Top Banner
Beestachtig goede verhalen Drie korte Urban Fantasy-verhalen van Ilona Andrews, Patricia Briggs en Sharon Hallmanns … inclusief alvast een sneak preview van Witte kaarten, het vijfde boek over de Anderen van Anne Bishop! De Fontein
155

Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Feb 23, 2020

Download

Documents

dariahiddleston
Welcome message from author
This document is posted to help you gain knowledge. Please leave a comment to let me know what you think about it! Share it to your friends and learn new things together.
Transcript
Page 1: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Beestachtig

goede verhalen

Drie korte Urban Fantasy-verhalen van

Ilona Andrews,

Patricia Briggs

en Sharon Hallmanns

… inclusief alvast een sneak preview van Witte kaarten,

het vijfde boek over de Anderen van Anne Bishop!

De Fontein

Page 2: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Ilona Andrews – Rozengeur en manezwijn

Oorspronkelijke titel Of Swine and Roses

Vertaald en uitgegeven met toestemming van Ilona Andrews, in samenwerking met

het Nancy Yost Literary Agency.

Copyright © 2009 Ilona Andrews

Copyright © 2017 voor deze e-bookuitgave: Uitgeverij De Fontein, Utrecht

Vertaling Lia Belt

Patricia Briggs – Davids ster

Oorspronkelijke titel The Star of David

Vertaald en uitgegeven met toestemming van Hurog, Inc, in samenwerking met

Lennart Sane Agency AB

Copyright © 2008 by Hurog, Inc

Copyright © 2017 voor deze e-bookuitgave: Uitgeverij De Fontein, Utrecht

Vertaling Willeke Lempens

Sharon Hallmanns – De doos van Pandora

Copyright © 2016 Sharon Hallmanns

Copyright © 2017 voor deze e-bookuitgave: Uitgeverij De Fontein, Utrecht

Anne Bishop – Leesfragment Witte kaarten

Oorspronkelijke titel Etched in Bone

Oorspronkelijke uitgever ROC, an imprint of New American Library, a division of

Penguin Group (USA) LLC

Deze uitgave kwam tot stand in samenwerking met Lennart Sane Agency AB

Copyright © 2017 Anne Bishop

Copyright © 2017 voor deze e-bookuitgave: Uitgeverij De Fontein, Utrecht

Vertaling Valérie Janssen

ISBN 9789026143533

ISBN e-book 9789026143540

Page 3: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Over Ilona Andrews

Ilona Andrews is het pseudoniem van schrijversechtpaar

Ilona en Gordon. Ze wonen met hun kinderen, honden en

paarden in Texas. Hun boeken Op de grens en Tussen twee

vuren spelen zich af in De Grens, de dunne reep land die de

scheidslijn vormt tussen onze wereld en zijn magische te-

genhanger.

‘Rozengeur en manezwijn’ is een kort verhaal over een

varken, een meisje, wat magie en de meest verschrikkelijke

eerste date ooit.

Page 4: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

3

Rozengeur en manezwijn

Alena haalde diep adem. ‘Ik ga niet met Chad Thurman uit.’

Er viel een oorverdovende stilte in de eetkamer. Haar

moeder kreeg een peinzende uitdrukking op haar gezicht.

Ongetwijfeld was ze al overtuigende, logische en gewichtige

argumenten ten gunste van de date aan het bedenken. Voor

Alena’s moeder was een ‘nee’ gewoon een ‘ja’ dat wel zou

komen als je maar even naar haar luisterde.

Tante Ksenia, die naast haar moeder zat, keek haar vol

afgrijzen aan. Dat was geen verrassing. Bij tante Ksenia

draaide alles om plicht aan de familie. Vanuit die hoek viel

geen steun te verwachten.

Staand achter Ksenia’s stoel keek neef Boris naar het

gezicht van zijn moeder, en vervolgens paste hij zijn eigen

gezichtsuitdrukking aan tot een masker van neerbuigende

afkeuring. Als hij het ooit voor elkaar kreeg om zelf na te

denken, zou hij waarschijnlijk spontaan buiten westen

raken.

Alena keek over de tafel. Haar oudere zus Liz leek

verontrust; ze beet op haar onderlip. Haar man Vik vond

de situatie kennelijk nogal komisch, want zijn mondhoeken

kropen omhoog in een half onbewuste glimlach. Alena

zette zich mentaal schrap en keek naar haar vader, die tegen

de muur geleund stond. Alexander Koronovs ogen gaven

heel duidelijk aan dat hij niet blij was. Het was alsof ze

recht in een storm staarde.

‘Je...’ begon Ksenia.

Page 5: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

4

Maar haar moeder stak een hand op. ‘Waarom niet?’

vroeg ze rustig.

Alena wist precies wat er nu zou komen: al haar pro-

testen zouden worden ontmanteld als een oude klok die

radertje voor radertje uit elkaar werd gehaald. Maar ze had

geen keus. Ze moest in elk geval probéren zich hiertegen te

verzetten. ‘Ik mag hem niet.’

Haar moeder stond op, haalde een soepbord uit de kast,

vulde het met water en zette het op tafel. Ze legde haar

vingertop op het wateroppervlak en prevelde één scherp

woord. Het water stroomde omhoog en vormde zich om

tot een beeltenis van Chad in al zijn glorie. ‘Kun je wat

specifieker zijn?’ vroeg ze. ‘Wat staat je precies niet aan

hem aan?’

Terwijl Alena naar hem keek, moest ze toegeven dat er

uiterlijk niets mis was met Chad. Er was zelfs een heleboel

goed aan hem. Hij was lang en fraai gebouwd, en zijn

schouders waren breed en gespierd. Hij zag er sterk en

solide uit. Capabel. Zijn rode haar was heel kort geknipt, en

op de een of andere manier had hij niet de overgevoelige

huid die de meeste rossige mensen wel hadden. Op

zichzelf, zonder uitdrukking, zou je zijn gezicht zelfs knap

kunnen noemen. Maar Chad had iets, iets in zijn ogen en de

koppige stand van zijn kin, wat ‘rotzak’ uitstraalde, en het

was luider dan woorden.

De stad, en dan vooral het Oude Centrum, was al sinds

jaar en dag in territoria van de prominente magische

families verdeeld. Het was gebruikelijk dat de zonen van

Page 6: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

5

plaatselijke families samenschoolden om hun gezamenlijke

buurt tegen buitenstaanders te verdedigen voordat ze zich

met een eigen carrière gingen bezighouden. De meeste

jongens deden daaraan mee. Het was een soort overgangs-

rite, maar Chad nam het echt serieus.

‘Hij is...’ Alena zweeg. Chad was niet dom. Integendeel,

hij was soms behoorlijk sluw. Vorige week nog hadden hij

en zijn maten een ongelukkige jongen van een rivali-

serende familie op hun territorium gesnapt. Ze hadden die

knul in elkaar kunnen slaan en het daarbij kunnen laten,

maar nee, Chad had zijn lievelingsknechtje Marky een paar

hondsdolle mormels laten oproepen, en die hadden de

jongen het uitgebrande pakhuis aan River Street in gejaagd.

Hij had niet genoeg magie gehad om door Marky’s illusie

heen te kijken, maar hij had in zijn paniek wel mentaal

contact gelegd met zijn familie, schreeuwend dat hij werd

aangevallen door een roedel wilde beesten. Chad en zijn

trawanten waren voor de deur blijven zitten totdat de vrien-

den van die jongen aankwamen om hem te redden, en toen

beweerden ze dat die het grondgebied van de Thurmans

waren binnengedrongen. De rivaliserende familie had een

boete moeten betalen.

Chad was niet dom en hij zou zich best goed redden in

het leven. Hij had alleen geen enkele belangstelling voor

wat Alena te zeggen had, en zij had geen belangstelling

voor wat hij te doen had.

‘Hij is wreed en gevaarlijk,’ zei ze uiteindelijk.

Page 7: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

6

‘Je bent een Koronov,’ zei haar vader. ‘De Thurmans

respecteren ons. Hij zal je met geen vinger aanraken zonder

jouw toestemming. En als hij dat wel doet, heb jij míjn

toestemming om te doen wat nodig is.’

Geen toestemming hebben zou haar niet bepaald

tegenhouden, maar het leek haar niet zo slim om dat nu

hardop te zeggen.

‘Jullie zijn samen opgegroeid,’ voerde haar moeder aan.

‘Dat is nu juist het probleem! Jullie willen dat ik uitga

met een jongen die ik al ken sinds hij zeven was en ik vier.

Ik heb hem zijn snot zien afvegen aan het haar van een

klein kind. Toen ik vijf was, maakte hij mijn slee kapot door

ermee van de stenen trap in Butcher Street te gaan, en toen

heb ik hem ermee op zijn kop geslagen.’

‘Dus je wilt niet met hem uit omdat hij twaalf jaar ge-

leden je slee kapot heeft gemaakt?’ vroeg haar moeder lang-

zaam.

Alena ontspande haar kaakspieren. ‘Nee, mam, ik wil

niet met hem uit omdat hij tuig is. Net als de rest van zijn

familie. Waar moeten we het in vredesnaam met elkaar over

hebben? Hij heeft amper de middelbare school afgemaakt.

We hebben niets met elkaar gemeen!’

‘Jullie zijn allebei jong en aantrekkelijk,’ antwoordde haar

moeder.

Alena deinsde achteruit. ‘Wil je soms dat ik me

prostitueer?’

De wenkbrauwen van haar moeder kropen omhoog. ‘Je

hoeft niet zo melodramatisch te doen. Hij is een knappe

Page 8: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

7

jongen.’ Ze knikte naar de waterige beeltenis. ‘Het is alleen

maar natuurlijk dat er een zekere aantrekkingskracht tussen

jullie bestaat. Eigenlijk denk ik dat je voor de vorm protes-

teert.’

Alena verslikte zich bijna. ‘Aantrekkingskracht? Hoezo?

Mam, hij loopt rond met boksbeugels in allebei zijn

broekzakken!’

‘Je gaat,’ zei haar vader.

Haar moeder wierp hem een waarschuwende blik toe.

‘Weet je nog dat we het afgelopen maandag hadden over

het kopen van een auto? Dat jij vond dat het tijd werd dat

we je als een volwassene behandelden?’

Alena aarzelde. Deze plotselinge wending bracht haar

van haar stuk. ‘Ja?’

Haar moeder glimlachte. ‘Weet je wat het verschil is

tussen volwassenen en kinderen? Zelfdiscipline. We wíllen

niet naar ons werk, we wíllen geen klusjes doen en we

wíllen geen onaangename beslissingen nemen, maar we

doen het toch, omdat we ons bewust zijn van de gevolgen

als we het niet doen. Aangezien je zeventien bent, zal ik je

als een volwassene behandelen en er geen doekjes om

winden. Onze familie is nooit rijk geweest, zoals je weet,

maar je grootvader was een zeer gerespecteerd man. Veel

families zijn hem gunsten schuldig. Hij had een zekere

invloed. Toen hij overleed, is een deel van die invloed ook

overleden.’

Dat wist Alena al. In hun buurt waren bruiloften en be-

grafenissen voor de volwassenen gelegenheden om bij el-

Page 9: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

8

kaar te komen en zaken te bespreken. Ze zaten urenlang

om de tafel, nipten van drankjes en schreven contracten en

formules op servetten tot lang nadat de maaltijd afgelopen

was. Toen opa overleed, kwamen er bijna driehonderd

mensen naar zijn uitvaart. De meesten bleven niet lang. Ze

betuigden hun respect, zeiden een paar woorden tegen haar

ouders en haastten zich de deur weer uit. Het verlies aan

invloed voor hun familie was zo duidelijk dat zelfs Alena

het had opgemerkt.

Haar moeder ging door. ‘Je vader was de adviseur van je

opa. Daarom heeft de familie zo veel in zijn onderwijs

geïnvesteerd. Het was nooit de bedoeling dat hij je opa zou

opvolgen. Die rol was weggelegd voor oom Rufus, maar

helaas overleed hij ook.’

Haar moeder keek even verontschuldigend naar tante

Ksenia voordat ze verderging. ‘De andere families in de

buurt zijn zich hiervan bewust. Ze azen op onze zakelijke

belangen, vooral op onze investeringen in watercom-

municatie. Om niet failliet te gaan, hebben we een grote

geldlening nodig om de kosten van je opa’s begrafenis te

dekken en een paar kleinere schulden af te lossen, waarna

we weer sterk en financieel zeker zullen lijken. Al onze

zakelijke bankrekeningen lopen bij de SunShine Bank. Weet

je wie het meerderheidsbelang bij die bank heeft?’

Alena schudde haar hoofd.

Haar moeder ging genadeloos door. ‘De Thurmans. Je

kunt dus uitgaan met Chad Thurman, zonder verdere ver-

plichtingen kan ik eraan toevoegen, of je kunt zijn uitnodi-

Page 10: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

9

ging afslaan, de Thurmans beledigen en onze kans op die

lening om zeep helpen. Niemand hier zal je dwingen. We

laten de keus helemaal aan jou.’

Alle protesten bleven in Alena’s keel steken. Ze slikte.

Elke cel in haar lichaam verzette zich tegen het idee, maar

als ze nu weigerde, zou ze wel een heel verwend, egoïstisch

nest lijken. Als het dan zo belangrijk was en de toekomst

van haar familie ervan afhing... Alena zou alles doen om te

voorkomen dat ze in de afgrond stortten.

‘Ik ga wel,’ zei ze zachtjes.

‘Dank je,’ zei haar moeder.

Het was allemaal Dennis’ schuld, overpeinsde Alena terwijl

ze de kleren in haar kast bekeek. Dennis Mallot en zij

waren ongeveer een jaar met elkaar omgegaan, altijd in het

openbaar. Ze hadden nog niets lichamelijks met elkaar

gedaan zoals zoenen of hand in hand lopen, maar ze

spraken af, wandelden door River Street, wisselden roddels

uit en vertelden elkaar hoe hun ouders hen nog steeds

behandelden als kinderen. Ze waren vrienden. Zij was een

nerd, een intelligente meid, en hij was een vreemde, stille

jongen.

Hun families vonden het niet erg. De Koronovs en de

Mallots stonden heel dicht bij elkaar op de sociale ladder,

allebei solide families met wortels in het Oude Centrum en

een goede magische achtergrond. Met uitzondering van opa

en oom Rufus hadden alle Koronovs goed kunnen leren en

Page 11: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

10

waren ze gaan studeren, terwijl de meeste Mallots de kost

verdienden met geneeskundige magie.

Alles verliep heel aardig, maar toen kreeg haar vader het

heldere idee om Alena een jaar naar een kostschool te

sturen om haar ‘uit te dagen’. Tweehonderd tieners, opeen-

gepakt op een campus zonder toegang tot de buitenwereld,

hadden behoorlijk wat zwaar sociaal drama opgeleverd. Na

bijna een jaar getuige te zijn geweest van stormachtige

relatiebreuken en gebroken harten gevolgd door zwermen

van eindeloze roddels, was Alena klaar voor een echt

vriendje. Niet een soort-van vriendje zoals Dennis, maar

echte hoteldebotel-verliefdheid. Zodra ze weer thuis was,

kocht ze een jurk in een donkerrode wijnkleur die er

absoluut geen twijfel over liet bestaan dat ze een jonge

vróúw was. Ze krulde haar donkere haar, deed make-up op

en trok misdadig hoge hakken aan, en ging toen naar haar

oude school om bij te praten met haar vrienden.

Dennis was bijna flauwgevallen. Zelfs nu nog grijnsde ze

bij die herinnering: hij was met open mond en uitpuilende

ogen tegen de muur gezakt. Het was het meest tevreden-

stellende moment van haar leven geweest, een triomf. Alles

aan haar had uitgestraald: ‘Ja oké, ik ben een nerd, maar ik

kan er best aardig uitzien als ik wil. Zie je wat je hebt

gemist?’

Dennis had haar de volgende morgen gebeld om haar

uit te nodigen voor het Meibal, een enorm schoolfeest met

eten, bands en magische shows waar alle recente geslaagden

Page 12: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

11

en oud-leerlingen naartoe kwamen. Iedereen ging erheen.

Ze had ja gezegd.

En toen was het de avond van het feest. Perfect haar?

Check. Make-up? Check. Dezelfde rode jurk? Check.

Naaldhakken? Check. Dennis...

Dennis kwam niet opdagen. Alena bleef naar buiten

lopen, zich afvragend waarom hij zo laat was, maar met het

idee dat hij er zo wel aan zou komen. En toen had Chad

Thurman haar gezien. Hij liep langs, zag haar en duikelde

bijna voorover op de stoep. Ze had hem zeker verrast.

Dennis was helemaal niet komen opdagen. Volgens de

roddels was hij dronken geworden met zijn maatje Jeremy.

Alena had zich met haar perfecte make-up en sexy jurk zo

dom en hol gevoeld. Zo stom en zielig.

De Mallots kregen in niet mis te verstane bewoordingen

te horen dat de belediging aan hun familie niet zou worden

vergeten en dat Dennis niet meer welkom bij hen was.

Maar nu was Chad Thurman naar voren gestapt om

misbruik te maken van haar pech, en de familie duwde haar

maar al te graag de deur uit en zijn armen in. En het

probleem was dat als Chad haar leuk vond, niemand anders

meer met haar uit zou willen. Chad had het soort reputatie

waardoor rivalen snel dekking zochten. Maar toch zou ze

het doen. Haar familie had die lening nodig.

Alena koos een leuke spijkerrok uit, niet te kort en niet

te lang, een witte boerenkiel en nieuwe blauwe schoenen

met een maar iets lagere hak dan haar rode. Ze trok de

outfit aan en bekeek zichzelf in de spiegel: favoriete blouse,

Page 13: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

12

favoriete rok, splinternieuwe schoenen. De date zou al

waardeloos genoeg zijn. Nu zou ze zich in elk geval op haar

gemak voelen in haar lievelingskleren.

De deurbel ging en haar moeder riep: ‘Alena!’

Ze zuchtte en stapte de gang in. Chad stond op de

stoep, met een bos rode rozen in de ene hand en een fles

dure wodka in de andere. De bloemen waren voor haar

moeder en de wodka voor haar vader. De Thurmans waren

immers een oude familie die wist hoe het hoorde.

‘Veel plezier,’ zei haar moeder vriendelijk.

De moed zonk Alena in de schoenen. Ze had niet vaak

voorspellende visioenen, maar op dat moment wist ze

absoluut zeker dat deze date niet goed zou aflopen.

Buiten bleef Chad nog even staan, met een doodserieus

gezicht. Ze had die uitdrukking eerder gezien, meestal

wanneer hij een of andere strijdstrategie voorbereidde. ‘Je

ziet er heel mooi uit,’ zei hij zachtjes. Zijn blik bleef bij haar

borsten hangen.

‘Bedankt.’ Alena glimlachte. ‘Jij ook.’

Hij zag er echt goed uit in zijn spijkerbroek en zwarte T-

shirt.

Ze staarden elkaar opgelaten aan.

‘Ik dacht dat we naar de film konden,’ zei hij uiteindelijk.

‘Klinkt goed. Wat voor film?’

‘Er draait een vechtfilm van Kitai Empire. Gonzo de

Speerdrager.’ Chad keek haar aan alsof hij verwachtte dat ze

hysterisch zou reageren.

Page 14: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

13

‘Ik ben gek op historische drama’s,’ zei ze. Die film

klonk in elk geval veelbelovend.

‘Mooi zo.’ Hij bood haar zijn arm aan.

Alena legde haar handen om zijn onderarm en besefte

dat dit de eerste keer ooit was dat ze een jongen aanraakte

op een date. Bijna zuchtte ze spijtig, maar ze wist het te

onderdrukken. Ze had gezegd dat ze zou gaan. Het had

geen zin om er nu over te klagen.

Ze liepen door de straat naar de bioscoop. Chad staarde

recht voor zich uit, met zijn kaken op elkaar geklemd.

Na ongeveer vijf minuten voelde de stilte beladen. ‘Heb

je de laatste tijd nog leuke boeken gelezen?’ vroeg ze,

gewoon om maar iets te zeggen.

‘Ik lees niet veel,’ antwoordde Chad.

‘Films?’

‘Ik heb Marauder III gezien,’ zei hij. ‘Goeie film.’

Dit ging lekker soepel, zeg. ‘Wat vond je er goed aan?’

‘Weet ik niet.’

Chad Thurman – geen groot redenaar.

‘Wacht even.’ Chad stapte bij haar weg en blafte een

jongen aan de overkant van de straat toe: ‘Hé! Hé, wie ben

jij, verdomme?’

De jongen bleef staan. ‘Ik moet een pakketje afleveren

bij mijn oom. Wie ben jij, verdomme?’

Chad beende naar hem toe. ‘Wie is je oom?’

Hij had zeker vijf minuten nodig om uit te vogelen wie

wie was en wie het recht had om waar te zijn. De eerste

minuut keek Alena naar haar voeten, toen keek ze naar de

Page 15: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

14

lucht, en toen telde ze de spijlen van het lange ijzeren hek

langs de weg over de heuvels. De hele stad bestond uit de

ene heuvel na de andere, met helemaal onderaan River

Street.

Chad kwam op een drafje naar haar terug. ‘Maak je geen

zorgen,’ zei hij. ‘We komen niet te laat.’

Ze knikte alleen. Hoe eerder dit achter de rug was, hoe

beter.

Ze spraken verder niet op weg naar de bioscoop.

Vlak voordat ze het oude gebouw bereikten, werden ze

weer tegengehouden, deze keer door de magere Marky met

zijn donkere ogen. Hij en Chad overlegden op gedempte

toon met elkaar totdat Chad hem de mond snoerde. ‘Dat

gezeik ook altijd. Ik doe het zelf wel.’ Marky verbleekte en

ging ervandoor. Chad draaide zich naar Alena om alsof er

niets was gebeurd en troonde haar mee naar binnen. Hij

bood aan popcorn en fris voor haar te halen, maar dat sloeg

ze af.

De film was afgrijselijk. Lang, saai, raar en totaal

onlogisch. Met een titel als Gonzo de Speerdrager had ze ge-

vechten verwacht, misschien wat acrobatiek en Kitai-vuur-

magie, maar nee, het was een verhaal over een of andere

middeleeuwse Kitai-ambtenaar die werd verleid door de

vrouw van zijn baas. Of misschien verleidde hij haar. De

film leek uit de ene lange conversatie na de andere te be-

staan, en na een tijdje was ze de draad volledig kwijt.

Chad staarde met een grimmig gezicht naar het scherm.

Het leek erop dat hij de film ook niets vond.

Page 16: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

15

Na ongeveer een halfuur overwoog Alena de zaal uit te

lopen. Maar Chad had de entreekaartjes betaald. Stel dat hij

beledigd was? Ze kon de stem van haar moeder nu al in

haar hoofd horen: ‘Je hoefde alleen maar een film van twee

uur te doorstaan, een film waarop iemand je had getrak-

teerd. Was dat nou echt zo moeilijk?’

Nee, mam. Natuurlijk niet, mam.

Het had geen zin. Ze zat in de val.

Eindelijk was de film afgelopen. Alena stond op en

volgde Chad zwijgend naar buiten.

Op de stoep kreeg Chads gezicht weer een uitdrukking

van serieuze concentratie. De film was een totale flop

geweest, en nu moest hij de schade zien te beperken. Ze

vroeg zich af wat zijn volgende zet zou zijn.

Hij leidde haar naar Lion Park, waar marmeren

leeuwenstandbeelden een enorme fontein van drie ver-

diepingen bewaakten. Natuurlijk. De ijssalon. Chad volgde

het oude datinghandboek: na de film, hoe verschrikkelijk

die ook was geweest, zou hij haar nu op ijs trakteren.

Ze liepen zwijgend door.

‘Die film was ruk,’ zei hij.

‘Ja.’

Weer een stilte. Dit ging helemaal niet goed.

Chad bleef plotseling staan. Ze keek in dezelfde richting

als hij en zag de ijssalon. Er hing een bordje gesloten op de

deur.

Chad keek bijna alsof hij pijn had. Even had ze echt

medelijden met hem. Hij besefte dat verbale verleiding te

Page 17: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

16

hoog gegrepen voor hem was, en de naam van haar familie

maakte het onmogelijk om haar gewoonweg vast te grijpen

en in haar borsten te knijpen, wat hij het liefst zou doen.

Sterker nog, dertien jaar van gedeelde jeugd zorgden voor

een hoop herinneringen, en die herinneringen hingen nu als

een ondoordringbare barrière tussen hen in.

‘Weet je nog toen je me een paar jaar geleden van de

ponton duwde?’ vroeg ze ineens.

Chad keek haar aan.

‘Mijn moeder had gezegd dat ik daar niet mocht

zwemmen, omdat de fabriek stroomopwaarts van de

ponton afval in de rivier dumpte, maar ik ging toch mee. Ik

had een zwarte jurk met rode en gele stippen aan. Jij duwde

me van die ponton af, en ik voelde iets raars onder mijn

voet. Toen ik het water uit klom, duwde je mijn vriendin-

netje Sveta erin. Dat blonde meisje? Ze had een wit T-shirt

aan. Je duwde haar in het water, en toen ze bovenkwam,

kwam er een lijk achter haar omhoog.’

Ze herinnerde het zich nog levendig: een bleek lichaam

dat omhoog kwam drijven in troebel water met de kleur

van thee. Sveta had gegild en gegild. Zelfs toen de politie

een deken bij haar omsloeg, maakte ze nog zachte, gillende

geluidjes, alsof er iets defect was in haar borstkas.

Er glansde een lichtje in Chads ogen. ‘Ja, dat weet ik

nog. Hij was een magiër van de plaatselijke academie. Hij

was met zijn zatte kop ’s nachts in de rivier gesprongen en

opengelegd door de propeller van een boot.’

Page 18: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

17

Alena knikte. ‘Jij had me waarschijnlijk boven op dat lijk

geduwd.’

Chad glimlachte breed.

Ze staarde vol ongeloof naar die grijns. Hij vond dit

grappig. Zij had er naderhand nog een maand nachtmerries

over gehad, en hij vond het grappig.

Nu had ze er genoeg van. Alena hief haar kin. ‘Moet je

horen. De film was slecht, het ijsje is niet doorgegaan en we

hebben het maar niet eens meer over mijn kapotte slee of

dat lijk. Bedankt dat je me mee uit hebt genomen, maar nu

wil ik graag naar huis.’

Er trok een donkere schaduw over Chads gezicht. Hij

rechtte zijn schouders. ‘Oké,’ zei hij uiteindelijk.

Ze liepen de heuvel af naar de rivier. Alena had haar

best gedaan, echt. Ongetwijfeld zou iedereen heel teleur-

gesteld zijn omdat ze geen klik had gehad met Chad. Maar

om nu in het park naast hem te gaan zitten terwijl hij over-

peinsde hoe hij zo snel mogelijk handtastelijk kon worden,

dat trok ze niet. Vooral niet na die zelfingenomen glimlach.

Ze gingen de hoek om naar River Street. Nog drie

straten, de heuvel op, en dan was ze thuis.

Een hees gejank van woede galmde door River Street.

Alena bleef staan.

Er kwam met een luid gegil iets kleins achter het stenen

pakhuis vandaan rennen. Een tel later schoten Marky en

Pol, twee van Chads intelligentste trawanten, de hoek om

en renden erachteraan.

Page 19: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

18

De gedaante zwenkte naar links en kwam op hen af.

Alena tuurde ernaar. Een varken! Een bruin, harig

varkentje. Wat was dit nu weer...

‘Ik vermoord die klootzak,’ grauwde Chad.

Ze keek hem aan, ervan overtuigd dat ze hem verkeerd

had verstaan.

Hij stormde op het varkentje af. Het beestje schoot naar

rechts, en Chad botste tegen Marky op. De kleinere jongen

stuiterde van Chad af als een rubberen bal van een muur.

Chad draaide zich abrupt om, met een gezicht dat

verwrongen was van woede.

O god, hij wil echt dat varken vermoorden.

O nee. Nee, dat laat je. Een date was nog tot daaraan toe,

maar als hij dacht dat ze erbij bleef staan terwijl hij kleine

dieren vermoordde, stond hem een grote verrassing te

wachten. Zij moest dat beest vangen voordat hij het deed.

Het varken kwam recht op haar af, haast vliegend over

het asfalt.

Tien meter.

Vijf.

Drie.

Ze sprong het beest tegemoet. Het varken zwenkte naar

links. Haar vingertoppen streken langs zijn ruige haar en

toen was hij weg, rennend voor zijn leven langs de straat.

Ze zou hem op haar hoge hakken nooit kunnen inhalen.

Nieuwe schoenen of het leven van een varkentje? Ze

had nog geen seconde nodig om te beslissen, trok haar

schoenen uit en rende achter het varken aan. Achter zich

Page 20: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

19

hoorde ze het zware klossen van de laarzen van de drie

jongens.

Ze vlogen langs drie huizenblokken. Het varken maakte

een wijde bocht naar links en rende het oude voetbalveld

op waar ze tennisbanen gingen aanleggen. Ha! Nu kon hij

nergens meer naartoe: er stond een hek van drie meter

hoog om het veld om te voorkomen dat ballen bij het

appartement ernaast terechtkwamen. Alena wist nog wat te

versnellen en schoot het veld op.

Waar was hij gebleven?

Vanuit haar ooghoeken ving ze beweging op. Daar was

hij. Het beest was tegen een berg rode klei op geklauterd

waarmee de aannemer het veld egaliseerde en zat er nu

bovenop, besmeurd met oranje stof.

Alena rende op haar tenen naar hem toe en probeerde er

vriendelijk en niet bedreigend uit te zien. Het varken keek

haar met behoedzame ogen aan. Voorzichtig begon ze

tegen de berg op te klimmen.

‘Hier, beestje.’ Van haar panty was na het rennen over

de stoep niets meer over en de poederige rode klei wurmde

zich tussen haar tenen door omhoog. ‘Ik doe je niks.’

Het varken loerde naar haar, maar bleef zitten. Ze was er

bijna. Bíjna.

Ze stak haar hand uit, heel langzaam.

Achter zich hoorde ze de lage stem van Chad: ‘Voor-

zichtig...’

Voorzichtig, hij kon haar wat. Hij kreeg dat varken niet.

Alena boog zich naar voren tot ze bijna op handen en

Page 21: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

20

knieën zat, met haar gezicht op gelijke hoogte met de snuit

van het varken. Droevige bruine ogen keken haar aan

vanuit een donzige snoet.

‘Niet bang zijn,’ fluisterde ze. ‘Chad krijgt je niet.’

Ze boog zich stukje bij beetje verder naar voren, met

haar uitgestoken handen reikend naar het harige bruine

lijfje.

