.)

srçdnjÅk, m. - srednjak (SrçdnjÆ p›st je srçdnjÅk.)

srçdnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - srednji (SrçdnjÆ p›st je srçdnjÅk.)

s›h, m. - 1. srh, `marak (S›hi su me pro{lï kad sÅn vïdela ~å dçlÅ.); 2. izdu`en, o{tar vrh brda ili stijene (SV) (Stâli smo na s›hu.)

srhovït (-a, -o), neodr. pridj. - izdu`ena, o{tra oblika (SV) (Ståli smo na srhovïtu b›du.)

srhovîtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - koji je izdu`ena, o{tra oblika (SV) (Dodãj mi ôn srhovîtÆ kåmÆk.)

srïbat, gl. nesvr{. (srïbÅ{/srîbje{, srïbaj¤/srîbj¤) - srkati (Môj mû` srïbÅ/srîbje jûhu.)

srï}a, . - sre}a (Dicå su mi så srï-}a.)

srï}Ån (srï}na, srï}no), neodr. pridj. (komp. sri}nïjÆ) - sretan (Srï}Ån je a{ smîrÿn dobüvÅ.)

Srï}Ænskÿ Selo - top. zaselak na-selja ^avle u cerni~koj plova-niji

srï}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sri}nîjÆ) - sretni (Lîpÿ j vïdet srï}nÿga/srï}næga ~ovïka.)

srî‘, m. Gjd. srÆ‘å - inje (SV) (JÇtrÿ j bîlo ~Çda srÆ`å.)

srko~ast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. srko~astïjÆ) - naprasit, osoran, o{tar u opho|enju (Nî ôn lë{ alÆ j srkë~ast.)

srko~astsrbçt /se/

608

srko~astÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. srko~astîjÆ) - naprasiti, o{tri u opho|enju (Srkë~astÆ ~ovïk zåjedno skë~Æ, õn ne promïslÆ nãjprvÿ.)

sÈnå/srnå, `. - srna (Udrül je va sÈnÇ/srnÇ na cçsti.)

srnïca/srnï~ica, m. - mlada i lije-pa srna (A�vutÿ j st›l srnïcu/srnï-~icu.)

srnjâk, m. Gjd. srnjÅkå - srnjak (Lofcï su ubïli srnjÅkå.)

s›p, m. - srp (Porïzala sÅn se s›-pÿn.)

s›past (-a, -o), neodr. pridj. (komp. srpastïjÆ) - srpast, srpolik (Tâ këmadi} `ïcæ j s›past.)

s›pastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. srpastîjÆ) - srpasti, srpoliki, o{tar i savijen (NÅjdï mi kakôv s›pastÆ {}apï}!)

srpïca, `. - `enska osoba o{tre }udi (Kunjâda jÿj je srpïca.)

s›zn¤t se, gl. svr{. (s‹zne{ se/s›zne{ se, s‹zn¤ se/s›zn¤ se) - stresti se od straha, protrnuti (SH) (S›zn¤l sÅn se kad sÅn j¤ vïdæl kako stojî na r¤bÇ.)

stabâr, m. Gjd. stabrå - potporni drveni stup na sjenici/brajdi (SV) (ZamÆnït }emo stabâr, a{ ovüstÆ ve} nî ståbÆl.)

ståbÆl (ståbila, ståbilo), neodr. pridj. (komp. stabilïjÆ) - pouzdan, si-

guran, ~vrst (isto: {tåbæl) (Za-mÆnït }emo stabâr, a{ ovüstÆ ve} nî ståbÆl.)

ståbilÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. stabilîjÆ) - pouzdani, sigurni, ~vrsti (isto: {tåbelÆ) (Klåst }e-mo ståbilÆ stabâr.)

stabråt, gl. nesvr{. (stabrâ{, stab-râ) - obja{njavati, tuma~iti {to podupiru}i ~vrstim dokazima (DÇgo nÅn je stabrâl da ïmÅ pråvo, i imäl je.)

stådo, s. - stado (Imçli smo vçlo stådo ovâc.)

ståjat /se/, gl. nesvr{. (stâje{ /se/, stâj¤ /se/) - ustajati /se/ (Kåd se pëjutro stâje{?)

staklên (staklenå, stakleno), neodr. pridj. - staklen ([pïglÅ j stakle-nå.)

staklênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - stakleni (Razbïla sÅn staklênÆ vâ`.)

staklänka, . - 1. staklena {pekula (Bî{ mi dâl staklänku? Dåt }u ti zâ nju dvãjset slï~Æc.); 2. staklena tegla (SV) (SprÅvjåla sÅn staklänke a{ mi rãbæ kad kÇhÅn pçkmez.)

stâlÅn (stâlna, stâlno), neodr. pridj. - stalan (Bül je stâlÅn v ÿ{tarïji.)

stâlnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - stalni (Ne zïmaj¤ za stâlnÿ dçlo, leh produ‘ävaj¤ œgovori.)

stâlnÆsrko~astÆ

609

stân, m. Ljd. stÅnÇ - 1. starije: prostor izvan doma}instva na kojem borave pastiri s ovcama (SH) (Of~Årï su imçli stâni nå PlÅtku.); 2. novije: stan (MâlÅ nÅn se ‘çnÆ, pa }emo jÿj pri-dçlat stân na nå{æn.); (Afitãl je stân v RÆkï a{ mu se ne dâ såkÆ dân putovåt.)

stanâr, m. Gjd. stanÅrå - 1. starije: glavni pastir u stanu (Jednôj famîliji se re~ç Stanarëvi a{ jÆn je dçd bîl stanâr.); 2. novije: korisnik iznajmljenog stana: stanar (KådÆ j nëvÆ stanâr?)

stanarôv (stanarova, stanarovo), pridj. - stanarov, koji pripada stanaru: glavnom pastiru u stanu (Stanarëvÿ j dçlo da re-~ç kåmo se z ofcåmi grê.)

stanïca, `. - stanica, postaja (isto: {tâcija) (Po~çkÅj me na stanïci, grên ti sprëtu.)

stanï}, m. - mali stan (K¤pïli su nïkakÿv stanï} v RÆkï.)

stâr (ståra, ståro), neodr. pridj. (komp. starïjÆ) - star (^å tÆ j ovâ rïpa ståra, a{ je så {uverïva?)

stårac, m. Gjd. stãrca - starac (Nônÿ j ve} stårac i nçmo}Ån je.)

stãr~i}, m. - star~i} (Lîp stãr~i} je, ~ïst i våvÆk obrïjÅn.)

staredüna, `. - starudija, stare` (Dãj, }emo zïhitat tû staredünu z podå!)

ståræn (stårena, ståreno), neodr. pridj. - pren. satrven, satrt, premoren (SV) (Vås sÅn ståræn, môrÅn po~ïn¤t.)

stårenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - pren. satrveni, premoreni (SV) (Ne mëre{ ve} stårenÿga/stårenæga ~ovïka jo{ poslåt i kosït.)

ståret, gl. nesvr{. (stårÆ{, ståræ) - starjeti, postajati starim (Pomålo stårÆ{, a våje ostårÆ{.)

stârÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. starîjÆ) - 1. stari (Stâræ `änskæ su våvÆk imçle r¤båc na glÅvï.); 2. poimen. ’starac’ (StârÆ j do-{âl i pë~æl zïjat na vås glâs.) � stârÆ otåc - zastarj. djed (Môj nôni} je otêl da ga zovên stârÆ otåc a{ je ôn takë zvâl svõjga dçda.)

stårica, `. - starica (ZåpejÅl je ståricu duhtôru.)

starïkÿv/starïkÅv (starïkova/sta-rïkava, starïkovo/starïkavo), pridj. (komp. starikovïjÆ/stari-kavïjÆ) - stariji, postariji, vre-me{an (SV) (Bå~va se mëre dç-lat od starïkova/starïkava drvå.)

starüna, `. Gmn. starîn - djedovi-na, o~evina, ba{tina (Storïli smo kÇ}u na måterinÿj starüni.)

starünskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sta-rinski (KëzicÅ j starünskÆ {pãr-het.)

stårÿst, `. Gjd. stårosti - starost (Nî ~ovïku låhko va stårosti.)

stårÿststân

610

stâs, m. - stas, tijelo (O�dvavÆk ïmÅ lîp stâs.)

ståt, gl. svr{. (stâne{, stân¤) - stati (Jo{ nïkad nîs vïdela takôv ba-lonïnu. KëmÅ} nÅn je stâl va åuto/åvuto.)

stât, gl. nesvr{. (stojî{, stojê) - sta-jati (^rjênÅ bôja joj nïkako ne stojî.); (Ne mëræn stât na no-gåh kako me bolê.) � stât kod bâbjÆ zûb - nesigurno, klimavo stajati (Tô stojî kod bâbjÆ zûb.)

ståt /se/, gl. svr{. (stâne{ /se/, stân¤ /se/) - 1. zaustaviti se (Ståni målo, }e{ se pret›gn¤t z ÿtîn dçlÿn.); 2. ustati /se/ (Kë-mÅ} sÅn se lîpo smçstila i såd se môrÅn ståt.)

ståvit, gl. svr{. (ståvÆ{, ståvæ) - staviti (isto: klåst) (PrësÆn te ståvi tô na mçsto.)

ståvit se, gl. svr{. (ståvÆ{ se, ståvæ se) - 1. umisliti se u {to (Jâko se ståvila vâ se.); 2. odu{eviti se za {to (Vås sæ j ståvÆl vâ nju.) � u izrazu kî bi se (bîl) ståvÆl - za izra`avanje ~u|enja, izne-na|enja, odu{evljenja (Në, kî bi se bîl ståvÆl da }e danåska då`.; Kî bi se bîl ståvÆl da }e fïnit fakultêt.; Kî bi se bîl ståvÆl da }e j¤ pustït, a våvÆk jÿj je nçsal ro`ice i bÇ{Ål j¤ prçd simi.)

stÅvjåt, gl. nesvr{. (stãvjÅ{, stãvja-j¤) - stavljati (isto: klÅdåt) (Mî-

}erÿmu/mî}eræmu ditçtu su stÅvjåli pod ku{în va këfu kri-‘ï}i od {êdrkæ da ne bï na nje-gå do{lå {trîga.)

stÅvjåt se, gl. nesvr{. (stãvjÅ{ se, stãvjaj¤ se) - 1. umi{ljati se u {to (O�dmala se stãvjÅ da }e bït glÇmica.); 2. odu{evljavati se za {to (VåvÆk se stãvjÅ{ va fÅntâzije.)

stazå, `. Ajd. ståzu - staza, puti} (Da ne bï{ skrænÇla z stazê!)

ståza, `. - zidarsko ravnalo (SV) (Pos¤dï mi ståzu od dvâ mçtra!)

stç}, gl. svr{. (ste~ç{, ste~û) - 1. ste}i, prikupiti, do}i do ~ega radom (Kî dçlÅ, võj~a }e i stç}.); 2. iscuriti, iste}i (NïkÆ j ëprl kançlu i së vÆnë m¤ j steklë.)

stêg, m. - strmina na putu (SV) (Na mçstÆh kadî j bîl jâko velïk stêg, sæ j môrÅlo ~etverït.)

stægnÇt /se/, gl. svr{. (stägne{ /se/, stägn¤ /se/) - 1. stegnuti (Nemõj mu {pigçte prejâko stægnÇt!); 2. istegnuti /se/ (Mâli ti sæ j jâko stægnûl od zådnjÆ pût.)

stegnjævåt /se/, gl. nesvr{. (stegnjû-je{/stegnjävÅ{, stegnjûj¤/stegnjä-vaj¤) - 1. obi~avati stezati (Zâ~ mu tô tåko jâko stegnjûje{/stegnjävÅ{?); 2. obi~avati se istezati (Mojå dicå su se ste-

stegnjævåt /se/stâs

611

gnjævåla kad su imçla ~etrnãjst lêt.)

stçja, . - stelja, suho li{}e koje se stere pod `ivotinje u {tali (SV) (Stçja se klÅdç pod blâgo va {tåli.)

stæmperåt [stæÜperåt], gl. svr{. (stæmperâ{ [stæÜperâ{], stæm-perâj¤ [stæÜperâj¤]) - razmu-titi, stu}i sna`nim ravnomjer-nim udarcima (jaja i sl.) (Jãja se stæmperâj¤ i zïlij¤ va cÇru nå vrelo ÇlÆ/ÇjÆ.)

steplït /se/, gl. svr{. (stçplÆ{ /se/, stçplæ /se/) - zagrijati /se/ (Kî bi rçkÅl da }e tâ pe}ïca takë steplït kåmaru! I mî smo se lîpo steplïli.)

stesåt, gl. svr{. (stç{e{, stç{¤) - istesati (Ste{ï mi kÿl~ï}i za ku-madôri!)

stçst, gl. svr{. (stepç{, stepû) - 1. udarcima skinuti (StçpÅl sÅn orïhi, da jih vjçverica ne poberç.); 2. pren. izudarati (Måt gÅ j dobrë steplå a{ je kåsno dëma do{âl.)

stæzåt, gl. nesvr{. (stä‘e{, st䑤) - stezati (Zâ~ to tako jâko stä-`e{?)

stïcat, gl. nesvr{. (stî~e{, stî~¤) - 1. sticati, prikupljati, dolaziti do ~ega radom (Pomålo smo stïcali sç ~å ïmÅmo.); 2. curiti, istjecati (VÆnô j pomålo stïcalo z bå~væ dok nî sç steklë.)

stîd, m. - 1. jaka studen, smrzavica (SV) (Jâko jih je stîd pogodïla pasânæ zÆmê.); 2. sram (isto: srâm/srân) � ne imçt ni stîda ni srâma - biti beskrupulozan, bezo~an (NümÅ ti ôn ni stîda ni srâma.)

stïha, pril. - potiho, natiho (Snîg stïha påda. Napådat }e ga ~ez nô}.)

stÆnÇt se, gl. svr{. (3. l. jd. stünæ se, stün¤ se) - skrutiti se (odnosi se na masno}u) (Mâst sæ j stÆnÇla na j¤hï.)

stînj, m. Gjd. stÆnjå - stijenj (Stünj je prekrÅtåk pa ne mëræn va`gåt lumîn.)

stinjåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. stinjâ) - rominjati (odnosi se na ki{u) (SV) (Då` pomålo stinjâ.)

stînjæn (stînjena, stînjeno), neodr. pridj. (komp. stinjenïjÆ) - zgus-nut, skru}en (SV) (Mâst je stî-njena.)

stïpat se, gl. nesvr{. (stïpÅ{ se/stîpje{ se, stïpaj¤ se/stîpj¤ se) - neprekidno se i u velikom broju gdje okupljati (SH) (Jûdi su se våvÆk rådi pu njïh stïpa-li.)

stïrat, gl. svr{. (stïrÅ{, stïraj¤) - istjerati, potjerati (Otåc jæ j sïh stïrÅl ëzdoma.)

stÆskåt /se/, gl. nesvr{. (stü{}e{ /se/, stü{}¤ /se/) - stiskati /se/ (Postolï me stü{}¤. Natrlå sÅn `ûj.)

stÆskåt /se/stçja

612

stïsn¤t /se/, gl. svr{. (stîsne{ /se/, stîsn¤ /se/) - stisnuti /se/ (Stïsni bränzu!)

sti{åt /se/, gl. svr{. (sti{â{ /se/, sti-{âj¤ /se/) - sti{ati /se/ (Sç sæ j sti{ålo. BlÅ`çnÆ mîr!)

stï{njæn (stï{njena, stï{njeno), neodr. pridj. (komp. sti{njenïjÆ) - stisnut (SH) (DÆtç spî z stï{nje-nimi {å~icami.)

stlçt, gl. svr{. (3. l. jd. stlÆjê/stlîje, stlÆjû/stlîj¤) - polako nestati, skopniti, upropastiti se (SV) (Ponjåva }e ti stlçt a{ ju {œ{Æ{ preblÆzÇ ognjå.)

stô, br. - sto (Tî si menï dâl stô kûn, a jå sÅn tebï dçlÅl dçset ûr pa smo båta.)

sto~ït, gl. svr{. (sto~î{, sto~ê) - isto~iti (Reklå sÅn ti stôp¤t da sto~î{ vÆnë!)

stôg, m. Gjd. stoga - stog sijena (NïkÆ jÆn je nebëgÆn stôg vå`gÅl.)

stôl, m. Gjd. stolå - stol (Ako ne sêde{ s nåmi za stôl bâræn målo, nä}emo më} zaspåt.)

stolÅr, m. - stolar (isto: tï{jÅr) (Môj bãrbÅ j stëlÅr i stërÆl mÆ j lîpe skåle.)

stolarïja, . - 1. stolarska radionica i obrt (Nãjprvÿ su dçlali zâ se, a pëtli su ëprli stolarïju.); 2. stolarija (Jå stolarïju vôlÆn i tô rådo dçlÅn.) (isto: ti{jarïja)

stolï}, m. - stoli}, novi dio namje-{taja (^obåni su zêli golïdu i stolï}, sçli na vrãta i kakë bi kâ ofcå dohÅjåla bi j¤ pomÇzli.)

stõlnjÅk, m. - stolnjak (isto: tava-jôl) (StõlnjÅk sÅn polêla z vÆ-nôn, pa mÆ j oståla flçka.)

stomånja, `. - ko{ulja (Dãj mi blåtn¤ stomånju! Bït }e dobrå za dçlat.)

stomånjica, m. - dje~ja ko{ulja (Ob¤klå m¤ j lîpu stomånjicu.)

stomånjina, `. - izno{ena, stara, prljava ko{ulja (S¤cï tû stomå-njinu!)

stopa, `. - 1. stopa (Oståle su stë-pe va snÆgÇ.); 2. donji svinuti dio pralice (Tâ dõlnjÆ dêl se zovç stëpa.)

stopalo, s. - stopalo (Råna jÿj sæ j ëprla na stëpalu.)

stopït /se/, gl. svr{. (3. l. jd. stopî /se/, stopê /se/) - istopiti /se/ (Vås sæ j snîg stopîl.)

stôp¤t, pril. - sto puta, pren. mnogo puta (Reklå sÅn ti stô-p¤t da sto~î{ vÆnë!)

storït, gl. svr{. (storî{, storê) - na-pravit, u~initi (Z sajÅ~ên storî{ jåmicu i nûtra klÅdç{ pâr z‹n/z›n sïmena.) � storït/dô} nå-vrÅt nånÿs - ‘urno, naglo (Nï{ se ne mëre storït nåvrÅt nånÿs, za sç rãbÆ vrïmena.)

storïtstïsn¤t /se/

613

stõtÆ, red. br. - stoti (TêtÆ j danås stõtÆ rëjændÅn.)

stotinjãrka, `. - nov~anica od stotinu nov~anih jedinica (Na-{lå sÅn stotinjãrku na cçsti.)

sto‘jî, s. - srednje, potporno drvo u stogu (SV) (Oko sto`jâ se slã`e stôg.)

strå}æn (strå}ena, strå}eno), neodr. pridj. (komp. stra}enïjÆ) - pren. lud, poreme}en, luckast, divalj (SH) (^å si tî strå}æn, smîrÿn divîje{ i povädÅ{ bedasto}ç.)

strå}enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. stra}enîjÆ) - pren. ludi, pore-me}eni, luckasti, divlji (SH) (Vïdeli su te z onîn strå}enÆn i sad sï mïslæ da si i tî takôv.)

strÅdåt/strãdat, gl. nesvr{. i svr{. (strãdÅ{, strãdaj¤) - stradati (Va råt¤ j mnëgÆ ~ovïk strÅdâl/strãdÅl.)

strâga, pril. - otraga, odotraga (Vî hëte sprêda, a vî strâga.)

strâh, m. Ljd. strÅhÇ - strah (Re~ç se da su va strÅhÇ velïke ë~i.)

strân, . Gjd. strÅnï - 1. strana (Pro-~ïtala sÅn cêlu strân knjïgæ.); 2. kosina brda (Tebî j dâl sï} drvå na rÅvnîn/rÅvnôn, a menï va strÅnï.) (isto: strÅnå)

stran, prij. - izvan, bez, mimo (RçkÅl mÆ j da stran togå/tegå næ}Ç môrÅt nï{ drÇgÿ dçlat.)

strÅnå, `. Ajd. strânu - 1. strana (Pro~ïtala sÅn cêlu strânu knjï-gæ.); 2. kosina brda (Tebî j dâl sï} drvå na rÅvnîn/rÅvnôn, a menï va strÅnï.) (isto: strân)

strÅnk›st, m. - nekr{teno bi}e, nekrst (SV) (NÆsû ga krstïli pÅ j jo{ strÅnk›st.)

strãnjskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - stra-ni, tu|i (Na Grëbni{}inu su do{lï strãnjskÆ jûdi.)

strâ{Ån (strâ{na, strâ{no), neodr. pridj. (komp. stra{nïjÆ) - stra{an (isto: {trâ{Ån) (]Ç ti povïdet jednÇ strâ{nu prî~u.)

stra{ïlo, s. - stra{ilo (isto: {tra{ïlo) (MarïjÅ j storïla stra{ïlo, ali jç-leni nÆsû stra{jïvi.)

strå{it /se/, gl. nesvr{. (strå{Æ{ /se/, strå{æ /se/) - pla{iti /se/, stra{iti /se/ (isto: {trå{it /se/) (Ne strå{i j¤ z ÿtîn!)

stra{jîv (stra{jïva, stra{jïvo), neodr. pridj. (komp. stra{jivïjÆ) - 1. stra{ljiv, pla{ljiv (isto: bo-ja‘jîv, {tra{jîv) (Stra{jïvÅ j i nä}e otçt pô} k tebï po {k¤-rôn.); 2. zastra{uju}i, koji iza-ziva jezu, strah (isto: {tra{jîv) (Stra{ïlÿ j bîlo jâko stra{jïvo i så dicå su ga se bâla.)

stra{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. stra{jivîjÆ) - 1. stra{ljivi, pla{-ljivi (boja‘jîvÆ, {tra{jîvÆ) (Stra{-jîvÆ ~ovïk po no}ï nä}e dô} ni

stra{jîvÆstõtÆ

614

blÆzÇ cimîteru.); 2. zastra{uju}i, upravo onaj koji izaziva jezu, strah (isto: {tra{jîvÆ) (Sï smo se bâli stra{jîvÿga/stra{jîvæga stra-{ïla.)

strâ{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. stra{nîjÆ) - stra{ni (isto: {trâ{nÆ) (Sï smo mïsleli dÅ j ôn strâ{nÆ junâk.)

strã‘a, `. - stra`a (isto: {trã‘a) (G›do sæ j prestrå{Æl na strã`i.)

stra‘âr, m. Gjd. stra‘Årå - stra`ar (isto: {tra‘âr) (Stra`ãr je stra`Å-rîl i zåspÅl.)

stra‘Årït, gl. nesvr{. (stra‘ãrÆ{, stra-‘ãræ) - stra`ariti (isto: {tra‘Årït) (Stra`ãr je stra`Årîl i zåspÅl.)

strçfit, gl. svr{. (strçfÆ{, strçfæ) - iznenada pogoditi (Tô mæ j strçfilo nÅglë.)

strêl, `. Gjd. strêli - 1. strijela (isto, zn. 1: strælå) (Hïtali su strêli zå nami.); 2. munja (isto: strælå, {ajçta) (Jednå sträl je påla va jesïku krÅj kÇ}æ.)

strælå, `. Ajd. strêlu - 1. strijela (isto, zn. 1: strêl) (Hïtali su strêle zå nami.); 2. munja (isto: strêl, {ajçta) (Jednå strælâ j påla va jesïku krÅj kÇ}æ.)

stræsåt /se/, gl. nesvr{. (sträsÅ{ /se/, sträsaj¤ /se/) - istresati, otresati (Zâ~ våvÆk pëtla obçda jå môrÅn stræsåt stõlnjÅk.); 2. /se/ - pren. otresati se na

koga ljutitim i o{trim rije~ima (Ne sträsÅj se nâ me!)

strêst /se/, gl. svr{. (stræsç{ /se/, stræsû /se/) - 1. istresti, otresti (Kad stræsç{ stõlnjÅk, lîpo ga slo`ï.): 2. pren. otresti se na koga ljutitim i o{trim rije~ina: okosnuti se (Stræslå sæ j nâ te a{ si naletçla. Dâ j do{âl kî drÇgÆ, õn bi dëbÆl.)

stræznït se, gl. svr{. (sträznÆ{ se, sträznæ se) - istrijezniti se, otrijezniti se (Våje sæ j stræznîl kad je ~ûl da ga `enå ï{}e.)

strgåt, gl. nesvr{. (st›‘e{, st›‘¤) - strugati, guliti, lju{titi (Ve} Çru vrïmena st›`æn i jo{ nîs dësti nastrgåla.)

st›gat, gl. svr{. (st›gÅ{, st›gaj¤) - istrgati, potrgati, rastrgati, raz-derati (St›gÅl je stomånju z se-bç i hïtÆl j¤ }å.)

strgotina, . - oguljena krumpirova kora (NãjslåjÆ j gãvli}/gõvli}/gõli} med strgëtinami.)

strgÇja, `. - no`i} za lupljenje povr}a ili vo}a (Hïtila sÅn str-gëtine i mçd njimi strgÇju.)

strhlên (strhlenå, strhleno), neodr. pridj. (komp. strhlenïjÆ) - ras-tresit, rahao (SV) (Dobrâ j zem-jå, strhlenå.)

strhlênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. strhlenîjÆ) - rastresiti, rahli (SV) (Da mÆ j målo strhlênæ zemjê za rô`ice!)

strhlênÆstrâ{nÆ

615

strÆ~êv, pridj. (strÆ~çva, strÆ~çvo) - zastarj. stri~ev (Nå{a kå{a vr¤tkôn vrç, a strÆ~çva: pu}, pu}, pu}!)

strï} /se/, gl. nesvr{. (strÆ‘ç{ /se/, strÆ‘û /se/) - stri}i /se/, no`ica-ma rezati (isto: {î{at) (Pu kogå/kegå se strÆ`ç{?)

strïha, `. - ku}na streha, istureni donji dio krova (Tï}i su storïli njÅzlë pod strïh¤n.)

st›m (-a, -o), neodr. pridj. (komp. strmïjÆ) - strm (isto: st›mÅn) (Tâ pût je tulïko st›m da smo zgôru {lï po~etïrih.)

st›mac, m. Gjd. stÈmcå/strmcå - strmina, o{tra uzbrdica (SV) (isto: strmüna) (Ne hodï po tôn p¤tÇ a{ je na njên vçlÆ st›mac i nä}e{ më} zïpejat.)

st›mÅn (st�mna/st›mna, st�mno/st›mno), neodr. pridj. (komp. stÈmnïjÆ/strmnïjÆ) - strm (isto: st›m) (Do Håhli}Å j st›mÅn pût, kadigëd se môrÅ zgôru po~etïrÆh.)

st›mÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. strmîjÆ) - strmi (isto: st�mnÆ/st›mnÆ) (Ne hodï po st›mÿn p¤tÇ a{ nä}e{ më} zïpejat.)

strmüna, . - strmina (isto: st›mac) (Ne hodï po tôn p¤tÇ a{ je na njên vçlÅ strmüna i nä}e{ më} zïpejat.)

st�mnÆ/st›mnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. stÈmnîjÆ/strmnîjÆ) -

strmi (isto: st›mÆ) (Ne hodï po st�mnÿn/st›mnÿn p¤tu a{ nä-}e{ më} zïpejat.)

stÈnÇt/strnÇt, gl. svr{. (3. l. jd. st�ne/st›ne, st�n¤/st›n¤) - pro-trnuti, umrtviti (Nogå mÆ j stÈ-nÇla/strnÇla a{ sÅn spâl na bo-kÇ.)

strôj, m. Gjd. strojå - boja za tka-nine (Nî ve} za k¤pït strojå za strojït rëbu.)

strojït, gl. nesvr{. (strojî{, strojê) - 1. bojadisati tkaninu (Tåmo su p›vÿ i strojïli rëbu.); 2. pu{tati boju (odnosi se na tkaninu obojadisanu bojom lo{e kakvo}e) (Tâ måja jâko strojî pa ju môrÅ{ pësebi pråt.)

stro{ak, m. Gjd. stro{ka - tro{ak, izdatak (isto: {tro{ak) (Najïli su se i nåpÆli o nå{emu strë-{ku.)

stro{ït /se/, gl. svr{. (stro{î /se/, stro{ê /se/) - istro{iti /se/ (Krç-meni}/krçmi~i} sæ j stro{îl! Zãto makinçta ne pãlÆ.)

stÈpçt /se/ // strpçt /se/, gl. svr{. (stÈpî{ /se/ // strpî{ /se/, stÈpê /se/ // strpê /se/) - 1. pretrpjeti, prepatiti (^â j onâ stÈpçla/strpçla { njîn svôj dân!); 2. /se/: strpjeti se (Jo{ se målo stÈpïte/strpïte pa ste vî na rædÇ.)

strpjänjÆ, s. - strpljenje (Tô tî ciglâj! Jå nümÅn strpjänjÅ.)

strpjänjÆstrÆ~êv

616

st›{æn, m. Gjd. st›{ena - 1. vrsta kukca: str{ljen (isto: {›{æn) (Z gråbjamÆ j taknûl va njÅzlë od st›{enÆh i dvâ su ga ubolå.); 2. dra`ica: klitoris (SH)

st›t, gl. svr{. (ståre{, står¤) - satrti, zgnje~iti, zdrobiti (Kakôv bå-kulina! Starï ga!)

str¤dït se, gl. svr{. (strœdÆ{ se, strœdæ se) - umoriti se, smoriti se (DçlalÅ j cêli dân i dobrë se str¤dïla.)

strÇja, `. - elektricitet, elektri~na struja (isto: lçtrika) (Danås nä-}e bït strÇjæ va selÇ.)

strûk, m. Ljd. str¤kÇ - 1. vlat, nit (Strûk mi sæ j zïv¤kÅl.); 2. stablji-ka povr}a gomoljika (Bîlÿ j lÆ-pogå/lÆpegå kÿmpÆrå pod strû-kÿn.); 3. otkinute i poslo‘ene biljne stabljike, stru~ak, kitica (Naberï strûk visibâb.)

strÇna, `. - struna, ~ekinja (Bîlÿ j sç pÇno strûn.)

stûbo, s. - izvor (Pîj, tô tÆ j vodå stûba.)

stÇba, . - ljestve (MôrÅl sÅn stÇbu donaståvit a{ mÆ j bÆlå krÅtkå.)

stÇbica, `. - na tlu ucrtani pravo-kutnici za dje~ju igru stubi~a-nja, »{kolice« (Nac›tat }emo stÇbicu, nâ} stÇbi~Åj i stÇbi~at se.)

stÇbi~Åj, m. - predmet (obi~no

plosnati kamen~i}) koji se no-gom gura kroz stubicu pri igri stubi~anja (SV) (isto: stÇbi~alo) (Nac›tat }emo stÇbicu, nâ} stÇbi~Åj i stÇbi~at se.)

stÇbi~alo, s. - predmet (obi~no plosnati kamen~i}) koji se no-gom gura kroz stubicu pri igri stubi~anja (SV) (isto: stÇbi~Åj) (Nac›tat }emo stÇbicu, nâ} stÇbi~alo i stÇbi~at se.)

stÇbi~at se, gl. nesvr{. (stÇbi~Å{ se, stÇbi~aj¤ se) - igrati se dje~je igre u kojoj se preska~u ucrtani pravokutnici (stubica) pomi~u}i pritom stopalom plo~icu (stubi~aj/stubi~alo) (isto: plo~i}at se) (SV) (Nac›tat }emo stÇbicu, nâ} stÇbi~Åj i stÇbi~at se.)

stû}, gl. svr{. (st¤~ç{, st¤~û) - istu}i (Pô} }u vå kÆno magari me st¤klå!)

studên (studenå, studeno), neodr. pridj. (komp. studenïjÆ) - stu-den (Vodâ j studenå i rûke me zæbû.)

studênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. studenîjÆ) - studeni (E, da mÆ j såd onê studênæ vodê s plåninæ.)

studênt, m. Gjd. studänta - stu-dent (Sün jÿj je ve} studênt.)

studäntica, `. - studentica (H}är njÿj je studäntica.)

studänticast›{æn

617

studîrat, gl. nesvr{. (studîrÅ{, studîraj¤) - studirati (StudîrÅ ve} dçset lêt.)

st¤dït /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. stœdÆ /se/, stœdæ /se/) - hladiti /se/, ohla|ivati /se/ (jelo ili na-pitke) (Vî{ sÅn ti jûhu klåla st¤dït.)

stumå~it, gl. svr{. (stumå~Æ{, stu-må~æ) - protuma~iti, objasniti, obrazlo`iti (Krîvÿ j stërÆl, a sç sÅn mu lîpo stumå~ila.)

stûp, m. Ljd. st¤pÇ - stup (isto: pâl) (Nïkakova hãrtÅ j na st¤-pÇ. Kî znâ ~a pü{e?)

stÇpa, `. - naprava na vodi teku-}ici za valjanje suknenih po-njava (StÇpÅ j bÆlå va MÅrtï-novÆh.)

st¤påt, gl. nesvr{. (stœpÅ{, stœpaj¤) - stupati (Võjska stœpÅ.)

stÇpat /se/, gl. nesvr{. (stÇpÅ{ /se/, stÇpaj¤ /se/) - valjati sukno na stupi (StÇpalo sæ j va MÅrtïno-vÆh, alÆ j të jâko rÇ{ilo.)

stupï}, m. - 1. naprava na vodi teku}ici za lju{tenje (hvanje) je~ma (SçdÅn målinÆh je bîlo i dvëji stupï}i za jå{mÆk hvât.); 2. stupi} (Inkunjåt }emo stu-pï}i da stojê rÅvnë i õnda jih zabetonîrat.)

st¤pït se, gl. svr{. (3. l. jd. stœpÆ, stœpæ) - istupiti /se/, postati tupim (MôrÅn nakjepåt kësu a{ mi sæ j så st¤pïla.)

stvâr, . Gjd. stvâri - stvar (K¤pïlÅ j pâr stvârîh a{ ne mëre ~Çda nosït.)

stvÅråt, gl. nesvr{. (stvãrÅ{, stvã-raj¤) - pren. ~initi {to ~udno ili neprihvatljivo (praviti nered, halabu~iti, zamarati koga po-na{anjem i sl.) (TrîbÅl si vïdet ~â j stvÅrâl kad mu otåc nî dâl sõldi.)

stvãrno, pril. - stvarno, doista, ba{, upravo (Stvãrno môrÅ{ bït bläntÅv da nœmÆ{ kÿmpjÇtær upÅlït.)

stvora, `. - sredi{nje drvo na konjskoj zapregi kojim se po-vezuju prednji i stra`nji kota~i (SV) (isto: svorå) (PÇkla jÆn je stvëra i sç sæ j rås¤lo.)

stvoränjÆ, s. - stvor, bi}e (Ne smî se ni mrâva st›t! I õn je Bë`jæ stvoränjÆ.)

sû} /se/, gl. svr{. (s¤~ç{ /se/, s¤~û /se/) - svu}i /se/ (S¤cï tâ bærhå-ni} a{ ti se rït vïdÆ!)

sûd, m. Gjd. s¤då - sud, sudi{te (Zvâli su me na sûd za svedo-kå.)

s¤dåc, m. Gjd. s¤cå - sudac (Bül je va {lÇ`bi pu s¤cå.)

sÇdÅr, m. Gjd. sÇdara - sudar (Imçli su sÇdÅr i pÇkla jÿj je slezçna.)

sudårit se, gl. svr{. (sudårÆ{ se, sudåræ se) - sudariti se (Sudårili

sudårit sestudîrat

618

su se na mostÇ, ali, Bëgu hvÅ-lå, nî nïkÿmu/nïkæmu nï{.)

sudbüna, `. - sudbina (Nü jÿj ne-bëgÿj lahkå sudbüna.)

s¤dït /se/, gl. nesvr{. (sœdÆ{ /se/, sœdæ /se/) - 1. slutiti, naslu}ivati (Jå ti tô sœdÆn po sebï, ako menï nî dobrë, nî ni drÇgÿn.); 2. /se/: parni~iti se, suditi se (DÇgo su se s¤dïli, a sç bi bîl ræ{îl jedân dëbÅr abukât/albo-kât.)

sœdnjÆ, odr. pridj. m. - sudnji (Da }e na SœdnjÆ dân gorœ}æ ka-mänjÆ pådat.)

sûh (s¤hå, sûho), neodr. pridj. (komp. sÇ{Æ) - suh (Marïjo, ka-kôv vÅn je fa`ôl? - A, nïkakÿv/nïkakovær, vås je sûh i drë-bÅn.)

sûhÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sÇ{Æ) - suhi (Donesï mi sûhÆh smëkÅv za Vïliju Bë`j¤.)

sÇhjÅd, `. Gjd. sÇhjÅdi - suharci ([lå sÅn va {Çmu po målo sÇhjÅdi za snÆtït.)

suholå, `. - suha grana, suharak (NabrÅlå sÅn suhôl za snÆtït.)

suhotït /se/, gl. nesvr{. (suhotî{ /se/, suhotê /se/) - {tititi sebe ili koga od ki{e (SH) (^a nümÅ{ l¤mbrçlæ? - Ne! - Hôj, }u te jå suhotït.)

sujævåt, gl. nesvr{. (sujûje{/sujä-vÅ{, sujûj¤/sujävaj¤) - posu-

|ivati (SH) (Ako nümÅ{, }e{ pô} sujævåt, ma onå rê i kad ïmÅ i kad nümÅ.)

s¤kno, s. Nmn. s¤knå - sukno (Mlåjæ tkålice su dçlale domã-}æ s¤knë za {ugamâni, lanc¤-nï, i {tïkale.)

sÇkrvica, . - sukrvica (Tô ti nî k›v leh sÇkrvica.)

sÇmi}, m. - drveni dovratak (Zabül je ~åvÅl va sÇmi} i obïslÆl slï-~icu Mãjkæ Bë`jæ.)

sumjåt, gl. nesvr{. (sumjâ{, sum-jâj¤) - 1. sumnjati (Onå våvÆk va nî~ sumjâ, nïkÿmu/nïkæmu ne vçruje.); 2. slutiti, naslu}i-vati (Reklå mÆ j dÅ j nësæ}a, ali sÅn i p›vÿ sumjåla.)

sumjîv (sumjïva, sumjïvo), neodr. pridj. (komp. sumjivïjÆ) - 1. sumnjiv (On mÆ j ëdvavÆk bîl sumjîv, nïkad nÅn nî rçkÅl ni kî je ni pô~ je do{âl.); 2. podozriv, sklon sumnji (Sumjîv ~ovïk va sïh sumjâ i nïkÿmu/ nïkæmu ne vçruje.); (Sê j tô menï sumjïvo!)

sumjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. sumjivîjÆ) - 1. sumnjivi (Atresî-rÅj pÆsmë na fråjari~inu sestrÇ pa måteri nä}e bït sumjïvo.); 2. podozrivi, koji je sklon sumnji (SumjîvÆ ~ovïk nümÅ ni prïjatela ni nïkÿga/nïkæga a{ va sïh sumjâ.)

sumjîvÆsudbüna

619

sœmpÿr [sœÜpÿr], m. Gjd. sœm-pora [sœÜpora] - sumpor (Do-nesï mi sœmpora a{ môrÅn s¤mporåt.)

s¤mporåt [s¤Üporåt], gl. nesvr{. (s¤mporâ{ [s¤Üporâ{], s¤m-porâj¤ [s¤Üporâj¤]) - {trcati sumporom ili bordo{kom ju-hom (vidrijolom) vinograd (Otåc ve} ne mëre pa bãrba s¤mporâ t›si.)

sûnce, s. - sunce (Sûncæ j zï{lo!)sœncokret, m. - suncokret (isto:

sœn~enica) (Bärtini våvÆk ïma-j¤ sç pÇno sœncokretÆh na lÆhï. Lîpo jæ j vïdet.)

sûn~ace/sÇna{ce, s. - suna{ce (KëmÅ} ~çkÅn prÿlç}Æ da sûn-~ace/sÇna{ce prosvütÆ i sç za-zelenî.)

sœn~anica, `. - sun~anica (Na põlnæ j bÆlå na lÆhï i dobïla sœn~anicu.)

s¤n~ênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sun-~ani (Na nosï}u su njÿj s¤n-~êne plå}ice.)

sœn~enica, `. - suncokret (isto: sœncokræt) (SV) (Bärtini våvÆk ïmaj¤ sç pÇno sœn~enÆc na lÆhï. Lîpo jæ j vïdet.)

sœn~it se/sœn~at se, gl. nesvr{. (sœn~Æ{ se/sœn~Å{ se, sœn~æ se/sœn~aj¤ se) - sun~ati se (Lîpÿ j ~rnå a{ sæ j fânj sœn~ila/sœn~a-la.)

sÇnut, gl. svr{. (sûne{, sûn¤) - naglo upasti ili ispasti, naglo gurnuti (SÇn¤l je z nogûn po vrãtÆh i zåjedno su se ëprla.)

sÇpa, . - juha od kruha natopljena vinom (Za sÇpu se krÇh natopî va vÆnÇ.)

sÇpat, gl. nesvr{. (sÇpÅ{, sÇpaj¤) - umakati kruh u teku}inu (naj-~e{}e u kuhano vino) (SÇpali smo i sï se nåpÆli.)

supêrb (supärba, supärbo), neodr. pridj. (komp. superbïjÆ) - umi{-ljen, ohol, ta{t (isto: {upêrb) (Reklâ j s¤sçdi dÅ j onå supär-ba, a da nümÅ zâ~ bït.)

supärbÆ (-Å, -ÿ) , odr. pridj. (komp. superbîjÆ) - umi{ljeni, oholi, ta{ti (isto: {upärbÆ) (Kî }e se z supärbÆn ~ovïkÿn? On mïslÆ dÅ j nãjbojÆ.)

supærbïja, `. - oholost, ta{tina (isto: {upærbïja) (Nî znâl kåmo bi sëb¤n od supærbïjæ.)

s¤sçd, m. - susjed (NÆsmë moglï zaspåt a{ su s¤sçdi bãn~ili cê-lu nô}.)

s¤sçda, `. - susjeda (Pu s¤sçdæ posœdÆn ~Ån~ï} cvêta da ne grên va butîgu.)

s¤sçdÆn (s¤sçdina, s¤sçdino), pridj. - susjedina (LÆpå mÆ j s¤sçdina pelïca.)

s¤sçdÿv (s¤sçdova, s¤sçdovo), pridj. - susjedov (Tçci tåmo a{

s¤sçdÿvsœmpÿr

620

ti kozïna brstî s¤sçdovu `ivï-cu!)

susç{}ina, `. - susjedstvo (Jûdi se ne smê kÅråt va susç{}ini.)

sœ{a, . Gmn. sû{ - su{a (isto: {œ{a) (Nï{ nî moglë nïkn¤t kad je vçlÅ sœ{a.)

sû{Ånj, m. Gjd. sû{nja - suho li{}e (isto: {û{Ånj) (Na këla se klÅdç kë{ kad se vëzÆ gnôj ili sœ{Ånj, a za drvå i sêno se lo`ê lêgnja-ri.)

s¤{ït /se/, gl. nesvr{. (sœ{Æ{ /se/, sœ{æ /se/) - su{iti /se/ (isto: {¤-{çt /se/) (Rëba jÿj se i po da`jÇ sœ{Æ.)

su{ïlo, s. - mjesto (obi~no kono-pac) na kojemu se su{i rublje (P›vÿ s¤ su{ïla/{u{ïla bÆlå pÇna få{Æh.)

sÇvat, gl. nesvr{. (sÇvÅ{, sÇvaj¤) - gurati (SV) (Ne sÇvÅj me z ÿtûn nogûn.)

sÇza, `. - suza (Kåko tô plâ~e{ prez sûz?) � krokodülskæ sÇze - krupne suze (Zg¤bïlÅ j pûpu i plåkala s krokodülskÆmi sÇza-mi.)

sÇzica, `. - suzica (Måt mÆ j såk¤ sÇzicu popÆlå.)

svå}a, `. - svatovi: uzvanici na piru (Nãjprvë grê o`çnja, a za njîn svå}a.)

svådit se, gl. nesvr{. i svr{. (svådÆ{ se, svådæ se) - sva|ati se (Svå-

dili su se pa su se nãjzad i po-gråbili.)

svanÇt, gl. svr{. (3. l. jd. svåne) - svanuti (Po~êt }emo kosït dë~Æn svåne.)

svåt, m. - svat, uzvanik u svatovi-ma (Kakëvi vçseli svåti!); (Svå-ti su {lï hëdæ} na zÅkôn.)

sve}åt /se/, gl. svr{. (sve}â{ /se/, sve}âj¤ /se/) - pomo}i sebi ili kome drugome posudbom ili savjetom (S plovånÿn sÅn se sve}åla i såd mÆ j lågjæ.)

svedo~ït, gl. nesvr{. (svedo~Æ{, svedo~æ) - svjedo~iti (Bî{ mi svedo~ît a{ kÇ}u prepi{ûjæn?)

svedok, m. Gjd. svedokå - svjedok (Zvâli su me na sûd za svedo-kå.)

svçt, m. - razgovor o ozbiljnim pitanjima (Mu{kî su {lï na svçt, pa su målo posidçli, pove~çrali i su {lï spåt.)

svêtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - sveti (SvêtÅ Kåta f›kne vân do Bo-`ï}a mïsæc dân.)

svetïca, `. - vrsta cvije}a: krizan-tema (isto: sïsvetice/sisvätnice) (Po ~în su svetïce?)

svetopçtka, `. Gmn. svetopçtÅk - bogomoljka: `enska osoba koja se napadno prikazuje po-bo`nom (Onâ j svetopçtka, sï ÿltÅrï obli`ûje, a nî jâko dobrå.)

svetopçtkasusç{}ina

621

svçtovat /se/, gl. nesvr{. (svçtuje{ /se/, svçtuj¤ /se/) - razgovarati, savjetovati /se/ o ozbiljnim pitanjima (Do{lå sÅn a{ bÆn se svçtovala s tëb¤n.)

svæzåt /se/, gl. svr{. (svä‘e{ /se/, sv䑤 /se/) - svezati /se/ (Kad svä‘e{ vlâsi tâ ti se lîpo fåcica/få~ica vïdÆ.)

sve‘ævåt, gl. nesvr{. (sve‘ûje{/ sve‘ävÅ{, sve‘ûj¤/sve‘ävaj¤) - obi~avati vezivati (NaÇ~ila sæ j {pigçte sve`ævåt.)

svÆ}å, `. - svije}a (Põ} }u va`gåt svÆ}Ç Mãjki Bë`jÿj Trså{kÿj a{ sÅn ozdråvela.)

