Medyada İleti̇şi̇m Devri̇mleri̇

MEDYADA İLETİŞİM DEVRİMLERİ: İKİNCİ İLETİŞİM DEVRİMİNDE MİYİZ?

Birinci ve İkinci İletişim Devrimleri: Birinci iletişim devrimi ilk kez James Beniger tarafından, ikinci iletişim devrimi ise ilk kez Frederick Williams tarafından tanımlanmıştır.

Yenilikler uzun bir hazırlıkla başlatılır. Daha doğrusu yeni teknolojiler daha önceki teknik gelişmelerin bir kombinasyonudur.

İletişimlerde bir şeylerin devrim olarak adlandırılabilmesi için aracılı bir iletişimde yapısal değişimler meydana gelmek zorundadır. Bu bağlamda medya tarihinde çeşitli iletişim devrimleri meydana gelmiştir. Bunlar ikiye ayrılmaktadır:

Yapısal İletişim Devrimleri:

Yapısal iletişim devrimlerinde, temel değişimler yer ve zaman koordinatları içinde meydana gelir. Medya, bir yerde sabitlenen iletişim formunda olabilir ya da farklı yerler arasında iletişimleri mümkün kılabilir. Buna ek olarak, medya, belirli bir zamanda iletişim anını sabitleyebilir ya da bize zaman köprüsü kurmaya olanak tanıyabilir.

Yer ve zamanda iletişimin sabitlenmesinde, iletişimin yer ve zaman köprüsü kurma biçimine dönüşmesiyle ilgili olarak ilk çağlarda ilk iletişim devrimine ilişkin iki işaret vardır:

Birincisi duman göndermek, davul çalmak ve ateş yakmak; ikincisi ise bağlantı kurmak için haberci göndermektir.

Bu bağlamada çanakların üzerine ve mağaraların içine resimler çizilerek zamanın ötesine geçilmeye çalışılmış ve gelecek kuşaklara aktarılacak işaretler bırakılmıştır. Bundan sonraki ve muhtemelen en önemli yapısal iletişim devrimi yazının gelişmesidir.

Teknik İletişim Devrimleri:

Teknik iletişim devrimlerinde temel değişim, bağlantıların yapısında, yapay bellek veya bunların içeriklerinin yeniden üretilmesinde meydana gelir.

Yazılı basının gelişmesi, yazının yeniden üretilmesinde bir devrimdi. 19. yüzyılın ikinci yarısında ikinci bir devrim meydana geldi.

Bu çoğunlukla yeni analog yapay belleklerin (fotoğraf, film, plak) ve yeniden üretim için yeni tekniklerin ( özellikle baskı makinesi) sunulduğu kablo ve hava yoluyla uzun mesafeli bağlantıların inşası ve icadına dayalı teknik bir devrimdi. Telgrafın, telefonun ardından da teleksin, radyo ve televizyonun icadı söz konusu olmuştur.

En son teknik iletişim devrimi, dijital yapay belleklerin ve dijital iletim ve çoğaltımın sunumudur.Bu bağlamda uygun olan terim “dijital devrim”dir.

Son on yılda şehir yaşam teknolojileri ile yeni iletişim teknolojilerinin iç içe geçtiği göze çarpmaktadır. Bunun en önemli nedeni de sanal ortam ilişkileri kadar kendi kendine bir ağ olan ‘internet’tir.

İnternet ile gelişmiş kapitalist ulusların günlük alanlarında iletişim ortamlarının amacı ve doğası önemli bir şekilde dönüşüme uğramıştır.

Bu dönüşümler; gazete, radyo, televizyon gibi baskın medya yayım biçimlerinden ayrı olarak görünen “ ikinci medya çağının” habercisi olmaktadır.

İkinci medya çağı, televizyon yayımlarının azalması yerine, özellikle internet gibi, interaktif medyanın artmasına dayanmaktadır.

YENİ MEDYA VE KAPSAMI

“Yeni medya” terimi 1990’ların ortalarında, işletme ve sanat alanlarında “multimedyanın” yerini alarak öne çıkmaya başlamıştır.

Yeni medya, diğer medyayı eski ya da ölü olarak tanımlar, çoklu değil bileşiktir. Televizyon gibi yığın medya değildir. Değişkendir, bireyselleştirilmiş bağlanabilirlik sağlar, bağımsız ve kontrolü dağıtan bir ortamdır. Bilginin yayıldığı bağımsız interaktif bir ortam ya da dağıtım biçimidir.

En geniş anlamda yeni medya, genellikle bir ağ tarafından dağıtılmaktadır. Multimedya ise genellikle disk tabanlı ya da aygıt tabanlıdır ve interaktif olabilir veya olmayabilir.

Yeni Medyanın Özellikleri:

- Dijital olması- İnteraktif olması- Bağlantı içeren metinlere sahip olması- Sanal olması- Ağ yapılı olması - Simulasyon’dur.