Het beest gilde en rende de berg klei af.

‘Shi– chips!’ Alena rechtte met een ruk haar rug, maar

daardoor raakte ze uit evenwicht. Ze wiebelde op de top

van de berg, wapperend met haar armen als een boven-

maatse ooievaar die wilde opstijgen.

De klei brokkelde af onder haar voeten. Ze graaide om

zich heen, op zoek naar iets om vast te grijpen, maar haar

uitzicht op de lucht werd vervangen door een uitzicht op

de flat en Alena gleed zijdelings van de helling af totdat

haar gezicht tegen het groene voetbalgras klapte.

Het duizelde haar. Ze schudde haar hoofd en ging

zitten. Ze had een brede veeg oranje klei over haar zij: van

de resten van haar panty omhoog over haar spijkerrok en

ooit witte blouse, helemaal tot aan haar haargrens.

Vanuit haar ooghoeken zag ze Chad en zijn tuig om de

heuvel heen komen, tot stilstand komen en met open mond

naar haar staren. Ze krabbelde overeind. Haar linkerzij

prikte. Haar rechterenkel deed pijn.

In de verte probeerde het varken zich gillend door een

gat in het hek te wurmen.

Page 22: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

21

De verbazing op Chads gezicht maakte plaats voor een

roofdierachtig masker van voldoening. ‘Hij zit vast!’

Ze renden er als een meute dolle honden achteraan.

Alena zette de achtervolging in. Ze lagen op haar voor,

maar zij maakte zich er zo veel zorgen om dat haar angst

haar vleugels gaf en ze hen aan het eind van het veld

inhaalde.

Met een heldhaftige krachtsinspanning perste het varken

zich door het gat. Plukken bruine vacht bleven aan het hek

hangen. Chad vloekte. Pol rende naar de poort in het hek

en begon te prutsen met het stuk ijzerdraad waarmee het

dichtzat.

Het varken was het pad naar het voetbalveld over en

rende nu naar de oude houten trap naar beneden, terug

naar River Street. Links stond een enorme gele flat en

rechts een rij oude schuren met grijze golfplaten daken. De

bovenkant van de trap bevond zich ongeveer op gelijke

hoogte met die daken.

Het varken keek naar links en naar rechts, ging een paar

passen achteruit en maakte een sprong naar het eerste dak.

Zijn hoefjes klepperden op de golfplaten.

Eindelijk kreeg Pol de poort open en renden de jongens

het pad op. Het varken deinsde voor hen achteruit. Het had

de rand van het dak bereikt en kon nergens meer naartoe.

Chad schatte de afstand tussen de trap en de schuur in.

‘Jij bent te zwaar,’ zei Marky. ‘Dat dak begeeft het. Laat

mij maar...’

Page 23: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

22

Chad was te zwaar, maar Alena niet. Ze nam een

aanloop en sprong. De golfplaten kraakten, maar ze hielden

het. Stapje voor stapje liep ze naar het varken toe. Vanuit

haar ooghoeken zag ze Chad, Marky en Pol de trap af

komen rennen.

Stapje. Nog een stapje.

Het varken dook in elkaar. Hij had lange rode krassen

over zijn flanken van het hek rondom het voetbalveld

waaraan hij zich bij zijn ontsnapping had opengehaald.

‘Het is al goed,’ zei ze tegen het beest. ‘Het is al goed.

Het komt allemaal goed.’ Haar voeten deden pijn van het

rennen op haar panty. Er schoot een lukrake gedachte door

haar hoofd: dit kon toch niet echt zijn? Ze zette het van

zich af, bukte zich en greep het varken vast.

Hij verzette zich niet. Hij keek haar alleen maar met

grote donkere ogen aan, en ze dacht een merkwaardig

droevige blik in de diepten ervan te zien...

Met een enorm geraas stortte het dak in.

Alena viel de duisternis in, met het varken stevig tegen

haar borst gedrukt. Haar pijnlijke voeten raakten iets hards.

Plotseling was er niet meer genoeg lucht. Hoestend en

proestend besefte ze dat ze in een berg kolen was geland

die hier voor de winter was opgeslagen.

Buiten klonk een knal, en toen werd de deur uit de

scharnieren gerukt en scheen er schel licht naar binnen.

Chad stond daar met een stiletto in zijn hand. ‘Goed

gedaan,’ zei hij. ‘Heel goed gedaan.’

Page 24: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

23

Alena kwam bibberig overeind, met het beest tegen zich

aan gedrukt.

‘Geef me dat varken,’ zei Chad.

Haar stem klonk mat. ‘Nee.’

‘Geef me dat verrekte varken,’ grauwde hij.

Iets binnen in haar brak als glas. Magie stroomde door

haar heen, razend door haar aderen. Toen Marky

achteruitdeinsde, wist ze dat haar ogen lichtgroen gloeiden.

‘Nee,’ grauwde ze terug. De magie zwol in haar op en

brak los.

De schuur ontplofte. Kolen kletterden tegen de wanden

en gingen dwars door het zachte hout heen. Ze deed een

pas naar voren. Chad sprong op haar af, maar werd als een

pop opzij gesmeten.

Dat was haar gave. Ze had niet zoiets elegants als het

vermogen van haar vader om van kilometers afstand heel

precies een locatie te bepalen en de eerste, wankele verbin-

ding te leggen waarna de bouw van een watercommuni-

catielijn mogelijk werd. Haar magie was ook niet zo com-

plex als het vermogen van haar moeder om vanuit haar ge-

heugen volmaakte afbeeldingen te reconstrueren.

Nee, Alena’s kracht was eenvoudig en bruut, zoals die

van haar grootvader. Ze deed nog een trillende pas naar

voren. Pol trok een mes en haalde ermee uit in een poging

door de onzichtbare magische cocon heen te komen. Ze

liet haar magie het mes uit zijn hand rukken. Het schoot

langs haar heen en zonk tot aan het heft in de naastgelegen

Page 25: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

24

schuur. De magie raakte Pol ook, en hij vloog over het

asfalt.

Zo’n simpele magie, eigenlijk. Als Alena een voorwerp

niet binnen twee meter om zich heen wilde hebben, ging

het voor haar aan de kant.

Zilveren strepen schoten in een doorlopende tornado

van magie om haar heen, als heldere voetafdrukken van

haar kracht.

Chad was om haar heen gelopen en versperde de weg

naar de trap. ‘Alena...’

‘Aan de kant,’ zei ze.

Hij bleef nog een tel staan, met zijn handen met witte

knokkels om de trapleuning geklemd, maar toen stapte hij

opzij. Strompelend en bibberend beklom ze de trap en liep

door naar het steile pad en het houten hekje om haar huis.

Als in een droom opende ze het poortje, liep over het

paadje tussen de rijen rozenstruiken en beklom de drie

treden naar de veranda.

Ze zag haar spiegelbeeld in het keukenraam. Haar hele

linkerkant zat onder de oranje klei. Al het andere was zwart

van het kolenstof. Haar haar hing in wilde, smerige pieken

om haar gezicht. Haar ogen gloeiden met een groen licht.

Zelfs het varken in haar armen leek wel beter te weten dan

zich te verzetten. Het beest, besmeurd met een mengeling

van klei, kolenstof en zijn eigen bloed, hield zich heel

rustig.

Ze keek naar haar benen. Haar panty hing aan flarden en

er zaten lange schrammen op haar blote voeten.

Page 26: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

25

Vanavond zou de hele buurt weten wat er was gebeurd.

Alena snufte, haalde haar sleutel uit haar zak en opende

de deur.

De familie was net aan tafel gaan zitten voor het

avondeten. Toen ze haar zagen, verstarden ze. Alena keek

van de open mond van tante Ksenia naar het stomverbaas-

de gezicht van haar vader en toen naar haar moeder, die

met een pan aardappelpuree in de ene hand en een houten

lepel in de andere was verstild. Toen strompelde ze langs

hen heen naar haar kamer.

Ze keken haar na. Niemand zei iets.

In haar kamer deed ze de deur op slot, ging de

badkamer in en liet zich op de vloer zakken. Haar magie

doofde uit. Tranen sprongen in haar ogen.

Ze liet het varken los, en het deinsde voor haar

achteruit.

‘Dit was mijn lievelingsblouse,’ zei ze tegen het beestje

terwijl ze met de rug van haar hand haar tranen wegveegde.

‘Die troep gaat er nooit meer uit. En ik weet niet eens

waarom ze achter je aan zaten.’

Alena ging op haar knieën zitten, tilde het varken weer

op en zette het in de badkuip. ‘En jij zit onder de schram-

men. Kijk dan, je bloedt. We moeten die wonden uitspoe-

len, anders gaan ze misschien ontsteken.’

Ze draaide de kraan open en begon voorzichtig de klei

en het kolenstof van de flanken van het varken te spoelen.

‘Dit zou allemaal niet zijn gebeurd als die idioot me niet

had laten zitten. Die stomme zak. Weet je hoe verrot dat

Page 27: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

26

voelde? Ik voelde me zó klein.’ Ze stak haar vinger en duim

op, met amper ruimte ertussen, en toen pakte ze een stuk

zeep en zeepte er de rug van het varken mee in. ‘En Dennis

stelde niet eens wat voor als vriendje. Hij had niet eens

door dat ik een meisje was. Ik wilde heus niet dat hij de

hele tijd aan me zat of me onder bossen bloemen bedolf of

zo. Alleen maar een kleine indicatie dat hij me mooi vond

of dat hij me in elk geval als een vrouw zag zou al leuk zijn

geweest. Maar wat krijg ik? Ik krijg Chad Thurman, die naar

mijn tieten staart en kleine dieren wil afslachten. Dat is toch

niet eerlijk?’

Ze spoelde het varken af en bekeek zijn flanken. Niet al

te erg. Het beestje had alleen wat ondiepe schrammen aan

het avontuur overgehouden.

‘Je bent wel een geluksvarkentje. Al je strijdlittekens zijn

ondiep.’ Ze snufte en knipperde de tranen weg die nog

steeds door haar verdediging wilden breken en een

overstroming wilden veroorzaken. ‘Als ik klaar ben, doen

we er een zalfje op om je beter te maken. En ik snap echt

wel dat je geen woord begrijpt van wat ik zeg. Ik had nooit

verwacht dat ik nog eens in mijn eigen badkamer mijn

problemen over een varken zou uitstorten.’

Ze zweeg even en keek hulpeloos naar het beestje. ‘Maar

ik heb verder niemand om mee te praten. En als ik niet

praat, denk ik dat ik instort. En dat wil ik niet, want dan

krijgt mijn familie medelijden met me.’

Page 28: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

27

Alena pakte een handdoek. ‘Ik zal je wat vertellen over

Chad. Je moet toch weten voor wie je bent weggerend. Het

begon allemaal met een slee...’

Een kwartier later waren de wonden van het varken

behandeld met een zalfje met kaneelgeur en was Alena

uitgepraat. Ze zette het varken op de badkamervloer en

begon zich uit te kleden. ‘Ik denk dat ik je voor je eigen

veiligheid beter nog even hier kan houden,’ zei ze terwijl ze

in de badkuip stapte. ‘Totdat Chad zijn dromen van

varkensmoord opgeeft, bedoel ik. Ik kan mijn vader

waarschijnlijk wel zo’n schuldgevoel aanpraten dat hij een

soortement van hok voor je bouwt.’

Ze pakte de douchekop en draaide de kraan open. ‘Dus

ik...’

Het varken begon te schokken. Zijn bruine vacht

bochelde, rekte op, hij groeide als een snel opgeblazen

ballon, verbleekte, en ineens was hij een naakte man. Heel

even staarden ze elkaar in volkomen shock aan. Alena ving

een glimp op van brede schouders, een jong gezicht en

donkere, intense ogen onder bruine wenkbrauwen. De man

stak zijn hand op, sprak een bezwering uit en verdween.

Dat was te veel. De douchekop viel uit Alena’s hand.

Haar knieën knikten. Ze liet zich in de badkuip zakken en

barstte in tranen uit.

Iemand klopte op de deur. Alena stak haar hoofd dieper

onder het kussen.

Page 29: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

28

Haar moeder duwde de deur open en kwam binnen met

een dienblad. ‘Dit duurt nu al drie dagen,’ zei ze. ‘Ik begrijp

wel dat je niet beneden wilt komen voor het avondeten met

de familie, maar je kunt niet op één boterham per dag

leven.’

Eén boterham per dag was prima geweest, dacht Alena.

Zo hoefde ze in elk geval geen vragen van Boris en haar

zus af te weren.

Haar moeder zette het dienblad neer en kwam naast

haar op bed zitten. ‘Wil je erover praten?’

Alena schudde haar hoofd.

Haar moeder tuitte haar lippen. ‘Dit is niet wat je vader

en ik in gedachten hadden. Als we hadden geweten dat het

zo zou lopen, zou ik je nooit de deur uit hebben gelaten.

Misschien helpt het als je weet dat het verhaal nog niet de

ronde heeft gedaan. Iedereen heeft het erover dat de

Thurmans grote problemen hebben. Op de een of andere

manier hebben ze een van de patriciërfamilies beledigd, een

van de echt machtige families. Ik snap niet eens hoe ze

daarmee in contact zijn gekomen; het moet via hun bank

zijn gegaan. Volgens de roddels moeten de Thurmans een

enorme afkoopsom betalen om een vete af te wenden. Ze

liquideren nu hun investeringen om aan cash te komen.’

Alena keek op. ‘Dus die date was helemaal voor niks?’

‘Het lijkt erop.’

Natuurlijk. Misschien was ze vervloekt.

Er werd aangebeld.

Page 30: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

29

‘Ik ben zo terug.’ Haar moeder schoof het dienblad naar

haar toe. ‘Eet op. Alsjeblieft.’

Alena keek ernaar. Friet en een stukje gebraden kip. Het

was in elk geval geen karbonade. Ze zou nooit meer

varkensvlees aanraken, zelfs niet als ze verhongerde.

Haar moeder verscheen weer in de deuropening. ‘Kom.’

Haar toon liet geen ruimte voor discussie.

Alena zuchtte en stond op. Wat nu weer?

Ze volgde haar moeder naar de gang beneden. De

buitendeur stond open. Haar vader stond op de veranda,

met een bijna gepijnigde gezichtsuitdrukking die ze nog

nooit bij hem had gezien. Haar moeder gaf haar een zetje

en duwde haar de deur uit en het zonlicht in.

‘Daar is ze,’ hoorde Alena haar vader zeggen, en toen

stapte hij langs haar heen naar binnen en sloot de voordeur

achter zich.

Alena knipperde met haar ogen tegen de zon en zette

haar hand erboven.

Brede schouders, donkere ogen, bruin haar.

‘Jij!’

Hij knikte. ‘Ja.’

Haar wangen werden heel warm.

Hij was een jaar of twintig en bijna een kop groter dan

zij. Zelfs met dat wijde groene T-shirt was het duidelijk dat

hij gespierd was, maar zijn brede schouders en borstkas

liepen taps toe naar smalle heupen en lange benen die er

heel fraai uitzagen in die spijkerbroek en laarzen. Hij stond

in een natuurlijk sierlijke houding, lichtvoetig en op de een

Page 31: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

30

of andere manier elegant, ondanks zijn nogal warrige haar.

Zijn huid was gebruind van de zon, en bij het zien van zijn

gezicht bloosde ze nog harder. Zijn ogen waren donker als

pure chocolade, en straalden intelligentie uit. Hij was niet

per se knap, maar hij was beslist aantrekkelijk en heel

mannelijk.

En hij had haar naakt gezien. Nadat ze hem door het

Oude Centrum achterna had gerend, hem tegen haar borst

had gedrukt, een kwartier met hem had rondgelopen en

hem toen haar levensverhaal had verteld.

‘Hoi,’ zei hij.

‘Hoi,’ herhaalde Alena, die wenste dat ze door de

veranda heen kon zakken.

Hij harkte met zijn hand door zijn haar. ‘Dit is een stuk

ongemakkelijker dan ik had verwacht.’

Zij zou hem niet tegenspreken.

Hij streek weer met zijn hand door zijn haar. Er

glinsterde iets aan zijn hand: een ring. Haar gechoqueerde

brein had drie hele seconden nodig om te begrijpen wat ze

zag. Een zegelring. Een patriciër. O god. Deze jongen was

lid van een van de families van magische zwaargewichten.

‘Ik ben Duncan. Zou je een keer met me uit willen?’

vroeg hij.

Alena deinsde achteruit. Hij had medelijden met haar.

‘Ik hou niet van liefdadigheid.’

Duncan zette een stapje achteruit. ‘O. Ik snap het, ge-

zien de omstandigheden. Nou, als je een keer wel in een

liefdadige bui bent, ik heb je vader mijn nummer gegeven...’

Page 32: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

31

‘Ik bedoel dat je niet met me uit hoeft te gaan omdat je

medelijden met me hebt.’ Ze viel bijna flauw van haar eigen

heldenmoed.

‘Médelijden?’

‘Ja. Ik heb mijn hart bij je uitgestort. Je zult me wel een

belachelijke, hysterische nitwit vinden. Maar eigenlijk kost

het me al mijn wilskracht om hier te blijven staan en met je

te praten in plaats van gillend weg te rennen.’

‘Het heeft mij zo ongeveer al mijn wilskracht gekost om

je mee uit te vragen,’ zei Duncan. ‘Ik bedoel, ik was een

várken. Misschien is er nog wel een waardelozere manier

om kennis te maken met een mooi meisje, maar ik zou niet

weten welke. Ik ben hier juist degene die belachelijk is. Ik

ben een Klasse II pyro.’

Alena knipperde met haar ogen. Een Klasse II pyro-

magiër. Hij kon binnen een paar tellen een hele stadswijk in

brand steken.

‘Ik ben goed opgeleid, maar toch liep ik zó een valstrik

in van drie rotjochies die ik geblinddoekt en met één hand

op mijn rug gebonden zou moeten kunnen verslaan. Het is

maar goed dat het zomervakantie is, anders zou mijn

bureau op de academie vol liggen met varkensoren.’ Hij

gromde diep in zijn keel.

‘Hoe ben je...’

‘Een vriend van me was door een roedel wilde honden

een pakhuis in deze buurt in gejaagd,’ legde hij uit. ‘Toen

zijn familie hem vervolgens ging ophalen, liepen ze in een

hinderlaag. Een hondsdolle hond wordt geclassificeerd als

Page 33: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

32

een imminent-gevaarillusie. Die zijn verboden. Ik kwam

kijken of er nog sporen van de illusie te vinden waren,

volgde het residu van de magie naar de bron en liep zó die

valstrik in. Ter verdediging kan ik aanvoeren dat het een

heel goede valstrik was, een korte-afstands-transmutatie-

mijn van militaire klasse. Ik weet niet hoe Chad en zijn

trawanten eraan zijn gekomen, want burgers mogen zo’n

wapen helemaal niet bezitten. En hoewel het niet verboden

is om je familieterritorium te verdedigen, gaat het leggen

van valstrikken en het oproepen van imminent-gevaar-

illusies veel te ver. Chad wist dat hij in de problemen zou

komen door wat hij had geflikt, en toen ze mij eenmaal

zagen, zei hij tegen die kleinere knul...’

‘Marky,’ zei Alena.

‘Zei hij tegen Marky dat hij mijn keel moest door-

snijden.’

Ze sloeg haar armen over elkaar. ‘Hij is gek geworden.’

‘Hij wist dat de transmutatiemagie uiteindelijk zou

uitwerken en dat hij geen schijn van kans tegen me zou

maken in mijn menselijke gedaante. Het was een stuk

gemakkelijker om me uit te schakelen terwijl ik nog een

varken was. Gelukkig voor mij hadden Marky en zijn

vriendje daar allebei de ballen niet voor. Kennelijk besloot

Chad me toen zelf te vermoorden, maar ik besloot me niet

gewillig naar de slacht te laten leiden. En de rest weet je.

Toen de effecten van de transmutatiemijn eenmaal

uitgewerkt waren, teleporteerde ik mezelf naar huis en ben

ik teruggegaan met de cavalerie. Als militaire mijnen afgaan

Page 34: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

33

laten ze een spoor achter dat zelfs een idioot kan volgen.

We hebben de Thurmans bij de strot. Die domme stunt

kost ze hun financiële zekerheid, en als ze zich heel netjes

gedragen willen wij misschien zo vriendelijk zijn om geen

aanklacht tegen ze in te dienen.’ Duncan deed dat met zijn

haar nog een keer. ‘Luister, ik weet dat we elkaar niet onder

de allerbeste omstandigheden hebben leren kennen. En

niemand wil liever dan ik vergeten dat ik een varken was.’

‘Wat doe je hier dan?’ En waarom ging haar hart zo

idioot tekeer?

Duncan glimlachte. Hij had een oogverblindende

glimlach; zijn hele gezicht lichtte ervan op en ze kon niet

anders dan teruglachen. ‘Heel eerlijk gezegd krijg ik je niet

meer uit mijn hoofd. Ik heb het geprobeerd. Ik zei tegen

mezelf: “Wat ga je dan tegen haar zeggen? Oink-oink? Ze

lacht je vierkant uit.” Maar ik moest het gewoon proberen.

Dus hier ben ik.’ Hij spreidde zijn armen. ‘Ga met me uit,

Alena. Alsjeblieft?’

Wat had ze te verliezen?

Alena haalde diep adem. ‘Oké.’

Toen hij weer glimlachte, viel ze bijna in katzwijm. Hij

pakte haar hand, tilde hem naar zijn lippen en drukte er

zachtjes een kus op. Er ging een lichte huivering door haar

heen.

‘Gaan we naar de film?’ vroeg ze.

‘Echt niet.’

‘Wat dan?’

‘Vissen,’ zei hij.

Page 35: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

‘Vissen?’

Hij knikte. ‘In de bioscoop kun je niet met elkaar praten.

We gaan in mijn boot zitten, cola uit een koelbox drinken,

naar de rivier kijken en kletsen. Elkaar leren kennen. En als

je het eng vindt om aas aan je haak te doen, dan kan ik...’

Ze snoof. ‘Ik vis al sinds mijn zevende in die rivier.

Probeer jij me nou maar bij te houden.’

Hij grijnsde. ‘Deal. Bedankt dat je mijn leven hebt gered,

trouwens.’

‘Graag gedaan.’ Alena stapte naar hem toe en kuste hem

op zijn wang. Ze had geen idee waar ze het lef vandaan

haalde; ze deed het gewoon.

‘Waar was dat voor?’ vroeg hij zachtjes. Zijn ogen waren

donker en warm als fluweel.

‘Omdat je zo’n dapper varkentje bent,’ liet ze hem

weten.

Page 36: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Lees meer van Ilona Andrews

Aan de ene kant heb je onze magieloze wereld, die het Broze genoemd wordt; aan de andere kant vind je het Zonderling, waar magie juist alles bepaalt. Twee werelden die naast elkaar bestaan, als spiegelbeelden van elkaar. Waar ze elkaar raken, overlappen ze een klein stukje en vormen ze de Grens, een smalle strook land waarin magie en techniek naast elkaar bestaan. In die wereld-tussen-werelden wonen de Grenzers, buitenbeentjes die als enigen beide werelden kunnen bezoeken, maar in geen van beide thuishoren…

Op de grens | De Grens-serie boek 1 | paperback, 368 blz. ISBN 978 90 261 3989 5 | ISBN e-book 978 90 261 3990 1

Tussen twee vuren | De Grens-serie boek 2 | paperback, 464 blz. ISBN 978 90 261 4108 9 | ISBN e-book 978 90 261 4109 6

Page 37: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Over Patricia Briggs

Patricia Briggs woont met haar man, kinderen en een kudde

paarden in Washington State. Ze heeft met haar boeken

meerdere keren de top van de New York Times-bestsellerlijst

gehaald. In haar boeken Onder de maan, In het bloed en Ziel

van ijzer speelt de 26-jarige garagehoudster-slash-coyote

Mercy Thompson de hoofdrol.

In ‘Davids ster’ lezen we iets meer over de achtergrond

van David Christiansen, die een bijrol speelt in Onder de

maan. Een hartverwarmend verhaal over hoe moord en

misleiding een familie dichter bij elkaar kan brengen…

Page 38: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

37

Davids ster

‘Ik heb ze zelf gescreend!’ snauwde Myra. ‘Heb je er wel-

eens aan gedacht dat die knaap van jou misschien niet het

engeltje is waar jij hem voor aanziet?’

Stella zette haar bril af en legde hem op haar bureau. ‘Ik

geloof dat wij allebei beter even wat afstand kunnen nemen.

Neem jij de rest van de middag maar vrij.’ Voor ik je een

hengst verkoop. Iemand als Devonte veranderde niet zo snel –

niet zonder goede reden.

Myra opende haar mond, maar bij het zien van Stella’s

blik sloot ze hem weer. Zwijgend beende ze naar haar

bureau en pakte haar jas en tas. De deur viel met een klap

achter haar dicht.

Zodra ze weg was klapte Stella de dossiermap open en

bekeek de foto’s van de plaats delict opnieuw. Het waren

kopieën: ongetwijfeld had Clive, haar broer de rechercheur,

een paar regels moeten overtreden om ze haar te kunnen

sturen. Niet dat hij daar ooit moeite mee had gehad: niet

toen hij vijf was en niet als volwassen vent van tegen de

vijftig (en dus oud genoeg om beter te weten).

Ze streek even over de foto’s en sloot de map toen

weer. Er zat een geel plakbriefje met een telefoonnummer

op de voorkant – meer niet. Clive hoefde er geen naam op

te zetten: haar broertje wist dat haar ook zou opvallen wat

hij had gezien.

Ze pakte de telefoon en toetste het nummer snel in, om

zichzelf niet de kans te geven terug te krabbelen.

Page 39: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

38

Het kazerneterrein was geheel verlaten, waardoor Davids

kantoor er stil en somber uitzag. De jongens waren allemaal

op kerstverlof naar hun familie.

Zijn huurlingen waren gespecialiseerd in live retrieval, het

bevrijden van mensen uit ontvoeringen, gijzelingen en

andere levensbedreigende situaties. Meestal was dat een

kwestie van ‘binnenvallen en wegwezen’, een paar weken

werk op zijn hoogst. Hij brandde zijn vingers liever niet aan

het grijze gebied van de zogenaamde ongeratificeerde strijd

of zelfs een heuse oorlog, waarbij je mensen moest doden

enkel omdat iemand je dat opdroeg. In zijn branche had je

nog steeds gewoon de goeieriken en de slechteriken – als

dat niet zo was, nam hij zo’n klus gewoon niet aan. Hun

reputatie was zo goed dat ze nooit om werk verlegen zaten.

En tenzij de hel net losbrak, namen ze in december altijd

vrij om bij hun familie te zijn. David liet hen nooit merken

hoe moeilijk hij het daarmee had.

Weerwolven hadden hun roedel nodig.

En al bestond zijn roedel uit mensen… Ach, ze wisten

wat hij was en vervulden die typische wolvenbehoefte van

hem die maakte dat hij mensen nodig had om te bescher-

men, broeders in hart en ziel. Een echte roedel zou hij

nooit kunnen verdragen, daarvoor haatte hij te zeer wat hij

was.

Nee, hij kon het niet aan om met zijn eigen soort samen

te moeten leven, maar dit hier was een uitstekende ver-

vanging. Het hield hem scherp. Als zijn jongens er waren,

Page 40: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

39

als ze een opdracht hadden, had zijn leven richting, een

doel.

Zijn kleinzoons hadden hem uitgenodigd voor het

familiediner, maar hij had – zoals altijd – hun aanbod afge-

slagen. Zijn zoons zag hij nog steeds regelmatig. Beiden

hadden een tijdje deel uitgemaakt van zijn huurlingen-

bestand, totdat dat leven zijn aantrekkingskracht had verlo-

ren of de risico’s te groot werden voor mannen met groei-

ende gezinnen. Maar met Kerstmis bleef hij altijd expres bij

hen weg.

Rusteloos begon hij te ijsberen. Er waren geen plannen

om te smeden, niets kroms om recht te breien. Ten slotte

opende hij de wapenkluis en haalde er een paar van de

nieuwere geweren uit. Daar moest hij toch nog wat tijd in

steken.

Het uurtje schieten schoof zijn rusteloosheid even aan

de kant, maar slechts tot hij de geweren weer achter slot en

grendel legde. Hij moest een eind gaan rennen, dat was het!

Toen hij als voorbereiding daarop zijn zakken begon

leeg te maken, zag hij dat hij tijdens het schieten een

telefoontje had gemist. Hij wierp een blik op het nummer

en fronste omdat hij het niet herkende. De meeste van zijn

klussen werden hem bezorgd door een tussenpersoon, die

heus niet zo dom was om zijn mobiele nummer zomaar

door te geven. Voordat hij kon beslissen of hij wel wilde

terugbellen rinkelde zijn telefoon opnieuw – hetzelfde

nummer.

‘Christiansen,’ blafte hij.

Page 41: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

40

Er viel een lange stilte. ‘Papa?’

Hij sloot zijn ogen, liet zich op zijn bureaustoel zakken

en voelde een steek in zijn hart, terwijl zijn wolf worstelde

met de man die wist dat zijn dochter hem haatte. Zij wilde

hem niet meer zien, nooit meer. Ze was erbij geweest toen

haar moeder overleed.

‘Stella?’ Hij kon niet bedenken wat haar ertoe bracht om

bijna veertig jaar stilte te doorbreken. ‘Alles goed met je?

Wat is er aan de hand?’ Was er iemand die hij voor haar

moest doden, een gebouw dat ze wilde dat hij opblies, wat

dan ook?

Ze slikte hoorbaar.

Hij dacht dat ze meteen weer ging ophangen.

Maar toen ze opnieuw sprak, klonk haar stem monter en

leek de broze pijn die dat eerste woordje had gekleurd er

nooit te zijn geweest. ‘Ik vroeg me af of je iets voor me zou

willen doen.’

‘Waar heb je me voor nodig?’ Hij stelde tevreden vast

dat hij behoorlijk evenwichtig klonk. Altijd goed om te

weten waar je je kop in steekt, dacht hij bij zichzelf. Hij had

eigenlijk willen zeggen dat zij hem álles mocht vragen, maar

wilde haar niet wegjagen.

‘Ik leid een bureau dat pleegkinderen plaatst,’ vertelde ze

hem – alsof hij dat niet wist. Alsof haar broers haar nooit

hadden verteld hoe hij hen uithoorde: hoe het met haar

ging, wat ze allemaal deed. Hij hoopte dat ze nooit ont-

dekte wat er was gebeurd met de ex die haar had gestalkt.