Svü}nica, `. - Svije}nica, crkveni blagdan (2. velja~e) (JÇtrÅ j Svü}nica i sï græmë k må{i.)

svïdÅr, m. Gjd. svïdra - svrdlo (PromÆnït }u svïdÅr, rãbÆ mi svïdÅr za `elçzo.)

svidråt, gl. nesvr{. (svidrâ{, svi-drâj¤) - bu{iti, probijati otvor, rupu (isto: b¤{ït, v›tat) (Svidråli su dë pÿl në}i. Vãlda su fïnili.)

svÆjåt /se/, gl. nesvr{. (svüjÅ{ /se/, svüjaj¤ /se/) - savijati /se/ (GjÆstå se svüjÅ.)

svÆlå, `. - svila (S¤klâ j blûzu od svÆlê.)

svülnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - svileni (Ob¤klå sÅn svüln¤ blûzu.)

Svülnÿ, odr. pridj. poimen. s. - top.

Svilno, naselje u grajskoj plo-vaniji (dijelovi sela: Tûtnovo, G›bastÿ/G›bastæ) (On je z Svülnÿga/Svülnæga, büvÅ va Svülnÿn.)

SvÆnjân/SvÆjân, m. - `itelj mjesta Svilnoga (S mån¤n su dçlali trî SvÆnjåni.)

SvÆnjânka/SvÆjânka/Svünj{}ica, `. - iteljica mjesta Svilnoga (U‘å-le smo se utaknÇt Svünj{}ica-mi.)

svÆnjãnskÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji se odnosi na mjesto Svilno (Do-pådÅl mæ j jedân svÆnjãnskÆ mladï}.)

svît, m. Ljd. svÆtÇ - svijet (Bîlo bi mi g›do da sÅn sâm na svÆtÇ.)

svït, gl. svr{. (svijç{, svijû) - saviti (Svül je nëgu. lînak m¤ j zåte-kÅl.)

svïtÅl (svïtla, svïtlo), neodr. pridj. (komp. svitlïjÆ) - svijetao (Lïpjæ ti stojï svitlïjÅ bôja.)

svÆtçt /se/, gl. nesvr{. (svÆtî{ /se/, svîtæ /se/) - svijetliti /se/ (Jo{ se våvÆk domü{jÅn kåko su svÆtçle tê bajonçtine/bajunçtine.)

svÆtït, gl. nesvr{. (3. l. jd. svütÆ, svü-tæ) - svijetliti (Nïjedna lãmpa va selÇ ne svütÆ.)

svïtlace, s. - slaba{no svjetlo (NÆ-smë vïdeli ferâl leh nïkakovo svïtlace da se mî~e.)

svïtlacesvçtovat /se/

622

svîtlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. svitlîjÆ) - svijetli (RãbÆ mi mçtÅr kakëvoga/kakëvega svîtlÿga/svîtlæga matrjÅlå.)

svïtlo, s. - svjetlo (Kad bïmo vå`gÅ-li svïtlo, kâceri bi se razbÆ`åli na sç strâne.)

svôj (svojå, svojç), zamj. - svoj (Såkÿ dÆtç ïmÅ svõjga ãnjeli}a ~uvÅrå.) � bït svojç - biti svoj-ta, rodbina (Mî smo svojç, môrÅmo se skÇpa dr`åt.)

svõjbina, `. - svojta, rodbina (Mî smo svõjbina, môrÅmo se skÇ-pa dr`åt.)

svojevõjno, pril. - svojom voljom, svojevoljno (Nîs te nï{ pÆtâl, tî si sç svojevõjno, nå svoju rûku, stërÆl.)

svorå, `. - sredi{nje drvo na konjskoj zapregi kojim se po-vezuju prednji i stra`nji kota~i (SV) (isto: stvora) (PÇkla jÆn je svorå i sç sæ j rås¤lo.)

svoråsvîtlÆ

623

[{abåka, `. - ku}erak, tro{na ku}a

(SH) (isto: kabå~a) (Za sîn tîn ~â j nïkakova, jå sejednë vôlÆn ovû {abåku ÿvdï/ævdï.)

{ablõnskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - po-vr{no, bez razmi{ljanja, auto-matski (Kad ~â ~Çda lêt dçlÅ{, ve} dçlÅ{ {ablõnskÆ.)

{âgulica, `. - gornji dio metalne kop~e za koju se zakva~i kukica mu`âk (SV) (Za {âgulicu se zakÇ~Æ mu`âk.)

{ãjba, `. Gmn. {âjb - podlo{ka vijka (SV) (Zg¤bül sÅn {ãjbu.)

{ãjbica, `. - mala podlo{ka vijka (SV) ([ãjbicu sÅn zg¤bîl.)

{å~ica, `. - 1. {a~ica (DÆtç spî z stï{njenimi {å~icami.); 2. pren. vrlo malo (SkÇhala sÅn {å~icu fa`ôla.)

{å~ina, `. - velika i sna`na {aka (Kad je {å~in¤n bÇbn¤l po stolÇ, sï s¤ zam¤~åli.)

{ajçta, . - strijela (isto: strêl, stræ-lå) (SV) (Jednå {ajçtÅ j påla va jesïku krÅj kÇ}æ.)

{ajïf~ina, `. - {aljivac (Otåc jÿj je bîl vçlÆ {ajïf~ina.)

{ajîv ({ajïva, {ajïvo), neodr. pridj. (komp. {ajivïjÆ) - {aljiv (isto: {kærcôz) (Povïdæl mÆ j jednÇ {ajïvu {tôriju.)

{ajîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {ajivîjÆ) - {aljivi (isto: {kærcôzÆ) (Povüj mi jednÇ {ajîv¤!)

{åka, `. - {aka (Udrül gÅ j {åk¤n!) � dÆlït {åk¤n i kåp¤n - biti rastro{an (Dëkli su imçli, dÆlïli su {åk¤n i kåp¤n, a såd jæ nïkÆ nä}e ni pogjçdat.)

{Ålå, `. - {ala (isto: {kçrac) (Povï-dæl mÆ j jednÇ {ÅlÇ, pa sÅn se nåsmæl.)

{Åldadôr, m. - lemilo (SV) (isto: sÅldadôr) (K¤pï mi {Åldadôr a{ tô môrÅn spojït.)

{ålit se, gl. nesvr{. ({ålÆ{ se, {ålæ se) - {aliti se (isto: {kærcåt se) (Ne {ålÆ se ôn, ôn tô zåsprÅvæ mïslÆ.)

{ålÆ‘, m. Ljd. {alÆ‘Ç - cementirano tlo ispred ili oko ku}e, tarac (PålÅ j na {alÆ`Ç i prekïn¤la nëgu.)

{ali‘åt, gl. nesvr{. i svr{. ({ali‘â{, {ali‘âj¤) - glatko cementirati tlo, taracati ([ali`âmo, a onô zâda smo lâni {ali`åli.)

{ålovat, gl. nesvr{. i svr{. ({åluje{, {åluj¤) - oblagati i oblo`iti daskama prije betoniranja (SV) (Otåc {åluje, a jå mu dodãvÅn dåske.)

{abåka {ålovat

624

{ål¤ng, m. - da{~ana obloga prije betoniranja (SV) (PogjçdÅj jê dëbÅr {ål¤ng!)

{Åncåt /se/, gl. svr{. ({Åncâ{ /se/, {Åncâj¤ /se/) - dobro /se/ osigu-rati ([Åncãj se da ne bï{ pâl!)

{ap}åt/{api}åt, gl. nesvr{. ({åp}e{/{ap}â{/{api}â{, {åp}¤/{ap}û/{api}âj¤) - {aputati, do{aptavati /se/, me|usobno {aptati (Cêlu må{u su nî~ {ap}åle/{api}åle.)

{aplÅstït, gl. nesvr{. ({aplãstÆ{, {a-plãstæ) - bulazniti, trabunjati, koje{ta lupetati (Do{ãl je i nî~ je {aplÅstîl da m¤ j nïkÆ nî~ ukrâl.)

{apnÇt, gl. svr{. ({åpne{, {åpn¤) - {apnuti ([apnï mi, kî ti se pija-`â!)

{âr ({Årå, {âro), neodr. pridj. (komp. {arïjÆ) - {aren (ZamotålÅ j dâr va {ÅrÇ hãrtu.)

{Åråt, gl. nesvr{. ({ãrÅ{, {ãraj¤) - {arati (Ne {ãrÅj jÿj po stolÇ.)

{arçlica, . - vrsta ptice (SV) ([arç-licÅ j nïkakÿv tï}.)

{ârÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {a-rîjÆ) - {areni (^å bläjÆ{ vâ me kod telç va {âræ vrãta?)

{å{Åv ({å{ava, {å{avo), neodr. pridj. (komp. {a{avïjÆ) - luckast (isto: {ämpjast) (Onâ j nïkakova {å-{ava, kod dÆtê j.)

{å{avÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {a{avîjÆ) - luckasti (isto: {äm-

pjastÆ) (U`åli smo se nasmêt z onîn {å{avÆn.)

{å{ula, `. - drvena lopatica za sipki `ive` (`ito ili bra{no) (SV) (Ne mëræn nâ} {å{ulu, a môrÅn znêt cvêta!)

{åtÿr, m. Gjd. {åtora - {ator (Spâli smo va {åtoru.)

{âv, m. Gjd. {vå - 1. {av ([ïli su mu rånu, a {vï }e mu znêt ~ez pâr dân.); 2. {ivanje (VôlÆn {âv i råda {îjæn.)

{~Æn‘ân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {~Æn‘anïjÆ) - ispijen, izmr{avio zbog brige ili bolesti (SV) (Po-gjçdÅj j¤ kakô j {~Æn`âna. VïdÆ se dÅ j bÆlå bÿlnå.)

{~Æn‘ânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {~Æn‘anîjÆ) - ispijeni, upravo onaj koji je izmr{avio zbog brige ili bolesti (SV) (PogjçdÅj onû {~Æn`ân¤ `änsk¤. Sirotå, od brîgæ sæ j pojïla.)

{~Æn‘åt se, gl. svr{. ({~Æn‘â{ se, {~Æn‘âj¤ se) - smr{avjeti, oslabjeti zbog brige ili bolesti (SV) (^ovïk se {~Æn`â od bëli i brîgæ.)

{}âp, m. Gjd. {}Åpå - {tap, batina (Napï~i kobasïcu na {}âp pa }emo j¤ nad ognjên spç}.)

{}apï}, m. - {tapi} (K¤pï {}apï}i za œ{i.)

{}apïna, `. - veliki {tap, batina (MÅhãl je z nïkakovÆn vçlÆn {}a-pïn¤n.)

{ål¤ng {}apïna

625

{}åpit, gl. svr{. ({}åpÆ{, {}åpæ) - iznenada ugristi (SH) (Påzi da te ne bï ~â {}åpilo va {pårogah!)

{}æn~îv ({}æn}ïva, {}æn}ïvo), (komp. {}æn~ivîjÆ), neodr. pridj. - zahtjevan, koji zahti-jeva preciznost (Tî knjåkavÿn dâ{ ~â {}æn}ïvo za dçlat!)

{}æn~îvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {}æn~ivîjÆ) - upravo onaj koji zahtijeva preciznost ([}æn~îvÿ dçlo våvÆk zapÅdç menç.)

{}ênk/{}çnak, m. Gjd. {}änka - zglob (PrÅlå sÅn va mrzlôj vo-dï pa me {}änki bolê.)

{}änza, . Gmn. {}ênz - komadi} o{tra drva koji se pri radu s dr-vom zabije pod ko`u ruke ili pod nokat (SV) ([}änza mi sæ j zabïla pëd nohat.)

{}etåt, gl. svr{. ({}etâ{, {}etâj¤) - u igri bo}anja ili {piglanja po-goditi bo}u ili {piglu tako da one zamijene mjesta te pogo-|ena odleti, a ba~ena ostane na mjestu (SV) (Ne znân kakë ôn våvÆk {}etâ bë}u.)

{}etüna, `. - ~ekinja (NÆsi dobrë {}etüne o~ïstÆl z prÅscå.)

{}çto, pril. - to~no, izravno (SV) (Reklå m¤ j {}çto da jÿj se pi-ja`â.)

{}ïka, `. - klin (SV) (Podlo`ï {}ïku da se stôl ne zîbÅ.)

{}ikadênt, m. Gjd. {}ikadänta - zubna ~a~kalica (Vïdi kakëve no`ïce ïmÅ, ko {}ikadänti!)

{}ikçt, m. - komad dinamita za miniranje (SV) (Pari}ãl je {}i-kçt, a{ da grê minîrat.)

{}ikûn, m. Gjd. {}ik¤nå - vrsta ptice ([}ikœn je nïkakÿv tï}.)

{}Æpåt, gl. nesvr{. ({}üpÅ{/{}üpje{, {}üpaj¤/{}üpj¤) - {tipati (Ne {}üpÅj/{}Æpjï me, a{ }e mi ~rnï-ca oståt!)

{}ÆpnÇt, gl. svr{. ({}üpne{, {}üpn¤) - {tipnuti (Påzi da ga ne {}üp-ne{ z vrãti.)

{}îrica/{}irïca, . - vrsta trave: {tir ([}îrica/{}irïca dÅ j dobrå za mihûr.)

{}opat/{}ôpat, gl. nesvr{. ({}opÅ{/{}ôpÅ{, {}opaj¤/{}ôpaj¤) - 1. kljucati, }opkati (Këko{a {}ë-pÅ/{}ôpÅ hrmäntu.); 2. pren. grickati malim zalogajima (Lî-po zagrÆzï, ne {}ëpÅj/{}ôpÅj!)

{}opn¤t, gl. svr{. ({}ôpne{, {}ôpn¤) - 1. kljucnuti, }opnuti (Koko{å mæ j {}ëpn¤la za p›st.); 2. pren. uzeti hranu u vrlo malom ko-madu (Nîs nï{ jïla! [}ëpnula sÅn sledï} cikulâdæ.)

{}¤råk, m. Gjd. {}¤rkå - 1. {turak, zrikavac (SÇ nô} je bîlo ~Çt {}¤rkï a{ je bîlo jâko tçplo.); 2. nepresu{ni izvor vode (SH) (Pod jednîn kåmÆkÿn je bîl

{}åpit {}¤råk

626

{}¤råk i våvÆk smo ÿndï pîli vëdu.)

{æ}åt /se/, gl. nesvr{. ({ä}e{ /se/, {ä}¤ /se/) - {etati /se/ (^Çda judîh se {ä}e pë Poju.)

{êdrka, . - divlja tre{nja, ra{eljka (SV) (isto: je{çdrka/je{çdraka, re{ejåka) (Mî}erÿmu/mî}eræmu ditçtu su stÅvjåli pod ku{în va këfu kri‘ï}i od {êdrkæ da ne bï na njegå do{lå {trîga.)

{çf, m. - slu‘benik vi{ega ranga (Ma da {çf! On tÆ j ~inovnï~i}. Nï{ vï{æ.)

{egåc, m. Gjd. {egåca - pila s dr-{kama na dvije strane za dvije osobe (SV) (isto: ‘Ågåc/‘Ægåc) (Jâko su se smêli a{ su {egåc ëba povlÅ~ïla prama sebï.)

{egâv ({egåva, {egåvo), neodr. pridj. (komp. {egavïjÆ) - lukav, bistar, domi{ljat (Onå tÆ j {egåva, nä-}e{ ju låhko prevårit.)

{egâvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {egavîjÆ) - lukavi, bistri, domi-{ljati (Tç{ko }e{ {egâvÿga/{e-gâvæga prevårit.)

{çgrt, m. - nau~nik u kakvoj struci (Bül je {çgrt pu mesÅrå.)

{egûn, m. Gjd. {eg¤nå - pila za dr-vo (SV) ([egœn je pÆlå za drvë.)

{çjÆn, m. Gjd. {çjina - celer (isto: sçlæn) (Fa`ôlu se dodâ kapÇlæ, cesnå, {çjina, påprikæ.)

{emæntåt/{emætåt, gl. nesvr{. ({e-mæntâ{/{emä}e{, {emæntâj¤/{emæ}¤) - teturati, posrtati, nesigurno hodati (Vïdi ga kakë {emæntâ/{emä}e! IlÆ j bëlÅn ilÆ j pijân.)

{emerït, gl. nesvr{. ({emçrÆ{, {e-mçræ) - ne hodati ravno, krivu-dati (SH) ([emerül je po cçsti, lîvÿ dêsnÿ!)

{ämpjast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {æmpjastïjÆ) - luckast (isto: {å{Åv) (Onâ j nïkakova {ämpjasta i smÆ{nå.)

{ämpjastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {æmpjastîjÆ) - luckasti (isto: {å-{avÆ) (U`åli smo se nasmêt onôj {ämpjastÿj.)

{enåc, m. Gjd. {æncå - u{ ([æncï se znïmaj¤ z gûstÆn ~e{jôn.)

{æn~îv/{æn~jîv ({æn~ïva/{æn~jïva, {æn~ïvo/{æn~jïvo), neodr. pridj. (komp. {æn~ivïjÆ/{æn~jivïjÆ) - u{ljiv (Sëpeta su {æncï va v›ti-}u i dicå su {æn~ïva/{æn~jïva.)

{æn~ïvac, m. Gjd. {æn~ïfca - u{lji-vac (SV) (Så dicå mu zmüraj¤ dÅ j {æn~ïvac.)

{æn~ïvica, `. - u{ljivica (SV) (Så dicå jÿj zmüraj¤ dÅ j {æn~ïvica.)

{æn~îvÆ/{æn~jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {æn~ivîjÆ/{æn~jivîjÆ) - u{ljivi (Reklå m¤ j måt da se ne igrâ z {æn~îvÆn/{æn~jîvÆn.)

{æ}åt /se/ {æn~îvÆ

627

{enïca, `. - p{enica (Va Slavôniji su jûdi s tråhtÿri blokîrali cçste da in se vï{e plãtÆ za {enïcu.)

{çpat, gl. nesvr{. ({çpÅ{, {çpaj¤) - {epati, hramati (isto: {kÿlnï-cat, cotat) (Bÿlnå ofcå {çpÅ i, nebëga, na p›væ dvê nëge kjæ-~î i onakë pÅsç i ne mëre nï-kako onê drÇgæ dosagnåt.)

{çpast (-a, -o), neodr. pridj. - {epav (isto: {çpÅv, cotast) ([pëtali su jÿj se dÅ j {çpasta.) � {çpastÆn tãncat - dobiti za suradnika neprimjerenu, neprikladnu osobu; biti lo{e sre}e (VåvÆk me dopÅdç {çpastÆn tãncat!)

{çpÅv ({çpava, {çpavo), neodr. pridj. (komp. {epavïjÆ) - {epav, hrom (isto: cotÅv, {çpast) ([pë-tali su jÿj se dÅ j {çpava.)

{çpavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {epavîjÆ) - {epavi, hromi (isto: cotavÆ) (TãncalÅ j z onîn {çpa-vÆn.)

{ere‘ân, m. - zastarj. vojnik (Bül je {ere`ân va stârÿj võjski.)

{êrijo, pril. - bezbri`no, neoptere-}eno (SV) ([ãl je {êrijo ko da se tô njegå nï{ ne tü~e.)

{ärso, pril. - ozbiljno (VåvÆk sæ j ôn dr‘âl {ärso.)

{ærvîcÆj, m. Gjd. {ærvîcija - poslu-ga, dvorba, poslu`ivanje (SV) (isto: {ærvîcija) ([lâ j na {ærvî-cÆj, tô bi rç} dÅ j gospodï sl¤-`ïla.)

{ærvîcija, `. - posluga, dvorba, poslu`ivanje (isto: {ærvîcÆj) ([lâ j na {ærvîciju, tô bi rç} dÅ j gospodï sl¤`ïla.)

{ärvit, gl. nesvr{. ({ärvÆ{, {ärvæ) - poslu`ivati, dvoriti (SV) ([ärvi-lÅ j va jednôj dobrôj famîliji.)

{çsÅn/{çstÅn ({çsna, {çsno), neodr. pridj. (komp. {esnïjÆ) - zgodan, skladan (Ba{ si mi {çsÅn/{çstÅn tåko lîpo obu~ên.)

{çsnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {esnîjÆ) - zgodni, skladni (Tô j môj {çsnÆ bråt!)

{çst, m. - uzus, uobi~ajena norma uljudnoga, lijepoga pona{anja (Tô nî {çst, nî rêd stårijæga ne pozdråvit.)

{êst, br. - {est (Ve} je {êst misäcÆh na brodÇ.)

{ästÆ (-Å, -ÿ), red. br. - {esti (FïnilÅ j {ästÆ rãzred.)

{estîl, m. Gjd. {estïla - vrsta drveta od kojega se izra|uju bo}e (SV) (Bë}e se dçlaj¤ od {estïla.)

{ästÿ, br. - {est stotina (Pos¤dï mi {ästÿ kûn!)

{ästÿtÆ (-Å, -ÿ), red. br. - {eststoti (Sudårili su se na {ästÿtÿn ki-lomçtru cçstæ.)

{e{nâjst, br. - {esnaest (ImçlÅ j {e{nâjst lêt.)

{e{nãjstÆ (-Å, -ÿ), red. br. - {esnae-sti (JÇtra jÿj je {e{nãjstÆ rëjæn-dÅn.)

{enïca {e{nãjstÆ

628

{etemâna, `. - tjedan (Mlikarïca såk¤ {etemânu nesç avæntôrÆj v RÆkÇ.)

{e‘desêt, br. - {ezdeset (Te{kâ j {e`desêt kîl.)

{e‘desätÆ (-Å, -ÿ), red. br. - {ez-deseti (Jo{ {ezdesätÆh lêt su `änskæ nosïle këtule.)

{ïba, . - {iba, prut (SV) (isto: prût) (U`åla nas je u~ïtejica {ïb¤n stû}.)

{ïbica, `. - `igica (Dicå se ne smê igråt z {ïbicami.)

{ïja, . - dru{tvena igra {ijanja (SV) (]êmo {ïju igråt?)

{ijâl/{jâl/{âl, m. - {al, za{titni ili ukrasni rubac oko vrata ili ra-mena (K¤pül jÿj je lîp {ijâl/{jâl/{âl.)

{ijålo, s. - {iljilo (Ovô {ijålo ne vajâ! Vïdi ~å mÆ j k›{i}Æh!)

{Æjåt, gl. nesvr{. ({üje{, {üj¤) - slati, oda{iljati, po{iljati (Ako mi pakçt po njemÇ {üje{, dobrë ga zaprï.)

{ïjat, gl. nesvr{. ({ïjÅ{, {ïjaj¤) - {i-ljiti olovku (Ve} pôl Çre {ïjÅ{, sî sç na{ïjala?)

{ijåt, gl. nesvr{. ({ijâ{, {ijâj¤) - igrati dru{tvenu igru {ijanja (SV) (Nîs ni znåla da su jûdi i pu nås {ijåli.)

{ijûn, m. Gjd. {ij¤nå - 1. iznenadni kovitlac vjetra (BÇra na {ij¤nï pœ{e) � uletçt/dô} kod {ijûn

- iznenada naglo kamo u}i (Do{ãl je kod {ijûn nûtra i pë~æl na sïh zïjat.); 2. hvata~ vjetra na starim brodovima (SV)

{ïkara, `. - {ikara, gusti{, gusto ‘bunje (P›vÿ su jûdi påzili, a såd je sç {ïkara, ne mëre se ni prô}.)

{îlica/{ïlica, `. - kroja~ica (Mojå têtÅ j {ïlica i za{ïla mÆ j lîpu håju.)

{ïlo, s. - {ilo (Z {ïlÿn }emo storït {kÇjice na rçmenu.)

{ïmija/{îmija, `. - 1. majmun, opica (Vïdela sÅn {ïmije/{îmije na televîziji.); 2. pren. osoba koja pravi budalu od sebe ([ï-mijo/{îmijo, ne dçlÅj bedÅkå od sebç!)

{imunçla, `. - p{eni~na krupica i na mlijeku ukuhano jelo od nje (U`åla mÆ j nôna narîbat cikulâdæ na {imunçlu pa takë dân i jå svojôj dïci.)

{îna, `. - 1. okov na kota~ima za-pre`nih kola ([înÅ j onô `elç-zo oko këla.); 2. tra~nica (SV) (Dopejåli su {îne ëdnikud a{ da }e jÆn rÅbït.)

{üntÅr, m. - `ivoder (Bîlÿ j tulïko påsÆh dÅ j do{âl {Æntâr i prëpe-jÅl je }å.)

{injôr, m. - gospodin ([injôr, ku-lïkÿ j ûr?)

{etemâna {injôr

629

{injôra, `. - gospo|a ([injôra, ru-kavïca vÅn je påla!)

{injôrica, `. - gospo|a od milja ([injôrice, pë ~æn VÅn je {çjÆn?)

{injorîna, `. - gospo|ica (Dr`åla sæ j kod {injorîna z grâda.)

{Æpåk, m. Gjd. {Æpkå - 1. pitoma vrtna ru`a (Nîs mëgÅl otkïn¤t {Æpåk, a{ je g›m bîl jåko bodjåt.); 2. {ipak; plod divlje ru‘e (Na-brÅlå sÅn {Æpkå za ~âj.)

{ip~ï}, m. - pupoljak pitome vrtne ru`e (Naberï jÿj pâr {ip~ï}Æh!)

{ïprÅ‘jÆ, s. - grmlje, gusti{ (SV) (KëmÅ} sÅn zï{la z otôga/otê-ga {ïprÅ`jÅ.)

{Ærït /se/, gl. nesvr{. ({ürÆ{ /se/, {üræ /se/) - {iriti /se/, pove}avati obujam (KÇ}u {üræ a{ je famîli-ja velïka, a mçsta målo.)

{irok ({irokå, {iroko), neodr. pridj. (komp. {ïrÆ/{iro~ïjÆ) - {irok (Sû ti vrãta dësti {irokå?); (Krâmp ïmÅ ôn {pïkjastÆ del i plësnatu i {ïr¤ hrãsnicu.)

{irôkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {ïrÆ/{iro~îjÆ) - {iroki (Nar¤~ïli smo {irôkÅ/{irôkæ vrãta.)

{îrÿn, pril. - {irom, po svoj {irini (Vrãta su bÆlå {îrÿn oprtå.)

{î{at, gl. nesvr{. ({î{Å{, {î{aj¤) - {i-{ati; rezati no`icama (isto: strï}) (Menç kujîna {î{Å a{ je flizärka/frizärka.)

{î{ær, m. Gjd. {î{era - vrsta peciva u obliku pletenice s kuhanim jajem koja se na Uskrs daruje djeci (SV) (K¤må si, môrÅ{ jÿj k¤pït {î{ær o VazmÇ.)

{î{ka, `. Gmn. {î{Åk - bolesna izraslina oko nametnika na `iru (SV) (Dicå se råda igrâj¤ z {î{kami.)

{ït, gl. nesvr{. ({îje{, {îj¤) - {iti, {ivati (Onå po cêli dân sâmo ba`dâ, a drÇgÅ `änskÅ {îje.)

{jãrpa/{ijãrpa, `. Gmn. {jârp/{ijârp - {al oko vrata (Mãjka mÆ j naplelå {jãrpu/{ijãrpu.)

{jãrpica, `. - kravata (SV) (isto: krovâta) (Klãl je {jãrpicu za pô} k må{i.)

{kåba, `. - crna ovca (SV) ([kåbÅ j ~‹nÅ/~›nÅ ofcå.)

{kabelîn, m. - pretinac u ormaru: ladica (Stïsn¤la j p›sti} {kabelî-nÿn pa jÿj je nëhti} poplÅvêl.)

{kåf, m. - sudoper (Jâkÿ j korïsÅn, ne bï ôn zïlæl vëdu va {kåf, våvÆk ju nesç vân, nå zemju!)

{kåja, `. - o{tar {upljikav kamen ili stijena (Påzi kåko hëdÆ{ po tih {kåjah a{ je nÅrçdno za nëgu svît.) � ‘æjân kod {kåja - jako `edan (Dãj mi ‘mûj vo-dê, ‘æjãn sÅn kod {kåja.)

{kajevåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {kajevatïjÆ) - stjenovit (SV) (SûhÆ v›h je {kajevåt.)

{injôra {kajevåt

630

{kajevâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {kajevatîjÆ) - stjenoviti (SV) (Kakô j {kajevåt, moglï su mu dåt ïme »[kajevâtÆ v‹h«.)

{kakjåt, gl. nesvr{. ({kakjâ{/{kåkje{, {kakjâj¤/{kåkj¤) - {kakljati (Ne {kakjï me a{ }u se poc¤råt!)

{kÅlnïca, `. - udubina u stijeni ili o{tru {upljikavu kamenu u ko-joj se nakon ki{e zadr`ava voda (isto: {krãlna) (Va tôj {kÅlnïcÆ j våvÆk bîlo vodê.)

{kÅncïja/{kãncija, `. - zidna poli-ca za odlaganje posu|a (Po-slo`ïlÅ j lõn~i}i na {kÅncïju/{kãnciju.)

{kânj, m. Gjd. {kÅnjå - klupa (Bânka nî ïsto ~å i {kânj a{ bânka ïma kasûn za ~â språvit, a {kânj nümÅ.)

{kanjï}, m. - niska stolica (SV) (isto: prÇka, prÇ~ica) (SidçlÅ j na {ka-njï}u i strgåla.)

{kapulâr, m. Gjd. {kapulÅrå - vrsta amajlije koja se nosi oko vrata, naj~e{}e je to slika sveca (Na Trsåtu sÅn ti k¤pïla {kapulâr i blagoslovïla ga.)

{kapulåt /se/, gl. svr{. ({kapulâ{ /se/, {kapulâj¤ /se/) - 1. osloboditi /se/, spasiti /se/ od nevolje ili napasti (Jûdi su nosïli {kapulâr da jih {kapulâ od zlå i nevëjæ.); 2. pren. rije{iti se koga ili ~ega nepo‘eljnoga (SH) (KëmÅ} sÅn se {kapulåla tegå/togå.)

{kãre, `. mn. - no`ice, {kare (Ne igrãj se {kãrami.)

{kãrebôtre, . mn. - vrsta dje~a~ke igre lovljenja mjesta uz odre-|ena stabla u odre|enim vre-menskim razmacima (Bîte se igråli nå {kÅrebôtre?)

{kãrica, `. - kukac s klije{tima na stra`njem dijelu tijela: uhola`a (Va salâtÆ j ~Çda {kãrÆc.)

{kãrice, `. mn. - no`ice, {kare za nokte (Zg¤bïla sÅn {kãrice za nëhti.)

{kãrine, . mn. - no`ice, {kare kao mogu}a opasnost (Maknï tê {kãrine da se kî ne posÆ~ç!)

{kãri}i, m. mn. - dio zapre`nih kola u obliku vilica na mjestu ra~vanja rude (SV) ([kãri}i su a{ se dülæ na dvâ dælå.)

[karôni, m. mn. - top. naselje unutar mjesta Zastenice (On je pu [karônÆh, büvÅ va [karô-nÆh.)

{kârt, m. Gjd. {kãrta - otpad (Si-romåhi su se grçli na ëno ~â j tï{jÅru {kârt.)

{kÅrtåca/{kÅrtå~a, . - ~etka za ri-banje (isto: bru{kîn, kçfa) (Orî-bala san tlë {kÅrtå~¤n.)

{kÅrtåt, gl. svr{. ({kÅrtâ{, {kÅrtâj¤) - odbaciti {to zbog dotrajalosti i neuporabljivosti (Tô sÅn {kÅr-tåla a{ ve} nî bîlo za nï{.)

{kajevâtÆ {kÅrtåt

631

{kÅrtoc, m. - papirnata vre}ica (isto: hÅrto~) (Doneslå mÆ j pûn {kÅrtëc narånÅ~!)

{kÅrto~i}, m. - mala papirnata vre}ica (isto: hÅrto~i}) (Done-slå mÆ j bÿmbôni va {kÅrtë-~i}u.)

{kår¤p/{kor¤p, m. - skorup: stvr-dnuta mlije~na mast na ohla-|enu prekuhanu mlijeku (Va måslenicu sæ j klâl {kårup i õnda bi se po tôn t¤klë, pak je `änskÅn tô bîlo lågjæ leh mæn-tilåt.); (P›vo sÅn cÆdïla mlÆkë, a såd kad ve} {kër¤pa nî, såd bÆn ga gologå/golegå jïla.)

{karupïja, `. - {korpion: {tipavac (SV) (isto: {kÿrpijôn) (Na{lå sÅn {karupïju va d›vÆh.)

{kåtula, `. - kutija (Donesï mi {kåtulu cigarçtÆh!)

{kåtulica, `. - kutijica (K¤pï mi {kåtulicu {ïbÆc!)

{kavacêra, . - lopatica za sme}e, smetljarka (Jå metên, a onå pohãjå zå man¤n z {kavacê-r¤n.)

{kçrac, m. Gjd. {kärca - {ala (isto: {Ålå) (Povïdæl mÆ j jedân {kç-rac, pa sÅn se nåsmæl.)

{kærcåt se, gl. nesvr{. ({kærcâ{ se, {kærcâj¤ se) - {aliti se (isto: {å-lit se) (VåvÆk smo se {kærcåle.)

{kærcôz (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {kærcozïjÆ) - {aljiv, sklon {ali

(isto: {ajîv) (Bråt jÿj je {kærcôz, a onâ j våvÆk natmœrena.)

{kærcôzÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {kærcozîjÆ) - {aljivi, skloni {ali (isto: {ajîvÆ) ([kærcôzÆ jûdÆ j lï-po imçt va k¤mpanïji.)

{kÆjït, gl. nesvr{. ({küjÆ{, {küjæ) - {kiljiti, zrikavo gledati (Zâ~ ta-kë {kÆjî{? ^å ne vïdÆ{ dobrë?)

{kîna, `. - ple}a ([kîna me bolî.){kînk, m. Gjd. {künka - ivotinjska

goljenica (Od {künka }emo skÇhat dobrÇ jûhu.)

{kjÅvït/{kjÅvçt, gl. nesvr{. ({kjÅvî{, {kjÅvê) - 1. dosa|ivati besmi-slenim razgovorom o tri~arija-ma (odnosi se naj~e{}e na pi-janu osobu) (Kad se napijç, tâ {kjÅvî dÅ j sîn dõsadÅn.); 2. s upornom i dosa|uju}om po-zorno{}u pratiti {to (Su u`åle stâræ båbe {kjÅvït nå tÅncÆh.)

{klãmbica [{klãÜÜbica], `. - daska za no{enje rublja na pranje u vodi teku}ici (SH) (@änskæ su sëb¤n nosïle {klãmbicu kad su {lç pråt na Ri~ïnu.)

{klop, m. Gjd. {klopå - stado (Va {klopû j ~Çda ëvÅc, a {klopï}, mî smo imçli {klopï} od desæt-åk-petnâjst ëvÅc.)

{klopï}, m. - malo stado (Va {klo-pû j ~Çda ëvÅc, a {klopï}, mî smo imçli {klopï} od desætåk-petnâjst ëvÅc.)

{kÅrtoc {klopï}

632

{kobjåt, gl. nesvr{. ({kobje{, {ko-bj¤) - grickati (SV) (Ne jî onå ~Çda, ali smîrÿn nî~ {këbje.)

{koda, `. - {teta (PlÅtïli su jÆn {kë-du, ali blâga vï{e nümaj¤!)

{koda, pril. - {teta ([këda da nî fïnÆl {kôlu.)

{kodit, gl. nesvr{. ({kodÆ{, {kodæ) - {tetiti (Ne jîn zelänjÆ a{ mi {këdÆ.)

{kôj, m. Gjd. {kojå - kamenit teren (Na tôn {kojÇ nî bîlo trÅvê.)

{kõjka, `. Gmn. {kojÅk - {koljka (Ne bÆn jå {kõjku pojïla! Menï se tô gnj¤sî!)

{kôla, `. - {kola (Sî bîl vå {kÿli?){kolân, m. - {kolarac, u~enik (isto:

d’âk) (P›vÿ su se {pëtali {kõl-skoj dïci: »[kolâni, na rïti bu-lânï«.)

{kolãnka, . Gmn. {kolânk - {kolar-ka, u~enica (Onâ j {kolãnka.)

{kÿlnïcat, gl. nesvr{. ({kÿlnïcÅ{, {kÿlnïcaj¤) - {epati (isto: cotat, {çpat) (SH) ([kÿlnïcÅ otkåd je nëgu prekïn¤la.)

{komçta/{kumçta, `. - opklada (D¤`ãn sÅn ti cigarçti a{ sÅn zg¤bîl {komçtu/{kumçtu.)

{komçtit se/{kumçtit se, gl. nesvr{. ({komçtÆ{ se/{kumçtÆ{ se, {ko-mçtæ se/{kumçtæ se) - kladiti se (NïkÆ Fåbi} s Potkïlafca sæ j {komçtÆl/{kumçtÆl za forünt da }e se poc¤råt.)

{kõntÅr, m. - metalna poluga za zatvaranje prozorskoga okvira (SV) (Ne mëre se zaprît ponç{tra dokla ne promünÆn {kÿntâr.)

{kopït, gl. nesvr{. ({kopî{, {kopê) - {kopiti, {trojiti, sterilizirati jajnike (Nå{ dçd je u`âl {kopït blâgo.)

{korac, m. Gjd. {kõrca - grubo ispi-ljena daska od rubova debla (Onï su tçsali, a onâ j, nebëga, pobïrala {kõrci za sagrçt se.)

{kÿrpijôn, m. - {korpion: {tipavac (isto: {karupïja) (Na{lå sÅn {kÿrpijôna va d›vÆh.)

{kovåc, m. - smetlar (Måt mæ j Ç~i-la da pozdråvÆn i {kovåca.)

{kråbica, . - {tedna kasica, kutiji-ca u koju se sprema novac ili kakva druga vrijednost (SV) (Sï sõldi ~å bÆn bÆlå dobïla, sprÅvjåla sÅn va {kråbicu.)

{krãlna, ‘. Gmn. {krâln - udubina u stijeni ili o{tru {upljikavu kamenu u kojoj se nakon ki{e zadr`ava voda (isto: {kÅlnïca) (Kådigod je tâ {krãlna, ÿndï tÆ j kå{ka, dõjde nå vodu.)