Yeni Medyanın İlkeleri:

- Sayısal gösterim: Yeni medya objeleri dijital koddan meydana getirilir ve sayısal şekilde gösterilir.

- Modülarite: Bu ilke yeni medyanın parçalanmış yapısı olarak adlandırılabilir.Yeni medya objesi baştan başa aynı modüler yapıya sahiptir.

- Otomasyon: Medyanın sayısal kodlanması ve bir medya objesinin modüler yapısı çoğu işlemin otomatikleşmesini mümkün kılmaktadır.

- Değişkenlik: Yeni medya objesi bazı şeylerin potansiyel olarak sayısız versiyonda farklı şekilde var olabilmesidir.

- Kod çevrimi: Medyanın bilgisayarlaşması olarak ifade edilebilir.

Eski ve Yeni Medyanın Karşılaştırılması

MEDYA: Eski Tarz MEDYA: Yeni Tarz- Tek yönlü - Katılımcı- İtme yönlü - Çok yönlü- Bölerek/kesintili iletişim - Kullanıcı-güçlü,- Marka yönlü kullanıcı-seçimli

SONUÇTA: bir monologtur. SONUÇTA: bir diyalogtur.

SOSYAL ÇAĞIN ORTAYA ÇIKIŞI:BİLGİ ÇAĞINDAN BAĞLI ÇAĞA GEÇİŞ

Samuel Morse, 1844’te ilk telgraf mesajını göndererek ucuz, uzun mesafeli iletişimi gerçekleştirmiştir. Bu, sosyal çağa doğru ilk önemli atılımı ifade etmektedir. Aslında telgraf aynı zamanda, ilk sanayi çağının iletişim standardıdır.

Sanayi devriminin bir sonraki aşaması 1875-1920 arasında meydana gelen “İkinci Sanayi Devrimi”dir. 1876’da Alexander Graham Bell’in icadı olan telefon, kurulu telgraf alt yapısını güçlendiren bir sonraki iletişim şeklidir.

Kablosuz telgrafın babası olarak bilinen Marconi, yığın iletişimde yeni bir devrim olan radyonun yolunu açtı. Lee de Rorest, 1907 de üç elektrotlu lambayı (radyoyu) meydana getirerek, Marconi’nin kablosuz telgraf prensiplerini kullandığı bir geri besleme amplifikatörü ve osiloskopla ilk kez insan sesini hava dalgalarıyla iletmiştir.

Radyoyu daha büyük bir iletişim gücü olarak televizyonun icadı takip etmiştir.

Bilgisayarların özellikle de kişisel bilgisayarların gelişmesi bilgi çağının en önemli adımı olarak dikkat çekmektedir ve sosyal çağın oluşumunu hazırlamıştır.

2000’li yılların başlamasıyla bilgi çağından sosyal çağa geçiş olmuştur. Youtube ve Classmates gibi sosyal hizmet ve araçlarla akıllı elektronik ağlar hızlı bir şekilde popüler hale gelmiştir.

20.yüzyıl, telefon ve kişisel bilgisayarların yanı sıra radyo ve TV yayınlarının gelişmesiyle bilinir. Ancak radyo ve TV yayını, tek yönlü olmayı sürdürmüştür.

İnternet; radyo ve TV ağlarından kesinlikle farklılık yaratmıştır. Bu yeni ağ, 1960’lar ve 1970’lerden başlayarak insanların kendi bilgisayarları ya da bağlantı sağlayan aygıtlarıyla katılabilecekleri açık mimari ağ olarak gelişmiştir.

İnsanlar 1992’de WWW (World Wide Web)in ticarileşmesiyle internete, kalınacak ya da sığınılacak yer olarak gelmeye başlamışlardır.

Burası sınırlandırılmamış, aracılığın olmadığı ve demokratikleştirilmiş bir pazar olarak insanların kendi girişlerini ve kullanımlarını kontrol ettiği bir yerdir.

Temel olarak WWW, farklı bir iletişim aracı yaratmaktadır. Bir TV, sadece pasif olarak izlenen bir ekrandır. İnternete bağlanma ise birbirleriyle tutkuları, ilgileri, hobileri, işleri, politik görüşleri etrafında bir araya gelen,kendi kendine organize olan milyonlarca insan topluluğuyla iki yönlü iletişim kurmayı sağlar.

Bağlantılı çağda, herkes bir bağlayıcı olmakta veya olabilmektedir.

TEŞEKKÜRLER…

SEVİM TUNÇERCİYES ÜNİVERSİTESİİLETİŞİM FAKÜLTESİ

HALKLA İLİŞKİLER VE TANITIM BÖLÜMÜ

KAYNAK:

SOSYAL MEDYA PAZARLAMASI

ERKAN AKAR