Hij had hem niet gedood, hoewel zijn duidelijk merkbare

Page 42: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

41

verlangen daartoe wel had geholpen om deze kerel ervan te

overtuigen naar een andere staat te verhuizen.

‘Dat weet ik,’ zei hij, omdat ze op een antwoord leek te

wachten.

‘Er is iets…’ Ze aarzelde. ‘Ach, misschien was dit toch

niet zo’n goed idee.’

Hij ging haar weer kwijtraken! Hij moest een keer diep

ademhalen om de paniek uit zijn stem te verdrijven. ‘Vertel

het me toch maar. Of heb je soms iets beters te doen?’

‘Dat herinner ik me nog!’ riep ze uit. ‘Dat deed je bij

mam ook altijd. Als zij hysterisch met borden of boeken

begon te gooien, ging jij zitten en zei: “Vertel het me

maar.”’

Wilde ze nu over haar moeder praten? Over die ene keer

dat hij kalm had moeten blijven en hem dat niet was gelukt?

Hij had pas ontdekt dat hij een weerwolf was toen het te

laat was, nádat hij zijn eigen vrouw had vermoord en de

minnaar die zij had genomen, terwijl hij voor God en

vaderland aan het vechten was (die hem overigens beide in

de steek hadden gelaten). Ze had gewacht op zijn thuis-

komst om hem te kunnen vertellen dat ze bij hem wegging

– een vergissing die ze niet eens meer had kunnen be-

treuren. Hij daarentegen zou er misschien wel voor eeuwig

spijt van hebben.

Hij sprak er nooit over, met niemand. Alleen voor Stella

zou hij dit doen – maar zij kende het verhaal al. Zij was

erbij.

Page 43: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

42

‘Wil je het over je moeder hebben?’ vroeg hij. Zijn stem

werd zwaarder, zoals altijd wanneer de wolf dicht aan de

oppervlakte kwam.

‘Nee, dat is het niet,’ zei ze vlug. ‘Daar heeft het niets

mee te maken. Het spijt me, dit was geen goed idee.’

Ze ging ophangen! Hij sprak zijn moeizaam opgebouwde

voorraad zelfbeheersing aan en dacht razendsnel na.

Veertig jaar als jager en leider van een groep mannen

hadden hem veel ervaring opgeleverd in het tussen de

regels door lezen. Als hij het gegeven dat het hier om zijn

dochter ging even opzij wist te zetten, kon hij deze situatie

misschien nog redden.

Ze had verteld dat ze een bureau voor pleegkinderen

leidde, alsof dit van belang was voor de rest van wat ze

wilde zeggen.

‘Gaat het over je werk?’ vroeg hij, terwijl hij koortsachtig

probeerde te bedenken wat een maatschappelijk werkster

met een weerwolf zou moeten. Juist. ‘Is er een…’ Stella

sprak liever niet over weerwolven, had hij van Clive

gehoord. Als er iets bovennatuurlijks speelde zou ze er dus

zelf over moeten beginnen. ‘Is er iemand die je lastigvalt?’

‘Nee,’ zei ze, ‘dat is het niet. Het gaat om een van mijn

jongens.’

Stella was nooit getrouwd en had geen kinderen ge-

kregen. Volgens haar broer kwam dat doordat ze genoeg

mensen had om voor te zorgen.

‘Ah, een van de pleegkinderen.’

‘Ja, Devonte Parish.’

Page 44: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

43

‘Een van je speciale gevallen?’ vroeg hij. Zijn Stella had

altijd zwervers mee naar huis genomen, dieren én mensen.

De meeste had ze opgeknapt en daarna terug naar huis

gestuurd, met een maaltijd achter de kiezen en waar nodig

een pleister of verband; maar sommige had ze gehouden.

Ze zuchtte. ‘Kom eens naar hem kijken, alsjeblieft. Kun

je morgen?’

‘Ik zal er zijn,’ beloofde hij. Het zou hem een paar

uurtjes kosten om toestemming te regelen bij de roedels in

haar woonplaats. Reizen was niet gemakkelijk voor een

weerwolf. ‘Waarschijnlijk ergens in de middag. Is dit het

nummer waarop ik je kan bereiken?’

In plaats van op het vliegveld een taxi te nemen, huurde hij

er een auto. Het was misschien lastiger om een parkeer-

plaats te vinden, maar het gaf hem ook meer bewegings-

vrijheid en privacy. Als zijn dochter slechts een gunst van

hem wilde, maar er nog niet aan toe was om ook de

vredespijp met hem te roken, had hij daar liever geen

chauffeur bij. Een getuige zou het hem lastiger kunnen

maken zichzelf in toom te houden – en zijn kleine meisje

mocht echt nooit meer zien hoe hij zijn zelfbeheersing

verloor.

Voor hij op weg ging, belde hij haar en hoorde aan haar

stem dat ze nog steeds hevig twijfelde. ‘Moet je horen,’ zei

hij ten slotte. ‘Ik ben er nu toch. Misschien moeten we

gewoon eens met die jongen gaan praten. Waar zullen we

afspreken?’

Page 45: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

44

Hij zou haar overal hebben herkend, hoewel ze elkaar – op

haar verzoek – sinds de avond dat hij zijn vrouw had ver-

moord niet meer hadden gezien. Destijds was ze twaalf, nu

was ze een volwassen vrouw met zilveren draden in haar

zwarte kroeshaar. De laatste keer dat hij haar zag was ze

nog een beetje rond en zacht geweest, zoals de meeste

kinderen van die leeftijd; nu had ze geen greintje zachtheid

meer, maar was ze mager en gespierd – net als hij.

Maar hoe lang het ook geleden was, hij zou haar nooit

voor een ander kunnen aanzien: ze had zijn ogen en haar

moeders gezicht.

Hij had gedacht dat zulke heftige pijn je letterlijk zou

laten bloeden. Het beest in hem worstelde, zocht naar een

vijand. Maar hij wist het te beteugelen voor hij langs de

stoeprand stopte en het portier van het slot haalde.

Ze droeg een bruinwollen broekpak, enkele tinten

donkerder dan de koffie-met-melkkleurige huid die ze van

haar moeder had. Zijn eigen huid was donker als de nacht,

waardoor hij zich veilig kon schuilhouden in de schaduwen

– waar hij en anderen zoals hij thuishoorden.

Ze trok het portier open en stapte in.

Hij wachtte met wegrijden tot ze haar gordel had

vastgemaakt. Natte sneeuw spatte op vanonder zijn ban-

den, maar zodra hij had ingevoegd was het wegdek schoon.

Zolang zij zweeg, bleef hij maar gewoon rijden. Hij had

geen idee waar hij naartoe moest, maar nam aan dat ze hem

dat wel zou vertellen zodra ze eraan toe was. Zijn blik hield

Page 46: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

45

hij strak op het verkeer gericht, om haar de tijd te gunnen

hem eens goed te bestuderen.

‘Je ziet er jonger uit dan ik me herinner,’ zei ze ten slot-

te. ‘Jonger dan ikzelf.’

‘Ik was rond de vijfendertig toen ik Veranderde. Voor

de meeste weerwolven lijkt een uiterlijke leeftijd van onge-

veer vijfentwintig te gelden.’ Daar dan: hij had het uitge-

sproken, ze moest er maar mee doen wat ze wilde.

Hij rook dat haar angst voor hem weer oplaaide. Als hij

echt vijfentwintig was geweest had hij het nu misschien

uitgejankt. Dit soort spanning was niet handig als je een

weerwolf was. Hij ademde diep in door zijn neus om

zichzelf te kalmeren – hij had haar angst verdiend.

‘Devonte wil met niemand praten: niet met mij, niet met

iemand anders,’ zei ze. En toen, alsof die woorden een

sluisdeur hadden opengezet, ging ze verder: ‘Je had hem

moeten zien toen ik hem leerde kennen. Hij was tien, maar

leek wel veertig. Hij had net zijn oma verloren, bij wie hij

was opgegroeid. Hij keek me recht aan, stak zijn kin naar

voren en zei tegen me dat hij een huis nodig had waar hij

kleren en eten kreeg, zodat hij zich kon concentreren op

school.’

‘Slimme jongen?’ vroeg hij.

Ze was midden in het verhaal begonnen, een gewoonte

van haar die hij helemaal was vergeten – tot nu toe dan.

‘Heel slim. Stil. Maar ook grappig.’ Ze maakte een

bedroefd geluid en even was haar verdriet groter dan haar

angst voor hem. ‘We screenen alle gezinnen en gaan er

Page 47: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

46

regelmatig langs. Maar we zijn ook met te weinig – en

sommige klootzakken weten ons erg lang voor de gek te

houden. Bovendien duurt het even voor je de rotte appels

gaat herkennen.

‘Als hij bij zijn eerste gezin had kunnen blijven was er

niets aan de hand geweest. Hij woonde er zes jaar. Maar

afgelopen najaar raakte de pleegmoeder onverwacht

zwanger én werd haar man overgeplaatst voor zijn werk.’

Ze hadden de jongen laten vallen als een oude bank die

ze te lastig vonden om mee te verhuizen, dacht David. En

hij voelde een golf van woede opkomen, voor deze jongen

die hij niet eens kende. Hij slikte de emotie gauw weg – dat

kon hij tegenwoordig, voor even dan. Als hij straks thuis

was, moest hij echt een flink eind gaan rennen.

‘Ik had het net erg druk met een paar rechtszaken,

waardoor het iemand anders was die hem in zijn nieuwe

gezin plaatste,’ vervolgde Stella turend naar haar handen,

waarmee ze een bruine map vastklampte. ‘Dat zou eigenlijk

geen problemen moeten hebben opgeleverd. Dit gezin had

al eerder pleegkinderen gehad en Devonte was een goede

jongen, geen lastig type.’

‘Maar toch is er iets gebeurd?’ vroeg hij.

‘Volgens zijn pleegmoeder flipte hij opeens: begon met

meubilair te gooien, dingen kapot te maken. Toen hij haar

vervolgens bedreigde, greep zijn pleegvader in en sloeg hem

buiten westen. Nu ligt Devonte in het ziekenhuis, met een

gebroken pols en twee gebroken ribben, en weigert hij iets

te zeggen.’

Page 48: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

47

‘En jij gelooft het pleeggezin niet.’

Ze snoof verontwaardigd. ‘Vanbuiten zijn de Linnfords

net dat koppel van The Brady Bunch: zij glimlacht en knikt

wanneer hij spreekt, hij is een en al charme en bezorgd-

heid.’ Ze snoof opnieuw en zei afgemeten: ‘Ik zou hen ook

niet geloven als ze me niet steeds zo keurig te woord

zouden staan. Ik ken Devonte. Hij wil gewoon zijn school

afmaken, zodat hij een beurs kan aanvragen, gaan studeren

en voor zichzelf zorgen.’

Hij knikte nadenkend. ‘Maar waarom heb je mij dan

gebeld?’ Hij wilde best met dit echtpaar gaan praten. Maar

als dat alles was wat ze van hem wilde, had ze hem van zijn

lang-zal-ze-leven niet gebeld, dacht hij. Daar had ze haar

broers voor.

‘Vanwege de foto’s.’ Ze stak de map omhoog.

Hij moest een paar blokken rijden voor hij een geschikte

parkeerplek had gevonden. Hij zette de auto stil, maar liet

de motor aan.

Hij trok de zes foto’s los uit de paperclip aan de achter-

kant van de map en spreidde ze voor zich uit. Zijn belang-

stelling was meteen gewekt en hij wilde dat hij meer dan

slechts een paar plaatjes had. Wat hij zag, was absoluut

meer schade dan één doodgewone jongen kon aanrichten:

het leken er eerder tien te zijn geweest, met voorhamers.

De gaten in de muren zou iedereen hebben kunnen maken,

maar die in het drie meter hoge plafond, het grote bureau

dat in drie delen op zijn kant lag en de versplinterde antieke

eiken stoel die een poot miste waren interessanter.

Page 49: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

48

‘De laatste keer dat ik zoiets zag…’ fluisterde Stella.

Het was waarschijnlijk maar goed dat ze het niet kon

opbrengen haar zin af te maken. David moest toegeven dat

het enige dat in dit tafereel nog miste het bloed en de

afgerukte ledematen waren.

‘Hoe oud is die Devonte?’

‘Zestien.’

‘Kun je me daar binnensmokkelen om de schade te

bekijken?’

‘Nee, ze hebben het al laten repareren.’

Zijn wenkbrauwen vlogen omhoog. ‘Hoe lang is dit dan

geleden?’

‘Het was op de eenentwintigste, dus drie dagen.’ Ze

maakte een vaag handgebaar. ‘Ja ja, ik weet het: meestal

moet je zeker een maand op een aannemer wachten. Maar

geld doet een hoop. En dat heeft deze vent genoeg.’

Mm, dat was vreemd. ‘Waarom nemen ze dan een

pleegkind in huis?’

Voor het eerst keek ze hem recht in de ogen en knikte

alsof hij het had begrepen. ‘Als ík hen had gescreend, had

ik meteen onraad geroken. Rijkelui willen geen bastaardjes

met een heftig verleden. En als ze dat wel willen, gaan ze

naar China of Roemenië en adopteren daar een baby om

tegen te kirren. Nee, als rijkelui een pleegkind in huis

nemen dan hebben ze daar iets mee voor. Maar ja, wij zijn

altijd wanhopig op zoek naar pleeggezinnen… en ik was

niet degene die hen heeft goedgekeurd.’

Page 50: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

49

‘Je zei dat die jongen niets wil loslaten. Alleen niet tegen

jou, of tegen iedereen?’

‘Iedereen. Sinds het is gebeurd heeft hij geen woord

meer gezegd. Hij communiceert überhaupt niet meer.’

In gedachten liep David een aantal van de mogelijk-

heden na. ‘Is er, behalve de jongen zelf, nog iemand ge-

wond geraakt?’

‘Nee.’

‘Zou je het erg vinden als ik nu naar hem toe ging?’

‘Nee, graag zelfs.’

Op haar aanwijzingen reed hij naar het ziekenhuis.

Toen hij de auto had neergezet en het portier wilde openen,

greep ze hem bij zijn arm. Het was hun eerste aanraking.

‘Zou hij een weerwolf kunnen zijn?’

‘Misschien,’ gaf hij toe. ‘Zo’n ravage…’

‘Het was net ons huis,’ zei ze zonder hem aan te kijken –

maar ook zonder haar hand van zijn arm te halen. ‘Ons

huis, die avond.’

‘Maar als hij een weerwolf was, betwijfel ik of die

meneer Linnford van jou hem had kunnen uitschakelen

zonder zelf flink gehavend te raken. Misschien is Linnford

wel de weerwolf.’ Dat zou mooi kloppen: de meeste weer-

wolven die hij kende – zij die het overleefden – werden

uiteindelijk rijk. Kinderen krijgen was echter lastiger. Mis-

schien was dat de reden dat Linnford en zijn vrouw zich

hadden opgegeven als pleeggezin.

Stella knikte. ‘Dat dacht ik dus ook! Dat moet het zijn:

Linnford is een weerwolf. Kun jij dat aan hem zien?’

Page 51: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

50

Hij voelde een zware druk op zijn borstkas. Wat dapper

van haar: ze had het enige monster dat ze kende erbij

geroepen, om een ander monster aan te pakken. Het deed

hem denken aan hoe ze tussen hem en de jongens in was

gaan staan, om ze zo goed als ze kon te beschermen.

‘Laat me eerst met Devonte praten,’ zei hij, terwijl hij de

grom uit zijn stem probeerde te houden en daar slechts

matig in slaagde. ‘Dan kan ik me daarna op Linnford

storten.’

De gangen van het ziekenhuis waren versierd met lange

slingers vol rode en groene lampjes. Kerstmis werd elk jaar

nepper en leek steeds verder te staan van de kerstfeesten

die David als kind had gevierd.

Zijn dochter leidde hem kordaat naar de liften,

onderweg knikkend naar enkele leden van het ziekenhuis-

personeel.

Hij haatte het dat zijn kinderen elk jaar ouder werden.

Hij haatte het zilver in hun haren, dat hem er steeds weer

aan herinnerde dat de tijd hen uiteindelijk allemaal van hem

zou afpakken.

In de lift ging ze zo ver mogelijk van hem af staan, alsof

hij een wildvreemde was – of een monster. Nou ja, ze ren-

de tenminste niet gillend voor hem weg.

Met bitterheid valt niet te leven, wist hij. Zoals de

meeste onaangename gevoelens maakte bitterheid de wolf

in hem rusteloos. En rusteloze wolven waren gevaarlijk.

Page 52: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

51

De verpleegkundige bij de balie naast de lift kende Stella

ook en begroette haar met haar naam. ‘Meneer Linnford

was hier nog, hij vroeg naar Devonte. Ik heb hem gezegd

dat hij nog niet bij hem op visite mocht.’ Ze trok er een

zuinige blik bij: ze nam het Stella blijkbaar kwalijk dat ze

het deze man zo moeilijk had moeten maken. ‘Wat is dat

toch een aardige man, dat hij nog steeds om die jongen

geeft – na wat hij hen heeft aangedaan.’

Ze overhandigde Stella een klembord, terwijl ze een licht

nieuwsgierige blik op David wierp. Hij schonk haar zijn

onschuldigste glimlach; zij glimlachte terug, waarna ze weer

op het klembord keek dat Stella haar had teruggegeven.

David kon het van hieraf lezen: Stella Christiansen en gast.

Tja, zei hij tegen zichzelf, ze kon natuurlijk niet opschrijven

dat hij haar vader was, terwijl zij er ouder uitzag dan hij.

‘Hij mag dan aardig zijn,’ reageerde Stella enigszins kil,

‘houd hem toch maar buiten de deur – totdat wij zeker

weten wat er is gebeurd en waarom.’

En ze beende weg in de richting van een dubbele deur,

waarvoor een politieman op een houten stoel in een

beduimelde paperbackversie van Stephen Kings Cujo zat te

lezen. ‘Jorge,’ zei ze.

‘Stella.’ Hij drukte op een knop, waarna de deur voor

hen openzwaaide.

‘Hij ligt in de beveiligde vleugel,’ vertelde ze David op

fluistertoon terwijl ze kwiek doorstapte. ‘Niet dat die echt

superveilig is trouwens. Jorge had jou nooit door mogen

laten zonder je papieren te controleren.’

Page 53: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

52

Alsof iemand tegen zijn Stella zou durven ingaan, dacht

David. Als klein meisje al deed iedereen wat ze zei. Hij deed

zijn best om niet naar haar te glimlachen: ze zou het toch

niet begrijpen.

Dit gedeelte van het ziekenhuis rook naar bloed,

wanhoop en ontsmettingsmiddel. En ook al waren de

meeste van deze geuren oud, als er echt een nieuwe wolf in

deze omgeving werd vastgehouden, zou die heel wat meer

opschudding veroorzaken dan wat hij nu bemerkte. En een

zestienjarige kon alleen maar een gloednieuwe wolf zijn: als

ze nog jonger waren overleefden ze de Verandering bijna

nooit. Hoe dan ook, onderhand zou hij een wolf toch

moeten ruiken. Hun eerste conclusie was dus correct: dat

joch van Stella was geen weerwolf.

‘Hangen er camera’s in zijn kamer?’ vroeg hij zacht.

Ze hield even haar pas in. ‘Nee. Dat staat nog op de lijst

van aanbevolen verbeteringen.’

‘Oké. En liggen hier nog meer lui?’

‘Momenteel niet,’ zei ze. ‘Dit ziekenhuis ligt niet in de

buurt van bendeterritoria en volwassen criminelen worden

op een andere afdeling verpleegd.’

Ze stapte door een van de openstaande deuren; hij

volgde haar en sloot de deur meteen achter hen.

Het was geen privékamer, maar toch was het eerste bed

leeg. In het tweede lag een jongen naar een van de raamloze

muren te staren. Zijn gezicht was licht gehavend, een van

zijn handen zat in het gips. De andere was met een dik

plastic koord vastgemaakt aan een dikke stang die aan de

Page 54: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

53

muurkant uit het bed stak. Beter dan handboeien, dacht

David, maar niet veel.

De jongen keek niet op toen ze binnenkwamen.

Misschien was het zijn naam of het beeld dat het woord

‘pleegkind’ bij hem opriep, maar eerlijk gezegd had David

gedacht dat Devonte zwart was. In plaats daarvan zag hij

eruit alsof iemand wel zes verschillende rassen door elkaar

had gehusseld – maar allemaal Euraziatisch, niet van het

Duistere Continent. Er zat Indianen- of Aziatisch bloed in

zijn ogen en die neus zou weleens Joods of Italiaans

kunnen zijn. Zijn huid zag eruit alsof hij lang in de zon had

gelegen, maar gezien de tijd van het jaar was het

waarschijnlijker dat dit zijn gebruikelijke tint was:

Mexicaans, Grieks of zelfs Indiaas.

Niet dat het wat uitmaakte trouwens. Hij had allang

gemerkt dat de tijd langzaam het proces afmaakte dat in

Vietnam begonnen was: iemands huidskleur of godsdienst

deden er tegenwoordig voor hem weinig meer toe. En zelfs

als het wél zo was geweest… zijn dochter had hem om

hulp gevraagd.

Stella wierp een blik op haar vader. Omdat ze hem niet

kende, wist ze ook niet of hij door Devontes demon-

stratieve bokkigheid heen kon kijken – en de angst erachter

kon zien. Aan zijn uitdrukkingsloze gezicht en kaarsrechte

soldatenhouding kon ze niets afleiden. Ze had aardig wat

mensenkennis, maar haar eigen vader kende ze niet meer.

Ze had hem niet meer gezien sinds… die ene avond.

Page 55: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

54

Omdat ze er een ongemakkelijk gevoel van kreeg, richtte ze

haar aandacht maar gauw op de andere persoon in de

ruimte.

‘Hé, jochie!’

Devontes blik bleef strak op de muur gericht.

‘Ik heb iemand voor je meegebracht.’

Haar vader wierp een onderzoekende blik op de jongen,

keek toen op en ademde luid in door zijn neus. ‘Waar zijn

de kleren die hij aanhad toen hij hier werd binnengebracht?’

vroeg hij.

Eindelijk had hij Devontes aandacht. Stella was zo blij

met diens reactie dat haar antwoord even op zich liet

wachten.

Haar vaders oog viel op een kastje. Hij beende erheen

en trok het deurtje open. Hij haalde er een plastic tas met

kleren uit en zei, met opzet zo nonchalant mogelijk:

‘Linnford is vandaag naar je komen informeren.’

Devonte werd muisstil.

Stella wist niet precies waar dit naartoe ging, maar

sprong er alvast tussen om te helpen. ‘Ik hoorde van de

politie dat hij heeft besloten geen aangifte te doen. Ze

brengen je straks naar een kamer met uitzicht. En morgen

heb ik een vergadering over wat er met je gebeurt zodra je

hier wordt ontslagen.’

Devonte opende zijn mond maar sloot hem meteen

weer.

David stak zijn neus in de plastic tas en zei toen zacht:

‘Waarom ruiken jouw kleren naar vampier, knul?’

Page 56: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

55

Devonte keek hem aan, met grote ogen van schrik.

Opnieuw opende hij zijn mond.

Ditmaal vermoedde Stella dat hij zweeg omdat hij

daadwerkelijk niets kon uitbrengen. Ze was zelf ook best

geschrokken van dat ‘vampier’. Maar ze zou waarschijnlijk

ook niet in weerwolven hebben geloofd als haar vader er

niet eentje was geweest. ‘Ik eh… heb jullie nog helemaal

niet aan elkaar voorgesteld,’ mompelde ze. ‘Devonte, dit is

mijn vader. Ik heb hem gebeld meteen nadat ik de foto’s

van de plaats delict had gezien. Hij is een weerwolf.’ Als

Devonte werkelijk problemen met vampiers had, was een

weerwolf misschien zo erg nog niet.

De treurige blauwgrijze stoel met de gescheurde

kunstleren zitting die naast zijn bed had gestaan vloog vlak

langs haar, in de richting van haar vader – die hem simpel-

weg opving, waarna hij de jongen een belangstellende

glimlach schonk. ’Je hebt hem zeker verrast, hè? Zo vaak

tref je geen tovenaar.’

‘Tovenaar?’ piepte Stella (en ze baalde ervan hoe suf ze

klonk).

Haar vaders glimlach werd wat breder. Ze herinnerde

zich die lach uit haar jeugd, wanneer zij of een van haar

broers iets opvallend slims hadden gedaan. Maar ditmaal

was hij voor Devonte bedoeld.

Haar vader speelde een beetje met de stoel, die hij nog

steeds vasthield. ‘De kracht van een heks concentreert zich

op lichamen en gedachten, vlees en bloed. Een tovenaar

heeft macht over de fysieke –’

Page 57: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

56

Het lege bed knalde tegen de muur met het openstaande

kastje. Het deurtje boog om, er verscheen een grote scheur

in de dunne muur. Haar vader stond er veilig voor. Ze

besefte nu pas dat hij eroverheen moest zijn gesprongen.

Hij had de stoel nog steeds beet, maar zijn glimlach was nu

een brede grijns. ‘Leuk geprobeerd, knul. Maar ik ben je

vijand niet.’ Hij keek hoofdschuddend naar de klok aan de

muur. ‘Ze moeten dat ding eens goed zetten. Weet jij hoe

laat het is?’

Er vloog geen meubilair meer door de kamer.

Zuchtend haalde haar vader zijn mobieltje tevoorschijn

en keek erop. ‘Halfzeven. Het is al donker buiten. Hoe erg

heb je hem verwond met die stoel van de foto?’

Devonte zat bijna te hyperventileren, maar Stella

onderdrukte de neiging om naar hem toe te gaan. Ze

hoopte dat haar vader wist wat hij deed. Ze rilde, ook al

droeg ze haar favoriete wollen pak en was het behoorlijk

warm in het ziekenhuis. Hoeveel zou er waar zijn van alle

verhalen die ze over vampiers had gehoord?

Devonte zuchtte diep. ‘Niet erg genoeg.’

Zonder enige overgang vroeg haar vader hem: ‘Wie

heeft je dat eigenlijk geleerd, om helemaal niets meer te

zeggen als je een geheim moet bewaren?’

‘Mijn oma. Haar moeder heeft Dachau overleefd omdat

de Amerikaanse troepen net op tijd kwamen – én omdat ze

haar mond hield toen de Nazi’s informatie wilden.’

Page 58: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

57

Haar vaders gezicht werd zachter. ‘Dappere vrouw. Was

zij soms de zigeunerin? De meeste tovenaars hebben op

zijn minst een beetje zigeunerbloed.’

De jongen trok zijn schouders op en begon druk met

zijn handen door zijn gezicht te wrijven.

Stella herkende dit gebaar van wel honderd andere

kinderen: hij probeerde niet in huilen uit te barsten.

‘Stella zei dat je een weerwolf bent.’

Haar vader hield zijn hoofd schuin, alsof hij iets afwoog.

‘En Stella liegt niet.’ Geheel onverwacht zocht hij haar blik

en hield hem vast. ‘Ik weet niet of we vanavond nog een

vampier op bezoek krijgen – dat hangt er vanaf hoe erg

Devonte hem heeft verwond.’

‘Haar,’ zei Devonte, ‘het was een zij.’

Stella’s blik nog steeds vasthoudend verbeterde haar

vader zich: ‘Haar. Je moet haar flink hebben toegetakeld,

dat ze hier nog steeds niet is geweest. En dat betekent

waarschijnlijk ook dat we geluk hebben en dat ze alleen is.

Als er nog meer waren geweest hadden die zich gisteren of

eergisteren al laten zien: ze kunnen het zich niet

veroorloven Devonte in leven te laten met wat hij van hen

weet. Als vampiers hun getuigen altijd gewoon hadden

laten leven, zouden ze niet al zo lang bestaan.’

‘Niemand zou me hebben geloofd,’ prevelde Devonte.

‘Ze zouden me voorgoed hebben opgesloten.’

Eindelijk liet haar vader Stella’s blik los en richtte zich

weer op Devonte.

Page 59: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

58

De jongen rechtte zijn rug onder de druk – Stella wist

precies hoe hij zich voelde.

‘Is dat wat Linnford je heeft verteld, toen de buren

kwamen kijken waar die herrie vandaan kwam?’ vroeg haar

vader zacht. ‘Bewoners van luxe appartementen negeren

vreemde geluiden niet zo gauw. Is dat waarom je met

zoveel meubilair hebt gesmeten? Slim van je, knul.’

Devonte knikte – en maakte zijn rug nog wat rechter

onder Davids lof.

‘Maar de volgende keer dat je wordt aangevallen door

een vampier en het lukt je niet hem te doden, moet je het

van de daken schreeuwen. Misschien dat je voor de rest van

je leven naar een psycholoog wordt gestuurd, maar de

vampiers zullen je voortaan mijden als de pest. Dus… als

ze vanavond niet komt, stap jij met je verhaal naar de

krant.’ Hij wierp een blik op Stella, die knikte.

‘Ik ken wel wat journalisten,’ zei ze. ‘“Jongen Claimt

Aanval door Vampier” – dat zou toch goed moeten zijn

voor een paar forse koppen.’

‘Oké.’ Haar vader draaide zich weer naar haar. ‘Jij moet

nu deze kamer uit gaan en hout voor ons zoeken: een stoel,

een tafel, wat dan ook om een paar staken van te kunnen

maken.’

‘En wijwater?’ opperde Devonte. ‘Misschien hebben ze

hier wel een kapel.’

‘Slim,’ zei David. ‘Maar van wat ik heb gehoord, richt

dat niet voldoende schade aan om er erg veel moeite voor

te doen. Ga maar gauw, Stella – en wees voorzichtig.’

Page 60: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

59

Ze wilde hem eigenlijk plagerig salueren, maar ver-

trouwde hem daar nog niet goed genoeg voor, dus liet ze

haar arm gauw weer zakken.

Hij zag het toch, glimlachte en draaide zich toen weer

naar Devonte. ‘En jij… jij gaat mij nu alles vertellen wat je

van deze vampier weet.’

Stella gluurde in de kamer naast die van Devonte, maar

ook deze was geheel ingericht met kunstleer en metaal:

geen hout te bekennen. Ze deed daarom geen moeite meer

om ook de rest van de kamers te checken, maar holde naar

de beveiligingsdeur – waar ze het briefje las dat erop

geplakt was.

‘Nee meneer, ze woonde bij hen in – mij hadden ze

verteld dat ze Linnfords zus was.’ Devonte zweeg abrupt

toen Stella de kamer weer binnenkwam.

‘Jorge is weggeroepen. Hij is over een paar minuten

terug.’