{krÅlnïca, `. - jedna od ~etiriju dasaka koje ~ine drvenu kon-strukciju kreveta (ZåspÅl je z glÅvûn na {krÅlnïci pa gÅ j jÇtro bolêl vrât.)

{kråpa, . - o{tar bodljikav kamen (Na nïkakovÿj {kråpi dÅ j bîl vçlÆ gåd.)

{kobjåt {kråpa

633

{k›ba, `. - krnja na zubu (Ne bolî me zûb nego {k›ba!)

{k›bavet, gl. nesvr{. ({k›bavÆ{/{krbavîje{, {k›bavæ/{krbavîj¤) - postajati krezub (o{te}enih zuba) (Råno si pë~æl {k›bavet. Bîlo ti pråt zûbi!)

{krbåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {krbatïjÆ) - krnjav, tro{na i pro-rije|ena zubala (Ne jîj ~Çda slatkogå/slatkegå a{ }e{ vajç bit {krbåt.)

{krbâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {krbatîjÆ) - krnjavi, koji je tro-{na i prorije|ena zubala (Perï zûbi a{ }e ti se sï {pëtat da si {krbâtÆ.)

{k›bica, `. - krnja na dje~jemu zubu (Vïdi jÿj nebëgÿj tê {k›-bice! Kî znâ da ju tô bolî?!)

{k›bina, `. - bolna krnja na zubu (PÇna su jÿj œsta {k›bÆn!)

{krçb, m. - posteljica enki pre`i-va~a (isto: {krçbina) (Kad blâ-go zlæ`ç, {krçb môrÅ påst vãnka, a kî pût nä}e, pa j måt u`åla kå{u skÇhat i ÇlÅ ståvit nûtÅr, pÇno, da pÅdç.)

{krebetãlnica, . - drvena igra~ka kojom se proizvodi glasan zvuk vrtnjom i udarcima da{~ice o nazubljeni osni dio (SV) (Z {krebetãlnic¤n su se dicå igrå-la i tï}i sæ j strå{ilo.)

{krebetåt, gl. nesvr{. ({krebç}e{, {krebç}¤) - bu~iti, proizvoditi

buku tre{njom ili struganjem ~ime (Ne {krebe}ï z ÿtîn a{ }u ogl¤{çt!)

{krçbina, `. - 1. posteljica `enki (isto: {krçb) (Kad blâgo zlæ`ç, {krçbine môraj¤ påst vãnka, a kî pût nä}e, pa j måt u`åla kå-{u skÇhat i ÇlÅ ståvit nûtÅr, pÇ-no, da pÅdû.); 2. pren. tjelesno posve propala osoba (On je {krçbina, vås sæ j znï~Æl.)

{krçb¤t, m. - povitina; poljska biljka poviju{a (SV) (Kozç vôlæ jïst {krçb¤t.)

{krçkæt, m. - ptica ~vorak ([krçkæt je nïkakÿv tï}.)

{krîla, `. - 1. stijena (Va {krîlÆ j {kÇja jednå i n¤trî j vodå pa ~obåni redû pït nâ nju.); 2. ka-mena plosnata plo~a na krovu ili na tlu ([krîlami smo krôv pu dvorå pokrïli.)

{krÆpåt, gl. nesvr{. ({krüpje{, {krü-pj¤) - {kripati (Måt nehotê} {krüpjæ z z¤bï.)

{krïpn¤t, gl. svr{. ({krîpne{, {krîpn¤) - {kripnuti (PÆsålÅ j po plë~i i {krïpn¤la s krædûn.)

{krokåt, gl. svr{. ({krokâ{, {krokâ-j¤) - u~initi {to mimo ~ije volje, nasamariti koga (SH) ([krokåla sÅn te a{ si me razjÅdïla.)

{kropåc, m. Gjd. {kropcå - jaka ki{a s vjetrom (SH) (Kad påda {kropåc, l¤mbrçla ne pomëre.)

{k›ba {kropåc

634

{kropülnica, . - 1. posuda u crkvi za dr`anje blagoslovljene vo-de: krstionica (isto: kropälnica/kropülnica) (Pred Vazmôn nî vodê va {kropülnici, a jûdi se-jednë, po nãvadi, bodû rûku nûtra.); 2. posuda iz koje sve-}enik pri blagoslovu zahva}a blagoslovljenu vodu (SV) (Mi-nistrãnti su pozÅbïli {kropülnicu pa je j plovân poslâl pô nju.); 3. pren. isturena donja vilica (Tô j onüstÆ z onûn vçl¤n {kro-pülnic¤n.)

{kropït, gl. nesvr{. ({kropî{, {kropê) - 1. {kropiti, {trcati (Plovân {kro-pî z blagoslovjenûn vodûn.); 2. prskati vo}ke (SV) (isto: kro-pït) (Nôni} våvÆk grëzjÆ {kropî da ne bï obolçlo.)

{k›t ({krtå, {k›to), neodr. pridj. (komp. {krtïjÆ) - {krt (KorîsnÆ ~ovïk nî {k›t.)

{krtåc, m. Gjd. {krcå - {krtac, tvrdica (isto: {pa‘ï}År; ‘mÇkjÅr) (Ne bï tâ pijå~u plÅtîl, {krtåc je.)

{krtarïja, `. - {krtost, tvrdi~luk (On }e umrît od {krtarïjæ.)

{k›tÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {krtîjÆ) - {krti ([k›tÆ ~ovïk na så~æmu {pârÅ.)

{krtï~ina, `. - osobit {krtac, tvrdi-ca (Ala, {krtï~ino, nïkad nÆsï ni kafç plÅtîl.)

{kudçla, `. - zdjela (isto: terîna, zdçla) (Tô j jo{ nônina {kudç-la.)

{kudçlica, `. - zdjelica (Na~inïlÅ j {kudçlicu salâte i sê j pojïla!)

{kÇja, . - rupa, jama, otvor (Gnjÿj-nïcÅ/gnÿjnïcÅ j teklå va jednÇ {kÇju na dnÇ {tålæ i vozïla sæ j na gomïlu kad bi se {kÇja na-pÇnila.)

{k¤jåc, m. Gjd. {k¤jcå - ~mar: anus (SV) (isto: prÿhod) (Najül sæ j paprenogå/paprenegå i såd ga {k¤jåc pe~ç.)

{kûjat se, gl. nesvr{. ({kûjÅ{ se, {kûjaj¤ se) - {uljati se (SV) (isto: {¤jåt se) ([kûjala sæ j po tlÇ i så se zablåtila.)

{kÇjica, `. - rupica, jamica, mali otvor (Vî{ tÆ j {kÇjica na kopï-ci!)

{kÇji~Åv ({kÇji~ava, {kÇji~avo), neodr. pridj. (komp. {kuji~a-vïjÆ) - {upljikav, rupi~ast (Såd su modärne nïkakove {kÇji-~avæ måje.)

{kÇji~avÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {kuji~avîjÆ) - {upljikavi, rupi-~asti (Bî{ mi k¤pïla {kÇji~av¤ måju?)

{kÇjina, `. - rupetina, jametina, veliki otvor (Pëtli såkÿga/så-kæga da`jå ostân¤ {kÇjine po cçsti!)

{kropülnica {kÇjina

635

{kumetit /se/, gl. nesvr{. ({kumçtÆ{ /se/, {kumçtæ /se/) - kladiti se (NïkÆ Fåbi} s Potkïlafca se j {kumçtÆl za forünt da }e se poc¤råt.)

{kûr ({k¤rå, {kûro), neodr. pridj. (komp. {kurïjÆ) - taman, mra~an (Ob¤cï kakëvu {k¤rÇ måju za na sprÿvëd.)

{kûra, `. - prozorska rebrenica, kapak (isto: vrãtnica) (Smîrÿn gjçdÅ ~ez {kuru.)

{kûrÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {kurîjÆ) - tamni, mra~ni (M›le-tica bÇhe lovî {kûri, po no}ï, ulovïla mü{j¤ glâvu - Bë`e po-mozï!)

{kûro, pril. - tamno, mra~no ([kû-rÿ j i strâh mæ j.) � po {k¤rôn - po mraku (Mlikarïce su plelç hëdæ} zdôlu. I po {k¤rôn, automåskÆ, bez da gjçdaj¤ va pletïlo.)

{kû‘a, `. - isprika, izlika, izgovor (Re~ç se da såkÅ {kû`a nãjde mû`a.)

{ku‘åt se, gl. svr{. ({ku‘â{ se, {ku‘âj¤ se) - ispri~ati se, oprav-dati se, izvu}i se iz neugodosti isprikom (Hôj k njîn i {ku`ãj mu se a{ }e ti zamïrit.)

{kvâdra, `. - mjerna sprava: kut-nik (SV) (Z {kvâdr¤n }e{ vïdet jê ~â pod prâvÆn k¤tôn.)

{kvêr, m. Gjd. {kværå - brodogra-dili{te (Så lçta IsÇsovÅ j dçlÅl va {kværÇ.)

{låpa, `. - 1. papu~a (Nî ni njê, ni njejîh {lâp!); 2. pren. neuredna osoba, {lampavac (isto: {lâm-pa) ([låpo jednå, opletï se må-lo i urædï!)

{lãmpa [{lãÜpa], `. - neuredna osoba, {lampavac ([lãmpo jednå, opletï se målo i pospråvi se!)

{lãmpast [{lãÜpast] (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {lÅmpastïjÆ [{lÅÜ-Ü-pastïjÆ]) - neuredan, {lampav (isto: {låpast) ([lãmpast je, nïkad se ne opletç ni ne obrîje, a stomånja mu våvÆk vïsÆ z bragê{.)

{lãmpastÆ [{lãÜpastÆ] (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {lÅmpastîjÆ [{lÅÜpastîjÆ]) - neuredni, {lam-pavi (isto: {låpastÆ) (Ve} te i zovû »{lãmpastÆ«. ^å te nî srân?)

{låpast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {lapastïjÆ) - neuredan, {lampav (isto: {lãmpast) ([låpast je, nï-kad se ne opletç ni ne obrîje, a stomånja mu våvÆk vïsÆ z bragê{.)

{låpastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {lapastîjÆ) - neuredni, {lampavi (isto: {lãmpastÆ) (Ve} te i zovû »{låpastÆ«. ^å te nî srân?)

{låtat /se/, gl. nesvr{. ({låtÅ{ /se/, {låtaj¤ /se/) - pipati /se/ (obi~no u tami) (Nîs moglå nâ} svïtlo po {k¤rôn pa sÅn {låtala po zÆdÇ.)

{kumetit /se/ {låtat /se/

636

{låtast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {latastïjÆ) - pren. ljigav (odnosi se na ~ovjeka) (SV) (Ne pija`â me njê mû`. Nïkakÿv je {lå-tast.)

{låtastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {latastîjÆ) - pren. ljigavi (SV) (Må, jê mogû}æ da ti se pija`â ôn {låtastÆ ~ovïk?)

{lâti}, m. - pren. osoba blaga, nje`na dodira (SV) (Ma, ba{ je på}Ån, {lâti} jedân!)

{lîfær, m. Gjd. {lîfera - navlaka za poplun (SV) (Ob¤klå sÅn krpa-tûr va {lîfær.)

{lôcÅr, m. Gjd. {lôcara - zastarj. bravar (isto: bråvÅr) (P›vÿ su bråvÅrÿn govorïli {lôcari.)

{locarïja, `. - zastarj. bravarski obrt, bravarska radionica (isto: bravarïja) (DçlÅl je va {locarïji ma sæ j b›zo {tufâl.)

{lôtÅr, m. Gjd. {lôtara - ki{obranar (SH) (Danås su l¤mbrçle cêne pa je sï hïtaj¤ }å i {lôtari ve} nümaj¤ dçla.)

{lo‘Ån ({lo‘na, {lo‘no), neodr. pridj. (komp. {lo‘nïjÆ) - 1. slo`an (Onï su jâko {lë`ni.); 2. pristao, nao~it, skladan, zgodan (isto: slo‘Ån) (Lîp jÿj je sîn: visëk i {lë`Ån.)

{lo‘ït, gl. svr{. ({lo‘Æ{, {lo‘æ) - slo`iti (isto: slo‘ït) (Stê mi drvå {lo`ïli?)

{lo‘ït se, gl. svr{. ({lo‘Æ{ se, {lo‘æ se) - slo`iti (isto: slo‘ït se) (Onï su se {lo`ïli i va slëgi kÇ}u storïli.)

{lo‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {lo‘nîjÆ) - 1. slo`ni ([lë`nÅ fa-mîlijÅ j pråvÅ famîlija.); 2. pri-stali, nao~iti, skladni, zgodni (isto: slo‘nÆ) (Dâ znâ{ kî j ôn {lë`nÆ de{kë?)

{lÇ~Åj, m. - slu~aj (isto: slÇ~Åj) (Njïhovo dçlÿ j põsebÅn {lÇ-~Åj!)

{lÇta, `. - neskladno i neuredno odjevena `enska osoba (SH) ([lÇto, kåko si se tô ob¤klå?)

{lÇto, m. Gjd. {lÇtota - neskladno i neuredno odjevena mu{ka osoba (SH) (Sî vïdæl onôga/onê-ga {lÇtota kakë sæ j ëb¤kÅl?)

{lÇ‘ba, `. Gmn. slÇ‘Åb - slu`ba (isto: slÇ‘ba) (Bül je va {lÇ`bi pu s¤cå.)

{lÇ‘bæn ({lÇ‘bena, {lÇ‘beno), neodr. pridj. (komp. {lu‘benïjÆ) - slu`ben, odbojan, hladan u nastupu, bez prisnosti (isto: slÇ‘bæn) (Zâ~ si takë {lÇ`bena prama menï?)

{lÇ‘benÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {lu‘benîjÆ) - slu`beni, odbojni hladni u nastupu, onaj koji je bez prisnosti (isto: slÇ‘benÆ) ([lÇ`benÆ se ~ovïk dr`î kod da nïkÿga/nïkæga ne poznâ.)

{låtast {lÇ‘benÆ

637

{l¤‘ït, gl. nesvr{. ({lœ‘Æ{, {lœ‘æ) - slu`iti, biti u slu`bi (isto: sl¤-‘ït) ([l¤`ïle su `änskæ po go-spëskÆh kÇ}ah.)

{mçkat, gl. nesvr{. ({mç~e{, {mç-~¤) - odgovarati, biti po volji (SH) (NjemÇ ne {mç~æ dçlat.)

{münkat se, gl. nesvr{. ({münkÅ{, {münkaj¤) - {minkati se, li~iti se (Tî se ne {münkÅ{, tî se kra-bujâ{. Za sç trîbÅ imçt mïru.)

{mîr, m. Gjd. {mÆrå - kolomast, kolomaz (SV) ([mÆrôn }u pod-måzat pa ve} nä}e {krÆpåt.)

{mîr-papîr, m. Gjd. {mîr-papÆrå - papir o{tre povr{ine za ~i{}e-nje metala (Doneslå mÆ j z RÆkê fînÿga/fînæga {mîr-papÆrå za plåku na {pãrhetu o~ïstit.)

{môgÿr, m. Gjd. {môgora - gusti iscjedak iz nosa, bala (osobito u djece) (isto: {m›kÅj) (SV) ([môgori ti cüdæ z nësa!)

{m›cat, gl. nesvr{. ({m›cÅ{, {m›-caj¤) - {mrcati, sliniti, baliti (Ve} {etemânu dân {m›cÅn.)

{mrïka/{mrïkva/{m›kva, `. Gmn. {mrîk/{mrïkÅv/{m›kÅv - vrsta ~etinja~e: smreka (Otåc je ëd-sikÅl {mrïku/{mrïkvu/{m›kvu.)

{mrïkvi}/{mrkÇji}/{mrkÇli}, m. - vrsta ~etinja~e (Tåmÿ j fânj {mrïkvi}Æh/{mrkÇji}Æh/{mrkÇ-li}Æh.)

{m›kaf~e, s. - deran, klipan, neu-ljudno, nedoraslo ~eljade (isto: bålaf~e) (Kåko tô smî{ rç}, {m›kaf~e jednë!)

{m›kÅj, m. Gjd. {m›kja - slinavi iscjedak iz nosa, bala (isto: {mô-gÿr) ([m›kÅj ti cüdÆ z nësa!)

{m›kÅv ({m›kava, {m›kavo), neodr. pridj. (komp. {mrkavïjÆ) - 1. ba-lav, slinav (Nî pu njê båcilæ, vî{ da joj je mâlÆ våvÆk {m›-kÅv.); 2. pren. nedozreo, mlad (Jo{ je {m›kÅv, a ve} bi se z ocên kÅrâl.)

{m›kavac, m. Gjd. {m›kafca - de-ran, klipan, neotesanac (isto: bålavac) (Kåko tô smî{ rç}, {m›kavac jedân!)

{m›kavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {mrkavîjÆ) - 1. balavi, slinavi (Vïdi mi onô {m›kavÿ dÆtç! Smîrÿn mu nôs cüdÆ.); 2. pren. nedozreli, mladi (Næ}Ç jå s të-b¤n o tomu/temÇ rasprÅvjåt, {m›kavÆ jedân!)

{m›kavica, `. - neotesanka (isto: bålavica) ([m›kavice, sïmo hôj ako sân ti rçkla!)

{m›nja, . - polo`aj i pokret u igri {piglanja kojim se staklenka gura naprijed dvama prstima lijeve ruke zbog sprje~avanja (predivanja) nogom (SH)

{nïcæl, m. Gjd. {nïcela - odrezak ([nïceli trîba nãjprvÿ dobrë nape{tåt pa }e bït mçgjÆ.)

{l¤‘ït {nïcæl

638

{ôda, . - soda: nekada{nji pra{ak za pranje rublja, natrijev hid-roksid (Bî{ mi dënesÅl målo {ôdæ a{ bÆn sapûn dçlala?)

{ofêr, m. Gjd. {ofærå - voza~ (P›-vÿ j kodotêr/kÿnduhtêr napla-}Ævâl hãrte, sad sç dâ {ofêr.)

{oja, `. - vrste ptice: {ojka ([ëje su nÅn napåle na grëzjÆ.)

{ôla, `. - vojni~ka porcija (SV) (Otåc je dënesÅl {ôlu z råta.)

{olad, m. Gjd. {õlda - nov~i} (isto: solad) (VÆnô j bîlo po sçdÅn {õldÆh, a mu{kåt po fijurîn.)

{õldi, m. mn. - novci (isto: sõldi) (Altrokç/Åntrokç bÆn se jå dr`âl da mÆ j njegëvi sõldi.)

{olÆbåt, gl. nesvr{. ({olübÅ{/{olî-bje{, {olübaj¤/{olîbj¤) - struga-ti, trljati (SV) (Ne {olübÅj/{olÆbjï po tîn/tôn zÆdÇ, a{ }e{ se vås nabælït.)

{ôpat /se/, gl. nesvr{. ({ôpÅ{ /se/, {ôpaj¤ /se/) - neumjereno se natrpavati hranom, jesti preve-like koli~ine odjednom, klju-kati se (Lîpo ti mâlÅ jî, nü ti ju sïla takë {ôpat.)

{oto, pril. - ispod (I�mÅ{ ~â {ëto jakçtæ?)

{otobrâge, `. - donje ga}e (isto: modãnte/mudãnte, {ototâje) (DÅlå sÅn ti ~ïste {otobrâge. Sü se prçs¤kÅl?)

{ototâje, `. - donje ga}e (isto: modãnte/mudãnte, {otobrâge) (SH) (DÅlå sÅn ti ~ïste {ototâje. Sü se prçs¤kÅl?)

{ototâjær, m. Gjd. {ototâjera - ro-nilac (SH) (DçlÅl je kod {oto-tâjær va L¤kï.)

{pâg, m. Ljd. {pÅgÇ - {pag, uzica (isto: konop) (Obïsi bujôl na {pâg ako nümÅ{ lãnci.) � kod po {pÅgÇ - bez ikakvih pote-{ko}a, glatko (Do såd je sç {lë kod po {pÅgÇ, a kî znâ ~å }e jo{ i kakë bït.)

{pâjs, m. Gjd. {pãjsa - smo~nica (KlÅdï tô va {pâjs!)

{påle, `. mn. - le|a (Nî~ me va {pålah probãdÅ.)

{pÅlmacçt, m. - vo{tanica, loja-nica (Va`gåt }u {pÅlmacçt.)

{pÅncîrat, gl. nesvr{. ({pÅncîrÅ{, {pÅncîraj¤) - {etati (SV) (On dçlÅ, a onç lîpo {pÅncîraj¤ po butîgah.)

{panjulçt, m. - zastarj. cigareta (Då mÆ j såd jedân {panjulçt!)

{panjulçta, `. - dio prozorskoga okova: obla {ipka za zatvara-nje ([panjulçtÅ j dêl ponç{træ.)

{pârat, gl. nesvr{. ({pârÅ{, {pâraj¤) - {tedjeti ([k›tÆ ~ovïk na så~æ-mu {pârÅ.)

{pãrget/{pãrhet, m. - {tednjak (Na såkÿn {pãrhetu va selÇ sæ j kÇhÅl fa‘ôl.)

{ôda {pãrget

639

{pårmÅjstÿr, m. - {tedljiva osoba, vje{t {tedljivac (PrâvÆ si {pår-mÅjstÿr! Nç b¤{ ti pëtro{Æl vï{æ leh ~å rãbÆ.)

{påroga, ‘. - samonikla biljka {pa-roga (Na prÿlç}Æ se pobïraj¤ {påroge.)

{på{, m. - neobavezna, o~ekivanjem neoptere}ena i nepredvi|ena zabava, provod, radnja ili do-ga|aj (SH) (Vî sçbÿj rætç na {på{.); (Sç po {på{u }e se mõrda danåska rëba i o{¤{ït.)

{pa{igêr, m. Gjd. {pa{igærå - izlet-nik, naj~e{}e se odnosi na pla-ninare (SV) (Potkïlafcæn je sç pÇno {pa{igærîh/{pa{igärÆh. Sï gredû nå Hahli}.)

{påtula, `. - zidarska lopatica za poravnavanje povr{ine (Do{ãl je glçtovat, a nî dënesÅl ni {påtulu.)

{patulåt, gl. nesvr{. ({patulâ{, {pa-tulâj¤) - raditi {patulom (SV) (Njegå zovï, ôn ti lîpo i b›zo {patulâ.)

{pa‘ï}, m. - {pa`i}, tanja uzica (Svæzãl je tô {pa`ï}æn pa m¤ j pÇkÅl i sê j pålo.)

{pa‘ïna, . - debeo {pag (Brëdi se vä`¤ z {pa`ïnami.)

{pa‘ï}År, m. - pren. {krtac, tvrdica (SV) (isto: {krtåc, ‘mÇkjÅr) (Ne bï tâ {pa`ï}År pijå~u plÅtîl.)

{pçh, m. Gjd. {pehå - bijela slani-na nepro{arana mesom (Storî se kå{ica od ‘ûtæ m¤kê pa se zasmo~î {pehôn i va tû se kå-{u lijç ostå.)

{pehåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {pehatïjÆ) - debeo, obilato ovi-jen slaninom (PrÅsåc je bîl {pehåt.)

{pehâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {pehatîjÆ) - debeli, obilato ovi-jeni slaninom (Odrï`i mi ka-kôv {pehâtÆ këmÅd!)

{pekulîrat, gl. nesvr{. ({pekulîrÅ{, {pekulîraj¤) - dovijati se ra{-~lambom i razmi{ljanjem, mozganjem ([pekulîrÅl je i domïslæl se kako }e s¤sçda nagovorït da mu nî~ potpü{e.)

{pändija, `. - namirnice, potrep-{tine za ku}anstvo (isto: {pê‘a) (^êra sÅn va butîgi k¤pîl {pän-diju za cêlÆ mïsæc.)

{perãnca, `. - povjerenje, ufanje (SH) (Va njên nî {perãncæ.)

{pê‘a, . - namirnice, potrep{tine za ku}anstvo (isto: {pändija) (^êra sÅn va butîgi k¤pîl {pê`u za cêlÆ mïsæc.)

{picijêr, m. Gjd. {picijærå - zastarj. ljekarnik (isto: apote-kâr/aputekâr) ([picijär je rçkÅl da se te tablçte pijû såkÆh ësÅn ûr.)

{picijerïja, `. - zastarj. ljekarna (isto: apotêka/aputêka) (]û ti pô} va {picijerïju po tablçte?)

{pårmÅjstÿr {picijerïja

640

{pigçta, `. - vezica na obu}i (SV) (isto: vezï}, ‘Ç‘nja) (Svæ`ï {pi-gçte na fijëk.)

{pigçtast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {pigetastïjÆ) - tanak, izduljen, neskladno duga~ak (SV) (Jâkÿ j visëk i m›{Åv, reklï bimo »{pigçtast«.)

{pigçtastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {pigetastîjÆ) - tanki, neskladno duga~ki (SV) (Jê ïstina da ti se ôn {pigçtastÆ pija`â?)

{pïgla/{pïgula, `. - staklena kugli-ca za dje~ju igru, {pekula (Næ-}Ç tû ilovå~u! Dãj mi staklên¤ {pïglu!)

{pïglat /se/ // {pïgulat se, gl. nesvr{. ({pïglÅ{ /se/ // {pïgulÅ{ se, {pïglaj¤ /se/ // {pïgulaj¤ se) - igrati dje~ju igru utjerivanja staklenih kuglica u jamice iskopane u zemlji (Storï jãnku/jãnkicu pa se græmë {pïglat.)

{pijåt, gl. nesvr{. ({pijâ{, {pijâj¤) - kradom viriti, uhoditi ([pijåli su ~ez kju~ånicu.)

{pijûn, m. Gjd. {pij¤nå - {pijun, uhoda (A ~å }e {pijûn dçlat leh {pijunîrat?)

{pijunîrat, gl. nesvr{. ({pijunîrÅ{, {pijunîraj¤) - {pijunirati, uho-diti (A ~å }e {pijûn dçlat leh {pijunîrat.)

{pîkÅj, m. Gjd. {pîkja - {iljak (Sto-rïli su õgradu z {pîkji, alÆ j gr-då!)

{pïkjast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {pikjastïjÆ) - {iljast (Nëhat jÿj je {pïkjast pa nas je sîh zgreblå.)

{pïkjastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {pikjastîjÆ) - {iljasti (Krâmp ïmÅ ôn {pïkjastÆ dêl i plësnatu i {ï-r¤ hrãsnicu.)

{pîna, `. - slavina, pipa (Operï se pëd {pîn¤n!)

{pinå~a, `. - {pinat (Nî se pu nås tâ {pinå~a p›vÿ sïjala.)

{pirâj, m. - ostakljeni otvor na krovu (SV) (Dümja~År je ~ez {pirâj {âl na krôv.)

{pïrit, m. - 1. {pirit (Ne pîj tâ {pï-rit! Slåbo }e ti dô}.); 2. octena kiselina (K¤pï {pïrita a{ bimo klåli påprike kïsat.)

{pitâl, m. Gjd. {pitÅlå - bolnica (isto: bÿlnïca) (Ve} je dvâ mï-sæca va {pitÅlÇ.)

{pjegåt, gl. svr{. ({pjegâ{, {pjegâ-j¤) - objasniti, protuma~iti, obrazlo`iti (SV) (Fãnj sÅn {pje-gåla na ~å si mïslæl kad si rçkÅl da si tî krîv.)

{plãntÅv ({plãntava, {plãntavo), neodr. pridj. - tjelesno iskriv-ljen, koji hoda ukrivo ili vu~e nogu (Udrïlo gÅ j pa j ostâl {plãntÅv.)

{plãntavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - tje-lesno iskrivljeni, upravo onaj koji hoda ukrivo ili vu~e nogu

{pigçta {plãntavÆ

641

(Znân da ti se smïlÆ ôn {plãn-tavÆ.)

{plåta, `. - vrsta, sorta (SH) (Onâ j od takëvæ {plåtæ bole`jîvæ.)

{porak ({pÿrkå, {põrko), neodr. pridj. (komp. {pÿrkïjÆ) - prljav (Så rëba mÆ j {pÿrkå.)

{pÿrkåt /se/, gl. svr{. ({pÿrkâ{ /se/, {pÿrkâj¤ /se/) - prljati /se/, upr-ljati /se/ (Igråla sæ j va melÇ i så se {pÿrkåla.)

{põrkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {porkîjÆ) - prljavi (Hïti tâ {põrkÆ {ugamân za pråt!)

{potat se, gl. nesvr{. ({potÅ{ se, {potaj¤ se) - rugati se, izrugi-vati se (Bôdulÿn se {pëtaj¤ da su {k›ti, ma måkÅr nÆsû zÅ-vïdni.)

{potjîv ({potjïva, {potjïvo), neodr. pridj. (komp. {potjivïjÆ) - pod-rugljiv (Ne smî{ bït {potjïva!)

{potjïvac, m. Gjd. {potjïfca - po-drugljivac (Ne pojüdÅj se ~å ti {potjïvac re~ç. On za nïkÿga/nïkæga nä}e nï{ lÆpogå/lÆpegå rç}.)

{potjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {potjivîjÆ) - podrugljivi (Ne tändi ~å ti {potjîvÆ re~ç!)

{potjïvica, `. - podrugljivica (Ne pojüdÅj se ~å ti {potjïvica re~ç. Onå za nïkÿga/nïkæga nä}e nï{ lÆpogå/lÆpegå rç}.)

{pô‘a, `. - mladenka (isto, zn. 1: nevçstica) (Po sobëti græmë pred crükÅv vïdet {pô`u i dobït målo bÿmbônÆh.)

{pô‘ica, `. - mlada i draga mla-denka (isto, zn. 1: nevçstica) (Kakëva lÆpå {pô`ica!)

{pô‘o, m. Gjd. {pô‘ota - mlade-nac, enik ([pô`o pred ÿltÅrôn ~çkÅ {pô`u.)

{prâjc, m. Gjd. {prãjca - drveni ili `eljezni potporanj u obliku stupa (SV) (^å mïslÆ{, jê bojç {prãjcat z elêznÆmi ili z drvê-nÆmi {prãjci?)

{prãjcat, gl. svr{. ({prãjcÅ{, {prãj-caj¤) - poduprijeti {to drvenim ili `eljeznim potpornjem (SV) (^å mïslÆ{, jê bojç {prãjcat z `elêznÆmi ili z drvênÆmi {prãj-ci?)

{pråto, s. - posu|e i druga oprema potrebna za prebivanje i pri-premu hrane tijekom ko{nje na planini (^å tÆ j va tîn/tôn vçlÆn/vçlÿn {pråtu? - Lõn~i}i, padçlice, nô`, {ïbice i jo{ ~Ç-da tegå/togå.)

{prïc, m. - jaka cementna podloga izme|u zida i `buke (SV) (Hï-tili smo {prïc i jÇtra }emo po-~êt `bukåt.)

{prïca, `. - {trcaljka (Bî{ mi dÅlå {prïcu a{ se dicå råda igrâj¤ duhtôra?)

{plåta {prïca

642

{prïcat, gl. nesvr{. ({prïcÅ{, {prï-caj¤) - {trcati (Ne {prïcÅj me a{ me ë~i pe~û!)

{prïhat, gl. nesvr{. (3. l. jd. {prïhÅ) - probadati (odnosi se na bo-love u tijelu) (isto: ‘Ægåt) (Nî~ me {prïhÅ va dümjÆh.); 2. obli-kovati `ivicu podrezivanjem (MôrÅn kî dân {prïhat ‘ivïcu, a{ je zarÅslå.)

{prihnÇt, gl. svr{. (3. l. jd. {prï-hne) - naglo i sna`no probosti (odnosi se na tjelesnu bol) (isto: ‘ïgn¤t) (Dïgn¤l je nî~ pa gÅ j {prihnÇlo.)

{råf, m. - vijak (SV) (isto: vîda) (Zg¤bül sÅn {råf!)

{rãjtaflÆn, m. - lisnica (isto: bu{tîn, râb¤{, takujîn) (SH) (Dâ ïmÅ{ ~â va {rãjtaflÆnu?)

{rapnêl, m. Gjd. {rapnçla - krho-tina, geler (SV) (Do{ãl je z råta z {rapnçlÿn va nogï.)

{›{æn, m. Gjd. {›{ena - str{ljen (isto: st›{æn) (Z gråbjamÆ j taknûl va njÅzlë od {›{enÆh i dvâ su ga ubolå.)

{r{ûr, m. Gjd. {r{¤rå - nemir, ko-me{anje (Hëmo }å a{ je nôni dësti {r{¤rå.)

{r{uråt /se/, gl. nesvr{. ({r{urâ{ /se/, {r{urâj¤ /se/) - kome{ati /se/ (Vïdeli smo da nî~ ni dobrë a{ su se jûdi pë~æli {r{uråt.)

{tåbæl ({tåbela, {tåbelo), neodr. pridj. (komp. {tabelïjÆ) - posto-jan, stabilan (SV) (isto: ståbÆl) (ZamÆnït }emo stabâr, a{ ovüstÆ ve} nî {tåbæl.)

{tabelãnca, `. - stabilnost, posto-janost (F¤ndamênt se môrÅ dobrë storït radi {tabelãncæ.)

{tåbelÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tabelîjÆ) - postojani, stabilni (SV) (isto: ståbilÆ) (Klåst }emo {tåbelÆ stabâr.)

{tåbelo/{tåbilo, pril. - sigurno, ~vrsto, pouzdano (Storï tâ {å-l¤ng {tåbelo/{tåbilo.)

{tâcija, `. - postaja (SV) (isto: sta-nïca) (^çkala gÅ j na {tâciji.)

{tacijôn, m. - `eljezni~ka postaja (SV) (Na {tacijônu smo ~çkali vlâk.)

{tajôn, m. - sezona (Prÿlç}Æ j {ta-jôn za `bukåt.)

{tå~it, gl. nesvr{. ({tå~Æ{, {tå~æ) - dugo i dosadno govoriti (SH) (isto: {tÅkåt) (VåvÆk nïkæga/nï-kÿga vrâga {tå~Æ.)

{tåka, `. - {taka (Nôno hëdÆ pri {tåki!)

{tÅkåt, gl. nesvr{. ({tã~e{, {tã~¤) - dugo i dosadno govoriti (SH) (isto: {tå~it) (VåvÆk nïkæga/nï-kÿga vrâga {tã~e.)

{tåla, `. - {tala (^å gënÆ{ ëfce va {tålu?)

{prïcat {tåla

643

{tålica, . - {talica (IsÇsi} sæ j rodîl va {tålici.)

{tålina, `. - {talina (Storïli su {tå-line, a jo{ n¤trï nî blâga!)

{tând, m. Gjd. {tãnda - natkriveni stol na sajmu s izlo`enim pre-dmetima za prodaju (Onï ïma-j¤ {tând na plåci.)

{tãnjga, `. - poluga, duga~ak ko-mad metala (SV) (Zadäl gÅ j {tãnjg¤n.)

{tånj, m. - lem, slitina za lemljenje (SV)

{tånj (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {tanjïjÆ) - ~vrst, stabilan, sigur-ni (SV) (MâlÅ }e imçt {tånje nëge, kod i måt jÿj.); (MarïjÅ j bÆlå lÆpå, {tånja divõjka.)

{tånjÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tanjîjÆ) - ~vrsti, stabilni, sigur-ni (SV) (Otçla bÆn jedân {tånjÆ stôl, da se ne zîbÅ.)

{têl, m. Gjd. {tçla - okvir dvoko-lice (SV) (Na {têl sÅn klâl då-sku i na njôj vëzÆn dïcu.)

{tçmalica, `. - elektri~ni alat za razbijanje ~ega ({temanje) (RãbÆ mi {tçmalica a{ môrÅn nî~ otû}.)

{tçmat, gl. nesvr{. ({tçmÅ{, {tçma-j¤) - prikladnim oru|em razbi-jati {to (ZåsikÅl je z brœsilic¤n po betônu pa m¤ j bîlo lågje {tçmat.)

{tæntåt, gl. nesvr{. ({tæntâ{, {tæn-tâj¤) - gubiti mnogo vremena za obavljanje nekoga posla ([tæntåt }e{ ~Çda vrïmena, ali ~å se pë~ne, se i fïnÆ.)

{tæntjîv ({tæntjïva, {tæntjïvo), neodr. pridj. (komp. {tæntjivïjÆ) - koji oduzima mnogo vremena (Pletïlÿ j jâko {tæntjïvo dçlo.)

{tæntjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tæntjivîjÆ) - upravo onaj koji oduzima mnogo vremena (Næ-}Ç se jå z {tæntjîvÆn dçlÿn be-dÅ~ït!)

{tärna, . - cisterna za prikupljanje ki{nice (Bujõl je pâl va {tärnu!)

{tärnica, ‘. - mala cisterna (Od sïnÿ} je nateklë dvãjset cænti-mçtrÆh vodê va {tärnicu.)

{teto~ina, `. - {teto~ina (ZlåticÅ j {tetë~ina.)

{tîbÅr, m. Gjd. {tîbra - ku}ni broj (isto: lûmær) (Na kôn {tîbru ste vî?)

{tïft, m. - klin u prozorskome okviru za koji se kva~i metalna poluga koju pokre}e »{kontar« ([tïft sæ j skrÆvîl pa ne mëræn zaprît ponç{tru.)

{tïkat, gl. nesvr{. ({tïkÅ{, {tïkaj¤) - vesti (Têta ÇmÆ lîpo {tïkat.)

{timân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {timanïjÆ) - cijenjen, na dobru glasu (MarïjÅ j bÆlå {timâna divõjka.)

{tålica {timân

644

{timânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {timanîjÆ) - cijenjeni, koji je na dobru glasu (O‘enï kakëvu {timân¤ divõjku.)

{timåt /se/, gl. nesvr{. ({timâ{ /se/, {timâj¤ /se/) - odnositi se pre-ma kome s po{tivanjem (Nå{e famîlije su se jâko {timåle.)

{tîva, `. - uredno naslagana hrpa (Sç tÆ j na jednôj {tîvi pa zïbi-rÅj.)

{tivåt, gl. nesvr{. ({tivâ{, {tivâj¤) - uredno slagati {to (^å dçlÅ{? - [tivân bëce a{ su sç zmÆ{åli.)

{tof, m. - vrsta debele zimske tka-nine (ImçlÅ j lîp kapët od do-brogå/dobregå {tëfa.)

{tok, m. Gjd. {tokå - okvir vrata ili prozora (SV) (Sû vÅn klåli {tokï na mçsto?)

{tokÈl/{tokrl, m. Gjd. {tokrla - stolac bez naslona (SV) (isto: {tokrla) (NônÅ j våvÆk sidçla na {t›kÈlu/{tëkrlu.)

{tokrla, `. - stolac bez naslona (SV) (isto: {tokÈl/{tokrl) (NônÅ j våvÆk sidçla na {tëkrli.)

{tôpat, gl. nesvr{. ({tôpÅ{, {tôpaj¤) - 1. krpati koncem, bez zakrpa (Måt {tôpÅ kopïce a{ mi se våvÆk zderû na pætï.); 2. ko~iti blokadom kota~a (SV) ([tôpÅj a{ }e{ bÇbn¤t va åuto prçd tob¤n.)

{top›cat/{topÈncåt/{toprncåt, gl. nesvr{. ({top›~e{/{top�n~e{/{top›n~e{, {top›~¤/{top�n~¤/{top›n~¤) - hitro se kretati {e-paju}i i poskakuju}i (SV) (Po-gjçdÅj ga kåko {top›~e/{top�n-~e/{top›n~e po p¤tÇ.)

{tôrija, . - pri~a, pripovijest, baj-ka (Povïdæl mÆ j jednÇ {ajïvu {tôriju.) � {tôrija od kunçli}Æh - dosadne pripovijesti s ne-zanimljivim likovima i zaple-tom (VåvÆk mi povädÅ {tôrije od kunçli}Æh, ~â j bîlo i ~å nî.)

{tÿrnÇt, gl. svr{. ({tõrne{, {tõrn¤) - umrijeti (SH) (Zvonî na mrtvô-ga/mrtvêga: sëpetÅ j nïkÆ {tÿr-nûl.)

{tråca, `. - krpa, dronjak (VåvÆk je va nïkakovih {tråcah.)

{tråcina, `. - krpa, dronjak kao nekorisni predmeti (^å }u z ÿtîmi {tråcinami? NÆsû ni za tlë ot›t!)

{trakûl, m. Gjd. {trakÇl - meso od `ivotinjske ple}ke (Odrï`i mi këmÅd od {trakûla!)

{tramåc, m. - posteljna strunja~a, pro{iveni donji ulo`ak na kre-vetu, madrac (I sad ïmÅn må-terÆn bîj/bÆjåc na {tramåcu.)

{trÅmbåt /se/ [{trÅÜbåt /se/], gl. nesvr{. ({trÅmbâ{ /se/ [{trÅÜ-Ü-bâ{ /se/] /{trÅmbâj¤ /se/ [{trÅÜ-Ü-bâj¤ /se/]) - 1. kretati se nagnu-

{timânÆ {trÅmbåt /se/

645

to i iskrivljeno (SV) (Nebëga måt, {trÅmbâ a{ ju bolî hrbåt.); 2. bacati bo}u u krivome smje-ru (Sâmo nemôj {trÅmbåt a{ }emo râdi tebç zg¤bït pÅrtî-du.)

{trãmbo [{trãÜbo], pril. - 1. ukri-vo, ukoso (Zâ~ se dr`î{ {trãm-bo? - Hrbåt me bolî.); 2. nepra-vilno, neobi~no (Sç ~å storî, {trãmbo storî.)

{trãnga, . - dio opreme zapre`nih kola (SV) ([trãngÅ j nî~ na kë-lÆh.)

{trÅngulîn, m. - poluga za bu{enje rupa u zemlji i za razbijanje kamenja (od pralice se razliku-je po tome {to nema »stope«) (SV) ([trÅngulînÿn se mër¤ kå-mÆki razbÆjåt.)

{trapåc, pril. - naporno, zamorno posao (Znãn da tÆ j tô {trapåc, ali bî{ mi tô storïla?) � bït za {trapåc - biti za svakodnevnu uporabu (Ali su ti lîpe tê {ãndr-le! - Ma sû, prâve za {trapåc!)

{trapåcÅn ({trapåcna, {trapåcno), neodr. pridj. (komp. {trapacnï-jÆ) - koji se odnosi na odje}u i obu}u izdvojenu za svakodne-vni posao (SH) (Ali su ti lîpe tê {ãndrlæ! - Ma sû, {trapåcne su!)

{trapacîrat se, gl. nesvr{. ({trapa-cîrÅ{ se, {trapacîraj¤ se) - tje-lesno se zamarati, naprezati

se (^å dçlÅ? [trapacîrÅ se z ÿtîn cêlo zapõlnæ a nïkakovæ korïsti.)

{trapåcnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {trapacnîjÆ) - upravo onaj koji se odnosi na odje}u izdvojenu za svakodnevni posao (Obûj kakëvi {trapåcnÆ postolï!)

{trâ{Ån ({trâ{na, {trâ{no), neodr. pridj. (komp. {tra{nïjÆ) - stra{an (isto: strâ{Ån) (]Ç ti povïdet jednÇ {trâ{nu prî~u.)

{tra{ïlo, s. - stra{ilo (isto: stra{ïlo) (MarïjÅ j storïla {tra{ïlo, ali jç-leni nÆsû {tra{jïvi.)

{trå{it /se/, gl. nesvr{. ({trå{Æ{ /se/, {trå{æ /se/) - pla{iti /se/, stra{iti /se/ (isto: strå{it /se/) (Ne {trå{i j¤ z ÿtîn!)

{tra{jîv ({tra{jïva, {tra{jïvo), neodr. pridj. (komp. {tra{jivïjÆ) - 1. stra{ljiv, pla{ljiv (isto: bo-ja‘jîv, stra{jîv) ([tra{jïvÅ j i nä-}e otçt pô} k tebï po {k¤rôn.); 2. zastra{uju}i, koji izaziva je-zu, strah (isto: stra{jîv) (MarïjÅ j storïla {tra{jïvo {tra{ïlo.)

{tra{jîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tra{jivîjÆ) - 1. stra{ljivi, pla{lji-vi (isto: boja‘jîvÆ, stra{jîvÆ) ([tra{jîvÆ ~ovïk po no}ï nä}e dô} ni blÆzÇ cimîteru.); 2. za-stra{uju}i, upravo onaj koji izaziva jezu, strah (isto: stra{jî-vÆ) (Sï smo se bâli {tra{jîvÿga/{tra{jîvæga {tra{ïla.)

{trãmbo {tra{jîvÆ

646

{trã‘a, `. - stra`a (isto: strã‘a) (G›do sæ j prestrå{Æl na {trã`i.)

{tra‘âr, m. Gjd. {tra‘Årå - stra`ar (isto: stra‘âr) ([tra`ãr je {tra-`Årîl i zåspÅl.)

{tra‘Årït, gl. nesvr{. ({tra‘ãrÆ{, {tra‘ãræ) - stra`ariti (isto: stra-‘Årït) ([tra`ãr je {tra`Årîl i zåspÅl.)

{trçcn¤t, gl. svr{. ({trêcne{, {trêc-n¤) - stegnuti oko srca zbog straha ili neugodnosti (SV) ([trçcn¤lo mæ j i g›do mi sæ j vïdelo kad mÆ j tô spomænÇ-la.)

{trïca, `. - izdanak loze s viticom (Odlomïla sæ j {trïca!)

{trÆfçt/{trÆfït, gl. nesvr{. ({trÆfî{, {trÆfê) - budno motriti, proma-trati, buljiti (SV) (Otåc våvÆk {trÆfî nad njûn.)

{trîga, `. - vje{tica (isto: vï{}a) (Mî}erÿmu/mî}eræmu ditçtu su stÅvjåli pod ku{în va këfu kri‘ï}i od {êdrkæ da ne bï na njegå do{lå {trîga.)

{trigåt, gl. nesvr{. ({trigâ{, {trigâ-j¤) - ~arati, vra~ati, bacati uro-ke ([trîge {trigâj¤.)

{trigûn, m. Gjd. {trig¤nå - vje{tac (isto: vi{}ûn) (Povædålo sæ j po selÇ dÅ j ôn {trigûn.)

{trïha, `. - donji produ`eni dio krova: streha (Tï}i su storïli njÅzlë pod {trïh¤n.)

{trikåt, gl. nesvr{. ({trïkÅ{, {trïka-j¤) - vesti (Onå ÇmÆ lîpo {trikåt.)

{trikålo, s. - pribor za vezenje: kr-pa s uzorkom, konac i igla (Vå-vÆk jÿj je {trikålo bîlo v rukåh.)

{trîm, m. Gjd. {trÆmå - nadstre{ni-ca, trijem (SV) (Drvå mi poslo-`ïte pod {trîm!)

{trimï}, m. - mala nadstre{nica, manji trijem (SV) (Skrïla sæ j pod {trimï}.)

{trî‘ina, `. - zla, ru`na vje{tica (Zâ nju re~û dÅ j {trî`ina.)

{t›kÅj, m. Gjd. {t›kaja - obad, {trk ([t›kÅj gÅ j ubôl.)

{trocÅj, m. - batrljak posje~ene kukuruzove stabljike koji viri iz zemlje (SV) (isto: {rtocjî) (Smë se nabolï na {trëcÅji.)

{trocjî, s. - batrljci posje~enih ku-kuruzovih stabljika koji vire iz zemlje (SV) (isto: {trocÅj) (Smë se nabolï na {trocjî.)

{tropat, gl. nesvr{. ({tropÅ{, {tro-paj¤) - u hodu bu~iti, bu~no hodati (^ovïk {trëpÅ kad ïmÅ obuvenç cëkule.)

{tro{ak, m. Gjd. {tro{ka - tro{ak, potro{ak (isto: stro{ak) (Najïli su se i nåpÆli o nå{emu {trë-{ku.)

{t›pæd, m. - gusti grm (DvanãjstÆ dân su bâlu na{li va {t›pædÆh.)

{tr{çt, gl. nesvr{. (3. l. jd. {tr{î, {tr{ê) - str{ati (Ograbjâj tû

{trã‘a {tr{çt

647

lõvnicu a{ ti sêno nå se strâne {tr{î.)

{trÇca, ‘. - kruh izdu‘ena oblika (Na~inïlÅ j lîpu {trÇcu krÇha.)

{trÇcica, ‘. - kru{~i} izdu‘ena oblika (Na~inê se dvê {trÇcice kê se klÅdû va ka{trôlu (fœrmu) namå‘enu z ÇjÆn.)

{tucigåt, gl. nesvr{. ({tucigâ{, {tu-cigâj¤) - 1. dovoditi koga u ljutnju (Ne {trucigãj me, a{ }u te pjÇsn¤t!); 2. dosa|ivati ko-mu (SH) (Cêlo zapõlnæ mi {trucigâ.)

{trûdæl, m. - vrsta kola~a; savija-~a punjena nadjevom (Na~inï-lÅ j {trûdæl od jåb¤k.)

{tÇf (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {tufïjÆ) - prezasi}en do dosade (Smîrÿn nî~ navrüzÅ{ ve} sÅn te {tÇfa.)

{tÇfÅn ({tÇfna, {tÇfno), neodr. pridj. (komp. {tufnïjÆ) - zasitan (odnosi se na jestvinu) (isto: tÇfÅn) (J¤hå nî {tÇfna.)

{tufåt se, gl. svr{. ({tufâ{ se, {tufâ-j¤ se) - ispuniti se dosadom, zasititi se ~ega (Ve} sÅn se {tufâl tô dçlat.)

{tÇfÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tufîjÆ) - prezasi}eni do dosade ([tÇfÿmu/{tÇfæmu ~ovïk¤ j segå dësti.)

{tÇfnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {tufnîjÆ) - zasitni (odnosi se na jestvinu) (isto: tûfnÆ) (Dãj nÅn

~â {tÇfnÿga/{tÇfnæga za obçd da nas dë {k¤ra dr`î.)

{tÇk, m. - 1. tavanica, strop (Pãl je vçli këmÅd `bÇkæ z {tÇka.); 2. masa kojom se pri~vr{}uje staklo za prozorsko okno (SV) (Dãj mi {tÇka da za{tukân po-nç{tre!)

{tukadôr, m. - stropna letvica s presjekom od 25x10 mm, du-`ine 4 m koristile su se na sta-rim stropovima za prihva}anje `buke koja se je postavljala me|u drvenim gredama (isto: {tukçt) (Na grêde su se zabÆjåli {tukadôri.)

{tukåt, gl. nesvr{. ({tukâ{, {tukâj¤) - 1. posebnom masom pri~vr-{}ivati staklo za prozorsko okno (Grên {tukåt, a{ sæ j {tÇk ra{¤{îl pa pådÅ.); 2. nadostav-ljati (U‘åle su nÅn måtere {tu-kåt bråge{e kako smo rÅslï.)

{tukçt, m. - stropna letvica s pre-sjekom od 25x10 mm, du`ine 4 m koristile su se na starim stropovima za prihva}anje `buke koja se je postavljala me|u drvenim gredama (SV) (isto: {tukadôr) (Na grêde su se zabÆjåli {tukçti.)

{tÇmik/{tÇmih, m. - eludac (isto: pr}êh, ‘elÇdac) (Bolî ga {tÇ-mik/{tÇmih.)

{ufigåt, gl. nesvr{. ({ufigâ{, {ufi-gâj¤) - pirjati (SH) (Måt {ufigâ. Lîpo di{î. Bït }e dëbÅr gulâ{.)

{trÇca {ufigåt

648

{ufït, m. - tavan (isto: pod) (Na {ufït¤ j såkakovæ krâmæ.)

{ûg, m. - 1. umak, sok u jelu (oso-bito u pe~enju) (]ê{, }u ti polêt {ûga po mêsu?); 2. pren. ra-zbor (SH) (NümÅ{ {ûga va glÅ-vï.)

{ugamân, m. - ru~nik, otarak (Na kåblenjÅku j bîl galamân, sa-pûn i {ugamân. Tô j bîlo kod danås lavÅndîn.)

{ugamanï}, m. - ru~ni~i} (TÇ tÆ j {ugamanï} za rûke!)

{ugamanïna, `. - 1. velik ru~nik (Tâ {ugamanïna tÆ j jÇ{to za na kûpanjÆ pô}!); 2. prljav, star, pohaban ru~nik (Hïti tâ {uga-manïnu za pråt!)

{ÇgÅv ({Çgava, {Çgavo), neodr. pridj. (komp. {ugavïjÆ) - {ugav (PotïrÅj tu må{ku! Vî{ dÅ j så {Çgava.)

{ÇgavÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {ugavîjÆ) - {ugavi (On {ÇgavÆ pås mæ j ujîl.)

{¤jåk, m. Gjd. {¤jkå - ~e{er (Pobï-rali smo {¤jkï va {Çmi.)

{¤jåt se, gl. nesvr{. ({œjÅ{ se, {œ-jaj¤ se) - {uljati se (isto: {kûjat se) (Må{ka se {œjÅ a{ bi }apåla mï{a.)

{Çknjæn ({Çknjena, {Çknjeno), neodr. pridj. (komp. {uknjenïjÆ) - koji je blagoga otklona od

uobi~ajena pona{anja: osoben u pona{anju (isto: {vïknjæn) ([Çknjæn je kod i otåc mu po-kõjnÆ.)

{ÇknjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {uknjenîjÆ) - upravo onaj koji je blagoga otklona od uobi~a-jena pona{anja: osobeni u po-na{anju (isto: {vïknjenÆ) (Tî na {Çknjenÿga/{Çknjenæga ra~u-nâ{!)

{Çma, . - {uma (PobïrÅmo bôbice va {Çmi.)

{ÇmÅr, m. - {umar ([ÇmÅr bulâ drvå kâ su za posï}.)

{Çmast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {umastïjÆ) - neura~unljiv, }aknut (isto: {u{njevåt) (Onâ j nïkakova {Çmasta, kakë jÿj kad dõjde.)

{ÇmastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {umastîjÆ) - neura~unljivi, }a-knuti (isto: {u{njevâtÆ) (Kî }e z {ÇmastÆn imçt dçla?)

{Çmica, `. - {umarak (Danås je tô {Çmica, a bÆlâ j dubôkÅ {Çmi-na!)

{Çmina, . - gusta {uma (Danås je tô {Çmica, a bÆlâ j dubôkÅ {Ç-mina!)

{œmskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - {umski (Otåc nÅn je va plånini nåbrÅl {œmskÆh jågÿd.)

{¤ndradôr, m. - osoba koja sve pokvari ili o{teti (SV) (Sç razbî-je{, sakramänskÆ {¤ndadôr!)

{ufït {¤ndradôr

649

{¤ndrân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {¤ndranïjÆ) - pokvaren, uni{ten (SV) (Reklå sÅn mu dÅ j {¤ndrâna måkina, ma õn j¤ j sçjedno zêl.)

{¤ndrânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {¤ndranîjÆ) - pokvareni, uni{teni (SV) (PrëdÅli su mi {¤ndrân¤ måkinu.)

{¤ndråt /se/, gl. svr{. ({¤ndrâ{ /se/, {¤ndrâj¤ /se/) - uni{tititi /se/, upropastiti /se (Grå{icÅ j sç {¤ndråla.)

{¤ndrævåt /se/, gl. nesvr{. ({¤ndrû-je{ /se/ // {¤ndrävÅ{ /se/, {¤n-drûj¤ /se/ // {¤ndrävaj¤ /se/) - uni{tavati /se/, upropa{tavati /se/ ([¤ndrævãl sæ j dçlaj¤} po zÆmï i pë s¤ncu.)

{ûp ({¤på, {ûpo), neodr. pridj. (komp. {ÇpjÆ) - {upalj (isto: hûd) (Brdunãl je jo{ dëbÅr, a grêde su sç {ûpe.)

{upêr, m. Gjd. {upærå - velika ru-pa u koju ponire voda (SV) (isto: {uperïna) ([upär je jednå vçlÅ {kÇja va kõj se vodå gœbÆ.)

{uperïna, `. - velika rupa u koju ponire voda (isto: {upêr) ([u-perïnÅ j jednå vçlÅ {kÇja va kõj se vodå gœbÆ.)

{upêrb ({upärba, {upärbo), neodr. pridj. (komp. {upærbïjÆ) - umi-{ljen, ohol, ta{t (isto: supêrb) (H}är jÿj je jâko {upärba.)

{upärbÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {upærbîjÆ) - umi{ljeni, oholi, ta{ti (isto: supärbÆ) (Kî }e se z {upärbÆn ~ovïkÿn? On mïslÆ dÅ j nãjbojÆ.)

{upærbïja, `. - oholost, ta{tina (isto: supærbïja) (Nî znâl kåmo bi sëb¤n od {upærbïjæ.)

{ûpÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {ÇpjÆ) - {uplji (isto: hûdÆ) (S¤cï te {ûpæ kopïce!)

{upïca, `. - vrsta emajlirane cje-diljke (Stanãr je skÇtu lovîl va onôn vçlæmu kotlÇ z ÿtûn {u-pïc¤n i va tavijõl ju klÅdâl. I õnda gÅ j pëtla dïgÅl, svæzâl i obïsÆl ga na kïtu da se cüdÆ.)

{upijêra, `. - cjediljka, zdjela s rupicama za cije|enja tjeste-nine, kuhanoga povr}a i sl. (K¤pïla sÅn nëv¤ {upijêru.)

{upijot, m. - krupna {uplja tjeste-nina valjkasta oblika (NônÅ j va på{tu i fa`ôl våvÆk klÅdåla {upijëti.)

{upjüna, `. - {upljina (Va tôn dæblû j bÆlå jednå {upjüna.)

{œrka, `. Gmn. {ûrk - starinska gornja enska bluza ili kaputi} (Ob¤klå sÅn frïs i {œrku!)

{œ{a, `. - su{a (isto: sœ{a) (BÆlâ j vçlÅ {œ{a i slåbo smo prilçtova-li.)

[u{âk, m. Gjd. [u{Åkå - Su{ak (Sl¤`ïla sÅn na [u{ÅkÇ.)

{¤ndrân [u{âk

650

{û{Ånj, m. Gjd. {û{nja - suho li{}e koje se podastire kao stelja stoci (isto: sû{Ånj) (Na këla se klÅdç kë{ kad se vëzÆ gnôj ili {û{Ånj, a za drvå i sêno se lo`ê lêgnjari.)

{u{ã{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - su{a~ki (Trçfile smo se pu {u{ã{kÿga/{u{ã{kæga nçbodera.)

{¤{ït /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. {œ{Æ /se/, {œ{æ /se/) - su{iti /se/ (isto: s¤{çt /se/) (Bœrnÿ j vrîme pa se pu såkÿga/såkæga rëba {œ{Æ.)

[u{ïca/Su{ïca, `. - najve}i potok na Grobni{}ini, utje~e u Rje~i-nu blizu Jelenja ([u{ïcÅ j pro-tekla.)

{u{ïca, `. - su{ica, tuberkuloza, grudobolja (isto: tï{ika) (P›vÿ j bîlo fânj judîh bõlnih od {u-{ïcæ.)

{u{ïlo, s. - 1. su{enje (rublja) (Smî-rÿn perïlo, {u{ïlo, perïlo, {u{ï-lo!); 2. ica ili konop na kojem se rublje su{i ([kûrÿ j, a jo{ jÿj je rëba na {u{ïlu.)

{Ç{ka-bÇ{ka, `. - bezvrijedna oso-ba (SH) (Nî ôn {Ç{ka-bÇ{ka! Vçlæ {kôlæ j fînÆl.)

{u{njãrskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - koji se odnosi na suho li{}e koje se podastire kao stelja stoci, ili na posebnu vrstu ko{a (Tô j {u{njãrskÆ kë{, za {û{Ånj nosït.)

{u{njåt, gl. nesvr{. ({u{njâ{, {u{njâ-j¤) - {u{tati, {u{kati (Ne {u{njâj z ÿtîn nålijonÿn a{ je otåc {âl spåt!)

{u{njevãrskÆ ({u{njevãrskÅ, {u{-njevãrsko), odr. pridj. - koji se odnosi na {u{anj ([û{Ånj se nësÆ va {u{njevãrskÿn ko{Ç.)

{u{njevåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. {u{njevatïjÆ) - neura-~unljiv, }aknut (isto: {vïknjæn) (Onâ j nïkakova {u{njevåta, kakë jÿj kad dõjde.)

{u{njevâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {u{njevatîjÆ) - neura~unljivi, }aknuti (isto: {vïknjenÆ) (Kî }e z {u{njevâtÆn imçt dçla?)

{Ç{ta, `. - 1. opruga (Z ëtomÅnÅ j sko~ïla {Ç{ta.); 2. donji dio kre-veta s oprugama (Na {Ç{tu sæ j klâl {tramåc i na tôn sæ j spâ-lo.)

{Ç{tica, `. - mala opruga ([Ç{tica mÆ j zïletela z kæmüjskæ.)

{u{tîn, m. - vrsta metalnoga dvo-dijelnoga puceta koje se spaja pritiskom (SV) (isto: {u{tîna) (Dãjte mi zåjedno cêlu duzînu {u{tînÆh!)

{u{tîna, `. - vrsta metalnoga dvo-dijelnoga puceta koje se spaja pritiskom (isto: {u{tîn) (Dãjte mi zåjedno cêlu duzînu {u{tîn!)

{u{tîrat, gl. nesvr{. ({u{tîrÅ{, {u-{tîraj¤) - biti elasti~an (SV) (Kad

{û{Ånj {u{tîrat

651

su {Ç{te dobrç, pëstæj lîpo {u{tîrÅ.)

{ûvær, m. Gjd. {ûvera - pluto (^e-pï su od {ûvera.)

{uverîv ({uverïva, {uverïvo), neodr. pridj. (komp. {uverivïjÆ) - plu-tast; suh i porozan (SV) (^å tÆ j ovâ rïpa ståra a{ je {uverïva?)

{uverîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {uverivîjÆ) - plutasti; suhi i po-rozni (SV) (PrëdÅl mÆ j {uverîv¤ rïpu.)

[vâbo, m. Gjd. [vâbota - etn. Ni-jemac (SH) (O`çnjenÅ j za [vâbota.)

[vabïca, `. - etn. Njemica (SH) (O`çnjæn je za [vabïcu.)

[vabïja, . - Njema~ka (SH) (DçlÅl je na zidarïji va [vabïji.)

{vãjsat, gl. nesvr{. ({vãjsÅ{, {vãj-saj¤) - elektrogeno ili autogeno zavarivati (SV) (On ti tô {vãjsÅ, hôj k njemÇ!)

{vejåt, gl. nesvr{. ({vçje{, {vçj¤) - kretati se nesigurnim stara~kim hodom (Nôno këmÅ} {vçje.)

{vïb, m. - vrsta grmolika drveta: svib (SV) (Lîp g›m {vïba m¤ j zâda kÇ}æ.)

{vÆcåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. {vücÅ) - lu~iti teku}inu u velikim ko-li~inama (naj~e{}e se odnosi na znoj) (TçkÅl je pÅ j sç pët {vÆcâl ` njegå.) (SV)

{vî~i}/{vîki}, m. - dje~ja pi{taljka (Od mezrênÿga/mezrênæga drvå se dçlaj¤ {vî~i}i/{vîki}i.)

{vÆkåt, gl. nesvr{. ({vü~e{, {vü~¤) - 1. pi{tati, zvi`dati (Måt mÆ j k¤pïla {vî~i}/{vîki} na samnjÇ pa sÅn {vÆkåla pëvazdÅn.); 2. pren. dangubiti (Po cêli dâni {vü~e po selÇ.); 3. pren. govoriti gluposti, besmislice (Ma, ne {vÆ~ï, ~êra si drÇh~ije rçkÅl!)

{vïkn¤t, gl. svr{. ({vîkne{, {vîkn¤) - 1. udariti (Po~ælâ j cmïhat pa j¤ j otåc {vïkn¤l.); 2. pasti iznenada na um (Nîs o tomÇ/temÇ ~Çda mïslela, sâmo mÆ j {vïkn¤lo nå pamæt.)

{vïknjæn ({vïknjena, {vïknjeno), neodr. pridj. (komp. {viknje-nïjÆ) - koji je blagoga otklona od uobi~ajena pona{anja: osoben u pona{anju (isto: {Ç-knjæn) ([vïknjæn je kod i otåc mu pokõjnÆ.)

{vïknjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. {viknjenîjÆ) - upravo onaj koji je blagoga otklona od uobi~ajena pona{anja: osobeni u pona{anju (isto: {u{njevâtÆ) (Tî na {vïknjenÿga/{vïknjenæga ra~unâ{!)

{vÆlåc, m. Gjd. {vÆlcå - pramen konopca (SV) (MôrÅn promÆnït konëp, a{ je pâr {vÆlcîh/{vülcÆh popÇcalo.)

{ûvær {vÆlåc

652

Ttâ (tâ, tô), zamj. - taj (Tô j tâ

~ovïk.); (Tâ `änskÅ mÆ j reklå da tÆ j måt.); (Dopejï tô blâgo!)

tâ, pril. - tada, onda (Kad ~ovïk ne bi otêl ~â pozÅbït, tâ svä`e ÇzÅl na facolï}u.)

tabåk, m. - duhan (ZåvavÆk }ikâ ôn prëkjæti tabåk.)

tablçta, `. - tableta (isto: pîrula) (Apotekãr/aputekãr je rçkÅl da se tê tablçte pijû såkÆh ësÅn ûr.)

tåca, `. - pladanj (Bi}erîni su na tåci.)

tÅdrÇgidÅn, pril. - prekosutra (isto, ali novije: präkjutra/prçkjutra) (O�ja nîna, nêna! JÇtrÅ j MÅndalêna, tÅdrÇgidÅn A�nina, gospâ te~ç z målina!)

tafjåt, gl. nesvr{. (tåfje{, tåfj¤) - prikrivati ~injenice, lagati (SH) (Smîrÿn lå`e{ i tåfje{, kî }e ti ~â vçrovat.)

tÅjït, gl. nesvr{. (tãjÆ{, tãjæ) - tajiti (Na smî{ nï{ od ocå i måteræ tÅjït!)

tåk, m. - 1. potpetica (Poplåt mi sæ j odlæpîl s tåka.); 2. `enske cipele s visokim potpeticama (SV) (Råda nësÆ tåki.)

takåt /se/, gl. svr{. (takâ{ /se/, ta-kâj¤ /se/) - zalijepiti /se/ (isto:

zakolåt /se/, zalæpït /se/) (Ne smî ti se tô tÆkåt a{ bi se moglo takåt!)

tÅkåt se, gl. nesvr{. (tã~e{ se, tã~¤ se) - valjati se (Kadï se oslï tã-~¤, i dlåka ostâne.)

tåkja, . - potporni kolac za biljke penja~ice (MôrÅn takjåt gråh, a jo{ mi nÆsï dëpjelÅl tåkje.)

takjåt, gl. nesvr{. (takjâ{, takjâj¤) - podupirati kolcima biljke penja~ice (MôrÅn takjåt gråh, a jo{ mi nÆsï dëpjelÅl tåkje.)

takmên (takmenå, takmeno), neodr. pridj. (komp. takmenïjÆ) - koji je obilje`en kakvim zna-kom (Takmenâ j, takëva sæ j rodïla!)

tåkmenac, m. Gjd. tåkmænca - made`, znamenka na ko`i (isto: mâdæ‘/mlâdæ‘, znåmænka) (Jå ïmÅn tâ tåkmenac na obråzu od rojänjÅ.)

takmênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. takmenîjÆ) - upravo onaj koji je obilje`en kakvim znakom (Vïdi ga ôn takmênÆ ~ovïk? - Kåkÿv takmênÆ? - A{ ïmÅ tåkmenac na lÆcÇ.)

taknÇt, gl. svr{. (tåkne{, tåkn¤) - taknuti, dotaknuti (Påzi da ne

tâ taknÇt

653

tåkne{ pÿrtunï} a{ je frï{ko popiturân!)

tako/tåko, pril. - tako (Vãlda su ga vôlæli za `ivotå kad su ga zakopåli va takë lÆpôj bânki.)

takôv (takova, takovo), zamj. - ta-kav (Jo{ nïkad nîs vïdela takôv balonïnu. KëmÅ} nÅn je stâl v åuto/åvuto.)

takujîn, m. - nov~anik, lisnica (isto: bu{tîn, râb¤{, {rãjtaflÆn) (Onômu/onêmu bogâtÿmu/bogâtæm¤ j pûn takujîn/râbu{ hijadârk.)

takujinï}/takujün~i}, m. - nov~a-ni~i}, manja lisnica ili lisnica za sitni{ (Pospråvi sõldi va takujinï}/takujün~i}!)

takujinïna/takujün~ina, ‘. - veliki nov~anik, lisnica (I�mÅ{ takuji-nïnu/takujün~inu kod da si o{târ.)

talâr, m. Gjd. talÅrå - okvir vrata ili prozora; jedna stranica unu-tra{njega prozora sa staklom (SV) (Ve} sæ j talâr obïsÆl.)

talÆbåt /se/, gl. nesvr{. (talÆbâ{ /se/, talÆbâj¤ /se/) - jedva hoda-ti, vu}i se (Ne talÆbãj se a{ takë nä}emo nïkad dô} k må{i.)

tÅlït, gl. nesvr{. (tãlÆ{, tãlæ) - taliti (Mâst }emo tÅlït.)

talênt/telênt, m. Gjd. talänta/te-länta - talent (NümÅ ôn talänta/telänta za nï{.)

Tâlija, `. - Italija (Bîli smo va Tâ-liji va Æntærnâciji.)

Talijân, m. - etn. Talijan (O`enïla sæ j za Talijâna.)

Talijânka, `. - Talijanka (O`enül sæ j za Talijânku.)

talijãnskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - tali-janski (Povädaj¤ po talijãnskÆ.)

tÅlog, m. - talog (isto: fçca) (Kad se pûtÅr skÇhÅ, ostâne måslo i tÅlëg.)

tamÅnït, gl. nesvr{. (tamãnÆ{, ta-mãnæ) - tamaniti (Säl je i tamã-nÆ bÿmbôni. Sç }e pojïst.)

tãmbura [tãÜÜbura], `. - tambura tambura (SëpÅl je va tãmburu.)

tamjân/tamijân, m. Gjd. tamjåna/tamijåna - tamjan (Smrdî mu tamjân/tamijân pa ne grê va crükÅv.)

tåmo/tåmoka, pril. - tamo (Tî nÆsï bîl tåmo. - Aj sân jå, leh tî nÆsï.)

tånac, m. Gjd. tãnca - ples (Za drÇgÆ tånac su birÅ~ï divõjke.)

tånak (tãnka, tãnko), neodr. pridj. (komp. tånjÆ) - tanak (LÆpâ j i tãnka!)

tãncat, gl. nesvr{. (tãncÅ{, tãnca-j¤) - plesati (Ali se slã`ete! Kod da tãncÅ{ s cëtastÆn.)

tÅncævåt, gl. nesvr{. (tÅncûje{/tÅncävÅ{, tÅncûj¤/tÅncävaj¤) - obi~avati plesati (Tåncævåli smo po cêle në}i.)

tako tÅncævåt

654

tãnci, m. mm. - ples (B›bÿj/b›bo-jac mi j na nosÇ! Kåko }u pô} nå tÅnci?)

tÅncûr/tÅncadûr, m. Gjd. tÅnc¤rå/tÅncad¤rå - vje{t plesa~ (On je dëbÅr tÅncûr/tÅncadûr.)

tÅncurïca, `. - vje{ta plesa~ica (Onâ j dobrå tÅncurïca.)

tÅn~üna, `. Gmn. tÅn~în - potan-kost, tan~ina (Povïdæl mÆ j sç va tÅn~üne.)

tÅndarå~a/tÅndurå~a, . - najdu`a dlaka na tijelu (SV) (O�sk¤bÅl je tÅndarå~u/tÅndurå~u.)

tãnkÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tånjÆ) - tanki (Dodãj mi tãnkÆ {pâg!)

tÅnkovït (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tÅnkovitïjÆ) - vrlo vitak, tanahan (Lîp je de{kë: visëk i tÅnkovït.)

tÅnkovîtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tÅnkovitîjÆ) - onaj koji je vrlo vitak, tanahni (PogjçdÅj kakô j lîpo vïdet tÅnkovîtÿga/ tÅnko-vîtæga mladï}a!)

tanjåt, gl. nesvr{. (tanjâ{, tanjâj¤) - kunjati, drijemati (Nôna tanjâ na ëtomÅnu.)

tapâj, m. Gjd. tapjå - 1. panj (Klå-la sÅn rô`icu na tapâj.); 2. pod-lo`ni panj za cijepanje drva (isto: knålo, tnålo, cok) (SV) (Hôj na tapâj rascÆpåt drvë.)

tåpæd/tråpæd, m. - sobna prostir-ka: tepih (SV) (isto: tïpeh, tçpih) (Ne sidîn na tlÇ leh na tåpædu/tråpædu!)

tapjåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tapjatïjÆ) - zdepast, nespretan (SV) (Tapjåt je, kod i otåc mu.)

tapjâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tapjatîjÆ) - zdepasti, nespretni (SV) (Ma, ba{ je moglå kakë-voga/kakëvega lïpjæga nâ}, a ne onôga/onêga tapjâtÿga/ tapjâtæga.)

tÅprvç~ær, pril. - prekju~er uve~er (SV) (Do{lï su tÅprvç~ær.)

tÅp›vidÅn, pril. - prekju~er (Kad je do{âl? TÅp›vidÅn!)

tÅprvojÇtro, pril. - prekju~er uju-tro (SV) (Do{ãl je tÅprvojÇtro.)

tÅprvunô}, pril. - preksino} (isto, ali novije: prçksinÿ}/prçhsinÿ}) (SV) (Pådalÿ j tÅprvunô}.)

tapûn, m. Gjd. tap¤nå - 1. ~ep (Z tap¤nôn se za~epî bocûn.); 2. pren. kratki, debeli prst (I mâlÅ jÆn ïmÅ tap¤nï. AlÆ j tô g›do vïdet na divõj~ici!)

tâp¤t, pril. - tada, upravo taj put (Ba{ tâp¤t nîs bÆlå vå {kÿli.)

taråc, m. Gjd. taråca - bru{eni betonski pod (SV) (Na taråcu se lîpo tãncÅ.)

tÅråc, m. Gjd. tÅrcå - moljac (SV) (Vås bîj/bÆjåc su tÅrcï projïli.)

tÅråctãnci

655

taråca, `. - terasa (SV) (Dëkasno smo sidçle na taråci i }akulå-le.)

taracåt, gl. nesvr{. (taracâ{, tara-câj¤) - betonirati terasu (JÇtra }emo taracåt. ]ê{ nÅn dô} pomë}?)

tÅrân/tãran (tÅrnâ/tãrna, tÅrnô/tãrno), neodr. pridj. (komp. tÅrnïjÆ) - tovaran, te`ak, ~vrst, velik (Op›tÆl sÅn kë{ - tô tÆ j bîlo brïme tÅrnô/tãrno!)

tÅrnî/tãrnÆ (-â/-Å, -ô/-ÿ), odr. pridj. (komp. tÅrnîjÆ) - tovarni, te{ki, ~vrsti, veliki (Nosül je tÅrnô/tãrnÿ brïme.)

tarûj, m. Gjd. tar¤jå - okrugli dr-veni pladanj za palentu (Måt je stræslå pinjåtu na tarûj.)

tÅrvçs, m. - prega~a (Klådi tÅrvçs da se ne zablåtÆ{)

tÅrvçsi}, m. - prega~ica (K¤pïlÅ j mî}ÿj tÅrvçsi} pa skÇpa kÇha-j¤.)

tâst, m. - tast, `enin otac (isto: ta-stïna) (Tâst nÅn je ~Çda pëmo-gÅl.)

tãstÆ/tüstÆ (tãstÅ, tõstÿ), zamj. - upravo taj (TãstÆ/tüstÆ ~ovïk mæ j stûkÅl.)

tastïna, `. - tast, `enin otac (isto: tâst) (Tastïna nÅn je ~Çda pëmogÅl.)

tå{} (ta{}å, tå{}o), neodr. pridj. (komp. ta{}ïjÆ) - 1. mr{av, plos-

nata trbuha i stra`njice (Ta{}å si, nümÅ{ ni rïti ni trbÇha.); 2. pren. prazan (SH) (Nïkako mÆ j râbu{ tå{}.)

tå{}Æ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ta{}îjÆ) - 1. mr{avi, koji ima plosnat trbuh i stra`njicu (Tå{}Æ ~ovïk ne môrÅ påzit ~a jî.); 2. pren. prazni (Srï}a da si mi dâl tâ tå{}Æ râbu{!)

tå{ka/tâ{ka, `. - `enska torbica (Sçga tÆ j va tôj tå{ki/tâ{ki.)

tå{kica/tâ{kica, `. - mala `enska torbica (Va tå{kicu/tâ{kicu mi nï{ ne stâne.)

tât, m. - lopov, razbojnik (Onï su tâti, sç bi nÅn proneslï.)

taulåc, m. Gjd. ta¤lcå - ravna plo~a od dasaka ili tavalona, obi~no na lu~kim kolima, pri-kolicama ili na kamionu za pri-jevoz dasaka ili trupaca (SV) (Dåske i taval¤nï su na ta¤lcÇ.)

tavajôl, m. - stolnjak (isto: stõlnjÅk) (Tavajõl sÅn polêla z vÆnôn, pa mÆ j oståla flçka.)

tavalôn/tavalûn, m. Gjd. tava-lÿnå/taval¤nå - daska debela cca 5 cm (SV) (Pos¤dül mÆ j svojï tavalÿnï/taval¤nï.)

tavçla, `. - crijep (PoslÅgåli su tavçle na krôv.)

tavçlica, `. - kerami~ka plo~ica (PromÆnïli su tavçlice va kupa-ôni.)

tavçlicataråca

656

tavijôl, m. - platneni ubrus za zamatanje ili pokrivanje hrane (Måt bi nÅn våvÆk doneslå ma-rändu zamotânu va tavijôl.)

tç}, gl. nesvr{. (te~ç{, te~û) - 1. tr~ati (Teklï smo kulïko nas nëge nësæ.); 2. te}i (o vodi) (Dâ GonjÇ{a te~ç?)

tegïnja, `. - mu~nina, nagon na povra}anje (Nïkakova tegïnja mÆ j.)

tægnÇt, gl. svr{. (tägne{, tägn¤) - dospjeti u~initi (NÆsân tægnûl tô storït.)

tçhtat, gl. nesvr{. (tçhtÅ{, tçhtaj¤) - tap{ati koga po ramenu (SH) (U`ålÅ mæ j tçhtat po råme-nu.)

têk, m. - tek, apetit (isto: petîd) (Onå ïmÅ dëbÅr têk, lîpo pojî.)

tek/tekar, vezn. - tek (Tek si do{lå i ve} da grê{ }å.)

têka, `. - bilje`nica (PÇna mÆ j tõrba knjîg i têk.)

tekû}, pril. - tr~e}i (Do{lâ j tekû} ëzdomi.)

teku}üna, . Gmn. teku}în - teku-}ina (RçkÅl jÿj je duhtôr da môrÅ pït ~Çda teku}ünæ.)

tçk¤t, m. - nametnik na peradi (SV) (Këko{e su pÇne tçk¤tÆh.)

tekutjîv (tekutjïva, tekutjïvo), neodr. pridj. - koji ima tekute (SV) (Këko{e su tekutjïve.)

tekutjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upravo onaj koji ima tekute (SV) (Odvojï tekutjîv¤ këko-{u!)

tçla, `. - vrsta debeloga platna, jadro (SV) (S tçl¤n se mëre po-krït stôg ili vôz ili ~â takëva.)

telåc, m. Gjd. tælcå - 1. tele (Bekãr je ubîl tælcå.); 2. pren. glup ~ovjek (Tî si tælcÇ vçrovÅl pa si ostâl telåc.) � ‘bÅjït kod telåc va {âræ vrãta - ~uditi se, gledati priglupo (@bÅjül je va plë~u kod telåc va {âræ vrãta. Nïkad od njegå dobrå {kolâ-na.)

telåc, m. Gjd. tælcå - sluzavi vin-ski ili octeni talog (Na dnÇ bo-c¤nâ j telåc.)

tæl~ï}, m. - tel~i} (Na}ås je zlæglå lÆpogå/lÆpegå tæl~ï}a.)

telä}Æ (-Å, -æ), odr. pridj. - tele}i (PrëdÅl je trî telä}æ kë`e.)

telefôn, m. - telefon (Na cêdulu mi zapÆ{ï brôj telefôna.)

telçtina/telçtovina, `. - teletina, tele}e meso (Nîs jå nïkad telç-tinæ/telçtovinæ jïla.)

televîzija, `. - televizija (Vïdela sÅn {îmije na televîziji.)

telïca, `. - mla|a junica (Kråva nä}e sêna, a telïca ëtavæ, hëdi Frâne, po trÅvê.)

telï~ica, `. - mla|a junica, od milja (Slåbo sasç telï~ica!)

tavijôl telï~ica

657

têlo, s. - tijelo (Së têlo me bolï.)Têlova, `. - Tijelovo, crkveni

blagdan i svetkovina Euharisti-je, ustanovljenja Sv. Mise (Na Têlovÿ j vçlÅ pro{ê{ija.)

tæmperân [tæÜperân] (-a, -o), neodr. pridj. - istu~en brzim i o{trim udarcima (odnosi se na namirnice, primjerice jaje) (Nå vrelo ÇlÆ/Çj¤ zïlÆj tæmperâno jâje.)

tæmperân [tæÜperân] (-a, -o), neodr. pridj. - zagrijan do umje-rene temperature (Jê mlÆkë tæmperâno?)

tæmperåt [tæÜperåt], gl. nesvr{. (tæmperâ{ [tæÜperâ{], tæmpe-râj¤ [tæÜperâj¤]) - 1. udarati pjenja~om ili vilicom (primje-rice jaje) (Onda jâje jâko tæm-perâ{ i zïlije{ ga va cÇru.); 2. {iljiti olovku (^å tô dçlÅ{ z nô`ÿn? Tæmperân lâpi{.); 3. za-grijavati do umjerene tempe-rature (SV) (isto: tæmperîrat [tæÜperîrat]) (Måt ti tæmperâ mlÆkë pa }e ti ga prelêt va bë-cicu.)

tæmperatûra [tæÜperatûra], `. - tjelesna temperatura (isto: fê-bra) (Vïdi kakë si bëlÅn, zmïri målo tæmperatûru!)

tæmperîrat [tæÜperîrat], gl. nesvr{. (tæmperîrÅ{ [tæÜperîrÅ{], tæmperîraj¤ [tæÜÜperîraj¤]) -

zagrijavati do umjerene tem-perature (isto, zn 3: tæmperåt) (Måt ti tæmperîrÅ mlÆkë pa }e ti ga prelêt va bëcicu.)

tända, `. Gmn. tênd - platneni zastor, zaslon (Klåli su tändu a{ da jÆn sûnce smätÅ.)

tändit, gl. nesvr{. (tändÆ{, tändæ) - shva}ati, razumjeti, mariti (Nï{ ne tändÆ{! ^å ne razumî{ ili te nî brîga?)

tänfanjÆ, s. - zastarj. umak za po-lijevanje palente, poljeva~a (Za obçd smo tänfanjÆ i paläntu kÿmpirïcu.)

tæntåt, gl. nesvr{. (täntÅ{, täntaj¤) - navaljivati, moljakati (SV) (Kî tæ j vrâg tæntâl pô} tåmo?)

tæntogå, pril. - u me|uvremenu (Sï smo lîpo sçli i tæntogâ j do-{âl nôno pa sÅn mu se stâl.)

tepåc, m. Gjd. tæpcå - stap: po-kretna {ipka u maslenici ili pu{kalici (SV) (Tepåc je ôn {}âp va måslenici s kîn se t¤~ç po {kårupu dok se ne storî pû-tÅr.)

tçpÅl (teplå, teplo), neodr. pridj. (komp. teplïjÆ) - topao (Jâkÿ j tçpÅl, mõrda ïmÅ tæmpera-tûru.)

tepenïca, `. - surutka (SV) (Tepe-nïcÅ j onâ teku}üna ~å ostâne va måslenici kad se napråvÆ pûtÅr.)

têlo tepenïca

658

tçpih, m. - prostirka, tepih (isto: tåpæd/tråpæd, tïpeh (Jå~æ klôfÅj po tçpihu!)

tçpka, `. Gmn. tçpÅk - vrsta kru-{ke sa sme|im, lagano nagnji-lim mesom (SV) (DÅlå mÆ j vrï-}icu tçpÅk.)

tçplÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. teplîjÆ) - topli (Têsto se klÅdç nå tçplÿ mçsto i pokrîje se tavijôlÿn i s tçplÆn ku{inï}æn.)

teplüna, `. Gmn. teplîn - toplina, vru}ina (isto: vru}üna) (Ne zïhÅjÅj vân po tôj teplüni!)