Haar vader dacht even na. ‘Dan vermoed ik dat de

voorstelling zo gaat beginnen. Geen houten stoelen?’

‘Alle kamers in deze vleugel zijn zoals deze.’

‘Zonder fatsoenlijk wapen kan ik haar beter als wolf te

lijf gaan dan als mens. Dat betekent echter ook dat we niet

meer met elkaar kunnen praten. En het zal me ook wat tijd

kosten om terug te veranderen, een paar uur misschien

wel.’ Hij keek weg en wreef, in een volwassen versie van

Devontes eerdere gebaar, vermoeid door zijn gezicht. Stella

hoorde het gerasp van de stoppels op zijn huid. ‘Ik heb de

wolf tegenwoordig onder controle – al heel lang.’

Page 61: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

60

Hij maakte zich zorgen over haar.

‘Het is goed,’ antwoordde ze.

Hij schonk haar dezelfde scherpe onderzoekende blik als

hij eerder over Devonte had laten gaan. Ze vroeg zich af

wat hij eruit aflas. Kon hij bijvoorbeeld zien hoe bang ze

was? Toen verzachtte zijn gezicht weer. ‘Ja, jij redt je wel,

ster van me.’

Ze was vergeten dat hij haar altijd zo noemde – en

haatte het dat de herinnering haar keel dichtkneep. ‘Moet ik

Clive en Steve bellen?’

‘Nee, niet voor een vampier,’ zei hij. ‘Dan vergroot je

slechts het aantal potentiële slachtoffers. We wachten haar

hier gewoon op, deze ontmoeting kan net zo goed op een

quarantaine-afdeling plaatsvinden. En als ik het mis heb, als

het vertrek van die bewaker geen teken was, als ze

vanavond niet komt… dan verschansen we ons met zijn

allen veilig in iemands huis waar een vampier zonder

uitnodiging niet zomaar kan komen binnenwalsen. Dan

haal ik er een paar vrienden bij van wie ik nog wat tegoed

heb en reken met haar af – ergens waar geen gewone

mensen gewond kunnen raken.’

Hij keek duidelijk ontstemd om zich heen.

‘Wat zoek je?’ vroeg Devonte voordat Stella het kon

doen.

‘Een verstopplek.’ Toen keek hij omhoog en glimlachte

naar het verlaagde plafond.

‘Zo’n dun systeemplafond houdt je nooit!’ waarschuwde

Stella hem.

Page 62: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

61

‘Nee, maar dit is een ziekenhuis en dit is de oude

vleugel. Ik wed dat ze hier nog een heuse kabelladder heb-

ben, voor hun computersnoeren en stroomdraden…’

Terwijl hij dit zei sprong hij op het lege bed, duwde een

van de plafondplaten omhoog en gluurde eronder.

‘Wat is dat?’ vroeg ze.

‘In dit geval een brede aluminium plaat die met een paar

stevige bouten aan de eiken plafondbalk is bevestigd,’ klonk

hij tevreden, terwijl hij het paneel dat hij eruit had gehaald

teruglegde. ‘Indien nodig zou ik daarboven zelfs meerdere

mensen kunnen verstoppen.’

Ze herinnerde zich opeens weer dat hij huursoldaat was

en vroeg zich af hoe vaak hij zich al op een kabelladder had

moeten verschuilen.

Hij schoof het lege bed van de muur af, klom er op-

nieuw op en verwijderde een ander paneel. ‘Zou jij deze

kunnen terugleggen waar hij hoort nadat ik hier omhoog

ben geklommen, knul?’

‘Reken maar.’ Devonte knorde bijna van tevredenheid.

Als iemand anders hem ‘knul’ had genoemd, had hij beslist

zijn stekels opgezet. Ja, hij was al een heel eind op weg om

deze man als held te gaan aanbidden – net zoals Stella zelf

ooit had gedaan.

‘Stella…’ Haar vader trok zijn roodflanellen overhemd

uit en legde het op het lege bed achter hem. ‘Als dit alles

achter de rug is, bel je Clive en vertel je hem wat er is

gebeurd – dan regelt hij dat de boel hier wordt opgeruimd.

Hij weet wie hij daarvoor moet bellen. Het is voor iedereen

Page 63: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

62

veiliger als de mensen niet in vampiers en weerwolven

geloven. En rondslingerende lijken maken het een stuk

lastiger om hun bestaan te ontkennen.’

‘Ik zal hem bellen.’

Nu hij zonder overhemd voor haar stond zag ze dat hij

geen greintje vet op zijn botten had. Er stonden een paar

grijzige littekens op zijn donkere huid. Ze was vergeten hoe

donker hij was – als ebbenhout.

Terwijl hij zijn hemelsblauwe onderhemd over zijn

hoofd trok, zei hij licht grappend: ‘Als je niet meer van je

vader wilt zien dan je als dochter zou moeten zien, moet je

je nú omdraaien.’

Toen pas besefte ze dat ze naar hem had staan staren.

Devonte maakte een merkwaardig geluid. Hij lachte,

maar het klonk een beetje benauwd. Stella wist dat hij

zowel bang als opgewonden was, omdat hij zo zou zien hoe

een mens in een weerwolf veranderde. Ze voelde hoe haar

eigen mond een nerveuze grijns vormde, die ze Devonte

liet zien vlak voordat ze deed wat haar vader haar had

aangeraden.

David hield er niet van om in het bijzijn van anderen te

veranderen. Ook al was hij dan niet bepaald kwetsbaar, het

maakte de wolf prikkelbaar. En als iemand ineens dapper

besloot te worden en te dichtbij kwam… nou ja, dan zou

de wolf zou zich weleens bedreigd kunnen voelen, als een

slang die uit zijn oude vel aan het kruipen was.

Page 64: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

63

Dus zei hij zacht tegen de jongen: ‘Je mag best kijken,

maar wacht eventjes als je ook wilt aanraken…’

Toen viel hem iets in. ‘Stella, als ze eerst de Linnfords

naar binnen stuurt, houd ik me verborgen. Een vampier

kan ik wel aan…’ De eerlijkheid gebood hem zichzelf te

corrigeren: ‘Een vampier kan ik misschien wel aan, maar

alleen als ik haar weet te verrassen… Haar menselijke

dienaren zullen – als ze nog zo menselijk zijn dat ze tegen

daglicht kunnen – nog te veel mens zijn om mijn aanwe-

zigheid te kunnen opmerken. Maar zorg dat zij Devonte

niet meenemen!’

Ondertussen probeerde hij zich alles te herinneren wat

hij over vampiers wist. Zodra hij was veranderd kon hij

immers niet meer praten. ‘Kijk die vampier niet in de ogen

en laat je niet door haar aanraken. En tenzij je diep gelovig

bent, hoef je er niet op te rekenen dat een kruis je kan

helpen. Als ik uiteindelijk tot de aanval overga, probeer dan

niet te helpen, maar blijf op afstand – zodat ik me niet ook

nog eens zorgen over jullie hoef te maken.’

Hadden we maar een houten staak, dacht hij, vlak

voordat hij op de vloer knielde en zichzelf toestond te

veranderen. Het oproepen van de wolf was simpel: deze

wist dat er een gevecht zou plaatsvinden, dat er bloed zou

vloeien en was zo gretig dat de verandering veel sneller ging

dan anders, alsof het volle maan was.

Hij onthield nooit hoeveel pijn het precies zou gaan

doen. Zijn moeder had hem ooit verteld dat het met

vrouwen en baren ongeveer hetzelfde was: als ze zich

Page 65: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

64

herinnerden hoe erg het was zouden ze nooit genoeg moed

hebben voor een volgende keer. Maar hij wist nog wel dat

het altijd erger was dan hij verwachtte – en op de een of

andere manier hielp dat hem juist het te verdragen.

Een huiveringwekkende, ijzige pijn gleed over zijn

botten, terwijl vuur zich door zijn spieren vlocht en alles

opnieuw vormde, herschikte en wijzigde wat er maar

aangepast kon worden. Ervaring weerhield hem ervan er

geluid bij te maken. Dat was een van de eerste dingen die

hij had geleerd: hoe hij zijn instincten kon onderdrukken en

het gehuil, gegrom en gejank binnen te houden en in stilte

te smoren. Met lawaai kon je immers ongewenste aandacht

trekken.

Zijn longen spanden zich in om de benodigde zuurstof

te verschaffen, terwijl adrenaline zijn hart dwong sneller te

gaan kloppen. Zijn hele gezicht stak toen zijn gewone

tanden lange hoektanden werden en zijn kaak en

jukbeenderen naar voren schoten. Zijn zicht werd eerst

wazig, toen weer scherper en kreeg de roofdierachtige

helderheid waarmee hij zowel prooi als vijand kon zien, in

welke schaduwen deze zich ook probeerden te verschuilen.

‘Cool!’ fluisterde iemand. Devonte. Hij-die-moest-

worden-bewaakt.

Iemand bewoog en trok zijn aandacht. Haar doodsangst

overspoelde zijn zintuigen als een parfum.

Prooi.

Hij hield ervan als deze voor hem vluchtte.

Page 66: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

65

Maar toen ze haar hoofd optilde schoof er een ander

beeld over het eerste heen. Een kind dat tussen hem en

twee nog kleinere kinderen in stond: met opgeheven hoofd

bracht ze een honkbalknuppel omhoog, in een woordeloze

provocatie die haar angst en het bloed overstemde.

Geen prooi, geen prooi, maar van hem. Zijn ster!

Toen was alles weer goed. Zij mocht zijn pijn zien – dat

recht had ze verdiend. En samen zouden ze het monster

ervan weerhouden die jongen op te vreten.

De eerste paar minuten na de verandering dacht hij nog

grotendeels als de wolf, maar hoe verder de pijn wegtrok

hoe meer zelfbeheersing hij voelde. Hij schudde de laatste

nare tintelingen van zich af, met dezelfde wilskracht als die

waarmee hij het verlangen om te grommen wegdrukte toen

de jongen zijn hand naar hem uitstak… maar deze meteen

weer moest terugtrekken vanwege de band om zijn pols.

David sprong op het bed, beet het dikke plastic door

waarmee Devontes arm was verbonden met de stang en

wachtte toen geduldig terwijl de jongen hem voorzichtig

aaide – met de fascinatie van iemand die een tijger aanraakt.

‘Hmm, dat wordt nog lastig uit te leggen,’ zei Stella. Toen

hij haar aankeek, kromp ze als vanzelf ineen. Maar toen

ging haar hoofd met een ruk weer omhoog en zocht ze zijn

blik. ‘Stel dat de Linnfords vragen waarom hij niet langer

vastgebonden is?’

Het was de reactie van de wolf geweest – niet die van de

man. Hij had degene die hij moest beschermen

vastgebonden gezien, als een ongehoorzame hond.

Page 67: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

66

‘O, die zijn hier nog niet geweest,’ zei Devonte. ‘Dus

tenzij ze vaker in een gevangenisziekenboeg komen, weten

ze helemaal niet dat je daar eigenlijk vastgebonden hoort te

liggen. Ik leg mijn deken wel over mijn arm heen.’

Stella knikte nadenkend. ‘Oké… Als het hier te link

wordt, kun je zo tenminste ook weg. Hij heeft gelijk: het is

beter zonder.’

David sprong van Devontes bed naar het andere – en

herinnerde zich pas dat de jongen gewond was toen hij

hem naar adem hoorde happen. Hij handelde nog steeds

half vanuit zijn wolf-instinct – wat niet zo handig was als je

tegen een vampier moest vechten. Hij moest zichzelf

dwingen na te denken.

Misschien was het ook slechts de schrik van de

onverwachte beweging geweest: de jongen maakte het-

zelfde geluid toen David door het net-niet-te-nauwe gat in

het plafond kroop, op de aluminium plaat in de ruimte

tussen het oorspronkelijke, ruim vier meter hoge plafond

en de dunne systeempanelen op hun zwakke dragers. De

plaat kreunde een beetje onder het plotselinge gewicht,

maar boog niet door.

‘Mijn vader vertelde ons altijd dat niemand zijn vijand

boven zich zoekt,’ zei Stella. ‘Kun je dat paneel even

terugleggen? Als het niet lukt, kan ik –’

De verwijderde plafondplaat werd met meer kracht dan

nodig terug op zijn plek geduwd… waardoor hij

doormidden brak. ‘Shit!’

Page 68: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

67

‘Geeft niet, dat merkt niemand. Er liggen nog wel meer

kapotte panelen.’

Nergens was aan te zien dat haar vader zich in het plafond

verschool – op het verschoven bed na. Vlug greep Stella

het bij het hoofdbord en trok het terug naar zijn oorspron-

kelijke plaats en deed vervolgens hetzelfde met de stoel.

Ze was vergeten hoe indrukwekkend de wolf was.

Eigenlijk best mooi, die perfecte moordmachine met die

tien centimeter lange, roodgouden vacht. De zwarte puntjes

aan zijn oren en de als met Egyptische kohl omrande ogen

was ze vergeten.

‘Als je een eindje achteruitgaat, zal ik eens zien wat ik

met die muur kan doen,’ zei Devonte. ‘Soms kan ik dingen

even goed repareren als verplaatsen.’

Daar schrok ze toch even van, al bleef ze tovenaars

minder eng vinden dan weerwolven en vampiers. Ze dacht

er even over na, maar schudde toen haar hoofd. ‘Nee, ze

weten toch al wat je bent.’ Ze griste haar vaders kleren van

de sprei, vouwde ze op en stopte ze, samen met de plastic

tas met Devontes kleren, in het kastje. ‘Laat die muur maar.

We moeten alleen de weerwolf voor hen verborgen houden

en jij hebt waarschijnlijk al je kracht nodig om te helpen

met die vampier.’

Hij knikte.

‘Oké dan.’ Ze haalde diep adem en pakte haar handtas

van de vloer.

Page 69: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

68

Haar broers hadden haar altijd uitgelachen om haar

grote tassen – tot ze er een had gebruikt om een overvaller

mee buiten westen te slaan. Puur geluk: ze vervoerde er die

dag net twee gewichten van anderhalve kilo elk mee van

huis naar haar werk, maar dat had ze haar broers nooit

verteld. Die waren haar meteen karatelessen gaan geven en

hadden nooit meer gezeurd over de grootte van haar tas.

Nu diepte ze er een reisspelletje uit op en zei: ‘Potje

dammen?’

Vijf pittige spelletjes later besloot ze dat de vampier

vanavond niet meer kwam óf wachtte totdat zij weg was.

Ze was net over drie van Devontes damschijven heen ge-

sprongen, toen er zachtjes op de deur werd geklopt. Toen

ze zich omdraaide stak Jorge, de agent die vandaag moest

babysitten, zijn hoofd om de hoek van de deur.

‘Sorry, dat ik jullie hier had opgesloten.’

‘Geeft niet, joh. Ik zit gezellig een arm hulpeloos kind in

te maken met dammen.’

Ze wachtte op zijn geestige reactie – Jorge was altijd erg

ad rem – maar zijn gezicht bleef… nou ja, misschien niet

helemaal blanco, maar in ieder geval neutraal.

‘Ze hebben je beneden nodig, bij Pediatrie – nu meteen.

Het ziet eruit als een geval van kindermisbruik, dus wil

dokter Gonzales graag dat jij met dat meisje praat.’

Haar instinct deed haar onmiddellijk opstaan om te gaan

helpen, maar datzelfde instinct schreeuwde dat er iets niet

klopte aan Jorge.

Page 70: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

69

Door haar werk en een broer bij de politie kende ze een

paar van de agenten behoorlijk goed. En niets raakte Jorge

dieper dan kinderen in nood. Ze had hem zien huilen als

een baby toen hij vertelde over een auto-ongeluk waarbij

een kind het niet had overleefd. Maar deze boodschap had

hij haar meegedeeld met de passie van een receptionist die

een telefoontje doorgeeft.

In films konden vampiers mensen altijd laten doen wat

ze wilden. Ze kon zich helaas niet herinneren of die men-

sen daarna voorgoed beschadigd waren. De meesten, zo

vreesde ze, overleefden het niet.

Ze keek op haar horloge en schudde haar hoofd. ‘Sorry,

maar je kent mijn regels,’ zei ze. ‘Het is na zessen: ik heb

geen dienst meer.’

Bij haar broers en hun vrienden waren haar regels een

vaste grap, maar voor haar was het allesbehalve een geintje.

Ze had te veel mensen een burn-out zien oplopen van het

werk dat zij deed. Dus had ze een lijst van leefregels voor

zichzelf opgesteld, waarmee ze zich tot nu toe op de been

had weten te houden. Een van die regels luidde dat ze

werkte van acht uur ’s ochtends tot zes uur ’s avonds;

daarbuiten probeerde ze een echt leven te leiden. Deze

regel overtrad ze nu dus al, met Devonte.

Maar in plaats van haar hierop aan te spreken, hoorde

Jorge haar antwoord slechts aan en knikte. ‘Goed, dat zal ik

ze zeggen.’ En hij draaide zich om en liep weg zonder de

deur achter zich te sluiten.

Page 71: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

70

Stella liep naar de deuropening en keek hem na.

Mechanisch beende hij door de gang naar de wijd open-

staande beveiligingsdeur. Niets voor Jorge om zo slordig te

zijn, dacht ze, al sloot hij hem vervolgens wel weer achter

zich.

‘Daar zat die vampier achter, hè?’ zei ze met een blik

naar boven.

Het zachte gegrom vanuit het plafond klonk ergens

geruststellend – hoewel ze nog niet was vergeten dat hij

hardop had getwijfeld of hij een vampier wel zou

aankunnen.

Ze liep Devontes kamer weer in, ging weer op het bed

zitten en deed een nieuwe zet op het dambord.

Buiten ging de beveiligingsdeur opnieuw open, waarna

een hooggehakt iemand met ferme passen door de gang

klikklakte.

Stella ademde diep in, rechtte haar rug en zei kalm tegen

Devonte: ‘Jouw beurt.’

Hij tuurde naar het speelbord, maar ze zag zijn hand

trillen terwijl degene in de gang steeds dichterbij kwam.

‘Dam!’ riep hij zo triomfantelijk mogelijk.

De voetstappen stopten in de deuropening.

Toen Devonte over Stella’s schouder gluurde, zakte zijn

mond open van angst. Stella nam nog een hap adem en

wierp toen haar eerste blik op de vampier.

Ze had altijd gedacht dat vampiers eeuwig jong bleven,

net als haar vader – zo luidde de mythe toch? Maar deze

vrouw was grijs en had rimpels onder haar ogen en in de

Page 72: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

71

zachte bleke huid van haar hals. Ze droeg een wijnrood

mantelpak, diamanten om haar hals en oorbellen met dia-

manten en parels.

‘Zo,’ liet Stella zich ontvallen, ‘jou zal men niet gauw

aanzien voor een schattig oud omaatje.’

De vrouw lachte. Haar gezicht klaarde er helemaal van

op en haar plezier leek zo oprecht, dat Stella dacht dat ze

haar nog zou hebben gemogen ook – als die lach niet ook

een paar lange hoektanden had onthuld. ‘De jongen heeft

gekletst, is het niet? Ik dacht zeker te weten dat hij zijn

mond zou houden, al was het maar om zijn eigen geheimen

niet te verraden. Óf hij zou het overal rondbazuinen, maar

dan zouden jij en ik ons niet in deze positie bevinden.’

Ze schonk Stella een hartelijke glimlach met een paar

charmante kuiltjes in haar wangen. ‘Het spijt me dat jij er

ook bij betrokken bent geraakt. Ik heb nog geprobeerd jou

erbuiten te houden.’

Maar Stella ging al zolang met mensen om, dat ze op een

kilometer afstand doorhad of iemand iets meende of niet.

Die lach was echt, dit goedige medeleven absoluut niet. ‘Je

prooi afsnijden van de kudde,’ concludeerde ze droog.

Ze moest die vampier de kamer in zien te krijgen zodat

haar vader haar kon bespringen – maar hoe?

De vampier liet haar hoektanden en haar kuiltjes weer

zien. ‘Handiger en makkelijker om het lawaai binnen de

perken te houden,’ gaf ze toe. ‘Maar niet strikt noodza-

kelijk. Zelfs niet als je een’ – ze haalde diep adem – ‘weer-

wolf bent.’

Page 73: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

72

Ze leek er niet echt mee te zitten.

Stella probeerde zich te verzetten tegen het gevoel dat

haar vader zou worden overvleugeld. Hij was soldaat ge-

weest en daarna huurling, had zijn eigen zoons opgeleid en

daarna zijn kleinzoons. Hij wist heus wel wat hij deed!

‘Ha!’ sneerde Devonte met klassieke puberminachting.

‘Zo lastig ben jij niet, hoor. Ik had je in mijn eentje al bijna

gemold.’

De vampier siste meteen terug, zo fel dat Stella’s

nekharen ervan overeind vlogen en al haar zintuigen op

scherp sprongen: ‘Jij was een vergissing, jochie. Eentje die

ik van plan ben recht te zetten.’

David zat bewegingloos ineengedoken te wachten tot het

geluid van de stem van de vampier hem vertelde dat ze

recht onder hem stond.

Geduld, geduld, drukte hij zichzelf op het hart – maar dat

had hij beter tegen iemand anders kunnen zeggen.

Terwijl de theatrale act van de vampier Stella deed

bevriezen, bracht deze Devonte juist in actie. Het bed

waarmee hij eerder David had proberen te verpletteren

ratelde over de vloer. Maar kennelijk had hij zich met zijn

eerdere tovenarij zo uitgeput, dat het maar half zo snel ging

als die eerste keer.

De vampier kon het meubelstuk dan ook gemakkelijk

grijpen… om het vervolgens dwars door de dunne muur de

gang in te slingeren, waar het op zijn zij klapte en wieltjes,

Page 74: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

73

beddengoed, matras en onderdelen van de componenten

die het van een gewoon bed onderscheidden alle kanten op

vlogen.

Ze had het zo druk met hen imponeren met haar

Incredible Hulk-imitatie, dat ze de oude blauwgrijze stoel niet

zag aankomen. Hij raakte haar vol in de rug en duwde haar

recht onder het paneel dat Devonte zojuist per ongeluk had

gebroken.

‘Nu!’ fluisterde Stella, waarna ze op het gat in de muur af

dook, in de hoop zo te kunnen ontkomen.

Ook al had Devontes stoel de vampier op haar knieën

gedwongen, toch trok Stella’s beweging haar aandacht.

Terwijl ze overeind kwam haalde ze in één en dezelfde be-

weging razendsnel naar haar uit.

Maar toen viel opeens het plafond bovenop haar,

tezamen met een zacht grommende, roodgouden wolf met

klauwen en hoektanden waarbij die van de vampier maar

een speelgoedgebitje leken.

Heel even was Stella weer twaalf en keek ze toe hoe het

monster zijn lange nagels in het lichaam van haar moeders

minnaar sloeg. Ze verstijfde van afgrijzen. De vrouw zag er

zo fragiel uit onder de gigantische wolf – tot ze haar benen

onder hem trok en hem ermee tegen de buitenmuur

schopte (die van betonblokken en niet van gipsplaten was

gebouwd).

Met een dierlijke kreet dook de vampier vervolgens op

haar vader af. Ze leek in niets meer op de elegante dame die

Page 75: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

74

daarnet de kamer in was gelopen. In de glimp die Stella van

haar gezicht opving zag ze iets vreselijk… kwaadaardigs.

‘Stella, achter je!’ riep Devonte opeens en hij sprong van

het bed af, met zijn goede arm voor zijn ribben.

Ze had al die tijd uitsluitend op de vampier gelet,

waardoor Devontes waarschuwing net iets te laat kwam.

Iemand greep haar bij haar arm en sleurde haar ruw in het

rond: Linnford! Weg waren de man-van-de-wereldgrijns en

stoeremannenpose: zijn gezicht blonk nu van het fanatisme

en de waanzin… en in zijn vrije hand hield hij een mes.

Ze reageerde zonder nadenken en draaide zich vliegens-

vlug om, zodat zijn hand langs haar onderbuik schampte en

alleen stof raakte, geen vlees.

Toen zoefde er iets tussen hen in. Het raakte Linnford

in zijn borstkas en gooide hem ruggelings op de vloer. Daar

bleef hij liggen stuiptrekken, als de doorboorde kikker in de

film die ze tijdens haar studie eens had moeten zien. De

stoel lag bovenop hem te balanceren op één kromme poot,

terwijl de andere drie leken te zweven.

Het duurde even voor ze besefte wat ze precies zag. De

kromme stoelpoot stak links van Linnfords borstbeen in

diens ribbenkast, uit het gat borrelde bloed op als een

macabere fontein.

‘Schat?’ Hannah Linnford stond in de deuropening. Net

als Stella leek zij er moeite mee te hebben te begrijpen wat

ze zag.

Stella mompelde afwezig: ‘Denkt er nou niemand aan

om die beveiligingsdeur op slot te doen?’ Toen haalde ze

Page 76: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

75

het busje pepperspray uit haar zak dat ze na haar aanvaring

met die overvaller van haar jongste broer had gekregen en

spoot de vrouw ermee in het gezicht. Als ze Linnfords mes

had gehad had ze dit met plezier in Hannahs nek gestoken.

Deze lui hadden een van haar kinderen afgepakt en aan een

vampier proberen te voeren!

Bij deze gedachte keek ze om zich heen, op zoek naar

Devonte.

Hij stond een eindje van zijn bed vandaan tegen de

muur gedrukt en staarde vol afgrijzen naar Linnford. De

uitdrukking op zijn gezicht bracht Stella terug op aarde:

Devonte had haar nodig! Ze vloog op hem af en trok hem

naar de andere hoek van de kamer, ver van de vechtende

monsters, maar nog steeds te dicht bij de Linnfords. Ze

probeerde zich tussen hem en de stervende Linnford te

posteren. Als ze er snel een dokter bij haalde kon hij het

misschien nog redden. Ze voelde echter geen enkele aan-

drang om dit te doen. Laat hem maar wegrotten!

Met de pepperspray in de aanslag hield ze de luid gillend

op de grond liggende vrouw in het oog, maar het grootste

deel van haar aandacht ging naar de vechtpartij – die haar

vader aan het verliezen was.

Die twee vochten als een stel katten. Eerst vielen ze el-

kaar klauwend en bijtend aan, bijna te snel om te kunnen

volgen; dan trokken ze zich, ogenschijnlijk zonder enige

aanleiding, plotseling weer terug en nadat ze elkaar enkele

seconden hadden aangestaard, vlogen ze elkaar opnieuw

Page 77: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

76

naar de keel. Maar anders dan katten waren ze er griezelig

stil bij.

Het zorgvuldig opgemaakte kapsel van de vampier was

helemaal ingezakt en hing half voor haar gezicht, maar

verhulde net niet haar glinsterende… nee, gloeiende rode

ogen. Plots maakte haar arm een schokkerige beweging, zo

snel dat Stella hem bijna had gemist, waarna de wolf zich

terugtrok en opnieuw een hevig bloedende wond bleek te

hebben opgelopen. De vampier daarentegen was nog steeds

zo goed als ongeschonden.

Toen de twee monsters opnieuw uit elkaar gingen, likte

de vampier aan haar vingers. ‘Wat smaak je toch goed,

wolf,’ zei ze. ‘Ik kan niet wachten tot ik mijn tanden in je

vel kan zetten en al die zoetigheid kan opzuigen.’

Stella spoot Hannah nog een keer in haar ogen. Toen

sleurde ze Devonte de deur uit, weg van de vampier –

waarbij ze bar weinig rekening hield met zijn gebroken

ribben. Maar dood zijn was erger dan pijn.

Het werkte, dacht David, terwijl hij zag hoe de vampier zijn

bloed van haar vingers likte.

Hoewel hij vooral op de vampier lette, merkte hij ook

dat Stella de jongen de kamer uit leidde. Goed zo. Nu de

dienaren van de vampier hier waren – de een dood, de

ander machteloos – zou het haar moeten lukken om weg te

komen. Hij hoopte dat ze Devonte meenam naar haar huis

– of welk ander huis dan ook – waar ze veilig zouden zijn.

Page 78: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

77

Toen schoof hij deze gedachten aan de kant en concen-

treerde zich weer op de strijd die hij aan het voeren was.

Hij had weleens een paar vampiers ontmoet, maar nog

nooit met een gevochten. Hij had gehoord dat sommige

van hen merkwaardig reageerden op weerwolvenbloed en

deze dame leek er daar een van te zijn. Hij kon alleen maar

hopen dat haar bloeddorst haar domme dingen zou laten

doen. Hij had ook gehoord dat vampiers zich enkel aan

levenden konden laven. Als dat laatste niet waar was had hij

een probleem.

Hij wachtte tot ze opnieuw op hem afkwam – maar

ditmaal stapte hij juist naar haar vuist toe, waarna hij voor

haar voeten ineenzakte. Het was een fikse dreun, hij voelde

zijn kaakbot kraken. Het kostte hem dan ook geen enkele

moeite om te doen alsof hij krachteloos van zijn stokje

ging. Hij zou wachten tot ze weer aan hem begon te zuigen.

En zodra het laatste restje duizeligheid was weggetrokken

zou hij toeslaan.

Ze stortte zich inderdaad weer bovenop hem; hij

wachtte geduldig tot haar tanden zich in hem boorden.

Maar in plaats daarvan maakte de vampier een paar

stuipbewegingen… en bleef toen doodstil liggen. Ze

ademde niet, haar hart klopte niet – maar dat was ook al zo

toen ze deze kamer binnenstapte.

‘Papa?’

Hè? Stella was toch weggegaan?

Met een enorme brul vloog hij overeind – het eerste

waarneembare geluid dat hij maakte – om te zorgen dat de

Page 79: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

78

vampier alleen op hem zou letten en zijn dochter met rust

zou laten. Het lichaam van de vrouw rolde echter soepel

van hem af en bleef toen op de vloer liggen – met twee

houten stoelpoten in haar rug.

‘Alles goed met je? Jorge had de beveiligingsdeur open-

gelaten. Dat wist ik toen de Linnfords ineens binnen-

kwamen. We hebben de poten van Jorges stoel afgebroken

en Devonte heeft al zijn krachten ingezet om ze in haar rug

te slaan.’

De soldaat in hem inspecteerde de ruimte, snel maar

grondig. Linnford was dood, met de gehavende stoel als

overduidelijk moordwapen. Een vrouw, vermoedelijk die

van hem, lag met haar gezicht tegen Linnfords arm

hartverscheurend te snikken – een potentieel risico. En

Stella en Devonte stonden veel te dicht bij de vampier.

Zij hadden haar gedood!

Even voelde hij een golf van trots door zijn lichaam

trekken. Stella was een echte doorzetter. Zij en de jongen

hadden perfect gebruik gemaakt van de afleiding waarvoor

hij had gezorgd – nog voordat hij dat zelf had gekund.

‘Iedereen was weg: Jorge, iedereen…’

Hij zag de triomf op Stella’s gezicht, nog net zichtbaar

naast de ongerustheid over haar vrienden. Zij dacht dat het

nu was gebeurd met de vampier. Maar een houten staak

door het hart was niet altijd genoeg voor de ondoden.

‘Alles goed?’ herhaalde ze. En toen hij haar bleef aan-

staren: ‘Papa?’

Page 80: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

79

Hij was hierheen gekomen in de hoop de held te kunnen

uithangen, zo besefte hij nu, in de hoop het onherstelbare

te kunnen herstellen. Maar de enige rol die hier voor hem

was weggelegd was die van het monster – want dat was

tenslotte wat hij was.

Hij trok het laken van het bed, scheurde er met zijn

klauw een reep vanaf en smeet deze in de richting van

Linnfords snikkende vrouw. Stella begreep de hint: zij en

Devonte begonnen de vrouw met het stuk stof vast te

binden.

Terwijl zij daarmee bezig waren liep David traag op de

vampier af. Zijn dochter had hem vandaag papa genoemd –

meer dan eens zelfs. Dát moest hij proberen vast te

houden; de rest kon hij maar beter vergeten.

Hij gromde naar de vampier: het was haar schuld dat hij

zijn dochter voor de tweede keer ging kwijtraken! En toen

zette hij zijn sterke tanden in haar ruggengraat. Haar vlees

was taaier dan hij had verwacht: taaier dan beef jerky en nog

smerig ook. En zijn kaken deden nog pijn van de vuistslag

die ze hem had verkocht. Hij riep zichzelf tot de orde en

zette nog wat extra spierkracht bij om haar hoofd van haar

romp te scheiden.

Toen hij klaar was, stond de jongen in de hoek zijn

laatste maaltijd uit te spugen, met een arm tegen zijn

ribben. Overgeven met gebroken ribben was ellendig, daar

wist David alles van.

Linnfords vrouw kon geen kant meer op.

Page 81: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

80

En Stella hield een hand voor haar mond, als om te

voorkomen dat ze hetzelfde ging doen als Devonte. Toen

ze haar blik losrukte van het afgebeten hoofd van de

vampier en hem aankeek, zag hij diepe afschuw in haar

ogen.

Hij voelde het bloed van zijn kaken druipen. Hij kon

haar niet langer aankijken; kon hier niet blijven terwijl haar

afschuw weer zou omslaan in angst voor hem. Hij keek niet

meer naar zijn dochter voor hij wegvluchtte – voor het

eerst in zijn lange leven.

Zodra het kon veranderde hij weer in een man, in het huis

van de plaatselijke wolvenroedel. Ze lieten hem er douchen

en gaven hem een joggingpak – het universele antwoord op

een probleem dat iedere weerwolf kende: zonder kleren

zitten nadat je was terugveranderd.

Daarna belde hij zijn oudste zoon, om te checken of

Stella hem wel had gebeld om een schoonmaak te regelen.

Ze had er inderdaad aan gedacht: Clive was al aan het werk,

met zijn gebruikelijke grondigheid.

Linnford stond op het punt om een ernstig auto-

ongeluk te krijgen. Het lichaam van de vampier – beide

delen ervan – stond al ingepland om te worden gecremeerd.

Het grootste probleem was wat ze met Linnfords vrouw

moesten. Voorlopig leek zij nog te getraumatiseerd om te

praten. Misschien had de dood van de vampier haar

voorgoed geknakt, misschien kwam ze uiteindelijk weer bij

zinnen. Hoe dan ook, ze had hulp nodig: discrete hulp van

Page 82: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

81

mensen die het verschil konden zien tussen een slachtoffer

en een dienaar van een vampier en haar dienovereen-

komstig zouden behandelen.

David pleegde een paar telefoontjes en kreeg het

nummer van een zeer besloten herstellingsoord dat werd

geleid door een kleine, strikt geheime overheidsinstelling.

De prijs viel mee: het enige dat hij hoefde te doen was een

of andere zendeling redden, een familielid van een

vooraanstaand politicus. De idioot had het voor elkaar

gekregen zich te laten ontvoeren, samen met zijn vrouw en

twee jonge kinderen. Davids team zou gewoon betaald

krijgen en het was een opdracht die hij waarschijnlijk

sowieso had aangenomen.

Tegen de tijd dat hij Clive terugbelde, hadden zijn zoons

een groep vermiste medewerkers van het ziekenhuis

teruggevonden, evenals de politieman die de toegang tot de

beveiligde afdeling had bewaakt. David hoorde de

opluchting in Clive’s stem: kennelijk was deze Jorge een

vriend van hem. Niemand van het gezelschap leek iets te

mankeren, maar ze hadden ook geen flauw idee waarom ze

met zijn allen in de kelder hadden gezeten.

Nadat hij had opgehangen, zette hij zijn mobieltje uit.

Hij had het aanbod van de roedelalfa om bij hen te blijven

slapen aangenomen, dus ging hij naar bed en sliep.

Eerste kerstdag was al bijna ten einde toen David in zijn

huurauto naar het huis van zijn zoon reed. Vrienden had-

den het ding voor hem bij het ziekenhuis opgehaald.

Page 83: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

82

Over elke struik en elk hek hingen rode en groene lampjes,

net als rond alle ramen, en langs het pad naar de voordeur

stonden allemaal kniehoge zuurstokken.

Er stond een aantal auto’s op de oprit van zijn zoons

huis. David keek er fronsend naar en wierp een blik op zijn

nieuwe horloge. Hij was precies op het afgesproken tijdstip.

Hij had benadrukt dat hij niet wilde storen – wat werd

begrepen als dat hij niet wilde komen als hij ook Stella

tegen het lijf zou kunnen lopen.

Hij had allang in het vliegtuig naar huis gezeten, als hij

had geweten hoe hij in contact kon komen met Devonte.

Hij tikte met de envelop tegen zijn bovenbeen en vroeg

zich af waarom hij speciaal een kerstkaart had gekocht, in

plaats van de jongen gewoon zijn visitekaartje te geven.

Onder zijn contactgegevens had hij Devonte een baan

aangeboden – zodra hij achttien was en naar wens in te

vullen. Hij kon namelijk wel duizend dingen bedenken

waarbij een tovenaar van nut zou kunnen zijn voor een

kleine groep huurlingen.

Waarschijnlijk zou Devonte hier echter, nadat hij met

eigen ogen had gezien hoe David het lichaam van de

vampier in twee stukken had gebeten, geen trek in hebben.

De naam en telefoonnummer op de andere zijde van de

kaart hadden dan ook meer zin. Deze behoorden toe aan

een tovenaar die op zoek was naar een leerling, zo had de

plaatselijke alfa hem verteld.

Clive had hem beloofd dat hij deze kaart aan Devonte

zou geven.

Page 84: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Onder de enorme kerstkrans op de deur zocht David

naar de bel. Terwijl hij stond te wachten, viel hem op dat

hij binnen wel erg veel stemmen hoorde en zelfs door de

gesloten deur heen rook hij de gebraden kalkoen.

Hij deed een stap naar achteren, maar de deur ging al

open.

Het was Stella die in de deuropening stond. Achter haar

kon hij de hele familie druk zien rondlopen om de tafel

gereed te maken voor het kerstdiner. Devonte zat op de

bank een van de vele kleuters voor te lezen. Clive stond

geleund tegen de schoorsteenmantel. Hij ving Davids blik,

stak zijn wijnglas naar hem op en glimlachte sluw voordat

hij een slok nam.

David deed nog een stap naar achteren en opende zijn

mond al om zijn dochter zijn excuses aan te bieden. Maar

precies op dat moment klaarde haar gezicht op… en

toonde ze hem haar moeders glimlach.

Ze stapte de veranda op en sloeg haar armen om hem

heen. ‘Vrolijk kerstfeest, papa,’ zei ze. ‘Ik hoop dat je van

kalkoen houdt.’

Page 85: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Lees meer van Patricia Briggs

New York Times-bestsellerauteur Patricia Briggs schreef de heer-lijke Mercy Thompson-serie. De 26-jarige Mercy wil graag een normaal leven leiden met haar eigen garagebedrijf, haar kat en haar vrienden om haar heen. Maar als je zelf de vorm van een coyote kunt aannemen, je buurman een weerwolf is en je onder je vrienden ook vampiers en Fae telt, hoe ‘normaal’ kan je leven dan zijn?

Onder de maan | Mercy Thompson-serie boek 1 | paperback, 368 blz. ISBN 978 90 261 3811 9 | ISBN e-book 978 90 261 3812 6

In het bloed | Mercy Thompson-serie boek 2 | paperback, 368 blz. ISBN 978 90 261 3813 3 | ISBN e-book 978 90 261 3814 0

Ziel van ijzer | Mercy Thompson-serie boek 3 | paperback, 336 blz. ISBN 978 90 261 1406 5 | ISBN e-book 978 90 261 4107 2

Page 86: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Over Sharon Hallmanns

Sharon Hallmanns groeide op in Limburg en studeerde in

Maastricht en Eindhoven. Schrijven is haar levenslange

passie. Ze deed mee aan de Masterclass Urban Fantasy van

Uitgeverij De Fontein, en het hieronder te vinden verhaal

‘De doos van Pandora’ is daarvan het resultaat.

Senn Wourecht heeft een erg leuke baan, als inkoper voor

het Museum van de Magische Gemeenschap. Maar er zijn

van die dagen dat je ook van zo’n leuke baan de balen kunt

hebben…

Page 87: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

86

De doos van Pandora

Het is kwart over zeven wanneer de wekker gaat. Ik sla de

dekens van me af en zucht. Gelukkig is het morgen week-

end en kan ik dan uitslapen. Man, wat ben ik daar aan toe.

De afgelopen dagen waren erg vermoeiend aangezien ik

vanwege een zieke collega dubbele diensten moest draaien.

Gelukkig ga ik graag naar mijn werk, maar dan nog zijn

twee diensten erg veel.

Ik sta op, kleed me aan en loop naar het keukentje, waar

ik een snel ontbijt klaarmaak. Mijn appartement is niet heel

groot, maar het is groot genoeg voor mij alleen.

Wanneer ik mijn koffie en cracker op heb, vertrek ik

naar mijn werk. Ik sta nog niet buiten of ik voel dat er

iemand naar me kijkt. En ik kan maar één iemand beden-

ken...

‘Goedemorgen Senn!’ Natuurlijk. Mijn buurvrouw.

Ik draai me om en tover een lach op mijn gezicht.

‘Morgen, buuf!’

Mijn buurvrouw geeft me zo de kriebels dat ik eigenlijk

zo min mogelijk met haar wil praten. Nu is het moeilijk om

iemand te ontlopen wanneer diens voordeur zich maar een

paar meter van de jouwe bevindt. Gelukkig kan ik dit

gesprek makkelijk ontwijken door mijn buurvrouw ‘buuf’ te

noemen; ze haat dat woord.

Ik krijg een nijdige blik toegeworpen en nog voor ik

mijn sleutels in mijn tas heb kunnen stoppen, slaat haar

voordeur dicht.

Page 88: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

87

Ik laat een ingehouden ademteug langzaam ontsnappen.

Mijn buurvrouw is zo niet-magisch als iemand maar zijn

kan, maar ik geloof soms echt dat ze weet dat magie bestaat

en dat ik deel uitmaakt van de magische bevolking. Al zou

ik niet weten hoe ze daarachter moet zijn gekomen, zelfs

niet met haar talent om dingen uit te vissen. Niet-magische

mensen horen niet te weten dat de magische wereld bestaat

en ik heb geen zichtbare of opvallende Gave. Ik ben

Luisteraar, wat betekent dat ik de waarheid kan horen en

soms ook voelen. Het vervelende is dat mijn Gave altijd

werkt, dus ik merk het ook wanneer iemand me een

goedemorgen wenst, maar dat helemaal niet meent. Als

kind kwam ik daar wel eens mee in de problemen, maar ik

heb ondertussen geleerd wanneer ik mijn Gave beter kan

negeren.

Het is mooi zomerweer, dus er zijn al veel mensen op de

been. Een grote groep mensen overspoelt mijn Gave soms

met prikkels, maar na een diepe ademhaling weet ik te

focussen op wat ik horen wil.

Ik stap de tram in en hou mijn pasje voor het check-in-

apparaat. Het piept een keer om me te vertellen dat ik door

mag lopen, waarna ik ergens achterin een plaatsje zoek.

Buiten flitsen gebouwen en mensen aan me voorbij, zowel

magisch als niet-magisch. Ooit is door de magische ge-

meenschap besloten dat we ons verborgen moesten hou-

den omdat jaloerse mensen nu eenmaal gevaarlijk kunnen

Page 89: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

88

zijn, en dat is nooit veranderd. Jaloerse mensen zijn

overigens ook niet veranderd.

Wat wel is veranderd, is dat beide gemeenschappen nu

dooreen leven. De niet-magiërs hebben er weliswaar geen

idee van, maar al onze magische faciliteiten zitten nu

verstopt tussen die van hen. De mensen van tegenwoordig

zijn zo gehaast dat ze alleen zien wat ze willen zien, dus we

zouden niet eens heel veel moeite hoeven doen om alles

verborgen te houden. Maar goed, soms heb je van die

mensen als mijn buurvrouw, die alles napluizen als ze iets

vermoeden, dus het is beter om voorzichtig te zijn.

Het duurt bijna een halfuur voordat de tram mijn halte

bereikt. Vanaf die halte is het nog zo’n tien minuutjes

lopen, maar vandaag vind ik dat helemaal niet erg. Dan kan

ik tenminste nog even genieten van het weer, voordat ik

weer binnen zit tussen de muffige, oude boeken en

voorwerpen waarvan vrijwel niemand nog weet waarvoor

ze bedoeld zijn. Niet dat ik dat een probleem vind, hoor.

Mijn werk bij het Museum van de Magische Gemeenschap

is te gek. Ik vind het heerlijk om de mysteries achter onbe-

kende dingen uit te zoeken. Meestal zijn die mysteries ge-

woon verhalen over magiërs en hun queesten, maar soms

zit er een potentieel gevaarlijk voorwerp tussen. Dat wordt

dan door onze veiligheidsdienst overgebracht naar een be-

veiligde opslagruimte.

Page 90: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

89

Ik duw de grote deuren van het museum open en groet

Diana, die de balie aan het schoonmaken is. ‘Goede-

morgen. Wat zijn de verwachtingen van vandaag?’

Diana is een Ziener, wat betekent dat ze dingen kan

aanvoelen nog voor ze zijn gebeurd.

‘Het wordt vandaag niet drukker dan gisteren,’ zegt Dia-

na schouderophalend. ‘Heb je nog iets gehoord van

Richard?’

‘Behalve dat hij nog steeds ziek is, niets nee,’ zeg ik

zuchtend. ‘Heb jij nieuws?’

Ze knikt. ‘Hij is bijna beter en dat is maar goed ook. De

volgende zieke komt er alweer aan. Jij trouwens veel succes

vandaag, ik geloof dat je het nodig zult hebben.’ Ze knip-

oogt en gaat door met haar werk.

Kreunend loop ik verder. Zieners zijn soms best irritant.

Mijn bazin, Jade, zit in haar kantoor. Ik zwaai naar haar

door het raam in de deur, zodat ze weet dat ik er ben. Ze

gebaart me dat ik moet blijven staan en komt haar kantoor

uit. ‘Senn, goed dat ik je zie! Ik heb een klusje voor je.’

O jee, denk ik. Daar gaan we weer. De meeste opdrach-

ten die ik krijg, sturen me langs verkopers om voorwerpen

te bekijken. Het museum heeft namelijk niet alleen gedo-

neerde voorwerpen, maar ook objecten die zijn gekocht bij

verzamelaars of opkopers. Sommigen van hen zijn echter

oplichters en dus is het wel logisch dat ik gestuurd word,

aangezien ik kan aanvoelen of ze ons willen bedriegen of

niet.

Page 91: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

90

Mijn vermoeden wordt bevestigd.

‘Een verkoper. Hij meent de doos van Pandora in han-

den te hebben.’

‘Alweer? En deze keer lijkt het een betrouwbare mel-

ding?’ We krijgen zowat iedere maand wel een melding dat

de doos van Pandora gevonden is, maar de meeste verhalen

zijn broodje aap. Ten eerste is de doos geen doos, maar een

vaas. Daarmee halen we de meeste neppers al eruit. Daarbij

komt dat de meeste gemelde vazen een opschrift hebben

waardoor het niet Pandora's vaas zijn kan. De legende

komt uit het oude Griekenland, dus als er moderne tekens

op staan, kun je er zeker van zijn dat hij niet echt is. Verder

weten we eigenlijk niet veel over deze mythe. Er doen zo

veel verhalen de ronde dat niemand meer weet welke versie

eigenlijk klopt. Wat alle verhalen met elkaar gemeen hebben

is dat slechte dingen ontsnappen als de vaas opengaat.

Sommige verhalen noemen het gewoonweg onheil, andere

hebben het over zonden. Niemand is specifiek over wat

zich in de vaas bevindt, maar het is hoe dan ook niets

goeds. Of ja, een klein groepje claimt dat er ook een goede

kracht in zit. Maar ook zij zijn ervan overtuigd dat de vaas

dicht moet blijven, om de slechte dingen erin opgesloten te

houden.

Daarom moeten we de overige vazen wel van dichtbij

bekijken. Het museum is er namelijk ook om de gevaar-

lijkere objecten op te sporen zodat ze naar de veilige op-

slagplaats gebracht kunnen worden. En als we de verhalen

moeten geloven, willen we niet dat de vaas opengaat, dus

Page 92: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

91

we moeten wel reageren op elke melding die ook maar een

beetje waar kan zijn.

Jade knikt weer. ‘De arme man die de vaas heeft gevon-

den is aardig van slag. Zijn kleindochter had de vaas bijna

omgestoten.’

‘Dan zal ik maar snel gaan,’ zeg ik, terwijl ik probeer niet

te lachen. Dat zou wat zijn, als die vaas blijkt te bestaan,

maar dan door een kind wordt gebroken. ‘Ik kom straks

wel verslag uitbrengen.’

Mijn bazin knikt en loopt haar kantoor weer binnen. Ik

maak rechtsomkeer, richting de uitgang.

‘Jij gaat weer een verkoop nakijken,’ zegt Diana als ze

me ziet komen.

Het is geen vraag, maar ik geef toch antwoord. ‘Jep,

weer Pandora. Ik vraag me af of we ooit de echte kunnen

vinden, met alle vervalsingen die in omloop zijn. Zal ik het

bordje voor je omdraaien?’

Diana glimlacht. ‘Wie weet. Misschien is het beter als we

hem nooit vinden. En draai het bordje maar om. Het is al

bijna 9 uur.’

Ik draai het kaartje met ‘open’ om en loop naar buiten,

in de richting van de tram. Kan ik toch nog een beetje van

het lekkere weer genieten.

Na drie keer overstappen en ongeveer een uur reizen

verder ben ik eindelijk waar ik moet zijn. Ik sla de bronzen

deurklopper driemaal op de deur en stap achteruit. Het

Page 93: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

92

duurt niet lang of de deur zwaait open om plaats te maken

voor een oude maar kwiek uitziende man.

‘Kom binnen, kom binnen. U bent de inkoper van het

museum?’ vraagt hij.

Ik knik. ‘Dat ben ik inderdaad. Mijn naam is Senn

Wourecht.’ Ik schud zijn uitgestoken hand.

‘Ik ben Adriaan Fonck. Kom toch binnen, alstublieft.’

Hij stapt weg zodat ik naar binnen kan gaan. Ik loop

langs hem het huis in en kom terecht in een grote, donkere

hal. Meneer Fonck leidt me een deur door en hij wijst naar

een vaas die op de eettafel staat. ‘Dat is hem.’

Ik ga dichterbij staan en bekijk de vaas eens goed. Hij

ziet er goed uit, al lijkt het wel een heel oud ding. De tekst

die erop staat is geschreven in oud-Griekse letters en de

tekeningen beelden onder andere de gift van een vaas door

een godheid aan een vrouw uit. Hij ziet er echter uit dan de

meeste andere die ik bekeken heb. Er zit zelfs een soort

kurk in om hem af te sluiten.

‘Waarom denkt u dat dit de echte vaas van Pandora is?’

vraag ik aan meneer Fonck.

Hij haalt zijn schouders op. ‘Door de tekeningen en zo.

Ik heb me een beetje ingelezen in het verhaal, maar dat

hielp niet om ons gerust te stellen. Eerlijk gezegd, het is

meer een soort gevoel.’

Gevoel... Dat zou nog wel eens de grootste aanwijzing

kunnen zijn. Sommige Gevoeligen, dat zijn mensen zoals

Diana en ik, weten niet eens van zichzelf dat hun gevoel

echt iets speciaals is. Veelal schuiven ze het af op een goede

Page 94: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

93

gok of intuïtie. Veel oplichters weten dat ook en maken

daar misbruik van, maar mijn Gave vertelt mij dat meneer

Fonck het meent.

Ik richt mijn aandacht weer op de vaas en til hem

voorzichtig op. Hij is niet heel zwaar, maar hij is dan ook

niet erg groot. Op de onderkant van de vaas kan ik ook

niets vinden dat wijst op een vals exemplaar. Ik wil net

kijken naar wat de tekst betekent wanneer er gegil klinkt,

dat opeens opduikt en steeds luider wordt. Snel draai ik me

om, om te kijken waar die schelle kreet vandaan komt,

maar iets botst hard tegen mijn benen aan. Het meisje is

maar klein en licht, maar ik ben er zo niet op bedacht dat ze

me omverduwt. Ik val en de vaas valt met mij.

Ik heb nauwelijks de grond geraakt of ik zit alweer op

mijn knieën, om te kijken of de vaas in orde is. Gelukkig,

hij is nog heel. Het meisje lijkt ook niets anders dan

geschrokken te zijn. Meneer Fonck is echter flink kwaad.

‘Emely! Wat had ik nu gezegd over dat rennen? Niet in

huis. Ga maar snel naar buiten en als je nu nog een keer

binnenshuis rent, verstop ik de afstandsbediening van de

televisie voor een week.’

Het meisje staat op en kijkt schuldbewust naar meneer

Fonck. ‘Sorry opa. Ik zal lief zijn en buiten gaan spelen.’ Ze

loopt een paar passen naar de deur, maar houdt halt

wanneer ze voor me staat. ‘Mevrouw, ik denk dat deze van

u is.’

Ze steekt haar hand uit om te laten zien waar ze het over

heeft en bezorgt me bijna een hartverzakking. Het is de

Page 95: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

94

kurk van de vaas. En ik heb nog steeds geen aanwijzing

gevonden dat het niet de echte vaas is.

‘O, nee!’

Ik gris de kurk uit de handen van Emely en grijp de vaas

met mijn andere hand. Eerst check ik of de vaas inderdaad

leeg is en dan duw ik de stop er stevig op. Niet dat dat nu

nog zin heeft, natuurlijk. Hoe kon dit nu gebeuren? De

kurk zal er niet goed op hebben gezeten, anders kan hij er

niet zomaar uitvallen, maar wat stom dat ik dat niet heb

gecheckt.

Meneer Fonck kijkt me heel bezorgd aan, zijn huid

lijkbleek. ‘Ik geloof niet dat je heel goed nieuws hebt, of

wel?’

‘Ik weet het niet zeker. Maar de vaas is leeg en u heeft er

niets uit zien komen, toch?’ Ik kijk hem aan en zie dat hij

zijn hoofd schudt. ‘Dat lijkt me een goed teken. Ik kijk nog

even door.’ Dit keer echter terwijl ik op de grond zit en de

vaas niet van de vloer til.

De letters zien er gewoon uit. Ik probeer ze te vertalen,

maar Grieks is altijd mijn slechtste taal geweest, met die

vreemde tekens die eruitzien als bekende letters maar dat

toch niet zijn. Een voor een ga ik de letters af om ervoor te

zorgen dat ik geen fouten maak. Bij de derde letter stop ik.

De rest van de letters spellen Pandora, maar die derde

maakt er Paedora van.

Glimlachend kijk ik meneer Fonck aan. ‘Ik heb goed

nieuws. Kijkt u eens hier. Ziet u die letter die lijkt op een n?

Dat is in het oud-Grieks een èta, wat betekent dat hier dus

Page 96: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

95

Paedora staat. De maker van deze vaas heeft heel veel

moeite gedaan om alles perfect te laten uitzien, maar is

vergeten de spelling te checken.’

Meneer Fonck trekt een eettafelstoel naar zich toe en

gaat met een zucht zitten. ‘Gelukkig. Ik was al bang dat we

het kwaad weer los hadden gelaten. Wat ben ik blij om te

horen dat het niet de echte is.’

Ik sta op van de grond en zet de vaas weer op tafel. ‘Dat

kan ik geloven. Hij ziet er erg geloofwaardig uit, op die ene

letter na.’

Meneer Fonck staat weer op. ‘Dankjewel dat je toch

bent gekomen. Beter een keer te veel gekeken, nietwaar?’

Daar geef ik hem helemaal gelijk in.

Even later zit ik weer in de tram, op weg naar het museum.

De deuren gaan open en er stappen mensen in. Eentje

maakt een hoopt heisa. Ik focus op wat er bij de deur

gebeurt.

‘Ik stond voor jou. Je kruipt voor!’

De jongeman tegen wie de herrieschopper praat kijkt

hem verward aan. ‘Volgens mij niet, meneer. En dat maakt

toch eigenlijk ook niets uit? Er is plek genoeg.’

‘Ja, sukkel? Meen je dat? Het maakt veel uit. Ik was

eerst.’ Wat een zeur.

De jongen zucht geërgerd. ‘Dan gaat u toch voor,

meneer? Mij maakt het niet uit.’

‘Ja, nu wel. Nu je gezien hebt dat er genoeg plaats is.

Het hoeft al niet meer.’

Page 97: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

96

De deuren piepen om te laten horen dat ze dicht gaan.

De jongen kijkt de boze man aan en stapt naar binnen.

‘En mij nu ook nog buiten laten staan! Hoe durf je?’

roept hij de jongen na, maar de deuren sluiten en de man

staat nog buiten. Wat een vreemde, nare kerel. Waar hij

zich toch druk om maakt. Rond deze tijd is de metro altijd

rustig, dus is er genoeg plaats. Goed dat die schreeuwerd

niet kwam zitten. Hij kan mooi ergens anders ruzie gaan

zoeken.

Ik kijk weer naar buiten, genietend van de zon, en de

man verdwijnt zo uit mijn gedachten.

De weg terug naar het museum verloopt redelijk rustig tot

ik twee straten ervandaan ben. Daar staat een man op de

hoek die het niet kan laten me na te roepen. ‘Hee, schatje!

Wat heb jij vanavond te doen?’ Naar de rest luister ik niet

eens, maar zijn toon zegt genoeg. Viespeuk.

Nog geen straat verder word ik bijna van mijn sokken

gereden door een meisje op een fiets. ‘Sorry!’ roept ze, maar

ik voel dat ze er helemaal niets van meent. Wat zijn de

mensen toch weer vriendelijk vandaag.

Ik duw de grote deuren van het museum open en wurm

mezelf tussen de rijen met bezoekers door. Sommigen

mompelen wat, maar de meesten laten me passeren. Diana

is er niet, dus die heeft waarschijnlijk pauze. Ik verdwijn

achter de kassa langs naar het kantoor van Jade.

‘Ik ben weer terug,’ zeg ik terwijl ik op de deurpost klop.

De deur staat open en ik loop een paar passen naar binnen.

Page 98: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

97

Het kantoor is leeg, dus besluit ik later terug te komen om

verslag te doen. Ik wil net richting mijn werkplaats lopen,

wanneer een van de klanten aan de andere kant van de gang

me opvalt. Ze loopt alle schilderijen af en zegt dan redelijk

hard: ‘Die wil ik. Die wil ik ook. En die wil ik ook.’ Zou ze

niet doorhebben dat een aantal van deze schilderijen niet zo

onschuldig zijn als ze lijken? Eentje heeft geprobeerd

Richard op te eten. Maar ook bij dat frame blijft ze staan

om te zeggen dat ze hem wil hebben. Vreemd...

‘Senn?’

Ik draai me om. ‘Hoi Diana! Het ziet er vandaag wel

drukker uit dan gisteren, hoor.’

Ze haalt haar schouders op. ‘Het aantal is vrijwel gelijk.

Dat nieuwe meisje heeft aan de kassa gezeten, maar met

deze drukte is het lastig om haar dingen aan te leren.

Mensen houden niet van wachten.’ Ze klinkt zenuwachtig

en om dat nog eens te bevestigen werpt ze een snelle blik

over mijn schouder, richting de vreemde bezoeker.

‘Hoe ging het bij de klant?’ vraagt ze.

‘Het was weer een nepper. Een overtuigende, dat wel,

maar er stond een spelfout in het woord Pandora.’ Dat lijkt

haar echter niet gerust te stellen.

‘Heb je gedacht aan het zwaard van koning Arthur?’

Ik kijk haar verward aan, maar haar aandacht ligt nog

steeds bij de bezoeker. ‘Excalibur? Nee, hoezo?’

Haar ogen worden groot en richten zich op mij. ‘Zo

heet hij niet, maar dat is hoe mensen zijn letters geïnter-

preteerd hebben.’

Page 99: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

98

Ik knik, want dat weet ik. Dat hoorde bij de basistraining

die ik moest volgen om deze baan te kunnen doen. Het

zwaard stond voor zo’n lange tijd vast in de steen, dat de

natuur hem langzaamaan met mos omwikkeld had toen hij

werd gevonden. De letters die tussen het mos door leesbaar

waren, leken de naam te spellen waarmee het zwaard nu

nog steeds wordt aangeduid.

Maar dan klikt het en snap ik waarom Diana het zegt.

‘Nee...’ stutter ik. ‘Dat meen je niet. Diana, die vaas is

opengegaan!’

Diana knikt. ‘Dat vermoedde ik al toen ik haar zag,’ zegt

ze terwijl ze naar de vrouw die bijna aan het einde van de

gang is aangekomen.

Ik draai me met een ruk om, maar kan behalve haar

vreemde gedrag niets raars aan haar ontdekken. Ze ziet er

gewoon uit. Niets dat wijst op een aanstaande ramp.

‘Wat heeft zij ermee te maken?’ vraag ik terwijl ik me

weer langzaam naar de kassière toe draai.

‘Hoe goed ken jij de zonden?’