teplït /se/, gl. nesvr{. (tçplÆ{ /se/, tçplæ /se/) - grijati /se/ (KådÆ j? - TçplÆ se pu {pãrheta!)

tçplo, pril. - toplo (Tçplÿ j pa sÅn se {lå rashlÅdît va konëbu.)

tçret, m. - teret (isto: karâg/karâk) (Kad se trçfæ dvâ tråhtora na uskôn, ugübje se/ugübÅ se ôn kî ïmÅ månjæ tçreta)

terîna, `. - zdjela (isto: {kudçla, zdçla) (O�vÿ j jo{ nônina terî-na!)

tärmæn, m. Gjd. tärmena - termin za ko}enje ivotinje (SV) (JÇtra jÿj je tärmæn, a menï se vïdÆ da nç b¤ nï{.)

terÇso, m. - ruski/indijski ~aj (Plo-vân ne pijç kafç, sâmo terÇso.)

têsÅn (tæsnå, têsno), neodr. pridj. (komp. tesnïjÆ) - tijesan (Nî

trîba nosït têsni postolï po zÆ-mï a{ ~ovïk mëre dobït buhãn-ci.)

tçsÅr, m. - tesar (SvêtÆ Jësip je bîl tçsÅr.)

tesåt, gl. nesvr{. (tç{e{, tç{¤) - 1. tesati (Onï su tçsali, a onâ j, nebëga, pobïrala {kõrci za sagrçt se.); 2. pren. glasno ka{-ljati (Cêlu nô} sÅn tesåla. Nîs ëka sklopïla.)

tçst, gl. nesvr{. (tepç{, tepû) - tu}i (Måt tepç pûtÅr.)

testên (testenå, testeno), neodr. pridj. - koji je od tijesta (MÆsïlÅ j pÅ j så testenå.)

testênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - upravo onaj koji je od tijesta (Nå ti jednå testênÅ r¤kå!)

têsto, s. - tijesto (F›ki}i ti se dçlaj¤ sçjedno kod i makar¤nï leh se s p›sti pomï}i{no, na sïtno otküdÅ od têsta.)

tç{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tç‘Æ) - te{ki (]apåla gÅ j tç{kÅ bôl.)

te{ko}å, `. - te{ko}a, `alost (Kad dõjde te{ko}å, ~ovïk je vås te{ko}ân.)

te{ko}ân (te{ko}nå, te{ko}no), neodr. pridj. (komp. te{ko}nïjÆ) - tjeskoban, alostan, zabrinut (Kad dõjde te{ko}å, ~ovïk je vås te{ko}ân.)

te{ko}ântçpih

659

te{kô}nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. te{ko}nîjÆ) - tjeskobni, alosni, zabrinuti (Te{kô}nÿm¤/te{kô}-næm¤ j ~ovïk¤ våje poznåt da se radi nï~esa pojüdÅ.)

te{tamênt/ti{tamênt, m. Gjd. te-{tamänta/ti{tamänta - oporu-ka, testament (Kî znâ jê l napÆ-sâl te{tamênt/ti{tamênt?)

tçt, gl. svr{. - htjeti (isto: otçt): a) u izjavnim i uskli~nim re~e-nicama u nagla{enu obliku u zna~enju ’ho}u’ i dr. (}Ç, }ç{, }ç, }çmo, }çte, }ç) (Storï kåko }ç{!); (MïslÆ{ da }e ti kî pomë}? - Ma }ç!); (^å ga nä}ete më} obrnÇt? - Aj }çmo!); b) u upit-nim re~enicama u nagla{enu obliku u zna~enju ’ho}u li’ i dr. (}û, }ê{, }ê, }êmo, }ête, }ê) (]ê{ dô} do menç? - ]Ç!); (]êmo se tû}? - Nä}emo!); (]ê-te mi pomë}? - ]çmo!); c) u ne-nagla{enu obliku u zna~enju ’}e’ i dr. (}u, }e{, }e, }emo, }ete, }e) (Lîpo }u ga obdçlat.); (Orïhi }emo pobråt kad ozrê-n¤.); d) u zanijekanu odliku u zna~enju ’ne}u’ i dr. (næ}Ç, nä}e{/näte{, nä}e/näte, nä}e-mo/nätemo, nä}ete/nätete, nä}e/näte) (]û ti pomë}? - Nä-}e{!); (Nä}emo se s våmi bÆ-våt!); (Zâ~ nä}ete dô}?)

tetå/têta, `. - 1. tetka, ujna, strina (Sîn re~emë tetå/têta: i måte-

rinÿj sestrï i bãrbinün `enÅn!); 2. bilo koja ena, prisno (Tetå/têta, dãjte mi pakçti} `vâk!)

teto{it, gl. nesvr{. (teto{Æ{, teto{æ) - teto{iti, njegovati (SH) (Måt våvÆk tetë{Æ dïcu.)

te‘âk, m. Gjd. te‘Åkå - nadni~ar (Imçli smo te`Åkï za kosït.)

tç‘ak (te{kå, tç{ko), neodr. pridj. (komp. tç‘Æ) - te`ak (Tç`ak je bårat s tëb¤n.)

te‘akïnja, . - nadni~arka (Mårice, bî{ mi {lå za te`akïnju a{ mi nî kî kopåt?)

te‘å{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - te`a~ki (Tî si skÇhala te`å{kÆ obçd, a mî cêli dân le`Æmë.)

tæ‘ït, gl. nesvr{. (tä‘Æ{, tä‘æ) - te-`iti, stremiti (^ovïk môrÅ tæ`ït bëjæmu.)

tî, zamj. Gjd. tebç - ti (Tî si menç va‘gÅlå smçtami, jå }u tebç z ognjên!)

tü~jÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - pti~ji (Nî jÿj pu nås pofålelo ni tü~jæga mlÆkå.)

tï}, m. - ptica (BelogÇzÅ j tï} z bêlÆn pärjæn na rïti.)

tï}i}, m. - pti~ica (Må{kÅ j ubïla tï}i}a!)

tï}ina, . - pti~urina (Nïkakÿv vçlÆ tï}inÅ j bîl na orïhu.)

tïho, pril. (komp. tï{æ) - tiho (Tï{e govorï da te kî ne ~ûje.)

tïhote{kô}nÆ

660

tïkat, gl. nesvr{. (tïkÅ{, tïkaj¤) - u~iti dijete hodu (SV) (DÆtç ïmÅ lçto dân, a jo{ ga nÆsû pë~æli tïkat. Bôg znâ kad }e shodït!)

tÆkåt /se/, gl. nesvr{. (tü~e{ /se/, tü~¤ /se/) - doticati /se/, dirati /se/ (Ne smî ti se tô tÆkåt a{ bi se moglo takåt!)

tïkva, `. Gmn. tïkÅv - 1. tikva (Na lÆhî j lÆpïh tïkÅv!); 2. pren. pra-znoglava osoba (Tïkvo jednå, ~å ne mëre{ nï{ zapåmetit?)

tïkvica, `. - povrtnica: tikvica (Bëme smo se ovogå/ovegå lçta najïli tïkvÆc.)

tümbÅr [tüÜbÅr], m. - pe~at (isto: pe~åt) (Na dnë pÆsmå }e ti abukât udrït tümbÅr.)

tÆmbråt [tÆÜbråt], gl. nesvr{. (tÆm-brâ{ [tÆÜbrâ{], tÆmbrâj¤ [tÆÜ-Ü-brâj¤]) - pe~atiti, udarati pe~at (Dnë pÆsmå }e ti abukât tÆm-bråt.)

tïme, s. Gjd. tïmena - tjeme (Pãl je pa m¤ j råna na tïmenu.)

timænåc, m. Gjd. timæncå - tjeme-nica: lju{tenje osjetljive ko`e na tjemenu djeteta (isto: tïme-nica) (Danås ve} rætkë kô dÆtç ïmÅ timænåc.)

tïmænce, s. - tjeme u maloga dje-teta (Vïdi mu tô tïmænce!)

tïmenica, . - tjemenica: lju{tenje osjetljive ko`e na tjemenu dje-teta (isto: timænåc) (Danås ve} rætkë kô dÆtç ïmÅ tïmenicu.)

tïmidÅn (tïmidna, tïmidno), neodr. pridj. (komp. timidnïjÆ) - miran, usporen, neupadljiv (H}är je `Ævå, a sün jÆn je tïmidÅn.)

tïmidnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. timidnîjÆ) - mirni, usporeni, neupadljivi (Nä}e{ s tïmidnÆn nïkad nï{ b›zo storït ni b›zo kåmo dô}.)

timûn, m. Gjd. tim¤nå - upravlja~ vozila (kormilo, volan) (Posê-de ju na timûn pa se vëzæ.)

timunåt, gl. nesvr{. (timunâ{, ti-munâj¤) - upravljati vozilom, davati smjer kretanju (KëmÅ} timunâ kakô j velïk timûn.)

tünta, . Gmn. tînt - crnilo (Na dr-`ålo bi se klålo perë i zamÅ-kålo va tüntu.)

tïpÅl, m. Gjd. tïpla - tipla, plasti~na osnova u koju ulazi vijak (Zo-vï me kad zbœ{Æ{ pa }u ti tïpli donçst.)

tïpeh, m. - sobna prostirka: tepih (SV) (isto: tapêd/trapêd, tçpih) (Jå~e klôfÅj po tïpehu!)

tiramôla, `. - u`e za vje{anje ru-blja nategnuto preko kolotura izme|u dva zida (Mû` jÿj je klâl tiramôlu pa sad ïmÅ kadï razgrnÇt.)

tirãnti, m. mn. - naramenice za hla~e (DÆtç nësÆ bragç{e na tirãnti.)

tïkat tirãnti

661

tïrat, gl. nesvr{. (tïrÅ{, tïraj¤) - tjerati (DÅ j za njîn {âl nïkakÿv ~›nÆ påsi}. Da gÅ j tïrÅl, ma da se nü dâl ni za mãjku }å!)

tüstÆ (tãstÅ, tõstÿ), zamj. - upravo taj (Obû} }u drÇgÆ bærhân a{ mi se tüstÆ jâko mr`jâ.)

tï{ika, . - bolest su{ica, tuberkulo-za (isto: {u{ïca) (P›vÿ j bîlo fânj judîh bõlnÆh od tï{ikæ.)

tï{jÅr, m. - stolar (isto: stolÅr) (^Çda [u{å~anÆh je imçlo År-mÅrï kî su storïli grëbni{kÆ tï-{jÅri.)

ti{jarïja, . - 1. stolarska radionica (Nãjprvÿ su dçlali zâ se, a pë-tli su ëprli ti{jarïju.); 2. stolarija (Jå ti{jarïju vôlÆn i tô rådo dçlÅn.) (isto: stolarïja)

tîtilat, gl. nesvr{. (tîtilÅ{, tîtilaj¤) - bacati {to okruglo (loptu, bo}u, staklenku) tako da se jedva kre}e (Tœst¤ bë}u tîtilÅj i pÅrtîdÅ j nå{a.)

tîtilica, `. - specifi~an na~in bacanja ~ega okrugloga (lopte, bo}e, staklenke) tako da se jedna kre}e (Dobïli su gôl na tîtilicu.)

tïtrat, gl. nesvr{. (tïtrÅ{, tïtraj¤) - 1. titrati (Dâ j Mãjka Bë`ja molïla topôl da j¤ zaklënÆ, a kad nî otêl, tâ da gÅ j prokjælå da nçka nïkad nümÅ mîra. Od ÿnpût da topolÇ våvÆk lîsti

tïtraj¤.); 2. pren. s pretjeranom se pomnjom odnositi prema kome (VåvÆk je tïtrala oko njegå, a njegå nî bîlo brîga zâ nju.)

tkålica, `. - tkalja (SV) (Tkålice su od vÇne tkåle pla{}çnice i po-njåve.)

tkåt, gl. nesvr{. (tkç{, tkû) - tkati (Tkålice su od vÇne tkåle pla{}çnice i ponjåve.)

tla~ïna, `. - visok krvni tlak (Tla-~ïna me mÇ~Æ!)

tlâk, m. - tlak (odnosi se samo na krvni tlak) (I�mÅ visëk tlâk.)

tlåpast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tlapastïjÆ) - koji pripovijeda besmislice, koji tlapi (SV) (Ma, ba{ je tlåpast, smîrÿn beda-sto}ç povädÅ.)

tlåpastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tlapastîjÆ) - upravo onaj koji pripovijeda besmislice, koji tlapi (SV) (TlåpastÆ ~ovïk tlãpÆ.)

tlâpina, . - osoba koja pripovijeda besmislice, koja tlapi(SV) (Ma, tlâpina, smîrÿn bedasto}ç po-vädÅ.)

tlÅpït, gl. nesvr{. (tlãpÆ{, tlãpæ) - tlapiti, buncati, bulazniti (Tlå-pastÆ ~ovïk tlãpÆ.)

tlçt, gl. nesvr{. (3. l. jd. tlîjæ, tlîj¤) - tinjati (U`ålÿ j cêl¤ no} tlçt drvë na ognjï{}¤.)

tlo, s. - tlo (Måt rîbÅ tlë.)

tïrat tlo

662

tloh, m. - tlo (Ne hïtÅj tê }ïke po tlohÇ.)

tmåt, gl. nesvr{. (tmç{, tmû) - biti u stanju vrlo lagana i nemirna sna, biti u polubudnu stanju (isto: kmåt) (Cêlo jÇtro tmç!)

tnålo, s. - podlo`ni panj za cije-panje drva (isto, zn. 2: cok, tapâj; knålo) (Na tnålu se cüpÅ, a ne na betônu.)

tobolåc, m. Gjd. tobÿlcå - drvena posuda s remenom koja se u~vrsti oko pojasa, a slu`i za dr`anje brusa i teku}ine ko-jom se brus vla`i pri ko{nji (SV) (isto: t¤låc) (Va tobÿlcû j bîl brûs, målo sêna i vodå i tô sæ j nosïlo oko pâsa.)

tÿbo‘e/tÿdabo‘e, pril. - tobo`e (Do{lâ j k menï tÿbë`e/tÿda-bë`e da vïdÆ kakë sÅn, a zå-sprÅvæ da vïdÆ dâ znân da sæ j z mû`æn pokÅråla.)

to~Ån (to{na, to{no), neodr. pridj. - to~an (U~ïtejicÅ j të{na, nïkad ne zakåsnÆ.)

to~ït, gl. nesvr{. (to~î{, to~ê) - to-~iti (Ne to~ï mu vï{e rakïjæ!)

to~ït /se/, gl. nesvr{. (to~Æ{ /se/, to~æ /se/) - 1. kotrljati /se/ (Kë-lo se të~Æ po cçsti.); 2. valjati /se/ (SV) (Dicå se të~æ po trÅvï.)

to}, m. - umak (Da si mi dÅlå të}a, jå bÆn të}Ål.)

to}âda, . - obilan i ukusan umak u koji se uma~e kruh ili pa-lenta (Ali tÆ j dobrå to}âda! Jë{ dÅ j kûs paläntæ!)

to}åt, gl. nesvr{. (to}Å{, to}aj¤) - umakati kruh ili palentu u umak (Da si mi dÅlå të}a, jå bÆn të}Ål.)

to}çt, m. - to~ka, to~kica (Ob¤klâ j lîpu håju na to}çti.)

tôfat /se/, gl. nesvr{. (tôfÅ{ /se/, tôfaj¤ /se/) - 1. udarati /se/ (Smîrÿn se tõfÅn va nåpu a{ je nïsko stãvna.); 2. silom /se/ hraniti; kljukati /se/ (TôfÅ se a{ da bi se otçla podebjåt.)

tofn¤t /se/, gl. svr{. (tôfne{ /se/, tôfn¤ /se/) - naglo /se/ udariti (Påzi da se ne tôfne{ z glÅvûn!)

tofnjæn (tofnjena, tofnjeno), neodr. pridj. (komp. tofnjenïjÆ) - udaren pren. }aknut, lagano poreme}en (Nî ôn ~ïst, tëfnjæn je vå glÅvu.)

tofnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tofnjenîjÆ) - udareni pren. }aknuti, lagano poreme}en (Tî z tëfnjenÆn rasprãvjÅ{, ma ~å ti se tô vïdÆ?)

tõmbat se [tõÜbat se], gl. svr{. (tõmbÅ{ se [tõÜbÅ{ se], tõm-baj¤ se [tõÜbaj¤ se]) - koturati se, kotrljati se (Bå~va se tõmbÅ pëzdÿlu.)

tõmbula [tõÜÜbula], `. - tombola, popularna dru{tvena igra (Vå-

tloh tõmbula

663

vÆk se povädÅ da m¤ j ëno ÿn-pût ôn narïhtÅl da dobîje na tõmbuli.)

tõmbulat se [tõÜbulat se], gl. nesvr{. (tõmbulÅ{ se [tõÜbulÅ{ se], tõmbulaj¤ se [tõÜÜbulaj¤ se]) - igrati tombolu (@änskæ su tõmbulale po nedïji va Srçdnjæn SelÇ na {tärni.)

tÿndîn, m. - valjkasta metalna {ip-ka (SV) (S¤sçd mÆ j dënesÅl tç`ak tÿndîn.)

tonÇt, gl. nesvr{. (tone{, ton¤) - tonuti (Dâ drvë tëne va vodï? - Ne.)

top, m. Gjd. topå - top (Va råt¤ j bîl na topÇ.)

topït, gl. nesvr{. (topî{, topê) - 1. topiti (Topïli smo mâst.); 2. otapati {to (Snîg sæ j pë~æl topït.)

topôl, m. Gjd. topolå - topola (Nå sræd PôjÅ j bîl velï topôl.)

topolïca, . - jablan (SV) (Va cimî-ter¤ j fânj topolîc.)

topolovina, ‘. - obra|eno drvo topole (Bân~ine su se dçlale od topolëvinæ.)

toporï{}æ/topolï{}æ, s. - drveni dr`ak alata (sjekire, lopate, gra-balja i sl .) (isto: dr‘ålo (zn. 1), månig, recâj) (Toporï{}æ sæ j prekïn¤lo.)

tôrÅnj, m. Gjd. tõrnja - toranj (I v RÆkî j kôsÆ tôrÅnj.)

tõrba, `. - torba (Kakôv d’a~ï}, a kakëva tõrba!)

tõrk¤l, m. Gjd. tõrkula - pre{a za tije{tenje tropa (komine) (Bî{ mi i ovô lçto pos¤dîl tõrk¤l, a{ ga nîs imêl { ~în k¤pït?)

tÿrkulåt, gl. nesvr{. (tÿrkulâ{, tÿr-kulâj¤) - tije{titi trop u torkulu (Mî }emo tÿrkulåt, a vî nosïte i sträsÅjte grëzjÆ nûtra.)

tÿrnåt se, gl. svr{. (tÿrnâ{ se, tÿr-nâj¤ se) - vratiti se (Re~û jûdi da se nî dobrë tÿrnåt kad se kåmo pãrtÆ.)

tõrta, . Gmn. torÅt - torta, vrhun-ska slastica punjena nadjevom (Ovî mî}Æ pirunï}i su za tõrtu.)

to{nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - to~ni (Srï}a dÅ j zælå të{n¤ Çru, a{ ovâ grê nåprvÿ.)

to{no, pril. - to~no (Rï`Æ se po tôj Çri a{ onå rê të{no.)

tovâr, m. Gjd. tovåra - magarac (isto: osâl) (Tovãr je trdoglåvo blâgo, alÆ j korïsÅn.)

tovâru{, m. - zastarj. drug, prija-telj, sudrug (isto: pÅjdâ{) (Mî smo tovâru{i jo{ z võjskæ.)

tr, vez. - pa (SV) (^å mi tô povä-dÅ{, tr sÅn bîl tåmo.)

trâg, m. Ljd. trÅgÇ - trag (Na{lï smo trâgi od jçlena na kalïni.) � ni trâga ni glâsa - dugotrajno nejavljanje, bez ikakvih vijesti

tõmbulat se trâg

664

o kome ili ~emu (Od kad je pro{âl va Mçriku nümamo od njegå ni trâga ni glâsa.)

tragå~e, `. mn. - nosila koja nose dvije osobe, a slu`e za prije-nos rasutoga tereta (SV) (Tô vÅn je nãjlagje nosït na tragå~ah.)

tråhtÿr, m. Gjd. tråhtora - traktor (Va Slavôniji su jûdi s tråhtÿri blokîrali cçste da jÆn se vï{e plãtÆ za {enïcu.)

trâjat, gl. nesvr{. (trâje{, trâj¤) - trajati (Kulïko tâ prästava trâje?)

trãjba, . Gmn. trâjb - velika koli-~ina (Prçd domÿn je cêla trãj-ba de{kîh.)

tråkavica, . - trakavica (Tråkavicu mëre imçt i blâgo i ~ovïk.)

tramåk, m. - mu~no i naporno po-micanje, premje{tanje predme-ta (SV) (Premæ{}åli su mobîliju! Tô j bîl vçlÆ tramåk.)

tramakåt, gl. nesvr{. (tramakâ{, tramakâj¤) - mu~no i naporno prenositi {to s jednoga mjesta na drugo (SV) (Smîrÿn nî~ tra-makâ.)

trãmbit, m. - veliko imanje (SH) (K¤pïli su vçlÆ trãmbit.)

tråmÆ‘, m. - vrsta nosiljke s mre-`astim dnom kroz koju dvije osobe potresaju}i prosijavaju smjesu vapna i cementa (SV) (Hôj k s¤sçdu pos¤dït tråmÆ` a{ môrÅmo prësæt mêl.)

trami‘åt, gl. nesvr{. (trami‘â{, trami‘âj¤) - prosijavati trami-`om (SV) (Hôj k s¤sçdu pos¤-dït tråmÆ` a{ nümÅmo { ~în trami`åt.)

tram¤ntâna/trm¤ntâna, `. - tra-montana, zapadni vjetar (SV) (ObrnÇlÿ j na tram¤ntânu/tr-m¤ntânu.)

trÅn{îrat, gl. nesvr{. i svr{. (trÅn{îrÅ{, trÅn{îraj¤) - koma-dati i raskomadati velik komad mesa neposredno prije pri-pravljanja za jelo (SV) (Bekãr jÆn trÅn{îrÅ mêso.)

tråp, m. - jama iskopana u zemlji za ~uvanje namirnica, naj~e{-}e krumpira (Pœn je tråp kÿm-pÆrå.)

tråpÅn, m. Gjd. tråpana - ru~na bu{ilica (SV) (isto: dråpÅn) (TråpÅn je rÇ{nÅ bœ{ilica.)

tråpit se, gl. nesvr{. (tråpÆ{ se, tråpæ se) - trapiti se: mu~iti se oskudicom (Mû` jÿj ne dçla pa se ve} lçto dân tråpæ.)

trãmpit /se/ [trãÜpit /se/], gl. svr{. (trãmpÆ{ /se/ [trãÜpÆ{ /se/], trãmpæ /se/ [trãÜpæ /se/]) - zamijeniti s kime kakvu vri-jednost (]êmo se trãmpit? Jå }u ti dåt lâpi{, a tî menï brï-salo.)

tråpula, `. - zamka za `ivotinje (SV) (isto, ali za mi{eve: mï-

tragå~e tråpula

665

{njÅk) (Klåst }u tråpulu va ko-nëbu a{ sÅn ~êra vïdæl mï{a.)

trapulåt, gl. nesvr{. (trapulâ{, tra-pulâj¤) - pren. baviti se pre-prodajom i drugim nedopu{te-nim poslovima (SV) (Såk¤ {e-temân¤ j va Tâliji i våvÆk nî~ trapulâ.)

tråtit, gl. nesvr{. (tråtÆ{, tråtæ) - tratiti, tro{iti bez mjere, uni{ta-vati (On nësÆ sõldi, a onå jih tråtÆ.)

trÅvå, `. - trava (P›vÿ se nÆsmë smçli ni igråt va trÅvï, a danås je nî kî kosït.)

tråvarica, `. - rakija s travama (Va tråvaricu se klÅdç pâr lÆ-stîh re{ejåkæ.)

travïca, `. - travica (Nå{i kujîni ïmaj¤ lîpu travïcu pred kÇ}¤n.)

travïna, `. - gusta, nepoko{ena trava (Sç jÆn je pÇno travïne oko kÇ}e! Da nî gdô pokosït!)

travestîd, m. - istra`itelj, detektiv (SV) (Nü mu bîl dësti abukât leh je i travestîda zvâl!)

trbÇh, m. - trbuh (Sïnÿ} nîs do{âl a{ mæ j nïkÆ vrâg nadræpîl, nï-kako mæ j zavÆjålo va trbÇhu.)

trbuhåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. trbuhatïjÆ) - koji ima velik trbuh (isto: trïpast) (Fânj pojî pÅ j trbuhåta.)

trbuhâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. trbuhatîjÆ) - upravo onaj koji

ima velik trbuh (isto: trïpastÆ) (Ne znâ{ kî j lïpjÆ, trbuhâtÆ ili glavâtÆ.)

trbÇ{i}, m. - trbu{~i} (Nî {âl od sebç pa ga bolî trbÇ{i}.)

trbÇ{ina, `. - trbu{ina (Da ne jî ~Çda, a vïdi kakôv trbÇ{inu ïmÅ.)

t›cat, gl. nesvr{. (t›cÅ{, t›caj¤) - mrzovoljno {to odguravati, odbacivati (Ne t›cÅj tô ëkoli!)

t‹d/t›d (tÈdå/trdå, t‹do/t›do), neodr. pridj. (komp. t›jÆ) - tvrd (SV) (Nî bçdast, alÆ j t›d, kva-dråt i tç{kÿ j { njîn.)

t‹dÆ/t›dÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - tvrdi (SV) (DënesÅl mÆ j nïkakÿv t‹dÆ/t›dÆ ba{kët. Ma, bül je t‹d/t›d kod kåmÆk.)

tÈdåc/trdåc, m. Gjd. tÈcå/trcå - otvrdnu}e ko`e (od rada ili od tvrdih cipela) (SV) (Pëve~ær namë~Æn nëge i z `ilçtÿn znå-mæn tÈdåc/trdåc.)

t›dit, gl. nesvr{. (t›dÆ{, t›dæ) - uporno tvrditi (TrdogâvÆ ~ovïk sîn svojç t›dÆ.)

trdoglâv (trdoglåva, trdoglåvo), neodr. pridj. (komp. trdogla-vïjÆ) - tvrdoglav (SV) (isto: ba-tåt) (On je trdoglâv.)

trdoglâvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. trdoglavîjÆ) - tvrdoglavi (SV) (isto: batâtÆ) (TrdogâvÆ ~ovïk sîn svojç t›dÆ.)

trapulåt trdoglâvÆ

666

trç}Æ/trçtÆ (-Å, -æ/-ÿ), red. br. - tre}i (Tô jÿj je trç}æ/trçtÿ dÆtç.)

tre}üna, `. Gmn. tre}în - tre}ina (Menî j tre}üna kÇ}æ.)

trçfit, gl. svr{. (trçfÆ{, trçfæ) - 1. do-laskom pogoditi pravo vrijeme ili mjesto (JÇ{to sÅn trçfÆl dô} na obçd.); 2. zadesiti (G›dÅ kôb gÅ j trçfila.)

trçfit /se/, gl. svr{. (trçfÆ{ /se/, trçfæ /se/) - susresti /se/ (isto: k¤ntråt se, utaknÇt /se/) (TrçfÆl sÅn se { njîn v RÆkï/TrçfÆl sÅn ga v RÆkï.)

trejüna, . Gmn. trejîn - tanak ko-nopac debljine 1,5-2 mm (SV) (S trejün¤n se pakçti sve`ûj¤.)

träjset, br. - trideset (Evdï su ve} skëro träjset lêt i jo{ povädaj¤ po bosãnskÆ.)

træjsätÆ (-Å, -ÿ), red. br. - trideseti (K¤pül mÆ j p›stæn za træjsätÆ rëjændÅn.)

træmbusåt se [træÜbusåt se], gl. nesvr{. (træmbusâ{ se [træÜbu-sâ{ se], træmbusâj¤ se [træÜ-Ü-busâj¤ se]) - drmusati se (Trî Çre smo se træmbusåli po tôn nep¤tÇ.)

trçpavica, . - trepavica (Trçpavi-ca mÆ j v ôku.)

trepetåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. tre-pç}e, trepç}¤) - trepetati (TopolÇ perå trepç}¤ i kad ne pœ{e.)

træskå, `. - trijeska (SV) (Træskå mu sæ j zabïla va nëgu.)

trêst, gl. nesvr{. (træsç{, træsû) - tresti (^å tÆ j zïmå da træsç{?)

tre{}ïca, . - tre{}ica (SV) (Dãj mi kakëvu tre{}ïcu za potakåt.)

træzân (træznå, træzno), neodr. pridj. - trijezan (Do{ãl je kås-no, alÆ j bîl træzân.)

trêznÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - trijezni (Jå }u s trêznÆn, a ne s pijânÆn povædåt.)

trgådba, . - berba gro`|a (Græmë va trgådbu!)

t›gat, gl. nesvr{. (t›gÅ{, t›gaj¤) - brati gro`|e (DrÇg¤ {etemânu }emo t›gat.)

trgofkinja, `. - prodava~ica, tr-govkinja (Tõstÿj trgëfkinji su jo{ stârÆ bîli trgëfci.)

trgovac, m. Gjd. trgofca - trgovac (isto: butigêr) (Jo{ su njegëvi stârÆ bîli trgëfci.)

trgovåt, gl. nesvr{. (trgûje{, trgû-j¤) - trgovati (Onï trgûj¤ z rë-b¤n.)

trî, br. - tri (Ve} je trî lçta v rç{tu.)trîbat, gl. nesvr{. (trîbÅ{, trîbaj¤)

- trebati (Dâ ti trîbÅ pomë}?); trîbi/trîba, u zna~enju kako bi trebalo ili valjalo biti ili {to u~initi (Trîbi/trîba dÅ j påme-tÅn, a{ m¤ j ve} osavnâjst lêt.; Nî se trîba z sõldi rasïpat!) �

trç}Æ trîbat

667

nî trîba/nî trîbi - ne treba, ne-ma potrebe (Nî trîbâ imçt nç-prijateli/nçprijateji!)

trÆbït se, gl. nesvr{. (trübÆ{ se, trü-bæ se) - trijebiti se, otresati sa sebe nametnike (odnosi se na `ivotinje) (SV) (Na televîziji sÅn gjçdala kako {îmija sÅmå sebç trübÆ.)

trikråt, pril. - triput (isto: trüp¤t) (Plovãn }e vas trikråt napovï-det.)

trinâjst, br. - trinaest (Onå ïmÅ trinâjst lêt.)

trinãjstÆ (-Å, -ÿ), red. br. - trinaesti (TrinãjstÆ dân se tô sç dobrë zmü{Å.)

trünget, m. - napojnica (SV) (isto: mãn}a) (Pustï mu pâr kûn za trünget.)

trÆnog, m. - metalni trono`ac na ognji{tu za postavljanje posu-de na vatru (SV) (Na ognjï{}æ sæ j klâl trÆnëg i na njegå põsuda za kÇhat.)

trïpast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tripastïjÆ) - trbu{ast, koji ima velik i mlohav trbuh (isto: tr-buhåt) (Fânj pojî pÅ j trïpasta.)

trïpastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tripastîjÆ) - trbu{asti, upravo onaj koji ima velik i mlohav trbuh (isto: trbuhâtÆ) (Tî se z onîn trïpastÆn mïrÆ{.)

trïpe, `. mn. - debeo, mlohav trbuh (Vïdi ti tê trïpe! Månje jîj!)

trïpice, . mn. - jelo od gove|ega `eluca ili crijeva u umaku (U`ålÿ j jâko smrdçt kÇ}i dok su se kÇhale trïpice.)

trîp¤t, pril. - triput (isto: trikråt) (Plovãn }e vas trîp¤t napovï-det.)

trïska, `. - zau{nica (isto: }çpa, halopa, ‘lçpa) (]Ç ti jednÇ trï-sku dåt, ako ne færmâ{ dÆvçt!)

trïskat, gl. nesvr{. (trïskÅ{, trïska-j¤) - 1. udarati zau{nice (Zâ~ ga takë trïskÅ{?); 2. bu~no i mrzovoljno bacati predmete (TrïskÅte tê ïgra{ke këd da nÆsû vå{e.)

trïsn¤t, gl. svr{. (trîsne{, trîsn¤) - 1. udariti zau{nicu (MÇ~, a{ }u te trïsn¤t!); 2. mrzovoljno {to odbaciti (Trïsn¤lÅ j tô tåmo i sï su vïdeli da jÿj se dâr ne pija`â.)

trüstÿ, br. - tri stotine (Nôna mÆ j dÅlå trüstÿ kûn.)

trüstÿtÆ (-Å, -ÿ), red. br. - tristoti (TrüstÿtÆ dân va ovîn lçtu je srædå.)

trkåt se, gl. nesvr{. (trkâ{ se, tr-kâj¤ se) - natjecati se u tr~anju, utrkivati se (Trkåli su se i PçtÅr je do{âl p›vÆ.)

trÆbït se trkåt se

668

trlî{, m. Gjd. trlÆ{å - za{titna radni~-ka odje}a (OprÅlå sÅn ti trlî{.)

trm¤nït se, gl. nesvr{. (trmœnÆ{ se, trmœnæ se) - 1. navla~iti se oblacima (odnosi se na nebo, samo 3. l. jd.) (Jo{ mi se rëba perç, a ve} se trmœnÆ.); 2. pren. mrgoditi se (SV) (Jo{ ti nîs do-fïnila rç}, a ve} se trmœnÆ{.)

t‹n/t›n, m. Gjd. tÈnå/trnå - trn (Nabolå sÅn se na t›n pa mi sæ j tô na zlë zêlo.) � t‹n/t›n v ôku - velika smetnja, prepreka (O�dvavÆk m¤ j onå bÆlå t›n v ôku.)

trnï}, m. - vrsta trnovita ukrasnoga grma s crvenim cvjeti}ima (Trnï} je trnovït. Po tomû/temû j i dëbÆl ïme.)

Trnovica, `. top. - naselje u je-lenjskoj plovaniji na desnoj obali u gornjem toku Rje~ine (On je s Trnëvicæ, büvÅ va Trnëvici.)

Trnovi~Ån, m. Gjd. Trnovi~ana - stanovnik mjesta Trnovica (DëstÆ j Trnëvi~anÆh delalo vå Tre}Æn måju.)

Trnovi{}ica, . - stanovnica mjes-ta Trnovica (Trnëvi{}ice su u`åle prodÅvåt jåbuke, hrÇ{ve i ~rï{nje.)

trnovi{kÆ (-Å, -ÿ), posv. pridj. - koji se odnosi na mjesto Trno-vica (DohÅjåli su k nân nå tÅnci i trnëvi{kÆ mladï}i.)

trnovït (-a, -o), neodr. pridj. - trno-vit (Trnï} je trnovït. Po tomû/temû j i dëbÆl ïme.)

trnovîtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - tr-noviti (Trnï} je trnovîtÆ g›m.)

trnÇli}, m. - vrsta grmolika drveta i njegov plod: glog (isto u zna-~enju ploda: paläntica) (SV) (Pobïrali smo trnÇli}i i sï se zbolï.)

tÈnÇt/trnÇt, gl. nesvr{. (3. l. jd. t�næ/t›næ, t�n¤/t›n¤) - trnuti (R¤kå mi t�næ/t›næ.)

Trojïca - 1. nedjelja po Duhovima, crkveni blagdan Sv. Trojstva; 2. crkvica u Gradu (Grobniku) (Onï büvaj¤ zad Trojïc¤n/zad Trojïcæ.)

trÿjkï, m. mn. - blizanci trojci (Ni dvÿjkï nÆsmë imçli va selÇ, a kåmoli trÿjkï.)

trok¤t, m. - trokut (SvÆlå sÅn hãrtu na trëk¤t.)

trôm (troma, tromo), neodr. pridj. (komp. tromïjÆ) - trom (Tâ båk je bîl jâko trôm, nïkako se m›dn¤t!)

trômÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tromîjÆ) - tromi (Tô tÆ j kod da se trkâ{ z trômÆn ili {çpavÆn.)

tropÿt, m. - motorkota~ (SV) (StârÆ su jûdi za »motôr« u`åli rç} »trëpÿt«.)

trlî{ tropÿt

669

tro{ak, m. Gjd. tro{ka - tro{ak, izdatak (Smë va vçlÿn trë{ku a{ }emo facâdu dçlat.)

tro{ït, glag. nesvr{. (tro{î{, tro{ê) - tro{iti (Mãjko, kakõv vÅn je tô fa`olï}? [këdÅ j vëdu tro{ït za zalÆvåt ga, i onakë nç b¤ nï{ ‘ njegå.)

trougli}, m. - stol~i} s tri noge (SV) (Da ne bï{ sçla na trëugli} a{ nî ståbÆl.)

trovåt /se/, gl. nesvr{. (trûje{ /se/, trûj¤ /se/) - trovati /se/ (Sâmo se trûje{ z cigarçti.)

tÈpçt/trpçt, gl. nesvr{. (tÈpî{/trpî{, tÈpê/trpê) - trpjeti (Alärgi~Ån je nâ nju, a môrÅ ju trpçt a{ je o‘çnjena za njegëvoga/njegë-vega bråta.)

t›s, m. - stabljika vinove loze (Zå-mi kosirïcu pa græmë obrïzat t›si.)

trså{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - trsatski (Põ} }u va`gåt svÆ}Ç Mãjki Bë`jÿj Trså{kÿj a{ sÅn ozdrå-vila.)

t›sit se, gl. nesvr{. (t›sÆ{ se, t›sæ se) - truditi se (Nebëga, t›sÆ se, a nïkÿga/nïkæga nî brîga.)

t›sjÆ, s. - vinograd (Va nônotovo-mu/nônotovemu t›sj¤ j bîlo i plemenîtÆh sërÅt grëzjÅ.)

t›t, gl. nesvr{. (tåre{, tår¤) - 1. trti (Næ}Ç t›t tî õkÿrnÆ orïhi.);

2. brisati (^å dçlÅ{? Tåræn pi-jåti!)

t›ta, `. - vrlo savitljiva {iba (SV) (Dëkli se t›ta jâko ne o{œ{Æ, mëre se { njûn ~agëd i svæzåt.)

trÇbac, m. Gjd. trÇpca - nju{ka, gubica, rilo (SV) (DîvÆ prÅsåc je sÇ zçmju s trÇpcæn zïorÅl.)

trubïla, `. - 1. pogrd. glava (U`â nå{a måt rç} da j¤ trubïla bo-lî.); 2. pren. priglupa `enska osoba (SV) (ZåsprÅvæ si trubïla ako si mu vçrovala.)

trubïlo, s. - priglupa osoba (SV) (Trubïlo, prëdÅl tÆ j jednë, a do{lå si po drÇgÿ.)

tr¤bït, gl. nesvr{. (trœbÆ{, trœbæ) - trubiti (Svåti su va selÇ. Cêlo zapõlnæ trœbæ.)

trÇc, m. - inat (SV) (O`enïla sæ j ocÇ na trÇc i sebï za nevëju.)

trÇcat se, gl. nesvr{. u~est. (trÇcÅ{ se, trÇcaj¤ se) - inatiti se (SV) (Sãmo mu se tî trÇcÅj, alÆ j i ôn trdogâv pa }e se i ôn tebï.)

trucîrat se, gl. nesvr{. (trucîrÅ{ se, trucîraj¤ se) - inatiti se (Vå-vÆk sæ j StïpÅn ocÇ trucîrÅl.)

trûd, m. Ljd. tr¤dÇ - umor (SV) (U`ãl je otåc dô} dëma vas prekïnjæn od tr¤då.)

tr¤dân (tr¤dnå, tr¤dno), neodr. pridj. (komp. trudnïjÆ) - umo-ran (SV) (Sïnÿ} sÅn bÆlå tr¤dnå, a jÇtro sÅn se ståla po~ïnjena.)

tro{ak tr¤dân

670

trûdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. trudnîjÆ) - umorni (SV) (NÆsï tî tr¤dân! TrûdnÆ ~ovïk pomålo hëdi i mu~î, a tî te~ç{ i smîrÿn povädÅ{!)

trûl (trÇla, trÇlo), neodr. pridj. (komp. trulïjÆ) - truo (isto: gnjîl) (HrÇ{vÅ j trÇla.)

trûlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. trulîjÆ) - truli (isto: gnjîlÆ) (Hïti }a tû trûl¤ hrÇ{vu!)

trœmba [trœÜba], `. Gmn. trûmb [trûÜb] - limena cijev: oluk za ki{nicu ili za odvo|enje dima na {tednjaku (SV) (isto, zn. 1: tûbo) (Preståli smo gorçt pa }u trœmbe o~ïstit i språvit na pëd.)

tr¤mbçta [tr¤Übçta], `. - truba (SëpÅl je va tr¤mbçtu.)

tr¤mbetåt [tr¤Übetåt], gl. nesvr{. (tr¤mbetâ{ [tr¤Übetâ{]/tr¤m-bç}e{ [tr¤Übç}e{], tr¤mbetâj¤ [tr¤Übetâj¤]/tr¤mbç}¤ [tr¤Ü-Ü-bç}¤]) - 1. trubiti, svirati trubu (Tr¤mbetåt znã~Æ sëst va tr¤m-bçtu.); 2. pren. raznositi glasi-ne (Tî si jÿj reklå da nïkÿmu/nïkæmu nï{ ne re~ç, a onå sad o tomÇ/temÇ tr¤mbetâ/tr¤m-bç}e po selÇ.); 3. pren. govoriti besmislice (Ma, tr¤mbetâ/tr¤mbç}e! Ne na{lü{Åj ga!)

trûn, m. Ljd. tr¤nÇ - trun (Br¤sül sÅn pa mÆ j trûn `elçza odletêl v ôko.)

trÇn¤t, gl. nesvr{. (trûne{, trûn¤) - trunuti (Jê ïstina da ~ovïk trû-ne va zemjï kad umrç?)

trÇpit /se/, gl. nesvr{. (trÇpÆ{ /se/, trÇpæ /se/) - sudariti se, kre}u}i se udariti u {to (SV) (B›zÿ j vo-zîl i trÇpÆl vâ me!)

trûp, m. Ljd. tr¤pÇ - mrtvo tijelo (isto: tr¤plo) (Va {Çmi su na{lï nï~ijÆ trûp.)

tr¤plo, s. Nmn. tr¤plå - mrtvo ti-jelo (isto: trûp) (Va {Çmi su na{li nï~ijæ tr¤plë.)

tr¤sït, gl. nesvr{. (trœsÆ{, trœsæ) - stresati (SV) (Ne tr¤sï tô po tlÇ a{ sÅn pred målo pomelå.)

trÇt, m. - 1. mu`jak p~ele: trut (TrÇt ne bodç.); 2. pren. lijena osoba, lijen~ina (VrÆdnâ j kod ~elïca, a õn je trÇt.) � lên kod trÇt - osobito lijen (Onâ j vrÆdnå, a õn je lên kod trÇt.)

t›zat se, gl. nesvr{. (t›zÅ{ se, t›za-j¤ se) - trzati se (Bÿlnå koko{å se t›zÅ.)

t›‘it, gl. nesvr{. (t›‘Æ{, t›‘æ) - pro-davati i kupovati (Stê ~â t›`ili na samnjÇ?)

tÇ/tÇka, pril. - ovdje (»Dïca, kâj ste?«, u`ålÅ j måt zvåt. »TÇ smo/tÇka smo!« Kod dÅ j måt znåla kãj je tô tÇ/tÇka.) � tÇ i tåmo - mjestimi~no, ponegdje, katkada (Dâ se vïdÆte? - A, då, tÇ i tåmo.)

trûdnÆ tÇ

671

tûbo, s. - 1. limena cijev: oluk za ki{nicu ili za odvo|enje dima na {tednjaku (isto: trûmbo) (Preståli smo grorçt pa }u tûba o~ïstit i språvit na pëd.); 2. gornji stakleni dio na petro-lejki (SV) (Måt je våvÆk govo-rïla: »Sâmo påzite da tûbo ne razbijetç! Kî bi nÅn nëvÿ?«)

tÇbast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tubastïjÆ) - tup, zaobljen (K¤pï-li smo jÿj lîp tÇbast vâ`.)

tÇbastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tubastîjÆ) - tupi, zaobljeni (Razmïslela sÅn se, dãjte mi ôn tÇbastÆ vâ`.)

tû}, gl. nesvr{. (t¤~ç{, t¤~û) - tu}i (Bç{tijo jednå, ~å te nî srân takë tû} po otrokÇ!)

tÇ~a, . - tu~a (isto: grå{ica) (TÇ~Å j sç {¤ndråla.)

tûda, pril. - tuda (Kûda }emo prô}? - Tûda!)

tÇfÅn (tÇfna, tÇfno), neodr. pridj. (komp. tufnïjÆ) - pretjerano zasitan (isto: {tÇfÅn) (J¤hå nî tÇfna.)

tûfnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tufnîjÆ) - pretjerano zasitni (isto: {tÇfnÆ) (Dãj nÅn ~â tÇfnÿga/tÇfnæga za obçd da nas dë {k¤ra dr`î.)

tugovåt, gl. nesvr{. (tugûje{, tu-gûj¤) - tugovati (Nïkad nî pre-ståla tugovåt za mû`æn.)

tûj (t¤jå, tûje), neodr. pridj. - 1. otu|en, tu| (Ve} träjset lêt büvÅ ÿvdï a jo{ våvÆk je t¤jå.); 2. pren. umrtvljen (SV) (Otkåd gÅ j udrïlo, r¤kå m¤ j t¤jå.)

tûjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - 1. otu|eni, tu|i (^å }e mi tî tûjÆ podärki? Rên k¤pït ~a spodëbno!); 2. pren. umrtvljeni (SV) (Pro-vûje mi nebëga dåt tû tûj¤ rûku, ali jÿj smîrÿn pådÅ.)

tujïca, . - tu|i rad: rad osoba ko-je nisu ~lanovi obitelji (SV) (Njegå ~Çda blâgo ko{tâ, a{ mu sç tujïca dçlÅ.)

tukåt, gl. svr{. (tukâ{, tukâj¤) - 1. dopasti u dio (I jå sÅn tukâl jedân këmÅd.); 2. dobiti ono {to pripada po nekom redu (SV) (I menç tukâ jedân këmÅd.)

t¤låc, m. Gjd. t¤lcå - klip kuku-ruza (SkÇhali smo dvâ-trî t¤lcå za ve~çru.)

t¤låc, m. Gjd. t¤lcå - drvena po-suda s remenom koja se u~vr-sti oko pojasa, a slu`i za dr`a-nje brusa i teku}ine kojom se brus vla`i pri ko{nji (SV) (isto: tobolåc) (Koscï su brûs dr`åli va t¤lcÇ.)

tulïk (tulïka, tulïko), zamj. - tolik (^å tulïki sõldi si dâl zâ ta åuti}/åvuti}?)

tÇlipÅn, m. - 1. tulipan (Skopåla sÅn kapÇlice od tÇlipanÆh a{

tûbo tÇlipÅn

672

}u je posÅdït na drÇgÿ mçs-to.); 2. pren. meku{ac i glupan (TÇlipane, zÆmâ j i ledî a tî polüvÅ{ vëdu po privråtu!)

t¤lït, gl. nesvr{. (tœlÆ{, tœlæ) - 1. tuliti (Nü mi se otêl maknÇt z åutÿn pa sÅn mu t¤lïla.); 2. glasno plakati (U`ålÅ j nå{a Kåta såk¤ vç~ær t¤lït a{ jÿj se nî dâlo pô} spåt.) � t¤lït kod bçdast - neartikuirano se gla-sati, urlikati (T¤lül je kod bçdast i sï su mu se ~Çdili.) � t¤lït kod mrtvî - ispu{tati zastra{u-ju}e zvukove, glasom koga stra{iti (P›vo jÇtronjæ j va gorï nî~ bîlo ~ût da tœlÆ kod mrtvî.)

tumå~it, gl. nesvr{. (tumå~Æ{, tu-må~æ) - tuma~iti, obja{njavati (Mëre{ tî njôj tumå~it kulïko god }ç{, ali jÿj nä}e{ uspçt dopovïdet.)

tûp (t¤på, tûpo), neodr. pridj. (komp. tûpjÆ) - 1. tup (Tûpi su ti zûbi na rÅmpüncu.); 2. pren. glup (isto: tÇpast) (LÆpâ j, ali t¤på.)

tÇpast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. tupastïjÆ) - glup (isto: tûp) (LÆpâ j, ali tÇpasta.)

tÇpastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tupastîjÆ) - glupi (isto: tûpÆ) (Då }e Ç~it z onûn tÇpast¤n, åli bi naÇ~ila!)

tûpÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tûpjÆ) - 1. tupi (Sëpeta si mi

dÅlå ôn tûpÆ nô`.); 2. glupi (isto: tÇpastÆ) (Då }e Ç~it z onûn tûp¤n, åli bi naÇ~ila!)

tûra, `. - krug u pi}u ili u igri (Nïkad tâ nî tûru plÅtîl!)

TÇrak, m. Gjd. Tûrka - Tur~in (Tâ da su do{lï Tûrki i potïrali sç prçd sob¤n.)

tœrskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - turski (Sidî po tœrskÆ!)

tûst (t¤stå, tûsto), neodr. pridj. (komp. tustïjÆ) - tust (Nü se prodÅvålo pësebi ~ïsto ni tûsto mêso. ^â j kegå zapålo, tô j nçsÅl dëma.)

tûstÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. tustîjÆ) - tusti (Ubïli smo onôga/onêga tûstÿga/tûstæga prÅscå.)

tustïlo, s. - masno}a u pogrdnom zna~enju (Menï se tô tustïlo gnjœsÆ.)

tu{}åhÅn (tu{}åhna, tu{}åhno), neodr. pridj. - debelju{an, de-belju{kast (Lîp jÆn je mî}Æ, nî debêl, tu{}åhÅn je.)

tu{}âhnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - de-belju{ni, debelju{kasti (Dêsnÿ od ÿltÅrâ j jedân lîpÆ tu{}âhnÆ ãnjeli}.)

tÇ{n¤t /se/, gl. svr{. (tû{ne{ /se/, tû{n¤ /se/) - udariti /se/ (osobito u glavu) (Målo si se tÇ{n¤la, nï{ tô nî.)

turïca, `. - vrsta biljke: ~i~ak (SV) (Igråli smo se va trÅvï pa smo bîli sï pÇni turîc.)

t¤lït turïca

673

t¤rnîr, m. - turnir: sportsko nad-metanje (O MihëjÆ j bë}ÅrskÆ t¤rnîr va Drå`icah.)

tÇta, `. - jednodijelno radno odi-jelo: kombinezon (SV) (Za{ïla sÅn ti rukâv na tÇti a{ ti sæ j bîl od{îl.)

tÇtica, `. - jednodijelno odijelce za dijete (Doneslå mÆ j lîpu tÇ-ticu za mâl¤.)

tÇtina, ` - prljavo, izno{eno, po-habano jednodijelno radno odijelo: kombinezon (SV) (NaprÅlå sÅn se njegëvÆh tÇtÆn, a nî ni hvÅlå rçkÅl.)

tutnjåt, gl. nesvr{. (3. l. jd. tutnjâ, tutnjê) - tutnjati (U`ålÿ j va plånini nî~ tutnjåt, a dë~Æn bi jÇtronjÅ zazvonïla, færmålÿ j.)

tÇ‘ba, . Gmn. tÇ‘Åb - tu`ba (Po-slåli su tÇ`bu. ]ê se kad færmåt s¤dït?)

tu‘ævåt /se/, gl. nesvr{. (tu‘ûje{ /se/, tu‘ûj¤ /se/) - obi~avati /se/ tu`iti (VåvÆk si me za såk¤ tu-`ævâl måteri dok smo bîli mï-}i{ni.)

t¤‘ït /se/, gl. nesvr{. (tœ‘Æ{ /se/, tœ‘æ /se/) - tu`iti /se/ (Tœ`Æ mi se da jÿj nî dobrë pu vås.)

tvôj (tvojå, tvojç), zamj. - tvoj (Otrëk bi stâl va tê tvojç ~ï`-mine.)

tvõrnica, `. - tvornica (isto: fåbri-ka) (DÅ j do{âl nïkÆ bogâtÆ i k¤pîl cêlu tvÿrnicu.)

tvõrni{kÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - tvor-ni~ki (isto: fåbri{kÆ) (OthrÅnïla sÅn se na tvõrni{kÿn krÇhu.)

t¤rnîr tvõrni{kÆ

674

UubÅdåt, gl. nesvr{. (ubãdÅ{, ubã-

daj¤) - 1. ubadati (UbÅdãl je s prålic¤n vå zemjÇ i iskâl }ê se kadï oprît vçtærnica.) ; 2. pren. podbadati koga (UbãdÅ ga zdÇga!)

ubÆjåt, gl. nesvr{. (ubüjÅ{, ubüjaj¤) - ubijati (Ne ubüjÅjte blâgo! å vÅn se ne smïlÆ?)

ubït /se/, gl. svr{. (ubîje{ /se/, ubîj¤ /se/) - ubiti /se/ (Ubül sæ j pred dvê lçta.)

ublÅ‘ït, gl. svr{. (ublã‘Æ{, ublã‘æ) - ubla`iti, uta`iti (Vrîmæ j pro-{lë, ma se bôl nî ublÅ`ïla.)

¤borak, m. Gjd. ¤bõrka - sve`anj (Donesï ubërak suhôl!)

ubost /se/, gl. svr{. (ubodç{ /se/, ubodû /se/) - ubosti /se/ (SåkÆ pût se ubodên na ïglu.)

ubo{}ina, `. - siroma{tvo (Bîlÿ j p›vÿ vçlæ ubë{}inæ.)

ubro~i}, m. - mali obrok (isto: obro~i}) (SåkÆh pâr ûr môrÅn pojïst kakôv ubrë~i}.)

ubrok, m. - obrok (isto: obrok) (RçkÅl je duhtôr da ne smîn presko~ït ubrëk.)

ucïfrat se, gl. svr{. (ucïfrÅ{ se, ucïfraj¤ se) - nakititi se (SV) (Ucïfrala sæ j i {lå zdôlu.)

ucÆråt se, gl. nesvr{. (ucürÅ{ se, ucüraj¤ se) - podrugljivo se ce-rekati: podrugivati se (SV) (Govorïla sÅn jÿj, a onå sæ j ucÆråla!)

Ç~æn (Ç~ena, Ç~eno), neodr. pridj. (komp. u~enïjÆ) - u~en, {kolo-van (Onâ j Ç~ena `änskÅ.)

Ç~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. u~enîjÆ) - u~eni, {kolovani (U�~e-nÆ ~ovïk tô ne smî takë rç}!)

Ç~it /se/, gl. nesvr{. (Ç~Æ{ /se/, Ç~æ /se/) - u~iti /se/ (isto: vådit /se/) (U�~Æn plçst i mÇ~Æn se.)

u~ïtæj, m. Gjd. u~ïteja - u~itelj (Nå{ dôbrÆ Välko u~ïtæj.)

u~ïtejica, . - u~iteljica (Zëra u~ï-tejica mæ j navådila pÆsåt.)

û}, gl. svr{. (œjde{, œjd¤) - 1. u}i (Zaprïte vrãta kad sï œjd¤); 2. pren. nekontrolirano obaviti nu`du (SV) (U{lë j¤ j, nebëgu, pa j¤ j bîlo srân.)

u}apåt, gl. svr{. (u}apâ{, u}apâj¤) - uhvatiti nakon uzastopnih poku{aja (Vï{e pût je provÆvâl tï}a }apåt i na kråju gÅ j u}a-pâl.)

udahnÇt, gl. svr{. (udåhne{, udå-hn¤) - udahnuti (Zï{li smo vãn-ka i udahnÇli målo zrâka.)

ubÅdåt udahnÇt

675

udçlat /se/, gl. svr{. (udçlÅ{ /se/, udçlaj¤ /se/) - napraviti /se/ (Kad se udçla põvrha, klÅdç se na krôv mâj, a{ je dçlo fïnje-no.)

uderåt, gl. svr{. (uderç{, uderû) - oderati ubijenu `ivotinju (SV) (Ivãn nÅn dõjde jãnci uderåt a{ otåc ne mëre.)

udæsït /se/, gl. svr{. (udäsÆ{ /se/, udäsæ /se/) - uni{titi /se/, upro-pastiti /se/ (SkrcÅvåli su po da-`jÇ. Sï su se zmo~ïli i udæsïli se.)

Çdica, . - udica (Zäl je Çdice i {âl na Ri~ïnu. Kî znâ }ê donçst ~â za ve~çru?)

udomït se, gl. svr{. (udomî{ se, udomê se) - osnovati dom (Sto-rïli su kÇ}u, udomïli se i lîpo `Ævû.)

udrÅ‘ït se, gl. svr{. (udrã‘Æ{ se, udrã‘æ se) - umiliti se (UdrÅ`ïla mi sæ j a{ je såkÆ dân nôni jïst nosïla i prÅlå ju.)

ÇdrÆt, neodr. pridj. - udaren u frazi ÇdrÆt va pôl ‘ivotå u zna~enju ’oduzetost u polovici tijela’

udrït /se/, gl. svr{. (ÇdrÆ{ /se/, Çdræ /se/) - udariti /se/ (Jâko sæ j udrïla pa jÿj k›v te~ç.)

ufâjæn (ufâjena, ufâjeno), neodr. pridj. (komp. ufajenïjÆ) - zamr-ljan, umrljan, uprljan (Dëma sæ j vrnûl vås ufâjæn. Va blåtu su se igråli.)

ufâjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ufajenîjÆ) - zamrljani, umrljani, uprljani (Tî mi se {pëtÅ{, ufâ-jenÆ jedân!)

ufÅjït se, gl. svr{. (ufãjÆ{ se, ufãjæ se) - uprljati se (DçlÅl je nî~ va konëbi i ufÅjül sæ j.)

ufÅjtåt se, gl. svr{. (3. l. jd. ufãjtÅ se, ufãjtaj¤ se) - navla`iti {to (noge hodanjem po rosnoj tra-vi, rublje prije gla~anja) (UfÅj-tålÅ j rëbu za pêglat.)

ugÅjåt/ugÅd’åt, gl. nesvr{. (ugãjÅ{/ugãd’Å{, ugãjaj¤/ugãd’aj¤) - uga|ati (Cêli `ivët jÿj je ugÅ-jåla/ugÅd’åla, a då bi zâ~, ni hvÅlå jÿj nî reklå.)

ugodït, gl. svr{. (ugodî{, ugodê) - ugoditi (Kadagëd ugodî{, ka-dagëd premu~î{, i grê{ nåprvÿ.)

ugÅnjåt, gl. nesvr{. (ugãnjÅ{, ugã-njaj¤) - poga|ati, odgonetati (UgÅnjåle smo kî jÿj se pija`â ma se nî dÅlå znåt.)

ugÆbåt se, gl. nesvr{. (ugübje{ se/ugübÅ{ se, ugübj¤ se/ugübaj¤ se) - 1. sklanjati se, davati ko-me mjesta (isto: ugnjÆvåt se) (Kad se trçfæ dvâ tråhtora na uskôn, ugübje se/ugübÅ se ôn kî ïmÅ månje tçreta.); 2. ugiba-ti se, uzmicati pred kim (Ne môre{ se smîrÿn ugÆbåt pred njîn! Dr`ï{ se kod da si tî krÆ-vå.)

udçlat /se/ ugÆbåt se

676

Çgjæd, m. - javno ogledavanje: izlo`ba (SV) (^å se na~ünjÅ{ ko da rê{ na Çgjæd.)

ugjædåt, gl. nesvr{. (ugjädÅ{, ugjä-daj¤) - razgledavati, ogledavati (Ugjædåli su po selÇ a{ jih nî bîlo vï{e dvãjset lêt.)

Çgjæn, m. Gjd. Çgjena - ugljen (isto: kÅrbûn) (U�gjæn ëdnikud z I�stræ pçj¤.)

Çgjæv, m. Gjd. Çgjevi - nagorjeli komad drveta (Na ognjï{}¤ j ëdsinÿ} ostålo ÇgjevÆh.)

ugjävjÆ, s. - ugljevlje (Na ognjï{}¤ j ëdsinÿ} ostålo ugjävjÅ.)

ûgli}, m. - uski prostor izme|u ku}a (BÇra pœ{e ~ez onî ûgli-}i.)

ugnÇt se, gl. svr{. (Çgne{ se, Çgn¤ se) - pomaknuti se ~ine}i ko-me mjesta: ugnuti se (Ugnï mi se målo da pasân!)

ugnjÆvåt se, gl. nesvr{. (ugnjüvÅ{ se, ugnjüvaj¤ se) - ugibati se, davati mjesta (isto: ugÆbåt se) (Kad se trçfæ dvâ tråhtora na uskôn, ugnjüvÅ se ôn kî ïmÅ månje tçreta)

ugodït, gl. svr{. (ugodî{, ugodê) - ugoditi (Jo{ se nî rodîl kî bi sîn ugodîl.)

ugonït, gl. svr{. (ugonî{, ugonê) - pogoditi, odgonetnuti pitalicu (Ala, ugonï va kõj mÆ j r¤kï kå-mÆk.)

Çgovÿr, m. Gjd. Çgovora - ugovor (Ne zïmaj¤ za stãlnÿ dçlo, leh produ‘ävaj¤ œgovori.)

uhåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. uhatïjÆ) - koji ima velike u{i (UhåtÅ j pa z vlÅsï pokrüvÅ û{i.)

uhâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. uhatîjÆ) - upravo onaj koji ima velike u{i (Ako sÅn jå uhâtÆ, tî si trbuhâtÆ.)

uhïtit, gl. svr{. (uhïtÆ{, uhïtæ) - uhvatiti nakon uzastopnih po-ku{aja (KëmÅ} sÅn ga uhïtÆl.)

ûho, s. Nmn. m. û{i, Gmn. u{îh - uho (KlålÅ j re}în na jednë ûho.)

œjde, s. Gjd. œjdeta - pogrdna rije~ zna~enja poput ’budalo, medvjede’ (Ujde, ~å ti sæ j vï-delo potû} se { njîn?)

ÇjÆ/ÇlÆ, s. - ulje (Pëh¤mÿn re~¤ »ÇjÆ«, a va Potkïlafcu »ÇlÆ«.)

ujïst /se/, gl. svr{. (ujî{ /se/, ujidû /se/) - ugristi /se/ (Pås j¤ j ujîl.) (Gåd je vçlÅ kå{ka, ali ne bï ujîl.)

uknådit se, gl. svr{. (uknådÆ{ se, uknådæ se) - udobno se smje-stiti (isto, zn. 2: unjÅzlït se) (UknÅdïla mi sæ j va krÆlë i jo{ bi da j¤ ~ç{kÅn po hrtÇ!)

ukô~it /se/, gl. svr{. (ukô~Æ{ /se/, ukô~æ /se/) - uko~iti /se/ (Ukô-~ilo j¤ j va vrÅtÇ.)

Çgjæd ukô~it /se/

677

ukråst, gl. svr{. (ukrÅdç{, ukrÅdû) - ukrasti (Ukrãl mÆ j bracolçt!)

ukrÆpït /se/, gl. svr{. (ukrüpÆ{ /se/, ukrüpæ /se/) - okrijepiti /se/ (Doneslå bi mi Marïja lõn~i} kafå pa sÅn se målo ukrÆpïla.)

ulåznit se, gl. svr{. (ulåznÆ{ se, ulåznæ se) - na}i si vremena za {to (Dÿjdï na kafç kad se ulåznÆ{.)

uletçt, gl. svr{. (uletî{, uletê) - 1. uletjeti (samo 3. l. jd. i mn.) (Tï} je uletêl va kåmaru.); 2. pren. naglo u}i (Uletäl je kÇ}u kod {ijûn i pë~æl zïjat.)

Çlika, . - stablo i plod masline (Jå pårÅn da ne bï Çlika rÅslå pu nås.)

ulovït, gl. svr{. (ulovî{, ulovê) - uloviti (Pobïgli su, ali su jih ulovïli va ^ãvjÆ.)

umãjtit se, gl. svr{. (umãjtÆ{ se, umãjtæ se) - okrijepiti se (isto: omãjtit se) (SH) (Menî j dësta, sâmo sÅn se målo umãjtÆl.)

umÅlï~æn (umÅlï~ena, umÅlï~eno), neodr. pridj. (komp. umÅli~e-nïjÆ) - zajapuren, izmu~en (Do{lâ j z brïmenÿn så umÅlï-~ena.)

umÅlï~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. umÅli~enîjÆ) - zajapure-ni, izmu~eni (Sî vïdæl onû umÅlï~en¤ `änsk¤? Mïslæl sÅn da }e jÿj slåbo dô}.)

umÅråt se, gl. svr{. (umãrÅ{ se, umãraj¤ se) - umarati se (Nôna slåbo mëre i b›zo se umãrÅ.)

umçjak, m. Gjd. umäjka - neobra-|eni prostor kojim se hoda me|u dvjema njivama, {irine oko 40 cm (]ê{ mi pokosït umçjak?)

umêst, gl. svr{. (umætç{, umætû) - zamije{ati posije s vodom i otpatcima povr}a za hranu doma}im `ivotinjama (SV) (Umætï koko{ân {enïcæ i hr-mäntæ!)

umçt, gl. nesvr{. (ÇmÆ{, Çmæ) - a) umjeti, znati (Da ve} ÇmÆ{ pÆsåt? U�mÆn!); b) zanijekani oblik (nœmÆ{, nœmæ) (^å nœmÆ{ pÆsåt? NœmÆn!)

ÇmidÅn (ÇmÆdna, ÇmÆdno), neodr. pridj. (komp. umÆdnïjÆ) - 1. vla`an (Sï zîdi su ÇmÆdni.); 2. pren. pripit (Popijç dvâ `m¤jå i ve} je ÇmidÅn.)

umidãnca, `. Gmn. umidânc - vla`nost, vlaga (VçlÅ j umidãnca pa se rëba nä}e o{¤{ït.)

ÇmÆdnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. umÆdnîjÆ) - 1. vla`ni (U�mÆdnÆ {ugamân jo{ pustï na {u{ïlu.); 2. pren. pripiti (PijânÆ ili ÇmÆd-nÆ, sçjednÿ j. O�ba su pëd gÅ-sÿn.)

umÆnÇt, gl. svr{. (3. l. jd. umüne) - pro}i, minuti (odnosi se na

ukråst umÆnÇt

678

osje}aj boli) (Popijên tablçtu pa bôl målo umüne.)

umïrat, gl. nesvr{. (umïrÅ{, umï-raj¤) - umirati (Duplêr môrÅ gorçt dok nïkÆ umïrÅ.)

umÆrït /se/, gl. svr{. (umürÆ{ /se/, umüræ /se/) - umiriti /se/ (UmÆ-rïla sæ j, såd }emo sï po~ïn¤t.)

umït /se/, gl. svr{. (umîje{ /se/, umîj¤ /se/) - umiti /se/ (Umüj se i otarï!)

umÆvåt /se/, gl. nesvr{. (umüvÅ{ /se/, umüvaj¤ /se/) - umivati /se/ (Umüvaj¤ se z mrzlûn vodûn.)

umivên (umivenå, umiveno), neodr. pridj. - umiven (Umive-nå si, såd se jo{ lîpo opletï, jîj i hôj vå {kÿlu.)

umivênÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - umi-veni (PogjçdÅj kakô j lîpo vï-det umivênÿga/umivênæga de{kï}a, a tî si jo{ krme`jîv.)

umo~ït, gl. svr{. (umo~Æ{, umo~æ) - umo~iti (Kad za Trî krÅjï plo-vân dõjde kÇ}u blagoslovït, tâ mu se naberç kïticu drÆfcå kû umë~Æ va blagoslovjenÇ vëdu i { njûn blagoslovî kÇ}u.)

Umolç, ‘. mn. - top. zaselak na-selja Dra`ice u jelenjskoj plo-vaniji (On je z Umôl, büvÅ na Umolåh.)

umorït se, gl. svr{. (umorî{ se, umorê se) - umoriti se (Våje se

umorîn i ne mëræn ~Çda na nogåh stât.)

umrît, gl. svr{. (umrç{, umrû) - umrijeti (^Çda lêt je bëlovala, a umrlâ j lâni.)

Çmrt (umrtå, Çmrto), neodr. pridj. - mlaka (odnosi se na teku}inu) (Donesï mi målo umrtê vodê za nëge opråt.)

umÇkn¤t, gl. svr{. (umûkne{, umûkn¤) - u{tujeti (Kåd sÅn jÿj reklå ïstinu, våjæ j umÇkn¤-la.)

unesrï}it /se/, gl. svr{. (unesrï}Æ{ /se/, unesrï}æ /se/) - tjelesno /se/ unesre}iti: obogaljiti /se/ (Påli su taval¤nï na njegå i unesrï}ilo gÅ j.)

unï{tit /se/, gl. svr{. (unï{tÆ{ /se/, unï{tæ /se/) - uni{titi /se/, unesre}iti /se/ (isto: unesrï}it /se/) (Zlåtice su sç unï{tile.); (Unï{tÆl sæ j dçlaj¤} na zidarïji.)

unjÅzlït se, gl. svr{. (unjÅzlî{ se, unjÅzlê se) - 1. ugnijezditi se (Tï}i su se unjÅzlïli pod krovôn.); 2. pren. udobno se smjestiti (isto: uknådit se) (Ba{ såd se môrÅn ståt kad sÅn se lîpo unjÅzlïla.)

Çnuk, m. - unuk (K¤pïlÅ j lîp kvâdÅr i klåla slïku od ÇnukÆh.)

Çnuka, `. - unuka (NônÅ j reklå «mnÇka, mnÇ~ica», a danås skëro sï re~û »Çnuka«!)

umïrat Çnuka

679

Çnj¤l (Çnjula, Çnjulo), neodr. pridj. - jednostruk (NavrÆzï konåc na Çnjulo.)

upÅlït, gl. svr{. (upãlÆ{, upãlæ) - uklju~iti u struju, staviti u po-gon motorno vozilo (Stvãrno môrÅ{ bït bläntÅv da nœmÆ{ kÿmpjÇtær upÅlït.)

upÅlït se, gl. svr{. (3. l. jd. upãlÆ se, upãlæ se) - upaliti se (odnosi se na ranu ili sluzoko`u) (Kråvi sæ j vïme upÅlïlo.)

upÆjåt, gl. nesvr{. (upüjÅ{, upüjaj¤) - upijati (Frïtule mi upüjaj¤ ~Ç-da ÇjÅ/ÇlÅ.)

upït, gl. svr{. (upîje{, upîj¤) - upiti (Frïtule su mi upïle ~Çda ÇjÅ/ÇlÅ.)

œplata, `. - uplata (Jê bÆlå œplata? Sû pänzije?)

uplÅtït, gl. svr{. (uplãtÆ{, uplãtæ) - uplatiti (UplÅtï jÿj tî sõldi a{ ne vôlÆn bït d¤`nå.)

œplatnica, `. - uplatnica (UplÅtï mi na œplatnicu.)

upoznåt /se/, gl. svr{. (upoznâ{ /se/, upoznâj¤ /se/) - upoznati /se/ (Lâni smo se upoznåle.)

upoznÅvåt /se/, gl. nesvr{. (upo-znãvÅ{ /se/, upoznãvaj¤ /se/) - upoznavati /se/ (Ve} smo se trîp¤t upoznåle, a tî nas sëpeta upoznãvÅ{.)

upråvit, gl. svr{. (upråvÆ{, upråvæ) - usmjeriti kakav posao (Onâ j

upråvila dçlo kamo rãbÆ. Srï}a da jê a{ bimo bîli propåli.)

uprÅvjåt, gl. nesvr{. (uprãvjÅ{, uprãvjaj¤) - upravljati, usmje-ravati kakav posao (Pu nås onå z sõldi uprãvjÅ.)

uprÆlï~it /se/, gl. svr{. (uprÆlï~Æ{ /se/, uprÆlï~æ /se/) - srediti /se/, urediti /se/ za javno pokaziva-nje (Dÿjdï kad se målo uprÆ-lï~Æ{! Takëva ne mëre{ prçd j¤di!)

upropÅstït /se/, gl. svr{. (upro-pãstÆ{ /se/, upropãstæ /se/) - upropastiti /se/ (Målo po målo su {lï nåprvÿ, a õndÅ j ôn sç upropÅstîl.)

up›tit /se/, gl. svr{. (up›tÆ{ /se/, up›tæ /se/) - staviti /si/ teret na le|a (isto: op›tit /se/) (Up›tilÅ j kë{ i pro{lå.)

ur, ~est. - pa, ve}, je li da, zar ne (Ur nä}e{ ve} plåkat?)

Çra, `. - 1. sat (Dÿjdï na trî Çre.); 2. naprava za mjerenje vreme-na (U�ra mi grê nåprvÿ.)

œr}Æv (œr}iva, œr}ivo), neodr. pridj. (komp. ¤r}ivïjÆ) - zavidan (isto: jâlÅn) (Onâ j œr}iva na s¤sçdu.)

œr}ivÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. ¤r}ivîjÆ) - zavidni (isto: jâlnÆ) (Ur}ivÆ ~ovïk ti sïg¤ro ne `elî dobrë.)

urç}, gl. nesvr{. (ure~ç{, ure~û) - ure}i: baciti ~ini (Ne prohãjÅj

Çnj¤l urç}

680

uz njejû kÇ}u a{ bi te moglå urç}.)

urædit /se/, gl. svr{. (urädÆ{ /se/, urädæ /se/) - urediti /se/ ([låpo jednå, opletï se målo i urædï!)

uräjæn (uräjena, uräjeno), neodr. pridj. - ure|en, sre|en (Kakëva frãjlica! VåvÆk uräjena.)

Çrica, `. - `enski ru~ni sat (Ne znïmÅn Çricu ni kad grên spåt.)

¤rok, m. - urok (P›vÿ su `änskæ klÅdåle sprêda ditçta nî~ ~rjê-nÿ da mu drÇgÆ ne bï dâli ¤rë-ka.)

œrta, `. - zavist (Kåd j¤ j vïdela onakë lîpo obu~enÇ, pojïla sæ j od œrtæ.)

usçst, gl. svr{. (3. l. jd. usêde, usêd¤) - natalo`iti se (SV) (Na dnÇ bëcæ sæ j usçla fçca od vÆnå.)

uskÅkåt, gl. nesvr{. (uskã~e{, uskã-~¤) - 1. uskakati (Onâ j dr`åla ëbr¤~, a påsi} je uskÅkâl nûtra.); 2. priskakati na pomo} (Måt i otåc su nÅn våvÆk uskÅkåli, kad gëd nÅn je ~â rÅbïlo.)

ÇskÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. Ç‘Æ) - uski (Da ne bï{ ob¤klå ôn ÇskÆ bærhân za pô} k må{i.)

usko~ït, gl. nesvr{. (usko~Æ{, usko-~æ) - 1. usko~iti (Onå dr`î ëbr¤~, a tî môrÅ{ usko~ït nûtra.); 2. prisko~iti na pomo} (Sï su

usko~ïli kad je rÅbïlo: i tête i s¤sçde.)

uskrsnÇt, gl. nesvr{. (usk›sne{, usk›sn¤) - 1. uskrsnuti (samo 3. l. jd.) (IsÇs je uskrsnûl.); 2. pren. naglo i iznenadno se pojaviti (Cêlo zapõlne sÅn kj¤~ï iskâl i kad sÅn ve} mïslæl da sÅn je zg¤bîl, uskrsnÇli su na stolÇ.)

usm›tit, gl. nesvr{. (usm›tÆ{, us-m›tæ) - usmrtiti (Usm›tÆl je ~ovïka z åutÿn.)

ûsnica, `. - usnica (NamåzalÅ j ûsnice.)

usnÇt, gl. svr{. (Çsne{, Çsn¤) - usnuti (Jê usnûl?)

uspçt, gl. nesvr{. (uspêne{/uspî-je{, uspên¤/uspîj¤) - uspjeti (KlasÇjo, kåko uspîje{ oplçst tî vlâsi?)

ûspomena, . - uspomena (@ãl mÆ j da sÅm Çru zg¤bïla. BÆlå mÆ j ûspomena od ocå.)

uspût, pril. - usput (Dëma }u te zapejåt, tr mÆ j uspût.)

œsta, s. mn. - usta (Zäl mÆ j z ûst.) � hïtit ~â v œsta - pojesti {to u brzini (Znân da nümÅ{ låzno, ali môra{ ~â hïtit v œsta p›vo leh ~a grê{ na dçlo.)

us¤dït se, gl. svr{. (usœdÆ{ se, usœ-dæ se) - usuditi se (Kad je u~i-tçjica ~â povædåla, nïkÆ se ni us¤dîl ni pïsn¤t.)

urædit /se/ us¤dït se

681

u{}åp, m. - u{tap (O u{}åpu kad je vçdro, je vïdet i po no}ï.)

u{}ïpn¤t /se/, gl. svr{. (u{}îpne{ /se/, u{}îpn¤ /se/) - u{tipnuti /se/ (Kad me u{}îpne{, zåjedno mi ostâne ~rnïca.)

u{trkåt se, gl. svr{. (u{trkâ{ se, u{trkâj¤ se) - razbje`ati se, ra-{trkati se (SH) (Vïdi kakë su se u{trkåli.)

utakãlnica, `. - vrijeme i posao oko utakanja mladoga vina (Dÿjdï do menç na utakãlnicu! Bït }e dobrogå/dobregå vÆnå!)

utÅkåt, gl. nesvr{. (utã~e{, utã~¤) - 1. utakati (Ne dâj njôj utÅkåt! Onå prolüvÅ dok utã~e.); 2. pretakati vino nakon vrenja (SV) (Dÿjdï mi pomë} utÅkåt pa }emo se zabåvit.)

utaknÇt /se/, gl. svr{. (utåkne{ /se/, utåkn¤ /se/) - susresti /se/ (isto: k¤ntråt se, trçfit /se/) (Kãj si ga utaknûl?/Kãj ste se utaknÇli?)

utÅpjåt /se/, gl. nesvr{. (utãpjÅ{ /se/, utãpjaj¤ /se/) - utapati /se/ (NïkÆ ~ovïk sæ j utÅpjâl va Ri-~ïni. Srï}a i Bôg da gÅ j målinÅr vïdæl i {ãl mu pomë}.)

uto~ït, gl. svr{. (uto~î{, uto~ê) - 1. uto~iti (Uto~ï mi jo{ kapï} rakïjæ!); 2. prvi put preto~iti vino nakon vrenja (SV) (Trïba vÆnë uto~ït! Operï boc¤nï!)

utopït /se/, gl. svr{. (utopî{ /se/,

utopê /se/) - utopiti /se/ (Kî sæ j jÇtro ÇtopÆl? - CÇkÅr va kafÇ!)

¤torak, m. Gjd. ¤tõrka - utorak (Utërak }emo zalÆvåt plë~u. ]ê{ nÅn më} dô} pomë}?)

utro{ït se, gl. svr{. (utro{î{ se, utro{ê se) - u~initi si veliki tro-{ak: istro{iti se (Mãjko, zâ~ si se {lå tulïko utro{ït, a znân da ste prez plã}æ!)

œvrate, `. mn. - mjesto na kojem se okre}u konji pri oranju nji-ve (SV) (Kad sæ j orâlo, kõnj sæ j ob›njÅl na œvratah.)

œvreda, `. - uvreda (Njün je vçlÅ œvreda kad jih se zovç po prÆ}ëku.)

uvrædït /se/, gl. svr{. (uvrädÆ{ /se/, uvrädæ /se/) - uvrijediti /se/ (PrëkjætÆ zajï~ina, sân moglå m¤~åt! Ovakë sÅn reklå i uvrædïla ju!)

uz/uza, prij. - uz (PosÅdït }emo borï} uza zîd.)

Çzak (uskå, Çsko), neodr. pridj. (komp. Ç‘Æ) - uzak (Uskâ j cç-sta pa su vås matrjâl pejåli z kamijõn~i}æn.)

ÇzÅl, m. Gjd. Çzla - uzao (Kad ~ovïk ne bi otêl ~â pozÅbït, tâ svä`e ÇzÅl na facolï}u.)

œzbrdica, `. - uzbrdica (Så sÅn se zap¤håla na œzbrdici.)

œzbuna, `. - uzbuna (T¤lïlÿ j za œzbunu pa smo {lï va konëbu.)

u{}åp œzbuna

682

Çzda, `. - uzda (Ne smî{ pustït Çzde z rûk!)

Çzd¤‘, pril. - uzdu` (Jçlæn je skopâl sç Çzd¤` lÆhê.)

u‘ãnca, `. Gmn. u‘ânc - obi~aj, navada (Onå ïmÅ g›d¤ u`ãncu da hïtÅ }ïke po tlohÇ.)

u‘åt, gl. svr{. i nesvr{. (u‘â{, u‘â-j¤) - obi~avati (U`åle smo

kÅntåt po p¤tÇ.)

u‘ævåt, gl. nesvr{. (u‘ävÅ{, u‘äva-j¤) - u~estlo obi~avati (U`ævåli su nå{i stârÆ rç} da se po {k¤rôn ne nesû smçte vân s kÇ}æ.)

u‘Ævåt, gl. nesvr{. (u‘üvÅ{, u‘üvaj¤) - u`ivati (Sidçli smo pod brãjd¤n i u`Ævåli.)

Çzda u‘Ævåt

683

Vv/va, prij. - u (NÆsmë mî ru`marîn

va jïst klÅdåli.); (Klådi tô v Årmâr!)

vÅbït, gl. nesvr{. (vãbÆ{, vãbæ) - mamiti, vabiti (isto: mÅmït) (^å grê{ vÅbït da si se takë lîpo urædïla?)

vâ~, pril. - u{to (Vâ~ si se tô zagjç-dala?)

vådit /se/, gl. nesvr{. (vådÆ{ /se/, vådæ /se/) - u~iti /se/ (isto: Ç~it /se/) (K¤pïla san sebï këfu i mî}ÿj këficu pa nçka se vådÆ.)

vådne, pril. - danju, tijekom dana (SV) (Tô se dçlÅ vådne, a ne po no}ï.)

vâga, `. - vaga (isto, zn. 1: pêza) (ApotekãrskÅ/aputekãrskÅ vâgÅ j jâko prêcizna.)

vagîr, m. Gjd. vagÆrå - dio opreme konjske zaprege: pomi~na dr-vena pre~ka iza konjskih le|a za koju se pri~vrste dva lanca (SV) (Vagür mÆ j pÇkÅl pa sÅn nar¤~îl nëvÿga/ nëvæga.)

vagnåt, gl. svr{. (vagnâ{, vagnâj¤) - utjerati (primjerice stoku u tor ili {talu) (isto: varænÇt) (^å ste se vagnåli kÇ}u ko dÅ j våni pëgibæl/pëgibæj?)

vagôn/vagûn, m. - vagon (Nå{ rãzred je va dvâ vagôna.)

vagôn/vagûn, pril. - koli~inski mnogo (SV) (DënesÅl je vagûn jåb¤k.)

vahâj, m. Gjd. vahjå - otkos, du-ga~ak kup otko{ene trave koji ostaje iza kosca (SV) (Da vïdÆ{ kakëvih lÆpïh vahjîh je bîlo!)

vajåt, gl. nesvr{. (vajâ{, vajâj¤) - valjati, vrijediti (Ako zazïjÅ{, ne ~ûje, ako }êpne{, ne vajâ.)

vãjda, `. - korist (isto: fãjda) (Ka-këvÅ j vãjda da si mu såd na-do{tukåla bragç{e kad je od õnp¤t nårÅsÅl.)

våje, pril. - uskoro, ubrzo, odmah (KråvÅ j brïja. Våje }e zlê}.)

vâjær, pril. - u visinu, u zrak (Hïti ju vâjær depêza, da ti pÅdç drïto spred nôg.)

vajêt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. vãjme /se/, vãjm¤ /se/) - biti zahva}en kakvom nepogodom (vatrom ili zarazom) (SV) (Slåma se våje vãjme.)

vâjica, `. - podloga koja se pro-stirala na pod kako bi se djeca odmorila ili spavala (ZaspÅlâ j na vâjici pu {pãrheta.)

vajïmat /se/, gl. nesvr{. (3. l. jd. vajümje /se/, vajümj¤ /se/) - bivati zahva}en kakvom ne-

v vajïmat /se/

684

pogodom (vatrom ili zarazom) (SV) (Slåma se råda vajümje.)

vãjsær, m. Gjd. vãjsera - valcer (SV) (Vãjseri su bîli jâko {timâ-ni.)

vãlda, pril. - valjda (Dâli smo jin i avâns! Vãlda nas nä}e prevå-rit!)

Valï}Ån, m. Gjd. Valï}ana - ‘itelj naselja Vali}i (Valï}ani su mi dobrï prïjateli.)