Nogmaals, soms zijn zieners heel irritant. Ze springen

van de hak op de tak zonder voor andere mensen duidelijke

overgangen, maar er zit altijd een reden achter de vragen

van Diana.

‘De zeven hoofdzonden bedoel je? De namen ken ik

wel, hoezo?’

Ze wijst naar de klant. ‘Die zijn ontsnapt. Zij is heb-

zucht.’

Page 100: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

99

Ik knipper een paar keer met mijn ogen en probeer alles

op een rijtje te zetten.

‘Je bedoelt te zeggen dat de zeven zonden ontsnapt zijn

uit de doos van Pandora die niet de doos van Pandora heet.

Niet dat me dat zou moeten verbazen aangezien het niet

eens een doos is. Maar wat doen de katholieke zonden in

een oud-Griekse vaas?’

‘De meeste verhalen hebben dezelfde oorsprong. Een

vrouw die ongehoorzaam is en daardoor kwade dingen

loslaat op de wereld. Dat verhaal komt in heel veel culturen

voor, niet alleen in de Griekse of katholieke.’

Ik knik begrijpend. ‘En uiteindelijk zijn die beide ver-

halen niet helemaal waar, maar ook niet helemaal verzon-

nen.’ Ik haal diep adem om alles goed tot me door te laten

dringen. ‘Wat moeten we nu dan doen?’

‘Vangen, natuurlijk.’

‘Ja, dat ik ze moest vangen was me duidelijk, maar hoe

moet ik zeven zonden vinden en terug in de vaas krijgen?’

‘Zij is hebzucht. De andere zonden vinden is niet lastig.

Je moet gewoon de waarheid vertrouwen.’

‘Zij is hebzucht?’ Mijn gedachten tollen in paniek over

elkaar heen. Ik doe mijn ogen dicht om mezelf tot rust te

brengen. Dan begrijp ik pas echt wat Diana en mijn ogen

schieten open. ‘Die vrouw is Hebzucht. Ze is de manifes-

tatie van de zonde?’

Diana knikt en ik draai me om naar de vrouw die bijna

de hoek om gaat. ‘Maar hoe krijg ik mensgrote wezens te-

rug in die kleine vaas?’

Page 101: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

100

‘Als ik mijn visioen goed begrijp moeten ze de vaas vrij-

willig aanraken. Die vaas is ervoor gemaakt om de zonden

vast te houden en zou ze dan weer vast moeten zetten.

Maar zorg ervoor dat niemand het ziet. Mensen die in het

niets verdwijnen zijn lastig uit te leggen.’

Ik knik begrijpend. ‘Dan zal ik maar teruggaan naar me-

neer Fonck en de vaas ophalen. Jij gaat weer naar de kassa,

neem ik aan?’

Diana knikt. ‘Ik ga helpen die rij weg te werken. Succes.’

‘Dankjewel,’ zeg ik en ik geef haar een vlugge knuffel.

‘Soms vraag ik me af wat we zonder je zouden moeten.’

Dan haast ik me weg.

‘Sorry dat ik u weer moet komen lastigvallen, meneer

Fonck, maar ik ben bang dat ik de vaas toch nodig heb.’

De man gebaart me naar binnen. ‘Je hebt de vaas nodig?

Waarvoor?’

Even twijfel ik. Moet ik hem de waarheid vertellen en

het risico lopen dat ik hem onnodig in paniek breng of lieg

ik tegen hem? Ik ben niet goed in liegen, dus ik besluit heel

voorzichtig de waarheid te vertellen. ‘Nou, kijk... Blijkbaar

heb ik me een beetje vergist en was uw vaas wel echt. En

nu lopen de zeven zonden rond in de stad.’

Het gezicht van de man vertrekt. Oei, dat gaat de ver-

keerde kant op.

‘Maar ik ga ze vangen en daar heb ik de vaas voor no-

dig.’

Page 102: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

101

‘Maar... kan dat dan? Die zonden vangen? Weet je dat

zeker?’

Nou, eigenlijk niet echt. Ik weet niet of ik alle zonden

vinden kan en ze vervolgens de vaas vrijwillig kan laten

aanraken. Maar dat kan ik hem beter niet zeggen, denk ik.

‘Uit betrouwbare bron heb ik gehoord dat het zou moeten

lukken.’

Meneer Fonck grijpt de vaas, die hij blijkbaar als

pronkstuk boven zijn haard had gezet, en duwt hem in mijn

handen. ‘Neem dan alsjeblieft dat ding mee en vang ze. Ik

moet er niet aan denken dat ik Emely moet gaan vertellen

dat zij de reden is dat de wereld op wat voor manier dan

ook vergaat. Alsjeblieft. Vang ze.’

Ik neem de vaas aan. ‘Dat ga ik doen. Ik beloof hem

terug te brengen wanneer alle zonden gevangen zijn.’

Ik ben nog niet uitgepraat of meneer Fonck schudt van

nee. ‘Ik wil niets meer met dat ding te maken hebben.

Neem hem maar gewoon mee. Als je die dingen vangt, is

het al lang goed. En nogmaals sorry dat Emely...’

Ik schenk hem een bemoedigend lachje terwijl ik naar de

deur word geleid. ‘Het komt helemaal goed, meneer. Ik zal

mijn best doen. Maakt u zich nu maar geen zorgen.’ Dan

valt de deur in het slot. Tot zo ver het rustig houden van

meneer Fonck. Niets aan te doen. Ik had de vaas nodig en

nu heb ik hem. Op naar het museum om Hebzucht te

vangen.

Page 103: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

102

In de tram probeer ik een strategie te bedenken voor hoe ik

de andere zonden moet gaan vinden. Hebzucht zag eruit als

een doodgewoon mens, maar ze gedroeg zich nogal

vreemd. Zou dat voor ze allemaal gelden?

Ik som voor mezelf de zonden op. Hebzucht, jaloezie,

luiheid, lust, trots, vraatzucht en woede. Hebzucht is dus

terecht. Nu de anderen nog. Terwijl ik in gedachten verzon-

ken ben, komen we weer bij de halte waar vanmorgen die

boze man de tram in wilde stappen. Wacht... Woede,

boosheid... Snel kom ik overeind en stap ik de tram uit.

Waar zou die man zijn gebleven? Zou hij uiteindelijk toch

in de tram zijn gestapt? Waar zou hij dan heen zijn gereisd?

‘Niet normaal, toch? Zoals die man deed?’

‘Nee, echt niet. Als ik me toch om zoiets belachelijks op

moest winden...’

Het gesprek waait voorbij, maar ik weet genoeg. Ik loop

weg van de tramhalte en van de twee pratende mensen.

Buiten kijk ik nog eens in het rond. Waar nu naartoe? Ik

kijk om me heen, om te zien of er iets vreemds aan de hand

is. In eerste instantie zie ik niets speciaals. Winkelende men-

sen, schoolkinderen met rugtassen, een grote groep mensen

bij de hotdogkraam. Ik bekijk de groep eens wat beter. De

mensen lijken erg onrustig en het zijn er wel erg veel om

allemaal in de rij te staan voor een hotdog. Zo lekker zijn ze

nu ook weer niet.

Voorzichtig wurm ik mezelf tussen de winkelende men-

sen door en het wordt me steeds duidelijker dat er in ieder

geval iets aan de hand is. De mensen zijn allemaal onrustig

Page 104: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

103

en er klinkt geschreeuw vanuit het midden van de groep.

Wanneer ik erop focus, kan ik een gesprek onderscheiden.

‘Dus u vindt het normaal om zo met uw klanten om te

gaan? Nogmaals, ik wilde een hotdog zonder zuurkool.

Zuurkool is een vreselijk iets! Ik snap niet dat u dat mensen

durft aan te bieden.’

Tot zowel mijn verbazing als mijn opluchting hoor ik

dat het de stem van de man van daarstraks is. Woede, dus.

Ik heb hem gevonden, maar nu moet ik hem nog de vaas

aan laten raken zonder dat omstanders hem zien

verdwijnen. Ik klem de vaas van Pandora stevig vast en

werk mezelf door de groep omstanders heen.

‘Meneer, ik kan toch gewoon een nieuwe maken,’ zegt

de hotdogverkoper. ‘Dat is echt geen probleem. Ik snap

niet dat u zo boos bent, het was maar een foutje.’

Dat had hij natuurlijk niet moeten zeggen. ‘Een foutje?

Een fóútje noem je dat? Dat is een verschrikkelijk gróte

fout!’

Ik dring tussen de laatste toeschouwers door en zie

Woede staan. Hoe krijg ik hem weg van al deze mensen?

Hoe krijg ik hem kalm genoeg om met me mee te gaan? Hij

doet zo kinderachtig over alles wat hem gezegd wordt, dus

misschien moet ik hem ook maar aanpakken als een kind.

Iets beters kan ik niet verzinnen.

Voordat Woede weer een rits aan ongegronde beschul-

digingen af kan steken, duik ik naar voren. ‘Rustig aan, het

is al goed. Die meneer maakt voor u een nieuwe hotdog,

zonder zuurkool, en dan kunt u die lekker opeten.’

Page 105: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

104

Woede kijkt me aan. ‘Daar gaat het niet om. Het gaat

om het principe. Ik had een hotdog zonder zuurkool be-

steld.’

Ik knik begrijpend, van binnen opgelucht dat mijn aan-

pak hem ietwat lijkt te kalmeren. ‘En er is een fout ge-

maakt. Erg vervelend, ja. Maar iedereen maakt wel eens een

fout en als het opgelost kan worden is het toch goed? Hier.’

Ik neem de hotdog zonder zuurkool over van de verkoper

en steek hem uit naar Woede. ‘Alstublieft. Kunt u hem lek-

ker opeten. Zullen we lopen terwijl u hem opeet? Hotdogs

smaken altijd lekkerder wanneer je loopt.’

Woede lijkt overrompeld door wat ik zeg en neem de

hotdog aan, al sputtert hij nog steeds wat tegen.

Ik kijk de verkoper verontschuldigend aan. ‘Mijn oom is

vanochtend met het verkeerde been uit bed gestapt. Het

spijt mij zeer.’ Dan neem ik Woede bij de arm en trek ik

hem bij de hotdogkraam vandaan. De mensen wijken

uiteen om hem door te laten, bang dat hij ook tegen hen

tekeer gaat. Gelukkig is hij te druk bezig met eten en mij

vertellen hoe vervelend ik ben om andere mensen op te

merken.

Twee keer probeert hij van me weg te lopen, maar ik

hou hem stevig bij de arm terwijl ik hem een steegje in leid.

‘Hoe durf je? Dit is geen manier om een arme man als ik

te behandelen. Ongekend, zeg ik je.’ Ik luister maar half.

Als we in het verlaten steegje staan, hou ik halt maar ik

laat hem nog niet los. Hij heeft het geloof ik niet eens in de

Page 106: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

105

gaten en wauwelt door over dat mensen meer respect

moeten tonen tegenover hem.

Ik zucht. ‘Wat moet ik doen om jou stil te krijgen?’

Hij kijkt me eventjes verbouwereerd aan voordat hij

antwoord geeft. ‘Mij stil te krijgen? Míj stil te krijgen!? Hoe

durf je!’ Hij verheft zijn stem steeds verder. Als er maar

niemand op het geluid af komt. ‘Dit is precies wat ik be-

doel, mensen moeten meer respect tonen. Jij kleine snot-

neus!’ Hij blijft even stil en bekijkt me met een afkeurende

blik. ‘En wat is dat?’ vraagt hij nors, wijzend op de vaas.

Dit is mijn kans. ‘Niet naar kijken! Het is mijn mooiste

vaas. Ik wil niet dat iemand hem aanraakt.’

Er verschijnt een kwaadaardige lach op het gezicht van

Woede. Hij stapt op me af. ‘Dat had je maar moeten be-

denken voordat je me hierheen meesleepte. Als je hem nu

niet hier geeft dan… dan…’

Ik stap achteruit alsof ik een bang muisje ben, tot ik met

mijn rug tegen de muur sta. ‘Alstublieft.’

Hij grijpt woest naar de vaas die ik voor het gemak iets

naar hem uitsteek. Hij raakt hem aan en... Meer dan een

rookwolk blijft er niet van Woede achter. Diana had dus

gelijk. Een vrijwillige aanraking is genoeg om de zonden

weer vast te zetten.

Nog maar zes te gaan.

Snel loop ik het steegje uit en steek ik de straat over. Voor

het restaurantje blijf ik staan. Wat nu? Welke zonden moet

ik verder nog vangen? Vraatzucht is er een van. Ik kijk op

Page 107: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

106

om de klanten van het restaurant te bekijken. Hoe moet ik

in 's hemelsnaam Vraatzucht vinden tussen allemaal hon-

gerige mensen? En dit is niet eens de enige eetgelegenheid

in de stad. Ik loop de straat af, naar een volgend restaurant.

Daar krijg ik een vreemd gevoel, zoals ik dat ook krijg

wanneer ik weet dat iemand liegt. Er klopt hier dus iets

niet, maar wat is het?

Al rondkijkend valt mijn oog op een forse man die twee

lege borden op zijn tafel heeft staan en nu bezig is om een

bord spaghetti naar binnen te werken. Hij lijkt niet thuis te

horen tussen de andere klanten. Zou hij de volgende zonde

kunnen zijn?

Ik wandel naar het donkere hoekje waar hij zit en ga bij

hem aan de tafel zitten. Het gevoel dat iets niet klopt wordt

steeds sterker. Volgens mij heb ik hem!

De man aan de tafel kijkt even op, maar eet vervolgens

rustig verder. Hoe moet ik Vraatzucht de vaas laten

aanraken? Bij Woede werkte het om zijn zonde tegen hem

te gebruiken, kan dat bij Vraatzucht ook?

‘Wat zit ik vol,’ zeg ik en ik klop om mijn buik. Eigenlijk

heb ik vreselijk veel honger en ik hoop maar dat mijn maag

niet begint te knorren. Dat zou pas een probleem zijn.

Vraatzucht kijkt verward op, maar kauwt door en zegt

niets.

‘Had ik nu niet ook nog maar een vaas die opgegeten

moet worden.’ Ik zucht diep maar hou met een schuin oog

de reactie van Vraatzucht in de gaten. Hij snapt me nog

Page 108: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

107

niet helemaal, geloof ik. ‘Kon ik maar iemand vinden die

mijn vaas op wilde eten.’

Dat doet het hem. ‘Is die echt om op te eten?’ vraagt hij

met een piepstem waardoor ik mijn best moet doen niet in

lachen uit te barsten.

Misschien zijn de zonden niet gewoon dom, bedenk ik.

Misschien komt het doordat ze nog maar korte tijd uit de

vaas zijn. Ze lijken een soort kinderlijkheid over zich te

hebben waardoor ik het niet fijn vind om tegen ze te liegen.

Maar het zijn zonden en ze moeten terug de vaas in en dat

gaat toch echt beter als ze alles wat ik zeg geloven, dus knik

ik. ‘Jazeker. Ik zou hem zo opeten als ik niet zo vol zou

zitten.’

Vraatzucht lijkt nog te twijfelen, dus ik zet het op een

jammeren. ‘Hij lijkt me zo lekker. Had ik nu maar niet zo

veel andere vazen gegeten.’

Hij kijkt van zijn spaghetti naar de vaas en terug. Ook al

lijkt Vraatzucht redelijk onschuldig, hij is niet voor niets

een zonde en moet dus echt weer terug in de vaas. Ik

gedachten smeek ik hem bijna om zijn handen uit te steken

en de vaas aan te pakken.

‘Ik wil wel.’ Eindelijk steekt Vraatzucht zijn handen uit

naar de vaas. Nu maar hopen dat alle andere klanten van

het restaurant zo gefocust zijn op hun eten dat niemand

merkt dat er opeens een rookwolk hangt op de plek waar

zojuist nog een man zat. Ik kijk rond, maar niemand ge-

draagt zich raar, dus dan zal het wel goed zijn.

Page 109: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

108

Ik sta op. Tijd om de volgende zonde te zoeken. Lang-

zaam merk ik dat ik me door mijn Gave kan laten leiden en

dat is hoe ik de volgende zonde vind. Eerst maar eens

kijken welke van de overgebleven vijf dat het is. Zo onop-

vallend mogelijk probeer ik de vrouw die voor de etalage

staat te bekijken. Ze trekt een zuur gezicht en loopt verder

tot ze weer voor een etalage staat. Ik hoor dat ze iets zegt,

maar dat is zó zacht dat ik het niet verstaan kan. Toch maar

naar haar toe gaan dan. Ik pak de vaas nog iets steviger beet

en stap op de zonde af.

Ze ziet me al snel komen en trekt een nog zuurder

gezicht. ‘En wie mag jij dan wel wezen? Waar heb je dat

jasje vandaan?’ Snerend voegt ze eraan toe: ‘Wedden dat

mij dat leuker staat?’

Ik geloof dat ik te maken heb met jaloezie. Na al twee

keer geoefend te hebben, denk ik dat ik wel weet hoe ik dit

moet aanpakken. ‘Vind je mijn jasje al leuk? Heb je dan

mijn vaas al gezien? Je wil niet weten hoeveel mensen me

hebben gevraagd of ze hem niet mochten hebben, maar ik

weet het niet. Die vaas moet een speciale eigenaar krijgen.’

De ogen van Jaloezie worden steeds groter en gretiger

en het had me niet verbaasd als ze naar voren was ge-

sprongen om de vaas uit mijn handen te trekken.

‘Maar ik ben heel speciaal,’ zegt ze.

Ik knik. ‘Dat weet ik, daarom kwam ik naar je toe. Maar

hoe weet ik zeker dat jij speciaal genoeg bent?’

Daar denkt ze even over na. ‘Weet ik niet, maar hij past

beter bij mij dan bij jou.’

Page 110: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

109

Ik kijk even naar links en naar rechts. Kijkt iemand naar

ons? Ik besluit het zekere voor het onzekere te nemen en

een minder drukke plaats te zoeken. ‘Ja hoor, ik geef hem

aan je, maar dat doe ik in de winkel.’

Jaloezie knikt. ‘Hier kijken ze toch alleen maar naar jou.

Ik snap niet waarom.’ Dan loopt ze de winkel in. Ik draai

met mijn ogen en volg haar.

In de winkel leid ik haar naar een verre hoek, uit het

zicht van de verkopers. ‘Hier, nu mag je hem pakken.’ Met

een lach rond haar mond grijpt ze naar de vaas en ze

verdwijnt net zo plotseling als de andere twee.

Snel loop ik weer de winkel uit en ik verplaats mijn grip

op de vaas. Dat ding wordt steeds zwaarder. Bijna te zwaar

om een hele middag mee rond te zeulen, maar ik moet nog

even. Ik zit bijna op de helft.

Mijn gevoel stuurt me terug naar de tram, maar ik kom

niet voorbij de loketten. Eén loket is open, dat ertegenover

niet. Ik tuur bij het gesloten loket naar binnen en zie vaag

een persoon op de grond zitten. De deur zit echter op slot.

Hoe moet ik dit gaan doen zonder dat iemand in de gang

me aanspreekt? Laat ik het maar gewoon proberen. Mis-

schien denken ze dat ik gek ben en laten ze me met rust.

‘Hoi? Kun je eens even hier komen?’

‘Geen zin,’ klinkt het van de andere kant. Ik ga het rijtje

met zonden nog eens af. Luiheid staat er inderdaad bij.

Check.

‘Kun je toch even komen? Ik wil je iets laten zien.’

‘Nee. ’k Wil slapen.’

Page 111: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

110

‘Slapen is saai. Ik heb iets leuks.’

‘Kom maar hierheen.’

‘Dat kan niet, de deur zit op slot.’

‘Maar daarheen komen kost zo veel moeite.’

‘Dat valt best wel mee,’ probeer ik.

‘Nietes.’

Ik zucht. Voelt het zo om een tienerzoon te hebben die

niet uit bed wil komen? Hoe moet ik dit nu weer gaan op-

lossen? ‘Kom nou toch even.’

‘’k Lig net lekker.’

‘Ik weet een plek waar je lekkerder ligt.’

‘Geen zin om op te staan,’ kreunt Luiheid.

‘Alsjeblieft?’

Geen antwoord. Dat is al een goed teken, toch? Dus ik

ga verder: ‘Dan zorg ik ervoor dat niemand je meer storen

kan.’

Dat doet wel wat, want ik begin beweging te zien.

‘Beloof je dat?’ klinkt het vanachter het glas. Verdorie,

daar had ik nog niet aan gedacht. Hoe laat ik hem de vaas

aanraken als er glas tussen zit?

‘Ik beloof het,’ zeg ik, terwijl mijn hersenen op volle

toeren draaien.

Luiheid komt dichterbij. ‘Wat moest ik zien?’

Ik hou de vaas omhoog. ‘Dit. Maar nu je hier toch bent

kun je het net zo goed even aanraken. Het is zo'n mooie

vaas.’ Voorzichtig duw ik de onderkant van de vaas door de

geldsleuf die onderin het glas zit. Ver gaat hij niet, maar hij

is aan te raken vanaf de binnenkant.

Page 112: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

111

‘Moet dat?’ vraagt Luiheid met een kreun. ‘Dat is de

moeite niet waard.’

‘Jawel hoor! Dan kun jij zeggen dat je deze vaas hebt

aangeraakt.’

‘Wat maakt mij die vaas nu uit?’

Ik zucht weer. Hij moet hem toch echt vrijwillig aan-

raken. ‘Maar het is een speciale vaas.’

Dat kan hem blijkbaar weinig schelen. Hij kijkt me aan

alsof ik net heb gezegd dat de aarde plat is.

‘Als je dat doet, laat ik je met rust.’ Is omkoperij vrij-

willig genoeg?

Luiheid draait met zijn ogen en steekt zijn hand uit naar

de vaas. Blijkbaar is omkoping toegestaan, want het enige

wat ik daarna nog zie aan de andere kant van het glas, is een

grijze wolk.

Weer een die ik van mijn lijstje kan strepen.

De volgende blijkt zich dichter bij het museum te

bevinden, want mijn Gave stuurt me via de tram terug naar

het toeristische deel van de stad. Van mijn Gave moet ik

blijkbaar naar een soort skatepark. Ik hoef nog maar drie

zonden en Hebzucht zit in het museum, dus ik vraag me af

welke zonde ik hier kan vinden.

Ik kom uit bij een meisje op de fiets, dat me erg bekend

voorkomt. Is dat niet het meisje dat me daarstraks van mijn

sokken heeft gereden? Ach, wat maakt dat uit, als ik haar

nu maar in de vaas kan krijgen, iets wat echter erg moeilijk

lijkt te worden. Dat kind staat geen moment stil, ze blijft

maar enge toeren uithalen.

Page 113: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

112

Voorzichtig loop ik dichterbij, alle andere stunters ont-

wijkend. Het meisje ziet me komen en kijkt me uitdagend

aan. Wanneer ik binnen haar gehoorsafstand zit, doet ze

haar mond open. ‘Pak me dan, als je kan, je krijgt me lekker

toch niet.’ En dat op zo’n vreselijk zangerig toontje. Moet

ik haar serieus achterna gaan zitten? Met die vaas in mijn

handen? Daar heb ik geen zin in.

‘Ik heb een beter idee,’ opper ik voordat ze kan weg-

racen. Geïntrigeerd kijkt ze naar me. Voorzichtig ga ik

door. ‘Ik race niet met iemand die mijn vaas niet durft aan

te raken.’ Ik zet de vaas neer op het beton en hoop dat ik

stoer genoeg over kom om een arrogant kind als Trots over

te halen mijn spelletje mee te spelen.

Ze lacht me uit. ‘Waarom zou ik dat niet durven? Ik durf

alles. Wat je zegt is zo dom dat ik niet eens meer met jou

wil spelen.’

Ik haal mijn schouders op. ‘Je weet niet eens wat dit

voor vaas is en je durft nu al niet meer?’

Tegelijkertijd bedenk ik me hoe ik het kan verklaren dat

Trots in rook op gaat, mocht ik haar zo ver krijgen dat ze

doet wat ik wil. Er staan ondertussen al heel wat kinderen

om ons heen.

‘Wat doet die vaas dan?’ vraagt een van hen.

Ik kijk de groep rond en houd mijn geïmproviseerde

verhaal. ‘Het is een goochelvaas. Als je deze aanraakt

verdwijn je en dan weet je niet waar je terechtkomt. Hij

werkt alleen maar bij kinderen die niet willen luisteren.’

Page 114: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

113

Dan kijk ik het meisje weer aan. ‘Dus, hoe goed heb jij je

gedragen? Durf je de vaas aan te raken?’

Trots kijkt me hooghartig aan, alsof ze zich afvraagt hoe

ik het durf haar zo aan te spreken, maar haar wil om te

laten zien dat ze niet bang is wint. Ze doet een stap naar

voren, steekt haar hand uit en verdwijnt.

Er klinken o’s en a’s vanuit de groep met kinderen en

iedereen probeert ook de vaas aan te raken. Natuurlijk ver-

dwijnt er verder niemand, iets waar ze nogal teleurgesteld

over lijken, terwijl dat volgens mijn verzinsel juist betekent

dat ze lieve kinderen zijn geweest. De prioriteiten van de

kinderen van tegenwoordig...

Wanneer ik eindelijk de vaas weer in mijn handen heb

en alle kinderen kwijt ben, vervolg ik mijn weg naar het

museum. Op twee straten van het museum staat nog steeds

de man die me vanochtend nariep. Hij blijkt dan ook de

volgende zonde.

‘Hela, sexy, heb je toch besloten dat je niets te doen had

vandaag?’

Bah, moet ik echt met die man gaan praten? In die

flauwekul heb ik echt geen zin. Maar hoe krijg ik hem

anders terug in de vaas? Misschien kan ik dat juist wel tegen

hem gebruiken, dan hoeft dit gesprek helemaal niet lang te

duren.

‘Ik ben er nog over aan het denken,’ antwoord ik hem

dus met mijn meest charmante stem. Volgens mij bak ik er

niet veel van, al lijkt het goed genoeg te zijn voor Lust.

Page 115: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

114

‘Maar ik kan niet goed nadenken met die zware last in mijn

armen. Zou jij het even van me over willen nemen?’

Lust lacht breed. ‘Natuurlijk. Waarom sleep je eigenlijk

met –’ Terwijl hij praat, raakt hij de vaas aan. Ik geef ant-

woord tegen de wolk. ‘Omdat ik alle zonden moet vangen.’

Mijn Gave zegt dat Hebzucht nog steeds in het museum is

en nu ik door heb hoe ik de zonden het beste kan vangen,

geloof ik niet dat het veel moeite zal kosten om deze laatste

vast te zetten. Maar wanneer ik het museum in loop, houdt

Jade me aan. ‘Senn, was het gelukt?’

Ik draai me naar haar toe en laat haar de vaas zien. ‘Ligt

eraan hoe je dat bedoelt. Ja, ik heb de vaas van Pandora

gevonden en nee, dat ging niet vlekkeloos. Ik ga nu de

laatste zonde vangen.’

Haar ogen worden groot van schrik. ‘Meen je dat? En je

hebt de andere zes al? Hoe...’

Met een hoofdbeweging kap ik haar vragen af. ‘Dadelijk,

oké? Eerst Hebzucht vangen.’ Mijn Gave stuurt me in de

richting van de middeleeuwse spreukenboeken.

Jade loopt achter me aan. ‘Zit die in het museum? Hoe

ga je die vangen?’

‘Dat zul je zo zien,’ zeg ik haar terwijl ik Hebzucht in het

oog krijg. Ze loopt nog steeds alle voorwerpen af.

‘Oh, die wil ik ook!’

Ik stap op haar af. ‘En wat vind je van deze vaas?’

Ze kijkt op. ‘Die wil ik ook,’ zegt ze met een lach.

Page 116: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

115

‘Nou, alsjeblieft dan.’ Ik steek de vaas naar haar uit.

Hebzucht grijpt ernaar en verdwijnt.

Ik draai me om naar Jade. ‘Zo gemakkelijk is het. Ge-

woon hun zonde tegen hen gebruiken.’

Jade knikt. ‘Wat een geluk dat je er zo vroeg achter

kwam dat de zonden waren ontsnapt. Zonden zijn aan-

stekelijk, heb ik gehoord, en je hebt ze denk ik geen tijd ge-

noeg gegeven om mensen aan te steken, die dan vervolgens

zelf ook weer mensen aansteken met de zonden. En dat

kun je niet ongedaan maken door ze de vaas even aan te

laten raken. Hoe wist je zo snel dat ze waren ontsnapt?’

‘Diana vertelde het mij,’ antwoord ik met schouder-

ophaal. ‘Anders had ik niet eens geweten dat dit de echte

vaas was. Kijk maar, Pandora staat verkeerd gespeld.’

Jade neemt de vaas van me over en bekijkt hem goed.

‘Vreemd, maar we hebben bewijs dat het de echte is.’ Ze

wijst naar de camera aan het plafond die alles gefilmd heeft.

‘Ik zal hem snel veilig neerzetten en een overdracht naar de

opslag regelen.’

Ze wil weglopen maar bedenkt zich. ‘Zeg, Senn. Jij hebt

niet toevallig morgen tijd om te komen werken? Ik had

Peter willen laten komen, maar die belde net af. Hij heeft

ook al de griep.’

In gedachten zucht ik. Daar gaat mijn uitslaapdag. ‘Als

ik overmorgen wel vrij heb, vind ik het prima.’

Jade knikt. ‘Natuurlijk. Dankjewel.’ Vervolgens loopt ze

weg.

Page 117: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Ik loop in de richting van mijn werkplaats, waar niets

anders op me wacht dan voorwerpen die onderzocht

moeten worden. Rust.

De volgende ochtend gaat om kwart over zeven de wekker.

Ik sta op, kleed me aan en ontbijt snel. ‘Hoi, buuf!’ roep ik

tegen mijn buurvrouw, die weer buiten staat wanneer ik

naar het museum vertrek. Op mijn werk aangekomen groet

ik Diana, die een drukke dag verwacht. Ik wil juist in de

richting van Peters werkplek lopen wanneer Jade me roept.

‘Senn, goed dat ik je zie! Ik heb een klusje voor je.’

Met een nauwelijks hoorbare zucht draai ik me om.

Daar gaan we weer.

Page 118: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Over Anne Bishop

Anne Bishop woont en werkt in New York. Naast enkele

high fantasy-series schreef ze ook urban fantasy-romans die

zich afspelen in een wereld waarin mensen niet bovenaan

de voedselketen staan. Het zijn de Anderen die de dienst

uitmaken, wezens die in hun evolutie de vorm hebben

aangenomen van verschillende roofdieren – zoals wolven,

beren, maar nu ook de mens.

In de boeken Rode letters, Zwarte veren, Zilveren zicht, Grijze

ogen en Witte kaarten lees je over de avonturen van onder

andere Meg, een bloedprofeet die bij de Anderen verzeild

raakt; Simon Wolfgard, de leider van de plaatselijke roedel;

en Monty, een politieman wiens taak het is de broze vrede

tussen mensen en Anderen zo goed mogelijk te bewaken.

Lees verder voor het eerste hoofdstuk van Witte kaarten,

het vijfde en afsluitende boek over Meg, Simon, Monty en

iedereen in het Stadspark van Lakeside.

Let op: het volgende leesfragment bevat spoilers voor

de eerdere boeken!

Page 119: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

118

Hoofdstuk 1

Windsdag, 1 messis

Simon Wolfgard, de leider van het Stadspark van Lakeside,

was op weg naar zijn vrienden voor een renpartij op de

vroege ochtend en haastte zich naar de terra indigene-Wolven

die, verdekt opgesteld achter bomen en tussen struiken, de

verharde weg gadesloegen die om het Stadspark heen cir-

kelde. Of eigenlijk sloegen ze de man gade die in een rustig

tempo over die weg reed.

<Het is Kowalski,> gromde Blair. Het was een zacht

grommend geluid, maar het mens keek opeens om zich

heen alsof zijn kleine oren het hadden opgepikt.

<Op een fiets,> voegde Nathan eraan toe.

<We hebben hem toestemming gegeven om op de ver-

harde wegen te rijden,> zei Simon, een beetje bezorgd over

hun ingespannen aandacht voor een mens dat ze vrij goed

kenden.

Karl Kowalski was een van de menselijke politieagenten

die samenwerkte met de terra indigene om de conflicten tus-

sen mensen en Anderen tot het minimum te beperken. Om

die reden werd hij Wolf-liefhebber genoemd en had hij zelf

de nodige conflicten gehad met andere mensen. Het laatste

incident had de week daarvoor plaatsgevonden toen een

auto ‘per ongeluk’ opeens was gaan slingeren en bijna tegen

Kowalski aan was gereden, die voor zijn werk een stuk was

gaan fietsen. Omdat de terra indigene dit beschouwden als

een dreigement aan het adres van een lid van hun mensen-

Page 120: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

119

roedel, hadden Simon, Vladimir Sanguinati en Henry Beer-

gard als leden van de Raad van het Stadspark besloten de

mensenroedel toestemming te verlenen om op de verharde

wegen in het Stadspark te rijden.

Simon dacht dat alle Wolven op de hoogte waren

gesteld van het besluit van de Raad, met name Nathan, die

waak-Wolf van het Contactkantoor was, en Blair als het

hoofd van de ordehandhavers van het Stadspark. Aan de

andere kant was dit de eerste keer dat een van de mensen

over een weg reed waar nog steeds bordjes stonden met de

waarschuwing: INDRINGERS WORDEN OPGEGETEN.

<Een fíéts, Simon.> Ditmaal klonk Blairs gegrom niet

zacht.

Kennelijk was het hard genoeg voor mensenoren, want

Kowalski begon iets harder te trappen.

O. Een fiets. Nu begreep Simon de echte reden van de

gespannen aandacht van de Wolven, van hun opwinding.

De mensen kwamen op hun fiets naar het Groene Com-

plex en een aantal andere plekken in het Stadspark, en de

Wolven waren geïntrigeerd door de tweewielige voertui-

gen. Maar tot dan toe was het altijd om vervoer naar of van

een nuttige taak gegaan. Dit kon weleens iets heel anders

zijn.

<Een achtervolgingsspel?> vroeg Jane, de lijfloper van

de Wolfgard, hoopvol.

<Kowalski zou speelprooi kunnen zijn,> antwoordde

Nathan.

Page 121: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

120

<Weet hij hoe hij het achtervolgingsspel moet spelen?>

vroeg Blair.

<Hij is politieagent,> zei Nathan. <Hij achtervolgt de

hele tijd andere mensen.>

<Dat wil niet zeggen dat hij óns spel ook begrijpt.> Si-

mon vermoedde dat Nathans ideeën over politiewerk meer

hoopvol dan accuraat waren. Maar ze konden natuurlijk wel

aanbieden om te spelen. Als Kowalski niet op het aanbod

inging, zouden ze gewoon een eind gaan rennen. Maar ja…

een fiets. Simon zou er dolgraag een achtervolgen. <Laten

we proberen er achter te komen.>

De Wolven sprintten met Simon en Blair voorop over

de weg en overbrugden de afstand tussen de roedel en hun

speelprooi razendsnel. Zou het spel doorgaan?

Kowalski keek achterom. Zijn ogen werden groter en hij

begon sneller te trappen.

Ja!

<We mogen hem niet vangen, alleen maar achter-

volgen,> zei Simon.

<Hij is wel snel!> Jane vloog voor de mannen uit en

rende binnen een paar tellen naast het achterwiel van de

fiets.

<Niet aan de wielen komen,> zei Nathan. <Als je met

een tand achter een van de spaken vast komt te zitten, kun

je een kaak breken, of nog erger.>

<Ik heb ook geluisterd toen agent Karl de pups vertelde

hoe gevaarlijk het was om in de wielen te bijten, hoor,>

snauwde Jane, duidelijk beledigd door Nathans ongevraag-

Page 122: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

121

de waarschuwing. Ze liep iets verder door naar voren tot ze

op de goede hoogte rende om in Kowalski’s kuit te speel-

bijten.

Na een zijwaartse blik op Jane trapte Kowalski nog iets

sneller. In plaats van de brug te nemen die hen naar het

leefgedeelte van de Havikgard zou voeren en het mens naar

de grote rondweg zou leiden over de honderdtwintig

hectare land van het Stadspark, sloeg Kowalski de weg in

die hen langs het meer van de Elementairen zou terug-

brengen bij het Groene Complex.

De Wolven renden met hem mee en zorgden ervoor dat

de afstand tot hun speelprooi steeds even groot bleef, ook

toen Kowalski een helling opreed. Ze liepen om beurten

naast de fiets en spoorden hun prooi aan om te blijven

vluchten. Of om te blijven trappen. Bij de kruising met de

hoofdweg van het Stadspark reed Kowalski naar links, in de

richting van het Groene Complex, in plaats van naar rechts

naar het Marktplein.

Het grootste deel van de roedel, die vaart had geminderd

zodra hun prooi vermoeid raakte, draafde nu terug naar het

Wolfgard-complex. Nathan liep door naar het Marktplein

en het Contactkantoor, waar hij de bezorgers in de gaten

zou houden en Meg Corbyn moest bewaken, de Contact-

mens van het Stadspark. Simon en Blair volgden Kowalski

tot ze bij het Groene Complex aankwamen. Blair vervolgde

daarvandaan zijn weg naar het Openbare Voorzieningen-

complex en Simon holde naar de watertrog op het gemeen-

schappelijke middenterrein dat het hart vormde van het

Page 123: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

122

enige complex in het Stadspark waar verschillende soorten

wezens door elkaar woonden. Hij lebberde wat water op,

nam zijn mensengedaante aan en doopte zijn hoofd erin.

Toen hij weer rechtop ging staan en zijn donkere haar uit

zijn gezicht schudde, spatte het water alle kanten op. Hij

maakte zijn armen en borst nat, en grijnsde toen Kowalski

zijn fiets neerzette en behoedzaam naar de trog toe kwam.

‘Dat was een geweldig achtervolgingsspel!’ zei Simon

blij. ‘Jij weet heel goed hoe je speelprooi moet spelen.’

‘Is dat zo?’

‘Jazeker.’ Simon keek hem met een schuin hoofd aan, in

de war gebracht door de achterdocht van het mens. Ze

hadden zo-even toch nog gespeeld en lol gehad? ‘Wil je ook

wat water?’

‘Bedankt.’ Kowalski gooide wat water op zijn gezicht, in

zijn nek en op zijn armen. Hij dronk echter niets.

Simon dacht even die na over dat niet drinken. Mensen

waren slimme, opdringerige roofdieren die de terra indigene

recent opnieuw hadden getoond dat ze nooit helemaal te

vertrouwen waren, zelfs onderling niet. Lichamelijk waren

ze echter veel zwakker dan andere soorten jagers. Neem

nou bijvoorbeeld dat niet drinken. Er was niets mis met het

water in de trog. Iemand had het water van de vorige dag al

laten weglopen en gebruikt voor de boom en andere

planten die in potten op het middenterrein stonden, en de

trog gevuld met vers water om van te drinken en je mee te

wassen. Mensen dronken het water dus wel wanneer het uit

de bron was gepompt en het in een glas, een emmer of een

Page 124: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

123

ander soort houder zat, maar dronken datzelfde water dus

kennelijk niet uit een gemeenschappelijke houder die buiten

stond.

Hij begon zich af te vragen hoe ze als soort eigenlijk zo

lang hadden kunnen overleven dat ze nu een flink pro-

bleem vormden.

‘Wie begrijpt dat van speelprooi dan niet?’ vroeg Kowal-

ski, die nu met een hand over zijn gezicht wreef.

‘De vrouwenroedel. We hebben hen al heel vaak uitge-

nodigd om te spelen, maar ze stapten steeds van hun fiets

om te vragen of ze ons konden helpen.’ Simon spreidde

zijn armen in een gebaar dat zoveel zei als: Hoe komen ze

daar nou toch bij? Toen wees hij naar Kowalski. ‘Maar jij

hebt ons uitgenodigd om te spelen en we hebben allemaal

heerlijk hard gerend.’

Kowalski lachte zacht snuivend. ‘Nou, ik heb in elk ge-

val heel hard gefietst.’

‘Omdat de vrouwen niet zo snel kunnen trappen als jij,

kunnen ze het achtervolgingsspel misschien beter met de

pups spelen.’ Dan konden de pups leren om als roedel sa-

men te rennen zonder dat ze het gevaar liepen een trap te

krijgen van echte prooi.

Simon keek nadenkend naar Kowalski, die hem op zijn

beurt ook onderzoekend opnam.

‘Ik zal wel met Ruthie gaan praten,’ zei Kowalski ten

slotte.

Page 125: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

124

Ze vingen allebei het gerinkel op van glaswerk en keken

naar de met een hor afgesloten zomerkamer onder het

appartement van Meg Corbyn.

‘Het is later dan ik dacht,’ zei Kowalski. ‘Ik kan maar

beter naar huis gaan om me op te frissen voordat ik naar

mijn werk moet.’

Simon keek de man na die op weg naar zijn fiets langs

de zomerkamer kwam. Het had er even alle schijn van dat

Kowalski naar binnen zou gaan om met Meg te praten. Si-

mon trok zijn lippen terug in een geluidloze grom en voel-

de dat zijn hoektanden langer werden tot ze hun Wolf-

lengte hadden. Kowalski hief echter alleen maar een hand

op ter begroeting, zei: ‘Goedemorgen, Meg,’ en fietste weg.

Simon wandelde om de watertrog heen, maar bleef ab-

rupt staan toen het tot hem doordrong dat hij naakt was in

zijn mensengedaante. Dat was nooit erg geweest tot Meg in

het Stadspark was komen wonen. Mensen reageerden ieder

verschillend wanneer ze elkaar zonder kleren aan zagen,

ook wanneer er geen kleding nodig was voor bescherming

of warmte. Meg had zich vrij goed aangepast aan het feit

dat vrienden van haar hun mensengedaante aannamen om

haar een bericht te geven of een vraag te beantwoorden en

daarna de behaarde of gevederde gedaante weer aannamen

waaraan ze de voorkeur gaven, maar bij hem was het

anders; misschien kwam dat wel doordat hun vriendschap

anders was dan de vriendschappen die ze had met mensen

of terra indigene.

Page 126: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

125

’s Nachts sliep hij vaak in zijn Wolvengedaante bij haar.

Ze hadden allebei hun eigen appartement, maar deze waren

met elkaar verbonden door de zomerkamer en de gang die

aan de achterkant liep, en werden steeds meer één hol in

plaats van twee. Maar ze waren geen levenspartners, zoals

Kowalski en Ruthie dat waren. Nu paarden terra indigene-

Wolven natuurlijk ook maar één keer per jaar, wanneer

Wolvinnen loops waren. Meg had wel de bloedingen die

kenmerkend waren voor mensenvrouwen, maar had geen

fysieke belangstelling getoond voor het hebben van een

levenspartner. Behalve dan…

Ze had hem een paar weken eerder wel gevraagd om

samen met haar te gaan naaktzwemmen. Allebei in hun

blootje, in mensengedaante. Ze had er tegenop gezien om

met hem in het water te zijn en had bang gereageerd toen

hij het litteken kuste dat langs haar rechterkaak liep, een lit-

teken dat was veroorzaakt door de snede die niet alleen de

Wolfgard in Lakeside had gered, maar ook heel veel andere

Wolven in de Noordwest-regio en zelfs nog verder weg.

Hij had haar al eerder gekust, een paar keer op haar

voorhoofd. Maar toen hij het litteken kuste, had hij diep

binnen in zichzelf een glimp van verandering gevoeld en in

de dagen daarna was het langzaam op een instinctief niveau

tot hem doorgedrongen dat hij niet helemaal hetzelfde was

als de rest van de Wolfgard van Lakeside. Niet meer.

Misschien was het niet alleen omwille van Meg geweest

dat hij haar na die kus had uitgenodigd om een Wolven-

spelletje te spelen, ook al zagen ze er allebei als mens uit.

Page 127: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

126

Toen was ze niet bang meer. En sindsdien… Tja, het was

hem natuurlijk niet ontgaan dat mensenmannen in zomers

weer als dit in en om hun eigen hol bijna niets aan hadden

en dat niemand dat raar vond.

‘Het is warm boven,’ zei Meg zonder haar stem te

verheffen, omdat dat niet nodig was. Zijn oren mochten er

dan menselijk uitzien, maar hij was wel een Wolf en kon

haar prima verstaan. ‘Daarom heb ik wat eten hiernaartoe

gebracht om te ontbijten.’

‘Ik ga even snel douchen en kom dan terug.’

Hij liep haastig naar binnen en sprong de trap op naar

de badkamer in zijn appartement. Het duurde niet lang om

zijn haar en lijf te wassen, maar hij bleef nog iets langer

onder de douche staan, genietend van het koele water dat

over hem heen viel, en dacht na over het ingewikkelde

wezen dat Meg Corbyn heette.

Pas nadat hij haar had binnengehaald in het Stadspark

en haar de baan van Contactmens had aangeboden, was hij

erachter gekomen dat ze een bloedprofeet was, een

cassandra sangue: een soort mensenvrouw die toekomst-

visioenen kreeg zodra er in haar huid werd gesneden. Ze

was ontsnapt aan de man die haar eigenaar was geweest en

haar had gebruikt, en Simon en de andere terra indigene in

Lakeside hadden haar in hun midden opgenomen.

Dat klonk eenvoudig, maar dat was het niet. Wat Meg

betreft was niets eenvoudig. Ze was als een steen die in het

meer was geworpen dat het Stadspark van Lakeside heette

en de deining die haar aanwezigheid had veroorzaakt, had

Page 128: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

127

heel veel dingen veranderd, onder andere de terra indigene

die vriendschap met haar hadden gesloten. Vanwege Meg

gingen de bewoners van het Stadspark om met mensen op

een wijze die ongekend was of in elk geval eeuwenlang niet

eens was overwogen. Vanwege Meg hadden de terra indigene

in heel Thaisia geprobeerd de rest van de bloedprofeten te

redden, die als ongewenste pups op straat waren gegooid

door de mensen die hun eigenaar waren. Vanwege Meg had

het Stadspark van Lakeside nu een mensenroedel die een

extra leerervaring vormden voor terra indigene die een op

mensen gerichte opleiding hadden gehad en de geleerde

vaardigheden moesten oefenen met mensen die geen mis-

bruik zouden maken van eventuele fouten.

En vanwege Meg had hij het onbehaaglijke gevoel dat

een klein stukje van zijn menszijn zich onlosmakelijk aan

zijn Wolvengedaante had gehecht.

Door de jaren heen hadden al heel wat mensenvrouwen

best zin gehad in een spannend avontuurtje en seks willen

hebben met een van de terra indigene. En er waren ook heel

wat terra indigene geweest die al net zo nieuwsgierig waren

naar seks in hun mensengedaante. Maar daarbij draaide het

om een lichaam één nacht lang genot schenken en daarna

weer vertrekken. Of in het geval van de Sanguinati werd

lust gebruikt als lokmiddel om zich te kunnen voeden met

het bloed van het soort prooi dat hun voorkeur had.

Seks was iets anders dan iemands levenspartner worden.

Het kiezen van een levenspartner was een serieuze

aangelegenheid. Daarbij speelden de roedel en familie een

Page 129: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

128

rol. Bij sommige vormen van terra indigene was die band

voor het leven; bij andere niet. En ook bij de vormen die

normaal gesproken een band voor het leven sloten, hield

die band niet altijd stand. Simons stamvader Elliot sprak

nooit over de reden dat zijn levenspartner hem had ver-

laten. En Daphne, Simons zus, had hun niets verteld over

haar levenspartner of de reden dat ze slechts een paar

dagen voor de geboorte van haar pup in haar eentje naar

Lakeside was teruggekeerd.

Nee, de band tussen levenspartners hield niet altijd stand

en meestal waren de gevolgen te overzien. Natuurlijk, als

het dominante paar uit elkaar ging, kón een roedel uit elkaar

vallen. Sommigen gingen wellicht op zoek naar een andere

roedel of trokken zelfs naar andere delen van het continent.

Maar normaal gesproken zou een soort niet uitsterven als

een band tussen twee levenspartners werd verbroken, en

dat zou kunnen gebeuren als zijn vriendschapsband met

Meg meer werd dan alleen dat, maar dat meer niet kon

overleven, het lichamelijke paren niet kon overleven. Hij

wist dat. Tess, Vlad en Henry wisten dat. Misschien wisten

sommige mensen het ook. Maar hij dacht niet dat Meg het

wist en hij was er ook niet zeker van dat ze sterk genoeg

zou zijn om deze last ook nog eens te dragen, bovenop de

zware last van wat nu al van haar werd gevraagd.

Ze had pijn geleden door toedoen van de mensen die

haar hadden opgesloten en gebruikt. Door de pijn was ze

bang geworden voor iedere mensenmannengedaante. Hoe-

wel hij zich af en toe afvroeg of seks met een mens anders

Page 130: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

129

zou aanvoelen als dat mens Meg was, was hij niet bereid

hun vriendschap op het spel te zetten, was hij niet bereid de

band te schaden die ze nu al hadden. Daarom moest hij nu

extra voorzichtig zijn. Niet alleen omwille van haar, maar

ook omwille van zichzelf, van iedereen eigenlijk. Hoeveel

mens zullen de terra indigene behouden? Die vraag hadden

de Ouderlingen gesteld zonder erbij te melden of ze daar-

mee de menselijke bevolking bedoelden, menselijke uitvin-

dingen of de niet-tastbare kenmerken van een gedaante die

samen met het fysieke uiterlijk werden geabsorbeerd als je

te lang in één bepaalde gedaante bleef leven.

Simon draaide de kraan dicht, droogde zich af en trok

een korte broek van spijkerstof aan.

Toen de Ouderlingen de vraag voor het eerst stelden,

was hij ervan uitgegaan dat ze een antwoord in woorden

verwachtten. Maar na de recente oorlog die de ondergang

had ingeluid van het Cel-Romano Verbond van Naties aan

de andere kant van de Atlantis Oceaan en het besluit van de

Ouderlingen om de menselijke kuddes in Thaisia uit te

dunnen en te isoleren, besefte Simon dat het antwoord zou

worden gevormd door wat de Ouderlingen leerden van de

dingen die plaatsvonden in en om het Stadspark van

Lakeside.

Meg was druk in de weer met het serviesgoed op het tafel-

tje in de zomerkamer, maar zag in gedachten alleen maar

het beeld van Simon en Karl Kowalski voor zich die bij de

watertrog met elkaar stonden te praten. Simon had er

Page 131: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

130

vrolijk uitgezien. Karl had met zijn rug naar de zomerkamer

gestaan, dus had ze had zijn gezicht niet kunnen zien, maar

hij had gespannen geleken. Ze vroeg zich af waarom Karl

gespannen zou zijn om iets waar Simon juist blij van werd.

Maar ja, een Wolf en een mens dachten lang niet altijd het-

zelfde over dingen.

Terwijl ze naar hen stond te kijken, naar hun lichamen

die tegengestelde emoties uitstraalden, waren de overeen-

komsten haar ook opgevallen. In tegenstelling tot Henry

Beergard, die zelfs in zijn mensengedaante groot en ge-

spierd was, bezaten Simon en Karl de kracht en gestroom-

lijnde spieren van jagers die achter hun prooi aan zaten,

ook al vermoedde ze dat Karl meestal niet achter de men-

sen hoefde aan te rennen die hij arresteerde. Ze hadden

allebei donker haar, maar dat van Karl was korter geknipt

dan dat van Simon. Het grote verschil, in elk geval in eerste

instantie, zat hem in de ogen. Die van Karl waren bruin en

die van Simon waren amberkleurig, of hij nu in mensen-

gedaante of in Wolvengedaante was.

Nadat Karl was vertrokken, zag ze bepaalde delen van

Simon die anders niet te zien waren. Ze zag ze, maar wist

niet goed hoe ze zich daaronder voelde. Angstig, ja, dat

zeker, maar ook een tikje nieuwsgierig. Simon en zij waren

goede vrienden, en ze was dol op zijn neefje Sam. Maar

daarnaast waren ze ook toegewijde partners geworden in

hun inspanningen om het Stadspark en de stad Lakeside

intact te houden. En ze waren ook toegewijde partners in

hun inspanningen om de cassandra sangue te helpen over-

Page 132: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

131

leven in een wereld die veel te vol was met zintuigelijke

waarnemingen.

In de verhalen die ze had gelezen, leken de mensen die

zich tot elkaar aangetrokken voelden heel vaak ruzie te

hebben of elkaar verkeerd te begrijpen, of ze hadden seks

en gingen daarna uit elkaar, om dan uiteindelijk weer bij

elkaar te komen. Maar dat waren mensen, geen bloed-

profeet en Wolf. Er waren haar in de Instelling dingen aan-

gedaan die haar lichaam zich nog herinnerde, ook al waren

ze versluierd voor haar geest; door die dingen voelde ze

zich meer op haar gemak bij Simon wanneer hij in zijn

Wolvengedaante was. Diep vanbinnen wist ze dat Simon

nooit slechte dingen met haar zou doen, zoals de mannen

in de Instelling hadden gedaan, maar de behaarde Wolf

voelde ondanks zijn tanden en klauwen nog steeds als

veiliger gezelschap aan.

En toch, nu ze Simon deze keer zonder kleren zag…

Het was nog steeds angstaanjagend, ja, maar nu ze eraan

terugdacht, fladderde er iets binnen in haar, iets waardoor

ze zich opeens afvroeg hoe het zou zijn als ze –

‘Je bent overstuur.’

Meg schrok zo dat ze bijna een glas water omgooide. Ze

had Simon de zomerkamer niet horen binnenkomen.

‘Nee, hoor.’ Maar nu ze naar hem keek, werd ze op-

nieuw afgeleid door het mannenlichaam dat volledig te zien

was, op de enge delen na, die verborgen zaten onder de

spijkerstof van de korte broek. Plotseling schoot het haar te

binnen dat zij zelf alleen maar een dun katoenen nacht-

Page 133: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

132

hemd en een slipje aan had. Toen ze de kleren aantrok na

het douchen had dat niet belangrijk geleken.

Ze vroeg er zelf om. Meg kon zich niet herinneren of ze die

zin in een verhaal had gelezen of dat het onderdeel was van

een oud-herinnering, een beeld uit een oude profetie. Ze

wist echter wel dat dit het excuus was dat een man

gebruikte om de schuld bij een meisje te leggen wanner hij

haar dwong om seks met hem te hebben.

Ze had er niet bij stilgestaan dat ze heel weinig aan had,

maar als haar aandacht werd getrokken door Simons

lichaam, werd die van hem dan getrokken door dat van

haar? En als dat inderdaad zo was…

Ze vroeg er zelf om.

Nee! Misschien dacht een mensenman zo, maar Simon

zou dat nooit doen, ook niet als hij in zijn mensengedaante

was. Haar hoofd wist dat; het zou voor iedereen een stuk

gemakkelijker zijn als ze haar lichaam daar ook van kon

overtuigen.

‘Jawel.’ Simon kwam dichter bij haar staan en kneep zijn

amberkleurige ogen tot spleetjes, maar Meg had de rode

vlekjes die op boosheid duidden al gezien. ‘Je ruikt over-

stuur en ook een beetje wellustig. Maar je ruikt vooral over-

stuur.’ Hij gromde en ontblootte hoektanden die beslist

niets menselijks hadden. ‘Heeft Kowalski iets gedaan om je

overstuur te maken?’

‘Nee.’ Inwendig beefde ze, maar haar antwoord klonk

ferm en resoluut. Het laatste wat ze wilde was dat Simon

Page 134: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

133

kwaad werd op een van haar mensenvrienden. ‘Ik moest

aan iets denken waar ik bedroefd van werd.’

Hij hield op met grommen en staarde haar met een

schuin hoofd aan, eerder verbijsterd dan boos. ‘Waarom

doe je dat dan?’

Ze keek hem aan. Ze wilde hem liever niet vertellen

waaraan ze had staan denken, wat ongetwijfeld zijn

volgende vraag zou zijn, dus haalde ze haar schouders op

en stapte ze over op een onderwerp dat hem zeker zou

interesseren: eten. ‘Ik kon maar niet beslissen wat ik wilde

eten, dus heb ik heel veel dingen meegebracht, onder

andere dit.’ Ze pakte een bakje en een lepel op, maar

aarzelde toen.

‘Wat is dat?’

‘Yoghurt.’ Ze slikte een volle lepel door, en vroeg zich af

waarom Merri Lee en Ruth hadden gezegd dat het super-

lekker was. Was dit soms iets wat je moest léren eten? ‘Pro-

beer jij ook eens een hapje.’ Ze schepte er wat van op de

lepel, hield deze voor aan Simon en vroeg zich af wat hij

zou doen.

Hij boog zich naar de lepel toe en rook eraan. Toen at

hij het aangeboden hapje op.

Meg wist niet of hij het zou uitspugen of doorslikken en

hield haar adem in.

Hij slikte de hap door. Toen wierp hij een blik op de

andere etenswaren die ze mee naar beneden had genomen.

‘Waarom zou je dát eten als je ook plakken bizonvlees kunt

eten?’

Page 135: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

134

Aangezien ze niet durfde te zeggen dat ze de smaak van

bizon niet veel beter vond, negeerde ze die vraag. ‘Merri

Lee en Ruth zeiden dat yoghurt goed is voor iemands

binnenkant, vooral die van een meisje.’

‘Dan ben ik blij dat ik geen meisje ben,’ mompelde hij,

terwijl hij een paar plakken bizon op een bord legde en

toen pas naar de rest van het beschikbare eten keek.

Meg nam nog een hap yoghurt en deed het deksel weer

terug op het bakje. Zo. Ze had voor die dag wel genoeg

voor haar binnenkant gezorgd. Ze at de helft van de

aardbeien op en schoof de schaal toen naar Simon. Ze

hoopte stiekem dat hij het aanbod zou afslaan en zou

zeggen dat hij genoeg had aan het bizonvlees, maar hij nam

zijn deel van de aardbeien zonder iets te zeggen aan.

Daarom at ze maar een plakje pittige kaas.

‘Je eet niet,’ merkte Simon een paar minuten later op.

‘Ik heb nu wel even genoeg gehad.’ Wat ook zo was,

want ze was van plan even bij Een Kleine Hap langs te

gaan voordat ze naar haar werk ging om te kijken wat

Nadine Fallacaro en Tess in de aanbieding hadden in het

eethuisje van het Stadspark.

Ze brachten de rest van het eten terug naar haar appar-

tement en deden de afwas; daarna ging Simon terug naar

zijn appartement om zich om te kleden voor zijn werk.

Meg staarde naar de kleren in haar kast en probeerde te

bedenken wat voor een Contactpersoon geschikt zou zijn

om naar het werk te dragen maar tegelijk praktisch was op

een warme, vochtige dag. Uiteindelijk koos ze een donker-

Page 136: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

135

groene korte broek, een perzikkleurig bloesje met korte

mouwen en een paar sandalen die er mooi uitzagen en

heerlijk zaten.

Nadat ze had gecontroleerd of het boek dat ze aan het

lezen was in haar draagtas zat, sloot Meg de voordeur van

haar appartement af en liep ze via de buitentrap naar

beneden om op Simon te wachten.

Inspecteur Crispin James Montgomery draaide zijn hoofd

om naar agent Greg O’Sullivan van de Onderzoekstask-

force, die op de achterbank van de politiewagen zat. Toen

O’Sullivan nadrukkelijk naar de derde man in de auto keek,

richtte Monty zijn aandacht op zijn partner, agent Karl

Kowalski, die hen naar een afspraak reed met de nieuwe

burgemeester en de commissaris van politie.

Kowalski was een energieke vent van eind twintig. Als

toegewijd politieagent geloofde hij dat een goede

samenwerking met de terra indigene de beste manier was om

de mensen in Lakeside te helpen, een overtuiging die niet

alleen voor persoonlijke problemen had gezorgd met een

huisbaas, maar ook onenigheid had veroorzaakt tussen Karl

enerzijds en zijn ouders en broer anderzijds.

Na de vreselijke slachting onder de mensen in stadjes en

dorpen in het Midwesten en Noordwesten als vergelding

voor de gruwelijk moord op de Wolfgard in dezelfde

gebieden, na de storm die over het continent van Thaisia

was geraasd en op Lakeside had ingebeukt, en nadat de

mensen een bijzonder korte, maar verschrikkelijk angst-

Page 137: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

136

aanjagende glimp hadden opgevangen van de terra indigene

die de wildernis bewoonden en bewaakten, vroeg Monty

zich echter af of Kowalski nog steeds hoop koesterde dat

de mensen de kracht en woede zouden overleven van de

Elementairen en de terra indigene die Namids tanden en

klauwen werden genoemd.

Hij vroeg zich ook af wat hij zou doen als Kowalski en

Michael Debany, de andere agent in zijn team, bij een ander

team wilden werken of zelfs wilden worden overgeplaatst

naar een ander politiebureau in Lakeside.

‘Alles in orde?’ vroeg Monty. Of was dit een zinloze

vraag nu O’Sullivan bij hen in de auto zat? De agent spande

zich weliswaar enorm in om een dialoog op gang te

brengen met Simon Wolfgard en de andere leden van de

Raad van het Stadspark, maar niemand kende hem al goed

genoeg om hem als vriend te beschouwen.