Valï}i, m. mn. - top. naselje u srednjem toku Rje~ine u grajskoj plovaniji, potopljeno umjetnim jezerom (On je z Valï}Æh, büvÅ va Valï}Æh/pu Valï}a.)

Valï{}ica, ‘. - ‘iteljka naselja Vali}i (Måt m¤ j Valï{}ica.)

valï{kÆ (-Å, -ÿ), pridj. - koji pripada mjestu Vali}i (Valï{kÆ mladï}i su bîli dobrï tÅnc¤rï.)

valî‘a, `. - putna torba (Zäl je valî`u, pozdråvÆl se i pro{âl.)

vån, pril. - van, napolje (Sç znesï vân pa }emo zïbrat ~â j za }å hïtit, a ~â j jo{ dobrë.)

våni, pril. - vani, napolju (^å ste se vagnåli kÇ}u ko dÅ j våni pëgibæl/pëgibæj?)

vanîlija, ‘. - vanilija (Zrœ~Æ j¤ se va zdçlu i dodâ po vëji cÇkara, cïmeta, vanîlijæ, cikulâdæ va prÅhÇ ili kakâvæ.)

vãnka, pril. - van (Zï{li smo vãnka i udahnÇli målo zrâka.)

vapÅlït /se/, gl. svr{. (vapãlÆ{ /se/, vapãlæ /se/) - zapaliti /se/ (isto: va‘gåt /se/) (SV) (Pô} }u vapÅ-lït svÆ}Ç Mãjki Bë`jÿj Trså{kÿj a{ sÅn ozdråvela.)

vÅpït, gl. nesvr{. (vÅpîje{/vÅpî{, vÅpîj¤/vÅpê) - vapiti, zapoma-gati (PålÅ j i vÅpïla dë ve~ær kad su j¤ na{lï.)

vårat /se/, gl. nesvr{. (vårÅ{ /se/, våraj¤ /se/) - varati /se/ (Mû` jû j z drÇg¤n vårÅl, {ãl je pë vrÅgu.)

våræbÅr, pril. - uzbrdo, po uzbr-dici (SV) (Zgôru mÆ j pô}, vå-ræbÅr.)

varænÇt, gl. svr{. (varäne{, varä-n¤) - utjerati (primjerice stoku u tor ili {talu) (isto: vagnåt) (^å ste se varænÇli kÇ}u ko dÅ j våni pëgibæl/pëgibæj?)

varÇhÿl/varÇfÿl/varïf¤l, m. Gjd. varÇhola/varÇfola/varïfula - klin~ac, karamfil (SV) (isto: garïf¤l) (Nãjlïpjæ mi varÇhÿl/varÇfÿl/varïf¤l di{î.)

vås (så, so/sç), zamj. - sav (sva, sve) (Vås dân me bolî glÅvå); (Pinjåta tÆ j så {¤på.); (Ne rÿ~ï a{ }e{ së selë zb¤dït.); (Sç su se vrãta za{trapåle.) � Kåtica za sç - svestrana, sposobna oso-ba (BlÅ`çna onå, onâ j Kåtica za sç.)

vãjsær vås

685

vâs, . Ljd. vÅsï - zastarj. selo; dio sela, zaselak (U`åli su nå{i stârÆ rç} i »vâs« za selë.)

vasågdÅn, pril. - radnim danom (SV) (Nî ti tô za obû} vasåg-dÅn.)

vå{ (vå{a, vå{e), zamj. - va{ (Jê tô vå{a mî}Å?)

vâto, pril. - uto (Vâto vrîme dëkli se têsto dü`e, narîbÅ{ jåbuke.)

vatrogåsac, m. Gjd. vatrogåsca - vatrogasac (Sê j ve} plÅmtçlo kad su do{lï vatrogåsci.)

våvÆk, pril. - uvijek (Stâræ su `än-skæ våvÆk imçle r¤båc na glÅ-vï.)

Vazâm, m. Gjd. Vazmå - Uskrs (K¤må si, môrÅ{ jÿj k¤pït {î{ær o VazmÇ.) � MâlÆ Vazâm - prva nedjelja poslije Uskrsa (U`ãl je otåc rç} da trîbÅ pustït blågoslova za MâlÆ Vazâm.)

vazmçnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - uskrsni (Tô su vazmçnÆ dâni.)

vâ‘, m. Ljd. vÅ‘Ç - staklena ili kerami~ka posuda: vaza (Na pärgulu su bîli po{tivâni vâ‘i s kavâlami.)

vâ‘Ån (vâ‘na, vâ‘no), neodr. pridj. (komp. va‘nïjÆ) - va`an (Dçla-la sæ j jâko vâ`na!)

va‘gåt /se/, gl. svr{. (va‘gç{ /se/, va‘gû /se/) - 1. zapaliti /se/ (isto: vapÅlït /se/) (Põ} }u va`gåt

svÆ}Ç Mãjki Bë`jÿj Trså{kÿj a{ sÅn ozdråvela.); 2. pren. staviti u pogon, pokrenuti, uklju~iti {to (primjerice radio, automo-bil i sl.) (Va`gï râdijo da nÅn ~â sopç!)

va‘ï}, m. - staklenka: valjkasta staklena posuda za dr`anje pre-hrambenih prera|evina (Kujî-na mÆ j doneslå va`ï} måsla.)

va‘Ægåt, gl. nesvr{. (va‘ügje{/va‘ü-gÅ{, va‘ügj¤/va‘ügaj¤) - obi~a-vati paliti (Zåmi ocÇ }ëku pa }emo va`Ægåt sûhi lîsti.)

vâ‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. va‘nîjÆ) - va`ni (Mû` jÿj je k¤-pîl lesïcu pa se sad dçla vâ`nÅ.)

vç~ær, m. Gjd. vç~era - ve~er (Så-k¤ vç~ær sæ j molïlo »Anjele, ~uvÅrÇ mïlÆ«.)

ve~çra, . - ve~era (Odrï`i këmÅd `Çjicæ za ve~çru.)

ve~erås, pril. - ve~eras (Måmo, ve~erås je roditäjskÆ sãstanak.)

ve~çrat, gl. nesvr{. (ve~çrÅ{, ve-~çraj¤) - ve~erati (^å }emo ve~çrat? Orü`Æ na mlÆkÇ!)

ve~ärnjÅ, odr. pridj. `. poimen. - ve~ernjica: popodnevna ili ve~ernja misa (Måt je {lå na ve~ärnj¤.)

ve~ernjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - va‘ni (Vç~ernjÅ ~rjenïca - jÇtro{njÅ pocœranica.)

vâs ve~ernjÆ

686

ve}, vez. - ve} (Ve} si ohvåjÆl/ohvçjÅl tû måju.)

ve}, pril. - vi{e (Zdïmæl je prik Pëja da ga ve} ni vrâni} ne bï færmâl.)

ve}ünÿn, pril. - ve}inom (Prâzi su se ve}ünÿn o Mihëji k ofcân p¤{}åli.)

vç}p¤t, pril. - vi{eputa (Zåmi së-b¤n ~e{jï} da se mëre{ vç}p¤t oplçst.)

vçdÅr (vçdra, vçdro), neodr. pridj. - vedar (Kåkovÿ j vrîme? - Vçdro!)

vçkerica, `. - budilica (isto: ‘ve-jarîn) (Navîj vçkericu a{ bimo zåspÅli.)

vêl, m. - veo (isto: velçta) (ImçlÅ j dÇg vêl kad sæ j `enïla.)

vele~ãsnÆ, odr. pridj. poimen. m. - upnik (Vele~ãsnÆ blagoslüvjæ, a ministrãnti kãdæ.)

velçta, `. - veo (isto: vêl) (ImçlÅ j dûg¤ velçtu kad sæ j `enïla.)

vçlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vç}Æ) - 1. veliki (Slõn je vçlÅ bç{tijina.); 2. visoki (Vïdi onî vçlÆ jûdi!)

veli~üna, `. Gmn. veli~în - veli-~ina (NümÅn tê veli~ünæ! ]ête vç}Æ brôj?)

velïk (-a, -o), neodr. pridj. (komp. vç}Æ) - 1. velik (K¤pïli su nïka-kove of~ïne! Vç}æ su i drÇh~ijæ

od nå{ih.); 2. visok (Onï su sï va famîliji velïki.)

velikâ{, m. Gjd. velikÅ{å - velika{ (VelikÅ{ï su imçli ~Çda zemjê.)

væltrîna/vetrîna, `. - kuhinjski ormar s ostakljenim gornjim dijelom (@m¤jï su ti va væltrîni/vetrîni.)

vçl¤d, m. - vrsta tkanine: velur, bar{un (Za{ïla m¤ j bragç{e od vçl¤da.)

vçn¤t, gl. nesvr{. (vêne{, vên¤) - 1. venuti (samo 3. l. jd. i mn.) (Sç rô`ice mi vên¤. Sçbÿj su bõlne.); 2. pren. slabjeti, gubiti `ivotnu snagu (Tç{ko mi j¤ j gjçdat, vêne mi, a ne mëræn jÿj pomë}.)

veprüna, `. Gmn. veprîn - niska zimzelena bodljikava biljaka s crvenim bobicama (isto: le-prüna) (O�ko nå{ega selå nî ve-prünæ.)

vçra, `. - 1. vjera (Onï su drÇgæ vçræ!); 2. vjen~ani prsten (isto: vçrica) (Zg¤bül je vçru.)

veramänte/varamänte, pril. - uistinu, zaista, stvarno, doista (Sî mu tô veramänte/varamänte zïhitÅl?)

værân (værnå, værno), neodr. pridj. - vjeran (Nä}e ôn bït værân a{ je bl¤dân.)

verãnda, ‘. - veranda (Onû lîp¤ kÇ}u su nar¤`ïli z verãnd¤n.)

ve} verãnda

687

værdûra, . - povr}e, zelenje (isto: zalänjÆ) (Ne jîn værdûru a{ mi {këdÆ.)

vçrica, `. - vjen~ani prsten (isto, zn. 2: vçra) (Zg¤bül je vçricu.)

vçro, pril. - zaista, doista (SH) (Tô tÆ j takë, vçro jê!)

vçrovat, gl. nesvr{. (vçruje{, vç-ruj¤) - vjerovati (Dâ tî vâ to vçruje{?)

verÇge/verïge, `. mn. - verige, lanci (D›` verÇge/verïge dok kalâ{ a{ }e ti sï} påst va {tärnu!)

vesejâk, m. Gjd. vesejÅkå - vese-ljak (Vesejãk je, a otåc m¤ j våvÆk natrmœnjæn.)

vesäjÆ, s. - veselje (Dicå su `ålÿst i vesäjÆ.)

vçsæl (veselå, vçselo), neodr. pridj. (komp. veselïjÆ) - veseo (Onâ j veselå, ma õn je jo{ veselïjÆ.)

vçselÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. veselîjÆ) - veseli (Si rådo vïdæ vçsel¤ `änsk¤.)

veselït se, gl. nesvr{. (veselî{ se, veselê se) - veseliti se (Veselïli smo se kad bïmo ~Çli båbini kërÅki.)

vçslat, gl. nesvr{. (vçslÅ{, vçslaj¤) - veslati (NïkÆ vçslÅ na Ri~ïni.)

vçslo, s. - veslo (Vodå m¤ j pro-neslå vçslo.)

vç{ta, `. - oprava, haljina (AM) (isto: håja) (Kãj si jÿj k¤pïla tû lîp¤ vç{tu?)

ve{tåja, `. - oprava bez rukava (Zå dobru rûku sÅn dobïla lîpu ve{tåju.)

vç{tica, `. - 1. dje~ja haljina (Kãj si jÿj k¤pïla tû lîpu vç{ticu?); 2. haljina od nekvalitetna ma-terijala i lo{e izrade (Nebëga, do{lâ j va nïkakovÿj vç{tici i sï su jÿj se smêli.)

ve{tîd/vestîd, m. - mu{ko gra|an-sko odijelo (Onâ j bÆlå va avâ-na håji, a ôn va avâna ve{tî-du.)

vçtÅr, m. Gjd. vçtra - vjetar (Vrtäl-ka se vrtî na vçtru.)

veterinâr, m. Gjd. veterinÅrå - veterinar (ZÇ~Æl je za veteri-nÅrå.)

vçtærnica/vçtrenica, . - pukotina u kamenitu terenu: kra{ka ja-ma (SV) (Va nå{æn selû j ~Çda vçtærnÆc/vçtærnÆc. Va jednÇ mëre cêlÆ ~ovïk stat.)

vçtræn (vçtrena, vçtreno), neodr. pridj. (komp. vetrenïjÆ) - ne-stalan, vjetrenjast (Vçtræn je, danås bi ovakë, jÇtra onakë, danås je ævdï, jÇtra ændï.)

vçtrenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vetrenîjÆ) - nestalni, vjetrenjasti (Jê ïstina dâ j ôn vçtrenÆ dëbÆl dçlo za stãlno?)

vêz, m. Ljd. væzÇ - vez, povez (Mëremo imçt paså, ali sâmo ako }e bït na væzÇ!) � kî nümÅ

værdûra vêz

688

vêza - koji nema kontrolu, svjestan nadzor nad ~ime (tje-lesnom funkcijom i sl.) (NümÅ vêza pa jÿj klãdÅmo plêne.)

væzåt, gl. svr{. i nesvr{. (vä‘e{, v䑤) - vezati, vezivati (Brëdi se vä`¤ z {pa`ïnami.); (Væ‘ï {pigçtu!)

vçzi}, m. - 1. komadi} konopca ili platnene trake (NÅjdï mi kakëvi vçzi}i a{ môrÅn kuma-dôri væzåt.); 2. vezice na obu-}i (isto: {pigçta, ‘Ç‘nja) (SV) (Vçzi} ti sæ j odvæzâl!)

ve‘Ævåt, gl. nesvr{. (ve‘ûje{, ve-‘ûj¤) - obi~avati vezivati (Ve-`ûjæn kumadôri za takâj.)

vî, zamj. Gjd. vås - vi (Mî sopemë va tãmburu, a vï sopïte va vîdulicu.); (Kî vas je vïdel.); (Nå vÅn tô!)

vîd, m. - vid (Slåbo vïdÆn, ïmÅn slåb vîd.)

vîda, `. - vijak (isto: {råf) (Zg¤bül sÅn vîdu i såd nümÅn { ~în zavidåt.)

vïdet /se/, gl. svr{. (vïdÆ{ /se/, vïdæ /se/) - vidjeti /se/ (Sî ju vïdela?) � g›do se komÇ/kemÇ vïdet - ne dopadati se, ~initi se ru‘nim, ru‘no se dojmiti (G›do mi se vïdÆ kad mi onakë zakjanç måtær.) � lîpo se komÇ/kemÇ vïdet - dopadati se, ~initi se lijepim i prikladnim, lijepo se

dojmiti, ostaviti lijep dojam (Lîpo mi se vïdÆ kad mi dÆtç re-~ç bôg na p¤tÇ.)

vîdica, `. - mali vijak (isto: {råf) (Zg¤bül sÅn vîdicu!)

vidrijôl, m. - modra galica (K¤pï mi vidrijôla a{ bÆn môrÅl pô} kropït t›si.)

vidulåt, gl. nesvr{. (vidulâ{, vidu-lâj¤) - svirati na dvojnicama (fruli) (Dçd je umêl lîpo vidu-låt.)

vîdulica, . - vrsta puha~ke svirale: dvojnice, frulica (Mî sopemë va tãmburu, a vï sopïte va vî-dulicu.)

vijâj, m. - etapa puta; krug puto-vanja (RçkÅl je: »Jo{ sâmo ôv vijâj!« I õnda sæ j utopîl.)

vijajåt, gl. nesvr{. (vijajâ{, vijajâj¤) - putovati (Såkÿ lçto nïkamo vijajâj¤.)

vijævåt, gl. nesvr{. (vijûje{/vijävÅ{, vijûj¤/vijävaj¤) - obi~avati ko-ga vi|ati (Vijævåli smo jih po nedïji.)

vïjÆ, s. - zeleno li{}e na stablu (LçtnjÅ bÇra vïjÆ klãtÆ.)

vîk, m. Ljd. vÆkÇ - vijek (NamÇ~ili su se va svojên vÆkÇ.)

vïkændica, . - vikendica, ku}a za odmor (P›vo su jûdi pu dvorå blâgo imçli, a danås ÿndï/ændï dçlaj¤ vïkændice.)

væzåt vïkændica

689

vÆlå, `. - mitsko bi}e: vila (VÆlâ j neståla zâda jednogå/jednegå grmå.)

vïle, `. mn. - poljodjelsko oru|e: vile (Donesï vïle pa }emo ras-tçst gnôj!)

Vïlija Bo‘jÅ - Badnjak, bdijenje dan uo~i Bo‘i}a (24. prosinca) (isto: BådnjÅk) (Na Vïliju Bë`ju krÇnÆmo bo`ï}njÅk i græmë na pÿlnë}nicu.)

vïme, s. Gjd. vïmena - vime (Kråvi sæ j vïme upÅlïlo.)

vînac, m. Gjd. vünca - vijenac ko-ji se pola`e na grob (Nar¤~ïli smo vînac za pokõjnÿga/pokõjnæga.)

vÆncç, s. - vino kao osobito uku-san i cijenjen napitak (Dãj mu `mûj vÆncå!)

vÆn~ïno, s. - vino kao napitak pre-tjerana konzumacija kojega izaziva neprilike (Ma, pÇsti tô vÆn~ïno, sëpeta }e{ se napït!)

vün~i}, m. - cvjetni vjen~i} (Zaple-lâ j mâlÿj vün~i} i klåla jÿj ga nå glÅvu.)

vÆno, s. - vino (]ê{ `mûj vÆnå?)

vünta, `. Gmn. vînt - dio ure|aja za ko~enje zapre`nih kola: ru~ka i navojno vreteno (SV) (VüntÅ j pÇkla i vôz sæ j båtÆl kad je {âl nåzdÿlu.) � bït na vünti - biti posljednji, biti na

kraju (Sï su ve} zï{li s crükvæ, a tî si våvÆk na vünti.)

vÆntåt, gl. nesvr{. (vÆntÅ{, vÆntaj¤) - ko~iti vintom (Nå vrh BÇkovæ j môrÅl bït ~ovïk na vünti i vÆntåt kakô j rÅbïlo.)

vinÇka, `. - mladi izboji na trsu (SV) (BÇrÅ j polomïla vinÇke.)

vîr, m. Gjd. vÆrå - mjesto u rje~-nom koritu s ve}om koli~inom vode (AM) (LucünskÆ vîr je kadï sæ j divõjka Lucïja hïtila v Ri-~ïnu pred grofôn kî j¤ j otêl zêt.)

vÆsåk, m. Gjd. vÆskå - visak (isto: flãjba) (Såkÿmu/såkæmu zidÅ-rÇ rãbÆ vÆsåk.)

vïset, gl. nesvr{. (vïsÆ{, vïsæ) - vi-sjeti (Ovâ slïkÅ j znåmjena dë-li, namçsti ju da vïsÆ.)

visibåba, `. - vrsta proljetnoga cvijeta: visibaba (isto: drÆmåfka) (Naberï strûk visibâb!)

visüna, . Gmn. visîn - visina (Düm-ja~År je, a bojî se visünæ.)

viso~ïje, pril. - vi{e (isto: vï{e) (Hïti målo viso~ïje!)

viso~üna, . Gmn. viso~în - uzvisi-na, povi{eno mjesto (Z viso~ü-næ se sç lîpo vïdÆ.)

visok (visokå, visoko), odr. pridj. (komp. vï{Æ/viso~ïjÆ) - visok (MâlÆ j lîp i visëk.); (Lõn~i} je vï{Æ i Ç`Æ od zdçlicæ.)

vÆlå visok

690

visôkÆ (-Å, -ÿ), neodr. pridj. (komp. vï{Æ/viso~îjÆ) - visoki (On visôkÆ j do{âl k nÅn.); (Menï nî kujîna Bärta pokvå~enÅ, leh onâ drÇ-gÅ Bärta visôkÅ.)

vï{}a, `. - vje{tica (isto: {trîga) (Povædålo sæ j po selÇ dÅ j onå vï{}a.)

vï{}o, s. - imela (Naberï mi kïticu vï{}a, pa }u klåst na stôl o Bo-`ï}u.)

vi{}ûn, m. Gjd. vi{}¤nå - vje{tac (isto: {trigûn) (Povædålo sæ j po selÇ dÅ j ôn vi{}ûn.)

vï{e, pril. - vi{e (isto: viso~ïje) (Danås je sç vï{e alärgÆj, }ê{ na hrÅnÇ, }ê{ na pçl¤d.); (Kad zûb nate~e, ônda vï{e ne bolî.)

vï{nja, `. Gmn. vï{Ånj - stablo i plod vi{nje (StorïlÅ j {trûdæl od vï{Ånj.)

vît /se/, gl. nesvr{. (vijç{ /se/, vijû /se/) - viti: ~istiti zrnate plodove od otpada prosijavanjem na zraku (Kad se fa`ôl st¤~ç, vijç se da bi se grûbo o~ïstÆl.)

vizavî, pril. - 1. preko puta (KådÆ j tâ butîga? - Vizavî {kôlæ.); 2. zbog, s obzirom na to (SH) (Tô j njejî sîn i vizavî togå/tegå ga næ}Ç t¤`ït ocÇ.)

vï‘ita, `. - posjeta radi pregleda (Såko jÇtro nas duhtôr vi`itâ. Tô j vï`ita.)

vi‘itåt, gl. svr{. i nesvr{. (vi‘itâ{, vi‘itâj¤) - posjetiti radi pre-gleda (Såko jÇtro nas duhtôr vi`itâ.)

vi‘itævåt, gl. nesvr{. (vi‘itûje{/vi-‘itävÅ{, vi‘itûj¤/vi‘itävaj¤) - obi~avati posje}ivati radi pre-gleda (Duhtôr ga vi`itûje/vi`i-tävÅ trî p¤tï na mïsæc.)

vjçverica, . - vjeverica (VjçvericÅ j na drvÇ na~inïla {kÇju.)

vjç‘ba, ‘. Gmn. vjç‘Åb/vç‘b - vje‘ba (^êra san bîl na võjnÿj vjç`bi i dobrë su nås zmu{trå-li.)

vlåga, `. - vlaga, vla`nost (isto: umidãnca) (VçlÅ j vlåga pa se rëba nä}e o{¤{ït.)

vlâk, m. Ljd. vlÅkÇ - vlak (Na {tacijônu smo ~çkali vlâk.)

vlakasåt se, gl. nesvr{. (vlakasâ{ se, vlakasâj¤ se) - gurkati se, ~upati se, natezati se (odnosi se na djecu) (SH) (Cêlu må{u su se vlakasåli pa }e ve~erås pô} spåt nå osÅn.)

vlâs, m. - vlas (Vlâs tÆ j na pijåtu.)vlasân, m. Gjd. vlasåna - vlasata,

kosmata mu{ka osoba (Vïdela sÅn onôga/onêga vlasåna z Grâda.)

vlasåt (-a, -o), neodr. pridj. (komp. vlasatïjÆ) - koji ima mnogo kose: vlasat, kosmat (I otåc m¤ j bîl vlasåt.)

visôkÆ vlasåt

691

vlasâtÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vlasatîjÆ) - upravo onaj koji ima mnogo kose: vlasati, kosmati (On vlasâtÆ z GrâdÅ j bîl pu njê.)

vlâsi, m. mn. - kosa na glavi (Operï vlâsi!)

vlasï}i, m. mn. - kosa na glavi djeteta (P›vÆ vlasï}i se ne hïta-j¤ }å.)

vlasïni, m. mn. - neuredna ili ne-ukrotiva kosa (Jå ovî mojï vla-sïni ne mëræn ni oplçst.)

vlâst, `. Gjd. vlâsti - vlast (Jûdi se promünæ kad jÆn dâ{ vlâst.)

vlâ‘Ån (vlâ‘na, vlâ‘no), neodr. pridj. (komp. vla‘nïjÆ) - vla`an (isto, zn. 1: ÇmidÅn) (Pustï ga na {u{ïlu a{ je jo{ vlâ`Ån.)

vlå‘ina, `. - vlaga kao problem (VçlÅ nÅn je vlå`ina va konë-bi.)

vlâ‘nÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vla‘nîjÆ) - vla`ni (isto, zn. 1: ÇmÆdnÆ) (Sâmo ÇmÆdnÆ {uga-mân jo{ pustï na {u{ïlu.)

vlîh, pril. - malo~as (Vlîh ti nî bîlo nï{, a såd si bëlÅn!)

vnÇ~ica, `. - unu~ica (isto: mnÇ-~ica) (NônÅ j reklå «vnÇka, vnÇ~ica», a danås skëro sï re-~û «Çnuka»!)

vnÇ~i}, m. - unu~i} (isto: mnÇ~i}) (NônÅ j reklå »vnÇk, vnÇ~i}«, a danås skëro sï re~û »Çnuk«!)

vnÇk, m. - unuk (isto: mnÇk) NônÅ j reklå »vnÇk, vnÇ~i}«, a danås skëro sï re~û »Çnuk«!)

vnÇka, `. - unuka (isto: mnÇka) (NônÅ j reklå »vnÇka, vnÇ~ica«, a danås skëro sï re~û »Çnuka«!)

vo}Æ, s. - vo}e (isto: frÇt, ‘îr) (P›vÿ nî bîlo tulïko vë}Å.)

vodå, . Ajd. vodu - voda (HïtÆl je bâlu vå vodu.) � pråt ~â va desätÆh vodåh - dugotrajno {to prati, naj~e{}e uzaludno (PrÅlå sÅn ti tê bragç{e va de-sätÆh vodåh a må}a nî pro{lå.) � kî se nî tçpÅl mrzlê vodê nåpÆl - neradnik, lijena osoba (Njegå si zêl za te`Åkå, a õn se nïkad tçpÅl nî mrzlê vodê nåpÆl.)

vodÅn (vodna, vodno), neodr. pridj. - voden (Storïla san ti vëdÅn sôk! Dãj }u ti jo{ sôka donalêt!)

vodïca, `. - voda kao vrlo va`no, ukusno pi}e (NapÆlå sæ j mrzlê vodïcæ.)

vodïna, `. - voda kao problem (Sê j bîlo pÇno vodïnæ i namÇ-~ili smo se dok smo ju sp¤m-påli.)

vodnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - vodeni (Tô j vëdnÅ kå{ka (= ’bjelo-u{ka’)

vodenïca, `. - vrsta cvijeta: vode-nica, begonije (Ba{ su jÿj lîpe vodenïce.)

vlasâtÆ vodenïca

692

vôgat, gl. nesvr{. (vôgÅ{, vôgaj¤) - uga|ati komu postupcima (SV) (RãbÆ mu nî~ pa jÿj vôgÅ.)

voja, `. - volja (Ve} {etemânu dân d¤rî, za nï{ ju nî vëja ni brîga.)

vÿj~â, zamj. Gjd. vÿj~eså - bilo {to, i{ta (Donesï mi vÿj~â za ~ïtat.)

võj~igÿv (võj~igova, võj~igovo), zamj. - bilo ~iji, i~iji (^igëve su ovê ëfce? - A võj~igove mër¤ bït!)

võjka, ‘. - vo}ka, drvo i plod (Dãj mi jednÇ võjku!)

võjkad/vÿjkadå, pril. - bilo kada, ikada (]emë se võjkad/vÿj-kadå trçfit!)

vÿjkadï, pril. - bilo gdje, igdje (Hôj v RÆkÇ i i{}ï! ]ç{ vÿjkadï nâ}!)

vÿjkako, pril. - bilo kako, ikako (Storï tô vÿjkakë, sâmo storï.)

võjkakÿv (võjkakova, võjkakovo), zamj. - bilo kakav, ikakav (Do-nesï mi võjkakovu knjïgu.)

võjkamo, pril. - bilo kamo, ikamo (Võjkamo }u pô} sâmo da se måknæn.)

võjkÆ (-Å, -o), zamj. - bilo koji (Nçka mi võjkÆ dõjde po-më}!)

võjkulik (-a, -o), zamj. - bilo kolik, ikolik (NÅjdï mi va konëbi

~ãvli}. - Kulïk? - Võjkulik, sâ-mo da jê!)

vÿjkulïko, pril. - ikoliko, bilo koli-ko (Kulïko }u ti dåt? - Dâj vÿj-kulïko sâmo dâj!)

vÿjkûda, pril. - bilo kuda, ikuda (Vÿjkûda grê{, zïlist }e{ na glãvnÆ pût.)

vÿjnîk, m. Gjd. vÿjnÆkå - vojnik (isto: sÿldât) (FïnÆl je sÿlda~ïju i ostâl dçlat kod vÿjnîk.)

võjno, pril. - ukusno (SH) (Ma sç ~å skÇhÅ j võjno.)

võjska, `. - vojska (Odsl¤`ül je võjsku.)

vôkÿl, prij. - oko, okolo (SÇ se u`ålÆ smêt vôkÿl njegå.)

vôl, m. Gjd. volå - vol (Kad tÆ j nî~ v ôku, recï »^â j menï v ôku, nçkÅ j volÇ v rïti!«)

volâr, m. Gjd. volÅrå - goni~ volova u zaprezi (VolÅrï su se bâli ocï} jälve kê j ôn bulâl, ma säjno su môrali sï} i njê a{ da j såkÆ vôz gu{tâl trî fiju-rîna.)

vôlæt /se/, gl. nesvr{. (vôlÆ{ /se/, vôlæ /se/) - voljeti /se/ (Dicå se vôlæ igråt z bâl¤n.)

volovina, `. - volujsko meso (Nîs nïkad provåla volëvinæ.)

võlta, . Gmn. vôlt - oblo nadsvo-|e na gra|evinama (Tû võltu da su storïli tulïko visokë da

vôgat võlta

693

mëre stârÆ Zaharïja prô} jâ{¤} ~çz nju a da se ne prigübje.)

voluharïca, . - mali sme|i poljski mi{ bez repa (AM) (Voluharïce dçlaj¤ {këdu po lÆhåh.)

vosak, m. Gjd. voska - vosak (No-sïli smo svÆ}ç va pro{ê{iji pa sÅn se så zakåpala z vëskÿn.)

vo{}æn (vo{}ena, vo{}eno), neodr. pridj. - vo{tan (Kad ditçtu pÅ-dç zûb, zâda sebç hïtÆ tâ zûb i re~ç: »Menï kë{}æn, mï{u vë{}æn.«)

vo{}ænÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - vo{ta-ni (K¤pï mi vë{}æn¤ svÆ}Ç.)

vôz, m. Gjd. voza Ljd. vozÇ - zapre`na kola (Dëv¤kÅl je trî vëza d›v.)

vozït /se/, gl. nesvr{. (vozÆ{ /se/, vozæ /se/) - voziti /se/ (Vozïli smo se na tråhtoru!)

vrâg, m. - 1. vrag, sotona, ne~a-stivi (kada bi se izgovorila ova rije~, obvezatno je uslijedila replika potarï ga svêtÆ krî`) (SV) (VåvÆk nïkæga/nïkÿga vrâ-ga {tå~Æ.); 2. zlo~esto}a � pô} k vrâgu/po vrÅgu/zå vrÅga/zå vrÅgÿn - u nepovrat, u propast, za nesre}u (Od õndÅ j sç {lë k vrâgu/pë vrÅgu/zå vrÅga/zå vrÅgÿn!) � jçzero vrãzÆ - u polu{aljivoj kletvi (jçzero vrãzÆ ga zêlo - neka oti|e bestraga!) 3. lo{a, zla osoba (Kad se tâ

vrâg zanäknæ, nä}e pa nä}e.) � bÆ‘åt kod vrâg od tamjåna - izbjegavati susret s ~ime ili kime nepo`eljnim (Otkåd su se pokÅråle, bÆ`åla j od njê kod vrâg od tamjåna.) � kadî j vrâg rçkÅl låhku nô} - daleko, u zabiti (Büvaj¤ kadî j vrâg rçkÅl låhku nô}.) � natçzat kod vrâg grî{n¤ dû{u - iznimno sna`no povla~iti koga ili {to, te{ko raditi (Nïkakÿv pasïnÅ j natçzal papÇ~u kod vrâg grî{n¤ dû{u.) � pô} po vrÅgu - biti nevjeran, oti}i u {tetu, lo{e okon~ati (Mû‘ jÿj je {âl pë vrÅgu, ali jÿj ne povîj.) � jÿkåt kod stô vrâzÆh - glasno i jako vikati, plakati (Drvë jÿj je pålo na p›st pÅ j jÿkåla kod stô vrâzÆh.)

vrågujast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. vragujastïjÆ) - vragolast, nesta{an (Vrågujast je, ma nî porçdÅn!)

vrågujastÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vragujastîjÆ) - vragolasti, ne-sta{ni (O�ba su vrågujasta! S kîn se od njïh dvïh vï{e vôlÆ igråt? - Z onîn vragujastîjÆn.)

vråna, `. - vrsta ptice: vrana (Pë poju u`â bït vrân.) � bêlÅ vrå-na - iznimka (On je bêlÅ vråna va famîliji.)

vrånica, . - slezena (isto: slezçna) (Imçli su sÇdÅr i pÇkla jÿj je vrånica.)

voluharïca vrånica

694

vrâni}, m. - ubla`. vrag (VåvÆk nïkÿga vrâni}a dubitâ.)

vrât, m. Ljd. vrÅtÇ - vrat (ZåspÅl je z glÅvûn na {krÅlnïci pa gÅ j jÇtro bolêl vrât.)

vrãta, s. mn. - vrata (Zaprïte vrãta kad sï œjd¤.) � pomçst/pomç-tat pred svojïmi vrãti - ne mije{ati se u tu|e poslove, ne kritizirati prije uvi|anja svojih mana (Sïh ogovãrÅ, a trîbala bi nãjprvÿ pomçst pred svojï-mi vrãti.) � zaprît/zapïrat se-bï vrãta - onemogu}iti (si) daljnju suradnju (Ne zapiråj si tâ vrãta a{ õn ti jo{ mëre rÅbït.)

vrãtaca, s. mn. - vrata{ca (Na dnë dümjÅka ståvi vrãtaca da ga lågje o~ïstÆ{.)

vrãtina, s. mn. - stara, te{ka, pro-pala vrata (HïtÆl je stâræ vrãti-na, a mõrda }e mu rÅbït.)

vratÅrït, gl. nesvr{. (vratãrÆ{, vra-tãræ) - neprekidno otvarati i zatvarati vrata (SV) (Ne vratÅrï a{ }e{ sç rashlÅdït.)

vrãtnica, . - prozorska rebrenica (isto: {kûra) (Smîrÿn }õrÆ ~ez vrãtnice.)

vra‘ï}, m. - pren. nesta{no dijete (PrâvÆ vra`ï} si: nïkad na mÆrÇ, a i de{pç}e{.)

vrã‘jÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - 1. koji se odnosi na vraga (Tô j vrã`jæ dçlo! Da se ne bï{ vâ to pa~âl!);

2. pren. prepreden (Vrã`jÆ j ôn, nä}e{ ga prevårit!)

v›ba, `. - vrsta drveta: vrba (Uz Ri~ïnu rÅstû v›be.)

v›~, m. - vr~ (Donesï mi v›~ ~istê vodê!)

v›~ina, `. - no}na posuda (Imçli su nå{i i zâhod ma su sçjedno po no}ï c¤råli va v›~inu.)

v›~inica, . - mala ili dje~ja no}na posuda (MâlÆ ti sæ j poblåtÆl va v›~inicu.)

v›} se, gl. nesvr{. (v›gne{ se, v›gn¤ se) - uvrgnuti se (Ma va kogå/kegå sæ j v›gla? I otåc i måt su njÿj dobrï jûdi, a onâ j ni{ko-rïsti.)

vrêda, pril. - mnogo vremena (SH) (Ve} ga nîs vrêda vïdæl.)

vræd’åt, gl. nesvr{. (vräd’Å{, vrä-d’aj¤) - vrije|ati (Ne smî se nï-kÿga/nïkæga vræd’åt.)

vrædït, gl. nesvr{. (vrädÆ{, vrädæ) - vrijediti (Tecï, tecï po putï}u va ~rjênÿn klobu~ï}u! Vï{e vrädÆ klobu~ï} leh Terêza i Kru~ï}.)

vrêl (vrçla, vrçlo), neodr. pridj. (komp. vrelïjÆ) - vreo (MlÆkô j jo{ vrçlo, pustï ga da se ostœdÆ.)

vrêlÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vrelîjÆ) - vreli (Tî pîj vrêlÆ ~âj, a menï dâj mjâ~nÆ!)

vrâni} vrêlÆ

695

vrçt, gl. nesvr{. (3. l. jd. vrç) - klju~ati, vreti (Vodå vrç!)

vrçteno, s. - vreteno (Na vrçteno se namãtÅ prçja.)

v›h, m. Gjd. vrhå - vrh (Stê bîli na vrhÇ? - Smë!) � po vrhÇ - do-datak pla}enoj sumi (Mlikarïce su u`åle dobÆvåt i kakôv sëlad po vrhÇ)

vrï}a, `. - vre}a (isto: sakçt) (Vï{e ne mëræn nosït vrï}u cimänta.) � vrï}a prez dnå - nezasitna osoba ili stvar koja neprekidno iziskuje mnogo novca (On je kod vrï}a prez dnå, tâ bi pojîl Bëgu nëge.); (KÇ}Å j vrï}a prez dnå.)

vrï}ica, . - 1. mala vre}a (Z MÅr-tïnovih mÆ j dënesÅl vrï}icu cvêta.); 2. najlonska vre}ica (PÇkla mÆ j vrï}ica i sç mi sæ j stræslë.)

vrï}ina, `. - velika, ru`na, stara vre}a (PokõjnÆ Marijân nas je våvÆk strå{Æl da }e nas klåst va vrï}inu.)

vrÆdân (vrÆdnå, vrÆdno), neodr. pridj. (komp. vridnïjÆ) - 1. vri-jedan, marljiv (On je vrÆdân, våvÆk nî~ dçlÅ.), 2. vrijedan, skupocjen (Tâ p›stæn je kî znâ kulïko vrÆdân.)

vrîdnÆ (-Å, -ÿ), neodr. pridj. (komp. vridnîjÆ) - 1. vrijedni, marljivi (Ako sæ j za onôga/onêga vrîd-

nÿga/vrîdnæga o`enïla, dëbrÿ j storïla.); 2. vrijedni, skupo-cjeni (K¤pül jÿj je vrîdnÆ p›-stæn.)

vrÆdnôst, `. Gjd. vrÆdnosti - vri-jednost (Nî tâ p›stæn vçlæ vrÆ-dnësti, alÆ j måterÆn pa ga ~œvÅn.)

vrîme, s. Gjd. vrïmena - 1. vrije-me kao meteorolo{ka pojav-nost (Kakëvÿ j vrîme? - Lîpo!); 2. mjera za vrijeme (AM) (Jê do{lå nå vrÆme?)

vrîs, m. - vrijesak (isto: ‘rnovac) (Od vrîsÅ j dëbÅr mêd.)

vrÆskåt, gl. nesvr{. (vrü{}e{, vrü{}¤) - vriskati (Ne vrÆ{}ï a{ }e jûdi mïslet da te t¤~ên.)

vrïsn¤t, gl. svr{. (vrîsne{, vrîsn¤) - vrisnuti (Kad je vïdela kå{ku, vrïsnulÅ j i pobïgla.)

vrîst se, gl. nesvr{. (vrÆzç{ se, vrÆzû se) - vrsti se, {uljati se, provla~iti se (SH) (MâlÆ jÆn se smîrÿn vrÆzç okol nôg.)

vrïtnja~ina, `. - sna`an udarac nogom u stra`njicu (OpÅlül m¤ j vrïtnja~inu. Så rït m¤ j plÅvå.)

vrïtnjÅk, m. - udarac nogom u stra`njicu (OpÅlül m¤ j vrït-njÅk.)

v›lÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - najboljega zdravlja i snage (Nîs ba{ v›lÆ a{ mi têlo pådÅ.)

gu gu

696

v›næz/v›njæz, m. - masno}a na povr{ini jela (naj~e{}e ju{nih) (SV) (Kad se j¤hå ostœdÆ, mâst na vrhÇ se skrœtÆ i tô su v›næzi/v›njæzi.)

vrnÇt /se/, gl. svr{. (v›ne{ /se/, v›n¤ /se/) - vratiti /se/ (Pos¤dït }u ti, ali mi ga môrÅ{ vrnÇt!)

v›njat /se/, gl. nesvr{. (v›njÅ{ /se/, v›njaj¤ /se/) - vra}ati /se/ (On posœdÆ i ne v›njÅ.)

vrsnïca, `. - vr{njakinja (VåvÆk se dr‘åla põsebna od drÇgÆh vrsnîc.)

v›st, `. Gjd. v›sti - vrsta, soj (isto: sõrta) (Mi se vïdÆ dÅ j tô onâ prilep~îvÅ v›st.)

v›{ast (-a, -o), neodr. pridj. (komp. vr{astïjÆ) - `ivahan, nesta{an, povr{an (SV) (MâlÆ j v›{ast pa mi sç ob›ne kad dõjd¤ k nÅn.)

v›{astÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vr{astîjÆ) - `ivahni, nesta{ni, povr{ni (SV) (Nü jÿj låhko s v›{astÆn, ma nî ni s tïmÆdnÆn.)

vr{ïka, `. - vrh crnogori~nih ne-razgranatih stabala (SV) (Vr{ï-kÅ j po~ælå {¤{çt.)

v›t, m. - vrt (Prekopãl je v›t.)v›tat, gl. nesvr{. (v›tÅ{, v›taj¤) -

dupsti (isto: b¤{ït, svidråt) (V›-tali su dë pÿl në}i. Vãlda su fïnili.)

vrtälka, `. Gmn. vrtêlk - vrsta dje~je igra~ke u obliku prope-

lera koji se vrti na vjetru (SV) (Vrtälka se vrtî na vçtru.)

vrtçt /se/, gl. nesvr{. (vrtî{ /se/, vrtê /se/) - 1. vrtjeti /se/ (Va vrtälku pœ{e{ pa se vrtî.); 2. pren. sna-laziti se u svakodnevnim te-{ko}ama (Jo{ se dobrë onå vrtî. Ra~unãj dÅ j do{lå z grâda i da nî nïkad p›vÿ blâgo pomÇzla.)

v›ti}, m. - dje~ji vrti}: pred{kolska ustanova (Mï}i{Ån je pa ga pråtÆn va v›ti}.)

v›tiprÅh, m. - vjetrogonja, vjetro-pir (P›vÆ mû` jÿj je bîl v›tiprÅh, a onâ j påmetna `änskÅ.)