Kowalski bleef achter bus staan die passagiers liet in-

stappen in plaats van een rijbaan op te schuiven en erom-

heen te rijden. Als ze achter de bus bleven rijden en bij elke

halte bleven wachten, zouden ze te laat komen voor de

vergadering.

Monty zag vanuit een ooghoek dat O’Sullivan het

horloge om zijn linkerpols afdekte, een stille boodschap: het

is niet erg als we te laat komen voor de vergadering.

Qua uiterlijk verschilden Monty en O’Sullivan hemels-

breed van elkaar. Greg O’Sullivan was begin dertig. Hij had

groene ogen waaruit altijd een scherpe intelligentie straalde

en zijn korte donkere haar begon boven op zijn hoofd al

Page 138: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

137

dunner te worden. Wanneer hij aan het werk was, bezat hij

een felle intensiteit en een gezicht dat Monty altijd deed

denken aan een krijger die een grimmig leven had gekozen.

Monty daarentegen was de oudste van de drie mannen,

ook al was hij nog geen veertig. Hij had een donkere huid,

bruine ogen en kort, krullend haar waar al wat grijs in zat;

en niet alle rimpels in zijn gezicht waren lachrimpels. Niet

meer.

‘Ik heb vanochtend een fietstochtje gemaakt door het

Stadspark dat eindigde in een achtervolgingsspelletje met

een aantal Wolven,’ zei Kowalski. ‘Ik was de prooi.’

O’Sullivan boog zich naar voren. ‘Is alles goed met je?’

Kowalski wierp een blik in de achteruitkijkspiegel en

reed om de bus heen toen deze aangaf bij de volgende halte

stil te zullen houden. ‘Het was een iets intensievere lich-

aamsbeweging dan ik had gepland in dat warme weer. De

Wolven hebben me niets aangedaan, als je dat soms

bedoelt. Ze hebben het zelfs niet eens geprobeerd.’

Monty en O’Sullivan wachtten tot hij verderging.

‘Voor hen was het een spel en op een of andere manier

had ik kennelijk aangegeven dat ik bereid was om mee te

spelen. Maar bij de goden, als je ze op het Marktplein ziet

lopen… Het is niet dat je vergeet hoe groot ze zijn, maar ik

had gewoon nooit beseft wat hun omvang betekent

wanneer ze jagen. Toen ik hen om mij af zag stormen, nam

mijn instinct het over en probeerde ik te vluchten. Wat

natuurlijk niet lukte.’

Page 139: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

138

‘Weet je wat je hebt gedaan om bij het spel te worden

betrokken?’ vroeg Monty zacht.

Kowalski concentreerde zich even op het verkeer.

‘Simon vertelde me dat de meisjes altijd blijven staan en

vragen of ze kunnen helpen in plaats van de uitnodiging

om te spelen te accepteren, dus het zou zomaar kunnen dat

het kwam doordat ik sneller ging fietsen in plaats van te

blijven staan.’

‘Het instinct van een jager,’ zei O’Sullivan. ‘Als iets

wegrent, zal een jager erachteraan gaan.’

‘Maar ze hebben nog nooit iemand van ons achtervolgd

en we gaan regelmatig op de fiets naar de moestuin van het

Groene Complex.’ Het stoplicht sprong op oranje. Ko-

walski remde af in plaats van gas te geven om het kruispunt

over te steken voordat het licht op rood sprong. ‘In het

begin dacht ik dat de Wolven die me achterna zaten nog

niet hadden gehoord dat we toestemming hebben gekregen

om over de verharde wegen te rijden. Maar toen herkende

ik Nathan en ik meende ook Simon te herkennen. Langs de

weg staan bordjes met de tekst dat indringers worden

opgegeten en toen ik hen op me af zag komen…’ Hij

ademde zwaar uit en trapte het gaspedaal in toen het licht

weer op groen sprong. ‘Het was maar een spelletje. Simon

dacht dat iedereen het leuk had gevonden. Ik durf te

wedden dat de andere Wolven dat ook dachten.’

‘En jij?’ vroeg Monty.

Page 140: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

139

‘We kijken naar dezelfde dingen, maar zien niet dezelfde

dingen. Daardoor realiseerde ik me hoe gemakkelijk het is

om dit te verpesten en een verkeerd signaal af te geven.’

Monty tuurde door de voorruit en vroeg zich af wat

voor signaal de nieuwe burgemeester en politiecommissaris

zouden afgeven.

Meg deed het Contactkantoor open en wierp een blik op de

klok. Nathan was laat, maar Jake Kraaigard zat op zijn vaste

plekje op de schouderhoge muur die de afscheiding vormde

tussen de laad- en loszone en de achtertuin van Henry’s

atelier.

Het was eigenlijk maar goed ook dat ze het kantoor nog

heel even voor zichzelf had.

Haar armen tintelden. Niet het prikkende gevoel dat

haar waarschuwde voor de behoefte om zich te snijden en

profetie te spreken. Dit was een mild gevoel, eerder een

memo dan een krijsend alarmsignaal.

Ze trok een lade open en haalde het deksel van het

houten kistje dat Henry voor haar had gemaakt. Ze staarde

naar de achterkant van de verschillende pakken waarzeg-

kaarten die ze leerde gebruiken om een profetie te onthul-

len in plaats van met het zilveren scheermes in haar huid te

snijden. Misschien zou ze op deze dag eindelijk alle kaarten

uit het kistje halen en de kaarten weggooien die niet nodig

waren om het pak Baanbrekerskaarten samen te stellen.

Ze woelde de kaarten een beetje om in een vage poging

ze te schudden. Niet dat het er ook maar iets toe deed.

Page 141: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

140

Wanneer er een vraag werd gesteld, zou ze prikkelingen

voelen in haar handen en werden de kaarten uitgekozen op

basis van de heftigheid van die prikkelingen.

Meg deed haar ogen dicht, zodat ze haar keuze niet kon

beïnvloeden omdat ze de achterkant van een specifiek spel

kaarten herkende. Ze liet haar vingertoppen op de kaarten

rusten en fluisterde: ‘Wat zal de aanstelling van de nieuwe

burgemeester betekenen voor Lakeside?’

Niets. Helemaal niets. Haar vingers gleden over de kaar-

ten, maar zelfs het tintelende gevoel verdween. Opeens

voelde ze trillingen in de vingertoppen van haar rechter-

hand. Ze schoof de kaarten die bovenop lagen weg tot ze

het exemplaar had bereikt dat de trillingen veroorzaakte. Ze

pakte de kaart op en deed haar ogen open, maar ze wist het

antwoord al voordat ze kaart omdraaide en de afbeelding

zag. De kaart was afkomstig uit een kinderspelletje en was

per ongeluk tussen haar profetiekaarten terechtgekomen.

De afbeeldingen van dat spel kaarten waren echter heel

nuttig gebleken, ook al waren de antwoorden die zij

verschaften vaak ongewenst.

Wat zal de nieuwe burgemeester betekenen voor

Lakeside? Een groot vraagteken. Toekomst onbekend. De toe-

komst van Lakeside was al onbekend sinds de terra indigene

hadden ontdekt dat de reactie van de Ouderlingen op de

praktijken van de Mensen Altijd Eerst-beweging heel erg

akelig zou zijn.

Ze had alleen gehoopt dat ze die dag een ander ant-

woord zou krijgen.

Page 142: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

141

Ze had de kaart al tussen de andere teruggestopt en

wilde het kistje weer dichtdoen, maar opeens kwam er een

andere vraag bij haar op. Lakeside was een door mensen

bestuurde stad, maar het Stadspark was van de terra indigene.

In de nasleep van de recente conflicten kon een uitbarsting

van vijandelijkheden tussen mensen en Anderen verschrik-

kelijke gevolgen hebben.

Meg deed haar ogen dicht en plaatste haar vingertoppen

weer op de kaarten. Toen ze net met de kaarten werkte, had

ze besloten dat het trekken van drie kaarten zou staan voor

onderwerp, actie en resultaat. Ze wist niet of andere

mensen de waarzegkaarten ook zo gebruikten, maar voor

haar leek het te werken.

‘Wat gaat er gebeuren met mijn vrienden in het

Stadspark?’ Ze herhaalde de vraag een paar keer, terwijl ze

naar de afbeeldingen zocht die het antwoord zouden

vormen. Zodra ze de drie had uitgekozen die de heftigste

prikkelingen veroorzaakten, nam ze hen mee naar de grote

houten sorteertafel. Daar draaide ze hen om op de volgorde

waarin ze hen had uitgekozen.

Op de eerste kaart stonden drie plaatjes: trein, bus, auto.

De tweede afbeelding was van een explosie. En de derde

kaart bevatte… het vraagteken. Toekomst onbekend.

Dat was niet goed.

Ze haalde een schrijfblok uit een la, sloeg een lege blad-

zij op, en noteerde haar vragen en de kaarten die ze als ant-

woord had getrokken.

Page 143: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

142

Ze voelde er niets voor om de kaarten al op te bergen

voordat ze er iemand bij had gehaald om ze te bekijken en

ze voelde er al evenmin iets voor om dit specifieke ant-

woord aan iemand van de Raad te vertellen. Misschien

iemand van haar mensenvrienden? Ruth Stuart woonde in

de ene helft van de tweegezinswoning aan de Kraaien-

veldlaan en Merri Lee zou in een appartement komen

wonen in een de stenen flatgebouwen aan weerszijden er-

van die het Stadspark onlangs had gekocht om woonruimte

te kunnen bieden aan hun werknemers als deze uit huur-

huizen werden gezet die het eigendom waren van mensen.

Ze hapte geschrokken naar lucht toen er op de deur

tussen de sorteerkamer en de achterkamer werd geklopt.

Toen ze zag dat Twyla Montgomery stond te wachten tot

ze mocht binnenkomen, ontspande ze zich weer. De sor-

teerkamer was normaal gesproken verboden terrein voor

mensen, met uitzondering van een paar van hen, en nu er

zo veel nieuwe mensen een bezoekje brachten aan het

Marktplein, werd die grens met gegrom en spitse tanden

bewaakt.

‘Goedemorgen, mevrouw Twyla,’ zei Meg.

Ze hoorde krassende nagels in de voorkamer en besefte

dat Nathan moest zijn binnengekomen toen zij met de

kaarten in de weer was.

‘Goedemorgen, mevrouw Meg.’ Twyla kwam door de

kamer naar haar toe, en zette een reisbeker en een bakje op

de sorteertafel. ‘En jij ook een goedemorgen gewenst, me-

neer Nathan. Het gaat een plakkerige dag worden en ik

Page 144: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

143

benijd je niet dat je die vacht van je moet dragen, hoe mooi

hij ook is.’

Een korte stilte. Toen beantwoordde Nathan haar

opmerking met een zacht: ‘Ahoeoe’ en keerde hij terug naar

de Wolfmand onder een van de hoge ramen in de voor-

kamer.

Meg glimlachte. Twyla Montgomery was de moeder van

inspecteur Montgomery. Een magere vrouw met een

donkere huid die een beetje slap begon te worden van

ouderdom, bruine ogen die meestal vriendelijk keken en

kort, krullend haar dat eerder dof grijs dan zwart was.

Twyla duldde geen flauwekul of brutaal gedrag van wie dan

ook, een eigenschap die haar de interesse had opgeleverd

van de Wolven, die haar graag vanaf veilige afstand

gadesloegen.

‘Meneer Simon stond in Een Kleine Hap te mopperen

over yoghurt, de binnenkant van meisjes en het feit dat jij

bizonvlees niet lekker vindt,’ zei Twyla. ‘Ik was bang dat hij

misschien een soort hersenkoorts had en wartaal

uitkraamde, maar Tess zei dat je waarschijnlijk niet genoeg

had gegeten bij het ontbijt en heeft daarom een broodje

met eiersalade en nog een paar dingen voor je klaar-

gemaakt.’ Ze zweeg even. ‘Ben je aan het bezuinigen op

eten, meisje?’

‘Nee, hoor. Ik heb thuis niet zoveel gegeten, omdat ik

van plan was iets te halen voordat ik aan het werk ging.’

Toen Twyla haar zwijgend aanstaarde, voegde Meg eraan

toe: ‘Ik vind de smaak van bizonvlees echt niet lekker.’

Page 145: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

144

‘Ik heb gisteren zelf een plakje geprobeerd en ik kan niet

zeggen dat ik er zelf dol op ben. Maar als ik moest kiezen

tussen bizonvlees eten of hongerlijden, dan denk ik toch

dat ik het best zou opeten. En jij ook.’

Meg knikte. ‘Als hij moest kiezen, zou Simon ook wel

leren om yoghurt te eten.’

Twyla lachte. ‘Zou je denken?’

Meg stelde zich in gedachten voor dat ze een bord kreeg

aangereikt met opgerolde plakjes in yoghurt gedoopt

bizonvlees. Ze vroeg zich huiverend af of je van gras een

salade zou kunnen maken.

Twyla tikte met een vinger vlak boven de drie kaarten

op de tafel. ‘Wat ben je hiermee aan het doen? Of mag je

dat niet vertellen?’

‘Het zijn waarzegkaarten, maar ik noem ze profetie-

kaarten. Ik ben bezig om uit te zoeken of sommige van de

cassandra sangue deze kunnen gebruiken om een profetie te

onthullen in plaats van een snee aan te brengen.’ Duizend

sneden. Er werd gezegd dat een bloedprofeet er slechts

zoveel kon maken tot degene die tot haar dood leidde of

haar tot krankzinnigheid dreef. Omdat de meeste profeten

niet ouder werden dan vijfendertig, was Meg, die vieren-

twintig was, bijzonder gemotiveerd om een alternatief te

vinden voor het scheermes.

‘Wat zeggen deze jou?’ vroeg Twyla.

‘Dat weet ik niet zeker. Ik vroeg wat er gaat gebeuren

met mijn vrienden in het Stadspark. Deze kaarten vormen

het antwoord.’ Meg wachtte even tot de oudere vrouw om

Page 146: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

145

de tafel heen was gelopen en naast haar was komen staan.

Toen wees ze de kaarten een voor een aan. ‘Onderwerp,

actie en resultaat.’

Twyla keek fronsend naar de kaart met de trein, bus en

auto. ‘Betekent dat reizen in het algemeen of het ver-

voermiddel zelf?’

‘Dat kan allebei. Ik heb de kaart getrokken als onder-

werp, dus dat zou op het voorwerp zelf kunnen slaan, maar

het kan ook betekenen dat een van deze vervoermiddelen

iemand of iets naar Lakeside brengt. De explosie is de actie-

kaart en kan een daadwerkelijke ontploffing aangeven waar

de Explosieven Opruimingsdienst voor moet worden ge-

waarschuwd, maar ook een emotioneel explosief conflict

tussen groepen mensen. Het zou dus kunnen dat een groep

mensen die op weg is naar Lakeside op een of andere ma-

nier voor problemen zal zorgen in het Stadspark. Ik begin

er vrij goed in te worden om de kaarten te vinden die de

vraag beantwoorden, maar Merri Lee en ik moeten nog le-

ren om ze juist te interpreteren.’

Terwijl ze Twyla gadesloeg die de kaarten aandachtig

bestudeerde, begon de huid tussen haar schouderbladen te

prikken.

‘Wat betekent het vraagteken?’ vroeg Twyla ongerust.

‘Toekomst onbekend. Dat antwoord trok ik ook toen ik

vanochtend naar de stad Lakeside vroeg.’ Meg nam de ou-

dere vrouw onderzoekend op. ‘Jij weet wat de kaarten bete-

kenen, hè?’

Page 147: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

146

‘Ik heb wel iets bedacht, maar het is niet iets wat ik al wil

delen. Nog niet.’ Twyla liep naar de achterkamer.

‘Dank je wel voor het eten,’ zei Meg.

Twyla draaide zich om en keek haar aan. ‘Graag gedaan.

Niet bezuinigen op eten, hoor. Dat is echt niet nodig.’

Meg luisterde tot ze de achterdeur van het kantoor

hoorde dichtgaan. Toen reikte ze met een hand over haar

schouder om haar rug te krabben. Ze mocht Twyla Mont-

gomery graag en zelfs de Anderen hadden de oude vrouw

hun vertrouwen geschonken, iets wat ze maar zelden deden

wanneer ze iemand nog maar zo kort kenden. En dat was

precies de reden dat Meg zich nu onbehaaglijk voelde.

Ze hoopte maar dat Twyla haar vermoedens over de

kaarten zou delen voordat er iets akeligs gebeurde.

Twyla boende de bureaus in het consulaat, het gebouw in

het Stadspark dat het domein was van Elliot Wolfgard. Hij

vertegenwoordigde het Stadspark naar buiten toe, was de

terra indigene die sprak met de burgemeester en de gemeente-

raad, politieke evenementen bezocht en de pers te woord

stond. Ze had er niet lang voor nodig gehad om door te

krijgen dat Elliot dan misschien de beschaafde Wolven-

woordvoerder van het Stadspark was, maar dat Simon de

werkelijke leider was.

‘De andere mensen hadden nooit zo lang nodig om de

bureaus schoon te maken,’ zei Elliot.

Page 148: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

147

Twyla schoot verrast overeind en draaide zich om, zodat

ze hem kon aankijken. Ze had hem niet uit zijn kantoor op

de eerste verdieping horen aankomen.

Op het eerste gezicht kon hij gemakkelijk doorgaan voor

de directeur van een succesvol bedrijf: dure pakken, dunner

wordend haar dat werd geknipt door iemand de waar-

schijnlijk meer in rekening bracht dan zij meestal in een

week verdiende en een pezig lijf dat alleen te verkrijgen was

door uren in de sportzaal door te brengen. Ja, hij kon er

gemakkelijk voor doorgaan en ze durfde te wedden dat heel

wat directeuren en politici de vergissing hadden gemaakt te

geloven dat hij net zo dacht als zij, omdat hij er uitzag zoals

zij. De amberkleurige ogen waren echter die van een Wolf

en misschien vergaten mensen weleens wat hij was, maar ze

wist heel zeker dat Elliot dat zelf nooit deed.

‘Ja, ik kan wel zien dat ze niet veel tijd uittrokken om

hier schoon te maken, en dat is ook precies de reden dat ik

er nu langer dan anders voor nodig heb om alles goed

schoon te maken,’ antwoordde ze.

Elliot nam haar aandachtig op. Dat was iets waaraan ze

inmiddels wel gewend begon te raken. De Kraaien die op

het Marktplein werkten, hadden meer vragen voor haar dan

een huis vol kleine kinderen en wanneer ze een winkel

binnenging om iets te kopen, ging er altijd minstens eentje

met haar mee die dan wilde weten waarom ze het ene

product verkoos boven het andere. De Wolven bestudeer-

den haar ook, zoals ze eigenlijk alle mensen bestudeerden

die tot op zekere hoogte toegang hadden tot de winkels in

Page 149: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

148

het Stadspark, maar het was haar opgevallen dat ze Nadine

Fallacaro, Katherine Debany, de moeder van agent Debany,

en haar aandachtiger gadesloegen dan de jongere vrouwen

die tot Meg Corbyns vrouwenroedel behoorden.

Wie gaf de jongen in een Wolvenroedel eigenlijk les?

‘Kom eens hier,’ zei Elliot. Toen ze zich niet verroerde,

voegde hij eraan toe: ‘Alsjeblieft.’

Hij nam haar mee naar de dossierkasten die tegen een

muur stonden en wees naar een stapel mappen die wan-

kelend op een tafeltje tegen de laatste kast aan lag. ‘Weet je

hoe je deze op de mensenmanier moet opbergen?’

Ze pakte een map op, las de naam op het etiket en trok

de juiste dossierlade open. Toen trok ze een andere lade

open. En nog een.

Ze duwde de lades weer dicht en draaide zich naar hem

om. ‘Wat is dit voor flauwekul?’

‘Dit is de mensenmanier om papieren op te bergen.’

‘Ja, dat kunt u gemakkelijk zeggen.’

Er laaide als een bliksemschicht een rood lichtje op in

Elliots ogen. ‘Wat bedoel je daarmee?’

‘Ik bedoel dat degene die dit heeft gedaan blijkbaar een

heel eigen systeem had om dingen terug te vinden, maar het

vrijwel onmogelijk heeft gemaakt voor iemand anders om

een dossier te vinden. Of anders heeft die sukkel gewoon

maar dingen in lades gepropt in de hoop dat hem nooit zou

worden gevraagd om iets op te zoeken.’ Ze deed een stap

naar voren om de map terug te leggen op de wiebelende

stapel en Elliot deed een stap naar achteren met een blik in

Page 150: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

149

zijn ogen die haar deed denken dat hij maar wat graag zijn

tanden in iemands vlees wilde zetten en dat haar vlees wel

zou volstaan.

‘Kun je het fiksen?’ vroeg hij.

Het kostte hem hoorbaar moeite om de woorden

correct uit te spreken en ze vroeg zich af wat er mis was

met zijn mond, terwijl er een minuut gelegen nog niets aan

de hand was geweest.

‘Weet je hoe je moet werken op een plek als deze?’

Iedereen in het Stadspark had een baan. Iedereen in een

Wolvenroedel had een bepaalde positie. En hoewel nog

niet alle mensen die mochten delen in de overvloed van het

Stadspark al een taak toegewezen had gekregen, was het

duidelijk dat de Anderen van alle nieuwkomers verwachtten

dat ze zouden bedenken welke vaardigheden ze te bieden

hadden die hun acceptatie rechtvaardigde.

Twyla dacht na over wat Elliot had gezegd. Het zou

weer eens wat anders zijn dan wc’s schrobben en vloeren

dweilen, ook al hadden ze ook iemand nodig die dat deed.

Ze vermoedde dat er niet veel mensen waren die Elliot

kwamen lastigvallen, dus zou het rustiger zijn dan een baan

in een van de winkels aan het Marktplein en ze kon wel wat

rust gebruiken als ze elke middag op de kinderen moest

passen.

‘Ik heb nooit leren typen of hoe ik met computers moet

omgaan,’ zei ze ten slotte. ‘De telefoon opnemen en dos-

siermappen opbergen zal wel lukken. Maar ik kan alleen

’s ochtends, wanneer de kinderen leskrijgen. Ik ben naar

Page 151: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

150

Lakeside gekomen om Crispin te helpen met Lizzy en dat

komt op de eerste plek.’

‘Natuurlijk,’ zei Elliot kalm. Zijn uitspraak was weer

vlekkeloos. ‘We zorgen goed voor onze jonkies.’ Hij zweeg

even en merkte toen op: ‘Sam is mijn kleinzoon.’

Twyla glimlachte. ‘Het is een heerlijk jochie.’ Ze had

Sam al een paar keer op het Marktplein gezien, soms samen

met de andere kinderen, maar meestal in het gezelschap van

Meg Corbyn en een jonge Wolf die Skippy heette. De eer-

ste keer dat ze hem zag en de grijze ogen opmerkte, dacht

ze dat hij een mensenkind was met haar dat een aparte

kleurenmengeling van goudgeel en grijs had. Ze dacht ook

dat hij Megs jongere broertje of neefje was. Totdat ze Meg

op een gegeven moment zag lopen met een Wolvenpup

met dezelfde kleurschakering.

‘De Sierra heeft computers en typen opgegeven als een

paar van haar vaardigheden,’ zei Elliot. ‘Misschien kan zij –’

‘Nee.’

Ze was zelf verbaasder over de vinnige klank in haar

stem dan Elliot. Maar ze had inmiddels even de tijd gehad

om na te denken over de profetiekaarten die Meg die och-

tend had getrokken. Ze wist niet hoe iemand anders de

kaarten zou interpreteren, maar ze wist wel wat ze er zelf

van had afgeleid over haar gezin. Het maakte haar boos en

het deed haar verdriet dat Sierra kennelijk had gelogen

tegen Crispin toen het meisje beweerde dat ze niet wist hoe

ze contact kon opnemen met hun broer Cyrus. Als ze eer-

lijk was geweest, zou Crispin evengoed Cyrus’ treinkaartje

Page 152: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

151

naar Lakeside niet hebben betaald, zoals hij dat wel had

gedaan voor zijn moeder, zus en twee nichtjes, maar dan

had hij zijn broer wel gebeld om hem te waarschuwen om

Toland te verlaten voordat de storm de stad bereikte.

Twyla keek Elliot aan. Niet de daadwerkelijke leider,

maar hij had wel een belangrijke positie in het Stadspark en

onder de Wolven. Ze kon Crispin niet vragen om haar

vermoedens te bevestigen. Als politieman beschikte hij over

de middelen om dat uit te zoeken, maar het zou problemen

veroorzaken tussen zijn jongere zus en hem als hij in de

gaten kreeg dat Sierra contact had gehad met Cyrus.

‘Mijn Sierra is een lieve meid. Ze is slim, ze is aardig, ze

werkt hard en ze is dol op haar kinderen. En meestal is ze

wat betreft de meeste dingen ook betrouwbaar. Maar

iedereen heeft wel een zwakke plek, meneer Elliot, en die

van Sierra is haar broer Cyrus. Hij manipuleert haar en haalt

haar over om dingen te doen die ze niet hoort te doen,

dingen waarvan ze weet dat ze verkeerd zijn.’ Twyla keek

om zich heen naar de benedenverdieping van het consulaat.

‘Dit is een overheidsgebouw. Sommige dingen zijn alle-

daags en doen er niet echt toe, en sommige dingen gaan al-

leen u maar aan. Als Sierra hier voor u zou werken en

Cyrus kwam langs om haar te dwingen hem informatie te

geven die hij voor grof geld kon verkopen, zou ze mis-

schien heel even weerstand bieden, maar hem de informatie

uiteindelijk toch geven en vervolgens proberen te recht-

vaardigen waarom hij die informatie hoorde te hebben. Dat

Page 153: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

152

zou niet alleen haar, maar ook de rest van ons in moeilijk-

heden brengen.’

‘Maar de Cyrus is hier niet,’ zei Elliot.

‘Ik denk dat hij op weg is hiernaartoe.’ Ze liep naar een

van de bureaus en schreef het telefoonnummer op van

Beestachtig Goede Boeken. Ze scheurde het velletje papier

los en gaf het aan Elliot. ‘Sierra heeft tegen Crispin en mij

gezegd dat Cyrus geen telefoonnummer had achtergelaten

waarop we hem konden bereiken. Volgens mij heeft ze ge-

logen. Volgens mij heeft ze hem al een paar keer gebeld

sinds we hier zijn. Ik kan niet zeggen of ze zonder toestem-

ming met andere telefoons heeft gebeld, maar toen ik haar

de telefoon bij de kassa zag gebruiken op een dag dat

meneer Simon en meneer Vlad niet in de winkel aanwezig

waren, raakte ze helemaal van de kaart en beweerde ze dat

ze pizza had besteld. Ik kan u verzekeren dat de kinderen

die dag geen pizza hebben gehad bij de lunch.’ Ze aarzelde

even. ‘De politie beschikt over de middelen om te controle-

ren welke nummers er met een bepaald telefoontoestel zijn

gebeld, maar ik kan Crispin niet vragen om het na te trek-

ken. Ook als ik me vergis en ze Cyrus niet heeft gebeld, zal

de leugen die ze heeft verteld voordat we uit Toland ver-

trokken spanning veroorzaken tussen Crispin en haar.’

Cyrus slaagde er altijd weer in om spanning te veroor-

zaken tussen zijn broer en zus, zelfs wanneer Crispin het

voor Sierra opnam.

‘Er wordt heel veel gebeld met de telefoon van de boek-

winkel,’ zei Elliot.

Page 154: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

‘De kans is groot dat het om een nummer in Toland

gaat. Een nummer dat meneer Simon en meneer Vlad niet

bekend zal voorkomen.’

‘Goed.’ Elliot vouwde het velletje papier op en stopte

het in zijn zak. ‘Als jouw pup niet geschikt is, kun je dan

iemand anders bedenken die dat wel is?’

‘Katherine Debany,’ antwoordde Twyla. ‘Ze heeft als

persoonlijk assistent gewerkt. Ze weet waarschijnlijk beter

hoe je een kantoor als dit behoort te runnen dan de rest

van ons bij elkaar. Ik weet dat Pete Denby haar heeft ge-

vraagd om een paar middagen per week voor hem te ko-

men werken.’

Elliot vroeg niet waarom een ervaren kracht beschikbaar

was en Twyla vertelde het hem niet uit zichzelf. Net als zij

was Katherine ontslagen door haar vorige werkgever,

omdat ze weigerde lid te worden van de Mensen Altijd

Eerst-beweging om haar baan te kunnen behouden.

‘Vraag Katherine om bij me langs te komen.’ Elliot liep

naar de trap. Toen hij zijn voet al op de eerste trede had

staan, ging de telefoon. Hij keek haar over zijn schouder

aan.

‘Zal ik opnemen?’ vroeg Twyla.

‘Ja.’ Elliot liep de trap op. ‘Dank je wel.’

Ze nam glimlachend de hoorn van de haak. ‘Het consu-

laat van het Stadspark, met Twyla.’

Lees verder in Witte kaarten

Page 155: Beestachtig goede verhalen - Uitgeverij De Fontein · 2017-06-01 · Beestachtig . goede verhalen . Drie korte Urban Fantasy-verhalen van . Ilona Andrews, Patricia Briggs . en Sharon

Lees meer van Anne Bishop

In de serie De Anderen van Anne Bishop draait het om de 24-

jarige Meg Corbyn, een cassandra sangue of bloedprofeet. Op de

vlucht voor de man die haar gave wil misbruiken voor zijn eigen

gewin komt ze terecht bij de Anderen, de geheimzinnige en

gevaarlijke wezens die de wereld delen met de mensen…

Rode letters | De Anderen boek 1 | paperback, 544 blz.

ISBN 978 90 261 4048 8 | ISBN e-book 978 90 261 3752 5

Zwarte veren | De Anderen boek 2 | paperback, 432 blz.

ISBN 978 90 261 3753 2 | ISBN e-book 978 90 261 3754 9

Zilveren zicht | De Anderen boek 3 | paperback, 496 blz.

ISBN 978 90 261 3987 1 | ISBN e-book 978 90 261 3988 8

Grijze ogen | De Anderen boek 4 | paperback, 496 blz.

ISBN 978 90 261 4215 4 | ISBN e-book 978 90 261 4216 1

Witte kaarten | De Anderen boek 5 | paperback, ca. 496 blz.

ISBN 978 90 261 4353 3 | ISBN e-book 978 90 261 4354 0

Verschijnt 18 juli 2017 bij Uitgeverij De Fontein