v›tlÅr, m. - vrtlar (V›tlÅr je na grë-bj¤.)

vrtoglâv (vrtoglåva, vrtoglåvo), neodr. pridj. (komp. vrtoglavïjÆ) - neozbiljan, vjetropirast (isto: brtoglâv) (Ne bÇdi vrtoglâv! Takë nïkÆ ne znâ ~å mïslÆ{.)

vrtoglâvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. vrtoglavîjÆ) - neozbiljni, vjetro-pirasti (isto: brtoglâvÆ) (A tî si mïslela da }e{ se uspçt dogo-vorït z onîn vrtoglâvÆn.)

vrû}Æ (-Å, -æ), odr. pridj. - vru}i, vreli (Zamü{a se vâ nju {kÅrtë~i} cïzÆb i vrû}æ rastëpjenÿ måslo - a mëre i pûtÅr.)

vru}üna, . Gmn. vru}în - vru}ina (isto: teplüna) (Kad bi bîle vru}üne vçlæ, mlÆkë bi se va plånini lo`ïlo va {tärnu, a{ bi se pokvÅrïlo.)

gu gu

697

vr¤tåk, m. Gjd. vr¤tkå - 1. vrutak: izvor vode iz zemlje (Pod onîn kåmÆkÿn je vr¤tåk potëku.); 2. vrutak vode pri vrenju: klju~ (Jo{ sâmo jedân vr¤tåk nçka na~inî manç{tra pa }e bït gotëvo.)

vrvçt, gl. nesvr{. (3. l. jd. vrvî, vrvê) - vrvjeti, izbijati u veli-kom broju (^Çda judîh je vrvçlo ~çz Goricu k må{i.)

vrzjåt se, gl. nesvr{. (vrzjâ{ se, vrzjâj¤ se) - vrzmati se (SV) (Za mî}erÿ dÆtç se re~ç da se vrzâ ëkolo måteræ.)

vu~ïna, `. - veliki vuk (SÇ nô} je vu~ïna zavÆjâl.)

vû}, gl. nesvr{. (v¤~ç{, v¤~û) - vu}i (Ne v¤cï tû ponjåvu po tlëh.)

vû} se, gl. nesvr{. (v¤~ç{ se, v¤~û se) - polagano hodati (Ne v¤cï se! Protægnï kërÅk!)

vudlåk, m. - vukodlak (isto: ku-dlåk) (SH) (Onå dÅ j vïdela vudlåka i od tåd ne grê po no}ï vân.)

vûk, m. - vuk (Vûki sÅn vïdela ~Ç-da pûtÆh, a medvïda nïkad.)

vÇna, `. - vuna (VÇna sæ j zagu-njåla.)

vÇnæn (vÇnena, vÇneno), neodr. pridj. - vunen (Re~ç se i: »MåjÅ j vÇnena,« alÆ j bojç vï{æ »MåjÅ j od vÇnæ!«)

vÇnenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - vuneni (Otåc nî otêl drÇgæ kopïce leh onê vÇnenæ.)

vÇnica, `. - vunica (K¤pïlÅ j vÇ-nicu pa }e jÿj zaplçst måju.)

gu gu

698

Zz, prij. - 1. s/sa (Do{ãl je s Crçsa);

([lâ j sestrûn.); 2. iz (On je z RÆkê.)

za, prij. - 1. za (Rûke me zæbû! Sâmo da mi ne zãjde zå no-hti.); 2. iza (SV) (Za kÇ}¤n tî j hlâd, pa tåmo po~ïni.)

zabÅdåt /se/, gl. nesvr{. (zabãdÅ{ /se/, zabãdaj¤ /se/) - 1. zabijati /se/ u {to (isto: zabÆjåt) (Spe~ç se têsto i nûtra se zabãdaj¤ lï{njÅki.); 2. pren. pa~ati se nezvan u {to, zabadati se u {to (SV) (Ne zabãdÅj se vâ nje, a{ }e se onï pomÆrït, a tî }e{ oståt krîv.)

zåbadavæ, pril. - 1. besplatno (isto: zmÇfte/zmÇhte) (Mãjko, fîlÅ j kod da zåbadavæ dülæ.); 2. u bescijenje (Tô sÅn ti ja pred träjset lêt zåbadavæ k¤-pîl.); 3. uzalud (Mëre{ govorït ~å }e{, sê j zåbadavæ kad te onå nä}e ~Çt.)

zabåvit se, gl. svr{. (zabåvÆ{ se, zabåvæ se) - 1. dugo se zadr`ati (Zabåvila sÅn se va butîgi pa nîs dospçla duhtôru.); 2. zaba-viti se (Lîpo smo se na}ås za-båvile.)

zabÅvjåt se, gl. nesvr{. (zabãvjÅ{ se, zabãvjaj¤ se) - zabavljati se (Dâ se lîpo zabãvjÅte? - Då!)

zabælçt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. zabelîje /se/ // zabälÆ /se/, zabelîj¤ /se/ // zabälæ /se/) - zabijeljeti /se/ (Plånine su se zabælçle.)

zabælït /se/, gl. svr{. (zabälÆ{ /se/, zabälæ /se/) - umazati /se/ ~ime bijelim, zabijeliti /se (Nagnœl sæ j na zîd i vås sæ j zabælîl.)

zabetonîrat, gl. svr{. (zabetonîrÅ{, zabetonîraj¤) - zabetonirati (Zabetonîrali su, jo{ }e zali{åt i fïnit, jå ra~unân, za jednë trî Çre.)

zabÆjåt /se/, gl. svr{. (zabüjÅ{ /se/, zabüjaj¤ /se/) - zabijati /se/ (isto: zabÅdåt /se/) (Nãjprvÿ se storê trî kãmbe pa se nâ nje zabüjaj¤ prç{kice.)

zabümbat /se/ [zabüÜbat /se/], gl. svr{. (zabümbÅ{ /se/ [zabüÜbÅ{ /se/], zabümbaj¤ /se/ [zabüÜba-j¤ /se/]) - zaljuljati /se/, zazibati /se/ (K¤pïla sÅn bâlicu na samnjÇ pa sÅn ju zabümbala na lå{tiku.)

zabït /se/, gl. svr{. (zabîje{ /se/, zabîj¤ /se/) - zabiti /se/ ([}änza mi sæ j zabïla pëd nohat.)

zÅbït /se/, gl. svr{. (zãbÆ{ /se/, zãbæ /se/) - 1. zaboraviti (MôrÅn zapÆsåt a{ bÆn mëgÅl zÅbït.);

z zÅbït /se/

699

2. onesvijestiti se (SV) (ZÅbül sæ j va crükvi a{ nî bîlo zrâka.)

zabjævåt, gl. nesvr{. (zabjûje{, zabjûj¤) - u~estalo zaboravljati (Otåc se tœ`Æ da sç zabjûje.)

zabjîv (zabjïva, zabjïvo), neodr. pridj. (komp. zabjivïjÆ) - zabo-ravljiv (Jâko sÅn zabjïva!)

zabjîvÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zabjivîjÆ) - zaboravljivi (ZabjîvÆ ~ovïk zabjûje.)

zablåtit /se/, gl. svr{. (zablåtÆ{ /se/, zablåtæ /se/) - uprljati /se/ (Ako ne klÅdç{ bÅrbajôl, vås }e{ se zablåtit.)

zablekåt, gl. svr{. (zablekâ{, za-blekâj¤) - zalijepiti kakvu za-krpu (SV) (Ali si g›do zablekåla tû gÇmu.)

zabocat se, gl. svr{. (zabocÅ{ se, zabocaj¤ se) - ostati bez daha uslijed sna`noga pla~a (DÇgÿ j plåkala i zabëcala sæ j.)

zabolçt, gl. svr{. (3. l. jd. zabolî, zabolê) - zaboljeti (Grê duhtô-ru dë~Æn j¤ ~â zabolî.)

zabost /se/, gl. svr{. (zabodç{ /se/, zabodû /se/) - 1. zabosti /se/ (Na{pï~i tâ kolåc a{ ga ne mëræn vå zemju zabëst.); 2. pren. nezvan se uplesti u {to (U`åla sæ j sek›va mçd nje zabëst.)

zabragåt, gl. svr{. (zabragâ{, za-bragâju) - pri~vrstiti obujmi-com (Zabragâj tô z brâg¤n.)

zãbrana, `. - zabrana (Ne smî se pÇ{it. ZãbranÅ j.)

zabrÅnït, gl. svr{. (zabrãnÆ{, za-brãnæ) - zabraniti (Otåc njÿj je zabrÅnîl pô} nå tÅnci.)

zabrÅnkanåt, gl. svr{. (zabrÅnka-nâ{, zabrÅnkanâj¤) - 1. silovito {to odbaciti (Ma, zabrÅnkanãj mu tô ~ez ponç{tru ako ne bû otêl pospråvit.) (SH); 2. pren. siroma{ki sahraniti koga (Ne-bëgoga/nebëgega sû zabrÅn-kanåli nå krÅj cimîtera.)

zabrânjæn (zabrânjena, zabrânje-no), neodr. pridj. - zabranjen (Lõv je zabrânjæn.)

zabrânjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - zabranjeni (Da su bîli va nïka-kovÿn Zabrânjenÿmu GrÅdÇ.)

zabrokåt/zabrÇkvat, gl. svr{. (za-brokâ{/zabrÇkvÅ{, zabrokâj¤/zabrÇkvaj¤) - zakovati zakovi-cama (SV) (Tô }e ti postolâr zabrokåt/zabrÇkvat.)

zabuhnÇt, gl. svr{. (zabÇhne{, zabÇhn¤) - nabubriti, ote}i (odnosi se na lice) (Kad ga oså ubodç, vås zabÇhne.)

zabÇhnjæn (zabÇhnjena, zabÇ-hnjeno), neodr. pridj. (komp. zabuhnjenïjÆ) - nabubrio, ote-~en (odnosi se na lice) (OnpijânÆ j vås zabÇhnjæn.)

zabÇhnjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zabuhnjenîjÆ) - nabubre-

zabjævåt zabÇhnjenÆ

700

ni, ote~eni (odnosi se na lice) (Sï }e rç}: »Vïdi ga ôn zabÇ-hnjenÆ! Poznâ mu se dâ j bîl pijân!«)

zab¤rgåt /se/, gl. svr{. (zab¤rgâ{ /se/, zab¤rgâj¤ /se/) - one~istiti koga ili sebe bljuvotinom (BÆlå m¤ j tegïnja pÅ j zab¤rgâl i se-bç i menç.)

zacåtat, gl. svr{. (zacåtÅ{, zacåta-j¤) - one~istiti tlo blatnjavim stopalima ili obu}om (SV) (Do-{ãl je ozvanå z blatnïmi nogå-mi i vås hëdnÆk mÆ j zacåtÅl.)

zâ~, pril. - za{to (Zâ~ bi`î{ od menç?) � da bi zâ~ - niza{ta (JãdÆ se nâ me, a da bi zâ~!)

za~ås, pril. - odmah (Tô si za~ås skÿnsumâl/skÿnzumâl.)

za~epït, gl. svr{. (za~çpÆ{, za~çpæ) - za~epiti (Za~epï tû bëcu a{ }e vÆnë zvÆ{çt!)

zÅ~în, m. Gjd. zÅ~ïna - za~in (Pe-verœn je nïkakÿv zÅ~în.)

za~rjençt /se/, gl. svr{. (za~rjenîje{ /se/ // za~rjenî{ /se/, za~rjenîj¤ /se/ // za~rjenê /se/) - zacrve-njeti /se/ (Så sæ j za~rjençla kad gÅ j vïdela.)

za~rjenït /se/, gl. svr{. (za~rjenî{ /se/, za~rjenê /se/) - umrljati /se/ crvenom bojom (Popiturãl sÅn õgradu! Påzi da se ne za~rjenî{!)

za~Ènçt /se/ // za~rnçt /se/, gl. svr{. (3. l. jd. za~Ènîje /se/ //

za~rnîje/se/, za~Ènîj¤ /se/ // za~rnîj¤ /se/) - zacrnjeti /se/ (Sç sæ j za~Ènçlo/za~rnçlo i môrÅmo bælït.)

za~Ènït /se/ // za~rnït /se/, gl. svr{. (za~Ènî{ /se/ // za~rnî{ /se/, za-~Ènê /se/ // za~rnê /se/) - umrljati se crnilom (Påzi da se ne za~Ènî{/za~rnî{ a{ je sç pÇ-no såjæ.)

za~Çdit /se/, gl. svr{. (za~ÇdÆ{ /se/, za~Çdæ /se/) - za~uditi (Njegå tô nî za~Çdilo a{ je ve} nÅvå-dÅn/nÅvåjÅn.)

zâ}, gl. svr{. (zãjde{, zãjd¤) - za}i (Rûke me zæbû! Sâmo da mi ne zãjde zå nohti.)

zâda, prij. - iza (BÇra j båtila ôn stârÆ acÆmprçsinu/Ånciprçsinu zâda {kôlæ.)

zåda}a, ‘. - zada}a (Ne znâ{ ~å tÆ j za zåda}u a{ ne naslü{Å{/na{lü{Å{ u~ïtejicu.)

zadÅvït /se/, gl. svr{. (zadãvÆ{ /se/, zadãvæ /se/) - udaviti /se/ (isto: zag¤{ït /se/) (Onå sæ je zadÅvïla.)

zadçlat se, gl. svr{. (3. l. jd. zadçlÅ se, zadçlaj¤ se) - zametnuti se (odnosi se na zametke na cvjetovima vo}aka) (SV) (Mlâ-dæ jåbu~ice su se ve} zadçla-le.)

zaderåt, gl. svr{. (zaderç{, zade-rû) - zaparati ili probosti ko`u

zab¤rgåt /se/ zaderåt

701

iverom drveta (SV) (SlÅgãl sÅn dåske pa sÅn zaderâl.)

zadçt /se/, gl. svr{. (zadêne{ /se/, zadên¤ /se/) - udariti /se/ (Zadäl sÅn se z batï}en po p›stu!)

zadïmet /se/, gl. svr{. (zadïmÆ{ /se/, zadïmæ /se/) - 1. zadimjeti /se/ (Plovân sÇ kÇ}u zadïmÆ kad dõjde blagoslovït.); 2. pren. naglo i iznenada udariti (MÇ~, a{ }u ti zadïmet jednÇ }çpu!)

zadÆ{çt, gl. svr{. (zadi{î{, zadi{ê) - zapahnuti mirisom (Kad se krÇh pe~ç, så kÇ}a lîpo zadi-{î.)

zådnjÆ (-Å, -æ), odr. pridj. - 1. po-sljednji (TõnkÅ j bÆlå zådnjÅ mlikarïca.); 2. stra`nji (Oplelå sÅn zådnjÆ krâj, a såd pletên prçdnjÆ.)

zadovojÅn (zadovõjna, zadovõj-no), neodr. pridj. (komp. za-dovÿjnïjÆ) - zadovoljan (Ra-zvã`Å dïcu z bÇsi}æn i zado-vëjÅn je!)

zadovõjnÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zadovÿjnîjÆ) - zadovoljni (Lïpjæ j vïdet zadovõjnÿga/zadovõjnæga ~ovïka leh natr-mœnjenÿga/natrmœnjenæga.)

zadovõjstvÿ, s. - zadovoljstvo (Zadovõjstvÿ j dçlat { njîn.)

zadro~it, gl. svr{. (zadro~Æ{, zadro-~æ) - naglo zabiti {to o{tro u {to mekano (kolac u meku ze-

mlju, no` u meso i sl.) (Brïtvica se môrÅ zadrë~it vå zemju.)

zadrohnït/zadrohnjït, gl. svr{. (zadrohnî{/zadrohnjî{, zadro-hnê/zadrohnjê) - slatko zaspati (Tr¤dnâ j pa j lîpo zadrohnïla/zadrohnjïla na ëtomÅnu.)

zadr‘åt /se/, gl. svr{. (zadr‘î{ /se/, zadr‘ê /se/) - zadr`ati /se/ (Plovãn se pu s¤sçdÆh våvÆk fânj zadr`î.)

zadr‘Åvåt /se/, gl. nesvr{. (zadr‘ã-vÅ{ /se/, zadr‘ãvaj¤ /se/) - za-dr`avati /se/ (RçkÅl je da se ovô lçto pu nïkÿga/nïkæga nä-}e dÇgo zadr`Åvåt.)

zãdruga, `. - zadruga (P›vÿ su bîle tê zãdruge.)

zadunÇt se, gl. svr{. (3. l. jd. za-dÇne se) - postati neprozirnim, nepropusnim zbog vlage (pri-mjerice: prozorsko okno ili nos pri prehladi) (Sç sæ j zadu-nÇlo! O�pri ponç{tru!)

zadÇnjæn (zadÇnjena, zadÇnjeno), neodr. pridj. (komp. zadunje-nïjÆ) - zbog vlage postati nepro-zirnim i nepropusnim za svje-tlo ili zrak (primjerice: prozor-sko okno ili nos pri prehladi) (U`ålÅ j bït så kÇhinja zadÇ-njena kad se rëba kÇhala.)

zad¤‘ït se, gl. svr{. (zadœ‘Æ{ se, zadœ‘æ se) - zadu`iti se (Pu o{tÅrå sæ j fânj zad¤`îl.)

zadçt /se/ zad¤‘ït se

702

zafagotåt /se/, gl. svr{. (zafagotâ{ /se/, zafagotâj¤ /se/) - povr{no /se/ zaviti, omotati /se/ (SV) (Zafagotåla sÅn ju i neslå têti a{ mi nî imêl kî ~¤våt.)

zafãj~it, gl. svr{. (zafãj~Æ{, zafãj~æ) - s u`itkom pripaliti cigaretu (SH) (Po~ïni pa }emo jednÇ zafãj~it.)

zafa{åt, gl. svr{. (zafa{â{, zafa{âj¤) - poviti, oviti (SV) (Zafa{åt }u ga i dåt mu jïst.)

zafãtojit, gl. svr{. (zafãtojÆ{, zafã-tojæ) - prikriti zamotavanjem (SH) (ZafãtojÆl je bëcu. Kod da mî ne znâmo ~å nësÆ!)

zafÆkåt, gl. svr{. (zafü~e{, zafü~¤) - iz zavisti, podmetnuti komu (Odgovorï mu kad ti zafü~æ! Ve} smo ga sï {tÇfi!)

zaflçkat /se/, gl. svr{. (zaflçkÅ{ /se/, zaflçkaj¤ /se/) - zamrljati /se/ po odje}i (SV) (Så se za-flçkÅ dok jî.)

zafrkåt /se/, gl. svr{. (zaf›kÅ{ /se/ // zaf›~e{ /se/, zaf›kaj¤ /se/ // zaf›~¤ /se/) - 1. zamotati /se/, zapetljati /se/, zamrsiti/se/ (SV) (Konëp mi sæ j vås zafrkâl, }Ç ~Çda vrïmena zg¤bït da ga odfrkân.); 2. zakovr~ati /se/ (Vlâsi mi se zaf›kaj¤/zaf›~¤ kad je jÇgo.)

zafrkÅvåt /se/, gl. nesvr{. (zafrkã-vÅ{ /se/, zafrkãvaj¤ /se/) - za-

dirkivati /se/ (Aj me nätæ{ vï{e zafrkÅvåt.)

zafrknÇt /se/, gl. svr{. (zaf›kne{ /se/, zaf›kn¤ /se/) - prevariti /se/ u procjeni (Mïslela sÅn da }u pasåt ~çzÿto, ma sÅn se zafrknÇla.)

zafœjkat, gl. svr{. (zafœjkÅ{, zafœj-kaj¤) - zazvi`diti (ZafœjkÅj pa }e te môrda ~Çt!)

zagÅcåt, gl. svr{. (zagãcÅ{, zagã-caj¤) - zagaziti u {to itko (SV) (ZagÅcãl je va blåto pa su mu ~ï`me pÇne blåta.)

zagånjat se, gl. nesvr{. (zagånjÅ{ se, zagånjaj¤ se) - naganjati, nasrtati trkom (Tâ prazïna sæ j zagånjÅl za dicûn.)

zagÅsït /se/, gl. svr{. (zagãsÆ{ /se/, zagãsæ /se/) - ugasiti /se/, po-gasiti /se/ (SvÆ}â j dogorçla i zagÅsïla se.)

zagåzit, gl. svr{. (zagåzÆ{, zagåzæ) - zagaziti (ZagåzÆl si va pãsjÆ drçk! Otarï poplåt va trÅvÇ!)

zagïpsat, gl. svr{. (zagïpsÅ{, za-gïpsaj¤) - gipsom ugrubo ispu-niti rupe i o{te}enja na zido-vima (Otåc }e zagïpsat {kÇje na zÆdÇ.)

zagjçdat se, gl. svr{. (zagjçdÅ{ se, zagjçdaj¤ se) - zagledati se (Vâ~ si se tô zagjçdala?)

zaglådit, gl. svr{. (zaglådÆ{, za-glådæ) - zagladiti (Pëtli da`jå

zafagotåt /se/ zaglådit

703

}emo vïdet sî {ålÆ` dobrë za-glådÆl.)

zaglÅdnçt, gl. svr{. (zaglãdnÆ{, zaglãdnæ) - izgladnjeti (Vî, dïca, ne znâte ~â j tô zaglÅdnçt, a mî smo to okÇsili!)

zaglãjæn (zaglãjena, zaglãjeno), neodr. pridj. - izgladnio (Do{ãl je ëd tamo zaglãjæn i `æjân. Bëme znâ{ da mu nî bîlo do-brë.)

zaglãjenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - izgladnjeli (Jî kod zaglãjenÆ.)

zagnåt se, gl. svr{. (zagnâ{ se, za-gnâj¤ se) - iznebuha se zaletje-ti (Pås sæ j zågnÅl zå nami!)

zagnojït se/zagnjojït se, gl. svr{. (zagnojî{ se/zagnjojî{ se, za-gnojê se/zagnjojê se) - zagno-jiti se, upaliti se, inficirati se (Posïkla sæ j pa jÿj sæ j tô za-gnojïlo/zagnjojïlo.)

zagnjÅvït /se/, gl. svr{. (zagnjãvÆ{ /se/, zagnjãvæ /se/) - opteretiti sebe ili koga ~ime (Povædãl je i povædâl i tulïko mæ j zagnjÅvîl da sÅn na kråju {âl }å.)

zagnjçst /se/, gl. svr{. (zagnjetç{ /se/, zagnjetû /se/) - 1. silom /se/ ugurati, utrpati /se/ (isto: zag¤lït) (Kåd sÅn vïdela tû cikulâdu, våje sÅn ju zagnjçla v œsta.); 2. pren. nametati se (Onå se såkamo zagnjetç, a tô jûdi ne vôlæ.)

zagnjÆlçt, gl. svr{. (3. l. jd. zagnjülÆ/zagnjilîjæ, zagnjülæ/zagnjilîj¤) - sagnjiti (Prevç} smo j¤ zalÆ-våli pa j zagnjÆlçla.)

zagnj¤sït se, gl. svr{. (zagnjœsÆ{ se, zagnjœsæ se) - ogaditi se (Tulïko sÅn se togå/tegå najïla da mi sæ j zagnj¤sïlo.)

zagojït se, gl. svr{. (3. l. jd. zagojî se, zagojê se) - iscijeliti (odnosi se na rane) (isto: zarâst) (Nïka-ko mu se tâ råna ne mëre za-gojït, smîrÿn slÆzî.)

zãgonetno, pril. - zagonetno (Vå-vÆk zãgonetno povädÅ pa mô-rÅn ugånjat ~å mïslÆ.)

zagorçt, gl. svr{. (3. l. jd. zagorî, zagorê) - zagorjeti (Zmü{Åj gu-lâ{ a{ }e ti zagorçt.)

zagrabanjåt /se/, gl. svr{. (zagra-banjâ{ /se/, zagrabanjâj¤ /se/) - pohlepno pograbiti {to (AM) (^å si se takë zagrabanjâl, kod da }e ti kî zêt?)

zagråbit, gl. svr{. (zagråbÆ{, za-gråbæ) - zagrabiti (Zagråbi målo vodê!)

zagrÅdït, gl. svr{. (zagrãdÆ{, za-grãdæ) - ograditi (MôrÅli smo zagrÅdït lÆhÇ a{ su pë~æli jçleni dohÅjåt.)

zagrãncivet/zagrãncjivet, gl. svr{. (3. l. jd. zagrãncivÆ/zagrãncjivÆ, zagrãncivæ/zagrãncjivæ) - po-stati u`eglim (odnosi se na

zaglÅdnçt zagrãncivet

704

masno}e) (Mâst je zagrãncive-la/zagrãncjivela. Kakëva {kë-da!)

zagrçst, gl. svr{. (zagrebç{, za-grebû) - zagrepsti (Påzi da ne zagrebç{ s nëhti po staklÇ.)

zagrïst, gl. svr{. (zagrÆzç{, zagrÆ-zû) - zagristi (ZagrÆzï målo jåbukæ da vïdÆ{ jê slatkå!)

zag›lit /se/, gl. svr{. (zag›lÆ{ /se/, zag›læ /se/) - zagrliti /se/ (Za-g›lila mæ j i bÇ{n¤la me!)

zagrmçt, gl. svr{. (zagrmî{, zagrmê) - 1. zagrmjeti (samo 3. l. jd.) (Sakramæntâdÿ j zagrmçlo i nestålo strÇjæ.); 2. pren. izne-nada zabu~ati, viknuti (RazjÅ-dül sæ j i zagrmêl: »Sï hëte }å!«)

zagrnÇt /se/, gl. svr{. (zag›ne{ /se/, zag›n¤ /se/) - zagrnuti /se/ (isto: ogrnÇt /se/) (Zagrnï se a{ je zÆmå!)

zag›njat, gl. nesvr{. (zag›njÅ{, zag›njaj¤) - ogrtati (isto: og›-njat) (Ne zag›njÅj me! Nü mi zÆmå!)

zagrnjævåt, gl. nesvr{. (zagrnjûje{, zagrnjûj¤) - zatrpavati (Må{ka sæ j posråla i zagrnjûje drçk.)

zag¤lït, gl. svr{. (zagœlÆ{, zagœlæ) - nagurati, utrpati (isto, zn. 1: zagnjçst) (SH) (Kåd sÅn vïdela tû cikulâdu våje sÅn j¤ zag¤lïla v œsta.)

zagunjân (-a, -o), neodr. pridj. (komp. zagunjanïjÆ) - nerazmr-

sivo zapleten, zamr{en (odnosi se na niti tkanine, vune ili vla-si) (Vlâsi su jÿj bîli zagunjâni.)

zagunjânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zagunjanîjÆ) - nerazmr-sivo zapleteni, zamr{eni (odno-si se na niti tkanine, vune ili vlasi) (Dãl mÆ j zagunjân¤ vÇnu.)

zagunjåt se, gl. svr{. (zagunjâ{ se, zagunjâj¤ se) - 1. zaplesti se, zamrsiti se (odnosi se na niti tkanine, vune ili vlasi) (VÇna sæ j zagunjåla.); 2. zaviti se u pokriva~e (SH) (Bîlo jÿj je zÆmå pa sæ j zagunjåla va trî ponjåve.)

zagÇsn¤t, gl. svr{. (3. l. jd. zagûsne, zagûsn¤) - postati gustim (Do-dâj cvêta da zagûsne!)

zag¤stçt, gl. svr{. (3. l. jd. zagœstÆ, zagœstæ) - 1. u~initi {to gustim (Prevç} si zag¤stçla! Såd dodâj vodê!); 2. pren. postati te{ko i opasno (Dë~Æn je zag¤stçlo i måt je obolçla, onâ j lîpo pro{lå.)

zag¤{ït /se/, gl. svr{. (zagœ{Æ{ /se/, zagœ{æ /se/) - ugu{iti /se/ (isto: zadÅvït /se/) (Z jåbuk¤n sæ j zag¤{ïla.)

zagu{jïv (zagu{jïva, zagu{jïvo), neodr. pridj. - zagu{ljiv (Jâkÿ j zagu{jïvo, ëpri ponç{tru!)

zagvozdït, gl. svr{. (zagvozdî{, zagvozdê) - nabiti eljezni klin

zagrçst zagvozdït

705

u dr`ak alata (SV) (Jo{ }u za-gvozdït da månig dobrë stojî.)

zahÅjåt, gl. nesvr{. (zahãjÅ{, za-hãjaj¤) - 1. zalaziti (odnosi se na Sunce i samo je u 3. l. jd.) (Sûnce zahãjÅ, a mïsæc zïhÅ-jÅ.); 2. zalaziti na neprimjerena mjesta (On tåmo k onîn zahã-jÅ.)

zahãrtat se, gl. svr{. (zahãrtÅ{ se, zahãrtaj¤ se) - pretjerano se dugo zabaviti kartanjem (isto: zakãrtat se) (Zahãrtali su se i råno jÇtro dëma do{lï.)

zahï}æn (zahï}ena, zahï}eno), neodr. pridj. - zaba~en, zamet-nut (Poi{}ï målo po kÅntûnÆh, mõrdÅ j zahï}æn.)

zahïtit, gl. svr{. (zahïtÆ{, zahïtæ) - zabaciti {to kamo, zametnuti (Nïkamo sÅn râbu{ zahïtila i såd ga ne mëræn nâ}.)

zahlÅdït, gl. svr{. (3. l. jd. zahlãdÆ) - zahladiti (Dë~Æn zahlãdÆ, ob¤~ên kanotjêru/kanotijêru.)

zâhod, m. - nu`nik (isto: kÿndot) (P›vo su sç kÇ}e imçle zâhod ozvanå kÇ}æ.)

zahopsat, gl. svr{. (zahopsÅ{, za-hopsaj¤) - zaplesati u posko~-nom ritmu (SH) (Ala, hôj, }e-mo vçselo zahëpsat!)

zahrhnjåt, gl. svr{. (zah›hnjÅ{, zah›hnjaj¤) - slatko zaspati hr~u}i (Zahrhnjåla sÅn i nï{ nîs ~Çla!)

zahuhnjåt /se/, gl. svr{. (zahuhnjâ{ /se/, zahuhnjâj¤ /se/) - pokriti /se/ odje}om ili pokrivalima i utopliti se vlastitim dahom (SV) (Pokrïla sÅn se i zahuh-njåla a{ mÆ j bîlo jâko zÆmå, a ni kÇ}i nî bîlo teplïjæ.)

zãhvalÅn (zãhvalna, zãhvalno) - 1. prakti~an, koji ne tra`i mnogo napora oko odr`avanja (odnosi se na predmete, naj-~e{}e na odje}u) (Ov bærhãn mÆ j jâko zãhvalÅn a{ se ne mr`jâ.); 2. zahvalan (Zãhvalna sÅn ti ~å si mi pomoglå.)

zahvÅlït /se/, gl. svr{. (zahvãlÆ{ /se/, zahvãlæ /se/) - zahvaliti /se/ (Vî ste nÅn pomoglï i mî smo vÅn se zahvÅlïli. ^å bite jo{ otçli?)

zahvãlnÿst, `. Gjd. zahvãlnosti - zahvalnost (MôrÅ{ jõj zahvãl-nÿst pokÅzåt a{ tÆ j dobrå bÆlå.)

zahvejåt, gl. svr{. (zahvejâ{/za-hvçje{, zahvejâj¤/zahvçj¤) - povr{no pospremiti zame}u}i predmete izvan vidokruga (SÇ rëbu zahvejâ{/zahvçje{ pa ï{}e{ kãj tÆ j.)

zahvîræn (zahvîrena, zahvîreno), neodr. pridj. - zahiren: zaostao u razvoju (Zahvîræn je pa ne grê vå {kÿlu.)

zahvîrenÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. - za-hireni: zaostali u razvoju (NïkÆ

zahÅjåt zahvîrenÆ

706

se nî otêl igråt z onîn zahvîre-nÆn.)

zahvÆrçt/zahvÆrït, gl. svr{. (zahvü-rÆ{, zahvüræ) - zahiriti: zaostati u razvoju (Rodül sæ j nÿrmålÅn, a pëtlÆ j zahvÆrêl/zahvÆrîl.)

zaigråt /se/, gl. svr{. (zaigrâ{ /se/, zaigrâj¤ /se/) - 1. zapo~eti igrati (primjerice kartati) (Dâj, }emo jednÇ fôru zaigråt!); 2. zaigrati se (Dicå su se zaigrå-la.)

zaiskåt, gl. svr{. (zaï{}e{, zaï{}¤) - zatra`iti, zamoliti (Ako lîpo zaï{}e{, mõrda }e ti i dåt.)

zajåhat, gl. svr{. (zajâ{e{, zajâ{u) - zajahati (Kakôv konjïna! Kî bi ga zajåhÅl?)

zajebåt /se/, gl. svr{. (zajebç{ /se/, zajebû /se/) - nasamariti /se/, prevariti /se/ (ZåjebÅl mæ j, ma tô m¤ j zådnjÆ pût!)

zajçcat, gl. svr{. (zajçcÅ{, zajç-caj¤) - zamucati (Kåd pomålo povädÅ, ne jçcÅ, ali zajçcÅ dë~Æn pë~ne b›zo povædåt ili se prestrå{Æ.)

zåjedno, pril. - odmah (Zasoplï su, a mî smo zåjedno zatãn-cali.); (Kad }emo pô}? - Zå-jedno.)

zajêt, gl. svr{. (zãjme{, zãjm¤) - zagrabiti vodu posudom (SV) (ZÅjmï vodê s pajï}æn!)

zajï~i}, m. - 1. jezik u djeteta (or-gan u usnoj {upljini) (Pospråvi

zajï~i}!); 2. dio dje~je cipele na vezanje, ispod vezica (Po-tægnï zajï~i} pa }e{ lågje zavæ-zåt!)

zajï~ina, . - 1. duga~ak jezik (or-gan u usnoj {upljini) (I�mÅ za-jï~inu da mëre { njîn nôs kopåt!); 2. jezik kao sredstvo za nepromi{ljeno, besmisleno ili zlonamjerno govorenje (PrëkjætÆ zajï~ina, sân moglå m¤~åt! Ovakë sÅn reklå i uvrædïla ju!); 3. duga~ak dio cipele na vezanje, ispod vezi-ca (Zajï~inÅ j predÇg i pre{irëk pa se postolï ne mër¤ svæzåt.)

zajïmat, gl. nesvr{. (zajïmÅ{/za-jümje{, zajïmaj¤/zajümj¤) - grabiti vodu posudom (Na skålah kãj se zajïmÅ/zajümje vodå dÅ j sidêl jedân ~ovïk.)

zajïk, m. - 1. jezik (organ u usnoj {upljini) (SpçkÅl sÅn zajïk a{ je kafç bîlo gõrko.); 2. jezik (su-stav znakova za sporazumjeva-nje) (U�~ila sÅn ängleskÆ zajïk.); 3. dio cipele na vezanje, ispod vezica (Zajïk je pëbigÅl nå strÅn pa su me {pigçte na`¤-lçle.) � imçt zajïk kod kråva rêp - biti jezi~av (I�mÅ zajïk kod kråva rêp, nïkÆ j¤ ne mëre færmåt.) � razvæzãl komÇ/kemÇ sæ j zajïk - postati rje~it (Kad målo popijç, zåjedno mu se razvä‘æ zajïk.) � bït o{tÅr

zahvÆrçt zajïk

707

na zajïku - odlu~no i otvoreno govoriti (Nå{ plovãn je ë{tÅr na zajïku.) � potçzat kogå/kegå za zajïk - natjeravati ko-ga da se o ~emu izjasni (Rç} }u ti ~å mïslÆn, kad me ve} potä`æ{ za zajïk.)

zaj¤tït, gl. svr{. (zajœtÆ{, zajœtæ) - u~initi {to kiselim: zakiseliti (Zaj¤tï salâtu!)

zakabÇ~æn (zakabÇ~ena, zakabÇ-~eno), neodr. pridj. (komp. zakabu~enïjÆ) - posve prekri-ven ~ime (SV) (Do{lâ j så za-kabÇ~ena a{ je jâko zÆmå.)

zakabÇ~enÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zakabu~enîjÆ) - posve prekriveni ~ime (SV) (Prestrå{ili smo se kad smo vïdeli onôga/onêga zakabÇ~enÿga/ zakabÇ-~enæga.)

zakabÇ~it /se/, gl. svr{. (zakabÇ~Æ{ /se/, zakabÇ~æ /se/) - posve /se/ prekriti ~ime (SV) (ZakabÇ~ila sæ j i zï{la vân s kÇ}æ.)

zakÅdït, gl. svr{. (zakãdÆ{, zakãdæ) - zadimjeti (i ispuniti mirisom) tamjanom (^â j bîl plovân kÇ}i? - Jê, kåko znâ{? - A{ je jâko zakÅdîl!)

zakalafatåt, gl. svr{. (zakalafatâ{, zakalafatâj¤) - 1. dobro pri~vr-sititi {to (Dobrë to zakalafatâj da ne popustî!); 2. pren. sna`no udariti zau{nicom ili {akom (SH) (BÇdi dëbÅr a{ }u ti jednÇ zakalafatåt.)

zakalåt, gl. svr{. (zakalâ{, zaka-lâj¤) - vodu zahvatiti vjedrom iz {terne (Hôj zakalåt vodê!)

zakÅlåt, gl. svr{. (zakãlÅ{, zakã-laj¤) - po~eti kalati {to (drvo, nokat i sl.) (SV) (Nëhat mi sæ j zakÅlâl. Dãj mi lïmicu da ga poravnân!)

zakÅntåt, gl. svr{. (zakÅntâ{, za-kÅntâj¤) - zapjevati (M¤~åli smo, a onâ j nå vas glâs zakÅn-tåla.)

zakÅpåt, gl. nesvr{. (zakãpÅ{, za-kãpaj¤) - zakapati, zakopavati (Anjeli}i su se zakÅpåli na põsebnÿn dælÇ cimîtera.)

zakåpat /se/, gl. svr{. (zakåpÅ{ /se/ // zakâpje{ /se/, zakåpaj¤ /se/ // zakâpj¤ /se/) - zakapati /se/ (Nosïli smo svÆ}ç va pro-{ê{iji pa sÅn se så zakåpala z vëskÿn.)

zakÅrgåt, gl. svr{. (zakÅrgâ{, za-kÅrgâj¤) - spustiti teret na ze-mlju (Ali si zakÅrgâl tû vrï}u cimänta!)

zakaronjân/zakarunjân (-Å, -ÿ),neodr. pridj. (komp. zakaro-njanïjÆ/zakarunjanïjÆ) - vrlo prljav, u velikom neredu (SV) (Sï su mi pinçli zakaronjâni. K¤pï mi dvâ nëvÅ.)

zakaronjânÆ/zakarunjânÆ (-Å, -ÿ), odr. pridj. (komp. zakaronja-nîjÆ/zakarunjanîjÆ) - vrlo prlja-

zaj¤tït zakaronjânÆ

708

vi, upravo onaj koji je u velikom neredu (SV) (Hïti }å tâ zakaro-njânÆ/zakarunjânÆ pinêl!)

zakaronjåt /se/ // zakarunjåt /se/, gl. svr{. (zakaronjâ{ /se/ // zakarunjâ{ /se/, zakaronjâj¤ /se/ // zakarunjâj¤ /se/) - 1. potpuno, posve /se/ zaprljati (Vås si se zakaronjâl/zakaru-njâl piturâj¤}.); 2. pren. one-~istiti zrak ispu{tanjem vjetro-va (SH) (P›dn¤l je i sç oko sebç zakaronjâl/zakarunjâl.)

zakãrtat se, gl. svr{. (zakãrtÅ{ se, zakãrtaj¤ se) - pretjerano se dugo zabaviti kartanjem (isto: zahãrtat se) (Zakãrtali su se i råno jÇtro dëma do{lï.)

zakasnït, gl. svr{. (zakåsnÆ{, zakå-snæ) - zakasniti (SëpetÅ j zaka-snïla na bÇs.)

zakå{jat /se/, gl. svr{. (zakâ{je{ /se/, zakâ{j¤ /se/) - zaka{ljati /se/ (Zaletçlo jÿj je pa sæ j zakå{ja-la.)

zakïmat, gl. svr{. (zakïmÅ{, zakï-maj¤) - zaspati lakim snom (Po~Ævåla sÅn i zakïmala na ëtomÅnu.)

zakÆpçt, gl. svr{. (3. l. jd. zakÆpî) - zavreti, zakuhati, prokipjeti (Jê ti mlÆkë zakÆpçlo?)

zakïsat /se/, gl. svr{. (3. l. jd. zakï-sÅ /se/, zakïsaj¤ /se/) - ukiseliti /se/ (ZïlÆj mlÆkë }å a{ je zakï-salo!)

zakjêt, gl. svr{. (zakjanç{, zakja-nû) - opsovati (Dâ kadagëd zakjanç{?)

zakju~åt /se/, gl. svr{. (zakju~â{ /se/, zakju~âj¤ /se/) - zaklju~ati /se/ (Zakju~ãjte se kad prõjdæn!)

zakju~Åvåt /se/, gl. nesvr{. (zakju-~ãvÅ{ /se/, zakju~ãvaj¤ /se/) - obièavati /se/ zaklju~avati (Onï se våvÆk zakju~ãvaj¤. Kod da bi jÆn kî ~â zêl.)

zaklåt, gl. svr{. (zakoje{, zakoj¤) - zaklati (Bekãr }e jÆn zaklåt telïcu.)

zaklÅtït se, gl. svr{. (zaklãtÆ{ se, zaklãtæ se) - izgubiti vrijeme potrebno za obavljanje pre~e-ga posla (SV) (Po selÇ sæ j za-klÅtïla pa nî ni obçd skÇhala.)

zakolåt /se/, gl. svr{. (zakolâ{ /se/, zakolâj¤ /se/) - zalijepiti /se/ (SV) (isto: takåt /se/, zalæpït /se/) (Stïsni mi z mõr{ÿn postôl a{ sÅn ga zakolåla.)

zâkoli}, m. - dio na kota~ima za-pre`nih kola koji spre~ava nji-hovo ispadanje (SV) (Zâkoli} je kod jedân kûnj kî dr`î da këlo ne pÅdç.)

zÅkôn, m. Gjd. zÅkona - 1. brak po crkvenom zakonu (Onï su {lï na zÅkôn.); 2. zakon (Storïli smo sç po zÅkënu i ne mërete nÅn nï{.)

zakÿmb›~it /se/ [zakÿÜb›~it /se/], gl. svr{. (zakÿmb›~Æ{ /se/ [za-

zakaronjåt /se/ zakÿmb›~it /se/